უშვილობის ტვირთი პარამეტრები

[marine]

"უფალი ზოგ ოჯახს მრავალ შვილს უვლენს, ზოგს კი არცერთი არ ჰყავს, და ეს, უზენაესი განგებით, იმ მიზეზითა და მიზნით, რომ მათ სხვისი ობოლი გაზარდონ და ამით დაიმკვიდრონ საუკუნო სიცოცხლე. ხშირია შემთხვევები, როცა ქალს ექიმები იმედს გადაუწურავენ და იგი სხვის მიერ გაჩენილ, მიუსაფარ ბავშვს იშვილებს, მრავალმოწყალე ღმერთი კი, ამის წილ, მას შვილიერების კარს უღებს და საკუთარ შვილებსაც აჩენს".

[marine]

ნეტარი მატრონა ანემნიასევსკაიას მაკურნებელი ლოცვით შემწეობა

"1991 წელს მე და ჩემმა ქმარმა ჯვარი დავიწერეთ. ჩვენი ურთიერთობა ეკლესიასთან ამით დამთავრდა. 1994 წელს, ამ ამბიდან სამი წლის შემდეგ, უფალთან ამდენად გასაჭირმა მიგვიყვანა. მე მუცელი მომეშალა. ისეთი გრძნობა დამეუფლა, თითქოს უფალმა ას ოთხმოცი გრადუსით შემოატრიალა ჩვენი ცხოვრება, რათა ეჩვენებინა გზა, რომელზეც უნდა გვევლო. საავადმყოფოდან გამოსვლისთანავე, მე და ჩემმა მეუღლემ ტაძარს მივაშურეთ.

მღვდელი, რომელმაც ჯვარი დაგვწერა, ჩვენი სულიერი მოძღვარი გახდა. ღმერთს გამუდმებით შვილის ყოლას ვევედრებოდი, თუმცა არც ამ სიტყვების წარმოთქმა მავიწყდებოდა: "იყო ნება შენი, უფალო". ექიმებთან დავდიოდი და ანალიზებს ვაბარებდი. დაორსულებას ხელს არაფერი უშლიდა, მაგრამ ვერ ვფეხმძიმდებოდი.

სამი წელი გავიდა. ჩვენი ტაძრის წინამძღვრისაგან შევიტყვე - რიაზანის მიწაზე გაბრწყინებულ წმიდა და ნეტარ მატრონა ანემნიასევსკაიაზე. მე და ჩემმა ქმარმა მისგან შემწეობა ვითხოვეთ. შემდეგ კი წმიდა მატრონასათვის დაუჯდომელის დაწერის სურვილი გამიჩნდა, თუმცა უწინ მსგავსი არაფერი დამიწერია.

უფლის შემწეობითა და მოძღვრის კურთხევით დაუჯდომელი დავწერე. გავიდა კიდევ ერთი წელი. მოძღვარმა კურთხევა მომცა, რომ წმიდა მატრონასათვის შვილიერების სავედრებელი დამეწერა. მე და ჩემი მეუღლე შვებულებით პსკოვ-პეჩორის მონასტერში გავემგზავრეთ, სადაც სავედრებელი ლოცვა დავწერე. რამდენიმე თვეში, სწორედ წმიდანის განდიდების წინ, დავფეხმძიმდი.

შუა ფეხმძიმობაში მუცლის მოშლის საფრთხე შემექმნა. ნაყოფის შენარჩუნებაზე საავადმყოფოში დამაწვინეს. ვინაიდან ცარიელი პალატა არ აღმოჩნდა, დროებით საპროცედურო კაბინეტში დამაწვინეს, წვეთოვანი გადასხმა დამიწყენეს და დამტოვეს.

მარტო დავრჩი. ზაფხული იყო და ფანჯარა ღია მქონდა. ძალიან ვღელავდი. ტირილი დავიწყე, შემდეგ ნეტარი მატრონას მიმართ ლოცვა დავიწყე, თან ზეპირად დაუჯდომელს ვკითხულობდი. უეცრად ფანჯარაში პეპელა შემოფრინდა. მან წვეთოვანს რამდენჯერმე შემოუფრინა და გარეთ გაფარფატდა. ცოტა ხანში გამახსენდა, რონ ნეტარ მატრონას ბავშობაში ძალიან უყვარდა პეპლების დაჭერა და ფანჯრის რაფაზე დასმა (ეს მის ცხოვრებაშიც არის აღწერილი).

არ ვიცი, ეს შემთხვევითობა იყო, თუ დედა მატრონამ ნიშანი მომცა, რომ ჩემს გვერდით იყო და ჩემთვის ლოცულობდა. მაგრამ ვირწმუნე, რომ ყველაფერი კარგად იქნებოდა. ეს შინაგანი რწმენა არასოდეს მტოვებდა და 1999 წელს ჩვენს ოჯახს ნანატრი გოგონა შეემატა"

/მხევალი ღვთისა იოანა/