წმ.ბარსანუფი დიდი, "აღშფოთების დროს შეგონებაზე." პარამეტრები

[saria-giorgi]

კითხვა:ჩემო ძმაო!ძმას ღმრთის სიყვარულით შევაგონებდი,მაგრამ მან არ მიიღო ჩემი ნათქვამი და მე წონასწორობა დავკარგე.როგორღა მოვიქცე?>მხოლოდ თუ იმ ძმებთან ვისაუბრო რომლებზეც შენ მიმითითე,სხვებს ხომ არ დავაბრკოლებ ამით?

პასუხი:ჩვენ თვითონ არ გვესმის რას ვამბობთ.ყველანაირი შეგონება,როდესაც ადამიანი თავად შფოთავს გულში,სათნო არაა ღმრთისათვის,რამეთუ ეშმაკის მოქმედებით წარმოიქმნება და თავისმართლებასთანაა შეზავებული.შენ თუ მოყვას ღმრთის გულისათვის შეაგონებდი,როგორღა აღშფოთდი თავად?ღმრთისათნო დარიგება დამრიგებლის აღშფოთებას არ დაუშვებს;მაგრამ თუ დამრიგებელი და გაჭორავს მას,მაშინ ის თუმცა არ აღშფოთდება,მაგრამ თანამდები იქნება ძმობის დამძიმებაში.თავად თქვენთვის ახლა ცხადი გახდა,რომ ეს განსაცდელი ირო,მაგრამ ღმერთმა აგარიდათ იგი და აგარიდებთ.დაე ღმერთმა სულის და სხეულის სიმრთელე მოგმადლოთ,რომ შეიცნოთ ბოროტის მახეები და მას თავი დააღწიოთ.ილოცეთ ჩემთვის.რაც შეეხება ძმებთან საუბარს,გეტყვით:თყ საუბარს ღმრთის სიყვარული წარმართავს,ეს არ დააბრკოლებს სხვებს და ადრიგებას შეუწყობს ხელს.

მრავალჯერ მქონია შემთხვევა,როდესაც თავს ვერ იკავებ და ცდილობ საუბარში ჩაერთო,ეს როგორც ვნახეთ არის გამოწვეული თვითნებობით და ამპარტავნებით,ასეთი საუბარი,შეგონებითი არის არა ღმრთის სათნო არამედ დამყუპველი ორივესთვის,როდესაც ერთმანეთს არ უსმენენ.