აღსარება და ზიარება პარამეტრები

[marine]

„ეკლესიაში მხოლოდ ზიარებისთვის არ უნდა მიდიოდე – რომ განიკურნო, უნდა განიღმრთო“.

/დეკ. გიორგი თევდორაშვილი/

[marine]

"კითხვა: როგორც მითხრეს, იმ დღეს, როდესაც ვეზიარებით, არ შეიძლება მუშაობა. შეეფერება თუ არა ეს სინამდვილეს?

პასუხი: ზიარება კეთილი საქმეების კეთებისთვის დამაბრკოლებელი არ არის. მით უმეტეს, არ გეკრძალებათ თქვენი საქმის კეთილსინდისიერად კეთება ზიარების დღეს. მაგრამ, თუ ეს ხდება დიდ საეკლესიო დღესასწაულებზე, ეცადეთ, რომ მხოლოდ სასიცოცხლოდ აუცილებელი და გადაუდებელი საქმეებით დაკავდეთ. რადგან, ასეთი დღესასწაულები ამაღლებული განწყობით, ტაძარში ყოფნითა და უფალზე ფიქრით უნდა აღნიშნოთ."

[marine]

"კითხვა: როდესაც პირველად მივედი აღსარებაზე მოძღვართან, რაღაცამ დამაბრკოლა და ვერ შევძელი, მასთან გულახდილი ვყოფილიყავი. ამის შემდეგ ძალიან მიჭირს მოძღვართან კვლავ მისვლა. ეს ძალიან მაწუხებს. როგორ მოვიქცე?

პასუხი: აუცილებლად უნდა გადალახოთ ეს ბარიერი. შეარჩიეთ სხვა მოძღვარი, ისეთი, ვისთანაც გაგიადვილდებათ თქვენი აღსარების თქმა და მიდით მასთან. ჩვენს ეკლესიებში არაერთი ღირსეული მოძღვარია, რომლებიც გულდასმით მოგისმენთ და რჩევა-დარიგებებსაც მოგცემთ."

[marine]

"კითხვა: არსებობს თემები, რომლებზე საუბარიც მოძღვართან ძალიან მიმძიმს, ამიტომ აღსარებაზე სრულყოფილად ვერ ვიხსნები. ამაზე ძალიან ვნერვიულობ. როგორ მოვიქცე?

პასუხი: უფალმა მოძღვარი იმიტომ მოგვივლინა, რომ მასთან ყოველი ცოდვა მოვინანიოთ. ცოდვა არის დანაშაულთან შეკვრა, თუკი მას აღსარებაში არ ვიტყვით და არ გავთავისუფლდებით მისგან. ყოველი ადამიანი სცოდავს და აღსარება ღმერთმა სწორედ იმიტომ დააწესა, რომ ცოდვებისგან გავთავისუფლდეთ და არა იმიტომ, რომ თავი მოვიწონოთ და ლამაზი სიტყვები ვთქვათ. თანაც, უფალმა ხომ ისედაც იცის ჩვენი ყოველი შეცოდების შესახებ, უბრალოდ, მას სურს, რომ თავმდაბლობით ვაღიაროთ ჩვენი ცოდვები და ვებრძოლოთ მათ. მაგრამ, თუ ხვდებით, რომ კონკრეტული მოძღვარი გაბრკოლებთ და მასთან ვერ იხსნებით, შეარჩიეთ ისეთი მოძღვარი, ვინც უფრო მისაღებია თქვენთვის და ცოდვები მას გაუმხილეთ."

[marine]

"კითხვა: უნდა მოვინანიოთ თუ არა ცოდვა ჩადენისთანავე, თუ უნდა დაველოდოთ მარხვას და შემდეგ მივიდეთ მოძღვართან?

პასუხი: ნუ გაიჩერებთ ცოდვას სულში დიდხანს. არ დაელოდოთ მარხვას და დაუყოვნებლივ შეინანეთ, თქვით აღსარება. სწორედ იმიტომ წაერთმევა უფლის მადლი ადამიანს, რომ ის სინანულს გადადებს ხოლმე. ერთი ცოდვა კი შობს მეორეს და ასე შემდეგ."

[marine]

"კითხვა: თუ მოძღვარი უღირსად ცხოვრობს, უნდა ვეზიაროთ თუ არა მისი ხელით, როდესაც წირვას ატარებს?

პასუხი: როგორც წმიდა იოანე ოქროპირი გვამცნობს, მადლი გადმოგვეცემა თვით უღირსი მღვდელმსახურის მეოხებითაც. დაუშვებელია მღვდელმსახურის განკითხვა და მასზე აუგის თქმა. უფალი ყველაფერს თავად ხედავს."

"კითხვა: ჩემმა ახლობელმა მითხრა, რომ მომდურავობა ცოდვაა და მომდურავი ადამიანი შესაძლოა, მოძღვარმა არ აზიაროსო. რატომ არის ცოდვა, თუ არ მსურს იმ ადამიანთან საუბარი, ვინც დიდი ტკივილი მომაყენა?

პასუხი: „მოგვიტევენ ჩვენ თანანადებნი ჩვენნი, ვითარცა ჩვენ მივუტევებთ თანამდებთა მათ ჩვენთა“ – ეს ნიშნავს, რომ უფალს ვთხოვთ: როგორც ჩვენ ვაპატიეთ სხვას ცოდვები, ისე გვაპატიე ჩვენცო. ზიარება უფლის უდიდესი სიწმიდეა და როდესაც ამ სიწმიდეს ვეხებით, ჩვენში შემოდის ქრისტე. მომდურავ და მძულვარე გულში ქრისტე არ შემოვა. ყველანი ცოდვილები ვართ უფლის წინაშე, ამიტომ მომდურავობის დროს ზიარება კურნების ნაცვლად შეიძლება, სასჯელად გვექცეს. მომდურავ ადამიანს იმიტომ არ აზიარებს მოძღვარი, რომ ის დაფიქრდეს თავის საქციელზე."

[marine]

"აღსარება რაც უფრო ხშირი იქნება, უფრო წარმოდინდება ჩვენს თვალთაგან სინანულის ცრემლები, უაღსარებოდ კი გვიქვავდება გული და ღვთის მოწინააღმდეგებად წარმოვჩინდებით"

/მამა გიორგი სამსონიძე/

[marine]

"კითხვა: მე ჩემს თავს არ მივიჩნევ წმინდა ზიარების ღირსად და ამიტომ, იშვიათად ვეზიარები. სწორად ვიქცევი თუ არა?

პასუხი: ვართ თუ არა წმინდა ზიარების ღირსი, ანუ ქრისტეს სისხლისა და ხორცის მიღებისა – ამის მსაჯულად დადგენილნი არიან მღვდელმსახურნი აღსარების საიდუმლოების პროცესში. ხოლო ის, ვინც თვითნებურად აყენებს თავს ზიარების მიღმა, არასწორად იქცევა და ემსგავსება ერეტიკოსსა და წარმართს."

"კითხვა: რა სიმბოლოს განასახიერებს ქრისტიანთა მიერ ერთი ბარძიმიდან მიღებული ზიარება?

პასუხი: ერთი ბარძიმიდან წმინდა საიდუმლოს მიღებაში უნდა ვიგულისხმოთ ყველა მართლმადიდებელი ქრისტიანის ჭეშმარიტი ძმობა და დობა, რომლითაც – განურჩევლად მათი მდგომარეობისა, განათლებისა და მატერიალური სახსრებისა, ერთმანეთის მიმართ არ გააჩნიათ სიძულვილისა და მიუღებლობის გრძნობა. პირიქით, უხარიათ, რომ შესაძლებლობა აქვთ, ერთი ბარძიმიდან მიიღონ წმინდა ძღვენი."

[marine]

"კითხვა: ეკლესიაში შესული მორწმუნე პირჯვარს იწერს და ემთხვევა ხატსა და ჯვარს. რამდენად ჰიგიენურია ეს და ხომ არ გამოიწვევს რაიმე ინფექციურ დაავადებას?

პასუხი: ეკლესიის 2000 წლის ისტორიის განმავლობაში ასეთი შემთხვევა არ ყოფილა, რომ ჯვრისა და ხატის ამბორისყოფისა და ზიარების შედეგად, ინფექციები გავრცელებულიყო. პირიქით კი მრავალი შემთხვევაა ცნობილი: გავრცელებულ ინფექციებს გვერდი აუვლია სწორედ ერთი საზიარებელი კოვზით მაზიარებელთათვის. ზიარება არაერთი მორწმუნისთვის გამხდარა სასწაულებრივი კურნების მიზეზი. ასეთი აზრები, რაც თქვენ დაგებადათ, მცირედმორწმუნეობის ბრალია."

[marine]

"კითხვა: როგორი სიხშირით უნდა ეზიარებოდეს ერისკაცი და რამდენი ზიარებაა წელიწადში აუცილებელი? ზოგი ხშირად არ ეზიარება იმ მიზეზით, რომ თავს უღირსად თვლის.

პასუხი: ყველა წმიდა მამა ერთხმად აღიარებს, რომ მორწმუნე ქრისტიანი დიდი ხნით არ უნდა მოაკლდეს მაცხონებელ მადლს წმინდა ზიარებისას, განსაკუთრებით მარხვის პერიოდში არ უნდა დააყოვნოთ ზიარება. ამ ყოველივეს კი უნდა იქმოდეთ თქვენი სულიერი მომზადების შესაბამისად, მოძღვრის კურთხევის მიხედვით."

[marine]

"კითხვა: ძალიან მიჭირს მოძღვრისთვის აღსარების დროს ზოგიერთი ინტიმური ხასიათის ცოდვის დაკონკრეტება, ამიტომ ზოგადი ფრაზით ვამბობ, ვინანიებ ჩემს უმსგავს საქციელს-მეთქი, რადგან, მგონია, რომ თუ დავაკონკრეტებ, მოძღვარს ჩემზე შთაბეჭდილება დაეკარგება. რას მირჩევთ?

პასუხი: ყველამ უნდა იცოდეს, რომ, რა სახის ცოდვაც არ უნდა უთხრათ მოძღვარს, თუ გულით ინანიებთ, მას არანაირად არ შეეცვლება თქვენზე წარმოდგენა. იმის შიში, თუ რა რეაქცია ექნება მოძღვარს თქვენს ცოდვაზე, ეშმაკისგან არის შთაგონებული, რათა ცოდვა არ მოინანიოთ. ჯობია, გადალახოთ სირცხვილის გრძნობა, თქვათ აღსარება და ამით აიცილოთ თავიდან მარადიული სატანჯველი. წინააღმდეგ შემთხვევაში, მუდმივად გექნებათ იმის შიში, მოგიტევათ თუ არა უფალმა ესა თუ ის ცოდვა."

[marine]

"აღსარება, სულიერი განწმენდა გადაარჩენს იმას, ვისაც გააჩნია ჭეშმარიტი სარწმუნოება, სიყვარული და თავმდაბლობა"

/ილია II/

[marine]

"კითხვა: ცოდვა, რომელიც აღსარებაში მოვინანიე, მაინც არ მასვენებს და ძალიან მაწუხებს, მიუხედავად იმისა, რომ აღარ ჩამიდენია. როგორ მოვიქცე?

პასუხი: თუ თქვენი სინანული ნამდვილად გულწრფელია და აღსარებაც გულწრფელად თქვით, მაშინ ეს ცოდვა აღარ უნდა გაიხსენოთ, მით უმეტეს, აღარ უნდა ჩაიდინოთ. უფალი კაცთმოყვარეა და თქვენი სინანულის შემდეგ, ამ ცოდვისგან სრულიად თავისუფლდებით. თუ ისევ იფიქრებთ ჩადენილ ცოდვაზე, ეს უფრო აგაფორიაქებთ და შესაძლოა, ახალ ცოდვაში, სასოწარკვეთილებაში, ჩავარდეთ. ილოცეთ და სთხოვეთ უფალს, რომ გული სიმძიმისგან გაგითავისუფლოთ."

"კითხვა: შეიძლება თუ არა ფსიქიკური აშლილობის მქონე ადამიანის ზიარება?

პასუხი: ფსიქიკური აშლილობის მქონე ადამიანებს ეკლესია აზიარებს. მათთვის ეკლესიაში არსებობს განსაკუთრებული ადგილი – სტოა (ტაძრის ბოლოში), სადაც ხდება მათი ზიარება."

[marine]

"აღსარებისა და ზიარების გზით უფალთან შეერთება - აი, რა გვიშველის და რა მოგვანიჭებს მშვიდობიან აღსასრულს"

/ილია მეორე/

[marine]

"კითხვა: საკმაოდ მოწიფული ასაკის ვარ და აღსარების ჩაბარება ახლა გადავწყვიტე. სამწუხაროდ, აქამდე ვერ ვცხოვროდი ეკლესიურად, ახლა კი სხვანაირად დავფიქრდი. ყველაფრის გათვალისწინებით, ვეძებ ისეთ მოძღვარს, ვისთანაც ადვილად გავხსნი გულს და აღსარებას სრულყოფილად ჩავაბარებ. ცოდვას ხომ არ ჩავდივარ, ჩამთვის მოსაწონ მოძღვარს რომ ვარჩევ?

პასუხი: თქვენი სურვილი აბსოლუტურად გასაგებია. უფალმა ყოველ ადამიანს მისცა არჩევნის უფლება, თავისუფალი ნება და ეს არჩევანი მოძღვარსაც ეხება. შეგიძლიათ, მართლაც შეარჩიოთ ისეთი მოძღვარი, ვისთანაც გაგიადვილდებათ გულის გადაშლა და სრულყოფილი აღსარების თქმა. ადამიანურ ურთიერთობებს უდიდესი მნიშვნელობა აქვს, მით უმეტეს, როდესაც ჭეშმარიტ გზაზე შედგომას აპირებთ. სულიერი მამის მოსაძებნად წირვა-ლოცვას რამდენიმე ტაძარში დაესწარით, მოუსმინეთ იქ მოღვაწე მოძღვრებს, ჰკითხეთ ახლობლებს რჩევები და წინასწარ გაესაუბრეთ მოძღვარს. მთავარია, მოძღვრის მეშვეობით ეკლესიაში იაროთ და მიენდოთ მას. ამისთვის კი თქვენსა და თქვენს მოძღვარს შორის სრული ურთიერთგაგება და ნდობა უნდა იყოს."

"კითხვა: რატომ არ შეიძლება, ჩვენი ცოდვები ხატების წინაშე, გულში მოვინანიოთ და არა მოძღვართან აღსარებაში?

პასუხი: სინანულის საიდუმლო მოციქულთა დროიდან არსებობს და ეს რომ საჭირო არ ყოფილიყო, უფალი სხვაგვარად დააწესებდა. ცოდვა მხოლოდ და მხოლოდ მას შემდეგ ჩაითვლება მიტევებულად, როდესაც მოძღვარი აღსარების შემდეგ შენდობის ლოცვას წაგიკითხავთ."

[marine]

"აღასარების დროს ჩამონაწერი მოგაქვს, ეუბნები მოძღვარს, ისიც მოგიტევებს და ეზიარები. სინანული კი ის არის, ორშაბათს, სამშაბათს ცოდვა რომ ჩაიდინე და იმ წუთშივე დაგეწვა ზურგი, შეგაწუხა სინდისმა, თქვი: რა ცუდი ადამიანი ვარ, ეს რა ჩავიდინე და აღარ გავიმეორებო."

/დეკ. გიორგი თევდორაშვილი/

"ადამიანებს ძალიან უჭირთ აღსარების თქმა. ამიტომ გირჩევთ: მიდით სახლში, ოჯახის წევრებთან, ახლობლებთან, ვისზეც ფიქრობთ, რომ კარგად გიცნობენ, აიღეთ პასტა და ფურცელი და უთხარით: კვირას აღსარება უნდა ვთქვა, მე მიჭირს აღსარების თქმა, მითხარი, შენს თვალში როგორი ადამიანი ვარ. ამ ყველაფერზე რომ ააგებთ თქვენს აღსარებას, აჩვენებთ მოძღვარს, მერე ნამდვილად იქნებით პირველკლასელი ქრისტიანები და ვინც სიმართლეს გეტყვით, ის ადამიანიც ძალიან შეგიყვარდებათ.

ადამიანზე ოთხი შეხედულება არსებობს. პირველი: მე რას ვფიქრობ საკუთარ თავზე. ჩვენ ხომ, ძირითადად, ფარისევლები ვართ და ასე თუ ისე, მოგვწონს საკუთარი თავი, თუ სარკეში არ ჩავიხედავთ ან სახარებას არ წავიკითხავთ. მეორე: რას ფიქრობენ ჩვენზე ოჯახის წევრები. თუ არ ვიჩხუბებთ, ოჯახშიც ყველაფერი კარგად არის. მესამე: რას ფიქრობს საზოგადოება, სამსახურში ასე თუ ისე გვიტანენ, თუ არ ვარ, შეიძლება, განმიკითხავენ, მაგრამ როცა ადგილზე ვარ, თუ ვინმესთან ჩხუბი არ მომივიდა, მაშინ მიტანენ და ყველაფერი კარგად არის. მეოთხე: რას ფიქრობს ღმერთი ჩემზე."

/დეკ. გიორგი თევდორაშვილი/

[marine]

"როგორც კი ვეზიარე, მაშინვე უზომო სიხარული და აღფრთოვანება ვიგრძენი"

/წმ. პორფირი კავსოკალიველი/

[marine]

"სინანული ძალიან ფაქიზი რამაა. ჭეშმარიტ სინანულს განწმენდა მოაქვს. სინანულით ჩვენ განვიწმინდებით"

/წმ. პორფირი კავსოკალიველი/

[marine]

"ყველაზე ცოდვილი ადამიანიც კი განიწმინდება, როცა ზიარების ლოცვებს კითხულობს"

/წმ. პორფირი კავსოკალიველი/

[marine]

"არ არსებობს სინანულსა და აღსარებაზე აღმატებული რამ. ეს საიდუმლო წარმოადგენს ღვთის სიყვარულის ძღვენს ადამიანისადმი. ამ სრულყოფილი გზით ადამიანი თავისუფლედება ბოროტებისგან. მივდივართ, აღსარებას ვამბობთ, განვიცდით ღმერთთან შერიგებას, ჩვენში სიხარული შემოდის და გვშორდება დანაშაულის გრძნობა".

/წმ. პორფირი კავსოკალიველი/