ქრისტიანული ენციკლოპედია, ისტორია,გეოგრაფია,ტერმინები პარამეტრები

[KAIROS]

საკითხი გაჩერდა, აი რაც უნდა განიხილოთ და დაწეროთ:

მართლმადიდებლობა,

მართლმადიდებლური დოგმატიკა

მართლმადიდებლობის ისტორია

ავტოკეფალური ეკლესიები

ავტონომიური ეკლესიები

მართლმადიდებლური ღვთისმსახურება

საიდუმლოებები

დღესასწაულები

ავტოკეფალია

და

საქართველოს ეკლესიის ავტოკეფალია


ასევე ტიტული და ისტორია საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქისა

გვჭირდება სამუშაო ჯგუფი, ვინც ამას გააკეთებს

ვინ გვიერთდება და რას წერს?

[athos]

დავწეროთ, მე თანახმა ვარ და გიერთდებით, იმედია სხვებიც შემოგვიერთდებიან .

საიდან ჯობია ვიხელმძღვანელოთ? ჩვენ თვითონ შევადგინოთ და დავწეროთ თემების მიხედვით თუ შეიძლება ვთარგმნოთ უკვე არსებული უცხოენოვანი სტატიები?

[KAIROS]

ველი სიას ვინც იმუშავებს და რაზე...

რაც შეეხება თარგმნას, თუკი გაკეთებულია, ველოსიპედს თავიდან ხომ არ გამოვიგონებთ რაც შეეხება საქართველოს ეკლესიის შესახებ მასალას, არა მგონია დიდი არჩევანი გვქონდეს

ასე რომ ათოსს, დაწერე ერთი რას მიხედავ, ასე მარიამიც და ყველა...

იაქტიურეთ და იხარეთ

კაიროსი!

[k@the]

ამ თემის წამოწევა მინდა. იქნებ მეცნიერების განყოფილებაშიც გადაგვეტანა?

სავალალო მდგომარეობა ქართულ ვიკიპედიაში რელიგიის მხრივ. არა მხოლოდ ინფორმაციის ნაკლებობა, არამედ მცდარი ინფორმაციაც ბლომადაა როგორც ვატყობ. თუნდაც ერთ მაგილითს დავაკოპირებ მარხვაზე თემიდან :

სულ 4 მრავალდღიანი მარხვაა: დიდმარხვა (7 კვირა), წმ. პეტრეს მარხვა (1–5 კვირა), ღვთისმშობლის მიძინების (2 კვირა), საშობაო (6 კვირა), გარდა ამისა – ჯვართამაღლების დღის მარხვა. ოთხშაბათისა და პარასკევისა თითოდღიანი – დანიშნულების მიხედვით, სანათლისღებო (საწყალკურთხევო, ნათლისღების წინადღის), მშობლების გარდაცვალების აღსანიშნავი, დათქმული და სხვა. სულ დაახლოებით ორასი დღე წელიწადში. მარხვის დღეებში იკრძალება სამხიარულო დღეობებში მონაწილეობა, ქორწინების საიდუმლო, ქალთან ურთიერთობა. კათოლიციზმს ასეთი მკაცრი წესები არა აქვს, ნებადართულია რძის მიღება, აგრეთვე შემსუბუქება მორწმუნეთათვის, რომელთაც შიმშილობა ექიმისაგან ეკრძალებათ.

იქნებ რაიმე მოვიფიქროთ? საჭირო საქმეა. რო ვიცოდე რითი, მეც მივიღებ მონაწილეობას.

[KAIROS]

ძალიან დიდი შეცდომებია, მართლაც საჭიროა ჩასწორება:

ამოსაღებია:

მშობლების გარდაცვალების აღსანიშნავი, დათქმული და სხვა.

და მათ მაგივრად უნდა ჩაიწეროს, მოძღვართან შეთანხმებული სხვა დღეები ( მაგ. მშობლების გარდაცვალების აღსანიშნავი, დათქმული ) თუმცა ეგ დათქმული რაა არ მესმის .

ამოსაღებია სრულიად: "

დღეებში ქალთან ურთიერთობა

სასაცილოა, გეგონება მარტო კაცებისთვისაა დაწერილი უნდა იყოს მარხვაში სქესობრივი აქტი არ იკრძალება, ეს საკითხი თანხმდება მოძღვართან.

ეს მართლმადიდებლობასთან უნდა ჩაიწეროს,

ნებადართულია შემსუბუქება მორწმუნეთათვის, რომელთაც შიმშილობა ექიმისაგან ეკრძალებათ.

კათოლიკური მარხვა სრულიად ამოსაღებია და მხოლოდ წყაროების მოხმობის შემდეგაა ჩასაწერი, მოკლედ მართლა საგიჟეთია, როგორ უნდა ჩასწორდეს?

[k@the]

KAIROS

ახლახანს დავრეგისტრირდი. ისიც იმიტომ რომ მათემატიკურ თემაში რაღაც სასწაული ეწერა და გულმა ვერ მომითმინა, ჩავასწორე
მივყევი და ბევრი საქმეა მართლაც. თვითონაც ბევრს აკეთებენ იქ, მაგრამ ბევრი რამ 'ფინაჩურადაა' და ცუდი არ იქნება რომ გამოვასწოროთ.


აი მარხვაზე თემა აქაა: მარხვა.

რაღაც ვითომ შეეცადნენ, ნეიტრალური პოზიციიდან დაეწერათ რას ნიშნავდა და გამოუვიდათ 'ბალაგანი'.
თუ სურვილი გაქ დარეგისტრირდი , აი აქედან.

თუ აქვე დავამუშავებთ სტატიების ტექსტს, მეც შემიძლია იქით გადავიტანო. იქ საავტორო უფლებები და რაიმე მსგავსი არ არსებობს. მასალაც რაც იქ დაიწერება, არ უნდა იყოს შეზღუდული საავტორო უფლებებით.

[KAIROS]

რა ვუყოთ ამ საქმეს?

[k@the]

KAIROS
ა, ბატონო
ამოვაკოპირებ ტექსტს მარხვაზე რაც წერია:


ვიკიპედიიდან
----------

მარხვა, ზოგიერთი რელიგიის მიერ განსაზღვრული დროით ყოველგვარი ან ცალკეული სახის საკვების (განსაკუთრებით ხორცის, თევზის, რძის პროდუქტების) მიღების აკრძალვა.

სათავეს იღებს შორეულ წარსულში, როცა საკვების სიმცირე მისი დაზოგვის ღონისძიებებს ითხოვდა. შემდეგ მიეცა რელიგიური სანქცია, როგორც "ადამიანის სულის განწმენდისა და განახლების" საუკეთესო საშუალებას, კათოლიკური სარწმუნეობა მრავალდღიან მარხვას არ ითხოვს, მარხულობენ მხოლოდ დიდმარხვის პირველი კვირის ოთხშაბათს, მიძინებისა და შობის კვირაძალზე, ვნების კვირის პარასკევს. პროტესტანტებს არა აქვთ მარხვის დღეები (ანგლიკანების გარდა), განსაკუთრებით ძლიერია მარხვის წესები მართლმადიდებლობაში.

სულ 4 მრავალდღიანი მარხვაა: დიდმარხვა (7 კვირა), წმ. პეტრეს მარხვა (1–5 კვირა), ღვთისმშობლის მიძინების (2 კვირა), საშობაო (6 კვირა), გარდა ამისა – ჯვართამაღლების დღის მარხვა. ოთხშაბათისა და პარასკევისა თითოდღიანი – დანიშნულების მიხედვით, სანათლისღებო (საწყალკურთხევო, ნათლისღების წინადღის), მშობლების გარდაცვალების აღსანიშნავი, დათქმული და სხვა. სულ დაახლოებით ორასი დღე წელიწადში. მარხვის დღეებში იკრძალება სამხიარულო დღეობებში მონაწილეობა, ქორწინების საიდუმლო, ქალთან ურთიერთობა. კათოლიციზმს ასეთი მკაცრი წესები არა აქვს, ნებადართულია რძის მიღება, აგრეთვე შემსუბუქება მორწმუნეთათვის, რომელთაც შიმშილობა ექიმისაგან ეკრძალებათ.

იუდაიზმში საერთო მარხვის დღეების გარდა (სამსჯავროს დღეები, ღირსსახსოვარი დღეები) მიღებულია მშობელთა მოსახსენიებელი მარხვა და სხვა.

ისლამის მკაცრი მარხვა, ურაზა (რამადანის თვეში) მორწმუნეს უკრძალავს ლუკმის მიღებას მიზს ამოსვლიდან ჩასვლამდე. ეს მომქანცველი წესი იწვევს სულიერად მონანიების სურვილს და თვითგვემას, ხორციელად – ორგანიზმის გამოფიტვას, სარწმუნოებრივად – რწმენის ერთგულებას.

ბასილ კესარიელი წერდა: "მარხვამ დაშრიტა ძალი ცეცხლისაი, დაუყვნა პირნი ლომთანი, მარხვაი ლოცვასა ცად აღამაღლებს... წინამძღუარი არს განსვენებაი, დედაი არს სიმრთელისა, მასწავლებელი ჭაბუკთა, სამკაული მოხუცებულთა, კეთილი თანმავალი მოგზაურთაი".

-------------

აქვე თუ ჩაასწორებთ და ნორმალურ სახეს მისცემთ, გადატანა ჩემზე იყოს .
უბრალოდ მე ვერ ავიღებ ჩემ თავზე ჩასწორებას, არადა ათასი ადამიანი კითხულობს ვიკიპედიას და არასწორი ინფორმაცია გააქვთ.

[KAIROS]

ამოვაკოპირებ ტექსტს მარხვაზე რაც წერია:

ხო, მარა ეგ ხომ შევასწორე უკვე? ზემოთ...
იცი რა ვქნათ, ამოვაკოპიროთ, ვიკიპედიაში ( ან სხვაგან ) უკვე არსებული მასალები, რომლებიც შესწორებას ექვემდებარებიან და დავიწყოთ მათი ჩასწორება: მაგალითად ეს მარხვაზე უნდა ჩასწორეს,

ამოსაღებია:


ციტატა
მშობლების გარდაცვალების აღსანიშნავი, დათქმული და სხვა.
და მათ მაგივრად უნდა ჩაიწეროს, მოძღვართან შეთანხმებული სხვა დღეები ( მაგ. მშობლების გარდაცვალების აღსანიშნავი, დათქმული ) თუმცა ეგ დათქმული რაა არ მესმის .

ამოსაღებია სრულიად: "

ციტატა
დღეებში ქალთან ურთიერთობა

სასაცილოა, გეგონება მარტო კაცებისთვისაა დაწერილი უნდა იყოს მარხვაში სქესობრივი აქტი არ იკრძალება, ეს საკითხი თანხმდება მოძღვართან.

ეს მართლმადიდებლობასთან უნდა ჩაიწეროს,


ციტატა
ნებადართულია შემსუბუქება მორწმუნეთათვის, რომელთაც შიმშილობა ექიმისაგან ეკრძალებათ.


კათოლიკური მარხვა სრულიად ამოსაღებია და მხოლოდ წყაროების მოხმობის შემდეგაა ჩასაწერი

ეს მომქანცველი წესი იწვევს

ესეც ჩასასწორებელია, რადგან აქ არის მტკიცებითი ფორმა, თითქოს მართლა იწვევს, უნდა ეწეროს "ისლამის მიხედვით ეს..." კარგი იქნება თუ მინიშნებული იქნება წყაროც...

დედაი

და კიდევ ამ "ი".ებს ამოვიღებდი, ეს არის ჯერ ერთი ზედმეტად გაძველქართულება და გაძნელება მკითხველისადმი, და მეორეც გრამატიკული შეცდომაც იქ ან უნდა იყოს "იოტა" ან არაფერი, პირდაპირ "დედა" და მორჩა

სათავეს იღებს შორეულ წარსულში, როცა საკვების სიმცირე მისი დაზოგვის ღონისძიებებს ითხოვდა. შემდეგ მიეცა რელიგიური სანქცია, როგორც "ადამიანის სულის განწმენდისა და განახლების" საუკეთესო საშუალებას

ეგ კი იდიოტიზმია საჭმლის დაზოგვას მიეცა თითქოს რელიგიური დატვირთვა არაა აუცილებელი მაინცდამიანც პრორელიგიური განმარტება მიეცეს, მაგრამ აქ უნდა ეწეროს, ზოგი ( ათეისტი ) მეცნიერის აზრით... და შემდეგ ის სისულელე

მოკლედ აბა გავასწოროთ ეს ტექსტი და ჩავწეროთ და ასე მივყვეთ

იხარეთ;

კაიროსი!

[guest]

ებადართულია შემსუბუქება მორწმუნეთათვის, რომელთაც შიმშილობა ექიმისაგან ეკრძალებათ.

მე მგონი აქ "შიმშილობა" ზედმეტია, მარხვა არ ნიშნავს შიმშილს, ანუ მშიერი ყოფნას გულის წასვლამდე. თავშეკავებაა მცონარებისგან ეს ცხადია.

ექიმმა შეიძლება ურჩიოს, მაგ. რომელიმე პროდუქტზე რომ უარი არ თქვას, ან აუცილებელია ამის მიღება. დიაბეტი მაგალითად და სხვა მძიმე დაავადებები გასათვალისწინებელია.

[KAIROS]

ამ სტილით ვერ ვიმუშავებთ, ჯერჯერობით ასე ორგანიზირებულები არ ვართ რომ უკვე ტექსტები დავამუშავოთ, ამიტომ მე ახლა დავიწყებ და შემდეგ თქვენ გააგრძელეთ ყველა ნაკლებად ცნობილი და საინტერესო ტერმინის, მოვლენის ან პიროვნების შესახებ ინფორმაციების დადება.

აი მაგალითად რამდენმა იცოდით რომ ბერძნულად პონიროლოგია ქვია მოძღვრებას ბოროტების შესახებ, აი განმარტებაც:

Понирология (от греч. "понирос" – злой, лукавый) - раздел богословия, изучающий происхождение и сущность зла.

Вначале обратим внимание на некоторую часть поставленной проблемы – на разграничение понятий "зло", "смерть", "несовершенство".

Согласно православному пониманию, несовершенство присуще всем тварным существам. Уже сам факт их созданности Богом "из ничего", их тварность придает им ограниченность, несовершенство. Даже ангелы в этом смысле несовершенны. Только благодать Божия, то есть нетварная Божественная энергия, поддерживает их в бытии; только по благодати тварные существа – ангелы и человеки – могут быть причастны совершенствам Творца, в том числе и бессмертию.

Но несовершенство не есть зло. Бог Сам есть Абсолютное Добро, и все, что Он творит, также есть добро. Об этом особенно подчеркивается в 1-й главе Книги Бытия: И увидел Бог все, что Он создал, и вот, хорошо весьма (по-славянски – вся добра зело) (Быт. 1, 31). Это одобрение относится не только в целом к законченному творению, но и к отдельным этапам его. В каждом из 6 творческих дней непременно говорится: И увидел Бог, что все это хорошо (Быт. 1, 8, 10, 12, 18, 21, 25). Более того! Хотя в сотворенном мире не было недостатков, для него была предусмотрена возможность дальнейшего совершенствования: человек получил заповедь не только хранить, но и возделывать рай (Быт. 2, 15).

Итак, несовершенство – это не зло. В созданном Богом мире, на любой степени совершенства, нет места злу. "В сущем (т.е. во всем существующем – авт.) нет ничего злого", – говорит преподобный Максим Исповедник. Согласно православному пониманию, зло возникло по причине злоупотребления свободой воли высшими тварными существами – ангелами, а потом и человеком. Пребывание этих существ в добре зависит от них самих: они могут подчиняться воле Божией и тогда оставаться и даже совершенствоваться в добре, но могут уклониться от послушания Богу, восстать против Него. Нарушение воли Божией – это грех. Грех и есть первопричина зла.

Таким образом, зло всегда связано не с природой, а с чьей-то личностью, ибо только личное существо – ангел или человек – имеет свободу воли. В природе же как таковой в принципе нет зла. Другими словами, зло всегда отвечает на вопрос "кто", а не "что". Те же неустройства в природе (например, стихийные бедствия) и в естестве человека (болезни), которые обычно называют "злом", есть лишь следствия первопричинного зла – греха. Эти следствия часто именуются общим названием – "тление и смерть".

Священное Писание совершенно однозначно свидетельствует, что в первозданном мире не было никакого беспорядка и разрушения: Бог смерти не сотворил (Прем. 1, 13). И только грехопадение человека, совершившееся по совету лукавого змия-сатаны, подвергло самого человека, а вместе с ним и весь видимый мир, действию смерти и тления: Завистью диавола смерть вошла в мир (Прем. 2, 24). Грех первозданного человека оказался катастрофой мирового масштаба, ибо он нарушил гармонию и порядок в мироздании.

Таким образом, православное вероучение четко разграничивает первопричину зла – грех и его последствия – тление и смерть, и столь же четко указывает, что источник зла – в области нравственной – это злая воля чьей-либо личности – падшего ангела-демона или человека.
протоиерей Сергий Антиминсов

[KAIROS]

ახალ ერთ ტერმინზე მინდა ვისაუბროთ:


იქნებ მერე ქართული შესაბამისიც მითხრათ

Целомудрие
Высшая форма нравственности: благоразумие, духовная и телесная чистота, непорочность. Это внутренняя чистота, цельность мировоззрения, мыслей и поступков, которая не обусловливается внешними факторами. Отождествление целомудрие с девственностью - сужение понятия.



Алексей Осипов, профессор Московской Духовной Академии и Семинарии: Прежде всего, целомудрие означает не только ту сторону жизни человека, которая относится к телу. Она относится к целостному составу человека. Отсюда и само слово "целомудрие". Святые отцы говорят об этой целостности как о том правильном устроении души и соответствующем состоянии тела, которые заповеданы Христом.

В отношении души, прежде всего, целомудрие означает не что иное, как чистоту. Чистоту мыслей, желаний, если хотите, чистоту души. Чистота тела - это более-менее всем понятно. Оказывается, что целомудренным может быть человек в браке, живущий с женою нормальной жизнью. А нецеломудренным может быть и человек, который не только не состоит в браке, но и не совершает никаких плотских грехов. Но, тем не менее, по своему внутреннему состоянию он - как говорят святые отцы - разжигается. То есть исполнен всяких дурных наклонностей, вожделений, и живет этими страстными мыслями, чувствами и так далее

Целомудрие - это великое дело и основа, лишь благодаря которой человек и может постепенно, через молитву, приобщаться Богу и в нем может осуществляться тот процесс, который мы называем процессом обожения - то есть когда тварная человеческая природа преображается, прививается к божественной природе.

В отношении нашего времени я скажу так. Христос вчера и сегодня и вовеки тот же. И целомудрие возможно. А вот уже степень достижения полноты целомудрия зависит, прежде всего, от каждого человека и, конечно, обусловлена окружающей средой. Недаром те, кто хотел достичь большего, уединялись, уходили в отдаленные монастыри. Потому что в мирской среде почти невозможно достичь полноты этого. Даже Иоанн Кронштадтский, который был великим праведником и чудотворцем, как мы знаем, не достиг бесстрастия. Это возможно, конечно, исключительно в условиях затвора и монастырского существования. Но зачем уж нам говорить о таких вершинах недостижимых? Важно другое: возможно это целомудрие, возможно. Именно в нашей среде, в нашей жизни. Но только при нашем искреннем желании.




Митрополит Сурожский Антоний:
Целомудрие - слово сложное. Целомудрие очень глубоко связано со смирением. Целомудрие - это состояние того, кто достиг такой духовной цельности, такой внутренней мудрости, которая не дает ему отклониться от Бога, отклониться от чистоты, отклониться от своего человеческого величия, то есть от служения Образу Божию в себе самом. И связано это со смирением в том отношении, что оба понятия очень близки. Смирение - это состояние человека, который в мире с Богом, со своей совестью, со своим ближним, со своей судьбой и даже с теми вещами, которые его окружают, как святой Исаак Сирин говорит об этом: никто не может молиться чистой молитвой, кто не примирился с Богом, с совестью, с ближним и с теми вещами, к которым он прикасается и какими орудует, потому что они - Божие творение и поэтому к ним тоже надо относиться благоговейно.

Если подумать о латинских корнях слова "смирение", то humlitos, которое именно переводится как смирение, происходит от латинского слова humos. A humos - это "плодородная земля". Святой Феофан Затворник говорит об этом в одном письме: "Подумай о земле. Она безмолвно лежит перед лицом неба. Она открыта и небу. и сиянию солнца, и дождю. Больше того, по ней ходят, ее топчут. Хуже того, на нее повергают помои, грязь. И она безмолвно перед лицом неба лежит, все принимая и из всего принося плод, обогащенный тем, что ему дается и небом и землей". И в этом отношении целомудрие и смирение идут рука об руку.

Из книги «Ступени»

[guest]

KAIROS

იქნებ მერე ქართული შესაბამისიც მითხრათ

Целомудрие

არა და რუსულად რა კარგად არის ახსნილი. ნეტავი ამ სტატიის ქართული ვარიანტი არ არსებობს? იქ წესით იქნება შესაბამისი ადექვატი...

Целомудрие очень глубоко связано со смирением.

смирениjе - სერბულად სიმშვიდეს ნიშნავს, საერო ენაში და იქნება ძველი სლავურის გავლენის გამო ეკლესიურ ტერმინოლოგიით სხვა რამეც იყოს

И в этом отношении целомудрие и смирение идут рука об руку.

ამან დამაბნია ცოტა: ზუსტად რას ნიშნავს ვერ გავიგე.

[KAIROS]

. ნეტავი ამ სტატიის ქართული ვარიანტი არ არსებობს? იქ წესით იქნება შესაბამისი ადექვატი...

არა, რას ამბობ მსგავსია არაფერია...
უნდა შევიმუშავოთ ეს ტერმინი, ახლა ნახეთ რა არის "სმირენიე" -თავმდაბლობა
(პ.ს. ბერძნული შესატყვისები ხომ არ იცის ვინმემ?)

смирением

Ни одно другое слово не понимается нецерковными людьми так неверно, как это. Под смирением часто имеют в виду забитость, унижение, чувство вины, неумение и нежелание отстоять, где это необходимо, достоинство человека и христианина. А значение глагола «смирить» обычно понимают как синоним слова «унизить». Но в духовной жизни христианина ни одна другая добродетель не значит так много и, одновременно, не дается так трудно, как эта.

Смирение – это трезвое видение самого себя. Человека, у которого нет смирения, действительно можно сравнить с пьяным. Как тот находится в эйфории, думая, что «море по колено», не видит себя со стороны и поэтому бывает не в состоянии правильно оценить многие трудные ситуации, так и отсутствие смирения приводит к духовной эйфории – человек абсолютно не видит себя со стороны и не может адекватно оценить ситуацию, в которой он находится по отношению к Богу, людям и самому себе. Разделить смирение на эти три категории можно лишь условно, теоретически, для удобства восприятия, но по сути – это одно качество.

Смирение по отношению к Богу – это видение своих грехов, надежда только на Божие милосердие, но не на собственные заслуги, любовь к Нему, соединенная с безропотным перенесением жизненных невзгод и трудностей.

По отношению к другим людям – отсутствие гнева и раздражения даже на тех, кто, казалось бы, вполне заслуживает этого. Эта искренняя незлобивость основана на том, что Господь любит человека, с которым произошло разногласие, так же, как и тебя.

Человек, обладающий смирением по отношению к самому себе, не смотрит за недостатками других, зато прекрасно видит собственные. Более того, в любом конфликте он видит только себя, и на любое обвинение или даже оскорбление в свой адрес такой человек готов произнести искреннее: «прости». Вся святоотеческая монашеская литература говорит о том, что без смирения не может быть совершено доброе дело, а многие святые говорили, что можно не иметь никакой другой добродетели, кроме смирения, и все равно оказаться рядом с Богом.

Безусловно, то, о чем сказано – это идеал, к которому должен стремиться каждый христианин, а не только монах, иначе жизнь в церкви, а значит - путь к Богу – окажется бесплодным. Не случайно корнем слова «смирение» является слово «мир». Наличие в сердце смирения действительно свидетельствуется глубоким и прочным душевным миром, любовью к Богу и людям, состраданием ко всем, духовной тишиной и радостью, умением слышать и понимать волю Божию, различные точки зрения и позицию других людей.





"Ибо всякий возвышающий сам себя унижен будет, а унижающий себя возвысится».
(Лук. 14:11)

"Так и вы, когда исполните всё повеленное вам, говорите: мы рабы ничего не стоящие, потому что сделали, что должны были сделать».
(Лук. 17:10)

"Говорящие или делающие что-либо без смирения подобны строящему храмину без цемента. Опытом, разумом обрести и познать смирение есть достояние весьма немногих. Словом о нем разглагольствующие подобны измеривающим бездну. Мы же, слепые, мало нечто о сем великом свете гадающие, говорим: смирение истинное ни слов смиренных не говорит, ни видов смиренных не принимает, не нудит себя смиренно о себе мудрствовать, и не поносит себя, смиряясь. Хотя все это начатки суть, проявления и разные виды смирения, но само оно есть благодать и дар свыше"
св. Григорий Синаит

"Любовь, милость и смирение отличаются одними только наименованиями, а силу и действия имеют одинаковые. Любовь и милость не могут быть без смирения, а смирение не может быть без милости и любви"

преп. Амвросий Оптинский

[guest]

Смирение – это трезвое видение самого себя.

ვახ, ეს სულ სხვა რამე ყოფილა საეკლესიო ტერმინოლოგიაში. ერთი რუსებს ვკითხო აბა საეროში რას ნიშნავს, ვგონებ ისევეა, როგორც სერბულად:

სმირი სე - ნიშნავს დაწყნარდი,დამშვიდდი. მაგრამ დარწმუნებული ვარ ერთი და იგივე სიტყვაა, უბრალოდ ჩვეულებრივ საუბარში სხვანაირად ინტერპრეტირებული. დაწყნარებაც ხომ მრისხანებისგან თავის დაღწევაა, ანუ დამდაბლება... ვიკითხავ აუცილებლად.

[KAIROS]

კი, ჰო, ეს თემა ითხოვს აქტიურობას, უნდა დავხვეწოთ, ამოვწიოთ ქართული საღვთისმეტყველო ტერმინოლოგია, ერთის მხრივ რუსულ/ბერძულ/ლათინურ კალკებს უნდა მოვერიდოთ და მეორეს მხრივ ისეთ ტერმინებსაც ვერიდოთ, რომელსაც თანამედროვე ადამიანი ვერც კი გამოთქვამს ...

[marine]

ისტორიაზე ამბობენ: "ის გვიჩვენებს, თუ როგორ ხელმძღვანელობს ღმერთი ხალხებს და ზნეობრივ გაკვეთილებს უტარებს სამყაროს".

[marine]

"ყველა სხვა ისტორიულ მოვლენათა შორის აბსოლუტური მხოლოდ აღდგომაა, რადგან მთელ ადამიანურ და კოსმიურ რეალობას მხოლოდ აღდგომა მოიცავს.
აღდგომა... აზრს სძენს ისტორიას" (პატრიარქი აგათონიკე I). "გამოცხადების თანახმად, ისტორიის აზრი სრულ გამოსყიდვაშია" (რ. გუარდინი).

[marine]

"მსოფლიოში არ არსებობს წმინდა სისხლის არც ერთი ერი. თუ ასეთი ხალხი სადმე არსებობს, მაშინ ის ტომის მდგომარეობას არ გასცილებია და არც უნდა ჰქონდეს პრეტენზია, რომ ერია".

/როლანდ თოფჩიშვილი/

[marine]

"ჩვენი ისტორია ჩვენი წინაპრების მიერ ჩვენთვის დანატოვარი ანდერძია. "თქვენც ასე მოიქეცითო", - ჩამოგვძახიან ზეციური საქართველოდან".