IPB

სტუმარს სალამი ( შესვლა | დარეგისტრირება )

საეკლესიო ბიბლიოთეკა

3 გვერდი V < 1 2 3  
Reply to this topicStart new topic
> ლიტერატურა, ...
marine
პოსტი Jan 3 2018, 03:46 PM
პოსტი #41


მ_ა_კ_ა
***

ჯგუფი: co-Moderators
პოსტები: 57,567
რეგისტრ.: 3-November 06
მდებარ.: გულის საკურთხეველი:)
წევრი № 381



"მწერალს, სიტყვის მომპატრონებელს, სიტყვის მადლით დასაჩუქრებულს, შეუძლია საღვთო საქმის კეთება, ამისთვისაა მოვლენილი".

/მანანა კვაჭანთირაძე/


--------------------
"კ უ ს_ ნ ა ბ ი ჯ ე ბ ი თ_ ფ უ ძ ი ა მ ა ს_ მ თ ი ს კ ე ნ".
-------------------
"არც შექებით ვხდებით უკეთესნი და არც გაკიცხვით უარესნი." /არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/
--------------------
"ფრაზა, რომელსაც ხშირად იყენებდნენ ძველი გადამწერები: "ჴელი მწერლისა მიწასა შინა ლპების და ნაწერნი ჰგიან".
User is offlineProfile CardPM
Go to the top of the page
+Quote Post
marine
პოსტი Sep 27 2018, 02:32 PM
პოსტი #42


მ_ა_კ_ა
***

ჯგუფი: co-Moderators
პოსტები: 57,567
რეგისტრ.: 3-November 06
მდებარ.: გულის საკურთხეველი:)
წევრი № 381



"გორში სოფელ ვარიანის სამხრეთით მოზრდილი ჭაობი იყო, რომელიც წამლავდა ჰაერს და ზაფხულობით ციებას აჩენდა, ამ ჰაერმა დაუზიანა ფილტვები იაკობ გოგებაშვილს. ავადმყოფობა გაუღრმავდა მაშინ, როცა ის სასწავლებლად კიევის აკადემიაში გაემგზავრა. იქ სამი წლის ყოფნის შემდეგ ჭლექის ნიშნები გამოაჩნდა. ეს სნეულება მას მთელი ცხოვრება თან სდევდა. ამიტომაც არ უნდოდა ოჯახის შექმნა.

ფილტვების ტუბერკულოზი მას მემკვიდრეობით ჰქონდა მიღებული და ერიდებოდა, ცოლ-შვილი ამ სნეულებით არ დახოცოდა. იაკობს და დარია მამაცაშვილს გულწრფელი სიყვარულით უყვარდათ ერთმანეთი, მაგრამ იაკობს ამ დიდ სიყვარულზეც უარი უთქვამს:

"არა ვარ საერთოდ ცოლის შერთვის წინააღმდეგი, მეც მინდოდა ვყოფილიყავი ცოლ-შვილით ბედნიერი კაცი, მაგრამ რომ დავუფიქრდი, თუ რა დიდ მოვალეობას ვკიდებდი ხელს და როგორ დიდ ბოროტმოქმედებას ჩავიდენდი კაცობრიობის წინაშე ჩემი ცოლის შერთვით, უკან დავიხიე. ის არ იყო საკმარისი, რომ მე ავადმყოფი, ფილტვებშეშინებული ადამიანი ვიყავი, რომ კიდევ სხვა ავადმყოფი ხალხი გამეჩინა ქვეყნისათვისა! ეს ხომ დიდი დანაშაული იქნებოდა".

სიკვდილის წინ იაკობმა ანდერძი შეადგინა, ფული ყველას გაუნაწილა, ის ასოთამწყობიც კი არ დაივიწყა, მის წიგნებს რომ აწყობდა, თვითონ კი... როცა დიდუბიდან მთაწმინდაზე გადაასვენეს, თვითმხილველებმა თქვეს, მიცვალებულს დაკერებული ფეხსაცმელი ეცვაო".


--------------------
"კ უ ს_ ნ ა ბ ი ჯ ე ბ ი თ_ ფ უ ძ ი ა მ ა ს_ მ თ ი ს კ ე ნ".
-------------------
"არც შექებით ვხდებით უკეთესნი და არც გაკიცხვით უარესნი." /არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/
--------------------
"ფრაზა, რომელსაც ხშირად იყენებდნენ ძველი გადამწერები: "ჴელი მწერლისა მიწასა შინა ლპების და ნაწერნი ჰგიან".
User is offlineProfile CardPM
Go to the top of the page
+Quote Post
marine
პოსტი Sep 30 2018, 02:16 PM
პოსტი #43


მ_ა_კ_ა
***

ჯგუფი: co-Moderators
პოსტები: 57,567
რეგისტრ.: 3-November 06
მდებარ.: გულის საკურთხეველი:)
წევრი № 381



"მიხეილ ჯავახიშვილის მესამედ დაპატიმრებას ასეთი ისტორია უძღოდა წინ: 1937 წელს ლავრენტი ბერიას თბილისის მეტეხის ტაძრის დანგრევის განკარგულება გაუცია. ვიდრე საქართველოს კომპარტიის ცენტრალური კომიტეტის ერთპიროვნული ლიდერის გადაწყვეტილებას დღე-დღეზე აღასრულებდნენ, ამ ინფორმაციით შეშფოთებულმა ქართველ მწერალთა ერთმა ნაწილმა სასწრაფოდ მოითხოვა ბერიასთან აუდიენცია.

"ბერიამ დაგვინახა თუ არა, შავმა ალმურმა გადაჰკრა სახეზე. მან მკვახედ გვითხრა: ასე, დელეგაციის სახით, ერთად არ უნდა მოსულიყავით, ცალ-ცალკე რატომ არ მოხვედითო", - გაიხსენა მამის მონაყოლი მწერლის ქალიშვილმა, ქეთევან ჯავახიშვილმა. ქართველი მწერლები შეეცადნენ დაერწმუნებინათ ბერია, რომ ისტორიული მემკვიდრეობისადმი ამგვარი დამოკიდებულება ზიანის მეტს არაფერს მოიტანდა, რადგან ასეთი გადაწყვეტილება ეწინააღმდეგებოდა ქართველი ხალხის ნებას.

ქართული ხუროთმოძღვრების უნიკალური ძეგლი, რომელმაც შუა საუკუნეებიდან მოაღწია ჩვენამდე და მტრის მრავალ შემოტევას გადაურჩა, დღეს ჩვენი ხელით არ უნდა დავანგრიოთო. მიხეილ ჯავახიშვილს, რომელიც ამ შეხვედრაზე ყველაზე მეტად აქტიურობდა, ისიც კი უთქვამს: "ასეთ ძეგლს ევროპაში ოქროს ჩარდახში ჩასვამდნენო!" ბერია იძულებული გახდა, შეეცვალა გადაწყვეტილება, მაგრამ რადგან უვიცობაში ამხილეს, გულში წყენა ჩაიდო და მოგვიანებით დელეგაციის თითქმის ყველა წევრი დახვრიტა.

მიხეილ ჯავახიშვილი ამ შეხვედრიდან შინ გაფითრებული დაბრუნებულა და განმარტოებას ცდილობდა, რადგან გრძნობდა, მართალია, მეტეხის ტაძარი დანგრევას გადაურჩა, მაგრამ სიცოცხლე საფრთხეში ჩაიგდო. ბერიას ისიც გაეგონა, როცა იგი საქართველოს კომპარტიის ცეკას მდივანი გახდა, მაშინ მიხეილ ჯავახიშვილს მეგობარი მწერლისთვის უთქვამს: "ისღა გვაკლდა, ჩეკისტი დაგვჯდომოდა თავზეო". ახლა იგი ხელსაყრელ მომენტს ელოდა, რათა გულში ჩარჩენილი წყენა მსხვერპლის განადგურებით გაექარვებინა.

ეს დროც დადგა. მიხეილ ჯავახიშვილი 1937 წლის 14 აგვისტოს დააპატიმრეს. დაპატიმრებულთა შორის აღმოჩნდა ყველა ის ქართველი მწერალი, რომელიც მეტეხის ტაძართან დაკავშირებით ბერიასთან იმყოფებოდა.

მიხეილ ჯავახიშვილის პირველ დაკითხვას, რომელსაც მისი გამომძიებლები ლევან აბაშიძე და მიხეილ ნაცვლიშვილი აწარმოებდნენ, ლავრენტი ბერიაც დასწრებია. როდესაც ლევან აბაშიძეს დაუძლურებული მწერლის ცემა დაუწყია, მიხეილ ჯავახიშვილი გულაღმა დავარდნილა. შურისძიების გრძნობა რომ დაეკმაყოფილებინა, ბერია სიცილით მისულა მასთან, წაქცეულისთვის გულზე ფეხი დაუდგამს და უთქვამს: "აი, ახლა კი გადგას ჩეკისტი თავზეო".

კომუნისტური პარტიის ცენტრალური კომიტეტის პლენუმისთვის წარდგენილ მოხსენებაში საბჭოთა ქვეყნის მიღწევებსა და წარმატებებთან ერთად მოთხრობილია მიხეილ ჯავახიშვილის, პაოლო იაშვილის, ნიკოლოზ მიწიშვილის, სანდრო ახმეტელისა და სხვა ღირსეულ ქართველ მამულიშვილთა "მავნებლური", "მოღალატეობრივი", "კონტრრევოლუციური" და აგენტურ-დივერსიული საქმიანობის შესახებ.

როგორც საქართველოს შინაგან საქმეთა სამინისტროს პრესსამსახურის ხელმძღვანელი, ჟურნალისტი ნინო ყიფშიძე აღნიშნავს, "ამ ბრალდებებსა და აღიარებებშიც არის სიმართლის მარცვალი - ეს ადამიანები მართლაც პატრიოტები და სამშობლოზე უსაზღვროდ შეყვარებულები იყვნენ და მათი ერთადერთი მიზანიც თავისუფალ საქართველოში ცხოვრება, საბჭოთა უღლისგან ჩვენი ქვეყნის განთავისუფლება და საბჭოთა იმპერიის დამარცხება იყო.

ამ ბრძოლაში ქართველ მოღვაწეთა იარაღი მხოლოდ კალამი გახლდათ. საბჭოთა ხელისუფლების პირობებში პატრიოტიზმი ყველაზე დიდ და უპატიებელ დანაშაულად ითვლებოდა, რომელსაც "წითელმა მმართველობამ" სასტიკი ომი გამოუცხადა".

მიხეილ ჯავახიშვილი მწერალთა ფაშისტური ორგანიზაციის წევრად მონათლეს და ამის საფუძველზე დააპატიმრეს, შემდეგ სასტიკი წამებითა და ოჯახის წევრთა დატერორებით სასურველი აღიარებითი ჩვენებაც ჩამოართვეს. თუმცა ამ აღიარებით ჩვენებას საერთო რომ არაფერი ჰქონდა სიმართლესთან, სასამართლო პროცესზე განაჩენის გამოტანის შემდეგ მიხეილ ჯავახიშვილის საბოლოო სიტყვითაც კარგად გამოჩნდა. მან არა მარტო საკუთარი, მისი ბედის მოზიარე ქართველ მწერალთა სათქმელიც თქვა.

მიხეილ ჯავახიშვილი 1937 წლის 30 სექტემბერს დახვრიტეს. სულ მალე მას 57 წელი უნდა შესრულებოდა. დასანანია, რომ შემოქმედებითი აღმავლობის მწვერვალზე მყოფ მწერალს ბევრი საინტერესო იდეა ხორცშეუსხმელი დარჩა. კომუნისტების წარმოუდგენელი ცინიზმი იქამდეც კი მივიდა, რომ რეპრესირებული მწერლების ბიოგრაფიებში არაფერია თქმული 1937 წლის სისხლიანი ისტორიების შესახებ, დახვრეტის შემდეგ კი, ვიდრე წითელი იმპერია არსებობდა, ისინი გამოჩენილ "საბჭოთა მწერლებად" მოიხსენიებოდნენ".


--------------------
"კ უ ს_ ნ ა ბ ი ჯ ე ბ ი თ_ ფ უ ძ ი ა მ ა ს_ მ თ ი ს კ ე ნ".
-------------------
"არც შექებით ვხდებით უკეთესნი და არც გაკიცხვით უარესნი." /არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/
--------------------
"ფრაზა, რომელსაც ხშირად იყენებდნენ ძველი გადამწერები: "ჴელი მწერლისა მიწასა შინა ლპების და ნაწერნი ჰგიან".
User is offlineProfile CardPM
Go to the top of the page
+Quote Post

3 გვერდი V < 1 2 3
Reply to this topicStart new topic
ამ თემას კითხულობს 2 მომხმარებელი (მათ შორის 2 სტუმარი და 0 დამალული წევრი)
0 წევრი:

 



მსუბუქი ვერსია ახლა არის: 29th March 2024 - 04:07 AM

მართლმადიდებლური არხი: ივერიონი

ფორუმის ელექტრონული ფოსტა: იმეილი