სკვნილი პარამეტრები

[mariami-k]

ეკლესიის ისტორიაში ბერმონაზვნური ცხოვრების ჩამოყალიბების დროდ IV საუკუნე ითვლება. მისი პირველი ფუძემდებლები იყვნენ ეგვიპტის უდაბნოში მოღვაწე ღირსი მამები: პავლე თებაიდელი და ანტონი დიდი. ანტონი დიდს ეკუთვნის საბერმონაზვნო კანონის, ტიპიკონის შედგენა და დამკვიდრება.

დროთა განმავლობაში ბერმონაზვნური ცხოვრების წესის სხვადასხვა ტრადიცია ჩამოყალიბდა, გაჩნდა საძმოები და მონასტრები. შეიქმნა მონაზვნად შედგომის განსაკუთრებული წესიც, რომლის თანახმად სამონაზვნედ მოწოდებულზე იერარქი კითხულობს „სქემის კურთხევის“ ლოცვას და სამონაზვნეს, წესისამებრ, შემოსავს კაბით, სარტყელით, საბეჭდურით, ანაფორით, მანტიით, კუნკულ-ბარტყულითა და სანდლებით (თითოეულს თავისი სიმბოლური დანიშნულება აქვს). ასევე გადასცემენ ხელის ჯვარს, სანთელსა და სკნილს.

სკვნილის ისტორია უკავშირდება მონასტრული ცხოვრების ფუძემდებელს - პახუმი დიდს. საძმოში, რომელშიც იგი მოღვაწეობდა, ცხოვრობდნენ წერა-კითხვის უცოდინარნი ბერებიც, რომლებიც ზეპირად ამბობდნენ იესოს ლოცვას, მათ პახუმი დიდმა კანონად დაუდო, ყოველდღიურად რამდენიმეჯერ აღესრულებინათ იესოს ლოცვა, ეს კი საჭიროებდა თვლას. ამის გამო მან ბერებს მისცა ნასკვებიანი თოკი. სწორედ ეს არის თანამედროვე სკვნილის წინასახე. იგი საზოგადოდ სულიერ მახვილსა და ხსნის კიბეს ნიშნავს. როგორც მხედარი მტრისგან იცავს თავს მახვილით, ასევე მონაზონიც სკვნილზე ლოცვით უკუაგდებს მტერს. სკვნილის სიმრგვალე ლოცვისა და მარადიულობის სიმბოლოა. იგი შედგება ათი, ოცდაცამეტი, ორმოცდაათი, ასი ნასკვისაგან და დაბოლოებულია ჯვრით.

სკვნილი სულიერი მახვილია, მას ლოცვის დროს მხოლოდ ბერ-მონაზვნები იყენებდნენ.

სკვნილზე სხვადასხვა ლოცვა შეიძლება აღსრულდეს (ყოვლადწმიდა ღვთისმშობლის, რომელიმე წმიდანის საგალობელი, უმთავრესად კი იესოს ლოცვა - „უფალო იესო ქრისტე, ძეო ღმრთისაო, შემიწყალე მე ცოდვილი“), რომელსაც მოძღვარი კურთხევით განაწესებს.

წმიდა მამათა გამოცდილებით, სკვნილზე ლოცვა განსაკუთრებულ მადლსა და შემწეობას სძენს მონაზონს.

დღეს ყოველი მეორე მორწმუნე სკვნილს ატარებს - სამაჯურად, ყელსაბამად, ბეჭდად, ქამრად.

საერო პირისათვის არ არის სავალდებულო სკვნილის ტარება და მხოლოდ მოძღვრის კურთხევის შემდეგ შესაძლოა მასზე ლოცვა. არ შეიძლება თამაში სკვნილით.

სკვნილი მეტად სახიფათო გამოსაყენებელი სიწმინდეა.


როგორ ფიქრობთ უნდა ლოცულობდეს თუ არა ერის ადამიანი სკვნილზე?

[marine]

"...ავიღე სკვნილი და ავედი მთაზე სალოცავად, რათა მიმეღო ღმერთის პასუხი..."

/ღირსი პაისი ათონელი/

[marine]

"ბატონი დ. იგონებს: "ერთხელ ვნახე მამა პაისი [ათონელი] სკვნილით ხელში. გავიფიქრე მე ჩემს სკვნილს მივცემ და თავისას ვთხოვ-მეთქი. სწორედ ამ ფიქრისას მომიბრუნდა და მითხრა:

"რასაც ფიქრობ არ მოხდება. ჩემი სამას სკვნილიანია, შენი კი - ასიანი". ამის შემდეგ სამასსკვნილიანი ვიყიდე და ვუთხარი: "მამაო, ვერ გამექცევი, ახლა გავცვალოთ".

- რომ იცოდე, რას მთხოვ, არ იზამდი ამას. დაე ასე იყოს, აიღე, კურთხეული იყოს - მიპასუხა - ნუ ჯიუტობ, რადგან გინდა, აიღე.

ეს სკვნილი მაქვს როგორც მცველი და მამა პაისის კურთხევა".

[marine]

" - მამაო, რა დანიშნულება აქვს სკვნილს?

- სკვნილი არის მემკვიდრეობა, კურთხევა, რომელიც წმინდა მამებმა დაგვიტოვეს. მარტო ამიტომაც აქვს მას დიდი ღირებულება. ნახე, როცა ბაბუა შვილიშვილს მემკვიდრეობით უტოვებს რაიმე უმნიშვნელო ნივთს, იგი მას სათუთად და თილისმად ინახავს და რამდენად უფრო ძვირფასია სკვნილი, რომელიც წმინდა მამებმა დაგვიტოვეს.

ძველად, როცა საათი არ არსებობდა, მონაზვნები სკვნილზე ითვლიდნენ ლოცვის ხანგრძლივობას, მაგრამ მაშინ სკვნილის კვანძები მარტივი იყო. ოდესღაც ერთი მოსაგრე მკაცრად მოღვაწეობდა, ბევრ მეტანიას ასრულებდა, ბევრს ლოცულობდა და ა.შ., მაგრამ ეშმაკი მიდიოდა და მის სკვნილზე კვანძებს ხსნიდა. საბრალო მოსაგრე ასრეულებდა მეტანიებს და გათანგული იყო, რადგან ეშმაკი გამუდმებით ხსნიდა კვანძებს და მოსაგრე ვერ ახერხებდა დათვლას. მაშინ მას უფლის ანგელოზი გამოეცხადა და სკვნილის ქსოვა ასწავლა ისე, რომ ყოველ კვანძზე ცხრა ჯვარი იყო გამოსახული. ამის მერე ეშმაკს, რომელიც ძრწის ჯვრის წინაშე, აღარ შეეძლო კვანძების დაშლა. ასე რომ, სკვნილის ყოველ კვანძს ცხრა ჯვარი აქვს, რაც სიმბოლურად ანგელოზთა ცხრა დასს განასახიერებს.

- მამაო, რას ნიშნავს სკვნილზე 33, 50, 100 და 300 კვანძი?

- ამათგან მხოლოდ ციფრი ოცდაცამეტია სიმბოლური, რაც ქრისტეს ამქვეყნიური ცხოვრების წლებს აღნიშნავს. დანარჩენი ციფრები უბრალოდ გვეხმარება, რომ მეტანიებისა და იესოს ლოცვის რაოდენობა დავითვალოთ"

/ღირსი პაისი ათონელი/

[marine]

"სკვნილს დიდი ძალა აქვს. იგი მონაზვნის საჭურველია, კვანძები კი ტყვიებია, რომელთა მეშვეობით ეშმაკს მუსრს ავლებ"

/ღირსი პაისი ათონელი/

[marine]

" - მამაო, როდესაც ვინემსთვის სკვნილზე ვლოცულობ, პირჯვრის გამოსახვითა და მცირე მეტანიებით უნდა შევასრულო?

- გააჩნია, რისი გაღება გსურს. რასაც მეტი შრომა ახლავს, მეტი ფასი აქვს.

- როცა სკვნილზე ვლოცულობთ და მცირე მეტანიებს ვაკეთებთ, ხელი იტაკს უნდა ეხებოდეს?

- არა. როცა მცირე მეტანიებს სკვნილზე ლოცვის დროს ვასრულებთ, ხელი მუხლამდე უნდა დავწიოთ და მერე ისევ გავიმართოთ. სხვაა, როცა მცირე მეტანიას ხატების თაყვანისცემის დროს ვასრულებთ. მაშინ სასურველია, რომ ხელი მიწას ეხებოდეს"

/ღირსი პაისი ათონელი/