თბილისის ეპარქიის სამღვდელოების მიმართვა წმ. სინოდს პარამეტრები

[ზებედე]

მცხეთა – თბილისის ეპარქიის სამღვდელოების მიმართვა სრულიად საქართველოს კათოლიკოს – პატრიარქ ილია II-სა და საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესიის წმიდა სინოდის მღვდელმთავრებს

თქვენო უწმინდესობავ და უნეტარესობავ,
მაღალყოვლადუსამღვდელოესნო და ყოვლადუსამღვდელოესნო მეუფენო!

ჩვენს ეკლესიაში მიმდინარე მოვლენები გვაფიქრებენ და გულისტკივილს იწვევენ სასულიერო პირთა შორის და ეკლესიის მრევლში. უპირველეს ყოვლისა, თანადგომას გიცხადებთ იმ არნახულ კადნიერ, შეურაცხმყოფელ გამოსვლებთან დაკავშირებით, რომელსაც ადგილი ჰქონდა თქვენ მიმართ დეკანოზ თეიმურაზ ჩაჩიბაიას მრევლის მხრიდან ალექსანდრიის პაპისა და პატრიარქის სტუმრობის დროს.
უწმინდესო, თქვენი ლოცვა-კურთხევით წმინდა ნინოს სახელობის ეკლესიაში (ჩიტაძის ქუჩაზე) დანიშნული დეკანოზი მიქაელ ბოტკოველის არმიღება დეკანოზ თეიმურაზის მრევლის მიერ და თვითნებურად ტაძრის ჩაკეტვა წარმოადგენს ქმედებას, რომელიც, მოციქულთა 36-ე კანონის თანახმად, ექვემდებარება მკაცრ სასჯელს: "თუ წავა (ეპისკოპოსი, მღვდელი ან დიაკონი) იქ და არ შეიწყნარებენ... მრევლის უკეთურობის გამო... იმ ქალაქის მღვდელმსახურებმა თავი უნდა დაანებონ მღვდლობას, რადგანაც ვერ გაუწვრთნიათ ამგვარი დაუმორჩილებელი ერი".
იგივე კანონი განაჩინებს, რომ თუ მღვდელმსახური "არ მოინდომებს მისთვის ჩაბარებულ მრევლზე ზრუნვას და მის მსახურებას, იგი უზიარებელი უნდა იქნას, სანამ არ შეასრულებს იმ მსახურებას". ეს რომ ყოფილიყო პირველი და ერთადერთი შემთხვევა იერარქიისადმი დაუმორჩილებლობისა, შეიძლება გამონაკლისის სახით, თქვენი სულგრძელობის გამო, შეწყნარებული ყოფილიყო. მაგრამ, სამწუხაროდ, ეს არის ერთ-ერთი რგოლი მოვლენათა იმ ჯაჭვისა, რომელიც წლების მანძილზე შფოთს იწვევს ეკლესიაში.
ამავე რიგს მიეკუთვნება ქართული საეკლესიო კანონიკური გალობის მიმართ რამდენიმე სასულიერო პირის დამოკიდებულება, რომლებიც ამავე დროს მხარს უჭერენ დეკანოზ თეიმურაზ ჩაჩიბაიას ანტიკანონიკურ ქმედებას. თქვენი ლოცვა-კურთხევით, უწმინდესო, საპატრიარქოსთან შეიქმნა "საეკლესიო გალობის ცენტრი". ამის საპირისპიროდ სასულიერო პირთა გარკვეულმა ჯგუფმა თავისი მრევლის ძალებით შექმნა ე. წ. "ბიზანტიური გალობის შემსწავლელთა ჯგუფი", რომელიც მიზანდასახულად და ორგანიზებულად იბრძვის თავისი ექსპერიმენტის, ბერძნულ მელოდიაზე ქართული სიტყვების მორგების, ლიტურგიკულ პრაქტიკაში დანერგვისათვის. ლაოდიკიის კრების 57-ე კანონი ამბობს: "მღვდელმა არაფერი არ უნდა გააკეთოს, თუ ეპისკოპოსს არ აცნობებს". 1998 წელს დეკანოზმა ზურაბ ანთაძემ გაცნობათ თქვენ, უწმინდესო, ზემოთ ხსენებული ექსპერიმენტის წამოწყების შესახებ; მიუხედავად თქვენგან მიღებული უარყოფითი პასუხისა, მან არა მარტო გააგრძელა უკანონო ქმედება, არამედ აიყოლია მის მიმართ მეგობრულად განწყობილი ზოგიერთი სასულიერო პირი მრევლის ნაწილთან ერთად და მიზანდასახული, ორგანიზებული და გეგმაზომიერი სახე მისცა იერარქიის ლოცვა-კურთხევის საწინააღმდეგო ქმედებას. ეს გამოიხატება ცილისმწამებლურ და ნაყალბევ პუბლიკაციებში, ქართული საეკლესიო კანონიკური გალობის უგულებელყოფაში, მრევლში ანტიკანონიკური ექსპერიმენტის გავრცელებაში; ხოლო მოციქულთა 39-ე კანონი ამბობს: "მღვდლები და დიაკვნები ნურაფერს ნუ გააკეთებენ ეპისკოპოსის ნებართვის გარეშე".
ამ ექსპერიმენტის მოსურნეთა გულშემატკივრებმა საერთაშორისო საინფორმაციო წყაროებითაც კი ცილისმწამებლური ინფორმაცია გაავრცელეს საქართველოს ეკლესიის შესახებ და ჩვენი ეკლესიის კანონიკური გალობის აღდგენის მსურველ სასულიერო პირებსა და საეკლესიო იერარქიას ბრალი დასდეს შოვინიზმში, იზოლაციონიზმში, მსოფლიო ეკლესიასთან დაპირისპირებაში.
იგივე საულიერო პირები სათავეში უდგნენ მღვიმევის დედათა მონასტრის დაპირისპირებას თავის ეპისკოპოსთან, თუმცა IV მსოფლიო კრებამ დაადგინა: "თითოეული ქალაქის და სოფლის მონაზვნები უნდა დაემორჩილონ თავიანთ ეპისკოპოსს, შეიყვარონ სიჩუმე... ნურც საეკლესიო და ნურც ამქვეყნიურ საქმეებში ნუ ჩაერევიან და მონაწილეობას ნუ მიიღებენ..." (4).
ზემოთ ხსენებულ სასულიერო პირთა მრავალი სხვა ანტიკანონიკური ქმედება - სასულიერო აკადემიისა და სემინარიის რექტორატთან შეთანხმების გარეშე სასწავლებელში შესვლა სტუდენტების ზოგიერთი პედაგოგის წინააღმდეგ განწყობის მიზნით; საქართველოს ეკლესიის წმიდა სინოდის მიერ წმიდანად შერაცხილთა არ აღიარება; ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის ცნობილი ხატების "Нечаянная радость", "Умиление" და წმიდა ნინოს ჯვრის ასლების კურთხევაზე მრევლისთვის უარის თქმა; აგრეთვე აღსარების გარეშე მრევლის ზიარების პრაქტიკის დანერგვა. ყოველივე ამას ჩვენს ეკლესიაში შემოაქვს შფოთი, უთანხმოება, დაპირისპირება.
ჩვენ ვიცით, რომ თქვენ, თქვენო უწმინდესობავ, არაერთხელ შეაგონეთ სასულიერო პირები, მაგრამ ისინი, მიუხედავად ამისა, აგრძელებენ თავიანთ ანტიკანონიკურ ქმედებას, აწყობენ ფარულად კრებებს, სახავენ ახალ გეგმებს. ერთ-ერთი ბოლო საკითხი, რომლის წამოწევას აპირებენ დეკანოზ თეიმურაზ ჩაჩიბაიას მრევლის გამართლების მიზნით, არის მრევლის უფლებების ე. წ. დაცვა ეპისკოპოსისაგან, რაც სრულიად უცხოა ეკლესიისათვის და თვითნებურობის ახალ ტალღას გამოიწვევს. მოციქულთა 31-ე კანონი ამგვარი ქმედებების შესახებ ამბობს: "თუ მღვდელი შეურაცხყოფს თავის ეპისკოპოსს, ცალკე მოაწყობს კრებას, აღმართავს სხვა საკურთხეველს და არ დაემორჩილება ეპისკოპოსს სიმართლითა და კეთილმსახურებით, იგი უნდა განიკვეთოსროგორც ძალაუფლების მოყვარე, რადგანაც მოძალადეა... ეს ასე მოხდეს ეპისკოპოსის მისდამი მიმართული ერთი, ორი და სამი თხოვნა-ვედრების შემდეგ".
უწმინდესო, ვწუხვართ, რომ ჩვენი ქრისტესმიერი ძმები და თქვენი სულიერი შვილები, თქვენ მიერ ხელდასხმულნი, მათთვის მონიჭებულ ძალაუფლებას მიმართავენ ეკლესიაში არა მშვიდობისა და ერთობის დამკვიდრებისათვის, არამედ შფოთის, გაყოფისა და დაპირისპირებისათვის. მათი თქმით, ისინი იბრძვიან ეკლესიის კეთილდღეობისა და წარმატებისათვის, სიმართლისა და სიწმინდისათვის. მაგრამ, სამწუხაროდ, მათი ქმედება მიმართული არის არა ცალკეული, კერძო, ზოგიერთი სასულიერო პირის თუ ეკლესიის მსახურის მიერ დაშვებული შეცდომისა და ნაკლოვანებების აღმოსაფხვრელად, არამედ საეკლესიო იერარქიისა და საეკლესიო კანონიკური წყობის წინააღმდეგ. სიტყვის და საქმის ამგვარი გაუკუღმართება და დაპირისპირება ხიბლის მდგომარეობისათვის არის დამახასიათებელი, რაც დამღუპველია, როგორც სასულიერო პირთათვის, ასევე მათ სიტყვას აყოლილი მრევლისათვის.
თქვენო უწმინდესობავ, მოგმართავთ თხოვნით თქვენ და წმიდა სინოდის წევრებს, დროულად უმკურნალოთ ამ სენს თქვენთვის მოცემული საშუალებებით, რათა თვითნებურობის ცდუნებას დაედოს საზღვარი, მეტად აღარ გავრცელდეს ჩვენს შორის ეს ღვარძლი და მშვიდობა, ერთობა, სიყვარული და სამართლიანობა სუფევდეს სადიდებელად ღვთისა. ამინ.

თბილისის სიონის საპატრიარქო ტაძრის წინამძღვარი, პროტოპრესვიტერი გიორგი გამრეკელი და მცხეთა - თბილისის ეპარქიის 39 სასულიერო პირის ხელმოწერა.
ივნისი, 2004 წელი

[ზურაბი]

ძალზედ საინტერესო წერილია!
სრულიად ვეთანხმები პროტოპრესვიტერ გიორგის!!!!!!!!!

[ლეონტი]

მამა გიორგი ძალზე თავშეკავებული,თავმდაბალი და მორჩილი ადამიანია.
ის ყოველთვის მაოცებდა სიმშვიდით და სიმდაბლით.
მე სრულებით ვეთანხმები ამ მიმართვას.
გული მწყდება რომ ეს (ანუ ,ზემოაღნიშნულ სამღვდელოთა აზრზე მოსვლა)აქამდე არ მოხდა და პროცესი ასე შორს წავიდა.
ამ დაავადებას წამლები აღარ უშველის ,აშკარად ქირურგიაა საჭირო.

[athos]

გუჯა იქნებ ცოტა კარგად ახსნა აქ რატომ დადე სამი წლის წინანდელი მიმართვა, ვერაფრით ვერ ვხვდები შენს განძრახვას და მიზანს. სამი წლის განმავლობაში რამოდენიმე სინოდის სხდომა გაიმართა და არა მგონია პატრიარქს დავიწყებოდა რეაგირების მოხდენა ამ წერილზე. ქართულ-ბიზანტიურად უკვე აღარსად არ გალობენ, მაგრამ ეტყობა ზოგიერთებს სიამოვნებთ მუდმივად ამ თემაზე საუბარი და გარკვეული დაძაბულობის შენარჩუნება მრევლის შიგნით.
ასე მგონია ზოგიერთები ისე არიან ანთებულები კათოლიკების და პროტესტანტების მართლმადიდებლობის გარეშე ცხონების იდეით, რომ გზაზე ვინც დახვდებათ სხვაგვარად მოაზროვნე მართლმადიდებელი, თავზე გადაუვლიან და "სქიზმაში" გაისტუმრებენ. და ამის შემდეგ ხანგრძლივად ისაუბრებენ რომ ღმერთი სიყვარულია.

ამ დაავადებას წამლები აღარ უშველის ,აშკარად ქირურგიაა საჭირო.

პატრიარქი ეტყობა ვერ ხვდება ამას და მრჩევლები სჭირდება

[ალექსანდრე]

athos

ქართულ-ბიზანტიურად უკვე აღარსად არ გალობენ,

ძალიან ცდები, შეგიძლია მიბრძანდე ავჭალის წმიდა ქეტევან წამებულის ეკლესიაში და შენი ყურით მოისმენ რას გალობენ. ძალიან სამწუხაროა, რომ მიუხედავად იერარქების აკრძალვისა მაინც აქვს ადგილი ასეთ თვითნებობას.



მეც ვეთანხმები მამა გიორგის

[ქავთარაძე]

athos
გუჯამ საინტერესო წერილი გვანახა და რატომ არ უნდა ენახებინა რახან 3 წლის წინანდელია?

[ლეონტი]

პატრიარქი ეტყობა ვერ ხვდება ამას და მრჩევლები სჭირდება

აბა დაუკვირდი რას ამბობ.
მრჩეველი ყველა ადამიანს სჭირდება და რა შენ თვითონ არ აღნიშნე რომ წმინდა სინოდი კრებებს აწყობს და დგენილებებს იღებსო?
საქმე ისაა ვინ როგორ ემორჩილება ამ განჩინებებს.

[ქავთარაძე]

ლეონტი
სწორი ხარ

[კანონისტი]

ყველას საყურადღებოდ!

თხოვნა იქნება, რომ მსჯელობა წარიმართოს საკითხის გარშემო და არა პირადულ თემებზე

წინააღმდეგ შემთხვევაში მიიღებთ სიტყვიერ გაფრთხილებას!

[ქავთარაძე]

გუჯა
მამა გიორგი მაგარი ადამიანია

[ზებედე]

გუჯა იქნებ ცოტა კარგად ახსნა აქ რატომ დადე სამი წლის წინანდელი მიმართვა, ვერაფრით ვერ ვხვდები შენს განძრახვას და მიზანს. სამი წლის განმავლობაში რამოდენიმე სინოდის სხდომა გაიმართა და არა მგონია პატრიარქს დავიწყებოდა რეაგირების მოხდენა ამ წერილზე.

რატომ გაღიზიანდი მეგობარო? ეს ყველამ არ იცოდა, არც მე, ვნახე და დავდე, მე მგონი ყველამ უნდა იცოდეს რაც ხდებოდა სინამდვილეში, რადგან ხშირად ხდება ამ მოძღვრების მრევლი ტყუილს რომ ლაპარაკობენ პატრიარქზე და წმ. სინოდზე! რა ტყუილი წერია რამე?

ქართულ-ბიზანტიურად უკვე აღარსად არ გალობენ, მაგრამ ეტყობა ზოგიერთებს სიამოვნებთ მუდმივად ამ თემაზე საუბარი და გარკვეული დაძაბულობის შენარჩუნება მრევლის შიგნით.

დარწმუნებული ხარ რომ არსად გალობენ? დღემდე ვერ მოუნელებია ზოგიერთ ბერძნოიდს სინოდის განჩინება, და სულ იმას იძახიან "პატრიარქი რომის პაპი არ არისო", არ უნდა აეკრძალა ეს გალობაო.

ასე მგონია ზოგიერთები ისე არიან ანთებულები კათოლიკების და პროტესტანტების მართლმადიდებლობის გარეშე ცხონების იდეით, რომ გზაზე ვინც დახვდებათ სხვაგვარად მოაზროვნე მართლმადიდებელი, თავზე გადაუვლიან და "სქიზმაში" გაისტუმრებენ. და ამის შემდეგ ხანგრძლივად ისაუბრებენ რომ ღმერთი სიყვარულია.

თქვენ არ გწამთ რომ ღმერთი სიყვარულია? და თქვენ რაც გგონიათ ეგ თქვენი პრობლემაა.

[athos]

თუ ცოტა უხეშად გამომივიდა ბოდიშს ვიხდი, მაგრამ ამ წერილის მერე სამი წელი გავიდა, ეს მოძღვრები მრავალჯერ შეხვდებოდნენენ პატრიარქს და მამა გიორგისაც, თუნდაც მცხეთა-თბილისის ეპარქიის სამღვდელოების შეხვედრაზე, რომელიც პერიოდულად იმართება. და შესაძლებელია მამა გიორგი სულაც აღარ ფიქრობს ასე, მითუმეტეს რომ მსგავსი მიმართვა სამი წელია აღარ განმეორებულა. ასევე არასდროს არ გამიგია ვინმეს რამე ცუდი ერქვა პატრიარქზე, მას მხოლოდ უდიდესი სიყვარულით იხსენებენ.
მრევლის და სამღვდელოების ნაწილის მუდმივი ასეთი მარგინალიზაცია თქვენის აზრით სწორი და ქრისტიანული საქციელია?
რა შედეგი მოყვა თქვენს წერილს? ისევ ლაფის სროლა ამ სამღვდელოების მიმართ და სიძულვილის გაღვივება, მითუმეტეს რომ ეს მიმართვა თქვენ უკვე დაპოსტეთ გარკვეული ხნის წინ რომელიღაც თემაში. ( იმედია არ ვცდები, შემიძლია მოვძებნო).
სიყვარულის შესახებ სწორედ მაგიტომ გესაუბრებოდით. ვერაფრით ვხვდები რა სიყვარულია სულიერი დების და ძმებისთვის "ნახევრად სქიზმატების" იარლიყის მიკვრა.
ქირურგიულ ჩარევაში კი რას გულისხმობთ იქნებ კარგად ახსნათ? ამ სამღვდელოების მრევლთან ერთად განკვეთას?

[ლეონტი]

ქირურგიულ ჩარევაში კი რას გულისხმობთ იქნებ კარგად ახსნათ? ამ სამღვდელოების მრევლთან ერთად განკვეთას?

იცი რა ჩემო კარგო, ქართველთა ყოფნა არყოფნის საკითხი ასე მწვავედ არასოდეს მდგარა.
ის მამები რომლებიც დამატებით ზურგში ლახვარს გვცემენ უნდა მოსცილდნენ,არ ვიცი რანაირად მაგრამ უნდა მოცილდნენ ან შეწყვიტონ ღალატი.
ესეთ პათოლოგიურ პროცესებს დიდი ერები ვერ იტანენ და ჩვენ ერთი ბეწო ვართ და ყველაფერი სასწაული როგორ უნდა გვჭირდეს?

[ზებედე]

თუ ცოტა უხეშად გამომივიდა ბოდიშს ვიხდი, მაგრამ ამ წერილის მერე სამი წელი გავიდა, ეს მოძღვრები მრავალჯერ შეხვდებოდნენენ პატრიარქს და მამა გიორგისაც, თუნდაც მცხეთა-თბილისის ეპარქიის სამღვდელოების შეხვედრაზე, რომელიც პერიოდულად იმართება. და შესაძლებელია მამა გიორგი სულაც აღარ ფიქრობს ასე, მითუმეტეს რომ მსგავსი მიმართვა სამი წელია აღარ განმეორებულა. ასევე არასდროს არ გამიგია ვინმეს რამე ცუდი ერქვა პატრიარქზე, მას მხოლოდ უდიდესი სიყვარულით იხსენებენ.
მრევლის და სამღვდელოების ნაწილის მუდმივი ასეთი მარგინალიზაცია თქვენის აზრით სწორი და ქრისტიანული საქციელია?
რა შედეგი მოყვა თქვენს წერილს? ისევ ლაფის სროლა ამ სამღვდელოების მიმართ და სიძულვილის გაღვივება, მითუმეტეს რომ ეს მიმართვა თქვენ უკვე დაპოსტეთ გარკვეული ხნის წინ რომელიღაც თემაში. ( იმედია არ ვცდები, შემიძლია მოვძებნო).

შენ გგონია აზროვნება შეიცვალა 3 წელიწადში? დიდად არა... აი ნახე ეს საიტი და მიხვდები www.dzmoba.ge ან ეს გვერდი, http://ise.ge/indexsaeklesio.htm პირველივე გვერდზე დიდი ასოებით ბიზანტიური გალობის "რეკლამირება".
რაც შეეხება ამ სამღვდელოება-მრევლის მიმართ სიძულვილი ღმერთმა დამიფაროს, ისე საკითხავია ვის ვინ სძულს

სიყვარულის შესახებ სწორედ მაგიტომ გესაუბრებოდით. ვერაფრით ვხვდები რა სიყვარულია სულიერი დების და ძმებისთვის "ნახევრად სქიზმატების" იარლიყის მიკვრა.

მეც ვერ ვხვდები მათი მხრიდან იერარქიას, სამღვდელოებას და მრევლს ქრისტეს მოღალატე უწოდო იმის გამო რომ მათ გარდა არავინ იდგა კინოთეატრ რუსთაველთან და-ვინჩის კოდის გამო, მე პირადად არ დავდექი იმიტომ რომ ბევრი ათეისტი იმის გამო წავიდა საყურებლად რომ ინტერესში ჩავარდნენ, რაზე ყვირის ეს ხალხიო, ასე რომ მიძახონ მეც "ქრისტეს მოღალატე"

[ქავთარაძე]

შენ გგონია აზროვნება შეიცვალა 3 წელიწადში? დიდად არა... აი ნახე ეს საიტი და მიხვდები www.dzmoba.ge ან ეს გვერდი, http://ise.ge/indexsaeklesio.htm პირველივე გვერდზე დიდი ასოებით ბიზანტიური გალობის "რეკლამირება".
რაც შეეხება ამ სამღვდელოება-მრევლის მიმართ სიძულვილი ღმერთმა დამიფაროს, ისე საკითხავია ვის ვინ სძულს
მეც ვერ ვხვდები მათი მხრიდან იერარქიას, სამღვდელოებას და მრევლს ქრისტეს მოღალატე უწოდო იმის გამო რომ მათ გარდა არავინ იდგა კინოთეატრ რუსთაველთან და-ვინჩის კოდის გამო, მე პირადად არ დავდექი იმიტომ რომ ბევრი ათეისტი იმის გამო წავიდა საყურებლად რომ ინტერესში ჩავარდნენ, რაზე ყვირის ეს ხალხიო, ასე რომ მიძახონ მეც "ქრისტეს მოღალატე"

ვინ უნდა გიძახოს?

[Sotiris]

[quote name='გუჯა' date='Jan 21 2007, 06:38 AM' post='38612']

მცხეთა – თბილისის ეპარქიის სამღვდელოების მიმართვა სრულიად საქართველოს კათოლიკოს – პატრიარქ ილია II-სა და საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესიის წმიდა სინოდის მღვდელმთავრებს

[/quote]

გუჯა, სამწუხარო იცით რა არის, ასეთი მიმართვები რომ ნაფტალინიდან ამოგაქვთ და ამ ფორუმზე ამზეურებთ.

[quote]უპირველეს ყოვლისა, თანადგომას გიცხადებთ იმ არნახულ კადნიერ, შეურაცხმყოფელ გამოსვლებთან დაკავშირებით, რომელსაც ადგილი ჰქონდა თქვენ მიმართ დეკანოზ თეიმურაზ ჩაჩიბაიას მრევლის მხრიდან ალექსანდრიის პაპისა და პატრიარქის სტუმრობის დროს.[/quote]

არანაირი კადნიერი და შეურაცხმყოფელი გამოსვლები არ ყოფილა, ამიტომ სამღვდელოების ეს ჯგუფი ტყუილად უცხადებს თანადგომას უწმიდესს. რა არის შეურაცხყოფა? განმარტეთ. განმარტების შემდეგ ის მოყევით, რა მოხდა იქ და ვნახოთ არის თუ არა ეს არნახული შეურაცხყოფა.

[quote]უწმინდესო, თქვენი ლოცვა-კურთხევით წმინდა ნინოს სახელობის ეკლესიაში (ჩიტაძის ქუჩაზე) დანიშნული დეკანოზი მიქაელ ბოტკოველის არმიღება დეკანოზ თეიმურაზის მრევლის მიერ და თვითნებურად ტაძრის ჩაკეტვა წარმოადგენს ქმედებას, რომელიც, მოციქულთა 36-ე კანონის თანახმად, ექვემდებარება მკაცრ სასჯელს: "თუ წავა (ეპისკოპოსი, მღვდელი ან დიაკონი) იქ და არ შეიწყნარებენ... მრევლის უკეთურობის გამო... იმ ქალაქის მღვდელმსახურებმა თავი უნდა დაანებონ მღვდლობას, რადგანაც ვერ გაუწვრთნიათ ამგვარი დაუმორჩილებელი ერი".[/quote]

მოდი ვნახოთ რა წერია მოციქულთა ოცდამეთექვსმეტე კანონში:

უკუეთუ ვინმე ჴელთდასხმულმან ეპისკოპოსად არა თავსიდვას მღდელობად და ზრუნვაჲ მისდა ჴელთდებულისა ერისაჲ, ესე უზიარებელ იქმენინ, ვიდრემდის თავს-იდვას, ეგრეთვე ხუცესი და დიაკონი. ხოლო უკუეთუ წარვიდეს და არა შეწყნარებულ იქმნეს არა თჳსითა ნებითა, არამედ ერისა უკეთურებითა, იგი უკუე იყოს ეპისკოპოს, ხოლო მოყუასნი ეკლესიისა მის ქალაქისანი დაეცადნენ მღდელობისაგან, რამეთუ არა მწურთელ იქმნეს ეგევითარისა მის დაუმორჩილებელისა ერისა.

ახლა მოდი ვნახოთ რას წერენ სჯულისკანონის ავტორიტეტული კომენტატორები ამ კანონის შესახებ:

იოანე ზონარა: Повинуйтесь наставником вашим и покоряйтесь, говорит божественный Апостол (Евр. 13, 17). То же самое приписывает и настоящее правило, ибо повелевает, чтобы призываемый к управлению народа не сопротивлялся сему, но принимал сие божественное служение и управление народа, или подвергнется отлучению, если противится и не идет на место служения. То же самое и о пресвитерах и диаконах. Но если епископ не пойдет в назначенную ему область, а народ той области не примет его, по своей собственной непокорности и бесстыдству, а не по какой нибудь присудительной причине со стороны епископа , то епископ остается в своем состоянии, то есть в сане, а клир той области будет подлежать извержению за то, что не учил этого непокорливого народа. Итак, смотри, каковы по правилу должны быть клирики, не ученые только, но и учительные, могущие других наставлять и исправлять. Прочти 17-е и 18-е правило Антиохийского собора и анкирского 18-е. Ищи еще 58-е правило (апостольское).

მაშასადამე ზონარა გვეუბნება, რომ ერი სასჯელს ექვემდებარება იმ შემთხვევაში, თუ არ მიიღებს ეპისკოპოსს (ზონარა არაფერს ამბობს მღვდელბზე და დიაკონებზე, არც კანონი ამბობს ისე, მხოლოდ მის პირველ ნახევარშია ამაზე საუბარი, როდესაც კანონი განაწესებს, რომ ეპისკოპოსი, მღვდელი და დიაკონი სამწყსოს შესახებ უნდა ზრუნავდეს და თუ ხელდასხმულია, უარი არ უნდა თქვას მღვდელობაზე) საკუთარი უკეთურების და უსირცხვილოების გამო, და არა მაშინ, თუ რამე მიზეზი აქვს ეპისკოპოსის საწინააღმდეგოდ. მამა მიქაელ ბოტკოველი არ არის ეპისკოპოსი, ამასთან მრევლს გარკვეული მიზეზები ჰქონდა მისი არმიღებისა, რომელთა განხილვაც აქ არ ეგების. გარდა ამისა, კანონი საუბრობს მთელი ქალაქის სამღვდელოებაზე და არა კონკრეტულად ერთი ეკლესიის სამღვდელოებაზე. სლავური სჯულისკანონის განმარტებით სასჯელს ექვემდებარება მთელი ქალაქის სამღვდელოება, უდანაშაულონიც კი რომ იყვნენ (Аще пришед не прият будет града того людьми, не за свое согрешение, но злобою людей, епископ убо да прибывает. Пресвитеры же и диаконы всего града того, и прочие причетницы, да отлучатся, понеже не научиша непокорливых людей.). ამდენად თუ მამა გიორგი გამრეკელი კანონის საკუთარ ინტერპრეტაციას იცავს, მაშინ როგორც იგი, ასევე მთელი ჯგუფი ამ მიმართვის ხელმომწერერებისა უნდა დაეცადოს მღვდელობისაგან (ბოლო-ბოლო საპატრიარქოს რადიოში ხომ გამოდის, ე.ი. მთელ თბილისს ასწავლის). დასკვნა: კანონის აზრი არ შეესაბამება სიტუაციას, რომელსაც ახლა ვიხილავთ. აქ კიდევ ერთი რამის თქმა მინდა. მართლმადიდებელ ეკლესიაში დიდი ხანია უკვე დადგინდა, როგორ უნდა წამოყენდეს კანონიკური ბრალდებები სამღვდელოების წინააღმდეგ. კერძოდ, ბრალმდებლებმა წინასწარ უნდა დაწერონ ხელწერილი, რომ ბრალდებულისთვის ბრალის დაუმტკიცებლობის შემთხვევაში მზად არიან იგივე სასჯელი იტვირთონ, რაც ბრალდებულისთვის შესაბამისი კანონებით იქნებოდა გათვალისწინებული, დანაშაული რომ დამტკიცებოდა (მეორე მსოფლიო კრების მეექვსე კანონის და მისი ავტორიტეტული კომენტარების თანახმად: "... და ნუ პირველად წარმოიტყჳან შესმენასა, ვიდრემდის არა შექმნან წერით სიმტკიცე, ვითარმედ სწორი მისი მიეჴადოს მათ პატიჟი, უკუეთუ გამოძიებასა შინა მათ საქმეთასა ემხილოს ცილისმწამებელობაჲ შესმენილისა მის ეპისკოპოსისაჲ."). ვერაფერ ამის მსგავსს ამ მიმართვაში ვერ ვხედავთ. ე.ი. რა გამოდის? ვისაც რა უნდა იმ ბრალდებას მოიგონებს ყოველგვარი პასუხისმგებლობის გარეშე?

ვგონებ უკვე ამით შეიძლებოდა ხსენებული დოკუმენტის განხილვის დამთავრება, მაგრამ სხვა რამეებზეც დავწერ ბარემ.

[quote]იგივე კანონი განაჩინებს, რომ თუ მღვდელმსახური "არ მოინდომებს მისთვის ჩაბარებულ მრევლზე ზრუნვას და მის მსახურებას, იგი უზიარებელი უნდა იქნას, სანამ არ შეასრულებს იმ მსახურებას".[/quote]

მამა თეიმურაზთან ეს რა შუაშია? უწმიდესთან შეხვედრაზე მან განაცხადა, რომ მზად არის დაემორჩილოს ბრძანებას.

ამის მერე იწყება ბიზანტიური გალობის ყბადაღებული თემა. ამაზე ისედაც ბევრი დაიწერა, ამიტომ აღარ დავწერ, არამედ მხოლოდ მამა გიორგის მიერ მოხმობილ კანონიკურ არგუმენტებს შევეხები.

[quote]ლაოდიკიის კრების 57-ე კანონი ამბობს: "მღვდელმა არაფერი არ უნდა გააკეთოს, თუ ეპისკოპოსს არ აცნობებს". [/quote]

რამდენადაც ეს ფრაზა მხოლოდ მცირე ნაწილია მთელი კანონისა (ვითარმედ არა ჯერ-არს დაბათა შინა და სოფელთა დადგინებაჲ ეპისკთპოსთაჲ, არამედ მომხილველთაჲ. ხოლო რომელნიცა ეგერა პირველვე განჩინებისა ამის დადგინებულ არიან, ნუმცა რას იქმან თჳნიერ კითხვისა ქალაქსა მათსა შინა მჯდომარისა ეპისკოპოსისა. ეგრეთვე ხუცესთა არარას უღირს ქმნაჲ თჳნიერ ცნობისა ეპისკოპოსისა მათისა) და მთელი კანონი სხვა რამის შესახებაა, ამიტომ კომენტარს პირდაპირ მოციქულთა ოცდამეცხრამეტე კანონის შესახებ გავაკეთებ.

[quote]ხოლო მოციქულთა 39-ე კანონი ამბობს: "მღვდლები და დიაკვნები ნურაფერს ნუ გააკეთებენ ეპისკოპოსის ნებართვის გარეშე".[/quote]

აი სჯულისკანონის ავტორიტეტულ კომენტატორთა აზრი:

იოანე ზონარა: Пресвитерам и диаконам, состоящим под властью местного епископа, не позволено делать что либо самим по себе, например, подвергать епитимии и отлучать, кого и когда хотят, или разрешать отлучение, или уменьшать или продолжать; ибо это принадлежит архиерейской власти. И если не получат дозволение от епископа, ничего подобного делать им не дозволяется. Об этом должно читать еще 41-е правило карфагенского собора.

არისტინე: Без епископа пресвитер и диакон не делают ничего, ибо ему вверены люди. Не позволяется пресвитеру, или диакону без воли своего епископа ни отлучать людей, ни увеличивать или уменьшать епитимии, ни делать что либо другое таковое, так как епископу вверены люди и от него имеет быть потребовано слово о душах их.

თეოდორე ვალსამონი. Слова: пресвитерам и диаконам без воли епископа ничего не совершать - принимай не в общем смысле, но скажи, что они не имеют права совершать что либо принадлежащее епископу без воли его, например, отдавать в аренду недвижимое имущество церкви, получать с него доходы, следующие церкви, налагать епитимии и другое таковое. Ибо управление епископскими вещами, говорит правило, и души людей вверены епископу. Прочти 12-е правило второго никейского собора.

კომენტატორები საუბრობენ იმის შესახებ, რომ მღვდელს არა აქვს უფლება მაგალითად განკვეთოს ვინმე და ამის მსგავსი მოქმედებები აღასრულოს, რადგან ეს ეპისკოპოსის უფლებაა. სხვა რამეებზე აქ არ არის საუბარი. ვალსამონი (ანტიოქიის პატრიარქი, ე.ი. თავადაც მღვდელმთავარი) პირდაპირ ამბობს, რომ ეს ფრაზა ზოგადი მნიშვნელობით კი არ უნდა გავიგოთ, არამედ იმ აზრით, რომ მაგალითად მღვდელს არა აქვს უფლება გააქირავოს ეპისკოპოსის ნების გარეშე საეკლესიო ქონება, მიიღოს შემოსავალი ამისგან, დაადოს ეპიტიმიები და სხვ. მისთ. გალობის შესახებ აქ საუბარი არ არის, როგორც ხედავთ. ამდენად ეს კანონი არ გამოდგება იმის საჩვენებლად, რომ ბიზანტიური გალობის შემოღება არ შეიძლება. რადგან მამა გიორგი იმ აზრს იცავს, რომ საქართველოს ეკლესიაში ბიზანტიური გალობა არაკანონიკურია, ბარემ ჩემს აზრს მოგახსენებთ: უწოდო ბიზანტიურ გალობას არაკანონიკური უაზრობაა, არა მგონია არსებობდეს ვინმე, რომელიც იტყვის, რომ ბერძნული ხატები კანონიკურია მხოლოდ საბერძნეთში, ხოლო საქართველოში არაკანონიკურია (ე.ი. ივერიის ღმრთისმშობლის ხატის, პანტანასას, მსწრაფლშემსმენელის და ა.შ. ასლები, საქართველოს ეკლესიებში რომაა დაცული, არაკანონიკურია?). აქ შეიძლება მხოლოდ იმაზე საუბარი, რომ ერთხმიანი გალობა აღარ წარმოადგენს საქართველოს ეკლესიის ტრადიციულ გალობას და ჩვენ ჩვენი ტრადიცია შევიმუშავეთ (კანონიკური, რადგან საკუთარ რვა ხმათა სისტემაზეა დამყარებული. აღარ გვინდა იმის განხილვა, ჩვენი ტრადიცია როდის გამომუშავდა).

[quote]ამ ექსპერიმენტის მოსურნეთა გულშემატკივრებმა საერთაშორისო საინფორმაციო წყაროებითაც კი ცილისმწამებლური ინფორმაცია გაავრცელეს საქართველოს ეკლესიის შესახებ და ჩვენი ეკლესიის კანონიკური გალობის აღდგენის მსურველ სასულიერო პირებსა და საეკლესიო იერარქიას ბრალი დასდეს შოვინიზმში, იზოლაციონიზმში, მსოფლიო ეკლესიასთან დაპირისპირებაში.[/quote]

აი ასეთ ბრალდებას რომ წამოაყენებს კაცი, რამით უნდა გაამყაროს. ჰოდა ველით აბა, რით გამყარდება ეს ბრალდება.

[quote]იგივე საულიერო პირები სათავეში უდგნენ მღვიმევის დედათა მონასტრის დაპირისპირებას თავის ეპისკოპოსთან, თუმცა IV მსოფლიო კრებამ დაადგინა: "თითოეული ქალაქის და სოფლის მონაზვნები უნდა დაემორჩილონ თავიანთ ეპისკოპოსს, შეიყვარონ სიჩუმე... ნურც საეკლესიო და ნურც ამქვეყნიურ საქმეებში ნუ ჩაერევიან და მონაწილეობას ნუ მიიღებენ..." (4).[/quote]

მგონი უკვე ვაჩვენე, რა ზედაპირულად უდგება ხსენებული მიმართვა კანონებს და მათს ინტერპრეტაციას. აღარ შევუდგები იმის განხილვას, რა პირობებში მიღებულ-იქნა ეს კანონი, რა მიზეზით და რის წინააღმდეგ. როდესაც ბრალს სდებ ვინმეს, კონკრეტულად უნდა განიხილო შემთხვევა და არა აბსტრაქტული ლაპარაკით შემოიფარგლო. ისე კითხვა მაქვს: ათონის მონასტრები თვითონ ირჩევენ წინამძღვრებს და ამას მსოფლიო პატრიარქის თანხმობა არ ჭირდება. ეს ეპისკოპოსის მორჩილების დარღვევა არის თუ არა? დავით აღმაშენებლის მიერ ბოძებული სიგელის თანახმად შიომღვიმის მონასტერი გამოყვანილ-იქნა როგორც მცხეთის კათოლიკოსის, ასევე ნებისმიერი ეპისკოპოსის მორჩილებიდან. ეს კანონების დარღვევა არის თუ არ არის? ამაშია საქმე, რომ მთელი მიმართვა რაღაც ზედაპირული არგუმენტებით შემოიფარგლება, მიზანი ერთია, სხვისი ბრალეულობა დაამტკიცონ, და საშუალებას კი მგონი არ დაგიდევს ზოგიერთი.

[quote]ზემოთ ხსენებულ სასულიერო პირთა მრავალი სხვა ანტიკანონიკური ქმედება - სასულიერო აკადემიისა და სემინარიის რექტორატთან შეთანხმების გარეშე სასწავლებელში შესვლა სტუდენტების ზოგიერთი პედაგოგის წინააღმდეგ განწყობის მიზნით;[/quote]

ამ წინადადების აზრს ვერ მივხვდი, მაგრამ მგონი რაღაც ახალ აღმოჩენასთან გვაქვს საქმე კანონისტიკაში

[quote]საქართველოს ეკლესიის წმიდა სინოდის მიერ წმიდანად შერაცხილთა არ აღიარება;[/quote]

კონკრეტულად ვისი? მე ერთი საეჭვო შემთხვევის შესახებ ვიცი, მაგრამ მაგ შემთხვევაში თვით კანონიზაციის კომისიის წევრები არ იყვნენ ერთსულოვანნი. სხვათა შორის, ერთი დეკანოზისგან, რომელიც ამ ჯგუფს სულ არ ეკუთვნის, მომისმენია, რომ რუსეთის პატრიარქ ტიხონის საფლავს ვერ ვცემდი თაყვანსო საქართველოს ეკლესიის მიმართ დამოკიდებულების გამოო. მერე რა? გუჯა, თქვენ მზად ხართ დეკანოზი იოანე ვოსტორგოვი აღიაროთ ახალმოწამედ?

[quote]ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის ცნობილი ხატების "Нечаянная радость", "Умиление" და წმიდა ნინოს ჯვრის ასლების კურთხევაზე მრევლისთვის უარის თქმა;[/quote]

ვინ ჩაიდინა ეს, მოდი იმასაც მოვუწოდოთ და ვკითხოთ, მართლა ჩაიდინა ეს თუ ბანალურ ცილისწამებასთან გვაქვს საქმე. ისე ის ორი ხატი, რათ უნდა მაგას ლაპარაკი, ლათინური მაგალითებითაა ინსპირირებული, თუმცა რუსეთის ეკლესიაში მიღებული არიან. და საერთოდ, ხატს კურთხევა არ ჭირდება, რადგან ეს შეუსაბამობაშია მეშვიდე მსოფლიო კრების დოგმატურ სწავლებასთან ხატთა თაყვანისცემის შესახებ (არგუმენტები იხ. წმ. ნიკოდიმოს მთაწმიდელის პიდალიონში და მიტროპოლიტ პავლე მენევისოღლუს ფუნდამენტურ ორტომიან გამოკვლევაში წმ. მირონის შესახებ). ჩვენში ხატთა კურთხევის წესი ბერძნული ბეჭდური ევქოლოგიონიდან შემოვიდა მე-18 ს. დასაწყისში (ხატი მირონის ცხებით იკურთხებოდა), ხოლო მე-19 ს.-ში რუსული პრაქტიკის თანახმად ხატთა წყლის პკურებით კურთხევაზე გადავედით. მაგრამ საქართველოში ხომ სხვა პლანეტაა ღმრთისმეტყველებასა და ლიტურგიკაში.

[quote]აგრეთვე აღსარების გარეშე მრევლის ზიარების პრაქტიკის დანერგვა.[/quote]

აქ ორი საკითხია: ზიარების სიხშირე და ზიარების წინ აღსარების თქმის აუცილებლობა. არც ჩვენი საღმრთისმსახურო წიგნები და არც კანონიკური ძეგლები არ მიუთითებენ ზიარებისა და აღსარების საიდუმლოს ერთად შესრულების აუცილებლობაზე. ეს არც არის საბერძნეთის ეკლესიის პრაქტიკაში და ჩვენშიც რუსეთის გავლენის გამოა შემოსული (მგონი დროა რუსოიდებზე დავიწყოთ საუბარი ). ზოგადად ამ საკითხზე მამა თეიმურაზ ჩაჩიბაიას დაწერილი აქვს პატარა ბროშურა სხვადასხვა წმ. მამების არგუმენტებზე დაყრდნობით, ასევე ძალზედ კარგი იქნებოდა წმ. მაკარი ნოტარასის და წმ. ნიკოდიმოს მთაწმიდელის წიგნის გაცნობა, და არა საკუთარი უსუსური არგუმენტების ძიება. კითხვა მაქვს, მამა გიორგი და სხვა მღვდლები ყოველ წირვაზე ეზიარებიან? კი, არა? და ყოველი წირვის წინ ამბობენ აღსარებას? ნუ მაცინებთ ერთი. სამღვდელოებამ კარგად იცის, რომ მღვდლები მაშინ ამბობენ აღსარებას, ვისაც როდის მოუხდება და ვინც როდის მოახერხებს. იოანე ოქროპირი კი გვეუბნება, რომ ზიარებისას მღვდელსა და უბრალო მორწმუნეს შორის არავითარი განსხვავება არ არის.

[quote]ყოველივე ამას ჩვენს ეკლესიაში შემოაქვს შფოთი, უთანხმოება, დაპირისპირება.[/quote]

კონკრეტულად სხვის დაბრკოლებას რაც შეეხება, წმ. მაკარი და წმ. ნიკოდიმოსი პირდაპირ გვეუბნებიან, ზიარების საკითხის შემთხვევაში ამას ნუ მიაქცევთ ყურადღებას, ეს საერთოდ არგუმენტი არ არისო. ეს და მსგავსი საკითხები დეტალურად აქვთ ახსნილი და ჯობია ალბათ წიგნი წაიკითხოთ, მითუფრო, რომ მისი ქართული თარგმანიც არსებობს. ისე კი ზიარების ამბავში ალავერდს კანუდოსელთან ვარ

[quote]ჩვენ ვიცით, რომ თქვენ, თქვენო უწმინდესობავ, არაერთხელ შეაგონეთ სასულიერო პირები, მაგრამ ისინი, მიუხედავად ამისა, აგრძელებენ თავიანთ ანტიკანონიკურ ქმედებას, აწყობენ ფარულად კრებებს, სახავენ ახალ გეგმებს.[/quote]

მგონი მელ გიბსონის ფილმი რომაა, შეთქმულების თეორია, იმას ვუყურებ

[quote]ერთ-ერთი ბოლო საკითხი, რომლის წამოწევას აპირებენ დეკანოზ თეიმურაზ ჩაჩიბაიას მრევლის გამართლების მიზნით, არის მრევლის უფლებების ე. წ. დაცვა ეპისკოპოსისაგან, რაც სრულიად უცხოა ეკლესიისათვის და თვითნებურობის ახალ ტალღას გამოიწვევს. მოციქულთა 31-ე კანონი ამგვარი ქმედებების შესახებ ამბობს: "თუ მღვდელი შეურაცხყოფს თავის ეპისკოპოსს, ცალკე მოაწყობს კრებას, აღმართავს სხვა საკურთხეველს და არ დაემორჩილება ეპისკოპოსს სიმართლითა და კეთილმსახურებით, იგი უნდა განიკვეთოსროგორც ძალაუფლების მოყვარე, რადგანაც მოძალადეა... ეს ასე მოხდეს ეპისკოპოსის მისდამი მიმართული ერთი, ორი და სამი თხოვნა-ვედრების შემდეგ".[/quote]

კიდევ ერთი ზედაპირული არგუმენტი. რა ცალკე საკურთხევლის აღმართვაზეა საუბარი? არადა კანონში კერძოშესაკრებლის მოწყობის შესახებაა საუბარი რეალურად. ეს უეჭველად ჩანს ამ კანონის ავტორიტეტულ კომენტატორთა განმარტებიდან:

ზონარა. Порядок поддерживает небесное и земное. Итак, повсюду должно быть сохраняемо благочиние и особенно у церковных; и как пресвитеры, так и прочие клирики должны быть в подчинении у епископа. Если же какой пресвитер, не обличив судом собственного своего архиерея ни в чем, - ни в том, будто он прегрешает против благочестия, ни в том, будто он делает другое что нибудь против долга и правды, но по собственному любоначалию составить противозаконное сборище, отдельно устроить церковь, создать алтарь и на нем будет священнодействовать, такового правило повелевает извергнуть, - и его и вместе с ним собирающихся клириков, а мирян отлучить. Но правило хочет, чтобы и епископы не были скоры на наказание, почему и не тотчас повелевает подвергать осуждению, но трижды убеждать составляющих таковыя незаконные собрания оставить их бесчинное предприятие, и осуждать тогда, когда они упорно пребывают в сем. А гангрского собора 6-е правило тех, которые, без ведома своего епископа, не в кафолической церкви, а особо устрояют собрания, подвергает и анафеме. Подобно и 10-е правило карфагенского собора.

არისტინე. Отделившийся от епископа без вины и устроивший другой алтарь, будет лишен сана вместе с принявшим его. Если кто осудил собственного епископа без вины, - то есть, когда тот не погрешил против благочестия, ни против справедливости, - отдельно устроил собрание народа и соорудил другой алтарь, таковый должен быть извержен, и сам – как любоначальный, и те клирики, которые последовали за ним. Впрочем, это должно последовать, если он не обращается после того, как дважды и трижды увещевал его епископ.

ვალსამონი. В каждом городе клирики и миряне должны подчиняться местному епископу, с ним собираться и участвовать в церковных молитвах, если не обличат его судом как нечестивого, или несправедливого. Ибо тогда, если и отделятся от него, не будут осуждены. Но кто поступит вопреки сему, без достаточного основания отделиться от своего епископа и устроит особое церковное собрание, тот, если это клирик, должен быть извержен как любоначальный, а если мирянин, должен быть отлучен. Впрочем, по определению сего правила, это должно последовать после первого, второго и третьего увещания. Прочти также 6-е правило гангрского собора и 10-е карфагенского. Опираясь на это правило и на другие, подобные по содержанию, местные митрополиты и епископы негодуют против тех, которые домогаются учреждения патриарших ставропигий в их пределах. Посему некоторые из них и притом многократно обращались к царям и патриархам с просьбами отменить дарование патриарших ставропигий и подающие о том просьбу вселенскому патриарху, их самих не удостаивают и слова. Но таковые просители не были удовлетворены. А когда просящие отмены ставропигий просили принести им правила, дозволяющие выдачу таких ставропигий, то со стороны святейшей великой церкви прямо отражено было нападение их (т. е. митрополитов и епископов) указанием на долговременный церковный, неписанный обычай, который с незапамятных времен и поныне имеет в церкви силу правил. Заметь, что настоящее апостольское правило определяет, что клирики без опасности могут отделяться от своих епископов, если обличат их судом как нечестивых, или несправедливых. Обвинение в несправедливости есть новое. Другим же способом, хотя бы худший из всех был епископ или священник, никто не должен отделяться от них, а более должен верить, что через самого грешного священника или епископа подается освящение, ибо не всех Бог рукополагает, говорит Златоуст, но через всех действует. Прочти также толкование Златоуста на второе послание к Тимофею, и 13-е правило собора в храме святых Апостолов.

ვალსამონის სხვა განმარტება. После написания толкования на настоящее правило я имел разговор с некоторыми из архиереев, негодующих на патриаршие ставропигии и утверждающих, якобы они посылаются в их пределы в противность правилам, и пришел к мысли, что это делается справедливо и с правилами согласно, и что напрасно местные епископы порицают устроение ставропигий; ибо Божественными правилами область дана не митрополиту, не архиепископу и не епископу, но все области четырех стран вселенной разделены между пятью патриархами; почему в сих областях и имена их возносятся всеми епископами их. И это ясно из 6 и 7 правил первого собора, также из 2 и 3 правил второго собора, которыми определяется, что патриарх александрийский имеет своею областью весь Египет, Ливию и Пентаполь; антиохийский – Сирию, Месопотамию и Киликию, а прочие патриархи – другие округи (диоцезы). Посему по силе указанных правил, имея право рукоположений в определенных для них округах, имея право суда над архиереями, управляющими в сих округах и подвергая их наказаниям по правилам, патриархи по праву могут и ставропигии давать в их города и области, а так же невозбранно брать себе их клириков, сколько захотят. Но при всем том никому из патриархов не дозволяется посылать свои ставропигии в область другого патриарха, ни присвоить себе его клирика, дабы не происходило смещения прав в церквах.

მეზარება ახლა ამ ყველაფრის თარგმნა. ერისა და ეპისკოპოსის ურთიერთობა ვრცელი საკითხია, რომელზეც ახლა საუბარი არ ეგების. ისე კი ზოგადად ეპისკოპოსი არის მრევლის მამა და მწყემსი, და არა დიქტატორი (მამის კარგი მაგალითია ჩვენი უწმიდესი), და მრევლი არ არის ბალასტი, რომელზეც ასფალტი უნდა დააგო და ზედ იარო. აქ სიფრთხილეა საჭირო, რომ არც პროტესტანტიზმში ჩავარდე და არც დიქტატორი-ეპისკოპოსის თეორია მოიგონო. მეტს არაღ გავაგრძელებ, მითუფრო, რომ ამ საკითხზე ვრცელი ნაშრომები არსებობს.

[quote]უწმინდესო, ვწუხვართ, რომ ჩვენი ქრისტესმიერი ძმები და თქვენი სულიერი შვილები, თქვენ მიერ ხელდასხმულნი, მათთვის მონიჭებულ ძალაუფლებას მიმართავენ ეკლესიაში არა მშვიდობისა და ერთობის დამკვიდრებისათვის, არამედ შფოთის, გაყოფისა და დაპირისპირებისათვის. მათი თქმით, ისინი იბრძვიან ეკლესიის კეთილდღეობისა და წარმატებისათვის, სიმართლისა და სიწმინდისათვის. მაგრამ, სამწუხაროდ, მათი ქმედება მიმართული არის არა ცალკეული, კერძო, ზოგიერთი სასულიერო პირის თუ ეკლესიის მსახურის მიერ დაშვებული შეცდომისა და ნაკლოვანებების აღმოსაფხვრელად, არამედ საეკლესიო იერარქიისა და საეკლესიო კანონიკური წყობის წინააღმდეგ. სიტყვის და საქმის ამგვარი გაუკუღმართება და დაპირისპირება ხიბლის მდგომარეობისათვის არის დამახასიათებელი, რაც დამღუპველია, როგორც სასულიერო პირთათვის, ასევე მათ სიტყვას აყოლილი მრევლისათვის.[/quote]

ზოგადი და არაფრისმომცემი საუბარი სხვისთვის დაუსაბუთებელი ბრალდების წაყენებით. მთელი მიმართვა ასეთია, სამწუხაროდ.

[quote]თბილისის სიონის საპატრიარქო ტაძრის წინამძღვარი, პროტოპრესვიტერი გიორგი გამრეკელი და მცხეთა - თბილისის ეპარქიის 39 სასულიერო პირის ხელმოწერა.[/quote]

გუჯა, ხელმოწერების სრული სია დადეთ, გთხოვთ. მაინტერესებს, არის თუ არა ამ სიაში მღვდლობაში მეორე ცოლმოყვანილი ერთი დეკანოზი. წმ. მოციქულთა ოცდამეექვსე კანონის და მისი კომენტარის თანახმად ("რომელნიცა მღდელობად მოვიდოდინ უქორწინებელნი, უბრძანებთ, რაჲთა ენებოს თუ ქორწინებაჲ, წიგნის-მკითხველთა ხოლო იქორწინონ და მგალობელთა") ასეთი მღვდლის მღვდლად გაჩერება არ შეიძლება. ამასთანავე მაინტერესებს, როგორ მოხდა, რომ ერთ ეპარქიაში ერთი მღვდელმთავარი მრევლმა გარკვეული მიზეზების გამო არ შეუშვა ეკლესიაში და საქმე მღვდელმთავრის სხვა ეპარქიაში გადაყვანით დამთავრდა.

[ზებედე]

სოტირის აღარ გამოგყვები, სიმართლე გარკვეულწილად ყველამ იცის რა ხარვეზებიც იყო, მე დავდე ეს წერილი და ამის გამო ნუ გაღიზიანდებით, და თავდაცვას თავდასხმით ნუ უპასუხებთ.

1.მოგვახსენეთ რა მიზეზი იყო მამა მიქაელ ბოტკოველის ტაძარში არ შეშვება.

2. რატომ გამოუცხადა ამ სამღვდელოებამ ტყუილად პატრიარქს თანადგომა, რა "ჩაიდინა" მრევლმა ალექსანდრიის პატრიარქის სტუმრობის დროს?

3. რა მიზეზის გამო არ შეუშვა მრევლმა მღვდელმთავარი და ვინ არის ის?


ისე, ნუ უარყოფ რამოდენიმე ფაქტს, მაგ: ვეშაპომ და ჯამბაკურმა პირადად ნახეს როგორ ჩაუკეტეს დედებმა ჭიათურაში მეუფეს კარები საგალობლების გამო, და დღემდე რომაა ამაზე კამათი შენც კარგად იცი!

[მნათე]

ახლიდან დაიწყო სისულელეეები გუჯა ცოტა რბილად

[კანუდოსელი]

ერთში უდაოდ მართალია სოტირისი: ზიარების აღსარებასთან უპირობო მიბმა არ არის ისტორიული და ტრადიციული, პირიქით, საკმაოდ არატრადიციული სწორედ დღევანდელი პრაქტიკაა, როდესაც ელიტარულად ცხადდება მღვდელი, ეზიარება ყოველ კვირას და ამისი საშუალება ხშირად არა აქვს უბრალო მორწმუნეს, რადგან უაზრო მომზადების რიტუალების შესრულებას სთხოვენ და ეს მაშინ, როცა ლიტურგიაზე ცხადდება: "ყოველნი" რაც თუნდაც იმაზე მიუთითებს, რომ გამონაკლისი არა მაზიარებელი უნდა იყოს, არამედ პირიქით.

ახლა მეორე საკითხია, შფოთის ფაქტორი, მე არ ვიცი ნამვილად შფოთი ვის შემოაქვს ამ თემაზე, და თუ ზიარება აღსარების გარეშე შფოთისთვისაა, მაშინ გამრეკელი მართალია...თუმცა მე საკითხში არ ვარ ჩახედილი.

[მარიამი]

რამდენად მიზანშეწონილია ყველა წესის პირდაპირ გადმოტანა წინა საუკუნეებიდან, ვერ გეტყვით, მაგრამ ზიარების აღსარებაზე მიბმა დღესდღეობით არის პატრიარქის კურთხევა. ამიტომ, გალობის არ იყოს, ურჩობის ცოდვაშია ყველა, ვინც ამ წესს სხვანაირად აღასრულებს.