მუჰამედის მიმდევართა შსახებ, წმ. იოანე დამასკელი ( VIII ს ) პარამეტრები

[აკაკი]

პირველ რიგში მოგესალმებით, მცირეხნიანი პაუზის შემდეგ.
გამარჯობათ!

მადლი თქვენ და მშვიდობა ჩვენი მამა ღმერთისა და უფლის იესო ქრისტესაგან!


არაბთა რელიგია VI საუკუნეში

არაბთა უმეტესობა კერპთაყვანისმვემლები იყვნენ. მათ საერთო რელიგია არ აკავშირებდა: თითოეულ ტომს თავის ღვთაებათა გამოსახულებები - კერპები ჰქონდა.
რამდენი ტომიც იყო, იმდენი კერპი იყო. თუმცა ყველა ამ კერპს ერთი შესაკრებელი ადგილი ჰქონდა. ეს იყო ქალაქი მექა და, საკუთრვი, იქ არსებული წმინდა ადგილი ქააბა, სადაც 360 კერპი იყო განლაგებული.

ყოველ კერპს წელიწადში ერთხელ მისი თაყვანისმცემელი ტომი ეწვეოდა ხოლმე. ასე რომ, მთელი წლის მანძილზე თაყვანისმცემელთა ნაკადი შეუწყვეტლივ მოედინებოდა მექისკენ. ამ გარემოებამ მექა რელიგიური და სავაჭრო ცენტრი გახადა და დიდი ავტორიტეტი შესძინა არაბულ სამყაროში, რაც დღემდე გრძელდება.


ვინ იყო მუჰამედი?
მუჰამედის მიმდევართა შესახებ (წმ. იოანე დამასკელი. VIII ს)

მუჰამედი (მაჰმადი) იყო პიროვნება, რომელმაც მთლიანად შეცვალა არაბი ტომების ტრადიციული ცხოვრება, მისცა მათ ახალი რელიგია, ცხოვრების ახალი წესი და მიზანი.
მუჰამედი დაიბადა 570 წელს წარჩინებული კურეიშელების ტომში. ადრე დაობლებულ ბავშვს ბიძა ზრდიდა. ერთხანს მუჰამედი ვაჭრობას ეწეოდა და საქარავნო გზებზე იუდეველებსა და ქრისტიანებს ხვდებოდა, ეცნობოდა მათ სარწმუნოებას. 40 წლის რომ შეიქნა, მუჰამედმა ერთღმერთიანობის ქადაგება დაიწყო, მოუწოდებდა არაბებს, რომ დაევიწყებინათ ძველი ღმერთები, რომლებიც არაბთა ტომებს ერთმანეთი.საგან აშორებდნენ, და ერთი ღმერთი - ალაჰი ერწმუნათ. ამ ახალ რელიგისა ისლამი ეწოდებოდა.
მექელებმა არ მიიღების მისი ქადაგება და იგი იძულებული გახდა სხვა ქალაქში - მედინაში გაქცეულიყო. იქ მას ბევრი თანამზრახველი გამოუჩნდა და , ბოლოს, როცა 630 წელს გამარჯვებული მუგამედი მექაში დაბრუნდა, მექელებმაც ირწმუნეს მისი.

ისლამის მამამთავარმა და მოქადაგებმ, მუჰამედმა ბევრი რამ აიღო იუდაიზმიდან და ქრისტიანობიდან. თავდაპირველად არაბთა მცირე ჯგუფი აღიარებდა ახალ რელიგიას, შემდეგ კი მთელმა არაბეთმა, როგორც ბინადარმა არაბებმა, ისე უდაბნოში მცხოვრებმა ბედუინებმა აღიარეს იგი, და ბოლოს, სულ მალე, სხვა ხალხებმაც (ირანელებმა, თურქებმა, ეგვიპტელებმა, ინდოელებმა, სლავების ნაწილმა..) ირწმუნეს.

ისლამი აღიარებს იუდეველთა და ქრისტიანთა საღვთო წიგნებს, მათ წმინდანებსა და წინასწარმეტყველებს: ნოეს, აბრაამს, იაკობს, ისააკს, მოსეს, დავით მეფეს და სოლომონ მეფეს, წმიდა მარიამსა და იესო ქრისტეს (თუმცა მას არ თვლიან ღვთისძედ და არც წმინდა მარიამს - ღვთისმშობლად), მთავარანგელოზებს მიქაელსა და გაბრიელს. ოღონდ ისლამის მიხედვით, "იუდეველებმა და ქრისტიანებმა გაამრუდეს მათ მიერ ნაქადაგები ჭეშმარიტება", ამიტომ ალაჰმა მუჰამედი გამოგზავნა ამ ჭეშმარიტების აღსადგენად და ხალხების სწორ გზაზე დასაყენებლად.
ისლამიუს ძირითადი წყაროა წმინდა წიგნი "ყურანი", რომლეიც მთლიანად შედგება მუიჰამედის ქადაგებებისგან, და "ჰადისები" ანუ გადმოცემები მუჰამედის გამონათქვამებისა და ქცევების შესახებ.


წმ. იოანე დამასკელი (VIII ს )

არის კიდევ დღესამომდე გაბატონებული ხალხი, ეს გზააბნეული ნათესავი და აჩრდილი ისმაილიტებისა, რომელიც წინამორბედია ანტიქრისტესი. ეს ხალხი ისმაილისაგან მომდინარეობს, რომელიც აბრაჰამს აგარმა უშვა, რის გამო ისინი იწოდებიან კიდევ აგარიანებად ანუ ისმაილიტებად. სარაკინებად კი (ანუ სარკინოზებად) ისინი იწოდებიან ბერძნულ გამოთქმისაგან - "სარას კენუს", იმიტომ, რომ აგარმა ასე შესჩივლა ანგელოზს: "სარა კენინ მი არელისენ" (ანუ მე სარამ ცარიელი გამიშვა, განმიტევაო). უწინ ეს ხალხი კერპებს ემსახურებოდა და თაყვანს სცემდა ცისკრის ვარსკვლავს და აფროდიტეს, რომელსაც თავიანთ ენაზე (ანუ არაბულად) ხაბარს უწოდებენ, რაც დიდს ნიშნავს .

ამრიგად, ირაკლიოსის ზეობამდე საკრინოზები დაუფარავად ემსახურებოდნენ კერპებს, ხოლო ამ დროიდან მოყოლებული დღესამომდე კი მათ (ცრუწინასწარმეტყველი გამოუჩნდათ, რომელსაც სახელად მუჰამედი ერქვა. ეს კაცი შემთხვევით გაეცნო შინაარს ძველი და ახალი აღთქმების წიგნებსა და, ასე შემთხვევით, თითქოს არიოზის მწვალებლობის მიმდევარ მონაზონსაც გასაუბრებია და ამ ცრუ სწავლებასთან მისადაგებით, აგრეთვვე ძველი და ახალი აღთქმების თვითნებური გამოყენებით შეუდგენია კიდევ თავისი საკუთარი მწვალებლობა. მუჰამედმა ყალბი ღვთისმოშიშებისა და მოჩვენებითი კეთილმსახურების წყალობით ადამიანთა კეთილგანწყობა მოიპოვვა და ცრუდ დაიწყო იმის მტკიცება, თითქოს მას ზეგარდამო ღვთისაგან მიენიჭა წერილი. დაწერა რა თავის წიგნში რაღაც ამბები და აზრები, რომლებიც ჩვენთვის სასაცილო თუა, მან თავის ხალხს გადასხვა იგი როგორც დიდი სიწმინდე, ღირსი თაყვანისცემისა და ყოველივეში სახელმძღვანელოდ გამოყენებისა.

ეს მუგამედი თავის ამ წიგნში, რომელსაც არაბულად ყ უ რ ა ნ ი ეწოდება, ამბობს, რომ ერთი ღმერთია შემოქმედი ყოველივესი, რაც კი არსებობს, და რომ იგი არ არის შობილი არც თვითონ და არც სხვა ვინმე უშვია. კიდევ ეს ცრუწინასწარმეტყველი ამბობს, რომ ქრისტე არის სიტყვა ღმერთისა და მისი სულიც , ქმნილება და მონა ღმრთისა; რომ იგი, ქრისტე, უთესლოდ იშვა ქალწულ მარიამისაგან, რომელიც მოსესა და აარონის და იყო, რადგანაც, ამბობს მუჰამედი, სიტყვა ღმრთისა და სული მისი შევიდა მარიამში და მისი საშუალებით შვა იესუ, წინასწარმეტყველი და მონა ღმრთისაო; უსჯულო იუდეველებმა მისი ჯვარცმა მოისურვეს და როცა შეიპყრეს, მხოლოდ მისი აჩრდილი აცვეს ჯვარსაო; თვით ქრისტე კი იმ დროს, ამტკიცებს მუჰამედი, არ ყოფილა ჯვარცმული და არც მომკვდარაო - ღმერთმან თავისთან, ზცად წაიყვანა იგი, იმიტომ, რომ უყვარდა ქრისტე - თავისი წინასწარმეტყველი და მონაო.

და კიდევ იმასაც ამბობს მუგამედი: როცა ქრისტე ზეცად აღმაღლდა, ღმერთმა ჰკითხაო მას: "იესუ, იძახდი შენ - მე ძე ღვრთისა და თვით ღმერთი ვარო?" რაზედა იესუმ უპასუხარო: "მოწყალე იყავ ჩემდამიო, უფალო! შენ თვით უწყი რომ მე არ ვიძახდი ამას, და არც მრცხვენის ვიყო შენი მორჩილი მონა! მაგრამ ცოდვილმა ადამიანებმა დაწერეს, რომ თითქოს მე ვიძახდი ამ სიტყვებს და ამით იცრუეს ჩემს გამო და წარწყმდნენო". და ამის შემდეგ უთხრა მას ღმერთმაო: "ვუწყი მეც, რომ შენ არ იძახდი ამ სიტყვებს!" - აი, ამგვარად ფუჭსიტყვაობს მუჰამედი ქრისტესთვის, და კიდევ მრავალს სხვასაც ცრუდ ამტკიცებს იგი ამ თავის სასაცილო წიგნში და დიდად იქადის კიდეც, რომ იგი (ანუ ეს წიგნი - ყურანი) ღვთის მიერ ზეგარდმო შთაგონებით მოეცა მას, წინასწარმეტყველს ღმრთისა.

ჩვენ კი ასე ვეტვით მუგამდის მიმდევართ: "მაგრამ ვინ არის მოწმე იმისა, რომ ღმერთმა ზეგარდმო შთაგონებით მისცა მას წერილი, ან წინასწარმეტყველთაგან რომელმა იწინასწარმეტყველა მისთვის, რომ აღდგება ასეთი წინასწარმეტყველი (ანუ მუჰამედი)?" და როცა მათ გაუძნელდებად პასუხის მოცემა ამ კითხვაზე, ჩვენ კვლავაც ვეტყვით, რომ მოსემ იმ დროს მიიღო სკული ღმრთისაგან, როცა სინაის მთაზე მთელი ერის წინაშე, ღრუბლებსა და ცეცხლი, წყვდიადსა და კვამლში, ყველას დასანახად და ღვთაებრივი დიდებით გამოეცხადა ღმერთი; და იმასაც დავძენთ, რომ ყველა წინასწარმეტყველი, დაწყებული თვით მოსეთი და შემდგომნიც, თითქმის ყველანი წინასწარმეტყველებდნენ ქრისტეს ამ ქვეყნად მოსვლისათვის, ანუ იმისთვის, რომ ქრისტე ღმერთი - ძე ღვრთისა ხორციელად მოვა და ჯვარს ეცმება, მოკვდება და მკვდრეთით აღდგება, და რომ სწორედ იგი იქნება მსაჯული ცოცხალთა და მკვდართა. გარდა ამისა, ასეც ვეტყვით მუჰამედის მიმდევრებს: "მაშ, რატომ არ მოვიდა თქვენი წინასწარმეტყველი ისე, რომ მისი ღვთიუროვა სხვებსაც დაედასტურებინათ? რატომ არ უწინასწარმეტყველებია მისთვისაც? ანდა რატომ თქვენი თანდასწრებითაც არ მისცა ღმერთმა ზეგარდმო წერილი მუჰამედს, ის წერილი, რომლისთვისაც თქვენ გაიძახით, ღმერთმა მისცაო, რათა თქვენვე ყოფილიყავით ამაში დარწმუნებული? რატომ იმი მსგავსად არ მისცა ღმერთმა წერილი მუჰამედს, როგორც მოსეს მისცა სჯული კვამლოვან მთაზე, მთელი ხალხის თვალწინ?" ისინი გვპასუხობენ, რომ ღმერთი ყოველივეს ისე იქმს, როგორც თვით ნებავს ეს. დავუშვათ, ჩვენ ვუწყით, მაგრამ კვლავაც ვიკითხავთ: "როგორ, რა სახით გადმოეცა თქვენს წინასწარმეტველს წერილი ზეგარდმო?" ისინი გვპასუხობენ, რომ მუჰამედმა წერილი ღვღთისაგან იმ დროს მიიღო, როცა ეძინა. ამის გამო ჩვენ გავიხუმრეთ: "რადგან წერილი მუგამედმა მძინარემ მიიღო და არ შეუგვრძნია ღვთაებრივი ზემოქმედება, მაშინ სწორედ მასზე აღსრულებულა ხალხური ანდაზა, რომელიც გვასწავლის - "სიზმარში ნაცად-ნახული ცხადად რა მოსახმარიაო."

მაგრამ ხუმრობა იქით იყოს, და ჩვენ კვლავ შევეკითხებით მათ: "თუკი მუჰამედი თქვენს წერილში გიბრძანებთ არაფერი შეიწყნაროთ და არც გააკეთოთ მოწმეთა დასტურის გარეე, რატომ თქვენც არც ეტყვით თქვენს წინასწარმეტყველს - პირველ ყოვლისა, შენ დაგტვიდასტურე მოწმეთა საშუალებით, რომ ჭეშმარიტად წინასწარმეტყველი ხარ, ღვცთის მიერ ხარ გამოგზავნილი ჩვენთან და ისიც გვაუწყე, თუ რომელი წინასწარმეტყველი საღმრთო წერილისა მოწმობს და წინასწარმეტყველებს შენი მოსვლისათვის?" ამ შეკითხვაზე სირცხვილეულნი სდუმან ამ ცრუ-წინასწარმეტყველის - მუჰამედის მიმდევრები.

"მაშ. რადგანაც თქვენთვის ნება არ მოუციათ მოწმეთა დასტურის გარეშე არც დაქორწინებისა, არც ყიდვა-გაყიდვისა, ადა არც სხვა რამის მოქმედებისა, იქამდეც კი, რომ მოწმეთა გარეშე თქვენ არ მიიღებთ არც ვირს და არც პირუტყვს, არამედ ცოლესაც, ყოველგვარ ქონეასაც და ვირებსაც ყოველივეთი მოწმეთა თანდასწრებით მიიღებთ, და მოწმეთა გარეშე მხოლოდ თქვენს რწმუენას და წიგნს (მუჰამედისა) შეიწყნარებთ, რამეთუ აკი თქვენდა გადმომცემი ამ წერილისა არაფრით არ ადასტურებს, არომ ნამდვილად ღმერთისაგან ზეგარდმო მიიღო იგი, და არც თქვენ უწყით ვინმე (საღმრთო წერილის წინასწარმეტყველთაგან), ვინც დაადასტურებდა მის ჭეშმარიტებას, და გაიზახით მუჰამედმა წერილი ძილში მიიღო, - რადგანაც ყოველივე მარლაც ასეა, ამიტომ თქვენი წინასწარმეტყველი მუჰამედი - ცრუ-წინასწარმეტყველია, ხოლო მისი წერილი უკეთური სიცრუე, გაკიცხვისა და დაცინვის ღირსი.

მუჰამედის მიმდევრები ჩვენ, მართმადიდებელ ქრისტიანებს ეთერიასტებს გვიწოდებენ, რადგანაც ჰგონიად, რომ ჩვენ ღმერთს ვუერთებთ სხვა ღმერთს, როცა ვამბობთ, რომ იესო ქრისტე არის ძე ღმრთისა და თავა ღმერთია. ამაზე ჩვენ ვეტყვით მათ, რომ ამის შესახებ ჩვენ გვაუწყეს საღმრთო წერილის წინასწარმეტყველებმა, თქვენ კი, როგორც თვით ამტკიცებთ, აღიარებთ წინასწარმეტყველებს და გწამთ მათი. თუკი ცრუდ ვამბობთ - ქრისტე ღმერთის ძეაო, მაშ გამოდის, რომ წმინდა წინასწარმეტყველებსაც საღმრთო წერილისა არ უთქვამთ მართალი, რადგან სწორედ მათ გვიწინასწარმეტყველეს ღმერთის ძის ამქვეყნად მოსვლა, - ამას კი, რომ წმინდა წინასწარმეტყველთა სიტყვები ჭეშმარიტი არ იყოს, თქვენც არ დაუშვებთ; მაგრამ ზოგიერთი თქვენგანი ბრალს გვდებს, რომ ჩვენ, ქრისტიანები, ცრუდ მივაწერთ ამას წინასწარმეტყველებს, და ამასთან ცდილობს იგავურად, სხვა გაგებით განმარტოს საღმრთო წერილის შესაბამისი ადგილები. სხვები კი თქვენიანთაგან ამბობენ, რომ ებრაელებმა (იუდეველებმა) ჩვენდამი დიდი სიძულვილის გამო შეცდომაშ შეგვიყვანეს და ყოველივე ეს ქრისტესთვის თითქოსდა თვით ჩაწერეს საღვთო წერილში წინასწარმეტყველთა სახელით. და ეს მათ ნაყალბევი, ვითომ, ჩვენს ქრისტიანთა დაღუპვას ემსახურება.

კვლავაც ჩვენ ასე ვეტყვით მუჰამედის მწვალებლობის მიმდევართ: აკი თქვენვე აცხადებთ, რომ ქრისტე არის ს ი ტ ყ ვ ა ღმრთისა და მ ი ს ი ს უ ლ ი ო, - მაშ, რად გვაგინებთ ჩვენ და რატომ გვეძახით ეთერიასტებს - ს ი ტ ყ ვა და ს უ ლ ი ხომ განუყოფელნი არიან ი მ ი ს ა გ ა ნ, ვ ი ს შ ი ც ჰგიებენ.[/b]

ამრიგად, თუკი ღმერთში არსებობს მ ი ს ი ს ი ტ ყ ვ ა ცხადია, რომ თვით ი გ ი ც, ანუ ეს ს ი ტ ყ ვ ა, არის ღ მ ე რ თ ი ; ხოლო თუკი იგი ღმერთის გარეთ იმყოფება, მაშინ ღმერთი, თქვენი შეხედულებით, უსიტყველი და უსულო ყოფილა! ამრიგად, იმის შიშით, ღმერთს სხვა ღმერთ არ ჰყავდესო გვერდით, თქვენ მოჰკალით იგი! და რამდენად უკეთესი იქნებოდა თქვენთვის გეთქვათ, რომ მას ჰყავს გვერდით სხვა ღმერთი! ანდა ვიდრე ქვად გექციათ იგი, ანდა სხვა რაიმე უგრძნობელ საგნად. ასე, რომ თქვენ ცრუდ გვიწოდებთ ეთერიასტებს, ჩვენ კი სრულიად სამართლიანად გეძახით ღმერთის მკვლელებს!

გარდა ამისა, მუგამედის მიმდევრები ჩვენ კერპთაყვანისმცემლობაში გვდებენ ბრალს, რადგანაც ჩვენ ჯვარს ვეთაყვანებით, რომ იმ წმინდა სალოცავს, რომელსაც ისინი უგულებელყოფენ და რომელიც სძაგთ, ჩვენ კი ასე ვეტყვით ამ ბრალდებაზე: თქვენ რატომღა შეეხებით ხოლმე მოწიწებით თქვენს გავათში მდებარე ქვას, რომელსაც ემთხვევით და ეამბორებით? ზოგნი თქვენგან იძახიან, რომ სწორედ მასზე შეეყო აბრაამი აგარს, სხვები კი ამტკიცებენ, აქ მიაბაო აბრაჰამმა აქლემი, როცა ისააკი ღმერთისთვის მსხვერპლად უნდა შეეწირაო. ამაზე მივუგებთ: საღმრთო წერილი გვეუბნება, რომ ის მთა ტყით იყო მოსილი და იმ ადგილსაც ხეები იდგამ როიმელთა ფიჩხის კონაც აბრაჰამმა ისააკს აჰკიდაო და კიდევ იმასაც გვეუბნება წერილი, რომ აბრაჰამმა სახედრები მსახურებთან დასტოვაო. მაშ, საიდანღა გაიძახით ასეთ უაზრობას?! იმ ადგილას ხომ ხშირი ეკლნარია, და სახედრები ბერც კი გაივლიან! სარკინოზები სირცხვილეულნი არიან, მაგრამ მაინც ამბობენ, ეს ქვა აბრაჰამისააო. მაგრამ ჩვენ კვლავაც მივმართავთ მათ: იყოს ეგ ქვა! მაშ გამოდის, რომ მხოლოდ იმიტომ ემთხვევ-ეამბორებით და ეთაყვანებით მას, რომ ამ ქვაზე შეეყო აბრაჰამი თავის ხარჭას, ანდა იმის გამო, რომ მასზე მიაბა მან თავისი აქლები, და ამის გაკეთებას სულაც არ თაკილობთ, ჩვენ კი უტიფრად ბრალს გვდებთ იმაში, რომ ქრისტეს მინდა ჯვარს ვცემთ თაყვანს, რომლითაც ძალა დემონებისა და შეცთომილება ეშმაკისა შემუსრვილ იქნა! ჰოდა, იმასაც გეტყვით, რომ ეგ, რასაც თქვენ აბრაჰამის ქვას უწოდებთ, სინამდვილეში აფროდიტეს (კერპის) თავია, რომელსაც თქვენ თაყვანს სცემთ და ჰავეთს უწოდებთ! ვინც მას გულმოდგინედ დააკვირდება, დღესაც შეამჩნევს მასზე გამოკვეთილი თავის კვალს, ნაშთს ამ წარმართული ქალღმერთის უკეთური ქანდაკისა.

ამ მუჰამედმა, ცრუ წინასწარმეტყველმა, შეადგინა მრავალი სულელური ზღაპარი და ყოველივე მათგანს თავ-თავისი სახელწოდება მისცა, როგორიცაა, მაგალითად, თქმულება ცოლზე. ამ თქმულებაში წესად უდგენს, თავის მიმდევრებს, რომ ნებადართულია მოყვანა ორმოცი ცოლისა, ხარჭა კი თუგინდ ათასიც გყავდეთო (იმ ორმოცი კანონიერი ცოლის გარდა) ანუ იმდენი, რამდენიც მოგესურვებათ და რამდენის რჩენა-შენახვასაც შეძლებთო! მაგრამ მუჰამედი იმასაც ამბობს თავის წინგში(ყურანში), რომ ნებადართულია, თუკი მოგესურვება, ერთი ცოლი განუტევო, სხვა კი სურვილისამებრ, მოიყვანოო. ეს თავისი განწესება მუჰამედმა შემდეგი შემთხვევისა გამო დაადგინა:
მას ერთი ერთგული თანამუშაკი ჰყავდა, სახელით ზაიდი, რომლისც მეტად ლამაზი ცოლი თვითონ მას შეჰყვარებოდა; ერთხელაც, როცა ისინი ერთად ისხდნენნ:
მუჰამედმა უთხრა ზაიდს: "ღმერთმა მიბრძანა შენი ცოლი მოვიყვანო ჩემადაო!"
ზაიდმაც მიუგო: "მოციქული შენა ხარ, ისე ჰქენი, როგორადაც მღმერთს უბრძანებიაო, აიღე და წაიყვანე ჩემი ცოლიო!"

უფრო სწორად, ყოველივე იმის ნაცვლად, რაც ზემოთ აღვნიშნეთ, მუჰამედმა ასე უთხრა ზაიდს: "ღმერთმა მიბრძანა, რომ შენ განუტევო შენი ცოლი!" იმანაც ადგა და განუტევა. რამდენიმე დღის შემდეგ მუჰამედმა კვლავ უთხრა თავის ამხანაგს: "მაშ კი განუტევე, მაგრამ ღმერთა მე მიბრძანა შენი ცოლის შემად მოყვანა". მერმე რაკი მოიყვანა და შეირთო ზაიდის პირმშვენიერი ცოლი, მუჰამედმა იმრუშა მასთან და ასეთ კანონი დაუწესა შთამომავალთ: ვისაც მოესურვება, დე განუტევოს თავისი კანონიერი ცოლი, მაგრამ თუკი განტევების შემდეგ კვლავაც მოისურვებს მის შერთვას, მაშნ მანამდე ჯერ სხვა დაქორწინდეს მასზე, რადგან არ შეიძლება განტევებული ცოლის კვლავ შერთვა, თუკი მასზე ჯერ სხვა არ იქროწინებს.

თუკი, ვთქვათ ძმა განუტევებს ცოლს, მასზე დაქორწინება მის ძმასაც შეუძლიაო. ამასთანავე იმავე წიგნში მუჰამედი იმასაც განუწესებს თავის მიმდევართ: "დაამუშავე მიწა, რომელიც ღმერთმა მოგცა", რომ სულ სამარცხვნინო საქმეებზე არ ელაპარაკნა და ცოტაოდენი ჯეროვანიც ეთქვა.

კვალად, მის წიგნში არის თქმულებამ საღმრთ დედა აქლემის შესახებ, რომელზეც წერია, რომ იყო საღმრთო დედა აქლემი, სვამდა მთელს მდინარეს და იმხელა იყო, რომ ვერ ეტეოდა ორ მთას შორის. ამრიგად, იმ ადგილასო, ამბობს მუგამედი, ხალხიც იყო: ერთ დღეს წყალს ეს ხალხი სვამდა; მეორე დღეს კი - დედა აქლემიო. როცა აქლემი შესვამდა მდინარეს, მერე იგი ასმევდა ხალხს წყლის ნაცვლად თავის რძესო. ამ ხალხისაგან კი აღდგნენო ბოროტნი კაცნი და მოკლეს საღმრთო დედა აქლემი, მაგრამ იმას კოზაკი დარჩა, რომელმაც, როცა დედა მოუკლეს, ღმერთს შეჰღაღადაო, და ღმერთა იგი თავისთან წაიყვანარო - აი, ასე იტყვით მუჰამედი საღმრთო აქკლემისათვის.

ჩვენ ასე ვეტყვით მუჰამედის მიმდევრებშ: საიდანაა ეს დედა აქლემი? ისინი გვპასუხობენ, რომ იგი ღმერთსგანაა. ჩვენ შევეკითხებით: თუ შეეყო მას სხვა აქლემი? გვეუბნებიან - აოაო. მაშ საიდანცა იშვა კოზაკი, ვკთხავთ ჩვენ, რადგნა ვხედავთ, რომ თქვენი საღმრთ კოზაკი წარმომავლობის გარეშეა. მისი მშობელი ბოროტებმა ევნო, მაგრამ არ ჩანს არც ის, ვინც შეეყოფოდა დედა აქლებს, და კოზაკიც (პატარა დედა აქლემი)
ზეცად იქნა აღტაცებულიო. მაშ, რატომ არ გიაგო თქვენმა წინასწარმეტყველმა, რომელსაც როგორც თქვენ ამბობთ, ღმერთი ესიტყვებოდა, ამ აქლემის ამბავიც, - თუ სად ძოვს იგი, ანუ ვის მიერ იქნა გამოზრდილი რძით (მოკლილი დედა აქმების მსგავსად). თუ, იგიც მისი დედა აქლემივით, მოკლულ იქნა, ანდა სამოთხედ შევიდა თქვენ უწინარეს და წინამორბედ გექმნათ თქვენი "ნეტარი" ცხოვრებისა? და ალბატ მისგან გამოედინება სამოთხეში ის რძის მდინარეს, რომლის შესახებაც თქვენ ლაპრაკობთ. აკი თქვენი სიტყვით, სამი მდინარე მოედინება თქვენთვის სამოთხეში: მშინარე წყლისა, მდინარე ღვინისა და მდინარე რძინა. თუკი თქვენი წინამორბედი აქლემი სამოთხის გარეთაა, მაშნ ცხადიამ იგი ჩამომდნარი უნდა იყოს შიმშილისა და წყურვილისაგან ანუ სხვენი ისრაგბებლებენ მისი რძით. ტყუილად გაიძახის თქვენი წინასწარმეტყველი, ღმერთს ვესიტყვებოდიო, რადგან თვით ეს საიდუმლოც დედააქლემისა არ გაემხილა მას. და თუ ეს აქლემი სამოთხეშ იმყოფება, მაშინ იგი კვლავაც მთელს წყალს სვამს, დათქვენ კვლავ ევნებით უწყლობისაგან სამოთხისა სხვა სიამტკბილობათა შორის. ხოლო თუკი ღვინოს მოისურვებს, იძულებული იქნებით შეუძავებლად დალიოთ ღვინის მდინარისაგან, რადგანაც წლის მდინარე უკვე აქლემს შეუსვამს მთლიანად; მაშასადამე, თქვენ სვამთ ღვინოს, აღენთებით, თრობა გერევათ და იძინებთ.

ასე, რომ დამძიმებულნი თრობამორეული ძილისაგან, მძიმე გუნებაზე იღვიძებთ და ევნებით ნაბახუსევზე, რის გამოც გავიწყდებათ სამოთხის შვება-სიამენი. მაშ, როგორღა იზრუნა თქვენმა წინასწარმეტყველმა, რომ ასეთი ვნება არ გწეოდათ და უკვე სამოთხეში მოხვედრილებს, სადაც მხოლოდ ნეტარება უნდა განგეცადათ?! რატომ არ იფიქა მან ამ დედა აქლემისათვის, - თუ სად იმყოფება იგი ამჟამად? მაგრამ თქვენ არც გიკითხავთ მუჰამედისათვის ყოველივე ამის შესახებ მაშინ, როცა იგი, თითქოსდა სიზმარშიაო, გითხრობდათ სამოთხის ამ სამი მდინარისათვის. ხოლო ჩვენ სრულიად აშკარად გიზხადებთ თქვენ, რომ ეს თქვენი საოცარი დედა აქლემი თქვენს უწინარეს და თქვენ წინამორბედად შესულა სახედართა სამშვინელშ, სადაც თქვენც მოგიწევთ შესვლა და ცხოვრება პირუტყვთა მსგავსად; სწორედ იქაა უკიდურესი წყვდიადი და დაუსრულებელი ტანჯვა, ცეცხლი მოტყინარე და მატლი დაუძინებელი ჯოჯოხეთის დემონებითურთ.

და კიდევ, ერთ ასეთ თქმულებაში ტრაპეზის შესახებ მუჰამედი ამბობს, რომ ქრისტემ ღმერთს ტრაპეზი სთხოვა, და ეს ტრაპეზი მიეცაო მას. ღმერთმაო, ნათქვამია თქმულებაში, უთხრა ქრისტეს: მე გაძლევ შენ და იმათაც, ვინც შენთანაა, უკვდავ ტრაპეზს!

გარდა ამისა, მუგამედს შეუთხზავს თქმულებაც მოზვრის შესახებ და კიდევ მრავალი სხვა მონაჩმახიც, სწორედ რომ სიცილის ღირსი, რომელიც მათ სიმრავლის გამო, უპრიანია გამოვტოვოთ. მან ისიც დაუწესა სარკინოზებს, რომ წინადაიცვეთდნენ; ერთი რამ სჯულით ნებადართულისაგან - მიეროთ საზრდოდ, ხოლო სხვა რამისგან, რაც ასევე ნებადართულია სჯულით, თავი შეეკავებინათ, ღვინის მიღება კი, როგორც ვიცით, ამქვეყნად საერთოდ აუკრძალა თავის მიმდევრებს.


სიტყვა მართლისა სარწმუნოებისა IV ტომი.



ჯერ წაიკითხეთ და შმედეგ იმსჯელეთ.

[აკაკი]

და მრავალნი ცრუ-წინაწარმეტყუელნი აღდგენ და აცთუნებდენ მრავალთა. . (მათე 24-11)

რადგან აღდგებიან ცრუქრისტენი და ცრუწინასწარმეტყველნი და მოახდენენ სასწაულებსა და ნიშებს, რათა აცდუნონ, თუკი შესძლეს, თვითონ რჩეულნიც. (მარკოზი, 13-22)


საყვარელნო, ყველა სულს ნუკი ენდობით, არამედ გამოსცადეთ, ღვთისაგან არიან თუ არა, რადგანაც მომრავლდნენ ცრუწინასწარმეტყველნი ქვეყნად. (1 იოანე. 4-1)

[აკაკი]

მოსეს მსგავსი წინასწარმეტყველი

წინაწარმეტყუელნი აღუდგინო მათ ძმათაგანვე თჳსთა, ვითარცა-ეგე შენ და მივსცნე მე სიტყუანი ესე ჩემნი პირსა მისსა და ეტყოდის მათ ყოველთავე მცნებათა ჩემთა. (მეორე სჯულისა 18:18)

ღმრთის მიერ თქმული წინასწარმეტყველება მოსეს მიმართ



- ისლამი

იმისათვის რომ ისლამური რწმენა ჭეშმარიტი და საფუძვლიანი იყოს, მუჰამედის შესახებ უნდა იყოს დადასტურებული წმ. წერილით, რომ ის ნამდვილად წინასწარმეტყველია ღვთისა. როგორც ყურანი ამბობს Sura 33:40, მუჰამედი იყო უკანასკნელი "წინასწარმეტყველი" ღმრთისა.
მეორე სჯულის 18:18-ს ეყრდნობიან მუჰამედის მიმდევარნი, როგორც ყურანი ამბობს, და ამით ცდილობენ დაამტკიცონ მუჰამედის ჭეშმარიტება, რომ იგი(მუჰამედი) ამ წინასწარმეტყველების საგანი.

- ქრისტიანობა

სინამდვილეში მეგობრებო ეს ყველაფერი როდი ასეა, ქრისტეანები ჭეშმარიტად ვამბობთ, რომ იესო ქრისტე არის ძე ღმერთი და ეს წინასწარმეტყველება მას ეკუთვნის, რადგანაც ნათლად ჩანს წმ. მოციქულის პეტრეს მიერ თქმული ისრაიტელთა მიმართ საქმე მოციქულთაში (საქმ. მოციქულთა 3:20-22):

20. რაჲთა, რაჟამს მოიწინენ ჟამნი განსუენებისანი პირისაგან უფლისა, და მოავლინოს, რომელსა-იგი ჴელი შეჰყავთ თქუენ, ქრისტე იესუ,

21. რომლისა-იგი ჯერ-არს ზეშთა შეწყნარებაჲ ვიდრე ჟამადმდე კუალად-გებისა ყოველთა, რომელთა იტყოდა ღმერთი საუკუნითგან პირითა ყოველთა წმიდათა წინასწარმეტყუელთა მისთაჲთა.

22. რამეთუ მოსე თქუა მამათა მიმართ, ვითარმედ: წინასწარმეტყუელი აღგიდგინოს თქუენ უფალმან ღმერთმან ძმათაგან თქუენთა, ვითარცა-ესე მე; მისი ისმინეთ ყოვლისა მისებრ, რომელსა გეტყოდის თქუენ.

გაითვალისწინეთ, რომ მოციქულთა საქმენის 3:22 -ში თქმული სიტყვები პირდაპირ ციტირდება ძველი აღთქმის მეორე რჯულის წიგნის 18:18 მუხლიდან სადაც წერია: "წინაწარმეტყუელნი აღუდგინო მათ ძმათაგანვე თჳსთა, ვითარცა-ეგე შენ და მივსცნე მე სიტყუანი ესე ჩემნი პირსა მისსა და ეტყოდის მათ ყოველთავე მცნებათა ჩემთა." (მეორე სჯულისა 18:18)

აღსანიშნავია ისიც, რომ მეორე სჯულის 18:18-ე მუხლში ღმერთი მოსეს ეუბნება:

წინაწარმეტყუელნი აღუდგინო მათ ძმათაგანვე თჳსთა, ვითარცა-ეგე შენ

რატომ ვითარცა-ეგე შენ? ეს ნათლად მიუთითებს მომავალი წინასწარმეტყველის (უფლის იესო ქრისტეს) და მოსეს მისიათა თანამაგვარობას, ვინაიდან მოსემ იხსნა ხალხი ეგვიპტის ტყვეობისა და მონობისაგან და განათავისუფლა იგინი, ხოლო ქრისტემ გვიხსნა, ცოდვის, სატანის და ბოროტების ტყვეობისა და მონობისაგან და გაგვათავისუფლა ჩვენ.

როგორც ვხედავთ საქმე მოციქულთას 3:22 მუხლი მხარს უჭერს და ამართლებს ჩვენს პოზიციას, რომ მეორე სჯულის 18:18 წინასწარმეტყველება უფლის იესო ქრისტეზეა თქმული.

[აკაკი]

- ბიბლიური წინასწარმეტყველება მოსეს მსგავსს წინასწარმეტყველის შესახებ

მეორე სჯულის 18:18-ე თავის მიმართ ვხედავთ, რომ ისლამს და ქრისტეანებს აბსოლიტურად განსხვავებული დამოკიდებულება აქვს. მაგრამ არსებობს მხოლოდ ერთი სიმართლე!

მოდი გადავხედოთ თუ რას გვეუბნება და როგორ აღგვიწერს წმ. წერილი ჭეშმარიტ წინასწარმეტყველთა თვისებებს, ავიღოთ მოსეს ცხოვრების მაგალითი და დავაკვირდეთ, თუ რა განასხვავებს მის ჭეშმარიტ წინასწარმეტყველობას უბრალო ადამიანისაგან. მოვიყვანოთ 6 განსხვავება უბრალო ადამიანისა და ჭეშმარიტ წინასწარმეტყველს შორის. მაგ: მოსე.

1) მოსეს დაბადებისას, წმ. წერილი მიუთითებს, რომ ეგვიპტის ფარაონმა გასცა განკარგულება, ამოეხოცათ ყველა მამრობითი სქესი ახალდაბადებული ისრაელიანთა შორის. წიგნი გამოსვლათა 1:22 ამბობს: "უბრძანა ფარაო ყოველსა ერსა თჳსსა და ჰრქუა: ყოველი წული, რომელი შვიან ებრაელთა, მდინარესა შთასთხევდით და ყოველსა ქალსა აცხოვნებდით. "

2) ბავშვი, რომ გადაერჩინათ ფარაონის განკარგულებისაგან, გამოსვლათა 2:2-6,10 გვიჩვენებს, რომ დედამ შვილი(მოსე) როდესაც 3 თვის იყო ეგვიპტეში გაგზავნა, სადაც შეინახავდნენ.

1. ხოლო იყო ვინმე ტომისაგან ლევისა, რომელმან გამოიყუანა ცოლი ასულთაგან ლევისთა და ესუა იგი ცოლად.

2. მუცლად-იღო და შვა მან წული, ვითარცა იხილა იგი მკჳრცხედ, მალვიდეს მას სამ თუე.

3. და ვითარ-იგი ვერღარა ეძლო დამალვად, მოიღო დედამან მისმან კიდობნაკი და მოფისა იგი და შთააწვინა ყრმაჲ იგი მას შინა და დადგა იგი შამბსა შინა მდინარის, კიდესა მას.

4. და ხედვიდა დაჲ მისი შორით, რათა უწყოდის, რაჲძი შეემთხჳოს მას.

5. შთავიდოდა ასული ფარაოჲსი ბანად მდინარესა მას და შიმუნვარნი მისნი უვიდოდეს იმიერ და ამიერ მდინარის კიდესა მას. და იხილა კიდობანი იგი შამბისა შორის და მიავლინა შიმუნვარი თჳსი და მოიღო იგი.

6. აღაღო და იხილა ყრმაჲ იგი, ტიროდა კიდობანსა მას შინა და განარინა ასულმან ფარაოსმან და თქუა: ყრმათაგანი ებრაელთასა არს ესე.

7. ჰრქუა ასულსა ფარაოსსა დამან მის ყრმისამან: გნებავს, მოგიხადო დედაკაცსა მზარდულსა ებრაელთაგანსა და გიწოებდეს ყრმასა მაგას?

8. ხოლო ასულმან ფარაოსმან ჰრქუა: წარვედ, უწოდე. წარვიდა ქალი იგი და უწოდა დედასა მის ყრმისასა.

9. და ჰრქუა მას ასულმან ფარაოჲსმან: დამიმარხე მე ყრმაჲ ესე, აწოებდ მაგას და მე მიგცე სასყიდელი შენი. მიიქუა დედაკაცმან მან ყრმაჲ იგი და აწოებდა მას და, ვითარცა აღორძნდა ყრმაჲ იგი, შეჰგუარა იგი ასულსაა ფარაოსსა.

10. და იყო იგი მისსა შვილად და დასდვა სახელი მისი მოსე და თქუა: წყლისაგან გამოვიღე ეგე. (გამოსვლათა 2:2-10)

3) მოსე იყო ლევიანთა ტომის შთამომავალი, ერთი ძმა თორმეტ ძმათაგან იაკობის ძეთა, მისი გენეალოგია მოცემული გვაქვს გამოსვლათა 2:1-2-მუხლში

1. ხოლო იყო ვინმე ტომისაგან ლევისა, რომელმან გამოიყუანა ცოლი ასულთაგან ლევისთა და ესუა იგი ცოლად.
2. მუცლად-იღო და შვა მან წული, ვითარცა იხილა იგი მკჳრცხედ, მალვიდეს მას სამ თუე.(გამოსვლათა 2:1-2)

აქედან ნამდვილად ჩანს, რომ მოსე იყო ნამდვილი ისრაელიანი, ებრაელი!

ისრაელის სხვა ბევრ წინასწარმეტყველთაგან განსხვავებით, მოსე გამორჩელია ღვთის თვალში, რიცხუათა 12:6-8-ის თქმით, როცა უფალმა უსაყვედურე მოსეს გამო აჰრონს და მირიამს, ამით უფალა აჩვენა, რომ მოსე გამორჩეულია.

6. და ჰრქუა მათ უფალმან: ისმინნეთ სიტყუანი ჩემნი: უკუეთუ იყოს ვინმე თქუენგანი წინაწარმეტყუელ უფლისა, ჩუენებით გამოვეცხადო მას და ძილსა შინა ვეტყოდი მას.

7. ხოლო არა ვითარცა მოსეს, მსახურსა ჩემსა, სარწმუნო არს,

8. პირისპირ ვეტყოდი მას ხილვით და არა იგავით, დიდებაჲ უფლისა იხილა და ვითარ არა შეიშინით ძჳრისსიტყუად მსახურისა ჩემისა მოსესთჳს? (რიცხუათა 12:6-7-8)

4) როგორც ვნახეთ, უფალმა აჰრონს და მირიამ უთხრა, რომ მოსე გამორჩეული და სათნო იყო მისთვის. დადასტურება იმისა, რომ მოსემ იხილა ღმერთი(არა პირდაპირ არამედ ზურგი ნანახისა) გვეუბნება გამოსვლათა 34:29-30, 35, აქ ჩვენ ვხედავთ, რომ ეს მას შემდეგ, როცა მოსემ იხილა ღმერთი სინას მთაზე, და დაბრუნდა ისრაიტელებს ათი მცნება მისცა, და მისი სახე ბრწყინავდა და ასხივებდა ღმერთთან ყოფნის გამო:

29. და ვითარცა გარდამოვიდა მოსე მთისა მისგან სინაჲსა, და ორნი ფიცარნი იგი ჴელთა შინა მოსესთა და გარდამო-რა-ჰჴდა მიერ მთით მოსე, არა უწყოდა, რამეთუ დიდებულ იყო ფერი პირისა მოსესი სიტყჳთა მით მისითა ღმრთისა მიმართ.

30. და იხილა აჰრონ და ყოველთა ძეთა ისრაჱლისათა მოსე. და იყო დიდებულ წინაშე ფერი პირისა მოსესი. და შეეშინა მიახლებად მისა.

...

34. და იხილეს ძეთა ისრაჱლისათა პირი მოსესი, რამეთუ დიდებულ იყო. და დაიბურის მოსე საფარველი პირსა მისსა ვიდრე შესლვადმდე მისა წინაშე უფლისა თანა ზრახვად მისსა.

5) უფალმა, მრავალი სასწაული ქმნა მოსეზე, მათ შორის როგორიცაა 10 წყლული რომელიც მიაყენა ეგვიპტეს ფარაონის სიჯიუტის გამო, როცა უარი უთხრა მოსეს რათა ხალხი გაეყვანა. გამოსვლათა 7:14 გვეუბნება:

14. ჰრქუა უფალმან მოსეს: დამძიმებულ არს გული ფარაოსი არა გამოვლინებად ერისა.

როგორც ჩანს სასჯელი არ იყო საკმარისი ფარაონისა და ეგვიპტის მიმართ. ცოტახნის შემდეგ დაუშვა ფარაონმა რომ გასულიყო ხალხი, მაგრამ ეუცხოვა მისი ასეთი გულის ცვლილება, და დაადევნა არმია რათა მოეკლათ ხალხი. ამ დროს მოსე და მისი ხალხი შუაზე გაყოფილ წითელ ზღვაზე გადიოდნენ, იმ მომენტში უფალმა კვლავ იმოქმედა, რათა დაეცვა თავისი ხალხი რადგან ეშინოდათ მათ.

13. და თქუა მოსე ერისა მიმართ: მინდობილ იყუენით, დეგით და იხილოთ მაცხოვარებაჲ უფლისამიერი, რომელი გიყოს თქუენ დღეს, რამეთუ ვითარ სახედ იხილენით მეგჳპტელნი დღეს, არღა შესძინოთ მერმე ხილვად მათდა საუკუნესა ამსა.

14. უფალი ებრძოლოს თქუენ წილ, და თქუენ დუმენით. (გამოსვლათა 14:13-14)

შემდეგი მუხლები (გამოსვლათა 14:15-16) ამჟღავნებს ღვთის გეგმას, იგი მოსეს ეუბნება, რომ უნდა გაიარონ ზღვა. ამ დროს უფალი კიდევ ერთ უდიდეს სასწაულს იქმს, მოსეზე, როცა უთხრა, რომ გაყოფდა ზღვას, და გაივლიდა ზღვაში არსებულ ხმელეთზე.

15. ხოლო თქუა უფალმან მოსეს მიმართ: რასა ჰჴმობ ჩემდა მომართ? არქუ ძეთა ისრაჱლისათა, და აღეგნენ.

16. და შენ აღიღე კუერთხი შენი და განირთხ ჴელი შენი ზღუასა ზედა და განაღე იგი, და შევიდენ ძენი ისრაჱლისანი საშუალ ზღუასა ვითარცა ჴმელსა. (გამოსვლათა 14:15-16)

გამოსვლათა 14:17-18- მუხლში უფალი უცხადებს მოსეს თავის გეგმას, ფარაონისა და მისი არმიის შესახებ.

17. და აჰა, მე განვაფიცხო გული ფარაოსი და მეგჳპტელთა ყოველთა და შევიდენ შემდგომად მათსა და ვიდიდო მე ფარაოს ზედა და ყოველსა მჴედრობასა მისსა ზედა და ეტლთა მისთა ზედა და ცხენთა მისთა ზედა.

18. რათა გულისხმა-ყონ ყოველთა მეგჳპტელთა, რამეთუ მე ვარ უფალი, რომელი ვიდიდო ფარაოს ზედა და ეტლებსა მისსა და ჰუნებსა ზედა მისსა. (გამოსვლათა 14:17-18)

მოსემ აღიღო კუერთხი მისი როგორც უფალმა უბრძანა, და განიყო ზღვა ორად, და მთელმა ისრაელიანმა ხალხმა გაიარა სღვაში არსებულ ხმელეთზე, ხოლო მათ უკან ფარაონი და მისი არმია მოსდევდა, როდესაც ზღვის შუაგულში მოექცნენ, ისრაელიანი ხალხი ხდება მოწმე, საბოლოოდ განადგურებისა ფარაონის და მისი ჯარისა. გამოსვლათა 14:26-28 საბოლოო გადაწყვეტილებას გვიჩვენებს, რომ განადგურდება ფარაონი და მისი ჯარი, როცა ზღვა პირვანდელ სახეს დაუბრუნდება.

26. და თქუა უფალმან მოსეს მიმართ: განირთხ ჴელი შენი ზღუასა ზედა, და კუალად მოეგენ წყალი, და დაფარნეს მეგჳპტელნი ეტლებსა ზედა და მჴედრებსა ზედა.

27. და განირთხა მოსე ჴელი ზღუასა ზედა, და კუალად მოეგო წყალი იგი დღეულად ადგილსა მასვე ზედა, ხოლო მეგჳპტელნი ივლტოდეს წყალსა ზედა, და შთაყარნა უფალმან მეგჳპტელნი შუა ზღუასა. (გამოსვლათა 14:26-28)

წმ. წერილი ამბობს, რომ ღმერთმა გამოიყენა მოსე რათა მისით აღესრულებინა სასწაულები, სწორედაც, მეორე სჯულის 18:18 - ე მუხლში მოცემულ წინასწარმეტყველსაც აქვს მსგავსი მისია როგორც მოსეს.

6) იმის საფუძველზე, რომ ისრაელიტელმა ხალხმა დიდი ცოდვა ჩაიდინა, რადგან ოქროს კერპები ააშენეს, გამოსვლათა 32:31-32 ამბობს, რომ:

31. მიაქცია მოსე უფლისა და ჰრქუა: გევედრები, უფალო, ცოდა ერმან ამან ცოდვა დიდი და იქმნეს თავისა თჳსისა კერპნი ოქროჲსანი და აწ მი-თუ-უტევებ ცოდვათა მათთა, მიუტევენ.

32. უკუეთუ არა, აღმჴოცე მეცა წიგნსა მისგან, რომელსა დამწერე. (გამოსვლათა 32:31-32)

ამ მუხლში მოსე უფალს, ევედრება, რომ მიუტევოს ხალხს დიდი ცოდვა, რადგან ოქროს კერპები აიშენეს, ხოლო თუკი არ მიუტევებს იგი მის სთავს სთავაზობს უფალს. მაგრამ უფალი არ მიიღებს მოსეს წინადადებას. გამოსვლათა 33 ამბობს, რომ უფალმა აღოცა ეს ცოდვა, მოსე ევედრებოდა ხალხისათვის და მეოხი იყო ღვთის წინაშე, უფალმაც ისმინა მისი!


აქ არის 6 აღსანიშნავი ნიშანი და სასწაული, რომლისთვისაც ღმერთმა მოსე გამოირჩია რათა აღესრულებინა ყოველივე, მეორე სჯულის 18:18 რომ გვაუწყებს წინასწარმეტყველის მოსვლას, რომელიც ჰგავს მას(მოსეს) - (მისიით) ვის გახსენებთ იესო ქრისტეს თუ მუჰამედს?

[მხევალი ნინო]

აკაკი, ჩვენი განათლება გადაწყვიტე , თუ რა თემების გამოცხობით ხარ დაავებული?

ან ყველაფერს ღვთისმეტყველებაში რატომ ხსნი?

[აკაკი]

მხევალი ნინო
არასწორად ვხსნი თუ? რავი აპოლოგეტიკაა და აქ მინდა დავწერო მხილებები და სიცრუეები ცრუ-რელიგიების

[Funkenstein]

არასწორად ვხსნი თუ? რავი აპოლოგეტიკაა და აქ მინდა დავწერო მხილებები და სიცრუეები ცრუ-რელიგიების

+1

[აკაკი]

იესო ქრისტე: წინასწარმეტყველი(მეორე სჯული 18:18) როგორც მოსე


ზევით ჩვენ ვნახეთ 6 უნიკალური სასწაული და ნიშანი მოსეს ცხოვრებიდან, რომელიც განასხვავებს წინასწარმეტყველს უბრალო ადამიანისაგას. მეორე სჯული 18:18-ის თქმით, მოდის წინასწარმეტყველი რომელიც გავს მას(მოსეს), რომელსაც მსგავსი მისია აქვს. როგორც ძველი აღთქმის, ებრაული ნაწერები გვამცნობს "არა სადა კაცი" მიმგვანებია მოსეს - სანამ არ იშვა ჩვილი ბეთლემში. იესო ნაზარეველი იშვა ქალწულისაგან (მათე 1:18-23, ლუკა 1:30-35) მის დედას ერქვა მარიამი, და იყო დავითის საუფლო გენეალოგიიდან (ლუკა 3:23,31), აღმზრდელ მამად კი იოსები მიიღო, ამავე საუფლო გენეალოგიიდან (მათე 1:6-16). როგორც მამა ღმერთი, იესოც ღმერთია ხორცშესხმული, იგი შთამომავალია წინასწარმეტყველისა მეფე დავითისა, ფსალმუნი 89:34-37-მუხლში გვიცხადებს, რომ ღმერთი შეუსრულებს აღნათქვამს დავითს რომელიც აღუთქვა მას.

[quote]34. ხოლო წყალობაჲ ჩემი არავე განვაქარვო მისგან, არცა ვვცრუვო ჭეშმარიტებასა ჩემსა,

35. არცა შევაგინო აღთქმა ჩემი და, რაჲ-იგი აღმოჴდა ბაგეთა ჩემთა, არა შეურაცხ-ვყო.

36. ერთგზის ვეფუცე წმიდასა ჩემსა დავითს და მე არა ვეცრუვო მას.

37. ნათესავი მისი უკუნისამდე ეგოს, და საყდარი მისი, ვითარცა მზე, წინაშე ჩემსა, (ფსალმუნნი 89:34-37) [/quote]

იმისთვის, რომ კიდევ უფრო დავადასტუროთ სიმართლე გამოსვლათა 18:18 - ის შესახებ, რომ იგი იესო ქრისტეზეა ნაწინასწარმეტყველები, მოდით მოვიყვანოთ 6 მაგალითი რომელიც სავსებით აკმაყოფილებს ზემოთ მოცემულ 6 ნიშანს, რომლებიც ადასტურებენ მოსესა და უფლის იესო ქრისტეს მისიათა თანამსგავსებას.

1) როდესაც მოსე დაიბადა, ფარაონმა განაცხადა, რომ ისრაელიან ახალშობილ ბავშვებს ამოხოცავდა. მსგავსად, როცა იესო დაიბადა, მათე 2:16-18 გვიცხადებს, რომ მეგე ჰეროდემ მისცა მსგავსი განკარგულება, რომ ყველა ებრაელი ბავშვი 2 წლის და კიდევ უფრო უმცროსი ამოეხოცათ;

[quote]16. მაშინ, რა იხილა ჰეროდემ, რომ მოტყუებულ იქნა მოგვების მიერ, ძალზე განრისხდა, წარგზავნა ხალხი და ამოაწყვეტინა ყოველი ყრმა ბეთლემსა და მთელს მის შემოგარენში, ორ-ორი წლისა და უმრწემესნი, თანახმად ასაკისა, რომელიც გამოიკითხა მოგვებისაგან.

17. მაშინ აღსრულდა თქმული იერემია წინასწარმეტყველის მიერ, რომელიც ამბობს:

18. ხმა გაისმა რამაში გოდებისა და დიდი გლოვისა: რაქელი დასტირის თავის შვილებს და არა სურს ნუგეში, ვინაიდან აღარ არიან. [/quote]


2) იმისათვის რომ მოსე გადარჩენილიყო, მისმა დედამ გაგზავნა იგი ეგვიპტისაკენ, ფარაონის სახლთან. როდესაც მოსე გახდა სრულწლოვანი, იგი გამოვიდა ეგვიპტიდან, რადგან გამოარჩია უფალმა რათა მისით ეხსნა ხალხი.

ანალოგიურად, ქრისტეს დაბადებისას მათეს სახარების 2:13-15 -ე მუხლები გვეუბნება, რომ:

[quote]13. ხოლო მათი წასვლის შემდეგ, აჰა, ანგელოზი უფლისა ეჩვენა სიზმრად იოსებს და უთხრა: ადექი, წაიყვანე ყრმა და დედა მისი და გაიქეცი ეგვიპტეს; და იყავი იქ, სანამ არ გეტყვი შენ; ვინაიდან ჰეროდეს სურს მოძებნოს ყრმა და მოაკვდინოს იგი.

14. ისიც ადგა, წაიყვანა ყრმა და დედა მისი ღამით, და წავიდა ეგვიპტეს.

15. და იყო იქ ჰეროდეს აღსასრულამდე; რათა აღსრულებულიყო სიტყვა უფლისა, თქმული წინასწარმეტყველის მიერ: ეგვიპტით მოვუხმე ჩემს ძეს. (მათე 2:13-15) [/quote]

ვხედავთ, რომ უფალი იესო ქრისტე იყო ეგვიპტეში ნამოგზაურები, იგივე მიზნით როგორც მოსე, რათა გადარჩენილიყო იგი(მოსე). როგორც მოსემ იხსნა ხალხი ფიზიკური მონობისაგან, ისევე იესომ იხსნა ხალხი სულიერად, ცოდვისა და ბნელეთის მონობა, ტანჯვისაგან.


3) მოსე იყო შთამომავალი ლევისა, შთამომავალი იაკობისა, ებრაელი. ასევე იესოც იყო ებრაელი, დედა მისი მარიამი კი ქალწული იყო და მარადისქალწულია, შთამომავალი დავით მეფისა (ლუკა 3:23,31). შეგვიძლია გადავამოწმოთ, ახალი აღთქმის წმ. წიგნებით, რომ იესო ქრისტე შთამომავალია დავითის საუფლო ხაზისა:

* იოანეს გამოცხადება 5:5 (უფლის იესოს შესახებ)
[quote]5. მაშინ ერთ-ერთმა უხუცესმა მითხრა: ნუ სტირი; აჰა, იმძლავრა ლომმა, იუდას ტომიდან, დავითის ფესვმა, რომელიც გადაშლის ამ წიგნს და შვიდ ბეჭედს ახსნის მას. [/quote]

* იოანეს გამოცხადება 22:16
[quote]16. მე, იესომ, მოვავლინე ჩემი ანგელოზი, რათა ეკლესიებში გიმოწმოთ ეს. მე ვარ დავითის ფესვი და მოდგმა, ცისკრის კაშკაშა ვარსკვლავი. [/quote]

ასე, რომ იყო ებრაელი, როგორც მოსე. მაგალითი იესოს წინასწარმეტყველებისა გვხვდება მათეს 24:1-2-ში, როცა უფალმა იესო ქრისტემ იწინასწარმეტყველა ტაძრის დანგრევა:

[quote]1. გამოვიდა იესო ტაძრიდან და წავიდა; მიუახლოვდნენ მისი მოწაფეები, რათა ტაძრის შენობები ეჩვენებინათ მისთვის.

2. ხოლო იესომ მიუგო მათ: ხომ ხედავთ ყოველივე ამას? ჭეშმარიტად გეუბნებით თქვენ: ქვა ქვაზე არ დარჩება აქ, არამედ ყველაფერი დაინგრევა. (მათე 24:1-2) [/quote]

მაცხოვრის წინასწარმეტყველება კი ასრულდა 40 წლის შემდეგ, მისი ჯვარცმიდან ახ. წ.ა-ით 70 წელს!

კიდევ ერთ წინასწარმეტყველებას ვხვდებით ლუკას 21:24-ე მუხლში.

[quote]24. დაეცემიან მახვილის პირით, ტყვედ წაისხმებიან ყველა ქვეყანაში და იერუსალიმი გადაიქელება წარმართთა მიერ, ვიდრე არ აღსრულდება წარმართთა ჟამი. [/quote]

თუმცა მათე 24:1-2-ში უშვალოდ ტაზრის განადგურების შესახებაა წინასწარმეტყველება, ლუკა 21:24-ე მუხლში გვიჩვენებს, რომ მან ასევე იწინასწარმეტყველა, ებრაელთა "ტყვეობაში" ჩავარდნა, და ასევე იერუსალიმი, რომ უნდა დაეცეს ვიდრე არ აღსრულდება წარმართთა ჟამი. ასევე 70 წელს აღსრულდა ეს წინასწარმეტყველებაც!

4) გამოსხვლათა მიხედვით, მოსეს სახე ასხივებდა და ბრწყინავდა (გამოსვლათა 34:29-30,35), ღვთის დიდებისაგან. ანალოგიურად, უფლის იესოს სახე ბრწყინავდა და ასხივებდა, რადგან გამოჩნდა ღმრთის დიდება. ეს მოხდა თაბორის მთაზე ფერიცვალებისას. მათეს 17:1-5-მუხლების თანახმად, იესომ, წაიყვანა პეტრე, იაკობი და იოანე მაღალ მთაზე, და იქ იცვალა ფერი მათ წინაშე. მისი სახე ბრწყინავდა როგორც მზე, როგორც, მოსეს სახე.

[quote]1. ექვსი დღის შემდეგ წაიყვანა იესომ პეტრე, იაკობი და მისი ძმა იოანე, და მაღალ მთაზე აიყვანა ისინი განმარტოებით.

2. და იცვალა მათ წინაშე ფერი, და გაბრწყინდა მისი სახე, როგორც მზე, და გათეთრდა მისი სამოსი, როგორც ნათელი.

3. და, აჰა, მოევლინენ მათ მოსე და ელია, იესოსთან მოსაუბრენი.

4. და უთხრა პეტრემ იესოს: უფალო, რა გვიჯობს აქ ყოფნას? თუ გნებავს, გაგიკეთებთ სამ კარავს: ერთს შენ, ერთს მოსეს და ერთსაც ელიას.

5. სიტყვის დასრულება ვერც კი მოასწრო, რომ, აჰა, ნათელმა ღრუბელმა ჩრდილით დაბურა ისინი. და გაისმა ხმა ღრუბლით რომელმაც თქვა: ეს არის ძე ჩემი საყვარელი, რომელიც შევიტკბე მე. მას უსმინეთ. (მათე 17:1-5)[/quote]

იოანე მოციქული და ღმრთისმეტყველი, რომელიც იყო უფლის იესოს ფერიცვალებისას მთაზე, იგი ამოწმებს ამ ყოველივეს, თავის ნაწერებში (იოანე 1:14) გვარწმუნებს იესოს შესახებ რომ:
[quote]
14. სიტყვა ხორცად იქცა და დაემკვიდრა ჩვენს შორის, მადლითა და ჭეშმარიტებით სავსე. და ვიხილეთ დიდება მისი, დიდება მხოლოდშობილისა მამის მიერ. [/quote]

5) ნიშნები და სასწაულები

მოსეს ცხოვრებაში, ჩვენ ვხედავთ, რომ ღმერთი იყენებს მას რათა მისით აღასრულოს სასწაულები და ნიშნები, რომელნიც სამყაროში არავის უხილავს. ამის გამო იგი გახდა ერთგვარი სტანდარტი, რომლითაც იზომება სხვა წინასწარმეტყველნი. როგორც მოსე, ყველა სხვა წინასწარმეტყველი, ძველი აღთქმის წინგებში წინასწარმეტყველებენ, რომ ვიხილავდით ღვთის დიდებას - ანუ განკაცებას ღმრთისას, როცა იესო იშვა ბეთლემში.

საოცარი სასწაულები აღასრულა, რომელისთვისაც ღმერთმა მოსე გამოიყენა, როგორც თავად განკაცებული ღმერთი უფალი იესო ახდენდ როცა ხალხი იკურნებოდა მის სამოსელზე შეხებისას, როგორც ამას აღგვიწერს მათე მახარებელი 9:20-22-მუხლებში, როცა ამბობს:

[quote]20. და, აჰა, ქალი, რომელიც თორმეტ წელიწადს სისხლის დენით იტანჯებოდა, უკნიდან მიუახლოვდა და შეეხო მისი სამოსის კალთას.
21. რადგან გულში ამბობდა: თუ შევეხები მის სამოსს, მეშველებაო.
22. ხოლო იესო მიუბრუნდა, დაინახა იგი და უთხრა: გამხნევდი, შვილო, შენმა რწმენამ გადაგარჩინა. და განიკურნა ქალი იმავე წამს. (მათე 9:20-22) [/quote]

უფალი იესო ქრისტე, გამოირჩეოდა მისი ხალხისადმი თანაგრძნობით. ამას ჩვენ ვხედავთ ლუკას 5:12-13-ე მუხლებში, როცა ერთხელ უფალმა იესო განკურნა საშინელი დაავადებით კეთრით დასნეულებული ადამიანი:

[quote]12. მოხდა ისე, რომ ერთ-ერთ ქალაქში ყოფნისას, აჰა, მოვიდა ერთი კეთროვანი კაცი, იესოს დანახვისას პირქვე დაემხო და შეევედრა: უფალო, თუ გნებავს, შეგიძლია ჩემი განწმენდა.

13. გაიწოდა ხელი, შეეხო მას და უთხრა: მნებავს, განიწმინდე. და მყისვე გაეყარა მას კეთრი. (ლუკა 5:12-13)[/quote]

მარკოზის 10:49-52 და იოანეს 9:1-6-7-ე მუხლებში ჩვენ ვხედავთ, თუ როგორ კურნავს უფალი იესო ქრისტე ბრმებს, თანაც უბრალოდ სიტყვით.

[quote]49. იესო შეჩერდა და ბრძანა, დაუძახეთო; დაუძახეს ბრმას და უთხრეს: ნუ გეშინია, ადექ, გეძახის.
50. მანაც დააგდო თავისი მოსასხამი, ადგა და იესოსთან მივიდა.
51. იესომ ჰკითხა: რას მოითხოვ ჩემგან? ხოლო ბრმამ მიუგო: რაბუნი, თვალის ახელას!
52. იესომ უთხრა მას: წადი, შენმა რწმენამ გადაგარჩინა. მაშინვე აეხილა თვალი და გზად გაჰყვა იესოს. (მარკოზი 10:49-52)[/quote]
[quote]1. იქიდან წამოსულმა დაინახა კაცი, რომელიც ბრმა იყო დაბადებიდან.

..........

6. ეს რომ თქვა, მიწაზე დააფურთხა, ტალახი მოზილა ფურთხით, თვალებზე წაუსვა ბრმას
7. და უთხრა: წადი და მოიბანე სილოამის (რაც თარგმნით ნიშნავს მოვლინებულს) აუზში. ისიც წავიდა, მოიბანა და მოვიდა თვალახელილი.(იოანე 9:1-6-7) [/quote]

ასევე მარკოზის 7:31-37-მუხლებში ვხვდებით, რომ იესო კურნავდა ყრუებს და მუნჯებს,

[quote]31. მერე კვლავ წამოვიდა ტიროსისა და სიდონის საზღვრით და მოვიდა გალილეის ზღვის პირას, ათქალაქის საზღვართა შორის.
32. მიჰგვარეს მას ყრუ და ენაბლუ და შეევედრნენ, ხელი დაედო მისთვის.
33. ხალხს გააცალა, თითებით დაუცო ყური, გადააფურთხა და მის ენას შეეხო;
34. ზეცად აღაპყრო თვალნი, ამოიოხრა და უთხრა მას: ეფფათა! რაც ნიშნავს: გაიხსენ!
35. მაშინვე გაეხსნა სმენაცა და დაბმული ენაც და გამართულად ამეტყველდა.
36. და უბრძანა მათ, არავისთან გამამხილოთო, მაგრამ რაც უფრო მეტს უბრძანებდა, მით უფრო მეტად ამხელდნენ;
37. დიდად უკვირდათ და ამბობდნენ: ყოველივეს კეთილად იქმს: ყრუს სმენას უბრუნებს და უტყვს ამეტყველებსო. [/quote]

ასევე უფალმა იესო ქრისტემ განკურნა მრადომილი და მათ შეეძლოთ მის შემდეგ სიარული.

მათეს 15:30-31 -ე მუხლებში გვაქვს მოცემული მომენტი როცა, ერთდროულად მრავალი იკურნებოდა

[quote]30. და მივიდა მასთან დიდძალი ხალხი, თან მოიყოლეს კოჭლნი, ბრმანი, ყრუნი, საპყარნი და სხვანიც მრავალნი, ფერხთით დაუსხეს იესოს და მანაც განკურნა ისინი;
31. ასე რომ, უკვირდა ხალხს, როცა ხედავდა, რომ ლაპარაკობდნენ მუნჯნი, იკურნებოდნენ საპყარნი, დადიოდნენ კოჭლნი და ხედავდნენ ბრმანი: და ადიდებდნენ ისრაელის ღმერთს. [/quote]

ასევე ვხედავთ, რომ უფალი იესო კურნავს დემონებით შეპყრობილთ (მათე 8:16, ლუკა 8:26-34)

[quote]ხოლო შებინდებისას მიჰგვარეს მას მრავალი ეშმაკეული, და განდევნა სულები სიტყვით, და განკურნა ყველა სნეული. (მათე 8:16) [/quote]

[quote]26. და მიადგნენ გერასენელთა მხარეს, გალილეის გაღმა.
27. ხმელეთზე გადმოსულს შემოხვდა ერთი ქალაქელი კაცი, რომელსაც დიდი ხანია ეშმაკნი ჰყავდა და შიშველ-ტიტველი სახლში კი არ ცხოვრობდა, არამედ - სამარხებში.
28. იესო რომ დაინახა, შეჰყვირა, მის წინაშე დაემხო და შეჰღაღადა: რა ხელი გაქვს ჩემთან, იესო, ძეო მაღალი ღმრთისაო? გევედრები, ნუ მტანჯავ მე.
29. რადგანაც უბრძანა უწმინდურ სულს, გამოსულიყო ამ კაცისაგან, ვინაიდან დიდი ხანია სტანჯავდა მას, ისე რომ ჯაჭვით კრავდნენ და ბორკილებს ადებდნენ, მაგრამ ამსხვრევდა ბორკილებს და, ეშმაკისაგან დევნილი, უდაბნოში გარბოდა.
30. ჰკითხა მას იესომ: რა გქვია სახელად? ხოლო მან მიუგო: ლეგიონი; ვინაიდან მრავალი ეშმაკი შესულიყო მასში.
31. ევედრებოდნენ იესოს: ნუ გვიბრძანებ უფსკრულში დანთქმასო.
32. იქვე, მთაზე, ბალახობდა ღორების დიდი კოლტი. შეევედრნენ: ნება დაგვრთე, მათში შევიდეთო, და ნება დართო მათ.
33. გამოვიდნენ ეშმაკნი კაცისგან და ღორებში შევიდნენ. მაშინ მთელი კოლტი მიაწყდა კბოდეს და ტბაში ჩაიხრჩო.
34. ამის მხილველი მეღორეები გაიქცნენ და ქალაქსა და სოფლებს მოსდეს ეს ამბავი. (ლუკა 8:26-34) [/quote]

ასევე უფალმა იესომ გვიჩვენა მისი ღვთაებრივობა და ზებუნებრივობა, როდესაც მან დააცხრო მძვინვარე ქარიშხალი და ტალღები (ლუკა 8:22-25)

[quote]22. მოხდა ისე, რომ ერთ დღეს თავის მოწაფეებთან ერთად ჩაჯდა ნავში და უთხრა მათ: ტბის გაღმა გავიდეთო; და გაცურეს.
23. ხოლო ცურვისას ჩაეძინა. და ამოვარდა გრიგალი ტბაზე; წყლით ივსებოდა ნავი და ჩაძირვას უქადდა მათ.
24. მივიდნენ, გააღვიძეს და უთხრეს: მოძღვარო, მოძღვარო, ვიღუპებით. ხოლო ის წამოდგა, შერისხა ქარები და წყლის ღელვა; დაცხრნენ და სიმყუდროვემ დაისადგურა.
25. და უთხრა მათ: სად არის თქვენი რწმენა? ხოლო ისინი, დამფრთხალნი და განცვიფრებულნი, ერთმანეთს ეუბნებოდნენ: ვინ არის იგი, ქარებს და ზღვას რომ უბრძანებს და ისინიც მორჩილებენ მას? (ლუკა 8:22-25)[/quote]

ასევე უფალი იესო ქრისტე წყალზე დადიოდა ვითარცა ხმელეთზე (მათე 14:25-27)

[quote]25. და ღამის მეოთხე გუშაგობისას იესო ზღვაზე სვლით მივიდა მათთან.
26. ზღვაზე მომავალი რომ დაინახეს, მოწაფეები შეძრწუნდნენ და თქვეს: მოჩვენება არისო, და შიშით შეჰყვირეს.
27. მყისვე შეეხმიანათ იესო: მხნედ იყავით; მე ვარ, ნუ გეშინიათ.(მათე 14:25-27) [/quote]

იყო შემთხვევები როცა უფლის იესო ქრისტეს საქმენი ფრიად აოცებდა მოციქულებს და მათ მოლოდინს გადააჭარბებდა ხოლმე. ლუკას 7:12-15-ე მუხლკებში ჩანს მისი სიდიადე და ძალაუფლება სიკვდილზე, როცა მან მკვდარი აღადგინა და დააყენა ფეხზე, ანუ გააცოცხლა იგი.

[quote]12. როცა ქალაქის ბჭეს მიუახლოვდა, აჰა, გამოასვენეს მკვდარი, დედისერთა ჭაბუკი, ხოლო დედამისი ქვრივი იყო; და დიდძალი ხალხი მოაცილებდა ქალაქიდან.
13. ქალი რომ დაინახა, უფალს შეებრალა იგი და უთხრა: ნუ სტირი.
14. მივიდა და შეეხო კუბოს; ხოლო ისინი, ვისაც კუბო მიჰქონდათ, შედგნენ; და თქვა: ჭაბუკო, შენ გეუბნები, აღდეგ!
15. მკვდარი წამოჯდა და ალაპარაკდა; და მისცა იგი დედამისს. (ლუკა 7:12-15)[/quote]

იოანე 11:39, მას შემდეგ რაც მოკვდა უფლის იესოს მეგობარი ლაზარე გასული იყო ოთხი დღე, ხოლო იესომ ლაზარეს დას უთხრა, რომ მოეშორებინათ საფლავიდან ლოდი, რომ გამოსულიყო მკვდრეთით აღდგენილი ლაზარე. იოანეს 11:41-44 მოვლენებს შემდეგნაირად ვხედავთ:

[quote]41. და მოაშორეს ლოდი; ხოლო იესომ ზეცად აღაპყრო თვალი და თქვა: მამაო, გმადლობ, რომ მისმინე.

42. მე კი ვიცოდი, რომ ყოველთვის მისმენ, მაგრამ ეს ირგვლივ მდგომი ხალხის გასაგონად ვთქვი, რათა ირწმუნონ, რომ შენ მომავლინე.
43. ეს რომ თქვა, ხმამაღლა დაიძახა: ლაზარე, გამოდი გარეთ!
44. და გამოვიდა მიცვალებული, სახვევით ხელ-ფეხ შეკრული და სახეშესუდრული. უთხრა მათ იესომ: გახსენით და გაუშვით, წავიდეს. (იოანე 11:41-44)[/quote]

მათეს, მარკოოზის, ლუკას და იოანეს სახარებებში მრავალი სასწაულებია აღნიშნული, რომელიც ქმნა ღმერთმა უფალ იესოთი ვინაიდან სიტყვაა ღმრთისა და ძეა ღმრთისა მარადიული და თავადია უფალი და ღმერთი. ასევე უფრო მეტიც გააკეთა ვიდრე მოგვითხრეს მახარებლებმა, როგორც იოანეს 20:30-ე მუხლებში წერია:

[quote]30. ბევრი სხვა სასწაულიც ქნა იესომ მოწაფეების წინაშე, რომლებიც არ დაწერილა ამ წიგნში.
[/quote]

ყოველივე ამის შემდეგ უფალმ იესო ქრისტემ ივნო ჩვენი ცოდვებისათვის და ჯვარცმულ იქნა, მრავალგზის გვიჩვენა ღმერთმა მისი ძალაუფლება, ახლა კი ვნახოთ კულმინაცია მის ძალაუფლებისა სასწაულით, რომელიც სულ ყველაზე ბოლოს მოხდა, მისი ამქვეყნიური ცხოვრების მანძილზე(ვინაიდან იგი მარადიულია და მოაქამომდე იქმს). 19:40-42-ე მუხლებით იოანე გვეუბნება, რომ მისი(უფლის იესოს) სხეული იყო სამარხში დასვენებული:

[quote]40. აიღეს იესოს გვამი და ტილოებში გახვიეს, ნელსაცხებელთან ერთად, როგორც მოითხოვს იუდეველთა დაკრძალვის წესი.
41. იმ ადგილას, სადაც ჯვარს აცვეს, ბაღი იყო, ბაღში კი - ახალი სამარხი, რომელშიაც ჯერ კიდევ არავინ დაესვენებინათ.
42. იქ დაასვენეს იესო, იუდეველთა პარასკევის გამო, რადგანაც ახლოს იყო სამარხი. (იოანე იოანე 19:40-42)[/quote]

მათე 27:60, 66-ე მუხლებში იტყობინება, რომ საფლავი დალუქული იყო დიდი და მძიმე ლოდით, და გარდა ამისა დაუყენეს დარაჯები რათა არ მოეპარათ სხეული უფლის იესო ქრისტესი, მიუხედავად ამისა ღმერთმა იგი(სხეული ქრისტესი) მკვდრეთით აღადგინა!,

[quote]60. და დაასვენა იგი ახალ სამარხში, რომელიც კლდეში გამოეკვეთა; დიდი ლოდი მიაყუდა სამარხის კარს და წავიდა.
....
66. ისინიც წავიდნენ, სამარხის დასაცავად დაბეჭდეს ლოდი და დარაჯი დაუყენეს. (მათე 27:60, 66) [/quote]

ქვა კი სასწაულებრივად გადაგორდა (იოანე 20:1)

[quote]1. ხოლო კვირის პირველ დღეს მარიამ მაგდალელი დილაუთენია მივიდა სამარხთან, როცა ჯერ ისევ ბნელოდა, და დაინახა, რომ სამარხიდან აეღოთ ლოდი (იოანე 20:1)[/quote]

ამის შემდეგ უფალი იესო ქრისტე კვლავ ეჩვენა მის მოწაფეებს, ცოცხალი და ჭამდა კიდევაც მათთან ერთად რათა ეხილნათ ჭეშმარიტება ქრისტესი: (ლუკა 24:36-43, ჯონ 20:19-20)

[quote]36. ამას რომ ამბობდნენ, თვითონ იესო ჩადგა მათ შორის და უთხრა მათ: მშვიდობა თქვენდა.
37. ხოლო ისინი შეკრთნენ და შეძრწუნდნენ: ასე ეგონათ, სულსა ვხედავთო.
38. მაგრამ იესომ უთხრა მათ: რას ძრწიხართ; ან რა აზრები აღიძვრიან თქვენს გულში?
39. შეხედეთ ჩემს ხელებსა და ჩემს ფეხებს: ეს მე ვარ თვითონ; შემეხეთ და დარწმუნდებით, რადგან სულს არც ხორცი აქვს და არც ძვლები, მე კი როგორც ხედავთ, მაქვს.
40. ესეცა თქვა, და ხელ-ფეხი უჩვენა მათ.
41. მაგრამ რაკი სიხარულისაგან ვერ დაეჯერებინათ და განცვიფრებულნი იყვნენ, უთხრა მათ: საჭმელი თუ გაქვთ აქ?
42. და მისცეს მას შემწვარი თევზის ნაჭერი და ფიჭის თაფლი.
43. მანაც აიღო და შეჭამა მათ თვალწინ. (ლუკა 24:36-43)[/quote]

[quote]19. ხოლო კვირის იმავე დღეს, საღამოხანს, როცა სახლის კარი, სადაც იყვნენ მოწაფეები, იუდეველთა შიშით დახშული იყო, მოვიდა იესო, შუაში დადგა და უთხრა მათ: მშვიდობა თქვენდა!
20. ეს რომ თქვა, ხელები და ფერდი უჩვენა მათ; ხოლო მოწაფეებმა გაიხარეს იესოს ხილვით. (იოანე 20:19-20) [/quote]

აქედან ნათელია, და ეჭვის შეტანა უსაფუძვლოა ვინაიდან ღმერთმა ქმნა მრავალი სასწაული ქრისტე იესოთი, რომელ არს სიტყვა მამისა, და თანაარსი მამისა ვინაიდან ერთნი არიან როგორც თავად ბრძანებს, ნათელია უფლის იესო ქრისტეს აღმატებულება მოსესთან შედარებით. როგორც გამოსვლათა 18:18- მუხლი გვეუბნება, იესო ქრისტე არის არა როგორც უბრალო წინასწარმეტყველი როგორც მოსე არამედ უმეტესად აღმატებული ვიდრე მოსე.

6) როგორც ზევით ვნახეთ, მოსემ შესთავაზა ღმერთს თავისი თავის შეწირვა რათა ეპატიებინა ხალხისათვის დოდვა, ოქროს კერპის შექმნისა. ასევე უფალმა იესო ქრისტემაც ჩვენი ცოდვებისათვის შესწირათი თავისი თავი რათა დავხსნილიყავით კაცთა მოდგმის ცოდვისაგან.

იოანეს 10:11, 15-ე მუხლებში, უფალი იესო ამბობს, "მე ვარ მწყემსი კეთილი: კეთილი მწყემსი თავის სულს დადებს ცხვრებისთვის. . . . როგორც მე მიცნობს მამა, ასევე ვიცნობ მეც მამას, და დავდებ ჩემს სულს ცხვრებისთვის. ... ცოტაც თუ გავაგრძელებთ იოანეს სახარების კითხვას კეროდ 15:13-ე მუხლებისა ამოვიკითხავთ: "არავისა აქვს იმაზე დიდი სიყვარული, ვინც სულს დადებს თავისი მეგობრისთვის. "

ამ მხრივ, იესოს მისია და მოქმედებანი იყო ზუსტად მსგავსი მოსესი. მან შესწირა თავისი თავი რათა ხალხი სამუდამოდ არ ტანჯულიყო, როგორც მოსე, ისე უფალი იესო ქრისტეც მეოხი და შუამავალია ღვთის სახელით მისის ხალხისათვის, როგორც ნაწინასწარმეტყველებია ესაიას 53:12-ე მუხლში, და ბოლოს ყველაფერი დაასრულა გოლგოთაზე და ჯვარზე.

* ესაია 53:12 (იესოს, მაცხოვრის მიმართ)

[quote]12. ამიტომ მრავალში მივცემ მას წილს და ძლიერებთან ერთად გაინაწილებს ნადავლს, რადგან სასიკვდილოდ გაწირა თავი და ცოდვილთა შორის შეირაცხა; მრავალთა ცოდვები ჰქონდა გვირთად და ცოდვილებს ესარჩლებოდა. [/quote]

* ლუკა 23:33-34

[quote]33. და როცა მიაღწიეს იმ ადგილს, რომელსაც ჰქვია თხემის ადგილი, ჯვარს აცვეს იქ ისიცა და ბოროტმოქმედნიც, ერთი მის მარჯვნივ და მეორე - მარცხნივ.
34. ხოლო იესო ამბობდა: მამაო, მიუტევე ამათ, რადგანაც არ იციან, რას სჩადიან. და წილისყრით გაიყვეს მისი სამოსი. [/quote]

რადგანაც იესო აღსდგა მკვდრეთით, იგია უფალი და ღმერთი და მამისა მიმართ მეოხი და შუამდგომელი ჩვენთვის, ასე, რომ მეორე სჯულის 18:18-ე მუხლების მიხედვით იესო არის გაცილებით აღმატებული ვიდრე მოსე, რომელიც ჩანს ებრაელთა მიმართ ეპისტოლეში, 7:22-25-ე მუხლებში, სადაც ნათქვამია:

[quote]22. იმდენადვე უმჯობესი აღთქმის თავმდები გახდა იესო.
23. ეგეც არ იყოს, ვინ მოსთვლის, რამდენნი იყვნენ ის მღვდლები, რადგან სიკვდილი გამორიცხავდა ერთის მღვდლობას,
24. ხოლო მას, როგორც მარადის მყოფს, მღვდლობაც წარუვალი აქვს.
25. ამიტომაც ძალუძს სრულიად იხსნას ყველა, ვინც მისი მეოხებით მიეახლება ღმერთს, რადგანაც მარად ცოცხალია მათდა მეოხად. (ებრაელთა მიმართ 7:22-25) [/quote]

ასე, რომ მეორე სჯულის 18:18 -სთან თანხმობით იესო უდავოდ ამ წინასწარმეტყველების საგანია, რადგანაც თანამსგავსია და აკმაყოფილებს მოთხოვნებს, მოსეს მისიისა და სასწაულების, ქრისტეს მისია და უფრო აღმატებული სასწაულები, ვინაიდან უფრო აღმატებულია მოსეზე.

შემდეგ ეტაპში კი განვიხილავთ "წინასწარმეტყველ" მუჰამედს - როგორ ფიქრობთ დააკმაყოფილებს ამ მოთხოვნებს? როგორც ქრისტე უფალი ?

[აკაკი]

მუჰამედი: ცრუ-წინასწარმეტყველი და მოძღვარი

როცა ისლამის დამცველები ქრისტიანებს და სხვა სარწმუნოების ხალხს ესაუბრებიან, ძირითადად მათი დიალოგის საფუძველი არის ის, რომ მუჰამედი იყო "უკანასკნელი წინასწარმეტყველი და მოციქული". მათი აზრით, ეს მათ აძლევს უფლებას, შეცვალონ ან შეეწინააღმდეგონ წმ. წერილის ბიბლიის სწავლებებს და წინასწარმეტყველებს, და ჩაანაცვლონ ყურანით.
მუჰამედი, რომ წინასწარმეტყველების საგანი იყოს მეორე სჯულის 18:18-ე მუხლში, აუცილებელია მოხდეს დაკმაყოფილება იმ ნიშნებისა, მისიისა თუ თვისებების, რომელიც ჰქონდა მოსეს, როგორც ვახსენეთ პირველ თავში ("წინასწარმეტყველი როგორც მოსე"). შემდეგ ჩვენ მოვიყვანეთ 6 ნიშანი და თვისება, რომელიც უნდა დააკმაყოფილოს მომავალმა წინასწარმეტყველმა, რომ დამტკიცდეს მისი ჭეშმარიტება, მისი საქმენი, ნიშნები, მისია თუ თვისებები უნდა იყოს თანამსგავსი, როგორც წინასწარმეტყველი მოსესი; მაგრამ გამოცხადდა, რომ ცრუ-მოძღვარი-მოციქული ყოფილა:

- 1) მოსეს დაბადებისას (გამოსვლათა 1:22), ვხედავთ, რომ ფარაონი იძლევა განკარგულებას, ამოხოცონ ყველა მამრობით სქესის ისრაელიანი ახალშობილი. ხოლო როცა მუჰამედი დაიბადა (570 წ.) მსგავსი განკარგულება კაციშვილს არ გაუკეთებია!

- 2) ფარაონის განკარგულებისაგან, რომ ეხსნათ მოსე, გამოსვლათა 2:2-6, 10-ე მუხლებში წმ. წერილი გვიჩვენებს, რომ მისმა დედამ გაგზავნა იგი ეგვიპტეში, როდესაც იგი(მოსე) 3 თვის იყო, რათა იქ შეეენახათ . მსგავსი რამ არასოდეს მომხდარა მუჰამედის თავს!

- 3) მოსე იყო შთამომავალი ლევის ტომისა, ერთი თორმეტ ძეთაგან იაკობისა, რომელთაც დაერქვათ ისრაელი.
მოსესაგან განსხვავებით, მუჰამედის გენეალოგია არ არის ყურანში მითითებული, ის ამბობს, რომ იგი (მუჰამედი) შთამომავალია ისმაილის და არა ისრაელის.

ეს ფაქტი შეიძლება მნიშვნელოვნად არ მოგეჩვენოთ, მაგრამ ეს ასეა! გამოსვლათა 18:15-ე მუხლის მიხედვით, მოსემ განუცხადა ისრაელის ერს, რომ ღმერთი აღუდგენდა მათ წინასწარმეტყველს, როგორც თვითონ, დააკვირდით სიტყვებს "ძმათაგანივე შენთაჲ". ამიტომ ის(მომავალი წინასწარმეტყველი) უნდა იყოს შთამომავალი აბრაამზედ შეპირებული შვილის იაკობისი და არა იმსაელის

რამეთუ წინაწარმეტყუელი ერთი აღგიდგინოს შენ უფალმან ღმერთმან შენმან ძმათაგანივე შენთაჲ, ვითარცა-ესე მე მისი. (გამოსვლათა 18:15)

შესაბამისად ყურანისა, მუჰამედი არ არის წინასწარმეტყველი, რადგანაც არ არის დადასტურებული წინასწარმეტყველება მის შესახებ, რომელიც ჩაიწერა. ბევრი მუსულმანი იძახის, რომ ყურანში, Sura 30:2-4-ე მუხლში არის "დიდი წინასწარმეტყველება მუჰამედისა", სადაც ის ამბობს:

"რომაელები იმძლავრებენ, მახლობელ მიწაზე, და მძლავრობენ რამდენიმე წლის განმავლობაში; ალახი წაგვიძღვება წინ შემდეგ, ხოლო შემდეგ ვიზეიმებთ მორწმუნენი( ყურანი. სურა 30:2-4)"

მუჰამედის სიცოცხლეშ რომაელებმა მოუწოდეს ბიზაინტიელებს, რომ ჩართულიყვნენ სპარსელებთან ბრძოლაში, საბოლოოდ რომაელებმა გაიმარჯვეს სპარსელებზე, რომლებმაც თავდაპირველად იმარჯვეს რომაელებზე.
ნიშნავს ეს წყარო, ყურანის მტკიცებით, რომ მუჰამედი იყო წინასწარმეტყველი, როგორც მოსე? რა ადგილზე და მიწაზეა საუბარი? სად არის იგი? არის ის ახლოს მექას, მედინას ან იერუსალიმთან? რამდენი წელია ეს რამდენიმე წელი? როგორც ხედავთ, ეს ციტატა ნაკლებობას განიცდის დეტალურობაში, გაურკვეველი და გაუგებარია!

უმნიშვნელოვანესია, გავხსოვდეს, რომ ღმერთი ყოვლისმცოდნეა და აბსოლიტური სიზუსტით უზრუნველყოფს, წლებს ამა-თუ-იმ მოვლენებისა. ამასთან ასეთი არასპეციფიური და არადეტალური "წინასწარმეტყველება", "მძლავრობენ რამდენიმე წლის განმავლობაში" შეუსაფერისი და შეუთავსებელია ყოვლისმცოდნესთან, როგორც ღმერთთან, ვინაიდან იგი არ ვარაუდობს, არამედ ყოველივე უწყის, ვინაიდან არცა ერთი რამ ხდება გარეშე მისი ნებისა.

მუჰამედისაგან განსხვავებით, წმ. წერილი-ბიბლია წინასწარმეტყველებს ჭეშმარიტად, და ზუსტად უთითებს დროს, როდესაც წლების ზუსტი რაოდენობა არის გამოცხადებული გარკვეული მოვლენისა, როგორც მაგალითად დაბადების 15:13-ე მუხლებში ღმერთმა აბრაამს უთხრა, რომ "მის მოდგმას ოთხას წელიწადს დაიმონებდნენ და დაჩაგრავდნენ"

და თქუა აბრაამის მიმართ: ცნობით უწყოდე, ვითარმედ მსხემ იყოს თესლი შენი ქუეყანასა არა თჳსსა და დაიმონებდენ მათ. და განაშორებდენ მათ და დაამდაბლებდნენ მათ ოთხას წელ. (დაბადება 15:13)

ასევე იერემიას 25:11, სადაც წინასწარმეტყველს უცხადებს ღმერთი ზუსტ რაოდენობას წლებისას, და იგიც ზუსტად გვიცხადებს, რომ ისრაელის მოდგმა, ბაბილონის ტყვეობაში იქნებოდა 70 წლის განმავლობაში. და ეს ნამდვილად ზუსტად ასე მოხდა!

და იყოს ყოველი ესე ქუეყანაჲ განსაქარვებელად და ჰმონებდენ წარმართთა შორის მეფისა ბაბილონისასა სამეოცდაათ წელ. (იერემია 25:11)

რადგანაც Sura 30:2-4, საკმაოდ გაუკვეველი და ბუნდოვანია მისი მიღება როგორ "წინასწარმეტყველება მუჰამედისა" იქნება დიდი შეცდომა. ამის შესაბამისათ მის მიერ თქმული ყოველივე "წინასწარმეტყველება" არის მცდარი და არაჭეშმარიტი. ასე, რადგანაც მუჰამედი არ არის შთამომავალი იაკობისი, ხოლო მოსე არის, ყურანი ვერ გაგვიცხადებს ჭეშმარიტ წინასწარმეტყველებებს, იგი(მუჰამედი) არ შეიძლება იყოს "წინასწარმეტყველი როგორც მოსე", და არც არის, რომელიც გამოცხადებულია გამოსვლათა 18:18-ე მუხლში.

- 4) როგორც ვხედავთ, უფალმა აჰრონს და მირიამს უთხრა, რომ მოსე მისთვის სათნოა და, რომ გამორჩეულია იგი მის მიერ. დადასტურება იმისა, რომ მოსემ იხილა ღმერთი მოცემული გვაქვს გამოსვლათა 34:29-30, 35-ე მუხლებში. ეს მუხლები გვიჩვენებს, რომ მას შემდეგ რაც მოსემ იხილა ღმერთი სინას მთაზე, იგი დაბრუნდა ხალხთან და ისრაელიტებს ჩამოუტანა ათი მცნება(ანუ რჯული) რომელიც ღმერთმა მისცა!, და მისი სახე ასხივებდა ღმერთთან ყოფნის გამო.

როგორც ვიცით მუჰამედმა ხალხს მისცა "რჯული", მაგრამ მოსესაგან განსხვავებით მას ეს (რჯული და გამოცხადებები) არ მიუღია პირდაპირ ღვთისაგან, მას მთავარანგელოზი გაბრიელი "გამოეცხადა".

ასე რომ, მოსესაგან განსხვავებით, მუჰამედი არასოდეს ყოფილა ღმერთთან თანდასწრებით. არასოდეს ყოფილა მომენტი როცა ღმრთის დიდებისაგან მისი სახე გაბრწყინებულიყო - ან თნდაც მსგავსი მოვლენა. ამგვარად, ამ მოთხოვნის მიმართ, მუჰამედი დისკვალიფიცირებულია!

- 5) ჩვენ ვხედავთ, რომ ღმერთმა გამოარჩია მოსე და გამოიყენა იგი რათა აღესრულებინა სასწაულები, ხოლო ყურანი, არანაირი ნიშნების და სასწაულების შესახებ არ იძლევა სიტყვას, რომ ღმერთს გამოევლინა სასწაულები და ნიშნები მუჰამედის მიერ.

- 6) აქაც, როგორც ვხედავთ, მოსემ შესთავაზა თავისი თავი ღმერთს მსხვერპლად, რათა მისმა ხალხმა კერპები ააგო და ცოდვა ჩაიდინა, რომ მიეტევებინა მათთვის. კიდევ აქ ვხედავთ მის მეოხობას და შუამდგომელობას ხალხისათვის ღვთის მიმართ. როგორც უფალი ჩვენი იესო! რადგან მან შესწირა თავისი თავი ხალხისა და კაცთა მოდგმის ცოდვის გამო, და ამით მოგვცა საუკუნო ცხოვრება... რატომ კარგავთ, მიიღეთ იგი. უფალი იესო ქრისტე ყველა ზემოთ ჩამოთვლილ, 6 პუნქტს და მოთხოვნებს აკმაყოფილებს, რომ თანამსგავსია მოსესი მისი მისია, ნიშნები საქმეები და სასწაულები, რომელიც უნდა ჰქონდეს წინასწარმეტყველს მეორე სჯულის 18:15, 18- ე მუხლების მიხედვით.

[აკაკი]

ჰადისები (თხრობები)

მუჰამედ ის აკვანი იყო მექა, საუდის არაბეთი. ყველაზე წყაროების მხარდაჭერა იმისა, რომ იგი დაიბადა დაახლოებით 570 წელი და გარდაიცვალა AD 632. როგორც ადრე აღვნიშნეთ, თუმცა არის ცნობილი წინასწარმეტყველი ისლამური რელიგიის, ყურანის არ შეიცავს prophecy რომელიც შესრულებული იყო დაწერილი. თუმცა, რომელსაც შეიცავს ისლამი არის კიდევ ერთი წმინდა წყარო, რომელსაც ეწოდება sunnah (რა წინასწარმეტყველ მუჰამედის თქმით, მას საერთოდ ან მოიწონა). Sunnah შედგება Hadiths, რომლებიც ითვლება საიმედოდ გადამდები ანგარიშების მიხედვით მუჰამედი's თანმხლები რაც მისი თქმით, მას, ან მოიწონა მისი ცხოვრების პერიოდში. რწმენა sunnah არის foundational ფარგლებში ისლამური სარწმუნოების. Hadiths დაფიქსირდა დაახლოებით ორი საუკუნის შემდეგ მუჰამედ გარდაიცვალა. მას შემდეგ, ისინი გამოიყენება როგორც შთაგონების წყარო და მითითებების მუსულმანები მთელ მსოფლიოში.

მუჰამედის აკვანი და დაბადების ადგილი იყო მექა, საუდის არაბეთში. ყველა წყარო რაც კი მოიპოვება ადასტურებს, რომ იგი დაიბადა დაახლოებით ახ. წ.ა 570 (571) წელს და გარდაიცვალა ახ. წ.ა. 632 წელს. როგორც ავღვნიშნეთ, მუჰამედი არის "წინასწარმეტყველი" ისლამის რელიგიისა, თუმცა რათქმაუნდა ეს არ არის სიმართლე. ყურანი არ იძლევა არანაირ სიტყვას, რომ "წინასწარმეტყველებები" მართლაც ასრულებულიყო როგორც დაწერა მან(მუჰამედმა). გარდა ამისა ისლამი შეიცავს კიდევ ერთ "წმინდა" წერილს რომელსაც "სუნა"(ანუ რაც "წინასწარმეტყველ" მუჰამედს, მოსწონებია) ეწოდება.

სუნა შედგება ჰადისებისაგან. რომელიც აირს "საიმედო" გადმოცემები მუჰამედის კომპანიონების მიერ, და აღწერილია თუ რა მოსწონდა მას(მუჰამედს) ცხოვრების განმავლობაში. ისლამური სარწმუნოება ენდობა სუნას. ჰადისები ჩაწერილი იქნა დაახლოებით ორი საუკუნის შემდეგ რაც მუჰამედი გარდაიცვალა. მას შემდეგ ისინი იყენებენ, როგორც შთაგონების წყაროდ, და ხელძღვანელობენ მთელი მუსლიმანური სამყარო.

სხვა რელიგიები როგორიცაა, ებრაული იუდაიზმი, ბუდიზმი და ინდუიზმი შეიცავს რამოდენიმე მშვენიერ სწავლებას, რომელიც საერთო კაცობრიობისათვის მიღებულია. დიახ, მაგალითად როგორიცაა მოცემული გამოსვლათა 20:13-ე მუხლში:

13. არა კაც-ჰკლა (გამოსვლათა 20:13)

ეს არის საერთო და ერთერთი მთავარი პრინციპი და საფუძველი ყველა რელიგიისა. ორთავეს მუსულმანთა და ქრისტიანთა რწმენით, ადამიანი სიცოცხლის ურთიერთდათმობას ღვთის სიტყვისაგან იღებს.

ორთავენი, ებრაელებიც და ქრისტიანებიც ავღნიშნავთ, რომ ყოველი სწავლება, წინასწარმეტყველება და ა.შ ბიბლიაში დაწერილია მოსესა და სახვა წინასწარმეტყველთა მიერ. მუსულმანები კი ამოწმებენ ყურანს. თუმცა ბიბლია შეიცავს მრავალრიცხოვან დამამტკიცებელ და აღსრულებულ წინასწარმეტყველებებს. ყურანი კი არა.
როგორც სხვა რელიგია, მრავალი სწავლება არის მუჰამედის მიერ ჩაწერილი ყურანში ზოგი აღსანიშნავი, ზოგი კი არა. მოდით ვნახოთ რას წერენ ჰადისებში მუჰამედის მეგობრები მის შესახებ, რას ლაპარაკობდა, რას ასწავლიდა, რა მოსწონდა და ა.შ.

(შემდეგ ეტაპზე განვიხილავთ მათ)

[აკაკი]

1) ერთერთი ჰადისში მუჰამედი ბრძანებს, წამლის შესახებ, რომელიც გარკვეულ ხალხთა ტომებს მისცა, რომელნიც ქალაქ მედინაში მივიდნენ და იქაური კლიმატს ვერ შეეწყვნენ:

საჰიჰ ალ-ბუხარი: ტომი 1, წიგნი 4, ნომერი 234
აბუ ქილაბას თქმული: ანასმა თქვა:"ჩვენთან მედინაში, სხვადასხვა ტომის ხალხი მოვიდა, აქაური კლიმადი მათ არ მოერგოთ. წინასწარმეტყველმა იგინი გაგზავნა, რომ მიეღოთ აქლემის რძე და შარდი.[როგორც წამალი]. ამის შემდეგ იგინი წავიდნენ და დაიწყეს მიღება აქლემის შარდისა და რძისა, რითაც ისინი გამოკეთდნენ, შემდგომად ამისა მათ მოკლე წინასწარმეტყველის მწყემსი და წაიყვანეს აქლემები.

- მუჰამედის რეცეპტისაგან განსხვავებით, დღეს მედიცინაში მიუღებელია და არ არსებობს მსგავსი მკურნალობა, აქლემის რძითა და შარდით... იგი არ იძლევა არანაირ განკურნების შედეგს.

2) კიდევ ერთ ჰადისში აბდულა სალამის ძე მუჰამედს უსვამს რამდენიმე კითხავს. მესამე შეკითხვა არის ძალიან საინტერესო. იგი ეკითხება მუჰამედს, თუ რატომ ჰგავს შვილი მამას და ბიძას დედისმხრიდან, მუჰამედი პასუხობს:

საჰიჰ ალ-ბუხარი: ტომი 4, წიგნი 55, ნომერი 546:
ანასის თხრობა: აბდულა, სალამის ძე როდესაც გაიგებს, რომ მედინაში წინასწამრეტყველი ჩამოვიდა, იგი მივა მასთან და ჰკითხავს: "მინდა სულ სამიოდე კითხვა დაგისვათ" რა არის პირველი ნიშანი საათისა? რა იქნება პირველი საკვები სამოთხეში ხალხიათვის? რატომ არის, რომ ბავშვი ჰგავს მამას და მის ბიძას, დედისმხრიდან? "ალაჰის "მოციქულმა" თქვა: ახლა გაბრიელი მეტყვის პასუხებს "აბდულამ თქვა:" ის [ე.ი. გაბრიელი] პირველია ყველა ანგელოზთა შორის, იუდეველთა(ებრაელთა) მტერია. "ალაჰის "მოციქულმა" თქვა: პირველი ნიშანი ჟამისა იქნება ცეცხლი, რომელსაც ხალხი ერთად მოიტანს აღმოსავლეთიდან დასავლეთისკენ. ადამიანის პირველი საკვები სამოთხეში იქნება, თევზის ღვიძლის დიდი ნაწილი. რაც შეეხება ბავშვის მშობელთა მსგავსებას: თუ კაცს აქვს სექსუალური კავშირი მის ცოლთან და პირველი იგი დაასრულებს და განიტვირთება ურთიერთობისაგან, ბავშვი დაემსგავსება მამას; და თუ ქალი დაასრულებს და განიტვირთება პირველად, ბავშვი დაემსგავსება მას. მაშინ 'აბდულამ ტქვა: მე დავრწმუნდი, რომ შენ ნამდვილად ალაჰის წინასწარმეტყველი ხარ.

- საწინააღმდეგოდ მუჰამედის სწავლებისა, თუ როგორ ემსგავსება ბავშვი მშობლებს, ბიოლოგები და მეცნიერები არ ეთანხმებიან! ისინი ამბობენ, რომ მშობელთა პირველ განტვირთვასა და დასრულებას სექსუალური კავშირის დროს არანაირი მნიშვნელობა არ აქვს და იგი სრულიად შეუსაბამოა.
- დასასრულს, ეს ორი ჰადისი გამოიყენეთ როგორც მაგალითი, რომ მუჰამედი არის ცრუ მასწავლებელი.

[აკაკი]

არის თუ არა მუჰამედი წინასწარმეტყველი?



რატომ არ თვლიან ქრისტიანები მუჰამედს წინასწარმეტყველად? ეს კითხვა აღელვებს მრავალ მუსულმანს და ხშირად გაისმის ქრისტიანთა მიმართ, ძირითადად ამგვარი ფორმულირებით: “ჩვენ, მუსულმანები თაყვანს ვცემთ იესო ქრისტეს, როგორც მოციქულს, თქვენ კი არ ცნობთ მუჰამედს წინასწარმეტყველად! რატომ უშვებთ ასეთ უსამართლობას?”

თუმცა, მოციქულებრივ აღიარებაზე ბევრად მნიშვნელოვანია არსის აღიარება. ამ შემთხვევაში სწორედ რომ საპირისპირო სურათს ვიღებთ. ჩვენ, ქრისტიანები, ისევე როგორც მუსულმანები, მუჰამედს ადამიანად მივიჩნევთ, იესოს კი მუსულმანები, ჩვენსავით ღმერთად არ მიიჩნევენ. თუკი ჩვენ მათ ადამიანს ადამიანად ვრაცხთ, ხოლო ისინი ჩვენს ღმერთს ღმერთად არ ცნობენ, მაშ ჩვენს შორის ვინ უფრო უნდა მიუთითებდეს უსამართლობის შესახებ?
მხოლოდ ამ გარემოებით რომ არ შევიზღუდოთ, შევეცდებით ღრმა და ამომწურავი პასუხი გავცეთ კითხვას, რატომ არ ცნობენ ქრისტიანები მუჰამედის მოციქულებრივი არსის ჭეშმარიტებას.

პირველი, უნდა ითქვას, ქრისტიანები იმიტომ არ მიიჩნევენ მუჰამედს მოციქულად, რომ ხსნისა და ცხონების ღვთაებრივ განგებულებაში ისეთი ფიგურა, როგორსაც მუჰამედი წარმოადგენს ისლამში, სრულიად ზედმეტია.

უფალმა აბრაამს გაანდო აღთქმის მცნებები; ისააკის მეშვეობით, მისგან წარმოშვა უფლის რჩეული ერი; განაახლა და გააფართოვა მცნებები მოსეს მეშვეობით; შემდეგ განუწყვეტლივ უგზავნიდა კაცობრიობას მცირე წინასწარმეტყველებს იოანე ნათლისმცემლის ჩათვლით, რომელმაც ქრისტეს მოსვლა იწინასწარმეტყველა რასაც მოჰყვა მაცხოვრის მოსვლა, რომელმაც თქვა, რომ ,, რადგან ყველა წინასწარმეტყველი, და თვით რჯული იოანემდე წინასწარმეტყველებდნენ.”(მათე 11-13) ნათლისმცემლის შემდეგ წინასწარმეტყველთა მოვლინება შეწყდა დედამიწაზე.
ახალი აღთქმა წარმოადგენს გამოცხადებაში გადმოცემული საღმრთო ისტორიის სრულყოფილ დასასრულსა და საბოლოო შევსებას.

ყოვლის შემძლე უფალმა ინება მიწაზე გარდმოსვლა და ხალხთან ურთიერთობა (ვარ3-38). წინასწარმეტყველთა გამოგზავნას ერთადერთი მიზანი ჰქონდა, მათ უნდა მოემზადებინათ კაცობრიობა უფლის მოსვლისათვის. როდესაც ადამიანები განემზადნენ, როდესაც შესაძლებელი გახდა, რომ დაბადებულიყო დედათა შორის უბიწო არსება ქალწული მარიამი, მხოლოდ მაშინ გამოჩნდა უფალი განხორციელებული ,, და, აღსარებულად, დიდ არს ღმრთის მსახურებისა საიდუმლოჲ; ღმერთი გამოჩნდა ჴორცითა და განმართლდა სულითა, ეჩუენა ანგელოზთა, იქადაგა წარმართთა შორის, ჰრწმენა სოფელსა და ამაღლდა დიდებითა. “(Iტიმ 3-16) და განახორციელა განზრახული – ადამიანთა ხსნის საქმე. საიდუმლოთა მეშვეობით ჩამოაყალიბა სრულიად ახლებური ურთიერთობა ადამიანსა და ღმერთს შორის, რის მიხედვითაც ნებისმიერს აქვს შესაძლებლობა შეერწყას უზენაესს. ამაზე მეტად სრულყოფილი, ამაზე ახალი არაფერი, ვერაფერი მოხდება, ისევე როგორც ვერაფერი შეედრება ღმრთის სრულყოფილებას.

მაშ, რაღა საჭიროა ახალი წინასწარმეტყველი? მათი დრო წავიდა. წინასწარმეტყველნი ესაჭიროებოდნენ კაცობრიობას უფლისაკენ მიმავალი გზის დასაწყისში, როგორც მცირეწლოვან ბავშვს სჭირდება აღმზრდელი. მაგრამ უკვე გაზრდილ, ჩამოყალიბებულ ადამიანს ორმოცი წლის შემდეგ რომ გამოეცხადოს მავანი, რომელიც კვლავ მის აღზრდას ითავებს, თავისი ხელით აჭმევს, დატუქსავს, კუთხეში დააყენებს, როგორც ბალღს, ასეთი ამბავი, რბილად რომ ვთქვათ, გაუგებრობას გამოიწვევს. მოწიფულ ადამიანს აღარ სჭირდება აღმზრდელი. სწორედ ასევე, კაცობრიობა, რომელმაც უკვე ნახა, შეეხო და უშუალო ურთიერთობა ჰქონდა ღმერთთან და მიიღო შესაძლებლობა იცხოვროს უფალში, სრულიად უადგილოდ, ზედმეტად ჩათვლის ნებისმიერ განცხადებას, რომ ვინმე უფლის ნებას გადასცემს მათ. ამიტომაც ახალ აღთქმაში უფლის მიერ არაფერია ნათქვამი განსაკუთრებული მისიით წარმოგზავნილი მომავალი წინასწარმეტყველების შესახებ. სამაგიეროდ არის გაფრთხილება, რომ “მრავალი ცრუწინასწარმეტყველი აღდგება და აცდუნებს მრავალს. “(მათ24-11). უფრო ადრე, თვით უფალი გვაფრთხილებდა, რომ მრავალთაგან მხოლოდ მცირედნი არიან წინასწარმეტყველნი: ,, მითხრა უფალმა: სიცრუეა, რასაც წინასწარმეტყველნი ჩემი სახელით ქადაგებენ. მე არ გამომიგზავნია, არ დამირიგებია ისინი, არ მილაპარაკნია მათთან. ცრუ ხილვებს, მისნობას, სიყალბეს და თავიანთი გულის გამონაგონს გიქადაგებენ ისინი”(იერ14-14)

მიზეზი მეორე – ქრისტიანები იმიტომ არ აღიარებენ მუჰამედს წინასწარმეტყველად, რომ მისი სწავლება სრულიად საპირისპიროა ქრისტეს სწავლებისა.
მოვიყვანოთ რამდენიმე მაგალითი.

ქრისტემ თქვა: ,, ყველა, ვინც გაუშვებს თავის ცოლს და სხვას შეირთავს, მრუშობს, და ყველა, ვინც ქმარგანაშვებს შეირთავს, აგრეთვე მრუშობს.”(ლუკ.16-18); “ხოლო თუ ცოლი გაეყრება თავის ქმარს და სხვას გაჰყვება, მრუშობს. “(მკ10-12). ყურანი, თავის მხრივ გვასწავლის: თუკი დაცილებული ცოლ-ქმარი კვლავ დაქორწინებას გადაწყვეტს, ამისათვის ცოლი მანამდე სხვა კაცს უნდა გაჰყვეს ცოლად(!), შემდეგ გაშორდეს და მხოლოდ ამის შემდეგ შეუძლია დაუბრუნდეს ყოფილ ქმარს: “ თუ მამკაცი გაეყარა ცოლს, იგი მას ვერ დაიბრუნებს მანამ, სანამ ქალი სხვას არ გაჰყვება ცოლად.ხოლო თუ მას მეორე ქმარი გაშორდება, მათ (ყოფილ ცოლ-ქმარს), უფლება აქვთ თავიდან დაქორწინდნენ და ამით ისინი არ სცოდავენ“. (ყურ.2-230)”.

ახალი აღთქმა ქადაგებს: “ ნურავინ იტყვის განსაცდელში: ღვთისაგან გამოვიცდებიო; ვინაიდან ღმერთი არ ცდუნდება ბოროტით და არც თვითონ აცდუნებს ვინმეს. არამედ ყველა საკუთარი გულისთქმით ცდუნდება და წარიტაცება “(იაკ.1;13-14). ყურანი კი ღვთის სიტყვას გვამცნობს: “ ჩვენ გაცდუნებთ თქვენ სხვადასხვა საშუალებებით: შიშით, შიმშილით, ქონების, სიცოცხლის, მოსავლის დაკარგვით“. (ყურ. 2;150-151).”

ახალი აღთქმა: “ბოროტის წილ ნურავის მიაგებთ ბოროტს; ეცადეთ კეთილი უყოთ ყველას, თქვენი თავისთვის თვითონვე ნუკი იძიებთ შურს, საყვარელნო, არამედ ადგილი დაუთმეთ ღვთის რისხვას, რადგანაც დაწერილია: „ჩემია შურისგება და მე მივაგებ, - ამბობს უფალი“.(რომ.12;17-19) ყურანი: „ მორწმუნეებო! მოკლულებისთვის თქვენ შური უნდა იძიოთ.“ (2.178).

უამრავი მაგალითი შეიძლება მოვიყვანოთ, თუმც, ვფიქრობთ, ესეც საკმარისია.

ესოდენ აშკარა უთანხმოება კიდევ ერთ საფუძვლიან მიზეზს იძლევა ქრისტიანებისთვის, რომ არ მიენდონ მოსაზრებას მუჰამედის წინასწარმეტყველური მისიის შესახებ. არ შეიძლება უფალი არ ეწინააღმდეგებოდეს საკუთარ თავს და ორ, სხვადასხვა ჭეშმარიტებას არ ქადაგებდეს. აქედან გამომდინარე, ახალი აღთქმა და ყურანი – სხვადასხვა წყაროდან წამოსული გამოცხადებაა. ის, ვინც ყურანი მოუტანა კაცობრიობას, არ შეიძლება იყოს ღვთიური წინასწარმეტყველი, რომელმაც ქრისტიანებს გვაჩუქა სახარება.

მიზეზი მესამე; მუჰამედი, წინასწარმეტყველთა დასში საკუთარი რჩეულობის დასამტკიცებლად ვერცერთ ობიექტურ მტკიცებულებას ვერ წარმოგვიდგენს.
განმანათლებელი გრიგოლ პალამა მიმართავდა მუსულმანებს: “თქვენც და ჩვენც გვაქვს ხანგრძლივი დროის განმავლობაში გამოცდილი და კანონით განმტკიცებული ჩვეულება: მტკიცებულებათა გარეშე არაფერი მივიღოთ ჭეშმარიტებად. მტკიცებულება ორგვარი სახისა არსებობს: მას ნათელჰყოფს ან საქმე და მოვლენა, ან მომდინარეობს იმ ადამიანთაგან, ვინაც ღირსია ნდობისა. ასე, მაგალითად, მოსემ ნიშნებისა და სასწაულების მეოხებით დასაჯა ეგვიპტე; კვერთხით გააპო ზღვა, მისი ნებით ციდან მანანა მოეფინა მიწას ,, უთხრა უფალმა მოსეს: აჰა, პურს გაწვიმებთ ციდან, გამოვიდეს ხალხი და ყოველდღე აკრიფოს დღიური სამყოფი. უნდა გამოვცადო, მისდევს თუ არა ჩემს რჯულს. “(გამოსვ. 16.4). განა საჭიროა რამეს დამატება, მით უფრო, რომ თქვენც აღიარებთ მოსეს? ის არსებობდა და უფლისაგან იწოდა ღვთის ერთგულ მონად ,, უთხრა მოულოდნელად უფალმა მოსეს, აარონს და მირიამს: გამოდით სამივენი სადღესასწაულო კარავთან. და გამოვიდნენ სამივენი. “ ( რიცხ. 12.4) და არა შვილად და სიტყვად. ღვთიური განგებით იგი ავიდა მთაზე, სადაც მიიცვალა და შეუერთდა მათ, ვინაც მანამდე იყო ,, ადი ამ ყაბარიმის მთაზე, ნებოს მთაზე, მოაბის ქვეყანაში რომ არის, იერიხონის გასწვრივ, და გახედე ქანაანის ქვეყანას, რომელსაც საკუთრებად ვაძლევ ისრაელიანებს,მოკვდი მთაზე, რომელზეც ახვალ, და შეერთე შენს ერს, როგორც მოკვდა შენი ძმა აარონი ჰორის მთაზე და შეერთო თავის ერს. “(მეო.32.49-50). რაც შეეხება ქრისტეს, რომელმაც უამრავი გასაკვირველი სასწაული გვიჩვენა, მის შესახებ სწორედ მოსეს და სხვა წინასწარმეტყველთა რწმუნებები არსებობს. ახალ საუკუნეში მხოლოდ ის იწოდება თქვენ მიერაც კი ღვთის სიტყვად. მხოლოდ იგი იშვა ქალწულისაგან ახალ დროში. ახალ ეპოქაში მხოლოდ იგი ამაღლდა ზეცად, უკვდავთა დასს შეუერთდა; როგორც იმედოვნებენ, მხოლოდ იგი ჩამოვა ზეციდან, რათა განსაჯოს ცოცხალნი და მკვდარნი (იხ.2ტიმ;4:1;1 პეტ;4;5), რომელნიც აღსდგებიან. მე თქვენ მოგითხრობთ მხოლოდ იმის შესახებ, რასაც თქვენ, მუსულმანები, აღიარებთ. აი, რატომ გვწამს ქრისტესი და რატომ ვირწმუნეთ მისი სახარება. რაც შეეხება მუჰამედს, მის შესახებ არც ერთი წინასწარმეტყველი არ გვაძლევს ცნობას. გარდა ამისა, მისი ქმედებები არ გამოირჩევა გასაკვირი და უცხო სასწაულებით, რასაც მისდამი რწმენა უნდა აღეძრა. ამიტომ არ გვწამს იგი და არ გვჯერა მისი წიგნის.”

სწორედ გონივრული შენიშვნაა: იმისათვის, რომ რაიმე ჭეშმარიტებად მიიღო. საკმარისი არგუმენტები უნდა გაგაჩნდეს. თვით მუსულმანებიც არ აღიარებენ წინასწარმეტყველად ყველას, ვისაც კი ამის სურვილი აქვს. ასე, მაგალითად, XIX საუკუნეში პაკისტანში გამოჩნდა კაცი, რომელმაც თავი ალაჰის ახალ წინასწარმეტყველად გამოაცხადა და რომ მის მისიას პირველი გამოცხადების აღდგენა წარმოადგენდა, რომელიც ასე შერყვნა შემდგომმა ისლამმა. მან გაიჩინა მიმდევრებიც, თუმცა მუსულმანთა უმრავლესობამ არ ცნო მისი წინასწარმეტყველება და “აჰმადიელებს” დღემდე ერეტიკოსებად მოიხსენიებენ. სულ ახლახანს, აზერბაიჯანში მავანმა ქალმა თავი წინასწარმეტყველად გამოაცხადა, მაგრამ მუსულმანები არ ჩქარობენ მის ცნობას, რადგან მიაჩნიათ, რომ არ გააჩნიათ საკმარისი მტკიცებულებები.

ზუსტად ასევე, ქრისტიანები ვერ ხედავენ მტკიცებულებებს მუჰამედთან დაკავშირებით. რა თქმა უნდა, მუჰამედი ცდილობდა წარმოედგინა ამგვარი მტკიცებულებანი. თუმცა არგუმენტები, როგორც წესი, უნდა შეეფარდებოდეს მისწრაფებების ხარისხს. დავუშვათ, მავანი ადამიანი აცხადებს: “მისმინეთ, ხალხო! ამიერიდან ვითხოვ საყოველთაო მორჩილებას, რადგან მე ვარ თქვენი მბრძანებელი, ამასთან, მე – ღვთისაგან გახლავართ წარმოგზავნილი!” ბუნებრივია, გაჩნდეს კითხვა: კი მაგრამ რატომ უნდა დავუჯეროთ მას? პასუხად გაისმის: “აი, ნახეთ, როგორი ლექსები მაქვს, განა მსგავს ლექსს ვინმე შექმნის?! გულახდილად ვთქვათ: განა საკმარისი იქნება თქვენთვის ამგვარი არგუმენტაცია?

არადა ერთადერთი “არგუმენტი”, რომელიც მუჰამედმა მოიყვანა, - მის მიერ შექმნილი ყურანი გახლავთ: “თუკი ჩემი ღვთიურობის შესახებ გაგიჩნდებათ ეჭვები, მოიტანეთ სურა, მსგავსი ამისა, და მოიყვანეთ მოწმენი თქვენნი, გარდა ალაჰისა, რომ თქვენ ხართ მართალნი. თუკი ამას ვერ შეძლებთ – ამას კი ვერასოდეს შეძლებთ! – მაშინ გეშინოდეთ ცეცხლისა, რომლის საწვავი ქვებია და ადამიანები, ცეცხლი გამზადებული ურწმუნოთათვის!’ (2;21-22). სხვა ადგილზე მუჰამედი დაეჭვებულებისაგან უკვე არა ერთი, არამედ ათი სურის წარმოდგენას ითხოვს (11-16)

რა გასაკვირია, რომ არაბი მოაზროვნე არ-რავანდი (გარდ.906წ) აღშფოთებული იტყვის: “როგორ შეიძლება მუჰამედის წინასწარმეტყველური მისიის ჭეშმარიტება ამტკიცო მისივე შექმნილი ყურანის მიხედვით? ევკლიდეს რომ ემტკიცებინა, რომ ადამიანები ვერასოდეს ვერ შექმნიან მის წიგნზე უკეთესს, განა ამ სიტყვების საფუძველზე შესაძლებელი გახდებოდა დამტკიცებულიყო რომ იგი წინასწარმეტყველია?(1)

აი, როგორ აღიქმება გვერდიდან მუსულმანური არგუმენტაცია: მუჰამედი ითვლება წინასწარმეტყველად, რადგან მან მიიღო “წმინდა წერილი” – ყურანი, ხოლო ყურანი ითვლება წმინდა წერილად, რადგან მას ასე უწოდა “წინასწარმეტყველმა” მუჰამედმა. ეს ტიპიური ლოგიკური შეცდომაა: არ შეიძლება მტკიცებულებად მიღება ისეთი რამის, რაც თავად საჭიროებს დამტკიცებას.


დავუბრუნდეთ ჩვენს მაგალითს: დაუჯერებთ ადამიანს, რომელსაც პრეტენზია აქვს მპყრობელად და წინასწარმეტყველად აღიარონ მის ხელთ არსებული ლექსების საფუძველზე , თუნდაც მართლა საუკეთესო ლექსები წარმოგდგინოთ? მგონი, საეჭვოა ასე მოხდეს. ლექსები, რა თქმა უნდა, კარგია, მაგრამ ისინი იმ შემთხვევაში გამოდგება, თუ პრეტენზია არის პოეტობაზე. ხოლო თუ საუბარია წინასწარმეტყველად აღიარებაზე, ამ შემთხვევაში საჭიროა უფრო სერიოზული არგუმენტები და სრულიად სხვა სფეროდან. [2].

იმის გასაგებად, როგორი მტკიცებულებები ჩაითვლება საკმარისად, ჩვენ უნდა გავიხსენოთ, რა არის წინასწარმეტყველება.

წინასწარმეტყველება –ეს განსაკუთრებული ღვთიური ნიჭია. . წინასწარმეტყველი ჭვრეტს მომავალს. და ეს არის მტკიცებულება, რომ ის ჭეშმარიტად კავშირშია ღმერთთან. როგორც ცნობილია, დრო ჩვენი შექმნილი სამყაროს კუთვნილებაა. ჩვენ ყველა ვარსებობთ დროში, აღვიქვამთ წარსულის, აწმყოსა და მომავალს. ის, რაც სინამდვილეში მოხდება, არ ვიცით. ეს ზუსტად იცის იმან, ვინც დროის მიღმაა და ვისთვისაც ცხადია ჩვენი წარსულიც, აწმყოც და მომავალიც. და იმათ, ვინც მასთან უშუალო კავშირშია, ანუ, წინასწარმეტყველებმა. ის თავისი წმინდა ღვთაებრივი ჭვრეტიდან გვამცნობს მომავალს.

სწორედ ამიტომ ბიბლიაში მოცემულია მკაფიო კრიტერიუმი, როგორ განვასხვავოთ ცრუ წინასწარმეტყველნი ჭეშმარიტთაგან: და თქვა.. უფალმა.. ორი ციტატაა

ნებისმიერ მკითხველს შეუძლია წარმოთქვას ფორმალური “წინასწარმეტყველება”. მაგალითად, ის იტყვის: ხვალ მე დავწერ წერილს, და მართლაც, მეორე დღეს დაწერს წერილს. მაგრამ ჩვენ მშვენივრად გვესმის, რომ ამას არაფერი აქვს საერთო ჭეშმარიტ წინასწარმეტყველებასთან. რადგან მან რეალური მომავალი კი არ იცის, და ხვალ შესაძლოა მოხდეს ისეთი რამ, რომ წერილისთვის ვეღარ მოვიცალოთ.

ასევე მოქმედებენ ცრუ წინასწარმეტყველნი და მისნები , ეშმაკის მსგავსად, რომლებიც მათი პირით წინასწარმეტყველებენ: რაღაცაში მათი პროგნოზი არის ჩვენი შესაძლო ქმედებების გეგმა. მაგრამ ეშმაკმაც არ იცის მომავალი, ის, როგორც შექმნილი არსება, “დროში” არსებობს. სწორედ ამიტომ
ეშმაკთა წინასწარმეტყველებანი, ისევე, როგორც ადამიანთა პროგნოზები, გვეძლევა მოკლევადიან პერსპექტივაში. და ეს გასაგებიაცაა. ადვილია თქვა: ხვალ წერილს დავწერ- და დაწერო. მაგრამ ამის ერთი წლით ადრე დაგეგმვა და შესრულება- უფრო რთულია: საკუთარი გეგმის შესრულების ალბათობა ნაკლებია. ცოცხლები ვიქნებით იმ დროისთვის?! არავინ დაიჯერებს თუ ვიტყვით, რომ ასი წლის შემდეგ ჩემი შთამომავალი დაწერს ასეთ წერილს.

ბიბლიაში არსებობს კონკრეტული წინასწარმეტყველებანი, რომლებიც დაწერიდან ასწლეულთა შემდეგ ზედმიწევნით სრულდება. მათი სანდოობა უტყუარია: ამგვარი წინასწარმეტყველების შემცველი ხელნაწერები თარიღდება რამდენიმე საუკუნით ადრე, ვიდრე ისინი აღსრულდებოდნენ. აი, მაგალითად: ერთხელ ერთი ქალი მიუახლოვდა ქრისტეს ალაბასტრის.. ჭურჭლით და თავზე დაასხა კეთილსურნელება, როცა მოციქულები აღშფოთდნენ ასეთი ძვირფასი კეთილსურნელების ამაო ხარჯვის გამო, მათ მოესმათ: ,, ჭეშმარიტად გეუბნებით თქვენ: მთელს ქვეყანაზე, სადაც იქადაგება ეს სახარება, ყველგან ითქმება მისი საქმე მისსავე მოსაგონებლად. “ (მათე 26:13),. ამ სიტყვებს შეიცავს ხელნაწერი , რომელიც თარიღდება ჩვ. წ. II საუკუნით., როცა ქრისტიანობა იდევნებოდა, ხოლო ქრისტიანები წარმოადგენდნენ მცირერიცხოვან ჯგუფს. რა შეიძლება ითქვას მსოფლიოზე? როცა ყოველგვარი ადამიანური საზომით არავითარი გარანტია არ იყო იმისა, რომ წმინდა წერილი საერთოდ გადარჩებოდა: გავიხსენოთ, რომ მოგვიანებით, IV საუკუნის დასაწყისში იმპერატორმა დიოკლიტიანემ ბრძანა მთელი რომის იმპერიის საზღვრებში ამოეღოთ და გაენადგურებინათ ქრისტიანული წიგნები, განზრახული ჰქონდა ბოლო მოეღო ქრისტიანობისთვის: “ პირისაგან მიწისა აღიგავოს ქრისტიანთა სახელი”- ეწერა მის ბრძანებაში. მაგრამ ჩვენ ვხედავთ, რომ იესო ქრისტეს სიტყვები ახდა სრული სიზუსტით, და თან საუკუნეების შემდეგ. და ბიბლია არის ამჟამად ყველაზე უფრო გავრცელებული წიგნი მსოფლიოში, მას კითხულობენ ექვსივე კონტინენტზე, ის თარგმნილია 2426 ენაზე, გამოცემულია საერთო ტირაჟით დაახლოებით 6 მილიარდი ეგზემპლარი, და მთელ მსოფლიოში ცნობილია ისტორია ალაბასტრის ჭურჭლიანი ქალის შესახებ. კონკრეტული წინასწარმეტყველება, რომელიც უკანა რიცხვით კი არ დაიწერა, არამედ არსებობს იმაზე ბევრად უფრო ადრინდელ ხელნაწერებში, ვიდრე მათი აღსრულება მოხდა, და ამ ზედმიწევნით აღსრულებაში ნებისმიერს შეუძლია დარწმუნდეს.

კიდევ ერთი მაგალითი. ესაია წინასწარმეტყველი წინასწარმეტყველებს: და ბაბილონი, მეფური დიდება, ქალდეველთა სიამაყე დაიქცევა ღმრთისაგან, ვითარცა სოდომი და გომორი. აღარ დასახლდება ხალხი მასში უკუნუთი უკუნისამდე: ,, ბაბილონი - სამეფოთა მშვენება, ქალდეველთა დიდების სამკაული, დაემსგავსება უფლისგან დაქცეულ სოდომს და გომორას.ტურები მოჰყვებიან კივილს გაოხრებულ სასახლეებში და ველური ძაღლები აყმუვლდებიან მის საზეიმო დარბაზებში; მოაწევს მისი ჟამი და მისი დღეები აღარ გაგრძელდება” (ეს.13;19-22)

იერემია წინასწარმეტყველი გვამცნობს თავის გამოცხადებას ბაბილონის შესახებ: ,, წაიყვანა ისინი ნებუზარადან ქონდაქართუხუცესმა და მიჰგვარა ისინი ბაბილონის მეფეს რიბლაში. ”(იერ.51;26)

ქრისტეშობამდე VI საუკუნეში ეს სიტყვები სრულიად წარმოუდგენლად მოეჩვენებოდათ თანამედროვეებს: ბაბილონი ხომ ათას ხუთასი წელი იდგა, ვითარდებოდა და ყვაოდა.

მაგრამ სწორედ ქ-მდე VI საუკუნეში ქალაქი დაიპყრო და ნაწილობრივ გაანადგურა სპარსეთის მეფე კიროსმა. ქ-მდე IV საუკუნეში ბაბილონს ალექსანდრე მაკედონელი დაეუფლა, რომელსაც დაცემის გზაზე დამდგარი ქალაქის აღორძინება ჰქონდა მიზნად. ალექსანდრემ როგორც კი გადაწყვიტა მთავარი წარმართული ტაძრისა აღდგენა და ბაბი;ლონის გადაქცევა თავისი სამეფოს დედაქალაქად, სულ მოკლე ხანში დაავადმყოფდა და გარდაიცვალა. ეს ისე სწრაფად მოხდა, რომ ნანგრევების დაშლაც კი ვერ მოასწრეს.

ესაია წინასწარმეტყველის წიგნის უძველესი სია – Qისა ქრისტემდე II საუკუნით თარიღდება, ხოლო უძველესი პაპირუსი, იერემია წინასწარმეტყველის ტექსტით – ქრისტემდე III საუკუნისაა. ამ დროს ბაბილონი ჯერ კიდევ დასახლებული ყოფილა. ქრისტეს აქეთ I საუკუნეში კი წინასაწარმეტყველება მთლიანად ახდება: 116 წელს იმპერატორ ტრაიანეს ბაბილონის ადგილზე მხოლოდ “ყორღანები და მის შესახებ ლეგენდები ხვდება”.

ალექსანდრე მაკედონელი არ გახლდათ ერთადერთი მმართვერლი, რომელიც წინასწარმეტყველების აღსრულებისთვის ხელის შეშლას შეეცადა. 1980-იანი წლების ბოლოს ერაყის ლიდერმა სადამ ჰუსეინმა ბრძანა მოემზადებინათ ბაბილონის აღორძინების პროექტი. მისი ჩანაფიქრით, სასტუმროებითა და გასართობი დაწესებულებებით სავსე ქალაქი ახლო აღმოსავლეთის ტურისტულ ცენტრად უნდა ქცეულიყო. სამუშაოები 2001 წელს დაიწყო და... იმავე წელს დასრულდა სამხედრო ოპერაციის “უდაბნოს ქარიშხალის” შედეგად. ღმრთის განგებულების ზედმიწევნით ზუსტად აღსრულებას ვხედავთ ამ შემთხვევაში ათასობით წლის განმავლობაში თანამედროვე ეპოქის ჩათვლით.

ბიბლიიდან კიდევ უამრავი, შემდგომში აღსრულებული წინასწარმეტყველების მოყვანა შეგვიძლია მაგალითებად.

იგივეს ვერ გავიმეორებთ მუჰამედის წინასწარმეტყველებებთან დაკავშირებით. ყურანში იგი პირდაპირ აცხადებს, რომ არ უწყის, “რა გველის მე და თქვენ” (46;8). ერთ-ერთ ჰადისში მუჰამედი ამტკიცებს, რომ “არავინ უწყის, რა იქნება ხვალ. რა იმალება ჯურღმულებში, ვინ რას მოიპოვებს მომავალში, რომელ მიწაზე მოკვდება და არავინ იცის, როდის მოვა წვიმა” (ბუხარი 1039). იგი თვითონვე ადასტურებს, რომ ვერ განჭვრეტს მომავალს, მაგრამ, მისდა საუბედუროდ, ეს ყველაფერი არ არის. მუსულმანური წყაროების მიხედვით, მუჰამედი წინასწარმეტყველებდა მომავალს, თუმცა ისინი არ ხდებოდა!

აი, მაგალითიც: “ერთხელ, სიცოცხლის ბოლოს, მოციქულმა ჩვენთან ერთად შეასრულა საღამოს ლოცვები, წამოდგა და თქვა: “გესმით თუ არა, რა ღამე დადგა დღეს? ჭეშმარიტად, ამ ღამიდან ასი წლის შემდეგ არცერთი სულიერი აღარ იქნება დედამიწაზე”. (ბუხარი 116). ამ სტრიქონების ნებისმიერი მკითხველი თვითონ არის მტკიცებულება მუჰამედის ცრუწინასწარმეტყველებისა, რადგან არათუ ასი, ათასხუთასი წლის შემდეგაც დედამიწა სავსეა სიცოცხლით.
კიდევ ჰადისი: ალაჰის მოციქულმა თქვა: „ მალე ევფრატი ოქროთი სავსე საგანძურს გახსნის,მაგრამ ისინი, ვინც ამ დროს იცხოვრებენ, ნურაფერს ნუ აიღებენ... და ევფრატი მათ ოქროს მთებს დაუდგამს.“ (ბუხარი 7119). 1500-წლის შემდეგაც, ეს „მალე“ არ დამდგარა.

ისევ ჰადისი: “წარმატებას ვერასოდეს მიაღწევს ის ერი, რომელიც მმართველად გახდის ქალს” (ბუხარი, 9.88.219). ინგლისელი ხალხი საკმაოს წარმატებულია ელისაბედ II-ის ნახევარსაუკუნოვანი მმართველობის განმავლობაში, როგორც იქამდეც დედოფალ ვიქტორიას მმართველობის ჟამს იყო წარმატებული. შესაძლებელია ანალოგიური მაგალითების მოყვანა ისტორიიდან, მაგრამ ისინი ცნობილია განათლებული მკითხველისთვის.

როგორც ბიბლიიდან გვახსოვს, მოსეს კანონით, ერთი წინასწარმეტყველების აუსრულებლობაც საკმარისია არამარტო იმისთვის, რომ ადამიანი ცრუ წინასწარმეტყველად შეირაცხოს, არამედ სასტიკად დაისაჯოს კიდეც: ასეთი წინასწარმეტყველი მიეცით სიკვდილს:,,მაგრამ წინასწარმეტყველი, რომელიც გაკადნიერდება და ჩემი სახელით დაიწყებს იმის გამოცხადებას, რაც მე არ მიბრძანებია გამოსაცხადებლად, ან რომელიც უცხო ღმერთების სახელით ალაპარაკდება, ეს წინასწარმეტყველი უნდა მოკვდეს. ” (მეორე 18:20).


მაგრამ ეს არ არის ერთადერთი კრიტერიუმი, ღვთიური გამოცხადება გვთავაზობს მეორე, უნივერსალურ ხერხს განვსაზღვროთ—ჭეშმარიტია თუ ყალბი გამოცხადება, ასევე ისინი, ვისაც ეს ჩვენამდე მოაქვს.

აი ეს მეორე ბიბლიური კრიტერიუმი: ,, მაგრამ ჩვენ კი არა, თვით ანგელოსმა ზეცითაც რომ გახაროთ სხვა სახარება, და არა ის, რაც გვიხარებია, წყეულიმც იყოს. ” (გალ.1:8)

სავსებით ლოგიკურია. რამდენადაც მუსულმანებმა უწყიან, რომ ქრისტიანებს აქვთ წმინდა წერილი – ბიბლია, ამდენად ბუნებრივია, მუჰამედის წინასწარმეტყველად აღიარებისთვის, მინიმუმ, საჭიროა, რომ მისი სწავლება წინააღმდეგობაში არ მოდიოდეს ჭეშმარიტ ღვთიურ გამოცხადებასთან.

საინტერესოა, რომ თვით მუჰამედი სავსებით ეთანხმებოდა ამ კრიტერიუმს. ყურანში ნათქვამია, რომ იგი გამოგზავნილია “იმ ჭეშმარიტების დასამტკიცებლად, რაც მის გამოჩენამდე გაცხადდა, როგორც პირდაპირი გზა და ბედნიერების მაუწყებელი მორწმუნეთათვის” (ყურ.2.97). აქვე კონკრეტულადაა დაზუსტებული, თუ რას გულისხმობს იგი: “ჭეშმარიტად გამოგიგზავნა, რათა დაადასტუროს იმის ჭეშმარიტება რაც მის მოვლენამდე იყო. უადრეს კი მოგივლინა მან თორა და სახარება, რათა ადამიანებს მათით ეხელმძღვანელათ” (ყურ.3. 3-4). სხვა ადგილზე ნათქვამია, რომ იესოს მიერ ბოძებული “სახარება – სახელმძღვანელო და სინათლეა”, რომელიც ადასტურებს თორას ჭეშმარიტებას, რომელიც უფრო უადრეს გაუცხადდათ ადამიანებს როგორც სახელმძღვანელო და დამარწმუნებელი ღვთისმოშიშთათვის” (ყურ. 5;46)
და ბოლოს, ქრისტიანებისთვის პირდაპირ არის გაცხადებული: “დაე განსაჯონ სახარების მფლობელებმა ისე, რაც დაუშვა ალაჰმა” (ყურ.5.47)

სწორედ ასე ვიქცევით ჩვენც და არა იმიტომ, რომ ყურანს ვუსმენთ, არამედ იმიტომ, რომ ასე წერია ბიბლიაში და ამასვე გვკარნახობს საღი აზრი.

თვით მუსულმანებისთვის კარგადაა ცნობილი, რომ ის, რაც მუჰამედმა შექმნა, თითქოს დასტურად ბიბლიისა, შეიცავს უამრავ არსებით და კარდინალურ წინააღმდეგობას სწორედ ბიბლიასთან, რაც ზემოთ უკვე ვაჩვენეთ.

ამრიგად, მუჰამედი ამ კრიტერიუმსაც ვერ აკმაყოფილებს.

ავტორი: იური მაქსიმოვი

http://faith.ge/index.php?newsid=1240

[A.V.M]

ავტორი: იური მაქსიმოვი

ღვთისმეტყველია?
არ ვიცი....

[აკაკი]

A.V.M
თუ არ ვცდები ასეა, აპოლოგეტიცაა, სექტოლოგი, რელიგიათ მცოდნე... მისი ნაშრომებიდან გამომდინარე ვამბობ... ჩემი აზრით...