მემთვრალეობა პარამეტრები

[marine]

"ნუ მოიძულებ ღვინოს, არამედ მოიძულე მემთვრალეობა!"

/წმ. იოანე ოქროპირი/


ვისაც მემთვრალეობის ცოდვის დაძლევა გსურთ, წაიკითხეთ ქვემოთ:



"ერთხელ ყაზარმაში ჩაფიქრებული ვიჯექი. უცებ ეკლესიისთვის შემოწირულობის წიგნით ვიღაც მონაზონი შემოვიდა. ვისაც რამდენიც შეეძლო, მისცეს. ის მომიახლოვდა და მკითხა:

- რატომ ხარ ასეთი ნაღვლიანი?

ჩემი გასაჭირი [ლოთობის სენი] ვუამბე. მონაზონს შევეცოდე და მითხრა:

- ზუსტად იგივე სჭირდა ჩემს ძმას, და იცი, რა დაეხმარა? მისმა სულიერმა მამამ სახარება მისცა და მკაცრად უბრძანა, როგორც კი ღვინო მოუნდებოდა, მყისვე, დაუყოვნებლივ წაეკითხა სახარებიდან ერთი თავი, თუ კიდევ მოუნდებოდა - შემდეგი თავი. ჩემი ძმა ასეც მოიქცა და მალე სმის ვნება მასში გაქრა. აი, უკვე თხუთმეტი წელია, რაც წვეთსაც არ იკარებს. შენც ასევე მოიქეცი და სარგებელს ნახავ. მე მაქვს სახარება, მოგიტან.

ეს რომ მოვისმინე, ვუთხარი:

- რას მიშველის შენი სახარება, როცა ვერანაირმა მცდელობამ, ვერანაირმა წამალმა ვერ შემაკავა?! - ეს იმიტომ ვთქვი, რომ სახარება არასდროს წამეკითხა.

- ასე ნუ ლაპარაკობ, - შემომედავა მონაზონი, - გარწმუნებ, სარგებელს ნახავ.

მეორე დღეს მონაზონმა მართლაც მომიტანა აი, ეს სახარება. გადავშალე, გადავხედე, წავიკითხე და ვეუბნები:

- არ გამოგართმევ! აქ რას გავიგებ? თანაც საეკლესიო ლიტირატურის კითხვას არ ვარ დაჩვეული.

მონაზონი მაინც მარწმუნებდა:

- თავად სახარების სიტყვებს აქვს მადლმოსილი ძალა, რადგან მასში დაწერილია ის, რასაც თვითონ ღმერთი ამბობდა. არა უშავს, თუ არ გესმის, მხოლოდ გულდასმით წაიკითხე. ერთმა წმინდანმა თქვა: "თუ შენ არ გესმის ღვთის სიტყვები, ეშმაკებს ესმით, რასაც კითხულობ და ძრწიან". მემთვრალეობის ვნება კი, უეჭველია, ეშმაკებისგანაა შთაგონებული. ერთსაც გეტყვი: იოანე ოქროპირი წერს, რომ ბნელეთის სულებს ის ადგილიც კი აძრწუნებს, სადაც სახარება ინახება და მათი ხრიკებისთვის მიუწვდომელიაო იგი.

არ მახსოვს, რაღაც მივეცი იმ მონაზონს და სახარება გამოვართვი. სხვა ნივთებთან ერთად სკივრში ჩავდე და დავივიწყე. გარკვეული ხნის შემდეგ დალევის დროც მოვიდა. უღვინობას სიკვდილი მერჩია. სასწრაფოდ გავხსენი სკივრი, ფული რომ ამეღო და დუქანში გავქცეულიყავი. პირველი, რაც თვალში მომხვდა, სახარება იყო. ცხადად გამახსენდა მონაზვნის ნათქვამი. გადავშალე და მათეს პირველი თავის კითხვა დავიწყე. ბოლომდე წავიკითხე. ვერაფერიც ვერ გავიგე. [მაგრამ მომაგონდა, მონაზონმა რომ მითხრა, არა უშავს, თუ ვერ გაიგებ, მხოლოდ გულდასმით წავიკითხო. "მოდი, მეორე თავსაც წავიკითხავ!" - გავიფიქრე მე]. წავიკითხე, შედარებით გასაგები იყო. "მესამესაც წავიკითხავ!" - როგორც კი კითხვა დავიწყე, მაშინვე ყაზარმაში ზარის ხმა გაისმა - დაწილის დრო იყო. მაშასადამე, გარეთ გასვლა უკვე აღარ შეიძლებოდა. ...და ასე დავრჩი.

დილით ავდექი, ღვინის მოტანას ვაპირებდი, მაგრამ გავიფიქრე: "რა მოხდება, სახარებიდან ერთ თავს წავიკითხავ?!" წავიკითხე და აღარ წავედი. კიდევ მომინდა ღვინო. ისევ წავიკითხე და აღარ წავედი. კიდევ მომინდა ღვინო. ისევ წავიკითხე და დავმშვიდდი. ამან გამამხნევა და როცა კი ღვინო მომინდებოდა, სახარებიდან ერთ თავს ვკითხულობდი. რაც უფრო მეტს ვკითხულობდი, მით უფრო ადვილი იყო ყველაფერი. როგორც კი ოთხივე მახარებლის კითხვა დავასრულე, სმის ვნებამაც სრულიად გამიარა და მის მიმართ ზიზღი გამიჩნდა. აი, უკვე ოცი წელია, რაც საერთოდ არ დამილევია.

ჩემი ასეთი გარდაქმნა ყველას აოცებდა. სამი წლის შემდეგ ოფიცრის წოდება დამიბრუნეს. შემდეგ სხვა წოდებებიც მომცეს და ბოლოს მეთაურიც გავხდი. დავქორწინდი, კარგი ცოლი შემხვდა. შევიძინეთ ქონება. მადლობა უფალს, ვცოცხლობთ. ღარიბებს შეძლებისდაგვარად ვეხმარებით, უცხოებს ვმასპინძლობთ. ჩემი ვაჟი უკვე ოფიცერია, კარგი ბიჭია.

ყური მიგდე! მას შემდეგ, რაც ლოთობისგან განვიკურნე, პირობა დავდე, მთელი ჩემი ცხოვრება, ყოველგვარი დაბრკოლების მიუხედავად, ყოველდღე ვიკითხო სახარება, დღე-ღამეში - ერთი მახარებელი. ასე ვიქცევი. თუ სამსახურში ბევრი საქმე მაქვს და ძალზე ვიღლები, მაშინ ცოლს ან შვილს ვაკითხებ მთელ მახარებელს. ასე უშეღავათოდ ვასრულებ ჩემს კანონს. ღვთისადმი მადლიერების ნიშნად და მის სადიდებლად სახარება ვერცხლით მოვაჭედვინე და ყოველთვის უბით დამაქვს.

სიამოვნებით მოვისმინე კაპიტნის ნაამბობი. ვუთხარი:

- მსგავსი რამ მეც მინახავს: ჩვენთან სოფლად, ფაბრიკაში თავის საქმეში მეტად გაწაფული ერთი ხელოსანი იყო. კარგი და ძვირფასი ოსტატი, მაგრამ, საუბედუროდ, სვამდა, თანაც - ხშირად. ერთმა ღვთისმოშიშმა კაცმა ურჩია, როცა ღვინო მოუნდებოდა, წმინდა სამების პატივსაცემად და იესო ქრისტეს მიწიერი ცხოვრების ოცდაცამეტი წლის აღსანიშნავად ოცდაცამეტჯერ ეთქვა იესუს ლოცვა. ოსტატმა დაუჯერა, მის შესრულებას შეუდგა და მალე სავსებით დაეთხოვა სმას. და აი, კიდევ რა - სამი წლის შემდეგ მონასტერში წავიდა".

/"უფალო, შემიწყალე" წიგნი 3, გვ.38-41/

[marine]

"წმინდა იოანე [კრონშტადტელი] მრავალგზის უნახავთ ლოცვისას ღვთაებრივი ცეცხლით გარემოცული. მას ჰქონდა მადლი წინასწარმეტყველებისა. მისი ლოცვით ქოლერის ეპიდემიაც კი შეწყვეტილა. მას ჰქონდა მადლი უსხეულო ძალთა ხედვისა.

ერთხელ წმინდა იოანე კრონშტადტელი პეტერბურგის ქუჩებში კარეტით მიდიოდა. დაინახა, მიცვალებულს ათიოდე კაცი მიასვენებდა. წმინდანს სახე შეეცვალა, აღელდა, ლოცვა და პირჯვრის გამოსახვა დაიწყო.

შემდეგ თავის მორჩილს უთხრა: - აი, რა საშინელია მემთვრალის სიკვდილიო. იცნობდით მას, მამაო? - ჰკითხა მორჩილმა. ისევე არ ვიცნობდი, როგორც შენ, - მიუგო წმინდა იოანემ. - მაგრამ მე ვხედავ ეშმაკებს, რომლებიც ხარობენ მემთვრალის სულის დაღუპვითო"

[marine]

"მთვრალი ადამიანი ფუფუნებაა ეშმაკისათვის"

[marine]

"მემთვრალეობა, გადამეტებული სმა ღვთის მტრობაა, უღმერთობის გამოხატულებაა"

/აკაკი მინდიაშვილი/

[marine]

"... ზემოთქმულთან დაკავშირებით გავიხსენებთ წმინდა მღვდელმთავარ ვოინო-იასენეცკის სიტყვებსაც, რომელიც ამბობს, რომ ადამიანი სიფხიზლიდან უგონოდ დათრობამდე სამ ფაზას გადისო. როცა სმას იწყებს, თავს ლომად შეიგრძნობს, შემდეგ ემსგავსება მაიმუნს და სულ ბოლოს - ღორს"

/აკაკი მინდიაშვილი/

[marine]

"ნურასოდეს ნუ დავივიწყებთ სოლომონ ბრძენის სიტყვებს, რომ ღვინო კაცს ამასხრებს, ლუდი შფოთს ატეხინებს, ხოლო ის, ვინც მათ ეძალება, უგუნურია.

ცხადია, ურიგო არ იქნება, თუ გვეხსომება სიტყვები წმ. ბასილი დიდისაც, რომელიც ამბობს, რომ ძაგებისა და შერცხვენის ღირსია ის, ვინც დათრობას არ იშლის და რომ მემთვრალეობა ყოველგვარი სიბინძურის მშობელია"

/აკაკი მინდიაშვილი/

[marine]

"იმ ოჯახებში, სადაც მშობლები მსმელები არ არიან, მათი შვილები ქრონიკული მემთვრალეობით უფრო ნაკლებად ავადდებიან, ვიდრე მემთვრალეობისაკენ მიდრეკილი მსმელი მშობლების შვილები.

თანამედროვე მეცნიერული კვლევებით დადასტურებულია, რომ ალკოჰოლის მიღება დროთა განმავლობაში ადამიანის ორგანიზმში თრგუნავს ე.წ. "ბედნიერების ჰორმონებს", სახელდობრ, "ენდორფინებსა" და "ენკეფალინების" გამომუშავებას და შესაბამისი რეცეპტორების ფუნქციებს აუარესებს. ამის შედეგად ადამიანის ორგანიზმი მუდმივად განიცდის მათ უკმარისობას და მტანჯველი სურვილი უჩნდება, როგორმე დაიკმაყოფილოს უკმარისობის განცდა - გარედან მიიღოს "ბედნიერების ჰორმონები". აი, ამ ფუნქციას (დროებით და მოჩვენებითად) გარკვეულწილად ასრულებს ალკოჰოლური სასმელი. მეცნიერთა თანახმად, მთელი პარადოქსი იმაშია, რომ რაც უფრო ხშირ-ხშირად და სულ უფრო და უფრო მეტს სვამს ადამიანი, მით უფრო ნაკლებად გამოიმუშავებს მის ორაგნიზმი "ბედნიერების ჰორმონებს" და, შესაბამისად, ადამიანს უწევს დღიდან დღემდე სასმელის დოზების გაზრდა. თანამედროვე მეცნიერთა მტკიცებით, მსმელი მშობლების შვილებს ხშირად "უბედურების ჰორმონების" თანდაყოლილი უკმარისობა აქვვთ და იმდენად, რამდენადაც ღვთისაგან თითქმის საყოველთაო განდგომილების თანამედროვე ნეოწარმართულ ეპოქაში ისინი მოკლებულნი არიან უფალთან ნეტარ ურთიერთობას არარელიგიური აღზრდისა და არაქრისტიანული, არაეკლესიური ცხვორებია გამო. ბედნიერბის სუროგატების ძებნას ისინი იწყებენ სმაში, ნარკოტიკებში ,აზარტულ თამაშებში, სექსში და ა.შ. (კიდევ უფრო მძიმდება მათი მდგომარეობა, თუ უღმერთოდ ცხოვრებასთან ერთად უსამსახუროდ დარჩენილნი უმუშევარნი არიან".

/აკაკი მინდიაშვილი/

[marine]

"ნებისმიერი მემთვრალე ადამიანი შორსაა ღვთისაგან.

ამიტომ ის, ვინც ამ დამღუპველ ცოდვას დაემონა, თუ არ განთავისუფლდება მისგან, გარდუვალი წარწყმედა ელოდება, - მისი მომავალი საშინელი იქნება.

სოლომონ ბრძენი სვამს კითხვებს და თავადვე პასუხობს:

- ვის ელის უბედურება?

მემთვრალეს!

ვინ განისჯება?

მემთვრალე.

ვის ელის შფოთი და მწუხარება?

მემთვრალეს.

ვისა აქვს თვალის უპეები გამუდმებით ამოლურჯებული?

მემთვრალეს!..

როგორც უკვე აღვნიშნეთ, ყოველი მემთვრალე ადამიანი შორს არის ღვთისაგან და არა მარტო ღვთისაგან, არამედ ადამიანებისგანაც.

როგორც სული წმიდის მიერ ამეტყველებული წმიდა მამები გვასწავლიან, მემთვრალე ადამიანის მფარველი ანგელოზი მწარედ ტირის, სამაგიეროდ ეშმაკი ხარობს, რადგან უფალს, სულიწმიდას განშორებული, სასმელს დამონებული ადამიანი მსხვერპლს სწორედ ეშმაკს სწირავს. უბედურები არიან ოჯახის წევრები დღენიადაგ მსმელი კაცისა, რომელიც დროთა განმავლობაში კარგავს საკუთარ ღირსებას, პიროვნებასა და ადამიანობას, და გაუპიროვნებისა და გაარადამიანურობის შედეგად ანტიადამიანად გარდაიქმნება.

თვალები, რომლებიც პლატონის თქმით, ადამიანის სულის მზეებია, განუწყვეტლივ ამხელენ მემთვრალე ადამიანის ნამდვილ სულიერ, შინაგან მდგომარეობას შესახებ იმისა, რომ მისი სული მოკვდა, რადგან ღმერთს, სულიწმიდას განეშორა და უმადლოდ დარჩა"

/აკაკი მინდიაშვილი/

[marine]

"წმ. მამათა შეგონებით, მემთვრალეობით განვაძევებთ და განვაგდებთ ჩვენს მფარველ ანგელოზს და მოვიზიდავთ დემონს, ბოროტ ანგელოს; მემთვრალეობით თანდათანობით ვუახლოვდებით ჯოჯოხეთს...

როგორც კი გვცილდება მფარველი ანგელოზი, მაშინვე ვცვივდებით სატანის განმგებლობაში, რომელიც იწყებს მთვრალ ადამიანში ყველა უხამსობისა და უწმინდურობის გაღვიძებასა და განცხოველებას. ამიტომ "ვაი, მათ დილაადირდანვე დასალევს რომ ეძებს და გვიანობამდე ღვინით ხურდებიან!.. ვაი, გმირებს ღვინის სმაში და ვაჟკაცებს სასმელის გაზავებაში!"

მემთვრალეობა, ხშირად თუ პერიოდულად მთვრალ მდგომარეობაში ყოფნა, იმდენად აუცხოებს და აგულგრილებს ღვთისმსახურებისადმი, ღვთიურისადმი ადამიანს, რომ დროთა განმავლობაში მისი ღმერთი ხდება - ღვინო, ყოველნაირი დამათრობელი სასმელი, რომელსაც იგი მთელ თავის თავს, სულსაც და სხეულსაც მსხვერლად სწირავს, რაც კერპთაყვანისმცებლობაა (ეს განსაკუთრებით ითქმის გამოუფხიზლებელი, გადაბმული და განუწყვეტელი მემთრალეობის ჟამს), რის გამოც მემთვრალენი... ვერ დაიმკვიდრებენ ღვთის სასუფეველს"

მთვრალი კაცი ჭეშმარიტად ფუფუნებაა ეშმაკისათვის, - ურიცხვ ცოდვასა და დანაშაულს შთააგონებს და აღასრულებინებს მას"

/აკაკი მინდიაშვილი/

[marine]

"სიხარული მოაქვს არა ლოთობას, არამედ სულიერ ლოცვას, არა ღვინოს, არამედ სამოძღვრო სიტყვას. ღვინოს მოაქვს აურზაური, სიტყვას - სიწყნარე. ღვინო იწვევს შფოთს, სიტყვა კი აცხრობს მას. ღვინო აბნელებს გონებას, სიტყვა ანათებს ბნელს. ღვინო გვიჩენს ნაღველს, რომელიც არ გვქონია, სიტყვა კი განდევნის იმასაც, რომელიც გვქონდა"

/წმ. იოანე ოქროპირი/

[marine]

"თუ მაგალითად, ზედმეტად დათვერი, იგი ეს ხელისშემწყობი პირობაა სიძვითი გახელებისა, იგი მშვენივრად მოეხსენება ამ ვნების დემონს და ისიც იწყებს შეტევას"

/დეკ. დავით ციცქიშვილი/

[marine]

"თქვენც ნურასოდეს გაამართლებთ იმ ქალებს აქ, მონასტერში რომ მოდიან და ქმრებს უჩივიან. მე ასეთ შემთხვევაში არც ცოლს ვამართლებ და არც - ქმარს. პირიქით: ერთსაც და მეორესაც დაფიქრებას ვურჩევ. მაგალითად, ქალი იწყებს ჩივილს: "ჩემი ქმარი სვამს, სახლში გვიან ღამით მოდის, ბილწსიტყვაობს". მე კი მას ვპასუხობ: "მისმინე: როდესაც მთვრალი მოვა სახლში, კეთილად მოეპყარ, თუ დაძმარებული სახით დახვდები და აუხირდები: "რად მოდიხარ ასე გვიან?" ან, - "ბოლოს და ბოლოს, როდის შეიცვლები?" ან - "ეს რა საშინელი ბედი მერგო!" ან - "ეს ყველაფერი ხომ უკვე ერთი და ორი დღე არ გრძელდება!" ან - "როდემდე უნდა ვითმინო ყოველივე ეს?!" ეშმაკი ჩასჩურჩულებს მას: "შენ რა, სულ გაგიჟი, რომ ამ გადარეულს საერთოდაც არ მიატოვებ?! არ ჯობს, წახვიდე და ვინმე სხვასთან დრო მხიარულად გაატარო?!" ანუ, შენ შესაძლოა, მართლიც ხარ, მაგრამ ეშმაკი სულ სხვა მხრიდან მოუვლის მას. ხოლო, თუკი კეთილად მოეპყრობი, უთქმელად გადაიტან ბევრ რამეს და ილოცებ, მას კი შენს პრეტენზიებს არ განუცხადებ, მაშინ, რაკიღა შენგან ცოტაოდენ სითბოს და სინათლეს იგრძნობს, იგი დაფიქრდება და გამოსწორდება"

/ღირსი პაისი ათონელი/

[marine]

"მავანი თავის ნაცნობს შეხვდა, რომელიც ადრე საშინელი მემთვრალე და მოჩხუბარი იყო. ხედავს, ის შეცვლილია: მოწესრიგებულად აცვია, თვალებში შუქი მოუჩანს. დაინტერესდა იგი ნაცნობის ცხოვრებით და მან მოუთხრო, რომ მისი შვილი მღვდელი გამხდარიყო. გაუკვირდა ამ კაცს: "ასეთი მამის შვილმა თავისი ცხოვრება ღმერთის სამსახურს მიუძღვნა?" ნაცნობმა საუბარი განაგრძო და უთხრა, რომ შვილის მეშვეობით თვითონაც რწმენაში მოვიდა და ძირფესვიანად შეცვალა თავისი უვარგისი ცხოვრება.

- როგორ შეიძლება ასეთი რამ მომხდარიყო? - გაუკვირდა კაცს.

- ერთხელ უკანასკნელი სიტყვებით გამოვლანძღე შვილი. მან კი პასუხად თაყვანი მცა და შენდობა მთხოვა. შვილის ამ საქციელმა სული შემიძრა. ვერ წარმომედგინა, რომ ის, მღვდელი, მე, ყოვლად უვარგისს, შენდობას მთხოვდა! მას შემდეგ ჩემში რაღაც შეიცვალა. მივატოვე დალევა და სეირნობა. ღმერთი ვიწამე. სხვა ადამიანი გავხდი".

[marine]

" - ღვინის სმა თუ შეიძლება მარხვაში?

- ტიპიკონით მარხვაში ღვინის და ზოგადად ალკოჰოლური სასმელების მიღება დაშვებულია მცირე რაოდენობით (1-2 ჭიქა), თუ არ არის უზეთო მარხვა; გამონაკლისი დიდ შაბათს - უზეთო მარხვაა, მაგრამ მცირედი ღვინო დაშვებულია. კონკრეტულ შემთხვევაში დამოკიდებულია მოძღვრის ლოცვა-კურთხევაზე. ტიპიკონში დასაშვები ღვინის რაოდენობის აღსანიშნავად გამოიყენება სიტყავ "კერასეული", რაც დაახლოებით 200 გრამის შესაბამისია"

/დიაკვანი ზაქარია ნათენაძე/

[marine]

"ჩვენც არასგზით, არასოდეს, არავითარი საბაბით არ უნდა გავტეხოთ მარხვა განძღომით, მით უფრო - თრობით"

[marine]

"საკვები დღესაც ძლიერ ზემოქმედებას ახდენს სულზე, რაც განსაკუთრებით აშკარაა ღვინის სმის დროს. საკვების ასეთი ზემოქმედება იმით არის გამოწვეული, რომ იგი სხვადასხვაგვარად აღაგზნებს ხორცსა და სისხლს, აგრეთვე იმით, რომ საკვების გაზი და და ორთქლი კუჭიდან ტვინში ადის და გონებაზე ახდენს გავლენას.

ამიტომ მოღვაწეს ეკრძალება ყველა მათრობელა სასმელი, განსაკუთრებით კი ხორბლისაგან დამზადებული, რადგან სასმელი სიფხიზლეს უკარგავს გონებას და ამით სტაცებს გამარჯვებას სულიერ ბრძოლაში. ძლეული გონება, მით უფრო, გემოთმოყვარეობის გულისსიტყვებით ძლეული და ამ გულისსიტყვებით ტკბობას მიცემული, კარგავს სულიერ მადლს. მრავალი შრომითა და ხანგრძლივი ღვაწლით მოპოვებული წარმატება სულს რამდენიმე საათში ან რამდენიმე წუთშიც კი ერთმევა"