წმინდანების მეოხება სნეულების დროს პარამეტრები

[marine]

"წიგნში წავიკითხე მეუფე იოანეს [მაქსიმოვიჩი] შესახებ, რომელიც ადამიანებს განსაცდელისას ეხმარება; მეც წმინდანს დახმარებისთვის მივმართე და შეწევნამაც არ დააყოვნა:

ღრძილთან ძვალი გამომეზარდა. საშინელი ტკივილი დამეწყო.

მე დავიწყე წმ. იოანესადმი ტროპარის კითხვა. წავისვი მისი წმიდა ნაწილებზე ნაკურთხი ზეთი; მივიდე წმინდანის ფოტო მტკივნეულ ადგილზე. თავადაც ვერ მივხვდი, როგორ გამიარა ტკივილმა - შევამოწმე, აღმოჩნდა, რომ ღრძილიდან ამოზრდილი ძვალი აღარ ჩანდა, ვერც კი მივხვდი, სად უნდა გამქრალიყო, ღრძილი კი დამცხრომოდა. სულ მალე გადავიღე რენტგენი და გავარკვიე, რაც მოხდა, მაგრამ, რაც მთავარია, ტკივილი აღარ მაწუხებდა, ისე, რომ ამ მხარეს ჭამაც კი შემეძლო - ეს ჩემთვის სასწაულია!

მეუფე იოანე ყოველთვის მეხმარება, როგორც კი მის მიმართ წავიკითხავ ლოცვებს, თითქოს მთელი ძალით ჩამოვეკიდე მის მანტიას - დაე, მაპატიოს მეუფემ.

მე მადლიერი ვარ წმიდა მეუფეების იოანესი, სპირიდონის, ნიკოლოზის, ასევე მოწამე მეფის ოჯახის, ნეტარი ქსენიასი და მატრონასი, და ყველა წმინდანისა, რომლებიც ღვთისა და ყოვლადწმიდას წინაშე ჩვენ ცოდვილთა მეოხნი არიან".

/მხევალი ღვთისა ფოტინე, 2020, ივლისი/



"როცა მამა არსენთან [კაბადოკიელი] ავადმყოფი მიჰყავდათ, ის არასოდეს ინტერესდებოდა, მის წინ ვინ იდგა, თურქი თუ ქრისტიანი, მაგრამ ჰკითხავდა, რითი იყო კაცი ავად, რათა მისთვის შესაბამისი ლოცვა წაეკითხა. საღმრთო მადლის ძალით სნეულების განკურნებით, იგი თურქებს ჩვენი სარწმუნოების ძალას აჩვენებდა და ამგვარად აიძულებდა მათ პატივი ეცათ მართლმადიდებლობისთვის.

ერთხელ, თავისი მედავითნისა და თანაშემწის, პროდრომოსის თანხლებით სოფლების შემოვლისას მამა არსენი დაბა სინასოსში მივიდა. ადგილობრივმა თურქებმა აუკრძალეს მას ქრისტიანებთან შეხვედრა. მამა არსენს მათთან კამათი არ დაუწყია, მხოლოდ პროდრომოსს უთხრა:

- წავიდეთ და ნახავ, როგორ გამოგვეკიდებიან თურქები.

ნახევარი საათი იარეს, მერე კი ჰაჯიეფენდი შეჩერდა, მუხლნი მოიდრიკა და ხელები ლოცვით ზეცისკენ აღაპყრო. თუ აქამდე მშვიდი ამინდი იყო, უეცრად ღრუბელი მოგროვდა და კოკისპორული წვიმა წამოვიდა, რომელსაც გრიგალი ახლდა. სოფელ სინასოსს მეხი არყევდა. თურქები მაშინვე მიხვდნენ თავიანთ შეცდომას და ორი ზეფთია (ცხენოსანი შიკრიკი) დაადევნეს მამა არსენს. ზეფთიები მუხლებში ჩაუვარდნენ მას, მთელი სოფლის სახელით ბოდიში მოუხადეს და უკან დაბურნება სთხოვეს. მამა არსენმა მათ აპატია და სინასოსში დაბრუნდა. სოფელს ოთხივე მხარეს ჯვარი გადასახა, ქარიშხალი შეწყდა და კვლავ მზემ გამოანათა"



"უდიდესი წმინდა მამა სვიმეონ მესვეტე ღვთისაგან ბოძებული ძალით სასწაულებრივად კურნავდა ადამიანებს, მაგრამ ამ დროს თვითონ ცალი ფეხი დამპალი ჰქონდა და მასზე მატლი ეხვია. ერთხელ ერთ-ერთმა მომლოცველმა მისი სნეული ფეხის ხილვისას თქვა, - ეს რომ წმინდანი იყოს, ასეთ დღეში როგორ იქნებოდა, სხვა როგორ განკურნავს, როდესაც საკუთარი თავი ვერ განუკუნავსო. ამ დროს მას ხელში სვიმეონ მესვეტის ფეხიდან გადმოვარდნილი მატლი ჩაუვარდა და ბრილიანტად იქცა. წმინდა სვიმეონი ამ განსაცდელის გამო მადლობდა ღმერთს"

[marine]

"ჩემს ძმას ფეხზე 2 ოპერაცია ჰქონდა გაკეთებული. მესამეც იყო საჭირო. რთული მდგომარეობა ჰქონდა და ექიმები ოპერაციის გაკეთებას ვერ ბედავდნენ. თბილისში ერთ-ერთმა ექიმმა აიღო თავის თავზე და ოპერაციის დღეს დაინიშნა, თუმცა მოსალოდნელ გართულებებზე წინასწარ შეგვამზადა.

ამ პერიოდში ვხედავ სიზმარს: მამაოს [არქიმანდრიტი შიო (ხარძეიშვილი)] საფლავზე ვარ მისული (სანამ ტაძარი აშენდებოდა), ოღონდ საფლავის ქვა არ იყო. ხალხი არის შეგროვილი. როგორც გავიგე, რიგში დგანან და ელოდებიან მამა შიოს, როგორც მკურნალს, რომელიც სადღაც ავადმყოფთან არის წასული. სხვადასხვა დაავადების მქონე ავადმყოფები იყვნენ მოსულნი. ვდგავარ და ვფიქრობ, ნეტა, მე რისთვის ვარ მოსული-მეთქი. წასვლა მინდა, ვერც მივდივარ. ცოტა ხანში მამა შიო მოვიდა. მივეგებე, დამლოცა, ძალიან სერიოზული სახით იყო, მითხრა, შენი ძმა ჩემთან მოვიდეს, ყველაფერი კარგად იქნებაო.

ოპერაციამდე რამდენიმე დღე იყო დარჩენილი. ყინწვისში ავედით. მამა საბა დაგვხვდა, მასაც მოვუყევი სიზმარი, საფლავზე მივედით, პანაშვიდი გადავიხადეთ, მამა საბამაც დაგვლოცა, განსაკუთრებით - ჩემი ძმა და გამოგვისტუმრა.

ოპერაცია იმაზე დიდხანს მიმდინარეობდა, ვიდრე იყო ნათქვამი, სამაგიეროდ ოპერაციის შემდგომი პერიოდი ბევრად ხანმოკლე აღმოჩნდა, მეორე დღესვე ფეხზე დადგა და მალევე გამოწერეს საავადმყოფოდან. ექიმები ამ ყველაფერს სასწაულს მიაწერდნენ, ეს მათთვის წარმოუდგენელი იყო. მადლობა მამა შიოს ამისთვის, რომელიც არის მუდამ ჩვენთვის მლოცველი და მეოხი ყოვლადწმიდა სამების წინაშე"

/მონაზონი სიდონია (ვანიშვილი)/