წმინდა ნიკოლოზი და მისი სასწაულები პარამეტრები

[marine]

"მე დიდი ხნის მანძილზე ვერ ვპოულობდი კარგ სამსახურს. უკვე სასოწარკვეთა მიპყრობდა. უწინდელი სამსახური არ მაწყობდა, რადგან ნათესავები, რომლებთანაც ვმუშაობდი, არაკეთილსინდისიერად იქცეოდნენ ჩემთან და ჩემს ოჯახთან მიმართებაში.

საქმე იქამდე მივიდა, რომ უკვე ადამიანადაც არ ვგრძნობდი თავს. ვფიქრობდი, რომ მე ვცხოვრობდი არასწორად და არაფერს წარმოვადგენდი.

ასე ვიმუშავე მათთან სამი წელი და ბოლო თვეების განმავლობაში ვიყავი ძალინ დათრგუნული, ნათესავების გაუთავებელი მოთხოვნების გამო, რომ სულ უფრო გამეზარდა და გამეზარდა გაყიდვები.

დღე და ღამე მე ვფიქრობდი, თუ როგორ გამეყიდა მეტი პროდუქცია, მაგრამ როგორც კი იზრდებოდა გაყიდვები, იზრდებოდა ჩემი ნათესავების მოთხოვნებიც.

და აი, ერთხელ, მე ვსეირნობდი პარკში და ფიქრებით უფალს ვესაუბრებოდი, რომ ძალიან მინდოდა, მემუშავა მართლმადიდებლურ კომპანიაში.

გარკვეული დროის გასვლის შემდეგ და გამუდმებული ფიქრისას, თუ როგორ შემეცვალა საკუთარი ცხოვრება, მივატოვე ნათესავების კომპანია, ვიპოვე რაღაც დროებითი საქმე და ცოტა გული გადავაყოლე, თუმცა მაინც დათრგუნული ვიყავი.

და აი, ერთხელ ძალიან მომინდა წმ. ნიკოლოზის დაუჯდომლის წაკითხვა. მე და ჩემი ქმარი ყოველ საღამოს ვდგებოდით დაუჯდომლის წასაკითხად წმ. ნიკოლოზის ხატის წინ. მოულოდნელად დაახლოებით 5 დღის შემდგომ ვნახე განცხადება, რომ მართლმადიდებლურ კომპანიაში სჭირდებათ თანამშრომელი.

ორი კვირის შემდგომ, წმ. ნიკოლოზ სასწაულთმოქმედის ლოცვებით, მე ახალ სამსახურში გავედი. მიუხედავად იმისა, რომ ჩემს სამსახურში საჭირო იყო საღვთისმეტყველო განათლება, რომელიც მე არ მაქვს, მე ძალიან თბილად მიმიღეს, დამეხმარნენ და მასწავლეს ყველაფერი, რაც იყო აუცილებელი.

ახლა მე მშვიდად შემიძლია წავიკითხო ლოცვა თავისუფალ დროს, არ მიყენებენ გაუთავებელ მოთხოვნებს და არ მამოწმებენ ყოველ 15 წუთში.

დიდება და მადლობა უფალს ყველაფრისთვის!

მადლობა წმ. მღვდელმთავარ ნიკოლოზს!"

/მხევალი ღვთისა იოანა/

[marine]

"როცა გაგიჭირდებათ, სთხოვეთ წმინდა ნიკოლოზს. ის მოწყალეა და საოცრად მსწრაფლშემსმენელი"

/კათოლიკოს-პატრიარქი ილია II/

[marine]

"წმინდა ნიკოლოზის წმინდა ნაწილები სამ ძირითად ნაწილად არის დაყოფილი და მათი მფლობელია სამი ქალაქი: ორი იტალიური ქალაქი - ბარი და ვენეცია და ასევე ძველი მირონ-ლუკია - ამჟამინდელი თურქეთის ტერიტორიაზე მდებარე ანტალია"

[marine]

"წმინდა ნიკოლოზის ოჯახი თევზსაჭერი ფლოტილიის მფლობელი იყო და წმინდა ნიკოლოზი ბავშვობიდანვე კარგი მეზღვაური იყო. ამიტომ იგი მეზღვაურთა მთავარ მფარველადაა მიჩნეული".

[marine]

"წმინდა ნიკოლოზი ქრისტიანული სარწმუნოების მტკიცე დამცველი იყო. ცნობილია, რომ მან დაამსხვრია რამდენიმე წარმართული სამსხვერპლო, მათ შორის, არტემიდას ცნობილი ტაძარი".

[marine]

"წმინდა ნიკოლოზის წმინდა ნაწილებს დღესაც სდის მირონი. სასულიერო პირები მას საფლავიდან წელიწადში ერთხელ იღებენ - წმინდა ნაწილების ბარში გადმოსვენების დღესასწაულზე 9/22 მაისს. მირონი, რომელსაც იტალიელები მანანას უწოდებენ, საფლავიდან საგანგებო მოწყობილობით ამოაქვთ და ნაკურთხი წყლით აზავებენ"

[marine]

"2009 წ. მანჩესტერის უნივერსიტეტის მკვლევარებმა წმინდა ნიკოლოზის წმინდა ნაწილებისა და მისი თავის ქალის მიხედვით აღადგინეს წმინდანის გარეგნობა. ამ კვლევის მონაცემების თანახმად, წმინდა ნიკოლოზი იყო დაახლოებით 168 სმ. სიმაღლის შავგრვემანი, შავ-თვალება ჩასკვნილი მამაკაცი; მას ჰქონდა მაღალი შუბლი, გამოწეული ყვრიმალები და ოდნავ წინ წამოწეული ნიკაპი".

[marine]

"მინდა გაგიზიაროთ წმ. ნიკოლოზის შეწევნის ჩემი ისტორიები. ის ყოველთვის მეხმარება - როგორც ყოველდღიურობაში, ასევე კრიტიკულ სიტუაციებში.

პირველი, რაც მახსენდება - მისი დახმარებაა, როცა იბადებოდა ჩემი გოგონა. შემდგომ ექიმებმა ასეც მითხრეს - პირველი ვიყავი, ვინც თითქმის უგონო მდგომარეობაში მყოფი ლოცულობად წმ. ნიკოლოზის მიმართ. მე მჯერა, რომ იმ ღამით მე დამეხმარა წმ. ნიკოლოზიცა და ექიმებიც.

უკვე მოგვიანებით, როცა მე შვილთან, ქრისტინესთან ერთად, მოვედი სახლში, მე დავკიდე დიდი ხატი მისის საწოლის წინ, ჩვილი კი პირველივე დღეებიდან რეაგირება მასზე - აღუს ამბობდა, უღიმოდა.

ახლა ის 3,5 წლისაა და წმ. ნიკოლოზს ბაბუას ეძახის.

მე მუდმივად მივმართავ მას დახმარებისთვის... ყოფითი პრობლემების დროსაც, მაგარლითად, რამეს რომ ვერ ვპოულობ, ვთხოვ წმ. ნიკოლოზს დახმარებას და ისიც მეხამარება. ან მე მჭირდება ქუჩაში გასვლა (ჩვენ კერძო სახლი გვაქვს), ბავშვზე ვნერვიულობ - ვთხოვ, წმ. ნიკოლოზს, რომ მიხედოს მას, მე კი მშვიდად მივდივარ. მას არასდროს დავუღალატებივარ! როცა ვავადმყოფობთ, როცა პრობლემები მაქვს - ვევედრები და ყველაფერი მართლაც მშვიდად ჩაივლის ხოლმე. ზოგჯერ კი საპირისპიროდ - ვითხოვ რაღაცას და უცებ ჩნდება წინაღობები. ადრე მე ჯიუტად არ ვიღებდი ცხვორებისგან გაკვეთილებს, ამას კი არაფერი კარგი არ მოჰქონდა. ასე რომ ყოველთვის, როცა რაღაცას ვითხვოთ, უნდა დავამატოთ - იყოს ნება უფლისა!"

[marine]

"ერთხელ, 1988 წელს, ჩვენთან მონასტერში ჩამოვიდა მოსკოველი მომლოცველი. მან ისეთი დიდი შთაბეჭდილება მოახდინა ჩემზე თავისი ნათელი რწმენით, რომ მე თავი ვერ შევიკავე და ვკითხე, როგორ მივიდა რწმენამდე, რის მერეც ჩავიწერე მისი შესანიშნავი მონათხრობი.

"დიდ სამამულო ომში მე ვიყავი ფრონტზე მზვერავად. მებრძოლი და მამაცი ვიყავი. ერთხელ გაგვაგზავნეს დავალებაზე. გადავედით ფრონტის ხაზზე. ღრმად შევედით მტრის ზურგში და წარმატებით შევასრულეთ რა დავალება, ვბრუნდებოდით ჩვენებთან. მაგრამ ფრონტის ხაზიდან არცთუ ისე შორს ფაშისტებმა ალყაში მოგვაქციეს. დაიწყო ბრძოლა. ტყვია-წამალი ცოტა გვქონდა - დიდ ხანს ვერ გავძლებდით. ჯგუფის ხელმძღვანელმა გასცა ბრძანება, გავშლილიყავით და სათითაოდ გაგვერძელებინა გზა. მაგრამ როგორ გავსულიყავით სამშვიდობოს? გარშემო ხომ სულ ფაშისტები იყვნენ. თანაც წინ დანაღმული ველი იყო გაშლილი - სად იყო მასში გასასვლელი - ჩვენ არ ვიცოდით, ალალ-ბედზე წასვლა კი - გარდაუვალი სიკვდილი იყო.

მე მაშინ ურწმუნო, თუმცა მონათლული ვიყავი. დრო გადიოდა, ფაშისტებმა უკვე შეგვავიწროვებს დანაღმულ მინდვარმდე და ჩვენ გვესმოდა, რომ ეს უკვე აღსასრული იყო...

და აი, საიდანღაც გაჩნდა მოხუცი - ჭაღარა წვერით.

ხელი დაგვიქნია და დაგვიძახა:

- ჰეი, ვინ გამომყვება? - უფლის მიმართ ვილოცოთ!

მე უკვე ვემშვიდობებოდი სიცოცხლეს და გამახსენდა რა ჩემი ურწმუნოება, სასოწარკვეთილმა წამოვიძახე:

- ამ მოხუცის მოწოდებამ მაინც მომიყვანოს გონს!

მაგრამ საიდან გაჩნდა ის? ის ხომ არ იყო ჩვენი ჯგუფის წევრი - ჩვენ ყველანი ტალახში ამოგანგლული ვიყავით ჭაობში ხეტიალის გამო, ის კი, მოხუცი - იყო სუფთა, კოპწია, ახალ ნახევრად ქურქში.

და აი, ის შეტრიალდა და ჩუმად წავიდა დანაღმულ მინდორზე - ჩვენც უკან გავყევით. გარშემო ტყვიები ზუზუნებდა, ჩვენ კი უჩუმრად მივდიოდით - და ასე გავიარეთ მთელი დანაღმული მინდორი. ხოლო როცა ჩვენიანებთან მივედით - ჩვენი გადამრჩენელი სადღაც გაქრა.

იმ დროიდან მე არ მასვენებდა კითხვა: ვინ იყო ეს ჩვენი საიდუმლო გადამრჩენელი?

და მხოლოდ ომი შემდგომ, როცა შევედი ეკლესიაში, დავინახე წმიდა ნიკოლოზ სასწაულთმოქმედის ხატი და გავოგნდი - ვიცანი ის, ვინც დანაღმულ მინდორზე გაგვატარა.

აი, ასე გავხდი მორწმუნე. აბა სხვაგვარად როგორ იქნებოდა, როცა რწმენისკენ თავად წმიდა ნიკოლოზმა მომიწოდა!"

[marine]

"ერთხელ მე ვიყიდე წმ. ნიკოლოზ სასწაულთმოქმედის პატარა ხატი და ის დავკიდე კედელზე. მე ვარ ბლოკადა-გამოვლილი, ხშირად მტკივა კუჭი.

დილის 4 საათზე გამაღვიძა საშინელმა ტკივილმა. დავდექი მუხლებზე და შევღაღადე წმიდანს:

- თუკი გესმის ჩემი, წმიდაო ნიკოლოზ სასწაულთმოქმედო, დამეხმარე - უკვე აღარ მაქვს ძალა...

ამის თქმა და ტკივილი, რომელიც მტანჯავდა რამდენიმე კვირის მანძილზე - გაქრა. ვიგრძენი თავი სრულიად ჯანმრთელად, სასიცოცხლო ძალებით ავივსე და ასე შევხვდი საკუთარ იუბილეს.

თუმცა ნახევარი წლის შემდეგ დიდ მარხვაში სტუმრად დავდიოდი და ვილხენდი, რის მერეც ტკივილები განმიახლდა. კვლავ ვილოცე წმ. ნიკოლოზის ხატის წინაშე:

- მამაო ნიკოლოზ, დამეხმარე! სიარულიც აღარ შემიძლია. მარტო ვერაფერს ვუშველი ჩემს თავს. დამაყენე ფეხზე და ნიკოლსკის ტაძარში ყველა ხატთან, სადაც არის შანდალი, დავანთებ სანთელს.

ლოცვიდან ცოტა ხანში ტკივილმა თანდათან დაიწყო მიყუჩება.

მესამე დღEს მე შევძელი ლოგინიდან ადგომა და ქალიშვილთან ერთად სესტრორეცკიდან გავემგზავრეთ პეტერბურგში, ნიკოლსკის ტაძარში. წმ. ნიკოლოზი იქაც დამეხმარა. ტაძარში რომ მივედი, ვნახე, რომ მარტო ძვირიანი სანთლები იყო დარჩენილი, შანდლები კი - უამრავი იყო. შევშინდი - ფული არ მეყოფოდა. ვიყიდე სანთლები, რაც მომივიდა და დავიწყე შანდლებზე მათი დანთება. ვგრძნობდი, რომ სანთლები მალე გამომელეოდა და ვერ შევძლებდი აღთქმის შესრულებას.

უცებ დამიძახა შვილმა:

- დედა, პატარა, იაფიანი სანთლები მოიტანეს.

დიდი სიხარული დამეუფლა. მადლობა გადვუხადე წმიდა ნიკოლოზს ასეთი სწრაფი შეწევნისთვის. მივედი მესანთლესთან, რათა სანთლები სახლისთვისაც მეყიდა, თუმცა უკვე აღარ იყო - მხოლოდ ათქმის შესრულება მოვასწარი.

მესამედაც დამეხმარა წმ. ნიკოლოზი ავადმყოფობისას, როცა ბრწყინვალე შვიდეულში მივმართე მას მხურვალე ლოცვით:

- განმკურნე, მამაო ნიკოლოზ, ჩვენი უფლის აღდგომის ძალით!

და წმიდა მღვდელმთაარმა ისმინა ჩემი ლოცვა.

ერთხელ წმიდანმა ქუჩაში ბოროტი ადამიანის თავდასხმისგან მიხსნა. მაღაზიიდან სახლში ვბრუნდებოდი, მან კი ძლიერ ჩამავლო ხელი და ათასი სიბინძურე მითხრა. ასეთ შემთხვევაში თავი დამიძვრენია, მაგრამ ახლა ვერაფერს გავხდი. ტირილი დავიწყე სასოწარკვეთისგან. ვგრძნობდი, რომ მიმათრევდა ბნელ კუთხეში და არც არავინ ჩანდა დამხმარე. აი, სირცხვილი ამ სიბერის ჟამს. ავწიე თავი ზეცისკენ და დავიძახე:

- წმ. ნიკოლოზ სასწაულმოქმედო, დამეხმარე! დამიხსენი! ამ დროს კაცმა ხელი გამიშვა და მეც რაც ძალი და ღონე მქონდა გავიქეცი გზის მეორე მხარეს. ვიგრძენი - მას რაღაც დაემართა; მივბრუნდი და დავრწმუნდი ამაში, თუმცა სწრაფად განვეშორე".