ანგელოზები...., ანგელოზები და მათი ბუნება..... პარამეტრები

[Zukazuka314]

გავაკეთე ახალი თემა ანგელოზებზე.... გთხოვთ არ დაწეროთ რაიმე გარდა ანგელოზეზე და არც რაიმე გამამტყუნებელი ანგელოზებზე ან კიდე ღმერთზე.... ვისაუბროთ მხოლოდ ანგელოზებზე, რას ამბობენ წმინდა მამები და ასე შემდეგ

ერთერთ თემაზე ვნახე ასეთი რამ რომ თურმე არ აქვთ სინანული რომელზეც ვერ გავიგე რატო დავწერ ახლა იმ მონაკვეთს და თუ შეილება ცოტა განმიმარტეთ

მოკლედ მაქვს ასეთი შეკითხვები
1.როგორც გავიგე ანგელოზებს არ აქვთ სინანული (რატომ ვერ გავიგე,რატომ არ არის სინანულის მიმღები?) და თუ აირჩია ანგელოზმა ცუდი გზა ვერასდროს მობრუნდება?
2.და რატო ვერ მობრუნდება მას ხომ აქვს თავისუფალი ნება? და ანურასაც უნდა იმას აკეთებს?
3.და თუ შეილება ანგელოზი კიდევ დაეცეს დღეს?
4.როგორც გავიგე, ანგელოზი მიისწრაფვის და მტკიცდება მის ნებაში და მაშინ ეშმაკი თავიდანვე ლისწრაფოდა ბოროტებისკენ ან კიდე რა იყო მიზეეი მისი დაცემის?
ეს დაწერა KAIROS და იქ დაწერას აზრი არ ქონდა მარა მაინც დავწერე რადგან ძველია და არამგონია რომ უპასუხონ და აქ დავწერე არამგონია ეს მისი აზრი იყოს და ქრისტიანობის აზრია და აქ იმიტომ ვწერ ომთქვენც გეცოდინებათ განმარტება ამის შესახებ

"მოდი ჯერ დამასკელს მოვუსმინოთ ვინაა ანგელოზი, იგია:
"მოაზროვნე და გონისმიერი, თვითუფლებრივია, ხოლო როგორც ქმნილი, - ცვალებადი, აქვს რა უფლებამოსილება დარჩეს და წარემატოს სიკეთეში, ანდა უარესისკენ შეიცვალოს. იგი, როგორც უსხეულო, სინანულის ვერმიმღებია, მაშინ როცა ადამიანმა სხეულის უძლურების გამო ჰპოვა სინანული", აქ აშკარაა ორი რამ მაქ აქვს თავისუფლება და მას არა აქვს/ექნება სინანული; აქედან გამომდინარე თავისთავად გამოირიცხება ის, რომ ეშმაკმა შეინანოს, იდეაში რომ შეინანოს, მაშინ ეპატიება, მაგრამ არ შეინანებს, იგივე სინანულის უქონლობის გამო, უფრო კარგად ეს "რატომ" გამოჩნდება, თუკი კარგად გავიაზრებთ რაა ნეტარება და რაა ტანჯვა, ვნახოთ იგივე დამასკელი, როგორ გვინმარტავს:
"პირველი განდგომილი სიკეთისგან, ბოროტებაში ჩავარდა, რადგან ბოროტება სხვა არაფერია, თუ არა სიკეთის ნაკლებობა, ისევე როგორც სიბნელე ნაკლებობაა სინათლისა."
ე.ი. გამოდის რომ ეშმაკი მოაკლდა ნათელს, მაგრამ როგორ ხდება ამ ნათლისადმი მოკლება, ის ისეთივე მოკლებას განიცდის ამ ნათლისა, როგორც მაშინ, თუ იზრდება ან აკლდება? აქედან შეგვიძლია განვავითაროთ საპირისპირო კითხვაც, ანგელოზები რომლებიც ნეტარებაში არიან, ისეთივე ნეტარებაში არიან, როგორშიც კეთილი არჩევანის დროს იყვნენ თუ მეტში ( ნაკლებში რომ არა ეგ ნათელია)?
ცოტათი გადავუხვევ, ორიგენეს ქონდა ასეთი მცდარი სწავლება "მოყირჭების" შესახებ, სადაც ვარაუდობდა, რომ ანგელოზთა ნაწილის დაცემა გამოიწვია ნეტარების ერთფეროვნების "მოყირჭებამ"(აქედან განავითარა მოძღვრება "ყველაზე ბოლოს ეშმაკთა სამოთხეში დაბრუნების შესახებ" რაც ასევე დაგმობილია), მაშინვე დაიგმო ეს მამათა მიერ, კერძოდ ნოსელის მიერ განვითარდა ძალიან ღრმა თეოლოგიური სწავლება ნეტარების შესახებ, სადაც მას მოყავს მაგალითი დაქანებული ფერდობისა და მასზე დაგორებული ლოდისა, ლოდი ყოველწამს სიჩქარეს უმატებს, ახლა წარმოვიდგინოთ, რომ ფერდობი მუდმივად დაქანებულია და ლოდი მუდმივად აჩქარებაშია; მიახლოებით ასევეა ნეტარება, სანამ ამ სიტყვას დავწერდი ანგელოზნი ნეტარების ერთ საფეხურზე იყვნენ, და როცა გავასრულე კიდევ წარემატნენ და ა.შ. ეს ნიშნავს, რომ არანაირი ერთფეროვანება და მოყირჭება არ შეიძლება იყოს, ამავდროულად ეს ნიშნავს სიკეთეში წარმატებას, კეთილ არჩევანში გამყარებას, ამიტომაც მიუხედავად თავისუფალი ნებისა და დაცემის იდეური შესაძლებლობისა, არ დაეცემიან, რადგან უფროდაუფრო ძლიერნი ხდებიან და უფროდაუფრო გამოცდილები და ნეტარები არიან და ასე მუდმივად; და პირიქით ხდება ეშმაკთან, ისევ დამასკელი:
"გვმართებს ვიცოდეთ, რომ რაც არის ადამიანებისთვის სიკვდილი, იგივეა ანგელოზებისთვის დაცემა, რადგან დაცემის შემდეგ არ არის მათთვის სინანული, ისევე როგორც არც ადამიანებისთვის - სიკვდილის შემდეგ. "
ე.ი. ეშმაკთან ის მდგომარეობაა რაც ადამიანთან სიკვდილის შემდეგ, ეშმაკი მუდმივად შორდება სიკეთეს,სინათლეს, იგი მუდმივად იძირება ბნელში და მასში მუდმივად იზრდება ამპარტავნება ანუ ესაა სწორედ ის გამყარება, რაც დავწერე, ამიტომაა რომ მიუხედავად თავისუფალი ნებისა და შენანების შესაძლებლობისა, იგი არ შეინანებს, რადგან უფროდაუფრო ბოროტდება და უფროდაუფრო იძირება ტანჯვაში..."


და ამ წინადაადბებზე ჩემი ზევით დანაწერი კითხვებია...

5.აქ წერია რომ (ზევით) ადამიანმა სინდისი სხეულის უძლუების გამო იპოვა სინდისიო და ვერ გავიგე ასევე
6.და რა არის "მოყირჭება" ?


და თუ შეილება მითხრათ ვინ იყო ორიგენე... მოკლედ როგორც დავასკვენი არ ესმოდა კარგად ყველაფერი...

და ერთსაც მერე დავამატებ.... ღვრთისმშობელზეა კათოლიკური აზრი....

[marine]

"სულიერი ჭუჭყი არამატერიალურია, თვალით არ ჩანს და ხელით ვერ შეეხები, მაგრამ უხორცო ანგელოზები ხედავენ და გრძნობენ ცოდვიანი სულის სიმყრალეს და, ამის გამო, დამწუხრებულნი განეშორებიან მას"

[marine]

"თუ დაცემული ანგელოზები განუწყვეტლივ ებრძვინ ადამიანებს, განუწყვეტლივ მფარველობენ მათ ღვთისგან მოვლენილი მფარველი ანგელოზებიც. რაც მეტად მიენდობა ადამიანი უფალს და ანგელოზებს მფარველობას შეევედრება, ბოროტისგანაც მეტად არის დაცული"

[marine]

"ანგელოზები არ არიან ხორცით შემოსილნი და მათ არც არასოდეს აქვთ ხორციელი ბრძოლები. მათთვის სიწმინდის დაცვა გაცილებით ადვილია, ვიდრე ადამიანისათვის"

[marine]

"ანგელოზნო, მთავარანგელოზნო, გვერდზე გადექით, უფლის ნახვა მწადია!"

/ღირსი ეფრემ კატუნაკელი/

[marine]

"ანგელოზთა თვისება - ანგელოზები არ მრისხანებენ, არ შფოთავენ და, ვინც სიმშვიდეს მოიპოვებს, მსგავსია ანგელოზებისა"

[marine]

"როდესღაც ერთმა მღვდელმა მიამბო შემდეგი:

ერთხელ გვიან საღამოს ის წავიდა ტაძარში, რადგან დაავიწყდა რაღაც. გააღო ის და შევიდა შიგნით. ბნელოდა. აღსავლის კარი მან ღია დატოვა და რას ხედავს: ტრაპეზის გვერდით დგას მოელვარე ანგელოზი ცეცხლოვანი მახვილით. მოძღარი ისე ძიერ შეშინდა, რომ გასაქცევად მოემზადა. როცა კართან მიირბინა, გაიგო ხმა:

გაჩერდი! - ის გაჩერდა და გაქვავდა!

ნუ გეშინია, - უთხრა ტკბილმა ხმამ, - მე ტაძრის მფარველი ანგელოზი ვარ. როცა ტაძრის ტრაპეზი იკურთხება, მაშინ უფალი, ყოვლისმპყრობელი, მეფეთა მეფე და მბრძანებელთ მბრძანებელი, აყენებს მუდამ მღვიძარე მფარველ ანგელოზს წმ. ტრაპეზის გვერდით.

სანამ ანგელოზი ამას ამბობდა, მღვდელი გაუნძრევლად იდგა, საკურთხევლისადმი ზურგით და შეშინებული ისმენდა.

ანგელოზი კი უფრო ტკბილი ხმით აგრძელებდა:

დაბრუნდი, თუ შეიძლება და დაკეტე აღსავლის კარი.

(ანგელოზმა მღვდელს უთხრა "თუ შეიძლებაო"; რომელი ჩვენგანი ეუბნება თავის მეგობარს, შვილს ან მეზობელს "თუ შეიძლება"?). მღვდელი შებრუნდა, შიშმა და თრთოლვამ გაუარა და გულში სიმშვიდე იგრძნო - და ანგელოზი მეტად აღარ დაუნახავს, ის ფრთხილად წავიდა წინ, მაგრამ უშიშრად. მან ასევე ფრთხილად დახურა ფარდა.

შემდგომ ის თავს ეკითხებოდა - ხომ არ იყო ეს მისი ფანტაზია, იქნებ სიზმარი იყო, ან ჰალუცინაცია?

პასუხად გაიგო, როგორ გალობს ათასობით ანგელოზი - "ღირს არს" (ტაძარი ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის სახელობის იყო). ვერ გაუძლო რა ამ ტკბილხმოვანებას, მან გონება დაკარგა და წაიქცა.

გარკვეული დროის შემდეგ მოვიდა გონს და სახლში წავიდა, მაგრამ არავის მოუყვა ეს ამბავი. მხოლოდ 15 წლის შემდგომ, სიკვდილამდე ცოტა ხნით ადრე, მან მოყვა ეს შემთხვევა.

ასეა - ყოველ ტაძარში, წმიდა ტრაპეზის გვერდით, დგას ანგელოზი, რომელსაც ჩვენ ვერ ვხედავთ, და ჩუმად გვიყურებს"

/პროტოპრესვიტერი სტეფანოს ანაგნოსტოპულოსი/

[marine]

"როდესაც კაცს მფარველი ანგელოზი განეშორება, მის სულს ან გაურკვეველი განგაშის განცდა ეუფლება, ანდა მძიმე უგრნობელობა, მაგრამ მშვიდობა კი არ აქვს"

[marine]

"ლოცვის ყოველი სურვილი, ყოველი აზრი არის სულიწმიდის მოქმედება და შენი მფარველი ანგელოზის ხმა"

[marine]

"შენ სულ ტყუილად არ მოუხმობ დასახმარებლად შენს მფარველ ანგელოზს! მას გამუდმებით უნდა შეაწყინო თავი, როგორც საყვარელ წმინდანს, როგორც ყველაზე ახლო მეგობარს: "დამეხმარე, გთხოვ! დამეხმარე, მოწყალეო და ნათლის ანგელოზო - დამეხმარე ამ საქმეში, რომლის გაკეთებაც მეზარება. დამეხმარე ამ მძიმე ტვირთის ზიდვაში, დამეხმარე - არ ვიფიქრო, არ ვთქვა, არ გავაკეთო ის, რაც არაა საჭირო"... აი, ამგვარად ცხოვრების ყველა ვითარებაში.

თორემ ხშირად ამბობენ ხოლმე - მარტო ვართ, არ გვყავს ნამდვილი მეგობრები, ამით ვაწყენინებთ ჩვენს ანგელოზს...

რამდენიც არ უნდა იცოცხლო უკეთეს მეგობარს ვერ იპივი, ამინ!"

/მონაზონი ნადეჟდა (ბრუნერი)/

[marine]

"საღვთო ანგელოზები პატივისცემით აღივსებიან იმ ადამიანის მიმართ, რომელიც განუწყვეტლივ ლოცულობს გულით და მას უვნებლად იცავენ ყოველგვარი ცოდვისაგან"

[marine]

"ცალკეულ შემთხვევებში, როცა გვსურს უცბად მივიღოთ სწორი გადაწყვეტილება, აზრები კი გვიორდება ან კიდევ არ შეგვიძლია გავიხსენოთ რაიმე, ან საკუთარი გულმავიწყობის გვეშინია, მაშინ გულისყურით, ყურადღებით, მთელი გულით უნდა ვთხოვოთ ჩვენს მფარველ ანგელოზს მოვიდეს დასახმარებლად და გვიკარნახოს ჩვენთვის აუცილებელი აზრი, ან დროზე გაგვახსენოს, რაც გვჭირდება"

/დეკ. დავით ციცქიშვილი/

[marine]

"როცა უცბად, მოკლე დროშია საჭირო სწორი გადაწყვეტილების მიღება ან კიდევ გეშინია არ დაგავიწყდეს რაღაც, ვთქვათ, დროზე უნდა წახვიდე საქმეზე, სამსახურში, გაიღვიძო დილით და გეშინია, არ გამოგეპაროს, წმინდა მამები გვირჩევენ მფარველ ანგელოზს მივმართოთ შველისთვის".

/დეკ. დავით ციცქიშვილი/

[marine]

"ყოვლადნათელი ანგელოზები"

[marine]

"თუ ლოცვის დროს რომელიმე სიტყვა შენში ლმობიერებას აღძრავს, მაშინ ბევრჯერ გაიმეორე ეს სიტყვა, რადგან ამ დროს მცველი ანგელოზი ლოცულობს ჩვენ ახლოს"

[marine]

"ჩვენი უვნებელი ცხოვრებით მეგობრად გავიხადოთ წმინდა ანგელოზები, რათა სულის აღმოსვლისას მეგობრულად აღგვიყვანონ მეუფესთან"

/ღირსი თეოდორე სტუდიელი/

[marine]

"ყველა უსხეულო სული და ყველა წმინდანი ზეცაში ღვთისკენ არის მიქცეულნი, მისკენ აქვთ მიპყრობილი თავიანთი გონიერი თვალები და თვალს ვერ წყვეტენ მას ენით აღუწერელი იმ ნეტარების გამო, რომელსაც მათ ღვთის პირის ხილვა ჰგვრით. მაგრამ რასაც ანგელოზები და წმინდანები ზეცაში მოიმოქმედებენ, ჩვენ იმის სწავლა დედამიწაზე გვმართებს - უნდა შევიძინოთ ჩვევა, ანგელოზთა დარად განუწყვეტელი ლოცვით ვიდგეთ გულში ღვთის წინაშე"

/წმ. თეოფანე დაყუდებული/

[marine]

"ილოცეთ თითოეული ადამიანის განწმენდისთვის, რათა ანგელოზთა წესს მიბაძოთ თქვენი ცხოვრებით. დიახ, ანგელოზები არ ლოცულობენ თავიანთი თავისთვის.

ღმერთს ნებავს, რომ ანგელოზებს მივემსგავსოთ. ანგელოზები მხოლოდ ღვთის დიდებაში არიან. ეს არის მათი ლოცვა - მხოლოდ დიდებისმეტყველება"

/წმ. პორფირი კავსოკალიველი/

[marine]

"ადამიანის ძეთა გზები იკვეთება და შეტაკება გარდაუვალია, რამეთუ ერთნი გეზს აღმოსავლეთისკენ იღებენ, მეორენი კი - დასავლეთისაკენ. უფალი მოწყალეა და ყველას უგზავნის ანგელოზებს"

/წმ. ნიკოლოზ სერბი/

[marine]

"მფარველი ანგელოზები ჩვენ არა მარტო მაცხოვნებელ კეთილ აზრებს ჩაგვაგონებენ, არამედ ყოველდღიურ ცხოვრებაშიც გვიფარავენ. ამიტომ სიტყვა "მფარველი ანგელოზი" ალეგორიული გამოთქმა სულაც არ გახლავთ. ამას ქრისტიანული ცხოვრების მრავალსაუკუნოვანი გამოცდილებაც გვიდასტურებს. ამიტომაცაა, რომ ეკლესია მოგვიწოდებს, მოგზაურობის წინ უფლისგან მფარველი ანგელოზის განსაკუთრებული ზრუნვა გამოვითხოვოთ, რადგან სწორედ მოგზაურობის დროს გველოდება ათასნაირი საფრთხე"

/მიტროპოლიტი ტიხონი/

[marine]

"ოდესღაც ერთმა მღვდელმა მიამბო შემდეგი:

ერთხელ საღამოს (იყო საკმაოდ გვიანი) ის მივიდა ტაძარში, რადგან დაავიწყდა რაღაც მნიშვნელოვანი. მან გააღო კარი და შევიდა შიგნით. ბნელოდა. აღსავლის კარის უკან, რომელიც მას ღია ჰქონდა დატოვებული, მან დაინახა, თუ როგორ იდგა მოელვარე ანგელოზი ცეცხლოვანი მახვილით ხელში ტრაპეზის გვერდით!

მღვდელი ისე ძლიერ შეშინდა, რომ უკან გაიქცა. მიაღწია რა სტოას (ტაძარი დიდი იყო), მან გაიგონა ხმა:

გაჩერდი!

მღვდელი გაქვავებული გაჩერდა.

- ნუ გეშინია, - უთხრა მას ტკბილმა ხმამ. - მე ტაძრის მფარველი ანგელოზი ვარ. როტა ტაძრის ტრაპეზი იკურთხება და ხდება წმიდა, ყოვლისმპყრობელი უფალი - "მეფეთ მეფე და ხელმწიფეთა უფალი" ადგენს დაუძინებელ მფარველ ანგელოზს წმიდა ტრაპეზის გვერდით.

სანამ ანგელოზი ამას ამბობდა მღვდელი უძრავად იდგა სტოაში, საკურთხევვლისადმი ზურგით და შეშინებული უსმენდა.

ანგელოზმა კიდევ უფრო ტკბილი ხმით გააგრძელა:

დაბრუნდი და დაკეტე, გეთაყვა, აღსავლის კარები, რომელიც ღია დატოვე. (ანგელოზმა თხოვნით მიმართა მღვდელს, სიტყვით "გეთაყვა"). მღვდელი შებრუნდა; შიშმა და ძრწოლამ გაუარა, გულში სიმშვიდემ დაისადგურა. ამის შემდგომ ანგელოზი აღარ უნახავს. ის ფრთხილად მიუახლოვდა საკურთხეველს, ამჯერად შიშის გარეშე. მოკრძალებით გამოწია აღსავლის კარის ფარდა. შემდგომ მან დაუწყო საკუთარ თავს კითხვა: "ხომ არ იყო ეს ჩემი ფანტაზია?! იქნებ სიზმარი ვნახე? იქნებ გალუცინაციები დამეწყო?"

საპასუხოდ მან გაიგონა ათასობით მგალობელი ანგელოზის ხმა, რომლებიც გალობდნენ "ღირს არს" (ტაძარი იყო ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის სახელობის). ვერ გაუძლო რა ამ ტკბილ ანგელოზთა გალობას, მან გონება დაკარგა და დაეცა.

მოვიდა რა გონს გარკვეული დროის შემდგომ, ის დაბრუნდა სახლში და ამის შესახებ არავის უამბო.

მხოლოდ 15 წლის გასვლის შემდგომ, სიკვდილამდე ცოტა ხნით ადრე, მან მე მიამბო ეს შემთხვევა.

ასეა - ყოველ ტაძარში, წმიდა ტრაპეზის გვერდით დგას წმიდა ანგელოზი, რომელსაც ჩვენ ვერ ვხედავთ, და მდუამრედ გვაკვირდება"

/პროტოპრესვიტერი სტეფანოსი (ანაგნოსტოპულოსი)/