ირღვევა თუ არა კანონი?, მარხვა პარამეტრები

[animani]

დავსვი , ასეთი კითხვა:” საეკლესიო ტიბიკონით სრულიად არის გაწერილი მარხვის დღეები, მათ შორის ერთდღიანი მარხვებიც. და მაინტერესებს იქნებ გამარკვიოთ. 64-ე კანონით შაბათს და კვირას მარხვა იკრძალება, გარდა დიდმარხვისა. 64-ე კანონი ამბობს: „თუ ვინმე სასულიერო პირთაგანი მარხვას შეინახავს კვირას ან შაბათს, გარდა ერთი დღისა (იგულისხმება დიდი შაბათი), განიკვეთოს, ხოლო ერისკაცი უზიარებლობით დაისაჯოს", ამასთანავე კათოლიკებს ამხელენ, რომ შაბათს მარხულობენ. მაშინ მოძღვრები რატომ გვამარხულებენ შაბათობით, თუნდაც ზიარების წინ?”

რუსულ მართლმადიდებლურ საიტებზე, ზოგადად არის ამ კითხვაზე პასუხი გაცემული. მაგრამ მე ვთვლი, რომ მოციქულთა 64-ე კანონი ყველა შემთხვევაში ირღვევა. მაინტერესებს თქვენი აზრი, ამ საკითხთან დაკავშირებით.



http://www.krotov.info/acts/canons/03/0200apos.html
64. Если кто из клира усмотрен будет постящимся в день Господень, или в субботу, кроме одной только (Великой Субботы): да будет извержен. Если же мирянин: да будет отлучен.

Степень разрешения поста, во дни воскресный и субботний, определяется в церковном уставе, и состоит обыкновенно в том, что разрешается вино, елей и принятие пищи после литургии, без продолжения неядения до трех четвертей дня.

Древние гностики, на основании своего учения о материи, как абсолютном зле, постились в субботу для выражения печали о появлении видимого мира. Постились они и в воскресенье для того, чтобы показать свое осуждение христианской веры в воскресение. Настоящее правило принято было в осуждение этого еретического заблуждения. Надо иметь в виду, что на языке церковных правил, упомянутых здесь пост подразумевает сухоядение, когда воспрещается есть целый день до вечера, а вечером разрешается вкушать только строго постную пищу без рыбы. Такой пост соблюдается в строгих монастырях. В современном понимании поста, не столь строгом, смысл этого правила в том, что в субботу и воскресенье во время четырех постов должно быть некоторое послабление строгости поста. Правило отмечает, что исключение делается для Великой Субботы, когда продолжает соблюдаться строгий пост Страстной Седмицы. Ср. Ап. 51 и 53; 6 Всел. 55; Гангр. 18; Лаод. 29 и 50.


http://www.zaistinu.ru/articles/?aid=1025
Аше кто из клира усмотрен будет постящимся в день Господень, или в субботу, кроме единыя только (великия субботы): да будет извержен. Аще же мирянин, да будет отлучен.
Поводом к изданию этого правила является то же, что вызвало и 51 Ап. правило. Воскресение праздновалось христианами как день, в который Христос воскрес из мертвых, увенчав этим дело нашего искупления. День этот был для христиан днем радости и братского общения, вследствие чего пост, как проявление покаяния и печали о грехах, не мог быть допустим в этот день. Приблизительно то же можно было сказать и относительно субботы, считавшейся у христиан также днем радости, посвященным воспоминанию сотворения мира и Божьего покоя. Гностики, следуя своему учению о материи, как абсолютном зле, постились в субботу, выражая этим свою печаль о появлении материи, они постились также и в воскресенье, так как не верили ни в воскресение мертвых, ни в воскресение Христово и, считая христианское учение о воскресении иудейским заблуждением, нарочно постились в этот день, выражая этим осуждение мнимого заблуждения. Имея в виду это ложное учение, Апостольские постановления (V, 20, VII, 23) не только осуждают пост в субботу и воскресение, но определенно называют его грехом. Данное Апостольское правило, подтверждая православное учение о воспрещении поста в субботу и в воскресение и провозглашая это учение в форме закона, угрожает духовному лицу, уличенному в нарушении этого правила, извержением из священного сана, а мирянину—отлучением от св. причащения. Исключением, как и по этому правилу, так и по Апостольским постановлениям (II, 59, VIII, 83), является только одна Великая суббота, потому что, как говорит в толковании этого правила Вальсамон, в этот день тело Господне лежало мертвое в гробу и Сам Господь заповедал нам поститься в этот день. Для того, чтобы с обычной мирской точки зрения понять предписание этого правила, воспрещающего поститься в воскресение и субботу (кроме великой субботы), следовательно и во время четырех установленных Церковью постов, необходимо помнить, что здесь говорится о сухом посте (сухоядение), когда воспрещается есть целый день до вечера, а вечером разрешалось принимать только строго постную пищу без рыбы. Следовательно, не должно понимать этого правила так, что каждую субботу и воскресение, даже и во время четыредесятницы, разрешается есть рыбу и мясо,—в эти дни воспрещается только сухоядение и разрешается менее строгий пост, чем в остальные дни постных недель.
(Различные методики голодания провоцируют нарушение этого правила – д.

http://www.sv-krest.ru/apologet/adventist/
Суббота в православной памяти, в православном Богослужении и богословии до сих пор праздничный день. Субботы, как и воскресные дни, празднично выделяются из дней Великого Поста. В них совершается праздничное, не постовое Богослужение. Служится полная Литургия, не читается покаянная молитва Ефрема Сирина, не делаются земные поклоны.

[ლეონტი]

animani
ყველა თავის თეორიას განავითარებს და ამას დასაბუთებასაც მოუძებნის.
უფრო მეტიც ეკლესიის აზრადაც შერაცხავს.
მაგრამ მე პირადად მიმაჩნია რომ შაბათს და კვირას არ უნდა იმარხო, თუნდაც ეზიარებოდე, რადგან ამას მოითხოვს ძველი სამოციქულო კანონი.

[animani]

animani
ყველა თავის თეორიას განავითარებს და ამას დასაბუთებასაც მოუძებნის.
უფრო მეტიც ეკლესიის აზრადაც შერაცხავს.
მაგრამ მე პირადად მიმაჩნია რომ შაბათს და კვირას არ უნდა იმარხო, თუნდაც ეზიარებოდე, რადგან ამას მოითხოვს ძველი სამოციქულო კანონი.

კდევ ერთს დავამატებ69-ე კანონის თანახმად ადრე მარხულობდნენ მხოლოდ აღდგომის მარხვაში, ოთხშაბათსა და პარასკევს.
69. Если кто епископ, пресвитер, диакон, иподиакон, чтец, или певец, не постится во святую Четыредесятницу пред Пасхою, или в среду, или в пятницу, кроме препятствия от немощи телесной: да будет извержен. Если же мирянин: да будет отлучен.

Ср. 6 Всел. 29, 56 и 89; Гангр. 18 и 19; Лаод. 49, 50, 51 и 52; Дионисия Алекс. 1; Петра Алекс. 15; Тимофея Алекс. 8 и 10.

ამჟამად კი წელიწადში ვმარხულობთ ოთხჯერ, პლუს ყოველ ოთხშაბათსა და პარასკევს. დაახლოებით მარხვის დღეები შეადგენს 200კალენდარულ დღეს, რაც 6 ვეზე მეტია. ასევე გასაგებია რატომ არის დაწესებული პეტრე-პავლობის, მარიამობის, შობისა და აღდგომის მარხვები. ვიცით, რატომ ვმარხულობთ ოთხშAბათშა და პარასკევს.
შაბათობით მარხვას, მითუმეტეს ის მთლიანად ეწინააღმდეგება მოციქულთა კანონს, ვერ ვხვდები რა გამართლება აქვს?

[A.v.B]

საკუთარ მოძღვარს კითხე ??

[athos]

animani

დავსვი , ასეთი კითხვა:” საეკლესიო ტიბიკონით სრულიად არის გაწერილი მარხვის დღეები, მათ შორის ერთდღიანი მარხვებიც. და მაინტერესებს იქნებ გამარკვიოთ. წმიდა მამათა 64-ე კანონით შაბათს და კვირას მარხვა იკრძალება, გარდა დიდმარხვისა. 64-ე კანონი ამბობს: „თუ ვინმე სასულიერო პირთაგანი მარხვას შეინახავს კვირას ან შაბათს, გარდა ერთი დღისა (იგულისხმება დიდი შაბათი), განიკვეთოს, ხოლო ერისკაცი უზიარებლობით დაისაჯოს", ამასთანავე კათოლიკებს ამხელენ, რომ შაბათს მარხულობენ. მაშინ მოძღვრები რატომ გვამარხულებენ შაბათობით, თუნდაც ზიარების წინ?”

რუსულ საიტებზე პასუხი სწორად არის გაცემული. მაგ კანონის მიღების დროს მარხვა გულისხმობდა მთელი დღე საღამოდმე საკვების მიუღებლობას. სადაც მარხვა იხსენება წმ. წერილში ყველგან ასეთ მარხვაზეა ლაპარაკი.
შესაბამისად ასეთი მარხვა შაბათს მართლაც არ ხდება.

მარხვის ამ ფორმის სიმძიმესთან შედარებით, საკვების ხარისხობრივი დაყოფით მარხვა ისეთ სირთულეს აღარ წარმოადგენს, და შესაბამისად არ მიჩნეულა საჭიროდ რომ სადღესასწაულო დღეებში (შაბათს და კვირას) ის შეემსუბუქებინათ, მისი ისედაც მსუბუქი ხასიათის გამო. რაც ასევე დაფიქსირდა შესაბამის კანონებში.

[animani]

animani
რუსულ საიტებზე პასუხი სწორად არის გაცემული. მაგ კანონის მიღების დროს მარხვა გულისხმობდა მთელი დღე საღამოდმე საკვების მიუღებლობას. სადაც მარხვა იხსენება წმ. წერილში ყველგან ასეთ მარხვაზეა ლაპარაკი.
შესაბამისად ასეთი მარხვა შაბათს მართლაც არ ხდება.

მარხვის ამ ფორმის სიმძიმესთან შედარებით, საკვების ხარისხობრივი დაყოფით მარხვა ისეთ სირთულეს აღარ წარმოადგენს, და შესაბამისად არ მიჩნეულა საჭიროდ რომ სადღესასწაულო დღეებში (შაბათს და კვირას) ის შეემსუბუქებინათ, მისი ისედაც მსუბუქი ხასიათის გამო. რაც ასევე დაფიქსირდა შესაბამის კანონებში.

მაგრამ რატომ არ ითვალისწინებ, რომ აქ მარხვის ფორმა არაფერ შუაშია. მთავარია, რა აზრი იყო ჩადებული შაბათსა და კვირას მარხვის აკრძალვში. მართალია , მარხვის ფორმა შეიცვალა, მაგრამ ხანგრძლივობა ხომ გაიზარდა? და კიდევ მარხვის შემსუბუქება რა შუაშია, აქ საერთოდ ყოველნაირ მარხვის აკრძალვაზეა ლაპარაკი. რომელ კანონში დაფიქსირდა იქნებ დადო .

[athos]

animani

მაგრამ რატომ არ ითვალისწინებ, რომ აქ მარხვის ფორმა არაფერ შუაშია. მთავარია, რა აზრი იყო ჩადებული შაბათსა და კვირას მარხვის აკრძალვში. მართალია , მარხვის ფორმა შეიცვალა, მაგრამ ხანგრძლივობა ხომ გაიზარდა? და კიდევ მარხვის შემსუბუქება რა შუაშია, აქ საერთოდ ყოველნაირ მარხვის აკრძალვაზეა ლაპარაკი. რომელ კანონში დაფიქსირდა იქნებ დადო .

მარხვის ფორმა რომ შუაშია,
დაფიქსირდა მეექვსე მსოფლიო კრების 56-ე კანონში:
(რუსულად დავდებ, ქართულად აკრეფის დრო ახლა არ მაქვს შეიძლება ისიც დავდო მოგვიანებით)
56. Уведали мы такожде, яко в Армянской стране, и в иных местах, в субботы и воскресные дни святыя четыредесятницы, ядят некоторые сыр и яица. Того ради за благо признано и сие, да Церковь Божия, по всей вселенной, следуя единому чину, совершает пост и воздерживается, якоже от всякаго заклаемаго, такожде от яиц и сыра, которыя суть плод и произведения того, от чего воздерживаемся. Если же сего не будут соблюдать: то клирики да будут извержены, а миряне да будут отлучены.

ამ კანონის მიხედვით, რასაც დღეს ჩვენ მარხვას ვუწოდებთ, თავშეკავება ჰქვია ცხოველური საკვებისგან.

განმარტება ზონარასი, არისტნის და ბალსამონის:
Зонара. Христиане в этих странах, как кажется имея в виду правило, в котором говорится: не должно поститься в субботы и в воскресные дни четыредесятницы, вкушали в сии дни яйца и сыр. Итак, собор, исправляя сие, запрещает вкушать их и говорит, что как мы воздерживаемся от всякого закалаемого, то есть, от закалаемых, или убиваемых животных; так должно воздерживаться и от произведений их. Клириков, не соблюдающих сих постановлений, собор повелевает извергать, а мирян отлучать.

Аристен. Армяне в субботы четыредесятницы вкушают яйца и сыр. Итак, определено, чтобы вся вселенная воздерживалась и от них; в противном случае – отлучать.

Вальсамон. В предшествующем правиле узаконено не поститься в субботы и воскресные дни святой четыредесятницы. А армяне, и как кажется, некоторые православные отступали от сего правила, разрешали пост в указанные субботы и вкушали яйца и сыр, как не содержащие в себе крови, но подобные осенним плодам. Итак, исправляя сие собор определяет, чтобы все церкви Божии следовали одному чину и чтобы все воздерживались от всякого закалаемого; потому что хотя яйца и сыр считаются плодами, но поелику мы не вкушаем того, из чего они произошли, то не должны разрешать и на них. Не соблюдающих сего постановления правило повелевает – клириков извергать, а мирян отлучать. Тому же наказанию непременно подлежат и те, которые разрешают на сыр и яйца во все среды и пятки; поелику узаконено, чтобы верные постились в сии дни так же как и в пост четыредесятницы.

[animani]

animani
მარხვის ფორმა რომ შუაშია,
დაფიქსირდა მეექვსე მსოფლიო კრების 56-ე კანონში:

ამ კანონის მიხედვით, რასაც დღეს ჩვენ მარხვას ვუწოდებთ, თავშეკავება ჰქვია ცხოველური საკვებისგან.

იმ კანონში, რომელიც მოიყვანე მითითებულია მხოლოდ ის, რომ ცხოველური პროდუქტების ჭამა არ შეიძლება , როგორც დიდმარხვის, ასევე სხვა დღეებში მარხვის დროს, რადგანაც მარხვისას არ ვჭამთ ხორცეულს არც მათი პროდუქტები უნდა მივირთვათ.
მაგრამ ის საკითხი, რაც მე წამოვჭერი მარხვის სიმკაცრეს და ფორმას კი არა , საერთოდ მარხვის აკრძალვას ეხება ჩვეულებრივ დღეებში, როდესაც არ არის საეკლესიო კანონით დაწესებული მარხვა.
თუ რომელიმე მსოფლიო კრებაზე მიიღეს დადგენილება, რომ დასაშვებია ჩვეულებრივ დღეებში შაბათსა და კვირას მარხვის დაცვა, ან თუნდაც ზიარების წინ, გთხოვ ის კანონები დადე.
ან, დანამდვილებით თუ არსებობს პატრიარქის კურთხევა ზიარების წინ მარხვასთან დაკავშირებით ?

[athos]

animani

თუ რომელიმე მსოფლიო კრებაზე მიიღეს დადგენილება, რომ დასაშვებია ჩვეულებრივ დღეებში შაბათსა და კვირას მარხვის დაცვა, ან თუნდაც ზიარების წინ, გთხოვ ის კანონები დადე. ან, დანამდვილებით თუ არსებობს პატრიარქის კურთხევა ზიარების წინ მარხვასთან დაკავშირებით ?

არა, არასამარხვო პერიოდში შაბათ-კვირას მარხვა არ შეიძლება და არაფრით არ არის გამართლებული.
არც ერთ კანონში არ წერია, რომ ზიარების წინ, მითუმეტეს შაბათ დღეს ადამიანმა მარხვა უნდა შეინახოს.

პატრიარქის კურთხევასთან დაკავშირებით, არ ვიცი.

[athos]

animani
ახლა კიდევ გადავხედე თქვენს პირველ პოსტს და როგორც ჩანს მთლად სწორად ვერ გავიგე რას კითხულობდით და ვიფიქრე, რომ მარხვის პერიოდის შაბათს და კვირას გულისხმობდით.
სხვა შემთხვევაში რა თქმა უნდა გეთანხმებით, რომ მარხვა არ შეიძლება

[animani]

animani
ახლა კიდევ გადავხედე თქვენს პირველ პოსტს და როგორც ჩანს მთლად სწორად ვერ გავიგე რას კითხულობდით და ვიფიქრე, რომ მარხვის პერიოდის შაბათს და კვირას გულისხმობდით.
სხვა შემთხვევაში რა თქმა უნდა გეთანხმებით, რომ მარხვა არ შეიძლება

გაიხარე, მეც მივხვდი, რომ სწორად ვერ გაიგე რა კითხვა დავსვი

[კანონისტი]

animani

წმიდა მამათა 64-ე კანონით შაბათს და კვირას მარხვა იკრძალება, გარდა დიდმარხვისა. 64-ე კანონი ამბობს: „თუ ვინმე სასულიერო პირთაგანი მარხვას შეინახავს კვირას ან შაბათს, გარდა ერთი დღისა (იგულისხმება დიდი შაბათი), განიკვეთოს, ხოლო ერისკაცი უზიარებლობით დაისაჯოს", ამასთანავე კათოლიკებს ამხელენ, რომ შაბათს მარხულობენ. მაშინ მოძღვრები რატომ გვამარხულებენ შაბათობით, თუნდაც ზიარების წინ?”

1. ეს არის არა წმინდა მამათა, არამედ მოციქულთა კანონი.
2. ,,იმისათვის, რომ ჩვეულებრივი ერისკაცის თვალთახედვიდან გავიგოთ შინაარსი ამ კანონისა, რომელიც კრძალავს მარხვას კვირას და შაბათს (დიდი შაბათის გარდა), შესაბამისად, აგრეთვე, ეკლესიის მიერ დადგენილ მარხვებში, აუცილებელია გავიგოთ, რომ აქ საუბარია მშრალ მარხვაზე (მძიმე მარხვაზე), როდესაც იკრძალება კვება მთელი დღე საღამომდე, ხოლო საღამოს ნებადართულია მხოლოდ მკაცრი სამარხვო საკვები თევზის გარეშე" (ეპ. ნიკოდიმის (მილაში) განმარტება).
3. რომის ეკლესიის მხილება მართებულია, რამდენადაც შაბათს მარხვა ეფუძნება იუდეურ წესს, რომლის დაცვაც აიკრძალა აგრეთვე ლაოდიკიის 29-ე კანონით, ხოლო თვითონ პირადად რომის ეკლესიას შაბათს მარხვა აუკრძალა V-VI მსოფლიო კრების 55-ე კანონმა.
4. სხვა მრავალდღიანი მარხვები დაწესებულია ეკლესიის გარდამოცემით.
5. ზიარების წინ მარხვა არის რუსული ეკლესიის ტრადიცია.