 ჩანახატები, იყოს ლამაზი |
სტუმარს სალამი ( შესვლა | დარეგისტრირება )
  |
| kato_Bato |
 Jun 21 2010, 12:43 AM
პოსტი
#161
|
 Я тучка, тучка, тучка. Я вовсе не медведь..  ჯგუფი: Senators პოსტები: 15,479 რეგისტრ.: 4-November 06 მდებარ.: Not shureLand.... წევრი № 389  |
ლამაზები ხართ, მომარღვიეთ კალაპოტიდან
 -------------------- მელია დადუმდა და პატარა უფლისწულს მიაჩერდა.
- მომიშინაურე!.. - შეევედრა იგი უფლისწულს.... - როგორ უნდა მოგიშინაურო? - ჰკითხა პატარა უფლისწულმა. - ამისთვის დიდი მოთმინებაა საჭირო, - მიუგო მელიამ. - ჯერ შორიახლოს დაჯდები მოლზე. აი ასე. მე მალულად დაგიწყებ ცქერას. შენ კი ხმა არ უნდა ამოიღო. საუბარი ხშირად გაუგებრობის მიზეზია. მერე ყოველდღე უფრო და უფრო მომიახლოვდები... |
   |
 
|
| blue night |
Jun 22 2010, 12:09 AM
პოსტი
#162
|
|
Member ჯგუფი: Members პოსტები: 114 რეგისტრ.: 3-November 09 წევრი № 7,680 |
ერთის შრიალი
ერთი ფოთოლი წვიმაში, ღამით, ლამპიონის შუქში თავისთვის ხეზე ება. ისეთი ლამაზი იყო... როცა ხე შრიალებდა, ის ერთერთი იყო ვინც ამ იდუმალ შრიალში ერთ პატარა, მაგრამ მნიშვნელოვან შრი-ს ამბობდა. ეს ფოთოლი სულ რვა თვე იცოცხლებს, შეიძლება შვიდი. მერე აჭრელდება ან ოქროს დაედარება ან ყავისფერს და ჩამოვარდება თავისი ხიდან. ქუჩა სველდებოდა წვიმით. ღამე მყუდროდ დუმდა. ფოთოლს ეძინა... სხვა რა? სხვა არაფერი, უბრალოდ გასახსენებლად, რა ლამაზად თვლემდა ერთი ფოთოლი ერთ წვიმიან ღამეს ლამპიონის შუქში. ვინ იცის, იქნებ თვეების მერე, შემოდგომის სავანეში, შენ რომ ფოთოლი აგებლანდება ფეხებში, ეს ერთი ფოთოლი იყოს, რომელიც ასე ლამაზი იყო იმ ღამით... |
|
|
|
| izi-bartki |
Jun 22 2010, 12:17 AM
პოსტი
#163
|
 შეიყვარეთ სიყვარული ჯგუფი: Members პოსტები: 3,169 რეგისტრ.: 15-June 07 მდებარ.: გაღმა ნაპირი..:) წევრი № 2,203 |
ციტატა(blue night @ Jun 21 2010, 11:09 PM)  ერთის შრიალი ერთი ფოთოლი წვიმაში, ღამით, ლამპიონის შუქში თავისთვის ხეზე ება. ისეთი ლამაზი იყო... როცა ხე შრიალებდა, ის ერთერთი იყო ვინც ამ იდუმალ შრიალში ერთ პატარა, მაგრამ მნიშვნელოვან შრი-ს ამბობდა. ეს ფოთოლი სულ რვა თვე იცოცხლებს, შეიძლება შვიდი. მერე აჭრელდება ან ოქროს დაედარება ან ყავისფერს და ჩამოვარდება თავისი ხიდან. ქუჩა სველდებოდა წვიმით. ღამე მყუდროდ დუმდა. ფოთოლს ეძინა... სხვა რა? სხვა არაფერი, უბრალოდ გასახსენებლად, რა ლამაზად თვლემდა ერთი ფოთოლი ერთ წვიმიან ღამეს ლამპიონის შუქში. ვინ იცის, იქნებ თვეების მერე, შემოდგომის სავანეში, შენ რომ ფოთოლი აგებლანდება ფეხებში, ეს ერთი ფოთოლი იყოს, რომელიც ასე ლამაზი იყო იმ ღამით...  გენაცვალეე სასიამოვნო განწყობაზე დამაყენა.ტკბილი ძილი და ლამაზი სიზმრების შრიალი -------------------- "რომელმან სუას წყლისა მისგან რომელი მე მივცსე მას,არა სწყუროდეს უკუნისამდე"(იოან.4.14)
"ჭეშმარიტება არ იჩაგრება იმით, რომ ვიღაცა მას არ იზიარებს". შილერი. |
|
|
|
| blue night |
Jun 22 2010, 02:50 AM
პოსტი
#164
|
|
Member ჯგუფი: Members პოსტები: 114 რეგისტრ.: 3-November 09 წევრი № 7,680 |
ციტატა(izi-bartki @ Jun 22 2010, 12:17 AM) :ლამაზი სიზმრების შრიალი ძალიან ლამაზად ჟღერს!! გაიხარე დიდი მადლობა!  |
|
|
|
| izi-bartki |
Jun 22 2010, 02:17 PM
პოსტი
#165
|
|
შეიყვარეთ სიყვარული ჯგუფი: Members პოსტები: 3,169 რეგისტრ.: 15-June 07 მდებარ.: გაღმა ნაპირი..:) წევრი № 2,203 |
blue night
ციტატა ძალიან ლამაზად ჟღერს!! გაიხარე დიდი მადლობა! ცოტა არეულობა რომ არ მქონდეს სახლში ჩემი მოთხრობა-ჩანახათი უკვე აქ იშრიალებდა მაგრამ ცოტა მოთმენა მომიწევს -------------------- "რომელმან სუას წყლისა მისგან რომელი მე მივცსე მას,არა სწყუროდეს უკუნისამდე"(იოან.4.14)
"ჭეშმარიტება არ იჩაგრება იმით, რომ ვიღაცა მას არ იზიარებს". შილერი. |
|
|
|
| blue night |
Aug 28 2010, 08:49 PM
პოსტი
#166
|
|
Member ჯგუფი: Members პოსტები: 114 რეგისტრ.: 3-November 09 წევრი № 7,680 |
...
რომ დაიბადები, მე დავიბადები... რომ გაიღვიძებ, მე ჩიტების ჟღურტულად გადავიქცევი, რომ დილა გაგილამაზო... რომ შეჭამ, შენს მადად ვიქცევი... რომ ირბენ, ქარად ვიქცევი და გზიდან კენჭებს გადავყრი... რომ ისაუბრებ, ყველა შენს სიტყვას ჩავიწერ და ტომეულებად გამოვცემ... რომ დაიძინებ, ლამაზ სიზმრად ვიქცევი და ზღაპარს გაჩუქებ... რომ გარდაიცვლები, ჩემს მიწისფერ თვალებში დასაფლავდები... |
|
|
|
| sopo... |
Nov 11 2010, 12:02 AM
პოსტი
#167
|
|
Member ჯგუფი: Members პოსტები: 808 რეგისტრ.: 21-August 08 წევრი № 5,502 |
ეჰ, უკვე რამდენი დღეა მაკლიხარ, უშენოდ ფაქტიურად არ შემიძლია, ანდა ვინ შეძლებდა შენ ხომ ასეთი საყვარელი ნაზი და მშვიდი ხარ. კვირა ისე გავიდა ცოტახნით შემომირბენ, დამხედავ ხოლმე და მერე სადღაც შორს გარბიხარ. არ ვიცი ალბათ ჩემი ბრალიცაა გადავყევი ამ ქეიფს, სმას, დროსტარებას, ფაქტიურად კომპიუტერითაც ჩაგანაცვლე. მართალია ჩემი ბრალია გადავყევი ამ MMORPG-ს სტილის თამაშებს, skype-ზე და facebook-ზე ხომ აღარაფერს ვამბობ, მთელ დღეს კომპიუტერთან ვატარებ, ხან ტელევიზორთან ვუყურებ ათას სისულელეს და შენთვის დრო აღარ მრჩება. მერე ყოველ დილით წამოვჯდები ლოგინზე და შენზე ვოცნებობ, ვხვდები თუ როგორ მაკლიხარ, მენატრები, სამსახურშიც სულ შენზე ვფიქრობ. აი იმ დღესაც ტელეფონზე დამირეკეს, შენგან ყურადღება გადავიტანე და შენც ეგრევე გამიფრინდი, ვიცი რომ არ გიყვარს უყურადღებობა და გპირდები მალე ყველაფერი შეიცვლება. ეჰ იმედია მალე დაგიბრუნებ სრულფასოვნად იმიტომ რომ ასე სიცოცხლე შეუძლებელია, მალე დავუბუნდებით ერთად ჩვენს ლოგინს, ჩვენ საყვარელ ბალიშს; ნამდვილად მალე დადგება ეს სანატრელი დრო. როგორ მიყვარხარ ჩემო სანატრელო ძილო.
 ჩემი არარის, მაგრამ ვიზიარებ ემოციებს |
|
|
|
| jariskaci |
Nov 11 2010, 01:16 AM
პოსტი
#168
|
 jariskaci ჯგუფი: Members პოსტები: 1,034 რეგისტრ.: 2-October 07 მდებარ.: tbilisi წევრი № 2,878 |
პატარა ნაწყვეტი...........
ჩემო პატარა ქალო იცი რა ძალიან დავიღალე....საშინლად... არაფრის თავი აღარ მაქვს.მოვდიოდი სახლში და მეგონა ისევ შენ შემომეგებებოდი კარებში,შენი ლამაზი ღიმილით და მოციმციმე თვალებით,ჩამომეკიდებოდი კისერზე და შენი ალერსით გამაბრუებდი.სულ დამავიწყებდი ყველაფერს ამ ქვეყნიურს...მაგრამ ვაი რომ ეს ყველაფერი წარსულში დარჩა,დარჩა და აღარასოდეს განმეორდება.აღარ მინდა სახლში მოსვლა აღააარ.....ძალიან ძნელია უშენობა ნუცი,მენატრები...მენატრები და ეს მონატრება მკლავს.... დავიღალე.....მოდი ჩემთან უფალო...... -------------------- ჩვენ დაბრუნებას გაუმარჯოს :-)
|
|
|
|
| aia |
Nov 11 2010, 09:52 PM
პოსტი
#169
|
 Member ჯგუფი: Members პოსტები: 385 რეგისტრ.: 23-January 08 წევრი № 3,725 |
სიხარულებოოო
უძალიანმაგრესად მიყვარხააააართშემოგევლეეეეთ ნაცნობსაც და უცნობსაც აი, ჩემი ჩანახატი... -------------------- აკურთხევდით უფალსა ყოველნი ქმნილნი მისნი ყოველსა ადგილსა უფლებისა მისისასა;
აკურთხევს სული ჩემი უფალსა დიდება და მადლობა უფალს ყველაფრისათვის |
|
|
|
| blue night |
Dec 10 2010, 10:56 PM
პოსტი
#170
|
|
Member ჯგუფი: Members პოსტები: 114 რეგისტრ.: 3-November 09 წევრი № 7,680 |
მათხოვარი
დღეს მათხოვრები ქუჩაში დგანან. სიკეთე სამათხოვრო გამხდარა ამ დედამიწაზე. უხილავად თავად იესო ქრისტე დგას და მათხოვრობს ხუთი თეთრი სიკეთისთვის. მათხოვარი ჩვენი უდიდესი გამომცდელია. აბა, ვინ ხარ შენ? გიყვარს თუ არა? უგუნური ხარ თუ ბრძენი? მათხოვარი ითხოვს ხუთ თეთრს და სინამდვილეში მას შენთვის ინახავს, სასუფეველში მის მაგივრად ხუთ მილიონს დაგახვედრებს. და შენ გენანება ხუთი თეთრი, როცა ის მერე ხუთ მილიონს მოგცემს. ასე რომც არ იყოს, არ გეცოდება შენი და, ძმა, რომელიც შენნაირი ადამიანია, რომელსაც შენასავით უნდა ერთი კეთილი ღიმილი, სიხარული, სიტბო, ბედნიერება, საქმე კი სამათხოვროდ გაუხდა. და მაინც, რატომ მათხოვრობენ ადამიანები? კაცთა გულში სიკეთის ნამცეცობის ან სულაც სიბოროტის გამო ხომ არა? და მაინც, ვინ თქვა, რომ ,მათხოვარს მაინც და მაინც ხურდა ფული უნდა მისცე, ყველაზე მეტი ოცი თეთრი. განა არ უნდა იზრუნო, რომ ღვთის ხატად და მსგავსად გაჩენილი ადამიანი გამათხოვრებული არ იყოს? მათხოვარი ხომ ჩვენი ღვთისმიერი ძმაა, არ იზრუნებ ღარიბ ძმაზე, რომელიც მოწყალებას ითხოვს? ჩვენ გვინდა ღმერთი მოწყალე იყოს, თავად კი უწყალონი ვართ. დადექით ერთხელ მათხოვრის გვერდით, კითხეთ, როგორ არის, რა გაუჭირდა ისეთი, რომ სიცივესა თუ სიცხეში დგას ქუჩაში და მოწყალებას ითხოვს. ერთხელ დავინახე მოხუცი ქალი, რომელიც ხელგამოწვდილი ქუჩაში იდგა და ცხარე ცრემლით ტიროდა. მას გვერდით უამრავმა ადამიანმა ჩაუარა, ადამიანმა გულქვამ, არავის, არავის მიუქცევია საბრალო ბებიისთვის ყურადრება, ყველას ხომ თავისი საქმე ჰქონდა. არავის აწუხებდა ქვის ლოდი გულის მაგივრად, არხეინად იყო ყველა. ბებია ტიროდა, ტიროდა. არავის აწუხებდა მოხუცის ტკივილი, გამვლელები გულგრილად უვლიდნენ გვერდს. ფული არ ჰქონდათ? ეს გასაგებია. მაგრამ გულიც არ ქონდათ? ეს კი გაუგებარზე გაუგებარი და შემზარავია. დადექით მათხოვრის გვერდით, წარმოიდგინეთ თავი მის ადგილას და შეგზარავთ ადამიანთა გულგრილობა. მრავალი ჩაგივლით, გულგრილად ჩაგივლით, ცივად შეგხედავთ ან ყურადრებას არც კი მოგაქცევთ, გამაძღრებს მშიერისთვის ხუთი თეთრი შეენანებათ. წარმოიდგინეთ, რომ მათხოვრად იქეცით და აღარასოდეს შეგენანებათ საბრალო გამათხოვრებული ადამიანისთვის ხუთი თეთრი და ერთი პეშვი ყურადრება, რომელიც ღატაკის გულს შეიძლება უფრო მეტადაც გაათბობს ვიდრე ათასი ლარი. აი, ქუჩაში მიაბიჯებ. ხედავ ხელგამოწვდილ ადამიანს, ფული კი არ გაქვს. გზას აგრძელებ, მაგრამ მოდი, გაჩერდი, მიდი გლახაკთან და უთხარი ორად-ორი სიტყვა ”როგორ ხარ?”. გამოხატე თანაგრძნობა მისი გასაჭირის მიმართ და გჯეროდეს, ღმერთი ბედნიერებას გაჩუქებს. ღმერთმა მოგვცეს ყველას გული, რომელიც თითქოს ისედაც გვიფეთქავს საგულეში. |
|
|
|
| blue night |
Dec 18 2010, 12:25 AM
პოსტი
#171
|
|
Member ჯგუფი: Members პოსტები: 114 რეგისტრ.: 3-November 09 წევრი № 7,680 |
ერთ დღეს გათენდება დილა მზიანი. მათხოვარი სამათხოვროდ გამოვა ქუჩაში. ობოლი თოვლის ბაბუას მიწერს წერილს. ბოროტი ადამიანები ისევ ისუნთქებენ ქვეყნად. ავადმყოფი ისევ ავად იქნება. გულგატეხილი ისევ მწუხარე იქნება. ცოდვილი ისევ ცოდვილად დარჩება. ეშმაკი კვლავ ეშმაკი იქნება.ვიღაც იქნება ღატაკი, ვირაც იქნება სასოწარკვეთილი, ვიღაც იქნება ტანჯული.
მაგრამ ამ დღეს მოხდება ის, რაც არასოდეს მომხდარა დედამიწაზე. მათხოვარი გამდიდრდება, ობოლი მშობლებს იპოვის, ბოროტი ადამიანები კეთილად იქცევიან. ავადმყოფი განიკურნება. გულგატეხილი სიხარულით სავსე იქნება, ცოდვილი გამართლდება. ეშმაკი კი ანგელოზად იქცევა. ვიღაც იქნება მდიდარი, ვიღაც იქნება ბედნიერი, ვიღაც იქნება ნეტარი. გამეფდება ბედნიერება და გაცამტვერდება უბედურება. ეს იქნება დღე, როცა გაიმარჯვებს ღმერთი, როცა გაიმარჯვებს ღმერთი თითოეულის გულში, თვით უბოროტესი დაცემული ანგელოზის გულშიც. დაიწყება საყოველთაო ბედნიერება და ამ ბედნიერებას არ ექნება დასასრული არასოდეს. ეს დღე გათენდება, ეს დღე დადგება, გაიმარჯვებს ღმერთი! |
|
|
|
| beso777 |
Dec 20 2010, 12:09 AM
პოსტი
#172
|
|
Member ჯგუფი: Members პოსტები: 984 რეგისტრ.: 8-December 10 წევრი № 10,059 |
ზამთრის ცივი დღეები იყო.ცოტათი ადრე დავკარგე იმ დროისათვის ჩემთვის ყველაზე საყვარელი ადამიანი,რომელიც მთელ ჩემს სიცოცხლეს მერჩივნა,რომლის გვერდით ყოფნა, საუბარი სიცოცხლით მავსებდა.სული საოცარ სიმსუბუქეს გრძნობდა.ღმერს შევთხოვდი სულ, ის მყოლოდა კარგად და ჩემს გვერდით,განუშორებლათ,სხვა არაფერი მინდოდა ამ ცხოვრებისაგან...
გადატანილი განცდის მერე კი ჩემი ცხოვრება შეიცვალა.ამის გამოც დიდხანს ვერ მოვდიოდი გონს და ცხოვრება აღარაფრად მიმაჩნდა,თითქოს ყველაფერი დამთავრებული იყო.აღარაფრის ხალისი,მისწრაფება,მიზანი აღარ მქონდა.რწმენა დამსხვრეული აღარც ეკლესიას არ ვეკარებოდი.თითქოს განაწყენებული ვიყავ უფალზე და წმიდანებზე.სულის ტკივილი მოსვენებას არ მაძლევდა, დამაცარიელა შინაგანათ და ასე გრძელდებოდა ეს პერიოდი. ასეთი გულ და სულდამძიმებული ერთ დღეს ავტობუსით ვმგზავრობდი,არაფრისმთქმელი მზერით ვათვალიერებდი ქალაქის ქუჩებში მოსიარულე ადამიანებს გულგრილათ.ამ ადამიანებში უეცრათ გამოიკვეთა ერთი დედისტოლა ქალი,რომელიც ცოტა უცნაურათ გამოიყურებოდა.დავრდომილი იყო,ინვალიდი,მუხლებზე დაჩოქილი გადაადგილდებოდა მხოლოთ,წვივებზე მუხლამდე ტყავის ძველი ნაჭრები შემოეხვია,ტანთ ისეთი მწირი სამოსი ეცვა,რომელიც სიცივისგან ვერ დაიფარავდა.გულში ღვთისმშობლის ''შენ ხარ ვენახის'' დიდი ხატი ჩაეკრა და პირჯვარს იწერდა ,თან მოწყალებას ითხოვდა.ამ ნანახმა ჩემი გაქვავებული სული შეძრა.თითქოს თავათ ღვთისმშობელი უსიტყვოთ ღაღადებდა ამ ქალის სახით.რამხელა რწმენა უნდა ყოფიყიყო ამ ქალში.ცხოვრებისგან ზურგშექცეული,ინვალიდი,რომელს აც უდიდეს ტანჯვა წამებით უხდებოდა ის მცირედი გადაადგილებაც კი,მათხოვრათ ქცეულიყო და ამ ყველაფრის მიუხედავათ რწმენა არ შეულახია,თითქოს ერთადერთ იმედათ ყავდა ჩაკრული გულში ღვთისმშობელი და მასზე ჰქონდა მთელი იმედები.ცრემლი ჩამიდგა თვალებში ჩემდა უნებურათ და ფიქრებმა წამიღო...რამდენათ ძლიერი ყოფილა ეს ერთი შეხედვით უბრალო,ინვალიდი ქალი ჩემზე...მე კი... ძალიან დიდი გავლენა იქონია ამ ყველაფერმა ამის შემდეგ,ნელნელა დავუბრუნდირწმენას,თუმცა ძალიან დიდი გზა მაქვს ჯერ კიდევ გასავლელი სანამ უფლის სახელის მატარებლათ,ქრისტიანათ ყოფნის დამსახურებას მოვიპოვებ და არა ცარიელ სახელათ მერქვას ეს. ხანდახან, როცა იმ ქალის ნანახი სურათი თვალწის დამიდგება,როგორი ცუდ ხასიათზეც არუნდა ვიყო, გული სითბოთი მევსება,თითქოს მაახსენებს ყოველთვის როგორ განსაცდელშიც არუნდა ჩაგაგდოს ცხოვრებამ ,არასდროს არუნდა გაუშვა უფლის და ღვთისმშობლის ხატება ხელიდან და გულიდან. -------------------- ***დაიფასე თავი იმდენათ,რამდენადაც ღირსი ხარ,თორემ ოდნავადაც რომ გადააჭარბო,სულ მთლათ გაუფასურდები***
|
|
|
|
| სოფი |
Dec 21 2010, 09:26 PM
პოსტი
#173
|
 Pro Christo.. ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 3,122 რეგისტრ.: 10-January 07 წევრი № 843 |
beso777
ვაა,კარგია.. უფალმა გაგაძლიეროს!  -------------------- "Happiness only real when shared."
|
|
|
|
| beso777 |
Dec 22 2010, 11:26 PM
პოსტი
#174
|
|
Member ჯგუფი: Members პოსტები: 984 რეგისტრ.: 8-December 10 წევრი № 10,059 |
ციტატა(სოფი @ Dec 21 2010, 09:26 PM) beso777 ვაა,კარგია.. უფალმა გაგაძლიეროს! გმადლობ.ღმერთმა დაგლოცოს -------------------- ***დაიფასე თავი იმდენათ,რამდენადაც ღირსი ხარ,თორემ ოდნავადაც რომ გადააჭარბო,სულ მთლათ გაუფასურდები***
|
|
|
|
| marine |
Dec 23 2010, 10:34 AM
პოსტი
#175
|
 მ_ა_კ_ა ჯგუფი: co-Moderators პოსტები: 57,864 რეგისტრ.: 3-November 06 მდებარ.: გულის საკურთხეველი:) წევრი № 381 |
beso777
ბესო, რა კარგად დაგიწერია!!!  დედა ღვთისმშობელმა გაგაძლიეროს რწმენაში და დაგიფაროს!! -------------------- "კ უ ს_ ნ ა ბ ი ჯ ე ბ ი თ_ ფ უ ძ ი ა მ ა ს_ მ თ ი ს კ ე ნ".
------------------- "არც შექებით ვხდებით უკეთესნი და არც გაკიცხვით უარესნი." /არქიმანდრიტი რაფაელი (კარელინი)/ -------------------- "ფრაზა, რომელსაც ხშირად იყენებდნენ ძველი გადამწერები: "ჴელი მწერლისა მიწასა შინა ლპების და ნაწერნი ჰგიან". |
|
|
|
| beso777 |
Dec 23 2010, 04:01 PM
პოსტი
#176
|
|
Member ჯგუფი: Members პოსტები: 984 რეგისტრ.: 8-December 10 წევრი № 10,059 |
ციტატა(marine @ Dec 23 2010, 10:34 AM) beso777 ბესო, რა კარგად დაგიწერია!!! დედა ღვთისმშობელმა გაგაძლიეროს რწმენაში და დაგიფაროს!! გაიხარე მაკა,შენც ასევე გისურვებ ღვთისმშობლის მფარველობა არასოდეს მოგკლებოდეს -------------------- ***დაიფასე თავი იმდენათ,რამდენადაც ღირსი ხარ,თორემ ოდნავადაც რომ გადააჭარბო,სულ მთლათ გაუფასურდები***
|
|
|
|
| beso777 |
Dec 29 2010, 04:25 PM
პოსტი
#177
|
|
Member ჯგუფი: Members პოსტები: 984 რეგისტრ.: 8-December 10 წევრი № 10,059 |
არწივი საერთოდ ლეშს არ ეკარება,როგორც არუნდა გაუჭირდეს შიმშილისაგან.
მოხდა ისე რომ ძალიან შეაწუხა შიმშილმა,ვერაფერი ვერ მოინადირა.შიმშილით დასუსტებული დაფარფატობდა ჰაერში და ეძებდა რაიმე მოეხელთებინა რომ შიმშილი მოეკლა.უცებ ქვევით დაინახა რომ ლეში ეგდო და ვერ გადაეწყვიტა როგორ მოქცეულიყო,აუქროლ-ჩაუქროლებდა იმ ადგილს და ბოლოს შიმშილისგან დაძლეული დაეშვა მისკენ. ამ დროს თოფმა იგრიალა და არწივს მოხვდა იქვე ჩასაფრებული მონადირის ტყვია. სისხლისაგან დაცლილმა არწივმა თავი წამოსწია და აღმოხდა: გმადლობ ღმერთო, რომ უკადრებელი არ მაკადრებინეო. არავის გვეკადროს უკადრებელი.თუნდაც სიკვდილის სულზე მოსწრება ღირს ამისთვის. -------------------- ***დაიფასე თავი იმდენათ,რამდენადაც ღირსი ხარ,თორემ ოდნავადაც რომ გადააჭარბო,სულ მთლათ გაუფასურდები***
|
|
|
|
| მ ა რ ი |
Dec 29 2010, 08:10 PM
პოსტი
#178
|
|
უჩას და გიოს დაიკო. :) ჯგუფი: Members პოსტები: 40 რეგისტრ.: 22-January 08 მდებარ.: რ უ ს თ ა ვ ი წევრი № 3,710 |
ფიფქები გეფერებიან. შენკი მათ გზას უკეტავ. მიუხურავ ფანჯარას და ფიფქები გეძახიან. ძალიან ლამაზად დაფარფატებენ გარეთ. ყოველ ზამთარს მინდება მათსავით მეც ვირბინო გარეთ ცელქი ბავშვივით. ორი ლამაზი და ძალიან პატარა ფიფქი დაეცა ძირს. ააფარფატებს ნოტიო ქარი და მაინც ერთად არიან ყოველთვის. ბედნიერია ის რადგან მასთან ერთად ყოფნა უხარია. ალბად ზოგი უბედურია იმის გამო რომ მის საყვარელ ადამიანთან ვერ არის ,მაგრამ დამიჯერეთ ყველა უზომოდ ბედნიერები ვართ იმიტომ, რომ ამ ქვეყანაზე ვარსებობთ
ეს ჩემი დაწერილია და ძალიან მინდა რომ შემიფასოთ კაია ვითომ  -------------------- დიდება მაღალთა შინა ღმერთსა, ქვეყანასა ზედა მშვიდობა და კაცთა შორის სათნოება...
|
|
|
|
| უჩა |
Dec 29 2010, 09:21 PM
პოსტი
#179
|
 ღმერთო სამშობლო მიცოცხლე ჯგუფი: Members პოსტები: 5,655 რეგისტრ.: 31-December 06 მდებარ.: მარად და ყველგან საქართველო, მე ვარ შენთანააა... წევრი № 771 |
მ ა რ ი
აღფრთოვანებული ვართ გენაცვალე შენი მომკალით. -------------------- და აწ თქუენ გეტყვ, მცნებასა ახალსა მიგცემ თქუენ, რაჲთა იყუარებოდით ურთიერთას, ვითარცა მე შეგიყუარენ თქუენ, რაჲთა თქუენცა იყუარებოდით ურთიერთას. ამით ცნან ყოველთა, ვითარმედ ჩემნი მოწაფენი ხართ, უკუეთუ იყურებოდით ურთიერთას...
იოანე 13, 33-35 |
|
|
|
| beso777 |
Dec 29 2010, 10:44 PM
პოსტი
#180
|
|
Member ჯგუფი: Members პოსტები: 984 რეგისტრ.: 8-December 10 წევრი № 10,059 |
ციტატა(sapo @ Apr 1 2008, 02:14 PM) იქნებ შემიყვარო ?! -არა! თითოეული შეხვედრა ამ სიტყვებით მთავრდებოდა. ალბათ ძალიან სასტიკი ვიყავი,მაგრამ სხვანაირად არ შემეძლო,არ შემეძლო ისე მოვქცეულიყავი თითქოს მიყვარდა,სჯობდა თავიდანვე სცოდნოდა რომ,არ შემეზლო და არც მინდოდა მისი სიყვარული,ის კი ელოდა ელოდა ჩემს სიყვარულს სიყვარულს რომელიც იცოდა რომ არასოდეს მივიდოდა მასთან,იცოდა მაგრამ მაინც ელოდა. ის ყოველთვის მიმეორებდა რომ სიცოცხლის ბოლომდე ვეყვარებოდი.ასეც მოხვდა მას სიცოცხლის ბოლომდე ვუყვარდი,სიცოცხლის რომელიც დიდხანს არ გაგრძელებულა.ამას არასოდეს ვაპატიებ საკუთარ თავს ,მინდა ისე ვიცხოვრო რომ ცოდვა აღარასოდეს ჩავიდინო,მაგრამ ნუთუ შეიძლება რომ ადამიანმა ამზე მეტი ცოდვა ჩაიდინოს რაც მე ჩავიდინე?!ახლა ვხვდები რომ სჯობდა მონასტერს შევლეოდი და სიყვარული მეღიარებინა,მაგრამ გვიანია... ის ადამიანი აღარ არის ვისთვისაც ამ მსხვერპლს გავიღებდი,მან იმ დღეს მიმატოვა როცა მღვდლად მაკურთხეს,მან მონასტერში მომაკითხა,უნდოდა კიდევ ერთხელ ეთქვა როგორ ვუყვარდი. კიდევ ერთხელ მკითხა -იქნებ შემიყვარო?!მაგრამ მე არ ვაღიარე რომ მიყვარდა... ალბათ ჩემი სიყვარული იმდენად ძლიერი არ იყო რომ მონასტერი მიმეტოვებინა,მან მითხრა რომ ამ შეკითხვას უკანასკნელად მისვამდა,უნდოდა ბოლო მოეღო იმ ტანჯვისთვის რასაც "მღვდლის სიყვარული"ერქვა. თუკი ჩემი პასუხი უარყოფითი იქნებოდა,მაშინ ის შემპირდა რომ რაღაც ისეთს გააკეთებდა,რასაც მე მთელი ცხოვრება ვინანაებდი.მაშინ ვერც კი ვხვდებოდი რა შეიძლებოდა იმ პატარა სიკეთით სავსე გულს გაეკეტებინა,ისეთი რასაც მერე მე ვინანებდი. -იქნებ შემიყვარო? -არა! ვუპასუხე მე. ის ნელა წამოდგა,თვალებში შემომხედა,მითხრა რომ არჩევანი გამეკეთებინა იმაზე თუ როგორ მერჩივნა,მეყურებინა მისი სიკვდილისთვის თუ ლაჩრულად დავმალულიყავაი. ...შემეშინდა ...შემეშინდა რადგან არ ვიცოდი ის ამის გამკეთებელი მართლა იყო თუ არა,მართლა შეეძლო თავი გაეწირა კაცისთვის რომელსაც არ შეეძლო და არც უნდოდა მისი სიყვარული. ...მაგარამ სეძლო...ჩაამეხუტა ...მერე კი ჩქარი ნაბიჯებიტ ქუჩისკენ წავიდა ,უკან გავყევი,გული თითქოს მეუბნებოდა რომ მას უკანასკნელად ვხედავდი,მაგარამ არ მჯეროდა,საკუთარ თავს ვარწმუნებდი იმაში რომ ის არ დამტოვებდა... ქუჩაში მანქანები მოძრაობდნენ ყველა ჩემსკენ იყურებოდა ,მე კი მღვდლის სამოსში გამოწყობილი მივდიოდი და სხვებს ვერც კი ვამჩნევდი მხოლოდ მას ვხედავდი,თვალები მხოლოდ მისთვის მქონდა ღია როცა შუა ქუჩაში მანქანების მოძრაობას მიუახლოვდა,შემობრუნდა,ნაზ ხელის გულზე ტუჩები შეახო და კოცნა ჩემთან გამოგზავნა. თვალებში მიყურებდა ,თითქოს რაღაცის თქმა უნდოდა ,მერე ჩუმად რაღაც ჩაიჩურჩულა, ალბათ კიდევ ერთხელ მითხრა სიტყვები რომელიც არაერთხელ უთქვამს:"მიყვარხარ"! ვგრძნობდი რომ ეშინოდა,მისი თითოეული ნაბიჯი შიშით იყო გადადგმული,ეშინოდა მაგრამ იმედიც ჰქონდა ,იმედი იმის რომ მივიდოდდი და ვუშველიდი,მაგრამ არაფრის გაკეთება არ შემეძლო,ვერ ვტოკდებოდი,ადგილზე ვიყავი გაყინული,მინდოდდა დამეძახა მაგრამ ბაგეები გამეყინა თითქოს აღარ უნდოდათ ლაპარაკი,აღარაფერი შემეძლო,უნდა დამეცადა როდის დამტოვებდა,ვიცი დამნაშავე ვარ მაგრამ არაფერი შემეძლო,დალოდების გარდა ...ლოდინი დიდხანს არ გაგრძელებულა,უცებ გაქრა,რაღაც შავმა ის შორს გაისროლა, მხოლოდ მაშინ შევძელი გატოკება როცა ხალხის კივილი გავიგონე. მაშინ მივხვდი რომ ის ერთადერთი დავკარგე რაც გამაჩნდა,ის ერთადერთი ვისაც ნამდვილად ვუყვარდი... ახლოს მივედი,ჯერ კიდევ ცოცხალს თვალებში შევხედე ,მინდოდა მეთქვა რომ მიყვარდა,მაგრამ იქ ხალხი იყო,არ შემეძლო ჩემი სიყვარული მეღიარებინა.ის კი მიმეორებდა:-მიყვარხარ,მიყვარხარო, მე კი მხოლოდ თვალებში ვუყურებდი ,მინდოდა თვალებით მაინც მეთქვა სიტყვები რომელსაც მთელი ცხოვრება ელოდებოდა:-"მეც მიყვარხარ". ...მისი თვალები ნელ-ნელა გაშტერდა,ტიროდა და მხოლოდ ჩემსკენ იყურებოდა ,მისი მზერა სევდით სავსე ტკივილს გადმომცემდა.ჩემი ცრემლები მის გაფითრებულ სახეზე ეცემოდა,იყინებოდა მაგრამ მაინც თბილი იყო,თბილი დიდი სიყვარულისგან... ვიგრძენი როგორ ამოვიდა მისი ბაგეებიდან უკვდავი სული,ნელ-ნელა მტოვებდა და ბოლოს თიტქოს ნაზად მოგეალერსაო,ისეთი სითბო ვიგრძენი...მაშინ მივხვდი რომ სამუდამოდ დავკარგე.ხალხი ირეოდა,მხოლოდ ის მახსოვს რომ მისი თვალები მაინც ტიროდა,ტიროდა მანამდე სანამ მიწასმიებარებოდა,ყველას უკვირდა,ასეთი საოცრება არავის ენახა.მაშინ ჩემს ცხოვრებაში პირველად ვინატრე რომ მღვდელი არ ვყოფილიყავი რადგან არ მინდოდა იმ ადამიანის საფლავზე მელოცა რომელიც მე მოვკალი...არ მინდოდა მაგრამ სხვა გზა არ მქონდა,როცა საფლავთან მივედი ირგვლივ ბევრი ხალხი ტრიალებდა,მეგონა ყველამ იცოდა ჩემი დნაშაულის შესახებ თავი დავხარე და ლოცვის კითხვა დავიწყე,ლოცვის რომლის წაკითხვის უფლებაც არ მქონდა ...თვალწინ მხოლოდ მისი თვალები მედგა ცრემლიანი თვალები... იმ დღის შემდეგ ყოველ ღამე ვლოცულობ,მისი სულისთვის,მინდა რომ ისეთივე ბედნიერი იყოს როგორც ჩემს გვერდით იყო,მაგრამ მე ამ ბედნიერების უფლებას არ ვაძლევდი,ამას სიცოცხლის ბოლომდე ვინანაებ,ვინენებ იმასაც რომ ასეთი უგულო ვარ.ბევრჯერ თავის მოკვლაც მიცდია მაგარამ მერეე მიფიქრია რომ მას არ მოუნდებოდა მკვადარი ვენახე. მინდა მასთან ერთად სამოთხეში მოვხვდე მაგრამ ვიცი რომ ეს შეუძლებელია,ისევე როგორც მან იცოდა რომ ჩვენი სიყვარული შეუძლებელი იყო!...მაპატიე!.... ეს ისტორია ერთ საიტზე ვნახე ადრე და პირველათ რომ წავიკითხე კურცხალი ვერ შევიკავე ისე ამაღელვებლათ ეწერა.აქ არის ცხადი მაგალითი ადამიანის ეგოისტობის და ფარისევლობის,მხოლოთ საკუთარ თავზე და სულზე ზრუნვის,სხვისი სულისა და ბედისადმი კი აშკარა გულგრილი დამოკიდებულება.თუ მართლა უყვარდა უფალი და უნდოდა ღვაწლი გაეწია მისი სულიერებით,იმაზე დიდი ღვაწლი რა იქნებოდა როცა ადამიანის სული გადაერჩინა უფალთან მიეყვანა,რომელიც მის ხელთ იყო,მასზე დამოკიდებული.უფალი ხომ ამბობს ,ამქვეყანაზე იმაზე ძვირათ ფასებული არაფერია,ვიდრე ადამიანის სულიო.ამას უფრო დაუფასებდა უფალი.მან კი უფალს იმ საბრალოს სული დაუკარგა და ძვირათ დაუჯდა,მთელი ცხოვრება მტანჯველ შეგრზნებაში უნდა გაელია ადამიანის სულის დაღუპვის გამო. -------------------- ***დაიფასე თავი იმდენათ,რამდენადაც ღირსი ხარ,თორემ ოდნავადაც რომ გადააჭარბო,სულ მთლათ გაუფასურდები***
|
|
|
|
|
ამ თემას კითხულობს 1 მომხმარებელი (მათ შორის 1 სტუმარი და 0 დამალული წევრი)
0 წევრი:
| მსუბუქი ვერსია | ახლა არის: 28th April 2024 - 03:23 AM |
მართლმადიდებლური არხი: ივერიონი
ფორუმის ელექტრონული ფოსტა: იმეილი
CHURCH.GE-Powered by Giorgi and IPB. Hosting by WebHostinG.Ge
2024
Licensed to: church.ge