დეპრესია - სევდიანი ადამიანი პარამეტრები

[marine]

"კვლევა: ადამიანები, რომლებიც დილით ადრე იღვიძებენ, დეპრესიით 23 პროცენტით იშვიათად ავადდებიან.

ადამიანები, რომლებიც დილით ადრე იღვიძებენ და ცხოვრების წესითა და ფსიქოტიპით ეგრეთწოდებული დილის ადამიანები არიან, დეპრესიით 23 პროცენტით იშვიათად ავადდებიან. ასეთია ამერიკის შეერთებული შტატების მეცნიერების უახლესი დასკვნის შედეგი. აღნიშნულ ინფორმაციას სამედიცინო პორტალი ჯამა საიქი ათრია ავრცელებს. კვლევასთან დაკავშირებით ნიუ-იორკ თაიმსს ინტერვიუ მისცა კვლევის ერთ-ერთმა ავტორმა პროფესორმა თილ რენებერკმა"

[marine]

"კიდევ ერთი მიზეზი, რომლის გამოც ადრე უნდა ადგეთ არის ნერვული სისტემა, რადგან იმ ადამიანებს, რომლებიც ადრე იღვიძებენ, ნაკლებად აწუხებთ დეპრესია, ნევროზი და ნერვული სისტემა მოწესრიგებული აქვთ"

[marine]

"ეს ამბავი კი ჩემი ბენზინგასამართ სადგურზე მუშაობისას მოხდა: დიდი განსაცდელი მედგა, რამაც დეპრესიამდე მიმიყვანა. ღამის პირველი საათი იქნებოდა, ტელეფონზე, მამა იოსების [ბურჯანაძე] ფოტო გავხენი და ვთხოვე: მამაო, ცუდად ვარ და შენი დახმარება მჭირდება, გთხოვ, მოდი, მწამს, შენი მოსვლით ყველაფერი მოგვარდება-მეთქი, შემდეგ სკვნილზე ვიწყე ლოცვა, თან იქვე ვტრიალებდი.

ღამის სამი საათი იქნებოდა, თეთრი ნივა რომ შემოვიდა, რომლიდანაც მამა იოსები გადმოვიდა, არაფერი მითქვამს, ისე ჩამიკრა გულში, ცოტა ხნით დარჩა ჩემთან, ისე პრობლემაც მოგვარდა და ჩემი დეპრესიაც უკვალოდ გაქრა"

[marine]

"აღსანიშნავია მეორე მსგავსი შემთხვევაც: ომის შემდეგ, 1946 წელს მატრონას [მოსკოველი] მიუყვანეს ერთი მაღალი მდგომარეობის ქალი, რომელსაც ქმარი ფრონტზე დაღუპვოდა, ერთადერთი ვაჟიშვილი კი გონებაშეშლილი ჰყავდა; თავად ეს ქალბატონი, რა თქმა უნდა, უღმერთო იყო. შვილის განკურნვა მას ყველგან ეცადა, რუსეთშიც, ევროპაშიც, მაგრამ უშედეგოდ. მან უთხრა მატრონას: "მე თქვენთან სასოწარკვეთის გამო მოვედი, წასასვლელი აღარსად მაქვს!" მატრონამ ჰკითხა: "უფალმა რომ მოგირჩინოს შვილი, ირწმუნებ ღმერთს?" ქალმა მიუგო: "მე არ ვიცი, როგორ უნდა ვირწმუნო!" მაშინ მატრონამ წყალი მოატანინა და ხმამაღლა დაიწყო მასზე ლოცვა. მერე მიაწოდა ეს წყალი ქალს და უთხრა: "გაემგზავრე ახლა კაშჩენკოში (ფსიქიატრიული საავადმყოფო მოსკოვში) და მოელაპარაკე სანიტრებს, რომ მაგრად გააკავონ შენი ვაჟიშვილი, როცა გამოგიყვანენ". ის გაიბრძოლებს, შენ კი ეცადე თვალებში შეასხი წყალი და აუცილებლად მოახვედრე პირშიც!" რამოდენიმე ხნის შემდეგ ეს ქალი კვლავ მოვიდა მატრონასთან, მის წინაშე მუხლებზე დაეცა და ასე გადაუხადა მადლობა შვილის განკურნებისთვის. მართლაც, ყველაფერი ისე მომხდარიყო, როგორც მატრონამ უთხრა: როცა ქალი საავადმყოფოში მივიდა და ვაჟიშვილი დარბაზში გამოიყვანეს, მან ყვირილი დაიწყო: "დედა, გადააგდე ეგ, ჯიბეში რომ გიდევს, ნუ მტანჯავ!" ქალს ჯიბეში მატრონას მიერ გამოტანილი პატარა ბოთლით წყალი ედო. გაოცებაც ვერ მოასწრო, - საიდან გაიგო რა მაქვს ჯიბეშიო, რომ ბიჭმა სასტიკად გაიბრძოლა, ძლივსღა აკავებდნენ; დედაც სასწრაფოდ მიეჭრა და წყალი პირისახეში შეასხა, პირშიც მოახვედრა, და მაშინ, ანაზდად, ბიჭი დამშვიდდა, მზერა ნათელი გაუხდა და თქვა: "რა კარგია!" მალე ის ჯანრმთელი გაწერეს საავადმყოფოდან..."

[marine]

"აღსანიშნავია მეორე მსგავსი შემთხვევაც: ომის შემდეგ, 1946 წელს მატრონას [მოსკოველი] მიუყვანეს ერთი მაღალი მდგომარეობის ქალი, რომელსაც ქმარი ფრონტზე დაღუპვოდა, ერთადერთი ვაჟიშვილი კი გონებაშეშლილი ჰყავდა; თავად ეს ქალბატონი, რა თქმა უნდა, უღმერთო იყო. შვილის განკურნვა მას ყველგან ეცადა, რუსეთშიც, ევროპაშიც, მაგრამ უშედეგოდ. მან უთხრა მატრონას: "მე თქვენთან სასოწარკვეთის გამო მოვედი, წასასვლელი აღარსად მაქვს!" მატრონამ ჰკითხა: "უფალმა რომ მოგირჩინოს შვილი, ირწმუნებ ღმერთს?" ქალმა მიუგო: "მე არ ვიცი, როგორ უნდა ვირწმუნო!" მაშინ მატრონამ წყალი მოატანინა და ხმამაღლა დაიწყო მასზე ლოცვა. მერე მიაწოდა ეს წყალი ქალს და უთხრა: "გაემგზავრე ახლა კაშჩენკოში (ფსიქიატრიული საავადმყოფო მოსკოვში) და მოელაპარაკე სანიტრებს, რომ მაგრად გააკავონ შენი ვაჟიშვილი, როცა გამოგიყვანენ". ის გაიბრძოლებს, შენ კი ეცადე თვალებში შეასხი წყალი და აუცილებლად მოახვედრე პირშიც!" რამოდენიმე ხნის შემდეგ ეს ქალი კვლავ მოვიდა მატრონასთან, მის წინაშე მუხლებზე დაეცა და ასე გადაუხადა მადლობა შვილის განკურნებისთვის. მართლაც, ყველაფერი ისე მომხდარიყო, როგორც მატრონამ უთხრა: როცა ქალი საავადმყოფოში მივიდა და ვაჟიშვილი დარბაზში გამოიყვანეს, მან ყვირილი დაიწყო: "დედა, გადააგდე ეგ, ჯიბეში რომ გიდევს, ნუ მტანჯავ!" ქალს ჯიბეში მატრონას მიერ გამოტანილი პატარა ბოთლით წყალი ედო. გაოცებაც ვერ მოასწრო, - საიდან გაიგო რა მაქვს ჯიბეშიო, რომ ბიჭმა სასტიკად გაიბრძოლა, ძლივსღა აკავებდნენ; დედაც სასწრაფოდ მიეჭრა და წყალი პირისახეში შეასხა, პირშიც მოახვედრა, და მაშინ, ანაზდად, ბიჭი დამშვიდდა, მზერა ნათელი გაუხდა და თქვა: "რა კარგია!" მალე ის ჯანრმთელი გაწერეს საავადმყოფოდან..."

[marine]

"თუ ვინმეს ნერვული ან ფსიქიკური პრობლემები აქვს და ეკლესიას მოაშურა, ეკლესია დახმარების ხელს მათაც უწვდის. ფსიქოლოგთა და ფსიქიატრთა ღვაწლი დასამცირებელი არ არის, მაგრამ ეკლესიას ბევრი ისეთი პიროვნება დაუბრუნებია საზოგადოებისათვის, რომელთაც ოფიციალური მედიცინა შეურაცხადს, ხალხი კი გიჟს უწოდებს (ამისი არაერთი მაგალითის გახსენება შეგვიძლია)"

[marine]

" - დიახ, 2020 წლის თებერვალში უწმინდესის მოწოდებითა და კურთხევით თბილისის სახელმწიფო სამედიცინო უნივერსიტეტში დავიცავი სადოქტორო დისერტაცია თემაზე "რელიგიისა და მენტალური ჯანმრთელობის ურთიერთმიმართების საკითხები ქართული მართლმადიდებელი ეკლესიის მრევლში". მართლაც, ღირებული კვლევაა, რადგან თვალნათლივ გამოჩნდა, როგორ მოქმედებს რელიგია ადამიანის მენტალურ ჯანმრთელობაზე, ამ შემთხვევაში - შფოთსა და დეპრესიაზე.

ეკლესიამ და მორწმუნე ადამიანმა ისედაც იცის, როგორ მოქმედებს სულიერი ცხოვრება პიროვნებაზე, მაგრამ რაც ნათელია მორწმუნებისათვის, საზოგადოების გარკვეული ნაწილისთვის საჭოჭმანო და ძნელად გასაგებია. მორწმუნე ადამიანთა რწმენის ხარისხიდან გამომდინარე, მეტად საინტერესო და საგულისხმო მაჩვენებელი გამოიკვეთა: რესპოდენტთა 53 პროცენტს საერთოდ, არ აქვს შფოთი და დეპრესია. მიუხედავად რთული და დაძაბული ცხოვრებისა, დეპრესია არც მეორე ჯგუფში აღინიშნება, რადგან მათ ღმერთთან და ეკლესიასთან ურთიერთობის სიხარული აქვთ შენარჩუნებული. სხვებს შეიძლება არ ჰქონდეთ რაღაც დიდი სიხარული, მაგრამ არც გამოკვეთილი დეპრესია აღენიშნებათ, რადგან თუნდაც ის მინიმალური რწმენა, რომელიც აქვთ, იცავს მათ შიშისა და შფოთისაგან"

/დეკ. კონსტანტინე გიორგაძე/

[marine]

"ეს იყო სემინაირაში სწავლის წლებში (1947-48). "კიბე" ადრეც მქონდა წაკითხული და სწავლამდეც გავცნობოდი მის შინაარს.

ერთხელ აღმოვჩნდი განსაკუთრებული მორალური აშლილობის მდგომარეობაში (ბუნებრივი მიზეზების გამოისობით თუ ეშმაკისგან მოგვრილი განსაცდელის გამო). სულიერმა ძალებმა თითქოს მთლიანად მიმატოვეს. დეპრესიამ, სიძაბუნემ, უძლურებამ მოიცვა მთელი ჩემი არსება. მე, როგორც ამბობენ, საკუთარ თავს აღარ ვეკუთვნოდი. გაკვეთილები საერთოდ არ შემდიოდა თავში; უდიდესი ძალისხმევის ფასად მიჯდებოდა, მეიძულებინა საკუთარი თავისთვის წიგნთან დაჯდომა და, თუ ეს გამომდიოდა კიდეც, მაინც, წაკითხულს ვერ აღვიქვამდი. ეს მტანჯველი-უსიცოცხლო მდგომარეობა, მახსოვს, მინიმუმ სამი დღე გაგრძელდა. ვცდილობდი წიგნების წაკითხვას, რომ ერთგვარი სულიერი წონასწორობა მომეპოვებინა, ეკლესიაშიც ვლოცულობდი და მარტოც, ქუჩაში გამოვდიოდი, რომ სუფთა ჰაერი მესუნთქა - ყველაფერი ამაო იყო, შინაგანი ქაოსი, გარეგნული უძლურება, პირქუში უსიცოცხლობა კვლავ საფლავის ქვასავით მაწვა სულზე.

მაგრამ შემდეგ ერთ-ერთმა სემინარიელმა (ახლა ის უკვე მღვდლად მსახურობს მოსკოვის მახლობლად ერთ-ერთ სამრევლოში), თითქოს ზეგარდამო შთაგონებით, მომიტანა მცირე ზომის წიგნი და შემომთავაზა მისი წაკითხვა. ეს იყო "კიბე". განვმარტოვდი და წიგნს ჩავუღრმავდი. და რა მოხდა... სიტყვებს რომ შევავლე თვალი, ნელ-ნელა ვიგრძენი, რომ ჩემს გულში, ამ დრომდე ცოცხალ-მკვდარსა და გაქვავებულში, თითქოს რაღაც ცოცხალი ნაკადი შემოდიოდა. ეს ნაკადი (ღვთის მადლი) თანდათან ავსებდა მას, რომელიც, აქამდე ღატაკი და უმადლო, თითქოს დარბილდა და ცვილივით დადნა, სინანულის, შემუსვრილებისა და განახლების უხვ ცრემლებად გადმოიღვარა. იგი ხელახლა იშვა სიცოცხლისთვის, კვლავ ცოდვის წინააღმდეგ ბრძოლაში ღვაწლისათვის.

რა თქმა უნდა, მე შორს ვარ იმ აზრისგან, რომ "კიბეს" ისეთი განსაკუთრებული ძალა მივაწერო, როგორიც, მაგალითად, ღვთის სიტყვას აქვს თავის თავში, მაგრამ მიუხედავად ამისა, უეჭველად მიმაჩნია (როგორც ფიქრობს ასევე ეკლესია), რომ "კიბეში", ისევე როგორც წმინდა მამების სხვა ქმნილებებში, არის მადლი, რომელსაც შეუძლია სულის გათბობა, სინანულამდე მიყვანა და ახალი სიცოცხლისთვის ხელახლა შობა".

[marine]

"კიდევ ერთი რამ, რაც სევდიან ადამიანს შეიძლება დაეხმაროს, არის შრომა, ცხოვრებისადმი ინტერესი. ბაღი, მცენარეები, ყვავილები, ხეები, აგარაკი, სიარული, ბუნებაში გასეირნება - ყველაფერ ამას ადამიანი უმოქმედო მდგომარეობიდან გამოჰყავს და ახალ ინტერესებს აღუძრავს, რადგან ეს საშუალებები წამალივით მოქმედებს. ძალიან კარგია, დავკავდეთ ხელოვნებით, მუსიკით და ა.შ. თუმცა ყველაზე დიდ მნიშვნელობას ეკლესიას, მსახურებებს, წმინდა წერილის შესწავლას ვანიჭებ. ღვთის სიტყვის შესწავლით ადამიანი იკურნება ისე,რომ ვერც კი აცნობიერებს ამას"

/წმ. პორფირი კავსოკალიველი/

[marine]

"ცნობისათვის, რომ იცოდეთ, კუჭის წყლულიც ნევროზისგან წარმოიქმნება. ითრგუნება რა სიმპათიკური სისტემა, იკუმშება, ევნება და ასე წარმოიშობა წყლული. ერთხელ, ორჯერ, სამჯერ, სულ დაძაბულობა, სულ მწუხარება, სულ დარდი და შფოთი, ჰოპ! წყლული. წყლული ან კიბო, გააჩნია. როდესაც ჩვენს სულში არეულობაა, ეს გავლენას ახდენს სხეულზე და ჯანმრთელობა გვერყევა"

/წმ. პორფირი კავსოკალიველი/

[marine]

"როდესაც ადამიანი არასწორად იწყებს სულიერ ცხოვრებას ან ამძიმებს რაიმე მემკვიდრეობითი, მაშინ ის ხედავს, როგორ ეცხადება მას ეშმაკი, იწვევს ხმაურს და ა.შ. ზოგჯერ შეიძლება ადამიანს შიზოფრენიაც კი დაემართოს. შიზოფრენიით დაავადებულებზე გავლენას ახდენს მათ წინაპრების წარსული ცხოვრება"

/წმ. პორფირი კავსოკალიველი/

[marine]

"მეცნიერულმა კვლევებმა დაასაბუთა, რომ შურისა და სიძულვილის შეგრძნების შედეგად ადამიანის თავის ტვინში ვითარდება ისეთი ბიოქიმიური ძვრები, რომლებიც აფერხებს ნერვული სისტემის უჯრედების მუშაობას. ადამიანის ქცევაში ეს იმით ვლინდება, რომ ის კარგავს სიმშვიდეს, ხდება ზედმეტად გაღიზიანებული, დეპრესიული"

/ციცინო სუქნიძე, ბიოლოგიის დოქტორი, ნეირო-ფიზიოლოგი/

[marine]

"დახეული ტანსაცმლითა და ნახევრად შიშვლად ქუჩაში სიარული სწორედ ფსიქიკური დაავადების ადრეული სტადიის გამოვლინებაა. ეს ძალიან საშიში მოვლენაა. ამ დაავადების განვითარებაში დიდი წვლილი მიუძღვის ინფორმაციულ გადატვირთვასა და ყოფა-ცხოვრებაში ხელოვნური ქიმიური ნივთიერებების გამოყენებას. თანამედროვე გარემოს პირობებში დიდი სულიერი და ფიზიკური შრომისა და ღმერთის შეწევნის გარეშე ფსიქიკური სიჯანსაღის შენარჩუნება შეუძლებელია"

/ციცინო სუქნიძე, ბიოლოგიის დოქტორი, ნეირო-ფიზიოლოგი/

[marine]

"სამწუხაროდ, მღვდლად ხელდასხმიდან ათ წელიწადში პანაგი [ხუცესი] ნერვულად მძიმედ დასნეულდა, - ხან საკუთარ თავზე კონტროლს კარგავდა და რაც ხელში მოხვდებოდა, ყვირილით ისროდა გარეთ, გონს მოსული კი ამ ჭირს საკუთარ ცოდვებს უკავშირებდა.

ამგვარი შეტევები თავიდან ორ-სამ წელიწადში ერთხელ ემართებოდა, გარდაცვალებამდე მცირე ხნით ადრე კი - ყოველ წელიწადს, უკანასკნელი ხუთი წელი საწოლს მიჯაჭვულმა გაატარა.

თუმცა, ღვთივ ნაბოძები სულიერი მადლი არ დაუკარგავს, ადამიანებსაც ძველებურად უყვარდათ და უწყოდნენ, რომ მისი სენაკის კარი მუდამ ღია იყო.

ღირსმა მამამ 1888 წლის 7 ივნისს მშვიდობით შეჰვედრა სული უფალს"

[marine]

"ერთ-ერთი მართლმადიდებელი ფსიქიატრი აღნიშნავს, გავრცელებულ ფსიქიკურ დაავადებათა 60 პროცენტს დეპრესია წარმოადგენს და ხშირად მათ სულიერი წარმოშობის დაღი ატყვია"

[marine]

"როგორც უკვე ითქვა ეკლესიურ მიდგომაში ფსიქიკურ აშლილობათა მიმართ ხშირად ფიგურირებს მოციქულ პავლეს სიტყვები: "სხეული გადაეცეს სატანას, რათა სული გადარჩეს".

/დეკ. დავით ციცქიშვილი/

[marine]

"ნევროზი ფსიქიატრიის ერთ-ერთი ყველაზე დიდი პრობლემაა, მაგრამ კარგი იქნება, თუ იგი გაშუქდება მართლმადიდებლურ-ფსიქოლოგიური კუთხითაც. დღეს ისე არის გავრცელებული ეს დაავადება, რომ მის შემსწავლელ სპეციალისტთა წრეში ასეთი სევდიანი ხუმრობაც კი გვხვდება: "ის კი არ უნდა იკითხო, გაწუხებს თუ არა ნევროზი, არამედ თუ მისი რა სახე გაქვს." უნდა ითქვას ის, რომ ხშირად ამ ნერვიულ აშლილობას არაეკლესიური ცხოვრების წესი, ცნობიერება განაპირობებს და ვინც თავისი ყოფის მართლმადიდებლური ნირით გამოირჩევა, ცდილობს იცხოვროს უფლისთვის სათნოდ, დაიცვას ეკლესიური წესები, რაც შეიძლება ერიდება ცოდვას, მას ნევროზი არ დაემარეთება, ან თუ უკვე აქვს, ადრე თუ გვიან აუცილებლად განიკურნება მისგან"

/დეკ. დავით ციცქიშვილი/

[marine]

"დეპრესიაში, სასოწარკვეთილებაში მყოფთათვის, როგორც რელიგიური, ისე ფსიქოლოგიური დახმარების ერთ-ერთი საშუალებაა იმ ადამიანთა წარმოდგენა, რომლებიც უარეს ყოფაში იმყოფებიან"

/დეკ. დავით ციცქიშვილი/

[marine]

"ხშირად ფსიქიატრები ნევროზის კიდევ ერთ ფორმას - მის დეპრესიულ სახესაც გამოყოფენ. დ. ავდეევი წერს: "დეპრესიულ ნევროზს ხშირად ცხოვრებისეული სიძნელეები უწყობს ხელს. ადამიანს გუნება უფუჭდება, არაფერი ახარებს. ზოგჯერ კი ყველაფერს წყობიდან გამოყავს, ყველაფერი აღიზიანებს. მოიცავს სევდა, სასოწარკვეთა, მწუხარება, გარემოს ხედავს მუქ ფერებში. ხშირად ეს იმიტომ ხდება, რომ მისი ცხოვრება წარიმართა არა ისე, როგორც მას წარმოედგინა, არამედ სულ "სხვა სცენარით", სურვილები არ განხორციელდა, ადგილი ჰქონდა კონფლიქტს, ბევრჯერ აყენინეს"

/დეკ. დავით ციცქიშვილი/

[marine]

"მისი სიცოცხლის ბოლო წლებში ერთი ახალგაზრდა მივიდა მამა პაისთან [ათონელი]. იგი დეპრესიას დაეთრგუნა და არანაირი წამალი არ შველოდა. მამა პაისს ბევრი არაფერი უთქვამს, მხოლოდ ორი სიტყვა. ახალგაზრდა სრულიად შეცვლილ ადამიანად ქცეული წავიდა მისგან"