კ ი ბ ო პარამეტრები

[marine]

"ახალგაზრდები ბრძანდებით, ყველაფერი წინ გაქვთ. ეს თქვენი პირველი ბავშვია. ვერაფერს გააწყობ. სიმართლე უნდა იცოდეთ. თქვენი შვილი გარდაიცვლება. ბავშვს სისხლის გათეთრების მძიმე ფორმა აქვს. ის მცირე დრო, რაც დარჩენია, დე სახლში გაატაროს, მედპერსონალის მეთვალყურეობის ქვეშ. სასოს ნუ წარიკვეთთ. ჯერ ახალგაზრდები ხართ."

ამგვარი სიტყვებით აცილებდა ათენის ბავშვთა საავადმყოფოს პედიატრიც სამი თვის ასაკის ბავშვის მშობელთ, რომელიც სისხლის გათეთრებით კვდებოდა.

სახლში ოჯახის ნათესავებმა მოიყარეს თავი (სულ 35 ადამიანმა), რათა ამ მძიმე წუთებში უბედური მშობლები გაემხნევებინათ.

და აი ბავშვის მამა ამ დიდი მწუხარების ჟამს წმინდა იოანე როსს მიმართავს: "წმინდა იოანე! ძალა აღარ მაქვს, ვუყურო თუ როგორ მიდის ამ ცხოვრებიდან ჩემი სიყრმის შვილი. მოიგონე წმინდანო, თუ როგორ მოვიყვანეთ იგი ტაძარში, შენ სახელს რომ ატარებს და მოვნათლეთ პატარა. (1925 წლის განმავლობაში ამ ტაძარში 11253 ბავშვი მოინათლა). შემეწიე ჩვენ"...

და სწორედ ამ დროს აქვითინებული მამის გვერდით მსხდომი ნათესავები ხედავენ, თუ როგორ ახელს თვალებს ჩვილი და მიუთითებს კედელზე. ყველას თვალწინ წმინდა იოანე როსის სახემ გაიელვა სახლში და გაუჩინარდა. ბავშვი გამოჯანმრთელდა.

დე იდიდებოდეს სახელი უფლისა და წმინდანთა მისთა".

[marine]

"ათენში ონკოლოგიურ საავადმყოფოში ქალი საუკუნის დაავადებას - კიბოს ებრძვის. ავადმყოფობამ გაიმარჯვა. ექიმებმა შვილებს უთხრეს, რომ დედა შინ წაიყვანონ.

"ნუ სტანჯავთ დედას საავადმყოფოში. უიმედო მდგომარეობაა. უმჯობესია სახლში დალიოს სული. ასე უფრო დამშვიდებული იქნებით ისიც და თქვენც". კავალიდან ჩამოსული ხუთი შვილი აცრემლებული ისმენს ექიმების დასკვნას. ისინი დედის გამო ტირიან, იმ ერთადერთ არსებაზე, რომელიც ყოველ ჩვენთაგანს ჰყავს ცხოვრებაში.

სწორედ ამ დროს პალატის კარებზე უცნობი ქალი გამოჩნდა. "ეს თქვენი დედაა? - იკითხა მან. ნუ სტირით. ყოველგვარ მეცნიერებასა და მედიცინაზე მაღლა - ღმერთი და მისი წმინდანები არიან. ადამიანურად თქვენ ყველაფერი გააკეთეთ, რაც კი შეგეძლოთ. მე ერთხელ, როგორღაც კუნძულ ევბეაზე ვიყავი წმინდა იოანე როსის ნაწილთა თაყვანისცემისათვის. მისი კანდელიდან მცირეოდენი ზეთი ავიღე ავადმყოფთა საცხებლად, აქ, ჩვენს საავადმყოფოში. თქვენს დედასაც ვსცხებ, იქ კი, იყოს ნება ღვთისა".

მართლაც რაოდენ მნიშვნელოვანია მწუხარებაში მყოფისთვის თანაგრძნობის სიტყვები, მხარდაჭერა. უბრალოდაც კი რომ დაჯდე, უთქმელად - ესეც კი ძალებს ჰმატებს ტანჯულს. ქალმა ზეთში დასველებული ბამბა სცხო სნეულს შუბლზე და პალატიდან გავიდა. ღვთიური ძალა უშუალოდაც გადაეცემა და წმინდა საგანთა, წმინდა ნაწილთა, კანდელის ზეთისა და წმინდა წყლის მიერაც. ესაა ეკლესიის რწმენა ქრისტეს მაკურნებელ ძალაში. ამასთან ეგევითარი თავმდაბალი სახე ღვთის ხეთუქმნელი ენერგიის ჩვენს სხეულებში, ჩვენს სნეულებებში გადაცემისა წმინდა მამებთან იწოდება: "უმაღლეს ღვთივსათნო თერაპიად". წმინდა იოანე ოქროპირი წერდა: "ჩვენ ღრმად გვწამს, რომ უღირსნი ვართ, რათა თავად ქრისტე ან ერთი რომელიმე წმინდანთაგანი მოვიდეს ჩვენთან, მაგრამ შესაძლებელია ჩვენზე გადმოვიდეს მადლმოსი მკურნალი ძალა ყველაზე უფრო ხელმისაწვდომი და უბრალო სახით. განა ევქარისტიის საიდუმლოებაში უბრალო პურსა და ღვინოში არ ვჭვრეტთ თავად ქრისტეს?"

მაგრამ ჩვენს თემას მივუბრუნდეთ. რამდენიმე ხნის შემდეგ ავდმყოფი გონს მოეგო, თვალები გაახილა და თავისი მტირალი შვილები დაინახა. ხელით ანიშნა, მასთან უფროსი ქალიშვილი დაიხარა.

- ასე რად ტირიხართ?

- დედა, შენ რამდენიმე დღის განმავლობაში ვერ გვხედავდი და არ შეგეძლო ლაპარაკი. ახლა კი გვეკითხები რატომ ტირიხარო?

- იცი, რომ ჩემთან რამდენიმე წუთის წინ რომელიღაც ჯარისკაცი მოვიდა, მითხრა რომ მას იოანე როსი ჰქვია, კანდელის ზეთში ამოვლებული ბამბით გადამსახა შუბლზე ჯვარი და თქვა: "- სიცოცხლეს დაუბრუნდი".

საზარელი, განუკურნებელი სნეულების ბრჭყალებში მოქცეული დედაკაცი განიკურნა და ცხოვრობს დღემდე თავის შვილებთან და შვილიშვილებთან ერთად ღვთის სადიდებლად".

[marine]

"ათენში ცნობილმა ინჟინერ-მშენებელმა, გაიარა რა არაერთი გამოკვლევა, საბოლოოდ ხელში ამგვარ დიგნოზს იღებს ექიმებისგან: თავის ძლიერი ტკივილები აიხსნება თავის ტვინის ავთვისებიანი სიმსივნით.

ავადმყოფს ოპერაციას ურჩევენ. შედეგებზე ექიმები მას სრულ სიმართლეს ეუბნებიან დაუფარავად. სნეული უარს ამბობს მათ ქირურგიულ ჩარევაზე, ითმენს რა დიდ ტკივილებს.

ამ საუბრიდან რამდენიმე დღის შემდეგ, დილით ადრე, გათენებისას, ავადმყოფის ბინაში ზარის ხმა ისმის. " - ბიძია, შენ ხარ? - გაისმა თორმეტი წლის ძმისწული გოგონას ხმა. - მაპატიე, რომ ასე ნაადრევად გირეკავ, მაგრამ მე ესესაა გავიღვიძე, შენზე სიზმარი ვნახე. მაღალმა, ქერათმიანმა ახალგაზრდამ მითხრა: " - გოგონა, მე წმინდა იოანე როსი ვარ. ბიძაშენი დათანხმდეს ოპერაციაზე. მე დავეხმარები ქირურგს, ბიძაშენს არაფერი დაემართება". - აი ძია, არც იფიქრო წმინდანისთვის უარის თქმა".

ასე და ამგვარად, ავადმყოფი დათანხმდა ოპერაციაზე, მას სიმსივნე ამოჰკვეთეს.

როგორ უბრწყინავდა ყველას სახე, ვინც ტაძარში თავად ინჟინერთან და მის ძმისწულთან ერთად მოვიდა. თავი ჯერაც შეხვეული ჰქონდა.

" - ექიმებს ჯერ არ მოუციათ სახლიდან გამოსვლის უფლება. მაგრამ მე მაინც მოვედი. სხვაგვარად არ შემეძლო. მთელი გულით უნდა შევწირო მადლობა ამ წმინდა საკვირველთმოქმედს, რომელიც ყოველგან და ყოველთვის მოვალს შესაწევნელად".

[marine]

"ნიუ-იორკის ერთ-ერთ საავადმყოფოში ოპერაციისთვის ემზადებიან. მსხლისებრი ავთვისებიანი სიმსივნე ამერიკული წარმოშობის ბერძენს - გიორგი სკურას ფილტვებში აქვს.

ავადმყოფის მეუღლე, ქ-ნი ათანასია, ითხოვს ოპერაცია ერთხანს გადადონ. საავადმყოფოს დირექცია ორი დღით გადადების უფლებას იძლევა.

რა მოხდა? უკანასკნელ წუთებში ქალმა იგრძნო, რომ ოპერაციის წინ მეუღლეს აიაზმის წყალი უნდა მისცეს და წმინდა იოანე როსის კანდელიდან აღებული ზეთი სცხოს. ქალი ტაძარში გვირეკავს და გვთხოვს თვითმფრინავის პირველივე რეისით ტაძრიდან აიაზმის წყალი და ზეთი გავუგზავნოთ ნიუ-იორკში.

თხოვნა შევასრულეთ. ნიუ-იორკის აეროპორტში ქ-ნი ათანასია არამარტო აიაზმისა და კანდელის ზეთს ელოდა, არამედ თვით წმინდანსაც. თვალცრემლიანმა აიღო ამანათი და საავადმყოფოსკენ "გაფრინდა".

ბატონი გიორგი მადლიერებით ადევნებს თვალყურს მეუღლის საქმიანობას და მისგან დალოცვას იღებს - კანდელის ზეთს აცხებენ. ამის შემდეგ ქ-ნი ათანასია საავადმყოფოს დირექტორს თხოვს რენტგენოსკოპიის განმეორებას.

სასწაული, რაც მას სწამდა რომ მოხდებოდა, აღსრულდა! განცვიფრებული ექიმები ახალი რენტგენური გადაღებით რწმუნდებოდნენ რომ სიმსივნე აღარ არის.

" - მეცნიერული თერაპიის საინტერესო შემთხვევაა", - რწმენით წარმოთქვამს ქ-ნი ათანასია და საავადმყოფოდან დაბრუნებული მეუღელსთან ერთად იწყებს ნორმალურ ცხოვრებას. დღემუდამ ადიდებს უფლისა და მისი წმინდანების სახელს".

[marine]

"ვმადლობ ღმერთს, რომ მრავალი სნეულება მარგუნა [წმ. პორფირის ჰქონდა შემდეგი სნეულებები: მიოკარდის ემფრაგმა, თირკმელების ქრონიკული უკმარისობა, თორმეტგოჯა ნაწლავის წყლული (კუჭში ხშირი სისხდენით), კატარაქტი (ოპერაციის შემდეგ ამოუღეს ლინზები და დაბრმავდა), ჰერპესი სახეზე, სტაფილოკოკური დერმატიტი ხელზე, საზარდულის თიაქარი, ქრონიკული ბრონქიტი, ჰიპოფიზის ადენომა თავის ქალაზე]. ხშირად ვეუბნები: "ღმერთო ჩემო, შენს სიყვარულს საზღვარი არა აქვს!" სასწაულია, როგორ ვცოცხლობ. სხვა მრავალ სნეულებასთან ერთად, მაქვს კიდევ კიბო ჰიპოფიზზე. იქ სიმსივნე წარმოიქმნა, რომელიც იზრდება და ოპტიკურ ნერვს აწვება. ამიტომ უკვე ვეღარ ვხედავ. საშინელი ტკივილები მაქვს. ვლოცულობ, და თან მოთმინებით ვატარებ ქრისტეს ჯვარს. ხედავთ, რა მდგომარეობაშია ჩემი ენა? გაზრდილია, აღარ არის უწინდებურად. ესეც თავის კიბოსგან არის გამოწვეული. რაც დრო გადის, უფრო უარესად ვიქნები. კიდევ გაიზრდება და ლაპარაკიც გამიჭირდება. ძალიან მტკივა, ვიტანჯები, მაგრამ ძალიან მშვენიერია ჩემი ავადმყოფობა. შევიგრძნობ მას, როგორც ქრისტეს სიყვარულის გამოვლინებას. ლმობიერება მეუფლება და ღვთის მადლიერი ვარ. ამის მიზეზი ჩემი ცოდვებია. ცოდვილი ვარ და ღმერთი ჩემს განწმენდას ცდილობს.

როდესაც თექვსმეტი წლის ვიყავი, ღმერთს ვევედრებოდი, რომ ჩემთვის მძიმე ავადმყოფობა, მაგალითად, კიბო მოევლინა, რათა მტკენოდა მისი სიყვარულისთვის და ამ ტკივილებით მისი სახელი მედიდებინა. დიდხანს ვლოცულობდი ამისთვის, მაგრამ ჩემმა მოძღვარმა მითხრა, რომ ეს ეგოიზმია და ასე ღმერთს ვაიძულებ. ღმერთმა კარგად უწყის, რა უნდა ქნას. ასე შევწყვიტე ლოცვა. თუმცა ნახეთ, ღმერთმა არ დაივიწყა ჩემი თხოვნა და ამდენი წლის შემდეგ მოწყალებით გადმომხედა!

ახლა აღარ ვევედრები ღმერთს წაიღოს ის, რაც ვითხოვე. მიხარია, რომ სნეულებები მაქვს, რათა ჩემი ღვთისადმი დიდი სიყვარულის გამო მისი ვნებების თანაზიარი გავხდე"

/წმ. პორფირი კავსოკალიველი/

[marine]

"როცა ღმერთს ვანდობთ თავს, მაშინ ჩვენი სულიერი ორგანიზმი მშვიდდება, რის შედეგადაც ყველა ორგანო და ყველა ჯირკვალი ბუნებრივად ფუნქიონირებს. ყველაფერი გავლენის ქვეშ ექცევა. კარგად ვხდებით და აღარ ვიტანჯებით. კიბოც რომ გვქონდეს, თუ ამას ღმერთს მივანდობთ და ჩვენი სული დამშვიდდება, შესაძლოა, ღვთის მადლმა იმოქმედოს ამ სიმშვიდით და კიბოსგანაც და ყველაფრისგან განვიკურნოთ"

/წმ. პორფირი კავსოკალიველი/

[marine]

"ბაკურიანის ზემოთ არის მშვენიერი სოფელი ციხისჯვარი. სოკოებით სავსე წიწვოვანი ტყეებით მდიდარი ეს სოფელი გამოირჩევა არაჩვეულებრივად სუფთა და ოზონით მდიდარი ჰაერით. აქ პირველად 1981 წლის ზაფხულში დავისვენეთ. სოფელი მაშინ ძალიან მჭიდროდ იყო დასახლებული და მოსახლეობის ძირითად ნაწილს ბერძნები შეადგენდნენ. ჩვენმა დიასახლისმა მაშინ მითხრა, რომ ამ სოფელში დღემდე ონკოლოგიური დაავადების არც ერთი შემთხვევა არ ყოფილა. პირველად მხოლოდ ამ გაზაფხულზე გარდაიცვალა ქალი კიბოთიო"

/ციცინო სუქნიძე, ბიოლოგიის დოქტორი, ნეირო-ფიზიოლოგი/

[marine]

"მახსოვს, 1970-იან წლებში ლავრის ბერებს ხელს უშლიდნენ ინდივიდუალურად შვიდგზის ზეთისცხების ჩატარებას - გეყოფათ მხოლოდ დიდ ოთხშაბათსო.

მალე ავად გახდა ლავრასთან ახლოს მცხოვრები ახალგაზრდა გოგონა. ის მუშაობდა საბავშვო დისპანსერის ბუღალტრად. დაწესებულების ეზოში რაღაცას აკეთებდნენ და გათხარეს ორმოები. ის გოგონა გაუფრთხილებლობით შიგ ჩავარდა და დაშავდა. მას რაღაც სიმაგრე გაუჩნდა. ეგონა გაიწოვებოდა, მაგრამ ექიმებმა კიბოს დიაგნოზი დაუსვეს, თანაც მეტასტაზებით...

ის მარტო იწვა "ბოტკინის კლინიკაში", დარდობდა და ტიროდა თავის ბედს...

უფალო, რატომ? - კითხულობდა ის.

და მოულოდნელად თავის პალატაში დაინახა ყოვლადწმინდა ღვთისმშობელი:

ლიდია, რატომ წუწუნებ? შენ არავის მიუტოვებიხარ, - უთხრა ყოვლადწმინდა დედამ.

ექიმებმა მის მკურნალობაზე, როგორც უიმედო მდგომარეობაზე, უარი თქვეს. ის სახლში გაწერეს.

ლიდიას მორწმუნე დედა ჰყავდა. მან მაშინათვე მიმართა ლავრის ბერებს, რათა მათ გოგონასთვის შვიდგზის ზეთისცხება ჩაეტარებინათ და ეზიარებინათ.

გოგონა ლავრაში მიიყვანეს. ჩაიკეტნენ მიხევსკის ტაძარში, ისე, რომ სინათლე არ აუნთიათ, სინათლის შუქზე ჩაუტარეს შვიდგზის ზეთისცხება. შემდგომ ის სამჯერ ეზიარა და სამსახურში სრულიად ჯანმრთელი დაბრუნდა.

როგორ განიკურნე? - ეკითხებოდნენ მას კოლეგები.

უფალმა განმკურნა, წმინდა ზიარებამ, - უპასუხა მან.

საჭიროა მხოლოდ რმწენა, ლოცვა და ყოვლადწმინდა ღვთისმშობელი გაიგებს, უფალი კი არ დაგვტოვებს".

[marine]

"ქრისტეს რწმენა ხშირად იყო მამა პორფირესთან [კავსოკალიველი] ჩვენი საუბრი თემა. ერთხელ, როდესაც წმინდა მამა ამ თემაზე მსჯელობდა, - პირდაპირ თვალებში შევყურებდი და ვცდილობდი, მის აზრს ჩავწვდომოდი. ნეტარმა ბერმა ჩემი მზერა შენიშნა და მითხრა:

- ჩემი არ გჯერა? ყური მიგდე, გიამბობ, რა შემემთხვა და ირწმუნებ, რაოდენ დიდი ძალა აქვს რწმენას!

ერთხელ თავზე დიდი ზომის ხალი გამიჩნდა. თავიდან მუხუდოს მარცვლის ზომის იყო, მაგრამ სწრაფად იზრდებოდა და ძალიან მტკიოდა. ღვთის მადლით განვჭრიტე, რომ იგი სასწრაფოდ უნდა მომეკვეთა, თორემ ავთვისებიან სიმსივნეში გადაიზრდებოდა. ექიმებსაც იგივე მოსაზრება ჰქონდათ და ოპერაციის დღე დაინიშნა.

ქირურგიულ განყოფილებაში ექიმებთან კამათი მომიწია. ექიმები დაჟინებით მოითხოვდნენ ხალის მოკვეთას ნარკოზის ქვეშ, რადგან ოპერაცია, სავარაუდოდ, საკმაოდ ხანგრძლივი და მტკივნეული იქნებოდა. მე მათ ვუთხარი, რომ არც ნარკოზი და არც ხალის მოკვეთა საჭირო არ იყო და იგი უბრალოდ უნდა მოეწვათ. ექიმები შეშფოთდნენ, რადგან სამეცნიერო თვალსაზრისით ეს შეუძლებელი იყო. ყველა ექიმი ჩემი სულიერი შვილი იყო, მათ არ სურდათ მოძღვრის ურჩობა და დამპირდნენ, რომ დამემორჩილებოდნენ, მაგრამ მთელი პასუხისმგებლობა მე დამაკისრეს.

პირჯვარი გადაიწერეს და ოპერაციას შეუდგნენ. მე კი თვალები დავხუჭე, ჯვარცმული იესო ქრისტე წარმოვიდგინე და დიდი რწმენით მუდმივად ვიმეორებდი იესოს ლოცვას: "უფალო იეს ქრისტე, შემიწყალე მე". ექიმები აცახცახებული ხელებით შეუდგნენ ხალის მოწვას. რაც მეტი დრო გადიოდა, ჩემი რწმენა სულ უფრო იზრდებოდა, და რაღაც მომენტში უკვე ვეღარაფერს ვგრძნობდი. ექიმებს კი ცივი ოფლი ასხამდათ, საკუთარ თვალებს არ უჯერებდნენ და განუწყვეტლივ მეკითხებოდნენ, როგორ ვგრძნობდი თავს, მე კი ვპასუხობდი: "განაგრძეთ".

ოპერაცია ორმოცდახუთ წუთს გაგრძელდა. როდესაც იგი დასრულდა, მე ღიმილით წამოვდექი, მადლობა შევწირე ღმერთს და ექიმებს და წარმოვთქვი: "დიადი საქმეა რწმენის ღვაწლი!"

ხედავ, შვილო ჩემო, ანარგიროს, რა შეუძლია ადამიანს, თუკი მას აქვს რწმენა ღვთისადმი? და შენც ასევე გწამდეს და ნურაფრის შეგეწინდება, რადგან ღმერთი ყველასა და ყელაფერზე აღმატებულია!"

[marine]

"შევთხოვ უფალს და ყოვლადწმინდა ღვთისმშობელს, დალოცოს ჩვენი ქვეყანა და თითოეული თქვენგანი. განსაკუთრებით კი ყველა ის მოზარდი, ვინც ონკოლოგიურ დაავადებას ებრძვის, რადგან, როგორც ცნობილია, სექტემბერი ბავშვთა კიბოსთან ბრძოლის საერთაშორისო თვეა.

დღეს წირვას ესწრებიან ბერი ანდრიას ფონდის შვილობილები, ისინიც, მართალია, ამ სენით არიან დაავადებულნი, მაგრამ იმედით უყურებენ მომავალს, რადგან მზრუნველთა ღვაწლით ღვთის სასოება აქვთ და იციან, რომ დაავადებულ ყმაწვილთა დიდმა ნაწილმა დაამარცხა სიმსივნე და გამოჯანმრთელდა"

/კათოლიკოს-პატრიარქი ილია II/

[marine]

"დეიდაჩემს, რომელიც ვოლინიიდან იყო, დაუდგინეს კიბოს დიაგნოზი. ის ოპერაციისთვის ემზადებოდა, მაგრამ მაინც გადაწყვიტა, სქიმარქიმანდრიტ ამფილოქეს საფლავიდან ქვიშა აეღო და მკერდზე დაედო. ის მორწმუნეა. ბავშვობიდან ეკლესიის გუნდში გალობდა და ამჟამად ორმოცი წლისაა. დეიდაჩემი აპირებდა ოპერაციის გაკეთებას, მაგრამ როცა რენტგენის სურათი გადაუღეს - ჰოი, სასწაული! სიმსივნე არსად გამოჩნდა!"

[marine]

" - თუ ადამიანი კვდება, ან მძიმედაა დაავადებული, უნდა ვუთხრათ თუ არა მას სიმართლე?

- გააჩნია, რა ადამიანია. ზოგჯერ კიბოთი დაავადებული მეკითხება, - გადავრჩები, თუ მოვკვდებიო. რომ ვუთხრა, მოკვდებიო, შეიძლება ისე აღელდეს, იმ წუთშივე, ჩემ თვალწინ მოკვდეს, თუ არ ვეტყვი, გამხნევდება და ავადმყოფობის შიში აღარ ექნება. რა თქმა უნდა, ასეთ ადამიანს არ ვამშვიდებ, ათასი წელი იცოცხლებ, შენი დაავადება არ არის სერიოზული-მეთქი, ვეუბნები: "ცხადია, კაცისთვის შენი განკურნება ძნელია, მაგრამ უფლისთვის არაფერია შეუძლებელი, შეეცადე, მოაწესრიგო შენი სულიერი მდგომარეობა".

/ღირსი პაისი ათონელი/

[marine]

აი, ამ კლინიკაში მკურნალობენ სიმსივნეს, მე-4 სტადიაშიც კი

"მოსკოვში არის ეს კლინიკა, ვიქტორ ბორისოვის სახელით, თვით ვ. ბორისოვმა მიაგნო სიმსივნის მკურნალობის მეთოდს და ძალიან უბრალო მეთოდით, ქლოროფილით, დიახ, ის რაც გააჩნიათ ხის ფოთლებს, მწვანე ფოთლებს, ასევე მწვანე ბოსტნეულს. მას შეჰყავს ქლოროფილი ორგანიზმში, რაც ძალიან "სასიამოვნო საკვებია" უჯრედებისთვის და ასევე შთანთქავს კიბოს უჯრდებიც, მაგრამ საქმე იმაშია, რომ ჯანსაღ უჯრედებს შთანთქმის შემდეგ გამოყოფის უანრიც აქვთ, ქლოროფილი გარდაიქმნება სხვადასხვა ქიმიურ ნარჩენებად, კიბოს უჯრედებს კი გამოყოფის უნარი არ აქვთ, ისინი მხოლოდ შთანთქავენ, სწორედ ამ დროს მის უჯრედებს სპეციალური ლაზერული დანადგარით ააქტიურებენ ქლოროფილს და იმ მომენტში ადამიანის სხეული რომ გააშუქოთ, ფოსფორულად ანათებს კიბოს უჯრედთა ქსელი. აი, ამ დროს იწყება მათი, ასე ვთქვათ, გასკდომა-აფეთქება და უჯრედები ნელ-ნელა იწყებენ კვდომას.

ვიქტორ ბორისოვს თავდაპირველად არ სცნობდნენ, არ სჯეროდათ მისი მეთოდის, მაგრამ ის უვკე ცნობილი და აღიარებულია.

პირველ რიგში, რა თქმა უნდა, ისრაელმა აიტაცა მეთოდი და მკურნალობა ათმაგად ძვირია ისრაელში, ასევე გერმანიამ და სხვა ქვეყნებმაც".

/ჟურნალი "ქავკუთხედი" N12, 2023, გვ.27/

[marine]

"ქ. სტილიდოში მცხოვრები ქალბატონი ელენე კაცული გვიამბობს: "1986 წლის მაისში, ჩემს ძმასთან ერთად სუროტიში წავედი მამა პაისის [ათონელი] სანახავად. კონსტანტინემ (ძმამ) ერთი წლის წინ თავში კეთილთვისებიანი სიმსივნე ამოიჭრა. გამოჯანმრთელების პერიოდში, რომელიც საკმაოდ მძიმე იყო, შეხვდა მამა პაისს. მან ჰკითხა, შვილები თუ ჰყავდა. როცა შეიტყო, რომ კონტანტინეს ორი შვილი ჰყავდა, უთხრა: "მოვალეობა გაქვს, უნდა იცოცხლო და იცოცხლებ". ეს შეხვედრა ჩემი ძმის სიცოცხლის განმსაზღვრელი აღმოჩნდა. ღმერთის წყალობით და მამა პაისის ლოცვებით ცოცხლობს და ჯანმრთელია.

მას შემდეგ კონსტანტინე განსაკუთრებული პატივისცემით და ღვთისმოსაობით იგონებს მამა პაისს და სიცოცხლის ყველა მძიმე მომენტში მას მოუხმობს"

[marine]

"ავადმყოფზე ლოცვისას [ღირსი პაისი ათონელი] უფალს სთხოვდა: "ღმერთო ჩემო, დაეხმარე სნეულს და ჩემი ჯანმრთელობა მიიღე" და ყველა დაავადებას სიხარულით იღებდა, რადგან ღმერთის წყალობით მიიჩნევდა.

მამა პაისი კონიცაში რომ მკურნალობდა, ქალბატონ პატერას დამხმარე გოგონა ქრისანთი, ნაწლავის სიმსივნით დაავადდა. მამა პაისმა ჯვარი გადასახა და ლოცულობდა მისთვის: "ქრისტე ჩემო, მე მომეცი სიმსივნე, მე დავსნეულდე". მართლაც, ბოლოს, მამა პაისი სწორედ ნაწლავის სიმსივნით დაავადდა და ასე გარდაიცვალა"

[marine]

"თეაგენიონის" საავადმყოფოში კიბოთი დაავადებული ავადმყოფი იწვა, სახელად მ. ლამბიოსი, წარმოშობით ქალაქ ტრიკალადან. ავადმყოფისგან ისე საშინლად დასუსტდა, ძვლები და ტყავიღა იყო დარჩენილი. მას ფეხზე წამოდგომა აღარ შეეძლო და ინვალიდის ეტლზე იყო მიჯაჭვული.

დაჟინებული მცდელობის შემდეგ ამ კაცის ცოლმა მოახერხა ბერი პაისისთან შეხვედრა. ბერმა უთხრა, რომ ლამბროსი გამოკეთდებოდა, ჩავიდოდა მშობლიურ ტრიკალაში, მოინახულებდა ოჯახს და გაიხარებდა, თუმცა ამის შემდეგ მალევე შეუბრუნდებოდა ავადმყოფობა და მოკვდებოდა. ლამბროსის ჯანმრთელობის მდგომარეობა იმდენად მძიმე იყო, რომ ადამიანური ლოგიკით სიტუაციის ისეთი განვითარება, როგორც მამა პაისი ამბობდა, გამორიცხული იყო. თუმცაღა, ყოველივე ისე მოხდა, როგორც ბერმა წინასწარ თქვა: ლამბროსი ფეხზე წაოდგა, გამოჯანსაღდა, ოჯახი უკანასკნელად ანუგეშა, მერე კი ისევ ავად გახდა და დაახლოებით ნახევარი წლის შემდეგ გარდაიცვალა"

[marine]

"ქალბატონი მ.: "რამდენიმე წლის წინ, როცა მამა პაისი [ათონელი] ჯერ ცოცხალი იყო, ავად გავხდი. ამოვიჭერი პატარა სიმსივნე. ჩემი ვაჟი მივიდა მასთან და უამბო ჩემზე. მამა პაისმა უთხრა, რომ კარგად ვიქნებოდი. სიმსივნე ავთვისებიანი აღმოჩნდა. ექიმებმა მითხრეს, რომ თუ ერთ დღეში სისხლდენა არ შეწყდებოდა, კვლავ საოპერაციო ვიქნებოდი. ჩემი შვილი ისევ მივიდა მამა პაისთან, მან დაამშვიდა და სკვნილი გამოიტანა, თან დააბარა ჩემთან, რომ ამ სკვნილით მელოცა. მეშვიდე დღეს, თუმცა მამა პაისი ათონზე იყო, საავადმყოფოში დავინახე ჩემს გვერდით, მადლობის გადახდაც ვერ მოვასწარი და გაუჩინარდა. სისხდენა შემიწყდა და ანალიზებმაც უარყოფითი პასუხი აჩვენა. არაფერი გამიკეთებია, არც ქიმიოთერაპია და არც აბები მიმიღია. საავადმყოფოდან გამოსვლის შემდეგ "სუროტიში" შევხვდი მამა პაისს და მადლობა გადავუხადე, ჩემთან რომ მოვიდა. "მოვედი, შვილო ჩემო, რადგან ძლიერ იტანჯებოდი" - მიპასუხა"

[marine]

"ბატონ მათე გოლიასის მოწმობა ქალაქ იანინიდან: "თებერვალი იდგა, როდესაც მე და ჩემმა მეგობარმა ბერი [ღირსი პაისი ათონელი] მოვინახულეთ. მასთან ჩვენი პრობლემებით მივედით. მახსოვს, დიდი თოვლი იდო. მე შარდის ბუშტი მტკიოდა და სისხლს ვშარდავდი. შარდის ბუშტში რაღაც პაპილომები აღმომიჩინეს, თუმცა, არ ვიცოდი, კიბო იყო ეს თუ კეთილთვისებიანი წყლული. "ტკივილები მაქვს, - გერონდა, - და როცა ვშარდავ, სისხლი მსდის", - ვუთხარი ბერს.

ჩემს მეგობარს კი საშინელი თავის ტკივილები ჰქონდა და ამის გამო, ორ სიტყვასაც ვერ უყრიდა თავს. ბერმა თავისი კალივის პატარა ეკლესიაში შეგვიყვანა. მან ამოიღო წმინდა არსენის წმინდა ნაწილები და მთელი ტაძარი ენითგამოუთქმელი კეთილსურნელებით აივსო. ზუსტად იმ მომენტში, როდესაც ბერმა წმინდა ნაწილებით ჩემს მეგობარს ჯვარი გადასახა, მისი თავის ტკივილები გაუქრა. როცა ბერი საკურთხევლიდან გამოდიოდა ხელში წმინდა ნაწილებით და სკუფიის გარეშე, იგი ნათელით იყო გადავსებული და ფრიად ხარობდა. მე თვალებიდან წყაროს წყალივით მდიოდა ცრემლი. ბერმა ჯვარი გადამსახა და მითხრა: "შენ კიბოსი გეშინია, მაგრამ არა გაქვს კიბო. როდესაც სახლში დაბრუნდები, საავადმყოფოში მიდი და სთხოვე, ეგ პაპილომები მოგიწვან". მართლაც, ყველაფერი ზუსტად ასე მოხდა. ექიმმა მითხრა: "ყოველ ექვს თვეში მოგიწვავთ ამ წყლულს". თუმცა, სულ ერხელ გავიკეთე მოწვა და მეტი აღარ მივსულვარ ექიმთან; შარდის ბუშტის ტიკვილს მას შემდეგ აღარ შევუწუხებივარ".

[marine]

"თუ ადამიანს კარგი სულიერი მდგომარეობა აქვს, ეს მის ხორციელ ტკივილს ამსუბუქებს. თუ მას ცუდი სულიერი მდგომარეობა აქვს, ეს ცუდი მდგომარეობა მის ჯანმრთელობასაც აუარესებს. ავიღოთ მაგალითად, კიბოთი დასნეულებული ადამიანი, რომელზეც ექიმებმა ხელი ჩაიქნიეს. თუ მას ღმერთი სწამს და მხიარულ სულიერ ატმოფეროს შეიქმნის, შეუძლია, გაცილებით დიდხანს იცოცხლოს"

/ღირსი პაისი ათონელი/

[marine]

"თუ დედები შვილებს ძუძუთი არ კვებავენ, მათ ორგანიზმში ანომალიები იჩენს თავს და ეს შესაძლოა კიბოთი და ძუძუს მოკვეთით დასრულდეს"

/ღირსი პაისი ათონელი/