მოციქულები და მათი ღვაწლი პარამეტრები

[marine]

მოციქულებზე თემა ვერ ვიპოვე, ამიტომ აქ ვხსნი ახალ თემას დიდი მოწიწებით



"[წმ. პავლე მოციქული] ყველაზე ენერგიული მდევარი ქრისტიანებისა იქცა ყველაზე ენერგიულ მოციქულად, ოცდაათ წელიწადს ქრისტეს ნათელს ჰფენდა ევროპასა და ახლო აღმოსავლეთის ხალხებს... ოცდაათი წელი სიბნელეში, ოცდაათი - სინათლეში (მთლიანად სამოცი წელი იცოცხლა). ესაა კლასიკური მაგალითი ქრისტეს მოძღვრების თვალშეუდგამი სიმაღლისა - როგორ შეიძლება უწმინდური იქცეს უწმინდესად".


"როდესაც მოციქულ პავლეს როზგავდნენ, რამდენადაც სტკიოდა სხეულს, აამებდა სულს, რადგან მასში ძველი ცოდვების საზღაურს გრძნობდა, სული თავისუფლდებოდა ცოდვისაგან".

/დეკ. რაფაელ ხაჭაპურიძე/

[marine]

"დეზის წიხლვა (ძვ. ქართ.: წიხნაი დეზისა) (საქმ. 26. 14) - გრძელი, წვეტიანი ჯოხი, რომელსაც იყენებენ ხარების გასადენად. ამ გამოთქმის მნიშვნელობა შემდეგია: ძნელია პალოს (ჯოხის) წინააღმდეგ სვლა (იგივე აზრია აქაც: "ცეცხლს ნუ ეთამაშები", რაც ნიშნავს თავის ხიფათში ჩაგდებას). ამ ანდაზის საფუძველი: ნახირს ჩამორჩენილი ხარები ხშირად ბობოქრობენ, ბრაზდებიან ჯოხის დარტყმაზე, რადგან გრძნობენ ტკივილს, რის შედეგადაც აჩქარებენ სვლას ნახირის დასაწევად. ამ ხალხური გამოთქმის აზრი ის არის, რომ დაუძლეველი ძალის წინააღმდეგ ამაოება და სისულელეა ნებისმიერი ძალისხმევის გამოვლენა, რაც, მაგალითად, გამოხატავს იმ ადამიანების უგუნურებას, რომლებიც წინააღმდეგობას უწევენ ხელისუფლების განკარგულებებს ანდა საკუთარი სინდისის შეგონებას. წარმართი მწერლების უმეტესობას ეს ანდაზა მეგობრულ წრეებში მოჰყავდათ, რათა ეჩვენებინათ ასეთი წინააღმდეგობის აბსურდულობა. პავლე მოციქულმა დამასკოს გზაზე სინათლის ბრწყინვალებაში იხილა თვით იესო ქრისტე, რის გამოც თავზარდაცემული ძირს დაეცა, მხედველობის უნარი დაკარგა და მხოლოდ ხმა მოესმა, რომელიც ეუბნებოდა: "მე ვარ იესო, რომელსაც შენ სდევნი. გაგიჭირდება წიხლვა დეზისა" (საქმ. 9.5). ამით უფალმა პავლეს უთხრა: უძლური ხარ იმ საქმის წინააღმდეგ, რომელიც ჩემი საღვთო ძალით აღესრულება".