სამება პარამეტრები

[marine]

"ქრისტეს სიყვარული და მისი მცნებების დაცვა - ყოვლადწმიდა სამებასთან გვაერთიანებს"

[marine]

"როგორც სულიწმიდით განბრძნობილი მამები გვასწავლიან, ყველა ეგრეთწოდებული ღმერთი, წმიდა სამების გარდა, არსებით დემონია"

[marine]

"შობა ძისა არც არასდროს დაწყებულა და არც არასდროს დამთავრებულა, გამოთქმას კი ვიყენებთ - ძე იშვა მამისაგან, მაგრამ ეს არ ნიშნავს, რომ ისინი განცალკევდნენ ერთმანეთისგან, პირიქით: ძე ყოველთვის მამისა თანა იმყოფება; ასეთივე განმარტების მიხედვით, სულიწმიდა მუდამ გამოდის მამისაგან"

[marine]

"ღმერთი, ასე ვთქვათ, განუყოფლად განიყოფა, და განუყოფლადვე ერთდება, რამეთუ ღმერთი ერთია სამობრივ და სამი ერთია, მათშია ღმრთაება, ანდა, უფრო სწორად, ისინია ღმრთაება"

/წმ. გრიგოლ ღვთისმეტყველი/

[marine]

"სუმელა" ლაზურად სამებას ნიშნავს"

[marine]

"წმინდა სამების შემეცნების ერთადერთი და მართებული გზა - რწმენაა, სარწმუნოება კი იწყება იქ, სადაც ზღვარი ედება გონებას, სადაც გონება გზას უთმობს რწმენას."

/დავით სურგულაძე/

[marine]

"ქრისტემ, რომელიც არის ბუნებითი ხატი, გამოცისკრება მამისა, ინება და აღიყვანა ჩვენი დაცემული გონება წმინდა სამების შემეცნებამდე, რამეთუ ჭეშმარიტი თაყვანისმცემლები თაყვანს სცემენ მამას სულითა და ჭეშმარიტებით. უფალი თავის თავს გვიცხადებს არა გონებამახვილობისა და ნიჭიერების, არამედ გულის სიწმინდის, სიმდაბლისა და ჩვენი მონდომების მიხედვით, ამიტომ მხოლოდ გულით წმინდანი შეიმეცნებენ მას - ერთარსება სამპიროვან ღმერთს."

/დავით სურგულაძე/

[marine]

"დასაბამიდან კაცობრიობას განეცხადა მამა ღმერთი. სამება ჯერ კიდევ დაფარული იყო მისთვის, რამეთუ ადამიანთა მოდგმა მიდრეკილი იყო მრავალღმერთიანობისკენ. მამა ღმერთის დიდებით მათ ერთი ღმერთის, ერთი დასაბამის თაყვანისცემა ისწავლეს (რომლისგანაც შეიქმნა ყოველივე). ეს იყო მომზადება "სარწმუნოებრივად ჩვილი" კაცობრიობისა სამებისთვის, ქრისტესთვის, ახალი აღთქმისთვის.

ხოლო მას შემდეგ, რაც ცოდვილ მიწას ჭეშმარიტი ღმერთი, ძე ღვთისა იესო ქრისტე მოევლინა, სამყარომ ახალი სიცოცხლე, ახალი ზეცა მიიღო. სწორედ სამგვამოვანი ერთი ღმერთის რწმენამ გახსნა ზეცა - სასუფევლის კარი, მოგვმადლა ცხონება, ახალმა ნათლობამ, მამის, ძისა და სულიწმინდის სახელით აღსრულებულმა, დაუმკვიდრა ადამიანს სიცოცხლე ღმერთში."

/დავით სურგულაძე/

[marine]

"ებრაელებს, მუსულმანებს, მართალია, სწამთ ერთი ღმერთი, მაგრამ არ სწამთ სამება, ამიტომაც არ არის ჭეშმარიტება მათში, წარმართები მრავალღმერთიანობას ქადაგებენ და აქ ედება ზღვარი მათ სიმართლეს, ხოლო ქრისტიანობა - მართლმადიდებლობა, როგორც ბეწვის ხიდი, ოქროს შუალედი, ისე გადის მათ შორის, რადგან იგი ერთი ღმერთის - წმინდა სამების, მამის, ძის და სულიწმინდის დიდებაა, მისი თაყვანისცემაა.

სამკუთხედი ერთი ფიგურაა, მაგრამ თუ მას რომელიმე გვერდს მოაკლებ, სამკუთხედი აღარ იქნება. ასევე ერთია ღმერთი სამ ღვთაებრივ პირში იდუმალად, ჩვენგან მუწვდომლად გაბრწყინებული, ერთია ბუნება ღვთისა - მამისა, ძისა და სულიწმინდისა, თანადიდებადნი, ყოვლითურთ თანასწორნი, ერთი ღმრთეებაა, ერთი ძალა, ერთი სიბრძნე და ერთი დიდება.

წმინდა გრიგოლ ღვთისმეტყველი ამბობს: "ღმერთი ერთია, რადგან ერთია მამა", რომლისგანაც არის ყოველივე, მისგან და მასში იღებს სათავეს და არსებობას თითოეული სულდგმული, ქმნილება, იგი არის წყარო და მიზეზი ძისა და სულიწმინდის მარადიული ყოფიერებისა, რადგან არც ერთი მათგანი არ ყოფილა თითოეულის გარეშე - მამა ძეში და ძე მამაში, სულიწმინდა მამაში და მამა სულიწმინდაში, სულიწმინდა ძეში და ძე სულიწმინდაში, ერთმანეთში მყოფნი, ურთიერთდამტევნი. არც ერთ ღვთაებრივ პირს არა აქვს დიდება რომელიმე მათგანის დაკნინებით, რადგან თუმცა ვამბობთ სამ ღვთაებრივ პირს, არ ვამბობთ სამ ღმერთს, არამედ - ერთს, სრულსა და მიუწვდომელს."

/დავით სურგულაძე/

[marine]

"ინდუიზმში (კერძოდ, ბრაჰმანიზმში) არსებობს სამი ღვთაების - ბრაჰმას, ვიშნუსა და შივას ერთობა, რომელსაც ტრიმურტი ეწოდება. ტრიმურტის ცნებაში ზოგიერთი ქრისტიანული სამების ანალოგიას ხედავს და ამ უკანასკნელს ინდუიზმიდან ნასესხებად მიიჩნევს, რასაც არც თეოლოგიური და არც ისტორიული საფუძველი არ გააჩნია."

[marine]

"ხორცშესხმამდე მაცხოვარი ერთი წამითაც არ ყოფილა ადამიანი, მაგრამ თავისი ადამიანური მყოფობა მან თავისივე ღმერთი-სიტყვის ჰიპოსტასში შეიძინა და ჩასახვის მომენტიდან ღმერთის საკუთრივი კაცობრივი პიროვნება, ღმრთის ძე გახდა. ამ წამიდან განკაცებულის მთელი - მშვინვიერი და სხეულებრივი ცხოვრება, ღვთაებრივი პიროვნების, ანუ წმინდა სამების მეორე პირის შინაარსად გადაიქცა. შესაბამისად, ქრისტეში არ არსებობს ისეთი განცალკევებული ადამიანური ჰიპოსტასი ან განყენებული ადამიანური პიროვნება, რომელიც ღმერთის ძისაგან განსხვავებული იქნება"

/დეკ. ოლეგ დავიდენკო/

[marine]

"სადაც ლოცვა მოქმედებს, იქვეა ქრისტე მამასა და სულიწმინდასთან ერთად - სამება ერთარსი და განუყოფელი".

/იოსებ ისიხასტი (იოსებ მღვიმელი)/

[marine]

"მამა არის მამა და ამავე დროს, რადგან მის საწყისს არავინ და არაფერი არ წარმოადგენს, ის არის დაუსაბამო. ძე არის ძე და რადგან ის მამისგანაა, არ არის დაუსაბამო. თუ ძის საწყისობას დროსთან მიმართებაში განვიხილავთ, ძეც დაუსაბამოა, რადგან დროის შემოქმედის დასაბამი არ შეიძლება დროში განიხილებოდეს. სული არის ჭეშმარიტად სულიწმინდა, რომელიც მამისგან მომდინარეობს, მაგრამ არა როგორც ძე, რადგან მომდინარეობს არა დაბადებით, არამედ, თუ საჭიროების შესაბამისად ახალ სიტყვას გამოვიყენებთ, გამომავლობით. ამავე დროს, არც მამა არ არის მოკლებული შობილობას, რადგან მამამ შვა და არც ძე - დაუბადებლობას, რადგან ის დაუბადებელისგან არის შობილი... სულიწმინდა არც მამად შეიცვლება და არც ძედ, რადგან (ის) გამოვალს და თანაც იმის გამო, რომ (ის) ღმერთია, თუმცა ასე არ ფიქრობენ უღმერთოები".

[marine]

"როდესაც ვამბობ სიტყვას "ღმერთი", თქვენ ბრწყინდებით ერთიანი სამებრივი ნათლით - სამებრივით, ანუ ყოველი მათგანის სპეციალური ან იპოსტასური (თუ ვინმეს სურს ასე უწოდოს) თავისებურებით, ან სამი პირით (როდესაც სიტყვებს ერთი და იგივე აზრამდე მივყავართ, სახელების გამო ნუ ვიდავებთ), - პირების ერთიანი არსთა გაგებასთან და შესაბამისად ღმერთთან მიმართებაში. ღმერთი განიყოფა, ასე ვთქვათ, განუყოფელად და შეირწყმის განუყოფლად, რადგან ღვთაება სამერთობაა და ერთიანი არსია სამთა, რომლებშიც ღვთაებაა ან, უფრო ზუსტად, რომლებიც ღვთაებრივ არსს წარმოადგენენ".

[marine]

"ჩვენი მხსნელია ცხოველმყოფელი ძალა, მამის, ძისა და სულიწმინდის სახელით რაც ვირწმუნეთ"

/წმ. გრიგოლ ნოსელი/

[marine]

"წმიდაა, წმიდაა, წმიდაა" - აქ მიუთითებს წმინდა სამებაზე, რაც ღირსებით სამი პირის (ჰიპოსტასის) ტოლფასია: სამება, ყოვლისმპყრობელი, ყოვლადსაქებარი, ყოვლადდიდებული და ყოვლადსაყვარელი, ერთარსი და განუყოფელი. "წმიდაა, წმიდაა, წმიდაა" - ამ სიტყვებით მტკიცდება სამება და მისი ერთასებობა!"

/წმ. ათანასე დიდი/

[marine]

"უპირველესი, რომელიც ჯვარცმაზე იხილვება, ეს არის ღმერთის სიყვარული! სიყვარული, რომელიც არის ღმერთში, ყოვლადწმინდა სამებაში, სამგვამოვნებას შორის: სიყვარულში მამისა - ძისადმი და სულიწმიდისადმი, ძისა - მამისადმი და სულიწმიდისადმი, და სულიწმიდის სიყვარული - მამისადმი და ძისადმი!"

/მეუფე შიო (მუჯირი)/

[marine]

"სულიერი ადამიანისთვის ზეცაში სამი სარკმელი არსებობს: პირველში იმზირება მორწმუნე გონება, მეორე ღიაა მსასოებელი გულისთვის, მესამე მოსიყვარულე სულისთვის.

ის, ვინც მხოლოდ ერთ სარკმელში გაიხედავს, მხოლოდ და მხოლოდ ცას დაინახავს; ვინც სამივეში ერთდროულად - იმისთვის ცა მთლიანად ღიაა.

წმინდა ბარბარემ კოშკში, სადაც ის წარმართმა-მამამ გამოკეტა, სამი სარკმელი გაჭრა, რათა ამგვარად ეღიარებინა წმინდა სამების რწმენა.

იმისათვის, რომ საღმრთო სამება დავინახოთ მის ერთობაში, ჩვენ საკუთარი თავი უნდა გავაცნობიეროთ, როგორც სამება ერთში, რამეთუ, მხოლოდ სამებას შეუძლია ჭვრიტოს სამება"

/წმ. ნიკოლოზ სერბი/

[marine]

"სამების სამი პირი ერთი ბუნებისაა, რადგან მამა სინათლეა, ძეც სინათლეა, სულიწმიდაც არის სინათლე, ერთი ღმერთი, სამპიროვანი. ამგვარად, როდესაც შენ უკიდურესი მოწიწებით მიმართავ შენს გონიერ მზერას მამისკენ, მაშინ განათლდები მამის მიერ, ამიტომაც ნეტარებ მამის სახელით. როდესაც ასეთივე მოწიწებით მიმართავ გონიერ მზერას ძისადმი, მაშინ ძისგან განათლდები, ამიტომაც ნეტარებ ძის სახელით. იგივე ხდება სულიწმიდასთან დაკავშირებით. თუკი გსურს, ნეტარებდე თანაბრად წმინდა სამების სამივე სახელისგან, როგორც ზემოთ ითქვა, თანაბარი მოწიწება უნდა განიცადო წმინდა სამების სამივე პირისადმი, თაყვანი სცე ერთნაირად და თანაბრად მიაგო პატივი"

[marine]

"ვინაიდან ღმერთი ერთია, ამიტომ სახელი "მე ვარ, რომელიც ვარ" მიესადაგება მთელ სამებასაც და ცალ-ცალკე თითოეულ ჰიპოსტასსაც"