თემის საბეჭდი ვერსია

პოსტის ავტორი: mlocveli თარიღი: Apr 11 2010, 12:57 AM

16 წლის ასაკში მომიტაცეს-6 თვეში მე და ჩემი მეუღლე დავცილდით რადგან ადამიანის მკვლელობისთვის დააკავეს და მეც ლამის მისი მორიგი მსხვერპლი გავხდი; ამ ფაქტმა ძალიან იმოქმედა ჩემზე ფსიქოლოგიურად; განსაკუტრებით მომავლის შიში გამიჩნდა-განათხოვარი ქალის სახელი, რაც ჩემს ქალაქში ხშირად ცუდ ყოფაქცევასთან აიგივებენ; ამ შიშში ვცხოვრობდი-ჩვეულებრივად- დავდიოდი ეკლესიაში, ვლოცულობდი, ვსწავლობდი და ვმუშაობდი; წარმატებებსაც მივარწიე;

23 წლის ვიყავი როდესაც ჩემი ყოფილი თანამშრომელი მამაკაცი მეგობრის სახით დამიახლოვდა; უბრალოდ ვსაუბრობდით, აღმოჩნდა რომ დაოჯახებული იყო მაგრამ ოჯახი დანგრეულია რადგან ცოლ-ქმარს ცუდი ურთიერთობა ქონდა; მე ვანუგეშებდი ვცდილობდი რომ გაეგო მისი ცოლისთვის; მაგრამ გატეხილს უკვე ვეღარ გაამთელებ თურმე; გარკვეული დროის შემდგე ამ ადამიანს "X" შევუყვარდი; მეუბნებოდა რომ განცხადება შეტანილი აქვს განქორწინებაზე, ცოლობაც კი შემომთავაზა , მითხრა რომ ოცნებობს მისი შვილი მუცლით ვატარო რომ უბედნიერესია რადგან მე ვყავარ... სიმართლე გითრათ, ეს ყველაფერი იმდენად ლამაზი და თბილი იყო რომ ჩავთვალე თავი ბედნიერად და დრეებს ვითვლიდი როცა ჯვარს დავიწერდით. ხომ ხდება რომ ადამიანებს არ უმართლებთ, როგორც მე პირველ ქორინებაში-ცემენ, სიგარეტით წვავენ, ურტყამენ, ეჭვიანობენ და ამის მერე ვიფიქრე რომ უფალამა მომცა ოჯახი;

გავიდა წლები, ჩემი შეყვარებული მამაკაცი მიზეზებს ყოველწელიწადს პოულობს რომ ჩვენი ერთად ყოფნა გადადოს-ხან ვალები, ხან შვილი, ხან ომი ქვეყანაშI ხან ... ამის გამო მე დეპრესიაში ჩავარდი, ხშირად ვჩხუბობთ..


ეს ყველაფერი გრძელდება 7 წელია.. ამ პერიოდის მანძIლზე მე ჯანმრთელობა ძლიან გამიუარესდა.. ხშირი ჩხუბების ნიადაგზე ვითიშები და გონებას ვკარგად -გონს სასწრაფოში ან საავადმყოფოში მოვდივარ...მაქვს თითქმის ყველა ორგანოს ქრონიკული დაავადება და 1 თვეში მინიმუმ 10 დრეს საწოლში ვატარებ; მაქვს იმუნური დაავადებები... ტრამვის შედეგად ჩაქცევა ტვინის არეში...

უკვე 2 წელია, ვცდილბ თავი დავარწიო, ამ ვითომ საქმროს, რომელიც მემგონი ჩემზე დაქორწინებას არც აპირებს ; რადგან როგორც აღმოვაჩინე ჯვარი აქვს დაწერილი გელათის მონასტერში... არადა სიყვარულიც და ცოლობაც მთხოვა და ხატზე დაიფიცა ეკლესიაში... 2 წელია მაწამებს იმის შეგრძნება რომ უბრალო აფიორაში გავეხვიე და მისი ვნებების დაკმაყოფილების ობიექტი გავხდი..

არ იფიქროთ რომ მეშინია და არ მიცდია რომ შემეწყვიტა ურთიერთობა რომელსაც მიზნად ჩემი დაღუპვა აქვს- არაფერი გამოვიდა... საშინლად მცემა,თმით მათრია ... მერე კი როცა მე ბოდიში მოვუხადე-მაპატიე შევცდი თქო-მაკოცა და მალე ერთად ვიქნებითო...

2 ჯერ ვცადე თვითმკვლელობა, თავი მოვიწამლე და სულ შემთხვევით რეანიმაციაში გადამარჩIნეს...
როგორც კი სიტყვას დავძრავ მემუქრება რომ ჩემს ოჯახს(რომელმაც არაფერი იცის) ლაფშI ამოსვრის, რომ გაჩენის დღეს მაწყევლინებს, რომ...

სად არ ვიყავი, ეკლესიაშიც- არ მინდა გავიკითხო მაგრამ მღვდელმა მთლიანად მე გადმომაბარა ეს ტვირთი, რომ მე უნდა ვუთხრა და ასე შემდეგ... არადა დამიჯერეთ ფიზიკურად გამისწორდება, და ეს შიში არ არის ეს ის გზაა რაც მე ვცადე სანამ თქვენ გთხოვდიტ დახმარებას...

ძალინ გთხოვთ დამეხმარეთ ! მინდა მყავდეს ქმარი და შვილები-ეკლესიაში უფალს პატიებას და შეწყალებას ვთხოვ; ვთხოვ გამხადოს ღირსი რომ ოჯახი მყავდეს და დამიფაროს...
30 წლის ვარ.. ჩემი ჯანმრთელობით ექიმები მეუბნებიან რომ შვილი მალე თუ არ გავაჩინე შეიძLება დედა ვერასდროს გავხდე... მტანჯავს ეს ყველაფერი... მგონია უფალი მსჯის რომ ჯვარნაწერ, თUნდაც უკვე გათიშული და გაციებული ცოლს, ქმარს ვეცილები...
უკვე 1 კვირაა თვითმკვლელობაზე ვფიქრობ-სხვა გამოსავალს ვერ ვხედავ... გთხოვთ მირჩიეთ დამეხმარეთ... გემუდარებით...
ხომ არ მივიდე გელათში და მოვძბნო ის მოძღვარი ვინც ჯვარი დაწერა , ხომ არ მოვუყვე მაგრამ... არ ვიცი... მე ვინ დამიცავს მისი საშIნელი აგრესიისგან როცა მითუმეტეს იარაღი აქვს და თუ მისი სურვილის წინააღმედეგ წავედი არ დამინდობს...

მირჩიეთ რა ვქნა? ვის მიმვმართო? ცოცხლად ვარ ჯოჯოხეთში..

პოსტის ავტორი: mlocveli თარიღი: Apr 11 2010, 01:58 AM

ეს ჩანაწერი მეგობრის დღიურიდან არის... განვიცდი მის მდგომარეობას.. ვფიქრობ მისი ცხოვრებაა და არა გამოგონილი ილუზიაა

პოსტის ავტორი: აბე თარიღი: Apr 11 2010, 12:10 PM

ციტატა(mlocveli @ Apr 11 2010, 01:57 AM)

პოსტის ავტორი: Ligia თარიღი: Apr 11 2010, 06:05 PM

ციტატა(mlocveli @ Apr 11 2010, 02:58 AM)

პოსტის ავტორი: მეოჯახე თარიღი: Apr 11 2010, 10:33 PM

ყოველი დღე, ყოველი წამი, ჩვენი ცხოვრებისა ღვთის დიდი მოწყალებაა ჩვენთვის ბოძებული...თითეული წამი, როგორიც არ უნდა იყოს ის, სასიამოვნო, არასასიმოვნო, მოსაწყენი, ბედნიერი, უბედური....განსაზღვრულია ჩვენთვის ისე როგორც არის...ისე არაფერი ხდება ცხოვრებაში....ამიტომ მადლობა ღმერთს ყველაფრისათვის...თვითმკვლელობა, პირველ რიგში ღვთის უარყოფაა და ეშმაკის მონობა...ყველაზე საშინელი ამ ქვეყანაზე ეს ცოდვაა...სხვა ყველაფერი წარმავალია....ამიტომ მე ვფიქრობ, თქვენმა მეგობარამა კარგად უნდა გაიაზროს თავისი მდგომარეობა, უფალი მოწყალეა და აუცილებლად შეეწევა...

პოსტის ავტორი: ბადრი თარიღი: Apr 11 2010, 10:41 PM

დაიკოო გაგიჭირდება ნებისმიერის მოშორება თუ გინდა. თხოვე ვინმე ახლობელს და მორჩა. იარაღი კი არა .., იარაღი ლაჩარს ჭირდება...შენ მაგის არ შეგეშინდეს


არ გაგიჭირდება მინდოდა დამეწერა

პოსტის ავტორი: აკაკი თარიღი: Apr 11 2010, 10:44 PM

ვურჩევდი სადმე მონასტერში მისი სამყოფელიდან მოშორებით წასულიყო... იქ მოეძებნა ადამიანი მოძღვარი ვინმე მისი ახლობელი (სულისა) რომელიც ახლოს შევა კონტაქტშI და გაუგებს... მოუყვეს.. ცოტა ხანი იქ დაჰყოს . . . . შემდეგ კი როცა დამშვიდდება უფრო ნათლად შეხედავს ცხოვრებისეულ მოვლენებს... უფრო უკეთ დაინახავს რომელი გზით უნდა წავიდეს . . . როგორ უნდა მოიქცეს და ა.შ

ვუსურვებ სულგრძელებას, მოთმინებას, შემწყნარებლობას, სიყვარულს და ყოველივე სათნოებას. . .

პოსტის ავტორი: terra თარიღი: Apr 12 2010, 01:52 AM

მონასტერი და მოძღვარი კი არა, ან ძმა არ ჰყავს, ან ბიძაშვილი?
მიუგზავნოს და ისე მიალეწინოს კბილები, რომ მისკენ გახედვაც ვეღარ გაბედოს.
რას ქვია ცემა და თმიდან თრევა?! საქართველოა თუ დაღესტანი!!

პოსტის ავტორი: მაშიკო თარიღი: Apr 12 2010, 10:50 AM

mlocveli
ჩვენი ამქვეყნად მოსვლა ხომ უფლის ნებაა, ასევე ამ ქვეყნიდან გასვლაც, თვითმკვლელობა ხომ ყველაზე მზიმე ცოდვაა, მესმის ამ ადამიანის მაგრამ ვფიქრობ რომ ის სუსტია და დახმარება სჭირდება, მარტო ვერაფერს ვერ შეძლებს... მეგობრები, ნათესავები და მოძღვარი უნდა დაეხმაროს... უნდა გააძლიეროთ ეს ადამიანი და დაძლევს პრობლემებს...

ღმერთმა დალოცოს და გააძლიეროს

პოსტის ავტორი: ნონა თარიღი: Apr 12 2010, 11:25 AM

mlocveli

საშინელი ისტორიაა და ჩემთვის სხვა სიტუაციიდან ძალიან ნაცნობი პრობლემა.
ეტყობა დახმარებას ნაცნობებს იმიტომ ვერ თხოვს თქვენი მეგობარი, რომ ურთიერთობის გამომზეურების და ოჯახის წევრებისათვის გულისტკენის, შესაძლო ახალი დევნის ეშინია...
მაგრამ მსგავსი მორალური და ფიზიკური ტერორის ქვეშ ნამდვილად არ უნდა ცხოვრობდეს.

ასე სულიერ და ფიზიკურ ჯანმრთელობას კარგავს სრულიად უმიზნოდ. გადაწყვეტილება ძალიან მალე უნდა მიიღოს

ჩემი აზრით ჯობია სამართლიან ტვირთს ეზიდებოდეს ვიდრე უსამართლოს: მოუყვეს ახლობლებს, თუ ირგვლივ არ ეგულება ადამიანი რომელიც დაიცავს მიმართოს პოლიციას...

გასაგებია რომ უმძიმს შეგუება იმ აზრთან რომ ცხოვრებას გაურთულებს ამ ამბის გამჟღავნებით შეცვლილი დამოკიდებულებები, მაგრამ გვერდში ნამდვილად დაუდგებიან თუნდაც განსაჯონ, მარტოს არ დატოვებენ.

პოსტის ავტორი: Ligia თარიღი: Apr 12 2010, 01:58 PM

ციტატა(terra @ Apr 12 2010, 02:52 AM)

ციტატა(აკაკი @ Apr 11 2010, 11:44 PM)

პოსტის ავტორი: kinoteli თარიღი: Apr 12 2010, 02:17 PM

ვაი ვაი......მართლმადიდებლებო.

პოსტის ავტორი: terra თარიღი: Apr 12 2010, 02:59 PM

ციტატა(kinoteli @ Apr 12 2010, 02:17 PM)

პოსტის ავტორი: kinoteli თარიღი: Apr 12 2010, 07:46 PM

[მე ვიტყოდი - ვაი ვაი.....პაციფისტებო.

შენი და რომ ითრიოს ვინმემ თმით და ცემოს, მოძღვართან გავარდები რჩევის საკითხავად თუ ლოცვად დავარდები?

მართლა ვაი გვჭირს ქართველებს!

ერთ ლოყაში რომ გამარტყავენ,მეორეს კი არ მივუშვერ.....ისეთს ვგლიჯავ ყბას ჩამოვუღებ....მე ვინ მომცა გაორების ნიჭი...

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Apr 12 2010, 07:48 PM

როცა ქალს ჩაგრავენ ყოველთვის კაცი უნდა ჩაერიოს! პირველ რიგში ნათესავი რა თქმა უნდა!

პოსტის ავტორი: kinoteli თარიღი: Apr 12 2010, 07:53 PM

სისხლი სისხლის წილ.....არავინ დავინდოთ....ყველა უნდა მოკვდეს ვინც ჩემზე ხელს აღმართავს......?!
[/quote]
რატქმაუნდა ვინ უარყოფს.....და როცა ადამიანი შენ გთხოვს დახმარებას....სჰენ ურჩევ თავის ძმასთან წავიდეს???
ეს რომ შეძლებოდა შენ არ გკითხავდა დახმარებას და რჩევას

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: Apr 12 2010, 07:55 PM

kinoteli
კარგით რა პატივცემულო, ცეცხლზე ნავთს ნუ ასხამთ

ცუდი წარმოდგენა გაქვთ მართმადიდებლებზე


რაც შეეხება თემას: მე ვერაფერს ვურჩევ. ოჯახი არ ჰყავს? პრინციპში, ალბათ არ ჰყავს, თორემ რომ ჰყავდეს, ასეთ დღეში არ იქნებოდა.

პოსტის ავტორი: აკაკი თარიღი: Apr 12 2010, 07:57 PM

მე რაც დავწერე მხოლოდ იმიტომ, რომ თავის მოკვლა სცადა ბევრჯერ, და ცოტა სხვა მხრივ შევხედე...

პოსტის ავტორი: kinoteli თარიღი: Apr 12 2010, 08:03 PM

მე ყველანი მიყვარხართ

.....და მიხარიხართ ყველა

პოსტის ავტორი: A.v.B თარიღი: Apr 12 2010, 08:10 PM

ციტატა(mlocveli @ Apr 11 2010, 12:57 AM)

პოსტის ავტორი: Amuza თარიღი: Apr 12 2010, 08:25 PM

ეს ჟურნალი გზა არ არის "მლოცველო" არც ყვითელი პრესის ფორუმია. მასეთ პრობლემას, თუ კი ეს ნამდვილად არსებობს, ამ ფორუმზე ვერ მოაგვარებ. ან ფსიქოლოგთან ვიზიტი გინდა ან მოძღვართან. მოკლედ აქ დიდი დიდი ორი აბზაცი დაგიწეროს ვინმემ, დანარჩენი, ერთ ადგილზე ტკეპნა იქნება. აქ პრობლემას ვერ გადაჭრი. არც ფსიქოლოგია სერიოზული აქ და ვერც მოძღვრები უთმობენ დროს. თანაც ამ საქმეს კომპეტენტური პირი სჭირდება, ბირჟაზე გამოზრდილი კი არა.

პოსტის ავტორი: Ligia თარიღი: Apr 12 2010, 08:56 PM

ციტატა(Amuza @ Apr 12 2010, 09:25 PM)

პოსტის ავტორი: aleqsandre1977 თარიღი: Jan 15 2011, 02:14 PM

თუ იმის გესშინია რომ ოჯახი გაიგებს, მაშინ უთხარი ისეთ ნათესავს ან მეგობარს( კაცს) ვისაც ენდობი, დაელაპარაკონ ისე როგორც საჩიროა და მერწმუნე ხმას ვეგარ ამოიგებს. რაც შეეხება იმას რომ თავის მოკვლა სცადე, ამის გამო შეიზლება უფრო დაისაჯო ( იმედია ხვდები რატომ ), მიუხედავად იმისა რომ გადარჩი, მაინც უმზიმესი ცოდვა ჩაიდინე და თუარ მოინანიე, შეიზლება უარესიც დაგემართოს. იმაზე აგარაფერს ვამბობ, რომ 7 წელი კაცთან ცხოვრობ ქორწინების გარეშე. ისეთი მოძღვარი ნახე რომელიც უფრო გაგიგებს.

პოსტის ავტორი: ალექსანდრე თარიღი: Jan 16 2011, 03:28 AM

ეხლა წავიკითხე ეს თემა, რა ცემა რის მოკვლა ხალხო ჩალითაა ეს ქვეყანა დახურული? თუ სიმართლეა ეს ყველაფერი უნდა დაელაპარაკოს ნათესავი ან ვიმე და თუ საჭიროა დაუნგრიოს თავ ყბაც მეორეჯერ რომ ვეღარ გაბედოს მსგავსი რამ

პოსტის ავტორი: emzari თარიღი: Jan 20 2011, 01:15 PM

ძალიან ძალიან ძალიან ვწუხვარ ქალბატონო. მე 15 წლის ვარ მაგრად ძალიან კარგად მესმის ტქვენი დახმარება რომ შემეძლოს დაგეხმარებოდიტ მაგრამ პატარა ვარ

პოსტის ავტორი: emzari თარიღი: Jan 20 2011, 01:27 PM

ძალიან ცუდიააააა

პოსტის ავტორი: Grizly თარიღი: Jan 25 2011, 05:37 PM

მთავარია მონდომება რა და რას ქვია ამდენი ხნის მანძილზე როგორ ვერ უნდა დაშორდე ადამიანს, რომელიც გატყუებს და გიყენებს, როგორც არ უნდა დაგემუქროს არ უნდა შეუშინდე, ერთხელ თუ შეუშინდი, მასე გაგრძელდება სულ, თავს უნდა დაატანო ძალა, ყველა გაჭირვებულის გვერდით, ვისაც რამით დავეხმარები.......