თემის საბეჭდი ვერსია

დააწკაპუნეთ აქ, რათა იხილოთ თემა ორიგინალ ფორმატში

მართლმადიდებლური ფორუმი _ საეკლესიო სამართალი _ წმ. გრიგოლ ფერაძის არ აღიარება წმინდანად

პოსტის ავტორი: ketilmorcmune თარიღი: Jul 24 2008, 04:55 PM

"მართლმადიდებელ მშობელთა კავშირი" (მმკ) არ აღიარებს წმ. სინოდის მიერ შერაცხილ წმინდანს გრიგოლ ფერაძეს. რადგან წმ. გრიგოლში მხოლოდ ეკუმენისტი და ანტიმართლმადიდებელი დაინახეს...

სტატიიდან შავად მოვნიშნავ მათ "სქიზმატურ" გამონათქვამებს...

მმკ: .... საისტორიო ჟურნალ “არტანუჯის”, 2003 წ., #11 მთლიანად გრიგოლ ფერაძეს მიეძღვნა. მასში მოყვანილია როგორც ცნობები გრიგოლ ფერაძის შესახებ, ასევე თავად გრიგოლ ფერაძის წერილები. თავის მხრივ გრიგოლ ფერაძის წერილებიც შეიცავენ საინტერესო ცნობებს მათი ავტორის პიროვნების ცხოვრების, აზროვნების, მსოფლმხედველობისა და მრწამსის შესახებ. თავიდანვე უნდა ითქვას, რომ გრიგოლ ფერაძის სახით ჩვენ გვყავს უდავოდ საინტერესო, ნიჭიერი და შრომისმოყვარე მეცნიერი, საქართველოსა და მისი ეკლესიის ისტორიისა და პატრისტიკის მკვლევარი. საქმე რომ არ ეხებოდეს წმინდანად შერაცხილ პიროვნებას, ჩვენ არ ვიდებდით თავს ამ არც თუ სასიამოვნო შრომას – არ შევაწუხებდით გრიგოლ ფერაძის სულს და არ წარმოვაჩენდით მის პიროვნებას იმ რაკურსით, როგორც ეს წინამდებარე წერილშია. ასევე არ დავსვამდით საკმაოდ უსიამოვნო, მაგრამ, ჩვენი აზრით, აუცილებელ და საჭირბოროტო კითხვას – მართებული იყო თუ არა გრიგოლ ფერაძის წმინდანად შერაცხვა? საკითხის ასე დასმის მნიშვნელობა იქიდან გამომდინარეობს, რომ არამართებულად შერაცხილის სახით ეკლესიას წმინდანი კი არ ემატება, არამედ - პიროვნება, რომელიც იქცევა მორწმუნეთა მიბსაძვის საგნად და მაგალითის მიმცემად, და მაშაადამე – შეცდომაში შემყვანად და დამაბრკოლებლად მრავალთათვის. ასეთი “წმინდანების” მომრავლება ეკლესიაში საფრთხეს უქმნის ეკლესიის სწავლების უცვლელობასა და უცთომელობას, აძლიერებს ეკლესიისთვის მიუღებელ მოდერნისტულ სულისკვეთებას.
როგორც ვთქვით, გრიგოლ ფერაძის ცხორების, მისი პიროვნების – მეცნიერისა და თეოლოგის – ჩამოყალიბების შესახებ ცნობებს თავად გრიგოლ ფერაძე გვაწვდის თავის წერილებში. ამ წერილებიდან ჩანს, რომ გრიგოლ ფერაძე ევროპაში სწავლისა და სამეცნიერო მოღვაწეობის პერიოდში ყალიბდება ევროპული აზროვნებისა და დასავლური სულიერი ღირებულებების მატარებელ პიროვნებად, რაც, ძირითადად, განპირობებული იყო იმ გარემოთი და იმ წრით, რომელშიც მას უხდებოდა ცხოვრება, სწავლა თუ სამეცნიერო მოღვაწეობა. ასევე თვალნათლივ ჩანს, რომ გრიგოლ ფერაძის პიროვნებაში მეცნიერი სჭარბობს სასულიერო პირს. თავის მხრივ სასულიერო პირ ფერაძეში ეკუმენური აზროვნების ადეპტი ჭარბობს მართლმადიდებელ ქრისტიანს. იგი ოცნებობს იმ დღეზე, როდესაც დასავლეთის კათოლიკური “ეკლესია” და აღმოსავლეთის მართლმადიდებელი ეკლესია ურთიერთკომპრომისების გზით გაერთიანდებიან, მაგრამ შენარჩუნებული იქნება რომის “ეკლესიის” პრიმატი, როგორც ისტორიული აუცილებლობა. იგი ოცნებობს იმ “დიდებულ” დღეზე, როდესაც სარწმუნოებანი გაერთიანდებიან და მაცხოვრის ხეზე “სამი ტოტი” – მართლმადიდებლობა, კათოლიციზმი და პროტესტანტიზმი _ ერთმანეთს გადაეჭდობა, მაგრამ, სამწუხაროდ, ამ გაერთიანებაში გრიგოლ ფერაძის მიერ არ იგულისხმება მწვალებელთა მოქცევა ჭეშმარიტებაზე, ანუ მათი ქრისტეს ეკლესიაში დაბრუნება.
პირველივე შეხედვით აშკარაა, რომ გრიგოლ ფერაძის აზროვნება არამართლმადიდებლურია და ეკლესიისთვის სრულიად მიუღებელი. მაშ რა შეიძლება იყოს არამართლმადიდებლური აზროვნების პიროვნების, მითუმეტეს სასულიერო პირის მართლმადიდებელი ეკლესიის წმინდანად შეაცხვის მოტივაცია? ერთადერთი მოტივაცია შეიძლება იყოს ამ პიროვნების მოწამეობრივი აღსასრული, ქრისტესთვის დათხეული სისხლი, რომელსაც წინ უსწრებს სინანული თავისი არაეკლესიური აზროვნებისა და გამონათქვამების გამო.
გრიგოლ ფერაძესთან დაკავშირებით, სამწუხაროდ, არა გვაქვს ცნობა მისი სინანულის შესახებ თავისი ეკუმენისტური აზროვნებისა გამო. მისი აღსასრულიც არ წარმოადგენს ქრისტეს სახელისთვის სისიხლის დათხევას. მეტიც, მის აღსასრულთან დაკავშირებით არ არის ცალსახობა და სრული გარკვეულობა, არამედ გვაქვს ორი განსხვავებული ვერსია. იმ შემთხვევაშიც კი, თუკი გრიგოლ ფერაძის აღსასრულის სახით სახეზეა მოყვასისათვის თავგანწირვა, ეს ჩაითვლება მოქალაქეობრივ გმირობად, რომლის მსგავსი ქმედება, რადგან საქმე მეორე მსოფლიო ომის პერიოდთან გვაქვს, თუნდაც ამ ომის დროს მრავალი იყო, როდესაც თავგანწირვისა და გმირობის შესაშურ მაგალითებს იძლეოდნენ კომუნისტი, ათეისტი მეომრები, მაგრამ არც ერთი მათგანი წმინდანად რუსეთის ეკლესიას არ შეურაცხავს.
არსებობს ასევე გადმოცემა იმის თაობაზე, რომ გრიგოლ ფერაძემ საკუთარი სიცოცხლის რისკის ფასად გადაარჩინა მენშევიკების მიერ საზღვარგარეთ გატანილი საეკლესიო ფასეულობები. ესეც, უდავოდ, დიდ გმირობას წარმოადგენს და იმსახურებს უმაღლეს სამოქალაქო ჯილდოებსა და წოდებებს, მაგრამ ასეთი ღვაწლი სრულიად არასაკმარისია პიროვნების წმინდანად შერაცხვისათვის, მეტადრე, როდესაც მისი აზროვნება კლასიკური ეკუმენიზმის ნიმუშს წარმოადგენს.
იმისათვის, რათა სრულიად დავრწმუნდეთ გრიგოლ ფერაძის ეკუმენისტურ ცნობიერებასა და აზროვნებაში, გავეცნოთ მის შესახებ არსებულ მასალებს. გადმოცემას დავიწყებთ ჟურნალ “არტანუჯში” გრიგოლ ფერაძის ცხოვრების შესახებ მოყვანილი მასალით, ხოლო შემდეგ მოვიყვანთ თავად გრიგოლ ფერაძის წერილებიდან ამოკრებილი მასალას.
-------------------------------------------------------

მოვიყვან ციტატებს, თუ რატომ არ აღიარებენ მმკ წევრები წმ გრიგოლს წმინდანად:
წმ. გრიგოლი: ...ერთხელაც იქნება და გაერთიანდებიან სარწმუნოებანი დადგება დიდებული დღე, ჩვენი უფლის მწორედ მოსვლის წინ გაერთიანდებიან არა მარტო რომაული და ბერძნული ეკლესიები, არამედ ევანგელიკურიც შეუერთდება მათ, რომელიც ასევე წარმოადგენს ჩვენი უფლის ტაძარს.... როგორ გაერთიანდებიან ისინი, ეს ჩვენს ამოცანას არ წარმოადგენს, ეს სამეცნიერო კვლევის სფერო არ არის, არამედ იგი ყოველი ცოცხალი ქრისტიანის მოვალეობაა. ჩვენი უფლის რომელ მრევლსაც არ უნდა ეკუთვნოდეს იგი. ვინც ქრისტეს სასუფეველს სერიოზულად უყურებს, ის დაინახავს, რომ ქრისტიანობის არსი მტრობაში, შურში, ეჭვსა და ავაზაკობაში როდია, იგი უფლის მრევლის ძმურ სიყვარულში სულდგმულობს და ერთ მშვენიერ დღესაც ჩვენი მაცხოვრის ხეზე ეს სამი ტოტი ერთმანეთს გადაეჭდობა. (გამოყოფა ჩვენია ა.უ.).
17 ივნისი, 1927 წ.

----------------------

მმკ: ....მოყვანილი ამონარიდი სრულიად აშკარად გვიჩვენებს, რომ გრიგოლ ფერაძე თავისი მრწამსით ეკუმენისტია. რამდენადაც ჩვენთვის ცნობილია, მას არ უღიარებია თავის ცდომილება და არ შეუნანია ეკუმენისტობა თავის სიცოცხლეში. ამიტომ, მიუხედავად სინოდიალური გადაწყვეტილებისა, იგი ვერ იქნება მართლმადიდებელი ეკლესიის წმინდანი, ისევე, როგორც არ შეიძლება გახდეს ქრისტეს ეკლესიის წმინდანი მწვალებელი ან არაქრისტიანი, როგორი გმირული აღსასრულით, მოყვასისა თუ სამშობლოსათვის თავგანწირვითაც არ უნდა აღესრულოს იგი. ამგვარ მამულისშვილთათვის არსებობს სხვადასხვა ერული, სახელმწიფოებრივი ჯილდოები.
...გრიგოლ ფერაძის კანონიზაციის შემდეგ ჩვენი ეკლესია, მისი წმიდა სინოდი გაემიჯნა ეკუმენიზმს და საერთო გადაწყვეტილებით გამოვიდა ეკლესიათა მსოფლიო საბჭოდან. ამიტომ, ვფიქრობთ, მართებული იქნება ამ ჭეშმარიტი გადასახედიდან მანვე შეაფასოს წინამორბედი აქტები და შეცვალოს მის მიერ ადრე მიღებული არამართებული გადაწყვეტილებები. ამის პრეცენდენტები არსებობს ეკლესიის ისტორიაში და ასეთი პრაქტიკა მიღებულია ეკლესიის ცხოვრებაში იმისათვის, რომ ეკლესია მაქსიმალურად იყოს დაცული შეცდომებისაგან.

ა. უნგიაძე




მიმაგრებული სურათ(ებ)ის ესკიზ(ებ)ი
მიმაგრებული სურათი

პოსტის ავტორი: Misha Songulashvili თარიღი: Jul 24 2008, 07:18 PM

ციტატა
რომ გრიგოლ ფერაძის პიროვნებაში მეცნიერი სჭარბობს სასულიერო პირს

მეცნიერ სასულიერო პირს რა ჯობია? ის სასულიერო პირი რომელიც მმკ-ს ერთ ერთი დამაარსებელია და აქტიური სახე?
ციტატა
თავის მხრივ სასულიერო პირ ფერაძეში ეკუმენური აზროვნების ადეპტი ჭარბობს მართლმადიდებელ ქრისტიანს.

ნეტავ ვიცოდე რას ნიშნავს მმკ-ელთა შეხედულებით ეკუმენური აზროვნება...
ციტატა
იგი ოცნებობს იმ დღეზე, როდესაც დასავლეთის კათოლიკური “ეკლესია” და აღმოსავლეთის მართლმადიდებელი ეკლესია ურთიერთკომპრომისების გზით გაერთიანდებიან, მაგრამ შენარჩუნებული იქნება რომის “ეკლესიის” პრიმატი, როგორც ისტორიული აუცილებლობა. იგი ოცნებობს იმ “დიდებულ” დღეზე, როდესაც სარწმუნოებანი გაერთიანდებიან და მაცხოვრის ხეზე “სამი ტოტი” – მართლმადიდებლობა, კათოლიციზმი და პროტესტანტიზმი _ ერთმანეთს გადაეჭდობა, მაგრამ, სამწუხაროდ, ამ გაერთიანებაში გრიგოლ ფერაძის მიერ არ იგულისხმება მწვალებელთა მოქცევა ჭეშმარიტებაზე, ანუ მათი ქრისტეს ეკლესიაში დაბრუნება.

ამის პასუხად:
ციტატა
როგორ გაერთიანდებიან ისინი, ეს ჩვენს ამოცანას არ წარმოადგენს, ეს სამეცნიერო კვლევის სფერო არ არის, არამედ იგი ყოველი ცოცხალი ქრისტიანის მოვალეობაა.


ბოლოს და ბოლოს, არსებობს თუ არა პასუხი საპატრიარქოდან? ან რა ძალაა რომ ასე თვითნებობს?
შეკითხვები ეხლა უაზრობაა ამ წერილის შესწავლა და პასუხი ჩვენისმხრიდან უაზრობაა აგრეთვე. მაგრამ ფიქრობს საპატრიარქო იმ ხალხზე ვინც ამ მმკ-ს ზეგავლენის ქვეშაა? მათ ხომ კვლავ მართლმადიდებლები ჰქვიათ?

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Jul 24 2008, 08:32 PM

ანუ აკრიტიკებენ სინოდს? ph34r.gif

კაცო ეგ ყბადაღებული (მე პირადად აზრზე არ ვარ ვინები არიან,გასაგები მიზეზების გამო) ვიღაცები კი არა, აქ ფორუმზე მრავალჯერ მოღალატედ იწოდნენ საზღვარგარეთ მოღვაწე და აქ დარჩენილი ქართველები და მაგათგან რა გიკვირთ? ქართულ ენაზე არ ბაასობენო და ათასი სისულეები ითქვა , არადა თვით წმ. გრიგოლ ფერაძეს არცერთი ნაწარმოები ქართული არაა, რომ წმინდანია....

მაოცებს ბევრი, მაოცებს...

პოსტის ავტორი: ნაინა თარიღი: Jul 24 2008, 09:33 PM

ketilmorcmune
რაღაც ძალიან მეცნობი a075.gif

ისე კი ამ საკითხზე მე არაფერი მაქვს სათქმელი,
მართლმადიდებელ მშობელთა კავშირს უფრო მეტი ესმის ვიდრე სინოდს?
ეეჰჰ.

კაიროსის არ იყოს,
მართლა ეეჰჰჰ.

პოსტის ავტორი: sandro40 თარიღი: Jul 25 2008, 04:40 PM

ციტატა(ketilmorcmune @ Jul 24 2008, 04:55 PM) *

"

მოვიყვან ციტატებს, თუ რატომ არ აღიარებენ მმკ წევრები წმ გრიგოლს წმინდანად:
წმ. გრიგოლი: ...ერთხელაც იქნება და გაერთიანდებიან სარწმუნოებანი დადგება დიდებული დღე, ჩვენი უფლის მწორედ მოსვლის წინ გაერთიანდებიან არა მარტო რომაული და ბერძნული ეკლესიები, არამედ ევანგელიკურიც შეუერთდება მათ, რომელიც ასევე წარმოადგენს ჩვენი უფლის ტაძარს.... როგორ გაერთიანდებიან ისინი, ეს ჩვენს ამოცანას არ წარმოადგენს, ეს სამეცნიერო კვლევის სფერო არ არის, არამედ იგი ყოველი ცოცხალი ქრისტიანის მოვალეობაა. ჩვენი უფლის რომელ მრევლსაც არ უნდა ეკუთვნოდეს იგი. ვინც ქრისტეს სასუფეველს სერიოზულად უყურებს, ის დაინახავს, რომ ქრისტიანობის არსი მტრობაში, შურში, ეჭვსა და ავაზაკობაში როდია, იგი უფლის მრევლის ძმურ სიყვარულში სულდგმულობს და ერთ მშვენიერ დღესაც ჩვენი მაცხოვრის ხეზე ეს სამი ტოტი ერთმანეთს გადაეჭდობა. (გამოყოფა ჩვენია ა.უ.).
17 ივნისი, 1927 წ.

----------------------



სინოდმა თუკი იგი წმინდანად აღიარა შეცდომა დაუშვა

ციტატა(staywhite @ Jul 24 2008, 08:32 PM) *

ანუ აკრიტიკებენ სინოდს? ph34r.gif


რატომ არ გვაქვს უფლება გავაკრიტიკოთ სინოდის გადაწყვეტილება? smile.gif
რა თქმა უნდა თუკი ეს კრიტიკა მართლმადიდებლური სწავლებიდან მოდის,
მე უფლება მაქვს გავაკრიტიკო პატრიარქიც თუკი ის რაიმე მართლმადიდებლურ წესს დაარღვევს,
იმიტომ რომ მე პირველ რიგში ვემორჩილები მართლმადიდებლურ სწავლებას და არა კონკრეტულ ადამიანებს
და კიდევ იმიტომ რომ მე არ ვარ კერპთაყვანისმცემელი, ვარ ყველაზე თავისუფალი ადამიანი, მართლმადიდებელი, მაქვს გონება, თავისუფალი ნება და ერთი მიზანი ცხოვრებაში რომ გადავრჩე

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Jul 25 2008, 04:46 PM

sandro40

ეკლესია არ ცდება, ეკლესია ქრისტეს სხეულია. შეცდება ყველა, შეიძლება პატრიარქიც, მაგრამ ეკლესია არა.

პოსტის ავტორი: chelo თარიღი: Jul 25 2008, 04:47 PM

ცოტა არ იყოს დავიბენი,თუმცა ამ შემთხვევაში მემგონი ჯობია ჩვენი პირადი აზრებისგან თავი შევიკავოთ და წმინდა სინოდის გადაწყვეტილება მივიღოთ.მათ ნამდვილად ექნებაოდათ მისი წმინდანად შერაცხვის საბაბი.

პოსტის ავტორი: sandro40 თარიღი: Jul 25 2008, 04:53 PM

ციტატა(staywhite @ Jul 25 2008, 04:46 PM) *

sandro40

ეკლესია არ ცდება, ეკლესია ქრისტეს სხეულია. შეცდება ყველა, შეიძლება პატრიარქიც, მაგრამ ეკლესია არა.

კი ბატონო, აბსოლუტურად გეთანხმები, მაგრამ სინოდი არის მხოლოდ ეკლესია თუ მრევლიც? და მისი თვითოეული წევრი, რომელიც იცავს დადგენილ წესებს, შეიძლება მოხდს ისე რომ სინოდი წავიდეს ეკლესიის წინააღმდეგ და მაშინ რა ქნას მრევლმა სინოდს დაემორჩილოს? სინოდის წევრებიც ხომ ადამიანები არიან

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Jul 25 2008, 04:55 PM

sandro40

ციტატა
მე უფლება მაქვს გავაკრიტიკო პატრიარქიც თუკი ის რაიმე მართლმადიდებლურ წესს დაარღვევს

ციტატა
სინოდის წევრებიც ხომ ადამიანები არიან

შენ (და თუნდაც მე) ვინ ხარ, რომ სინოდი ამხილო??

პოსტის ავტორი: sandro40 თარიღი: Jul 25 2008, 05:14 PM

ციტატა(კანონისტი @ Jul 25 2008, 04:55 PM) *

sandro40
შენ (და თუნდაც მე) ვინ ხარ, რომ სინოდი ამხილო??

მართლმადიდებელი

პოსტის ავტორი: chelo თარიღი: Jul 25 2008, 05:24 PM

სანდრო სინოდის გარდა ეკლესიას ვის გულისხმობ სამღვდელოებას ხო პირველ რიგში?სამღვდელოებაც ხომ სინოდს უნდა დაემორჩილოს,თუ არა და აქედან მოდის ე.წ. პატარ-პატარა განხეთქილებები,არ არის სასურველი ყველაფერზე პასუხი მოვითხოვოთ.მთავარია გვქონდეს ნდობა ჩვენი ეკლესიის მესჭეებისა,თუნდაც იგივე პატრიარქის და დანარჩენზე შეგვიძლია მშვიდად ვიყოთ.

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Jul 25 2008, 05:30 PM

ციტატა

რატომ არ გვაქვს უფლება გავაკრიტიკოთ სინოდის გადაწყვეტილება?


გვაქვს...

ციტატა
შენ (და თუნდაც მე) ვინ ხარ, რომ სინოდი ამხილო??


სინოდი უცდომელია? უცდომელი ერთი ვიცი მე... http://www.radikal.ru

პ.ს წმიდა გრიგოლ ფერაძე ჩემი უსაყვარლესი წმიდანია, მაგრამ ეს იმას არ ნიშნავს რომ საკანონიზაციო კომისია ზეციურ იერუსალიმში მდებარეობს...

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Jul 25 2008, 06:06 PM

უფალი უშვებს იმ მადლს იმ ხალხზე, ვინც მაგას წვიტავს, რომ გადაწყვეტილება უშეცდომო იყოს, სხვანაირად ყველას შეუძლია აკრიტიკოს ნებისმიერი წმინდანი. იქნება სხვა წმინდანებიც არ იყვნენ "ღირსი" (ღმერთო მაპატიე), რომელთა სწავლებასაც ჩვენ მივყვებით ? ლამაზი იქნება ასე? რა ყველაფერზე ინტრიგნობა დაგჩემდათ ხალხო...

პოსტის ავტორი: Misha Songulashvili თარიღი: Jul 25 2008, 07:18 PM

sandro40
აქ სანდრო საუბარი არაა სინოდის უცდომელობაზე. აქ საუბარია მმკ-ს არალოგიკურ შეთითხნულ ბრალდებაზე. კონკრეტულად კი შეთითხნილი ცილისწამება მდგომარეობს შემდეგში:
მმკ-ს "უწმინდესთაგანი" წერს:

ციტატა
იგი ოცნებობს იმ დღეზე, როდესაც დასავლეთის კათოლიკური “ეკლესია” და აღმოსავლეთის მართლმადიდებელი ეკლესია ურთიერთკომპრომისების გზით გაერთიანდებიან, მაგრამ შენარჩუნებული იქნება რომის “ეკლესიის” პრიმატი, როგორც ისტორიული აუცილებლობა. იგი ოცნებობს იმ “დიდებულ” დღეზე, როდესაც სარწმუნოებანი გაერთიანდებიან და მაცხოვრის ხეზე “სამი ტოტი” – მართლმადიდებლობა, კათოლიციზმი და პროტესტანტიზმი _ ერთმანეთს გადაეჭდობა, მაგრამ, სამწუხაროდ, ამ გაერთიანებაში გრიგოლ ფერაძის მიერ არ იგულისხმება მწვალებელთა მოქცევა ჭეშმარიტებაზე, ანუ მათი ქრისტეს ეკლესიაში დაბრუნება.
პირველივე შეხედვით აშკარაა, რომ გრიგოლ ფერაძის აზროვნება

სინამდვილეში იგი არავითარ შეურაცხმყოფელ კომპრომისზე არ საუბრობდა, არც პრიმატის შენარჩუნებაზეა საუბარი.
წმ. გრიგოლი ამბობდა:
ციტატა
ჩვენი უფლის მეორედ მოსვლის წინ გაერთიანდებიან არა მარტო რომაული და ბერძნული ეკლესიები, არამედ ევანგელიკურიც შეუერთდება მათ, რომელიც ასევე წარმოადგენს ჩვენი უფლის ტაძარს.... როგორ გაერთიანდებიან ისინი, ეს ჩვენს ამოცანას არ წარმოადგენს, ეს სამეცნიერო კვლევის სფერო არ არის, არამედ იგი ყოველი ცოცხალი ქრისტიანის მოვალეობაა.


პოსტის ავტორი: მამა ირაკლი თარიღი: Jul 25 2008, 09:49 PM

დიდი ხანია არაფერი არ დამიპოსტავს იმის გამო რომ ,ზოგიერთები გაფრთხილებებს მაძლევენ.
ამ კონკრეტულ შემთხვევაში მაინც გადავეყვიტე მეთქვა,იმიტომ რომ საქმე ეხება ერთერთ განსაკუთრებულ ადამიანს წმინდანს რომელის ცხოვრებაც მე სტუდენტობის დროს კარგად შევისწავლე.მქონდა პატარა ნაშრომი მის ცხოვრებასთან დაკავშირებით.
ასევე საქმე შეეხო წმ,სინოდს,
მინდა ავღნიშნო რომ, არიან სხვადასხვა წმინდანები რომელთა ზოგიერთ აზრსაც ეკლესია ბოლომდე არ იზიარებდა.
სხვათაშორის საკმაოდ ცნობილნიც. მაგრამ ამან ხელი არ შეუშალა იმას რომ ისინი წმინდანად შერაცხულიყვნენ.მართლმადიდებელი ქრისტიანის ცხივრებაში მნიშვნელოვანი არის ქრისტიანული ცხოვრება და ქრისტიანული აღსასრული.
ამ კონკრეტულ შემთხვევაში ორივე შეინიშნება.
უმორჩილესად გთხოვთ მოიძიოთ და ბოლომდე შეისწავლოთ წმ,გრიგოლ ფერაძის ცხოვრება და მიდსი მოწამეობრივი აღსასრული.
რაც საფუძველი გახდა მისი წმინდანთა დასში შერაცხვისა.
სამწუხაროდ წყაროებს ვერ მიგითითებთ ,თავად მონახეთ.

პოსტის ავტორი: ბიძია თომა თარიღი: Jul 25 2008, 09:51 PM

არის წიგნი წმინდა გრიგოლ ფერაძეზე და შეგიძლიათ ნახოთ მე წავიკითხე ამ ზაფხულს.

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Jul 26 2008, 02:49 AM

ციტატა
მართლმადიდებელი ქრისტიანის ცხივრებაში მნიშვნელოვანი არის ქრისტიანული ცხოვრება და ქრისტიანული აღსასრული.


დიახ მამაო, მაგრამ როგორც ზ.ა სუბიექტები მოგვახსენებენ, წმიდა გრიგოლ ფერაძე არათუ არ არის წმიდანი, არამედ შორსაა მშობელთა კავშირის მართლმადიდებლობისგან.... აქ საქმე რომელიმე აზრის გაზიარებასთან კი არა, მართლმადიდებლურ აღმსარებლობასთან გვაქვს, რამდენადაც წმიდა გრიგოლ ფერაძე პირდაპირი მომხრეა ე.წ შტოთა თეორიის, მისი ღრმად ლმობიერი და ინტერკონფესიური შეხედულებები ხომ არავისთვისაა დასამალი?

გეთანხმებით იმაშიც, რომ წმიდანის ზოგიერთი მცდარი შეხედულება შეიძლება იყოს მიუღებელი ეკლესიისთვის, მაგრამ ამან ხელი არ შეუშალს მის წმიდანად და მაშასადამე ცხონებულად აღიარებას, მაგრამ როცა საქმე ეხება წვალებას? ავიღოთ იგივე ორიგენის მაგალითი, მისი ცხოვრება ხომ სავსეა აღმსარებლობით და ასევე არაფერი უჭირს მის აღსასრულსაც, მაგრამ სწორედ მისი გამოთქმული აზრებისა და სწავლებების გამო, ის ეკლესიამ განკვეთა (თანაც ორჯერ), რატომ არ შეიძლება ვივარაუდოთ რომ მომავალში ზოგიერთ ეკლესიის წევრს შეიძლება დაემუქროს იგივე? არის რაიმე მყარი და არგუმენტირებული გარანტიები?

წმიდა სინოდის გადაწყვეტილებების კრიტიკა ცხადია უკვე თვითმიზნად ექცა ზოგიერთს, მაგრამ ეს ხომ არ ნიშნავს რომ თუ ერთი გვერდი დამპალია, შეიძლება დამპლად მივიჩნიოთ მეორეც? smile.gif




პოსტის ავტორი: abo თარიღი: Jul 27 2008, 01:54 AM

გრიგოლ ფერაძის წმინდანად შერაცხვა , წმ. სინოდის საქმეა და ჩვენ არა მგონი ვინმე გვეკითხებოდეს მისი გადაწყვეტილების გარჩევას.
რაც შეეხება წმ. გრიგოლ ფერაძის აღნიშნულ ნაშრომს აქ ის შეიძლება ცდებოდეს, კერძოდ იმ საკითხებში სადაც კომპრომისს ახსენებს და დასავლეთის ეკლესიის დომინანტურობაზე საუბრობს. აღნიშნულის შესახებ მამა ირაკლიმ ნათლად ბრძანა, რომ არის პრეცენდენტი სადას ეკლესია ზოგ საკითხებში არ იზიარებს წმინდანის ზოგიერთ შეხედულებებს, მაგრამ არც კრიტიკის ქარცეცხლს არ ატეხავს. ასე რომ წმ. გრიგოლ ფერაძის ზოგ საკითხებში არასწორი შეხედულებების მიუხედავად იგი შეიძლებოდა წმინდანად შერაცხულიყო.
ასე რომ თუ გრ. ფერაძემ რამე არასწორად განმარტა სულ არ წარმოადგენს რაიმე კოზირს ეკუმენისტებისათვის და არც მართლმადიდებლებისთვისაა დიდი ტრაგედია.
აბო.

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Jul 27 2008, 02:38 AM

ციტატა
ასე რომ წმ. გრიგოლ ფერაძის ზოგ საკითხებში არასწორი შეხედულებების მიუხედავად იგი შეიძლებოდა წმინდანად შერაცხულიყო.


ვინ ადგენს სწორ და არასწორ შეხედულებებს? კაი, მე გავიზიარებ ზემოთა შეხედულებას და ვიტყვი, რომ:

ციტატა
წმ. გრიგოლი: ...ერთხელაც იქნება და გაერთიანდებიან სარწმუნოებანი დადგება დიდებული დღე, ჩვენი უფლის მწორედ მოსვლის წინ გაერთიანდებიან არა მარტო რომაული და ბერძნული ეკლესიები, არამედ ევანგელიკურიც შეუერთდება მათ, რომელიც ასევე წარმოადგენს ჩვენი უფლის ტაძარს.... როგორ გაერთიანდებიან ისინი, ეს ჩვენს ამოცანას არ წარმოადგენს, ეს სამეცნიერო კვლევის სფერო არ არის, არამედ იგი ყოველი ცოცხალი ქრისტიანის მოვალეობაა. ჩვენი უფლის რომელ მრევლსაც არ უნდა ეკუთვნოდეს იგი. ვინც ქრისტეს სასუფეველს სერიოზულად უყურებს, ის დაინახავს, რომ ქრისტიანობის არსი მტრობაში, შურში, ეჭვსა და ავაზაკობაში როდია, იგი უფლის მრევლის ძმურ სიყვარულში სულდგმულობს და ერთ მშვენიერ დღესაც ჩვენი მაცხოვრის ხეზე ეს სამი ტოტი ერთმანეთს გადაეჭდობა. (გამოყოფა ჩვენია ა.უ.).
17 ივნისი, 1927 წ.


ვცხონდები შენი პირადი აზრით? ამ აზრის გაზიარებაში რომ გარდავიცვალო tongue.gif

პოსტის ავტორი: abo თარიღი: Jul 27 2008, 11:21 AM

მნათე

ციტატა
ვცხონდები შენი პირადი აზრით? ამ აზრის გაზიარებაში რომ გარდავიცვალო


მაგი უფალს შეეკითხე.

ციტატა
ვინ ადგენს სწორ და არასწორ შეხედულებებს?

ქრისტეს ჭეშმარიტი ეკლესია
აბო.


პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Jul 27 2008, 02:31 PM

ციტატა

მაგი უფალს შეეკითხე.


კარგი ახლა აბო, თუ ეს სწავლება მწვალებლურია შენ რატომ არ უნდა შეგეკითხო, ქრისტეს ეკლესიის ნაწილს?

ციტატა
ქრისტეს ჭეშმარიტი ეკლესია


მისი აზრი ამასთან დაკავშირებით? ეს "მრევლი" არ ახსენო ახლა... რომელი შვეიცარიის კონფედერაცია ჩვენ ვართ, გამოკითხულთა უმრავლესობით ვარჩიოთ ქრისტეს გზები... ხოდა მე შენ გეკითხები, საიდან იცი ქრისტეს ჭეშმარიტი ეკლესიის აზრი თქო biggrin.gif

კანონს მომიყვან? ინტერპრეტაცია ათასგვარი აქვს... ინტერპრეტაციას მომიყვან? ინტერპრეტაციო, რაო რამდენგვარიაო? biggrin.gif და ა.შ და ა.შ ვიდრე მსოფლიო კრებამდე...

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Jul 27 2008, 06:51 PM

მნათე

ციტატა
სინოდი უცდომელია? უცდომელი ერთი ვიცი მე...

ეკლესიის წმ. სინოდი რომ ამხილო, ლამის თავად უნდა იყო უცდომელი. ისე, ეს რადიკალური პოზიცია რა უბედურებაა? ესე იგი ან უფლება აქვს ნებისმიერ გამვლელს "ამხილოს" სინოდი, ან თუ ვინმე ამას შეეწინააღმდეგა, ე.ი. სინოდის უცდომელობის მომხრეა?

საშუალო მდგომარეობა გენც... kiss1.gif სინოდი რომ ამხილო, მინიმუმ თეოლოგიური განათლება მაინც ხომ უნდა გქონდეს არა ეს დალოცვილი?!...

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Jul 27 2008, 07:08 PM

ციტატა
ეკლესიის წმ. სინოდი რომ ამხილო, ლამის თავად უნდა იყო უცდომელი. ისე, ეს რადიკალური პოზიცია რა უბედურებაა? ესე იგი ან უფლება აქვს ნებისმიერ გამვლელს "ამხილოს" სინოდი, ან თუ ვინმე ამას შეეწინააღმდეგა, ე.ი. სინოდის უცდომელობის მომხრეა?


როგორ არ მიყვარს ეს ფარფატა ტერმინოლოგია... ჯერ იყო დაგმობაო, ეხლა მხილებაო... კრიტიკა იცით რა არის?

ადამიანნო, მე ვეხები იმ მარტივ ასპექტებს, როდესაც რაიმეგვარი საღვთისმეტყველო ან კანონიკური თემატიკა შემოთავაზებულია არაქრისტიანული და არაქრისტესმიერი გამოცდილებით, ანუ სინოდალურ გადაწყვეტილებას არ ახლავს თან ახსნა, რომლითაც მე, მისმა მორჩილმა კანონიკურმა სუბიექტმა უნდა განვახორციელო პატივმიგების ნათელი და არა ბრმა აქტი კონკრეტული წმიდანისადმი.

ეკლესიის ნებისმიერი წევრისთვის აუცილებელია გააზრებული ცოდნა იმისა, თუ რა მოტივირებით იქნა მიღებული მისივე სინოდის გადაწყვეტილება, შესაბამისად ეკლესია მოვალეა დააკმაყოფილოს სულიერი შვილი არსებული სწორი ინფორმაციით, ან აღიაროს, რომ კონკრეტულ მომენტში გადაწყვეტილება იმყოფებოდა ამა თუ იმ გავლენის ქვეშ, რისი პრეცედენტიც გვაქვს.

წმიდა გრიგოლი აბსოლუტური ეკუმენისტია, ის ემხრობა შტოთა თერიას და ერეტიკოსებში მადლის არსებობის ღია თემატიკის ერთ-დადებით მხარეს იკავებს, რაც ნათელ ჰყოფს იმას, რომ ეკლესია იზიარებს მის პოზიციას, რამდენადაც დაადგინა რომ იგი არის მართლმადიდებელი და რომ არავითარი ჰეტეროობა მასში არ მჟღავნდება, არის თუ არა აქ ლოგიკა? თუ არა, მაშინ წმიდა გრიგოლი ატარებს ერეტიკულ აზროვნებას და იგი არათუ წმიდანებში, არამედ ეკლესიის მოსახსენებელშიც არ უნდა ეწეროს....

დაბოლოს, თქვენი განცხადებების ფონზე გაუგებარი ხდება მართლმადიდებელთათვის სიმბოლურ წიგნში ჩაწერილი ასპექტი, რომელიც გახლავთ აღმოსავლეთის პატრიარქთა ეპისტოლის სახელით ცნობილი და რომელიც ამბობს:

“ჩვენში არც პატრიარქებსა და არც (საეკლესიო) კრებებს არასდროს შეეძლოთ შემოეტანათ რაიმე სიახლე, იმიტომ, რომ კეთილმსახურების დამცველ-შემნახავი ჩვენში არის თვით სხეული ეკლესიისა, ანუ თვით მორწმუნე ერი, რომელსაც ყოველთვის სურს თავისი სარწმუნოების უცვალებლად და წმიდა მამათა რწმენასთან თანახმიერად დაცვა” (ეპისტოლე, § 17)

ეს ნიშნავს რომ თქვენი მონა მორჩილი მოვალეა გამოხატოს საკუთარი აზრი კონკრეტულ თემატიკასთან დაკავშირებით და ამავდროულად დაიმარხოს გულის სიწმიდე, რათა მიღებული პასუხი გახდეს არატენდენციურად აღქმული...

პოსტის ავტორი: abo თარიღი: Jul 27 2008, 07:56 PM

მნათე

ციტატა
კარგი ახლა აბო, თუ ეს სწავლება მწვალებლურია შენ რატომ არ უნდა შეგეკითხო, ქრისტეს ეკლესიის ნაწილს?

მე მხოლოდ ჩემი აზრი შემიძლია გამოვთქვა, სხვას ვერ ვიტყვი. მითუმეტეს წმ. გრ. ფერაძის მოღვაწეობას კარგად არ ვიცნობ. მხოლოდ წმინდანთა ცხოვრებაში მაქვს წაკითხული მისი ცხოვრება.


ციტატა
ქრისტეს ჭეშმარიტი ეკლესია

ლევან არც დაბნეული ახალგაზრდა ხარ და არც უკითხავი. ასე რომ შენც კარგად იცი ვინაა ქრისტეს ჭეშმარიტი ეკლესია და ისიც თუ როგორია ამ ეკლესიის მსოფლმხედველობა. ჰე ნუ მითრევ დებატებში დავიღალე ,ახლა "ოდნოკლასნიკი" მირჩევნია.
სიყვარულით აბო.

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Jul 27 2008, 07:57 PM

ციტატა
ლევან არც დაბნეული ახალგაზრდა ხარ და არც უკითხავი. ასე რომ შენც კარგად იცი ვინაა ქრისტეს ჭეშმარიტი ეკლესია და ისიც თუ როგორია ამ ეკლესიის მსოფლმხედველობა.


ბევრი ასე არ ფიქრობს tongue.gif biggrin.gif

პოსტის ავტორი: სარდიონ თარიღი: Jul 27 2008, 10:22 PM

წმინდანებს ზოგჯერ ეშლებოდათო, აქ გაჟღერდა.
სწორია. მაგრამ იმ მომენტში ისინი არ იყვნენ წმინდანები ანუ სულით აღვსილები.
რადგან სულიწმინდას არ ეშლება და ვისზეც სული განისვენებს ისიც არ სცდება.
თუ ვინმე სინათლით არის მოცული ის ყველაფერს ნატლად ჭვრეტს და არ შეიძლება შეეშალოს.
ხოლო კაცს განეშორება და მიეახლება სულიწმინდა,ისე როგორც ბასილი დიდი ამბობს :სავსე და დამცხრალი მთვარესავითო.
ამიტომ აბომ სწორედ ბრძანა, ეკლესიას სული არ აკლდება, ამიტომ ეკლესიის დადგენილი, ჭეშმარიტია.
smile.gif

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Jul 27 2008, 11:09 PM

მნათე

ციტატა
თუ რა მოტივირებით იქნა მიღებული მისივე სინოდის გადაწყვეტილება

ამისთვის აქ კი არ უნდა პოსტო, ჯერ უნდა ნახო სინოდის შესაბამისი განჩინება მისი კანონიზაციის შესახებ

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Jul 27 2008, 11:13 PM

ციტატა
ამისთვის აქ კი არ უნდა პოსტო, ჯერ უნდა ნახო სინოდის შესაბამისი განჩინება მისი კანონიზაციის შესახებ


მოდი ნუ დემაგოგობ, შენ რა იცი მე რა ვნახე და რა არა, გეუბნები, ქონდა თუ არა გრიგოლ ფერაძეს ერეტიკული შეხედულებები? მე გეუბნები - შენი გაგებით ქონდა და თან ძალიან მწარე! biggrin.gif

პოსტის ავტორი: sable თარიღი: Jul 27 2008, 11:20 PM

ციტატა(მნათე @ Jul 27 2008, 11:13 PM) *

მოდი ნუ დემაგოგობ, შენ რა იცი მე რა ვნახე და რა არა, გეუბნები, ქონდა თუ არა გრიგოლ ფერაძეს ერეტიკული შეხედულებები? მე გეუბნები - შენი გაგებით ქონდა და თან ძალიან მწარე! biggrin.gif


შენ რა გინდა თქვა რომ კაცი თუ ეკლესიეის ერთიანობას ქადაგებს ერეტიკოსია?!

ხომ შეიძლება რომ როგორც მოხდა მათი დაშორება ისე მოხდეს მათი დაახლოებაც იმ პირველ საწყისებზე

რომელზეც ერთიანი ეკლესია თავიდანვე იდგა?! რათქმაუნდა შეიძლება, უარყონ ბატონო კათოლიკებმა ფილიკვე

და ყველაფერი დალაგდება biggrin.gif

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Jul 28 2008, 12:03 AM

ციტატა
შენ რა გინდა თქვა რომ კაცი თუ ეკლესიეის ერთიანობას ქადაგებს ერეტიკოსია?!

ხომ შეიძლება რომ როგორც მოხდა მათი დაშორება ისე მოხდეს მათი დაახლოებაც იმ პირველ საწყისებზე

რომელზეც ერთიანი ეკლესია თავიდანვე იდგა?! რათქმაუნდა შეიძლება, უარყონ ბატონო კათოლიკებმა ფილიკვე

და ყველაფერი დალაგდება


აკიდო, მეორე დემაგოგი biggrin.gif

დავიღალე ტრაქტატების წერით, უკეთესი საქმე მაქვს...

პოსტის ავტორი: sable თარიღი: Jul 28 2008, 12:48 AM

ციტატა(მნათე @ Jul 28 2008, 12:03 AM) *

აკიდო, მეორე დემაგოგი biggrin.gif

დავიღალე ტრაქტატების წერით, უკეთესი საქმე მაქვს...


რა ტრაქტატები აბლაბუდას მეტი არაფერი არ გიწერია. დაწერე თუ რა ერეტიკული შეხედულებები ჰქონდა

იმ კაცს შენი აზრით და მერე მიხედე უკეთესს საქმეს.

დამოგვიჩდა აქ საქმოსანი biggrin.gif

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Jul 28 2008, 02:05 AM

ციტატა
წმ. გრიგოლი: ...ერთხელაც იქნება და გაერთიანდებიან სარწმუნოებანი დადგება დიდებული დღე, ჩვენი უფლის მწორედ მოსვლის წინ გაერთიანდებიან არა მარტო რომაული და ბერძნული ეკლესიები, არამედ ევანგელიკურიც შეუერთდება მათ, რომელიც ასევე წარმოადგენს ჩვენი უფლის ტაძარს.... როგორ გაერთიანდებიან ისინი, ეს ჩვენს ამოცანას არ წარმოადგენს, ეს სამეცნიერო კვლევის სფერო არ არის, არამედ იგი ყოველი ცოცხალი ქრისტიანის მოვალეობაა. ჩვენი უფლის რომელ მრევლსაც არ უნდა ეკუთვნოდეს იგი. ვინც ქრისტეს სასუფეველს სერიოზულად უყურებს, ის დაინახავს, რომ ქრისტიანობის არსი მტრობაში, შურში, ეჭვსა და ავაზაკობაში როდია, იგი უფლის მრევლის ძმურ სიყვარულში სულდგმულობს და ერთ მშვენიერ დღესაც ჩვენი მაცხოვრის ხეზე ეს სამი ტოტი ერთმანეთს გადაეჭდობა. (გამოყოფა ჩვენია ა.უ.).
17 ივნისი, 1927 წ.


აბატონო თქვენ უაბლაბუდო ტექსტი და ჩეიხედეთ:

1. იკვეთება თუ არა პირველივე წინადადებაში სარწმუნოებათა დაყოფის ტენდენცია, რომელშიც უპირატესობა არ ენიჭება მართლმადიდებლობას?

2. ტექსტის მიხედვით წარმოადგენს თუ არა რომაული (მაშასადამე კათოლიკური) და ევანგელიკური (ევანგელური) ეკლესია უფლის ტაძარს? რა ჰქვია ამას თქვენს ენაზე?

3. ყოფილა თუ არა წმიდანი ეკუმენიზმის მხარდამჭერი, როცა ამოცანად დაგვისახა გაერთიანებისკენ სწრაფვა? მერედა როგორ პირობებში?

4. განარჩევს თუ არა წმიდა გრიგოლი მართლმადიდებელ და 'ერეტიკულ' მრევლს?

დანარჩენს ხელში რომ მოვიგდებ ელექტრონულ ვერსიას შემდეგ მოგართმევთ... მანამდე მისი ეკლესიოლოგიის თქვენეული, მაშასადამე რა იყო და, ესეიგი ინტერპრეტაცია თუ შეიძლებოდეს....სხვათაშორის მე წმიდა გრიგოლის გამორჩეული თაყვანისმცემელი ვარ...

პასუხი მომწერეთ და მერე მე ვიცი რით დავკავდები biggrin.gif

პ.ს აი ესღა აკლდა ამ თემას...

პოსტის ავტორი: sable თარიღი: Jul 28 2008, 02:26 AM

ციტატა(მნათე @ Jul 28 2008, 02:05 AM) *

აბატონო თქვენ უაბლაბუდო ტექსტი და ჩეიხედეთ:

1. იკვეთება თუ არა პირველივე წინადადებაში სარწმუნოებათა დაყოფის ტენდენცია, რომელშიც უპირატესობა არ ენიჭება მართლმადიდებლობას?

2. ტექსტის მიხედვით წარმოადგენს თუ არა რომაული (მაშასადამე კათოლიკური) და ევანგელიკური (ევანგელური) ეკლესია უფლის ტაძარს? რა ჰქვია ამას თქვენს ენაზე?

3. ყოფილა თუ არა წმიდანი ეკუმენიზმის მხარდამჭერი, როცა ამოცანად დაგვისახა გაერთიანებისკენ სწრაფვა? მერედა როგორ პირობებში?

4. განარჩევს თუ არა წმიდა გრიგოლი მართლმადიდებელ და 'ერეტიკულ' მრევლს?

დანარჩენს ხელში რომ მოვიგდებ ელექტრონულ ვერსიას შემდეგ მოგართმევთ... მანამდე მისი ეკლესიოლოგიის თქვენეული, მაშასადამე რა იყო და, ესეიგი თქვენეული ინტერპრეტაცია თუ შეიძლებოდეს....სხვათაშორის მე წმიდა გრიგოლის გამორჩეული თაყვანისმცემელი ვარ...

პასუხი მომწერეთ და მერე მე ვიცი რით დავკავდები biggrin.gif

პ.ს აი ესღა აკლდა ამ თემას...



1) პირველ წინადადებაში საუბარია გაერთიანების აუცილებლობაზე მაგრამ არაფერია ნათქვანი თუ რა პირობებზე მოხდება იგი. რა შუაშია აქ მართლმადიდებლობის უპირატესობა. მართლმადიდებლობა უპირატესი კი არა ქრისტიანული მსოფლმხედველობის მხედვით უმდაბლესადაც შეიძლება მივიჩნიოთ. ტყუილად კი არ უწოდებდა დავით აღმაშენებელი მის ერთ-ერთ სიგელში თავის თავს ’გლახას’ როგორც ყველაზე დაბალ სოციალურ საფეხურზე მყოფ ადამიანს.
ქრისტიანული მრწამსის მიხედით ის ვინც დამდაბლდება უფლის წინაშე ამაღლდება ხოლო ის ვინც ამაღლდება ღვთის წინაშე დანდაბლდება.

2) მე რამდენადაც ვიცი დღევანდელი ჩვენი ეკლესია ოფიციალურად ურთიერთობს სხვა ქრისტიანულ ეკლესიებთან და არამარტო.

3) ეკუმენიზმი (უფრო სწორედ დღევანდელი ეკუმენური მოძრაობა) თავისი არსით არა ჭეშმარიტების ირგვლივ იწყებს გაერთიანებას არამედ გაერთიანებისთვის, (ყველაფრის ფასად, რასაც შემდეგ სხვა კონფესიებთან ერთობასაც მოაყოლებენ. ამას ბევრი არც მალავს) რაც არამგონია ფერაძიათვის მისაღები ყოფილიყო.

4) მაგ პასაჟის მიხედვით ის მიიჩნევს, რომ ყველა ჭეშმარიტი ქრისტიანი უფლის სიყვარულში ერთიანია! რა არის ამაში გასაკვირი, ის რომ ქრისტე კათოლიკესაც და მართლმადიდებელსაც ერთნაირად უყვარს?! ამაში ორივე თანხმდება. პრობლემა იქ სულ სხვა რამეშია, თუნდაც ორივე მრევლის დიდი ნაწილისთვის გაუგებარ საკითხებში. სწორედ მ საკითხებს ესაჭიროება გადაჭრა და მერე ერთიანობაც იქნება.

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Jul 28 2008, 02:35 AM

მოკლედ ახლა პაწა საქმე მაქვს, ამ თემაში გრიგოლ ფერაძის ნაშრომებით დავბრუნდები სულ მალე, თორე იქმნება შთაბეჭდილება რომ არაფერია სადავო და მეც რიგითი უსაქმური ვარ.

ციტატა
4) მაგ პასაჟის მიხედვით ის მიიჩნევს, რომ ყველა ჭეშმარიტი ქრისტიანი უფლის სიყვარულში ერთიანია! რა არის ამაში გასაკვირი, ის რომ ქრისტე კათოლიკესაც და მართლმადიდებელსაც ერთნაირად უყვარს?! ამაში ორივე თანხმდება.


პრასწიწე, აბისნიწე:

ციტატა
გაერთიანდებიან არა მარტო რომაული და ბერძნული ეკლესიები, არამედ ევანგელიკურიც შეუერთდება მათ, რომელიც ასევე წარმოადგენს ჩვენი უფლის ტაძარს


უჰუ... ხედამთ ტენდენციას? კათოლიკური და მართლმადიდებლური ეკლესიები უკვე აპრიორი უფლის ტაძარიაო, მაგრამ ევანგელიკური-ც შეუერთდება რადგან ისიც წარმოადგენსო... აბაო biggrin.gif yes.gif

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Jul 28 2008, 12:36 PM

მნათე
მომისმინე....

დემაგოგია ეწოდება მართებული აზრებით მსჯელობას სხვა საკითხზე საუბრისას საიმისოდ, რომ თანამოსაუბრის თვალში გამოვჩნდეთ, რომ ჩვენი აზრია სწორი.

ახლა ვნახოთ ვინ ეწევა დემაგოგიას:

დასვი კითხვა:

ციტატა
რა მოტივირებით იქნა მიღებული მისივე სინოდის გადაწყვეტილება

1. თუ კითხვა რიტორიკული იყო (ანუ კარგად იცი მოტივაცია), მაშინ უნდა დაგედო ის
2. თუ არ იცი, მაშინ კითხვა ყოფილა რეალური.

იმის გათვალისწინებით, რომ წმ. მღვდელმოწამე გრიგოლის კანონიზაციის აქტი არ მინახავს, შემოგთავაზე ასეთი რამ:
ციტატა
ამისთვის აქ კი არ უნდა პოსტო, ჯერ უნდა ნახო სინოდის შესაბამისი განჩინება მისი კანონიზაციის შესახებ

სადაც იხილავდი წმ. სინოდის მოტივაციას.

რაზეც, ჰოი საოცრებავ, წერ ასეთ რამეს:
ციტატა
ქონდა თუ არა გრიგოლ ფერაძეს ერეტიკული შეხედულებები?

blink.gif

აი, ეს არის დემაგოგიის მაგალითი ლევან. რა შუაშია ერეტიკული შეხედულებები. იქნე სინოდმა ბრძანა, "მიუხედავად ცალკეულ შემთხვევებში მისი ერეტიკული შეხედულებებისა", იგი მაინც კანონიზებულ იქნესო?

ასე რომ, მორჩი დემაგოგიას და იმსჯელე ნორმალურად 2kiss.gif


ვნახე:



წმინდა მღვდელმოწამეთა, ურჯულოთაგან მომწყდართა, მიტროპოლიტ ნაზარისა (ლეჟავა) სამღვდელო დასთან ერთად და არქიმანდრიტისა გრიგოლისა (ფერაძე) კანონიზაციის თაობაზე წმ. სინოდის 1995 წლის 19 სექტემბრის ოქმიდან:
სამწუხაროდ ქართველმა ერმა ვერ გაიგო და ვერ გააცნობიერა მათი მოწამებრივი აღსასრულის მნიშვნელობა: ერთი, რომ ეს მხარე მისთვის დიდხანს, წლების მანძილზე დაფარული იყო და საიდუმლოებით მოცული, მეორეც ამ გზის მნიშვნელობის გათვითცნობიერებას დრო და მანძილი სჭირდებოდა... და ეს მაშინ, როდესაც სწორედ ამ მოწამეობრივი გზის მნიშვნელობის გაცნობიერებაა ერის სულიერი და ზნეობრივი გადარჩენის ერთადერთი ორიენტირი

როგორც ვხედავთ, მთელი ხაზგასმა არის მათ მოწამეობრივ აღსასრულზე და ამასთან, მათი, როგორც ურჯულო რეჟიმების მსხვერპლთა სახელის უკვდავყოფაზე

rolleyes.gif

პოსტის ავტორი: Misha Songulashvili თარიღი: Jul 28 2008, 01:30 PM

კანონისტი
რატომ მეგონა რომ დაფასებულ იყო არა მხოლოდ აღსასრულის გამო არამედ მისი მოღვაწეობის გამოც? ნუთუ ვცდებოდი? არა არ ვცდებოდი!

პოსტის ავტორი: sandro40 თარიღი: Jul 28 2008, 03:25 PM

ციტატა(abo @ Jul 27 2008, 01:54 AM) *

გრიგოლ ფერაძის წმინდანად შერაცხვა , წმ. სინოდის საქმეა და ჩვენ არა მგონი ვინმე გვეკითხებოდეს მისი გადაწყვეტილების გარჩევას.

რატომ, რა დავაშავეთ ასეთი rolleyes.gif

პოსტის ავტორი: sandro40 თარიღი: Jul 28 2008, 03:42 PM

ციტატა(მნათე @ Jul 27 2008, 07:08 PM) *


“ჩვენში არც პატრიარქებსა და არც (საეკლესიო) კრებებს არასდროს შეეძლოთ შემოეტანათ რაიმე სიახლე, იმიტომ, რომ კეთილმსახურების დამცველ-შემნახავი ჩვენში არის თვით სხეული ეკლესიისა, ანუ თვით მორწმუნე ერი, რომელსაც ყოველთვის სურს თავისი სარწმუნოების უცვალებლად და წმიდა მამათა რწმენასთან თანახმიერად დაცვა” (ეპისტოლე, § 17)



rolleyes.gif

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Jul 28 2008, 03:42 PM

Misha Songulashvili

ციტატა
რატომ მეგონა რომ დაფასებულ იყო არა მხოლოდ აღსასრულის გამო არამედ მისი მოღვაწეობის გამოც? ნუთუ ვცდებოდი?

მგონი რომ კი. მისი საკანონიზაციო სახელდებაც (მღვდელმოწამე) ისე იქნა შერჩეული, რომ ძირითადი აქცენტი სწორედ აქეთკენაა

ცხადია, ეს არ უარყოფს მის ღვაწლს, მაგრამ აქედან რამდენი იქცა კანონიზაციისთვის აუცილებლად და რამდენი არა, სინოდს ამაზე არ უმსჯელია

პოსტის ავტორი: Misha Songulashvili თარიღი: Jul 28 2008, 08:14 PM

კანონისტი

ციტატა
მგონი რომ კი. მისი საკანონიზაციო სახელდებაც (მღვდელმოწამე) ისე იქნა შერჩეული, რომ ძირითადი აქცენტი სწორედ აქეთკენაა

ცხადია, ეს არ უარყოფს მის ღვაწლს, მაგრამ აქედან რამდენი იქცა კანონიზაციისთვის აუცილებლად და რამდენი არა, სინოდს ამაზე არ უმსჯელია

გეიხარე, ამომწურავი პასუხია.

პოსტის ავტორი: daviti_23 თარიღი: Jul 28 2008, 11:00 PM

მნათე

ხო იცი მაშინდელი არქივები არეული იყო რაღა დაგემართა.წმ.გრიგორ ფერაძეს პარიზში როცა ის ქართველ მრევლს შეხვდა თქვა შემდეგი:"ჩვენ ვართ მართმადიდებელნი.მართმადიდებელი რუსეთის ბატონობამ ჩვენში და ეკლესიის პოლიტიკურ იარაღად ხმარებამ,თვით ჩვენმა გადაგვარებამ და რელიგიურმა მოუვლელობამ,თიტქმის ერტ საუკუნეზე მეტია ,ჩვენში შეგნება და სიყვარული მარტმადიდებლობისადმი დაასუსტა.ჩემი პირველი მოვალეობა არის და იქნება,გითხრათ:-მართმადიდებლობა იყო და არის უდიდესი განძი,რომელიც ჩვენ ერს ოდესმე ქონია,ამ განძისათვის მსხვერპლად იწირებოდნენ ჩვენი წინაპრები,არჩევდნენ ყოველგვარ შეურაცყოფას და თვით სიკვდილს-ფუფუნებას და თუ გნებავთ-პოლიტიკურ სარგებლობასაც.მართმადიდებლობა არის თვით ღირებულება,და-მხოლოდ მხოლოდ ამისათვის ღირს ცხოვრება და სიკვდილიც!!!"(მარიამობისთვე,პარიზი.1931წ.)აბა ახლა ხედავ ამ სიტყვებში მოწამის სულს.ხოდა მაშინ ეკუმენიზმი არ იყო როგორც ეს ესეტი რაღაც და ეს განცხადება შეიძლება გატვილი ქონდა ისეთ მასაზე იმ დროს რომ მათ ასე ჭირდებოდათ.ერეტიკული კიდე ნუ გამოსაძიებელია რაღა ვქნა არ ვიცი ჯერ ნუ გავიცინებთ.ისე კარგი იქნებოდა ეგეთი ჯიგრული მხილებით დღევანდელი ცოხლები გვემხილებინა განა მარტო რომ ქადაგებენ ერეს არამედ ხელსაც რომ აწერენ კაი გვარიანად.იხარე შემო გვერძე თემაში და ვამხილოთ დღევანდელი ვარამი.

პოსტის ავტორი: sable თარიღი: Jul 29 2008, 12:16 AM

ციტატა(მნათე @ Jul 28 2008, 02:35 AM) *


პრასწიწე, აბისნიწე:

გაერთიანდებიან არა მარტო რომაული და ბერძნული ეკლესიები, არამედ ევანგელიკურიც შეუერთდება მათ, რომელიც ასევე წარმოადგენს ჩვენი უფლის ტაძარს

უჰუ... ხედამთ ტენდენციას? კათოლიკური და მართლმადიდებლური ეკლესიები უკვე აპრიორი უფლის ტაძარიაო, მაგრამ ევანგელიკური-ც შეუერთდება რადგან ისიც წარმოადგენსო... აბაო biggrin.gif yes.gif


როგორ ფიქრობ, რა არის უფლის ტაძარი? ის არის ეკლესია რომლის მეშვეობითაც ხდება უფალთან ზიარება ხომ

არის ასე?! მე მგონი ამაში ვთანხმდებით, ორივე. ამდენად, თუ ქართულ მართლმადიდებლურ ეკლესიას ააქვს და ჰქონდა

ურთიერთობა ბაფტისტურ-ევანგელისტურ ეკლესიასთან, განა ეს არ ნიშნავს იმას, რომ ის მას სცნობს როგორც ეკლესიას

ანუ უფლის ტაძარს?! ეს რიტორიკული შეკითხვაა; ასე რომ პასუხს მე გავცემ - რა თქმა უნდა სცნობს!!!!! იგივე

დააფიქსირა წმ. გრიგოლ ფერაძემ მის სიტყვებში. იქ ერეტიკული, ჩემი აზრით არაფერია. ასევე ფიქრობს ალბათ ჩვენი

ეკლესიაც. მის ცალკეულ წევრებს შეიძლება განსხვავებული პოზიცია ჰქონდეს, მაგრამ ეს იდნივიდის პირადი აზრია და

არა ეკლესიის ოფიციალური პოზიცია. ეს არის და ეს.


პოსტის ავტორი: .nino თარიღი: Jul 29 2008, 01:21 AM

sandro40

ციტატა
რატომ არ გვაქვს უფლება გავაკრიტიკოთ სინოდის გადაწყვეტილება?
რა თქმა უნდა თუკი ეს კრიტიკა მართლმადიდებლური სწავლებიდან მოდის,
მე უფლება მაქვს გავაკრიტიკო პატრიარქიც თუკი ის რაიმე მართლმადიდებლურ წესს დაარღვევს,
იმიტომ რომ მე პირველ რიგში ვემორჩილები მართლმადიდებლურ სწავლებას და არა კონკრეტულ ადამიანებს
და კიდევ იმიტომ რომ მე არ ვარ კერპთაყვანისმცემელი, ვარ ყველაზე თავისუფალი ადამიანი, მართლმადიდებელი, მაქვს გონება, თავისუფალი ნება და ერთი მიზანი ცხოვრებაში რომ გადავრჩე



ძალიან დიდი ბოდიში, მაგრამ შეიძლება გავიგოთ რამდენად კომპეტენტური ხართ თეოლოგიაში? არ გიცნობთ, მაგრამ ხომ მაქვს უფლება გავიგო რას წარმოადგენს ადამიანი (მხოლოდ პროფესიული კუთხით), რომელიც ამბობს, რომ შეუძლია შეაფასოს სინოდის გადაწყვეტილება...

მე ამისათვის განათლება არ მყოფნის და იქნებ გვითხრათ თქვენ რატომ უნდა დაგიჯროთ?

პოსტის ავტორი: abo თარიღი: Jul 29 2008, 01:24 AM

წმ. გრიგოლი: ...ერთხელაც იქნება და გაერთიანდებიან სარწმუნოებანი დადგება დიდებული დღე, ჩვენი უფლის მეორედ მოსვლის წინ გაერთიანდებიან არა მარტო რომაული და ბერძნული ეკლესიები, არამედ ევანგელიკურიც შეუერთდება მათ, რომელიც ასევე წარმოადგენს ჩვენი უფლის ტაძარს.... როგორ გაერთიანდებიან ისინი, ეს ჩვენს ამოცანას არ წარმოადგენს, ეს სამეცნიერო კვლევის სფერო არ არის, არამედ იგი ყოველი ცოცხალი ქრისტიანის მოვალეობაა. ჩვენი უფლის რომელ მრევლსაც არ უნდა ეკუთვნოდეს იგი. ვინც ქრისტეს სასუფეველს სერიოზულად უყურებს, ის დაინახავს, რომ ქრისტიანობის არსი მტრობაში, შურში, ეჭვსა და ავაზაკობაში როდია, იგი უფლის მრევლის ძმურ სიყვარულში სულდგმულობს და ერთ მშვენიერ დღესაც ჩვენი მაცხოვრის ხეზე ეს სამი ტოტი ერთმანეთს გადაეჭდობა.
17 ივნისი, 1927 წ.

მიუხედავდ იმისა რომ წმ.გრიგორის შრომებს არ ვიცნობ მინდა ეს შეკითხვა დავსვა ეს ნაწერი დადასტურებულია რომ წმ.გრ.ფერაძეს ეკუთვნის? და თუ ეკუთვნის იქნებ ის წითელი სიტყვა ჩაამატა? ურომლისოდაც ტექსტი საერთოდ აღარ არის ეკუმენისტური. ან რატომ იხვევთ ხელზე 27 წელს გამოხატულ აზრს როცა ეკუმენური აზროვნება არც იყო ჩამოყალიბებული?და რა იგულისხმა მოწამემ მაგ დროს? რა ის რომ ქრისტიანებს ერთობისკენ მოუწოდოს ეს ეკუმენიზმია? ამ ერთობაში თუ ყველას დედა სამოციქულო ეკლესიაში გაერთიანებისაკენ მოუწოდებდა? ამ ნაწერის სიტყვა-სიტყვით გარჩევაც შეიძლება და ვნახოთ.
აბო.

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Jul 29 2008, 01:26 AM

ციტატა
ურთიერთობა ბაფტისტურ-ევანგელისტურ ეკლესიასთან, განა ეს არ ნიშნავს იმას, რომ ის მას სცნობს როგორც ეკლესიასანუ უფლის ტაძარს?! ეს რიტორიკული შეკითხვაა; ასე რომ პასუხს მე გავცემ - რა თქმა უნდა სცნობს!!!!!


ძეახ, მაგრამ აბა უთხარი ეხლა ეგ შენ დავით 23-ს biggrin.gif

ციტატა
იქ ერეტიკული, ჩემი აზრით არაფერია.


და თქვენ ფიქრობთ რომ მე აქ მისი ერეტიკოსობის დასამტკიცებლად ვარ? ნურას უკაცრავად, უფრო იმის შესანიშნად რომ მის სიტყვებში ერეტიკული არაფერია... biggrin.gif

ციტატა
და თუ ეკუთვნის იქნებ ის წითელი სიტყვა ჩაამატა? ურომლისოდაც ტექსტი საერთოდ აღარ არის ეკუმენისტური.


რას ბრძანებ აბო, აზრი იგივე რჩება..

პოსტის ავტორი: .nino თარიღი: Jul 29 2008, 01:51 AM

ციტატა
რას ბრძანებ აბო, აზრი იგივე რჩება..


სულაც არა, მაგ სიტყვბს თუ ცოტა სხვანაირად წაიკითხავ, სულაც არაა ეკუმენისტური. თანაც მაშინ ეკუმენიზმი ჯერ არ იყო ამ ფორმით ჩამოყალიბებული და ამ "უბრალო" მიზეზითაც ვერ იქნება ეკუმენისტი...

და კიდევ კომუნისტების დროს ისეთი რამეები ხდებოდა საეკლესიო პირებთან დაკავშირებით, საერთოდ საეჭვოა რომელი ნაწერია წმინდა გრიგოლის და რომელი ვიღაც სხვისი... ასე რომ სულ ბოო ინსტანციის ჭეშმარიტება რმ ეწეროს, მაინც დავიტოვებ უფლებას ეჭვი შევიტანო მისი ავტორის ვიანობაში...

პოსტის ავტორი: abo თარიღი: Jul 29 2008, 02:03 AM

მნათე
აქ აე წერია

ციტატა
არა მარტო რომაული და ბერძნული ეკლესიები, არამედ ევანგელიკურიც შეუერთდება მათ, რომელიც ასევე წარმოადგენს ჩვენი უფლის ტაძარს....

ლევან ნახე მე რას ვგულისხმობ ევანგელისტურიც შეუერთდება (რას?) უფლის ტაძარს
თუ ასევე იქნება ეს სიტყვა მაგ ადგილზე ამტკიცებს რომ ევანგელისტურიც უფლის ტაძარიაო...
აქ მე მგონი მოწამე გულისხმობდა მათ შემოერთებას დედა ეკლესიაში რომელშიდაც მართლმადიდებლებია , აბა დედა ეკლესია კათოლიკურია პროტესტანტული თუ ანგლიკანური?
მიმიხვდი აზრს?ასევე რატომ არის ზედმეტი?
აბო.


ციტატა
ძეახ, მაგრამ აბა უთხარი ეხლა ეგ შენ დავით 23-ს

დაუტოვოთ უფლება დავით 23 რომ ცდებოდეს, და საერთოდ დავითის შEცდომა მირჩევნია მოწამის ეკუმენისტობას.
აბო.
და ლევან რუსულად ხომ კითხულობ ცოტ-ცოტას ზოგი რამ რომ დაგიკოპირო? იმედი მაქვს რომ ბევრსაც.

პოსტის ავტორი: .nino თარიღი: Jul 29 2008, 11:10 PM

საკმაოდ ვრცელი სტატია ვნახე გრიგოლ ფერაძესთან დაკავშირებით, აი ეს ლინკიც: http://www.orthodoxy.ge/skhva/peradze.htm

აქ კი რამდენიმე საგულისხმო აბზაცს გადმოვიტან მხოლოდ:

1995 წლის 19 სექტემბერს საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესიის გაფართოებულ კრებაზე, სვეტიცხოველში, წმიდა მღვდელმოწამე თევდორესთან ერთად წმიდანებად შეირაცხნენ ახალი დროის ღვაწლმოსილი საეკლესიო მოძღვარნი: გაბრიელ ეპისკოპოსი (ქიქოძე), ალექსანდრე ეპისკოპოსი (ოქროპირიძე), ალექსი ბერი (შუშანია), საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქი ამბროსი (ხელაია), მღვდელმოწამენი - მიტროპოლიტი ნაზარი სამღვდელო დასითურთ და არქიმანდრიტი გრიგოლი (ფერაძე).

წმიდანთა კანონიზირების შესახებ საქართველოს საპატრიარქოს მიერ გავრცელებულ ოფიციალურ უწყებაში ნათქვამია: „...ამ ღირსი მამების ღვაწლის, ეკლესიისა და სამშობლოს წინაშე მოხდილი ვალის მოხსენიება გვმართებს არა იმდენად მათთვის სათანადო პატივის მისაგებად (რასაც მათი ქრისტიანული თავმდაბლობა სრულად გამორიცხავდა), არამედ უფრო ჩვენი მშფოთვარე და გზააბნეული ახალგაზრდობის ასაღორძინებლად და აღსაზრდელად.

სამწუხაროდ ქართველმა ერმა ვერ გაიგო და ვერ გააცნობიერა მათი მოწამებრივი აღსასრულის მნიშვნელობა: ერთი, რომ ეს მხარე მისთვის დიდხანს, წლების მანძილზე დაფარული იყო და საიდუმლოებით მოცული, მეორეც ამ გზის მნიშვნელობის გათვითცნობიერებას დრო და მანძილი სჭირდებოდა... და ეს მაშინ, როდესაც სწორედ ამ მოწამეობრივი გზის მნიშვნელობის გაცნობიერებაა ერის სულიერი და ზნეობრივი გადარჩენის ერთადერთი ორიენტირი“.

დღეს, როდესაც საზოგადოების ერთ ნაწილს ეკლესიის სულიერი და ინტელექტუალური ძალების მიმართ უნდობლობა დაუფლებია, ხოლო მეორე მხრივ, რელიგიური ფანატიზმი ღვივდება და ყალბი, რიგორისტული პათეტიკით მრევლს კარდახშულობისა და სიბნელისკენ მოუწოდებენ, განსაკუთრებულად აქტუალური ხდება სწორედ იმ ღვთივმოვლენილ ადამიანთა მოღვაწეობისა და გამოცდილების გაცნობა და გააზრება, რომელნიც თითქმის ჩვენი თანამედროვენი იყვნენ და ისეთივე სეკულარიზებულ სამყაროში უხდებოდათ საღვთო უღლის ზიდვა, როგორშიაც ჩვენ გვიწევს ცხოვრება.

მამა გრიგოლი დაიბადა 1899 წლის 31 აგვისტოს სოფ. ბაკურციხეში (სიღნაღის მაზრა), მღვდლის რომანოზ ფერაძის ოჯახში, დედამისი მარიამ სამადალაშვილი აგრეთვე მოძღვრის ქალიშვილი გახლდათ, მისი მამა თბილისის პეტრე და პავლე მოციქულების სახელობის ეკლესიის მოძღვარი იყო - მამა ბესარიონი. რომანოზს გორის საოსტატო სასწავლებელი დაუმთავრებია ვაჟა-ფშაველასთან ერთად, ამის თაობაზე სოლომონ ყუბანეიშვილი გვაწვდის ცნობას.


მამა რომანოზი გარდაიცვალა 1905 წელს. ამ უწესიერესი და ქველმოქმედი ადამიანის ოჯახს ისე უჭირდა, რომ, როგორც მამა გრიგოლის დღიურებიდან ვიტყობთ, დასაკრძალი ფულიც კი არ ჰქონიათ, ამასთან დაკავშირებული ხარჯები, მამა გრიგოლის ბიძას, ყვარლის მღვდელს გიორგის გაუწევია. გრიგოლი ერთხანობას მასთანაც იზრდებოდა, მაგრამ შვილების აღზრდის მთელი სიმძიმე დედას აწვებოდა, მან შუათანა შვილი, მამა გიორგის რჩევით, მამის კვალზე დააყენა. 1913 წელს გრიგოლმა თბილისის სასულიერო სასწავლებელი დაამთავრა, 5 წლის შემდეგ კი - სასულიერო სემინარია. სემინარიას იმჟამად კორნელი კეკელიძე რექტორობდა. გრიგოლი საუკეთესო იყო სემინარიის კურსდამთავრებულთაგან და ამიტომაც საკათალიკოსო საბჭომ პროფესორ კეკელიძის შუამდგომლობით მიმართა გენერალ ფონ კრესს გრიგოლ ფერაძისთვის რომელიმე გერმანულ თეოლოგიურ ფაკულტეტზე სტიპენდიის დანიშვნის თაობაზე (მისი რუსეთში გაგზავნა ბოლშევიზმის გამო შეუძლებელი იყო). ფონ კრესი საკათალიკოსო საბჭოს ოფიციალურ მიმართვას შეჰპირდა, მაგრამ გერმანიაშიც იმჟამად რევოლუციური ქაოსი სუფევდა და ეს გეგმა ჩაიშალა.

გრიგოლმა თბილისის უნივერსიტეტის სიბრძნისმეტყველების განყოფილებაზე (მაშინ ფაკულტეტები ჯერ არ იყო) გააგრძელა სწავლა, პარალელურად კი სოფელ ხანდაკის სკოლაში მასწავლებლობდა. როგორც მამა გრიგოლის ბიოგრაფი დეკანოზი ჰენრიკ პაპროცკი აღნიშნავს, კორნელი კეკელიძეს გრიგოლი შესაძლოა უნივერსიტეტში სწავლის პერიოდში დაუახლოვდა და სწორედ ამან გამოიწვია მისი განსაკუთრებული დაინტერესება საქართველოში ქრისტიანობის გავრცელების ისტორიით, ძველი ქართული ლიტერატურითა და ლიტურგიკული ტექსტებით. ამასობაში გრიგოლს „სამხედრო ბეგარის“ დრომაც მოუწია და იძულებული გახდა დროებით შეეწყვიტა სწავლა (1919-1921).

მგონი მაინც დიდი გამოდის, ასე რომ ევროპაში წასვლამდ ემისი განათლების შესახებ აღარ დავაკოპირებ...

1922 წლის 12 მაისს გრიგოლ ფერაძე ევროპული აკადემიური ცოდნის კარს აღებს, - ბერლინის უნივერსიტეტის თეოლოგიურ განყოფილებაზე ირიცხება.

ბერლინის უნივერსიტეტს თეოლოგიურ მეცნიერებათა კანდიდატის ხარისხით ამთავრებს.

1925 წლის 29 აპრილიდან გრიგოლი ბონის უნივერსიტეტის სტუდენტია.

დისერტაციის სრული სათაურია „ქართველ ბერთა ისტორია 1065 წლამდე. დამატებითი ცნობები აღმოსავლური მონაზვნობის ისტორიისთვის“. 1927 წელს, 17 დეკემბერს, ხსენებული ტექსტის საფუძველზე, ფილოსოფიურ მეცნიერებათა დოქტორის ხარისხი დაიცვა. ნაშრომმა უმაღლესი შეფასება მიიღო - „ფრიად კარგი“. იმასაც აღვნიშნავ, რომ იგი დღემდე ერთადერთი გამოკვლევაა, სადაც თანმიმდევრულად არის გააზრებული ქართული სამონაზვნო ცხოვრება. როგორც ჩანს, სადისერტაციო თემის შინაარსმა სამეცნიერო საზოგადოება გააკვირვა - ქართველ ბერთა შესახებ თითქმის არავინ არაფერი იცოდა. რამ განაპირობა მამა გრიგოლის დაინტერესება ქართული მონაზვნობის ფენომენით? ამ კითხვაზე თავადვე პასუხობს ზემოხსენებულ საანგარიშო მიმოხილვაში: „კითხულობენ და ალბათ არც უსამართლოდ, რატომ მაინცდამაინც ბერობა ქართული ეკლესიისა, რომელიც ასე უცნობია? მართებულია პირველი ნაშრომი ბერობას რომ ეხება?

ამის შემდეგ უკავშირდება სწორედ კათოლიკე მეცნიერებს და მათთან ერთად მუშაობს რამდენიმე წელი.

ამის შემდეგ ბონის უნივერსტეტში მუსაობს ქართველოლოგიის კათედრაზე, კითხულობე ლექციებს და ა.შ. „ქართველოლოგიის განვითარებამ ახალი ბიძგი მიიღო მას შემდეგ, რაც ბონში ქართველმა გრიგოლ ფერაძემ დაიცვა სადოქტორო დისერტაცია, გახდა უნივერსიტეტის ქართული ენის მასწავლებელი და დაიწყო თავისი შრომების გამოქვეყნება... გუსენის, ფერაძის, ბაუმშტარკის და დეეტერსის გარდაცვალების შემდგომ, აგრეთვე ი. მოლიტორისა და კ. შმიდტის სხვა უმაღლეს სკოლებში გადასვლის შემდეგ ბონის უნივერსიტეტში ქართული ენა აღარ ისწავლება“.

1929 წლის 21 ივლისს ქართული ეკლესიის ისტორიისთვის მნიშვნელოვანი ფაქტი მოხდა; გრიგოლ ფერაძის თაოსნობით ჩატარდა პარიზის ქართული სამწყსოს კრება, სადაც, როგორც უკვე აღვნიშნე, დაარსდა ევროპაში პირველი და დღემდე ერთადერთი ქართული ეკლესია. 28 აგვისტოს კი რეგისტრაცია გაიარა „ჟურნალ ოფისიელ დე ლა რეპუბლიკ ფრანსეზში“.

რაც შეეხება მის სასულიერო მსახურებას: 1930 წლის შობის დღეებში მძიმედ დაავადებულა. სიკვდილის პირას მისულს ხილვაში გაცხადებია, რომ უფლისთვის ბოლომდე უნდა მიეძღვნა თავი და 1931 წლის 18 აპრილს, ჯერ სრულიად ახალგაზრდა, მაგრამ უკვე პატივდებული მეცნიერი ლონდონის წმიდა სოფიის ბერძნულ საკათედრო ტაძარში ბერად აღიკვეცა, 19 აპრილს იქვე ეკურთხა დიაკვნად, ხოლო 25 მაისს პარიზის წმიდა სტეფანეს ბერძნულ საკათედრო ტაძარში მღვდლად ხელდებენ და მის მიერვე დაარსებულ წმიდა ნინოს სახელობის ქართულ ეკლესიაში ამწესებენ წინამძღვრად. კვლავ მამა ჰენრიკს დავესესხები: „ამ დროიდან მოკიდებული მეორე მსოფლიო ომის დაწყებამდე, იგი დაუღალავად იღვწოდა პარიზის ქართული ეკლესიისთვის და ეს საქმე თავისი ცხოვრების უმნიშვნელოვანეს ამოცანად მიაჩნდა. როდესაც გრიგოლ ფერაძე ვარშავის უნივერსიტეტის პროფესორი გახდა, საშობაო, სააღდგომო და საზაფხულო არდადეგებზე ყოველთვის პარიზში ჩადიოდა. მისი უკანასკნელი ხელმოწერა ქართული ეკლესიის სამეტრიკო წიგნში 1939 წლის 1 იანვარს გვხვდება“.




პოსტის ავტორი: .nino თარიღი: Jul 29 2008, 11:27 PM

მამა გრიგოლის უძირითადესი საზრუნავი და გაუნელებელი ტკივილი, ბუნებრივია, საქართველო იყო. თითოეული მისი ნაბიჯი სამშობლოში დასაბრუნებელ გზას ეძიებდა. აი, რას წერს ერთ-ერთ წერილში კორნელი კეკელიძეს, რომელთანაც ხშირი და, ძირითადად, სამეცნიერო ხასიათის მიმოწერა ჰქონდა: „...საშინლად ვიტანჯები. არაფრის ხალისი არ მაქვს... თუმცა ნივთიერად სრულიად უზრუნველყოფილი ვარ... რისთვის ვიტანჯე ამდენი ხანი, რისთვის ვისწავლე, რისთვის მოვიარე თითქმის მთელი ევროპა? რატომ არ მიშვებენ სახლში?“

მის მიერ 1931 წელს დაარსებული ქართულენოვანი სამეცნიერო-რელიგიური წელიწადეული „ჯვარი ვაზისა“, რომელშიაც თითქმის ყველა პუბლიკაცია მამა გრიგოლის კალამს ეკუთვნის, ზემოთქმულის საილუსტრაციოდ გამოდგება. აქ დაბეჭდილი მასალის იდეური ბირთვი ქადაგებებია, მათგან განსაკუთრებულად მნიშვნელოვანია: „განმარტება მამაო ჩვენოსი - შინაარსი ჭეშმარიტი მოქალაქეობისა“, სხვათა შორის, ნაწილი ამ ქადაგებათა ციკლისა გამოქვეყნდა საპატრიარქოს ჟურნალ „ჯვარი ვაზისაში“. „როდესაც ეკლესია ლოცულობს ან ლაპარაკობს სამშობლოზედ, - ამბობს მამა გრიგოლი, - ის არ ჰგულისხმობს პირველ რიგში ტაძრებს, ან საქართველოს მზეს ან მთებსა და ველებს, არამედ ადამიანს და მის კეთილდღეობას, რომელიც ყველა ამათ ჰქმნის, სდარაჯობს, სულს უდგამს, ინახავს და იცავს, და რომელიც გრძნობს წინაპრების ანდერძს და ესმის ენა თავისი ქვეყნის, რომელმაც იცის პასუხისმგებლობა თვისი ამ ანდერძის წინაშე და სცდილობს შეძლებისდაგვარად ერთი ნაბიჯი მაინც წინ წადგას ამ გზაზე. და ეკლესია უდგას გვერდით ამ ადამიანს, - ეხმარება ამ ანდერძის აღსრულებაში, და ეს ანდერძია: ძიება ღვთისა და ძიება სასუფევლისა, ძიება ღვთის სიმართლის ამ ქვეყანაზე - ბრძოლა უფლებისათვის, თავისუფლებისათვის და განვითარებისათვის. ამ ანდერძით ჩვენ არ ვართ შეზღუდულნი ჩვენი სამშობლოთი. ეს ანდერძი დღეს პირველ რიგში სულიერ რელიგიურ-კულტურული ხასიათისაა და მას ჩვენ აქ ისევე შეგვიძლიან ვემსახუროთ და შეიძლება უკეთაც, ვიდრე ჩვენს სამშობლოში“. მაგრამ იქვე აღნიშნავს, რომ „ემიგრაციას არ აქვს პოტენცია შემოქმედებითი, - იგი არის ჯამი, სინთეზი ყველა იმ მუშაობისა, რაც კეთდებოდა მის ქვეყანაში, მის წინ.


ჯვარი ვაზისა“ 1934 წლამდე გამოიცემოდა. სულ ოთხი კრებულია. საინტერესო მასალაა შეკრებილი. წარმოდგენილია წმიდა ნინოს სამწყსოს წესდება, წმიდა იოანე ნათლისმცემლის მონასტრის ქრონიკა - შესავალი წერილითა და კომენტარებით, ძველებრაულიდან თარგმნილი „ქებათა ქება“, რომელსაც მამა გრიგოლი „შაირთა შაირს“ უწოდებს, წერილი ქართული წარმართობის შესახებ, სადაც დასაბუთებულია წმიდა გიორგისადმი თაყვანისცემის უნიკალურობა საქართველოში, ბესარიონ გაბაშვილის მანამდე უცნობი ლექსი და სხვა. დაბეჭდილია აგრეთვე მამა გრიგოლის სულიერი ძიებებისა და ინტერესების ამსახველი მეტად საყურადღებო პოემა: „რომელი ქერუბინთა“. პოემიდან მხოლოდ ერთ ამონარიდს შემოგთავაზებთ. ვფიქრობ, ამ პატარა ლექსში მოძღვრის მოწოდებაა გააზრებული:

„წირვა დაიწყო, სხივი ანათებს
დაძველებულ და დაფლეთილ სამოსს,
ჩემი ოცნება მათზედ უნართავს
მწყემსებს ბიბლიის მეხბორე ამოსს.
მერწმუნეთ! წირვა ბევრი მინახავს
აქამდისინ კი არ განმიცდია,
თუმცა ვებრძოდი დამკვიდრებულ ხავსს
და ჩემი გული ბევრჯერ მიცდია...
...აღარვინ შველას, ლხენას მომიტანს,
გასამგზავრებლად ვემზადებოდი
ამ დროს მომესმა ძახილი ციდამ:
საით მიილტვი საბრალო მონავ?
დარჩი შენს ერში, გადიქეც ხიდად,
სოფლის სიმძიმეს გოჯზედ ნუ სწონავ!
გიყვარდეს იგი, ევლე მის სახეს
და მასში სძებნე ღვთის ჩანასახი“.

მამა გრიგოლთან თანამშრომლობდნენ და მეგობრობდნენ ქართული ემიგრაციის რჩეული წარმომადგენლები: ექვთიმე თაყაიშვილი, მიხეილ თარხნიშვილი, მიხეილ წერეთელი, ზურაბ ავალიშვილი, გიორგი გვაზავა, კალისტრატე და ნინო სალიები, ვიქტორ ნოზაძე, გიორგი ნაკაშიძე და სხვანი. ბონში ხვდებოდა ნიკო მარს, რომელსაც შემდეგ წერილობით უკავშირდებოდა საბჭოეთში, როგორც ამერიკაში აკაკი პაპავასა და ინგლისში ანდრია გუგუშვილს, ჟურნალ „გეორგიკას“ გამომცემელს.

ბევრმა, ალბათ, არ იცის, რომ უცხოეთში გატანილი ეროვნული საგანძურის გადამრჩენელი, ექვთიმე თაყაიშვილთან ერთად, მამა გრიგოლიც გახლდათ; მოგეხსენებათ ფაშისტების მიერ ოკუპირებულ საფრანგეთში საქართველოს მენშევიკური მთავრობა გადახდისუუნარო აღმოჩნდა. ამ ფაქტმა საგანძურის აუქციონზე გატანის საკითხი წამოჭრა. გერმანელებმა უმალვე გამოთქვეს განძის შეძენის სურვილი და მისი მატერიალური ღირებულების თაობაზე კომპეტენტური დასკვნის წარმოდგენა გრიგოლ ფერაძეს დაავალეს. არჩევანში ნამდვილად „არ შემცდარან“. მამა გრიგოლმა ჩვენი სიწმინდეები გულმოდგინედ აღნუსხა, ხოლო საექსპერტო განაჩენი დაახლოებით ასე ჟღერდა: „ეს ნივთები მატერიალურად ნაკლებად ფასეულია, მათ მხოლოდ ქართველი ერისთვის აქვს ისტორიული მნიშვნელობა“. ეროვნული საუნჯე ხელუხლებელი დარჩა. ექსპერტი, გერმანელთათვის ეჭვშეუვალი, სამეცნიერო კომპეტენტურობის გარდა, ზნეობრივი ღირსებების გამოც უნდა ყოფილიყო. ვიქტორ ნოზაძე წერს, რომ „გრიგოლი იყო პიროვნულად უმწიკვლო, განუსაზღვრელად სპეტაკი და ღრმად მორწმუნე“ და იქვე იხსენებს: „მას ჰქონდა (არ მახსოვს რომელი საუკუნისა) ძვირფასი ქართული გარდამოხსნა, რომელშიც ათასობით ოქროს აძლევდნენ, მაგრამ არა ჰყიდდა - საქართველოს მუზეუმს უნდა მივართვაო“.

1931 წელს მამა გრიგოლი ბონის უნივერსიტეტს გამოეთხოვა. 1934 წლამდე პარიზში ცხოვრობდა, სამოძღვრო მსახურებასთან ერთად აქტიურ პედაგოგიურ საქმიანობას ეწეოდა ოქსფორდის, სორბონის, დუბლინისა და კრაკოვის უნივერსიტეტებში. ლექციებსა და მოხსენებებს კითხულობდა ძველი ქართული კულტურის, ადრეული ქრისტიანობისა და აღმოსავლეთის ეკლესიების შესახებ. ინგლისის, პარიზისა და ლაიპციგის ბიბლიოთეკებში ეძიებდა და იკვლევდა ქართულ ხელნაწერებს, რაც ზეადამიანურ ძალისხმევასთან იყო დაკავშირებული: რადგან „ასეთი მასალის შეკრება მთელი სამეცნიერო ინსტიტუტის ან საზოგადოების საქმე გახლავთ და არა ერთი კაცისა, ...სჭირდება მრავალი წინასწარი კვლევა, მოგზაურობა და გაუთავებელი ძიება ბიბლიოთეკებში“ („გრიგოლ ფერაძე“, 1995 წ. თბ. გვ.23).

1939 წელს სრულიად პოლონეთის მიტროპოლიტმა დიონისე ვალედინსკიმ მიიწვია ვარშავის უნივერსიტეტის თეოლოგიური ფაკულტეტის პროფესორის მოადგილედ. მამა გრიგოლი დათანხმდა და საცხოვრებლადაც ვარშავაში გადავიდა. თანამდებობის დაკავებასთან დაკავშირებით გამოვიდა მოხსენებით: „პატროლოგიის როლი, ამოცანები და მეთოდები მართლმადიდებლურ თეოლოგიაში“. პარიზში, როგორც ჩანს, ხელმოკლედ ცხოვრობდა, თავად უხდებოდა ეკლესიის შენახვაც, პოლონეთში კი მატერიალურად უზრუნველყოფილი იქნებოდა. ამას გარდა, იქ ქართული დიასპორა იყო, რომელიც ძირითადად კონტრაქტის ოფიცრებისგან შედგებოდა და სულიერი მზრუნველობა მათაც ჭირდებოდათ. ვარშავაში გადასვლით წმ. ნინოს სამწყსოსთან ურთიერთობა არ შეუწყვეტია. 1938 წლამდე - პოლონეთის ოკუპაციამდე, არდადეგებს ძირითადად პარიზში ატარებდა და დიდ დღესასწაულებზეც იქ აღავლენდა წირვას.

1934 წელს, ლონდონში, წმ. სოფიას საკათედრო ტაძარში, არქიმანდრიტის წოდება მიიღო, დუბლინში კი, მიტროპოლიტ დიონისეს დავალებით, ეპისკოპოსმა საბამ მიტრით შეამკო.

მამა გრიგოლის მოგზაურობანი ცალკე თემაა. ქართველთა ნაკვალევს მიყვებოდა რუმინეთში, ბულგარეთში (სოფიის საჯარო ბიბლიოთეკაში პეტრიწონის ტიპიკონის ქართული ვერსია აღმოაჩინა), საბერძნეთში. ბალკანეთზე მოგზაურობას მიმოიხილავს ნარკვევში: „ქართული ელემენტის გავლენა ბალკანეთის ხალხების კულტურაზე“. ორიოდ ფრაგმენტს გავიხსენებ დასახელებული ნაშრომიდან: „ათონზე ორი მიზნით გავემგზავრე, როგორც მოგზაური და როგორც მკვლევარი, ვითარცა მოღვაწეს მაინტერესებდა შემეტყო, როგორ ცხოვრობდნენ იქაური ბერები და თვითონაც მეგემნა იქაური ცხოვრება. ამასთან, მსურდა ივერიის მონასტრის ქართული ხელნაწერები დამეთვალიერებინა. ზოგი მათგანი გადამეწერა: შემეკრიბა მასალები მეცხრამეტე საუკუნეში იქ მცხოვრები ქართველების შესახებ; და ბოლოს, მსურდა შემეძინა ქართული წიგნები და, თუ შევძლებდი, ქართული ხელნაწერებიც“. „ათონზე მცხოვრები ქართველები (ისინი სულ ხუთნი არიან) ძლიერ მოხუცდნენ და გაღარიბდნენ, მაგრამ სიღარიბეს ნაკლებად უჩივიან. მათი მთავარი საზრუნავი ის არის, რომ შესაძლოა უკანასკნელი ქართველები აღმოჩნდნენ ათონის მთაზე... იქნებ მოხერხდეს მათთან მოწაფეების გაგზავნა. განსაკუთრებით ერიდებიან იმაზე საუბარს, თუ როგორ დევნიან ბერძნები, ალბათ, ამას აკეთებენ ქრისტიანული კეთილშობილების გამო (რაშიც ღრმად ვარ დარწმუნებული). ყოველ შემთხვევაში, რელიგიური და ზნეობრივი ნორმების მიხედვით ქართველები დღესაც პირველნი არიან ათონზე, ასე დამარწმუნეს ბულგარელმა და მოლდაველმა ბერებმა“. ათონზე დიდმოწამეთა: ანტონის, იოანესა და ევსტათის ბერძნულ ვერსიას მიაკვლია და ილარიონ ქართველის (ახლის) ცხოვრება გადაწერა. შეიძინა 15 ქართული ხელნაწერი. ამბობდა, რომ „უწმიდეს მოვალეობად უნდა მივიჩნიოთ შემორჩენილი ფრაგმენტების მოძიება და შესწავლა, რაც დიდ დახმარებას გაუწევს საქართველოს ისტორიის შესწავლასა და ქართული ელემენტის პოპულარიზაციას საზღვარგარეთ, ამასთანავე მოგვანიჭებს ძალას დღევანდელობის უკეთ გააზრებაში“.

1936 წელს, 5 აგვისტოდან 28 სექტემბრამდე სირია-პალესტინაში იმყოფებოდა. წმიდა მიწაზე, მონასტრებსა და ბერძენთა საპატრიარქოში მოიძია 162 ქართული ხელნაწერი, შავ მთაზე და დამასკოში 24 ქართული ხელნაწერი ფურცელი შეიძინა. აგრეთვე შეისყიდა V-VI საუკუნეების ეტრატი. „ეტრატი წარმოადგენდა უძველეს ქართულ ისტორიულ საბუთს, რომელსაც იგი თავზე ევლებოდა და მოწიწებით ემთხვეოდა“ - წერს ვიქტორ ნოზაძე.

უბრალოდ მართლა ძალიან დიდია და აღარ ვაკოპირებ: მან აღმოაჩინა, აღნუსხა და გამოიკვლია ძალიან ბევრი მნიშვნელოვანი ქართულ ხელნაწერი, მნიშვნელოვაი დოკუმენტები...

სამეცნიერო მემკვიდრეობა საკმაოდ ვრცელია. მისი ყველა შრომა ერთნაირად მაღალი დონისაა - წერს დეკანოზი ჰენრიკი - მრავალრიცხოვანი რეცენზიები არაჩვეულებრივად ფართო ერუდიციის დადასტურება გახლავთ. მამა გრიგოლ ფერაძემ მნიშვნელოვანი როლი შეასრულა მართლმადიდებლობის ისტორიაში, მისი სახელი მსოფლიო მეცნიერების ისტორიაშიც სამუდამოდ ჩაიწერა. ამას მოწმობს სხვადასხვა მეცნიერთა მიერ მისი ნაშრომების ხშირი მითითება; ანდრე ტარბი, იულიუს ასფალგი, პაულ კლუგერი ციტირებას ახდენენ მისი შემოქმედებიდან, როგორც კლასიკური შრომებიდან“. მამა გრიგოლის ნაშრომები რეცენზირებულია ა. ბაუმშტარკის, მ. თარხნიშვილის, გ. დეეტერსის, რ. ჟანენის და სხვათა მიერ. ივ. ჯავახიშვილი და კ. კეკელიძე არაერთხელ იმოწმებენ ან ეკამათებიან მას. ვიტენბერგის უნივერსიტეტში გრიგოლ ფერაძის სახელობის კაბინეტი არსებობს, რომელსაც პროფესორი ჰოლცი ხელმძღვანელობს. პოლონურად ითარგმნება მისი გამოკვლევები

მოკლედ, ამის შემდეგ, ქართველებმა გასცეს და გესტაპოს ჩააბარეს და დაიწყო მისი წამება.... მგონი აზრი აღარ აქვს დაკოპირებას, ვისაც დაგაინტერესებთ სრული ტექსტი წაიკითხეთ...


პოსტის ავტორი: Svet თარიღი: Jul 30 2008, 12:24 AM

.nino

ლინკი დაწერილია და ვისაც უნდა წაიკითხავს. თემა კი მის კანონიზაციას და მმკ-ს რეაქციაზეა. ან დაწყვიტე პოსტები, უფრო ადვილად იკითხება.

ქართველებმა გასცესო sad.gif ჩვენ რა გვეთქმის,ასეთებს არ ინდობენ.

პოსტის ავტორი: abo თარიღი: Jul 30 2008, 12:45 AM

ნამდვილად დიდი დამსახურება ჰქონია,მას ისეთ ხალხის გვერდით გაუტარებია ცხოვრება , გასაკვირი არცაა მისი ასეთი ღვაწლი. არც ისაა გასაკვირი მას შრომებში დაეფიქსირებია ქრისტიანების კომპრომისი, რასაც ეკუმენიზმში უთვლიან. რაო მართლმადიდებლური ღირებულებების დათმობის ხარჯზე გავერთიანდეთო? სად აქვს ასეთი რამე ნათქვამი? მაჩვენონ და ვირწმუნებ მის ეკუმენისტობას.
აბო.

პოსტის ავტორი: Svet თარიღი: Jul 30 2008, 12:51 AM

abo

ციტატა
რაო მართლმადიდებლური ღირებულებების დათმობის ხარჯზე გავერთიანდეთო? სად აქვს ასეთი რამე ნათქვამი? მაჩვენონ და ვირწმუნებ მის ეკუმენისტობას.


მასეთი რამე რომ ნათქვამი არ ექნება ხომ იცი და ნუ იწამებ აწი ეკუმენიზმს ტყუილად biggrin.gif kiss1.gif

პოსტის ავტორი: .nino თარიღი: Jul 30 2008, 01:02 AM

ციტატა
ლინკი დაწერილია და ვისაც უნდა წაიკითხავს. თემა კი მის კანონიზაციას და მმკ-ს რეაქციაზეა. ან დაწყვიტე პოსტები, უფრო ადვილად იკითხება.


აქ ის აბზაცებია მოყვანილი, რომელიც ადასტურებს მართლმადიდებლობისათვის და საქართველოსთვის მის ღვაწლს. რომ დავწყვიტო ძალიან ბევრი პოსტი გამოვა.... არადა ეგ სტატიის ნახევარია რაც მანდ დევს.

პოსტის ავტორი: Svet თარიღი: Jul 30 2008, 01:03 AM

.nino

ციტატა
არადა ეგ სტატიის ნახევარია რაც მანდ დევს.


კაი სტატიაა.

პოსტის ავტორი: .nino თარიღი: Jul 30 2008, 01:04 AM

აქ მხოლოდ ერთ აბაცს დავაკოპირებ, რამაც პირადა ჩემზე ყველაზე მტად იმოქმედა:
მან თავისი სიცოცხლის რისკის ფასად გადაარჩინა ექვთიმე თაყაიშვილის მიერ შეგროვილი საგანძური გაყიდვას:

ბევრმა, ალბათ, არ იცის, რომ უცხოეთში გატანილი ეროვნული საგანძურის გადამრჩენელი, ექვთიმე თაყაიშვილთან ერთად, მამა გრიგოლიც გახლდათ; მოგეხსენებათ ფაშისტების მიერ ოკუპირებულ საფრანგეთში საქართველოს მენშევიკური მთავრობა გადახდისუუნარო აღმოჩნდა. ამ ფაქტმა საგანძურის აუქციონზე გატანის საკითხი წამოჭრა. გერმანელებმა უმალვე გამოთქვეს განძის შეძენის სურვილი და მისი მატერიალური ღირებულების თაობაზე კომპეტენტური დასკვნის წარმოდგენა გრიგოლ ფერაძეს დაავალეს. არჩევანში ნამდვილად „არ შემცდარან“. მამა გრიგოლმა ჩვენი სიწმინდეები გულმოდგინედ აღნუსხა, ხოლო საექსპერტო განაჩენი დაახლოებით ასე ჟღერდა: „ეს ნივთები მატერიალურად ნაკლებად ფასეულია, მათ მხოლოდ ქართველი ერისთვის აქვს ისტორიული მნიშვნელობა“. ეროვნული საუნჯე ხელუხლებელი დარჩა. ექსპერტი, გერმანელთათვის ეჭვშეუვალი, სამეცნიერო კომპეტენტურობის გარდა, ზნეობრივი ღირსებების გამოც უნდა ყოფილიყო. ვიქტორ ნოზაძე წერს, რომ „გრიგოლი იყო პიროვნულად უმწიკვლო, განუსაზღვრელად სპეტაკი და ღრმად მორწმუნე“ და იქვე იხსენებს: „მას ჰქონდა (არ მახსოვს რომელი საუკუნისა) ძვირფასი ქართული გარდამოხსნა, რომელშიც ათასობით ოქროს აძლევდნენ, მაგრამ არა ჰყიდდა - საქართველოს მუზეუმს უნდა მივართვაო“.

პოსტის ავტორი: tamara თარიღი: Aug 2 2008, 08:10 PM

ციტატა
რატომ არ გვაქვს უფლება გავაკრიტიკოთ სინოდის გადაწყვეტილება?
რა თქმა უნდა თუკი ეს კრიტიკა მართლმადიდებლური სწავლებიდან მოდის,
მე უფლება მაქვს გავაკრიტიკო პატრიარქიც თუკი ის რაიმე მართლმადიდებლურ წესს დაარღვევს

აი ისიც -
რის გამოც აქ შეხლა შემოხლა მოხდა -
ჯერ არქიმანდრიტს მივსწვდით -
ახლა პატრიარქსაც გამოვკარით კბილი.

ყოჩაღ რა!

პოსტის ავტორი: abo თარიღი: Aug 2 2008, 08:50 PM

tamara
ამას დემოკრატია და ლიბერალიზმი ქვია , რომელსაც შემოაქვს თანამედროვე გნოსტიკური აზროვნება, თავისი ოქროს კანონით
"ყველაფერი არაა მნიშვნელოვანი და საშიში, მთავარია თქვენ გქონდეს შინაგანი რწმენა".
ნახე რა შეფარებული ავანტიურაა? შენ რწმენა გქონდეს შინაგანი (რაც რას ნიშნავს ეშმაკმა იცის) და სხვას მნიშვნელობა არა აქვსო არც დოგმას, არც კანონს და არც სინდისს ( იხ. სინდისის თავისუფლება)
აბო.

პოსტის ავტორი: tamara თარიღი: Aug 2 2008, 09:28 PM

abo
ექიმი კაცი ხარ და გაიგებ ახლა რასაც ვიტყვი -
სამყარო აგებულია მსგავსების პრინციპით...
ჯერ კიდევ 60- იან წლებში მსოფლიოში ცნობილი ფიზიოლოგი ჰანს სელიე წერდა -

რომ სამყაროში - უჯრედში და საზოგადოებაში მიმდინარე პროცესები ერთმანეთის ანალოგიურიაო -

ანუ ეს ნიშნავს, რომ ის რაც ხდება უჯრედში და ორგანიზმში -
იგივე პროცესები მიმდინარეობს საზოგადოებაშიც -

სამყარო აგებულია იერარქიის პრინციპით -
თავის ტვინს ემორჩილება ორგანოები -
მაგრამ არც ორგანიებია ნაკლებ მნიშვნელოვანი -
ანუ ორგანოებიდან გაგზავნილი იმპულსები
კარნახობს ტვინს რა იმოქმედოს-
და ეს ქმნის ჰარმონიას ორგანიზმში -
ენუ ასეთი ურთიერთდამოკიდებულება ცენტრსა და პერიფერიას შორის ქმნის ჰარმონიას - სიცოცხლეს.
მცირე მართავს დიდს- და დიდი კი მცირეს.
მაგრამ იერარქია ამავ დროს დაცულია.

როცა ირღვევა იერარქია -
და ტვინი ვეღარ აკონტროლებს ორგანოებს -
იწყება დაავადება.


ასეა საზოგადოებაშიც -
ანუ საზოგადოება, სადაც იერარქია დარღვეულია -
ავადაა...

ასეთი "დემოკრატიის" უკიდურესი ფორმა კი ორგანიზმში -
არის კიბო -
სიმსივნე ეს არის ხორცმეტი, რომელიც ქმნის თავის ავტონომიას ორგანიზმში და არსებობს
ტვინის კონტროლისგან დამოუკიდებლად -
იწყობს თავის ავტონომიას - აქვს თავისი სისხლმომარაგება,
მრავლდება ისე, რომ არ ემორჩილება ორგანიზმის იერარქიას და ცენტრალურ კონტროლს.
ბოლოს კიბო კლავს ორგანიზმს.

დემოკრატია არის საზოგადოების კიბო,
რომელიც საბოლოოდ მოსპობს მას.

პოსტის ავტორი: sable თარიღი: Aug 2 2008, 09:35 PM

ციტატა(tamara @ Aug 2 2008, 09:28 PM) *

abo
ექიმი კაცი ხარ და გაიგებ ახლა რასაც ვიტყვი -
სამყარო აგებულია მსგავსების პრინციპით...
ჯერ კიდევ 60- იან წლებში მსოფლიოში ცნობილი ფიზიოლოგი ჰანს სელიე წერდა -

რომ სამყაროში - უჯრედში და საზოგადოებაში მიმდინარე პროცესები ერთმანეთის ანალოგიურიაო -

ანუ ეს ნიშნავს, რომ ის რაც ხდება უჯრედში და ორგანიზმში -
იგივე პროცესები მიმდინარეობს საზოგადოებაშიც -

სამყარო აგებულია იერარქიის პრინციპით -
თავის ტვინს ემორჩილება ორგანოები -
მაგრამ არც ორგანიებია ნაკლებ მნიშვნელოვანი -
ანუ ორგანოებიდან გაგზავნილი იმპულსები
კარნახობს ტვინს რა იმოქმედოს-
და ეს ქმნის ჰარმონიას ორგანიზმში -
ენუ ასეთი ურთიერთდამოკიდებულება ცენტრსა და პერიფერიას შორის ქმნის ჰარმონიას - სიცოცხლეს.
მცირე მართავს დიდს- და დიდი კი მცირეს.
მაგრამ იერარქია ამავ დროს დაცულია.

როცა ირღვევა იერარქია -
და ტვინი ვეღარ აკონტროლებს ორგანოებს -
იწყება დაავადება.
ასეა საზოგადოებაშიც -
ანუ საზოგადოება, სადაც იერარქია დარღვეულია -
ავადაა...

ასეთი "დემოკრატიის" უკიდურესი ფორმა კი ორგანიზმში -
არის კიბო -
სიმსივნე ეს არის ხორცმეტი, რომელიც ქმნის თავის ავტონომიას ორგანიზმში და არსებობს
ტვინის კონტროლისგან დამოუკიდებლად -
იწყობს თავის ავტონომიას - აქვს თავისი სისხლმომარაგება,
მრავლდება ისე, რომ არ ემორჩილება ორგანიზმის იერარქიას და ცენტრალურ კონტროლს.
ბოლოს კიბო კლავს ორგანიზმს.

დემოკრატია არის საზოგადოების კიბო,
რომელიც საბოლოოდ მოსპობს მას.



ანარქია რაღაა მაშინ? biggrin.gif

პრინციპში, დემოკრატიის გულშემატკივარი არც მე არა ვარ, მაგრამ ჩერჩილისა არ იყო

სახელმწიფოს მართვის მასზე უკეთესი მოდელი დღემდე რომ არაფერი შეუქმნია კაცობრიობას მაგას წყალი არ გაუვა.




პოსტის ავტორი: tamara თარიღი: Aug 2 2008, 09:40 PM

ციტატა
ანარქია რაღაა მაშინ?

ანარქია დემოკრატიაა უკიდურეს ფორმამდე.



ციტატა
სახელმწიფოს მართვის მასზე უკეთესი მოდელი დღემდე რომ არაფერი შეუქმნია კაცობრიობას მაგას წყალი არ გაუვა.

ვერ დაგეთანხმები.
მოჩვენებითია ეს, ილუზიაა.
რეალურად დემოკრატია ყველაზე დემოკრატიულ ქვეყნებშიც კი არ არსებობს -
უბრალოდ ხალხს ამ იდეით ატყუებენ.
იქ "დემოკრატიულ" ქვეყნებს დემოსი კი არა
ფულიანი ხალხი მართავს.

პოსტის ავტორი: sable თარიღი: Aug 2 2008, 09:53 PM

ციტატა(tamara @ Aug 2 2008, 09:40 PM) *

ანარქია დემოკრატიაა უკიდურეს ფორმამდე.


შენს მიერ დასახელებული ჰანს სელიეს მიხედვით, ალბათ, უფრო სისხლის გათეთრებაა biggrin.gif


ციტატა(tamara @ Aug 2 2008, 09:40 PM) *

ვერ დაგეთანხმები.
მოჩვენებითია ეს, ილუზიაა.
რეალურად დემოკრატია ყველაზე დემოკრატიულ ქვეყნებშიც კი არ არსებობს -
უბრალოდ ხალხს ამ იდეით ატყუებენ.
იქ ქვეყანას დემოსი კი არა
ფულიანი ხალხი მართავს.


არა არის საწირო დემოკრატიის განსაზღვრისას მისი ეტიმოლოგიიდან ახსნა მისი არსი, დემოკრატია

თავისი არსით ამერიკის მიერ შემუშავებულ ქცევის კოდექსს გავს რომელიც თავის დროზე ეწ დამაარსებელმა

მამებმა შეიმუშავეს ამერიკისთვის ხოლო მათმა შთამომავლებმა უნივერსალური გახადეს მთელი მსოფლიოსათვის

აქ თავისუფლებაცაა უღონდ გარკვეულ ჩარჩოებშია მოქცეული და მრავალი სხვა რაც აშშ-ს დამოუკიდებლობის

აქტში კარგად არის ასახული.

რაც შეეხება იმ ხალხს ვინც მართავს დემოკრატიულ ქვეყნებს აქ ყველგან ფინანსისტები

არ არიან მაგ სკანდინავიის ქვეყნებზე ვერ იტყვი იმას რომ მას ბიზნესი მართავსო, უბრალოდ ბიზნესს

ამის დაინტეესება არა აქვს. სხვაგან გააჩნია სიტუაციას.



პოსტის ავტორი: tamara თარიღი: Aug 2 2008, 10:11 PM

ციტატა
შენს მიერ დასახელებული ჰანს სელიეს მიხედვით, ალბათ, უფრო სისხლის გათეთრებაა

ისე ცნობისათვის - სისხლის გათეთრება ონკოლოგიურ (სიმსივნურ)
დაავადებებს ეკუთვნის.
biggrin.gif

ციტატა
აქ თავისუფლებაცაა უღონდ გარკვეულ ჩარჩოებშია მოქცეული

ანუ მაინც იერარქიაა -
გარკვეულ წილად...

ეს ყველაფერი უფრო ფილისოფიაა -
მაგრამ ფილოსოფიაშიც არის ბევრი რამ ცხოვრებისეული.

პოსტის ავტორი: sable თარიღი: Aug 2 2008, 10:31 PM

ციტატა(tamara @ Aug 2 2008, 10:11 PM) *

ისე ცნობისათვის - სისხლის გათეთრება ონკოლოგიურ (სიმსივნურ)
დაავადებებს ეკუთვნის.
biggrin.gif


ხო და თან ყველაფერს რომ ედება ეგ ოხერი ანარქიასავით biggrin.gif

ნუ ეგ არაფერი ორივე ექვემდებარება განკურნებას, ცოტა მედიცინას უნდა ხელის წარტყმა და ...

ციტატა(tamara @ Aug 2 2008, 10:11 PM) *


ანუ მაინც იერარქიაა -
გარკვეულ წილად...

ეს ყველაფერი უფრო ფილისოფიაა -
მაგრამ ფილოსოფიაშიც არის ბევრი რამ ცხოვრებისეული.


მასონებისა არ იყოს ბუნებაში არ არსებობს თანასწორობა შესაბამისად საზოგადოებაც იერარქიულია.

როგორც ბჟეზინსკი წერს: ფირმაში სადაც ორიევე აქციონერი აქციების 50-50% ფლობს მათ შორისაც კი

ერთი უპირატესობის წესით სარგებლობსო.

ასე რომ იერარქია რაღაც უფრო ბუნებრივი მოვლენა ჩანს, თუნდაც დემოკრატიის პირობებში.

პოსტის ავტორი: abo თარიღი: Aug 2 2008, 10:42 PM

ამერიკა დაპრობილი ქვეყანაა.
ვაოფებთ გაუზიარეში გადავიდეთ თუ გინდა.

პოსტის ავტორი: მოციქული თარიღი: Aug 31 2008, 02:48 AM

თუ გაქვთ წმინდანის ხატი ვინმეს?

პოსტის ავტორი: rarara თარიღი: Sep 24 2008, 10:56 AM

ვინც განაქიქებს წმ. გრიგოლ ფერაძეს, ეგებ თვითონ შეძლოს და მსგავსი მორალური გმირობა ჩაიდინოს, ჰა!!!

კანონისტს ვეკითხები - სულმ რამდენი თეოლოგი ეგულება საქართველოს მართლმადიდებელ ეკლესიაში და მათ შორის სინოდის წევრი რამდენია? მგონი, ფორუმი იმისთვისაა, ყველამ გამოთქვას საკუთარი აზრი . . . ისე, საინტერესოა, თქვენ სად შეისწავლეთ საეკლესიო სამართალი?

პოსტის ავტორი: gujaviolin თარიღი: Dec 30 2008, 12:34 PM

rarara

ციტატა
სულმ რამდენი თეოლოგი ეგულება საქართველოს მართლმადიდებელ ეკლესიაში და მათ შორის სინოდის წევრი რამდენია?


თეოლოგები ცოტანი არიან, სინოდის წევრებში ან არ არიან, ან ძალიან ცოტა იქნება

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Dec 30 2008, 01:12 PM

rarara

ციტატა
სულმ რამდენი თეოლოგი ეგულება საქართველოს მართლმადიდებელ ეკლესიაში და მათ შორის სინოდის წევრი რამდენია?

წმინდა სინოდის 36 წევრიდან 16-ს აქვს უმაღლესი სასულიერო განათლება, აქედან 2-ს აქვს სამეცნიერო ხარისხი, ხოლო 1 მიიღებს გაისად.

ციტატა
მგონი, ფორუმი იმისთვისაა, ყველამ გამოთქვას საკუთარი აზრი . . .

ცხადია, ეთიკის, ნორმისა და ფორუმის წესების ფარგლებში.

ციტატა
ისე, საინტერესოა, თქვენ სად შეისწავლეთ საეკლესიო სამართალი?

საეკლესიო სამართალი ვისწავლე თსუ იურიდიულ ფაკულტეტზე, დოც. ნ. კორძაია-სამადაშვილის პედაგოგობით. ამჟამად ვირიცხები ამავე ფაკულტეტის დოქტორანტურაში, სამეცნიერო ხელმძღვანელობას მიწევს პროფ. გ. დავითაშვილი, ხოლო უცხოურ ზედამხედველობას, სალონიკის არისტოტელეს უნივერსიტეტის კანონისტი და პროფესორი ნ. მაიოროსი. smile.gif

პოსტის ავტორი: elifs თარიღი: May 13 2009, 07:00 AM

რახან შერაცხეს ესეიგი წმინდანია... მაგრამ წმინდანი იმიტო არ არის რო ეს სინოდმა თქვა და საერთოდ ბრმა მორჩილებაზე როცა საუბრბთ ხოლმე(სხვა თემებში) მაშინ მისაგები იყოს კველასათ/ვის კამათი სინოდის გადაწყვეტილებაზეც tongue.gif

პოსტის ავტორი: nikusha89 თარიღი: Apr 21 2010, 10:45 PM

თქვენ რა სინოდის გადაწყვეტილებას არ აღიარებთ ? ???? ხაართ საეროთოდ მართმადიდებლურ ეკლესიის წიაღში?

პოსტის ავტორი: benediqt თარიღი: Feb 21 2012, 02:04 PM

nikusha89

ციტატა
თქვენ რა სინოდის გადაწყვეტილებას არ აღიარებთ ? ???? ხაართ საეროთოდ მართმადიდებლურ ეკლესიის წიაღში?



თუ ასე გააგრძელებენ მალე დადგება მათი ეკლესიიდან წასვლის დროც

პოსტის ავტორი: qetevano თარიღი: Feb 20 2013, 03:19 PM

ჩასაფრებულია რა ეს ხალხი და ყველაფერს აკრიტიკებს საჭიროა თუ არაა საჭირო. ზოგი იმისთვისაა დაბადებული რომ იკამათოს და ვინმეს ოპონენტობა გაუწიოს რა... მეტი რა უნდა თქვას კაცმა ამ ყველაფერზე...

უზრუნველყოფა Invision Power Board (http://www.invisionboard.com)
© Invision Power Services (http://www.invisionpower.com)