 "მან იტვირთა ჯვარი სრულიად საქართველოსი", წმ. ილია მართალი (ჭავჭავაძე) |
სტუმარს სალამი ( შესვლა | დარეგისტრირება )
| marine |
 Feb 4 2008, 05:46 PM
პოსტი
#1
|
 მ_ა_კ_ა  ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 58,359 რეგისტრ.: 3-November 06 მდებარ.: გულის საკურთხეველი:) წევრი № 381  |
მან იტვირთა ჯვარი სრულიად საქართველოსი
 არიან ადამიანები, რომლებიც ყოველთვის ხალხის სამსახურს სწირავენ, სამაგიეროდ კი არაფერს ითხოვენ. ასეთი ადამიანები მზეს ჰგვანან. როგორც ერთმა ჩვენმა მორწმუნემ ბრძანა, მზე ისე გვინათებს და გვათბობს, რომ სამაგიეროდ ჩვენგან არაფერს ელოდება. ასეთ ადამიანთა რიცხვს მიეკუთვნება წმ. ილია მართალი. იგი გვათბობს კიდეც და გვინათებს კიდეც და სამაგიეროდ არაფერს ითხოვს. ილია ჭავჭავაძის მოღვაწეობა იწყება საქართველოსთვის საბედისწერო ჟამს, როცა ჩვენმა სამშობლომ დაკარგა სახელმწიფოებრივი დამოუკიდებლობა, როცა საქართველოს ეკლესიას მოჰკვეთეს თავი და დაუმორჩილეს რუსეთის ეკლესიის სინოდს, როცა ერის სული იყო ჩამკვდარი, სიწმინდე შელახული. ამ დროს ღვთის განგებით მოგვევლინა ილია, როგორც წინასწარმეტყველი და მქადაგებელი, როგორც „ხმა მღაღადებელი უდაბნოსა შინა“, სიტყვა მართალი და ჭეშმარიტი, რათა ბიბლიურ მოსესავით აეღო მოწამებრივი ტვირთი ერის წინამძღვრისა. მან იტვირთა ჯვარი სრულიად საქართველოსი და შეუდგა გოლგოთის აღმართს. გაბედულად აღიმაღლა ხმა ადამიანთა უფლებების დასაცავად; დაჰგმო სიკვდილით დასჯა, როგორც უმკაცრესი ზომა სამაგიეროს მიზღვისა, როგორც უკიდურესად მიწიერი და არაქრისტიანული ქმედება. ილიამ იცოდა, დამოუკიდებლობისათვის ჩვენს ბრძოლასა და ეროვნულობის შენარჩუნებაში რა დიდი მნიშვნელობა ჰქონდა ქრისტიანულ რწმენას, ამიტომაც სათავეში ჩაუდგა საქართველოს ეკლესიისათვის უკანონოდ მიტაცებული ავტოკეფალიის აღდგენის საქმეს. სწამდა იმ ქვეყნისა, რომელიც ჯვარს ეცვა ჯვარცმული მაცხოვრისათვის; სწამდა იმ ხალხის, რომელმაც თავის მკერდზე დაუდგა ქრისტიანობას საყდარი, ქვად საკუთარი ძვლები იხმარა, კირად კი - სისხლი, რომელსაც ბჭენი ჯოჯოხეთისანი ვერ შემუსრავენ. სწამდა, რომ მისი თანამედროვე საქართველოს გადარჩენა მხოლოდ ქრისტიანული სარწმუნოების განმტკიცებას შეეძლო, რომელიც ასწავლის ხალხს გარჩევას კეთილისა და ბოროტისა, ცოდვისა და მადლისა, წვდომას ცხოვრების არსისა და მიზნისა. ის, უპირველეს ყოვლისა, სარწმუნოებისა და მამულის სიყვარულს ქადაგებდა და გვასწავლიდა, რომ გაფრთხილება გმართებს რწმენისა, მამულისა და ენისა. ეს დაგვიტოვა ანდერძადაც. მართლაც არ გაგვაჩნია უფრო ძვირფასი და მოსაფერებელი საუნჯე, ვიდრე ჩვენი რწმენა, ენა და მამულია. დღეს განსაკუთრებით მტკივნეულად იგრძნობა, რომ ერთმანეთის სიყვარული და თანადგომა გვაკლია. უნდა ვიცოდეთ, რომ ჭეშმარიტი სიყვარული, ღვთის ლოცვა-კურთხევით, ისეთი გრძნობაა, რომელსაც რასაც მეტს გასცემ, მეტად ძლიერდება. წმ. ილია მართალმა იცოდა სიყვარულის უშურველად გაცემა და ამიტომ უფრო და უფრო ძლიერდებოდა. ღვთის დიდი წყალობა იყო ის, რომ მაშინ, როცა ჩვენს თავისუფლებადაკარგულ ხალხს სულიერად უჭირდა, სულიერ მამად და წინამძროლად დიდი რწმენითა და სიყვარულით გამორჩეული პიროვნება - წმ. ილია მართალი გამოუჩნდა. დიდებულად ბრძანა დიდმა აკაკიმ, თუ საქართველოს სიკვდილი არ უწერია, მაშინ შენც მასთან ერთად უკვდავი იქნებიო. ზეციური საქართველოს მკვიდრი, მიწიერი საქართველოს თანამედროვე ილიას ნათელი, უკვდავი სული ჭეშმარიტად დღესაც თავს დაგვტრიალებს. მისი სული კიაფობს იმ სათაყვანებელ თანავარსკვლავედში, გზას რომ უნათებს მრავალტანჯულ, მაგრამ სულიერად გაუტეხელ, ყოველგვარი ბოროტების წინაშე ქედუხრელ ქართველ ერს. წმიდანად აღიარების შემდეგ ილია არის არა მარტო პოეტი, მწერალი, საზოგადო მოღვაწე, არამედ გამორჩეული მოძღვარი, მქადაგებელი სიკეთისა და სიმართლისა, რწმენისა. წმიდანად აღიარების შემდეგ იგი არის დიდი სულიერი მფარველი ჩვენი კულტურის, ჩვენი მწერლობის, ჩვენი ახალგაზრდობის, ჩვენი მომავალი თაობებისა. შემთხვევითი არ არის, რომ ილიას ეწოდა მართალი. უზენაესი სიმართლე, საღვთო წერილის მიხედვით, არის ღმერთი და სიმართლის მქადაგებელი, უპირველეს ყოვლისა, თვითონ უნდა იყოს მატარებელი სიმართლისა; თვითონ უნდა ცხოვრობდეს ამ სიმართლით. წმ. ილია მართალი სწორედ ამ სიმართლით ცხოვროდა და სიმართლეს ქადაგებდა. ილია მართალი დაადგა მაცხოვრის გზას ანუ გზას გოლგოთისა, რომელიც თუმც მძიმეა, მაგრამ აღდგომითა და ამაღლებით მთავრდება. წიწამური ჩვენი წმიდა გოლგოთაა, სამსხვერპლოა ყველა იმათი, ვინც იცავს ჭეშმარიტებას, სიმართლეს. სამწუხაროდ ჩვენსავე ქვეყანაში გამოჩნდნენ ადამიანები, რომელნიც ვერ ეგუებოდნენ იმ ნათელსა და სითბოს, რომელსაც წმ. ილია მართალი ასხივებდა, ვერ ეგუებოდნენ იმიტომ, რომ სიბნელეში ყოფნა ერჩივნათ, რადგან სიბნელე იყო მათი სამყარო, მათ მოინდომეს, რომ სამუდამოდ ჩაექროთ ეს ნათელი, მაგრამ ამაოდ. წმ. ილია მართლის სიცოცხლის ხელყოფით მათ ეს ნათელი არა თუ მოსპეს, არამედ, პირიქით, სამარადისოდ გააძლიერეს, რადგან სულიერი სითბო, რომელიც ჭეშმარიტი სიყვარულისგან მომდინარეობს, არასოდეს არ იშრიტება და ისეთივე მარადიულია, როგორც მისი წყარო - სიყვარული. შევთხოვ ღმერთს, წმ. ილია მართლის ლოცვით უფრო მეტად განამტკიცოს ჩვენი ერი ჭეშმარიტი სარწმუნოებით, სიყვარულითა და სიკეთით. სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქი ილია II -------------------- "კ უ ს_ ნ ა ბ ი ჯ ე ბ ი თ_ ფ უ ძ ი ა მ ა ს_ მ თ ი ს კ ე ნ".
------------------- "არც შექებით ვხდებით უკეთესნი და არც გაკიცხვით უარესნი." /არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/ -------------------- "ფრაზა, რომელსაც ხშირად იყენებდნენ ძველი გადამწერები: "ჴელი მწერლისა მიწასა შინა ლპების და ნაწერნი ჰგიან". |
   |
 
|
  |
გამოხმაურებები(80 - 99)
| marine |
Oct 25 2016, 11:24 AM
პოსტი
#81
|
|
მ_ა_კ_ა ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 58,359 რეგისტრ.: 3-November 06 მდებარ.: გულის საკურთხეველი:) წევრი № 381 |
"1904 წლის 29 ოქტომბერს ქუთაისის მთვარანგელოზთა სახ. საკათედრო ტაძრის მედავითნედ გადაიყვანეს [ივლიანე ნიკოლაძე], სადაც მოკლე ხანში შექმნა ახალი ქართული გალობის გუნდი, რომელმაც მალევე გაითქვა სახელი მთელ ქალაქში.
აი, რას წერს დავით აროშიძე ჟურნალ "მწყემსში" ამ გუნდის შესახებ: "ამ სტრიქონების დაწერა გამოიწვია ჩემს მიერ მგალობელთა გუნდის მოსმენამ, რომელმაც განსვენებულ ილია ჭავჭავაძის პანაშვიდზე რამდენჯერმე უსასყიდლოდ იგალობა. ამ გუნდს ხელმძღვანელობს ცნობილი ფ. ქორიძის გაწვრთნილი ნამოწაფარი ი. ნიკოლაძე, რომელიც ეტყობა, გალობაში დიდად დახელოვნებულია". /"საპატრიარქოს უწყებანი" N30, 2016, გვ.17-18/ -------------------- "კ უ ს_ ნ ა ბ ი ჯ ე ბ ი თ_ ფ უ ძ ი ა მ ა ს_ მ თ ი ს კ ე ნ".
------------------- "არც შექებით ვხდებით უკეთესნი და არც გაკიცხვით უარესნი." /არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/ -------------------- "ფრაზა, რომელსაც ხშირად იყენებდნენ ძველი გადამწერები: "ჴელი მწერლისა მიწასა შინა ლპების და ნაწერნი ჰგიან". |
|
|
|
| marine |
Nov 9 2016, 04:22 PM
პოსტი
#82
|
|
მ_ა_კ_ა ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 58,359 რეგისტრ.: 3-November 06 მდებარ.: გულის საკურთხეველი:) წევრი № 381 |
"ვისაც არ უნახავს ილიას დასაფლავება, ნუ იტყვის ხალხის გლოვა მინახავსო. უფრო გრანდიოზული ყოფილა 9 სექტემბერი, როდესაც პროცესიის მონაწილეთა რიცხვი ასი ათასს სჭარბობდა. მთაწმინდაზე ყველამ მუხლი მოიყარა ძვირფას საფლავთან და შებინდებისას მდუმარედ, მძიმედ დაეშვა ძირს.
ილიას კუბოს შესამკობად 180 გვირგვინი იყო მოტანილი, ორასზე მეტი ლექსი მიეძღვნა დიდ პოეტს, უთვალავი სამგლოვიარო დეპეშა და წერილი მოვიდა საქართველოს სხვადასხვა კუთხიდან, რუსეთიდან, უცხოეთიდან". /ლეილა ნანიტაშვილი, "ერის წყლული აჩნდა წყლულად", გვ. 7/ -------------------- "კ უ ს_ ნ ა ბ ი ჯ ე ბ ი თ_ ფ უ ძ ი ა მ ა ს_ მ თ ი ს კ ე ნ".
------------------- "არც შექებით ვხდებით უკეთესნი და არც გაკიცხვით უარესნი." /არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/ -------------------- "ფრაზა, რომელსაც ხშირად იყენებდნენ ძველი გადამწერები: "ჴელი მწერლისა მიწასა შინა ლპების და ნაწერნი ჰგიან". |
|
|
|
| marine |
Nov 16 2016, 01:43 PM
პოსტი
#83
|
|
მ_ა_კ_ა ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 58,359 რეგისტრ.: 3-November 06 მდებარ.: გულის საკურთხეველი:) წევრი № 381 |
"ილიამ წაიკითხა თავისი მოთხრობა. უნდა ითქვას, სხვათა შორის, რომ ილია კაი მკითხველი იყო".
/ლეილა ნანიტაშვილი, "ერის წყლული აჩნდა წყლულად", გვ. 59/ -------------------- "კ უ ს_ ნ ა ბ ი ჯ ე ბ ი თ_ ფ უ ძ ი ა მ ა ს_ მ თ ი ს კ ე ნ".
------------------- "არც შექებით ვხდებით უკეთესნი და არც გაკიცხვით უარესნი." /არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/ -------------------- "ფრაზა, რომელსაც ხშირად იყენებდნენ ძველი გადამწერები: "ჴელი მწერლისა მიწასა შინა ლპების და ნაწერნი ჰგიან". |
|
|
|
| marine |
Nov 26 2016, 01:54 PM
პოსტი
#84
|
|
მ_ა_კ_ა ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 58,359 რეგისტრ.: 3-November 06 მდებარ.: გულის საკურთხეველი:) წევრი № 381 |
"სოფლიდან ჩამოსვლის პირველ დღეს ილიას პანაშვიდი იყო სიონში. დედა და ძალო წავიდნენ ილიას პანაშვიდზე. დაბრუნებისას ბიძამ ჰკითხა დედაჩემს, დიდი ჭრილობა აქვსო ილიას? ჭრილობა არ უჩანს, შუბლზე მუხის ფოთოლი აფარიაო, - უპასუხა დედამ. ამ დღემ დიდად იმოქმედა ჩემზე და 7 წლისამ ილიაზე დავწერე ლექსი".
/გოგლა ლეონიძე "ქაროზი" N73, 2016, გვ.13/ -------------------- "კ უ ს_ ნ ა ბ ი ჯ ე ბ ი თ_ ფ უ ძ ი ა მ ა ს_ მ თ ი ს კ ე ნ".
------------------- "არც შექებით ვხდებით უკეთესნი და არც გაკიცხვით უარესნი." /არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/ -------------------- "ფრაზა, რომელსაც ხშირად იყენებდნენ ძველი გადამწერები: "ჴელი მწერლისა მიწასა შინა ლპების და ნაწერნი ჰგიან". |
|
|
|
| marine |
Dec 12 2016, 08:48 PM
პოსტი
#85
|
|
მ_ა_კ_ა ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 58,359 რეგისტრ.: 3-November 06 მდებარ.: გულის საკურთხეველი:) წევრი № 381 |
"ცნობილია, რომ წმინდა ილია მართალს საგურამოში თავად ჰქონდა მრავალდარგოვანი მეურნეობა, სადაც ხეხილთან ერთად მოჰყავდა პური, სიმინდი, ქერი. საქართველოში მან პირველმა შეიძინა პურის სალეწი მანქანა. მან არაერთი წერილი მიუძღვნ პურეულის საკითხებს".
/"კარიბჭე" N14, 2009, გვ. 35/ -------------------- "კ უ ს_ ნ ა ბ ი ჯ ე ბ ი თ_ ფ უ ძ ი ა მ ა ს_ მ თ ი ს კ ე ნ".
------------------- "არც შექებით ვხდებით უკეთესნი და არც გაკიცხვით უარესნი." /არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/ -------------------- "ფრაზა, რომელსაც ხშირად იყენებდნენ ძველი გადამწერები: "ჴელი მწერლისა მიწასა შინა ლპების და ნაწერნი ჰგიან". |
|
|
|
| marine |
Jan 6 2017, 10:20 AM
პოსტი
#86
|
|
მ_ა_კ_ა ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 58,359 რეგისტრ.: 3-November 06 მდებარ.: გულის საკურთხეველი:) წევრი № 381 |
"ამავე წელს ილია კირილე ლორთქიფანიძეს სწერს: "ძმაო კირილე! "გლახის ნაამბობი" დავასრულე და... დიდი ხანია ეგ ნაამბობი გულში მედო და ძლივს მოვიშორე. არ ვიცი, როგორ მოგეწონებათ, მაგრამ რაც არის, ღმერთმა მისცეს, მე ხომ თავიდან მოვიშორე და!"
/"ქვაკუთხედი" N1, 2017, გვ.31/ -------------------- "კ უ ს_ ნ ა ბ ი ჯ ე ბ ი თ_ ფ უ ძ ი ა მ ა ს_ მ თ ი ს კ ე ნ".
------------------- "არც შექებით ვხდებით უკეთესნი და არც გაკიცხვით უარესნი." /არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/ -------------------- "ფრაზა, რომელსაც ხშირად იყენებდნენ ძველი გადამწერები: "ჴელი მწერლისა მიწასა შინა ლპების და ნაწერნი ჰგიან". |
|
|
|
| marine |
Feb 6 2017, 06:07 PM
პოსტი
#87
|
|
მ_ა_კ_ა ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 58,359 რეგისტრ.: 3-November 06 მდებარ.: გულის საკურთხეველი:) წევრი № 381 |
"ილია ჭავჭავაძეს საქართველოში "უგვირგვინო მეფედ" ხმობენ. მაგრამ საგანგებო მნიშვნელობას იძენს მსგავსი ზედწოდებით მისი პიროვნებისაგან მოხსენიება, ვისათ თვით ედგა იმპერატორის გვირგვინი. აი, როგორ შეფასებას აძლევდა ილია ჭავჭავაძის პიროვნებას იოსებ სტალინი: "ილია ჭავჭავაძე მსოფლიოს პრეზიდენტად გამოდგებოდა. საქართველო მისთვის პატარა იყო, ისე მცირე და ვიწრო, როგორც არწივისათვის გალია".
/"ჩემო კარგო ქვეყანავ" (ნორჩი მართლმადიდებლის ბიბლიოთეკა) გვ.51/ -------------------- "კ უ ს_ ნ ა ბ ი ჯ ე ბ ი თ_ ფ უ ძ ი ა მ ა ს_ მ თ ი ს კ ე ნ".
------------------- "არც შექებით ვხდებით უკეთესნი და არც გაკიცხვით უარესნი." /არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/ -------------------- "ფრაზა, რომელსაც ხშირად იყენებდნენ ძველი გადამწერები: "ჴელი მწერლისა მიწასა შინა ლპების და ნაწერნი ჰგიან". |
|
|
|
| marine |
Mar 15 2017, 10:29 PM
პოსტი
#88
|
|
მ_ა_კ_ა ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 58,359 რეგისტრ.: 3-November 06 მდებარ.: გულის საკურთხეველი:) წევრი № 381 |
"ილია ჭავჭავაძეს (წმ. ილია მართალს) შინაურები ილიკოს ეძახდნენ".
/"ქაროზი" N74, 2017, გვ.24/ -------------------- "კ უ ს_ ნ ა ბ ი ჯ ე ბ ი თ_ ფ უ ძ ი ა მ ა ს_ მ თ ი ს კ ე ნ".
------------------- "არც შექებით ვხდებით უკეთესნი და არც გაკიცხვით უარესნი." /არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/ -------------------- "ფრაზა, რომელსაც ხშირად იყენებდნენ ძველი გადამწერები: "ჴელი მწერლისა მიწასა შინა ლპების და ნაწერნი ჰგიან". |
|
|
|
| marine |
Apr 5 2017, 10:21 AM
პოსტი
#89
|
|
მ_ა_კ_ა ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 58,359 რეგისტრ.: 3-November 06 მდებარ.: გულის საკურთხეველი:) წევრი № 381 |
გურამ ასათიანი წერდა: "ილიას მიერ ჩამოკრული ზარი დღემდე რეკს, დღემდე გუგუნებს - ყველა ნამდვილი ქართველის, საქართველოს ყველა ღირსეული მოქალაქის გულში. საჭიროა მხოლოდ რამდენიმე წამის სიჩუმე, რომ ყველა ჩვენგანმა გაიგონოს თავისი სულის სიღრმეში ამ დიდი, საერო ზარის მიჩუმებული ხმა".
/"კარიბჭე" N23, 2008, გვ.30/ -------------------- "კ უ ს_ ნ ა ბ ი ჯ ე ბ ი თ_ ფ უ ძ ი ა მ ა ს_ მ თ ი ს კ ე ნ".
------------------- "არც შექებით ვხდებით უკეთესნი და არც გაკიცხვით უარესნი." /არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/ -------------------- "ფრაზა, რომელსაც ხშირად იყენებდნენ ძველი გადამწერები: "ჴელი მწერლისა მიწასა შინა ლპების და ნაწერნი ჰგიან". |
|
|
|
| marine |
Jun 8 2017, 10:34 AM
პოსტი
#90
|
|
მ_ა_კ_ა ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 58,359 რეგისტრ.: 3-November 06 მდებარ.: გულის საკურთხეველი:) წევრი № 381 |
"1905-1907 წლების რევოლუციამ ისედაც ცოდვაში ჩავარდნილი ერი კიდევ უფრო დიდ ცოდვაში ჩააგდო - დაიწყო ძმათამკვლელი ომი. წითელმა რაზმებმა ამოხოცეს თავადაზნაურობა, შემდეგ თავადაზნაურობამ შექმნა შავი რაზმები და ამოხოცეს წითელრაზმელები და გლეხები. ქართველმა ქართველზე აღმართა მახვილი. ამ ფონზე ილია ჭავჭავაძის მკვლელობა სულაც არ იყო გასაკვირი. ილია მოკლა იმ ავადმყოფმა საზოგადოებამ. სხვათა შორის, ქართული საზოგადოების უმრავლესობამ ილიას მკვლელობა მიიღო გამოჩენილი მწერლის, გნებავთ, პუბლიცისტისა და საზოგადო მოღვაწის მკვლელობად. ილია, როგორც ერის სულიერი მამა და საქართველოს უგვირგვინო მეფე, მოკვდა აკაკი წერეთლისთვის, ვაჟა-ფშაველასთვის, იაკობ გოგებაშვილისთვის და სხვა ღირსეული ქართველებისთვის. სხვებისთვის კი ის იყო ცნობილი მწერალი. აქედან გამომდინარე, შეიძლება ვთქვათ, რომ საზოგადოება, რომელიც გულგრილად უყურებს ერის უგვირგვინო მეფის მკვლელობას, არ ინანიებს ამ უმძიმეს ცოდვას და ვერ ბედავს ან არ სურს იმის აღიარება, რომ ერის სულიერი მამა მოკლეს, უფლის უდიდეს საჯელს იმსახურებს. მთელი ჩვენი ისტორია 1907 წლის შემდეგ გაიყო ორად: ილიას ეპოქა და ეპოქა ილიას გარეშე. ეს უკანასკნელი გახლავთ სწორედ ცოდვაში ჩავარდნილი ხალხის, ცოდვის გზით მსვლელობის ეპოქა. ილიას მკვლელობა იყო სატანისტური ძალების დიდი გამარჯვება."
/პროფესორი ვახტანგ გურული "კარიბჭე" N24, 2009, გვ.16/ -------------------- "კ უ ს_ ნ ა ბ ი ჯ ე ბ ი თ_ ფ უ ძ ი ა მ ა ს_ მ თ ი ს კ ე ნ".
------------------- "არც შექებით ვხდებით უკეთესნი და არც გაკიცხვით უარესნი." /არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/ -------------------- "ფრაზა, რომელსაც ხშირად იყენებდნენ ძველი გადამწერები: "ჴელი მწერლისა მიწასა შინა ლპების და ნაწერნი ჰგიან". |
|
|
|
| marine |
Jun 28 2017, 01:39 PM
პოსტი
#91
|
|
მ_ა_კ_ა ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 58,359 რეგისტრ.: 3-November 06 მდებარ.: გულის საკურთხეველი:) წევრი № 381 |
"ერთ-ერთი ყაჩაღის აღსარება მინდა გავიხსენო:
"შუაღამისას მივადექით საგურამოს - ის სოციალისტი, ისიდორა და მე. დავაბრახუნეთ. გამოვიდა მოურავი. მაშინვე გვიცნო, მაგრამ არ შეგვიშინდა, ხმამაღლა მოგვაძახა, - ბატონს სძინავს და ხვალ მობრძანდითო. - რა ამბავია მანდა? - გაისმა მეორე სართულიდან, - შემოიყვანე, ვინც არიან! მოურავმა კაბინეტში შეგვიყვანა. ილია მანამდე შორიდან მყავდა ქალაქში დანახული, ახლოდან უფრო სხვანაირი ჩანდა. შუა ოთახში იდგა სერთუკში გამოწყობილი ტანმორჩილი მოხუცი კაცი. მან სამივეს ხელი ჩამოგვართვა და გვითხრა: - საღამო მშვიდობისა, ბატონებო! ვიცი, რაზეც გარჯილხართ, გგონიათ, ილია თავადია და ფული ბევრი ექნებაო. უნდა გითხრათ, რომ ყვარლის მიწები უსასყიდლოდ გადავეცი გლეხებს და აქაური მამულებიც გლეხებს მივეცი, ჩემთვის მხოლოდ იმდენი დავიტოვე, რაც ორი სულის წლიდან წლამდე შენახვას სჭირდება. მართალია, მე და ჩემს მეუღლეს პური არა გვშივა, მაგრამ სიმდიდრით სწორედ ვერავის ვეჯიბრებით და წასართმევიც ბევრი არაფერი გვაქვს. იმას თუ ფიქრობთ, ილია ბანკირია და რაც ბანკში ფული შემოდის, შინ მიაქვსო, აქაც იმედი უნდა გაგიცრუოთ: მართალია, ბანკი ფულს ატრიალებს და მოგებაც რჩება, მაგრამ ამ მონაგებით ჩვენ ვინახავთ ქართველთა შორის წერა-კითხვის გამავრცელებელ საზოგადოებას, "ივერიას", ვეხმარებით ქართულ თეატრს, სოფლის სკოლებს, ვბეჭდავთ წიგნებს და შინ წასაღები კი არა, ზოგჯერ შინიდან მოსატანიც კი გვიხდება. მადლობა ღმერთს, თუ ცოტა რამეს მაინც ვახერხებთ. გაგიცრუვდათ მოლოდინი! მაგრამ რადგანაც გარჯილხართ და ამ სიშორეზე ამოსულხართ, სულ გაწბილებულებს არ გაგიშვებთ, ცოტაოდენს ჩემს საკუთარ ფულს მოგართმევთ და მცირეზე ნუ დამძრახავთ! ილიამ კუთხეში მდგარი ბიურო გამოაღო და ას ორმოცდაათი მანეთი მოგვაწოდა. მე არ მინდოდა ამ ფულისათვის ხელის მოკიდება, მაგრამ სოციალისტმა გამოართვა და წამოვედით. საგურამოდან მცხეთისკენ მოკლეებზე გადმოვედით, გზაში იმ სოციალისტს ვუთხარი: აიღე შენი წილი და აწი აღარ გაგვეკარო-მეთქი. გამთენიას მოვედით მე და ისიდორა მცხეთაში. დუქანში ასი მანეთის მელანი, კალმები, ფანქრები, საწერი ქაღალდი ვიყიდეთ, დავტვირთეთ ურემი და გავატანეთ საგურამოში, ილიასთან". ყაჩაღის ამ აღსარებაში მართლად ჩანს ილიას საქმით გამოხატული სულიერება." /"კარიბჭე" N15, 2008, გვ.42/ -------------------- "კ უ ს_ ნ ა ბ ი ჯ ე ბ ი თ_ ფ უ ძ ი ა მ ა ს_ მ თ ი ს კ ე ნ".
------------------- "არც შექებით ვხდებით უკეთესნი და არც გაკიცხვით უარესნი." /არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/ -------------------- "ფრაზა, რომელსაც ხშირად იყენებდნენ ძველი გადამწერები: "ჴელი მწერლისა მიწასა შინა ლპების და ნაწერნი ჰგიან". |
|
|
|
| marine |
Jun 29 2017, 01:12 PM
პოსტი
#92
|
|
მ_ა_კ_ა ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 58,359 რეგისტრ.: 3-November 06 მდებარ.: გულის საკურთხეველი:) წევრი № 381 |
"ჩვენი ერის უახლეს ისტორიაში წმინდა ილიას სახე მანათობელ შუქურად ბრწყინავს. ქართველებს მისთვის "საქართველოს უგვირგვინო მეფეც" უწოდებიათ, დაფნის გვირგვინითაც შეუმკიათ მისი შუბლი და, ჩვენდა საუბედუროდ, ტყვიითაც შეულეწავთ."
/"კარიბჭე" N15, 2008, გვ.42/ -------------------- "კ უ ს_ ნ ა ბ ი ჯ ე ბ ი თ_ ფ უ ძ ი ა მ ა ს_ მ თ ი ს კ ე ნ".
------------------- "არც შექებით ვხდებით უკეთესნი და არც გაკიცხვით უარესნი." /არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/ -------------------- "ფრაზა, რომელსაც ხშირად იყენებდნენ ძველი გადამწერები: "ჴელი მწერლისა მიწასა შინა ლპების და ნაწერნი ჰგიან". |
|
|
|
| marine |
Aug 2 2017, 08:24 PM
პოსტი
#93
|
|
მ_ა_კ_ა ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 58,359 რეგისტრ.: 3-November 06 მდებარ.: გულის საკურთხეველი:) წევრი № 381 |
 /FB/ -------------------- "კ უ ს_ ნ ა ბ ი ჯ ე ბ ი თ_ ფ უ ძ ი ა მ ა ს_ მ თ ი ს კ ე ნ".
------------------- "არც შექებით ვხდებით უკეთესნი და არც გაკიცხვით უარესნი." /არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/ -------------------- "ფრაზა, რომელსაც ხშირად იყენებდნენ ძველი გადამწერები: "ჴელი მწერლისა მიწასა შინა ლპების და ნაწერნი ჰგიან". |
|
|
|
| marine |
Aug 23 2017, 10:04 PM
პოსტი
#94
|
|
მ_ა_კ_ა ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 58,359 რეგისტრ.: 3-November 06 მდებარ.: გულის საკურთხეველი:) წევრი № 381 |
"...იმ დროს, დუშეთის სკოლაში, მასწავლებლად დავით კობიაშვილი მუშაობდა. მამას [მიხეილ ჯავახიშვილს] გაგონილი ჰქონდა, რომ 1907 წელს, სწორედ ამ კობიაშვილს, დუშეთის მაზრის გამომძიებელთან თარჯიმნად უმუშავია, ილია ჭავჭავძის გვამის გაკვეთას დასწრებია და უშუალო მონაწილე გამხდარა მკვლელობასთან დაკავშირებული გამოძიების. მამამ ისიც კარგად იცოდა, რომ ილიას გვამის გაკვეთის დროს, გულიდან ამოღებული ტყვიები, სწორედ დავით კობიაშვილმა შეინახა და დაკარგვას გადაარჩინა.
დუშეთში ჩამოსვლისას ყველაფერი ეს გაახსენდა და, როდესაც საშუალება მიეცა პირადად გასცნობოდა კობიაშვილს, ბუნებრივია, მისდამი დიდი ინტერესი აღეძრა... თავის მხრივ, კობიაშვილი, როგორც განათლებული პიროვნება და მასწავლებელი, გახარებული იყო, რომ საშუალება მიეცა გასცნობოდა მწერალს, რომლის დიდი პატივისმცემელი იყო. გაიგო თუ არა მამის ჩამოსვლა, მაშინვე შინ ესტუმრა და გამოეცნაურა. ამის შემდეგ ის ხშირად დადიოდა მამასთან და მის სანახავად თბილისშიც ჩამოდიოდა. დუშეთში სტუმრობისას, საღამოობით ისინი აივანზე ისხდნენ და გვიანობამდე საუბრობდნენ... ერთ დღეს მან თავის ბაღში მიიპატიჟა დედა და მამა. ხილით გაუმასპინძლდა, შემდეგ საუბარი ორივესთვის საინტერესო თემას, ილია ჭავჭავაძის მკვლელობას შეეხო... მან დაწვრილებით უამბო, რაც თვითონ იცოდა და საკუთარი თვალით ჰქონდა ნანახი... ბოლოს აჩვენა პატარა კოლოფი, რომელიც წლების მანძილზე სათუთად ჰქონდა შენახული. მამამ კოლოფი ჩამოართვა და ფრთხილად ახადა თავი. შიგ ბამბაში გახვეული ერთი ტყვია იდო, რომელიც ილიას გულიდან იყო ამოღებული და იქვე ფინთიხის რამდენიმე ცალი ეყარა. ამ კოლოფმა მამაზე დიდი შთაბეჭდილება მოახდინა. მას ხელისგულზე ედო ტყვია, რომელმაც ილია სიცოცხლეს გამოასალმა. ამ ამბავმა მამას სული აუფორიაქა... მამამ წამოსვლა რომ დააპირა, კობიაშვილმა ეს კოლოფი საჩუქრად გადასცა. მამა ძალზე ააღელვა ამ ამბავმა. დიდხანს ედო ტყვია ხელისგულზე და სევდით დასცქეროდა... თბილისში რომ დაბრუნდა, კოლოფი საწერი მაგიდის შუა უჯრაში შეინახა, დროდადრო ამოიღებდა, სათვალეს მოიხსნიდა, ტყვიებს ხელისგულზე დაიდებდა და თვალთან ახლოს მიიტანდა, რომ უკეთ დაენახა, ერთხანს ასე დასცქეროდა, შემდეგ ისევ კოლოფში აწყობდა და უჯრაში ინახავდა, ვინც კი მოვიდოდა ჩვენთან, ყველას აჩვენებდა ამ კოლოფს და მასთან დაკავშირებულ ამბავსაც უამბობდა... 1937 წელს ილია ჭავჭავაძის დაბადების 100 წლის იუბილე ტარდებოდა. მამამ გადაწყვიტა ეს ტყვიები საიუბილეო გამოფენაზე გამოეტანა... ამის თაობაზე მოელაპარაკა საიუბილეო გამოფენის დირექტორს, გიორგი ლეონიძეს... რომ დროებით სარგებლობაში აძლევდა ამ ტყვიებს იმ დრომდე, სანამ საიუბილეო გამოფენა დაიხურებოდა... მამა ვერ მოესწრო ილიას იუბილეს. ტყვიების მუდმივი ადგილსამყოფელი იმ დროიდან ილია ჭავჭავაძის სახლ-მუზეუმში გახდა. მნახველებმა კი დღემდე არ იციან, თუ რა გზა განვლო ამ ტყვიებმა, სანამ საგურამოს დაუბრუნდებოდნენ". /გურამ ქერაშვილი, წიგნიდან "საარაგვო და არაგველები" "ფუძნარი" N6, 2017, გვ.11/ -------------------- "კ უ ს_ ნ ა ბ ი ჯ ე ბ ი თ_ ფ უ ძ ი ა მ ა ს_ მ თ ი ს კ ე ნ".
------------------- "არც შექებით ვხდებით უკეთესნი და არც გაკიცხვით უარესნი." /არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/ -------------------- "ფრაზა, რომელსაც ხშირად იყენებდნენ ძველი გადამწერები: "ჴელი მწერლისა მიწასა შინა ლპების და ნაწერნი ჰგიან". |
|
|
|
| marine |
Aug 28 2017, 07:04 PM
პოსტი
#95
|
|
მ_ა_კ_ა ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 58,359 რეგისტრ.: 3-November 06 მდებარ.: გულის საკურთხეველი:) წევრი № 381 |
რატომ მოუხადა ბოდიში ილია ჭავჭავაძემ ვასილ კარბელაშვილს?
"ი. ჭავჭავაძე თავის მოღვაწეობაში საგანგებო ყურადღებას უთმობდა ეროვნული მუსიკალური ხელოვნების აღორძინება-განვითარების საქმეს, მზრუნველობასა და დახმარებას არ აკლებდა ამ სარბიელზე მოღვაწე პირებს - ლ. აღნიაშვილს, ი. რატილს, ფ. ქორიძეს და სხვებს. ამ თვალსაზრისით ერთობ საინტერესოა ილიას შემდეგი უცნობი წერილი ქართული საგალობლების ცნობილი შემკრებისა და გამომცემლის ვასილ კარბელაშვილისადმი (1858-1936 წ.წ.). "მოწყალეო ხელმწიფევ, ვასილ გრიგორისავ! დიდ ბოდიშს ვიხდი, რომ თქვენი საქმე სისრულეში ვერ მოვიყვანე. მე დღეს სოფლად მივდივარ და სამშაბათს აქ ვიქნები, ქალაქში. გთხოვთ ოთხშაბათს საღამოს შვიდსა ანუ რვა საათზედ თქვენს საქმეზედ მოვილაპარაკოთ. თქვენი პავისმცემელი, ილია ჭავჭავაძე". 8 სექტემბერი 1878 წ." რატომ მოუხადა ბოდიში ილია ჭავჭავაძემ ვასილ კარბელაშვილს?..." სრულ, ძალზედ საინტერესო, სტატიას გაეცანით ჟურნალ "კარიბჭის" ბოლო ნომერში, N17, 2017, გვ. 47 -------------------- "კ უ ს_ ნ ა ბ ი ჯ ე ბ ი თ_ ფ უ ძ ი ა მ ა ს_ მ თ ი ს კ ე ნ".
------------------- "არც შექებით ვხდებით უკეთესნი და არც გაკიცხვით უარესნი." /არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/ -------------------- "ფრაზა, რომელსაც ხშირად იყენებდნენ ძველი გადამწერები: "ჴელი მწერლისა მიწასა შინა ლპების და ნაწერნი ჰგიან". |
|
|
|
| marine |
Aug 30 2017, 10:20 AM
პოსტი
#96
|
|
მ_ა_კ_ა ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 58,359 რეგისტრ.: 3-November 06 მდებარ.: გულის საკურთხეველი:) წევრი № 381 |
ამ "საზოგადოებამ" დააახლოვა ნიკო [ცხვედაძე] წმინდა ილია მართალს. ამდენი ხანი ერთად მუშაობდნენ და ერთმანეთში არათუ შეხლა-შემოხლა, ოდნავი უსიამოვნებაც კი არ ჰქონიათ. ნიკო ხშირი სტუმარი იყო ილიას ოჯახისა, არ აკლდებოდა თბილისსა თუ საგურამოში ილიასეულ თავყრილობებს. ქაშვეთიდანაც თავისი მხრით გამოასვენა წმინდა ილიას კუბო. მერე კი გვერდში შეუდგა აკაკის და ერთად ააბრძანეს საქართველოს უგვირგვინო მეფის ცხედარი ქართველთა ოლიმპოზე, მთაწმინდაზე. ნიკო დასტრიალებდა ილიას საფლავს, ამშვენიერებდა. ერთხელ პროკლე ტაბიძე ასეთ რამეს შესწრებია: ვინმე მუშას ილიას საფლავისთვის ფეხი დაუდგამს. ეს თურმე ნიკომ დაინახა და "უეცრად მოხუცი მთელი ტანით აკანკალდა, სახე შეეცვალა, თვალებზე ცრემლები მოადგა და რაც ძალი და ღონე ჰქონდა, მორთო ყვირილი: - რას შვრები, ადამიანო! რას სჩადი, ვის ადგამ გულზე ფეხს, ვისა? გაგება გაქვს, ვინ არის ეს?" მუშა კი, რომელმაც საფლავის შუა ადგილს უნებურად ფეხი დაადგა, შეწუხებული იდგა. დიდი ბოდიში დასჭირდათ მოხუცთან, - "რა ექნა, ბატონო, ფეხი რომ არ დაედგა, ისე ვერ გააკეთებდაო".
/"კარიბჭე" N2, 2007, გვ.18/ -------------------- "კ უ ს_ ნ ა ბ ი ჯ ე ბ ი თ_ ფ უ ძ ი ა მ ა ს_ მ თ ი ს კ ე ნ".
------------------- "არც შექებით ვხდებით უკეთესნი და არც გაკიცხვით უარესნი." /არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/ -------------------- "ფრაზა, რომელსაც ხშირად იყენებდნენ ძველი გადამწერები: "ჴელი მწერლისა მიწასა შინა ლპების და ნაწერნი ჰგიან". |
|
|
|
| marine |
Sep 10 2017, 09:45 PM
პოსტი
#97
|
|
მ_ა_კ_ა ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 58,359 რეგისტრ.: 3-November 06 მდებარ.: გულის საკურთხეველი:) წევრი № 381 |
"დიდ ქართველ ეროვნულ მოღვაწეს, არჩილ ჯორჯაძეს, რომელმაც XX საუკუნის დამდეგს თქვა, ქართული ეროვნული მოძრაობის დიდი მონაპოვარი გახლდათ ქართველი ერის მიერ რუსული სახელმწიფოებრიობის შეუწყნარებლობა. ვერ დაამკვიდრა რუსეთმა აქ რუსული სახელმწიფოებრიობა, ანუ ქართველმა არ აღიარა თავი რუსეთის მოქალაქედ. ქართველი კაცი დაკარგული სახელმწიფოებრიობის პირობებშიც კი არ გახდა რუსეთის მოქალაქე. ეს იყო, ამავე დროს, რუსეთის კოლონიური პოლიტიკის მარცხი და, სწორედ ილია ჭავჭავაძისა და მის თანამებრძოლთა დიდი დამსახურებაც".
/"კარიბჭე" N18, 2017, გვ.48/ -------------------- "კ უ ს_ ნ ა ბ ი ჯ ე ბ ი თ_ ფ უ ძ ი ა მ ა ს_ მ თ ი ს კ ე ნ".
------------------- "არც შექებით ვხდებით უკეთესნი და არც გაკიცხვით უარესნი." /არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/ -------------------- "ფრაზა, რომელსაც ხშირად იყენებდნენ ძველი გადამწერები: "ჴელი მწერლისა მიწასა შინა ლპების და ნაწერნი ჰგიან". |
|
|
|
| marine |
Sep 12 2017, 11:05 PM
პოსტი
#98
|
|
მ_ა_კ_ა ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 58,359 რეგისტრ.: 3-November 06 მდებარ.: გულის საკურთხეველი:) წევრი № 381 |
"ილიას გარდაცვალებიდან 10 წელი გავიდა. მე-11 წელი იყო დაწყებული, როცა სახელმწიფოებრიობა აღდგა. ილია ვერ მოესწრო სახელმწიფოებრიობის აღდგენას, იმიტო, რომ დროში არ დაემთხვა დიდი იმპერიების დანგრევა, ხოლო ქართველ ერს აჯანყებებით არ შეეძლო სახელმწიფოებრიობის დაბრუნება. მაგრამ ილიამ ამისათვის იდეურად მოამზადა ერი.
ამ შემთხვევაში ილია ძალიან ჰგავს ებრაელთა მამათავარ მოსეს, რომელიც ვერ მოესწრო აღთქმულ ქვეყანაში შესვლას, მაგრამ ყველაფერი გააკეთა, რომ ებრაელი ერი შესულიყო იქ. კარგად არის ცნობილი, რომ ებრაელები ხშირად მოსეს არ უჯერებდნენ და ეწინააღმდეგებოდნენ კიდეც. დაახლოებით ასეთივე მდგომარეობაში იყო ილია. მას ებრძოდნენ, მაგრამ ისევე, როგორც მოსემ, ილიამაც კარგად იცოდა, რომ დადგებოდა დრო, როცა ებრაელებივით ქართველებიც შევიდოდნენ აღთქმულ ქვეყანაში. ასე რომ, ამ პროცესის შეჩერება შეუძლებელი იყო". /პროფესორი ვახტანგ გურული "კარიბჭე" N18, 2017, გვ.48/ -------------------- "კ უ ს_ ნ ა ბ ი ჯ ე ბ ი თ_ ფ უ ძ ი ა მ ა ს_ მ თ ი ს კ ე ნ".
------------------- "არც შექებით ვხდებით უკეთესნი და არც გაკიცხვით უარესნი." /არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/ -------------------- "ფრაზა, რომელსაც ხშირად იყენებდნენ ძველი გადამწერები: "ჴელი მწერლისა მიწასა შინა ლპების და ნაწერნი ჰგიან". |
|
|
|
| marine |
Sep 25 2017, 10:33 AM
პოსტი
#99
|
|
მ_ა_კ_ა ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 58,359 რეგისტრ.: 3-November 06 მდებარ.: გულის საკურთხეველი:) წევრი № 381 |
"ისტორიიდან ვიცით, რომ ექვთიმესა [თაყაიშვილის] და ნინოს [პოლტორაცკაია] დაოჯახებაში დიდი წვლილი ილია ჭავჭავაძეს მიუძღვის...
ჯვარი სამების ეკლესიაში დაიწერეს. მათი მეჯვარეები ილია წინამძღვრიშვილი და ილია ჭავჭავაძის მეუღლე, ოლღა გურამიშვილი იყვნენ. თავად ილია იმხანად პარიზში იყო და საფრანგეთიდან ძვირფასი საქორწინო საჩუქარი გამოაგზავნა. ქორწილში დანთებული კელაპტრები ნინოს შეუნახავს და თბილისის დატოვებისას, ამ კელაპტრების გარდა, თან არაფერი წაუღია. ერთი ამ კელაპტართაგანი ექვთიმემ ნინოს საფლავში ჩაატანა, მეორის ბედი კი უცნობია..." /"კარიბჭე" N19, 2017, გვ.34/ -------------------- "კ უ ს_ ნ ა ბ ი ჯ ე ბ ი თ_ ფ უ ძ ი ა მ ა ს_ მ თ ი ს კ ე ნ".
------------------- "არც შექებით ვხდებით უკეთესნი და არც გაკიცხვით უარესნი." /არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/ -------------------- "ფრაზა, რომელსაც ხშირად იყენებდნენ ძველი გადამწერები: "ჴელი მწერლისა მიწასა შინა ლპების და ნაწერნი ჰგიან". |
|
|
|
| marine |
Oct 16 2017, 10:11 AM
პოსტი
#100
|
|
მ_ა_კ_ა ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 58,359 რეგისტრ.: 3-November 06 მდებარ.: გულის საკურთხეველი:) წევრი № 381 |
"1869 წლის პირველ აპრილს, ყვარლელი მემამულის, სოლომონ ჭავჭავაძის ასულს - ელისაბედს და სამხედრო ინჟინერ ალექსანდრე მარჯანიშვილს შეეძინათ ქალიშვილი, რომელსაც თამარი უწოდეს." (ღირსი თამარ აღმსარებელი (მარჯანიშვილი), 1936, ხს. 23 ივნისი, მ.გ.)
"ელისაბედ (ლიზა) სოლომონის ასული ჭავაჭავაძე და წმ. ილია მართალი ერთად იზრდებოდნენ და პირველი წრფელი სიყვარულიც აკავშირებდათ ერთმანეთთან. სწორედ მას უძღვნა ილიამ თავისი ცნობილი ლექსი "გახსოვს, ტურფავ". /"სქიიღუმენია თამარ მარჯანიშვილი" გვ.8/ -------------------- "კ უ ს_ ნ ა ბ ი ჯ ე ბ ი თ_ ფ უ ძ ი ა მ ა ს_ მ თ ი ს კ ე ნ".
------------------- "არც შექებით ვხდებით უკეთესნი და არც გაკიცხვით უარესნი." /არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/ -------------------- "ფრაზა, რომელსაც ხშირად იყენებდნენ ძველი გადამწერები: "ჴელი მწერლისა მიწასა შინა ლპების და ნაწერნი ჰგიან". |
|
|
|
|
ამ თემას კითხულობს 1 მომხმარებელი (მათ შორის 1 სტუმარი და 0 დამალული წევრი)
0 წევრი:
| მსუბუქი ვერსია | ახლა არის: 19th June 2024 - 07:47 PM |
მართლმადიდებლური არხი: ივერიონი
ფორუმის ელექტრონული ფოსტა: იმეილი
CHURCH.GE-Powered by Giorgi and IPB. Hosting by WebHostinG.Ge
2024
Licensed to: church.ge