უშვილობის ტვირთი პარამეტრები

[marine]

"უფალი ზოგ ოჯახს მრავალ შვილს უვლენს, ზოგს კი არცერთი არ ჰყავს, და ეს, უზენაესი განგებით, იმ მიზეზითა და მიზნით, რომ მათ სხვისი ობოლი გაზარდონ და ამით დაიმკვიდრონ საუკუნო სიცოცხლე. ხშირია შემთხვევები, როცა ქალს ექიმები იმედს გადაუწურავენ და იგი სხვის მიერ გაჩენილ, მიუსაფარ ბავშვს იშვილებს, მრავალმოწყალე ღმერთი კი, ამის წილ, მას შვილიერების კარს უღებს და საკუთარ შვილებსაც აჩენს".

[marine]

"არიან ისეთი ცოლ-ქმრული წყვილები, რომელთაც სურთ, რომ სასწრაფოდ ყავდეთ შვილი, მაშინათვე, როგორც კი დაქორწინდებიან. მაგრამ, თუკი ბავშვის გაჩენა ყოვნდება, ეს უდიდესი შეშფოთებისა და მღელვარების მიზეზი ხდება. შვილს როგორ გააჩენ, როდესაც თავად ისინი მღელვარებითა და სულიერი შფოთით არიან აღსავსენი?! ისინი მაშინ შეძლებენ შვილის ყოლას, როდესაც ამ შფოთსა და სულიერ მღელვარებას განდევნიან და საკუთარ ცხოვრებას სწორ სულიერ კალაპოტში წარმართავენ.

ზოგჯერ ღმერთი განგებ აყოვნებს და რომელიმე ცოლ-ქმრულ წყვილს შვილს ქორწინებისთანავე არ აძლევს. აბა უყურეთ: განა მას ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის მშობლებს წმიდა იოაკიმესა და ნას და წმიდა ზაქარიასა და ელისაბედს შვილები სიბერეში არ მისცა?! რათა ამით კაცთა მოდგმის ცხონების უდიდესი საქმე აღესრულებინა.

მეუღლეები ყოველთვის მზად უნდა იყვნენ, რომ თავიანთ ცხოვრებაში ღვთის ნების მიღება შეძლონ. ღმერთი არ ტოვებს ამ ადამიანს, ვინც საკუთარ თავს სრული მინდობით გადასცემს მის ხელს. ჩვენ არაფერს არ ვაკეთებთ, მაგრამ რამდენ რამეს აკეთებს ჩვენთვის ღმერთი! რაოდენი სიყვარულითა და სიუხვით გვანიჭებს იგი ყველაფერს! განა არსებობს ისეთი რამ, რისი გაკეთება ღმერთს არ შეუძლია?! ერთ ცოლ-ქმარს ხუთი შვილი ჰყავდა, მაგრამ შვილებმა ოჯახები შექმნეს და მშობლების სახლი დატოვეს, დედა და მამა მარტონი დარჩნენ. მაშინ მათ გადაწყვიტეს, კიდევ ერთი შვილი ჰყოლოდათ, რომ ის სიბერეში მათ გვერდით ყოფილიყო. ქალი უკვე იმ ასაკში იყო, როდესაც დაორსულება შეუძლებელია და ადამიანური თვალსაზრისით მათ სურვილს აღსრულება არ ეწერა. მაგრამ, ამისდა მიუხედავად მეუღლეებს ღვთის უდიდესი იმედი ჰქონდათ. და მართლაც შეეძინათ ვაჟი, რომელიც მათი სიბერის ნუგეშინისცემელი გახდა. მათ ისიც ფეხზე დააყენეს და საზოგადოებაში გამოიყვანეს.

ბავშვების შობა მხოლოდ ადამიანზე როდია დამოკიდებული. ამას ღმერთი განაგებს. როდესაც დაინახავს, რომ ცოლ-ქმარმა, რომელსაც ბავშვების გაჩენასთან დაკავშირებით პრობლემები აქვს, უდიდესი სიმდაბლე მოიპოვა, არა მარტო შვილს მისცემს ამ ადამიანებს, არამედ, მრავალშვილიანობითაც დააჯილდოებს მათ. მაგრამ, თუკი იგი ცოლ-ქმარში გულციობასა და ეგოიზმს ხედავს, მათ სურვილს არ აღასრულებს, რადგანაც თუკი შეიბრალებს და შვილებს მისცემს, ისინი მათაც იმავე გულცივობასა და ეგოიზმს ჩაუნერგავენ. მეუღლეებმა სრულად უნდა მიანდონ ღმერთს საკუთარი თავი. მათ უნდა თქვან: "ღმერთო ჩემო, შენ ჩვენს სასიკეთოდ ზრუნავ, "იყავნ ნება შენი". მათ ვედრებას მხოლოდ ამ შემთხვევაში აღასრულებს ღმერთი. ღვთის ნება ხომ მხოლოდ იმ შემთხვევაში სრულდება, როდესაც ვამბობთ: "იყავნ ნება შენი". და სრული მინდობით საკუთარ თავს ღვთის ხელს გადავცემთ. მაგარმ, თუმცა ჩვენ ვამბობთ: "იყავნ ნება შენი", ამავდოულად ჩვენს საკუთარ ნებაზე ვდგავართ. აბა ასეთ ვითარებაში რის გაკეთებას შეძლებს ღმერთი ჩვენთვის?!"

/ღირსი პაისი ათონელი/