თემის საბეჭდი ვერსია

დააწკაპუნეთ აქ, რათა იხილოთ თემა ორიგინალ ფორმატში

მართლმადიდებლური ფორუმი _ ფსიქოლოგია და მედიცინა _ ქრისტიანობა და ფსიქოლოგიური ასპექტები

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Sep 21 2008, 04:59 PM

მეტად საჭირბოროტო საკითხს მინდა მივაპყრო თქვენი ყურადღება ბატონებო, რამდენადაც ამ განყოფილებას ცოტა კითხულობს როგორც ყოველთვის თავს უფლებას მივცემ ტონალობა არ შევარბილო...

მოგეხსენებათ დრო იცვლება და მასთან ერთად პროგრესიც იბადება. განვითარება მოწოდებულია შეიმეცნოს ყოველივე ის, რაშიც ცხოვრობს და რის მიერაც ცხოვრობს.

ფსიქოლოგიური მეცნიერების განვითარებამ საზოგადოებისთვის აქტუალურ არაერთ შეკითხვას გასცა პასუხი, მისმა სამედიცინო ხერხებმა არაერთი ადამიანი განკურნეს და არაერთს მიანიჭეს ცხოვრების გაგრძელებისა და პიროვნული მდგრადობის პერსპექტივა...

ამასწინათ მე და გენეზისი არჩევანის პრობლემატიკაზე ვსაუბრობდით ნეიროფიზიოლოგიური თვალსაზრისით, რაც იმ ერთ-ერთთაგანია, რომელიც ალბათ ფსიქოლოგიითა და ფილოსოფიით დაინტერესებულ ყველა ქრისტიანს აწუხებს... რაც არ უნდა იყოს, ჩვენი სამშვინველი სულის ნაწილად განიხილება და ერთგვარ ხიადადაც კი წარმოგვიდგება სულიერ და უსულო სამყაროს შორის, უკანასკნელის ცოდნა კი პოლირელიგიური და ულტრაპოლირელიგიური გარემოს მისიისთვის იმდენად საჭირო რამ არის, რომ დაწვრილმანებას აღარ შევუდგები.

ფროიდისეულმა ფსიქოანალიზმა გამოავლინა ერთი საინტერესო დამოკიდებულებითი მომენტი, რომელსაც პლაცებო ჰქვია... ეს არის ეფექტი, როდესაც მაგალითად პაციენტს არწმუნებენ, რომ წამალი რომელიც ახლა ხელში უჭირავს აბსოლუტურად განკურნების უნარიანია... პაციენტი სვამს და დაავადების დაძლევაც არ აყოვნებს... შემდეგ კი ექიმი ეუბნება, რომ მან უბრალო ვიტამინი მიიღო და მეტი არც არაფერი... არსებობს ასევე არაერთი შემთხვევა, რომ პაციენტის ფსიქოლოგიურ მდგომარეობასა თვითდარწმუნებასა ძალიან რთულად დაძლევადი დაავადებაც განუკურნავს, მაგალითად ისეთი როგორიცაა კიბო...

სავსებით ცხადია, რომ ჩვენს ფსიქოლოგიას დიდი გავლენა აქვს ჩვენსავე სხეულზე, ისევე როგორც პირიქით... პლაცებო ეფექტის მრავალგზის გადამოწმება და მისი მაკონტროლებელი მექანიზმის ჩამოყალიბება ფსიქოლოგიურ კვლევში ასევე მეცნიერულ დონეზე შემოთავაზებაც, ჩემი აზრით ეჭვს არ ბადებს, რამდენადაც არაერთხელ დადასტურდა ცდებისა და მილიონობით ფაქტის საფუძველზე....

მე კი ამ ჯერზე მაინტერესებს როგორ უყურებს ყოველივე ამას საეკლესიო აზრი XXI საუკუნეში?

მინიშნება რომ უფრო გამოვკვეთო შევეხები იგივე რწმენით მომენტს ეკლესიაში: ვისაც სწამს, კურნებასაც ის იღებს... ხომ არ ხედავთ უჩვეულო თანხვედრას?

პ.ს ძალიან ვთხოვ ყველა იმ ადამიანს, რომელიც აქ პოსტვას დააპირებს, არ შემახსენოს ღვთის ყოვლისშემძლეობის შესახებ, ეს თავადაც ვიცი smile.gif

პოსტის ავტორი: tamar-tamari თარიღი: Sep 21 2008, 05:35 PM

ციტატა
ვისაც სწამს, კურნებასაც ის იღებს... ხომ არ ხედავთ უჩვეულო თანხვედრას?

მნათე

შემთხვევით რომ არაფერი ხდება ამქვეყნად ამაში დამეთანხმები... რადგან ყოველივე, რაც ღვთისგანაა შექმნილი კანონზომიერია... ის, რაც სამყაროში ხდება კანონზომიერად საღმრთო დაშვება და განგებულებაა...

ის, რომ რელიგიასა და მეცნიერებას შორის თანხვედრას ვხედავთ სულაც არაა გასაკვირი... უწმინდესმა ერთ-ერთი ქადაგების დროს ბრძანა, მეცნიერება და რელიგია სულაც არ გამორიცხავენ ერთმანეთს, პირიქით, ისინი ავსებენ ერთმანეთსო...

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Sep 21 2008, 05:50 PM

მნათე

ციტატა
ფროიდისეულმა ფსიქოანალიზმა გამოავლინა ერთი საინტერესო დამოკიდებულებითი მომენტი, რომელსაც პლაცებო ჰქვია... ეს არის ეფექტი, როდესაც მაგალითად პაციენტს არწმუნებენ, რომ წამალი რომელიც ახლა ხელში უჭირავს აბსოლუტურად განკურნების უნარიანია... პაციენტი სვამს და დაავადების დაძლევაც არ აყოვნებს... შემდეგ კი ექიმი ეუბნება, რომ მან უბრალო ვიტამინი მიიღო და მეტი არც არაფერი...


ეს ყველა დაავადებაზე არ მუშაობს, კიბოს, ენდომეტრიოზს, წყლულებს და სხვა ამით არაფერი ეშველება. "მცირე" დაავადებებშიც კი იშვიათია ასეთი რამ.

ციტატა
არსებობს ასევე არაერთი შემთხვევა, რომ პაციენტის ფსიქოლოგიურ მდგომარეობასა თვითდარწმუნებასა ძალიან რთულად დაძლევადი დაავადებაც განუკურნავს, მაგალითად ისეთი როგორიცაა კიბო...


მაგალითები დადე: ვინ და როდის ....

კიბოს ფსიქოლოგიურად ვერ განკურნავ, ერთადერთი შეიძლება ის მოხდეს, რომ უფრო მარტივად შეეგუოს პაციენტი მის მდგომარეობას და ფსიქოლოგიურად ნაკლებად დატვირთული იყოს ამ დაავადების და მისი შედეგების გამო.

ციტატა
სავსებით ცხადია, რომ ჩვენს ფსიქოლოგიას დიდი გავლენა აქვს ჩვენსავე სხეულზე, ისევე როგორც პირიქით.


ამაში გეთანხმები, მაგრამ ეს ზემოთა მტკიცებებისგან განსხვავებული ფენომენია მაინც. განწყობა იქნებ გიმსუბუქებს ტკივილს (ან პირიქით), მაგრამ არ ნიშნავს რომ თვით პროცესი ითრგუნება და უარესიც, რჩება, იმიტომ რომ ჩვენ კაი ან ცუდ ხასიათზე ვართ.

პირადი მაგალითიდან გეტყვი,რომ მე 8 წელია მაქვს მეტად ვერაგი, მტკივნეული დაავადება, გამაყუჩებლის გარეშე ფაქტიურად დღის მსვლელობა შეუძლებელია, ბევრსაც ვითმენ ცხადია. მაგრამ ყოფილა შემთხვევები, როდესაც ფეხზე დგომა არ შემძლებია ტკივილის გამო,მაგრამ თუ მოხდებოდა რაიმე ისეთი,სადაც ჩემი აქტიურობა იყო საჭირო (ანუ ჩემი მოდუნებით და ტკივილზე კონცენტრაციით ახლობლებს რაიმე შეემთხვეოდათ), მაგ დროს ტკივილი მავიწყდებოდა და მზად ვიყავი ბრძოლისთვის, ფიზიკური დატვირთვისთვის,რასაც სხვა სიტუაციაში სწორედფიზიკურად რომ ვერ შევძლებდი. მაგრამ ყოველივე ეს არ ნიშნავს, რომ მე ამ დაავადებისგან განვიკურნე.ის თავის ადგილზეა და სავარაუდოდ ასეც დარჩება, ჯერჯერობით არ ექვემდებარება თერაპიას.

პოსტის ავტორი: გუდმუნდი თარიღი: Sep 21 2008, 06:04 PM

მნათემ რაც თქვა ყველაფერი მართალია,დედაჩემია ფსიქოლოგი და მეტსაც გეტყვით: თურმე ადამიანი თავად იმართებს დაავადებებსsmile.gifადამიანის სომატური მდგომარეობაა ასეთი. მერე დავაკოკრეტებ კიდევ.მოვიძიებ მასალებს

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Sep 21 2008, 06:10 PM

ციტატა
შემთხვევით რომ არაფერი ხდება ამქვეყნად ამაში დამეთანხმები... რადგან ყოველივე, რაც ღვთისგანაა შექმნილი კანონზომიერია... ის, რაც სამყაროში ხდება კანონზომიერად საღმრთო დაშვება და განგებულებაა...


ეს გასაგებია..

მაგრამ ხომ არ ნიშნავს რომ თვითდარწმუნება რწმენის მაგალითია?

ციტატა
ეს ყველა დაავადებაზე არ მუშაობს, კიბოს, ენდომეტრიოზს, წყლულებს და სხვა ამით არაფერი ეშველება. "მცირე" დაავადებებშიც კი იშვიათია ასეთი რამ.


რა თქმა უნდა, რამდენადაც ძალიან ცოტას სწამს გამოჯანმრთელების smile.gif

ციტატა
მაგალითები დადე: ვინ და როდის ....


შევეცდები, თუმცა არის შემთხვევები...


ციტატა

ამაში გეთანხმები, მაგრამ ეს ზემოთა მტკიცებებისგან განსხვავებული ფენომენია მაინც. განწყობა იქნებ გიმსუბუქებს ტკივილს (ან პირიქით), მაგრამ არ ნიშნავს რომ თვით პროცესი ითრგუნება და უარესიც, რჩება, იმიტომ რომ ჩვენ კაი ან ცუდ ხასიათზე ვართ.


არა ნანა, ფსიქოლოგიურ ზემოქმედებას შეუძლია დაიწყოს გამოჯანმრთელების პროცესი, ეს არის ფაქტი. განწყობა ბევრ რამეს ქმნის ადამიანში, რეალურად სწორედ ამ ფონზე ფორმირდება პიროვნება და მისი ჯანმრთელობა... დაავადებათა გავრცელებული უმრავლესობა სწორედ ფსიქოლოგიური სტრესის მიერ არის წახალისებული და თუ ამას შეუძლია იმოქმედოს უარყოფითდად რამხელა გავლენა ექნება დადებით შემთხვევაში, რამდენადაც დამტკიცებულია რომ დადებითი ემოცია 100-ჯერ ძლიერია მოქმედების თვალსაზრისით უარყოფითზე...

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Sep 21 2008, 06:16 PM

მნათე

ციტატა
არა ნანა, ფსიქოლოგიურ ზემოქმედებას შეუძლია დაიწყოს გამოჯანმრთელების პროცესი, ეს არის ფაქტი. განწყობა ბევრ რამეს ქმნის ადამიანში, რეალურად სწორედ ამ ფონზე ფორმირდება პიროვნება და მისი ჯანმრთელობა... დაავადებათა გავრცელებული უმრავლესობა სწორედ ფსიქოლოგიური სტრესის მიერ არის წახალისებული და თუ ამას შეუძლია იმოქმედოს უარყოფითდად რამხელა გავლენა ექნება დადებით შემთხვევაში, რამდენადაც დამტკიცებულია რომ დადებითი ემოცია 100-ჯერ ძლიერია მოქმედების თვალსაზრისით უარყოფითზე...



მაგაზე არც გეკამათები, ლევან . მაგრამ, მე რომ აი ჩემი დაავადების გამო, რომელზედაც ნაკლებად ვფიქრობ ,სხვა თუ არაფერი მივეჩვიე და რომ მტკივა ეს ჩვეულებრივი გამხდარა ჩემთვის და რომ ვაფიქსირებ უკვე შეგუების გამო, თუ რაა მიზეზი რომ მტკივა, რომ ვაიგნორებ ამას, რომ მინდა ამის გამო არ ვიყო მოწყენილი და სხვას არ შემოვახვიო ჩემი ტკივილის გამო მიღებული დისკომფორტი, არ ნიშნავს , რომ მე ეს დაავადება აღარ მაქვს ან ამის გამო განვიკურნები smile.gif უბრალოდ მე ვასწავლე ჩემს თავს, ვიცხოვრო ამით და წუწუნში არ გავატარო დღეები. გიმეორებ ლევან: ეს დაავადება იმის გამპო, რომ მე მსურს აღარ მჭირდეს და მე რომ მსურს, რომ არ მტკიოდეს ან ცხოვრებას მივყვე მაინც და არ "შევიმიჩნიო", არ ნიშნავს, რომ მე ის აღარ მჭირს ან ამის გამო მოვრჩი smile.gif უბრალოდ, მე ადვილად ვღებულობ მას და ესაა ჩემი რწმენა სწორედ: ჩემი ჯვარია და ვეცდები შევიმსუბუქო მე მაინც , ვიდრე ვიწუწუნო და სხვასთან ვიტირო.

პ.ს. ვტირი კიდეც ჩუმად, როცა ძალიან შევწუხდები,მაგრამ ამას ვერავინ ვერ ხედავს.

პოსტის ავტორი: tamar-tamari თარიღი: Sep 21 2008, 06:37 PM

ციტატა
მაგაზე არც გეკამათები, ლევან . მაგრამ, მე რომ აი ჩემი დაავადების გამო, რომელზედაც ნაკლებად ვფიქრობ ,სხვა თუ არაფერი მივეჩვიე და რომ მტკივა ეს ჩვეულებრივი გამხდარა ჩემთვის და რომ ვაფიქსირებ უკვე შეგუების გამო, თუ რაა მიზეზი რომ მტკივა, რომ ვაიგნორებ ამას, რომ მინდა ამის გამო არ ვიყო მოწყენილი და სხვას არ შემოვახვიო ჩემი ტკივილის გამო მიღებული დისკომფორტი, არ ნიშნავს , რომ მე ეს დაავადება აღარ მაქვს ან ამის გამო განვიკურნები უბრალოდ მე ვასწავლე ჩემს თავს, ვიცხოვრო ამით და წუწუნში არ გავატარო დღეები. გიმეორებ ლევან: ეს დაავადება იმის გამპო, რომ მე მსურს აღარ მჭირდეს და მე რომ მსურს, რომ არ მტკიოდეს ან ცხოვრებას მივყვე მაინც და არ "შევიმიჩნიო", არ ნიშნავს, რომ მე ის აღარ მჭირს ან ამის გამო მოვრჩი უბრალოდ, მე ადვილად ვღებულობ მას და ესაა ჩემი რწმენა სწორედ: ჩემი ჯვარია და ვეცდები შევიმსუბუქო მე მაინც , ვიდრე ვიწუწუნო და სხვასთან ვიტირო.

პ.ს. ვტირი კიდეც ჩუმად, როცა ძალიან შევწუხდები,მაგრამ ამას ვერავინ ვერ ხედავს.


მე არ შემიზლია, არ გითხრა, რომ შესანიშნავი ადამიანი ხარ...
გაგაძლიეროს უფალმა!

პოსტის ავტორი: leluka თარიღი: Sep 21 2008, 06:41 PM

ციტატა
თურმე ადამიანი თავად იმართებს დაავადებებს


გეთანხმები ნაწილობრივ, თუ კი დაავადება გენეტიკური არ არის...

პოსტის ავტორი: გუდმუნდი თარიღი: Sep 21 2008, 06:45 PM

ციტატა(leluka @ Sep 21 2008, 06:41 PM) *

გეთანხმები ნაწილობრივ, თუ კი დაავადება გენეტიკური არ არის...

შენ ექიმი ხარ აშკარად rolleyes.gif laugh.gif

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Sep 21 2008, 06:45 PM

ციტატა

მაგაზე არც გეკამათები, ლევან . მაგრამ, მე რომ აი ჩემი დაავადების გამო, რომელზედაც ნაკლებად ვფიქრობ ,სხვა თუ არაფერი მივეჩვიე და რომ მტკივა ეს ჩვეულებრივი გამხდარა ჩემთვის და რომ ვაფიქსირებ უკვე შეგუების გამო, თუ რაა მიზეზი რომ მტკივა, რომ ვაიგნორებ ამას, რომ მინდა ამის გამო არ ვიყო მოწყენილი და სხვას არ შემოვახვიო ჩემი ტკივილის გამო მიღებული დისკომფორტი, არ ნიშნავს , რომ მე ეს დაავადება აღარ მაქვს ან ამის გამო განვიკურნები უბრალოდ მე ვასწავლე ჩემს თავს, ვიცხოვრო ამით და წუწუნში არ გავატარო დღეები. გიმეორებ ლევან: ეს დაავადება იმის გამპო, რომ მე მსურს აღარ მჭირდეს და მე რომ მსურს, რომ არ მტკიოდეს ან ცხოვრებას მივყვე მაინც და არ "შევიმიჩნიო", არ ნიშნავს, რომ მე ის აღარ მჭირს ან ამის გამო მოვრჩი უბრალოდ, მე ადვილად ვღებულობ მას და ესაა ჩემი რწმენა სწორედ: ჩემი ჯვარია და ვეცდები შევიმსუბუქო მე მაინც , ვიდრე ვიწუწუნო და სხვასთან ვიტირო.

პ.ს. ვტირი კიდეც ჩუმად, როცა ძალიან შევწუხდები,მაგრამ ამას ვერავინ ვერ ხედავს.


მესმის შენი ნანა, ეს იგნორის მომენტი ცხადია ძალიან ეხმარება ადამიანს, მაგრამ პლაცებო ცოტა სხვა შემთხვევაა - პაციენტი/ადამიანი დარწმუნებული უნდა იყოს საკუთარ გამოჯანრთელებაში, პლაცებო არის რა ერთის მხრივ იმედი, არის მეორეს მხრივ უკვე აწმყო - განიკურნე, აღარაფერი გჭირს, საფრთხე აღარ არსებობს... ეს ფსიქოლოგიური მდგომარეობა იმდენად დადებითია, რომ ადამიანის ტკივილების ყველაზე უფრო ძირ-ფესვიანი განადგურება შეუძლია smile.gif

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Sep 21 2008, 07:14 PM

მნათე

ციტატა
ტკივილების ყველაზე უფრო ძირ-ფესვიანი განადგურება შეუძლია


კი,ლევან,მაგრამ ტკივილის მიზეზს ვერ გაანადგურებს smile.gif შენც გსმენია და მეც, სასწაულმოქმედი მამების მიერ (თვით მაცხოვარი გასაგები მიზეზების გამო არ მომყავს მაგალითად) ავადმყოფობისგან განკურნების შესახებ, მაგრამ ეს სხვაა და ფროიდისეული "მეთოდი" სხვა. ტკივილს მე ბევრი ფაქტორი მიმსუბუქებს: შვილები, სიხარული ან კიდევ მწუხარება, რომელიც პირადად მე არ მეხება,ამ დროს ძალა მომდის.

დაველოდოთ,სხვები რას იტყვიან,მე ჩემი პირადი მაგალითი მოვიყვანე, ასევე ბევრი ჩემნაირისგანაც ვიცი ეს, არის სპეციალური ჯგუფები და იქ ვსაუბრობთ ხოლმე, ერთმანეთს ვუზიარებთ დადებით გამოცდილებებს. ორი წელი უკეთ ვარ, მწამდა კიდეც, რომ ალბათ მოვრჩი,მაგრამ ვერაგი ფაქტი აგერ 4 დღეა წინ მიდევს, რომ ასე არაა smile.gif

პოსტის ავტორი: BOO თარიღი: Sep 21 2008, 08:06 PM

მნათე

საიდან ამდენი რამ ფსიქოლოგიაზე? smile.gif

არის შემთხვევები როცა ადამიანი იკურნება ფსიქოლოგიური ზემოქმედებით თუნდაც კიბოსგან.მაგრამ ძალიან ცოტა პაციენტს შეუძლია ეს და ცოტას სწამს განკურნების.

მე ვიცი ერთი კაცი რომელსაც კიბო ჰქონდა და ქიმიოთერაპიაზე და ამდაგვარებზე უარი თქვა. მოკლედ წავიდა სახლში და მთელი დღეები კომედიას უყურებდა (ეს შეიძლება უჩვეულოდ მოგეჩვენოდა) პროგრესი ნამდვილად იყო.

ადამიანი კიდე ნამდვილად თვითონ იმართებს დაავადებას.
ისიც არის ფსიქოლოგების მიერ დამტკიცებული რომ კობოსადმი ძლიერი შიში იწვევს ამ დაავადებას

staywhite

ძლიერი ადამიანი ხართ smile.gif

ჯგუფურ თერაპიას გადიხართ?

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Sep 21 2008, 08:16 PM

BOO

ციტატა
ადამიანი კიდე ნამდვილად თვითონ იმართებს დაავადებას.
ისიც არის ფსიქოლოგების მიერ დამტკიცებული რომ კობოსადმი ძლიერი შიში იწვევს ამ დაავადებას


ვერ დაგეთანხმები, ჩვენ კი არ ვიმართებთ,არამედ სხვა გვმართებს yes.gif ბევრი კიბოს პაციენტი ვიცი,ვისაც არა თუ დამართნამდე,არამედ კიბოს გაჩენის მერე არ ქონია შიში smile.gif

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Sep 21 2008, 11:47 PM

და მაინც ქალბატონებო, ეკლესიის აზრი ძალიან საინტერესო იქნება smile.gif

პოსტის ავტორი: leluka თარიღი: Sep 21 2008, 11:56 PM

ციტატა
შენ ექიმი ხარ აშკარად



დედა მყავს ექიმი, თან საკუთარი გამოცდილებიდან

ციტატა
ჩვენ კი არ ვიმართებთ,არამედ სხვა გვმართებს


ჩვენც, სხვაც, სხვისგან გამომდინარე ჩვენი თავი ემატება


ციტატა
მე რომ აი ჩემი დაავადების გამო, რომელზედაც ნაკლებად ვფიქრობ ,სხვა თუ არაფერი მივეჩვიე


მეც ასე ვარ, განცდით აღარ განვიცდი, უკვე ვიცი რის მერე რა მემართება და რომ არ გაუარესდება, მაგრამ შიში ხშირად მიპყრობს და... sad.gif

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Sep 22 2008, 05:29 PM

ციტატა
და მაინც ქალბატონებო, ეკლესიის აზრი ძალიან საინტერესო იქნება smile.gif


და ვინ იცის მაგ აზრის შესახებ, ლევან? smile.gif დაწერე თუ რაიმე ხელთა გაქვს .

leluka
ციტატა
ჩვენც, სხვაც, სხვისგან გამომდინარე ჩვენი თავი ემატება



მართალი ხარ . შიში კი არაფერს მოიტანს კარგს, ამაში უკვე ზემოთ შევთავმხდით,რომ ცუდი მოაქვს და არ გინდა ეგენი, უკეთესზე იფიქრე და მართლა უკეთ იქნები kiss1.gif ადრეა ჯერ შენთვის ეგ დატვირთვები უსაფუძვლო.

პოსტის ავტორი: Маиа თარიღი: Sep 22 2008, 07:25 PM

დავაადებები და ავადმყოფობა საიდან მოდიან თქვენც ჩემზე უკეთ იცით....
ავადმყოფობა წმინდავს ადამიანს, მის სულს... ცმინდანების ცხოვრებიდანაც ვიცით ბევრ მათგანს აწუხებდა ეს თუ ის ავადმყოფობა და ტკივილი და მაინც არ თხოვდნენ უფალს განკურნებას... მე ასე მიმაჩნია რომ ყველა განკურნება ღვთისგან არაა, მაგებიც ხომ კურნავენ მგრამ სული იღუპება... ეკლესია კი სულის ჯანმრთელობაზე ფიქრობს და ღმერთი კი თავისი სიყვარულის მიხედვით თვითონ კურნავს ადამიანს ან არ კურნავს (როგორც უმჯობესია თვითონ ადამიანისთვის)... პლაცებო-ეფექტი მხოლოდ ნევროზით დაავადბის მიერ გამოწვეულ ავადმყოფობის სიმპტომებს თუ განკურნავს და ისიც დროებით... მეორეჯერ იმავე ადამიანს რაიმე სტრესისს ან სხვა მიზეზით გამოწვეულ იგივე სიმპტომებს ვერ განკურნავს... მამაომ მირჩია წამეკითხა მიტროპოლიტე იეროფეი (ვლახოს) - მართმადიდებლური ფსიქოთერაპია - იქნებ ამ ციგნმა გასცეს პასუხი შენს კიტხვაზე

გამარჯობა დამავიწყდა მეთქვა!) მომენატრეთ

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Sep 22 2008, 07:27 PM

მაია kiss1.gif

არ დამიჯერებ და სანამ ამ შენს ნიკს ვნახავდი ახალ პოსტებში,შენზე ვფიქრობდი, დიდი ხანია არ ჩანხარ და შენიშვნებში უნდა მომეკითხე smile.gif უბრალოდ გვერდი არ იხსნება ბოლომდე და ვერ დავპოსტე . მიხარია, რომ გამოჩნდი , გულითადად მიხარია a025.gif

პ.ს. ბოდიშით ოFF-ისთვის,ჯერჯერობით ვერც კაბინეტს ვხსნი და გვერდებიც ნახევრად იხსნება sad.gif სადაც შემომიშვა იქ ვწერ. იქნებ გამოსწორდეს.

პოსტის ავტორი: Маиа თარიღი: Sep 22 2008, 07:44 PM

ისე (ასე მითხრეს რომ) ყველა ავადმყოფობის სათავე ნევროზია - ნევროზის კი ამპარტავნება ....
staywhite მადლობა დიდი... კარგები ხართ ძალიან. მპუაააა (სმაილები არ იხსნება)



პოსტის ავტორი: leluka თარიღი: Sep 22 2008, 10:37 PM

ციტატა
ისე (ასე მითხრეს რომ) ყველა ავადმყოფობის სათავე ნევროზია - ნევროზის კი ამპარტავნება ....


მართალი ხარ, მაგრამ ნერვოზი რომ დაგემართოს თლათ ამპარტავნების ბრალიც არაა, შინაგანი ბუნების და გარეგანი მოვლენების აღქმაზეა დამოკიდებული

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Sep 22 2008, 10:50 PM

ნევროზი შეიძლება დათმენის, სუწყნარის, უთქმელობის შედეგადაც გაჩნდეს, ეს ჩამოთვლილთაგანი კი სათნო თვისებებია smile.gif ალბათ გაითვალისწინებთ, რომ ნერვოზი არ ნიშნავს წივილ-კივილს და ქვების სროლას, აგრესიულობას. ნევროზი ხშირად წყნარ ფორმებში მიმდინარეობს. ნებისმიერ შემტხვევაში, არ არის აუცილებელი რომ ნერვული აგზნებადობა მხოლოდ "ენიან" ხალხს სჭირდეს. მოკლედ, ამპარტავნობა არაა "აუცილებელი", რომ ნევროზი ჭირდეს ვინმეს. განცდების, გადატანილის და მსგავსი გამოცდილებების შედეგად ჩნდება.ყველას შეიძლება დაემართოს,უსათნოეს და ძალიან ეკლესიურ ადამიანს ერში. თუ რაიმე ცუდი ნახე, სხვისი განიცადე, სხვა შეგეცოდა და შენმა ფსიქიკამ ეს დატვირთვა ვერ აიტანა, რატომ ხარ ამპარტავანი? სულაც არა!

პოსტის ავტორი: leluka თარიღი: Sep 22 2008, 11:01 PM

ციტატა
ნევროზი შეიძლება დათმენის, სუწყნარის, უთქმელობის შედეგადაც გაჩნდეს, ეს ჩამოთვლილთაგანი კი სათნო თვისებებია

+
ციტატა
თუ რაიმე ცუდი ნახე, სხვისი განიცადე, სხვა შეგეცოდა და შენმა ფსიქიკამ ეს დატვირთვა ვერ აიტანა, რატომ ხარ ამპარტავანი? სულაც არა!

+

ასეა ნან, რატომ ჩნდება ნერვოზი ნეტავ sad.gif ითმენ, პატიობ, თავმდაბალი ხარ. ის ვინც ასეთი არ არის უხარია ცხოვრება....

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Sep 22 2008, 11:15 PM

leluka

ციტატა
ითმენ, პატიობ, თავმდაბალი ხარ. ის ვინც ასეთი არ არის უხარია ცხოვრება....


თუ ჩვენ ეგ შეგვიძლია, ლელ, რაც შენ დაწერე, გვიხაროდეს ეგ ჩვენ kiss1.gif ისიც გვიხარია, მათაც რომ უხარიათ მათი ცხოვრება smile.gif

პოსტის ავტორი: Маиа თარიღი: Sep 22 2008, 11:18 PM

სხვანაირად არ გამიგოთ... ამპარტავნება გახდა ცოდვის ჩადენის ბრალი და ავადმყფობაც მას მოPყვა... ყველაა ამ სენით დავაადებული... თან დათმენას, სუწყნარობას, უთქმელობასაც გააჩნია ვისთვის და რისთვის ითმენ... წესით დათმენა სიხარულს უნდა განიჭებდეს თუ ის სიყვარულითაა...
ყველაფერს მართალს წერთ ჩემო კარგებო... მე კი არ ვამტკიცებ არაფელს, მეც თქვენთან ერთად გაგება მინდა. თავმდაბლობითაც ხო შეიძლება ამპარტავნობდეს ადამიანი. ყველაზე თავმდაბალი ღმერთია და მასეთ თავმდალობამდე მიღწევა ძალიან ძნელია... Mამაო ამბობს ნევრზია როცა შორს გინდა იყო და არადა ახლოს ხარ.

პოსტის ავტორი: BOO თარიღი: Sep 22 2008, 11:20 PM

ციტატა(staywhite @ Sep 22 2008, 11:50 PM) *

ნევროზი შეიძლება დათმენის, სუწყნარის, უთქმელობის შედეგადაც გაჩნდეს, ეს ჩამოთვლილთაგანი კი სათნო თვისებებია smile.gif ალბათ გაითვალისწინებთ, რომ ნერვოზი არ ნიშნავს წივილ-კივილს და ქვების სროლას, აგრესიულობას. ნევროზი ხშირად წყნარ ფორმებში მიმდინარეობს. ნებისმიერ შემტხვევაში, არ არის აუცილებელი რომ ნერვული აგზნებადობა მხოლოდ "ენიან" ხალხს სჭირდეს. მოკლედ, ამპარტავნობა არაა "აუცილებელი", რომ ნევროზი ჭირდეს ვინმეს. განცდების, გადატანილის და მსგავსი გამოცდილებების შედეგად ჩნდება.ყველას შეიძლება დაემართოს,უსათნოეს და ძალიან ეკლესიურ ადამიანს ერში. თუ რაიმე ცუდი ნახე, სხვისი განიცადე, სხვა შეგეცოდა და შენმა ფსიქიკამ ეს დატვირთვა ვერ აიტანა, რატომ ხარ ამპარტავანი? სულაც არა!


გეთახმები..
არა მგონია ამპარტავან ადამიანს დაემართოს ნევროზი.


ზოგჯერ ხდება როცა რაღაცას გადავიტანთ წარსულში და ეს აწმყოზე ცუდ შედეგს ახდენს
მე მქონდა და მადლობა უფალს დავძლიე.
ისე ბოლო დროს ძალიან ბევრი ადამიანი იტანჯება ნევროზით

პოსტის ავტორი: leluka თარიღი: Sep 22 2008, 11:21 PM

ციტატა
თუ ჩვენ ეგ შეგვიძლია, ლელ, რაც შენ დაწერე, გვიხაროდეს ეგ ჩვენ ისიც გვიხარია, მათაც რომ უხარიათ მათი ცხოვრება


kiss1.gif

ციტატა
თან დათმენას, სუწყნარობას, უთქმელობასაც გააჩნია ვისთვის და რისთვის ითმენ...


ამპარტავნება რომ არა რა ჯამრთელი იქნები ? ან ის ვინც კი სრულიად ჯამრთელია უცოდველია ? smile.gif

ესეც მართალია...




ციტატა
ისე ბოლო დროს ძალიან ბევრი ადამიანი იტანჯება ნევროზით


რიგით მე......მდე ვარ sad.gif

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Sep 22 2008, 11:27 PM

Маиа

ციტატა
ყველაა ამ სენით დავაადებული... თან დათმენას, სუწყნარობას, უთქმელობასაც გააჩნია ვისთვის და რისთვის ითმენ... წესით დათმენა სიხარულს უნდა განიჭებდეს თუ ის სიყვარულითაა...


მე მგონი მე ნევროზი არ მჭირს, მაგრამ ჩემი ახლობლის გამო, შვილის, მეგობრის გამო თუ დავითმინე, თუ დავთმე ის რაც მიყვარდა და მახარებდა, და ამის გამო ჩემმა ფსიქიკამ ზეწოლა განიცადა , რითი ვარ ამპარტავანი? არანაირად ხომ. მე ჩემი შვილების,ახლობლების გამო სამშობლოდან წამოსასვლელი გავხდი და შენც იცი, რომ სამშობლოს მონატრების დათმენა არანაირად არ არის ამპარტავნება smile.gif ამის გამო რომ ჩვენი ფსიქიკა მუდმივ ზეწოლაშია და დარდში ვართ,ამას თქმა რად უნდა...ეს მაგალითზე smile.gif

პოსტის ავტორი: leluka თარიღი: Sep 22 2008, 11:29 PM

ციტატა
ჩვენი ფსიქიკა მუდმივ ზეწოლაშია და დარდში ვართ


ასე ვარ sad.gif შეიძლება ის რაც მე მაწუხებს სხვისთვის არ იყოს პრობლემა, სასაცილოც კი.. მაგრამ სულს გააჩნია ხომ

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Sep 22 2008, 11:35 PM

leluka

გული რომ გაქვს,მიტომ გტკივა, თორემ გულაუტკივარი კაცის სათნოების რა ვთქვი მე. ყველაფერი წინაა ჯერ, ჯერ ძალზე ახალგაზრდა ხარ kiss1.gif ფრთები კი არავის არ გვეფხანება მგონი, რომ ადამიანური განცდების თვისება წაშლილი გვქონდეს, მე არ მრცხვენია ამ თვისებების და ამის გამო არც ამპარტავანი არ ვარ ამ შემტხვევაში.

პოსტის ავტორი: leluka თარიღი: Sep 22 2008, 11:42 PM

staywhite

ციტატა
lelukaგული რომ გაქვს,მიტომ გტკივა, თორემ გულაუტკივარი კაცის სათნოების რა ვთქვი მე. ყველაფერი წინაა ჯერ, ჯერ ძალზე ახალგაზრდა ხარ ფრთები კი არავის არ გვეფხანება მგონი, რომ ადამიანური განცდების თვისება წაშლილი გვქონდეს, მე არ მრცხვენია ამ თვისებების და ამის გამო არც ამპარტავანი არ ვარ ამ შემტხვევაში.


ეგ გული დაგღუპავსო ასე მითხრეს.. არა მითხრა... რატომ ? sad.gif არასოდეს მინდოდა შევცლილიყავი და ძალიან ამირიეს ცხოვრება, რატომ დავიღუპები რომ გულს უფრო ვუჯერებ ვიდრე გონებას? რომ თUრმე გონებას უნდა მოუხმო და გულს არა, გულია ჩემი გონება!

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Sep 22 2008, 11:51 PM

მიუხედავად იმისა, რომ თემა ქრისტიანული ფსიქოლოგიის პარალელებისთვის გავხსენი, მაინც არ მიმაჩნია სწორედ მისი მთლიანად ამ კუთხით რევიზია... ამას აქვს მარტივი მიზეზი - ფსიქოლოგა მედიცინის დარგია, სახარება კი თავის მხრივ სულაც არ ეკუთვნის ჰიპოკრატეს biggrin.gif smile.gif

ცოდვამ მოიტანა ყოველგვარი რეგრესი, მაგრამ ჩვენ ახლა კითხვა "რისთვის"-ს კი არ გვაინტერესებს, არამედ "როგორ" და "რატომ"...

საზოგადოდ ადამიანის რწმუნებას ბევრი რამ შეუძლია... ადამიანური ძალების კონცენტრაცია, მართვა, ცვლილებათა სერია და სწორედ იმად გარდაქმნა რასაც ინდივიდი ელტვის... გამოკვეთილ თავისებურებად შეგვიძლია მივიჩნიოთ ასევე მისი უნარი, დაამსგავსოს მორწმუნე, რწმუნების ობიექტს... შესაბამისად თუ ბუდისტი ხარ, აუცილებლად მიიღებ იმას, რასაც ელტვის... თუ მფრინავი ჩაიდნის გწამს, ერთხელაც შესაძლებელია მარჯვენა ხელი მოსაკიდ ყურად, ხოლო თავი სახურავად მოგეჩვენოს biggrin.gif

ფაქტია, რომ რწმენას საზოგადო გაგებით ძალიან დიდი ფსიქო-სოციალური გავლენა აქვს და ჩემი აზრით ამის უარყოფა უფრო სირაქლემას პოზიციაა ვიდრე ქრისტიანის... რწმენა ასევე შეიძლება მანიპულირების საგანიც გახდეს, თავის დროზე არაერთი სახელმწიფო იყენებდა მას მაკონსოლიდირებელ და სამართავ საშუალებად... ძალიან დიდი ისტორიული ეჭვია, რომ რომის იმპერიაც სწორედ ამიტომ დაუმეგობრდა მას smile.gif

იმ ფონზე როცა ქრისტიანობა ადამიანის ფსიქო-სულიერი ძალების კონცენტრირებასა და ღმერთისკენ მიმართვას მოითხოვს, რიგიანი იქნებოდა ჩვენის მხრივ ცოტა უფრო მეტად დავინტერესებულიყავით საკუთარი სამშვინველით, რომლითაც და მხოლოდ რომლითაც ხშირად ვცხოვრობთ smile.gif smile.gif

ადამიანს შეუძლია ბევრი რამ, მხოლოდ თვალები უნდა გაახილოს და სარკეში ჩაიხედოს smile.gif შეიყვაროს საკუთარი სქელი ნაკვთები და შეიძულოს "ესთეტიური" ცოდვები, ქრისტიანული ფსიქოლოგია ხომ რევოლუციას მოითხოვს biggrin.gif

პოსტის ავტორი: Маиа თარიღი: Sep 23 2008, 03:44 PM

ციტატა(leluka @ Sep 22 2008, 11:21 PM) *

kiss1.gif
ამპარტავნება რომ არა რა ჯამრთელი იქნები ? ან ის ვინც კი სრულიად ჯამრთელია უცოდველია ? smile.gif



არა მე მასე არ მითქვამს... შენ ვერ გაიგე, ყველა ცოდვილები ვართ, ჯანმრთელიც და ავადყოფიც, ავადმყოფობა კი შეიძლება ღვთის წყალობაც იყოს ადამიანზე - ეს ერთი. ამპარტავნება რომ არა სამოთხეში ვიქნებოდით - აქედან გამოდის ჯანმრთელებიც ვიქნებოდით))

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Sep 23 2008, 03:54 PM

მნათე

ციტატა
დამიანს შეუძლია ბევრი რამ, მხოლოდ თვალები უნდა გაახილოს და სარკეში ჩაიხედოს smile.gif შეიყვაროს საკუთარი სქელი ნაკვთები და შეიძულოს "ესთეტიური" ცოდვები, ქრისტიანული ფსიქოლოგია ხომ რევოლუციას მოითხოვს biggrin.gif



ეთეთიკურ ცოდვას ჩადიხარ ამ პოსტით სწორედ, რომ წერ ბევრისთვის გაუგებრად და თუ დაწერ, რომ "გამგებელი გაიგებს", არაესთეთიკურიც იქნება smile.gif

პოსტის ავტორი: Маиа თარიღი: Sep 23 2008, 03:54 PM

ციტატა(staywhite @ Sep 22 2008, 11:27 PM) *

Маиа
მე მგონი მე ნევროზი არ მჭირს, მაგრამ ჩემი ახლობლის გამო, შვილის, მეგობრის გამო თუ დავითმინე, თუ დავთმე ის რაც მიყვარდა და მახარებდა, და ამის გამო ჩემმა ფსიქიკამ ზეწოლა განიცადა , რითი ვარ ამპარტავანი? არანაირად ხომ. მე ჩემი შვილების,ახლობლების გამო სამშობლოდან წამოსასვლელი გავხდი და შენც იცი, რომ სამშობლოს მონატრების დათმენა არანაირად არ არის ამპარტავნება smile.gif ამის გამო რომ ჩვენი ფსიქიკა მუდმივ ზეწოლაშია და დარდში ვართ,ამას თქმა რად უნდა...ეს მაგალითზე smile.gif


არა დათმენას მე შეურაცყოფის დათმენას ვგულისხმობდი. ყველაფერში ღვთის ნებას ან დაშვებას რომ ვხედავდეთ მაშინ ხო უფრო ადვილია... აქ ვარ? გამოდის რაღაცისთვის ასე იყო საჭირო... ავადაა ვინმე? და ამას თუ განვიცდით, რა თქმა უნდა უნდა შეგვეცოდოს ადამიანი, მისი ჭირი გავიზიაროთ, თანაუგრძნოთ მაგრამ ამავე დროს უნდა გვახსოვდეს რომ ღმერთს ის ადამიანი ჩვენზე უფრო უყვარს და მოვლენილი განსაცდელი სასარგებლოა მისი სულისთვის... არ ვიცით ჩვენ სიყვარული და არ ვიცით რაა მისთვის კარგი და ცუდი, ღმერთმა კი იცის

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Sep 23 2008, 03:59 PM

Маиа

ციტატა
არ ვიცით ჩვენ სიყვარული და არ ვიცით რაა მისთვის კარგი და ცუდი, ღმერთმა კი იცის


და რა ვქნათ ახლა, ავადმყოფ ან გაჭირვებულ ახლობელზე შევწყვიტოთ ფიქრი, განცდა და შეწუხება, რადგან სიყვარული არ "ვიცით" და სულერთია მაინც უფალი მიხედავს,ჩვენი რა საქმეა პონტი გავუშვათ? ამ პროცესს ვერ მართავ...

პოსტის ავტორი: Маиа თარიღი: Sep 23 2008, 04:09 PM

შესაბამისად თუ ბუდისტი ხარ, აუცილებლად მიიღებ იმას, რასაც ელტვის... თუ მფრინავი ჩაიდნის გწამს, ერთხელაც შესაძლებელია მარჯვენა ხელი მოსაკიდ ყურად, ხოლო თავი სახურავად მოგეჩვენოს biggrin.gif

[/quote]

შეიძლება და სხვათა შორის მფრინავი ჩაიდნი ბევრს უნახია და კონტაქტიც დაუმყარებიათ როგორც თვითონ ამბობენ სხვა პლანეტების ჭარმომადგენლებთან )) ამის შესახებ წერს იერომ. სერაფიმ როუზი "приношение современного американца" - ში. ეშმაკებსაც შეუძლიათ მასეთი "რწმენით" დააბნიონ ადამიანი

ციტატა(staywhite @ Sep 23 2008, 03:59 PM) *

Маиа
და რა ვქნათ ახლა, ავადმყოფ ან გაჭირვებულ ახლობელზე შევწყვიტოთ ფიქრი, განცდა და შეწუხება, რადგან სიყვარული არ "ვიცით" და სულერთია მაინც უფალი მიხედავს,ჩვენი რა საქმეა პონტი გავუშვათ? ამ პროცესს ვერ მართავ...


არა არ უნდა შეწყვიტო არანაირად პირიქით უნდა დაეხმარო, იზრუნო მისთვის საქმით და არა საკუთარი ნერვების დაწყვეტით ) მართმადიდებლობა ხომ შუა გზაა. არც ერი უკედურობისობა არ ვარგა...

პოსტის ავტორი: Маиа თარიღი: Sep 23 2008, 05:04 PM

ციტატა(staywhite @ Sep 22 2008, 11:27 PM) *

Маиа
მე მგონი მე ნევროზი არ მჭირს,



biggrin.gif არა არ მითქვამს მე ნერვოზი გჭირსო... არც ამპარტავნება არ დამიბრალებია...
ამპარტავნება, ეგოიზმი ყველა ადამიანს დაბადებიდან მოყვება.

მემგონი თემას გადაუხვიე... მაპატიეთ smile.gif

პოსტის ავტორი: irakli23 თარიღი: Oct 14 2008, 03:11 PM

და კიდევ... ჯვარზე "მოკლეს" არაა სწორი.ჯვარზე გააკრეს.სიკვდილი და გარდაცვალება სხვადასხვა რამაა.უდიდესი განსხვავებაა

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Oct 30 2016, 09:11 PM

"ბევრი მწერალი, ხელოვანი და მეცნიერი ფროიდის მოძღვრებას არ იზიარებდა და გმობდა. ინგლისელი პროფესორი ჩარლზ აბრაჰამსი კი საერთოდ უარყოფს ფსიქოანალიზის მეშვეობით ნევროზების მკურნალობის შესაძლებლობას და ფროიდს XX საუკუნის უდიდეს შარლატანად აცხადებს".

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Nov 3 2016, 11:21 AM

"ფროიდის სწავლების პანსექსუალურ ხასიათზე დიდი გავლენა მოახდინა თვით მის პიროვნებაში, როგორც ჩანს, ჯერ კიდევ ბავშვობიდან არსებულმა სექსუალურმა და ფსიქიკურმა გადახრებმა, რომლებმაც ფროიდის ცხოვრების ბოლო პერიოდში ახალი ძალით იჩინა თავი, რაც გარკვეულწილად, მის მსოფლმხედველობაშიც აისახა, კერძოდ, ფროიდი ადამიანის ფსიქიკაზე მოქმედ იმპულსებს განმარტავდა, როგორც "სიცოცხლის ინსტინქტსა" (ეროსი) და "სიკვდილის ინსტინქტს" (თანატოსი), როგორც ორი კოსმოსური ძალის გამუდმებულ ბრძოლას. ალბათ, ამიტომ შემთხვევითი არ იყო, რომ ფროიდმა სიცოცხლე თვითმკვლელობით დაასრულა".

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Nov 7 2016, 10:39 PM

"იმის გამო, რომ ფროიდი დოგმატიკოს-ათეისტი იყო, მისთვის ჭეშმარიტება ძალიან ვიწრო გაგებას წარმოადგენდა".

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Nov 8 2016, 12:04 PM

"მიუხედავად იმისა, რომ ფროიდის უზენაესთან შეხვედრისა და კავშირის კონცეფცია რელიგიის გაგებასთან არსობრივად შეუსაბამოა, ფროიდიზმი გარკვეული თვალსაზრისით მაინც ფასეულია, ეს თავისებურება იმაში გამოიხატება, რომ ფროიდმა ბიბლიური ჭეშმარიტების ერთი ასპექტი, რომელიც დაცემულ ადამიანს შეეხებოდა, სეკულარულ ენაზე, როგორც შეძლო, ისე განმარტა და ამით ათეიზმის უსუსურობა კიდევ ერთხელ დაადასტურა".

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jun 18 2017, 06:01 PM

"მთავარია, არ მოგვიცვას პანიკამ. ჩვენი საკუთარი ტვინი დაგვეხმარება უსარგებლო და მავნე ჩვევების დაძლევაში. თუ სასარგებლო ქცევებს უფრო ხშირად განვახორციელებთ, მასში აღმოცენდება ახალი ნერვული კავშირები, რომლებიც მათ განმეორებას კიდევ უფრო გააადვილებს. ჩვენს აზრსაც დიდი ძალა აქვს, გააზრება, პოზიტიური შინაარსების წარმოსახვა დაგვეხმარება ახალი ჩვევების შემუშავებაში, რომელიც არასასურველს ჩაანაცვლებს.
უბრალოდ, უნდა მოვემზადოთ დაძლევის ხანგრძლივი პროცესისათვის, არ უნდა გვქონდეს იმედი, რომ წლებით შემუშავებული ჩვეულებისაგან მოკლე დროში გავთავისუფლდებით, განა მოგვივა აზრად, ვისწავლოთ რომელიმე ინსტრუმენტზე დაკვრა, ხატვა ან უცხო ენა რამდენიმე კვირაში. ყოველი ჩადენილი მავნე ჩვევა აადვილებს მის ხელმეორედ ჩადენას, სამაგიეროდ კარგი ჩვევაც ანალოგიური ბუნებისაა და გვიადვილებს მასთან მობრუნებას, ის ტოვებს კვალს ტვინში და თუ დავეცემით, წამოდგომაში დაგვეხმარება".

/ფსიქოლოგი ლელა ტყეშელაშვილი/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jun 20 2017, 10:42 AM

" - მავნე ჩვევად ითვლება კანის წვალება-გაღიზიანება. რა ფარული მიზეზები იწვევს ამისკენ მიდრეკილებას და როგორ დავძლიოთ იგი?

- დერმატილომანია თავისთავად არ ჩნდება. მისი მიზეზი ბევრი რამ შეიძლება იყოს:
რისხვის და იმედგაცრუების გამოუხატავი გრძნობა;
თვითგანადგურების და სირცხვილის გრძნობა;
დანაშაულის გრძნობა;
კლინიკური დეპრესია;
ქრონიკული გახანგრძლივებული სტრესი;
თუ შესაძლებელია მისი უშუალო მიზეზი კანის რაიმე დაავადება, კოსმეტოლოგიური პრობლემა, ალერგია იყოს. ყველაფერი მაინც სარკიდან იწყება, უბრალო აკნე ან გამონაყარი ადამიანს ზედმეტად ანერვიულებს".

/ფსიქოლოგი ლელა ტყეშელაშვილი/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Aug 13 2017, 04:29 PM

"დეპრესიასა და სასოწარკვეთილებაში მყოფთათვის, როგორც რელიგიური, ისე ფსიქოლოგიური დახმარების ერთ-ერთი საშუალებაა იმ ადამინათა წარმოდგენა, რომლებიც უარეს დღეში არიან".

/დეკ. კონსტანტინე გიორგაძე/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Sep 4 2017, 10:45 AM

"- განსაკუთრებული იყო ბატონი ავლიპის დამოკიდებულება პაციენტებთან. შემონახულია ვიდეომასალა, სადაც კარგად ჩანს, თუ რა გულდასმით ესაუბრება იგი ავადმყოფს. ასეთი ადამიანების მკურნალობა პროფესიულ გამოცდილებასთან ერთად, ალბათ, დიდ ნებისყოფას, მოთმინებასა და სიყვარულსაც მოითხოვს...

- მამაჩემი ავადმყოფს ესაუბრებოდა ისე, როგორც ჩვეულებრივ ადამიანს. ნებისმიერი ფსიქიკური დაავადება, როგორი სიღრმის, ფორმისა და გამოხატულებისაც არ უნდა იყოს იგი, ადამიანის არსებობის ფორმაა. ეს ადამიანი ასე არსებობს, მისთვის სამყარო ასეთია. შესაბამისად, ასეთია მისი დამოკიდებულება სამყაროს მიმართ. ეს დამოკიდებულება ნორმალური ადამიანისათვის შეიძლება მიუღებელი ან გაუგებარი იყოს, მაგრამ, ასეა თუ ისე, ეს ამ პიროვნების სამყაროა და პატივი უნდა ვცეთ, უნდა გავუგოთ მას და იმ ხარვეზების გამოსწორება ვცადოთ, რაც ხელს უშლის გარემოსთან ადაპტირებაში. აქ, რა თქმა უნდა, ზედაპირული დამოკიდებულება არ გამოდგება. ეს კარგად ჰქონდა მამაჩემს გათავისებული. ღრმად ჰქონდა შეგნებული აგრეთვე ისიც, რომ უდიდესი მნიშვნელობა აქვს სიტყვას.
უნიკალური მეხსიერების წყალობით, საქართველოს თითქმის ყველა სოფლის სახელწოდება იცოდა. თუკი სადმე რომელიმე ოჯახში ერთხელ მაინც იყო ნამყოფი, იქ მცხოვრები ადამიანების სახელები და გვარები არასოდეს ავიწყდებოდა. პაციენტთან საუბარს იწყებდა უშუალოდ. როგორც კი სახელსა და გვარს გაიგებდა, მაშინვე ჰკითხავდა: - შენ ამ სოფლიდან არა ხარ, ესა და ეს კაცი შენი ნათესავი არ არისო? ყველაფერი კარგად ახსოვდა. იმაზე მეტიც კი, ვიდრე თავად პაციენტს. მისი პირველი შეხვედრა ავადმყოფთან, პირველი სიტყვა უდიდესი ფსიქოთერაპიული საშუალება იყო. ამას ფსიქოლოგიურ ენაზე ენპათია ანუ ნდობა ჰქვია. ავადმყოფთან ურთიერთობას მამაჩემი ნდობით იწყებდა, მასზე აგებდა ამ ურთიერთობას, რადგან მიაჩნდა, რომ ნდობის გარეშე არანაირი სხვა წამალი არ იმოქმედებდა. იტყოდა ხოლმე: - ჯერ გაიგე, მიხვდი, რა სჭირს შენს ავადმყოფს, გულთან მიიტანე მისი გასაჭირი და მერე ისე დაიწყე მკურნალობაო. ამას სთხოვდა იგი ნებისმიერ ფსიქიატრს. იტყოდა ხოლმე ხშირად, კარგი ადამიანი თუ არა ხარ, ვერც კარგი ფსიქიატრი იქნებიო. ასე სწამდა მას."

/აკადემიკოსი ზურაბ ზურაბაშვილი/

უზრუნველყოფა Invision Power Board (http://www.invisionboard.com)
© Invision Power Services (http://www.invisionpower.com)