მაცხოვრის გენეალოგია, (სახარება მათესაგან 1, 1-17) პარამეტრები

[მარიამი]

ძველი ქართულით:

1. წიგნი შობისა იესუ ქრისტესი, ძისა დავითისი, ძისა აბრაჰამისი.
2. აბრაჰამ შვა ისაკ; ისაკ შვა იაკობ; იაკობ შვა იუდა და ძმანი მისნი; 3. ხოლო იუდა შვა ფარეზ და ზარა თამარისგან; და ფარეზ შვა ესრომ; ესრომ შვა არამ; 4. არამ შვა ამინადაბ; ამინადაბ შვა ნაასონ; ნაასონ შვა სალმონ; 5. სალმონ შვა ბოოს რექაბისგან; ბოოს შვა იობედ რუთისგან; იობედ შვა იესე; 6. იესე შვა დავით მეფე; დავით მეფემან შვა სოლომონ ურიაჲს ცოლისაგან; 7. სოლომონ შვა რობოამ; რობოამ შვა აბია; აბია შვა ასა; 8. ასა შვა იოსაფატ; იოსაფატ შვა იორამ; იორამ შვა ოზია; ოზია შვა იოათამ; 9. იოათამ შვა აქაზ; აქაზ შვა ეზეკია; 10. ეზეკია შვა მანასე; მანასე შვა ამონ; ამონ შვა იოსია; 11. იოსია შვა იექონია და ძმანი მისნი ტყუეობასა მას ბაბილოვნელთასა. 12. შემდგომად ტყუეობისა მის ბაბილოვნისა იექონია შვა სალათიელ; სალათიელ შვა ზორობაბელ; ზორობაბელ შვა აბიუდ; 13. აბიუდ შვა ელიაკიმ; ალიაკიმ შვა აზორ; 14. აზორ შვა სადუკ; სადუკ შვა აქიმ; აქიმ შვა ალიუდ; 15. ელიუდ შვა ელეაზარ; ელეაზარ შვა მატთან; მატთან შვა იაკობ; 16. იაკობ შვა იოსებ, ქმარი მარიამისი, რომლისაგან იშვა იესუ, რომელსა ჰრქჳან ქრისტე.
17. ყოველი ნათესავი აბრაჰამისითგან ვიდრე დავითისამდე ნათესავი ათოთხმეტ; და დავითისითგან ვიდრე ტყუენვადმდე ბაბილოვნისა ნათესავი ათოთხმეტ; და ტყუენვითგან ბაბილოვნისაჲთ ვიდრე ქრისტესამდე ნათესავი ათოთხმეტ.

ახალი ქართულით:

1. წიგნი წარმოშობისა იესო ქრისტესი, ძისა დავითისა, ძისა აბრაამისა.
2. აბრაამმა შვა ისააკი; ისააკმა შვა იაკობი; იაკობმა შვა იუდა და მისი ძმები;
3. ხოლო იუდამ შვა ფარეზი და ზარა თამარისაგან; ფარეზმა შვა ესრომი; ესრომმა შვა არამი;
4. არამმა შვა ამინადაბი; ამინადაბმა შვა ნაასონი; ნაასონმა შვა სალმონი;
5. სალმონმა შვა ბოოსი რექაბისგან; ბოოსმა შვა იობედი რუთისგან; იობედმა შვა იესე; იესემ შვა დავით მეფე;
6. დავით მეფემ შვა სოლომონი ურიას ცოლისაგან;
7. სოლომონმა შვა რობოამი; რობოამმა შვა აბია; აბიამ შვა ასა;
8. ასამ შვა იოსაფატი; იოსაფატმა შვა იორამი; იორამმა შვა ოზია;
9. ოზიამ შვა იოათამი; იოათამმა შვა ამონი; ამონმა შვა ეზეკია;
10. ეზეკიამ შვა მანასე; მანასემ შვა ამონი; ამონმა შვა იოსია;
11. იოსიამ შვა იექონია და მისი ძმები ბაბილონის ტყვეობაში;
12. ხოლო ბაბილონის ტყვეობის შემდეგ იექონიამ შვა სალათიელი; სალათიელმა შვა ზორობაბელი;
13. ზორობაბელმა შვა აბიუდი; აბიუდმა შვა ელიაკიმი; ელიაკიმმა შვა აზორი;
14. აზორმა შვა სადოკი; სადოკმა შვა აქიმი; აქიმმა შვა ელიუდი;
15. ელიუდმა შვა ელეაზარი; ელეაზარმა შვა მათტანი; მატთანმა შვა იაკობი;
16. ხოლო იაკობმა შვა იოსები, ქმარი მარიამისა, ვისგანაც იშვა იესო, რომელსაც ჰქვია ქრისტე.
17. ყველა თაობა აბრაამიდან დავითამდე - თაობა თოთხმეტი, და დავითიდან ბაბილონის ტყვეობამდე - თაობა თოთხმეტი, და ბაბილონის ტყვეობიდან ქრისტემდე - თაობა თოთხმეტი.

ჯერ ზოგადად: რატომ წერია სახარებაში მაცხოვრის გენეალოგია?

განმარტება ნეტარი თეოფილაქტე ბულგარელის მიხედვით:

1. წიგნი შობისა იესო ქრისტესი, ძისა დავითისი, ძისა აბრაჰამისი.
1 . „წიგნი შობისა“ - რატომ არ გამოიყენა აქ წმ. მათემ წინასწარმეტყველთა მსგავსად „ხილვა“ ან “ სიტყვა“ ნაცვლად შობისა. ისინი ხომ ამგვარად წერდნენ: „ხილვა რომელი იხილა ესაია“ (ესაია 1,1 ) ან „სიტყვა, რომელიც იყო ესაიასადმი“ (ეს. 2,1). გსურს გაიგო რატომ? წინასწარმეტყველები გულქვასა და უხეშ ხალხს მიმართავდნენ და ამიტომაც ამბობდნენ მასზე - „საღვთო ხილვა და ღვთის სიტყვა არისო“, რომ ხალხი შიშით მოკიდებოდა და აბუჩად არ აეგდო მათი ნათქვამი. მათე კი მორწმუნე, კეთილგონიერ და, ამასთანავე, დამჯერე ხალხს მიმართავდა და ამიტომ წინასწარ არაფერი უთქვამს წინასწარმეტყველთა მსგავსად. სხვაც მაქვს სათქმელი. ის რაც წინასწარმეტყველებმა იხილეს, გონებით იხილეს და სულიწმიდით განჭვრიტეს. ამიტომ უწოდებდნენ მას ხილვას. ხოლო მათემ ქრისტე გონებით კი არ იხილა და განჭვრიტა, არამედ ზნეობრივად იყო მასთან, გრძნობიერად უსმენდა და ხორციელად ჭვრეტდა. ამიტომაც არ თქვა „ხილვა, რომელიც მე ვიხილე“, ან „განჭვრიტა“ არამედ თქვა: „წიგნი შობისა“.
„იესო“ - სახელი „იესო“ ბერძნული არ არის, არამედ ებრაულია და თარგმანში „მაცხოვარს“ ნიშნავბ, რამეთუ სიტყვით „იაო“ (ιαω) ებრაელები ხსნას, ცხოვრებას გამოხატავენ.
„ქრისტესი“ - ქრისტე ბერძნულად „ცხებულს“ ნიშნავს. ასე უწოდებდნენ მეფეებსა და მღვდელმთავრებს, რადგან მათ წმიდა ზეთს სცხებდნენ, რომელიც რქაში იდგა და თავზე გადმოაპირქვავებდნენ ხოლმე. უფალს ეწოდა ქრისტე, როგორც მეუფეს და როგორც მღვდელმთავარს, რამეთუ ის ცოდვის წინააღმდეგ გამეფდა და თავისი თავი მსხვერპლად მიიტანა ჩვენთვის. ის ხომ ცხებულია ჭეშმარიტი ზეთით - სულიწმიდით და ცხებულია სხვებზე აღმატებულად, რადგან სხვას ვის ჰქონდა ისეთი სული, როგორიც - უფალს? წმინდანებში მოქმედებდა მადლი სულიწმიდისა, ქრისტეში კი მოქმედებდა არა მადლი სულიწმიდისა, არამედ თვით ქრისტე აღასრულებდა სასწაულებს თავის თანაარს სულთან ერთად.
„ძისა დავითისი“ - მას შემდეგ, რაც მეფემ თქვა „იესო“, დაუმატა - „ძისა დავითისი“, იმიტომ, რომ შენ სხვა იესო არ იგულისხმო, რადგან სხვა იესოც იყო ცნობილი ებრაელთა წინამძღოლის მოსეს შემდეგ, მაგრამ იგი ნავეს ძე იყო და არა დავითისა. იგი დავითამდე მრავალი თაობით ადრე ცხოვრობდა და იუდას ტომიდან კი არ იყო, საიდანაც დავითი წარმოიშვა, არამედ სხვა ტომიდან.
„ძისა აბრაჰამისი“ - რატომ დააყენა მათემ დავითი აბრაჰამის წინ? იმიტომ, რომ დავითი უფრო ცნობილია. იგი აბრაჰამის შემდეგ ცხოვრობდა და დიდებული მეფე იყო. ისრაელის მეფეთაგან პირველმა მან მოიგო ღვთის გული და მისგან აღთქმაც მიიღო იმის თაობაზე, რომ ქრისტე მისი თესლტომიდან გამოვიდოდა. ამიტომაც უწოდებდნენ ქრისტეს დავითის ძეს. სინამდვილეში დავითი ქრისტეს სახეს წარმოადგენს. როგორც ის გამეფდა ღვთისაგან მოძულებული და დამხობილი საულის ნაცვლად, ასევე ხორციელად მოსული ქრიბტე გამეფდა ჩვენზე მას შემდეგ, რაც ადამი მოაკლდა მეფობასა და უფლებას, რომელიც მას ყველა არსებასა და დემონებზე ჰქონდა.

2. აბრაჰამ შვა ისააკ; ისააკ შვა იაკობ იაკობ შვა იუდა და ძმანი მისნი;
2. „აბრაჰამ შვა ისააკ“ - ქრისტეს გენეალოგიას მახარებელი აბრაჰამით იწყებს, რადგანაც იგი იყო მამა ებრაელთა და პირველმა მან მიიღო აღთქმა, რომ მისი „თესლით იკურთხევიან ხალხები“. მაშასადამე, სწორია ქრისტეს გენეალოგიის მისგან დაწყება, რადგანაც ქრისტე აბრაჰამის თესლია, რომელშიც ჩვენ ყველამ, ვინც ადრე წარმართნი და დაწყევლილნი ვიყავით, კურთხევა მივიღეთ. აბრაჰამი ითარგმნება როგორც „მამა ერებისა“, ისაკი კი როგორც „სიხარული“, „სიცილი“. მახარებელი არ ახსენებს აბრაჰამის უკანონო შვილებს. მაგ., ისმაელსა და სხვებს, რადგანაც იუდეველნი მათგან კი არა ისააკისგან წარმოიშვნენ.
„ისააკ შვა იაკობ; იაკობ შვა იუდა და ძმანი მისნი“ - ხედავ რომ იუდა და მისი ძმები ახსენა მათემ. ეს იმიტომ, რომ მათგან წარმოსდგა თორმეტი ტომი.

3. ხოლო იუდა შვა ფარეზ და ზარა თამარისგან; და ფარეზ შვა ესრომ; ესრომ შვა არამ;
4. არამ შვა ამინადაბ; ამინადაბ შვა ნაასონ; ნაასონ შვა სალმონ;
5. სალმონ შვა ბოოს რექაბისგან; ბოოს შვა იობედ რუთისგან; იობედ შვა იესე;
6. იესე შვა დავით მეფე; დავით მეფემან შვა სოლომონ ურიაჲს ცოლისაგან;
3-6. „ხოლო იუდა შვა ფარეზ და ზარა თამარისგან“ - იუდამ თამარი ცოლად შერთო ჰერს, ერთ-ერთს თავის ძეთაგან. როცა ჰერი უშვილოდ მოკვდა, მაშინ ავნანს მისცა ცოლად, რომელიც აგრეთვე მისი შვილი იყო. როცა ისიც მოაკლდა სიცოცხლეს თავისი სამარცხვინო საქციელის გამო, იუდას თამარი აღარავისზე დაუქორწინებია. მაგრამ თამარს ძლიერ უნდოდა ჰყოლოდა შვილები აბრაჰამის თესლისაგან. ამიტომ გაიხადა ქვრივის სამოსი, მიიღო მეძავის სახე და შეერთო თავის მამამთილს, ვისგანაც ტყუპები ჩაესახა. როცა მშობიარობის დრო მოვიდა, ერთ-ერთმა ბავშვმა გამოყო ხელი საშოდან, თითქოს პირველი ის უნდა დაბადებულიყო. ბებია ქალმა წითელი ძაფი შეაბა, რათა სცოდნოდა, პირველად რომელი დაიბადა, მაგრამ მან ხელი უკან წაიღო და პირველად მეორე ბავშვი დაიბადა, შემდეგ კი, უკვე ის, რომელმაც პირველად გამოყო ხელი. ამიტომ პირველად დაბადებულს ეწოდა ფარეზი, რაც „შეყოვნებას“ ნიშნავს, რამეთუ მან ბუნებრივი რიგი დაარღვია, ხოლო მას, ვინც ხელი უკანვე შეყო, ზარა ეწოდა. ეს ისტორია ერათგვარ საიდუმლოზე მიგვანიშნებს. ქრისტეს ცხოვრება ემსგავსვბა ზარას მიერ ჯერ ხელის გამოყოფას და შემდეგ ისევ უკან წაღებას. ეს ცხოვრება გამოეცხადათ წმინდანებს, რომელნიც სჯულისა და წინადაცვეთის წინ ცხოვრობდნენ, მაგრამ ისინი სჯულისა და მცნებების დაცვით კი არ განმართლდნენ, არამედ სახარებისმიერი ცხოვრებით. გაიხსენე აბრაჰამი, ვინც ღვთის გამო დატოვა თავისი მამა, სახლი და ბუნებისაგან განდგა. გაიხსენე იობი, მელქისედეკი, სჯულის მოსვლის შემდეგ ამგვარი ცხოვრება გაქრა. როგორც ფარეზის დაბადების შემდეგ ზარა გამოვიდა საშოდან, ასევე სჯულის ბოძებით გვიან გამობრწყინდა ევანგელური ცხოვრება, აღბეჭდილი წითელი ძაფით, ე. ი. ქრისტეს სისხლით. მახარებელმა იმიტომ ახსენა ეს ორი ყრმა, რომ მათი დაბადება რაღაც საიდუმლოს მოასწავებდა. გარდა ამისა თუმცა თამარი არ იმსახურებს ქებას იმის გამო, რომ მამამთილს შეერთო, მაგრამ მახარებელმა ისიც მოიხსენია, რათა ეჩვენებინა, რომ ქრისტემ, ვინც ჩვენთვის ყოველივე იტვირთა, ამგვარი წინაპრებიც შეიწყნარა. უფრო ზუსტად: მათგან იმიტომ იშვა, რომ განეწმინდა ისინი, რამეთუ „წოდებად მართალთა“ კი არ მოვიდა, არამედ „ცოდვილთა“.
და ფარეზ შვა ესრომ; ესრომ შვა არამ; არამ შვა ამინადაბ; ამინადაბ შვა ნაასონ; ნაასონ შვა სალმონ; სალმონ შვა ბოოს რექაბისგან; - ზოგიერთნი ფიქრობენ, რომ რექაბი არის ის მეძავი რააბი, ვინც იესო ნავეს მსტოვრები დამალა. მეძავმა მსტოვრებიც გადაარჩინა და თავიც გადაირჩინა. მათემ რექაბი იმიტომ ახსენა, რომ ეჩვენებინა: წარმართთა მთელი კრებული მასავით მეძავი იყო, თავისი საქმეებით მრუში. მაგრამ ის წარმართნი, რომელთაც იესოს მსტოვარნი, ე.ი. მოციქულნი შეიწყნარეს და მათი სიტყვა ირწმუნეს, ყველა გადარჩა.
„ბოოს შვა იობედ რუთისგან“ - ეს რუთი უცხო ტომისა არ იყო, მაგრამ ქორწინებით მაინც შეეუღლა ბოოსს. ასევე წარმართულმა ეკლესიამ, რომელიც ტომისა და სჯულის გარეშე უცხო იყო, დაივიწყა თავისი ხალხი, კერპთა თაყვანისცემა, მამა ეშმაკი, რისთვისაც იგი ძე ღვთისამ სასძლოდ მიიღო.
„იობედ შვა იესე; იესე შვა დავით მეფე; დავით მეფემან შვა სოლომონ ურიაჲს ცოლისაგან“ - მათემ აქ ურიას ცოლიც ახსენა, იმის საჩვენებლად, რომ წინაპრების კი არ უნდა გვრცხვენოდეს, არამედ უნდა ვეცადოთ განვადიდოთ ისინი ჩვენი სიქველით, რადგან ღმერთს ყველა მოეწონება, თუნდაც მეძავისაგან შობილი, თუკი სიქველე ექნება.

7. სოლომონ შვა რობოამ; რობოამ შვა აბია; აბია შვა ასა;
8. ასა შვა იოსაფატ; იოსაფატ შვა იორამ; იორამ შვა ოზია; ოზია შვა იოათამ;
9. იოათამ შვა აქაზ; აქაზ შვა ეზეკია;
10. ეზეკია შვა მანასე; მანასე შვა ამონ; ამონ შვა იოსია;
11. იოსია შვა იექონია და ძმანი მისნი ტყუეობასა მას ბაბილოვნელთასა.
7-11. ბაბილონის ტყვეობა ეწოდება იუდეის მთელი მოსახლეობის ბაბილონში ტყვედ წაყვანას. მართალია, ბაბილონელები ადრეც ებრძოდნენ მათ, მაგრამ მაშინ უფრო მოსათმენად შეურაცხყოფდნენ, ამ დროს კი ყველა ერთიანად გადაასახლეს სამშობლოდან.

12. შემდგომად ტყუეობისა მის ბაბილოვნისა იექონია შვა სალათიელ; სალათიელ შვა ზორობაბელ; ზორობაბელ შვა აბიუდ;
13. აბიუდ შვა ელიაკიმ; ალიაკიმ შვა აზორ;
14. აზორ შვა სადუკ; სადუკ შვა აქიმ; აქიმ შვა ალიუდ;
15. ელიუდ შვა ელეაზარ; ელეაზარ შვა მატთან; მატთან შვა იაკობ;
16. იაკობ შვა იოსებ, ქმარი მარიამისი, რომლისაგან იშვა იესუ, რომელსა ჰრქჳან ქრისტე.
12-16. რატომ არის აქ მოცემული გენეალოგია იოსებისა და არა ღვთისმშობლისა, რა წილი უდევს იოსებს ამ უთესლო შობაში? ქრისტეს ნამდვილი მამა ხომ იოსები არ ყოფილა, რომ მისგან იწყებოდეს ქრისტეს გენეალოგია. მაშ-მოისმინე: სინამდვილეში იოსებს ქრისტეს გაჩენაში არავითარი მონაწილეობა -არ მიუღია და ამიტომაც აქ, რა თქმა უნდა, მოთხრობილი უნდა ყოფილიყო ღვთისმშობლის გვარზე, მაგრამ მათემ არ მოგვცა წმიდა ქალწულის გენეალოგია, რადგანაც ქალის ხაზით გენეალოგიის წარმოება არ შეიძლებოდა (რიცხვ. 36,6). გარდა ამისა, იოსების გენეალოგიით, მან ქალწულ მარიამის გვარზეც მოგვითხრო, რადგანაც სჯულის მიხედვით კაცს ეკრძალებოდა ცოლის სხვა ტომიდან, გვარიდან და ოჯახიდან მოყვანა და მას მხოლოდ თავისივე ტომისა და გვარის ქალის შერთვის უფლება ჰქონდა. ამ კანონიდან გამომდინარე, ცხადია, რომ იოსების გენეალოგიით გადმოცემულია ღვთისმშობლის გენეალოგიაც, რომელიც იოსების ტომისა და გვარისა იყო, სხვა შემთხვევაში იოსები მას ვერ დანიშნავდა. ამგვარად მახარებელმა დაიცვა კანონი, რომელიც კრძალავდა გენეალოგიის გადმოცემას ქალის ხაზით და ამავე დროს ღვთისმშობლის გვარზე მოგვითხრო იოსების გენეალოგიის გადმოცემით. მარიამის ქმრად მან იგი ჩვეულების მიხედვით მოიხსენია, რადგან ჩვენ ჩვეულებად გვაქვს დამწინდველს ქმარი ვუწოდოთ ქორწინებამდეც.

17. ყოველი ნათესავი აბრაჰამისითგან ვიდრე დავითისამდე ნათესავი ათოთხმეტ; და დავითისითგან ვიდრე ტყუენვადმდე ბაბილოვნისა ნათესავი ათოთხმეტ; და ტყუენვითგან ბაბილოვნისაჲთ ვიდრე ქრისტესამდე ნათესავი ათოთხმეტ.
17. მათემ თაობები სამ ნაწილად გაყო, რათა იუდეველებისათვის ეჩვენებინა, რომ მსაჯულები მართავდნენ, როგორც ეს დავითამდე იყო, თუ მეფეები განაგებდნენ, როგორც ეს ბაბილონის ტყვეობამდე გაგრძელდა, თუ მღვდელმთავრებს ემორჩილებოდნენ, როგორც ქრისტეს მოსვლის წინ, - სათნოების ასამაღლებლად ვერავითარ სარგებელს ვერ იღებდნენ და ისეთ ჭეშმარიტ მსაჯულს, მეუფესა და მღვდელმთავარს საჭიროებდნენ, როგორიც არის ქრისტე. როცა იაკობის წინასწარმეტყველების მიხედვით მეფობა შეწყდა, ქრისტე მოვიდა, მაგრამ ბაბილონის ტყვეობიდან ქრისტემდე თოთხმეტი თაობა როგორღა არის, როცა ის ცამეტი იყო? შთამომავლობის სიაში ქალის შეტანაც რომ შეიძლებოდეს, მარიამს მივათვლიდით და რიცხვიც შესრულდებოდა, მაგრამ ქალი არ შედის გვარტომობის სიაში. მაშ როგორ უნდა გადაიჭრას ეს საკითხი? ზოგიერთები ამბობენ, რომ მათემ „ტყვეობა“ როგორც პიროვნება ისე შეიტანა რიცხვში.

[მარიამი]

განმარტება ღვთისმეტყველების მაგისტრის, მღვდელ გრიგოლ დიაჩენკოს მიხედვით:

„წიგნი შობისა იესუ ქრისტესი, ძისა დავითისი, ძისა აბრაჰამისი“ (მუხლი 1).
პირველი გამოთქმა - „წიგნი შობისა იესუ ქრისტესი“ - ზოგიერთთა აზრით თითქოსდა საერთო სათაურად ემსახურება მთელს სახარებას, - სათაურად, რომელშიც გადმოცემულია მათეს სახარების მთავარი საგანი და ძირითადი შინაარსი: და ეს შეხედულება უსაფუძვლო არ არის, იმიტომ, რომ ყოველივე ის, რის შესახებაც წმიდა მათე მახარებელი მოგვითხრობს იესო ქრისტეს შესახებ, მდგომარეობს მის წარმომავლობაში, გენეალოგიაში, როგორც ძირსა თუ დასაბამში. წმიდა იოანე ოქროპირი ამბობს: „ყველაზე განსაკვირველი, ყოველგვარ იმედზე აღმატებული ის არის, რომ ღმერთი განკაცდა, ადამიანი შეიქნა. ხოლო როცა ეს აღსრულდა, ყოველივე, რაც შემდგომში მოჰყვა ამას, გასაგებიცაა და ბუნებრივიც“. თუმცა უფრო სწორი და უმჯობესი იქნება, თუკი ამ გამოთქმის ქვეშ ვიგულისხმებთ თქმულებას, ჩანაწერს იესო ქრისტეს ხორციელი გენალოგიის შესახებ, მისი გენალოგიის შესახებ, მსგავსად იმისა, როგორც დაბადების წიგნის მე-2 თავის მე-4 მუხლში გამოთქმა - „ესე წიგნი შესაქმისა ცისა და ქვეყნისაი“, - აღნიშნავს ცისა და ქვეყნის შექმნის აღწერას.
სიტყვა იესო (ებრაულად- „იეშუა“) ებრაელებში საკმაოდ გავრცელებული სახელია. და აღნრხავს „მხსნელს“, „მაცხოვარს“. ქრისტესთან მიმართებაში კი მას განსაკუთრებული მნიშვნელობა აქვს, გამოხატავს რა კაცთა მოდგმის ხსნის, ცხოვნების მის მიერ აღსრულებულ საქმეს (მუხლი 21). ზედსართავი სახელი „ქრისტე“ - საკუთრივ ბერძნული სიტყვაა და აღნიშნავს „ცხებულს“, ანუ იგივეს, რასაც ებრაული სიტყვა „მიშიაჰ“ - „მესია“, რის გამოც იესო იწოდება ხან ქრისტედ, ხანაც მესიად, რაც ერთი და იგივეა.
წმიდა ირინეოს ლიონელის სიტყვით, „სახელში ქრისტე იგულისხმება მცხებელიც და ცხებულიც, და თვით ცხებაც, რომლითაც იგი არის ცხებული. სცხო მამამ, ხოლო ცხებულია ძე სულიწმიდით, რომელიც არის ცხება, როგორც ესაიას პირით იტყვის სიტყუა: „სული უფლისაი ჩემზედა, რომლისა ძლით მცხო მე“ (ესაია 61,1), აღნიშნავს რა მცხებელ მამასაც, ცხებულ ძესაც და თვით ცხებასაც, რომელი არს სულისწმიდა“.
„ძე დავითისი, ძე აბრაჰამისი“. იესო ქრისტეს წარმომავლობა დავითისაგან და აბრაჰამისაგან ყოველი იუდეველის თვალში უპირველესი და ყველაზე მნიშვნელოვანი დადასტურება იყო მისი მესიანური ღირსებისა. მახარებელ მათეს, თუკი მას მიზნად დასახული ჰქონდა (როგორც ამას მთელი ძველი ქრისტიანული აზრი ამტკიცებს) დაედასტურებინა თავისი სახარებით იუდეველთათვის იესოს მესიანური ღირსება, შეეძლო იგი სწორედ ამ სიტყვებით დაეწყო: „იესუ - მესია (ქრისტე), ძე დავითისი, ძე აბრაჰამისი“. დავითისა და აბრაჰამის ძედ მახარებელი იესო ქრისტეს ხმობს ზოგადი აზრით, ანუ შთამომავლის მნიშვნელობით, როგორიც იესო ქრისტე იყო კიდეც თანახმად ღმერთის აღთქმისა (დაბად. 12,1 და შემდგ.; 22,18; გალატ. 3,17; II მეფეთა 7,12; I ნეშტთა 17,11; ფსალმ. 88,4; 131,11; ესაია 11,1 და სხვა). მახარებელმა იესო ქრისტე ჯერ დავითის ძედ, ალბათ იმიტომ დაასახელა, რომ მისადმი ღმერთისაგან მიცემული აღთქმა ახალი იყო და მთელს იუდეველ ერს კი არ განეკუთვნებოდა, როგორც აბრაჰამისადმი მიცემულ აღთქმაში იყო, და არც თორმეტი იუდიური ტომიდან ერთ-ერთს განეკუთვნებოდა, როგორც ეს იუდასადმი მიცემული აღთქმით ვიცით, არამედ იგი უფრო კერძო იყო და მხოლოდ დავითის სახლს ეკუთვნოდა, რომლის სახელიც განკაცებულ იესო ქრისტეს მიეკუთვნა (იერემ. 30,9); ეზეკიელი 34,24; 37,24). ამრიგად, როცა მახარებელმა პირველად დავითის ძედ დაასახელა იესო ქრისტე. ამით მას სურდა ეჩვენებინა ებრაელებისათვის - იუდეველებისათვის, - მე სწორედ იმ მესიაზე - ქრისტეზე გელაპარაკებით, რომელსაც თქვენ მოელით როგორც დავითის ძეს და აღთქმული დიდებული მეუფების მემკვიდრესო. ამ მოკლე შესავლის შემდეგ იწყება თვით გენეალოგიაც:

„აბრაჰამ შვა ისაკ; ისაკ შვა იაკობ; იაკობ შვა იუდა და ძმანი მისნი; ხოლო იუდა შვა ფარეზ და ზარა თამარისგან; და ფარეზ შვა ესრომ; ესრომ შვა არამ; არამ შვა ამინადაბ; ამინადაბ შვა ნაასონ; ნაასონ შვა სალმონ; სალმონ შვა ბოოს რექაბისგან; ბოოს შვა იობედ რუთისგან; იობედ შვა იესე; იესე შვა დავით მეფე; დავით მეფემან შვა სოლომონ ურიაჲს ცოლისაგან“ (მუხლები 2-6).
რატომ მოიხსენია წმიდა მათემ იესო ქრისტეს გენეალოგიაში მხოლოდ იუდას ძმები და არაფერი თქვა არც ისააკის ძმა - ისმაილზე და არც იაკობის ძმა - ესავზე?
წმიდა იოანე ოქროპირის შენიშვნით, „მახარებელი ასე საფუძვლიანი მიზეზის გარეშე როდი მოიქცა. მას სურდა ამით ეჩვენებინა, რომ ისმაილსა და ესავს, მათგან აღმოცენებულ ხალხებითურთ - ისმაილიტებითურთ, სარკინოზებითურთ, არაბებითურთ და სხვა ერებითურთ, არაფერი საერთო არ ჰქონდათ იუდეველ ხალხთან, და რომ ქრისტე მათგან არ იყო წარმოშობილი“; მაშინ, როდესაც იაკობის ძენი - იუდა და მისი ძმები ისრაელი ერის თორმეტი ტომის მამამთავრები იყვნენ, - იმ ტომებისა, რომლებიც შეადგენენ კიდეც ღმრთივ რჩეულ თესლს აბრაჰამისა.
რა აზრი, რა მნიშვნელობა აქვთ იმ მდედრობით პირებს, რომლებიც მახარებელმა მათემ ქრისტეს გენეალოგიაში შეიყვანა? ესენია - თამარი (3), რექაბი, რუთი (5) და ურიას ცოლი (6). თამარი იუდას ცოლი იყო. ბიბლია შემდეგს გადმოგვცეძს მის შესახებ: თავისი ორი პირველი ქმრის - იუდას ძეთა გარდაცვალების შემდგომ, თამარი უშვილო დარჩა და მამამთილის წინადადებით თავისი მამის სახლში უნდა დაბრუნებულიყო და იქ ეცხოვრა მანამდე, სანამ იუდას მესამე ძე სილოამი, ვისაც იგი დაპირდა თამარზევე დაგაქორწინებო, სრულწლოვანი არ გახდებოდა. მაგრამ ამასობაში თავად იუდას ცოლი გარდაიცვალა; შემდეგ, ერთხელაც, იუდა ველად გავიდა იმის სანახავად, თუ როგორ კრეჭდნენ (პარსავდნენ) ცხვარს. როცა ამის შესახებ თამარს უთხრეს, მან განიძარცვა სამგლოვიარო ძაძები, მოირთო-მოიკაზმა და თავისი მამამთილის შესახვედრად გაეშურა. მან იცოდა, რომ სილოამი უკვე ზრდასრული მამაკაცი შექნილიყო, მაგრამ მიუხედავად იუდას დაპირებისა, ჯერ არ მოეყვანა ცოლად თამარი. იუდამ დაინახა თამარი, მაგრამ ვერ იცნო, მოეწონა იგი და ეცთუნა კიდეც. რისი ნაყოფნიც მისი ორი ძე. ტყუპები - ფარეზი დაზარა იყვნენ (დაბად. 38). ხოლო მახარებელმა, როგორც ფიქრობენ, ორივე იმის გამო დაასახელა, რომ ისინი - ფარეზი და ზარა ქრისტეს სასუფეველში შესული ორი ხალხის - იუდეველთა და წარმართთა წინასახენი იყვნენ.
რექაბი სალმონის, ნაასონის ძის ცოლი იყო და მისგან შვა ბოოსი, რუთის ქმარი. განმმარტებელთა დიდი ნაწილი მას რააბთან - იერიქონის მეძავ დედაკაცთან აიგივებს, რომლის შესახებაც ისუ ნავეს წიგნშია მოთხრობილი (2,1; შდრ. ებრ. 11,31); ცნობები მის შესახებ, ალბათ, დავითის სახლის საგვარეულო ჩანაწერებიდანაა აღებული.
რუთი - იობედის დედა - წარმოშობით მოაბელი დედაკაცი იყო, ანუ წარმართი, და შემთხვევით გახდა ბოოსის ცოლი თანაცხოვრების კანონის მიხედვით.
მდედრობითი სქესის მეოთხე პირი. მოხსენიებული ქრისტეს გენეალოგიაში, დავით მეფის უკანონო ცოლი - ბერსაბე იყო. რომელიც მან ურიას წაართვა.
როცა ასეთი დედაკაცნი შეჰყავდა იესო ქრისტეს გენეალოგიაში, ამით მახარებელს სურდა ეჩვენებინა, რომ იესო ქრისტე თავის ღირსებას ხორციელ წინაპართაგან კი არ იღებს; რომ მისი ზეგარდმო წარმოგზავნილობა კაცობრივ დამსახურებებს კი არ ეფუძნება, არამედ - ღმერთის სახიერებასა და მოწყალებას; რომ ღმერთის აღთქმები არ არის დარღვეულ-გაუქმებული ადამიანთა ცოდვებით; რომ ქრისტე ამქვეყნად მხოლოდ რჩეული ერის - ებრაელთა სახსნელად კი არ მოივლინა, არამედ - მთელი კაცთა მოდგმის საცხოვნებლად, ყოველთა სახსნელად რა გვარტომობის, წარმომავლობის, წოდების, ღირსებისა და სქესისაც არ უნდა იყოს ადამიანი.

„სოლომონ შვა რობოამ; რობოამ შვა აბია; აბია შვა ასა; ასა შვა იოსაფატ; იოსაფატ შვა იორამ; იორამ შვა ოზია; ოზია შვა იოათამ; იოათამ შვა აქაზ; აქაზ შვა ეზეკია; ეზეკია შვა მანასე; მანასე შვა ამონ; ამონ შვა იოსია; იოსია შვა იექონია და ძმანი მისნი ტყუეობასა მას ბაბილოვნელთასა“ (მუხლები 7-11).
იესო ქრისტეს გენეალოგიის ამ, მეორე განყოფილებაში, უმთავრესად ყურადღებას იქცევს ორი გამოტოვება: პირველია იუდეველთა სამი მეფის - ოქოზიას, იოასისა და ამასიას გამოტოვება, იორამსა და ოზიას შორის. ამასთან დაკავშირებით, ამბობენ, რომ წმიდა მახარებელი ამ სამი მეფის სახელს იმის გამო გამოსტოვებს, რომ ისინი აქაბის გვარს ეკუთვნოდნენ მეფე ოქოზიას დედის მხრიდან, - ანუ ისეთ გვარს, რომელზეც ღმერთმა ორგზის წარმოთქვა შეჩვენება (III მეფ. 21,21; IV მეფ. 9,7). ამ ახსნას თავისი საფუძველი აქვს იმაში, რომ ქვემოთ (მუხლი 17) მახარებელი თვითონვე გვაგებინებს, რომ გვართა (იესოს წინაპართა) აღრაცხვაში მას მხედველობაში ჰქონდა რიცხვითი თანაფარდობაც და რომ, აქედან გამომდინარე შეეძლო გაზრახ გამოეტოვებინა ზოგიერთი პირი მაცხოვრის გენალოგიიდან. მეორე გამოტოვება იოსიას ძისა და იექონიას მამის სახელს - იოაკიმეს შეეხება. მაგრამ უნდა ითქვას. რომ ეს სახელი შემონახულია აღმოსავლური რედაქციის ბევრ ხელნაწერში. რომლებიც დასავლურ ხელნაწერებთან შედარებით. მეტი სისწორით და გამართულობით გამოირჩევა. ამიტომ ძველთაგანვე საფუძვლიანად შენიშნავენ, რომ იოაკიმეს სახელის გამოტოვგბა ბევრ ძველ ხელნაწერში, სავარაუდოდ, გადამწერის მიზეზით მოხდა. რომელიც შეაცდინა სახელების - იოაკიმესა და იექონიას მსგავსებამ. და ამის გამო მახარებელ მათეს ნამდვილ ტექსტად მიიჩნევენ ასეთ წაკითხვას: „იოსია შვა იოაკიმე და ძმანი მისნი: ხოლო იოაკიმე შვა იექონია ტყვეობასა მას ბაბილონელთასა“, ანუ ან თვით ამ ტყვეობის დროს, ანდა ტყვეობაში გადასახლების წინ ისრაელი ერისა (დაახლ. 588 წელს ქრისტეს შობამდე - იხ. II ნეშტთა, თ.36); ეს გადასახლება ბაბილონის ტყვეობად იწოდება ქალდეას სამეფოს მთავარი ქალაქის - ბაბილონის მიხედვით.

„შემდგომად ტყუეობისა მის ბაბილოვნისა იექონია შვა სალათიელ; სალათიელ შვა ზორობაბელ; ზორობაბელ შვა აბიუდ; აბიუდ შვა ელიაკიმ; ალიაკიმ შვა აზორ; აზორ შვა სადუკ; სადუკ შვა აქიმ; აქიმ შვა ალიუდ; ელიუდ შვა ელეაზარ; ელეაზარ შვა მატთან; მატთან შვა იაკობ; იაკობ შვა იოსებ, ქმარი მარიამისი, რომლისაგან იშვა იესუ, რომელსა ჰრქჳან ქრისტე“ (მუხლები 12-16).
რადგანაც წმიდა მათე თავის სახარებას უპირატესად იუდეველთაგან გამოსული ქრისტიანებისათვის წერდა, რომელთა ურწმუნოებაც იესო ქრისტესადმი, როგორც აღთქმული მესიისადმი, მისთვის კარგად იყო ცნობილი, ამიტომ მან შეიყვანა კიდეც ამ გენეალოგიაში იოსებიც, რომელსაც იუდეველები იესო ქრისტეს ბუნებრივ მამად თვლიდნენ (მათე 13,55; ლუკა 4,22; იოანე 6,42), მით უმეტეს, რომ იუდეველებში დამკვიდრებული იყო ჩვეულება, გენეალოგია მხოლოდ მამების ხაზით ეწარმოებინათ. იოსები რომ მარიამის ქმრად არის მოხსენიებული, ეს ერთის მხრივ, იმით აიხსნება, რომ იუდეველთა წეს-ჩვეულებით სასიძო და საპატარძლო დაწინდვისთანავე, ანუ ნიშნობის შემდეგვე ცოლ-ქმრად იწოდებოდნენ (შდრ. დაბად. 29,21; II სჯული 22,23-24), მეორეს მხრივ კი იმით, რომ იოსებმა, უფლის ანგელოზის ბრძანებით, ყოვლადწმიდა ქალწული მარიამი თავის სახლში მიიღო როგორც თავისი ცოლი (მათე 1,20). და ბოლოს, ღირსშესანიშნავია ისიც, თუ როგორ გადმოსცა მახარებელმა თვით იესოს შობის ამბავი ამ გენეალოგიაში: მან ყველა ზემორე ჩამოთვლილის მსგავსად როდი თქვა იაკობმა შვა იოსებიო, იოსებმა შვა იესოო, არამედ ასე დაწერა: „იაკობ შვა იოსებ, ქმარი მარიამისი, რომლისაგან იშვა იესუ, რომელსა ჰრქვიან ქრისტე“. იოსები არ იყო იესოს ხორციელი მამა, არამედ მხოლოდ დამწინდველი იყო ყოვლადწმიდა ქალწულ მარიამისა. ამიტომაც მიაკუთვნებს წმიდა მახარებელი იესოს შობას მხოლოდ მარიამს. „რომლისაგან იშვა იესუ“ - ეს ბოლო სიტყვები წარმოადგენენ მახარებლის შემდგომი თხრობის შესავალს იესო ქრისტეს ზებუნებრივი შობის შესახებ.

„ყოველი ნათესავი აბრაჰამისითგან ვიდრე დავითისამდე ნათესავი ათოთხმეტ; და დავითისითგან ვიდრე ტყუენვადმდე ბაბილოვნისა ნათესავი ათოთხმეტ; და ტყუენვითგან ბაბილოვნისაჲთ ვიდრე ქრისტესამდე ნათესავი ათოთხმეტ“ (მუხლი 17).
იესო ქრისტეს გენეალოგიის საერთო დაყოფას სამ ნაწილად საფუძვლად უდევს სამი მეტად მნიშვნელოვანი მდგომარეობა ებრაელი ხალხის ისტორიაში: პირველი ნაწილი - აბრაჰამიდან დავითამდე მოიცავს ებრაელი ერის ჩამოყალიბების დაწყებას და თეოკრატიის პერიოდს სამეფო ხელისუფლების დამკვიდრებამდე და დავით მეფის - მესიის წინაპრის გამოჩენამდე. ამ პერიოდში ებრაელი ხალხი პატრიარქების, მსაჯულთა და წინასწარმეტყველთა მმართველობის ქვეშ იყო. გენეალოგიის მეორე ნაკვეთი მოიცავს მეფეთა პერიოდს ერის დამოუკიდებლობის დაკარგვამდე ბაბილონის ტყვეობის დაწყების გამო. და ბოლოს მესამე ნაწილს შეადგენს დამოუკიდებლობის აღდგენის პერიოდი მღვდელმთავართა მმართველობის ქვეშ თვით მესიის - ქრისტეს გამოჩენამდე. წინასწარმეტყველებათა მიხედვით, მესია უნდა ყოფილიყო წინასწარმეტყველიც, მეფეც და მღვდელმთავარიც. ამრიგად, ეს სამი განყოფილება იესო ქრისტეს გენეალოგიისა - 1. პატრიარქების, მსაჯულებისა და წინასწარმეტყველთა ხელმწიფების პერიოდი. 2. მეფობის პერიოდი და 3. მღვდელმთავართა პერიოდი, რომლებიც წინ უსწრებდნენ მესია-ქრისტეს მოვლენას, თითქოსდა ერთგვარი წინასწარმეტყველებაა მის შესახებ.

[LEBU]

ზოგიერთები ამბობენ, რომ მათემ „ტყვეობა“ როგორც პიროვნება ისე შეიტანა რიცხვში.

ეს ადგილი არ მესმის, როგორ შეიძლება ებრაელი ერის სოციალური მდგომარეობა- "ტყვეობა" ჩაითვალოს პიროვნებად? ჰაა?

[ეგრი]

მოგესალმები დათიკო!
შეიძლება მაცხოვრის გენეოლოგიასთან დაკავშირებული ჩემი შეკითხვები ამ თემაში დავსვა?

[დათიკო]

ეგრი

მოგესალმები დათიკო!
შეიძლება მაცხოვრის გენეოლოგიასთან დაკავშირებული ჩემი შეკითხვები ამ თემაში დავსვა?

აქაც გაგიმარჯოს
რა თქმა უნდა, მიხარია რომ შემოგვიერთდი

[ეგრი]

მე ერთი კვირა უსაქმოდ ვერ ვიჯდები. ასე რომ დავიწყოთ:
1. მათეს და ლუკას სახარებაში მოყვანილი აქვთ იოსების და არა მაცხოვრის გენეოლოგია. იოსები იესოს ბიოლოგიური მშობელი არ გახლავთ.
2. როგორ შეიძლება დავითის ორი სხვადასხვა შტო, ერთი სოლომონის ხაზით და მეორე ნათანის ხაზით, თან ორივე მამაკაცების ხაზით გაგრძელებული, გადაიკვეთოს ერთიდაიგივე ადამიანებზე? სალათიელი, მატათანი და იოსები მყავს მხედველობაში.

[alex_b]

1. მათეს და ლუკას სახარებაში მოყვანილი აქვთ იოსების და არა მაცხოვრის გენეოლოგია. იოსები იესოს ბიოლოგიური მშობელი არ გახლავთ.

მართალია იოსები არ იყო იესოს ბიოლოგიური მშობელი, ამას არ ამბობს წმიდა წერილი. წმიდა წერილი ამბობს: "იაკობმა შვა იოსები, ქმარი მარიამისა, რომლისგანაც იშვა იესო, რომელსაც ჰქვია ქრისტე.

მოდი ჯერ საერთოდ იმაზე ვიმსჯელოთ, თუ რატომ მოჰყვა ამხელა გენიალოგია მათემ თავის სახარებაში. ამის მიზეზი შემდეგი იყო, რომ არსებობდა რამდენიმე მეფობის პერიოდი ისრაელის ისტორიაში:

1. აბრაამიდან - დავითამდე - ისრაელის მეფე იყო თვით ღმერთი;

თოთხმეტი მოდგმა

2. დავითიდან ბაბილონში გასახლებამდე - ისრაელის მეფე იყო დავითის შთამომავალი

თოთხმეტი მოდგმა

3. ბაბილონში გასახლებიდან ქრისტემდე - ისრაელს მეფე არ ჰყავდა, ან უფრო სწორედ ჰყავდა მეფუკები და მმართველები, რომლებსაც დაუყენებდა ბაბილონის, სპარსეთის, საბერძნეთის თუ რომის იმპერატორები.

მათეს სახარების პირველი თავის ლოგიკა ასეთია, ღმერთი მეფობდა 14 მოდგმა, ადამიანი მეფობდა 14 მოდგმა, ურჯულო მეფობდა 14 მოდგმა. აქედან გამომდინარე რაღაც უნდა შეცვლილიყო ისრაელის მეფობის ისტორიაში. ისრაელში მეფე უნდა დაბადებულიყო, რომელიც იქნებოდა ღვთის ძე. და ეს უნდა მომხდარიყო დავითის (მისი შთამომავლის) ოჯახში. ასე, რომ ის კი არ არის მნიშვნელოვანი, რომ იოსები იესოს ბიოლოგიური მამა არ იყო, არამედ ის, რომ იესო დაიბადა დავითის მოდგმის ოჯახში და დაიბადა სწორედ 14 მოდგმის შემდეგ, რაც ისრაელს ღმერთისაგან დაყენებული მეფე აღარ ჰყავდათ.

2. როგორ შეიძლება დავითის ორი სხვადასხვა შტო, ერთი სოლომონის ხაზით და მეორე ნათანის ხაზით, თან ორივე მამაკაცების ხაზით გაგრძელებული, გადაიკვეთოს ერთიდაიგივე ადამიანებზე? სალათიელი, მატათანი და იოსები მყავს მხედველობაში.

ეგრი შენს გახარებას ეს კითხვა ცოტა უფრო გარკვევით დასვი, თორემ თავი ვიმტვრიე და ვერ მივხვდი რას გულისხმობ, და შევეცდები გიპასუხო (თუ გამომივიდა).

[ეგრი]

alex_b

მათეს სახარების პირველი თავის ლოგიკა ასეთია, ღმერთი მეფობდა 14 მოდგმა, ადამიანი მეფობდა 14 მოდგმა, ურჯულო მეფობდა 14 მოდგმა.

მაგ თოთხმეტებს გადავამოწმებ. დიდი ეჭვი მაქვს შეცდომა იქნება. ლუკამ რა 14-მდე თვლა არ იცოდა? მახარობლებს რატომღაც არითმეტიკა არ უყვართ.

ისრაელში მეფე უნდა დაბადებულიყო, რომელიც იქნებოდა ღვთის ძე. და ეს უნდა მომხდარიყო დავითის (მისი შთამომავლის) ოჯახში.

შენ ეტყობა სხვა ბიბლიას კითხულობ. ღმერთი დაჰპირდა დავითს, რომ მესია მისი ოჯახში კი არ დაიბადებოდა, არამედ მისი სისხლი და ხორცი იქნებოდა. ციტატებს საღამოს მოგაწვდი.

ეგრი შენს გახარებას ეს კითხვა ცოტა უფრო გარკვევით დასვი, თორემ თავი ვიმტვრიე და ვერ მივხვდი რას გულისხმობ, და შევეცდები გიპასუხო (თუ გამომივიდა).

არ გამოგივა. (ლუკა 3.23-31 და მათე 1.6-16)
ლუკასთან:------------------მათესთან:
დავითი----------დავითი
ნათანი----------სოლომონი
მატათანი----------რობოამი
მაინანი----------აბია
მელეა----------ასა
ელიაკიმი----------იოსაფეტი
იონანი----------იორამი
იოსები----------ოზია
იუდა----------იოათამი
სვიმეონი----------აქაზი
ლევი----------ეზეკია
მატათი----------მანასე
იორამი----------ამონ
ელიეზერი----------იოსია
იოსი----------იექონია
ერი
ელმოდადი
კოსამი
ადდი
მელქი
ნერი
შემდეგ ორივესთან - სალათიელი და ზორობაბელი შემდეგ

ლუკასთან:----------მათესთან:
რესა----------აბიუდ
იონანი----------ელიაკიმ
იუდა----------აზორ
იოსები----------სადუკ
სემი----------აქიმ
მატათი----------ალიუდ
მაათი----------ელეაზარ
ნაგე
ესლი
ნაომი
ამოსი
მატათი
იოსები
იანე
მელქი
ლევი
შემდეგ ორივესთან მატათანი

შემდეგ ლუკასთან ელი და იოსები და მათესთან იაკობი და იოსები.

აი შეძლებისდაგვარად იოსების ორივე გენეოლოგია დავწერე (თუ სადმე სახელები არასწორი ტრანსკრიფციით მოვიყვანე მომიტევე).

როგორც ვხედავთ, დავითის მერე იოსების წინაპრები იყოფიან სოლომონის და ნათანის შტოებად. შემდეგ ღმერთის ჩარევით ეს ორი შტო კაცების ხაზით გაგრძელებული იკვეთება სალათიელზე და ზორობაბელზე და კვლავ იყოფა რესას და აბიუდის შტოებად, შემდეგი ისევ კაცების ხაზით გაგრძელებული კვლავ იკვეთება მატათანზე და კვლავ იყოფა და კვლავ იკვეთება იოსებზე.

სიტყვა ლევირატი არ წამოგცდეს გაფრთხილებ, თორემ უარეს წინააღმდეგობებს წააწყდები წმინდა წერილში.

[დათიკო]

ეგრი

დიდი ეჭვი მაქვს შეცდომა იქნება

შენ ეტყობა სხვა ბიბლიას კითხულობ

არ გამოგივა

სიტყვა ლევირატი არ წამოგცდეს გაფრთხილებ

კიდევ ერთი ასეთი პოსტი და სამუდამო ბანი გარანტირებული გაქვს!
შენ აქ უბნის ბირჟა ხომა რ გგონია? კეთილი ინებე და მოიქეცი ისე, როგორც ეს კულტურულ, განათლებულ და მოაზროვნე ადამიანს შეეფერება!

[ეგრი]

დათიკო
მეოთხე შემთხვევაში ვიჩქარე, მაგრამ "ეჭვი მაქვს" და "არ გამოგივა" ჩემი აზრია, რომლის გამოხატვის უფლებას თუ დამიხშობ კათოლიკე ინკვიზიტორებს დაემსგავსები.

რაც შეეხება სხვა ბიბლიას, მშვენივრად მიმიხვდი რასაც ვგულისხმობდი. კარგად იცი ინტერნეტში ბიბლიის მრავალი ისეთი ვარიანტი დევს (მაგალითად ორთოდოქსი.გე-ზე), რომლებიც კანონიკურისგან მნიშვნელოვნად განსხვავდება.

alex_b

მართალია იოსები არ იყო იესოს ბიოლოგიური მშობელი, ამას არ ამბობს წმიდა წერილი. წმიდა წერილი ამბობს: "იაკობმა შვა იოსები, ქმარი მარიამისა, რომლისგანაც იშვა იესო, რომელსაც ჰქვია ქრისტე.

თუ ასეა რატომ დაარქვით თემას მაცხოვრის გენეოლოგია და არა მაცხოვრის მამობილის გენეოლოგია?

ისრაელში მეფე უნდა დაბადებულიყო, რომელიც იქნებოდა ღვთის ძე. და ეს უნდა მომხდარიყო დავითის (მისი შთამომავლის) ოჯახში.

Когда же исполнятся дни твои, и ты почиешь с отцами твоими, то Я восставлю после тебя семя твое, которое произойдет из чресл твоих, и упрочу царство его. Он построит дом имени Моему, и Я утвержу престол царства его на веки. (II მეფეთა 7.12-13)
Клялся Господь Давиду в истине, и не отречется ее: `от семени чрева твоего посажу на престоле твоем. Если сыновья твои будут сохранять завет Мой и откровения Мои, которым Я научу их, то и их сыновья во веки будут сидеть на престоле твоем'. (ფსამლ. 132.11-12)
Помни Господа Иисуса Христа от семени Давидова, воскресшего из мертвых, по благовествованию моему (II ტიმოთეს მიმართ 2.8)
აჰა ციტატები ორივე აღქმიდან. აქ დავითის თესლზეა საუბარი და არა ოჯახზე.

მოდი ეხლა თოთხმეტები დავთვალოთ:
1.აბრაჰამ 2.ისაკ 3.იაკობ 4.იუდა 5.ფარეზ 6.ესრომ 7.არამ 8.ამინადაბ 9.ნაასონ 10.სალმონ 11.ბოოს 12.იობედ 13.იესე. 14.დავით

1.სოლომონ 2.რობოამ 3.აბია 4.ასა 5.იოსაფატ 6.იორამ 7.ოზია 8.იოათამ 9.ეზეკია 10.მანასე 11.ამონ 12.იოსია (იოსია შვა იექონია და ძმანი მისნი ტყუეობასა მას ბაბილოვნელთასა.) უი თორმეტი გამოვიდა.

1.იექონია 2.სალათიელ 3.ზორობაბელ 4.აბიუდ 5.ელიაკიმ 6.აზორ 7.სადუკ 8.აქიმ 9.ალიუდ 10.ელეაზარ 11.მატთან 12.იაკობ 13.იოსებ 14.იესო (თუმცა ეს არ არის დავითის შთამომავალი მაგრამ 14-მდე შესავსებად საჭიროა.)

მაგრამ დავითიდან ბაბილონამდე რომ თორმეტია?!

[ეგრი]

დათიკო
მართალი ყოფილა ჩემი ეჭვი 14-თან დაკავშირებით? ჰა?

[დათიკო]

ეგრი

მეოთხე შემთხვევაში ვიჩქარე, მაგრამ "ეჭვი მაქვს" და "არ გამოგივა" ჩემი აზრია, რომლის გამოხატვის უფლებას თუ დამიხშობ კათოლიკე ინკვიზიტორებს დაემსგავსები.

აზრის გამოხატვას არავინ გიშლის, მაგრამ შენი ტონი და ფამილიარული დამოკიდებულება არ უხდება ჩვენს ფორუმს.
შეეცადე რომ ასეთ ფორმაში სათქმელი აღარ გამოხატო!

[მნათე]

ეგრი

გამარჯობა ვახ არა რა, სუნი მეცა, წმიდა წერილში შეიხედეო

აბა ინკვიზიციურ იარაღებს შემოგთავაზებ, რომლით გსურს სხეული მატერიას მიაბარო

[ეგრი]

მნათე
ვახ, ცოცხალი ხატ ტო!

ვახ არა რა, სუნი მეცა, წმიდა წერილში შეიხედეო

გოგირდის სუნი ხომ არ გეცა?

აბა ინკვიზიციურ იარაღებს შემოგთავაზებ, რომლით გსურს სხეული მატერიას მიაბარო

1 წლიანი ბანი მირჩევნია ყველას :-)

[მნათე]

ვახ, ცოცხალი ხატ ტო!

ამბობენ

გოგირდის სუნი ხომ არ გეცა?

არა გველები ჯერ არ გვყავს

გოგირდის სუნი ხომ არ გეცა?

ეგ დომინიკელთა ხერხია, აარჩევინებენ ხოლმე და შემდეგ სხვა რამით აწამებენ

[დათიკო]

ეგრი
მნათე
ჩეთაობას მოეშვით!

[alex_b]

ეგრი
გატყობ, რომ წაგიკითხავს ბიბლია, თუმცა არა ისე, როგორც უნდა კითხულობდე.
ბიბლიის განმარტებისას პირველ რიგში, თუ გინდა, რომ სწორი დასკვნები გააკეთო, მისი უნდა გჯეროდეს.

ასევეა ამ გენეალოგიის შემთხვევაში.
მათეს სახარებიდან სიტყვები:
"ყოველი ნათესავი აბრაჰამისთგან ვიდრე დავითისადმე ნათესავი ათოთხმეტ; და დავითისითგან ვიდრე ტყუენვადმდე ბაბილოვნისა ნათესავი ათოთხმეტ; და ტყუენვითგან ბაბილოვნისაჲთ ვიდრე ქრიტესამდე ნათესავი ათოთხმეტ."
ისე კი არ წაგიკითხავს, როგორც წერია, არამედ ისე, როგორც შენ იგებ .

მე ერთი კვირა უსაქმოდ ვერ ვიჯდები. ასე რომ დავიწყოთ:

ამ ფრაზიდან ჩანს, რომ შენ მეტი საქმე არ გაქვს, გარდა იმისა, რომ იმ ადამიანებს ედავო, რომლებსაც ბიბლიის სჯერათ.
ჩვენ კი სხვა საქმეებიც გვაქვს, ასე რომ პოსტების დაგვიანებაზე ნუ განგვსჯი.

მაგ თოთხმეტებს გადავამოწმებ. დიდი ეჭვი მაქვს შეცდომა იქნება. ლუკამ რა 14-მდე თვლა არ იცოდა? მახარობლებს რატომღაც არითმეტიკა არ უყვართ.

არითმეტიკა მგონი შენ არ გიყვარს

1.სოლომონ 2.რობოამ 3.აბია 4.ასა 5.იოსაფატ 6.იორამ 7.ოზია 8.იოათამ 9.ეზეკია 10.მანასე 11.ამონ 12.იოსია (იოსია შვა იექონია და ძმანი მისნი ტყუეობასა მას ბაბილოვნელთასა.) უი თორმეტი გამოვიდა.

ასეთ განათლებულ კაცს ცამეტამდე დათვლა როგორ შეგეშალა?
ამ ჩამონათვალში ხომ არავინ გამოგრჩა? აბა კარგად გადახედე, შემთხვევით იიოთამის ძე ახაზი ხომ არ იყო და ახაზის ძე ეზეკია? ნუ არა უშავს ამას შევეშვათ

მათეს სახარებიდან სიტყვები:
"ყოველი ნათესავი აბრაჰამისთგან ვიდრე დავითისადმე ნათესავი ათოთხმეტ; და დავითისითგან ვიდრე ტყუენვადმდე ბაბილოვნისა ნათესავი ათოთხმეტ; და ტყუენვითგან ბაბილოვნისაჲთ ვიდრე ქრიტესამდე ნათესავი ათოთხმეტ."
ისე კი არ წაგიკითხავს, როგორც წერია, არამედ ისე, როგორც შენ იგებ.

მათე ამბობს, რომ აბრაამიდან დავითამდე იყო თოთხმეტი მოდგმა:
1. წიგნი შობისა იესუ ქრისტესი, ძისა დავითისი, ძისა აბრაჰამისი.
2. (1)აბრაჰამ შვა (2)ისაკ; ისაკ შვა (3)იაკობ; იაკობ შვა (4)იუდა და ძმანი მისნი;
3. ხოლო იუდა შვა (5)ფარეზ და ზარა თამარისაგან; ფარეზ შვა (6)ესრომ; ესრომ შვა (7)არამ;
4. არამ შვა (8)ამინადაბ; ამინადაბ შვა (9)ნაასონ; ნაასონ შვა (10)სალმონ;
5. სალმონ შვა (11)ბოოს რექაბისგან; ბოოს შვა (12)იობედ რუთისგან; იობედ შვა (13)იესე;
6. იესე შვა (14)დავით მეფე;

ასევე მათე ამბობს, რომ დავითიდან ბაბილონში გასახლებამდე თორმეტმა თაობამ გაიარა, მათში იყო ასევე იექონია.

(1)დავით მეფემან შვა (2)სოლომონ ურიაჲს ცოლისაგან;
7. სოლომონ შვა (2)რობოამ; რობოამ შვა (3)აბია; აბია შვა (4)ასა;
8. ასა შვა (5)იოსაფატ; იოსაფატ შვა (6)იორამ; იორამ შვა (7)ოზია; ოზია შვა (8)იოათამ;
9. იოათამ შვა (9)აქაზ; აქაზ შვა (10)ეზეკია;
10. ეზეკია შვა (11)მანასე; მანასე შვა (12)ამონ; ამონ შვა (13)იოსია;
11. იოსია შვა (14)იექონია და ძმანი მისნი ტყუეობასა მას ბაბილონელთასა.
12. შემდგომად ტყუეობისა მის ბაბილონისა

ასევე მათე ამბობს, რომ ბაბილონში გასახლებიდან იესომდე იყო თოთხმეტი მოდგმა. ისე სხვათაშორის იექონია ბაბილონში გასახლების შემდეგაც ცოცხალი იყო.
(1)იექონია შვა (2)სალათიელ; სალათიელ შვა (3)ზორობაბელ; ზორობაბელ შვა (4)აბიუდ;
13. აბიუდ შვა (5)ელიაკიმ; ელიაკიმ შვა (6)აზორ;
14. აზორ შვა (7)სადუკ; სადუკ შვა (8)აქიმ; აქიმ შვა (9)ელიუდ;
15. ელიუდ შვა (10)ელეაზარ; ელეაზარ შვა (11)მატათან; მატათან შვა (12)იაკობ;
16. იაკობ შვა (13)იოსებ, ქმარი მარიამისი, რომლისაგან იშვა (14)იესუ, რომელსა ჰრქჳან ქრისტე.
17. ყოველი ნათესავი აბრაჰამისთგან ვიდრე დავითისადმე ნათესავი ათოთხმეტ; და დავითისითგან ვიდრე ტყუენვადმდე ბაბილოვნისა ნათესავი ათოთხმეტ; და ტყუენვითგან ბაბილოვნისაჲთ ვიდრე ქრიტესამდე ნათესავი ათოთხმეტ.

დანარჩენზე და სახელების დამთხვევაზე მერე დავწერ, თორემ გამაგდებენ სამსახურიდან

[ეგრი]

alex_b
აქაზი გამომრჩა, ვაღიარებ, მაგრამ შენც მშვენიერი არითმეტიკა გაქვს. საიდანაც გინდა იქიდან აბამ ყურს. დავითი რომ ორივე 14-ში ჩაჯდა კაი, მარა ტყვეობაში დაბადებული იექონია როგორღა მოხვდა იმავე 14-ში?

[alex_b]

alex_b
აქაზი გამომრჩა, ვაღიარებ, მაგრამ შენც მშვენიერი არითმეტიკა გაქვს. საიდანაც გინდა იქიდან აბამ ყურს. დავითი რომ ორივე 14-ში ჩაჯდა კაი, მარა ტყვეობაში დაბადებული იექონია როგორღა მოხვდა იმავე 14-ში?

მე კი არ ჩავსი დავითი და იექონია ორივე თოთხმეტში, ალბათ კარგად ვერ აგიხსენი.
მათე ამბობს:
აბრამიდან დავითამდე არის 14
დავითიდან ბაბილონში გასახლებამდე 14
ბაბილონში გასახლებიდან ქრისტემდე - 14

ვაპატიოთ მთარგმნელებს თუ "მდე" თარგმნეს და არა "ჩათვლით".
მაგრამ სიტყვა "მდე" - შეიძლება მთლად ათეისტურად თუ არ შევხედავთ ჩათვლითაც ნიშნავდეს.

[ეგრი]

alex_b
კაი ეგ თოთხმეტი არაა პრინციპული. ვის როგორ გვესმის "მდე" იმაზეა. ისე გადასახლებაში დაბადებული როგორაა "მდე" ან "ჩათვლით" ვერ მივხვდი, მაგრამ თეიქ ით იზი.
13 მოციქულზე და შტოების კვეთაზე რას ფიქრობ? იესოს რომ დავითის შთამომავალია ეგეც მაინტერესებს.