უფლის აღიარების სირცხვილი - მალვა, გამოცდილებიდან პარამეტრები

[ლილიანა]

ხშრად ხდება ჩვენ ყოველდღიურობაში როცა არაეკლესიური ცხოვრების მცხვოვრები ხალხის წრეში აღმოვჩნდებით გული ბიგვიძგებს დავმალოთ ჩვენი ცხოვრების წესი და (მათან ვინც ეკლესიაში მოსიარულეთ ბნელებად რაცხავს )ამიტომ ჩვენ მოცემული მომენტისთვის ამის აფიშირებას გაურბივართ და თავშეკავებულად გავჩუმდები თუ საუბარი ეკლესიაში სიარულზე და აღსარების მნიშვნელობაზე ჩამოვარდა გავჩუმდებით და თავს სინდისთან ვამართლებთ მოტივით - რწმენას მალვა უნდა და რა მნიშვნელობა აქვს მათ ეტყვი თუ არა ორ სამ სიტყვას შენი გამოცდილებიდან ....თუ ადგები და მოყვები როგორ ცდილობ დაადგე სულიერ გზას იცხოვრო უფლისმიერი სიტყვებით ამას ვინმე შენაირი მორწმუნე გამოდგება და ხიბლად ჩაგითვლის და ამპარტავნებად თავი დიდი მორწმუნე გონიაო არადა რა გამოდის ამ დროს ვმალავთ იმიტომ რო რწმენას მალვა უნდა თუ იმიტომ რო გვცხვენია და არ გვინდა იმ საზოგადოებას მორწმუნე ადამიანის სახელით გავეცნოთ იმიტომ რო ეკლესიურობაზე დამახინჯებული სტერეოტიპული წარმოდგენებია საზოგადოებაში ...

[ალექსანდრე]

მათეს სახარებიდან: 5. და როცა ლოცულობთ, ნუ იქნებით, როგორც თვალთმაქცნი, რადგან უყვართ შესაკრებლებსა და ქუჩის კუთხეებში დგომა და ლოცვა კაცთა დასანახად. ამინ გეუბნებით თქვენ: იღებენ თავის საზღაურს. 6. ხოლო შენ, როცა ლოცულობ, შედი შენს საგანძურში, დახურე შენი კარი და ილოცე შენი მამის მიმართ, რომელიც არის დაფარული. და მამა შენი, რომელიც ხედავს დაფარულად, მოგაგებს შენ ცხადად. 7. ხოლო ლოცვისას მრავალს ნუ იტყვით, როგორც წარმართნი, რადგან ჰგონიათ, რომ თავისი მრავალმეტყველებით იქნებიან შესმენილნი. 8. ამიტომ ნუ ემსგავსებით მათ, რადგან იცის მამამ თქვენმა, რა გჭირდებათ, ვიდრე ითხოვთ თქვენ მისგან.

რათქმაუნდა უფალი, თვალთმაქცურად, სხვის დასანახად, რაიმეს გაკეთებას გვკირძალავს, მაგრამ ამავე დროს გვეუბნება რომ მისი აღიარებისა სიტყვითა და საქმითაც არ უნდა შეგვრცხვეს კაცთა წინაშე: '' ხოლო გეტყჳ თქუენ: ყოველმან რომელმან აღიაროს ჩემდა მომართ წინაშე კაცთა, ძემანცა კაცისამან აღიაროს იგი წინაშე ანგელოზთა ღმრთისათა'' , '' რამეთუ რომელსა-იგი სირცხჳლ უჩნდეს ჩემი და სიტყუათა ჩემთაჲ, ნათესავსა ამას მემრუშესა და ცოდვილსა, ძემანცა კაცისამან არცხჳნოს მას, რაჟამს მოვიდეს დიდებითა მამისა თჳსისაჲთა ანგელოზთა თანა წმიდათა'' [მარკ. 8. 38; ლუკ. 12. 8]
ყველას წინაშე ჩვენი რწმენის აღიარება თუნდ სიტყვით და თუნდ საქმითაც ერთგავრი ქადაგებაცაა, მაგრამ რათქმაუნდა აქ უნდა განვასხვავოთ ის რომ ეს არ იყოს თვალთმაქცური, სხვების დასანახად და მათგან ქებისა და პატივის მისაღებად გაკეთებული ქმედება.