წმინდა ნიკოლოზი და მისი სასწაულები პარამეტრები

[marine]

"დიაკვანმა სპირიდონმა სოფელ კაპუჩოდან (ლუმუმბაშის რაიონი, კატანგის პროვინცია, კონგო) მოგვითხრო: "ეს მოხდა 1998 წელს. ჩვენს სოფელში წმინდა ნიკოლოზ სასწაულთმოქმედის ხატი მივაბრძანე და ეზოში აღვმართე. იმ დღეს გარეთ არ გამოვსულვარ. ერთი ქალი სხვებთან ერთად მინდვრისკენ გაემართა სამუშაოდ.

ხატი რომ დაინახა, დაცინვით თქვა: - ეს ვინ არის?! ყაჩაღს ჰგავს! შეხედეთ მის მახინჯ სახეს! სხვებმა, თუმცა მართლმადიდებელი ქრისტიანები არ იყვნენ, უთხრეს: - ნუ შეურაცხყოფ იმ წმინდანს, რომლის ხატიც მოიტანა მამა სპირიდონმაო! მაგრამ არ დაუჯერა და წმინდა ნიკოლოზის ლანძღვა განაგრძო.

ღამე ძილში მას ლამაზი სამოსით მოსილი, ჭაღარა ბერიკაცი გამოეცხადა და უსაყვედურა: - რისთვის გამლანძღეო. არ გამილანძღიხარო, - უპასუხა ქალმა. მაშინ წმინდანმა უთხრა: - მე ის ვარ, ვინც შენ გუშინ შეურაცხყავი. ხომ ხედავ, გამოგეცხადე, შენ კი გუშინდელივით უხეშად მექცევიო.

ქალი მის წინ მუხლებზე დაეცა: - ჰოი, წმინდანო, მაპატიე, აღარ გაგაბრაზებ! გაფრთხილდი, მეტად აღარ დამცინოო, - უთხრა წმინდანმა და უჩინო შეიქმნა.

ქალი მეორე დღეს მამა სპირიდონთან მივიდა და შენდობა სთხოვა."

[marine]

"ერთხელ მე ვიყიდე წმ. ნიკოლოზ სასწაულთმოქმედის პატარა ხატი და ის დავკიდე კედელზე. მე ვარ ბლოკადა-გამოვლილი, ხშირად მტკივა კუჭი.

დილის 4 საათზე გამაღვიძა საშინელმა ტკივილმა. დავდექი მუხლებზე და შევღაღადე წმიდანს:

- თუკი გესმის ჩემი, წმიდაო ნიკოლოზ სასწაულთმოქმედო, დამეხმარე - უკვე აღარ მაქვს ძალა...

ამის თქმა და ტკივილი, რომელიც მტანჯავდა რამდენიმე კვირის მანძილზე - გაქრა. ვიგრძენი თავი სრულიად ჯანმრთელად, სასიცოცხლო ძალებით ავივსე და ასე შევხვდი საკუთარ იუბილეს.

თუმცა ნახევარი წლის შემდეგ დიდ მარხვაში სტუმრად დავდიოდი და ვილხენდი, რის მერეც ტკივილები განმიახლდა. კვლავ ვილოცე წმ. ნიკოლოზის ხატის წინაშე:

- მამაო ნიკოლოზ, დამეხმარე! სიარულიც აღარ შემიძლია. მარტო ვერაფერს ვუშველი ჩემს თავს. დამაყენე ფეხზე და ნიკოლსკის ტაძარში ყველა ხატთან, სადაც არის შანდალი, დავანთებ სანთელს.

ლოცვიდან ცოტა ხანში ტკივილმა თანდათან დაიწყო მიყუჩება.

მესამე დღEს მე შევძელი ლოგინიდან ადგომა და ქალიშვილთან ერთად სესტრორეცკიდან გავემგზავრეთ პეტერბურგში, ნიკოლსკის ტაძარში. წმ. ნიკოლოზი იქაც დამეხმარა. ტაძარში რომ მივედი, ვნახე, რომ მარტო ძვირიანი სანთლები იყო დარჩენილი, შანდლები კი - უამრავი იყო. შევშინდი - ფული არ მეყოფოდა. ვიყიდე სანთლები, რაც მომივიდა და დავიწყე შანდლებზე მათი დანთება. ვგრძნობდი, რომ სანთლები მალე გამომელეოდა და ვერ შევძლებდი აღთქმის შესრულებას.

უცებ დამიძახა შვილმა:

- დედა, პატარა, იაფიანი სანთლები მოიტანეს.

დიდი სიხარული დამეუფლა. მადლობა გადვუხადე წმიდა ნიკოლოზს ასეთი სწრაფი შეწევნისთვის. მივედი მესანთლესთან, რათა სანთლები სახლისთვისაც მეყიდა, თუმცა უკვე აღარ იყო - მხოლოდ ათქმის შესრულება მოვასწარი.

მესამედაც დამეხმარა წმ. ნიკოლოზი ავადმყოფობისას, როცა ბრწყინვალე შვიდეულში მივმართე მას მხურვალე ლოცვით:

- განმკურნე, მამაო ნიკოლოზ, ჩვენი უფლის აღდგომის ძალით!

და წმიდა მღვდელმთაარმა ისმინა ჩემი ლოცვა.

ერთხელ წმიდანმა ქუჩაში ბოროტი ადამიანის თავდასხმისგან მიხსნა. მაღაზიიდან სახლში ვბრუნდებოდი, მან კი ძლიერ ჩამავლო ხელი და ათასი სიბინძურე მითხრა. ასეთ შემთხვევაში თავი დამიძვრენია, მაგრამ ახლა ვერაფერს გავხდი. ტირილი დავიწყე სასოწარკვეთისგან. ვგრძნობდი, რომ მიმათრევდა ბნელ კუთხეში და არც არავინ ჩანდა დამხმარე. აი, სირცხვილი ამ სიბერის ჟამს. ავწიე თავი ზეცისკენ და დავიძახე:

- წმ. ნიკოლოზ სასწაულმოქმედო, დამეხმარე! დამიხსენი! ამ დროს კაცმა ხელი გამიშვა და მეც რაც ძალი და ღონე მქონდა გავიქეცი გზის მეორე მხარეს. ვიგრძენი - მას რაღაც დაემართა; მივბრუნდი და დავრწმუნდი ამაში, თუმცა სწრაფად განვეშორე".