ხ ა ტ მ ე ბ რ ძ ო ლ ო ბ ა პარამეტრები

[marine]

"მოვილოცეთ მცირე ზომის ღვთისმშობლის ხატიც, რომელიც ეკუთვნოდა ხატმებრძოლობის პერიოდში მცხოვრებ დედოფალ თეოდორას (IX ს.). დედოფლის მეუღლე, იპერატორი, ხატმბერძოლი გახლდათ და კრძალავდა ხატთა თაყვანისცემას. ამის უფლება არ ჰქონდა არც დედოფალს. დედოფალმა ხერხი იხმარა - ხატის უკანა მხარეს დაამაგრა სარკე, რომელიც ოთახისკენ იყურებოდა. ლოცვის დროს შემოატრიალებდა და ლოცულობდა. იმპერატორმა ეს შეიტყო და ხატი ცეცხლში მოისროლა, თუმცა, ის არ დაზიანებულა. სწორედ ეს ხატი მოვილოცეთ, გადავიხადეთ პარაკლისი, მოვიხსენიეთ ჩვენი ქვეყანა, მრევლი და ახლობლები"

/დეკ. დავით ლასურაშვილი/

[marine]

"ხატმებრძოლები ცდილობდნენ ღმერთის ხორცშესხმულ მდგომარეობაში გამოსახვის შეუძლებლობა დაესაბუთებინათ. ხატმებრძოლობის ერთ-ერთმა იდეოლოგმა, იმპერატორმა კონსტანტინე V კოპრონიმოსმა მართლმადიდებლებს შემდეგი დილემა შესთავაზა: რას გამოსახავთ და რას ეთაყვანებით? თუ თქვენ ღმერთის გამოსახვას ცდილობთ, ეს შეუძლებელია, რადგან თავისი გასაზღვრებით ღმერთის გამოსახვა წარმოუდგენელია. თუ მის კაცებას გამოსახავთ და ეთაყვანებით, მაშინ, უპირველეს ყოვლისა, თქვენ წარმართები ხართ, რადგან ქმნილებას ეთაყვანებით, მეორეც, ნესტორიანელები ხართ, რადგან თქვენ ქრისტე ორად გინდათ გაყოთ და მისი კაცება მისივე ღვთაებრიობისაგან გინდათ განაცალკევოთ.

მართლმადიდებლები უპასუხებდნენ, რომ ხატმებრძოლთა არგუმენტები მიზანს აცდენილი იყო და ის მხოლოდ მათი ქრისტოლოგიური მოძღვრების მონოფიზიტური საფუძვლების მოწმონბას წარმოადგენდა. რადგან მართლმადიდებლები ღმერთის არც ღვთაებას და არც კაცებას არ გამოსახავენ, მათ მიერ გამოსახული ქრისტე ღმერთკაცის ერთი ჰიპოსტასია, რომელშიც მისი კაცობრივი სახეა გამოხატული, და თაყვანს მიაგებენ არა "რას" (ბუნებას), არამედ "ვის" (ღვთაებრივ პიროვნებას)".