ქრისტიანული ღვთისმსახურება ახალ აღთქმაში, ცოტაოდენი ინფორმაცია პარამეტრები

[სოფი]

[] ღმერთი და ღვთისმსახურება


იესო ღმერთს "მამას" უწოდებდა რაღაც ახლებური,უფრო მეტად პიროვნული გაგებით,ვიდრე ვინმეს უწოდებია მანამდე.ის გვასწავლიდა,რომ ღმერთი რაღაც განსაკუთრებული სახით არის მისი მშობლიური მამა.იმავროულად ის თავის თანამოაზრეებს ასწავლიდა ლოცვას:"მამაო ჩვენო,რომელი ხარ ცათა შინა!" ის ასწავლიდა მათ მისულიყვნენ ღმერთთან ისე,როგორც შვილები მიდიან მოსიყვარულე,მიმტევებელ და ბრძენ მამასთან.მან თავის მიმდევრებს მისცა "ხელმწიფება ღვთის შვილებად გახდომისა"(ინ.1:12)
მრავალი ადამიანისთვის ეს მოძღვრება მეტისმეტად ახალი იყო.რელიგია მათ წარმოედგინათ მხოლოდ რიტუალებისა და წესების სისტემად,იესომ კი აჩვენა,რომ რელიგიის საფუძველთა საფუძველია - ღმერთთან სასიყვარულო ურთიერთობანი.ღმერთი,როგორც მამა,წვდება ჩვენი ცხოვრების ყველა მხარეს,ის ზრუნავს ჩვენზე.ეს კი ლოცვას სრულიად სხვაგვარ აზრს აძლევს.
როდესაც ქალმა ჭასთან მისულ იესოს ჰკითხა,სად უნდა სცენ ადამიანებმა თაყვანი ღმერთს,მან უპასუხა:"დგება ჟამი,არც ამ მთაზე და არც იერუსალიმში თაყვანს აღარ სცემთ მამას.მაგრამ...ჭეშმარიტი თაყვანისმცემელნი თაყვანს სცემენ მამას სულითა და ჭეშმარიტებით,რადგან მამაც სწორედ ასეთ თაყვანისმცემლებს ეძებს თავისთვის"(ინ.4:21-23).მოციქულთა საქმეების წიგნში ჩვენ ვხედავთ,როგორ დაიწყო ამ წინასწარმეტყველებამ განხორციელება,როცა "სახარება" არა მარტო ებრაელებს,არამედ წარმართებსაც ექადაგათ.
თავად მაცხოვარი სისტემურად დადიოდა ადგილობრივ სინაგოგაში და ესწრებოდა დღესასწაულებს იერუსალიმში.ის არ აწესებდწ რელიგიური რიტუალების ახალ სისტემებს.ის ვარაუდობდა,რომ მისი მოწაფეები მოძღვარს მიბაძავდნენ :შეისწავლიდნენ ბიბლიას,ილოცებდნენ და იმარხულებდნენ.და მან ანდერძად დაუტოვა მოწაფეებს,რომ ახალრწმენამიღებულნი მოენათლათ და გაეხსენებინათ მისი სიკვდილი,იმავდროულად ერთად მიეღოთ პურიცა და ღვინოც,ისევე როგორც მან გაუნაწილა მოწაფეებს პური და ღვინო თავის უკანასკნელ სერობაზე.

გავაგრძელებ.......

[სოფი]

[] ნათლისღება



მეორე წესი,რომლის დაცვაც იესომ თავის მოწაფეებს უანდერძა ახალმოქცეულთა ნათლისღებაა,რომელიც აგრეთვე ებრაული წარმომავლობისაა.აღთქმის შუალედში იუდაიზმზე მოქცეულ ადამიანებს (პროზელიტებს) ნათლავდნენ, ე.ი. განწმედის ნიშნად მათ წყალში ჩააყვინთინებდნენ (როგორც წესი,უახლოეს მდინარეში).ასევე იქცეოდა იოანე ნათლისმცემელიც.ისიც მრავალ ადამიანს ნათლავდა მონანიებისა და ღვთის მიერ სულის განწმენდის ნიშნად.
მაგრამ ქრისტიანული ნათლისღება მხოლოდ ცოდვებისაგან განბანვა როდია.პავლე მოციქული გვიხსნის,რომ როცა მოსანათლი ადამიანი ჯერ წყალში გაუჩინარდება,ხოლო შემდეგ კვლავ გამოჩნდება,ის სიმბოლურად სიკვდილს,დამარხვასა და მკვდრეთით აღდგომას განიცდის.ნათლისღების აქტით ქრისტიანები მონაწილეობას იღებენ იესო ქრისტეს სიკვდილსა და აღდგომაში:"დავიმარხეთ მასთან სიკვდილში ნათლისღებით,რათა,როგორც მამის დიდებით მკვდრეთით აღდგა ქრისტე,ჩვენც ვიაროთ სიცოცხლის განახლებით"(რომ.6,4).
ახალ აღთქმაში ნაღლისღება ყველაზე სრულად აღწერილია იმ ეპიზოდში,სადაც მოთხრობილია ფილიპესა და ეთიოპიელი საჭურისის ამბავი.აქ მოტანილია სიტყვიერი ფორმულა,რომელსაც პირველი ქრისტიანები ნათლობის დროს იყენებდნენ (საქმე 8:37). ნათლისმცემელი ეუბნება:"თუ მთელი გულით გწამს,შეიძლება მოინათლო".მოსანათლი უპასუხებს:"მწამს,რომ იესო ქრისტე ღვთის ძეა".ზოგჯერ ადამიანებს იესო ქრისტეს სახელით ნათლავდნენ,ზოგჯერ კი "მამისა,ძისა და სულიწმიდის სახელით".
მ.28:19; მრკ.1:4-11; რომ. 6:3-4; საქ. 8:26-39; 2:38; 19:5.