მიმართვა პრეზიდენტს, სამთავრობო და არასამთავრობო, ორგანიზაციებს პარამეტრები

[კანონისტი]

ახალგაზრდულ ორგანიზაციათა კოალიციის `მოძრაობა ზნეობრივი საქართველოსათვის~

მიმართვა

საქართველოს პრეზიდენტს,
საქართველოს პარლამენტს,
საქართველოს კომუნიკაციების მარეგულირებელ ეროვნულ კომისიას,
საქართველოს სახალხო დამცველს,
სამაუწყებლო კომპანიებს,
პოლიტიკურ პარტიებსა და საზოგადოებრივ ორგანიზაციებს

კოალიცია `მოძრაობა ზნეობრივი საქართველოსათვის~ გულისტკივილით აღნიშნავს, რომ საქართველოს მოსახლეობის დიდი უმრავლესობის სწრაფვას ტრადიციული მაღალზნეობრივი და სულიერი ღირებულებების აღდგენისაკენ წინ ეღობება `თავისუფლების~ ნიღბით მოწოდებული უხამსობის, უზნეობის, ძალადობისა და პათოლოგიური გადახრების პროპაგანდა სამაუწყებლო სივრცეში, რომელიც ძირს უთხრის სახელმწიფოსა და საზოგადოების ისეთ საყრდენებს, როგორიცაა ოჯახი და მომავალი თაობა. იქმნება შთაბეჭდილება, რომ საზოგადოებაში მიზანმიმართულად მკვიდრდება გაუკუღმართებული `ზნეობრივი~ ნორმები.
კიდევ ერთხელ ვაცხადებთ, რომ მხარს ვუჭერთ სიტყვის, აზრისა და გამოხატვის თავისუფლებას დემოკრატიული საზოგადოებისათვის მისაღებ ფარგლებში, აგრეთვე ჟურნალისტური საქმიანობის დამოუკიდებლობის პრინციპს.
მაგრამ, ამავე დროს, მიუღებლად მივიჩნევთ სიტყვის თავისუფლების ლოზუნგით უხამსობისა და ბილწსიტყვაობის, ნარკოტიკების მოხმარების, ძალადობისა და ოკულტიზმის პროპაგანდას, აზრის თავისუფლების ლოზუნგით ოჯახისა და ნორმალური ადამიანური ურთიერთობების დამანგრეველი, უზნეო ცხოვრების წესის დამნერგველი დოქტრინების ქადაგებას, გამოხატვის თავისუფლების ლოზუნგით აღვირახსნილი ქცევების, შიშველი სხეულისა და სექსუალური ურთიერთობების ამსახველი პროდუქციის ტირაჟირებას.
სამწუხაროდ, დღეისათვის ფაქტობრივად გაუქმებულია და აღარ მოქმედებს არასრულწლოვანთა დამცავი დებულებები `მაუწყებლობის შესახებ~ კანონში, `რეკლამის შესახებ~ კანონში, ამოღებულია და აღარ მოქმედებს `მავნე ზეგავლენისაგან არასრულწლოვანთა დაცვის შესახებ~ კანონის უმთავრესი მუხლები, რომლებიც ეხება `არასრულწლოვანთა დაცვას მავნე ზეგავლენისაგან, რომელიც დაკავშირებულია კინო-, ვიდეო-, ტელეფილმების ჩვენებასა და ნაბეჭდ პროდუქციასთან~ (`მავნე ზეგავლენისაგან არასრულწლოვანთა დაცვის შესახებ~ კანონის ამოღებული თავის სახელწოდება).
უკვე ორი წელი სრულდება მას შემდეგ, რაც `მაუწყებლობის შესახებ~ კანონით კომუნიკაციების მარეგულირებელი ეროვნული კომისიის მიერ უნდა შემუშავებულიყო და საჯარო განხილვის შედეგად მიღებულიყო (2006 წლის დეკემბრამდე) `მაუწყებელთა ქცევის კოდექსი~, რომელსაც უნდა დაერეგულირებინა აღნიშნული საკითხები, მაგრამ, სამწუხაროდ, `თავისუფლების ინსტიტუტმა~, რომელმაც, მიუხედავად იმისა, რომ სარგებლობდა კომუნიკაციების მარეგულირებელი ეროვნული კომისიის სრული მხარდაჭერით და ექსკლუზიურად ფლობდა უფლებას ამ კოდექსის პროექტის შემუშავებისა, საზოგადოებრივი აზრის სრული იგნორირებით, ორი წლის განმავლობაში, ვერა და ვერ მოახერხა მისი ჩამოყალიბება ვერც იურიდიული, ვერც ზნეობრივი და ვერც ენობრივი გამართულობის თვალსაზრისით.
წარმოგიდგენთ რამდენიმე მაგალითს:

იურიდიული გაუმართაობა:
კოდექსის მე-2 მუხლში წერია:
`3. მაუწყებლობის პრინციპები განსაზღვრავენ მაუწყებლის სტანდარტებს... და სავალდებულოა შესასრულებლად.
4. წესები განსაზღვრავენ კოდექსის მოთხოვნებს, რომელიც უნდა შესრულდეს მაუწყებლის მიერ... (სტილი დაცულია).
5. სახელმძღვანელო რეკომენდაციები არის მეთოდური მითითებები... (და) არ ატარებს სავალდებულო ხასიათს~
ანუ როგორც ვხედავთ, პრინციპებისა და წესების დაცვა სავალდებულოა შესასრულებლად, ხოლო სახელმძღვანელო რეკომენდაციები სავალდებულო არ არის.
ახლა გადავხედოთ კოდექსის პროექტს:
მუხლი 3. `კოდექსის პრინციპები~ _ გამოირჩევა ბუნდოვანებითა და სრული იურიდიული და ენობრივი ქაოსით. თუნდაც ის რად ღირს, რომ ამ, სავალდებულო პრინციპების განმსაზღვრელ მუხლში, რატომღაც, განთავსებულია პუნქტი (მ. 3, 2ვ) მეთოდური რეკომენდაციების შესახებ, რომლებიც არ არის სავალდებულო შესასრულებლად.
ამავე დროს, სახელმძვანელო რეკომენდაციებში, რომლებიც 2 მუხლის 5 პუნქტის თანახმად `არ ატარებენ სავალდებულო ხასიათს~ უხვადაა ასეთი ფრაზები: `მაუწყებელი ვალდებულია უზრუნველყოს...~ (მ. 14, 1), `მაუწყებელი ვალდებულია თავი აარიდოს...~ (მ. 21, 2), `მაუწყებელი ვალდებულია თავიდან აიცილოს...~ (მ. 21, 4), `მაუწყებელი ვალდებულია ყურადღება მიაქციოს... (მ. 21, 6), `ჟურნალისტი... ვალდებულია მაუწყებლის სარედაქციო ხელმძღვანელობას წარუდგინოს...~ (მ. 23, 6) და ა. შ. დათვლაც კი ჭირს, იმდენჯერაა გამოყენებული დავალდებულების კონტექსტით სიტყვები `უნდა...~, `არ უნდა...~, `დაუშვებელია...~ `ვალდებულია...~ სახელმძვანელო რეკომენდაციების მუხლებში (მ. 14, მ. 16, მ. 19, მ. 21, მ. 23, მ. 25, მ. 27, მ. 29, მ. 31, მ. 33, მ. 41, მ. 43, მ. 47)
მუხლი 33. `სახელმძვანელო რეკომენდაციები მაუწყებლის მიერ დანაშაულის ან ანტისოციალური ქმედების გაშუქების შესახებ~ იწყება პირდაპირ ასე:
`დანაშაულის ან ანტისოციალური ქმედების გაშუქებისას მაუწყებელი ვალდებულია...~
სარეკომენდაციო მუხლებში განთავსებულია ისეთი პუნქტები, რომლებიც არანაირად არ შეიძლება იყოს სარეკომენდაციო ხასიათის, არამედ მათი სავალდებულობა ეჭვგარეშეა, მაგალითად:
`მაუწყებელი ვალდებულია თავიდან აიცილოს რელიგიური, ეთნიკური, ან სხვა ნიშნის მიხედვით რომელიმე ჯგუფის შეურაცხყოფა~ (მ. 21, 4);
`ჟურნალისტმა არ უნდა მიიღოს ღია და დაფარული ქრთამი~ (მ.23,3);
`ჟურნალისტს არ აქვს უფლება მაუწყებლის სახელი გამოიყენოს პირადი ინტერესის განხორციელების მიზნით~ (მ. 23, 7);
`დაუშვებელია ძალადობის სენსაციად გადაქცევა~ (მ. 25, 5);
`დაუშვებელია სექსუალური ძალადობის მისაღებად წარმოჩენა~ (მ. 25, 7)
გაუგებარია, რატომ უნდა ჰქონდეს სარეკომენდაციო ხასიათი პუნქტებს, რომლებიც განსაზღვრავენ არასულწლოვანთათვის შეუფერებელ პროგრამებს (მ. 41).
თუმცა ყოველივე ზემოთჩამოთვლილი საერთოდ კარგავს აზრს, როცა არსებობს ასეთი პუნქტი:
`დაუშვებელია თვითრეგულირების მექანიზმის ფარგლებში მიღებული გადაწყვეტილება გასაჩივრდეს სასამართლოში, კომისიაში ან სხვა ადმინისტრაციულ ორგანოში~ (მ. 12, 4).
ეს პუნქტი კონცენტრირებულად გამოხატავს სამაუწყებლო პროდუქციის მომხმარებლის აბსოლუტურად უუფლებო მდგომარეობის დაკანონებას, რომელიც მიზანმიმართულად განხორციელდა `მაუწყებლობის შესახებ~ და `მავნე ზეგავლენისაგან არასრულწლოვანთა დაცვის შესახებ~ კანონებში ცვლილებების შეტანის შემდეგ (2007 წლის აპრილში). ამ უკანონობის დაკანონება დასრულდება `მაუწყებელთა ქცევის კოდექსის~ განსახილველი პროექტის მიღების შედეგად. უნდა აღინიშნოს, რომ ყოველივე ეს ეწინააღმდეგება საქართველოს კონსტიტუციის 42-ე მუხლს, რომლითაც სასამართლოში უფლების დაცვა გარანტირებულია.
თვითრეგულირებით შეიძლება დარეგულირდეს კოდექსით გათვალისწინებული სავალდებულო პრინციპებისა და წესების შესრულება, თუ თვითრეგულირების ორგანოს გადაწყვეტილება დამაკმაყოფილებელი იქნება, თუ არა _ მიგვაჩნია, რომ იგი უნდა გასაჩივრდეს დამოუკიდებელ ორგანოში _ საზოგადოებრივ საბჭოში, რომელიც უნდა დააფინანსოს სახელმწიფომ და იყოს ანგარიშვალდებული პარლამენტის წინაშე. საზოგადოებრივ საბჭოს, ჩვენი აზრით, უნდა ჰქონდეს უფლება სამაუწყებლო პროდუქციის კლასიფიკაციისა და მონიტორინგისა. მესამე საფეხური _ სასამართლო უნდა იყოს. მას უნდა გადაეცეს ის საქმეები, რომელთა დარეგულირებაც ვერ ხერხდება ვერც თვითრეგულირების ორგანოებისა და ვერც საზოგადოებრივი საბჭოს მეშვეობით.

ორმაგი სტანდარტები:

22-ე მუხლის 1 პუნქტში წერია, რომ `მაუწყებელი უნდა შეეცადოს მაქსიმალურად დაიცვას სარედაქციო დამოუკიდებლობა და პროფესიული თავისუფლება პოლიტიკური, ფინანსური, იდეოლოგიური, რელიგიური და სხვა სახის ზეწოლისაგან~. ვერ ვიტყვით, თუ რამდენად დაიცავს რაიმე ზეწოლისაგან ამ პროექტის დებულებები მაუწყებლებს, თუმცა ერთი ნათელია, რომ იდეოლოგიური წნეხისგან იგი დაცული არ იქნება, რადგან `მაუწყებლობის პრინციპები განსაზღვრავენ მაუწყებლის პროფესიულ სტანდარტებს თავისუფალ, ლიბერალურ და დემოკრატიულ სახელმწიფოში და სავალდებულოა შესასრულებლად~ (მ. 2, 3). კონსტიტუციის თანახმად საქართველოს სახელმწიფო არის თავისუფალი და დემოკრატიული სახელმწიფო, რაც შეეხება ლიბერალიზმს _ ეს არის `თავისუფლების ინსტიტუტის~ მიერ აღიარებული იდეოლოგია, რომელსაც იგი თავს ახვევს საზოგადოებას კანონმდებლობაში მსგავსი უაპელაციო განცხადებების გატანით.
სრულიად გაუგებარია, რატომ არის მე-5 მუხლში, რომელსაც ჰქვია `კოდექსის მოქმედება~, ის ორი პუნქტი, რომელიც აკანონებს ორმაგ სტანდარტებს:
`1. მაუწყებელს უფლება აქვს, კოდექსის მოთხოვნათა და კოდექსში გათვალისწინებული წესების დარღვევის შემთხვევაში, დაასაბუთოს, რომ აღნიშნული ქმედება საზოგადოებისთვის უფრო სასიკეთოა და გაამართლოს იგი განსაკუთრებული საზოგადოებრივი ინტერესით (!!! ვის შეუძლია ამის ობიექტური განსაზღვრა?), თუმცა მან უნდა შეძლოს სარედაქციო პროცესის ნათლად და მკაფიოდ დემონსტრირება კოდექსის პრინციპების შესაბამისად.
2. კოდექსის წესებიდან გადახვევა დასაშვებია მხოლოდ კოდექსით განსაზღვრულ შემთხვევებში და გამართლებულ უნდა იყოს საზოგადოებრივი ინტერესით.~ (მ. 5)
მხოლოდ ეს ორი მუხლი განსაზღვრავს კოდექსის მოქმედებას!? კოდექსის პროექტით ასეა!
მე-18 მუხლის 22 პუნქტის თანახმად: `მაუწყებელმა განსაკუთრებული ყურადღება უნდა მიაქციოს 16 წლამდე ასაკის პირების პირადი ცხოვრების ხელშეუხებლობას~
იმავე მუხლის 23 პუნქტში კი წერია: `16 წლამდე ასაკის... მქონე პირის პირად ცხოვრებაში ჩარევა დასაშვებია, მხოლოდ მათი მშობლის ან სხვა კანონიერი წარმომადგენლის თანხმობით,... ან თანხმობის გარეშე~, თუ ასეთი `მოქმედება გამართლებულია საზოგადოებრივი ინტერესიდან გამომდინარე~.
მთლიანად ორმაგ სტანდარტებზეა აგებული IX თავი. `ზიანისა და შეურაცხყოფისაგან დაცვის პრინციპი~ და XIV თავი `არასრულწლოვანთა დაცვა~, მაგალითად, 24-ე მუხლის 1 პუნქტი აცხადებს:
`მაუწყებელმა უნდა დაიცვას საყოველთაოდ აღიარებული სტანდარტები, რათა უზრულველყოს საზოგადოების წარმომადგენელთა დაცვა მავნე და შეურაცხმყოფელი მასალისაგან~,
ხოლო იმავე მუხლის მე-2 პუნქტი აცხადებს, რომ `მაუწყებლის მიერ პოტენციურად შეურაცხმყოფელი მასალის ჩვენება გამართლებული უნდა იყოს სარედაქციო კონტექსტით. ამგვარი მასალა, როგორც წესი უნდა ემსახურებოდეს მნიშვნელოვან საზოგადოებრივ ან სარედაქციო ინტერესს და შეიძლება შეიცავდეს შეურაცხმყოფელ ლექსიკას, ძალადობის ან პორნოგრაფიის სცენებს, პიროვნების ღირსების დამცირებას ან დისკრიმინაციას~.
ან კიდევ: `მაუწყებელმა არ უნდა გადასცეს თვითმკვლელობის ან საკუთარი თავისთვის ზიანის მიყენების მეთოდები, გარდა იმ შემთხვევისა, როცა ეს რედაქციულად დასაბუთებულია ან გამართლებულია კონტექსტით~. (მ. 24, 4)
ასევე `იცავენ~ არასრულწლოვანებს:
ჯერ აცხადებენ, რომ `მაუწყებელმა უნდა უზრუნველყოს 18 წლამდე ახალგაზრდების დაცვა მავნე ზეგავლენისაგან~ (მ. 34, 1) და რომ `აკრძალულია მაუწყებლის მიერ ისეთი მასალის გადაცემა, რომელმაც შეიძლება ზიანი მიაყენოს არასრულწლოვანთა ფიზიკურ, გონებრივ ან სულიერ განვითარებას~ (მ. 34, 2), შემდეგ კი:
`სექსუალური სცენების ან სქესობრივი ურთიერთობის შესახებ განხილვების (!?) ეთერში გაშვება 23 საათიან წყალგამყოფამდე, გამართლებულია მხოლოდ საზოგადოებრივი ინტერესის არსებობისას (!?), ჯეროვნად შემოკლებული და რედაქტირებული ფორმით~ (მ. 35, 2);
`შეურაცხმყოფელი ლექსიკის გამოყენება დაუშვებელია 20 საათიან წყალგამყოფამდე, გარდა იმ შემთხვევებისა, როცა ეს გამართლებულია შესაბამისი კონტექსტით.~ (მ. 36);
`დაუშვებელია არასრულწლოვნის მიერ იოლად იმიტირებადი ძალადობრივი ან სახიფათო ქმედების გადაცემა... 20 საათიან წყალგამყოფამდე, თუ ამის ძლიერი სარედაქციო დასაბუთება არ არსებობს~ (მ. 37, 2-ბ);
`დაუშვებელია ნარკოტიკების უკანონო (!?) გამოყენების, ალკოჰოლის ან თამბაქოს არაჯეროვანი გამოყენების გადაცემა 20 საათიან წყალგამყოფამდე... თუ ამის ძლიერი სარედაქციო დასაბუთება არ არსებობს~ (მ. 38, 1). Eე.ი. ნარკოტიკის კანონიერი გამოყენების ჩვენება არ არის მავნე ზეგავლენის მომხდენი?
უნდა აღინიშნოს, რომ ბავშვების უმრავლესობა სწორედ 20 საათის შემდეგ უყურებს ტელევიზორს და ამიტომ არასრულწლოვანთა მავნე ზეგავლენისაგან დამცავ საათობრივ წყალგამყოფად 20 საათი ვერანაირად ვერ გამოდგება.
`თავისუფლების ინსტიტუტის~ პროექტი გვთავაზობს კლასიფიცირებისა და წყალგამყოფების ბუნდოვან მრავალსაფეხურიან სისტემას, რომელიც მოზარდებს ასაკის ზრდასთან ერთად (7, 12, 15, 18 წელი) თავს ახვევს უზნეობისა და უხამსობის, ძალადობისა და აგრესიის, ამასთანავე ფსიქოლოგიური ზემოქმედების სულ უფრო მზარდ დოზებს (მ. 34, 8, მ. 35, მ. 36, მ. 37, მ. 38, მ. 39, მ. 41, 3-16). იქმნება შთაბეჭდილება, რომ პროექტის ავტორები ცდილობენ საზოგადოებისთვის მიუღებელი `ზნეობრივი~ ნორმების თავს მოხვევას და მათ წარმოჩენას ზრდასრული ადამიანის ნორმალურ მოთხოვნილებად.
`პროგრამების განრიგის შედგენისას, მაუწყებელმა უნდა დაიცვას ბალანსი არასრულწლოვანთა მავნე ზეგავლენისაგან დაცვის უზრუნველყოფასა და ზრდასრული აუდიტორიის უფლებას შორის, დღის განმავლობაში მიიღოს ინფორმაცია~ (მ. 41, 2). პროექტისთვის დამახასიათებელი ბუნდოვანებითაა ჩამოყალიბებული ეს დებულებაც, თუმცა ძნელი გასარკვევი არ არის, რომ ისინი ჩვეულებრივ ინფორმაციაზე არ საუბრობენ ამ შემთხვევაში, არამედ ისეთ ინფორმაციაზე, რომელიც არ უზრუნველყოფს არასრულწლოვანთა დაცვას მავნე ზეგავლენისაგან, და ამართლებენ ამას თითქოსდა ზრდასრული ადამიანების სურვილითა და უფლებით, ისეთი სტანდარტების სამაუწყებლო პროდუქციით ისარგებლონ, რომელსაც ამ `ქცევის კოდექსით~ მისი ავტორები უწესებენ საზოგადოებას.
აი ეს სტანდარტები:
`18 წლამდე არასრულწლოვანთათის შეუფერებლად~, (ხოლო ზრდასრულთათვის შესაფერისად), `ჩაითვლება პროგრამა, თუ ის შეიცავს:
ა) სქესობრივი აქტის ან სექსუალური ძალადობის ამსახველ გრაფიკულ სცენებს;
ბ) არასრულწლოვნებს შორის ან გაუკუღმართებული ფორმით ურთიერთობის ამსახველ სცენებს;
გ) ძალადობის ამსახველ ხანგრძლივ სცენებს;
დ) ნარკოტიკების დამზადებისა და მოხმარების გამართლებას ან მოწონებას.~ (მ. 41, 3)
`15 წლამდე არასრულწლოვანთათის შეუფერებლად~, (ხოლო 15 წლის ზემოთ მოზარდთათვის შესაფერისად), `ჩაითვლება პროგრამა, თუ ის შეიცავს:
ა) სიშიშვლეს სექსუალურ კონტექსტში, სექსუალურ სცენებს ან სექსუალური აქტის გრაფიკულ ახსნას;
ბ) ძალადობის ამსახველ სცენებს ახლო ხედით (გარდა ისტორიული, კომედიური ან გასართობი პროგრამებისა);
გ) თვითმკვლელობის, მკვლელობის ან სიკვდილით დასჯის სცენები გრაფიკული დეტალებით;
დ) იოლად ხელმისაწვდომი საყოფაცხოვრებო იარაღის გამოყენებას (დანა, ნაჯახი და ა.შ.) ზიანის მიყენების მიზნით ან მკვლელობისთვის;
ე) უკიდურესად შეურაცხმყოფელ ლექსიკას, გარდა იმ შემთხვევებისა, როცა ეს გამართლებულია კონტექსტით; (ანუ თუ კონტექსტით გაამართლებენ, ეს აღარ იქნება შეუფერებელი 15 წლამდე მოზარდებისთვის!?). (მ. 41, 4)
`12 წლამდე არასრულწლოვანთათის შეუფერებლად~, (ხოლო 12 წლის ზემოთ მოზარდთათვის შესაფერისად), `ჩაითვლება პროგრამა, თუ ის შეიცავს:
ა) სექსუალურ სცენებს ან ძალადობას (გარდა ისტორიული, კომედიური ან გასართობი პროგრამებისა); (ანუ თუ პროგრამა ისტორიული, კომედიური ან გასართობია და შეიცავს სექსუალურ ან ძალადობის სცენებს, პროექტის ავტორები მიიჩნევენ მას 12 წლამდე მოზარდთათვის შესაფერისად);
ბ) ნარკოტიკული საშუალებების შესახებ მითითებას ან შეურაცხმყოფელ ლექსიკას. (მ. 41, 5)
`7 წლამდე არასრულწლოვანთათის შეუფერებელ პროგრამებს მაუწყებელი ადგენს საკუთარი კრიტერიუმებით~ (მ. 41, 6)
თითქოს-და შეუზღუდავი პროგრამები, რომელთა ყურებაც არცერთი ასაკის ადამიანს არ უნდა აზიანებდეს და უნდა იცავდნენ საყოველთაოდ აღიარებულ ზნეობრივ ნორმებს, მაგრამ აქაც აქვთ პროექტის ავტორებს `სიურპრიზი~ _ `სიშიშვლე არასექსუალური კონტექსტით~ (მ. 41, 7). ვნახოთ, პროექტის ავტორები, რას გულისხმობენ სიშიშვლეში:
მუხლი 6. `ტერმინთა განმარტება~
`ჩ) შიშველი სხეული _ ადამიანის სხეული, რომელზეც გამოსახულია სასქესო ორგანოები.~ დასკვნები თავად გამოიტანეთ.
ჩვენი წინადადებაა სამაუწყებლო პროგრამები დაიყოს ორ ნაწილად ზრდასრულთათვის და არასრულწლოვანთათვის 18 წლამდე და ისინი გაიმიჯნონ 24:00 საათის წყალგამყოფით, ხოლო პროგრამების ზნეობრივი მხარე შეესაბამებოდეს ქართულ საზოგადოებაში საყოველთაოდ აღიარებულ ზნეობრივ პრინციპებს.
აღარ შევეხებით ენობრივი გაუმართაობის უამრავ შემთხვევას, გამოვყოფთ მხოლოდ რამდენიმე `მარგალიტს~:
`კოდექსი ეყრდნობა მაუწყებელთა ქცევის შემდეგ პრინციპებს:
ა) მიუკერძოებელი და ზუსტი ინფორმაციის უზრუნველყოფის ვალდებულებას, სიტყვისა და გამოხატვის თავისუფლებას, ჟურნალისტთა პროფესიული თავისუფლების, სარედაქციო დამოუკიდებლობის და საზოგადოებრივი ანგარიშვალდებულების, საინფორმაციო და სამოქალაქო საზოგადოების ჩამოყალიბების ხელშეწყობას.~ (მ. 3, 1). ვერ მოვყვებით წინადადების გარჩევას, მაგრამ ვინ იცის, რას ნიშნავს `საზოგადოებრივი ანგარიშვალდებულება~?, ან `საინფორმაციო საზოგადოების ჩამოყალიბება~?
და კიდევ:
`წყალგამყოფი გამოიყენება საოჯახო ჩვენების, სხვადასხვა კატეგორიის არასრულწლოვანთათვის მავნე ზეგავლენის მომხდენი შესაფერებელი და ზრდასრული აუდიტორიისათვის განკუთვნილი პროგრამების გასამიჯნად და არის სამი სახის: 20:00 საათი, 22:00 საათი, 24:00 საათი~ (მ. 41, 9).

ზემოთ მოყვანილი მაგალითებიდან ნათლად ჩანს, რომ `მაუწყებელთა ქცევის კოდექსის~ პროექტი გაუმართავია, როგორც იურიდიულად, ასევე ზნეობრივად და ენობრივად და მისი მიღება ამ სახით ყოვლად დაუშვებელია.
კოალიციის წევრები და ჩვენი მხარდამჭერები მოვითხოვთ:
1. გადაიდოს `მაუწყებელთა ქცევის კოდექსის~ მიღება გონივრული ვადით, რათა შემუშავდეს ახალი პროექტი.
2. შეწყდეს `თავისუფლების ინსტიტუტის~ დიქტატი კომუნიკაციების მარეგულირებელ ეროვნულ კომისიაში და მიეცეს საშუალება სხვა დაინტერესებულ ჯგუფებს, მათ შორის ჩვენც, ნორმალურ ვითარებაში საკითხის საჯარო განხილვისა, ფართო საზოგადოების ინფორმირებითა და ჩართულობის უზრუნველყოფით.
3. `მაუწყებელთა ქცევის კოდექსის~ ახალი პროექტის შესამუშავებლად შეიქმნას მუშა ჯგუფი, რომელშიც ექნებათ უფლება აქტიური თანამშრომლობისა, ჩვენი კოალიციის წარმომადგენლებს და ასევე სხვა დაინერესებულ ჯგუფებსა თუ პირებს.
4. მიეცეს კოალიციას `მოძრაობა ზნეობრივი საქართველოსათვის~ შესაძლებლობა საზოგადოებრივი მაუწყებლის პირდაპირი ეთერით გააცნოს საზოგადოებას თავისი შენიშვნები და წინადადებები. ასეთივე უფლება მიეცეს ყველა სხვა დაინტერესებულ ჯგუფს.
კვლავ ვაცხადებთ, რომ თუ არ იქნება გათვალისწინებული ჩვენი სავსებით კანონიერი მოთხოვნები და საზოგადოებრივი აზრის სრული იგნორირებით მოხდება ამ ანტიკონსტიტუციური, ანტისახელმწიფოებრივი და საქართველოს მოქალაქეთა დიდი უმრავლესობის უფლებებისა და ღირსების შემლახავი დებულებების დაკანონება, იძულებული ვიქნებით ვაღიაროთ, რომ ძალადობის, უხამსობისა და უზნეო ცხოვრების წესის პროპაგანდა სახელმწიფოებრივი ზრუნვის საგანი ხდება, რამაც შეიძლება ჩვენი საზოგადოება და სახელმწიფოებრიობა დამანგრეველ შედეგებამდე მიიყვანოს. ამიტომ სხვა გზა არ დაგვჩება, და მოგვიწევს მივმართოთ კანონით დაშვებული წინააღმდეგობის ყველა ფორმას.