თემის საბეჭდი ვერსია

პოსტის ავტორი: Terenti_Graneli თარიღი: Feb 1 2011, 09:23 PM

Father Seraphim was born into a typical white middle class Protestant family in San Diego in 1934. While growing up, he was the proverbial dutiful child and academic achiever. After high school, however, he began to passionately seek the answer to the question "Why?"--and, not finding it in the society in which he had been raised, he began to rebel. He refused to accept the accepted answers. This was at the very beginning of the modern counterculture, the early 1950's. Father Seraphim became a student of one of the counterculture's first pioneers, Alan Watts (whom he realized later was totally pseudo) and became a Buddhist Bohemian in San Francisco. He learned ancient Chinese in order to study the Tao Teh Ching and other ancient Eastern texts in their original language, hoping thereby to tap into the heart of their wisdom. By this time he had wholly rejected the Protestant Christianity of his formative years, which he regarded as worldly, weak, and fake; he mocked its concept of God and that that it "put God in a box." He Read Nietzsche until the Prophets words began to resonate in his soul with an electric, infernal power.
http://www.radikal.ru

პოსტის ავტორი: .ნინო თარიღი: Feb 2 2011, 06:29 PM

ლინკები წავშალე, იმიტომ რომ ამ თემასთან საერთო არაფერი ქონდათ... თუ სურვილი გაქვთ კონკრეტული სტატიები დააკოპირეთ


ეს ტექსტი კი დაუსრულებელს გავს... ვიკიპედიის ტექსტია, მისი ცხოვრების საწყის ეტაპზე... მე გაგრძელებას დავდებ


Orthodoxy
In 1962, partly as a result of Jon Gregerson's influcence, Rose was received into the Russian Orthodox Church Outside Russia in San Francisco. He quickly distinguished himself to the prelate of San Francisco, St. John Maximovitch, as a serious and studious convert. In 1963, Archbishop John blessed Rose and his new friend Gleb Podmoshensky, a Russian Orthodox seminarian, to form a community of Orthodox booksellers and publishers, the "St. Herman of Alaska Brotherhood". In March 1964, Rose opened an Orthodox bookstore next to the ROCOR cathedral on Geary Boulevard in San Francisco, which was under construction at the time. In 1965 the brotherhood founded the St. Herman Press publishing house, which still exists.

Increasingly drawn to a more reclusive lifestyle, Rose's community ultimately decided to leave the city for the northern California wilderness, where Rose and Podmoshensky became monks in 1968 and transformed the Saint Herman of Alaska Brotherhood info a full-fledged monastic community. Rose's parents provided the down payment for a mountaintop near the isolated hamlet of Platina, where Rose and some friends built a monastery named for St. Herman of Alaska. At his tonsure, in October 1970, Rose took the name "Seraphim" after St. Seraphim of Sarov. He wrote, translated and studied for the priesthood in his cell, a simple one-roomed cabin with neither running water nor electricity, where he would spend the rest of his days. He was ordained in the spring of 1977 by Bishop Nektary of Seattle, spiritual son of St. Nectarius of Optina, the last of the great Optina staretzy.

In his ministry, Rose spoke frequently of an "Orthodoxy of the Heart", which he saw as increasingly absent in American ecclesiastical life. He also spoke of the need for warmth and kindness of the spirit, especially when dealing with those with whom one disagreed, an increasing problem in American Orthodoxy and its conflict between so-called "traditionalists" and "modernists". One can be firm, Rose insisted, without having to compromise basic Christian teachings on lovingkindness, longsuffering, and mercy toward others.

Works
Using a hand-cranked printing press at his Geary Boulevard bookstore, Rose founded the bimonthly magazine The Orthodox Word in January of 1965; this periodical is still published (on modern presses) today. He also composed and published dozens of other titles, including God's Revelation to the Human Heart, Orthodoxy and the Religion of the Future, and The Soul After Death; all remain in print. He translated and printed Fr. Michael Pomazansky's Orthodox Dogamtic Theology, which remains a text for clerical students and laymen alike. Rose translated his books into Russian, and they were circulated widely as samizdat within the Soviet Union, although they were not formally published until after the fall of the Communist regime. He was also one of the first American Orthodox Christians to translate major works of several church fathers into English.

პოსტის ავტორი: .ნინო თარიღი: Feb 2 2011, 06:40 PM

ვიკიპედიიდან, თავისუფალი ქართულენოვანი ენციკლოპედიიდან:

სერაფიმ როუზი (დაბადების სახელი იუჯინ დენის როუზი 13 აგვისტო 1934 - 2 სექტემბერი 1982) იყო ამერიკელი იერომონაზონი, რომელიც მსახურობდა რუსეთის გარეთ მოქმედ რუსულ მართლმადიდებლურ ეკლესიაში. იგი არის პლატინაში (კალიფორნია, აშშ) მდებარე წმინდა ჰერმან ალასკელის მონასტრის თანადამფუძნებელი. მის მიერ შექმნილმა ნაშრომებმა ხელი სეუწყვეს მართლმადიდებლური ქრისტიანობის გავრცელებას დასავლეთში. აღსანიშნავია, რომ მის ნაშრომებს საბჭოთა რუსეთშიც კი ვრცელდებოდა ფარულად. როუზი დღემდე პოპულარულია მთელ მართლმადიდებელ სამყაროში.

როუზი ცნობილი იყო მისი უარყოფითი დამოკიდებულებით მართლმადიდებლების ეკუმენურ მოძრაობაში ჩართვის მიმართ და "საზვერეების თეორიის' ადვოკატირებით. ამის გამო მას კონფლიქტი ჰქონდა მე-20 საუკუნის მართლმადიდებლობის მნიშვნელოვან პირებთან. მისი მოსაზრებები დღემდე წინააღმდეგობრივად რჩება მართლმადიდებლურ წრეებში. მიუხედავად ამისა, იგი დიდი პატივისცემით სარგებლობს სხვადასხვა მართლმადიდებლურ საზოგადოებებში. მის მიმართ ლოცულობენ, გამოსახავენ იკონოგრაფიაში და ეპყრობიან როგორც წმინდანს, მიუხედავად იმისა რომ მისი კანონიზაცია ამ დრომდე არ მომხდარა არცერთი მართლმადიდებლური სინოდის მიერ.

როუზის მონასტერი 2010 წლისთვის იმყოფება სერბული მართლმადიდებლური ეკლესიის მფარველობის ქვეშ და აგრძელებს მის მისიონერულ და პუბლიცისტურ საქმიანობას.

პოსტის ავტორი: Terenti_Graneli თარიღი: Feb 2 2011, 09:41 PM

[/quote]
კაი

პოსტის ავტორი: Otherguy თარიღი: Feb 3 2011, 12:50 AM

და ის ფაქტია, რომ სერაფიმე როუზი იყო სქიზმატი და არ იყო კავშირში ოფიციალურ საპატრიარქოებთან, თუნდაც რუსეთისა და საქართველოსი? (ეკუმენიზმზე უწერია მათ წინააღმდეგ რაღაც-რაღაცეები)

ჩვენი ფორუმელი თეოლოგები - კაიროსი და კანუდოსელი - ორივე ვერ იტანენ მამა სერაფიმ როუზს...

თუ აქ მარტო მორწმუნეთა და მამა სერაფიმე როუზზე "კარგის" მთქმელთათვისაა თემა?

პოსტის ავტორი: ALIUS თარიღი: Feb 3 2011, 01:01 AM

სხვათაშორის სერაფიმე როუზის პატარა სტატია წავიკითხე, სადაც არ ეწინააღმდეგებოდა ეკუმენიზმს ''ზომიერების ფარგლებში'', მაგრამ ზომიერების ფარგლებში რას გულისხმობდა ეგ არ ვიცი.

პოსტის ავტორი: Otherguy თარიღი: Feb 3 2011, 01:17 AM

ეკუმენიზმი არც მე მომწონს(არც მას მოსწონდა) და რატომ არ უნდა ვაფასებდე? მომწონს ის, რომ მან ყველა რელიგია კარგად შეისწავლა და ასე მიაღწია ჭეშმარიტებას...

კი ჰქონდა საზვერეებზე და რაღაცეებზე ცოტა მისტიკური ნაშრომები, რომლებიც არ შეესაბამება მართლმადიდებლურ ღვთისმეტყველებას, მაგრამ უცდომელი არავინაა... (არც მე! )

პოსტის ავტორი: .ნინო თარიღი: Feb 3 2011, 09:04 PM

თემა გავწმინდე ერთმანეთის შეურაცმყოფელი პოსტებისგან. თუ ასე გააგრძელებთ, გაფრთხილებებს მიიღებთ!

ვინმემ დაგიშალა რამის დაწერა? საერთოდ არ ვიცოდი ვინ იყო ეს მამა და მეც მაინტერესებს... თუ შეავსებთ რეალური ფაქტებით, ძალიან კარგი იქნება...

პოსტის ავტორი: benediqt16 თარიღი: Feb 3 2011, 09:09 PM

.ნინო

OMG

ეს რა წავიკითხე

პოსტის ავტორი: .ნინო თარიღი: Feb 3 2011, 09:51 PM

benediqt16

რა მოხდა?

პოსტის ავტორი: benediqt16 თარიღი: Feb 3 2011, 09:54 PM

.ნინო

რაღა რა მოხდა...

რუსეთის ემიგრანტული ეკლესიის წევრი ყოფილა. წმინდანად არ შეურაცხავს ეკლესიას და



-ო

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Feb 13 2014, 03:13 PM

ჩემი საყვარელი წმინდანია

პოსტის ავტორი: A.V.M თარიღი: Feb 14 2014, 12:12 AM

რომელ წელს შეირაცხა ?

პოსტის ავტორი: †სერგი† თარიღი: Feb 14 2014, 01:45 AM

ემიგრანტული ეკლესია შეურიგდა (შეუერთდა) რუსეთის საპატრიარქოს და ავტომატურად მათი წმიდანების ხელახალი კანონიზაციის საკითხი არ დადგებოდა...

სადგაც წავიკითხე ეს დაზუსტებით არ ვიცი მაგრამ მეც მაინტერესებს. ძალიან საინტერესო რაღაცეები უწერია ამ კაცს...

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Feb 20 2014, 01:26 PM

"სერაფიმ როუზი - მეოცე საუკუნის უდიდესი მოღვაწე"

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Nov 25 2015, 10:28 PM

"არა ამა სოფლისაგანი", - ასე უწოდა ჯერ კიდევ ერისკაც სერაფიმე როუზს ნაცნობმა გოგონამ და ამ სიტყვებმა უზუსტესად დაიტია მისი ბუნება".

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Aug 21 2016, 10:57 PM

"როცა სერაფიმე როუზს, დიდ ამერიკელ ქრისტიან მოღვაწეს, ჰკითხეს, სურდა თუ არა ათონის მთაზე მოღვაწეობა, უპასუხა: "ათონი საკუთარ თავში უნდა აიშენოს კაცმაო". მართლაც, მან ისეთ სულიერ მდგომარეობას მიაღწია, რომ უდაბნოში ცხოვრების გარეშეც განიცდიდა უდაბნოსეულ სიმშვიდეს".

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Sep 23 2018, 09:16 PM

"ვეზიარე ქრისტიანობას და ჩემივე ნებით ჯვარს ვაცვი საკუთარი აზრები, მაგრამ ჯვარი, რომელიც ვიტვირთე, მხოლოდ სიხარულს მანიჭებს. მე ყველაფერი შევიძინე და არაფერი დამიკარგავს".

/მამა სერაფიმე როუზი/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jul 15 2020, 10:31 PM

"იჩქარეთ და ღმერთს ემსახურეთ, რადგან გაცილებით გვიანია, ვიდრე გვგონია"

/წმ. სერაფიმ როუზი/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jul 17 2020, 11:02 PM

"ღვთის ნებით, სწორედ სან-ფრანცისკოში მოხვდა როუზი დიდმარხვის ვნების პარასკევს მისთვის მანამდე უცნობი ეკლესიის წიაღში (ეს გახლდათ ყოვლადწმინდა ღვთისმშობლის სახელობის ძველი რუსული მართლმადიდებლური ტაძარი).

მოგვიანებით ეს დღე ასე ჩაინიშნა: "მართლმადიდებლური ტაძრის ზღურბლს პირველად რომ გადავაბიჯე, ისეთი რამ განვიცადე, რაც ადრე არც ბუდისტურ და არც დასავლურ ტაძრებში არ მიგრძნია... თითქოს გული მეუბნებოდა: - ეს შენი სახლია და შენი ძიებაც აქ დასრულდაო.

მიკვირდა და ვერ გამეგო, ეს რას ნიშნავდა... ღვთისმსახურებაც უცხო ენაზე მიმდინარეობდა... ამ პირველ განცდას ვერ ვივიწყებდი და ტაძარში ხშირად დავდიოდი, პარალელურად კი ენას ვსწავლობდი და მართლმადიდებლობის შესახებ წიგნებს ვკითხულობდი...

ერთ დღესაც გონება გამინათდა: - შეუძლებელია, ჭეშმარიტება აბსტრაქტული იდეა იყოს, იგი ალბათ რაღაც პიროვნულია, მეტიც - პიროვნება და მისი შეცნობა გონებით კი არა, გულით ხდება-მეთქი. ასე მივედი ქრისტემდე".

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jul 18 2020, 05:53 PM

"1961-ში უკურნებელი სენით დაავადდა. ექიმებმა მოახლოებული აღსასრული უწინასწარმეტყველეს, თავად კი უძლიერეს ტკივილებსა და გარდაუვალ სიკვდილზე მეტად ის აწვალებდა, რომ ჭეშმარიტების ბოლომდე შეცნობას ვერ ასწრებდა.

სნეული ერთხელ წიგნის მაღაზიაში შევიდა, სადაც ყოვლადწმინდა ღვთისმშობლის ხატი ეკიდა... როუზმა მხურვალედ ილოცა და მოხდა საოცრება: - დედა ღვთისამ მისი ვედრება შეისმინა და იგი თითქოსდა გარდაუვალ სიკვდილს გადაურჩა.

ძალიან მალე როუზთან მეგობარმა ერთი რუსი მართლმადიდებელი ემიგრანტი გლებ პოდმოშენსკი მიიყვანა, რომელიც ჭვრეტის ნიჭით ცხებული მამის, ადრიანეს სულიერი შვილი აღმოჩნდა (სწორედ მამა ადრიანეს ხელში დალია სული უკანასკნელმა ოპტელმა ბერმა ნექტარიოსმა). გლებმა როუზს მისთვის მანამდე უცნობი ამერიკა უჩვენა - გერმანე ალასკელის ახალი ვალაამი, კანადის უდაბნოს რუსული სკიტები, ახალი დივეევოს დედათა და წმინდა სამების მონასტრები და სხვა წმინდა ადგილების ამსახველი სლაიდები... და როუზს აღმოხდა: "რა საოცარი აღმოჩენაა!"

თავად გლებიც არანაკლებ გაოცდა, როდესაც ამერიკელი ბიჭის ოთახში ხატები და რუსი მეფე-მოწამის, ნიკოლოზ მეორის ფოტო დაინახა.

- მართლმადიდებელი ხარ? - ჰკითხა.

- არა, მაგრამ მინდა, რომ გავხდე, - გამოუტყდა როუზი.

ასე დაიწყო მათი დიდი მეგობრობა და სულიერი ძმობა... მალე როუზი მოინათლა და თავის მეგობარ გოგონას მისწერა: "დღეს ხელმეორედ დავიბადე ქრისტეში, ამიერიდან მისი მონა ვარ და ამაზე დიდი სიხარული არ განმიცდიაო".

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jul 18 2020, 07:35 PM

"მამა სერაფიმეს, რომელმაც დაუნდობლად ამხილა დროის სული, იმედი ჰქონდა, იქნებ განებივრებულ დასავლელ ადამიანზე რუს ახალმოწამეთა ცხოვრებამ მაინც იმოქმედოსო და მამა გერმანესთან ერთად გულმოდგინედ იწყო მათ შესახებ ინფორმაციის შეგროვება. პოულობდა ამ ამბების მომსწრეებს და ეს ცხოვრებანი წიგნადაც გამოსცა ("რუსეთის კატაკომბების წმინდანები").

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jul 18 2020, 08:26 PM

სრულყოფილება.
სრულყოფილება ის არის, რაშიც ადამიანი საყრდენს პოულობს. მაგრამ მას მხოლოდ ღმერთზე დაყრდნობა შეუძლია, რადგან მარტოოდენ ღმერთია სრულყოფილი.სამყაროსა და ადამიანების არასრულყოფილება იმისკენ წარგვმართავს, რაც ჭეშმარიტად სრულყოფილია.
თანამედროვე ადამიანს კი ამ სამყაროში სწადია საყრდენის პოვნა და ამიტომ მისი სრულყოფა სურს: რაკი სამყარო აშკარად არ არის ასეთი, უნდა,რომ სრულყოფილი გახადოს იგი. აქედან მომდინარეობს ამ სამყაროსთან დაკავშირებული ყველა რაციონალური გეგმის იდეალური, უტოპიური ხასიათი. რომ არა უტოპია, თანამედროვე ადამიანს სასოწარკვეთილება მოიცავდა, და ამიტომ, სავსებით ცხადია, როდესაც ხელიდან გამოეცლება უტოპია, მართლაც სასოწარკვეთილებაში აღმოჩნდება.
ნორმალური დრო რომ ყოფილიყო, ადამიანი ღმერთს მიმართავდა, მაგრამ დღესდღეობით ადამიანთა უმეტესობას აღარ სწამს მისი არსებობა, ასე რომ,უიმედობა ფუჭია და ადამიანის დამანგრეველი. ადამიანი ყოველთვის ერთი და იმავე არჩევანის წინაშეა - სრულყოფილება ამ ან სხვა სამყაროში. ადამიანი ვერ იცხოვრებს გარკვეული სახის სრულყოფილების გარეშე. მაშ, თანამედროვე ადამიანს ასეთი არჩევანი ჰქონია - რაციონალისტური უტოპია ან ღმერთი.
მღვდელმონაზონი სერაფიმე როუზი

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jun 13 2022, 08:42 PM

"ყოველივე ის, რასაც ბავშვი სკოლაში გაიგებს, უნდა შემოწმდეს და შესწორდეს სახლში"

/მღვდელმონაზონი სერაფიმე როუზი (+1982 წ.)/