ძველი საბრძოლო იარაღი, ქართული და არაქართულიც... პარამეტრები

[თემო]

ხვალ დავდებ თამარ დღეს გავრბივარ მეჩქარება

[თემო]

http://kinozal.tv/details.php?id=36588
ოღონდ უნდა დარეგისტრირდე ამ საიტზე და მერე გადმოგაწერინებს
მაგარი ფილმია

[tamara]

მადლობა
ხვალ გადმოვწერ და ვნახავ

აი შენ კიდევ

ნაგინატა


- Нагина́та (なぎなた, 長刀 или 薙刀) —

იაპონური ცივი იარაღი - გრძელი მახვილით სახელური 2 მეტრამდეა, ხოლო მახვილი 30 სმ.

ალებარდის ანალოგია, ოღონდ უფრო მსუბუქი. პირველი ცნობები ნაგინატას შესახებ გვაქვს მე-7 საუკუნიდან. იაპონიაში არსებობდა 425 სკოლა, სადაც ასწავლიდნენ ამ იარაღის ხმარებას - ნაგინატაძცუ.
მას ბერ-მეომრები და მოხეტიალე სოხეიც იყენებდნენ. მშვიდობიანობისას ნაგინატას ქალებიც კი იყენებდნენ საკუთარი სახლის დასაცავად. ეფექტურია როგორც მწყობრში თავდაცვისას ასევე გაშლილი შეტევისას... გამოიყენება ქვეითი და ცხენოსანი, მსუბუქი დანაყოფების წინააღმდეგ

* * *
დაისიო -



დაისიო თავის დასადებზე, ედოს პერიოდი.

Дайсё (яп. 大小, букв. «большой-малый»)
დაისიო - სიტყვასიტყვით იაპონურად ნიშნავს - "დიდი-პატარას".

დაისიო ეს არის სამურაის წყვილი ხმლები, რომელიც შედგება ორი ხმლისაგან
- მოკლე ხმალი - სიოტო (33-70 სმ) და გრძელი ხმლისაგან დაიტო
(მეტი 66 სმ-ზე - - 95-120 სმ ). ხმლის სახელურის სიგრძე იყო 3,5
მუშტისხელა, მოკლე ხმლის კი 1,5. დაშნას სისქე იყო 3 სმ, და გალესილი იყო ბრიტვასავით, იწონიდა დაიტო 4 კგ და ამიტომ მას ორივე ხელით იქნევდნენ (ორხელა ხმალი). სახელურზე შემოხვეული იყო ტყავი, რათა ხმალს ხელში არ ესრიალა.

მე-14 საუკუნემდე დაიტო და სიოტოს ანალოგი იყო კატანა და ტატი.


მთავარი იარაღი დაიტო იყო, ხოლო სიოტო
დამხმარე იყო, რომელსაც უფრო ახლო ბრძოლებში და
ხარაკირისათვის გამოიყენებოდა. ორი იარაღის ტარების ტრადიცია სამურაებში მე-16 საუკუნიდან დამკვიდრდა.
დაისიო გამოიყენებოდა მხოლოდ სამურაების მიერ. ეს მხოლოდ მათი და მათი გვარის პრივილეგია იყო და სამურაის კოსტიუმის შემადგენელი ნაწილი იყო. სამურაები განსაკუთრებული პატივისცემით ეპყრობოდნენ საგვარეულო ხმალს. ძილის დროსა კი არ იშორებდნენ გვერდიდან.
სხვა კლასის წარმომადგენლებს შეეძლოთ ეტარებინათ ცალ ცალკე სიოტო ან დაიტო, მაგრამ არა წყვილად, როგორც ამას სამურაები აკეთებდნენ.
შენობაში შესვლისას ეტიკეტი ითხოვდა გრძელი ხმლის
კარებთან დატოვებას, ხოლო მოკლე ხმალს სამურაი არასოდეს იშორებდა - იგი მისი პირადი იარაღი იყო. (ქართველების ხანჯლის ანალოგიურად)
როგორც უკვე ვთქვით, მე-14 საუკუნემდე დაიტო და სიოტოს ანალოგი იყო კატანა და ტატი.
- კატანა თამაშობდა სიოტოს როლს.

მე-14-15 საუკუნეებში იაპონიაში დამკვიდრდა ხმლების ტარების ზურგზე ტრადიცია - ოღონდს
მახვილით ზევით - და საჭიროებისას ხმლის ამოღება ხდებოდა ქვევიდან
ორივე ხელით. ამ დროს უკვე გრძელ ხმალს ეწოდებოდა კატანა
(დაიტოს ანალოგი), ხოლო მოკლე ხმალს ვაკიძასი (სიოტოს ანალოგი).
ამგვარად დაიტო და სიოტო არის ხმლების კლასის სახელები და არა
კონკრეტული ხმლისა. ანუ სიტყვა "დაიტო" იაპონურად გრძელ ხმალს
ნიშნავს და სიოტო მოკლეს.

[bekas]

მუშტისხელა, მოკლე ხმლის კი 1,5. დაშნას სისქე იყო 3 სმ, და გალესილი იყო ბრიტვასავით, იწონიდა დაიტო 4 კგ და ამიტომ მას ორივე ხელით იქნევდნენ (ორხელა ხმალი). სახელურზე შემოხვეული იყო ტყავი, რათა ხმალს ხელში არ ესრიალა.

რასაც შენ გულისხმობ(ალბათ) ეგ არის ალბათ ის ხმალი რომელსაც ტოსირო მიფუნეს გმირი დაათრევდა ზურგზე მოკიდებულს "შვიდ სამურაიში". მაგას ქვია "ნო-ტატი" (საველე ტატი), ანდა უბრალოდ "ნო-ტო" (საველე ხმალი). ისინი გამოიყენებოდნენ მხოლოდ ველად დიდი ბრძოლების დროს ცხენოსნების წინააღმდეგ. თორემ ჩვეულებრივი ტატი დიდად არ განსხვავდებოდა ზომა-წონით კატანასაგან. უბრალოდ კატანა ნაკლებად მოღუნულია. ტარების წესიც სხვადასხვაა. ტატი მაგრდება ქამარზე სპეციალური თასმებით. ალესილი პირით ქვემოთ, ისე როგორც ევროპული ხმალი. კატანას კი უბრალოდ ირჭობენ ქამარში ალესილი პირით ზემოთ. დაახლოებით ისე როგორც შაშკას.
ყველაზე საინტერესო ის არის რომ თვითონ იაპონიაში ხმლების კლასიფიკაციის თავიანთი სისტემა აქვთ, რომელიც განსხვავდება ევროპულისაგან. იაპონელები ხმლებს ყოფენ "ასაკის" მ იხედვით. მაგალითად:
კო-ტო "ძველი ხმალი" ყველაფერი რაც იყო 1596 წლამდე.
სან-ტო "ახალი ხმალი" 1596-1790
სინ-სინტო "ახალი-ახალი" 1790-1876
გენდაიტო "1876-დან დღემდე
ამას გარდა თვითოეული პერიოდი იყოფა ქვეპერიოდებად. და მიდიი
მოკლედ ევროპელის გონებისათვის არაა ეგ კლასიფიკაცია

[თემო]

კადრები ზემოთ აღნიშნული ფილმიდან სადაც ნათლად ჩანს საბრძოლო ტექნიკა და უძველესი იარაღები
ვერ ავტვირთე

[თემო]

[tamara]

ეს რა არის თემო?

[თემო]

ეს არის "მფრინავი ისრები, ნემსები", აი იმ ფილმიდან კადრები ამოვჭერი და იმათ ვდებ მაგრამ ასატვირთი საიტი ნელა მუშაობას, აი ამ იარაღებს აქვთ სათითურები და ძალიან საშიში იარაღებად ითვლებიან ცოტა ხანში დავდებ სურათს სადაც ამ იარაღით ხდება დარტყმა

[თემო]

ნაგინატა? ეს იარაღი ასად მინახავს ძალიან საინტერესო აგებულება აქვს და ლამაზია

[თემო]

[თემო]

[თემო]

ეს ე.წ. "ბორბლები"

[tamara]

სეტტო -
Сэтто (яп. 節刀, сэтто —ეს არის განსაკუთრებული, ლეგენდარული იაპონური ხმალი, რომელსაც იაპონელი იმპერატორი უბოძებდა ხოლმე არმიის მხედართმთავარს მისი მხედართმთავრობის საპატიო ნიშნად.
ლაშქრობის დამთავრების შემდეგ ხმალი უბრუნდებოდა იმპერატორს.
სეტტო იყო ერთადერთხელ დამზადებული ხმალი ისტორიაში...
ანუ ამ ხმალს რიტუალური დანიშნულება ჰქონდა.
სიტყვა სეტტო შედგება ორი ნაწილისაგან - სეცუ(დროებითი, დრო) და ტო-(ხმალი)
Слово сэтто состоит из двух слов: сэцу (яп. 節, здесь «время, временный») и то: (яп. 刀, «меч»). ამ შემთხვევაში სიტყვა გამოდის დროებითი რწმუნება რაც ნიშნავს სამეფო ხმლის დროებით სხვის ხელში გადასვლას. ამ ხმლის მფლობელი ანსახიერებდა იმპერატორის ნებას და აძლევდა მის მფლობელს უფლებას თავისი ნებასურვილით შეეგროვებინა ჯარი და პროვიზია ლაშქრობისათვის, ესარგებლა უზენაესი ხელისუფლებით და უფლებით დაესაჯა ქვეშემდრომები და მტრები ანუ ამ ხმლის მფლობელს ეძლეოდა თითქმის სამეფო უფლებები ომის პერიოდში.
სიტყვა სეტტოსგან წარმოიშვა სიტყვა ძისეცუ.
ძისეცუ ნიშნავს ძი-მიჭირავს, სეცუ-სეტო ანუ სეტოს მფლობელი.
слово дзисэцу (яп. 持節): дзи (持) означает «держать», «обладать», а сэцу (節) употреблено здесь вместо сэтто (節刀).
ანუ ძისეცუ არის სეტტოს მფლობელი ანუ მხედართმთავარი, რომელმაც უკვე მიიღო იმპერატორისაგან განსაკუთრებული ხმალი და უფლებები და ახლა ასრულებს იმპერატორის ნებას. ხშირად სიტყვა ძისეცუ სახელდებოდა ამა თუ იმ სამხედრო პირის წოდებაში.
Слово дзисэцу иногда включалось в титул полководца, например: дзисэцу тайсёгун («главнокомандующий, получивший меч сэтто»), сэй хаято дзисэцу тайсёгун («главнокомандующий в походе против хаято, получивший меч сэтто»), сэйи дзисэцу тайси («глава посольства по усмирению варваров, получивший меч сэтто»).

დაიტოკეი - ეწოდება ხმალი სეტტოს შემავალი სამეფო რეგალიების ერთობლიობას, რომელიც გადაეცემოდა იაპონიაში იმპერატორიდან იმპერატორს. იგი ითვლებოდა სამეფო საგანძურად და მას განსაკუთრებულ კიდობანში- კარაბიცაში карабицу (яп. 唐櫃, «китайский ящик») ინახავდნენ, როგორც მეფის და სახელმწიფოს საკუთრება. იგი ინახებოდა სამეფო სასახლე გიოდენში, მერე გადაიტანეს ნაისიდოკოროში.
იაპონელების გადმოცემით ("იაპონური ისტორიული ენციკლოპედის მიხედვით"), ხმალ სეტტოს უწოდებდნენ ჯადოსნურ ხმალს (яп. 靈剣, рэйкэн), ანუ მას ჰქონდა სიმბოლური დატვირთვა და არ გამოიყენებოდა ბრძოლის დროს. მას ჰქონდა კიდევ სამი სახელწოდება - სანკო სენტოკენი, სიოგუნკენი და ჰატეკიკენი.
санко сэнтокэн (яп. 三公戦闘剣) — «боевой меч сановника» («боевой» не в том смысле, что он использовался сановником в бою, а в том смысле, что во время боевых действий он находился при сановнике);
сёгункэн (яп. 将軍剣) — «меч полководца» и
хатэкикэн (яп. 破敵剣) — «меч, разящий врагов».

სეტტოს დაშნაზე გამოსახული იყო ჩინური წარმოშობის სიმბოლური ნიშნები
მარცხნივ გამოსახული იყო სამი ხელისუფალი და ხუთი მეფე (ფუსი, შენნუნი, ჰუანდი, შაოჰაო, ჩჟუანსიუი, დიკუ, იაო, შუნი).
ექვსი ვარსვლავი სამხრეთ დათვის თანავარსვლავედისა, და ცისფერი დრაკონი. ასევე თალისმანი სივანმუ, რომელიც გიცავს სასიკვდილო იარაღისაგან.
მარჯვენა მხარეს გამოსახული იყო ჩრდილოეთ პოლუსის ხუთი ვარსვლავი და ჩრდილოეთ დათვის თანავარსკვლავედის შვიდი ვარსვლავი, თეთრი ვეფხვი და თალისმანი ლაო-ცზი, რომელიც ანადგურებს მტრებს.

სეტტოზე
ძველ წყაროებში მითითებულია, რომ სეტტო პირველად მიართვეს იაპონიის იმპერატორ ძინგუს (201-269 წწ) კორეის სათავადომ - კუდარამ. მეორე ვერსიით, სეტტო პორველად გაჩნდა იმპერატორ მომმუს დროს (697-707 წწ), რომელიც იყო თაყვანისმცემელი ყველაფერ ჩინურისა და თითქოს მან შემოიღო იაპონიაში ეს წესი პირველად..
სწორედ ჩინეთში იყო ასეთ ტრადიცია, ასეთი წესი - ომიანობისას სამეფო უფლებებს გადასცემდნენ ხოლმე არმიის მხედარმთავარს.
в Китае полководцу в знак его полномочий вручалась цзеюэ (кит. 節鉞) — «секира-удостоверение». В уложении «Тайхорё» (701 г.) написано: «Когда тайсёгун выступает в поход, ему жалуют сэтто». В толкованиях к «Тайхорё» говорится: «Что касается удостоверений посла, то раньше для этого использовали волосатый коровий хвост, но теперь это заменено мечом, который поэтому и называют сэтто — мечом-удостоверением; название удостоверения изменилось, но смысл его остался прежним».

პირველი ასეთი ხმალი მიართვეს იმპერატორ გემმიოს (708-714).
ისტორიამ შემოინახა იმ მხედარმთავრების სახელები, რომელთაც ჰქონდაათ დიდი პატივი ეტარებინათ ეს ხმალი:
პირველად ეს ხმალი - სეტტო დროებით მფლობელობაში უბოძეს ფუძივარა კოსემაროს და მის თანამდებობას ერქვა -" მუცუ-ტინტო-სიოგუნი", რაც ნიშნავს "მთავარსარდალი მუცუ- აღმოსავლეთის დამმორჩილებელი" და უბოძეს ასევე საეკი ივაუს - თანამდებობაზე "სეი-ეტოგი-ედძო-სიოგუნი", - რაც ნიშნავს - მთავარსარდალი - "ეტიგოში ბარბაროსების დამსჯელი".
შემდეგ, ჩვ წ-აღის 720 წელს ხმალი უბოძეს ოტომო ტაბიტოს - რომელმაც მიიღო წოდება -
"სეი-ჰაიატო-ძისეცუ-ტაისიოგუნი" - "მთავარსარდალი სეტოსი-ჰაიატოს დამპყრობელი"
ასეთი ცნობები შეგვინახა იაპონიის ისტორიამ.
როგორც გადმოგვცემს სხვა წყაროები ეს თანამდებობები გადაეცემოდა ხოლმე სხვადასხვა სამხედრო პირს - 940 წლამდე, როცა ბოლოს იმპერატორმა იგი უბოძა ფუძივარა ტადაბუმის ამბოხების ჩასაქრობად ტენკეიში.
ომპერატორ მურაკაბის დროს იყო რამდენიმე ხანძარი, რომლის დროს ხმალი დაზიანდა და იგი რამდენიმეჯერ აღადგინეს. თუმაც მისი გადაცემის ტრადიცია ერთი პერიოდი შეჩერდა და მთავარსარდალ იმპერატორი უბოძებდა ხოლმე არა ხმალს, არამედ ეკირეის - დესპანის სამეფო ზანზალაკებს - экирэй (яп. 役鈴).
სიოგუნების მიერ ხელისუფლების ხელში ჩაგდების შემდეგ ეს ტრადიცია მოიშალა და აღარ ნიშნავდნენ მთავარსარდლებს.
1227 წლიდან იმპერატორ გო ხორიკავას დროს დაიტოკეი დაიკარგა. 1228 წელს იპოვეს დამწვარი ყუთი რომელშიც იდო ორი ხმალი და დმწვარი რკინა და სპილენძის ნაწილები - ჩატარდა თათბირი, რომლის დროს გადაწყვიტეს დაემზადებინათ ორი ყუთი - ერთი სეტტოსთვის და მეორე დანარჩენი საგანძურისათვის, და ეს რეგალიები იმპერატორს თან უნდა ეტარებინა ლაშქრობებში, მაგრამ 1331-1335 არეულ წლებში ეს სამეფო განძი კვლავ დაიკარგა.
როცა 1352 წელს ტახტზე ავიდა იმპერატორი გოკოგონი, წყაროებში მითითებული იყო, რომ მას გადასცეს დაიტოკეი.
ცნობილია სევე, რომ 1863 წელს იმპერატორმა კომეიმ (1847-1867 წწ) გადასცა რაღაც ხმალი სიოგუნ ტოკუგავა იემოტის და მერე მის მემკვიდრეს ხიტოცუბასი კეიკის, რათა მათ განედევნათ ევროპელები მათი ქვეყნიდან. უცნობია რა ხმალი იყო ეს - რომელიც ფაქტიურად სეტტოს როლს ასრულებდა.
ცნობილია სევე, რომ იმპერატორმა პრინცებს - აკიხიტოს და ტარუხიტოს გადასცა სეტტო, რათა მათ ესარდლათ სამხედრო მოქმედებები სიოგუნ კეიკის წინააღმდეგ.
თუმცა ეს სეტოები იყო ჩვეულებრივი ხმლები და არა ნამდვილი სეტო.
ისტორიიდან ცნობილია ასევე, რომ ზოგჯერ სეტტოს აძლევდნენ ელჩს მიმავალს ჩინეთში განსაკუთრებული დავალებით - მაგალითად 701 წელს იმპერატორმა მომმუმ გადასცა სეტტო ავადუ მაბიტოს - უბოძა რა მას წოდება კენტო-სისსეცუსი - რაც ნიშნავს - "ელჩი ჩინეთში, სეტტოს მფლობელი".


-----------------------------------------------------------------
სირასაია
Сирасая (яп. 白鞘, сира — белый, сая — ножны) —


ეს არის ხმლის უბრალო ქარქაში - მოხატვის გარეშე.
ჯერ გამოიყენებოდა ხმლის შესანახად, და კეთდებოდა ხისგან - მაგნოლიისგან და არ იფარებოდა ლაქით და არ ირთვებოდა ორნამენტით.
მასში ინახავდნენ კატანას ღამით რადგან ხის ქარქაში იცავდა ხმალს ჟანგისაგან და არ ტოვებდა ნესტს ქარქაშის შიგნით.
მაგნოლია მოსახეხებელია იმით, რომ ეს ხე შეიცავს ცოტა მჟავეებს და არ გამოყოფს ისეთ ნაერთებს, რაც ხმლის დაჟანგვას იწვევს. ეს ხე 10 წლეს და მეტსაც უძლებდა და კარგად ინახავდა ხმალს.
მე-19 საუკუნიდან სირასაიას რთავდნენ და ზედ აწერდნენ ინფორმაციას ხმლის შესახებ.


საია -
ასევე ქარქაშია - Сая (яп. 鞘) — ოღონდ მოხატული და დაფარული ლაქით. ასევე მორთული ოქროს ფირფიტებით.

კოსირაე
Косираэ (яп. 拵え) სიტყვა — ნიშნავს იაპონურად მოხატვას
მაგრამ ზოგჯერ იხმარებოდა იაპონური ხმლის მონტაჟის აღსანიშნავად.

ედოს ეპოქის კოსირა.

[თემო]

როგორც ზემოთ პოსტში ავღნიშნე, ყველაზე გასაიდუმლოებული და საშიში იარაღი იყო ე.წ. "გილიოტინა", ჩინელმა მეცნიერებმა აღადგინეს "ნინძების" და სამურაების პერიოდის გილიოტინის მაკეტი, რომლის მიხედვითაც დაამზადეს რკინის "გილიოტინა". ამ იარაღს ნინძები შორი მანძილიდან ისროდნენ როგორც ლასო-ს და შორეულ მანძილიდანვე გადააცმევდნენ თავზე მოწინააღმდეგეს ამ გილიოტინას როგორც ქუდს, რომელსაც გრძელი ჯაჯჭვი ჰქონდა, რომლის გამოქაჩვის შედეგად გილიოტინაში დამონტაჟებული დანის პირები წრეს შეკრავდნენ, რაც თავის მოკვეთას იწვევდა მომენტალურად.
აი ეს "გილიოტინაც"

[tamara]

ნინძების იარაღი იყო
სინობი - გატანა

Меч ниндзя (синоби-гатана; ниндзя-то)

ანუ ის კატანას ანალოგია,
განსხვავება იმაშია, რომ ხმლის სახელური (ცუკა) იყო მეტალისგან, არ იყო მორთული, ხმლის ქარქაში, რომელიც ხისგან იყო, იღებებოდა შავი ლაქით, ყოველგვარი ორნამენტის და მორთულობის გარეშე. ეს იმიტომ, რომ ნინძა შეუმჩნველი ყოფილიყო ღამე... ხშირად ქარქაშიც გამოიყენებოდა როგორც იარაღი და მას გარშემო მეტალის რგოლს უკეთებდნენ სიმტკიცისათვის. ბოლოში მოსახსნელი ბოლო უკეთდებოდა - კოძირი, რომელსაც მოხსნის მერე ქარქაშით შეეძლოთ ჩაბერვით ესროლათ შხამიანი ნემსები. ან ამავე ქარქაშს იყენებდნენ წყალქვეშ ყოფნისას ჰაერის ჩასუნთქვისათვის...
ქარქაში ხმალზე გრძელი იყო- რაც საშუალებს ქმნიდა ქარქაშის ბოლოში ჩაედოთ სადუმლო საბუთები, ან შხამიანი ფხვნილი, ან წვრილი საომარი ნემსები...
ქარქაშზე მაგრდებოდა წვრილი თოკი - საგეო. ამ თოკსაც კი იყენებდნენ სხვადასხვა დროს საომრად - მახეს დასაგებად, და სხვ
არსებობს ბრძოლის სახეობა - რომელსაც "საგეოს შვიდი ხელოვნება - საგეო სიტი ძიუცუ" ეწოდება...
საინტერესო ისაა, რომ იაპონური ხმლების სახელურისათვის ხმარობდნენ ზვიგენის ტყავს...
მას ზევიდან ლაქს უსვამდნენ...ხოლო ზემოდან კიდევ ირმის ტყავს აკრავდნენ,
რომელსაც ჰქონია თვისება- მასზე წყლის მოხვედრისას იკუმშება და მჭიდროდ ეკვრის სახელურს.
ნინძების ხმალი შედარებით მოკლე იყო კატანაზე.
ხელი რომ არ შეშლოდათ დაზვერვითი ოპერაციებისას...
მახვილსი სიგრძე იყო - 42,5 - 54,5 სმ, სმაგიეროდ, მახვილი იყო უფრო განიერი, ვიდრე კატანასი.
არსებობს მცდარი მოსაზრება, რომ ნინძების ხმალი სწორია განსხვავებით კატანასგან -
ეს შეიძლება ამერიკულ ფილმებშიც შეამჩნიოთ... - რაც არასწორია,
ის ოდნავ მოხრილია, და თუ ვინმე გთავაზობთო სინობი -გატანას სწორი მახვილით,
იცოდეთ, რომ ის ყალბიაო...

კატანასგან განსხვავებით მას არ ჰქონდა არანაირი ორნამენტებიც მახვილზე.
ჩვეულებივ კატანაზე არის ზიგზაგისებრი ორნამენტი, რომელიც სისხლის ჩამოღვრისათვის
ჰქონდა მნიშვნელობა. ნინძების ხმალს ეს არ აქვს, ვინაიდანაღმოჩნდა,
რომ ასეთ ორნამენტიანი ხმლები მოქნევისას გამოსცემენ სტვენით ხმას,
რაც ნინძისათვის შეიძლება დამღუპველი იყოს ღამით...


http://www.ninpo.org.ua/ninjutsu/museums/iga.html
http://bladeist.ru/page-al-alias1574.html

[თემო]

ნინძების იარაღი იყო
სინობი - გატანა

სინობი ჩემი აზრით იგივე შინობია, ხოლო შინობი ეწოდებოდათ ზებუნებრივი ძალის მქონე ადამიანებს, რომლებისაც მკვდარ სულებსაც ეძახდნენ, მე მაქვს ფილმი "შინობი" სადაც აღწერილია ორ სკოლას შორის ათეული წლების მანძილზე არსებული ზავის იმპერატორის ბრძანებით დარღვევის შესახებ და ამ ორი სკოლის წევრების ერთმანეთთან ბრძოლა-"ბრძოლა " ეს არ არის ის სიტყვა რაც თანამედროვე გაგებით შეიძლება გავიგოთ, ისინი მართლაც არ განეკუთვნებოდნენ ჩვეულებრივ მოკვდავთა რიცხვს ისინი დაბადებიდანვე ზებუნებრივ (რა თქმა უნდა ბნელ ძალებთან) კავშირში შედიოდნენ და იძენდნენ ისეთ თვისებებს, რომლების წარმოდგენაც კი ძნელია.

[tamara]

ბრძოლა " ეს არ არის ის სიტყვა რაც თანამედროვე გაგებით შეიძლება გავიგოთ, ისინი მართლაც არ განეკუთვნებოდნენ ჩვეულებრივ მოკვდავთა რიცხვს ისინი დაბადებიდანვე ზებუნებრივ (რათქმაინდა ბნელ ძალებთან) კავშირში შედიოდნენ და იზენდნენ ისეთ თვისებებს, რომლების წარმოდგენაც კი ძნელია.

კი ამაზე მეც ბევრი მიფიქრია -
ადამიანის პარანორმალურ შესაძლებლობებზე -
ბევრი მაქვს წაკიტხული ლევიტაციის უნარზე,
და ბევრ სხვა რამეზე.
რა საკვირველია ბოროტი ძალები მართავენ მათ,
თუმცა კი ადამიანის შესაძლებლობებიც ბოლომდე შეუსწავლელია.

[zura.bi]

კოლხი

ეს ქართული ხმალი და ფარი ახალი გაკეთებულია თუ ძველებური?

3 წლის წინანდელია - ე. ი. ახალი
ავტორსაც ვიცნობ

[zura.bi]

[marine]

"XVII-XVIII საუკუნეებიდან მოყოლებული კაჟიანი თოფი საქართველოშიც მზადდებოდა"

/საქართველოს ისტორიის პალიტრა, "ქართველი ხალხის ეთნიკური ისტორია", გვ. 410/