აღსარება და ზიარება პარამეტრები

[marine]

" - ზიარების შემდეგ ბარძიმზე მთხვევა აუცილებელია? რას ნიშნავს ეს?

- წმიდა ბარძიმს ემთხვევიან იქ, სადაც მაზიარებლები ცოტანი არიან. სხვა შემთხვევაში ეს აფერხებს მსახურებას. ბარძიმის ამბორი ნიშნავს მაცხოვრის ნეკნის (მისი ჭრილობის) ამბორს, საიდანაც გამოედინა სისხლი და წყალი"

/მამა ვალენტინი (მორდასოვი)/

[marine]

" - შეიძლება ზიარების დღეს ბანაობა?

- არ გირჩევთ, რადგან უდიდესი სიწმიდე გაქვს მიღებული"

/მამა ვალენტინი (მორდასოვი)/

[marine]

" - შეიძლება ზიარებისწინა ლოცვის დარჩენილი ნაწილის წაკითხვა ეკლესიაში ლიტურგიის დროს?

- ზიარებისწინა ლოცვების ეკლესიაში კითხვა ცუდი ჩვევაა. მისი კითხვა ზიარების წინ დღეს, დილიდან უნდა დაიწყოთ"

/მამა ვალენტინი (მორდასოვი)/

[marine]

" - ზოგი ამბობს, რომ ზიარების წინა დღეს საღამოს რვა საათის შემდეგ ჭამა აღარ შეიძლება. არსებობს ამაზე რაიმე წესი?

- ვინც ზიარების წინ საჭმლის მიღებისაგან საღამოდანვე თავს იკავებს, კარგად იქცევა. მაგრამ წესის მიხედვით ღამის 0 (24) საათიდან უკვე აღარც ჭამა, აღარც წყლის დალევა არ შეიძლება"

/მამა ვალენტინი (მორდასოვი)/

[marine]

"წმინდა ზიარება არის ზეციური საკვები, არა წარმოსახვითი ან სიმბოლური, არამედ ჭეშმარიტი ხორცი და სისხლი ქრისტესი, რომელიც მოგვეცა ჩვენი სულისა და ხორცის განსაკურნებლად"

/ილია მეორე/

[marine]

"აღსარებისა და წმინდა ზიარების გარეშე, ადამიანი ცათა სასუფეველს ვერ მიაღწევს და ვერ დაიმკვიდრებს, რადგან ცოდვასა და სიკვდილს მარტო ვერ სძლევს და ვერც მარადიული სიცოცხლის ნეტარებით აღივსება"

/ილია მეორე/

[marine]

"როცა მართლმადიდებლობიდან განდგომილმა უნიატმა ეპისკოპოსმა (ბრესტელმა) იპატი პოციამ სხვა უნიატ ეპისკოპოსებთან ერთად წმინდა ნიკოლოზის ტაძარში წირვა ჩაატარა, ბარძიმში ღვინო წყლად გადაიქცა. განდგომილებმა ეს იმ მღვდლის უყურადღებობით ახსნეს, ვინც პროსკომიდია ჩაატარა და ხელახლა გაგზავნეს ღვინის ჩასასხმელად. მაგრამ ღვინის ჩასხმისთანავე ბარძიმი ერთიანად დაიმსხვრა. ამ ცხადმა სასწაულმა ბევრი დააფიქრა და დააბრუნა მართლმადიდებლობის წიაღში."

[marine]

"ევქარისტია ბერძნული სიტყვაა. "ევ" ნიშნავს კარგს, კეთილს, ხოლო "ქარისტია" ნიშნავს საჩუქარს, წყალობას, მადლს. მთლიანობაში ევქარისტია ნიშნავს "დამწყალობებას", "მადლის მიღებას", "ჯილდოს", "სამადლობელს".

[marine]

"სინანულზე და პატიებაზე უფრო დიდი გრძნობა არ არსებობს"

/მონაზონი ვერონიკა/

[marine]

"ზიარებისას განსაკუთრებული განწყობა უნდა გვქონდეს. ღვთის მოშიშებით, ღვთისადმი სიყვარულით, სინანულით, სიმდაბლით, სასოებით ღვთის მოწყალებისა და სახიერებისადმი უნდა მივეახლოთ ბარძიმს. "რათა არა სასჯელად, არცა დასასჯელად გვექმნას ზიარება წმიდათა საიდუმლოთა, არამედ საკურნებელად სულისა და ხორცისა".

/მეუფე იოანე (გამრეკელი)/

[marine]

"აღსარებაც თავისი გარეგნული ნიშნით ლოცვაა. ადამიანი იჩოქებს მაცხოვრის წინაშე, რომლის სიმბოლოც არის ჯვარი და სახარება და აღიარებს თავის ცოდვებს. მოძღვარი დგას მოწმედ, რათა აღსრულდეს ღვთის კურთხევა. რასაც კაცს ეკლესია, ამ შემთხვევაში - მოძღვარი, მიუტევებს, ზეცადაც მიეტევება. იდეალურია აღსარება, როცა ადამიანი სიტყვით აღიარებს იმას, რასაც უფალი მის გულში ისედაც ხედავს, ანუ მისი გულისსიტყვა ბაგეებით გამოთქმულს ემთხვევა, ეს კი ძალიან რთულია. ეკლესიაში უამრავი ლოცვაა, თუნდაც ზიარების მეოთხე ლოცა, რომლებიც, ფაქტობრივად, აღსარებას წარმოადგენს."

/დეკ. თეოდორე გიგნაძე/

[marine]

"ევქარისტია უკვდავების წამალია, რომელიც არა მხოლოდ სიკვდილისგან გვიცავს, არამედ მისი წყალობით, იესო ქრისტეში მარადიული ცხოვრება გვაქვს მომადლებული"

[marine]

"აღსარების და ზიარების საიდუმლოთი მორწმუნე ადამიანი ეკლესიაში ახერხებს მადლის მიღებას და განწმენდას"

/დეკ. შალვა როსტიაშვილი/

[marine]

"არის ისეთი შემთხვევები, როცა ძალიან მძიმე ავადმყოფთან მივდივართ, იმდენად მძიმესთან, რომ გონებაზე მყოფს საუბრის თავი არ აქვს. ასეთ შემთხვევაში ვუხსნით, რომ მას შეუძლია თვალები დახუჭოს და ჩვენს მიერ დასმულ შეკითხვებზე ამგვარად მოახდინოს რეაგირება. ან პირიქით, თავის ოდნავი მოძრაობით უარყოს, - არა, მე ეს არ ჩამიდენია და შესაბამისად ყოველგვარი საუბრის გარეშე ვეკითხები - ეს ცოდვა ჩაიგიდენია? ასე იყო? და ის გვანიშნებს, ჩაუდენია თუ არ ჩაუდენია. ყოფილა ისეთი შემთხვევაც, რომ ადამიანს საერთოდ თავის გაქნევის საშუალებაც არ ჰქონდა და უბრალოდ მიკითხავს - შენ ცოდვილი ხარ? აღიარებ, რომ ხარ ცოდვილი? კი, ვაღიარებ, მპასუხობს და ეს ჩამითვლია აღსარებად და მიზიარებია".

/დეკ. შალვა როსტიაშვილი/

[marine]

"უნდა გვახსოვდეს, რომ მარტო არავინ სცოდავს და თითოეულის ცოდვა ჩრდილად აწვება და იარად აჩნდება ეკლესიის თითოეული წევრის ბედსა და ცხოვრებას და რომ ეს საერთო ბედია. ეს ყოველმა აღმსარებელმა უნდა გაიაზროს და ისიც შეიგნოს, რომ მღვდელი მსხვერპლივით დგას და ვალდებულია, საკუთარ თავზე ამ აღსარების მთელი სიმძიმე იტვირთოს, რაც ხშირად არ გვესმის"

/მიტროპოლიტი ანტონ სუროჟელი/

[marine]

"ძალიან ხშირად ადამიანი აღსარებაზე მხოლოდ იმიტომ მოდის, რომ ზიარება სურს, ცოტაოდენ ცოდვებს აგროვებს, რომ შემდეგ მღვდელს გადაულოცოს, როგორც შენდობის მიღების საფუძველი"

/მიტროპოლიტი ანტონ სუროჟელი/

[marine]

"მახსოვს, აღსარებისას ხანდაზმული ადამიანი მომიახლოვდა, ანალოღიის წინ დადგა და მითხრა: - მამა ანტონ! აღსარებამდე მსურს გითხრათ, რომ გაცოფებული ვარ ქალზე, რომელმაც აღსარება ჩემამდე ჩაგაბარათ, რადგან ყველა ათი წუთით შეგვაყოვნაო!

- დამშვიდდი, - ვუთხარი, საათი ამოვიღე და ანალოღიაზე დავდე.

აღსარებისას ტიროდა და როდესაც დაჩოქება დააპირა, შევაჩერე: - აღსარებას 20 წუთი ამბობდი, ასე რომ, მიდი და ყველა მათგანს სთხოვე შენდობა, ვინც რიგში დააყოვნე და მხოლოდ ამის შემდეგ წაგიკითხავ შენდობის ლოცვას-მეთქი.

რასაკვირველია, ეს წვრილმანი იყო, მაგრამ ვფიქრობ, რომ ყოველ ჩვენგანს ეხება, რადგან იშვიათად თუ მოიძებნება ისეთი, რიგში თავისზე წინ მდგომის ხანგრძლივი აღსარებისას გულში არ გაივლოს: - "ღმერთო, როდის დასრულდება ეს?!" ამაზე უნდა დავფიქრდეთ და სანამ რიგში ვდგავართ, იმათთვის ვილოცოთ, ვინც იმ დროს საკუთარი სინიდისისა და ღვთის სამსჯავროს წინაშე წარმდგარა"

/მიტროპოლიტი ანტონ სუროჟელი/

[marine]

"ამასწინათ ერთ [სნეულებაში მყოფ] ადამიანს ვესაუბრებოდი და მიუხედავად იმისა, რომ ბევრ კითხვაზე აზრიანი პასუხი გამცა, როგორც კი შევეკითხებოდი - ცოდვილი ხარ? მაშინვე უარყოფდა. ვერანაირი ფორმით ვერ ვათქმევინე აღსარება. ის მინიმალურიც ვერ ვართქმევინე, რომ თავისთავზე მიიღოს, რომ ცოდვილია. ბოდიში მოვუხადე და არ ვაზიარე. საერთოდ ვერ დავინახე სინანულის ნატამალი. გარკვეული ხნის შემდეგ გარდაიცვალა. ვერ წარმოიდგენთ, როგორ განვიცადე. შანსი ჰქონდა, ზიარებულიყო და ვერ ვაზიარე"

/დეკ. შალვა როსტიაშვილი/

[marine]

"ჩვენს დროში უმრავლესობა იმაზე ფიქრობს, სხვისი ადგილი როგორ დაიკავოს და არა იმაზე, რომ თავი სხვის ადგილას წარმოიდგინოს. ხშირად ვაკვირდები ხოლმე, როგორ ასწრებენ ერთმანეთს - ზიარებისას! ყოველი მათგანი ფიქრობს: - საქმე მაქვს და მეჩქარება. - მაგრამ არ ფიქრობს: - ვიმსახურებ კი ზიარებას?! - ანდა: - იქნებ სხვას ჩემზე მეტად ეჩქარება! - არაფერი ამდაგვარი! ეზიარებიან და მშვიდად მიდიან. არადა, ზიარება საკმარისი რომც არ იყოს ყველასათვის და შენთვის აღარ დარჩეს, უნდა გიხაროდეს, რომ სხვას შეხვდა და არა - შენ. ხოლო, თუ მღვდელს მხოლოდ ერთი ნაწილი და ერთი სანაწილე აქვს და მიდის ვიღაც სნეულ, სიკვდილის პირად მყოფ ადამიანთან, რა თქმა უნდა, უნდა გიხაროდეს, რომ სწორედ ის ეზიარება და არა შენ. აი, რა სურს ჩვენგან ქრისტეს. აი, ასე შემოდის გულში ქრისტე და სიხარულით ავსებს კაცს!"

/ღირსი პაისი ათონელი/

[marine]

"მორწმუნემ თავისი აღსარების, თავისი ცხოვრებისა და სულიერი მოღვაწეობის შესახებ სხვას არაფერი არ უნდა უთხრას. დე, ყოველივე საიდუმლოდ დარჩეს, მოძღვრის რჩევებიც".

/ბერი პორფირი/