ვინ განმარტავს ბიბლიას?, გარდამოცემა ეკლესიაში პარამეტრები

[KAIROS]

ჩემო კარგებო,

ჩავთვალე ეს თემა აუცილებელად ყოფილყო აქ, რადგან სრულიად სხვა თემაში :" წმიდანები, ხატები" წარიმართა დისკუსიები, მაშ აგერ თქვენ ადგილი და გავარკვიოთ, მაინც ვის დავუჯეროთ? ვინ განმარტავს ბიბლიას?

[დათიკო]

KAIROS
მე მგონი ნათელია, რომ უფლის მადლით დაწერილ წიგნს, თავად უფლის მიერ ნიჭით დაჯილდოებულნი შეძლებენ განმარტებას.
სახარების განმარტებისას შეცდომის დაშვება დაღუპვის ტოლფასია. ეს ის რისკია, რომლის გაწევაც საკუთარი თავის და სხვისი გაწირვის ტოლფასია.
წმინდა მამები ბევრნი იყვნენ, მაგრამ ისინიც ყველანი არ განმარტავდნენ სახარებას, არამედ მხოლოდ მათ აზრს ეყრდნობოდნენ, ვისაც განსაკუთრებული ძალა მისცა თავად უფალმა. მაგალითად წმ. იოანე ოქროპირი ან ბასილი დიდი.

[KAIROS]

ეგ ჩვენ ვიცით, მაგრამ ჩვენმა სხვა მეგობრებმა? არამართლმადიდებელმა ძმებმა? მათთვის უფროა ეგ თემა...

აი ასე ფიქრობს ჩვენი ეკლესია:

პროტოპრესვიტერი მიქაელ პომაზანსკი

დოგმატური ღვთისმეტყველება


წმიდა გადმოცემა

წმიდა გადმოცემა სიტყვის თავდაპირველი, ზუსტი მნიშნველობით არის გადმოცემა, წამოსული მოციქულთა დროის ძველი ეკლესიიდან. იგი II-IV საუკუნეებში სამოციქულო გადმოცემადაც იწოდებოდა.

უნდა გავითვალისწინოთ, რომ ძველი ეკლესია გულმოდგინედ იცავდა თავის შიდაცხოვრებას უმეცართაგან. მისი წმიდა „საიდუმლოებანი“ არაქრისტიანთაგან დაცული „საიდუმლო“ იყო. მათი აღსრულებისას, ნათლისღებასა თუ ევქარისტიაზე, გარეშე პირნი არ ესწრებოდნენ. განაწესი არ იწერებოდა, იგი ზეპირად გადაეცემოდა. ასეთი იდუმალება სარწმუნოების მნიშნველოვან მხარეს შეადგენდა. ამას განსაკუთრებით ნათლად გვაწვდის წმ. კირილე იერუსალიმელი (IV ს.). ქრისტიანობის გაკვეთილებში მათთვის, ვისაც გაქრისტიანება საბოლოოდ ჯერ არ გადაეწყვიტა, წმიდანმა თავისი შეგონებანი შემდეგი სიტყვებით დაიწყო: „როდესაც წარმოითქმება სწავლება [მოსანათლავად განმზადებულთათვის] და კათაკმეველი შეგეკითხება: „რაზე საუბრობდნენ მასწავლებლებიო?“ - ნურაფერს მოუყვები გარეშე პირს. ვინაიდან მომავლის საიდუმლოსა და სასოებას გასწავლით. შეუნახე საიდუმლო საზღაურის მიმგებს. დაე, არავინ გითხრას: „რა დაშავდება, მეც რომ გავიგოო?“ სნეულნიც ითხოვენ ღვინოს, მაგრამ უდროოდ მიწოდებული სასმელი გონების აშლილობას იწვევს. ამას კი ორი სავალალო შედეგი მოსდევს: სნეულიც იღუპება და ექიმსაც ბრალი ედება“ 2. წმ. კირილე ერთ-ერთ თავის შეგონებითს სიტყვაში ისევ შენიშნავს: „...სარწმუნოების მთელი სწავლება რამდენიმე სალექსო სტრიქონში შეიძლება შეიძლება მოთავსდეს. მე ვისურვებდი, იგი სიტყვასიტყვით დაგემახსოვრებინათ და მთელი გულმოდგინებით გაგემეორებინათ ერთმანეთთან. ქაღალდზე კი არ გადაგეტანათ, გულისფიცარზე ამოგეტვიფრათ. ფრთხილად იყავით, რომ ამ სწავლება-მეცადინეობის დროს რომელიმე კათაკმეველმა არ მოისმინოს თქვენთვის გადმოცემული...“ 3. ხოლო მის მიერ ჩაწერილ სიტყვებში, განსწავლულთა მიმართ იგი ასეთ გაფრთხილებას მიმართავს: „მოსანათლავად განმზადებულთა და უკვე ნათელღებულ მართალთათვის განკუთვნილი, საკითხავად შეთავაზებული განსასწავლი შეგონებანი არაფრით მისცე არც კათაკმეველს, არც სხვა ვინმეს, რომელიც ჯერ არ გაქრისტიანებულა. არა და პასუხს აგებ ღვთის წინაშე. თუკი ამ შეგონებებს ჩამოთვლი, მაშინ, როგორც უფლის წინაშე ესეც ჩაწერე (ე.ი. გაფრთხილება)“ 4.

წმ. ბასილი დიდი (IV ს.) ცხადად განმარტავს სამოციქულო გადმოცემას შემდეგი სიტყვებით:

„ეკლესიის მიერ მიღებულ დოგმატებსა და ქადაგებათაგან ზოგი წერილობითი მითითების სახით, ზოგიერთი კი მოციქულთა გადმოცემიდან საიდუმლო მემკვიდრეობით მივიღეთ. ორივეს ღვთისმსახურების თანაბარი ძალა აქვს. ამას ვერავინ შეეწინააღმდეგება, თვით საეკლესიო დადგენილებებში ნაკლებად განსწავლულიც კი. რადგანაც, თუ თითქოსდა ნაკლებმნიშვნელოვან დაუწერელ ჩვეულებათა უარყოფას გავბედავთ, ამით უეჭველად შევბღალავთ სახარებაში ყველაზე მთავარს. მეტიც, სამოციქულო ქადაგებებიდან უშინაარსო, ცარიელი სახელი დაგვრჩება. მაგალითად, ჯერ გავიხსენოთ პირველი და ყველასთვის საერთო: ვინ გვასწავლა წმიდა წერილში, რომ უფალი ჩვენი იესო ქრისტეს სახელზე მვედრებელნი პირჯვარს უნდა იწერდნენ? რომელი წმიდა წერილი გვასწავლის, რომ ლოცვის დროს პირი აღმოსავლეთისაკენ ვიბრუნოთ? რომელმა წმიდანმა დაგვიტოვა წერილობით მოხმობის სიტყვები ევქარისტიული პურის და სასმელის კურთხევისას?! ჩვენ არ ვკმაყოფილდებით იმ სიტყვებით, რომლებიც სახარებასა და სამოციქულოშია ნახსენები. მანამდეც და შემდგომაც წარმოვთქვამთ დაუწერელი სწავლებიდან მიღებულ სიტყვებსაც, რომელთაც საიდუმლოთა აღსრულებაში დიდი ძალა აქვთ. ასევე - რომელი წმიდა წერილით ვაკურთხებთ წყალს, საცხებ ზეთს ან თვით მოსანათლავ ადამიანს?! განა დაფარული და საიდუმლო გადმოცემით არა?! კიდევ რა - რომელმა დაწერილმა სიტყვამ გვასწავლა ზეთისცხება, საიდან მოდის ნათლობასთან დაკავშირებული სამჯერ შთაფლვა წყალში ადამიანისა, რომელი წერილიდან იქნა აღებული სატანასა და მისი ანგელოზების განგდება და სხვა?! იმ საჯაროდ ართქმული და დაფარული სწავლებიდან ხომ არა, რომელიც ჩვენმა მამებმა უსიტყვოდ, ცნობისმოყვარეთაგან მიუწვდომლად შეინახეს?! ისინი საფუძვლიანად იყვნენ მომზადებულნი, დუმილით დაეცვათ საიდუმლოთა სიწმიდე. სხვანაირად რა უწესობა იქნებოდა, წერილობით განეცხადებინათ სწავლება მასზედ, რისი შეხედვის ნებაც არ ჰქონდათ უნათლავთ?! 5.

ბასილი დიდის ამ სიტყვებიდან ვხედავთ, რომ:

ა. სარწმუნოების მასწავლებელი წმიდა გადმოცემა სათავეს იღებს ეკლესიის პირველივე დღეებიდან;

ბ. ეკლესიის დიდი მამებისა და მსოფლიო კრებათა დაწყების ეპოქაში წმიდა გადმოცემას ძველი ეკლესიის წმიდა მამები და მასწავლებლები გულმოდგინედ იცავდნენ და ერთხმად აღიარებდნენ.

წმ. ბასილი დიდს თუმცა მოჰყავს „ზეპირ“ გადმოცემათა მაგალითები, თვითონ იქვე ცდილობს მათ „ჩაწერას“. IV საუკუნეში, ეკლესიის თავისუფლებისა და ზეიმის ამ ეპოქაში, ჩაიწერა თითქმის ყველა გადმოცემა. დღეისათვის ისინი დაცულია საეკლესიო ძეგლებში, რომლებიც წმიდა წერილის დამატებას წარმოადგენენ.

ძველ წმიდა გადმოცემას ვხვდებით:

ა. ეკლესიის უძველეს ძეგლში „წმიდა მოციქულთა კანონები“;

ბ. ადრეული ადგილობრივი ეკლესიების სარწმუნოების სიმბოლოში;

გ. ძველ ლიტურგიებში;

დ. უძველეს აქტებში ქრისტიან მოწამეთა შესახებ ადგილობრივი ეპისკოპოსის მიერ განხილული და დამტკიცებული ეს ტექსტები ეკლესიის წინამძღვრის მეთვალყურეობით ქრისტიანთა თავყრილობებზე იკითხებოდა. ტექსტებში აღიარებულია ყოვლადწმიდა სამება, უფალი იესო ქრისტე, როგორც ღმერთი, მოყვანილია წმიდანთადმი ვედრების მაგალითები, ლაპარაკია ქრისტეში განსვენებულთა საუკუნო ცხოვრების რწმენაზე და მრავალი სხვა;

ე. ეკლესიის ისტორიის ძველ ჩანაწერებში, განსაკუთრებით ევსები პამფილოსის ისტორიაში თავმოყრილია მრავალი წეს-ჩვეულება და დოგმატრუი გადმოცემა (მაგ. ძველი და ახალი აღთქმის წმიდა წიგნების კანონების შესახებ);

ვ. ადრეული ხანის ეკლესიის წმიდა მამათა და მასწავლებელთა ნაწერებში;

ზ. დასასრულ, თვით ეკლესიის ცხოვრების წესში, მის მიერ მოციქულთაგან გადმოცემული ყველა საფუძვლის ერთგულად დაცვაში.

ამგვარად, ეკლესიის მიერ დაცული და შენახული სამოციქულო გადმოცემა თვით ეკლესიის გადმოცემა ხდება, „ეკუთვნის“ მას, დამტკიცებულია მის მიერ და „წმიდა გადმოცემად“ არის სახელდებული.

წმიდა გადმოცემის დამოწმება აუცილებელია:

ა. დასამტკიცებლად იმისა, რომ წმიდა წერილის ყველა წიგნი მოციქულთა დროიდან გადმოგვეცა და რომ ნამდვილად მათ მიერ არის დაწერილი;

ბ. წმიდა წერილის ცალკეული ადგილების სწორად გაგებისათვის და ერეტიკულ განმარტებებთან მის დასაპირისპირებლად;

გ. ქრისტიანული სარწმუნოების დოგმატების დასადგენად, რადგან წმიდა წერილში სარწმუნოების სწავლების ზოგიერთი დებულება მოცემულია სრულიად გარკვევით, ზოგი კი მხოლოდ მინიშნებით, რაც ითხოვს დადასტურებას წმიდა სამოციულო გადმოცემის საშუალებით.

გარდა ამისა, წმიდა გადმოცემა ადასტურებს, რომ საეკლესიო მოწყობის, ღვთისმსახურების, კანონებისა და წეს-ჩვეულებათა მთელი სისავსე ძველი ეკლესიის ცხოვრების წესზეა დაფუძნებული.

ეკლესიის კრებითი ცნობიერება

ქრისტეს მართლმადიდებელი ეკლესია არის სხეული ქრისტესი, სულიერი ორგანიზმი, რომლის თავიც ქრისტეა: აქვს ერთი სული, ერთი სარწმუნოება და სულიწმიდით მართული მთლიანი და საერთო, კრებითი, კათოლიკე ცნობიერება. ამ ცნობიერების დასკვნები წმიდა წერილისა და წმიდა სამოციქულო გადმოცემის გარკვეულ, კონკრეტულ დებულებებს ეფუძნება. კრებითი ცნობიერება ეკლესიას ყოველთვის ახასიათებდა, მაგრამ იგი განსაკუთრებით მსოფლიო საეკლესიო კრებებზე გამოიკვეთა. ქრისტიანობის ძველი დროიდან, წმიდა მოციქულთა 37-ე კანონის თანახმად, ცალკეულ მართლმადიდებელ ეკლესიათა ადგილობრივი კრება წელიწადში ორჯერ იმართებოდა. ეკლესიის ისტორიაში მრავალჯერ შედგა ეპისკოპოსთა სამხარეო კრებები - უფრო მასშტაბური, ვიდრე ცალკეული ეკლესიებისა და ბოლოს, მთელი აღმოსავლეთ-დასავლეთის მართლმადიდებელ ეპისკოპოსთა მსოფლიო კრებები. ეკლესია აღიარებს შვიდ მსოფლიო კრებას, რომელთაც ზუსტად ჩამოაყალიბეს და დაადგინეს ქრისტიანული მართლმადიდებლური სარწმუნოების ძირითადი ჭეშმარიტებანი, დაიცვეს ეკლესიის ძველი სწავლება ერეტიკულ დამახინჯებათაგან. მსოფლიო კრებებმა ასევე დაადგინეს საეკლესიო კანონენად წოდებული საერთო-საეკლესიო და პირად-ქრისტიანული ცხოვრების მრავალი კანონი და წესი, რომელთა განუხრელად შესრულება საყოველთაო და სავალდებულო გახადეს. მსოფლიო კრებაზე დამტკიცდა ადგილობრივ კრებებზე მიღებული დოგმატური განსაზღვრებანი და აგრეთვე, ეკლესიის ზოგიერთი მამის მიერ შედგენილი დოგმატური გადმოცემები (მაგ., წმ. გრიგოლ სასწაულმოქმედის - ნეოკესარიის ეპისკოპოსის მრწამსის აღიარება, წმ. ბასილი კანონები და სხვ.).

უნდა გვახსოვდეს, რომ დოგმატურ განსაზღვრების საეკლესიო კრებები იღებდნენ წმიდა წერილის ყველა იმ ადგილის მხოლოდ გულმოდგინე, ამომწურავი და სრული განხილვის შემდგომ, რომლებიც უკავშირდებოდნენ წამოჭრილ საკითხს. ამით ადასტურებდნენ, რომ მსოფლიო მართლმადიდებელ ეკლესიას ზუსტად ასე ესმის წმიდა წერილის მითითებული ადგილები. ამგავარად, კრებათა მიერ დამტკიცებული სარწმუნოების განსაზღვრებანი წარმოადგენენ წმიდა წერილისა და ეკლესიის კრებითი გადმოცემის ერთიან, ჰარმონიულ შერწყმას. ამიტომაც წმიდა წერილსა და სამოციქულო გადმოცემაზე დაფუძნებული ნამდვილი, ურყევი და ავტორიტეტული ეს განმატებანი თავის მხრივ ეკლესიის მსოფლიო, წმიდა გადმოცემანი გახდნენ.

წმიდა წერილში სარწმუნოების მრავალი ჭეშმარიტება იმდენად ნათლადაა გაცხადებული, რომ ერეტიკოსთა მხრიდან ისინი ხელახლა აღარ განუმარტავთ, ამიტომ მათ შესახებ კრებებს განსაკუთრებული დადგენილებანი არც მიუღიათ. ზოგი ჭეშმარიტება კი თვით კრებათა მიერ დადგინდა.

ყველა დოგმატურ, კრებით განმარტებათაგან პირველხარისხოვნად და ძირითადად, მსოფლიო კრებები ნიკეა-კონსტანტინეპოლის სარწმუნოების სიმბოლოს (მრწამსს) აღიარებენ. მათ აკრძალეს არათუ აზრობრივი ცვლილებების შეტანა მასში, არამედ სიტყვის მიმატება-ამოღებაც კი (III მსოფლიო კრების დადგენილება, განმეორებული IV-VII კრებებზე).

მთელი ეკლესიის სახელმძღვანელოდ აღიარებული ადგილობრივ კრებათა მიერ მიღებული სარწმუნოების განმარტებანი და ეკლესიის წმიდა მამათა დადგენილებანი ჩამოთვლილია VI მსოფლიო (ტრულის) კრების მე-2 კანონში. ისინი მოყვანილია წიგნში: „წმიდა მოციქულთა, მსოფლიო და ადგილობრივ კრებათა და წმიდა მამათა კანონები“.

დოგმატი და კანონი

საეკლესიო ტერმინოლოგიით მიღებულია, დოგმატებად იწოდებოდეს ქრისტიანული სწავლების, სარწმუნოების ჭეშმარიტებანი. რაც შეეხება კანონს, ესაა საეკლესიო მოწყობის, მისი მართვის, სახარებისა და სამოციქულო სწავლების ზნეობრივი საფუძვლებიდან გამომდინარე საეკლესიო იერარქიის, მღვდელმსახურთა და თითოეული ქრისტიანის მოვალეობათა განაწესი. კანონი (κανών) ბერძნული სიტყვაა და სიტყვა-სიტყვით სწორ, გათლილ ჯოხს, მიმართულების ზუსტ საზომს აღნიშნავს.

ეკლესიის წმიდა მამათა და მასწავლებელთა ნაწერები, როგორც სახელმძღვანელო სარწმუნოების საკითხებში

ეკლესიის წმიდა მამათა ნაწერებს მივმართავთ, როგორც სახელმძღვანელოს, რათა სარწმუნოების საკითხებში გავერკვეთ, წმიდა წერილი სწორად გავიგოთ და ცრუ სწავლებათაგან ნამდვილი საეკლესიო გადმოცემა დავიცვათ. ამასთან უნდა ვაღიაროთ, რომ სარწმუნოების სწავლება, რომელზეც ეკლესიის ყველა მამა და მასწავლებელი ერთსულოვნად თანხმდება, უეჭველად ჭეშმარიტია. წმიდა მამები მედგრად იცავდნენ ჭეშმარიტებას, არ ეპუებოდნენ მუქარას, დევნას, სიკვდილსაც კი. სარწმუნოების შესახებ წმიდა მამათა განმარტებებმა:

ა. დააზუსტეს ქრისტინული სწავლების ჭეშმარიტებათა განსაზღვრებანი და შექმნეს ერთიანი, დოგმატრუი ენა;

ბ. ხელმძღვანელობდნენ რა წმიდა წერილითა და წმიდა გადმოცემით, დამაჯერებლად დაასაბუთეს ეს ჭეშმარიტებანი და მათი დამადასტურებელი მტკიცებულებანი ერთიანი ძალით შეავსეს.

ღვთისმეტყველებაში ყურადღება ექცევა ეკლესიის წმიდა მამათა და მასწავლებელთა ზოგიერთ ისეთ პირად აზრსაც, რომელთაც ზუსტი, საერთო-ეკლესიური განსაზღვრება არ უდევთ საფუძვლად. ამიტომაც ამ მოსაზრებების გაიგივება დოგმატებთან (ამ სიტყვის მიღებული მნიშვნელობით) არ ხდება. არსებობს ეკლესიის მამათა და მასწავლებელთა ზოგი ისეთი შეხედულებაც, რომელიც მიუღებელია სარწმუნოების საკითხებში სახელმძღვანელოდ, რადგანაც ისინი ეწინააღმდეგებიან ეკლესიის საერთო, კრებით აღმსარებლობას.

სარწმუნოების ჭეშმარიტებანი ღვთისმსახურებაში

ეკლესიის, როგორც სარწმუნოების მასწავლებლის კრებითი ცნობიერება ასევე ასახულია მსოფლიო ეკლესიის მიერ გადმოცემულ მართლმადიდებლურ ღვთისმსახურებაში. საღვთისმსახურო წიგნების შინაარსის ღრმად შესწავლა ხელს უწყობს ჩვენში მართლმადიდებელი ეკლესიის დოგმატური სწავლების განმტკიცებას.

მართლმადიდებლური ქრისტიანული მოძღვრების გადმოცემები
სიმბოლური წიგნები

მართლმადიდებლური სარწმუნოების გადმოცემებს, რომლებიც შედარებით გვიან მოიწონა ადგილობრივმა საეკლესიო კრებებმა, მართლმადიდებლური სიმბოლური წიგნები ეწოდებათ, ისინი აღიარებულნი არიან, როგორც სარწმუნოების სიმბოლოს (მრწამსის) განმარტებანი. მათი დანიშნულებაა, მართლმადიდებლური თვალთახედვით გააშუქონ უპირატესად ის ქრისტიანული ჭეშმარიტებანი, რაც მოგვიანებით მცდარმა აღმსარებლობებმა, განსაკუთრებით კი პროტესტანტიზმმა, დაამახინჯა. ასეთ სიმბოლურ წიგნებს ეკუთვნის იერუსალიმის პატრიარქ დოსითეოზის მიერ შედგენილი, 1672 წლის იერუსალიმის კრების მიერ წაკითხული და მოწონებული „მართლმადიდებლური სარწმუნოების გადმოცემა“. ეს წიგნი 50 წლის შემდეგ ანგლიკანურ ეკლესიას, მისივე თხოვნის საფუძველზე, გაუგზავნეს აღმოსავლეთის ყველა პატრიარქის სახელით; ამიტომ უფრო ცნობილია, როგორც „აღმოასვლეთის პატრიარქთა ეპისტოლე მართლმადიდებელი სარწმუნოების შესახებ“. აქვე აღსანიშნავია კიეველი მიტროპოლიტის პეტრე მოგილას წიგნი - „მართლმადიდებლური აღსარება“. იგი განიხილა და შეასწროდა ორმა ადგილობრივმა კრებამ (კიევში 1640 წ. და იასში 1643 წ.), მოიწონა ოთხმა მსოფლიო და ორმა რუსმა (იოაკიმე და ადრიანე) პატრიარქმა. ასეთივე ღირსების არის მიტროპოლიტ ფილარეტ მოსკოველის „მართლმადიდებლური ქრისტიანული კატეხიზმო“ - განსაკუთრებით მისი ის ნაწილი, სადაც სარწმუნოების სიმბოლოა განმარტებული.

დოგმატური სისტემები

„დოგმატური ღვთისმეტყველების სისტემა“ ეწოდება მთელი ქრისტიანული სწავლების ზედმიწევნით გადმოცემის გამოცდილებას. მართლმადიდებლური ღვთისმეტყველებისათვის უძვირფასესი, სრული დოგმატური სისტემა, სახელწოდებით „მართლმადიდებლური სარწმუნოების ზედმიწევნით გადმოცემა“ შეადგინა წმ. იოანე დამასკელმა VIII საუკუნეში. ამ ნაშრომში ღირსმა იოანემ, შეიძლება ითქვას, თავი მოუყარა და შეაჯამა აღმოსავლეთის ეკლესიის VIII საუკუნემდე მოღვაწე მამათა და მასწავლებელთა ყველა საღვთისმეტყველო აზრი.

რუს ღვთისმეტყველთაგან დოგმატურ ღვთისმეტყველებაში ყველაზე სრული ნაშრომი ეკუთვნის მარაკი მოსკოველ მიტროპოლიტს („მართლმადიდებური დოგმატური ღვთისმეტყველება“ ორ ნაწილად), კიევის სასულიერო აკადემიის რექტორს - ეპისკოპოს სილვესტერს („მართლმადიდებლური დოგმატური ღვთისმეტყველების გამოცდილება დოგმატთა ისტორიული გადმოცემით“ ხუთ ტომად) და დეკანოზ ნ.მალინოვსკის („მართლმადიდებლური დოგმატური ღვთისმეტყველება“ ოთხ ტომად და „მართლმადიდებლური დოგმატური ღვთისმეტყველების ნარკვევი“ ორ გამოცემად).

[გლახა]

ჩემი აზრით ნებისმიერ ადამიანს, რომელიც მიძღვნილია ქრისტეს ჭეშმარიტ სარწმუნოებას, რომლისთვისაც ქრისტიანობა არის ცხოვრების წესი, რომელშიც მკვიდრობს სულიწმინდა, შეუძლია განმარტოს ბიბლიის ესა თუ ის ადგილი. მაგრამ არ ვამბობ, რომ თუნდაც ასეთი ადამიანები შეძლებენ ყველა საკითხის განმარტებას...

1იოანე2:27
ხოლო ცხებულება, რომელიც თქვენ მიიღეთ მისგან, თქვენშია და არავისგან სწავლა არ გჭირდებათ, არამედ მისი ცხებულება გასწავლით ყველაფერს. და ის არის ჭეშმარიტი და უტყუარი, რასაც იგი გასწავლით მასში დარჩით.

იოანეს სახარება 14:26
ხოლო ნუგეშისმცემელი კი სულიწმინდა, რომელსაც ჩემი სახელით მოავლინებს მამა, ყველაფერს გასწავლით და ყველაფერს გაგახსენებთ, რაც თქვენთვის მითქვამს.

[დათიკო]

გლახა
ეს სიტყვები ერთ ჩვენს თანაფორუმელს ეკუთვნის:
"ისე მკრეხელობაში ნუ ჩამომართმევთ, რომ მიმაჩნია თავი ერთ-ერთ ადამიანად, რომელსაც აქვს უნარი გაიგოს სახარება ისეთად, როგორიც ის არის".
ეს სწორედ ამ ციტატების არასწორად გაგების შედეგია.

[გლახა]

დათიკო

ეს სიტყვები ერთ ჩვენს თანაფორუმელს ეკუთვნის:
"ისე მკრეხელობაში ნუ ჩამომართმევთ, რომ მიმაჩნია თავი ერთ-ერთ ადამიანად, რომელსაც აქვს უნარი გაიგოს სახარება ისეთად, როგორიც ის არის".
ეს სწორედ ამ ციტატების არასწორად გაგების შედეგია.

ის ჩვენი თანაფორუმელი თვითონაა პასუხისმგებელი თავის ნათქვამზე...

შენ ის მითხარი მაშ როგორ უნდა გავიგოთ ეგ მუხლები? (არ ვიცი უწინ თუ განმარტეთ, მაშინ ლინკი მომეცით)

[დათიკო]

გლახა
Иисус говорит ей: пойди, позови мужа твоего и приди сюда. Женщина сказала в ответ: у меня нет мужа. Иисус говорит ей: правду ты сказала, что у тебя нет мужа; ибо у тебя было пять мужей, и тот, которого ныне имеешь, не муж тебе; это справедливо ты сказала. Женщина говорит Ему: Господи! вижу, что Ты пророк. Отцы наши поклонялись на этой горе; а вы говорите, что место, где должно поклоняться, находится в Иерусалиме. Иисус говорит ей: поверь Мне, что наступает время, когда и не на горе сей, и не в Иерусалиме будете поклоняться Отцу. Вы не знаете, чему кланяетесь; а мы знаем, чему кланяемся, ибо спасение от Иудеев. "Пойди, позови мужа своего". Видя, что она настаивает на получении, а Его побуждает на даяние, говорит: "позови мужа своего", как бы показывая, что и он должен с тобою участвовать в сем даре Моем. Она, чтобы скорее скрыть и вместе получить, говорит: я не имею мужа. Теперь-то Господь чрез пророческое ведение открывает Свою силу, перечисляет прежних ее мужей и обнаруживает того, которого она теперь скрывает. Не пришла ли она в досаду, выслушавши это? Не оставила ли Его и не убежала ли? Нет, она еще более удивилась, еще более укрепилась и говорит: Господи! вижу, что Ты пророк; и спрашивает Его о предметах божественных, а не о житейских, например, о здоровье тела или об имуществе. Так целомудра и благорасположена к добродетели душа ее! О чем же спрашивает? "Отцы наши поклонялись на этой горе". Говорит это об Аврааме и его преемниках. Ибо здесь, говорят, Исаак принесен им на жертву. Как же, говорит, вы говорите, что должно поклоняться в Иерусалиме? Видишь ли, как она стала выше? Незадолго пред этим она заботилась о том, чтобы не мучиться жаждою, а теперь спрашивает об учении (догматах). Посему и Христос, видя ее понятливость, хотя и не разрешает сего недоумения ее (ибо оно не имело особенной важности), но открывает другую, более важную, истину, которую Он не открывал ни Никодиму, ни Нафанаилу. Наступает, говорит, время, когда Богу будут поклоняться ни в Иерусалиме, ни здесь. Ты, говорит, стараешься доказать, что обычаи самарянские достойнее обычаев иудейских. А Я тебе говорю, что ни те, ни другие не имеют достоинства, но наступит другой некоторый порядок, который лучше обоих сих. Но и при этом Я объявляю, что иудеи достойнее самарян. Вы, говорит, кланяетесь тому, чего не знаете; а мы, иудеи, кланяемся тому, что знаем. Себя Самого причисляет к иудеям, потому что Он говорит применительно к понятию женщины, а она разумела Его, как пророка иудейского. Посему-то Он и говорит: "мы" кланяемся. - Как же самаряне не знали, чему они кланялись? Они думали, что Бог ограничивается местом. Посему, когда и львы их пожирали, как выше было сказано, они чрез послов донесли царю ассириан, что Бог места сего не терпит их. Однако же и после того они долго продолжали служить идолам, а не Самому Богу. А иудеи были свободны от такого понятия и, хотя не все, признавали Его Богом всех. "Ибо спасение от иудеев". Слова сии подают нам двоякую мысль. Или ту, что блага для вселенной произошли от иудеев, ибо знание Бога и отвержение идолов от них имеет начало, и все прочие учения (догматы), и сей самый род вашего поклонения самарянского, хотя неправильный, получил начало от иудеев же. Или Он "спасением" называет Свое пришествие, которое было от иудеев. Можно под "спасением" разуметь и Самого Господа, который по плоти был от иудеев.
Но настанет время, и настало уже, когда истинные поклонники будут поклоняться Отцу в духе и истине; ибо таких поклонников Отец ищет Себе. Бог есть дух: и поклоняющиеся Ему должны поклоняться в духе и истине. Хотя мы, иудеи, в образе поклонения преимуществуем пред вами, самарянами, но и образ иудейского служения напоследок окончится. И перемена произойдет не в месте только, но и в способе служения, и перемена сия очень близка и настала уже. Ибо эти предметы не будут иметь значения во все времена, как имеют изречения пророков. - Истинными поклонниками называет тех, которые живут по Его закону, которые не ограничивают Бога местом, как самаряне, или не чтут Его служением телесным, как иудеи, но кланяются в духе и истине, то есть душою, чистотою ума. Так как Бог есть дух, то есть бестелесен, то и поклоняться Ему должно бестелесно, то есть душою. Это означается словом: "в духе". Ибо душа есть дух и существо бестелесное. А как многие, по-видимому, поклоняются Ему душою, но не имеют об Нем истинного понятия, например, еретики, посему присовокупил: "и в истине". Ибо должно поклоняться Богу умом, но также должно иметь и понятие об Нем истинное. - Иной, быть может, скажет, что здесь сими двумя словами "в духе и истине" намекается на две части нашего любомудрия: на деятельность и созерцание. Словом: "в духе" намекается на деятельность. Ибо, по словам божественного апостола, все водимые Духом Божиим умерщвляют дела плотские (Рим. 8, 13. 14). И опять: "плоть желает противного духу, а дух противного плоти" (Гал. 5, 17). Таким образом, словом "в духе" намекается на деятельность; словом же "в истине" - на созерцание. Так и Павел (1 Кор. 5, 8) понимает, когда говорит: "с опресноками чистоты", то есть чистоты жизни, или, что то же, деятельности, "и истины", то есть созерцания, ибо созерцание занимается истиною догматического учения. И иначе: так как самаряне ограничивали Бога местом и говорили, что на этом месте должно поклоняться, а у иудеев все совершалось в образах и тенях, то против отличия самарян употребляет слово: "в духе", так что речь имеет такой смысл: вы, самаряне, совершаете служение Богу какое-то местное, а истинные поклонники будут совершать не местное, ибо они будут служить "в духе", то есть умом и душою. Не будут поклоняться под образом и тенью, как иудеи, но "в истине", так как обычаи и обряды иудейские будут отменены. Так как закон иудейский, понимаемый буквально, был образом и тенью, то, может быть, слово "в духе" употреблено для отличия от буквы; ибо в нас действует уже закон не буквы, а духа, "ибо буква убивает, а дух животворит" (2 Кор. 3, 6). Для отличия от образа и тени употреблено слово: "в истине". Настанет, говорит, время, и настало уже, именно: время явления Моего во плоти, когда истинные поклонники будут поклоняться не на одном месте, как самаряне, но на всяком месте "духом", совершая поклонение не телесное только, как и Павел говорит: Которому (Богу) я служу "в духе" моём (Рим, 1, 9), будут совершать служение не образное, тенистое и указывающее собою на будущее, как иудеи, но служение истинное и не имеющее никаких теней. Ибо таких поклонников ищет Себе Бог: как Дух - духовных, как Истина - истинных.
ნეტარი თეოფილაქტე

[KAIROS]

აქ მორჩით კამათს? სადაა ალექსი, დულოსი, გლახა?

თუ ღებულობთ გადმოცემას? ( ნეტავიმც ) ?

[მნათე]

ბიბლია მხოლოდ პროტესტანტების არ არის!

მე თუ მკითხავ, მათი სულ არ არის

[გლახა]

მნათე

მე თუ მკითხავ, მათი სულ არ არის

შენ, რომ გკითხონ ვინა ხარო, შეიძლება თქვა პატრიარქიო, ასე, რომ აქ შენი აზრი ნაკლებად გვაინტერესებს...

ნუ ფაქტია რომ სხვებს ბიბლიოფობია ჭირთ...საზოგადოებაში, რომ თქვა ბიბლიაში ასე წერიაო, სექტანტს გიწოდებენ, ასევეა აქაც... (ყველას არ ვგულისხმობ)
ისე ზოგიერთს შეუძლია ბიბლიის ნაცვლად საერთოდ წმინდა მამების წიგნი გამოიყენოს.
უმეტესობისათვის ასეც არის... მაპატიეთ, მაგრამ ბევრი მართლმადიდებლისათვის ბიბლიის წამკითხველი და სექტანტი გაიგივებულია...

[მხევალი ნინო]

გლახა

მაპატიეთ, მაგრამ ბევრი მართლმადიდებლისათვის ბიბლიის წამკითხველი და სექტანტი გაიგივებულია...

ზღაპარი და ბრალდება!!!! სექტანტების დამახასიათებელი ის არის, რომ ბიბლიას თავად განმარტავენ, ჩვენ წმინდა მამების განმარტებას ვეყრდნობით.

უკაცრავად გამოთქმისთვის და ამოიჩრიან იღლიაში ბიბლიას და ეს ჰგონიათ წმინდა წიგნის პატივისცემა დადიან ზემოთ ქვემოთ და ბიბლიური ფრაზებით გელაპარაკებიან. მძიმეს და წერტილსაც ზუსტად იქ უსვავენ სადაც ტავად მიაჩნიათ საჭიროდ, განმარტებითაც ისე განმარტავენ, როგორც მათი მასწავლებელი და სექტის დამაარსებელი. არავინ ფიქრობს, ვინ იყო და რა ცხოვრებით ცხოვრობდა მათი სექტის დამაარსებელი, რატომ არის ის ადამიანი სანდო. ამის შემდეგ სწავლებას დაგიწყებენ, წმინდანებს და ხატებს თაყვანს რატომ სცემო, ვიღაც გაურკვეველი წარმოშობის ადამიანის და საეჭვო რეპუტაციის პიროვნება, რომ ბიბლიას განგიმარტავს იმაზე კი რ ფიქრობენ, თვალდახუჭული ენდობიან. სიბნელესაც საზღვარი აქვს ბოლოს და ბოლოს!


ჯერ წმინდა წგნის პატივისცემა ისწავლონ! იღლიაში ამოჩრა არ უნდა ბიბლიას, ჩვენ ბიბლიის კიტხვის და სახარების მოსმენის დროს ფეხზე ვდგებით. სიწმენდეს პატივისცემა უნდა.

თურმე ისინი სცემენ პატივს ბიბლიას და ჩვენ არა. მართლაც საზღვარი აქვს ყველაფერს. სიბნელესაც კი!

[გლახა]

მხევალი ნინო

სექტანტების დამახასიათებელი ის არის, რომ

უკაცრავად გამოთქმისთვის და ამოიჩრიან იღლიაში ბიბლიას და ეს ჰგონიათ წმინდა წიგნის პატივისცემა დადიან ზემოთ ქვემოთ და ბიბლიური ფრაზებით გელაპარაკებიან.

ამ ნაწერებიდან ერთი დასკვნა გამომდინარეობს: შენ ვერ იტან სექტანტებს....

ჯერ წმინდა წგნის პატივისცემა ისწავლონ! იღლიაში ამოჩრა არ უნდა ბიბლიას, ჩვენ ბიბლიის კიტხვის და სახარების მოსმენის დროს ფეხზე ვდგებით. სიწმენდეს პატივისცემა უნდა.

რას მელაპარაკები? დგომა ჯდომით თუ გამოიხატება ქრისტიანობა, იმიტომ არ არის ჩვენი ქვეყანა გაფურჩქნულ-აყვავებული?
და ესეიგი თუკი მსოფლიოს განვითარებული ქვეყნები "სექტანტები" არიან, მაგიტომ ხომ არ გვისწრებენ ყველაფერში?

ის ამერიკელი და ევროპელი სექტანტები გაფინანსებენ ბევრ რამეში ჩემო კარგო, რომლებიც თავიანთ ეკლესიაში სკამებზე ზიან და იღლიაში ამოჩრილი ბიბლიით დადიან...
ის სამხედროები წვრთნიან შენი ქვეყნის შეიარაღებულ ზალებს, რომლებიც რუგზაკებით დაათრევენ ბიბლიას....

თურმე ისინი სცემენ პატივს ბიბლიას და ჩვენ არა. მართლაც საზღვარი აქვს ყველაფერს. სიბნელესაც კი!

ხო მართალი ხარ..და ეგ ყველას გვეხება ...მარტო გლახას არა-სენც

[კანონისტი]

გლახა
სერგი, პირადად შენგან მაინტერესებს როგორ განმარტავდი ამ ადგილს:
[(შენ რა გიჭირს და ზოგიერთი "უკიდურესი" სექტანტი ამას თვლის კიდევ ერთ "დასტურად" მაცხოვრის არაღვთაებრიობისა (უფალო, მოგვიტევე!)]
და ჰკითხა ვინმე მას მთავარმან და ჰრქუა: მოძღუარო სახიერო, რაჲ საქმე ვქმნე, რაჲთა ცხორებაჲ საუკუნოჲ დავიმკჳდრო? ჰრქუა მას იესუ: რაჲსა მეტყჳ მე სახიერით? არავინ არს სახიერ, გარნა მხოლოჲ ღმერთი. (ლკ. 18:18-19)

აბა გისმენ....

და თუ სიტყვა-სიტყვით არ გაიგებ (იმედია!), მაშ იფიქრე იმაზე, რომ სახარებას ე.ი. ვიღაც კომპეტენტურის განმარტება სჭირდება....

[მხევალი ნინო]

გლახა

რას მელაპარაკები? დგომა ჯდომით თუ გამოიხატება ქრისტიანობა, იმიტომ არ არის ჩვენი ქვეყანა გაფურჩქნულ-აყვავებული?
და ესეიგი თუკი მსოფლიოს განვითარებული ქვეყნები "სექტანტები" არიან, მაგიტომ ხომ არ გვისწრებენ ყველაფერში?

ის ამერიკელი და ევროპელი სექტანტები გაფინანსებენ ბევრ რამეში ჩემო კარგო, რომლებიც თავიანთ ეკლესიაში სკამებზე ზიან და იღლიაში ამოჩრილი ბიბლიით დადიან...
ის სამხედროები წვრთნიან შენი ქვეყნის შეიარაღებულ ზალებს, რომლებიც რუგზაკებით დაათრევენ ბიბლიას....

იცი რა უკეთესი იქნებოდა შენი ჩვევით მესარგებლა და დამეწერა უკომენტაროდ!!!!!!!


მე მგონი შენ კარგად მიხვდი რატომაც დავწერე პატივისცემა! რაც შეეხება დაფინანსებას, დაფინანსება კონკრეტულ საკითხებზეა თავადაც დაწერე და არა რელიგიურ საკითხებზე, თუ მათი დაფინანსება ჩემს რელიგიას შეეხება ანუ მათი დაფინანსების გამო ვალდებული გავხდები შევცვალო რაიმე თუნდაც მცირე ჩემს რელიგიაში მაშინ მე არც დაფინანსება მჭირდება!

რაც შეეხება ზიზღს მორიგი ბრლადებაა. მე მხოლოდ წინა ბრალდებაზე გაგეცი პასუხი, რომელიც თურმე მართლმადიდებლების მხრიდან ბიბლიის უსიყვარულობას აღნიშნავდა და ეს შენც გადასარევად მიხვდი.

იმიტომ არ არის ჩვენი ქვეყანა გაფურჩქნულ-აყვავებული?

ჩემი ქვეყანის ასეთი გაფურჩქვნა მირჩევნია გაურკვეველი წარმოშობის და რეპუტაციის ადამიანების განმარტებული ბიბლიის მიღებას.

[გლახა]

მხევალი ნინო
ასეთი ნაწერი მხოლოდ უკომენტაროდ უნდა დატოვო.
ხოდა უკომენტაროდ

კანონისტი

გლახა
სერგი, პირადად შენგან მაინტერესებს როგორ განმარტავდი ამ ადგილს:
[(შენ რა გიჭირს და ზოგიერთი "უკიდურესი" სექტანტი ამას თვლის კიდევ ერთ "დასტურად" მაცხოვრის არაღვთაებრიობისა (უფალო, მოგვიტევე!)]
და ჰკითხა ვინმე მას მთავარმან და ჰრქუა: მოძღუარო სახიერო, რაჲ საქმე ვქმნე, რაჲთა ცხორებაჲ საუკუნოჲ დავიმკჳდრო? ჰრქუა მას იესუ: რაჲსა მეტყჳ მე სახიერით? არავინ არს სახიერ, გარნა მხოლოჲ ღმერთი. (ლკ. 18:18-19)

აბა გისმენ....

და თუ სიტყვა-სიტყვით არ გაიგებ (იმედია!), მაშ იფიქრე იმაზე, რომ სახარებას ე.ი. ვიღაც კომპეტენტურის განმარტება სჭირდება....

ჩემო დავით ბატონო, მე მგონი კარგად მიცნობ და "გარეკილი" ტეოლოგი რომ არა ვარ ეგეც იცი..იცი ისიც რომ რაც არ ვიცი ვამბობ...
რატომ გგონია, რომ მაინცა და მაინც მართლმადიდებელმა თეოლოგმა უნდა განმიმარტოს ესა თუ ის ადგილი?
კომპეტენტური მხოლოდ მართლმადიდებელი "უბრალოდ არ სეიძლება იყოს" და ის ეკლესიის მამებიც, რომლებისაც მართლმადიდებლური ეკლესია ეყრდნობა განმარტებებისათვის ბევრ საკითხში თავად ერთმანეტს ეწინააღმდეგებიან...
ვოტ ტაკ..

[კანონისტი]

გლახა

ჩემო დავით ბატონო, მე მგონი კარგად მიცნობ და "გარეკილი" ტეოლოგი რომ არა ვარ ეგეც იცი..იცი ისიც რომ რაც არ ვიცი ვამბობ...
რატომ გგონია, რომ მაინცა და მაინც მართლმადიდებელმა თეოლოგმა უნდა განმიმარტოს ესა თუ ის ადგილი?
კომპეტენტური მხოლოდ მართლმადიდებელი "უბრალოდ არ სეიძლება იყოს" და ის ეკლესიის მამებიც, რომლებისაც მართლმადიდებლური ეკლესია ეყრდნობა განმარტებებისათვის ბევრ საკითხში თავად ერთმანეტს ეწინააღმდეგებიან...
ვოტ ტაკ..

თეოლოგი რომ არ ხარ ეგ მეც ვიცი. არც მე ვარ....

მე სხვა რამის მინიშნება მინდოდა. ზემომოყვანილ ციტატაში მაცხოვარი ფაქტია, რომ თუ სიტყვა-სიტყვით გავიგებთ, უარს ამბობს ღვთაებრიობაზე, რადგან ეუბნება მთავარს, რომ სახიერს ნუ მეძახი, სახიერი მხოლოდ ღმერთიაო.

აქედან მარტივი დასკვნა, რომ წმინდა წერილის სიტყვა-სიტყვით გაგება არ შეიძლება, მას სჭირდება განმარტება. თუკი ამაზე შევთანხმდებით, მაშ განვაგრძოთ მსჯელობა იმაზე, თუ ვინ უნდა განმარტოს იგი! ხოლო თუკი ვერა, მაშინ დაასახელე მიზეზი.....

[გლახა]

კანონისტი
ხო..აი მაგალითად ტუ გაცდუნებს შენი ხელიო მაიჭერიო და თვალიო- ამაითხარეო რათქმა უნდა სიტყვასიტყვით გაგება არ შეიძლება
მაგრამ არც ძალიან მისტიკაში გადავარდნა შეიძლება...
ახლა იმას რომ გეუბნებიან : სხვას იმას ნუ გაუკეთებ, რაც შენ არ გინდაო..ამას განმარტება არ წირდება, თუ ადამიანს მენტალური პრობლემები არ აქვს..

[კანონისტი]

გლახა
ანუ შევთანხმდით, რომ ბიბლიას განმარტება სჭირდება?

[გლახა]

კანონისტი

გლახა
ანუ შევთანხმდით, რომ ბიბლიას განმარტება სჭირდება?

ეხლა? მე მგონია რომ ეგ ყველამ იცის, რომ ყველაფერს ვერ გაიგებ ..და ყველაფერს ვერც ვერავინ გაიგებს

[დათიკო]

გლახა
მოდი წარმოვიდგინოთ ასეთი რამ:
დავუშვათ აღმოჩნდი უღრან გაუვალ ტყეში. იცი რომ არსებობს სწავლება, რის მიხედვითაც ამ ტყის მიღმა საშველია. ძალიან რთულია იპოვო გზა ამ ტყიდან თავის დასაღწევად.
შენ იცი რომ სხვა ხალხიც მოხვედრილა ამ ტყეში ზოგი დაღუპულა, მაგრამ ზოგს დაუღწევია თავი. ისინი ვინც გადარჩნენ საკუთარ გამოციდილების გაზირებას გთავაზობენ, მაგრამ შენ უარზე ხარ. გინდა რომ მხოლოდ შენი ძალებით გახვიდე სამშვიდობოს. გგონია რომ იცი გზა და მიყვები შენს გულისთქმას, ეყრდნობი საკუტარ დასკვნებს, მაგრამ ტყის დასასრული არ ჩანს.
ახლა წარმოვიდგინოთ მეორე ადამიანი, რომელიც ასევე ამ ტყეში მოხვდა და მანაც იცის რომ ხსნა ამ ტყის მიღმაა. მაგრამ ამ ადამიანმა ისიც ისიც რომ ოდესღაც ამ ტყეში სხვა ადამიანებიც ყოფილან, რომლებსაც გაუკვლევიათ გზა და და ეს ბილიკები რუქაზეც დაუტანიათ. ერთადერთი რაც უნდა გააკეთოს ამ ადამიანმა, უნდა გაყვეს იმ ხალხის მიერ ნაჩვენებ გზას.
ისმის კითხვა: ვის უფრო მეტი შანსი აქვს გადარჩეს? - ის ვინც არ უჯერებს გამოცდილ გზამკვლევებს, თუ ის ვინც გაითვალისწინებს მათ აზრს და მათ მიერ ნაჩვენებ გზას გაყვება?