დაცინვა და ხუმრობა პარამეტრები

[marine]

"სიკვდილის ხსოვნისათვის მრავალსიტყვაობაზე არანაკლებ საძულველია გამუდმებული ხუმრობის ჩვევა. მეფე სოლომონი სიცილს ალმოდებული ფიჩხის ტკაცანს ადარებდა, რომელიც არ ათბობს და მხოლოდ ბოლავს. ხუმრობა და დაცინვა - ესეც ფუჭადმეტყველებაა, ოღონდ შხამით გაჟღენთილი , რომელსაც მსგავსად გველისა, ადამიანიც გულში იგროვებს. ადამიანი ღვთის ხატებაა, დაცინვა - ესაა სურვილი საძაგელი სახით წარმოაჩინოს იგი, ანუ წაართვას მისგავსებულობა, კვაზიმოდოსავით მახინჯი აჩვენოს. ხუმრობა მას ცინიკოსსა და უტიფარს ხდის. ეს ამპარტავნების წარმონაშობია: დამცინავი მოყვასის დამცირებას ესწრაფვის, რათა თავისი ყალბი უპირატესობა აჩვენოს. როცა ხუმრობა გვესმის, კმაყოფილებას ვგრძნობთ სწორედ იმიტომ, რომ ის ჩვენში დაგროვილი ბოროტების პოტენციალს განმუხტავს"

/არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/

[marine]

"რატომაა, რომ წყაროსავით ვაფრქვევთ უქმისმეტყველებას, ხუმრობას, მოყვასის განკითხვას, მის რაც შეიძლება დახვეწილ დაცინვას? რატომაა, რომ უდარდელად ვატანთ ქარს უამრავ დროს, ვერ ვძღებით გართობით, ვცდილობთ ერთი ფუჭი საქმე მეორით შევცვალოთ; და სულ მცირე დროც კი არ გვინდა დავუთმოთ ჩვენი ცოდვების აღიარებას, მათთვის გლოვას? იმიტომ, რომ შევითვისეთ ცოდვის, ყოველივე ამაოს მიმართ თანაგრძნობა და პირიქით, დავკარგეთ თანაგრძნობა ყველა იმ საქმისადმი, რომელიც კაცს ღმრთის წინაშე სათნო-ყოფაში შეეწევა"

/წმინდა მღვდელმთავარი ეგნატე ბრიანჩანინოვი/