გურამ დოჩანაშვილი, ... |
სტუმარს სალამი ( შესვლა | დარეგისტრირება )
გურამ დოჩანაშვილი, ... |
Ismail |
Dec 16 2008, 05:18 PM
პოსტი
#81
|
სტუმარი ცოტა ხანისა ჯგუფი: Members პოსტები: 2,336 რეგისტრ.: 29-June 07 მდებარ.: Қырҭтәыла, Қарҭ წევრი № 2,331 |
ეგვიპტელი ქურუმი ვაჰხსტევნთრაფესა და მისი შვილის - პეტეისეს ამბავი წაგიკითხავთ?
-------------------- ...And it's hard to hold a candle
In the cold November rain... |
iako |
Dec 16 2008, 05:24 PM
პოსტი
#82
|
ნონა ჯგუფი: Members პოსტები: 926 რეგისტრ.: 19-August 06 მდებარ.: თბილისი წევრი № 83 |
გურამ დოჩანაშვილის '' კაცი რომელსაც ლიტერატურა უყვარდა'' და ''ერთი რამის სიყვარული დაფარვა რომ სჭირდება'' ძალიან მიყვარს.
''სამოსელი პირველი'' ადრე წავიკითხე და ნამდვილად ვერ ჩავწვდი.დიდი სიამოვნებით წავიკითხავდი ეხლა, მაგრამ ინეტრნეტში მხოლოდ I თავი დევს. სახლიდან გამოგზავნა კი არც ისე იოლია იქნებ სხვა გვერდებზე ატვირთვა მოხერხდეს. T.L. http://publish.dlf.ge/vaxtangvi/guramdocha...li/mTavari.html დიდი მადლობა ამ ლინკისთვის -------------------- რომელსა უნებს შემდგომად ჩემსა მოსვლა, უარ-ჰყავნ თავი თვისი და აღიღენ ჯვარი თვისი და შემომიდეგინ მე
|
sali-j |
Jan 28 2009, 08:36 PM
პოსტი
#83
|
Newbie ჯგუფი: Members პოსტები: 14 რეგისტრ.: 5-October 08 წევრი № 5,771 |
ბატონო გურამ! ჩემი საყვარელი მწერალი ბრძანდებით! მინდა დიდხანს იცოცხლოთ! დღეგრძელობას გისურვებთ!
|
მატასი |
Apr 23 2009, 11:39 PM
პოსტი
#84
|
თამ... ჯგუფი: Members პოსტები: 2,614 რეგისტრ.: 10-November 06 მდებარ.: dedamiweli :) წევრი № 440 |
ციტატა რგვიპტელი ქურუმი ვაჰხსტევნთრაფესა და მისი შვილის - პეტეისეს ამბავი წაგიკითხავთ? biggrin.gif biggrin.gif სამწუხაროდ არა და იცით პრეზიდენტმა რა საჩუქარი გაუკეთა იუბილეზე? ძალიან სურდა იტალიაში მოგზაურობა, ჰოდა... მაგრამ შესრულდა თუ არა და ბატონი გურამი უკვე წავიდა თუ დაბრუნდა, მაგდენი არ ვიცი -------------------- მუჭაში ვაგროვებდი მზეს შენთვის...
აჰა, მიიღე... "ერთხანს შორიშორს იდგნენ და ოდნავი შეხედვისაც ეშინოდათ, რადგან აშკარად გრძნობდნენ გატრუნულნი, როგორ ამოდიოდა მათ სხეულში უცნაური, მჩხვლეტავი მცენარე - სიყვარულის კაკტუსი..." |
ana-bana |
Apr 26 2009, 12:22 AM
პოსტი
#85
|
Member ჯგუფი: Members პოსტები: 401 რეგისტრ.: 24-August 07 წევრი № 2,639 |
"- ძალიან გეტკინა, შვილო? - იქა ჰკითხეს. ფერები იყო უცხო, საკვირველი, დაბინდულივით, მაგრამ სუყველა შინაგანად აბჟუტებული, მსგავსი სილამაზე კი არა, რაღამეტი, რომ არნანახი სილამაზეც აღარ ეთქმოდა, სჭვიოდა იქა, დართადერთი სამხმოვანება გაისმოდა, მაგრამ ისეთი, მარადიულად წელადი და მომცველი ისე, ვიღას და რაღას არ ჩაიტევდა, და გოგონამაც, ვინც ვეღარ ხედავდა თავის სუსტსა და გამხდარ სხეულს, მაგრამ აშკარად გრძნობდა, რომ უფრო იყო,ოყო, თანაც, რამდენად უკეთესად და უკეთესი, ფერებს გაოცებული აღიქვამდა და სამხმოვანებით გაჟღენთილიყო, ეს რა ყოფილა ნეტარება, მაგრამ როდესაც ისევ გაუმეორეს, როგორი მაღლივის ხმით მერე, - „ძალიან გეტკინა, შვილო?“- ხმადაბლა მიუგო და უთხრა: - მე არ მოველოდი. უხილავ თავზე, ჭრილობასთან, წყნარად დაედო ფრთხილი, ფაქიზი,დაუჯერებლად მომფერებელი, დაკოჟრილი დიადი ხელი....." "ორნი აქა-იქ" დოჩანაშვილი ამ წუთას ამოვიკითხე და მონდოდა თქვენც წაგეკითხათ მომეწონა... ძალიან სევდიანი იყო... -------------------- უფალო შემიწყალე...
|
milana |
Apr 30 2009, 01:37 AM
პოსტი
#86
|
Member ჯგუფი: Members პოსტები: 278 რეგისტრ.: 14-February 08 წევრი № 3,934 |
”კაცი რომელსც ლიტერატურა ძლიერ უყავრდა”
მარტო ეს მაქვს წაკითხული... მმიყვარს... დღეის მერე უფრო.. -------------------- ”როგორც კი შენი სულის ძახილს აჰყვები ისეთი აღარ ხარ,როგორიც სხვებს უნდიხარ”(რ .ინანიშვილი ”ევა”)
|
mogzaura |
May 12 2009, 09:32 PM
პოსტი
#87
|
ნანა ჯგუფი: Members პოსტები: 2,805 რეგისტრ.: 26-October 06 მდებარ.: თბილისი.პლანეტა დიღომი:) წევრი № 332 |
ერთხანს შორიშორს იდგნენ და ოდნავი შეხედვისაც ეშინოდათ, რადგან აშკარად გრძნობდნენ გატრუნულნი, როგორ ამოდიოდა მათ სხეულში უცნაური, მჩხვლეტავი მცენარე - სიყვარულის კაკტუსი!!! მაგარია ძალიან
-------------------- ''როდესაც თქვენს ქებას გაიგებთ,გაიხსენეთ საკუთარი ნაკლოვანებები''
წმ ფილარეტ მოსკოველი |
მატასი |
May 13 2009, 12:29 PM
პოსტი
#88
|
თამ... ჯგუფი: Members პოსტები: 2,614 რეგისტრ.: 10-November 06 მდებარ.: dedamiweli :) წევრი № 440 |
mogzaura
ციტატა ერთხანს შორიშორს იდგნენ და ოდნავი შეხედვისაც ეშინოდათ, რადგან აშკარად გრძნობდნენ გატრუნულნი, როგორ ამოდიოდა მათ სხეულში უცნაური, მჩხვლეტავი მცენარე - სიყვარულის კაკტუსი!!! მაგარია ძალიან smile.gif ჩემი ხელმოწერა ....მას გაოცებამდე მშვენიერი თვალები ჰქონდა... ... უყვარდა და თან როგორ.... -------------------- მუჭაში ვაგროვებდი მზეს შენთვის...
აჰა, მიიღე... "ერთხანს შორიშორს იდგნენ და ოდნავი შეხედვისაც ეშინოდათ, რადგან აშკარად გრძნობდნენ გატრუნულნი, როგორ ამოდიოდა მათ სხეულში უცნაური, მჩხვლეტავი მცენარე - სიყვარულის კაკტუსი..." |
მატასი |
May 13 2009, 12:42 PM
პოსტი
#89
|
თამ... ჯგუფი: Members პოსტები: 2,614 რეგისტრ.: 10-November 06 მდებარ.: dedamiweli :) წევრი № 440 |
" _ იმ ღამით ბევრი ვიფიქრე, ძალიან ბევრი და ერთ რამეს მივხვდი.
_ რას? _რომ დედამიწას სიყვარული ატრიალებს, დომენიკო. მთლად გატრუნული იდგა წყვდიადში მგზავრი. მერე ვეღარ მოითმინა, განზე მობრუნდა და დაიღრიალა: _ადამიანის სიკვდილს რაღად მაყურებინეთ?! მაშინვე მშვიდად უპასუხეს _ ადამიანი რომ გყვარებოდა...." -------------------- მუჭაში ვაგროვებდი მზეს შენთვის...
აჰა, მიიღე... "ერთხანს შორიშორს იდგნენ და ოდნავი შეხედვისაც ეშინოდათ, რადგან აშკარად გრძნობდნენ გატრუნულნი, როგორ ამოდიოდა მათ სხეულში უცნაური, მჩხვლეტავი მცენარე - სიყვარულის კაკტუსი..." |
mogzaura |
May 24 2009, 06:25 PM
პოსტი
#90
|
ნანა ჯგუფი: Members პოსტები: 2,805 რეგისტრ.: 26-October 06 მდებარ.: თბილისი.პლანეტა დიღომი:) წევრი № 332 |
მაგარია კი
რომ იქ ადამიანები ძმებივით არიან და თანაბრად იყოფენ ყველაფერს -------------------- ''როდესაც თქვენს ქებას გაიგებთ,გაიხსენეთ საკუთარი ნაკლოვანებები''
წმ ფილარეტ მოსკოველი |
salomeaa |
Jun 13 2009, 10:15 PM
პოსტი
#91
|
Newbie ჯგუფი: Members პოსტები: 10 რეგისტრ.: 11-June 09 მდებარ.: horizonts iqiT . .. წევრი № 7,113 |
" _ იმ ღამით ბევრი ვიფიქრე, ძალიან ბევრი და ერთ რამეს მივხვდი. _ რას? _რომ დედამიწას სიყვარული ატრიალებს, დომენიკო. მთლად გატრუნული იდგა წყვდიადში მგზავრი. მერე ვეღარ მოითმინა, განზე მობრუნდა და დაიღრიალა: _ადამიანის სიკვდილს რაღად მაყურებინეთ?! მაშინვე მშვიდად უპასუხეს _ ადამიანი რომ გყვარებოდა...." ძალიან მიყვარს ეს ნაწყვეტი და საერთოდ ,,სამოსელი პირველი" მარტო ამ ფრაზისთვის არის გენიალური მწერალი ,,მე ღარიბი ვარ, როგორც იესო" -------------------- ადამიანი მარტოა
სიყვარული კი ერთმანეთის მარტოობის ტარებაა . . . |
მატასი |
Jun 13 2009, 11:42 PM
პოსტი
#92
|
თამ... ჯგუფი: Members პოსტები: 2,614 რეგისტრ.: 10-November 06 მდებარ.: dedamiweli :) წევრი № 440 |
მათთვის, ვისაც უყვარს დოჩანაშშვილი : თუმანიშვილის თეატრში ახალი სპექტაკლი დაიდგა, გურამ დოჩანაშვილის მოთხრობების მიხედვით
"ორნი, აქა იქა" პრემიერა 16 ვნისს -------------------- მუჭაში ვაგროვებდი მზეს შენთვის...
აჰა, მიიღე... "ერთხანს შორიშორს იდგნენ და ოდნავი შეხედვისაც ეშინოდათ, რადგან აშკარად გრძნობდნენ გატრუნულნი, როგორ ამოდიოდა მათ სხეულში უცნაური, მჩხვლეტავი მცენარე - სიყვარულის კაკტუსი..." |
georgianeli |
Jun 14 2009, 02:19 PM
პოსტი
#93
|
SERPENTARIUS ჯგუფი: Members პოსტები: 239 რეგისტრ.: 19-March 07 წევრი № 1,431 |
ანუ ვისაც დოჩანაშვილის შემოქმედება უყვარს და თბილისშია.
ვინც არა, თვითონ წარმოისახავს სპექტაკლს) -------------------- = Serpentarius =
არტურ კლარკი + სტენლი კუბრიკი = www.kubrick2001.com საქართველო ღმერთს მაყვარებს და ღმერთი-საქართველოს... საკუთარი ერის მოსიყვარულე სხვასაც ღირსეულად ეპყრობა. |
თამარი_ცქნაფო |
Jun 14 2009, 02:22 PM
პოსტი
#94
|
მე რომ მიყვარხარ, განა ისე არწივს მთა უყვარს... ჯგუფი: Members პოსტები: 15,854 რეგისტრ.: 1-November 06 მდებარ.: მწვერვალი ''დიადი ვერასოდეს'' წევრი № 362 |
მათთვის, ვისაც უყვარს დოჩანაშშვილი : თუმანიშვილის თეატრში ახალი სპექტაკლი დაიდგა, გურამ დოჩანაშვილის მოთხრობების მიხედვით "ორნი, აქა იქა" პრემიერა 16 ვნისს ვინ დგამს? -------------------- ''ადამიანზე გამძლეა თიხა,
მაგრამ თიხაზე გამძლეა სიტყვა, ის შეიძლება უბრალო იყოს და აუტანელ ტკივილად ითქვას''... |
georgianeli |
Feb 13 2010, 08:35 PM
პოსტი
#95
|
SERPENTARIUS ჯგუფი: Members პოსტები: 239 რეგისტრ.: 19-March 07 წევრი № 1,431 |
საღამოს ფიქრები (როცა სიტყვები და ფიქრები მუსიკა-ყვავილებია) საღამო იყო. ვკითხულობდი დოჩანაშვილის ნოველებს. წამიერად თვალებშიც ფიქრი ჩამიდგა და უცებ აღმომხდა: რობაქიძე ესთეტია! კოწია კიდევ-გვირგვინოსანი, რჩეული საფერავი. დიდი ქართველები სწვდებიან ქართულ სულს და სულთან ერთად სხეულიც ულამაზდებათ ყველგან, ყოველთვის, ყველაფერში: სუფრაზე, ქცევაში, სიარულისას, მზერაში, საუბრისას, საქმიანობისას, ცეკვაში, მღერაში, სიფიცხესა, თუ სიხარულში. თვითონ ქართული ენაა ჩუქურთმების ენა, თავისი მადლიანი სიტყვებით, მოხაზულობითა და დედააზრით. ამავე დროს, ყოველთვის მაღიზიანებდა ზედაპირული დეკორი, მაგრამ ნაცხოვრები და ღრმადგააზრებული ჩუქურთმა? ლხენაა. რატომ მიყვარს გურამ რჩეულიშვილი? მისი შემოქმედება მის ცხოვრებას ჰგავს. ამიტომ. წამითაც არ უღალატია არცერთი დაწერილი სიტყვისათვის. ბოლომდე ღრმად და სავსედ იყო ის, რასაც წერდა. მისი პიროვნება იყო მისი ნაწარმოებები და პირიქით. ეს ოდენ გმირულად დიდ პიროვნებებს ძალუძთ, რადგან შემოქმედი მათი შინაგანი სამყაროს ორგანულად შემადგენელი ნაწილია და არა დაცალკევებული, ან კიდევ უარესი-ურთიერთგანსხვავებული რეალობა. ამით ეს ბუმბერაზები მაცხოვარ ღმერთკაცს ემსგავსებიან, რადგან მათი სიტყვა საქმეა და საქმითაც მეტყველებენ. ისინი დუმილშიც ქმნიან. გურამ რჩეულიშვილმა სიკვდილი დაღუპვამდე დიდი ხნით ადრე დაამარცხა. თავიც დადო მოყვასის გადასარჩენად და ნებისმიერ წამს მზად იყო უზარმაზარი სიყვარულის მოწამეობისათვის. გაცილებით ახალგაზრდა დაიღუპა, მაგრამ დოჩანაშვილზე დიდიცაა და ყველა მის თანამედროვე, თუ შემდგომი ხანის მწერლებზე აღმატებულიც. თქმა არ უნდა, ჩვენს მწერლობაში მასზე უფრო დიდი ავტორებიც მოგვეპოვება და ღმერთმა გვიმრავლოს. რჩეულიშვილის ტანმომცრო მოთხრობებში ქარიშხლის ძალაა ჩაკირული. მზიური გრიგალია, ბაჯაღლო ოქრო, სრულყოფილი, მაჭარის ზღვა, რომელსაც დაღვინება არ დასცალდა, თუმცა, ამით საკუთარი გზის პოვნაში ხელი არ შეშლია და არც მის საგანძურს დაჰკლებია რამე. ძლიერ ინდივიდუალური და დაბადებიდანვე დიონისური შემოქმედებით ღირსეულად დაიმკვიდრა ქართულ მწერლობაში თავისი კუთვნილი ადგილი. როცა მართლა ცხოვრობ, ყველგან, ყოველთვის, ყველასთან ხარ შეგნებულად და პრინციპულად ალალი, წრფელი, პირდაპირი; და როცა ეს ასეა, პირად, საზოგადო და შემოქმედებით ცხოვრებაში ხარ ერთი: არ ხარ ორი, სამი, სამასი პიროვნება, არამედ ხარ ერთი. შენ ხარ შენ და არ ხარ ობივატელი ქამელეონი. ხარ პიროვნება, შენი დადებითი და უარყოფითი თვისებებით. ეს ორი უკანასკნელი კანონზომიერებაა, არავინაა გამონაკლისი და ამაზე უფრო მთავარი ადამიანთა შორის ურთიერთშეხამებისა და ურთიერთგაგების მომენტია. დიახ, მართა მიყვარს. მართა სხვისი ცოლია, მაგრამ ჩემი სულიერი დაა. ვეფხვია, ავაზა! თვითონ ბრწყინვალე, ყაყაჩოსგვარა თავადი, ჩემი და საქართველოს პატარა და დიდი დედოფალია. თვალაუწვდენელ მთასავით და უძირო ზღვასავით ადამიანობა აქვს. ჩემთვის უფრო ამადაა დედოფალი. უზარმაზარი მანძილების მიუხედავად, ჩემს გვერდითაა და ისე ახლოს, რომ მისი სუნთქვაც მესმის. სადაც კი რჩეულ წითელ ღვინოს, წითელხასხასა ვარდს, ან ყაყაჩოს დავინახავ, ჩემი სულიერი დაიკოც ისაა. და ძმისთვის მწარეა-ო, უთქვამს ჩემს წინაპარს... ღამ-ღამობით ეღვიძება მართას და ტირის. მიეყრდნობა მერე სარეცლის ზურგს, იწყებს ფიქრს და თოლები უსველდება. მფარველობს მაშინ: ჩემს კოკას ავი არ მიეკაროსო და ორი მფარველი ანგელოზი მიცავს. ჩემს წერილებს კითხულობს და ცრემლი მოსდის. ტკივილით და სიხარულით იცრემლება. უკურნებელი სენი სჭირს მართას, მაგრამ ბედნიერებისაგან სიკვდილს ჩირადაც არ აგდებს, რადგან ერთმანეთს დავუმეგობრდით; ბედნიერება და უკვდავება კი მხოლოდ ალალ გულს მოაქვს, რადგან ალალი გული ალალად ამბობს ალალს, უზაკველს და როგორიც არ უნდა იყოს, უღრმესად ადამიანურს. თავადაც ფართო გული აქვს მართას. ამ გულსაა, რომ მოყვასის დიდი სიყვარული შეუძლია. თავდადებული ადამიანები ასეთები იბადებიან: დიდსულოვანნი და სანთელივით ჩუმი, თავიანთ დუმილში სხვათა მრავალსიტყვაობაზე უფრო მეტი ძალის დამმალავნი. ახლაც ვგრძნობ და ვხედავ ჩემს ვაჟკაც და ამავე დროს, უნაზეს დაიკოს: თუ როგორ ჰყავს ჩაყვანილი თავის მეუღლეს ნიუ-ჯერსიში სამკურნალოდ და რომ ძალიან, ძალიან, ძალიან კარგადაა და რომ პირველი საბედისწერო წარუმატებლობის შემდეგ კვლავ ელოდება პატარას. მუდამ სევდიანი თვალები აქვს, სიყვარულითსავსე. ისიც მინახავს, თუ როგორ უბრწყინავენ, როცა ბედნიერია. მისი სიხარულისაგან და მადლიანი ქართულით შეცხადებული ხმაც კი ვიცი, როგორია. არადა, თითქოს იქ არ ვიყავი მაშინ... ადამიანის შესაგრძნობლად და დასანახად არ სწყვეტს ყველაფერს დრო-სივრცობრივი განზომილება. მეორეხარისხოვანი მნიშვნელობის ხდება იგი ამ შემთხვევაში. მთავარია, შინაგანად იგრძნო და გიგრძნოს. სხვაგვარია მაინც გულისხედვა და ამადაც. ასევე, ჩემი მფარველი ანგელოზები არიან ჩემი აღმზრდელი და სულიერი ძმა-ბიძაჩემი, ძვირფასი მშობლები, და-ძმანი. მათი ცხოვრება ჩვენდამი თავდადების იშვიათი გმირული მაგალითია. ალალი დაც მყავს, რომელიც დროის გასვლასთან ერთად უფრო და უფრო მიყვარდება. ვენატრები, მაგრამ ვაჟკაცურად იტანს უჩემობას-არ მეუბნება. მე კი ვიცი-რა დამემალება?! უმცროსია და ჭკვიანი; სევდიანი, ღრმა და კეთილი თვალებით. ბუნებით ჩვენს გამზრდელ ბებიას ჰგავს. ცხონებული: ახალგაზრდობაში, სადაც კი გაივლიდა, ყველანი ემხვარის ქალს უწოდებდნენ-ისეთი ლამაზი იყო. 70 წელს გადაცილებულს სიმსივნე მოეძალა. ახლაც თავთით მიდევს მისი ავადმყოფობის დასაწყისში გადაღებული სურათი-მზესავით განათებული მიღიმის. სანდომიანი, ლამაზი, პროპორციული სახის ნაკვთები. კეთილი თვალები; ბოლოში მომშვილდული წარბები; ვერცხლისფრად შეთეთრებული, კოხტად, ყურადღებით და ლამაზად შეკრული თმები; კეთილშობილური იერი (დიდი ბებია აფაქელას ქალი მყავდა). აცნობიერებდა სენს, მაგრამ ბოლომდე არ გაუტყდა. საწოლში ზედმეტ ხანს წოლა წყევლად მიაჩნდა და ეზარებოდა. სიკვდილსაც მჯდომარე შეხვდა. შორს არც წასულა. აქვეა, გულში. მუდამ ცოტანი არიან ასეთი ადამიანები. ვაკვირდები: უფრო სევდიანი თვალების, დინჯი და დაჩაგრული ადამიანები იქცევენ ჩემს ყურადღებას. ამაზე აფხაზებს აქვთ კარგი გამოთქმა: იქ მიგეჩქარებოდეს, სადაც უჭირთ, რადგან ლხინში მისვლას მუდამ მოასწრებ-ო. კიდევ. ცათა დედოფალი მიყვარს. არა-კი არ მიყვარს, ჯერ არ მსურს მიყვარდეს, რადგან უმისოდ და უსაქართველოდ არ მინდა შემიყვარდეს. აქედან სიყვარულს არ ვაკადრებ. რომელს წარმოუდგენია, თუ რას ნიშნავს თავის ხელში აყვანა მაშინ, როცა გრძნობის მოძალებისაგან ზოგჯერ კალამსაც კი ვერ კიდებ ხელს და ასე გაოცებულ-გახევებული კიდევ უფრო უღრმავდები ღვთიური ენით მეტყველებას? როცა უფრო და უფრო გიზიდავს და გატკბობს? უდიდესი წმინდა მამები, მათ შორის, დუმილის გენია, “სულიწმინდის ქნარი”-ეფრემ ასური და მისი ამ იდუმალებით გასხივოსნებული ჰიმნოგრაფიაა ზემოთქმულიხ ბრწყინვალე მაგალითი (აღსანიშნავია ეგნატე ანტიოქიელიც, არსენ დიდი, ისააკ ნინევიელი, იოანე დიდი). შენ? არა, ჯერ შენ ვერ წარმოიდგენ. საშშშშშშშშინელებაა! და მაშინ ვცდილობ ნათელი კუთხიდან მივუდგე თავშეკავებას. თვითგანადგურების საწინააღმდეგოდ გამომუშავებული იმუნიტეტია, რადგან სიყვარული კარგი კი არა, აუტანელად ტკბილი შეიძლება იყოს (თვითონ წმინდა სამებაა ასეთი და გონებამიუწვდომლად უტკბესი) თავისი სიღრმით, სიდიადით, მოთმინებით, დიდსულოვნებით, სასწაულებრივი ძალით, სიძლიერით, ადამიანობით, სიალალით, სიკეთით, დაცემით, აღმაფრენით, აღდგომით და ხელახლა დაბადებით, ბავშვურობით, სიდინჯით, სინათლით, ბედნიერებით, სიცოცხლით, ტკივილებით, სიხარულით, სიტკბოთი, სითბოთი, მოსიყვარულებით, სისავსით, ურთიერთგაგებით; ორი ნახევრის ერთქმნით, ურთიერთგაძლიერებით, ერთმანეთის სიცოცხლით გამოკვებით, ერთი მეორის მოძრაობაში მოყვანით; ნებისმიერი, ზუსტად რომ ნებისმიერი წინააღმდეგობის ერთად და ერთმანეთით დაძლევით, ღვთის ურთიერთში ბრუნვით, მისი დანახვითა და მისით ურთიერთზიარებით, მისით გავსებით, მთების გადადგმით, ამ ძალითვე ყველაფრის შეძლებით, გამარჯვებით (დამარცხების არ მწამს), ღმერთქმნით. ადრე მრავალწერტილებს შეგნებულად იშვიათად ვხმარობდი, მაგრამ სწორედ, რომ მრავალწერტილებიცაა სიყვარული-იგი იწყება და უსასრულოდ, სულ უფრო იზრდება; თვით გარდაცვალების შემდეგაც გრძელდება. მხოლოდ და მხოლოდ იგია ერთადერთი უზენაესი კანონზომიერება, სხვა ყველაფერი მოჩვენებაა, აჩრდილია, არარაობაა. აბა, ყური დაუგდეთ მის უხმო ჟღერადობას-ეს უთქმელი მუდამ თქმულზე შეუდარებლად უფრო მეტის მთქმელია. მთავარია, ოდნავ ყური ათხოვოთ, რომ თქვენს წინაშე მანამდე უხილავი, უზარმაზარი და საოცარი სამყარო გადაიშლება. მისი ყველაზე მტკიცე საფუძველია სულიერი მეგობრობა. ამ ურყევ კლდეზე დამყარებულს დრო არ და ვერ ამარცხებს; ამაგრებს. ამ ყოველივეს გამოა, რომ სიყვარულის კენტად დატევა რამდენადაც არაადამიანურად ტკბილია, იმდენად არაადამიანურად ძნელი ასატანიცაა-ზეკაცურ სიღრმესა და მოთმინებას მოითხოვს. იმუნიტეტს კი რაც შეეხება, მზიური ღიმილი იცის-სახეს, გულს და სულს რომ გაგინათებს. თბები მაშინ ...ისევ დოჩანაშვილი: თბილია მისი მოთხრობები. უბრალო, უპრეტენზიო, კეთილი. ერთი, “თავფარავნელი ჭაბუკი” არაა მის ნოველებს შორის უპრეტენზიო. თითქოს სადაა, კეთილი, მაგრამ უზარმაზარი დინამიზმითაა გახსნილი გენიალური მესხური ლეგენდის ფაბულა. პირველი, რაც წავიკითხე მის ნაწარმოებთაგან, ეს ნოველა იყო. ერთ-ერთი ყველაზე გენიალურად უბრალო რამაა, რაც კი ოდესმე წამიკითხავს: ჭეშმარიტება, უზენაესი სიყვარული, გმირობა, წმინდა სამება. კარგი დასაწყისია. თბილია დოჩანაშვილის მოთხრობები, რადგან იქ შენ ხშირად გხვდები: “იმ ქუჩაზეც ხშირად ვარ... - რომელზე? - ის რომ ცხოვრობს... , ,ის“ ერთი კარგი გოგოა, სიცილი და წითელი კაბა უხდება” (“მუსიკოსი”. წითელი კაბა... ალბათ, ისიც ყველაზე ქალური ნიშნის ქვეშ იყო დაბადებული). ისე კი, დოჩანაშვილში კი არა, ყველგან მხვდები. სტროფებს შორის, ბუნებაში. პილატეს ცოლ, თავისი დროის ერთ-ერთ ყველაზე განათლებულ და ჭკვიან ქალ კლაუდიაშიც გხედავდი; აბელარის ელოიზაშიც; აუგუსტ შლეგელის მეუღლეშიც; შარლოტა ფონ შტაინშიც (გოეთეს გულის ვარდი), კოწიას მირანდაშიც (იერი ტყუპი გაქვს მასთან რამდენიმე წლის წინ გადაღებულ ფოტოდან “Lady in Red”); ოლღა გურამიშვილშიც, რომელიც ღირსეული მეგობარია დიდი ილიასი და ღირსეულად გააკეთა ის, რასაც მისი მართალი ფერი გააკეთებდა (ილიას მკვლელთა სიკვდილით დასჯის წინააღმდეგი გამოვიდა და აპატია ეს საზარელი დანაშაული მათ, რამეთუ არ იცოდნენ, რა ჩაიდინეს). თითქოს არსად ჩანდა ეს დიდებული ქალბატონი, მაგრამ როცა გამოჩნდა, დაიქუხა; ისეთივე ძლიერი ხმით, როგორიც იყო თვითონ დიდი ილიას ცხოვრება. ერთმანეთის ტოლ-ფერნი იყვნენ და ამ ერთ ნაბიჯში გაცხადდა ამ ორი უდიდესი ადამიანის უდიდესი სულიერი მეგობრობა. ისინი კაცობრიობის უდიდეს მანდილოსანთაგანნი არიან. ყველაზე ღირებული კი ისაა, რომ შენ ხარ შენ და არ ხარ არავინ სხვა-ხარ ცისკრის ახალი ვარსკვლავი. ეს ყველაფერი შენამდე დიდი ხნით ადრე-და იცი, რამდენი ვიარე? ცხრა კი არა, ყველა მთა შემოვიარე. არრა ხდება ისე. აი, ახლაც: გვიანი ღამეა, სარკმელში ცას გავხედე და იქიდანაც ვერცხლისფრად გაბადრული მიღიმი. სავსე ხარ და მოსიყვარულე. ათასწლეულების სიღრმეში დაფარულ მისტერიებივით იდუმალია მთვარის სახე, მაგრამ მისი თვალები მაინც არაფერს მიმალავენ. მარტო შენ იცი და შეგიძლია იცოდე, თუ რამდენს მეუბნებიან ისინი. ... განა ეს ფიქრები ბევრი საუბარია? ღმერთის ენაზე განუზომლად მეტს გესაუბრები. უხმოდ. შენ იცი, სად, როგორ, როდის: არსად და ყველგან. ახლა ჩოხელი მახსენდება: “-ბებო, სიყვარული რა არის? -სიყვარული არ ხარ, მა რა ხარ, ბებო გენაცვალოს?!” ჰოდა, სიყვარულო. ...არა. ძალიან, ძალიან, ძალიან თბილია დოჩანაშვილის მოთხრობები. 1989 წლის 9 აპრილზე დაწერილ ნოველადან “ორნი აქა-იქ”: “ციმციმ წაიყვანეს” “საყვარელი შტერუკანა” “ყუჩ იესოს” “მიწა-კეთილი” “მზე-მარიამი” “დეიდა წმინდა ნინო” “ყვავილხე” ”პატარა გოგონას დღიური: „ჩემი არავის ესმის...“ „დღეს კარგად წვიმდა...“ „მე მიყვარს...“ პატარა კაბა... პატარა ფეხსაცმელი... მძივი..” “სურნელი ჰქონდა? ბარბაცებდი”. ”გოგონამ უკვე იცოდა წმინდა ნინოსგან რაღაცეები, მაგრამ ბევრ რამეს ვერა ხვდებოდა: ო ანდა, ბარაბა რატომ განუტევეს? თვით იმის ნაცვლად... ო ამ ბუჩქთან მოდი. დიადი ბუჩქი ამოზრდილიყო რომ? თვალუწვდენლად უხვფოთლება, ისეთი ლამაზი და მშობლიური ფოთლები არსად ენახა, ფოთლები ესხა? - დედასავით, არსად ენახა იმდენი დედა, და ყოველ ფოთოლზე დედის სხვადასხვაგვარი, მალამოსავით სიტყვები ეწერა, წმინდა ნინომ კი ერთ-ერთი ხელისგულზე დაიდო, სახესთან ახლოს მიუტანა, რა ეწერა და: „ბარაბა – განვრცობა“. ო სულხან-საბასია, დეიდა წმინდა ნინო? ო სულხან-საბაა, შვილო. და ეს მთავარი ბუჩქი შენი ენაა, მშობლიური, სამუდამოდ დალოცვილი მზე-მარიამისგან. გოგონას აღარ შეეძლო მეტის ატანა, და შვების ბუჩქთან მივიდა, დადგა: „ცა-ფირუზ, ხმელეთ-ზურმუხტო, ჩემო სამშობლო მხარეო“. “დეიდა წმინდა ნინო, მე მეჩვენება, თუ საქართველო მართლა კარგია? მხარზე დაედო წმინდანის ხელი: - წამოდი, გაჩვენებ. სად წაიყვანა და, ხალხის ჭალაში. ირგვლივ, მდინარე დაბრუნავდა, წყაროზე წმინდა.. გაბრუებული იდგა გოგონა – ცეკვები ჰქონდათ? რომელსაც სხვა ვერ გაიგებდა: სხვა, დიდი-დიდი, აღფრთოვანებულიყო. სიმღერები ჰქონდათ? რომელსაც სხვა ვერ ჩასწვდებოდა, სხვა, დიდი-დიდი, აღტაცებულიყო. ფრესკები ჰქონდათ? მოიხიბლებოდნენ სხვებიც. ეკლესიები ედგათ? ციდან სულის მყარ მალამოდ დაკიდებულნი, გული ჰქონდათ რომ? სხვა ვერასდროს დააფასებდა.. და, დიადი ხალხური პოეზია ჰქონდათ ისეთი, რომლის გაგებაც სხვას არ ეწერა.” წაიკითხეთ, ქართველებო-სიყვარულის, სითბოსა და ტკივილისაგან გულები დაგესერებათ: “- მე ერთხელ იმის ძეგლს დიდი პამიდორი ვესროლე და შიგ მხარში მოვარტყი! -გახარებულმა წამოიძახა გოგონამ. - თუთ... - გაუღიმა დეიდა წმინდა ნინომ, - შე ყაჩაღანა... შენ გენაცვალე, - გულზე ძალიან ფრთხილად მიიკრა გოგონას ჭრილობიანი თავი, თუმც იქ არავის არაფერი არა ტკიოდა”. “ყუჩი გოგონა” “ყუჩი სანთლები” შემდეგ კი.... რა უბრალო, მაგრამ რა ღრმაა. 2007 წელი კოკა -------------------- = Serpentarius =
არტურ კლარკი + სტენლი კუბრიკი = www.kubrick2001.com საქართველო ღმერთს მაყვარებს და ღმერთი-საქართველოს... საკუთარი ერის მოსიყვარულე სხვასაც ღირსეულად ეპყრობა. |
georgianeli |
Sep 6 2012, 06:15 PM
პოსტი
#96
|
SERPENTARIUS ჯგუფი: Members პოსტები: 239 რეგისტრ.: 19-March 07 წევრი № 1,431 |
დოჩანაშვილის შემოქმედების თაყვანისმცემლებს: რომელიმეს თუ გაქვთ წაკითხული მისი "იოჰან სებასტიან ბახი"?
-------------------- = Serpentarius =
არტურ კლარკი + სტენლი კუბრიკი = www.kubrick2001.com საქართველო ღმერთს მაყვარებს და ღმერთი-საქართველოს... საკუთარი ერის მოსიყვარულე სხვასაც ღირსეულად ეპყრობა. |
ქევანა |
Sep 6 2012, 07:26 PM
პოსტი
#97
|
მთვლემარე დრაკონი ჯგუფი: Members პოსტები: 7,454 რეგისტრ.: 11-February 07 მდებარ.: Shire, Hobbitland, Middle-earth წევრი № 1,055 |
georgianeli
ეჰ არა ცალკეული მოთხრობები და ეხლა დავიწყე "სამოსელი პირველი" -------------------- “I'd built that bridge for you. But I didn’t know that I would be building it for you and him.” ("Dაისყ")
"He was born with a gift of laughter and a sense that the world was mad. And that was all his patrimony." - Scaramouche, Rafael Sabatini *** ფორუმზე გლანძღავ და მიწასთან გასწორებ, ძვირფასო, მაგრამ გახსოვდეს, ფორუმს გარეთ მე შენ მიყვარხარ : ) *** Спасение утопающего – дело рук самого утопающего... *** ამინდის შემქმნელი |
georgianeli |
Sep 6 2012, 09:15 PM
პოსტი
#98
|
SERPENTARIUS ჯგუფი: Members პოსტები: 239 რეგისტრ.: 19-March 07 წევრი № 1,431 |
არა, უშუალოდ დოჩანაშვილის "იოჰან სებასტიან ბახი" მინდა.
ღირს კითხვად, პასუხად და განსახილველად -------------------- = Serpentarius =
არტურ კლარკი + სტენლი კუბრიკი = www.kubrick2001.com საქართველო ღმერთს მაყვარებს და ღმერთი-საქართველოს... საკუთარი ერის მოსიყვარულე სხვასაც ღირსეულად ეპყრობა. |
georgianeli |
Sep 14 2012, 09:41 PM
პოსტი
#99
|
SERPENTARIUS ჯგუფი: Members პოსტები: 239 რეგისტრ.: 19-March 07 წევრი № 1,431 |
??
დოჩანაშვილის შემოქმედების მჭერმეტყველნო, ახტუნგ, ახტუნგ -------------------- = Serpentarius =
არტურ კლარკი + სტენლი კუბრიკი = www.kubrick2001.com საქართველო ღმერთს მაყვარებს და ღმერთი-საქართველოს... საკუთარი ერის მოსიყვარულე სხვასაც ღირსეულად ეპყრობა. |
marine |
Sep 20 2012, 04:06 PM
პოსტი
#100
|
მ_ა_კ_ა ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 59,336 რეგისტრ.: 3-November 06 მდებარ.: გულის საკურთხეველი:) წევრი № 381 |
"შიმშილავ"
ასე მიმართავდა ძალიან გამხდარ და აწოწილ გურამ დოჩანაშვილს კონსტანტინე გამსახურდია -------------------- "კ უ ს_ ნ ა ბ ი ჯ ე ბ ი თ_ ფ უ ძ ი ა მ ა ს_ მ თ ი ს კ ე ნ".
------------------- "არც შექებით ვხდებით უკეთესნი და არც გაკიცხვით უარესნი." /არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/ -------------------- "ფრაზა, რომელსაც ხშირად იყენებდნენ ძველი გადამწერები: "ჴელი მწერლისა მიწასა შინა ლპების და ნაწერნი ჰგიან". |
მსუბუქი ვერსია | ახლა არის: 27th September 2024 - 11:17 AM |
მართლმადიდებლური არხი: ივერიონი
ფორუმის ელექტრონული ფოსტა: იმეილი