საეკლესიო სამართლის - საღვთისმეტყველო ანალიზი |
სტუმარს სალამი ( შესვლა | დარეგისტრირება )
საეკლესიო სამართლის - საღვთისმეტყველო ანალიზი |
მნათე |
Apr 20 2007, 08:04 PM
პოსტი
#1
|
Advanced Member ჯგუფი: Members პოსტები: 17,662 რეგისტრ.: 23-July 06 მდებარ.: Tbilisi წევრი № 4 |
მოკლედ ღვთისმეტყველებს (!) ვთხოვ გასცენ მრევლში არსებულ კითხვებს პასუხი;
1. რა სინთეზითა და ურთიერთბმებით ასრულებს - საეკლესიო სამართალი და საღვთო მადლი ეკლესიის 'მარეგულირების' როლს? 2. ვინ და რატომ შემოიტანა ცნება 'სამართალი' - ეკლესიაში და ხომ არ წარმოადგენს იგი სინკრეტულ ნერგს? 3. ხომ არ კნინდება ამით სულიწმიდის ძალმოსილება ეკლესიაში... (თუ სტრუქტურა მის გარეშე ვერ შედგებოდა - მაშ ეკლესიას რაღა მართავს)? 4. თუ ქრისტეს სხეულში ესოდენ ყოფიერი მოვლენა არეგულირებს 'სისხლის მიმოქცევას' მაშ რაღას აკეთებს ქრისტე? 5. რა ვუყოთ სიყვარულის ძალაუფლებას? 6. თუ გამართლება რჯულისგან არის, მაშინ ქრისტე რიღასთვის მოკვდა? -------------------- ანალოღია და ჯვარი მომიტანეთ, ვქადაგებ!
რომ გამრეცხავთ, გავიწევ :))))) |
კანონისტი |
Apr 28 2007, 12:41 PM
პოსტი
#2
|
დავით ჯგუფი: Members პოსტები: 16,930 რეგისტრ.: 17-October 06 მდებარ.: თბილისი, საქართველო წევრი № 284 |
KAIROS
ციტატა ჯერ ჩვეულებრივი კანონი არაა 10 მცნება, მას საღვთო წყარო აქვს, და შესაბამისად სპეციფიურია მე "ჩვეულებრივ"-ში არ მიგულისხმია სახელმწიფოს მიერ დადგენილი. 10 მცნება კანონია, ანუ იგი არ არის სწავლება სწავლება არის, მაგალითად, რომ სულიწმიდა გამოვალს მამისაგან, ხოლო "არა იპარო" არის კანონი. ცხადია, საეკლესიო კანონებს საღვთო წარმოშობა აქვს (წყაროებზე საეკლესიო სამართლის განყოფილებაში ჩემი თემა დავდე და ამაზე იქაც ვწერ), მაგრამ არსებობს სწავლება და კანონი. 10 მცნება არის კანონი ციტატა კანონისტ, კანონისტი ხარ მართლა აპა რავა ციტატა ასე რომ კანონი არ ამართლებს, კანონი აწესრიგებს ყველა კანონი ხომ ერთიდაიმავე ფუნქციის არაა. ის, რომ წმ. სინოდის სხდომა წელიწადში ორჯერ მაინც უნდა გაიმართოს, მართალი ხარ, მომწესრიგებელი ნორმაა და მას ცხონება-წარწყმედასთან კავშირი არ აქვს, რადგან ადმინისტრაციულ საკითხებს აგვარებს. ამგვარი კანონები ეკლესიასაც მრავალი აქვს მაგრამ აბა სხვა ფუნქციის კანონზე დავფიქრდეთ! საერთოდაც, იცი ალბათ რომ წმინდა წერილი საეკლესიო სამართლის წყაროა და თან პირდაპირი, უშუალოდ მოქმედი წყარო. კანონისტისთვის წმინდა წერილის თითოეული ციტატა კანონია. მაგალითად, სადაც უფალი საუბრობს ცოდვილი მოყვასის შეწყნარებაზე (პირველად მარტოს რომ ვუთხრათ, მერე 2-3 თან ერთად, მერე კი კრებულთან), ეს თუ თეოლოგისათვის კაცთმოყვარებისა თუ სხვა მსგავსის შესახებ სწავლებაა, კანონისტისთვის ეს საპროცესო ნორმაა, ანუ როგორ უნდა მოხდეს ქრისტიანის შეწყნარება დანაშაულის ჩადენის დროს. ამიტომ მე ამ პრიზმაში ვატარებ სწავლებებსაც ის, რომ ჩვენ უნდა ვილოცოთ, ვაკეთოთ კეთილი საქმე, გვიყვარდეს მოყვასი და მთავარი, ის რომ ეკლესიის სწავლება უნდა აღვასრულოთ, განა საეკლესიო კანონებით არ არის დადგენილი? მე თუ აღარ ვცემ უფალს თაყვანს ისე, როგორც ჯერ არს, განა რის საფუძველზე დამსჯიან მე უზიარებლობით? ხომ საეკლესიო კანონის? ამდენად, როცა წერ ციტატა მართალი სარწმუნოებით ცხოვნდეს ეს სარწმუნოება რაში გამოვხატოთ? ჩემი აზრით საეკლესიო სამართლის შესრულება და უფლის მცნებების შესრულება ერთიდაიგივეა. ცხადია, მე არ ვამბობ, რომ საეკლესიო კანონი უფლის კაცთმოყვარებას აღემატება. არა, ეს ასე არ არის. ამიტომაც შეიძლება ადამიანი საეკლესიო კანონს არღვევდეს და ცხონდეს. ხატის მაგალითი შეიძლება ცუდად მოვიყვანე, მაგრამ მე იმის თქმა მინდოდა, რომ კანონებიდან გამონაკლისებსაც ეკლესია ადგენს და იმის არსებობა, რომ რაღაც სიტუაციაში უფლება გვაქვს არ შევასრულოთ საეკლესიო კანონი (რისი მაგალითიც მოიყვანე), არ ნიშნავს იმას, რომ ეს წესი ყველა კანონზე ვრცელდება, ანუ უფრო ნათლად რომ ვთქვა - თავად საეკლესიო სამართალი ამბობს იმას, თუ რა დროს შეიძლება არ შესრულდეს საეკლესიო კანონები ძაან წავუკანონისტე..... -------------------- „ნეტარ არიან, რომელთა დაიცვან სამართალი და ჰყონ სიმართლე ყოველსა ჟამსა.“ (ფს. 105; 4) |
მსუბუქი ვერსია | ახლა არის: 15th June 2024 - 12:36 PM |
მართლმადიდებლური არხი: ივერიონი
ფორუმის ელექტრონული ფოსტა: იმეილი