სქიზმა?, ბრძოლა აკადემიურობის წინააღმდეგ? პარამეტრები

[კანუდოსელი]

მინდა ვისაუბრო ჩემთვის ყველაზე მტკივნეულ საკითხზე, რომელიც ჩემი აზრით ძალიან მნიშვნელოვანია ეკლესიის ცხოვრებაში.

დიდი ხანი არაა, რაც ამ ფორუმში ვარ და ის ტენდენციები რაც მინახავს რეალში, არაა გასაკვირი, რომ სახეზეა აქაც. უკვე რამდენიმე თემაში კამათის და პოლემიკის შემდეგ ერთი უცნაური მომენტი გამოიკვეთა. გარკვეული ჯგუფის მხრიდან არა ერთხელ ისმის მოწოდებები, რომ ტიხონის სახ. საღვთისმეტყველო აკადემიის პროფესორი, რომელიც რამდენიმე რამდენიმე ათეული წელია ასწავლის ღვთისმეტყველებას აკადემიაში, თურმე ერეტიკოსია. ამას არ დასჯერდნენ და საქართველოზეც გადმოვიდნენ, აგერ იგივე ჯგუფის მიმდევარნი, თურმე ჩვენი საღვთისმეტყველო სემინაირა-აკადემიის ცნობილი პროფესორის (რომელმაც არა ერთი თაობა გამოზარდა სასულიერო პირებისა) ედიშერ ჭელიძის მართლმადიდებლობასაც აყენებენ ეჭვის ქვეშ და მის ერეტიკულობაზეც კი საუბრობენ მინიშნებით.

რაშია საქმე? თუ მართლა ასეა, მაშინ არ მიკვირს, რომ შესაბამისი ჯგუფის ერთერთი თეორია რაღაც შეთქმულების არსებობაზეა აგებული, აბა ან სხვაგვარად როგორ შეიძლება გავიგოთ ის ფაქტი, რომ ეს ხალხი (ოსიპოვი და ჭელიძე) რა თქმა უნდა პატრიარქების კურთხევით ასწავლიან უკვე არა ერთი წელია, ცხადია პატრიარქების მფარველობის ქვეშ არიან და თუ ეს ასეა, მაშინ იმ ჯგუფის მიმდევარნი ხომ არ ცხებენ ჩირქს სწორედ პატრიარქებს? რატომ არის ასეთი გალაშქრება აკადემიურობის წინააღმდეგ სასულიერო სფეროში? რისი ტესტია ეს?

ჩემი აზრია რომ ეს ერთგვარი ჩამოუყალიბებელი, ჯერ გაუფორმებელი სქიზმაა ,თუმცა სქიზმის ბევრ ელემენტს ატარებს.

ვიმსჯელოთ.

[inkvizitor]

პრობლემის არსი შემდეგშია;- ზოგიერთს ორი წიგნი აქვს წაკითხული და თავი კიტრი ჰგონია.
ოსიპოვს ახასიათებს ისეთი საღვთისმეტყველო ენით საუბარი და ლექციის წარმართვა რომ, თუ რუსული ზედმიწევნით კარგად არ იცი, და ამასთან ერთად რუსულ ხასიათს არ იცნობ, მართლაც ზოგი რამ შესაძლოა გაუგებარი დაგრჩეს. (მე მას ჩემს მასწავლებლად ვთვლი.)
რაც შეეხება ედიშერს, აქაც მზგავსი პრობლემაა, თუ გავითვალისწინებთ იმას რომ, ღვთისმეტყველებისთვის მხატვრული ენა უცხოა და მხოლოდ აკადემიური ენით შეიძლება დოგმატებზე საუბარი(რასაც ედიშერი ზედმიწევნით სწორად აკეთებს), მივალთ იმ დასკვნამდე რომ, ედიშერის ოპონენტები, უბრალოდ არ არიან რა აკადემიური ენით საუბარს ნაჩვევნი, ვერ იგებენ მის ენას. ამას ემატება ისიც რომ ამაყნი და ამპარტავანნი არიან და თამამათ აბრალებენ მას მწვალებლობას.(აქვე ავღნიშნავ რომ ედიშერსაც ჩემს მასწავლებლად მივიჩნევ)