ქართველი თავად-აზნაურობა და მათი წარმომავლობა პარამეტრები

[yipiani gio]

გთხოვთ ამ თემაზე ვრცლად ვისაუბროდ,რადგან ეს თემა საქართველოს
ისტორიაში უმნიშვნელოვანესია...

[yipiani gio]

ახვლედიანი არც თავადებში და არც აზნაურებში არ არის მოხსენიებული ,ასე რომ......

არღუთაშვილნი

ესენი იყვნენ ძველად ჯუღელი სომეხნი და არღუთა ვინმე სომეხმან მსახურა არღუნ-ყაენსა, რომელმაც აჩვენა სხვა-და-სხვა შამოსავალნი და დასდო დიდი ხარჯი ქრისტიანეთა ზედა და ჯილდოთ ამისა არღუნმან უწოდა არღუნინობა და მიიღო აზნაურობისა ხარისხითა, წელსა ქრისტეს აქეთ 1287-სა და იწოდებოდნენ არღუთად. უკანასკნელ დროსა ყაზან ყაენისასა არღუთაანნი აიყარნენ სპარსთა ბევრისა ხარჯისა მიცემითა და გარდმოსახლდენ ასურეთის მხარეს, ქურთების სომხების ადგილთა შინა და იყვნენ მუნ შემდგომად დროსა მეფისა გიორგისასა, წელსა ქრისტეს აქეთ 1397. რა მოვიდა მეორედ ლანგთემურ და შემუსრა ყოველგან ადგილნი საქართველოსანი და ეგრეთვე შემუსრა ლორეს ხეობაზედ მონასტერნი ახტალა და სანაინი სასაფლაო სომეხთ მეფისა; შემდგომად ამისა მოვიდა ქურთებიდგან (ვართაპეტი), რომელ არს მღვდელ-მონაზონი, სომხურად პარკიკუჭად წოდებული, რომელიც იყო პირველ ტერტერა ანუ სომეხთა მღვდელი და ჰყვა შვილები და მოვიდნენ ესენი სომხითს და დაეშენნენ ქციისა პირსა ზედა დროსა კონსტანტინე მეფისასა წელსა 1410-სა და მერე პარკიკუჭამ ვართაპეტმან ჰსთხოვა მეფესა განახლება სანაინისა ეკლესიისა და მისცა ნებაი მეფემან და გაახლა იგი ეკლესია და დაემკვიდრა მუნ და ეკლესიასა ზედა დააწერინა სახელი თვისი და განახლება მისგანვე, რომელიც იყო ვიდრე აქამომდე. ხოლო ვართაპეტისა შვილსაცა ეწოდა არღუთა და მეფემან მიიღო აზნაურად არღუთაშვილებად; ხოლო უკანასკნელ დროსა ნადირშაისასა ამათი ნათესავი იყო ვინმე მაიარბაშად წოდებული და სახლთხუცესი ნადირისა და სწყალობდა დიდად ნადირშა და ამან მსახურა და შეეწია ნადირშასთან მეფესა თეიმურაზს და მეფესა ირაკლის და სთხოა თვისთა სახლისა კაცთა არღუთაანთათვის მამული და უბოძა მეფემან სანაინს შინა ადგილნი და ქციისა პირსა ზედა სოფელი ავლავარი და მინბაშობა მისხანის მადანსა შინა მცხოვრებთა და ზედა მდგომლობა მადნისა და მუნიდგან ათის თავი, რაიცა მადნიდგან სპილენძი შემოვიდოდა. ხოლო უკანასკნელ დროსა იმპერატორის პავლესასა მიიღეს მხარ-გრძელისა გვარობა სომეხთა არქიერისა ოსეფასაგან შეწევნით, რომელიცა იყო ბეჟან არღუთაშვილისა ძმა და დროსა იმპერატორის ეკატირინესასა და მეფისა ერეკლესასა, ტრაკტატსა შინა დადებულსა მისვე არქიერისა შუამდგომლობითა ბეჟანისა და მოსეს სახლმან იწოდა თავადობა არღუთაშვილად და არა მხარგრძელად. გარნა არქიერნი და მისი ძმანი იწოდებოდენ მარკოზაშვილებად, ვითარცა არს სომეხთა ისტორიასა შინა მოხსენებულიცა. სხვანი ჯუმაშვილებად და კვალად სახლის კაცნი ამათნი თაყაშვილად, სისუა შვილად, ზუზუინად და მათაშვილებად და სხვა. და ესე ყოველნი აზნაურად.

[ჯუღელი]

გვარი ჯუღელი მომდინარეობს მთიულეთის არაგვის მარცხენა შენაკად ჯუღისის ხეობიდან;
ჯუღისი — სოფელი აღმოსავლეთ საქართველოში. სწორედ ჯუღისის ხეობიდან ჩამოსახლდა იმერეთში,
კერძოდ ზესტაფონის რაიონის სოფელ სვირში, ჯუღელის გვარის ფუძემდებელი წინაპარი
"ჯუღისელი" და იწოდა, როგორც ჯუღელი

ახვლედიანი არც თავადებში და არც აზნაურებში არ არის მოხსენიებული ,ასე რომ......

არღუთაშვილნი

ესენი იყვნენ ძველად ჯუღელი სომეხნი და არღუთა ვინმე სომეხმან მსახურა არღუნ-ყაენსა, რომელმაც აჩვენა სხვა-და-სხვა შამოსავალნი და დასდო დიდი ხარჯი ქრისტიანეთა ზედა და ჯილდოთ ამისა არღუნმან უწოდა არღუნინობა და მიიღო აზნაურობისა ხარისხითა, წელსა ქრისტეს აქეთ 1287-სა და იწოდებოდნენ არღუთად. უკანასკნელ დროსა ყაზან ყაენისასა არღუთაანნი აიყარნენ სპარსთა ბევრისა ხარჯისა მიცემითა და გარდმოსახლდენ ასურეთის მხარეს, ქურთების სომხების ადგილთა შინა და იყვნენ მუნ შემდგომად დროსა მეფისა გიორგისასა, წელსა ქრისტეს აქეთ 1397. რა მოვიდა მეორედ ლანგთემურ და შემუსრა ყოველგან ადგილნი საქართველოსანი და ეგრეთვე შემუსრა ლორეს ხეობაზედ მონასტერნი ახტალა და სანაინი სასაფლაო სომეხთ მეფისა; შემდგომად ამისა მოვიდა ქურთებიდგან (ვართაპეტი), რომელ არს მღვდელ-მონაზონი, სომხურად პარკიკუჭად წოდებული, რომელიც იყო პირველ ტერტერა ანუ სომეხთა მღვდელი და ჰყვა შვილები და მოვიდნენ ესენი სომხითს და დაეშენნენ ქციისა პირსა ზედა დროსა კონსტანტინე მეფისასა წელსა 1410-სა და მერე პარკიკუჭამ ვართაპეტმან ჰსთხოვა მეფესა განახლება სანაინისა ეკლესიისა და მისცა ნებაი მეფემან და გაახლა იგი ეკლესია და დაემკვიდრა მუნ და ეკლესიასა ზედა დააწერინა სახელი თვისი და განახლება მისგანვე, რომელიც იყო ვიდრე აქამომდე. ხოლო ვართაპეტისა შვილსაცა ეწოდა არღუთა და მეფემან მიიღო აზნაურად არღუთაშვილებად; ხოლო უკანასკნელ დროსა ნადირშაისასა ამათი ნათესავი იყო ვინმე მაიარბაშად წოდებული და სახლთხუცესი ნადირისა და სწყალობდა დიდად ნადირშა და ამან მსახურა და შეეწია ნადირშასთან მეფესა თეიმურაზს და მეფესა ირაკლის და სთხოა თვისთა სახლისა კაცთა არღუთაანთათვის მამული და უბოძა მეფემან სანაინს შინა ადგილნი და ქციისა პირსა ზედა სოფელი ავლავარი და მინბაშობა მისხანის მადანსა შინა მცხოვრებთა და ზედა მდგომლობა მადნისა და მუნიდგან ათის თავი, რაიცა მადნიდგან სპილენძი შემოვიდოდა. ხოლო უკანასკნელ დროსა იმპერატორის პავლესასა მიიღეს მხარ-გრძელისა გვარობა სომეხთა არქიერისა ოსეფასაგან შეწევნით, რომელიცა იყო ბეჟან არღუთაშვილისა ძმა და დროსა იმპერატორის ეკატირინესასა და მეფისა ერეკლესასა, ტრაკტატსა შინა დადებულსა მისვე არქიერისა შუამდგომლობითა ბეჟანისა და მოსეს სახლმან იწოდა თავადობა არღუთაშვილად და არა მხარგრძელად. გარნა არქიერნი და მისი ძმანი იწოდებოდენ მარკოზაშვილებად, ვითარცა არს სომეხთა ისტორიასა შინა მოხსენებულიცა. სხვანი ჯუმაშვილებად და კვალად სახლის კაცნი ამათნი თაყაშვილად, სისუა შვილად, ზუზუინად და მათაშვილებად და სხვა. და ესე ყოველნი აზნაურად.

გვარი ჯუღელი მომდინარეობს მთიულეთის არაგვის მარცხენა შენაკად ჯუღისის ხეობიდან;
ჯუღისი — სოფელი აღმოსავლეთ საქართველოში. სწორედ ჯუღისის ხეობიდან ჩამოსახლდა იმერეთში,
კერძოდ ზესტაფონის რაიონის სოფელ სვირში, ჯუღელის გვარის ფუძემდებელი წინაპარი
"ჯუღისელი" და იწოდა, როგორც ჯუღელი

ახვლედიანი არც თავადებში და არც აზნაურებში არ არის მოხსენიებული ,ასე რომ......

არღუთაშვილნი

ესენი იყვნენ ძველად ჯუღელი სომეხნი და არღუთა ვინმე სომეხმან მსახურა არღუნ-ყაენსა, რომელმაც აჩვენა სხვა-და-სხვა შამოსავალნი და დასდო დიდი ხარჯი ქრისტიანეთა ზედა და ჯილდოთ ამისა არღუნმან უწოდა არღუნინობა და მიიღო აზნაურობისა ხარისხითა, წელსა ქრისტეს აქეთ 1287-სა და იწოდებოდნენ არღუთად. უკანასკნელ დროსა ყაზან ყაენისასა არღუთაანნი აიყარნენ სპარსთა ბევრისა ხარჯისა მიცემითა და გარდმოსახლდენ ასურეთის მხარეს, ქურთების სომხების ადგილთა შინა და იყვნენ მუნ შემდგომად დროსა მეფისა გიორგისასა, წელსა ქრისტეს აქეთ 1397. რა მოვიდა მეორედ ლანგთემურ და შემუსრა ყოველგან ადგილნი საქართველოსანი და ეგრეთვე შემუსრა ლორეს ხეობაზედ მონასტერნი ახტალა და სანაინი სასაფლაო სომეხთ მეფისა; შემდგომად ამისა მოვიდა ქურთებიდგან (ვართაპეტი), რომელ არს მღვდელ-მონაზონი, სომხურად პარკიკუჭად წოდებული, რომელიც იყო პირველ ტერტერა ანუ სომეხთა მღვდელი და ჰყვა შვილები და მოვიდნენ ესენი სომხითს და დაეშენნენ ქციისა პირსა ზედა დროსა კონსტანტინე მეფისასა წელსა 1410-სა და მერე პარკიკუჭამ ვართაპეტმან ჰსთხოვა მეფესა განახლება სანაინისა ეკლესიისა და მისცა ნებაი მეფემან და გაახლა იგი ეკლესია და დაემკვიდრა მუნ და ეკლესიასა ზედა დააწერინა სახელი თვისი და განახლება მისგანვე, რომელიც იყო ვიდრე აქამომდე. ხოლო ვართაპეტისა შვილსაცა ეწოდა არღუთა და მეფემან მიიღო აზნაურად არღუთაშვილებად; ხოლო უკანასკნელ დროსა ნადირშაისასა ამათი ნათესავი იყო ვინმე მაიარბაშად წოდებული და სახლთხუცესი ნადირისა და სწყალობდა დიდად ნადირშა და ამან მსახურა და შეეწია ნადირშასთან მეფესა თეიმურაზს და მეფესა ირაკლის და სთხოა თვისთა სახლისა კაცთა არღუთაანთათვის მამული და უბოძა მეფემან სანაინს შინა ადგილნი და ქციისა პირსა ზედა სოფელი ავლავარი და მინბაშობა მისხანის მადანსა შინა მცხოვრებთა და ზედა მდგომლობა მადნისა და მუნიდგან ათის თავი, რაიცა მადნიდგან სპილენძი შემოვიდოდა. ხოლო უკანასკნელ დროსა იმპერატორის პავლესასა მიიღეს მხარ-გრძელისა გვარობა სომეხთა არქიერისა ოსეფასაგან შეწევნით, რომელიცა იყო ბეჟან არღუთაშვილისა ძმა და დროსა იმპერატორის ეკატირინესასა და მეფისა ერეკლესასა, ტრაკტატსა შინა დადებულსა მისვე არქიერისა შუამდგომლობითა ბეჟანისა და მოსეს სახლმან იწოდა თავადობა არღუთაშვილად და არა მხარგრძელად. გარნა არქიერნი და მისი ძმანი იწოდებოდენ მარკოზაშვილებად, ვითარცა არს სომეხთა ისტორიასა შინა მოხსენებულიცა. სხვანი ჯუმაშვილებად და კვალად სახლის კაცნი ამათნი თაყაშვილად, სისუა შვილად, ზუზუინად და მათაშვილებად და სხვა. და ესე ყოველნი აზნაურად.

გვარი ჯუღელი მომდინარეობს მთიულეთის არაგვის მარცხენა შენაკად ჯუღისის ხეობიდან;
ჯუღისი — სოფელი აღმოსავლეთ საქართველოში. სწორედ ჯუღისის ხეობიდან ჩამოსახლდა იმერეთში,
კერძოდ ზესტაფონის რაიონის სოფელ სვირში, ჯუღელის გვარის ფუძემდებელი წინაპარი
"ჯუღისელი" და იწოდა, როგორც ჯუღელი

ახვლედიანი არც თავადებში და არც აზნაურებში არ არის მოხსენიებული ,ასე რომ......

არღუთაშვილნი

ესენი იყვნენ ძველად ჯუღელი სომეხნი და არღუთა ვინმე სომეხმან მსახურა არღუნ-ყაენსა, რომელმაც აჩვენა სხვა-და-სხვა შამოსავალნი და დასდო დიდი ხარჯი ქრისტიანეთა ზედა და ჯილდოთ ამისა არღუნმან უწოდა არღუნინობა და მიიღო აზნაურობისა ხარისხითა, წელსა ქრისტეს აქეთ 1287-სა და იწოდებოდნენ არღუთად. უკანასკნელ დროსა ყაზან ყაენისასა არღუთაანნი აიყარნენ სპარსთა ბევრისა ხარჯისა მიცემითა და გარდმოსახლდენ ასურეთის მხარეს, ქურთების სომხების ადგილთა შინა და იყვნენ მუნ შემდგომად დროსა მეფისა გიორგისასა, წელსა ქრისტეს აქეთ 1397. რა მოვიდა მეორედ ლანგთემურ და შემუსრა ყოველგან ადგილნი საქართველოსანი და ეგრეთვე შემუსრა ლორეს ხეობაზედ მონასტერნი ახტალა და სანაინი სასაფლაო სომეხთ მეფისა; შემდგომად ამისა მოვიდა ქურთებიდგან (ვართაპეტი), რომელ არს მღვდელ-მონაზონი, სომხურად პარკიკუჭად წოდებული, რომელიც იყო პირველ ტერტერა ანუ სომეხთა მღვდელი და ჰყვა შვილები და მოვიდნენ ესენი სომხითს და დაეშენნენ ქციისა პირსა ზედა დროსა კონსტანტინე მეფისასა წელსა 1410-სა და მერე პარკიკუჭამ ვართაპეტმან ჰსთხოვა მეფესა განახლება სანაინისა ეკლესიისა და მისცა ნებაი მეფემან და გაახლა იგი ეკლესია და დაემკვიდრა მუნ და ეკლესიასა ზედა დააწერინა სახელი თვისი და განახლება მისგანვე, რომელიც იყო ვიდრე აქამომდე. ხოლო ვართაპეტისა შვილსაცა ეწოდა არღუთა და მეფემან მიიღო აზნაურად არღუთაშვილებად; ხოლო უკანასკნელ დროსა ნადირშაისასა ამათი ნათესავი იყო ვინმე მაიარბაშად წოდებული და სახლთხუცესი ნადირისა და სწყალობდა დიდად ნადირშა და ამან მსახურა და შეეწია ნადირშასთან მეფესა თეიმურაზს და მეფესა ირაკლის და სთხოა თვისთა სახლისა კაცთა არღუთაანთათვის მამული და უბოძა მეფემან სანაინს შინა ადგილნი და ქციისა პირსა ზედა სოფელი ავლავარი და მინბაშობა მისხანის მადანსა შინა მცხოვრებთა და ზედა მდგომლობა მადნისა და მუნიდგან ათის თავი, რაიცა მადნიდგან სპილენძი შემოვიდოდა. ხოლო უკანასკნელ დროსა იმპერატორის პავლესასა მიიღეს მხარ-გრძელისა გვარობა სომეხთა არქიერისა ოსეფასაგან შეწევნით, რომელიცა იყო ბეჟან არღუთაშვილისა ძმა და დროსა იმპერატორის ეკატირინესასა და მეფისა ერეკლესასა, ტრაკტატსა შინა დადებულსა მისვე არქიერისა შუამდგომლობითა ბეჟანისა და მოსეს სახლმან იწოდა თავადობა არღუთაშვილად და არა მხარგრძელად. გარნა არქიერნი და მისი ძმანი იწოდებოდენ მარკოზაშვილებად, ვითარცა არს სომეხთა ისტორიასა შინა მოხსენებულიცა. სხვანი ჯუმაშვილებად და კვალად სახლის კაცნი ამათნი თაყაშვილად, სისუა შვილად, ზუზუინად და მათაშვილებად და სხვა. და ესე ყოველნი აზნაურად.

გვარი ჯუღელი მომდინარეობს მთიულეთის არაგვის მარცხენა შენაკად ჯუღისის ხეობიდან;
ჯუღისი — სოფელი აღმოსავლეთ საქართველოში. სწორედ ჯუღისის ხეობიდან ჩამოსახლდა იმერეთში,
კერძოდ ზესტაფონის რაიონის სოფელ სვირში, ჯუღელის გვარის ფუძემდებელი წინაპარი
"ჯუღისელი" და იწოდა, როგორც ჯუღელი


გვარი ჯუღელი მომდინარეობს მთიულეთის არაგვის მარცხენა შენაკად ჯუღისის ხეობიდან;
ჯუღისი — სოფელი აღმოსავლეთ საქართველოში. სწორედ ჯუღისის ხეობიდან ჩამოსახლდა იმერეთში,
კერძოდ ზესტაფონის რაიონის სოფელ სვირში, ჯუღელის გვარის ფუძემდებელი წინაპარი
"ჯუღისელი" და იწოდა, როგორც ჯუღელი