თემის საბეჭდი ვერსია

დააწკაპუნეთ აქ, რათა იხილოთ თემა ორიგინალ ფორმატში

მართლმადიდებლური ფორუმი _ ღვთისმეტყველება _ "ფანატიზმი" და მორწმუნეობა

პოსტის ავტორი: აკაკი თარიღი: Jan 3 2010, 08:59 PM

"ფანატიკოსობის თეორია"

ხშირად გვსმენია ამა თუ იმ ადამიანზე, რომ ის "ფანატიკოსია"
მაგრამ დავკვირვებულვართ მის არსს საიდან მოდის ეს წოდება რომელსაც "ფანატიკოსი" ჰქვია,
ან იმას თუ დავკვირვებულვართ რატომ ვუწოდებთ ადამიანს?, სამართლიანად თუ უსამართლოდ, სწორად თუ არასწორად?

სიტყვა "ფანატიზმი" ნიშნავს რაიმე იდეის რწმენით უკიდურეს გატაცებას (ეს შეიძლება იყოს რელიგია ან ნებისმიერი სხვა რამ)
ბრმადმორწმუნეობას, ის ავადმყოფობაა.
განვიხილოთ და განვასხვაოთ "ფანატიზმი" და "რწმენა".
"ფანატიზმი" პირიქით ხშირად გვხვდება ათეისტებს შორის, "ფანატიკოსებს" ახასიათებს სხვისი რწმენის აბუჩად აგდება, ლანძღვა
ჭეშმარიტი მორწმუნე "ფანატიკოსი" არ არის (არ შეიძლება იყოს და არ იქნება), ეს უბრალოდ შურით დატყვევებული ადამიანის მინაძახია ღრმადმორმწუნე ადამიანისადმი,
რომელსაც შურს იმ ადამიანის რწმენისა... თვითონ კი ჩაკეტილია თავის ეგოიზმთან ერთად თავის თავში და ფანატია თავისი თავისა.

"ფანატიკოსი" თავის თავს მიენდობა, ჭეშმარიტი მორწმუნე ნებას თავის თავს არასოდეს მიანდობს,
"ფანატიკოსი" ყველას იძულებს გარდა თავისი თავისა, ჭეშმარიტ მორწმუნეს კი ყველა უყვარს,
"ფანატიკოსი" ყოველ ადამიანში ცუდის დანახვას ცდილობს, ჭეშმარიტი მორწმუნე კი ყოველ ადამიანში ღვთის ხატებას ხედავს.

არ შეიძლება ჭეშმარიტ მორწმუნეს "ფანატიკოსი" ვუწოდოთ
არასოდეს ვეცადოთ დავემსგავსოთ იმ ეგოისტ და შურით აღსავსე ადამიანს, რომელმაც პირველად მორწმუნეს "ფანატიკოსი" უწოდა,
თავისი ეგოუსტური მსჯელობით და რადგან თავად იყო ასეთი...

გავიხსენოთ ქრისტეს დროს მღვდელთმთავრები როგორ იქცეოდნენ...
მათ ქრისტე არ სცნეს, ისინი მის საქმეებში ბოროტებას ხედავდნენ, რადგან თავად იყვნენ ასეთნი(ბოროტები)
სწორედ ასეთი ადამიანი არის "ფანატიკოსი" და "ბრმა"დმორწმუნე, რომელიც თავის ზრახვებს უგდებს ყურს.
ბოროტი ადამიანი, ყოველ ადამიანში ბოროტს ხედავს.

შესაბამისად "ფანატიკოსი"-ც ყოველ ადამიანში "ფანატიკოსს" ხედავს

მეგობრებო, ნუ ვუწოდებთ ბრმად, "ფანატიკოსს" იმ ადამიანს რომელიც მორწმუნეა, ნუ შეგვშურდება მისი რწმენისა,
ნუ შევაფასებთ მის რწმენას, მხოლოდ ღმერთმა უწყის მისი რწმენის სიმართლე.

ასე, რომ სიტყვა "ფანატიკოსი" შურით და ბოღმით სავსე ადამიანის ნათქვამია ჭეშმარიტად მორწმუნე ადამიანზე

"ფანატიკოსობა" მორწმუნეთა შორის არ არსებობს!!!

მორწმუნენო თქვენს მორწმუნე დებსა და ძმებს ნუ ვუწოდებთ ბრმად, "ფანატიკოსებს"

"ფანატიკოსები" ისინი სხვანი არაიან!
"ფანატიკოსობა" ეს სხვა რამეა!

გაიხარეთ; აკაკი

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: Jan 3 2010, 09:08 PM

ჰმ..

არაუშავს, ფანატიზმის შენეულ თეორიას, მაგრამ მომიტევე და მაინც ნაკლული გაქვს თეორია

ათეისტებში ხშირად არისო და საიდან ასეთი აზრი? რახან ჭკუას გასწავლის? რახან აგრესიულია?

პოსტის ავტორი: აკაკი თარიღი: Jan 3 2010, 09:14 PM

ციტატა(ქევანა @ Jan 3 2010, 09:08 PM)

ჰმ..

არაუშავს, ფანატიზმის შენეულ თეორიას, მაგრამ მომიტევე და მაინც ნაკლული გაქვს თეორია

ათეისტებში ხშირად არისო და საიდან ასეთი აზრი? რახან ჭკუას გასწავლის? რახან აგრესიულია?

ციტატა

"ფანატიზმი" პირიქით ხშირად გვხვდება ათეისტებს შორის, "ფანატიკოსებს" ახასიათებს სხვისი რწმენის აბუჩად აგდება, ლანძღვა
- ეს უბრალოდ შურით დატყვევებული ადამიანის მინაძახია ღრმადმორმწუნე ადამიანისადმი,რომელსაც შურს იმ ადამიანის რწმენისა... თვითონ კი ჩაკეტილია თავის ეგოიზმთან ერთად თავის თავში და ფანატია თავისი თავისა.

აი რატომ არის ათეისტი თავად "ფანატიკოსი"

მაინც ვერ მიხვდით?

ციტატა

"ფანატიკოსი" თავის თავს მიენდობა, ჭეშმარიტი მორწმუნე ნებას თავის თავს არასოდეს მიანდობს,"ფანატიკოსი" ყველას იძულებს გარდა თავისი თავისა, ჭეშმარიტ მორწმუნეს კი ყველა უყვარს,"ფანატიკოსი" ყოველ ადამიანში ცუდის დანახვას ცდილობს, ჭეშმარიტი მორწმუნე კი ყოველ ადამიანში ღვთის ხატებას ხედავს.

ეს უბრალოდ ძალიან, ძალიან, ძალიან დიიიდი შურით ნათქვამია, და რომელსაც გაუაზრებლად ვიმეორებთ დღესაც

ამიტომ გავიხსენე მე ქრისტეს დროს მღვდელთმთავრები როგორ იქცეოდნენ...
მათ ქრისტე არ სცნეს, ისინი მის საქმეებში ბოროტებას ხედავდნენ, რადგან თავად იყვნენ ასეთნი(ბოროტები)
სწორედ ასეთი ადამიანი არის "ფანატიკოსი" და "ბრმა"დმორწმუნე, რომელიც თავის ზრახვებს უგდებს ყურს.
ბოროტი ადამიანი, ყოველ ადამიანში ბოროტს ხედავს.

შესაბამისად "ფანატიკოსი"-ც ყოველ ადამიანში "ფანატიკოსს" ხედავს

ფანატიკოსის განმარტება?: ზევით გენაცვალე, ზევით ^

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: Jan 3 2010, 09:33 PM

ციტატა

ფანატიკოსებს" ახასიათებს სხვისი რწმენის აბუჩად აგდება, ლანძღვა

და განა არაათეისტს არ ახასიათებს ეს?

გეკითხები: საიდან ასკვნი რომ ათეისტებში გხვდება ხშირად. ეს უბრალო კითხვაა, ძალიან ვწუხვარ რომ ვერ გადმოვეცი გასაგებად : )

პოსტის ავტორი: აკაკი თარიღი: Jan 3 2010, 09:35 PM

ქევანა
კაცო ხომ ვთქვი ვრცლად...

ათეისტები!!!! ხშირად ისინი არიან თავად "ფანატიკოსები"

დავამატებ

საბჭოთა პერიოდში ფანატიკოსებს უწოდებდნენ ისეთ მშვიდობისმოყვარე ადამიანებს, როგორებიც იყვნენ სერგი რადონეჟელი და სერაფიმე საროველი.

პოსტის ავტორი: abo თარიღი: Jan 4 2010, 12:01 AM

აკაკი
კომუნისტები ყველა მორწმუნეს ფანატიკოსს, გაუნათლებელს და ბნელს ეძახდა. ისინი ცრუ სწავლებას ავრცელებდნენ რომ თითქოს რელიგია მეცნიერების წინააღმდეგ გამოდიოდა და ა.შ.
ხო არ გეცნობათ დღევანდელ დღესთან მსგავსება? ათეიზმია სწორედ დღესაც დაპირისპირებული მართლმადიდებლობასთან, ვინაიდან ის შავ-ბნელი ძალები ათეისტების ნათესავები არიან.
აბო.

პოსტის ავტორი: G_I_O_R_G_I_ თარიღი: Jan 4 2010, 01:58 AM

როგორც მე ვფიქრობ ფანატიზმისთვის და ფანატიკოსი ადამიანისთვის დამახასიათებელია ორი გამოკვეთილი თვისება:უსიყავარულობა და ამპარტავნება.
უსიყვარულობის გამოვლინებები არის მაგ როცა ადამიანს შეუძლია ადვილად,უმიზეზოდ მიაყენოს პირადი თუ სხვა სიტყვიერი შეურაწყოფა მოყვასს უკიდურესი გამოვლინება უმიზეზოდ ფიზიკური შეურაწყოფა.აგრეთვე სხვა გამოვლინებები განკითხვა და მრისხანება ადამიანი სულ ჩხუბის ხასიათზე რომ არის.
ამპარტავნების გამოვლინებები არის მაგ ზოგადად კატეგორიული აზროვნება და როცა ამ აზრების უმეტესობა მხოლოდ საკუთარ შეხედულებებს ემყარება. ასევე მაგ საუბრისას მოსმენის კულტურის არქონა და აშ.როცა ადამიანი საკუთარი თავით ზომავს ყველაფერს და როცა მისი აზრების და შეხედდულებების უმრავლესობა მხოლოდ საკუთარ სულიერ აზრობრივ ემოციურ თუ სხვა გამოცდილებას ემყარება.
ზოგადად ყველა ადამიანს აქვს მცირე გამოვლინებები უსიყვარულობისა თუ ამპარტავნებისა მაგრამ კომპლექსურად თუ აქვს ყველა გამოვლინებები რაც დავწერე დასხვა კიდევ ვფიქრობ ესაა ფანატიზმი.

არის შემთხვევები როცა არასწორად უწოდებს ერთი ადამიანი მეორეს ფანატიკოსს მაგ როცა ორ ადამიანს შორის მოხდება რაიმე საკითხზე შეხედულებათა სახესხვაობა
ან როცა ადამიანი სულიერ საკითხებში საკუთარი თავით ზომავს ყველაფერს და დაინახავს რომ სხვა ადამიანი მეტ ღვაწლშია მაგ მასზე მეტს ლოცულობს ან სხვა თავის აზრებში ფანატიკოსთა რიგებში ჩააყენებს იმ ადამიანს და დაამშვიდებს საკუთარ თავს მრისხანებისა და შურისგან რაც გამოიწვია ამ ამბის გაგებამ.მაგალითად როგორც საკუთარი სულიერი ცხოვრებით კმაყოფილ ათეისტებს ჰგონიათ რომ ბერმონაზვნური ცხოვრების წესი ფანატიზმია და სხვა.

პოსტის ავტორი: ალექსანდრე თარიღი: Jan 4 2010, 02:12 AM

- მართლმადიდებლობა ცოცხალ ღმერთთან კავშირის ერთადერთი საშუალებაა. ქრისტიანობა გვასწავლის, რომ ღმერთი სიყვარულია. ამიტომ მართლმადიდებელი ადამიანი, როგორც ღმერთთან დაკავშირებული, თავადაც სიყვარულის მატარებელი ხდება; ფანატიკოსი, ამის საპირისპიროდ, სიძულვილის მატარებელია. მართლმადიდებლობა სიცოცხლეა, ვითარცა სიცოცხლის წყაროსთან, ცოცხალ ღმერთთან დამაკავშირებელი; ფანატიზმი სიკვდილია (ეტიმოლოგიურადაც ამ მნიშვნელობისა). მართლმადიდებლობა სულის სიხარულია; ფანატიზმი მწუხარება. მართლმადიდებლობა სხვებში კეთილის დანახვის უნარია; ფანატიზმი სხვათა ცუდის მაძიებელია. მართლმადიდებელი საკუთარ ცოდვებს ხედავს; ფანატიკოსი სხვებისას. მართლმადიდებელი სხვათა სათნოებას ხედავს; ფანატიკოსი საკუთარი ნების მორჩილია; მართლმადიდებელი სარწმუნოებაში მის არსს ჭვრეტს; ფანატიკოსი ფორმის იქით ვერაფერს ხედავს. მართლმადიდებელი ყოველ ადამიანში ქრისტეს შვილს ხედავს; ფანატიკოსი თითქმის ყველაში ღვთის მოწინააღმდეგეს. მართლმადიდებლისათვის სჯული ადამიანისთვისაა; ფანატიკოსისთვის ადამიანია სჯულისათვის. ამიტომ მართლმადიდებელი, როგორც სჯულის შინაარსის გამგები, მოწაფეა ქრისტესი; ხოლო ფანატიკოსი, ვითარცა სჯულის კერპადმქცეველი, ქრისტეს ჯვარმცმელია. მართლმადიდებლობა სიმდაბლით იკვებება; ხოლო ფანატიზმის მიზეზი სატანის ცოდვაში, ანუ სიამაყეშია საძებნი.

(დეკანოზი თეოდორე გიგნაძე)

ვფიქრობ რომ ერთ-ერთი შესანიშნავი განმარტებაა ფანატიზმისა

პოსტის ავტორი: abo თარიღი: Jan 4 2010, 02:22 AM

ალექსანდრე
აუ ალე შენი აზრი მეგონა და წამოსვლას ვაპირებდი საამბოროდ, ბოლოს თეოდორე გიგნაძე რომ წავიკითხე... კაი აღარ წამოვალ თბილისში, მაგრამ როცა გნახავ აუცილებლად გეამბორები იცოდე იმიტომ რომ დადებითი და სანაქებო ახალგაზრდა ხარ.
ბოდიში ოფისთვის, აზრი უკვე გამოვხატე ორი პოსტის წინ.
აბო.

პოსტის ავტორი: Ligia თარიღი: Jan 4 2010, 02:34 AM

საერთოდ დეკანოზ თეოდორე გიგნაძეს დიდ პატივს ვცემ, ფრთების ტყლაშუნი და თავში ჯვრის ჩარტყმა არ ახასიათებს.

მეორედ მოსვლაზე აქვს სხვათაშორის კარგი წიგნი გამოცემული, მიკვირს ანათემას რომ არ გადასცეს

პოსტის ავტორი: llaasshhaa თარიღი: Jan 4 2010, 10:41 AM

ციტატა

მეორედ მოსვლაზე აქვს სხვათაშორის კარგი წიგნი გამოცემული, მიკვირს ანათემას რომ არ გადასცეს

ინტერნეტში არ მოიძებნება?

პოსტის ავტორი: აკაკი თარიღი: Jan 4 2010, 01:18 PM

სწორედ ამის თქმა მინდოდა მეც

რომ "ფანატიკოსი" სხვა არის "მორწმუნე" სხვა

და ძალიან არ მსიამოვნებს

როდესაც ერთი ადამიანი მეორეში ხედავს რომ ძალიან იღწვის რომ კარგი იყოს, ბევრს ლოუცულობს და ა.შ, ამის მერე კი ის ამ ადამიანს "ფანატიკოსს" უწოდებს...

ასე არ არის. . .

არ უნდა ვუწოდოთ ფანატიკოსი ჩვენზედ უფრო მლოცველს, ყველაფერში ღვთის ხელის მხილველს, ეს ჩვენში შურის მიმანიშნებელია რაც მორწმუნეს არ ახასიათებს...

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: Jan 4 2010, 02:04 PM

ციტატა

მართლმადიდებელი საკუთარ ცოდვებს ხედავს; ფანატიკოსი სხვებისას. მართლმადიდებელი სხვათა სათნოებას ხედავს; ფანატიკოსი საკუთარი ნების მორჩილია; მართლმადიდებელი სარწმუნოებაში მის არსს ჭვრეტს; ფანატიკოსი ფორმის იქით ვერაფერს ხედავს. მართლმადიდებელი ყოველ ადამიანში ქრისტეს შვილს ხედავს; ფანატიკოსი თითქმის ყველაში ღვთის მოწინააღმდეგეს. მართლმადიდებლისათვის სჯული ადამიანისთვისაა; ფანატიკოსისთვის ადამიანია სჯულისათვის. ამიტომ მართლმადიდებელი, როგორც სჯულის შინაარსის გამგები, მოწაფეა ქრისტესი; ხოლო ფანატიკოსი, ვითარცა სჯულის კერპადმქცეველი, ქრისტეს ჯვარმცმელია. მართლმადიდებლობა სიმდაბლით იკვებება; ხოლო ფანატიზმის მიზეზი სატანის ცოდვაში, ანუ სიამაყეშია საძებნი.

აქედან გამოდის, რომ მართლმადიდებელი ფანატიკოსი არასდროს არის

ასეთი დაყოფა კი ჩემი აზრით არასწორია, ფანატიკოსი შეიძლება იყოს ათეისტიც და თეისტიც, კათოლიკეც, მაჰმადიანიც, მართმადიდებელიც.. იმიტომ რომ ფანატიზმი არის გონებრივი სიბრმავე და აქ ცალკე გამოყოფა სარწმუნეობის მიხედვით, არ ხდება

პოსტის ავტორი: ალექსანდრე თარიღი: Jan 4 2010, 02:32 PM

ქევანა

ციტატა

აქედან გამოდის, რომ მართლმადიდებელი ფანატიკოსი არასდროს არის ასეთი დაყოფა კი ჩემი აზრით არასწორია, ფანატიკოსი შეიძლება იყოს ათეისტიც და თეისტიც, კათოლიკეც, მაჰმადიანიც, მართმადიდებელიც.. იმიტომ რომ ფანატიზმი არის გონებრივი სიბრმავე და აქ ცალკე გამოყოფა სარწმუნეობის მიხედვით, არ ხდება

გასაგებია მაგრამ ალბათ მიხვდი რასაც გულისხმობს მამა თეოდორე.

პოსტის ავტორი: xokaido თარიღი: Jan 4 2010, 04:10 PM

ქევანა

ციტატა

მართლმადიდებელი ფანატიკოსი არასდროს არის

აუცილებლად!..
მაგრამ მართლმადიდებელში ჩვენ მხოლოდ იმას არ ვგულისხმობთ, რომ ის
მონათლულია მარტლმადიდებლად...
იგუსლისხმება მართლმადიდებელი, რომელიც ღირსია ამ სახელის ტარების... ;-)

პოსტის ავტორი: Ligia თარიღი: Jan 4 2010, 05:31 PM

ციტატა(llaasshhaa @ Jan 4 2010, 11:41 AM)

ინტერნეტში არ მოიძებნება?

არ ვიცი,
წიგნს ასე ქვია "საქართველო მეორე მოსვლის წინ მითი თუ რეალობა" მწვანე ყდიანი წიგნია, და რეცენზიანტია თეოდეორე გიგნაძე, გამომცემელი მღვდელი ლევან (გვარი არ მახსოვს)

საეკლესიო მაღაზიებში კი უნდა იყიდებოდეს

(თუ საქართველოში ხარ)

პოსტის ავტორი: athos თარიღი: Jan 4 2010, 06:15 PM

Ligia

ციტატა

მიკვირს ანათემას რომ არ გადასცეს

ანათემისთვის რატომ უნდა გადაეცათ?

პოსტის ავტორი: neo თარიღი: Jan 4 2010, 06:26 PM

მე ამ სიტყვაში დადებითსაც ვხედავ და უარყოფითსაც, შეეცეადედ სწორად გაიგოთ რასაც დავწერ:

ჩემი აზრით ფანატი - ზმი ეს არის კატეგორიული აზროვნების გამოვლინება, როცა ადამიანს მტკიცედ ,,სწამს" რაღაცის, ,,აღმერთებს" რაღაცას ან ვიღაცას...

ფიანატიკოსი არის ცალმხრივად მოაზროვნე...

ამიტომ რაღაც გაგებით რა თქმა უნდა კომუნისტისთვის და ლიბერალისთვის ,,მართმადიდებებლი" ფანატიკოსია... ისევე როგორც ჩვენთვის ისინი არიან ფანატიკოსები... ჩვენ მართმადიდებლური მოძღვრებისა და ,,ჭეშმარიტი ღმერთის" ფანები ვართ, ისინი საკუთარი თავების, თავისუფლებისა და აღვირახსნილობის ფანები არიან...

ბევრი დადებიტი და უაროფითი ცნება გავს ერთმანეთს და საბოლოო ჯამში ისინი მაინც ადამიანის მამოძრავებელი მოტივებით განსხავდებიან, ისევე როგორც სიამაყე და ღისებას შორის ზღვარი მხოლოდ მოტივებში ჩანს და აშკარავდება...

ფანატიზმის (ცუდი გაგებით) საფუძველი, არის ეგოცენტრიზმი (და არა გაუნათლებლობა როგორც ეს ბევრ სგონია), მაშინ როცა მართლმორწმუნეობის საფუძველი არის სიყვარული... მხოლოდ ამით შეიძლება გაავლო ზღვარი, რომელიც იქნება ყველასათვის ,,ობიექტური".

მე ასე მგონია

პოსტის ავტორი: afxazi თარიღი: Jan 4 2010, 06:28 PM

neo

ციტატა

მე ამ სიტყვაში დადებითსაც ვხედავ და უარყოფითსაც, შეეცეადედ სწორად გაიგოთ რასაც დავწერ:

ფანატიზმს არა აქვს კარგი გაგება, ის მხოლოდ ცუდი შინაარსითაა დატვირთული. ამას მისი ეტიმოლოგური წარმომავლობა ცხადყოფს.

პოსტის ავტორი: neo თარიღი: Jan 4 2010, 06:39 PM

ციტატა

ჰო ზუსტად მაგიტომ დავწერე რაც დავწერე

პოსტის ავტორი: sergi_glaxa თარიღი: Jan 5 2010, 02:27 PM

არ მინდოდა მეთქვა...მაგრამ მრევლის რაღა უნდა გიკვირდეს ადამიანს..ილია II გამოდის ტელევიზიით და ამბობს რომ სამსჯავრო ქართულ ენაზე იქნებაო....მეგონა ეს უბრალოდ გაუნათლებელ მრევლს სჯეროდა....ახლა როცა პატრიარქი ამბობს ამ აბსურდს, რიგით ქართველ მართლმადიდებელს რაღა უნდა უთხრა კაცმა...

მოკლედ უჭირს ქვეყანას ჩვენსას უბადრუკს....

პოსტის ავტორი: აკაკი თარიღი: Jan 5 2010, 05:22 PM

sergi_glaxa
და მერედა ვინ სთქვა, რომ პატრიარქმა სთქვა ეს?
მან უბრალოდ გაიმეორა და შეგვახსენა

იოანე ზოსიმე
ქებაჲ და დიდებაჲ ქართულისა ენისაჲ

1. დამარხულ არს ენაჲ ქართული დღემდე მეორედ მოსვლისა მესიისა საწამებელად. რათა ყოველსა ენასა ღმერთმან ამხილოს ამით ენითა.

2. და ესე ენაჲ მძინარე არს დღესამომდე, და სახარებასა შინა ამას ენასა ლაზარე ჰრქჳან.

3. და ახალმან ნინო მოაქცია და ჰელენე დედოფალმან. ესე არიან ორნი დანი ვითარცა მარიამ და მართაჲ

4. და მეგობრობაჲ ამისთჳს თქუა [მახარებელმან]. რამეთუ ყოველი საიდუმლოჲ ამას ენასა შინა დამარხულ არს.

5. და ოთხისა დღისა მკუდარი ამისთჳს თქუა დავით წინაისწარმეტყუელმან, რამეთუ „წელი ათასი – ვითარცა ერთი დღეჲ“.

6. და სახარებასა შინა ქართულსა, ხოლო, თავსა მათეჲსსა წილი ზის, რომელ ასოჲ არს. და იტყჳს ყოვლად ოთხ ათასსა მარაგსა, –

7. და ესე არს ოთხი დღეჲ და ოთხისა დღისა მკუდარი, ამისთჳს მისთანავე დაფლული სიკუდილითა ნათლისღებისა მისისაითა.

8.და ესე ენაჲ შემკული და კურთხეული სახელითა უფლისაჲთა, მდაბალი და დაწუნებული – მოელის დღესა მას მეორედ მოსვლასა უფლისასა.

9. და სასწაულად ესე აქუს: ას-ოღხი წელი უმეტეჲს სხუათა ენათა ქრისტეჲს მოსლვითგან ვიდრე დღესამომდე.

10. და ესე ყოველი, რომელი წერილ არს, მოწამებ წარმოგითხარ, ას-ოთხი ესე წელი, და წილი ანბანისაჲ.

პოსტის ავტორი: sergi_glaxa თარიღი: Jan 5 2010, 06:07 PM

აკაკი

ეგ არის ტრაგედია მეგობარო, რომ იოანე ზოსიმეს სიცრუე, პატრიარქმა "გააპრავა"..

შენ მართლა გჯერა რომ სამსჯავრო ქართულად იქნება?

ნუთუ ვერ ხვდებოით, რომ მარაზმშია ქვეყანა გადავარდნილი ამ ზღპრებით?
როგორც საქართველოს მთავრობას გონია რომ გაიმარჯვეს ომში, ისე გონია საქართველოს მართლმადიდებელთა უმრავლესობას, რომ საქართველო მარიამის წილხვედრილი ქვეყანა და გიორგი იცავს და ნიკოლოზი..
რით ვერ დაიცვეს საინტერესოა...

ახ გურჯისტან უბადრუკო, მეზღაპრედ იქცა ერი და ბერი!

პოსტის ავტორი: sable თარიღი: Jan 5 2010, 06:16 PM

ციტატა(sergi_glaxa @ Jan 5 2010, 06:07 PM)

ეგ არის ტრაგედია მეგობარო, რომ იოანე ზოსიმეს სიცრუე, პატრიარქმა "გააპრავა"..

შენ მართლა გჯერა რომ სამსჯავრო ქართულად იქნება?

ნუთუ ვერ ხვდებოით, რომ მარაზმშია ქვეყანა გადავარდნილი ამ ზღპრებით?
როგორც საქართველოს მთავრობას გონია რომ გაიმარჯვეს ომში, ისე გონია საქართველოს მართლმადიდებელთა უმრავლესობას, რომ საქართველო მარიამის წილხვედრილი ქვეყანა და გიორგი იცავს და ნიკოლოზი..
რით ვერ დაიცვეს საინტერესოა...

ახ გურჯისტან უბადრუკო, მეზღაპრედ იქცა ერი და ბერი!

სჯეროდეთ კაცო რას აშავებენ

მისტიციზმი რაღაცა დოზით ყველა საზოგადოებისთვისაა დამახასიათებელი

პოსტის ავტორი: neo თარიღი: Jan 5 2010, 06:21 PM

აი ფანატიკოსები ერთნი კატეგორიულად თვლიან რომ პატრიარქი ცდება მეორენი კი კატეგორიულად თვლიან რომ პატრიარქი არ ცდება...

თვითონ პატრიარქი კი, ვინაიდან ხშირად საუბრობს კატეგორიული აზროვნების ავბედითობაზე, სავარაუდოდ ფიქრობს რომ ზოსიმეს ნათქვამი უბრალოდ უყურადრებოთ არ უნდა დატოვოს კაცმა და ერთხელ მაინც უნდა დაფიქრდეს ცხოვრებაში რა და რატომ წერია ამ სიტყვებში...

მან უბრალოდ შესაძლო ახსნა მოუძებნა, მან ტქვა რომ ,,ეს შეიძლება ასე აიხსნას" ანუ დასაშვებია, საფიქრალია, შეიძლება, ამის ალბათობა არსებობს...

არ გეწყინოთ ვხუმრობ რა თქმა უნდა

პოსტის ავტორი: ნანინა თარიღი: Jan 5 2010, 06:35 PM

აკაკი

ისე მე როგორც ვიცი ძველქართულად "ენა" ერსაც ნიშნავდა თუ ვცდები კომპეტენტურმა ადამიანებმა შემიწორეთ ასე რომ ზოსიმე აქ ქართველ ერს გულისხმობს და არა მგონია რომელიმე ენის განსაკუთრებულობაზე იყოს საუბარი (მერამდენედაა ამაზე ლაპარაკი რა ).
რახ შეეხება პატრიარქს, მე მისგან ასეთი სიტყვები არ მომისმენია მეორედ მოსვლა ქართულად იქნებაო უბრალოდ პატრიარქი არის ერის წინამძღოლი, რელიგიური ლიდერი და აქედან გამომდინარე ბუნებრივია, რომ ის თავის ერზე საუბრობს, თავის სამწყსოზე
უბრალოდ ისევ და ისევ მრევლის ნაწილი, მეორედ მოსვლაზე და აპოკალიფსზე გადამეტებული ფიქრით შეწუხებული, თავისებურ ინტერპრეტირებას უკეთებს ხოლმე ყველაფერს, მათ შორის უწმინდესის სიტყვებსაც ასე რომ გლახა, ჩემი თხოვნაა იყო კორექტული

პოსტის ავტორი: sable თარიღი: Jan 5 2010, 06:43 PM

ციტატა(ნანინა @ Jan 5 2010, 06:35 PM)

აკაკი

ისე მე როგორც ვიცი ძველქართულად "ენა" ერს ნიშნავდა

თუ ვცდები კომპეტენტურმა ადამიანებმა შემიწორეთ

ასე რომ ზოსიმე აქ ქართველ ერს გულისხმობს და არა მგონია რომელიმე ენის განსაკუთრებულობაზე იყოს საუბარი (მერამდენედაა ამაზე ლაპარაკი რა

არ ვიცი რამდენად კომპეტენტურ პირად გამოვდგები, მაგრამ ენა ძველ ქართულად ერს ნამდვილად არ ნიშნავს

მანდ იოანე ზოსიმე გამოარჩევს ქართულ ენას და მის მომავალზე საუბრობს ვინაიდან თვლის, რომ ქართული რომელიც ბერძნულთან შედარებით ჩრდილში იმყოფება დღეს თუ არა ხვალ დაჩრდილავს მას და სხვა ენებსაც და ამაში ქართულ ენას რაღაც მისიას უძებნის (ანუ განკითხვა ქართულად მოხდებაო), აქ XI საუკუნის ბოლოს მოღვაწე ქართველი მწიგნობრის ხედვა ჩანს, რომელიც ამავე საუკუნეში (საქართველოს) მიღწეული წარმატებებით 'გათამამებულია' და მეტი აღიარებისკენ მიისწრაფვის.

პოსტის ავტორი: ნანინა თარიღი: Jan 5 2010, 06:50 PM

sable

ციტატა

კაი მაშინ მაპატიეთ

დაზუსტებით ნამდვილად არ ვიცი, თუმცა შეიძლება ამ მნიშვნელობითაც იყოს-თქო

ციტატა

მანდ იოანე ზოსიმე გამოარჩევს ქართულ ენას და მის მომავალზე საუბრობს ვინაიდან თვლის, რომ ქართული რომელიც ბერძნულთან შედარებით ჩრდილში იმყოფება დღეს თუ არა ხვალ დაჩრდილავს მას და სხვა ენებსაც და ამაში ქართულ ენას რაღაც მისიას უძებნის, აქ XI საუკუნის ბოლოს მოღვაწე ქართველი მწიგნობრის ხედვა ჩანს, რომელიც ამავე საუკუნეში მიღწეული წარმატებებით 'გათამამებულია' და მეტი აღიარებისკენ მიისწრაფვის.

გეთანხმები

ეს მისი სუბიექტური მოსაზრებაა და არ შეიძლება გაგებულ იქნას, როგორც აბსოლუტური ჭეშმარიტება

ნუ საერთოდ ნებისმიერი ერის მოღვაწეს ახასიათებს საკუთარის განსაკუთრებული განდიდება

+ ამას ბერძნულისა და ქართულის შედარება\შეჯიბრი (მსგავსი რამ ჯერ კიდევ აბო თბილელში მახსოვს თუ არ ვცდები

). ასე რომ ეს ყველაფერი მგონი იმ ეპოქისათვის ბუნებრივი იყო

რაც შეეხება პატრიარქის სიტყვებს, ჩემი თხოვნაა, პერიფრაზირებას მორჩით და ნუ იგებთ ყველაფერს თქვენებურად

პოსტის ავტორი: Ligia თარიღი: Jan 6 2010, 01:23 AM

ციტატა(athos @ Jan 4 2010, 07:15 PM)

Ligia
ანათემისთვის რატომ უნდა გადაეცათ?

რადგან რაც იყო გავრცელებული მრევლში ცრუ სწავლებები, იმის საწინააღმდეგო არგუმენტები უწერია

და საკმაოდ სწორიც

მახსოვს პელაგია რიაზანელის წინასწარმეტყველებას ყველა იმეორებდა

"ჯოჯეხითის კრება"
ვითომ ლენინს უთხრეს აღიარე საჯაროდ რომ ინანიებ და ჯოჯოხეთიდან სამოთხეში გადაგიყვანთო და ამან კდიევ გაიცინა და არაო უპასუხა

საქართველოზე ლეგენდები და ბეჭდები ხომ საერთოდ

პოსტის ავტორი: sergi_glaxa თარიღი: Jan 6 2010, 12:28 PM

ნანინა

ციტატა

რახ შეეხება პატრიარქს, მე მისგან ასეთი სიტყვები არ მომისმენია მეორედ მოსვლა ქართულად იქნებაო

ნამდვილად თქვა..ხშირად ვუსმენ საპატრიარქოს ტელეარხს და საკუთარი ყურით ვუსმინე და თვალით დავინახე...

რა თქმა უნდა არსებობს ყველა ადამიანში ფანატიზმის ელემენტები და არც მე ვარ გამონაკლისი

მაგრამ საქმე იმაშია მეგობრებო, რომ ასეთი რამე "ქართულ ენაზე გასამართლება" ყველანაირ ბიბლიურ საფუძველს მოკლებულია...

და გინდაც ქართულად იყოს გასამართლება, ქართველს რა სეემატება?

სხვებს გადაუთარგმნიან თუ როგორ?

რატომ არ გვინდა ელემენტარულად ბიბლიაშიუ ჩავიხედოთ და იმის სინათლეზე განვსაჯოთ ამა თუ იმ ადამიანის ნათქვამი...

იმიტომ რომ დედაბრული ზღაპრები ადვილი დასამახსოვრებელია და გონების დაძაბვა არ ჭირდება...

საოცარია როცა ქართველი ადამიანი თავისი ენის განსაკუთრებულობაზე საუბრობს მეორედ მოსვლისას და ახალ წელს გატენილი ჩანტებით ღორსა და ქათამს ეზიდებს სუფრისთვის...არადა თან მარხვაშია...

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Jan 6 2010, 01:32 PM

sergi_glaxa
შენგან ესეთი ფანატიზმი გამიკვირდა ყოველთვის რაციონალურად მოაზროვნედ გიცნობდი და გიცნობ....

P.S. მომენატრე

პოსტის ავტორი: sergi_glaxa თარიღი: Jan 6 2010, 03:18 PM

ციტატა(კანონისტი @ Jan 6 2010, 01:32 PM)

sergi_glaxa
შენგან ესეთი ფანატიზმი გამიკვირდა

ყოველთვის რაციონალურად მოაზროვნედ გიცნობდი და გიცნობ....

P.S. მომენატრე

ვიზე რითი ნაკლები ქართველი ვარ?! ფანატი ფანატზე ნაკლები როგორ შეიძლება ქართველი იყოოს?!

მერე რომ მოგენატრე დამპატიჟე ხინკალზე

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: Jan 6 2010, 03:25 PM

sable
კიდევ კარგი დაპოსტე, თორე სანამ შენს პოსტს წავიკითხავდი, გული კინაღამ გამისკდა

***
და ისა, თითქმის ყველა ერს გენეტიკურად მოჰყვევა ეს განსაკუთრებულობისა და მესიანელობის იდეა, რას გადააკვდით ამ ზოსიმეს, ვა, რუსებს თავიანთი ქვეყანა მესამე რომად არ მიაჩნიათ თუ რა?
ან ებრაელები აიღეთ...
ან კიდევ რამდენია .. ოი, ღმერთო ჩემო... ამიტომ ზოსიმე კარგა ხანია არ მიკვირს

გადადით ფანატიზმის სხვა მაგალითებზე, ეს ამოწურულია უკვე.. we need new blood

პოსტის ავტორი: sergi_glaxa თარიღი: Jan 6 2010, 03:53 PM

ციტატა(ქევანა @ Jan 6 2010, 03:25 PM)

გადადით ფანატიზმის სხვა მაგალითებზე, ეს ამოწურულია უკვე.. we need new blood

ჩაგეთვალაააა!!!!!

პოსტის ავტორი: newbie თარიღი: Mar 13 2010, 10:55 PM

ცოტა რთული საკითხია.. ძნელია ზღვარის გავლება..ფანატიზმი ნიშნავს ბრმადმორწმუნობას და გარკვეულწილად ასეცაა, გვწამს ის ვინც არ გვინახავს, გვჯერა იმის რასაც ვერ ახსნი ბუნებრივი კანონზომიერებით,

ალბათ ფანატიზმი ბოროტებაა, როცა ადამინი მშრალი წესების იქით ვერაფერს ხედავს, ვერც უფალს, ვერც მოყვასს და სიყვარულს ყველაზე მთავარს..,
მაგრამ ყველაფრის ფანატიზმად მონათვლა ესეც უკიდურესობაა, ასევე ფანატიზმთან ფანატზმით ბრძოლა,..
ვგულისხმობ, როცა უფლის სიყვარულისთვის უკიდურეს თავგანწირვას ფანატიზმად ნათლავენ, მოხშირდა ასეთი დამოკიდებულება, -ეს არაა ლოგიკური, თავგანწირვისთვის საზღვარი არავის დაუდია, ადამიანს რომელსაც აქვს პიროვნული ურთიერთობა უფალთან, იცის ზუსტად რისგან შეიკავოს თავი, რისი ეშინოდეს, მაგრამ უცხო თვალისთვის ეს შეიძლეება ცოტა რთული გასაგებია, და ყველა ასეთ დამოკიდებულებას, თუ შეზღუდვას ეძახის ფანატიზმს
ასეთი თავგანწირვის უკან მხოლოდ ფანატიზმის ხედვა, ესეც სიბრმავეა, და მასთან მშრალი თეზისებით დაპირისპირება - მეორე უკიდურესობა, ფანატიზმი, უსიყვარლობა

პოსტის ავტორი: guest1 თარიღი: Apr 5 2010, 10:05 AM

აკაკი
გაგიმარჯოს

ავიღოთ შენი თეორია ფანატიკოსობაზე და ვნახოთ ვინ არიან ფანატიკოსები. ავირჩიოთ ამასთანავე რამოდენიმე რელიგია და მათი მიმდევრები და შევხედოთ ვინ ჩაჯდება შენს მიერ მოცემულ განმარტებებში. ავიღოთ ქრისტიანი (არამართლმადიდებელი), მართლმადიდებელი ქრისტიანი, სუფი, მუსლიმი, იუდაისტი, კრიშნას მიმდევარი, ბუდისტი და ათეისტი (რაიმე რელიგიის მიმდევარი არ არის, მაგრამ ასევე მსოფხედველობის მატარებელია, როგორც ნებისმიერი რელიგიის მიმდევარი).

ციტატა

სიტყვა "ფანატიზმი" ნიშნავს რაიმე იდეის რწმენით უკიდურეს გატაცებას (ეს შეიძლება იყოს რელიგია ან ნებისმიერი სხვა რამ)
ბრმადმორწმუნეობას, ის ავადმყოფობაა.

ვინ არიან ზემოჩამოთვლილი რელიგიის მიმდევრებიდან რაიმე იდეითა და რწმენით უკიდურესად გატაცებულნი და რატომ?

ციტატა

"ფანატიზმი" პირიქით ხშირად გვხვდება ათეისტებს შორის, "ფანატიკოსებს" ახასიათებს სხვისი რწმენის აბუჩად აგდება, ლანძღვა

ვინ იგდებს აბუჩად სხვის რწმენას ზემოჩამთვლილი მიმდევრებიდან?

ციტატა

ჭეშმარიტი მორწმუნე "ფანატიკოსი" არ არის (არ შეიძლება იყოს და არ იქნება), ეს უბრალოდ შურით დატყვევებული ადამიანის მინაძახია ღრმადმორმწუნე ადამიანისადმი,
რომელსაც შურს იმ ადამიანის რწმენისა... თვითონ კი ჩაკეტილია თავის ეგოიზმთან ერთად თავის თავში და ფანატია თავისი თავისა.

ვინ არის ჭეშმარიტი მორწმუნე ზემოჩამთვლილი მიმდევრებიდან და რატომ? ვის აქვს ეგო დათმობილი ზემოჩამთვლილი რელიგიების მიმდევრებიდან და რატომ?

ციტატა

არ შეიძლება ჭეშმარიტ მორწმუნეს "ფანატიკოსი" ვუწოდოთ

ვის შეიძლება ჭეშმარიტი მორწმუნე ვუწოდოთ ზემოჩამთვლილი მიმდევრებიდან?

და თუ მართლმადიდებელი ხარ, მაშინ როგორ შეიძლება ამ კითხვებს პასუხი გასცე ისე, რომ თავად ფანატიკოსი არ იყო? მართლმადიდებელმა მაშინ ყველა რელიგია ჭეშმარიტად უნდა აღიაროს, სხვანაირად შენს მიერ ჩამოთვლილი თვისებები შენვე მოგეწერება, რამეთუ ვერანაირ პასუხს ვერ მომცემ, რომელიც მართლმადიდებელს გახდის უკეთეს მორწმუნედ ვიდრე ნიებისმიერ მორწმუნეს სხვა რელიგიაში. იძულებული იქნები შენივე ჩამოყალიბებული თეორიის მსხვერპლი გახდე.

P.S. ფაქტიურად უკვე გააკეთე ფანატიკური განცხადება, როცა ათიესტს ფანატიკოსი უწოდე, რამეთუ არიან ათეისტები, რომლებიც საერთოდ არ ჯდებიან შენს მიერ მოცემულ განმარტებებში, გარდა იმ პუნქტისა, რომ მათი რწმენა ღმერთს არ მოიცავს. არის ათეისტების დიდი ნაწილი, რომელნიც არც ვინმეს რწმენას შუერაცყოფენ, არც უკიდურესად არიან გატაცებული თავიანთი რწმენით (უბრალოდ ჯერავთ ღმერთის არ არსებობის და არ აწუხებენ ვინმეს), არც ბრმადმორწმუნედ არიან ათეისტები (რამეთუ შენზე, ჩემზე და გაცილებით მეტ მორწმუნეზე დიდი ანაილიზ აქვთ გაკეთებული), ასევე ჭეშმარიტი ათეისტური რწმენის მატარებლები არიან, ამასთანავე მორალითაც გაცილებით უფრო მაღლა დგანან და მათი ქცევა გამომდინარეობს მხოლოდ მორალიდან და არა ჯოჯოხეთში წასვლის შიშიდან. მაშინ როცა, შენ უკვე დასცინი მათ რწმენას-ფანატიკოსს უწოდებ მათ და ამასთანავე შენივე განმარტებით ჭეშმარიტი მორწმუნე არ დასცინის სხვის რწმენას და არ უწოდებს მათ ფანატიკოსებს. შენივე განცხადებით მხოლოდ ფანატიკოსები უწოდებენ სხვას ფანატიკოსებს და ათეისტებს ფანატიკოსებს უწოდებ.

ვინ ხარ შენ შენი განმარტებებით: ფანატიკოსი თუ ჭეშმარიტი მორწმუნე?

პოსტის ავტორი: guest1 თარიღი: Apr 5 2010, 10:28 AM

xokaido

ციტატა

გაგიმარჯოს

იქ ზემოთ ჩამოითვალა ფანატიკოსსა და მართლმადიდებლებს შორის სხვაობა (ასეთი დაყოფა ადამიანებისა საოცარია საერთოდ იმის მხრიდან, ვინც ქრისტიანობას ქადაგებს-მე ვერ ვხვდები, მაგრამ მე მაინც განწირული ვარ ჯოჯოხეთისათვის

). ხოდა თუ შეიძლება მითხარი, შენ მართლმადიდებელი ხარ? და თუ ხარ მართლმადიდებელი, ხარ ამ სახელის ტარების ღირსი? აგერ კიდევ ისევ ის ამოანარიდი:

ციტატა

მართლმადიდებლობა სიმდაბლით იკვებება

იმის მერე როცა პასუხს გაცემ კითხვას მართლმადიდებლობის ტარების ღირსებაზე, შემდეგ ამიხსენი თუ იკვებები სიმდაბლით?

ციტატა

მართლმადიდებელი საკუთარ ცოდვებს ხედავს; ფანატიკოსი სხვებისას

სხვის ცოდვებს ხედავ? თუ არ ხედავ, მაშინ როგორ უწოდებ სხვას ფანატიკოსს? მე არ ვარ მართლმადიდებელი და არც ქრისტიანი, არც რომელიმე რელიგიის მიმდევარი და არც ათეისტი. საკუთარ უგუნურებას ვხედავ; ეს უგუნური გონება ხშირად თავის პრობლემებს სხვას აბრალებს, თუმცა ასევე ნათლად ხედავს ასეთი საქციელის სიმდაბლეს. ვარ თუ არა მე ფანატიკოსი, მაშინ როცა მართლმადიდებელი არა ვარ?

ციტატა

მართლმადიდებელი სარწმუნოებაში მის არსს ჭვრეტს

რა არსს ჭვრეტ მართლმადიდებლობაში? წმინდანების ციტატები არ მოიყვანო თუ შეიძლება, რამეთუ ეს არსის განჭვრეტა კი არ არის, არამედ დოგმა. შენ უშუალოდ რა განჭვრიტე?

ციტატა

მართლმადიდებელი ყოველ ადამიანში ქრისტეს შვილს ხედავს

ყოველ ადამიანში ქრისტე შვილს ხედავს და ქრისტეს შვილების 96 % ფანატიკოსია? შენ თუ ხედავ ყველაში ქრისტეს შვილებს?

ციტატა

ფანატიკოსი თითქმის ყველაში ღვთის მოწინააღმდეგეს.

არამართლმადიდებლები ღვთის მოწინააღმდეგენი არიან?

ციტატა

ხოლო ფანატიკოსი, ვითარცა სჯულის კერპადმქცეველი, ქრისტეს ჯვარმცმელია.

ისევ და ისევ, მე არა ვარ მართლმადიდებელი და მე (და ჩემთან ერთად მსოფლიო მოსახლეობის 96 %) ვაცვმევ ქრისტეს ჯვარს?

თუ შეგიძლია ახლა ამ კითხვებზე ისე უპასუხო, რომ თან თავმდაბალი და ჭეშმარიტად ღირსი მართლმადიდებელი დარჩე?

პოსტის ავტორი: neo თარიღი: Apr 5 2010, 11:43 AM

ციტატა

არამართლმადიდებლები ღვთის მოწინააღმდეგენი არიან?

კი.

ქრისტემ თქვა ვინც ჩემთან ერთად არ აგროვებს ის აბნევსო

ეს ხუმრობით.

სინამდვილეში კი ჩვენ ყველა ერთად ვაცვავთ ჯვარს და ყველა ერთად ვართ მოწინააღმდეგეები... ამას ბევრი ფიქრი არ ჭირდება ჩვენ ყველა ვცოდავთ და ვაკეთებთ იმის საწინააღმდეგოს რაც ქრისტემ დაგვიბარა... ყოველდ დღე, ყოველ საათში და ბევრი წოველ წუთშიც კი... ეს არის მოწინაარმდეგეობა...

მართმადიდებლები უბრალოდ ამას უნდა აცნობიერებდნენ... და მართმადიდებლური სწავლება მთლიანა კონცეტრირებულია ამის გაცნობიერებაზე, სინანულზე, სულიერ მეტამორფოზაზე, მეტანოიაზე...

არ არსებოსბ ნეიტრა;ური ტერიტორია, არ არსებობს სტატიკური პიროვნება... ჩვენ ან ვმოძრაობთ ღმერთისკენ ან მის საწინააღმდეგოდ... ასე თქვა ქრისტემ, ასე გადმოგვცეც მისმა მოსწავლეებმა და მისი მოსწავლეების მოსწავლეებმა.

პოსტის ავტორი: neo თარიღი: Apr 5 2010, 11:43 AM

ციტატა

არამართლმადიდებლები ღვთის მოწინააღმდეგენი არიან?

კი.

ქრისტემ თქვა ვინც ჩემთან ერთად არ აგროვებს ის აბნევსო

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Apr 5 2010, 11:58 AM

neo

ციტატა

ასე თქვა ქრისტემ, ასე გადმოგვცეც მისმა მოსწავლეებმა და მისი მოსწავლეების მოსწავლეებმა.

ეგ მოსწავლეობრივი ჯაჭვი ქრისტიანობაში დარღვეულია სამწუხაროდ (ან თუ შემორჩა მე არ ვიცი). მოძღვრისა და მოსწავლის ცნება ძალიან გაუფასურებულია.

პოსტის ავტორი: აკაკი თარიღი: Apr 5 2010, 05:22 PM

guest1
უკაცრავად მეგობარო... შენ სხვანაირად (არასწორად) გაიგე ყოველივე რაც დავწერე. . .

"ვინ ხარ შენ შენი განმარტებებით: ფანატიკოსი თუ ჭეშმარიტი მორწმუნე?"

მე ვარ, ის ვისაც არ უნდა ფანატიკოსი იყოს და უნდა, რომ იყოს ჭეშმარიტი მორწმუნე . . .

მეგობარო შენ მე ეხლა, ამხელა ჩამოყალიბებული რელიგიების განხილვა დამაკისრე . . .

ეს თემა გავხსენი არა რომელიმე აღმსარებლობის განსახილველად არამედ პიროვნულად, ინდივიდუალური ადამიანის პოზიციისათვის. . . .

როგორ შეიძლება მართმადიდებელი ქრისტიანი რომელიც ქრისტეს როგორც ჭეშარიტებას ემორჩილებოდეს... იწოდოს ფანატიკოსად?!

პოსტის ავტორი: guest1 თარიღი: Apr 5 2010, 08:54 PM

neo

ციტატა

არ არსებოსბ ნეიტრა;ური ტერიტორია, არ არსებობს სტატიკური პიროვნება... ჩვენ ან ვმოძრაობთ ღმერთისკენ ან მის საწინააღმდეგოდ... ასე თქვა ქრისტემ, ასე გადმოგვცეც მისმა მოსწავლეებმა და მისი მოსწავლეების მოსწავლეებმა.

პირველ რიგში, საკუთარ აზრს აცხადებ და მაგ აზრს ისეთივე არსებობის უფლება აქვს როგორც სხვა აზრებს, მისი დაპირისპირებული აზრის ჩათვლით. მაგრამ, მნიშვნელოვანი აქ მაინც არის ის, რომ მართლმადიდებელს უნდა დაარქვას სხვას ფანატიკოსი და რა კრიტერიუმებითაც ის სხვას ფანატიკოსს უწოდებს, იგივე კრიტერიუმებითვე არის იგი ფანატიკოსი-მაგრამ ამას უარყოფს. მასზე არ უნდა გავრცელდეს ეს კრიტერიუმი. იმ მოძღრვის ქადაგებაში მოძღვარი უპირისპირებს მართლმადიდებელს და ფანატიკოსს ისე, რომ ადამიანი ან ფანატიკოსია ან მართლმადიდებელია. ე.ი. თუ არ ხარ მართლმადიდებელი, მაშინ ფანატიკოსი ხარ; შესაბამისად, მსოფლიოს მოსახლეობის 96 % ფანატიკოსია. თავად ასეთი განცხადება ფანატიზმია, ჩემი აზრით. ასეც რომ არ იყოს, მაშინ თვალთმაქცობა აღარ არის საჭირო. აღარ არის საჭირო იმის თქმა, რომ მართლმადიდებელი მორწმუნე სხვას ფანატიკოსობაში არ დებს ბრალს. ფიცი მწამს ბოლო მაკვირვებსო. თუ ღმერთისკენ არ ხარ, მაშინ მის წინააღმდეგ ხარ, შენი აზრით და მართლმადიდებლობის აზრით საერთოდ. თანაც, თუ ღმერთისკენ ხარ, მხოლოდ მართლმადიდებლური შეიძლება იყოს ეს გზა, რა თქმა უნდა მართლმადიდებლური ქადაგებით და არა სინამდვილეში. თქვენივე განმარტებებით მართლმადიდებელი არ უნდა არქმევდეს სხვას ფანატიკოსს და უღმერთოს (ყველას ქრისტეს შვილებს ვეძახითო) და ამასთანავე 96 % პროცენტს უღმერთოს და ფანატიკოსებს გვიწოდებ. ეს არის სიმართლის დიდება?

აკაკი
გაგიმარჯოს.

მე კი გაგიგე აკაკი, მაგრამ, მე მგონი, ჩემი სათქმელი შენ არ მიიღე ისე, როგორც მე ვთქვი. მე ვამბობ, რომ შენ გინდა ფანატიკოსობა არ დაიბრალო და მოგყავს ფანატიზმის ისეთი განმარტება, რომ ვერ აცდები მაგ კატეგორიაში მოხვდე. მაგალითისათვის, შენ ათეისტებს უწოდებ ფანატიკოსებს და მერე ამბობ, რომ ის ვინც სხვას უწოდებს ფანატიკოსს, თვითონ ფანატიკოსიაო.

მეორეც, იმ სხვა რელიგიებზე იმიტომ შეგეკითხე, რომ შენ როგორც მართლმადიდებელმა უნდა უარყო იმის შესაძლებლობა, რომ ასეთი რელიგიებიც ჭეშმარიტებას ქადაგებენ. შენ, როგორც მართლმადიდებელმა, მხოლოდ და მხოლოდ შეწი რელიგია უნდა აღიარო ჭეშმარიტად, რითიც შენსავე მოცემულ ფანატიკოსობის კრიტერიუმებში მოხვდები ისევ.

პოსტის ავტორი: აკაკი თარიღი: Apr 5 2010, 09:03 PM

ციტატა

აკაკი
გაგიმარჯოს.

მე კი გაგიგე აკაკი, მაგრამ, მე მგონი, ჩემი სათქმელი შენ არ მიიღე ისე, როგორც მე ვთქვი. მე ვამბობ, რომ შენ გინდა ფანატიკოსობა არ დაიბრალო და მოგყავს ფანატიზმის ისეთი განმარტება, რომ ვერ აცდები მაგ კატეგორიაში მოხვდე. მაგალითისათვის, შენ ათეისტებს უწოდებ ფანატიკოსებს და მერე ამბობ, რომ ის ვინც სხვას უწოდებს ფანატიკოსს, თვითონ ფანატიკოსიაო.

მეც მაგას არ ვამბობ?!

გეთანხმები-მეთანხმები. . .

ამიტომ გითხარი მე ვარ ის ვისაც არ უნდა, რომ იყოს ფანატიკოსი და უნდა, რომ იყოს ჭეშმარიტი მორწმუნე

პოსტის ავტორი: ikanosi თარიღი: Apr 5 2010, 09:06 PM

ციტატა

მხოლოდ და მხოლოდ შეწი რელიგია უნდა აღიარო ჭეშმარიტად, რითიც შენსავე მოცემულ ფანატიკოსობის კრიტერიუმებში მოხვდები ისევ.

პავლე მოციქული როგორ აღიქვამდა სხვა სარწმუნოებას?

პოსტის ავტორი: guest1 თარიღი: Apr 5 2010, 09:48 PM

აკაკი

ციტატა

მეც მაგას არ ვამბობ?!

შენ მეთანხმები, მე არ გეთანხმები

მაგრამ მე არ ვამბობ მართალი ვარ თქო. მე არ გეთანხმები იმაში, რომ შენ ჩემს ნათქვამს ეთანხმები. შენ უბრალოდ იღებ ორ სიტყვას "ფანატიკოსი" და "ჭეშმარიტი მორწმუნე". ამათ შორის პრინციპულ განსხვავებას არ აკეთებ. თუ აკეთებ, მაშინ შენი განმარტებით ჭეშმარიტი მორწმუნე ფანატიკოსია, არ არის ჭეშმარიტი მორწმუნე. რას ნიშნავს ჭეშმარიტი მორწმუნე? ვინმეს ახირებული სიტყვაა? როგორია ჭეშმარიტი მორწმუნე და ვინ არის ამ დუნიაზე ჭეშმარიტი მორწმუნე?

ikanosi

ციტატა

პავლე მოციქული როგორ აღიქვამდა სხვა სარწმუნოებას?

არ ვიცი. რას ამბობდა პავლე მოციქული ამის თაობაზე? და რა მნიშვნელობა აქვს რა თქვა პავლე მოციქულმა?

პოსტის ავტორი: ikanosi თარიღი: Apr 5 2010, 09:51 PM

guest1

ციტატა

აი ამის...ყველანი ფანატიკოსები გამოვსულვართ აბა

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Apr 5 2010, 09:54 PM

ikanosi

ციტატა

აი ამის...ყველანი ფანატიკოსები გამოვსულვართ აბა

არ გეწყინოს მაგრამ ამ ფორუმზე მყოფთა უმრავლესობის ზღვარი შორს არ დგას ფანატიზმისგან. ეს არც კარგია არც ცუდი. უბრალოდ ასეა.

პოსტის ავტორი: აკაკი თარიღი: Apr 5 2010, 09:55 PM

guest1
ფანატიკოსივართქო გეუბნები და ჰა

პოსტის ავტორი: ikanosi თარიღი: Apr 5 2010, 10:00 PM

ფანატიკოსობა და მწირედმორწმუნეობას აიგივებთ თუ რას ამბობთ ვერ გავიგე

პოსტის ავტორი: guest1 თარიღი: Apr 5 2010, 10:05 PM

აკაკი

ციტატა

ფანატიკოსივართქო გეუბნები და ჰა

ვააჰ

მე შენ ფანატიკოსობაში არ გდებ ბრალს და რატომ მეუბნები მაგას?

კარგი, დავუშვათ შენ ფანატიკოსი ხარ (და თუ შენ ფანატიკოსი ხარ, მეც ფანატიკოსი ვარ). ვინ არ არის ამ დუნიაზე ფანატიკოსი? ყველაფერს თავი დავანებოთ, მე და შენ (როგორც ფანატიკოსებს) შეგვიძლია პასუხი გავცეთ ამ კითხვას და ვთქვათ ესა და ეს ფანატიკოსია, ესადაეს ფანატიზმია ან ვთქვათ ესა და ეს ჭეშმარიტი მორწმუნეა და ესადაეს ჭეშმარიტი სარწმუნოებაა? როგორ შეუძლია ფანატიკოსს აირჩიოს რა არის ფანატიზმი და რა არის ჭეშმარიტი სარწმუნოება? ერთიგაიგივე კითხვებია ესენი.

ikanosi

ციტატა

ფანატიკოსობა და მწირედმორწმუნეობას აიგივებთ თუ რას ამბობთ ვერ გავიგე

აბა მცირედ მორწმუნე ვინ არის და ჭეშმარიტი მორწმუნე ვინ არის? მუსულმანი, მაგალითისათვის, მცირედმორწმუნეა?

პოსტის ავტორი: ikanosi თარიღი: Apr 5 2010, 10:08 PM

ციტატა

ჭეშმარიტი მორწმუნე ვინ არისო ამას როგორ მეუბნები?

მუსლიმანზე არ ვამბობ მე, მართლმადიდებელზე და ქრისტეს მოძღვებაზე...ჭეშმარიტ სარწმუნოებაზე

პოსტის ავტორი: guest1 თარიღი: Apr 5 2010, 10:16 PM

ikanosi

ციტატა

ჭეშმარიტი მორწმუნე ვინ არისო ამას როგორ მეუბნები?

ეს კითხვა ვერ გავიგე. როგორ გეუბნები რას ნიშნავს? არ უნდა გაკადრო ასეთი კითხვა თუ შენ არ შეგიძლია ამაზე პასუხის გაცემა?

ციტატა

კარგი გეთანხმები-მართლმადიდებლობა არის ჭეშმარიტი სარწმუნოება. ისლამი, იუდაიზმი და კათოლოციზმი არის თუ არა ჭეშმარიტი სარწმუნოება? ხოდა, შესაბამისად მუსულმანი, იუდაიზმის მიმდევარი და კათოლიკე არის თუ არა ჭეშმარიტი მორწმუნე? თუ არ არიან ესენი ჭეშმარიტი მორწმუნეები, მაშინ ვინ არიან: მცირედმორწმუნეები თუ ფანატიკოსები?

მე მგონი ძალიან ნათლად ვსვამ კითხვებს და ისეთი შთაბეჭდილება მრჩება, რომ პასუხს არიდებთ თავს ამ კითხვებს. არადა, უხეხრული კითხვები საერთოდ არ არიან ესენი.

პოსტის ავტორი: აკაკი თარიღი: Apr 5 2010, 10:16 PM

guest1
მოდი ასე გეტყვი:

ჭეშმარიტი მორწმუნეა ის ვინც რწმენით ემორჩილება მისთვის უზენაეს... (თუ რამდენად ჭეშმარიტებისკენაა მიმართული და დაფუძნებული სარწმუნოება ეს სხვა საქმეა)

პოსტის ავტორი: ikanosi თარიღი: Apr 5 2010, 10:19 PM

ციტატა

არ მაკადრო რა მოსატანია

.....ნუთუ ბერები რომელიც იღწვიან მაგათ არ აქვთ რწმენა? მაგალითისვის საბაწმინდელი ბერები...

ციტატა

ისლამი, იუდაიზმი და კათოლოციზმი არის თუ არა ჭეშმარიტი სარწმუნოება? ხოდა, შესაბამისად მუსულმანი, იუდაიზმის მიმდევარი და კათოლიკე არის თუ არა ჭეშმარიტი მორწმუნე? თუ არ არიან ესენი ჭეშმარიტი მორწმუნეები, მაშინ ვინ არიან: მცირედმორწმუნეები თუ ფანატიკოსები?

არ არის.....ქრისტიანი ქრისტესკენ მიდის ხოლო ზემოთ აღნიშნულნი ვისკენ მიდიან? ქრისტიანისთვის ქრისტე არის მისი მთავარი ხოლო ბუდიზი ან მუსლიმანობა როგორ გავუტოლოთ ქრისტიანობას?

პოსტის ავტორი: guest1 თარიღი: Apr 5 2010, 10:32 PM

აკაკი

ციტატა

მოდი ასე გეტყვი:

ჭეშმარიტი მორწმუნეა ის ვინც რწმენით ემორჩილება მისთვის უზენაეს... (თუ რამდენად ჭეშმარიტებისკენაა მიმართული და დაფუძნებული სარწმუნოება ეს სხვა საქმეა)

მაშინ ჭეშმარიტი მორწმუნისათვის, შენივე განმარტებით, მხოლოდ და მხოლოდ უზენაესის რწმენა და მისი მორჩილებაა საჭირო. კათოლიკეს წამს უზენაესის და მორჩილებს უზენასს, მუსლიმანს წამს უზენაესის და მორჩილებს უზენაესს, კრიშნას მიმდევარს წამს უზენაესის და მორჩილებს უზენასს. მაშინ ესენიც ჭეშმარიტი მორმწმუნეები არიან. თუ მარტო უზენაესის რწმენა და მორჩილება არ არის საკმარისი, რომ რელიგიურ ადამიანს ჭეშმარიტი მორმწუნე უწოდო?

ikanosi

ციტატა

კათოლიკესათვის და პროტესტანტისათვის ქრისტე არ არის მთავარი? მეორეც, მუსულმანი ალაჰისაკენ (ღმერთისაკენ) მიდის, ბუდისტი გამოღვიძებისაკენ. მერე რა? და "არ არის" რას ნიშნავს: მცირეედმორწმუნეები არია? თუ ფანატიკოსები არიან?

პოსტის ავტორი: ikanosi თარიღი: Apr 5 2010, 10:40 PM

guest1
ერთ კითხვას დაგისვამ.....

რას ცდილობ ამ კამათით მიაღწიო?

პოსტის ავტორი: terra თარიღი: Apr 5 2010, 10:58 PM

ციტატა(Atman @ Apr 5 2010, 09:54 PM)

ikanosi
არ გეწყინოს მაგრამ ამ ფორუმზე მყოფთა უმრავლესობის ზღვარი შორს არ დგას ფანატიზმისგან. ეს არც კარგია არც ცუდი. უბრალოდ ასეა.

არ დაგვლანძღა კულტურულად?!

პოსტის ავტორი: guest1 თარიღი: Apr 5 2010, 11:44 PM

ikanosi

ციტატა

ერთ კითხვას დაგისვამ.....

რას ცდილობ ამ კამათით მიაღწიო?

რატომ კამათით? კითხვების დასმა კამათია? უბრალოდ ვსვამ ამ კითხვებს. მე ბევრ ადამიანს ვუსვამ კითხვებს. საკუთარ თავს ვუსვამ კითხვებს. მეზობელს ვუსვამ კითხვებს. მეგობრებს ვუსვამ კითხვებს და ა.შ. მაინტერესებს ადამიანის (ყველა რჯულის და სოფლხედვის) პასუხები. მაინტერესებს და რა ვქნა?

ერთი კითხვა მეც მაქვს: რატომ მისვამ მაგ კითხვას და რატომ არ პასუხობ ჩემს წინა კითხვებს? ხომ შეგიძლია უბრალოდ მითხრა რომ არ გაქვს პასუხი ამ კითხვებზე, ან კითხვები არ მოგწონს? შეგიძლია რაც გენებოს ის დამწამო-სრული უფლება გაქვს მოცემული ჩემგან.

პოსტის ავტორი: ikanosi თარიღი: Apr 5 2010, 11:52 PM

ციტატა(guest1 @ Apr 5 2010, 11:44 PM)

ikanosi
რატომ კამათით? კითხვების დასმა კამათია? უბრალოდ ვსვამ ამ კითხვებს. მე ბევრ ადამიანს ვუსვამ კითხვებს. საკუთარ თავს ვუსვამ კითხვებს. მეზობელს ვუსვამ კითხვებს. მეგობრებს ვუსვამ კითხვებს და ა.შ. მაინტერესებს ადამიანის (ყველა რჯულის და სოფლხედვის) პასუხები. მაინტერესებს და რა ვქნა?

ერთი კითხვა მეც მაქვს: რატომ მისვამ მაგ კითხვას და რატომ არ პასუხობ ჩემს წინა კითხვებს? ხომ შეგიძლია უბრალოდ მითხრა რომ არ გაქვს პასუხი ამ კითხვებზე, ან კითხვები არ მოგწონს? შეგიძლია რაც გენებოს ის დამწამო-სრული უფლება გაქვს მოცემული ჩემგან.

რა პასუხი გაგცე? როგორ ვუწოდო მწირედმორწმინე ან ფანატიკოსო მათ რომლებსაც არ აქვთ ღვთის ჭეშმატირი რწმენა? მე მართლმადიდებლობაზე გესაუბრები შენ კი სხვაგან მიგყავს საუბარი და სხვა რელიგიებს უყურებ...არის ეს ნიშანი მცირედმორწმუნოებისა?
რაც შეეხება კათოლიციზმს და პროტესტანიზმს შეიძლება შევადარო გაბზარულ ჭურჭუელს რომელიც რაც არ უნდა წყალი ჩაასხა ვერ აივსება...მართლმადიებლური სწვავლება კი მთელ ჭურჭელს რომელიც სრულყოფილს სწავლასა და ცოდნას იძლევა ღვთის შესახებ...

პოსტის ავტორი: guest1 თარიღი: Apr 6 2010, 12:25 AM

ikanosi

ციტატა

ღვთის ჭეშმარიტი რწმენა მეც მაქვს, მაგრამ არ მწამს მართლმადიდებლურად. უფრო მეტიც, ძალიან დარწმუნებული ვარ, რომ სწორად მწამს. შენ კიდევ მიწოდებ ფანატიკოსს და მცირედ მორწმუნესს, რაც არ მწყინს, იმიტომ რომ ღვთის რწმენა გამაჩნია და მეტი არაფერია საჭირო ჩემთვის. ახლა შევაბრუნებ ამ ყველაფერს, ჩემი გადმოსახედიდან გავიმეორებ ზუსტად იმავეს და ზუსტად იგივე ლოგიკით, რასაც შენ მიმართავ და მიზეზი ამიხსენი რატომ არ ვარ მართალი: შენი რწმენა ჭეშმარიტი რწმენა არ არის. შენი რწმენა მცირედმორწმუნეობაა და ფანატიზმია.

მე კიდევ მგონია, რომ საერთოდ არ უნდა გეწყინოს ჩემი ნათქვამი და უნდა დამეთანხმო კიდეც ამაში, რადგანაც შენი რწმენის საფუძველი არაფრით არ განსხვავდება ჩემი რწმენის საფუძვლებისაგან. თუ განსხვავდება იმით, რომ შენი რწმენა საბოლოოდ ეგოისტურია, კარგს აკეთებ იმისათვის, რომ სამოთხეში მოხვდე. მე კიდევ ღმერთს მივანდობ ყველაფერს და არ ვთხოვ ის მომეცი და ეს მომეცი; იმას მიეხმარე და ამას მიეხმარე (თუ ვთხოვ, ვთოხვ ყველას მიემხაროს); არ მოვითხოვ მისგან ცხონებას და მარადიულ სამოთხეს; მარადიული ცხონების მისაღწევად არ ვაკეთებ იმას, რასაც ვაკეთებ; და ა.შ. ხოდა, რატო უნდა გქონდეს შენ პრეტენზია იმაზე, რომ შენი რწმენა ჭეშმარიტია და ჩემი მცდარია, თან სხვას ფანატიკოსი და მცირედმორწმუნე უწოდო, მაშინ როცა საკუთარ თავში ვერ ხედავ შენი რწმენის წმინდად ეგოისტურ მიზეზებს?

პოსტის ავტორი: ikanosi თარიღი: Apr 6 2010, 12:30 AM

guest1
რა აღმსარებლობის ხარ ეგ მითხარი და ვნახოთ რას ადარებ მართლმადიდებლობას
და შენი აზრით ყველა სხვა აღმსარებელი მძულს და მართო ქრისტიანები მიყვარს?
უბრალოდ არვიცი თუ შეიძლება სხვა აღმსარებლის მქონე პირთან სულიერი მეგობრობა ჰპოვო

პოსტის ავტორი: guest1 თარიღი: Apr 6 2010, 12:39 AM

ikanosi

ციტატა

რა აღმსარებლობის ხარ ეგ მითხარი და ვნახოთ რას ადარებ მართლმადიდებლობას

რა აღმსარებლობის უნდა ვიყო? ღმერთის მწამს და მორჩა. მეტი აღმსარება რათ უნდა ამას?

ან ერთი აღსარების შედარება მეორესთან რას ნიშნავს? რელიგია სპორტია? ღმერთის იმიტომ გწამს, რომ კაი აღმსარებლობას მისდევ?

რატომ ვარ მე ფანატიკოსი და შენ ჭეშმარიტი მორწმუნე? რადგანაც საკუთარ თავს არავისზე წინ არ ვაყენებ, "მე"-ში ჩემი თავის გარდა ყველა აღმსარებელს ვგულისხმობ, რომელიც მართლმადიდებელი არ არის. ასევე თანასწორი ვარ მართლმადიდებლების მიმართ, რომელთაც თავისი თავი გამოყვეს სხვებისაგან და ამიტომ აღარ ვგულისხმობ მათ ამ "მე"-ში. მართლმადიდებელი ჩემზე და ყველა არამართლმადიდებელზე მაღლა დგას თავისი ქადაგებებით (თავმდაბლობას ქადაგებენ და თავმაღლები არიან-ყველაზე ჭეშმარიტები არიან მათი თქმით, სიყვარულს ქადაგებენ და საქციელში სხვა გამოიხატება-თუმცა ყველა მართლმადიდებელს არ ეხება ეს, მაგრამ ძირითადი ხაზი ასეა)

ციტატა

უბრალოდ არვიცი თუ შეიძლება სხვა აღმსარებლის მქონე პირთან სულიერი მეგობრობა ჰპოვო

ეგ მართლმადიდებლობის პრობლემაა და არა ადამიანის. მე პირადად მეგობრობის დროს პირველ ადგილზე მეგობარს ვაყენებ და არა მის რმწნეას-არ აქვს მნიშნველობა ათეისტია თუ სხვა სახის მორწმუნე.

პოსტის ავტორი: ikanosi თარიღი: Apr 6 2010, 12:48 AM

guest1
ჯერ არ მაქვს საკმარისი ცოდნა რომ მაგ კითხვებზე გაგცე პასუხი...მოვა კონპეტენტური პირი და აგიხსნის თუ რაში მდგომარეობს მართლმადიდებლობის სიდიადე.
განკითხვას მოერიდე

ციტატა

მე კიდევ ჯერ რწმენას და ღმერთს...რადგან ჩემი აზრით ამით იწყება და მთავრდება ყოველივე, მაგრამ იმას არ ვამბობ რომ თუ ადამიანი სხვა რჯულისაა ან ათეისტია არ უნდა იმეგობრო მეთქი...სულიერ მეგობრობაზე მაქვს საუბარი

პოსტის ავტორი: A.v.B თარიღი: Apr 6 2010, 01:00 AM

მაინტერესებს .... მაგალითად მე (მართლმადიდებელი რელიგისს გარდა ყველა რელიგა მიმაჩნია მცდარად...არ დაიწყოთ რომელს იცონობ რომელი იცი და ა.შ. ..... )

ფანატიკოსობაა ეს ??

პოსტის ავტორი: ikanosi თარიღი: Apr 6 2010, 01:01 AM

A.v.B
გვიმტკიცებენ კიო

პოსტის ავტორი: A.v.B თარიღი: Apr 6 2010, 01:03 AM

ფანატიკოსი ვარ მაშინ ... და სულაც არ მადარდებს თქვენ იკითხეთ არა ფანატიკოსებო

პოსტის ავტორი: guest1 თარიღი: Apr 6 2010, 02:50 AM

ikanosi

ციტატა

ჯერ არ მაქვს საკმარისი ცოდნა რომ მაგ კითხვებზე გაგცე პასუხი...

ანუ, შენ თვითონ ჯერ პასუხი არ გაგაჩნია და ამასთანავე სხვა სარწმუნოების ან უბრალოდ ღმერთის მოწამეს ყოველგვარი სარწმუნოების მიკუთვნების გარეშე წამებ მცირედმორწმუნეობას. რატომ? იმიტომ რომ მღვდელმა თქვა?

ციტატა

მოვა კონპეტენტური პირი და აგიხსნის თუ რაში მდგომარეობს მართლმადიდებლობის სიდიადე.

ვნახოთ, ვინ გამცემს პასუხს ისე, რომ მართლმადიდებლობის სიდიადე მაჩვენოს და სხვა რელიგიების სიბეცე; მართლმადიდებლის სიმდაბლე, ღვთის ჭეშმარიტი სიყვარული და საერთოდ დიდი სიყვარული მიჩვენოს და სხვა რელიგიების წარმომადგენელების მცირედმორწმუნეობა, ამპარტავნება და უსისყვარულობა მიჩვენოს. ვერცერთი რელიგიის წარმომადგენელი, ვერცერთი წმინდანი ვერ გააკეთებს ამას, თუ ამპარტავანი არ არის თვითონ და თუ ჭეშმარიტი სიყვარული არ გააჩნია;

ციტატა

განკითხვას მოერიდე

ეგ ვისაც აწუხებს, იმან უნდა მოერიდოს. ბევრისთვის ისიც კმარა, რომ ღვთის სიყვარული აქვს, ყოველგვარი განკითხვის შიშის გარეშე. შენ განკითხვის შიშით თუ გაქვს რწმენა, შენი რწმენა 0-ია. ჭეშმარიტი რწმენა მასეთი ვერ იქნება.

ციტატა

მე კიდევ ჯერ რწმენას და ღმერთს...რადგან ჩემი აზრით ამით იწყება და მთავრდება ყოველივე

აზრში კი გეთანხმები, მაგრამ დარწმუნებული ხარ რომ ღვთის რწმენა და სიყვარული გაგაჩნია? შენ ღმერთს და რწმენას არ აყენებ პირველ რიგში. შენ პირველ რიგში აყენებ შენს შიშს, რომელიც დოგმების უსიტყვოდ განხორციელებისაკენ გიბიძგებს. დოგმები იცვლებიან. ხვალ შეიძლება მართლმადიდებლობამ ყველა რელიგიის თანაბარობა აღიაროს. ასე რომ მოხდეს, შენი რწმენაც ამის მიხედვით შეიცვლება. შენი რწმენა იმის მიხედვით იცვლება, თუ ვინ გეტყვის რა არის მართლმადიდებლურად სწორი. ეს ხომ ფაქტია.

ციტატა

მაგრამ იმას არ ვამბობ რომ თუ ადამიანი სხვა რჯულისაა ან ათეისტია არ უნდა იმეგობრო მეთქი...სულიერ მეგობრობაზე მაქვს საუბარი

რას ნიშნავს სულიერი მეგობრობა, მე ვერ ვხვდები. სხვანაირი მეგობრობა შეიძლება არსებობდეს, მაგალითად არასულიერი? შენ თუ გყავს სხვა სარწმუნოების მეგობარი და თუ გყავს ვის აყენებ უფრო მაღლა, შენს მართლმადიდებელ მოგობრებს თუ არამართლმადიდებელ მეგობრებს?

A.v.B

ციტატა

მაგ კითხვაზე პასუხი ავტომატურად გამომდინარეობს ჩემს კითხვაზე პასუხისაგან: მე ჩემი რწმენის გარდა (რომ ღმერთის რწმენისათვის და მისი ისყვარულისათვის მარტო მისი რწმენა და სიყვარულია საჭიო, დანარჩენ ყველაფერს-რიტუალებს, ეკლესიას, მღვდლობას და ა.შ.-მეორეხარისხოვანი და არაარსებითი მნიშნველობა აქვს) ყველა რწმენა მიმაჩნია მცდარად. ფანატიკოსობაა ეს? ან მცირედმორწმუნეობაა ეს? რასაც ამ კითხვაზე უპასუხებ, ზუსტად იგივეს უპასუხებ შენს კითხვას. თუ ჩემი რწმენა ფანტიკოსობაა და მცირედმორწმუნეობა, მაშინ შენი რწმენაც ფანატიკოსობაა და მცირედმორწმუნეობაა. მაშ რომელია ჩემი რწმენა? უპასუხე ამ კითხვას.

ikanosi

ციტატა

გვიმტკიცებენ კიო

მე რასაც ვამბობ გამგები გაიგებს. არავისთვის მითქვამს ფანატიკოსი ხართქო. უბრალოდ, შენთვის პრინციპი "ნუ გაუკეთებ სხვას იმას, რაც შენ რომ გაგიკეთოს სხვამ არ მოგეწონება" უცხოა. გამოდიხართ და თავმდაბლობაზე და სიყვარლზე ქადაგებთ, როცა არცერთი და არც მეორე არ გაგაჩნიათ სინამდვილეში. ამას ქვია თვალთმაქცობა. არც მე გამაჩნია რომელიმე მათგანი, მაგრამ ვამბობ და მივუთითებ ჩემს ნაკლსაც. თქვენ ამასაც კი ვერ ხედავთ საკუთარ თავებში-რომ ხედავდეთ, აღარ იტყვით მართლმადიდებლობა ყველაზე ჭეშმარიტი რელიგიააო. ასე არ არის?

პოსტის ავტორი: აბე თარიღი: Apr 6 2010, 05:31 PM

ციტატა(guest1 @ Apr 6 2010, 01:25 AM)

შენი რწმენა საბოლოოდ ეგოისტურია, კარგს აკეთებ იმისათვის, რომ სამოთხეში მოხვდე. მე კიდევ ღმერთს მივანდობ ყველაფერს და არ ვთხოვ ის მომეცი და ეს მომეცი; იმას მიეხმარე და ამას მიეხმარე (თუ ვთხოვ, ვთოხვ ყველას მიემხაროს); არ მოვითხოვ მისგან ცხონებას და მარადიულ სამოთხეს; მარადიული ცხონების მისაღწევად არ ვაკეთებ იმას, რასაც ვაკეთებ; და ა.შ. ხოდა, რატო უნდა გქონდეს შენ პრეტენზია იმაზე, რომ შენი რწმენა ჭეშმარიტია და ჩემი მცდარია, თან სხვას ფანატიკოსი და მცირედმორწმუნე უწოდო, მაშინ როცა საკუთარ თავში ვერ ხედავ შენი რწმენის წმინდად ეგოისტურ მიზეზებს?

შენ ჯერ ისიც კი ვერ გაგირჩევია რა განსხვავებაა ეგოიზმსა და ანგარებას შორის.
შენ გინდოდა გეთქვა ანგარებიანია მართლმადიდებლობა, რადგანაც მისი მიმდევრები კონკრეტული შედეგის მიღებისათვის მოღვაწეობენ. მე კი გეუბნები, რომ მართლმადიდებლობა არც ანგარებიანი და არც ეგოისტური რელიგიაა. თავი დავანებოთ ეგოიზმს, რადგანაც ამ შემთხვევაში შენ ანგარებას გულისხმობ ამ სიტყვაში. მართლმადიდებლობა სწორად ამას ქადაგებს, ასწავლის და ასე ცხოვრებისაკენ უბიძგებს მის მიმდევრებს, რომ არ უნდა ვაკეთოთ რაიმე კონკრეტული შედეგის მიღებისათვის, თუნდაც სამოთხეში მოხვედრისათვის. ჩვენი, მართლმადიდებლების მიზანია ღმერთთან პიროვნული ურთიერთობის აღდგენისათვის საკუთარი თავის შეცვლის მოუკლებელი მცდელობა, მოკლედ რომ ვთქვათ ჩვენი მიზანია ღმერთი, და არა სამოთხე. აი რას ამბობს მართლმადიდეებელი მღვდელი, დეკანოზი ანდრია კემულარია: "ადამიას დაცემიდან მოყოლებული ჩვენი მიწიერი ცხოვრების მიზანი სულის კურნება, ღმერთთან ურთიერთობის აღდგენა და სასუფეველში დასამკვიდრებლად მზადებაა." (სამწუხაროდ წმიდა მამებისა თუ სხვა სასულიერო პირების ფრაზები ამჟამად არ მომეპოვება). მაშასადამე, ჩვენ გვსურს ღმერთთან ურთიერთობის აღდგენა არა ანგარებიდან გამომდინარე, არამედ სიმდაბლიდან, მისდამი მორჩილებიდან გამომდინარე. ჩვენ განა პრაგმატული მსოფლმხედველობიდან გამომდინარე გვინდა ღმერთთან ურთიერთობის აღდგენა, არამედ უდიდესი კადნიერებიდან, მოწიწებიდან გამომდინარე. სწორედ ამაზე მეტყველებს ლუკას სახარებაში მოთხრობილი ეს ამბავი:

2. და, აჰა, ერთ მდიდარ კაცს, სახელად ზაქეს, რომელიც იყო მებაჟეთა უფროსი,
3. სურდა ეხილა იესო, რათა გაეგო, ვინ იყო, მაგრამ ხალხმრავლობის გამო ვერ მოჰკრა თვალი, ვინაიდან ტანმორჩილი იყო;
4. წინიდან მოურბინა და ლეღვის ხეზე ავიდა მის დასანახად, ვინაიდან იქ უნდა გაევლო.
5. როცა იმ ადგილს გაუსწორდა, იესომ ზევით აიხედა, დაინახა იგი და უთხრა: ზაქე, ჩქარა ჩამოდი ძირს, ვინაიდან დღეს შენს სახლში უნდა ვიყო.
6. ისიც საჩქაროდ ჩამოვიდა და სიხარულით მიიღო იგი.

ზაქეს ვერც კი წარმოედგინა, რომ იესო მას გამოელაპარაკებოდა... და ის, რომ მის სახლში მივიდოდა, არც კი დაესიზმრებოდა... ანუ ეს არ ყოფილა მიზეზი იმისა, რაც მან გააკეთა. არამედ მიზეზი იყო რწმენა და სიყვარული იესო ქრისტესი. ჩვენც გვწამს უფლის, გვიყვარს იგი და ამიტომ კადნიერებით ვევედრებით უფალს ღირს გვყოს მასთან პიროვნული ურთიერთობის აღდგენისა. და ამ დროს გაცნობიერებული გვაქვს (ზოგს გვაქვს, ზოგი ვცდილობთ) ის, რომ ჩვენ ამის ღირსნი არა ვართ.

გაგიჩნდება კითხვა: მაშ რატომ დაწერა თქვენმა მოძღვარმა, მამა ანდრიამ "და სასუფეველში დასამკვიდრებლად მზადებაა"? ჩემი პასუხი ასეთია: იმიტომ რომ ღმერთთან პიროვნული ურთიერთობა სასუფეველშია შესაძლებელი და არა ჯოჯოხეთში. ჯოჯოხეთში რომ იყოს შესაძლებლობა არათუ უფალთან პიროვნული ურთიერთობისა, არამედ თუნდაც მისი "შორიდან" ხილვისა (როგორც ზაქეს სურდა შორიდან მოეკრა თვალი იესოსთვის, ხიდან...) ჩვენ ამითაც კმაყოფილნი დავრჩებოდით და არად ჩავაგდებდით ჩვენს ტანჯვას იქ (ჯოჯოხეთში), ოღონდ კი "შორიდან მაინც დაგვენახა უფალი"... ამ სიტყვებს ბრჭყალებში ვსვამ იმიტომ, რომ როგორც მე ვიცი, სამოთხეს და ჯოჯოხეთს არა აქვს ფიზიკური, სივრცითი განზომილებები... თუმცა ამას მნიშვნელობა არა აქვს და გთხოვ ნუ ჩაუკირკიტებ ამას, ხომ გაიგე რისი თქმაც მსურდა...

რაც შეეხება შენს ამ სიტყვებს: "არ ვთხოვ ის მომეცი და ეს მომეცი; იმას მიეხმარე და ამას მიეხმარე (თუ ვთხოვ, ვთოხვ ყველას მიემხაროს)"...
ამ შემთხვევაშიც არასწორი წარმოდგენა გაქვს მართლმადიდებლობაზე. ჩვენ ყველასთვისაც ვევედრებით, მაგრამ ჩვენი ახლობლებისთვის უფრო მეტს ვევედრებით, რათა გულწრფელები ვიყოთ. რადგანაც სრულიად უცხოების მიმართ არ გაგვაჩნია ისეთი სიყვარული, როგორიც ახლობლების მიმართ. უპირველესყოვლისა კი ჩვენ ვევედრებით უფალს მათ მიჰმადლოს ცხოველი რწმენა, რათა მათაც შეძლონ კადნიერად იმისი თხოვნა უფლისათვის, რასაც ჩვენ ვევედრებით: "ღმერთო გამოგვიცხადე როგორ გეყოთ-სათნო შენ?", სხვა სიტყვებით "იყავნ ნებაჲ შენი".

ეს რაც შეეხებოდა იმ ბრალდებებს, რაც შენ მართლმადიდებლობის წინააღმდეგ გამოთქვი. ხოლო ზოგადად იმის შესახებ, თუ რატომ უნდა იყოს მხოლოდ ერთი რელიგია ჭეშმარიტი და სხვა ყველა მცდარი, და რატომ არის ეს ერთი მაცხოვნებელი რელიგია მართლმადიდებლობა, ამაზე ჩემზე კომპეტენტური ადამიანები დაწერენ, ან დააციტირებენ კომპეტენტური წყაროებიდან...

პოსტის ავტორი: აბე თარიღი: Apr 6 2010, 06:19 PM

guest1

ციტატა

რატომ ვარ მე ფანატიკოსი

რაც შეეხება ამ სიტყვებს...
ნაწილობრივ ფანატიკოსობაც არის, თუ შენ მხოლოდ ეგრე ზედაპირულად აფასებ და ამართლებ შენს პოზიციას. რადგანაც ფანატიზმის ნიშანია ის, რომ ბრმად, საკმარის სიღრმემდე გაუაზრებლად ირწმუნო რაიმეს ჭეშმარიტება.

მაგრამ რატომ ვთქვი, რომ შენი რწმენა არის ნაწილობრივ ფანატიკური? იმიტომ, რომ, ჩემი აზრით ტერმინით "ფანატიზმი" შესაძლებელია აღვწეროთ მხოლოდ და მხოლოდ ჭეშმარიტების ბრმად დაჯერება. შენ კი ბრმად უჯერებ სიმცდარეს. ამიტომ, ნაწილობრივ ფანატიკოსი ხარ.

ახლა ის ვთქვათ, რატომ არის სიმცდარე ის, რაც შენ გგონია მართალი... ზემოთ ნაწილობრივ დაგიწერე რაში მდგომარეობდა შენი შეხედულებების სიმცდარე. ახლა კი გავაგრძელებ... შევეცდები გასაგებად გამოვთქვა რატომაა არასწორი ეს სიტყვები:

ციტატა

მე ჩემი რწმენის გარდა (რომ ღმერთის რწმენისათვის და მისი ისყვარულისათვის მარტო მისი რწმენა და სიყვარულია საჭიო, დანარჩენ ყველაფერს-რიტუალებს, ეკლესიას, მღვდლობას და ა.შ.-მეორეხარისხოვანი და არაარსებითი მნიშნველობა აქვს) ყველა რწმენა მიმაჩნია მცდარად. ფანატიკოსობაა ეს? ან მცირედმორწმუნეობაა ეს?

არასწორია იმიტომ, რომ მღვდელიც, რიტუალებიც, ფორმალობებიც, ჩვეულებებიც და ტრადიციებიც, რაც ჩვენს მართლმადიდებელ ეკლესიას გააჩნია, სწორედაც რომ ღვთის რწმენაში და სიყვარულში განმტკიცებისთვის არის. გარდა ამისა, ეს ყველაფერი გვეხმარება ჩვენ განვიცადოთ სულიერი ფერისცვალება, რადგანაც გავხდეთ ისეთნი, როგორებიც უფალს უნდა რომ ვიყოთ: მდაბალნი, მომთმენნი, სამართლიანნი, მოწყალენი, მოსიყარულენი, უბიწონი, უმწიკულნი... მოკლეთ, როგორც მაცხოვარი ბრძანებს თავად, უნდა ვიყოთ ნათელი ამა სოფლისა. ამაში გვეხმარება ეკლესია და ეკლესიის გარეშე ამას ვერ ვახერხებთ. ვინც ეკლესიას ჩამოვშორებივართ გარკვეული პერიოდით, კარგად დაგვინახავს ეს...

გარდა ამისა, მინდა ცალკე გამოვყო აღსარების თემა. მაცხოვარმა ბრძანა, თუ თქვენ მიწაზე მიუტევებთ, ზეცაშიც მიეტევებათო. მაშასადამე, აღსარების შესახებ პირდაპირ გვქონია ბრძანება უფლისგან. გარდა ამისა, აღსარება არა მხოლოდ ჩადენილი ცოდვების გაბათილებისთვისაა, არამედ სულიერი გამოწრთობისა და ზრდისათვის, რამეთუ ადამიანის (აქ. მოძღვრის) წინაშე შენი ცოდვის აღიარება სიმდაბლის სათნოების აღსრულებაა (რა თქმა უნდა სიმდაბლეს მხოლოდ ამით არ გამოვხატავთ), რადგანაც სძლევ ამ ამპარტავნულ შინაგან ხმას "სხვამ რომ გაიგოს არა ჩავიდინე, როგორ მომეჭრება თავი! რა სირცხვილია!".

ასევე, მინდა ცალკე გამოვყო სიმდაბლისა და მორჩილების სათნოების მოპოვებაში ეკლესიის მნიშვნელობის საკითხი. ვინც ეკლესიას უჯერებს ყველაფერში, ესე იგი იგი მორჩილია და მდაბალია, რადგანაც არ ამბობს მე უკეთესი გზა ვიცი, ვიდრე ქრისტეს ეკლესია მასწავლისო. რა თქმა უნდა, არ ვგულისხმობ იმას, რომ ადამიანმა არ უნდა უთხრას მღვდელს, თუ რა უკეთესი იდეა მოუვიდა თავში. მღვდელიც ადამიანია და შეიძლება ვერ გაახსენდეს ეს უკეთესი გზა, საშუალება, აზრი, რაც ჩვენ მოგვივიდა. შემდეგ კი განხილვის შემდეგ, გაირკვევა ნამდვილად არის თუ არა ეს ჩვენი იდეა უკეთესი და შესაბამის გადაწყვეტილებასაც მივიღებთ, ისე რომ არც მწვადს დავწვავთ და არც შამფურს. ანუ უმჯობეს გადაწყვეტილებასაც აღვასრულებთ და თან მოძღვრის მორჩილებიდანაც არ გამოვალთ. და თუ მაინც გვგონია, რომ მოძღვარი ცდება, ეს კომპეტენტურ წყაროებზე დაყრდნობით უნდა გადავამოწმოთ და საჭიროების შემთხვევაში მოძღვარიც კი გამოვიცვალოთ. მაგრამ ყველაფერს ვაკეთებთ ეკლესიის წიაღში. ვუჯერებთ ქრისტეს, იმ წმინდანებს, რომლებიც ჭეშმარიტად ღვთისას ქადაგებდნენ და წერდნენ.
ზოგადად, თუ მოვხსნით სასულიერო პირების კომპეტენციის საკითხს (რადგანაც ეს არ გვაბრკოლებს, თუ ჩვენ ფანატიკურად არ ვუჯერებთ მათ თითოეულ სიტყვას, არამედ, თუ საეჭვოდ მოგვეჩვენება ვამოწმებთ მას), ჩვენ ჭეშმარიტი ეკლესიის მორჩილების აღსრულებით ვასრულებთ ღვთის მორჩილებასაც, რადგანაც ასეთი ეკლესია სწორედაც რომ ღვთისას გვასწავლის.

პოსტის ავტორი: guest1 თარიღი: Apr 7 2010, 06:07 AM

აბე
გამარჯობა

ციტატა

გარდა ამისა, მინდა ცალკე გამოვყო აღსარების თემა. მაცხოვარმა ბრძანა, თუ თქვენ მიწაზე მიუტევებთ, ზეცაშიც მიეტევებათო. მაშასადამე, აღსარების შესახებ პირდაპირ გვქონია ბრძანება უფლისგან. გარდა ამისა, აღსარება არა მხოლოდ ჩადენილი ცოდვების გაბათილებისთვისაა, არამედ სულიერი გამოწრთობისა და ზრდისათვის, რამეთუ ადამიანის (აქ. მოძღვრის) წინაშე შენი ცოდვის აღიარება სიმდაბლის სათნოების აღსრულებაა (რა თქმა უნდა სიმდაბლეს მხოლოდ ამით არ გამოვხატავთ), რადგანაც სძლევ ამ ამპარტავნულ შინაგან ხმას "სხვამ რომ გაიგოს არა ჩავიდინე, როგორ მომეჭრება თავი! რა სირცხვილია!".

მაშ ყოვლის-შემძლე, ყოვლად-სათნო და ყოვლად-სამართლიან უფალს არ შეუძლია მიიღოს აღსარება, რომელიც სიმართლით და სინანულით წარმოვთქვით საკუთარი თავის სიღრმეში და ყოვლად-სათნო უფალი ამ სიმართლეს უარყოფს და არათუ მყისიერად არ დაგვენახება, არამედ ჯოჯოხეთში გვიკრავს თავს? აბა, ყოვლის-შემძლეო (მარა საკუთარ არსებაში ვერ მიპოვა)? აბა ყოვლად სამართლიანიო (რომელმაც სიმართლით წარმოთქმული სინანული არ დაინახა)? აბა ყოვლად-სათნოო (რომელმაც ჯოჯეხეთისაკენ გაგვიმწესა, იმიტომ რომ მამა გრიგოლს თუ მამა პეტრეს აღსარება არ ჩავაბარეთ)? ამას მოყვება მართლმადიდებლის ლოგიკა, მსჯელობა, რომელსაც უნდა ახსნას და გაამართლოს თუ რატომ იქცევა ყოვლის-შემძლე, ყოვლად-სათნო და ყოვლად-სამართლიანი უფალი ასე. აბა უფლის გზები დამალულიაო? აბა უფალი დაფარულში ხედავსო? თუ მარტო არამართლმადიდებლისთვის არის მისი გზები დამალული და მართლმადიდებელმა მისი ყველა გზა იცის? თუ სხვისათვის იგი დამალულშია და თქვენთვის უკვე გაამხილა ყველაფერი?

აგერ, სიკვდილის პირას იმყოფება ადამიანი, რომელიც მთელი თავისი ცხოვრება ღმერთისაგან გარბოდა, დანაშაულს ჩადიოდა, აღსარება არასდროს ჩაუბარებია, ეკლესიაში არასდროს შესულა. ეს ადამიანი მარტო კვდება და უზარმაზარ სინანულს განიცდის იმის გამო რომ არასწორი ცხოვრებით იარა. ეს ადამიანი ამ სინანულს თავისი გულიდან ამოთქვავს და არ ამბობს იმიტომ, რომ სამოთხეში იავარდებით მოფენილ გზაზე მარადიულად ინავარდოს. ამ დროს, თქვენ მუბნებით, რომ ყოვლისშემძლე, ყოვლადსამართლიანი და ყოვლადსათნო უფალი ამ წმინდა სინანულს ერთ ყურში შეუშვებს და მეორეში გამოუშვებს, იმიტომ რომ მამა პეტრეს ხელზე არ ეამბორა, იმიტომ რომ მამა აბრამს აღსარება არ ჩააბარა, იმიტომ რომ აღდგომისას კვერცხი არ დააგორა, იმიტომ რომ ჯვარი არ ეკიდა, იმიტომ რომ, იმიტომ რომ, იმიტომ რომ ... მაგრამ, თქვენ მაინც სიმართლეს ქადაგებთ, მართლმადიდებლები ხართ; სათნოები, თავმდაბლები, უანგარო სიყვარულით სავსე და ა.შ. ასეა არა?

ციტატა

როგორებიც უფალს უნდა რომ ვიყოთ: მდაბალნი, მომთმენნი, სამართლიანნი, მოწყალენი, მოსიყარულენი, უბიწონი, უმწიკულნი...

შენ რომელი ხარ, ის მითხარი, თორემ მასეთები რომ უნდა ვიყოთ, მეც გეთანხმები თმებიდან ფრჩხლებამდე: მდაბალი ხარ? მომთმენი? სამართლიანი? მოწყალე? მოსიყვარულე? უბიწო? უმწიკვლო? რომელი ერთი აქედან? თუ არცერთი არ ხარ, მაშინ ვისი სახელით მესაუბრები? მამა აბრამის? მოვიდეს მამა აბრამი და მითხრას, რომ ასეთია. არა, არ მოვიდეს, წააკითხე ეს, დაუსვი კითხვა და მერე წავიდეს სახლში, დაფარულში და დაფარულში შეეკითხოს საკუთარ თავს რომელი თვისება გააჩნია? თუ ვერ ნახავს ასეთ თვისებას, მაშინ დაფარულში კითხოს თავის თავს, ვის ქადაგებს? რატომ ქადაგებს? რატომ ქადაგებს ამ ყველაფერს, თუ არაფერი არ გააჩნია ამისთანა? მე არცერთი არ ვარ მაქედან. არ ვარ და სიმართლეს ვამბობ რომ არ ვარ; სიმართლეს ვამბობ და ტყუილში მდებთ ბრალს.
თქვენ არცერთი ზემოჩამოთვლილი თვისება არ გაგაჩნიათ, ქადაგებთ და თან სიმართლის მთქმელობაზე გაქვთ პრეტენზია.

ციტატა

ზედაპირულად? შენ რა სიღრმით აფასებ? რა არის ზედაპირული, სიმართლე? თუ სიმართლეს არ ვამბობ, მაშინ დამანახე შენი რწმენის სიღრმე. შენ რატომ რწმუნობ ღმერთს და ეკლესიას? უფალი გამოგეცხადა და ეს გზა გიჩვენა? უფალმა გითხრა, რომ ჩემთან მხოლოდ მართლმადიდებლური ეკლესიის წიაღით უნდა მოხვიდეო? თუ წიგნებში წაიკითხე, რომელიღაც მოძღვარს კითხე და აირჩიე რწმენა შენეული ლოგიკითი, მოკლედ რომ ვთქვათ შენთვის შესაფერისი რელიგია იყიდე? შენ თუ რელიგია იყიდე, შენ გგონია სხვაზე გააზრებულად შეგიძლია ყიდვა? მაჩვენე, დამანახე რომ უკეთესად არჩევის უნარი გაგაჩნია. რომ დავინახავ, მაშინ ვიტყვი, "მე კი ვიცი რომ ფანატიკოსი ვარ, შენ ჭეშმარიტი მორწმუნე ხარ". სინამდვილეში, ყველა ადამიანი იმას იხდის რელიგიის ყიდვისას, რაც შენ დახარჯე. თუ შენ რჩეული ხარ? რჩეულებს რჩეული სიტყვები უნდა გააჩნდეთ. მე კი მარტო ვხედავ მამა აბრამის ციტატებს, რომელმაც ციტატები თავის მხრივ მამა ნიკოლოზისაგან მიიღო, რომელმაც ციტატები თავის მხრივ მამა იოსებისაგან მიიღო და ასე გრძელდება ეს ჟაჭვი იმ მამაბამდე, რომელთაც ჭეშმარიტების რაობა კენჭისყრით გადაწყვიტეს კრებებზე. თუ ასე ადვილად წყდება ჭეშმარიტების საკითხი, მაშინ მუსლიმების, იუდეველების და სხვათა კენჭს ნაკლები ძალა აქვს?

ანდაც, რომ მეუბენბი "შენ ფანატიკოსი ხარ და მე ჭეშმარიტი რწმენას მივსდევ გააზრებულადო", რა სიმართლით აცხადებ ამის მერე პრეტენზიას თავმდაბლობაზე? დეკანოზი თეოდორე გიგნაძე ამბობს "მართლმადიდებელი ყოველ ადამიანში ქრისტეს შვილს ხედავს; ფანატიკოსი თითქმის ყველაში ღვთის მოწინააღმდეგეს". მე გეუბნებით, არცერთ ადამიანში ფანატიკოსს არ ვხედავ, როცა გონება არეული არ მაქვს. მერე მართლმადიდებელს ვეკითხები აქ, "ვის ხედავ ჩემში, ქრისტეს შვილს თუ ფანატიკოსს, რომელიც ქრსიტესს გზას განუდგა?" და ადამიანი მეუბნება, თუ მართლმადიდებელი არა ხარ, მცდარ გზაზე ხარ და ფანატიკოსი ხარ. შენც ფანატიკოსობაში მდებ ბრალს. ხოდა, ეს გამარკვიეთ, როცა ამ სიტყვებს ამბობს დეკანოზი თეოდორე გიგნაძე, ამას გულით ამბობს, თუ უბრალოდ ლამაზ სიტყვებს წარმოთქვამს, რომელსაც შემდეგ თვითონვე ეწინააღმდეგება თავისივე სიტყვებით და ქცევით? ან ამ სიტყვებს რომ იმეორებთ თქვენ, ამ სიტყვებს რატომ არ აქცევთ ცხოვრების წესად? რა უფლება გაქვს ეს სიტყვები წარმოთქვა და მის საწინააღმდეგოდ მოიქცე და მისი საწინააღმდეგო თქვა იმავე წუთში? ამას ვამბობ, მეტს არაფერს. ის ვინც ყველაზე მეტად საუბრობს სიყვარულზე, თავმდაბლობაზე, ანგარებაზე ყველაზე უფრო ანგარებიანი, ამპარტავანი და სიყვარულის არ მქონეა.

სხვისი განკითხვა და შეურაცყოფა არ მომაკერთო ოღონდ. ეს მხოლოდ ამპარტავნების და ანგარებიანი ხალხის თვისებაა. არც არავის განვიკითხავ და არც არავის ვაყენებ შეურაცყოფას. მე ვამბობ რასაც ვხედავ და მესმის, რაც არასამართლიანია და რაზეც გული შემტკივა. თუ ხოტბისშემსმხელებს ეძებთ, ეგენი არ გაკლიათ ისედაც.

ციტატა

გაგიჩნდება კითხვა: მაშ რატომ დაწერა თქვენმა მოძღვარმა, მამა ანდრიამ "და სასუფეველში დასამკვიდრებლად მზადებაა"? ჩემი პასუხი ასეთია: იმიტომ რომ ღმერთთან პიროვნული ურთიერთობა სასუფეველშია შესაძლებელი და არა ჯოჯოხეთში. ჯოჯოხეთში რომ იყოს შესაძლებლობა არათუ უფალთან პიროვნული ურთიერთობისა, არამედ თუნდაც მისი "შორიდან" ხილვისა (როგორც ზაქეს სურდა შორიდან მოეკრა თვალი იესოსთვის, ხიდან...) ჩვენ ამითაც კმაყოფილნი დავრჩებოდით და არად ჩავაგდებდით ჩვენს ტანჯვას იქ (ჯოჯოხეთში), ოღონდ კი "შორიდან მაინც დაგვენახა უფალი"... ამ სიტყვებს ბრჭყალებში ვსვამ იმიტომ, რომ როგორც მე ვიცი, სამოთხეს და ჯოჯოხეთს არა აქვს ფიზიკური, სივრცითი განზომილებები... თუმცა ამას მნიშვნელობა არა აქვს და გთხოვ ნუ ჩაუკირკიტებ ამას, ხომ გაიგე რისი თქმაც მსურდა...

ეს არის სიცრუე და შენც კარგად იცი. რაო, რა უნდა დამაჯერო ახლა შენ, რომ შენი რწმენა ღმერთისადმი იმიტომ გაქვს, რომ მარადიულ სიამოვნებას არ ელტვი? ის გინდა მითხრა, რომ უფალი ახლა რომ გამოგეცხადოს ერთი წუთით (და შესაბამისად აღსრულდეს მამა ანდრიას ნატვრა) და გითხრას ან ჯოჯოხეთში იტანჯე მარადიულად, მაგრამ გეცოდინება რომ მე შენთანა ვარ, ან ჩემს გარეშე მარადიული სიამოვნება განიცადე სამოთხეშიო, ჯოჯოხეთს აირჩევდი? ეს გინდა დამაჯერო? სანამ ამ კითხვაზე პასუხს გაცემდე, ბევრი იფიქრე ამის შესაძლებლობაზე და ბევრი იფიქრე რას გააკეთებდი. დიდი ხანი არ დაგჭიდრება სინდისით ჩაღრმავება, რომ პასუხი ნათელი იქნება. ძალიან მოკლე ხანში, სინდისი გეტყვის, რომ შენ ახლა ჩემთან თვალთმაქცობ და შენს პოზიციას იცავ მხოლოდ. პოზიციის დაცვა კიდევ წარმოადგენს ანგარებას და ეგოიზმს.

ისისც არ დაგავიწყდეს, იკანოსიმ რა მითხრა (და ამ კაცმა თავისი აზრი ტყულის გარეშე დადო): ერიდე განკითხვასო.

პოსტის ავტორი: აბე თარიღი: Apr 7 2010, 03:52 PM

guest1

მე შენთვის შეურაცხყოფა არ მომიყენებია და არც მოგაყენებ.
არც განმიკითხიხარ და არც განგიკითხავ.
მე დაგიწერე საკმაოდ ვრცელი, გაწონასწორებული ტონით ნათქვამი პოსტი და სიმართლე უხეშად მოგხვდა.

ახლა რაც შეეხება შენს დამატებით შეკითხვებს, რაც ჩემი პასუხის შემდეგ გაგიჩნდა და დაწერე...

გეთანხმები უფალს შეუძლია, რომ საკუთარ გულში მონანულ ადამიანს მიუტევოს ცოდვები, მაგრამ აღსარების ჩაბარების დროს ადამიანი თავს იმდაბლებს, იღებს რჩევა დარიგებებს, რომ მომავალში უფრო უკეთ აღჭურვილი დაუხვდეს იგივე საცდურს და თუ მთლიანად ვერ მოახერხა ამ არჩევანის რეალიზაცია, იმაზე ბევრად ნაკლები სიმძიმით შესცოდოს, რამდენითაც უწინ... და ასე ნელ-ნელა საკუთარ თავზე მუშაობით, საკუთარ თავში ბოროტების, ცოდვის მოძულების მცდელობით, მოძღვრების რჩევა-დარიგებებით, წიგნების კითხვით, ლოცვით, მარხვით, ზიარებით ისწრაფონ სრულყოფილებისაკენ, განწმენდისაკენ. შენ მღვდლები არ მოგწონს, მაგრამ იესო ქრისტე არ უარყოფდა მღვდლებს. მან არა ერთხელ გაუშვა მის მიერ განკურნებული ადამიანი მღვდელთან, რათა შეეწირა განკურნებისათვის. წადი ეჩვენე მღვდელსო, ასე ეუბნება... გარდა ამისა, ის ეკლესია, რომელიც შენ არ მოგწონს, ქრისტეს მოწაფეების, მოციქულების დაარსებულია უფლისავე ბრძანებით. გემახსოვრება, როგორ ეუბნება მაცხოვარი პეტრეს. შენ ხარ კლდე და კლდესა ამას ზედა აღვაშენო ეკლესიაჲ ჩემი და ბჭენი ჯოჯოხეთისანი ვერ ერეოდიან მას... ის საეკლესიო კრებები, რომელსაც შენ უარყოფ, სულიწმინდის მადლით ტარდებოდა და მასზე მიღებული დასკვნები უფლისაგან იყო ნაკარნახევი. ამ წმინდა მამებს (და სხვებსაც) მოვიხსენიებთ, როგორც ღვთივგანბრძნობილ მამებს... უფრო მეტსაც გეტყვი. იყო შემთხვევები, რომ თვითონ ეს მამები ვერ გებულობდნენ კრებებზე მიღებულ გადაწყვეტილებებს. ხანდახან საუკუნეებიც კი დასჭირვებია, რომ მიმხვდარიყო კაცობრიობა იმ გადაწყვეტილებების აზრს... რატომ? იმიტომ რომ ამ მამების ნააზრევი კი არ იყო, არამედ სულიწმინდისა. ეს რა დაგვიწერია, რა გვითქვამსო, ამბობდნენ... მაგრამ როდესაც ამისათვის მზად იყვნენ, ყველაფერი გაიგეს და დღეს ყველაფრის ახსნა-განმარტება არსებობს.

იმას მართალს ამბობ, რომ სინანულს მართლაც შეუძლია გააბათილოს მთელი ცხოვრების უღმერთოდ გატარება, მაგრამ როდესაც აღსარებას არ ამბობს ადამიანი იმის ნიშნად, რომ სამოთხის ბაღ-ვენახებში ნეტარება არ არის მისი თვითმიზანი, არასწორია. არცერთი ნორმალური ადამიანი ეხმარება მეგობარს იმისათვის, რომ მადლობა მიიღოს მისგან, ან კაი პურ-მარილი გაუშალონ. მაგრამ იმისი თქმა, რომ რადგანაც ჩემი თვითმიზანი მადლობის მიღება და ქეიფი არ არის, ამიტომ არ უნდა დავეხმაროვო, არასწორია. ახლა ჩვენ რა უნდა გავუკეთოთ უფალს, როგორ უნდა დავეხმაროთ მას, ისე რომ ჩვენი თვითმიზანი არ იყოს მისგან მადლობისა და სამოთხის მიღება? უფალს რა დახმარება სჭირდება, ის ხომ ღმერთია? მაგრამ როგორც მამა თეოდორე ამბობს, მართლმადიდებლობა ქრისტესთან ერთად გოლგოთის გზაზე სიარული, მისი ტკივილებით დატანჯვა, საკუთარი უღმერთოების გამო სინანული (რადგანაც სწორედ ჩემი უღმერთოების გამო მიჰყავთ იგი ჯვარზე გასაკრავად) და გოლგოთაზე იოანე ღვთისმეტყველის გვერდით დგომაა. გოლგოთის გზაზე მიმავალ მაცხოვარს ერთმა დედაკაცმა დაალევინა წყალი (თუ ღვინო.... არ მახსოვს ზუსტად). ჩვენ რა დავალევინოთ, რა ვაჭამოთ? ბუნებრივია, არა ზეცად ამაღლებულ, მამის წიაღში დამკვიდრებულ მის ადამიანურ ბუნებას, არამედ გოლგოთისაკენ მიმავალს... რა ვაჭამჴთ და ვასვათ იმ დედაკაცის მსგავსად, რომელმაც წყალი დაალევინა? მაცხოვარი თავის მოწაფეებს ეუბნება, ჩემი საჭმელია ის, რომ ვყო ჩემი მომავლინებლის ნება და აღვასრულო მისი საქმე...ჩვენც, დავუჯეროთ უფალს, ვიცხოვროთ მისი ეკლესიის წიაღში და ეს იქნება მისი მომავლინებელის ნება, ამრიგად მივცემთ სასმელს (ამ შემთხვევაში საჭელი და სასმელი ერთი და იგივეა...) მას გოლგოთისაკენ მიმავალს... არა იმის გამო, რომ მერე სამოთხე მოგვცეს, არამედ მისი სიყვარულის გამო.

რაც შეეხება იმ თვისებებს, რომლებიც მე მართლა არ გამაჩნია ჯერ-ჯერობით, არამედ პერიოდულად ვრწყავ მათ ჩანასახებს ჩემში, მაგრამ სამწუხაროდ მერე ისევ ვახმობ... შენ მართლას ამბობ, რომ მართლმადიდებლების უმრავლესობას არ გააჩნია ისინი. მაგრამ დღესაც არიან ისეთი ადამიანები ეკლესიის წიაღში, რომლებსაც გააჩნიათ ისინი. ისინი ნამდვილად ღვთის წმინდანები არიან დედამიწაზე... იმის გამო, რომ მე სწორ გზაზე ვერ მივდივარ ჩემივე მიზეზით, ეს გზა არასწორად უნდა მივიჩნიო?! ხომ ვხედავ ადამიანებს, რომლებაც გაიარეს ეს გზა და მივიდნენ უფალთან?! და ხომ ვხედავ ადამიანებს, რომლებიც დღესაც წარმატებით გადიან ამ გზას?!

რაც შეეხება იმ არჩევანს: დიაღაც ჯოჯოხეთში ყოფნას ვარჩევდი უფალთან ერთად, სამოთხეში უღმერთოდ ყოფნას!

და ბოლოს მამა ანდრიას შეურაცხყოფის გამო, მინდა გითხრა ერთი რამ. მამა ანდრიას თვითმიზანი რომ იყოს სამოთხის დამკვიდრება და არა უფალთან მიახლება და მასთან პიროვნული ურთიერთობის აღდგენა, მაშინ პირადად მე აღვდგებოდი ერთ-ერთი პირველი მის წინააღმდეგ, რადგანაც ინტერნეტში სცემს უამრავი ადამიანების შეკითხვას პასუხს და სამოთხეში დამკვიდრებას უქადაგებს და არა უფლისათვის სათნო ყოფას.

და ბოლოს, შენივე სიტყვებით გიპასუხებ:

ციტატა

პოზიციის დაცვა კიდევ წარმოადგენს ანგარებას და ეგოიზმს.

ჩვენ არ ვიცავთ არანაირ პოზიციას. ჩვენ დასაცავი არა გვაქვს არაფერი. ჩვენ ავად თუ კარგად ვცდილობთ უფლის გზაზე სიარულს და ამისათვის ჩვენ არ გვჭირდება ადამიანებს ვუმტკიცოთ ის, რასაც არ უსმენენ და ყურად არ იღებენ. მართლმადიდებელის საქმე მტკიცება არ არის. მართლმადიდებელის საქმეა დამოწმება. მე დავამოწმე შენს წინაშე ის, რაც არის ღვთის ჭეშმარიტება და გავაგრძელე ჩემი გზა.

ღმერთმა მშვიდობით გატაროს.
გთხოვ ლოცვებში მომიხსენო.

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Apr 7 2010, 06:40 PM

მორწმუნეობაა როცა თავიდან არ იცი და ბრმად ენდობი (რაღაც პერიოდი), მერე კი აპრაქტიკებ, აანალიზებ, ხვდები და კი არ გჯერა იცი!

ფანატიზმია როცა არ იცი და ბრმად ენდობი, მერე მაინც ვერაფერს ხვდები, მაგრამ ისევ ბრმად ენდობი და იძახი ვიციო!

პოსტის ავტორი: A.v.B თარიღი: Apr 7 2010, 08:12 PM

guest1................ იქ ხომ დავწერე ფანატიკოსი ვარ თქო მართლმადიდებელი რელიგიის გარდა ყველა მიმაჩნია მცდარად და კაქი ეხლა აღარ გვინდა პასუხები და კითხვები ..... ვაღიარებ რომ ფანატიკოსი ვარ ! ! ! (თუ ეს ფანატიკოსობაა )

შენ რომელი რელიგიის მიმდევარი ხარ ? რომელი ეკლესიის შვილი ??

პოსტის ავტორი: guest1 თარიღი: Apr 8 2010, 06:35 AM

აბე
მეგობარო დაგლცოს უფალმა შენც და ყველა მისი ყველა მისი ქმნილება. ეს ჩემი სიტყვებია, თორემ, ყოვლადსათნო უფალს ამის შეხსენება არ ჭირდება.

რაც შეეხება იმას, რომ მე რაღაც ცუდად მომხვდა: არ არსებობს რაიმე, რაც შენ უნდა მითხრა და არ ვიცოდე ჩემი თავის შესახებ. შეიძლება ცუდად მომხვდეს ხანდახან, მაგრამ სიმართლეს ვერ გავექცევი და ეს სიმართლე ბევრჯერ გაცოფების მაგივრად სიმშვიდეს მაძლევს. თუ გინდა მაზოხისტობა დამწამე ამის გამო ტყუილის მთქმელობა გინდა დამწამო, ასეთი ვარ. ანგარება გინდა დამწამო, ასეთი ვარ. სიყვარულის არქონა გინდა დამწამო, ასეთი ვარ. რა უნდა მეწყინოს? მე რომ ვიცი რაც ვარ, იქიდან ვიცი შენ რა ხარ. მე რომ ვიცი ანგარებიანი ვარ, იქიდან ვიცი, რომ შენც აგარება გამოძრავებს (და ყველას, ვინც უფალთან მისვლას ფინთიკურშკებით ცდილობს-თუ გინდა გამლანძღე ამისათვის).

შენ ამბობ, რომ უფალთან ჯოჯოხეთშიც იცხოვრებდი-ტყუილია ეს. შენ სიმართლის აღიარებაც არ შეგიძლია. თუ უფალი ყოვლად სათნოა, მაშინ ასეთი უფალი ჯოჯოხეთშიც იმყოფება დატანჯულ სულთან. თუ უფალმა განუდგა მის ქმნილებას, მასეთი უფალი მხოლოდ მართლმადიდებელი უფალი შეიძლება იყოს. თუ მართლმადიდებლის უფალი ასეთია, რომ ჯოჯოხეთში მის ქმნილებასთან არ იმყოფება, მასეთ უფალთან სამოთხეშიც არ ვისურვებ ყოფნას-ეს ჩემი აზრია. თუ მართლმადიდებელი უფალი მართლაც ყოვლადსათნოა და მის ქმნილებას ჯოჯოხეთშიც არ მიატოვებს, მაშინ მისი რწმენის გარდა არაფერია საჭირო. შენ კიდევ მთელი რიტუალები გჭირდება ამისათვის, იმიტომ რომ ჯოჯოხეთში არ მოხვდე. მე არ მწამს მართლმადიდებელი უფალის. მე არ მწამს უფალის, რომელიც სხვადასხვა აღსარების ადამიანის ერთიდაიმავე თვისებას (სიკეთეს, სიყვარულის უნარს, თანაგრძნობის უნარს) სარწმუნოების მიხედვით გამოყოფს და იტყვის მართლმადიდებლური სიკეთე არის ჭეშმარიტი სიკეთე და მისლიმის სიკეთე ფარსია. არ არის ასეთი უფალი ჩემი (ხომ ხედავ, უფალიც სხვადასხვა გაგვაჩნია ჩვენ) და თუ თქვენი უფალი ასეთია, გაცხონოთ ამ უფალმა ყველა მართლმადიდებელი; მე კიდევ ჯოჯოხეთშიც კარგად დავისვენებ ასეთი უფლისაგან, რა ვქნა, ყველას თავისი რწმენა აქვს.

რაც შეეხება იმას, რომ ქრისტემ თქვა "შენ ხარ კლდე და კლდესა ამას ზედა აღვაშენო ეკლესიაჲ ჩემი და ბჭენი ჯოჯოხეთისანი ვერ ერეოდიან მას..." ეს არის პოლიტიკურად გადმოთარგმნილი ციტატა და საკუთარი ეგოსათვის მორგების მცდელობა. თქვე ღვთისაგან დალოცვილებო, თუ ასე სიტყვასიტყვით იგებთ ყველაფერს, რატომ არ აშენებთ ყველა ეკლესიას კლდეზე? ან რატომ არ აშენებთ ყველა ეკლესიას პეტრეს სხეულზე? თუ ასე სიტყვასიტყვით იგებთ ყველაფერს, რა მნიშვნელობა ქონდა სიტყვა ეკლესიას იმ დროს, როცა იესომ მიმართა პეტრეს? თუ ასე სითყვასიტყვით იგებთ ყველაფერს, რატომ არ უყურებ იმას, რომ იესოს დროს ეს ეკლესია არ არსებობდა და შეიძლება სულ სხვა შინაარსი იდო ამ სიტყვებში? თუ ასე სიტყვასიტყვით იგებთ ყველაფერს, რატომ არ იგებთ სიტყვასიტყვით ქრისტეს ნათქვამს, რომ თქვენ სხვა მამა არ გყავთ, გარდა უფალისა? რატომ? რატომ ეძახით მამას მღვდელს, როცა ერთადერთი სულიერი მამა მხოლოდ უფალია ჩვენი და რაც უფალმა ნათლად გადმოსცა? რატომ არ იგებთ სიტყვასიტყვით ქრისტეს ნათქვამ, რომ უფალი ყველა არსებაშია? რატომ არ იგებთ სიტყვასიტყვით უფლის ნათქვამს, რომ მასთან მხოლოდ ქრსიტეს გზით შეიძლება მიხვიდე და არა მართლმადიდებლური, კათოლიკური, პროტესტანტული, იაღოველური, ისლამის და ა.შ. გზით? სიტყვასიტყვით იგებენ იმას, რაც უნდათ და იგებენ იმას რაც არ უნდათ. სად არის ქრისტეს სიტყვები, რომ შექმენით ეკლესიები; იქ შექმენით იერარქიები; იმ იერარქიებში ზოგი დაბალია და ზოგი მაღალი; იქ მღვდელს მამა უნდა დაუძახოთ და აღსარება უნდა ჩააბაროთ; ჯვარი უნდა ჩამოიკიდოთ, რომელზეც მე უნდა გამომსახოთ და თითო ფეხს თითო ლურსმანი უნდა ქონდეს (მე მაპატიეთ თუ მართლმადიდებლობაში ქრისტე ერთი ლურსმნით უნდა იყოს მიჭედებული და ეს მეშლება); რატომ ასრულებთ იმას, რაც იესოს არ უთქვამს?

შეასრულეთ რა რტუალიც გინდათ, ჩააბარეთ აღსარებაც; ამაში ცუდი არაფერია და არც ვინმეს ვძრახავ ამისათვის. მაგრამ, რატომ მოდიხართ და უმტკიცებთ ხალხს, რომ ქრისტემ მართლმადიდებლობა (რომელიც რისტუალების გარეშე, ორგანიზაციის გარეშე, დოგმების გარეშე ვეღარ იქნებოდა მართლმაიდედებლობა) იქადაგა. დამანახე ეს და მე ვიქნები პირველი მართლმადიდებელი და მართლმადიდებელი უფალის მქადაგებელი. დამანახეთ სად იქადაგა თუნდაც ერთი რამ, რასაც მართლმადიდებელი (და იგივე ეხება კათოლიკეს და სხვა მიმართულებებს) ქადაგებს.

რაც შეეხება ფანატიკოსობას და ა.შ. ან ყველა ადამიანი ფანატიკოსია, ან არცერთი არ არის ფანატიკოსი. ჭეშმარიტება მხოლოდ ასეთი შეიძლება იყოს. უფლის სიმართლე მხოლოდ ასეთი შეიძლება იყოს. როცა ერთი რელიგიის აღმსარებელი სხვა რელიგიის აღმსარებელს დებს ბრალს ფანატიკოსობაში, მას რწმენა საერთოდ არ გააჩნია. ასეთი ადამიანისათვის რწმენა არის ბუტაფორია და ასეთი ადამიანი არის წარმართი. რწმენას სახელი არ შეიძლება გააჩნდეს. რწმენა რწმენაა. როცა გაქვს მართლმადიდებლური რწმენა, გაქვს მართლმადიდებლური რწმენა და არა რწმენა. როცა გაქვს კათოლიკური რწმენა, გაქვს კათოლიკური რწმენა და არა რწმენა. როცა გაქვს პროტესტანტული რწმენა, გაქვს პროტესტანული რწმენა და არა რწმენა და ა.შ. როცა გაქვს რწმენა, მაშინ გაქვს რწმენა და ამ რწმენას ვერავინ შეურაცყოფს. როცა გაქვს მართლმადიდებლური რწმენა, ამ რწმენის შეურაცყოფა შეიძლება-ასე იღებს მართლმადიდებელი როცა მის მართლმადიდებლურ რწმენას შეურაცყოფენ. იგივე ეხება ყველანაირი რელიგიის მიმდევრის რწმენას. როცა გაქვს მხოლოდ რწმენა, რამ უნდა შეურაცყოს შენი უბრალოდ რწმენა? ასეთი რწმენა გვაქვს ჩვენ. დავუჯეროთ ქრისტეს-უფალს: ჭეშმარიტი რწმენა რომ გვქონოდა, მთისათვის რომ გვეთქვა გადადექიო, გადადგებოდა. ჩვენ კი იმდენი რწმენაც არ გაგვაჩნია, მარტივი სიმშვიდე მოგვცეს ამ რწმენამ და ვიღაც უგუნურის ნათქვამი (რომელიც შენს რწმენას შეურაცყოფს) სიმშვიდით მივიღოთ და მამლუქებივით არ წამოვხტეთ რწმენის დასაცავად. ასეთია ჩვენი "ჭეშმარიტი" რწმენა და ამ რწმენით მეუბნები რომ ჯოჯოხეთშიც იცხოვრებდი, რომ გცოდნოდა უფალი შენთან ყოფილიყო. წმინდანებს როგორ წამდათ არ ვიცი, მაგრამ დღევანდელ რწმენას შეიძლება თავისუფლად ეწოდოს ნეომართლმადიდებლობა. ისე მართლაც და: რას ამბობს მართლმადიდებლობა ამაზე: ჯოჯოხეთში მარადიულ სატანჯავად განყენებული სულისათვის უფალი მასთან არ იმყოფება? უფალი ამხელა სატანჯველს უწერს იმას, ვინც თვითონ შექმნა და ვის შესახებაც ყველაფერი იცოდა შექმნამდე, პლის ამას ამ სულებთან მარადიულ კავშირს წყვეტს და დრო-და-დრო არ დაენახვება, გაამხნევებს "ნუ გეშინიათ ბიჭებო, თქვენთანა ვარ"?

A.v.B
გაიხარე მეგობარო, დალოცვილი ყოფილიყავი უფლის მეირ შენც და ვისაც შენი კარგი არ უხარია, რათა მობრუნდეს სიკეთისკენ და აღარ შეშურდეს შენი კარგი.

P.S. არცერთ ეკლესიას არ ვეკუთვნი და არცერთი ეკლესია არ მკუთვნილებს. უფალს ეკუთვნის ყველაფერი, ისე რომ, მის ქმნილებაზე კუთვნილებასაც არ იჩემებს.

პოსტის ავტორი: guest1 თარიღი: Apr 8 2010, 07:49 AM

ციტატა

და ბოლოს მამა ანდრიას შეურაცხყოფის გამო, მინდა გითხრა ერთი რამ. მამა ანდრიას თვითმიზანი რომ იყოს სამოთხის დამკვიდრება და არა უფალთან მიახლება და მასთან პიროვნული ურთიერთობის აღდგენა, მაშინ პირადად მე აღვდგებოდი ერთ-ერთი პირველი მის წინააღმდეგ, რადგანაც ინტერნეტში სცემს უამრავი ადამიანების შეკითხვას პასუხს და სამოთხეში დამკვიდრებას უქადაგებს და არა უფლისათვის სათნო ყოფას.

შეურაცყოფის მიყენება არ მიცდია საერთოდ და გულშიც არ გამივლია. თუ შეურაცყოფა მივაყენე, დიდი ბოდიში ჩემგან მას. მე ვთქვი ის, რაც სიმართლე მგონია. არც უნდა მიიღოს მამა ანდრიამ შეურაცყოფა უგუნურისაგან. ამას დამატებული, თუ მამა ანდრიას ჭეშმარიტი რწმენა გააჩნია, მაშინ მის შეურაცყოფას ვერავინ მოახერხებს. მე მინდა რომ ასეთი ადამიანი იყოს მამა ანდრია და ყველა მართლმადიდებელი.

ისევ და ისევ, გფარავდეთ უფალი ყველას, მართლმადიდებელსაც, ათიესტსაც, კათოლიკესაც და სულ ყველას.

პოსტის ავტორი: აბე თარიღი: Apr 8 2010, 11:41 PM

guest1

სამწუხაროდ არა აქვს აზრი შენთან დიალოგის გაგრძელებას, რადგანაც შენ დაწერე:

ციტატა

შენ ამბობ, რომ უფალთან ჯოჯოხეთშიც იცხოვრებდი-ტყუილია ეს. შენ სიმართლის აღიარებაც არ შეგიძლია.

განა მე არ შემიძლია სიმართლის აღიარება, ეს შენ არ შეგიძლია მართლმადიდებლობის სიდიადის დატევნა.

ბოლოს, შემოგთავაზებ მამა თეოდორე გიგნაძის ქადაგებიდან ამონარიდს:

ახლა იტყვი, ქადაგებთ, მაგრამ რო ვერ ასრულებთო...
ყოველ შემთხვევაში, შენ არც ცდილობ, ჩვენ კი ვცდილობთ. და თუ კარგად შევეცდებით, აღვასრულებთ კიდეც იმას, რასაც ვამბობთ.

ასე რომ არ ვპასუხობ შენს მიერ წამოჭრილ დანარჩენ საკითხებს და ამით ვამთავრებ შენთან დიალოგს.
ღმერთმა ხელი მოგიმართოს!

პოსტის ავტორი: guest1 თარიღი: Apr 9 2010, 01:56 AM

აბე

ციტატა

სამწუხაროდ არა აქვს აზრი შენთან დიალოგის გაგრძელებას, რადგანაც შენ დაწერე: განა მე არ შემიძლია სიმართლის აღიარება, ეს შენ არ შეგიძლია მართლმადიდებლობის სიდიადის დატევნა.

მე არ მითქვამს არ შეგიძლია თქო. ყველა ადამიანს შეუძლია სიმართლის აღიარება. მე ვთქვი შენ სიმართლეს არ აღიარებ თქო, შეგიძლია პოტენციურად, მაგრამ არ აღიარებ-საკუთარი თავი ჯერ ძალიან გიყვარს.

საქართველოში ერთი უიშვიათესი ადამიანი, მამა გაბრიელი, ღვთის იშვიათი შვილი, ამბობს: ძაღლიც მჯობს, იმიტომ რომ ძაღლი უცოდველიაო. მე კი ცოდვილი ვარო. მართალი ადამიანი და ჭეშმარიტი მორწმუნე ეს იყო. მე ამ კაცის მჯერა. შენნაირები და ჩემნაირები ფიქციაა. შენი არ მჯერა და არც არასდროს დაგეჯერება, სანამ ასეთ "სიმართლეს" იტყვი. სიმართლე შენს სიტყვებშია და არა ეკლესიის დოგმებში.

ის, რომ მართლმადიდებლობის სიდიადის დატევა არ შემიძლია, შენ ეს არც უნდა გაწუხებდეს. თუ სიდიადეს ფლობ, მაშინ ქე უნდა იყო მშვიდად. ჩემი მხრიდან კი ვიტყვი, მართლმადიდებლობას (და არცერთ რელიგიას) არავითარი სიდიადე არ გააჩნია. სიდიადე გააჩნია უფალს და უფლის დიად შვილებს. მართლმადიდებლობა (და სხვა რელიგიებიც) შობს ჩვენნაირ მდაბიო ადამიანებს, რომელთაც სხვი რწმენის ხარჯე უნდათ საკუთარი თავის ამაღლება.

ციტატა

ახლა იტყვი, ქადაგებთ, მაგრამ რო ვერ ასრულებთო...
ყოველ შემთხვევაში, შენ არც ცდილობ, ჩვენ კი ვცდილობთ. და თუ კარგად შევეცდებით, აღვასრულებთ კიდეც იმას, რასაც ვამბობთ.

მართალი ხარ, რომ მე არ ვცდილობ. არც ვცდილობ და ვაღიარებ რომ არ ვცდილობ. თქვენ კი, ძალიან კარგი თუ ცდილობთ-იმედია ერთ დღეს ჭეშმარიტ რწმენას შეიძენთ და პრობლემებს მარტო საკუთარ თავში დაინახავთ. მერე მექადაგეთ თქვენს მცდელობებზე.

P.S. წაკითხული მაქვს მამა თეოდორე გიგნაძის ერთ-ერთი ქადაგება. არ მჯერავს მე მაგ ადამიანის ქადაგებების. არ მჯერავს მე ადამიანის, რომელიც ერთს ამბობს და იმის საწინააღმდეგოს აკეთებს. არ მჯერა მე ადამიანის, რომელიც საკუთარ რწმენას სხვისი რწმენის ხარჯზე არეკლამებს. ახლა მის შეუროცყოფად ჩამითვალოთ ჩემი მხრიდან დანახული სიმართლე.

გფარავდეთ უფალი.

პოსტის ავტორი: აბე თარიღი: Apr 9 2010, 01:54 PM

guest1

ციტატა

ის, რომ მართლმადიდებლობის სიდიადის დატევა არ შემიძლია, შენ ეს არც უნდა გაწუხებდეს. თუ სიდიადეს ფლობ, მაშინ ქე უნდა იყო მშვიდად.

სიდიადეს ვფლობ არ ნიშნავს რომ მე ვარ დიადი, არამედ ნიშნავს, რომ მე დიად გზას მივუყვები უღირსი.

ციტატა

მართლმადიდებლობას (და არცერთ რელიგიას) არავითარი სიდიადე არ გააჩნია

გვერდითა თემაში ვნახე შენი პოსტი, აზრზეც არა ხართ ბუდიზმი რას აწავლის, რადგანაც მათ წმინდა წერილს არ გაცნობიხართო. მართალია აბსოლუტურად, გეთანხმები. ანალოგიურს ვიტყვი მართლმადიდებლობაზე შენი დამოკიდებულების შესახებ. არ იცნობ მართლმადიდებლურ მოძღვრებას და ამიტომ არ იცი რა არის მისი სიდიადე. ერთ-ერთი სიდიადის გამომხატველი გითხარი და ვერ დაიტიე. სამწუხაროა...

ციტატა

მართლმადიდებლობა (და სხვა რელიგიებიც) შობს ჩვენნაირ მდაბიო ადამიანებს, რომელთაც სხვი რწმენის ხარჯე უნდათ საკუთარი თავის ამაღლება.

მართლმადიდებლების მიზანი არ არის რაც შეიძლება უკეთ დაუმტკიცონ სხვებს თავიანთი გზის სისწორე, თავი აიმაღლონ სხვების წინაშე თავიანთი სარწმუნოების გამო. არც მე ვცდილობ ამას.

ხოლო თუ თავის ამაღლებაში გულისხმობ უფლის წინაშე განწმენდას წმინდანების მეოხებით, შემწეობით, მათი რწმენის მეშვეობით, მაშინ უფრო მწარედ სცდები, ვიდრე პირველ (ამის წინა აბზაცში დაწერილ) შემთხვევაში. ჩვენ მათი რწმენით კი არა ჩვენი საკუთარი რწმენითაც ვერ გავმართლდებით, თუ შესაბამისად არ ვიცხოვრეთ და ვიმოქმედეთ. ეშმაკს იცი რამხელა რწმენა აქვს?! ისეთი რწმენა არამგონია ბევრ წმინდანს ჰქონოდა... ეშმაკს აქვს გრანდიოზული რწმენა, მას ყველა სათნოება გააჩნია ერთის გარდა - სიმდაბლის გარდა. მას ერთი სათნოება აკლია, ჩვენ კი მილიონი. მისი რწმენა მტკიცეა, ჩვენი კი არამტკიცე. მაშ რაღატომ არ ტრიალდება იგი ღვთისაკენ, რატომ არ გამოსწორდება?! შინაგანი ამპარტავნება არ აძლევს ამის საშუალებას. აი ხედავ, ისეთი გრანდიოზული რწმენაც კი არ არის საკმარისი. ახლა ამის შემხედვარე, რომელი ჭკუადმყოფელი ადამიანი იტყვის, სხვისი რწმენა მაცხოვნებსო, როცა ხედავს თავისი რწმენაც კი არ არის საკმარისი მხოლოდ. ამიტომ ძალიან მწარედ სცდები. ჩვენ ძალიან კარგად გვაქვს გაცნობიერებული რომ არც რწმენა გვაქვს მტკიცე და საქმით ხომ საერთოდ შორს ვართ ჩვენივე სიტყვისგან (მართლმადიდებლური სწავლებისგან).

სანამ რამეს დაწერ, ჯერ დაფიქრდი კარგად, რაიმე ამგვარი სისულელე რომ არ თქვა ხოლმე.

და ბოლოს, მე აქ აღარ ვაპირებ შენს მიერ მართლმადიდებლობის წინააღმდეგ გამოთქმული ცრუ ბრალდებების გამო თავის მართლებას. ერთხელ სამოთხის დამკვიდრებისათვის ანგარებიან დამოკიდებულებაში დაგვადანაშაულე. ახლა სხვისი რწმენის ხარჯზე ცხონების სურვილში. ორივე შემთხვევაში დავამოწმე, რომ ეს ასე არ არის. ხოლო რაიმეს მტკიცებას შენთვის არ ვაპირებ. მართლმადიდებლების საქმე დამოწმებაა მხოლოდ, და არა კამათი და რაიმეს მტკიცება. რადგანაც თქვენ ვერაფერს გაიგებთ მაინც, რადგანაც არ გსურთ გაგება. ძალიან მტკიცედ დგეხართ თქვენს ცთომილებაში.

ბოლოს, ხაზგასმით მინდა აღვნიშნო, რომ ყველამ თვალნათლივ დაინახა, როგორ უძლური დარჩი შენ და პასუხის გაცემა ვერ მოახერხე ჩემთვის, როდესაც დავამოწმე, რომ მართლმადიდებლების მიზანი არაა ანგარებიანი დამოკიდებულებით სამოთხის დამკვიდრება, არამედ ჩვენი მიზანია უფალს სათნო-ვეყოთ, შევიყვაროთ იგი მთელი ჩვენი არსებით. შენ ამაზე პასუხი ვერ გამეცი და სხვა ცრუ ბრალდება წამოგვიყენე, რომლის შესახებაც ასევე დავამოწმე, მე რიგითმა მართლმადიდებელმა, ჩემი ვალდებულებისამებრ, რომ ჩვენი მიზანი არაა სხვისი რწმენით ამაღლება. ახლა მოლოდინში ვარ, რომ ვნახო, თუ როგორ აღმოჩნდები ამის წინაშეც უძლური და სხვა ბრალდებას წამოგვიყენებ. თუმცა პასუხს აღარ გაგცემ.

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Apr 9 2010, 01:59 PM

ნეტაი თქვენ რო არ გეზარებათ უაზროდ კამათი!

პოსტის ავტორი: აბე თარიღი: Apr 9 2010, 02:08 PM

ციტატა(Atman @ Apr 9 2010, 02:59 PM)

ნეტაი თქვენ რო არ გეზარებათ უაზროდ კამათი!

მე არ ვკამათობ.
ვამოწმებ...

თუმცა ამ ადამიანთან აღარ ვაპირებ ამის გაგრძელებას,
როგორც უკვე დავწერე.

პოსტის ავტორი: newbie თარიღი: Apr 9 2010, 06:56 PM

guest

ციტატა

იმას მიეხმარე და ამას მიეხმარე (თუ ვთხოვ, ვთოხვ ყველას მიემხაროს); არ მოვითხოვ მისგან ცხონებას და მარადიულ სამოთხეს; მარადიული ცხონების მისაღწევად არ ვაკეთებ იმას, რასაც ვაკეთებ; და ა.შ. ხოდა, რატო უნდა გქონდეს შენ პრეტენზია იმაზე, რომ შენი რწმენა ჭეშმარიტია და ჩემი მცდარია, თან სხვას ფანატიკოსი და მცირედმორწმუნე უწოდო, მაშინ როცა საკუთარ თავში ვერ ხედავ შენი რწმენის წმინდად ეგოისტურ მიზეზებს?

ეგოიზმი რაღა შუაში? : )) 'იმას მოეხმარე, სამოთხე' - ამის მიზეზი სიყვარულია, სხვაზე ვლოცულობთ იმიტომ რომ გვიყვარს, სამოთხეს ვითხოვთ იმიტომ რომ გვიყვარს, გვიყარს ღმერთი ,სამოთხე რძის მდინარეები კიარარის უფალთან ყოფნაა, ვინც გიყვრს მასთან გინდა იყო ეგოიზმი რა შუაშია?

ციტატა

მაშ ყოვლის-შემძლე, ყოვლად-სათნო და ყოვლად-სამართლიან უფალს არ შეუძლია მიიღოს აღსარება, რომელიც სიმართლით და სინანულით წარმოვთქვით საკუთარი თავის სიღრმეში და ყოვლად-სათნო უფალი ამ სიმართლეს უარყოფს და არათუ მყისიერად არ დაგვენახება, არამედ ჯოჯოხეთში გვიკრავს თავს? აბა, ყოვლის-შემძლეო (მარა საკუთარ არსებაში ვერ მიპოვა)? აბა ყოვლად სამართლიანიო (რომელმაც სიმართლით წარმოთქმული სინანული არ დაინახა)? აბა ყოვლად-სათნოო (რომელმაც ჯოჯეხეთისაკენ გაგვიმწესა, იმიტომ რომ მამა გრიგოლს თუ მამა პეტრეს აღსარება არ ჩავაბარეთ)? ამას მოყვება მართლმადიდებლის ლოგიკა, მსჯელობა, რომელსაც უნდა ახსნას და გაამართლოს თუ რატომ იქცევა ყოვლის-შემძლე, ყოვლად-სათნო და ყოვლად-სამართლიანი უფალი ასე. აბა უფლის გზები დამალულიაო? აბა უფალი დაფარულში ხედავსო? თუ მარტო არამართლმადიდებლისთვის არის მისი გზები დამალული და მართლმადიდებელმა მისი ყველა გზა იცის? თუ სხვისათვის იგი დამალულშია და თქვენთვის უკვე გაამხილა ყველაფერი?

რა შუაშია დაფარული? ან რა საჭიროა ეს წიაღსვლები?
ან გვჯერა უფლის ან არა.
მან გვასწავლა, დააწესა აღსარების საიდუმლო. გესმის, ეთანხმები, იზიარებ - აკეთებ ან არ აკეთებ. რათქმა უნდა თუ ვერ მოასწარი ასეთ სინანულსაც შეიწირავს უფალი. ავაზაკი პირველი შევიდა სასუფეველში. და აღსარების თქმა ართქმით არ წყდება ჩვენი ცხონების საკითხი, მთავარია ჩვენი ცხოვრებით ვთქვათ გვინდა უფალი თუ არა. ვთვათ საქმით ანუ იმის კეთებით რაც გვასწავლა.

ციტატა

უფალი ამხელა სატანჯველს უწერს იმას, ვინც თვითონ შექმნა და ვის შესახებაც ყველაფერი იცოდა შექმნამდე, პლის ამას ამ სულებთან მარადიულ კავშირს წყვეტს და დრო-და-დრო არ დაენახვება, გაამხნევებს "ნუ გეშინიათ ბიჭებო, თქვენთანა ვარ"?

ადამიანი შექმნა უფალმა სიყვარულით, თავის ხატად, ისეთი სიყვარულით რომლის გააზრებასაც ვერცერთი სულიერი ვერ მოახერხებს და ვერ დაიტევს, ჯანგბადი დამძიმებულია ამ სიყვარულით, ადამიანი გაიცნობს ღმერთს გაიცნობს ბოროტს და აკეთებს არჩევანს ვისთან უნდა, ჯოჯოხეთი სხვა არაფერია თუარა ადგილი სადაც ღმერთი არ არის, და თუ არის ადამიანი ვისც ღმერთთან არ უნდა ის სამოთხეში ბედნიერი იქნება?

პოსტის ავტორი: guest1 თარიღი: Apr 9 2010, 09:57 PM

აბე

ციტატა

რადგანაც თქვენ ვერაფერს გაიგებთ მაინც, რადგანაც არ გსურთ გაგება. ძალიან მტკიცედ დგეხართ თქვენს ცთომილებაში.

მართლაც, მე ვერაფერს გავიგებ და არც მაქვს პრეტენზია გაგების. იმედია, თქვენც როდესმე გაიგებთ, რომ თქვენი ბაგეებიდან მხოლოდ ჰაერის რხევა ხდება.

ციტატა

ბოლოს, ხაზგასმით მინდა აღვნიშნო, რომ ყველამ თვალნათლივ დაინახა, როგორ უძლური დარჩი შენ და პასუხის გაცემა ვერ მოახერხე ჩემთვის, როდესაც დავამოწმე, რომ მართლმადიდებლების მიზანი არაა ანგარებიანი დამოკიდებულებით სამოთხის დამკვიდრება, არამედ ჩვენი მიზანია უფალს სათნო-ვეყოთ, შევიყვაროთ იგი მთელი ჩვენი არსებით. შენ ამაზე პასუხი ვერ გამეცი და სხვა ცრუ ბრალდება წამოგვიყენე, რომლის შესახებაც ასევე დავამოწმე, მე რიგითმა მართლმადიდებელმა, ჩემი ვალდებულებისამებრ, რომ ჩვენი მიზანი არაა სხვისი რწმენით ამაღლება. ახლა მოლოდინში ვარ, რომ ვნახო, თუ როგორ აღმოჩნდები ამის წინაშეც უძლური და სხვა ბრალდებას წამოგვიყენებ. თუმცა პასუხს აღარ გაგცემ.

"მამაო ჩვენო, რომელი ხარ ცათა შინა
წმინდა იყოს სახელი შენი
მოვიდეს სუფევა შენი და იყოს ნება შენა, ვითარცა ცათა შინა ასევე ქვეყანას ზედა.
პური ჩვენი არსობისა მოგვეც ჩვენ
ნუ შეგვიყვან განსაცდელში
მოგვიტევე თანანადებნი ჩვენნი ვითარცა მივუტებეთ სხვათ მათ თანამდებს".

ნეტაი გამაგებინა, რისთვის მოგვცა უფალმა ქრისტემ ეს ლოცვა, რომ თქვენებური ვერსია შეგექმნათ? უფლის ლოცვის თქვენებური ვარიანტი:

მამაო ჩვენო მართლმადიდებელთაო
მოვიდეს სუფევა ჩვენი და იყოს ნება ჩვენი
პური ჩვენი არსობისა მოგვეც მხოლოდ მართლმადიდებელთ და გაუყენე ყველა გიაური ჯოჯოხეთსა შინა
ნუ შეგვიყვან განსაცდელში მართლმადიდებელთ
მოგვიტევე მართლმადიდებელთ, თუ ცუდად მოვიხსენებთ სხვა აღსარების ხალს. ხოლო ნუ მიუტევებთ მათ, ვინც არ მიყვება მართლმადიდებლის გზას, რამეთუ ნებაც ჩვენია და სუფევაც.

პოსტის ავტორი: newbie თარიღი: Apr 10 2010, 02:25 AM

: )))

ოოო აბა ვინ არის ამ თემაში არამართლმადიდებელლიიი? იოო
http://ge.smiles.26l.com/smile.29489.html

პოსტის ავტორი: guest1 თარიღი: Apr 10 2010, 12:57 PM

newbie

ციტატა

: )))

ოოო აბა ვინ არის ამ თემაში არამართლმადიდებელლიიი? იოო
http://ge.smiles.26l.com/smile.29489.html

კაი იყო, გაიხარე.

რა ვქნა, რომ მინდა ქართველი ჭეშმარიტად სიმართლის მთქმელი იყოს, ჩემი ბრალი ხომ არ არის. შეძლება ჩემი სიმართლე მართლა არ არის სიმართლე, მარა რაც მგონია სიმართლე იმას ვამბობ და არ ვმალავ. თავზე ხელი გადავუსვა ადამიანს და ტაში დავუკრა, როცა ჩემი აზრით სიმართლეს არ ამბობს?

ყველას ბოდიშს გიხდით, თუ რაიმე გეწყინათ.

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: Apr 11 2010, 12:04 AM

guest1

***
ფანატიზმი ისეთი რაღაცაა, ყველას სხვადასხვანაირად ესმის
პრინციპში თუ არსებობს რამე, რასაც ერთი დადგენილი კუთხიდან შეხედავენ. ხოდა ასე ჩემო ბატონო... ზოგჯერ არც უნდა გაუკვირდეს ადამიანს : )

პოსტის ავტორი: newbie თარიღი: Apr 11 2010, 12:47 AM

guest

ციტატა

ხანდახან მეც ვამლაშებ, მარა პატიოსან სიტყვას გაძლევთ, რომ რასაც ვამბობ ღვარძლით და ბოროტებით არ ვამბობ. ქადაგების უფლება რომ არა მაქვს, ეგეც ვიცი. მარა ყველა ვქადაგებთ და მეც ამიტანეთ ხანდახან რა ვქნა, რომ მინდა ქართველი ჭეშმარიტად სიმართლის მთქმელი იყოს, ჩემი ბრალი ხომ არ არის. შეძლება ჩემი სიმართლე მართლა არ არის სიმართლე, მარა რაც მგონია სიმართლე იმას ვამბობ და არ ვმალავ. თავზე ხელი გადავუსვა ადამიანს და ტაში დავუკრა, როცა ჩემი აზრით სიმართლეს არ ამბობს?

ყველას ბოდიშს გიხდით, თუ რაიმე გეწყინათ.

უი არა არ ტოვებ შთაბეჭდილებას რომ ღვარძლით და ბოროტებით ამბობ, ცოტა ნიშნისმოგებითი კითხვები იყო და იმიტომ დავწერე ალბათ ტონში http://ge.smiles.26l.com/smile.154354.htmlპირიქით ჩანს რომ ხარ გულწრფელი, ძიებაში, უსვამ კითხვებს საზოგადოებას და საკუთარ თავს პროგრესის მიზნით , საზოგადოების განვითარების სურვილით,.... უბრალოდ, ალბათ ცოტა ანალიზია საჭირო რამდენად სიმართლეა ის რასაც ვამბობთ,..

პოსტის ავტორი: elusia თარიღი: Apr 11 2010, 01:09 PM

მართლმადიდებელი ანუ სიმართლის მადიდებელი ადამიანი, რომელიც კარგ დამოკიდებულებას ინარჩუნებს კათოლიკესთან, მუსულმანთან, ბუდისტთან, იეღოველთან ეს გამოწვეულია მხოლოდ ერთAდერთი მიზეზით, რომ არ იკამათონ რაც შეიძლება ომშიც გადაიზარდოს. საქართველოს ჰყავდა მეფე რომლის მეფობის დროს სხადასხვა სარწმუნოების ხალხი მშვიდობიანად ცხოვრობდა და მათ არავინ აიძულებდა შეეცვალათ მრწამსი. აი გარეშე მტერს და ვითომ მოყვარეს კი ჰქონდა (აქვს )სურვილი შეგაცვლევინოს რწმენა ნებით თუ ძალით.
რატომღაც ქართველები არიან ასეთი ჰუმანურები.
იერუსალიმო ვერ შეიცანი შენი შვილი და აჰა გრჩებათ თქვენი სახლი ოხრად.... არ მესმის მართლმადიდებელმა რატომ უნდა მოიჩლიქოს ენა არამართლმადიდებელთან. მართლმადიდებლობა ჰქვია ამ მიმდევრობას და არა ქართველთმადიდებლობა , რომ ვიღაცამ გვითხრას ქართველებს თAვში არა აგივარდეთო. ვისაც სიმართლის მძიმე ჯვარის ტარების ზურგი არ აქვს სხვისი ზურგის ამტანობა ნუ შეშურდება. ქართველმა იარა ამ გზით და ივლის მანამ სანამ უფლის ნება იქნება.
იმ დროის იუდეველებმა იცოდნენ, რომ მათ ღმერთი მოუვლენდა მხსნელს, რომელიც ცოდვებისაგან იხსნიდა თAვის ხალხს.ეს იცოდნენ სწორედ იმ მწიგნობრებმა და მღვდელმთავრებმა რომლებიც ხელმძღვანელობდნენ ათი მცნებით. მაგრამ რატომ დაუშვეს მათ ეს უდიდესი ცოდვა?
ქრისტეს თანამედროვე იუდეველებმა უამრავი სასწაული იხილეს , მაგრამ ... ფარისევლებმა ანუ გამორჩეულები ,განსაკუთრებულები, როგორც ისინი თავის თავს უწოდებდნენ, ვერ აიტანეს ღატაკებთან გათანაბრება. მათ ვერ აიტანეს რომ ღვთის შვილი ყველასთვის მოვიდა. ისინი ცხოვრობდნენ ცოდვებში, ხალხს მცნებების დაცვისკენ მოუწოდებდნენ და სინამდვილეში კი თავად არ იცავდნენ.მდაბიოებშიც ბევრი იყო ქლესა და უვიცი ,რომელსაც რაც უნდა კარგად მოექცე მაინც ფულზე გაიყიდება. იუდა ისკარიოტელი ამ მდაბიოების სახეა.
იცოდეთ , რომ თუ მდიდრებმა დააშავონ იქ ღარიბიც ურევია.სიღარიბე ეს სულაც არ არის პატიოსნების მაჩვენებელი. თუმცა არც სიმდიდრეა უსინდისობის მაჩვენებელი, ოღონდ მდიდარს სიმდიდრის სრული დარიგება უჭირდა და Uჭირს დღესაც.
რა ფანატიზმზეა ლაპარაკი ან რა ანგარებაზე ,საერთოდ ღმერთის მოტყუებას ვინ იჩემებს ? ალბათ მხოლოდ ის ვინც თავს იტყუებს. უფალს არ დაუბარებია ჩემი უარმყოფელი წყევლე ან მოკალიო. მაგრამ ის კი თქვა ვინც ჩემთან არ არის ჩემს წინააღმდეგ არისო. თუ მართალია რომ პირჯვარს გამოსახვა ისე როგორც მართლმადიდებლები ასრულებენ რატომ უნდა გააკეთოს ეს კათოლიკემ პირიქით. და მუსულმანთან და ბუდისტთან საერთოდ რა მაქვს საერთო? ალბათ დედამიწა. არ ვიკამათოთ, რადგან მშვოდობისთვის მოგვიწოდა უფალმა. მაგრამ ნურავინ გვეტყვის მართლმადიდებლობა არარის ერთადერთი სწორი მიმართულებაო . ამ სიმართლეს უდიდესი ფესვები გააჩნია.
,,მე რომ არ მოვსულიყავი არ ექნებოდათ ცოდვა , ეხლა კი არა აქვთ პატიება თავიანთი ცოდვების გამო.''
,,გამოჩნდა კაცის ძე ღრუბლით მომავალი და ყველა დარწმუნდა მის სიმართლეში.'
ხოლო დარწუნებულებს (და მერყევებსაც) უფალი გააძლიერებს რწმენაში. იმ ადამიანს ატყუებენ რომელიც სიმართლეში არა არის დარწმუნებული.რწმენაშიც შეიძლება ცდებოდეს ადამიანი.
ის ვიცი, რომ მართლმორწმუნე უნდა იყო.
უკაცრავად თავი შეგაწყინეთ, მაგრამ აბა ამისთანას ვინ იტყოდა..

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jun 16 2018, 08:14 PM

"გაუაზრებელი რწმენა ფანატიზმს ახასიათებს, რაც არასასურველი და სახიფათოა".

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: May 21 2020, 10:22 PM

"რელიგიით გაკეთებული პიარი, წარმართობას ემსგავსება. შეიძლება ბევრი მოატყუო და აცდუნო, მაგრამ არა ყველა...
სარწმუნოება თავშესაფარი არ არის. ის ვერ მოირგებს უსაქმურ, მატყუარა და ცბიერ ადამიანებს.
არც უწიგნურებს წყალობს დიდად...
ნურც იმას ამოიჩემებთ, წიგნიერება არა, სულიერებაა მთავარიო...
ინტელექტის და განსწავლულობის გარეშე სულიერება არ მიიღწევა. ამ ყველაფრის მიღმა კი ე.წ. მორწმუნე ფანატიკოსია. ფანატიზმი ფსიქიკური აშლილობის ნიშანია.
საუკუნეების მანძილზე რელიგიისთვის იმდენი არავის დაუშავებია, რამდენიც ფანატიკოსებმა შეძლეს. მათი ნამდვილი რელიგია კათმოძულეობაა. ოღონდ თავად ვერ აცნობიერებენ და თავს ქრისტიანად მიიჩნევენ...
ვინც ქრისტეს ახსენებს, ყველა როდია მისი მიმდევარი...
რეგლამენტი იწურება. უნიჭო სპექტაკლებიც გაცვდება და გახუნებულ ნიღბებს დრო აუცილევლად მოისვრის ისტორიის სანაგვეზე...
მგელი ცხვრის ქურქში უფრო გამოკვეთილად იცნობა, ყაჩაღი და არაფრის მაქნისი ლაქიები კი, ანაფორაში!.."

/მამა პეტრე კვარაცხელია/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jul 17 2020, 06:54 PM

"- სარწმუნოებისათვის თავგანწირვას ვხვდებით სხვა რელიგიებშიც. რა ძირითადი, არსობრივი განსხვავება შეიძლება იყოს მოწამესა და, მაგალითად, კამიკაძეს შორის? რატომ ითვლება თავგანწირვის ერთი სახე სიწმინდედ, მეორე კი ფანატიზმად?

- მოწამე ზრუნავს და ეწამება ერთი ჭეშმარიტი სარწმუნოებისათვის, მოყვასის სიყვარულისათვის, მისი გადარჩენისა და ღვთის სიტყვის ქადაგებისათვის. მე არ ვაკნინებ და უარვყოფ სხვა რელიგიის აღმსარებელთა უდიდეს თავგანწირვას, მაგრამ რისთვის ხდება ეს თავგანწირვა და რა არის მისი მიზანი, ეს სხვა საქმეა. მათი ქცევა მიმართულია ნგრევისაკენ. მოწამის ქმედებას საფუძვლად სიყვარული უდევს, ისინი კი ბოროტებას და სიძულვილს ემყარებიან. კამიკაძე არა მარტო თავს წირავს, არამედ სხვასაც კლავს - რა სიკეთესა და სწორ ქცევაზე შეიძლება ლაპარაკი?"

/მეუფე იოანე (გამრეკელი)/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jan 3 2021, 08:28 PM

"ფანატიზმი ხშირად ადამიანებს ერევათ რწმენაში, რომელიც მეტად მძიმედ აისახება, იმ სულიერად მონდომებულ საზოგადოებაში, რომელთაც უმწიფრობაც მწიფე ჰგონიათ. მათ აქვთ სულიერი მუხტი, მაგრამ არა აქვთ ხედვა, რომელსაც ქრისტეს თვალებით დანახული სამყარო ჰქვია".

/დეკ. შიო პაიჭაძე/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Feb 2 2021, 10:27 PM

"ღმერთი ძალადობას არ გვასწავლის, ის მხოლოდ სიყვარულსკენ მოგვიწოდებს...
ვინც ქრისტეს სახელით აგრესიულად იცავს საკუთარ რწმენას და რელიგიას, თავად ებრძვის საკუთარ ღმერთს!.."

/მამა პეტრე კვარაცხელია/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jun 7 2021, 07:50 PM

"რწმენა, საღმრთო ცოდნის გარეშე, არაერთგზის გამხდარა ფანატიზმის მიზეზი"

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jun 24 2021, 08:07 PM

"განმარტებითი ლექსიკონის მიხედვით ფანატიზმი არის, რაიმე რწმენით, აზრებით უკიდურესი გატაცება, ბრმადმორწმუნეობა"

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jun 24 2021, 08:32 PM

"მართლმადიდებელი, როგორც სჯულის შინაარსის გამგები, მოწაფეა ქრისტესი; ხოლო ფანატიკოსი, ვითარცა სჯულის კერპადმქცეველი, ქრისტეს ჯვარმცმელია"

/დეკ. თეოდორე გიგნაძე/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jun 25 2021, 05:48 PM

"ვოლტერი ფანატიზმს რელიგიის გაუკუღმართებულ პირმშოს უწოდებდა"

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jun 25 2021, 06:04 PM

"მართლმადიდებელი ქრისტიანი ურყევი დარაჯია საკუთარი სარწმუნოებისა, რომელიც მისთვის ცხონების ერთადერთი გზაა, და შორს დგას ფანატიზმისგან"

/დეკ. თეიმურაზ თათარაშვილი/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jun 25 2021, 06:17 PM

"ფანატიკოსს რეალურად არ სწამს ღვთის ხატება ადამიანში, არ ენდობა ღვთის განგებას, მისი ჭეშმარიტების ძალას და ფაქტობრივად არ სწამს ღმერთის"

/მღვდელი ანდრია დუდჩენკო/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jun 25 2021, 06:32 PM

"გამოვიყენოთ გამოთქმა შვარცის პიესიდან და ფანატიზმს რელიგიის ჩრდილი ვუწოდოთ"

/მღვდელი გიორგი ჩისტიაკოვი/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jun 26 2021, 07:21 PM

"ფანატიზმი მაშინ იწყება, როდესაც ადამიანს უჩნდება სურვილი - დევნოს, დასაჯოს და დახოცოს სხვაგვარად მოაზროვნეები"

/მღვდელი გიორგი ჩისტიაკოვი/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jun 26 2021, 07:35 PM

"საბჭოთა პერიოდში ფანატიკოსებს უწოდებდნენ ისეთ მშვიდობისმოყვარე ადამიანებს, როგორებიც იყვნენ სერგი რადონეჟელი და დერაფიმე საროველი"

/მღვდელი გიორგი ჩისტიკოვი/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jun 26 2021, 10:25 PM

"ტერმინი ფანატიზმი გაჩნდა შუა საუკუნეების ევროპაში პროტესტანტების დასაკნინებლად. პირველად სწორედ მაშინ იხმარეს კათოლიკეებმა ტერმინი ფანატიკოსი, როდესაც მისი მიმდევრები: გარვინი და ლუთერი, გავიდნენ ეკლესიიდან და ჩამოაყალიბეს პროტესტანტული მოძრაობა. მართლმადიდებლობაში ხიბლის გამოვლინების ერთ-ერთი რადიკალური ფორმა არის ფანატიზმი"

/დეკ. ალექსანდრე გალდავა/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jun 27 2021, 06:00 PM

"სიტყვები "ფანატიკოსი", "ფანატიზმი" სხვისთვის მისაკერებელ იარლიყებს წარმოადგენს - ადამიანი საკუთარ თავზე არასოდეს იტყვის, მე ფანატიკოსი ვარო. ეს ტერმინები მხოლოდ სხვის მიმართ იხმარება. არ იხმარება იმათ მიმართ, რომლებისაც გვესმის. ფანატიზმის ნამდვილი, სერიოზული განსაზღვრების ჩამოყალიბება რთულია".

/მღვდელი გიორგი ჩისტიაკოვი/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jun 27 2021, 06:18 PM

"ფანატიზმი არის სულიერი ამპარტავნება, საკუთარ თავზე ორიენტირება, საკუთარი აზრისა და არა ჭეშმარიტების რწმენა. ფანატიზმი სხვა ადამიანების სიყვარულის დეფიციტი ანდა მისი სრული უქონლობაა. ესაა რაღაც პოზა, რომლის დროსაც სხვისი აზრი საერთოდ არ აინტერესებთ. ფანატიზმი შეუღწეველი სულიერი გარსია, რომლის მიღმაც კაცი სხვას ვერაფერს ხედავს. ფანატიზმი, გარკვეულწილად, საკუთარი თავის რელიგიაა: "მე ყოველთვის მართალი ვარ" - აი, ამ რელიგიის აღმსარებელთა კრედო".

/არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jun 27 2021, 06:59 PM

"ფანატიკური მასა ძალიან ადვილად შობს თავისი რიგებიდან ბელადს და ადვილად მიჰყვება მას. ამის დასამტკიცებლად მარტო გერმანიის და ჰიტლერის მაგალითიც კმარა. თუმცა, არსებობენ ეული ფანატიკოსებიც, რომელთაც არ ჰყავთ აქტიური მომხრეები".

/მღვდელი გიორგი ჩისტიაკოვი/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jun 27 2021, 08:16 PM

"ფანატიზმი - ეს არის რწმენის სუროგატი (ჩანაცვლება), რომელიც, თავისი ბუნებით, შეუწყნარებლობაში ვლინდება და მექანიკურ, გაუაზრებელ ქმედებამდე დადის (როგორც მომართული სათამაშო)".

/ფსიქოლოგიის, ქრისტიანული ფილოსოფიის მაგისტრი სოფიო ტალახაძე/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jun 27 2021, 08:39 PM

"თუმცა ფანატიკოსი საკუთარ თავს მორწმუნედ თვლის, მაგრამ მისი რწმენა იმდენად განსხვავდება ჭეშმარიტი რელიგიური რწმენისაგან, როგორც მკვდარი ცოცხლისაგან".

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jun 27 2021, 08:58 PM

"მართლმადიდებლობისათვის სრულიად უცხოა ფანატიზმი და ყველა ფანატიკოსი"

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jun 28 2021, 02:08 PM

"ფანატიზმი არის ავადმყოფური მდგომარეობა, იგი ხასიათდება რომელიმე იდეისადმი აკვიატებული რწმენით და ამ იდეის სხვებისთვის თავსმოხვევის ზღვარგადასული სურვილით"

/ფსიქოლოგი ნინო ტაბუცაძე/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jun 28 2021, 02:27 PM

"ფანატიზმი აღკვეთს შემოქმედობითობას და ანადგურებს სიცოცხლის სისავსეს. სწორედ ამიტომაა ის სილამაზის ჭვრეტის საპირისპირო მოვლენა"

/ბერდიავე/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jun 28 2021, 08:14 PM

"ფანატიზმი ის მძიმე მდგომარეობაა, როდესაც ადამიანი მთლიანად ჩაკეტილია საკუთარ ეგოიზმში. საკუთარი იდეათა სისტემა მიაჩნია ერთადერთ, უცვალებელ ჭეშმარიტებად და მზად არის, ამ იდეის დამტკიცებისათვის ყველაფერი გააკეთოს; მოიძულოს ადამიანები, არ მიიღოს განსხვავებული აზრი, არ იყოს შემწყნარებელი. ამ იდეის გამო ითხოვდეს პატივისცემას და მხარდაჭერას სხვათაგან, ეგონოს საკუთარი თავი ის ერთადერთი გმირი, რომლის გარეშეც არაფერი იქნება კარგად. სწორედ ამგვარმა დამოკიდებულებამ, რელიგიურმა ფანატიზმმა უამრავი უბედურება დაატეხა თავს კაცობრიობას".

/მამა თეიმურაზ ქორიძე/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jun 28 2021, 08:28 PM

"ქრისტიანი საკუთარ რწმენას ეწირება იმიტომ, რომ უყვარს, ხოლო ფანატიკოსი - საკუთარ იდეას, საკუთარი თავი რომ წარმოაჩინოს"

/მამა თეიმურაზ ქორიძე/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Aug 26 2021, 08:51 PM

"ისეთი რელიგიური მოვლენები, როგორებიც არის ფანატიზმი, არაჯანსაღი მისტიციზმი, არაეკლესიური წესების რწმენა, ხშირად რწმენის საკითხების უცოდინრობას ემყარება".

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jan 11 2022, 05:36 PM

"ქრისტიანი ფანატიკოსი არ უნდა იყოს, ეს ყოველი ადამიანისადმი სიყვარულს უნდა განიცდიდეს. ვინც განუსჯელად მისდევს სიტყვებს - თუნდაც მართებულთ - ის ბოროტებას იქმს".

/ღირსი პაისი მთაწმინდელი/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Feb 17 2022, 02:30 PM

"ფანატიზმი, როგორც გადაჭარბებული რამ მოქმედება, ბევრჯელ მეტია და სასაცილო, მაგრამ მისი მოვლენა კი ცხოვრებაში აუცილებელია და საჭირო!.. სადაც კი - ფანატიკოსები არ ყოფილან, იქ არც არაფერი მოვლინება გამტკიცებულა"

/აკაკი წერეთელი/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jun 10 2022, 07:29 PM

"რაც მეტს კითხულობ, ფიქრობ და ვითარდები, მეტად შეუძლებელი ხდება გარემო, რომელიც მხოლოდ ფანატიზმს ეფუძნება!.."

/მამა პეტრე კვარაცხელია/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jul 7 2022, 03:38 PM

"ვიღვაწოთ ჩვენ შორის ერთობის დასაცავად, შორს ვიყოთ ყოველგვარი უკიდურესობებისა და ფანატიზმისაგან"

/იერონიმე, ათენისა და სრულიად ელადის მთავარეპისკოპოსი/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Sep 5 2022, 10:33 PM

"წმ. იოანე კრონშტანტელი წერდა: "სიძულვილი მართლმადიდებლობისა, ფანატიზმი და დევნა მართლმადიდებლობისა, ხოცვა, წვა, განადგურება ტაძარ-მონასტრებისა, მთელი საუკუნეების მანძილზე წითელ ხაზად გასდევს კათოლიციზმის ცხოვრებას"

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Oct 29 2022, 10:04 PM

"მემთვრალეობის კიდევ ერთი მძიმე სენია ფანატიზმი. რელიგიურობით მოხიბლული და დამთვრალი ადამიანი შესაძლებელია, ნარკოდამოკიდებულსა და სასმლით მემთვრალეზე უარესიც იყოს"

/დეკ. შიო პაიჭაძე/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Oct 29 2022, 10:20 PM

"ფანატიზმი მაშინ იწყება, როდესაც ადამიანს უჩნდება სურვილი, დევნოს, დასაჯოს და დახოცოს სხვაგვარად მოაზროვნეები"

/მღვდელი გიორგი ჩისტიაკოვი/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Oct 30 2022, 09:09 PM

"ხელისუფლების მარწუხებისაგან თავისუფალ რელიგიებში, როგორც წესი, არ არსებობს ფანატიზმი. ეს კიდევ ერთი არსებითი კომპონენტია. ფანატიზმს, იზრდება რა გაუნათლებელი მოსხლეობის რომელიღაც ბნელ ნაწილში, ყოველთვის იმედი აქვს ხელისუფლების მხარდაჭერისა"

/მღვდელი გიორგი ჩისტიაკოვი/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Oct 31 2022, 08:48 PM

"მართლმადიდებლობა სულის სიხარულია; ფანატიზმი მწუხარება. მართლმადიდებლობა სხვებში კეთილის დანახვის უნარია; ფანატიზმი სხვათა ცუდის მაძიებელია. მართლმადიდებელი საკუთარ ცოდვებს ხედავს; ფანატიკოსი სხვებისას".

/დეკ. თეოდორე გიგნაძე/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Nov 3 2022, 05:01 PM

"ფანატიზმი არის სულიერი ამპარტავნება, საკუთარ თავზე ორიენტირება, საკუთარი აზრის და არა ჭეშმარიტების რწმენა. ფანატიზმი სხვა ადამიანების სიყვარულის დეფიციტი ანდა მისი სრული უქონლობაა. ესაა პოზა, რომლის დროსაც სხვისი აზრი საერთოდ არ აინტერესებთ. ფანატიზმი შეუღწეველი სულიერი გარსია, რომლის მიღმაც კაცი სხვას ვერაფერს ხედავს. ფანატიზმი გარკვეულწილად საკუთარი თავის რელიგიაა: "მე ყოველთვის მართალი ვარ" - ესაა ამ რელიგიის აღმსრულებელთა კრედო".

/არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Nov 25 2022, 06:44 PM

"ფანატიზმიც არის ერთგვარი გაუკუღმართებული და გამრუდებული რელიგიური ცხოვრება. რელიგიური ცხოვრება, რომელიც რაიმე კერპის სახეს მიიღებს, რომელიც დემონური ძალით იმართება, რა თქმა უნდა, ფანატიზმად იქცევა"

/მამა იაკობ მუჯირი/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Nov 27 2022, 09:38 PM

"საეკლესიო ისტორიაში მოთხრობილია, თუ რა იყო ერთ-ერთი ობიექტური მიზეზი ხატმებრძოლობისა. ეს არის გაკერპება ხატებისა, ანუ არასწორი და არამართებული თაყვანისცემა ხატებისა, რომელიც ასევე მართლმადიდებლურ წიაღში არსებობდა და ხატმებრძოლთა განრისხება განაპირობა. რა თქმა უნდა, თავისთავად ხატმებრძოლობა, როგორც მწვალებლობა, უკუგდებულია ეკლესიისგან და შეუწყნარებელია, მაგრამ საეკლესიო ისტორიის ობიექტური ავტორები ხაზგასმით ამბობენ იმასაც, თუ რა იყო ობიექტური გამომწვევი მიზეზი და კონკრეტულად არის უწებული ამის შესახებ. ბავშვის ნათლობის დროს ისინი ნათლიად იყენებედნენ არა ცოცხალ პიროვნებას, არამედ ხატს. მაგალითად, წმინდა ნიკოლოზის ხატი იყო ნათლია რომელიმე ახალნათელღებული ბავშვისა, ეს იყო საეროთაგან ხატთაყვანისცემის არაჯანსაღი გამოვლინება, მაგრამ სასულიერო პირთა მხრიდანაც იყო არაჯანსაღი თაყვანისცემის ფორმები. საეკლესიო ისტორიაში ამგვარი გარემოებაც არის აღწერილი: როდესაც გარაისახებოდა სისხლი და ხორცი ყოვლადწმინდა ტარიგი, სასულიერო პირები, მწირველი მღვდელი ფხეკდა მაცხოვრის ხატიდან პიგმენტს, ანუ საღებავს, ფეშხუმთან ერთად ტარიგზე დააბრძანებდა და ამ ფორმით ეზიარებოდა. ფეშხუმზე იყო გარდასახული ტარიგი და, ამავდროულად, ხატიდან აფხეკილი პიგმენტი. ეს არის არასწორი ფორმა ხატთაყვანისცემისა და ეს არის ერთ-ერთი ფანატიკური გამოვლინება"

/მამა იაკობ მუჯირი/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Sep 11 2023, 07:18 PM

"ფანატიზმს არანაირი კავშირი არა აქვს ქრისტესთან. იყავი ნამდვილი ქრისტიანი, მაშინ კი აღარ განაწყენდები ვინმეზე, არამედ შენი "სიყვარული... ყოველსა თავს-იდებნ". არამართლმადიდებლებთანაც კი ქრისტიანი იყავი, ანუ თავაზიანად, პატივისცემით მოექეცი მას, განურჩევლად მისი სარწმუნოებისა. შეგიძლია მუსულმანის მიმართაც გამოიჩინო მზრუნველობა, როდესაც მას ეს სჭირდება, გაესაუბრო მას, ურთიერთობა იქონიო მასთან. პატივი უნდა ვცეთ სხვის თავისუფლებას, როგორც ქრისტე "დგას კარსა ზედა და ჰრეკს". ძალით კი არ ცდილობს კარების გაღებას, არამედ ელოდება, რომ სულმა თვითონ, თავუსუფლად შეიწყნაროს იგი. ჩვენც ასევე დავდგეთ თითოეული ადამიანის წინაშე"

/წმ. პორფირი კავსოკალიველი/

უზრუნველყოფა Invision Power Board (http://www.invisionboard.com)
© Invision Power Services (http://www.invisionpower.com)