 მონოზონნი(სამონაზვნო წესით ცხოვრება), რაოდენ დიდი ყოფილა მონაზვნობის პატივი... |
სტუმარს სალამი ( შესვლა | დარეგისტრირება )
  |
| ana-xatia |
 Oct 10 2006, 01:11 PM
პოსტი
#41
|
 Member  ჯგუფი: Members პოსტები: 377 რეგისტრ.: 8-October 06 წევრი № 261  |
ჩემი მოძღვარი ამბობდა რომ ათონზე ყოფნისას რამოდენიმე მღვდელმსახურთან საუბარში ვკითხე რომ აი ცხონება ყველგან შეიძლება ერშიც და ბერშიც, მაგრამ თქვენი აზრი მაინტერესებსო.
და ძლივს, ძლივს, მაგრამ ბოლოს მაინც ამოთქვეს რომ მონაზვნობა აუცილებელია ცხონებისთვისო. როცა გაზრდი შვილებს, დააყენებ გზაზე, როცა გექნება რაიმე დასათმობი ამ ქვეყანაში, მაშინ უნდა წახვიდე მონასტერში, ყველას გზა იქ უნდა მიდიოდესო (ზუსტად სიტყვები ვერ გადმოვეცი, მაგრამ შინაარსი ვეცადე ზუსტად გადმომეცა, როგორც გავიგე) ასევე ჩემი მოძღვრის სიტყვებით: შეიძლება უდაბნოში იყო და ყირაზე გადადიოდე და შეიძლება ქორწილში იყო და კრძალვით იყოო. ვისაც რა გზა გვეძლევა ის უნდა მივიღოთ  |
   |
 
|
| მარიამი |
Oct 10 2006, 01:19 PM
პოსტი
#42
|
 + + + ჯგუფი: Senators პოსტები: 12,615 რეგისტრ.: 23-July 06 მდებარ.: თბილისი წევრი № 6 |
QUOTE ძლივს, ძლივს, მაგრამ ბოლოს მაინც ამოთქვეს რომ მონაზვნობა აუცილებელია ცხონებისთვისო ვითომ?  -------------------- ნუ მივატოვებთ ერთმანეთს, როცა ერთმანეთს ვჭირდებით...
|
|
|
|
| ana-xatia |
Oct 10 2006, 01:31 PM
პოსტი
#43
|
|
Member ჯგუფი: Members პოსტები: 377 რეგისტრ.: 8-October 06 წევრი № 261 |
მარიამი
ციტატა ვითომ? მეც გამიკვირდა. მაგრამ ესიცი როგორ თქვესო? თითქოს ამის თქმაც არ უნდოდათო. შეიძლება ცოტა უხეში ნათქვამი გამომდის და ვერ გადმოვცემ, მაგრამ სიტყვა "აუცილებელიაო" , ნამდვილად მახსოვს. |
|
|
|
| მარიამი |
Oct 10 2006, 01:33 PM
პოსტი
#44
|
|
+ + + ჯგუფი: Senators პოსტები: 12,615 რეგისტრ.: 23-July 06 მდებარ.: თბილისი წევრი № 6 |
QUOTE შეიძლება ცოტა უხეში ნათქვამი გამომდის და ვერ გადმოვცემ, მაგრამ სიტყვა "აუცილებელიაო" , ნამდვილად მახსოვს. შეიძლება რამე სხვაც დააყოლეს, თორემ ამ ფორმით ნათქვამი ეგ წინადადება აშკარად არაა სწორი მაშინ გამოდის, რომ ეჭვი უნდა შევიპაროთ ყველა იმ წმინდანის ცხონებაში, რომელიც მონაზონი არ ყოფილა  ვთქვათ, წმ. ალექსი ღვთისკაცი, ვინც პირველად გამახსენდა...-------------------- ნუ მივატოვებთ ერთმანეთს, როცა ერთმანეთს ვჭირდებით...
|
|
|
|
| ana-xatia |
Oct 10 2006, 01:42 PM
პოსტი
#45
|
|
Member ჯგუფი: Members პოსტები: 377 რეგისტრ.: 8-October 06 წევრი № 261 |
მარიამი
ალბათ შემეშალა, როგორც კი ვნახავ მოძღვარს, აუცილებლად ვკითხავ. |
|
|
|
| მარიამი |
Oct 10 2006, 01:47 PM
პოსტი
#46
|
|
+ + + ჯგუფი: Senators პოსტები: 12,615 რეგისტრ.: 23-July 06 მდებარ.: თბილისი წევრი № 6 |
QUOTE(ana-xatia @ Oct 10 2006, 01:42 PM)  მარიამი ალბათ შემეშალა, როგორც კი ვნახავ მოძღვარს, აუცილებლად ვკითხავ. ჰო კითხე აბა... რამეს კიდევ იტყოდნენ დამატებით... -------------------- ნუ მივატოვებთ ერთმანეთს, როცა ერთმანეთს ვჭირდებით...
|
|
|
|
| G_I_O_R_G_I_ |
Oct 10 2006, 05:07 PM
პოსტი
#47
|
|
Advanced Member ჯგუფი: Members პოსტები: 1,857 რეგისტრ.: 31-July 06 წევრი № 27 |
საკითხის ასე დაყენება ადამიანი მონაზვნობაში ცხონდება თუ ერში,ცოტა არასწორედ მიმაჩნია.ადამიანი ყველგან ცხონდება ერშიც და ბერშიც თუ იგი თავისი ცხოვრებით სათნო ეყოფა უფალს.უბრალოდ მონაზვნური ცხოვრება ნიშნავს უფრო მძიმე ჯვრის ტვირთვას.ყველამ თავისი შესაძლებლობების ჯვარი უნდა იტვირთოს.უფალი ხომ ამბობს ბერობაზე "არიან საჭურისნი რომელთაც თავი თავისი ნებით დაისაჭურისეს და იქვე ამბობს ვისაც შეუძლია დატევნა დაიტიოს
|
|
|
|
| ალექსანდრე |
Oct 10 2006, 05:43 PM
პოსტი
#48
|
 Advanced Member ჯგუფი: Moderator პოსტები: 6,232 რეგისტრ.: 24-July 06 მდებარ.: თბილისი წევრი № 7 |
shota1
ციტატა მე ვფიქრობ გარკვეული ასაკის შემდეგ, როცა უკვე ერში პროფესიული თვალსაზრისით ნაკლებად სასარგებლო გავხდები მონასტერს მივაშურო, შემდეგ, შემდეგ უფრო ასკეტურ მონასტერს, შემდეგ განდეგილობას და ა.შ. ვერ დავეთანხმები შენს აზრს, არასწორად მიმაჩნია იმის ფიქრი რომ მონასტერში წავიდე მაშინ როდესაც ერში აღარაფერი შემეძლება და აღარავის დავჭირდები. ბერ მონაზვნები აღთქმას დებენ უპოვარობისა, მაშინ გამოდის მე ჩემი საკუთარი ნებით კი არ ვტოვებ ყოველივე ამყვეყნიურს, არამედ იზულების გამო, სხვა გზა აღარ დამრჩება და აბა მეტი რაღა უნდა ვქნა. მაგრამ იქნება კი ეს ჩემი მოწოდება? გულწრფელი იქნება ჩემი სიყვარული რომ უფლისათვის ყოველივე დავუტევო? მე ხომ ამ შემთხვევაში არა მოწოდების გამო, არამედ იზულების გამო გადავდგამ ამ ნაბიჯს. ბოდის ვიხდი ცოტა აბდაუბდად ვიბჟუტურე  -------------------- ჩვენისა ცხორებისათვის ჯვარცმული იესუ, ჩვეულებისაებრ ტკბილად გეტყოდა, ნუ მტირ მე, დედაო საყვარელო, გარნა შენ გოდებით ხმობდი, მეცა შენთანა მოვკუდები, ძეო ჩემო საყვარელო. ვითარცა ლეღვსა მას უნაყოფოსა, ნუ მომკვეთ მე მაცხოვარ ცოდვილსა ამას, არამედ მერმეცა მრვალ-ჟამ შენდობაი მომმადლე და მორწყე სული ჩემი, ცრემლითა სინანულისათა, რათა ნაყოფი მოგართვა შენ მოწყალებისა |
|
|
|
| მარიამი |
Oct 10 2006, 06:11 PM
პოსტი
#49
|
|
+ + + ჯგუფი: Senators პოსტები: 12,615 რეგისტრ.: 23-July 06 მდებარ.: თბილისი წევრი № 6 |
QUOTE(ალექსანდრე @ Oct 10 2006, 05:43 PM) shota1 ვერ დავეთანხმები შენს აზრს, არასწორად მიმაჩნია იმის ფიქრი რომ მონასტერში წავიდე მაშინ როდესაც ერში აღარაფერი შემეძლება და აღარავის დავჭირდები. ბერ მონაზვნები აღთქმას დებენ უპოვარობისა, მაშინ გამოდის მე ჩემი საკუთარი ნებით კი არ ვტოვებ ყოველივე ამყვეყნიურს, არამედ იზულების გამო, სხვა გზა აღარ დამრჩება და აბა მეტი რაღა უნდა ვქნა. მაგრამ იქნება კი ეს ჩემი მოწოდება? გულწრფელი იქნება ჩემი სიყვარული რომ უფლისათვის ყოველივე დავუტევო? მე ხომ ამ შემთხვევაში არა მოწოდების გამო, არამედ იზულების გამო გადავდგამ ამ ნაბიჯს. ბოდის ვიხდი ცოტა აბდაუბდად ვიბჟუტურე გასაგებად "იბჟუტურე" და გეთანხმები, რომ მონაზვნობა მოწოდება უნდა იყოს და არა იძულება... მაგრამ მე მგონი შოთამ სხვა რამე იგულისხმა. ვეცდები "მოვაბჟუტურო" ჩემი აზრი, თუ მოვახერხე მოკლედ, ადამიანმა იმ შეგნებით დ უნდა იცხოვროს, რომ სიცოცხლის ბოლოს მაინც ამაღლდეს მონაზვნობამდე... ანუ მისი ცხოვრების იდეალი უნდა იყოს მონაზვნობა და ამ იდეალს სიცოცხლის მიწურულს მაინც უნდა მიაღწიოს... სხვანაირად რომ ვთქვათ, ადამიანის მთელი ცხოვრება უნდა იყოს ზეაღსვლა ნაბიჯ-ნაბიჯ სულიერების კიბეზე და როდესღაც მაინც უნდა დადგეს ის დღე, როცა ამ კიბეზე საერო ცხოვრების საფეხურს გადააბიჯებ და მონაზვნობის წიაღში შეაბიჯებ... ზოგს ეს დღე შეიძლება სიბერემდე ბევრად ადრე დაუდგეს, ზოგს უფრო გვიან... თუმცა მე ახლა იდეალურ ვარიანტებზე ვლაპარაკობ და რეალურად მართლაც ისეა, რომ ყველა ვერ აღწევს მაქამდე და არცაა ყველა მაგისთვის მოწოდებული... ზოგმა შეიძლება ერში უფრო დიდი საქმეები გააკეთოს, თუნდაც სიბერეში... ზოგი კი 18 წლის ასაკში უკვე მონასტერში იყოს...უჰ  აი, აბდაუბდა ბჟუტური ამას ჰქვია  ვინმემ რამე თუ გაიგო, გამიხარდება  -------------------- ნუ მივატოვებთ ერთმანეთს, როცა ერთმანეთს ვჭირდებით...
|
|
|
|
| ალექსანდრე |
Oct 10 2006, 06:14 PM
პოსტი
#50
|
|
Advanced Member ჯგუფი: Moderator პოსტები: 6,232 რეგისტრ.: 24-July 06 მდებარ.: თბილისი წევრი № 7 |
მარიამი
ციტატა გასაგებად "იბჟუტურე" და გეთანხმები, რომ მონაზვნობა მოწოდება უნდა იყოს და არა იძულება... მაგრამ მე მგონი შოთამ სხვა რამე იგულისხმა. ვეცდები "მოვაბჟუტურო" ჩემი აზრი, თუ მოვახერხე მოკლედ, ადამიანმა იმ შეგნებით დ უნდა იცხოვროს, რომ სიცოცხლის ბოლოს მაინც ამაღლდეს მონაზვნობამდე... ანუ მისი ცხოვრების იდეალი უნდა იყოს მონაზვნობა და ამ იდეალს სიცოცხლის მიწურულს მაინც უნდა მიაღწიოს... სხვანაირად რომ ვთქვათ, ადამიანის მთელი ცხოვრება უნდა იყოს ზეაღსვლა ნაბიჯ-ნაბიჯ სულიერების კიბეზე და როდესღაც მაინც უნდა დადგეს ის დღე, როცა ამ კიბეზე საერო ცხოვრების საფეხურს გადააბიჯებ და მონაზვნობის წიაღში შეაბიჯებ... ზოგს ეს დღე შეიძლება სიბერემდე ბევრად ადრე დაუდგეს, ზოგს უფრო გვიან... თუმცა მე ახლა იდეალურ ვარიანტებზე ვლაპარაკობ და რეალურად მართლაც ისეა, რომ ყველა ვერ აღწევს მაქამდე და არცაა ყველა მაგისთვის მოწოდებული... ზოგმა შეიძლება ერში უფრო დიდი საქმეები გააკეთოს, თუნდაც სიბერეში... ზოგი კი 18 წლის ასაკში უკვე მონასტერში იყოს... გასაგებია და გეთანხმები ბერ მონაზვნობისათვის მოწოდებულიც უნდა იყო და რჩეულიც -------------------- ჩვენისა ცხორებისათვის ჯვარცმული იესუ, ჩვეულებისაებრ ტკბილად გეტყოდა, ნუ მტირ მე, დედაო საყვარელო, გარნა შენ გოდებით ხმობდი, მეცა შენთანა მოვკუდები, ძეო ჩემო საყვარელო. ვითარცა ლეღვსა მას უნაყოფოსა, ნუ მომკვეთ მე მაცხოვარ ცოდვილსა ამას, არამედ მერმეცა მრვალ-ჟამ შენდობაი მომმადლე და მორწყე სული ჩემი, ცრემლითა სინანულისათა, რათა ნაყოფი მოგართვა შენ მოწყალებისა |
|
|
|
| მნათე |
Oct 10 2006, 06:24 PM
პოსტი
#51
|
 Advanced Member ჯგუფი: Members პოსტები: 17,662 რეგისტრ.: 23-July 06 მდებარ.: Tbilisi წევრი № 4 |
ჟრიამული აუტეხავთ ჩიიტებს
-------------------- ანალოღია და ჯვარი მომიტანეთ, ვქადაგებ!
რომ გამრეცხავთ, გავიწევ :))))) |
|
|
|
| ალექსანდრე |
Oct 10 2006, 06:30 PM
პოსტი
#52
|
|
Advanced Member ჯგუფი: Moderator პოსტები: 6,232 რეგისტრ.: 24-July 06 მდებარ.: თბილისი წევრი № 7 |
mnate
ციტატა ჟრიამული აუტეხავთ ჩიიტებს ასე უნდა დაგეწყო : ''გაზაფხული შემოსულა ლენ" -------------------- ჩვენისა ცხორებისათვის ჯვარცმული იესუ, ჩვეულებისაებრ ტკბილად გეტყოდა, ნუ მტირ მე, დედაო საყვარელო, გარნა შენ გოდებით ხმობდი, მეცა შენთანა მოვკუდები, ძეო ჩემო საყვარელო. ვითარცა ლეღვსა მას უნაყოფოსა, ნუ მომკვეთ მე მაცხოვარ ცოდვილსა ამას, არამედ მერმეცა მრვალ-ჟამ შენდობაი მომმადლე და მორწყე სული ჩემი, ცრემლითა სინანულისათა, რათა ნაყოფი მოგართვა შენ მოწყალებისა |
|
|
|
| მნათე |
Oct 10 2006, 06:36 PM
პოსტი
#53
|
|
Advanced Member ჯგუფი: Members პოსტები: 17,662 რეგისტრ.: 23-July 06 მდებარ.: Tbilisi წევრი № 4 |
მონაზვნობა უნდა გუჯას. . . .
-------------------- ანალოღია და ჯვარი მომიტანეთ, ვქადაგებ!
რომ გამრეცხავთ, გავიწევ :))))) |
|
|
|
| mr_morrison |
Oct 10 2006, 06:53 PM
პოსტი
#54
|
 Member ჯგუფი: Members პოსტები: 376 რეგისტრ.: 7-September 06 წევრი № 164 |
შოთა მონაზვნობისკენ თუ ისწრაფვი ეგ შენი საქმეა, მაგრამ გირჩევ განდეგილობისგან თავი შეიკავო სანამ წლები არ გავა. ეგ ყველაზე ძნელი გადაწყვეტილებაა რაც შეიძლება ადამიანმა მიიღოს და დიდი სიზუსტე ჭირდება.
-------------------- მიმცხე ძია მიმცხე მე ცუღლუტს :*
|
|
|
|
| shota1 |
Oct 11 2006, 10:44 AM
პოსტი
#55
|
 Member ჯგუფი: Members პოსტები: 163 რეგისტრ.: 2-September 06 წევრი № 138 |
ციტატა შოთა 1 გირჩევ ნილოს მირონმდინარე ათონელის წიგნი წაიკითხო. დიდი წიგნია და ყველაპერზე აქვს საუბარი რაც მონაზონს ჭირდება. წიგნს ასე ქვია ”სიკვდილისშემდგონი წინასწარმეტყველებანი და შთაგონებანი ღირსისა მამისა ნილოს მირონმდინარისა ათონელისა”. ნამდვილად კარგი წიგნია და არამარტო მონაზვნობის მსურველებისთვის ისე ერისკაცებისთვისაც კარგია. ისე ბევრი წასულა მონასტერში და მერე გაუხდია კაბა, მაგას მაინც დიდი რწმენა ჭირდება. ამ წიგნს ახლა ვკითხულობ... კარგი მსჯელობაა მონაზვნობას ჯერ არ ვაპირებ, ასე მგონია რომ ვარ შევძლებ და მაგიტომ... რატომაც ვერ შევძლებ ისის ვიცი, რაც შეეხება მომავალს, მე სიბერეს არ ვგულისხმობ... ეს ყველაფერი თვითონ მოვა, უბრალოდ მე ასე მაქვს წარმოდგენილი ჩემი მომავალი... საერთოდ ყოველ ერთ წელიწადში ერთხელ ვწერ ხოლმე ერთ გვერდძე როგორი უნდა, ან მინდა რომ ვიყო მომავალში... შემდეგ ამ ნაწერიდან ამომაქვს მიზნები და ამოცანები და შემდეგ ყოველდღიურად ვმუშაობ მათ მიღწევაზე... სულ ეს არის... ის რომ დაახლოებით 50 წლის ასაკში მონასერში უნდა წავიდე... ეს მიზანი და ამ მიზნისათვის მზადება დღეს იწყება... მასეთი მასშტაბის მიზნები ადამიანის ცხოვრებაში რომ ჩამოთვალო ალბათ ერთი ხელის თითებიც ეყოფა... თითოეული მათგანის მიღწევას კი დიდი დრო, ნებისყოფა და ენერგია სჭირდება... სინამდვილეში წავალ თუ არა მაგას მნიშვნელობა არ აქვს, ანუ სინამდვილეში მივაღწევ თუ არა მიზნებს მაგას ნაკლები მნიშვნელობა აქვს, მთავარია ვეცადო, დრო, ნებისყოფა და ენერგია შევწირო... დანარჩენი ზემოდან გადაწყდება |
|
|
|
| სალომე |
Oct 11 2006, 11:17 AM
პოსტი
#56
|
 სალომე ჯგუფი: მემატიანე პოსტები: 2,068 რეგისტრ.: 3-August 06 წევრი № 38 |
ჩემს აზრსაც გეტყვით...
მონაზვნობა, ჩემი აზრით, ცხოვრების წესია, გინდ ერში იცხოვროს ადამიანმა გინდ მონასტერში... ვინც ერში დარჩება მონაზვნურად უნდა იცხოვროს, წმინდათ უნდა იცხოვროს: თავის ქვეყანას, ერს უნდა გამოადგეს , ნაყოფიერი უნდა იყოს მისი ცხოვრება, ქრისტიანული ოჯახი შექმნას და ბევრი შვილები ყავდეს(ამაში ვიგულისხმე ერის ადამიანის წმინდა ცხოვრება ).. ხოლო მონაზვნობა ეს მოწოდებაა და ეს ისეთი რამაა, ადამიანმა მხოლოდ თვითონ უნდა გადაწყვიტოს...ეს გზა არის დიდი მადლიერება, დიდი სიყვარული უფლისადმი... ეს თუ არ გაუჩნდება ადამიანს, სხვა მიზეზით არ უნდა წავიდეს, თორემ ძალიან გაუჭირდება... თუმცა, ვფიქრობ ,რომ ორივე გზა ძალიან რთულია 50/50.. |
|
|
|
| mr_morrison |
Oct 11 2006, 04:24 PM
პოსტი
#57
|
|
Member ჯგუფი: Members პოსტები: 376 რეგისტრ.: 7-September 06 წევრი № 164 |
მონაზვნობა ჩემი აზრით ღვთის უზომო სიყვარულმა უნდა გადაგაწყვეტინოს და არა გარყვნილი ხალხისგან თავის დაღევის სურვილმა.
-------------------- მიმცხე ძია მიმცხე მე ცუღლუტს :*
|
|
|
|
| ალექსანდრე |
Oct 11 2006, 04:31 PM
პოსტი
#58
|
|
Advanced Member ჯგუფი: Moderator პოსტები: 6,232 რეგისტრ.: 24-July 06 მდებარ.: თბილისი წევრი № 7 |
mr_morrison
ციტატა მონაზვნობა ჩემი აზრით ღვთის უზომო სიყვარულმა უნდა გადაგაწყვეტინოს და არა გარყვნილი ხალხისგან თავის დაღევის სურვილმა. გეთანხმები -------------------- ჩვენისა ცხორებისათვის ჯვარცმული იესუ, ჩვეულებისაებრ ტკბილად გეტყოდა, ნუ მტირ მე, დედაო საყვარელო, გარნა შენ გოდებით ხმობდი, მეცა შენთანა მოვკუდები, ძეო ჩემო საყვარელო. ვითარცა ლეღვსა მას უნაყოფოსა, ნუ მომკვეთ მე მაცხოვარ ცოდვილსა ამას, არამედ მერმეცა მრვალ-ჟამ შენდობაი მომმადლე და მორწყე სული ჩემი, ცრემლითა სინანულისათა, რათა ნაყოფი მოგართვა შენ მოწყალებისა |
|
|
|
| თამარი_ცქნაფო |
Nov 6 2006, 01:28 AM
პოსტი
#59
|
 მე რომ მიყვარხარ, განა ისე არწივს მთა უყვარს... ჯგუფი: Members პოსტები: 15,854 რეგისტრ.: 1-November 06 მდებარ.: მწვერვალი ''დიადი ვერასოდეს'' წევრი № 362 |
ციტატა(david the iverian @ Jul 31 2006, 07:29 PM) IOANA ცემი აზრიტ საერთოდ ბერ-მონოზონთა არსებობა უფალმა ჩვენს სასიკეთოდ დაუშვა... კითხვა მაქვს, რატომ წერ მონოზონს? -------------------- ''ადამიანზე გამძლეა თიხა,
მაგრამ თიხაზე გამძლეა სიტყვა, ის შეიძლება უბრალო იყოს და აუტანელ ტკივილად ითქვას''... |
|
|
|
| ბექა |
Nov 11 2006, 02:11 AM
პოსტი
#60
|
|
Advanced Member ჯგუფი: Moderator პოსტები: 5,748 რეგისტრ.: 26-October 06 წევრი № 333 |
xalxno eh monasterze kai am qveynad araferia 15 dgit viyavi meufe sergis rezidenciashi lagodexshi da es dgeebi yvelaze bednieri dgeebi iyo chem cxovrebashi radgan sulierad davmshviddi, imies shemdeg gamichnda survili monasteshi casvlis, magram jer-jerobit adrea chemi iq casval radgan sulierad ar var mzad eh bednierebi arian iq myofni berebi da morchilebi da temas rac sheexeba es albat adamianzea damokidebuli da gmertis nebaze tu sad ufro shezlebs cxonebas! gmertma daglocot da gmerts ebarebodet yvela
|
|
|
|
|
ამ თემას კითხულობს 9 მომხმარებელი (მათ შორის 9 სტუმარი და 0 დამალული წევრი)
0 წევრი:
| მსუბუქი ვერსია | ახლა არის: 10th November 2024 - 10:20 PM |
მართლმადიდებლური არხი: ივერიონი
ფორუმის ელექტრონული ფოსტა: იმეილი
CHURCH.GE-Powered by Giorgi and IPB. Hosting by WebHostinG.Ge
2024
Licensed to: church.ge