კ ი ბ ო პარამეტრები

[marine]

"მამა პორფირე კავსოკალიველი ამბობდა: ვმადლობ ღმერთს, რომელმაც ბევრი სნეულება მიბოძა. ხშირად ვეუბნები მას: "ქრისტე ჩემო, შენი სიყვარული უსაზღვროა!" ის, რასაც ვხედავ, სასწაულია. ჩემს სნეულებათა შორის კიბოც არის - ჰიპოფიზის კიბო მაქვს. იქ გაჩენილი სიმსივნე მხედველობის ნერვს აწვება და უკვე ვეღარ ვხედავ.

ტკივილი უფრო და უფრო მძაფრდება, მაგრამ ვლოცულობ, მოთმინებით ავიღე ქრისტეს ჯვარი. ენა გამეზარდა. ადრე ასეთი არ იყო. ესეც კიბოსგანაა, რომელიც თავში მაქვს. რაც დრო გადის, მდგომარეობა უარესდება. ის გაიზრდება და საუბარი გამიჭირდება. ძალზე ძლიერია ეს ტკივილი, ვიტანჯები, მაგრამ ჩემი ავადმყოფობა მშვენიერია. მე მას ვიღებ, როგორც ქრისტეს სიყვარულს. გული მემუსრება და ვმადლობ ღმერთს. ეს ჩემი ცოდვების გამოა. ცოდვილი ვარ და ღმერთი ჩემს განწმენდას ცდილობს.

როცა 16 წლის ვიყავი, ღმერთს მძიმე სნეულება ვთხოვე, კიბო, რათა მისი სიყვარულისთვის მეტანჯა და განმედიდებინა იგი ტანჯვისას. დიდხანს ვლოცულობდი ასე. მოძღვარმა მითხრა, ეს ეგოიზმია და ღმერთს ამგვარად არ უნდა აიძულებდეო. ღმერთმა იცის, რაც უნდა გააკეთოს. ამგვარად ლოცვა შევწყვიტე. მაგრამ ღმერთმა არ დაივიწყა ჩემი თხოვნა და ამდენი წლის მერე ამგვარი ქველმოქმედება გამოიჩინა ჩემზე!

ღმერთს არ ვთხოვ იმის აღებას, რისი მოცემაც ვთხოვე. მახარებს ის, რაც მაქვს და რომ ჩემი დიდი სიყვარულით ვეზიარები უფლის ვნებებს. ღმერთი აღმზრდის მე, "რამეთუ რომელი უყუარნ უფალსა, სწავლის; და ტანჯის" (ებრაელთა 12,6). ჩემი სნეულება განსაკუთრებული კეთილმოწყალებაა ღვთისა, რომელიც მომიწოდებს, მისი სიყვარულის საიდუმლოში შევიდე და უფლის მადლის დახმარებით ვეცდები, ვუპასუხო ამ სიყვარულს."

[marine]

ტატიანა ტემნიკოვა წერს კალიფორნიიდან (1993 წ.):

"იმისთვის, რომ დაგეხმაროთ [მონრეალის ყოვლადწმინდა ღვთისმშობლის მირონმდირანე] იბერიის ხატის სასწაულებრივი მოვლენების შეგროვებაში, მოგიყვებით ერთ შემთხვევას, რომელიც გადახდა მამაჩემს, ვიქტორ ტემნიკოვს, 1990 წლის ოქტომბერში. მამაჩემს 4 ოპერაცია გაუკეთდა ცხვირის კიბოს მიზეზით, მაგრამ სიმსივნე პროგრესირებდა. ნაოპერაციები ადგილის დასაფარავად ჩაუტარდა კოსმეტიკური ოპერაცია. როდესაც მამაჩემმა ბოლო ოპერაცია გაიკეთა, ნაკერი არ შეხორცდა ისე, როგორც საჭიროა. ასე გაგრძელდა რამდენიმე თვე და ურჩიეს დამატებითი ოპერაციის გაკეთება. მაშინ, 1990 წლის ოქტომბერში დაეწყო სისხლდენა, კანი გაუწითლდა და გაირკვა, რომ ოპერაცია აუცილებელი იყო.

კანადაში შევხვდი ძმა იოსებს, რომელმაც მომცა მირონი მირონმდინარე ხატიდან და მამაჩემს ცხვირზე მირონიანი ბამბა წავუსვი. ორი დღის შემდეგ ნაკერები შეხორცდა და დღემდე კიბო აღარ დაბრუნებულა".