თემის საბეჭდი ვერსია

პოსტის ავტორი: fsevdopodia თარიღი: Mar 30 2008, 01:20 AM

მაინტერესებს ერთი რამდენად უახლოვდება მართლმადიდებლობას ფსიქოლოგია თუნდაც ფსიქიატრია,ნევროლოგია... და ყველა ის დარგი რაც ადამიანის ცენტრალურ ნერვულ სისტემასთანაა დაკავშირებული. საინტერესოა თქვენი აზრი როგორც ჩემზე უფრო მართლმადიდებლების. ფსიქოლოგია რელიგიას მოიცავს თუ პირიქით? უჯერებთ ფსიქოლოგებს?

პოსტის ავტორი: ალექსანდრე თარიღი: Mar 30 2008, 02:03 AM

fsevdopodia
და რატომ ეწინააღმდეგება ვითომ? ყველა გამოცდილი მოძღვარი კარგი ფსიქოლოგიცაა

პოსტის ავტორი: miss sevda თარიღი: Mar 30 2008, 02:06 AM

ფსიქოლოგს გააჩნია ადრე ბევრი ათეისტი ფსიქოლოგები იყვნენ , ეხლაც არიან შიგადაშიგ და ასეთ ფსიქოლოგს რათქმანუნდა ვერ ვენდობ, ისე რათქმაუნდა კარგი ფსიქოლოგი ჩემი აზრით კარგი მართლმადიდებელი უნდა იყოს ისევე როგორც ყველა მართლმადიდებელი უნდა ვიყოთ ცოტანაინც კარგი ფსიქლოგები

პოსტის ავტორი: ალექსანდრე თარიღი: Mar 30 2008, 02:09 AM

miss sevda

არც ეხლა არიან ნაკლებნი

პოსტის ავტორი: Floyd თარიღი: Mar 30 2008, 11:59 AM

ალექსანდრე

პოსტის ავტორი: kato_Bato თარიღი: Mar 30 2008, 01:12 PM

ყველაზე დიდი შეცდომა კაცობრიობის სიტორიაში, იყო ის, რომ ადამიანთა კატეგორია ამა თუ იმ მეცნიერებას აღიქვამდა როგორც ღვთისგან განყენებულ რამეს.
და საქმეში (ნუ წიგნშიც) ჩაუხედავი ადამიანი ამას ყურს მოკრავს და ბრმად იმეორებს.

ფსიქოლოგი, არ ნიშნავს, არ უნდა ნიშნავდეს პიროვნებას თავისი ინდივიდუალური გრძნობებით და მრწამსით ასეთი ადამიანი თავის "რელიგიას", თავის ფსიქოლოგიას უფრო იგონებს ვიდრე ვინმეს შველის.

ფსიქოლოგი_მცოდნე, კაცთმოყვარე, მუდმივად ახლის და უკეთესის მძებნელი მაშველი რგოლია ხშირად ადამიანისთვის და არა აქვს მნიშვნელობა პირველ ჯერზე წყლიდან ვისი გადმოგდებული კამერა ამოგიყვანს, ექიმის თუ მოძღვრის.

ადამიანი უნდა ხედავდეს ზღვარს და საღად განსჯის უნარი ჰქონდეს, რომ განასხვაოს რწმენით და წამლით მკურნალობა ერთმანეთისგან. და კიდევ ის, როგორ ადამიანის სულიერი საზომია აღებული პირობითად.

პოსტის ავტორი: m16 თარიღი: Mar 30 2008, 01:17 PM

ეხლაც ეგრე აღვიქვამთ ადამიანები.

პოსტის ავტორი: tekla_ თარიღი: May 18 2008, 01:08 PM

ჩემი სამსახურიდან გამომდინარე, შარშან ფსიქოლოგებთან ყოელდრიური ურთიერთობა მქონდა და ფსიქოლოგიაშიც გავთვიცნობიერდი.
ფსიქოლოგობა კეთილშობილური პროფესიაა, ადამიანის დახმარებას გულისხმობს უმთავრესად, თუმცა ყველა ფსიქოლოგს არ შეიძლება ეწოდოს კარგი და პირიქით.

ახლა ბევრი ფსიქოლოგი მეგობარი მყავს, მათ შორის უცხოელებიც, პირადი დაკვირვებიდან შემიძლია ვთქვა, რომ თითოეულ მათგანს განსხვავებული მიდგომა აქვს პრობლემებისადმი და ზოგიერთი მათგანის მოსაზრება ჩემთვის გამაღიზიანებელიც კი ყოფილა.

მას შემდეგ, რაც ფროიდის ნაშრომებს გავეცანი, დავასკვენი რომ ის შიზოიდია.

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: May 18 2008, 01:46 PM

შენც სტერეოტიპს ემსხვერპლე არა?

ჩემო კარგო, მართლმადიდებლობა მიესალმება ყველა მეცნიერებას, რომელიც ადამიანის შინაგან მოწყობაზე ახალ სიტყვას იტყვის.

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: May 20 2008, 04:50 PM

ადამიანის ფსიქოლოგია, ადამიანური ბუნებიდან გამომდინარეობს. არ მგონია რომ ამას რელიგია ეწინააღმდეგებოდეს, პირიქით, მიმაჩნია, რომ მოძღვრები ჩვენთან ურთიერთობაში ზუსტად ჩვენი ფსიქოლოგიიდან ხელმძღვანელობენ.

მე ძალიან მაინტერესებს ფსიქოლოგია.

დანაშაულის გამოძიებაც კი შეიძლება ფსიქოლოგიური ტესტების ცატარებით, ანუ ადამიანისგან აღირების მიღება, მისი ბუნების დანახვა და აშ. სეიძლება აბსოლუტური მეცნიერება არ არის, რადგან ფსიქოლოგებისგან გამიგია, რომ ის სურატI, რომელსაც ადამიანი ხატავს თავის ტავზე ფსიქოლოგთან ურთიეტთობის დროს, შესაძლოა გამომდინარეობდეს, მისი იმ წუთიდნელი განწყობიდან და ზუსტ სურათს ამ პიროვნებაზე არ ხატავდეს, მაგრამ ზოგადად ძალიან კარგი მეცნიერებაა, მიმიკითაც კი, რომელსაც ვერ სეცვლი და იმდენად მექანიკურია, რომ ვერ დაიმორჩილებ, ადამიანის განწყობის დანახვა შეიძლება. ასე ვტქვათ რაღაც სეკითხვებზე უსიტყვო პასუხიც არის და აშ.

ადამინის ფსიქოლოგია თუ იცი, იცი როგორ მოახდინო ამთზე გავლენა და აშ.

ფსიქოლოგია ყველა ადამიანს გვაქვს, რაც გვაქვს იმას ეკლესია არ უარყოფს.

პოსტის ავტორი: sergi_glaxa თარიღი: May 20 2008, 05:20 PM

მე ვიცი რომ კათოლიკეებსა და პროტესტანტებსაც ყავთ მკარგი ფსიქოლოგები

პოსტის ავტორი: nana_007 თარიღი: May 20 2008, 05:42 PM

ხო, მარა , საერთოდ რა მნიშვნელობა აქვს ფსიქოლოგის რელიგიას? (სამედიცინო თვალსაზრისით)
რელიგიის შესასწავლად მიდის ვინმე ფსიქოლოგთან? ფსიქოლოგთან სიარული ფუფუნების ერთერთი ატრიბუტია და ჩვენ ისეც შორს ვართ მაგისგან

საერთოდ ექიმების რელიგიას თუ ვუცადეთ, მითუფრო აქ დავრჩენილვართ უექიმოდ ისინი ყველას მკურნალობენ,განრჩევლად სარწმუნოებისა თუ ურწმუნოებისა.

პოსტის ავტორი: seminarieli lela თარიღი: May 20 2008, 06:27 PM

ალბათ რელიგია მოიცავს ფსიქოლოგიას

ვფიქრობ რომ კარგია თუ ადამიანი მართმადიდებელია და ამ მსოფლმხედველობიდან იგი ფსიქოლოგი გახდება,რადგან მყავდა ლექტორი რომელიც ისეთ რაგაცეებს გვასწავლიდა რაც ეწენაგმდეგებოდა რელიგიას

ფსიქოლოგია ეხმარება ადამიანს საკუთარი თავის შეცნობაში,როცა შეხება მქონდა ბევრი რამე აღმოვაჩინე .

პოსტის ავტორი: tustusa-gogo თარიღი: Jun 1 2008, 01:11 AM

მევედი ნორჩი ფსიქოლოგი ფსიქოლოგია კაი რამეა არ ეწინააღმდეგება რელიგიას სავსებით თვით ფროიდი ამბობდა რომ კაცობრიობას დარტყმა მივაყენეი მით, რომ დავამტკიცე ღმერთი არ არსებობსო მაგრამ ასე არ იყო: რომ წაიკითხოთ მისი ნაშრომები, ჩანს რომ მან ღმერთი არ უარყო, უბრალოდ სხვაგან აღმოაჩინა, ქვეცნობიერში და სუპერ-ეგო უწოდა... დაუშვა, რომ არსებობს ენერგიის რეზერვუარი ადამიანში და ეს უკვე მიანიშნებს იმაზე, რომ არსებობს საყრდენი წერტილი ამ სამყაროში

პოსტის ავტორი: ქეთუ თარიღი: Jun 1 2008, 05:37 AM

sergi_glaxa

აჰაა
ბუდისტებს უფრო მაგრებიო

ციტატა

ხო, მარა , საერთოდ რა მნიშვნელობა აქვს ფსიქოლოგის რელიგიას? (სამედიცინო თვალსაზრისით)

არანაერი აბსოლიტურად, პაციენტთან ურთიერთობისას არანაერი მნიშვნელობა არ აქვს რა რელიგიური აღმსარებლობისაა ექიმი(ამ შემთხვევაში ფსიქოლოგი ) შენ გაქვს შენი მისია და მიზანი და ვალდებულება, რომელიც აბსოლიტური სიზუსტით უნდა შეასრულო, მითუმეტეს როცა ადამიანის ფსიქიკაზეა საუბარი შეცდომის დაშვება დამღუპველია,( ნუ გააჩნია სტადიას პაციენტის ფსიქიკური მოშლილობის დონეს)

მე მიმუშავია კათოლიკე პაციენტთან, საკმაოდ რელიგიური ადამიანია და უამრავი კითხვა ქონდა, უამრავს მესაუბრებოდა რელიგიაზეც თუმცა იმას რომ მე ორთოდოქსი ვარ და ის კათოლიკე ჩვენს შორის არანაერი ბარიერი არ შეუქმნია, აბსოლიტურად არანაერი მნიშვნელობა არ ქონდა ამას!

მეტსაც გეტყვით, 14 წლის ბავშვთან ვმუშაობდი, საკმოდ რთული სიტუაცია იყო და ამ ბავშვის პრობლემა იყო სწორედ ის რომ, აღზრდილი იყო აბსოლიტურად ყოველგვარი რელიგიური სწავლების გარეშე, ანუ მშობლებს არასოდეს უსწავლებიათ ,მსგავსი რამ....
მოკლედ პრობლემა იყო შემდეგში, ეს ბავშვი რომ წამოიზარდა იგრძნო საშინელი სიცარიელე, სულიერი, ამიტომ ამოიჩემა რაღაც strange cult, და შეუერთდა რაღაც საშინელ დაჯგუფებას სადაც უამრავ სისაძაგლეებს ჩადიოდნენ, მაგალითად ამ ბავშვმა აუამრავი ზიანი მიაყენა საკუთარ თავს და მამამ მიუსწრო როგორ აპირებდა ელექტროხერხზე ფეხის მოხერხვას

დღეს მართლმადიდებელი ქრისტიანია,სტიქაროსანი : )
თუმცა ვერ ვიტყვი, რომ ეს : )ბავშვი რომ მაინც და მაინც მართლმადიდებელი გახდა, ეს ფსიქოლოგის დამსახურებაა (არ ვთავმდაბლობ მართლა ასე ვფიქრობ) იმიტომ რომ მე მისვამდა უამრავ კითხვას სხვადასხვა რელიგიებზე, და შემიძლია დარწმუნებით ვთქვა რომ იგივე დოზით ვსაუბრობდით და ვკითხულობდით კათოლიციზმზე, ბუდიზმზე და ა.შ. როგორც მართლმადიდებლობაზე... მართლა არანაერი "ზეწოლა" და "რეკომენდაცია" არ ყოფილა, თავადვე გადაიკითხა უამრავი ლიტერატურა,წირვებს ესწრებოდა სხვადასხვა ტაძარში, მერე მასთან ერთად ისევე ვიარე კათოლიკურ ტაძარში წირვაზე როგორც მართლმადიდებლურში.
თავად იპოვა სიმშვიდე და სიცარიელის შეგრძნება გაუქრა იქ სადაც ახლაა...

პოსტის ავტორი: ქეთუ თარიღი: Jun 1 2008, 06:08 AM

ალბათ გააჩნია სიტუაციას
იმაში გეთანხმები, რომ ხანდახან და ძალიან ხშირად, ფსიქოლოგთან მხოლოდ იმიტომ დარბიან რომ მოდაშია
თუმცა არის სიტუაციებიც როცა მართლა ძალზედ აუცილებელია ფსიქოლოგის ჩარევა

ციტატა

საერთოდ ექიმების რელიგიას თუ ვუცადეთ, მითუფრო აქ დავრჩენილვართ უექიმოდ smile.gif ისინი ყველას მკურნალობენ,განრჩევლად სარწმუნოებისა თუ ურწმუნოებისა.

რათქმაუნდა
მათ ხომ ჰიპოკრატეს ფიცი აქვთ დადებული ბოლოს და ბოლოს

პოსტის ავტორი: თათარაშვილი თარიღი: Jun 1 2008, 08:08 AM

როგორ შეიძლება ადამიანმა მეცნიერულად დაამტკიცოს ღმერთის არსებობა/არ არსებობა?

პოსტის ავტორი: tustusa-gogo თარიღი: Jun 1 2008, 12:02 PM

თათარაშვილი
ისე სწორად ვერ ვთქვი, კი არ დაამტკიცა, უბრალოდ დაუშვა ეს, დედას ვფიცავარ ღმერთი არ არსებობსო და მენდეთ,იმიტომ რომ კაი ტიპი ვარო...

პოსტის ავტორი: tustusa-gogo თარიღი: Jun 1 2008, 03:22 PM

ყველა მეცნიერი საყრდენ წერტილს ეძებს ამიტომაც აირჩიეს ეს გზა... მართალია ყველაფერს ფიზიკის კანონებით ვერ ავხსნით, მაგრამ არც იმის მჯერა, რომ მეცნიერება ეშმაკის მანქანებაა... ღმერთის ძიებაა, და ვისაც როგორ უნდა ისე უნდა ეძებოს ღმერთი...

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Jun 1 2008, 08:39 PM

tustusa-gogo

და ვინ ეცდებოდა, რომ ეგ დაგეჯერებინა? ჩვენი სარწმუნოება მაგას არ ამბობს და სხვა არ ვიცი. გარდა ამისა, უთვალავი მორწმუნე მეცნიერი არსებობს...თუნდაც ამ ფორუმზე...

პოსტის ავტორი: tustusa-gogo თარიღი: Jun 4 2008, 08:03 PM

ხალხებოოო შემოდით რაა კაი თემაა ეს და ავამუშაოვოთ არ გაინეტრესებთ რომელიმე ფსიქიკური მოვლენა? ერთად გავუკეთოთ ანალიზი?

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Jun 4 2008, 08:23 PM

tustusa-gogo

სამწუხაროდ, ანალიზის განხილვა რაღაც ღადავში გადაიზარდა და ცხადია არავის აქვს სურვილი უსმინოს სიცილ-კისკის-კოკეტჩივობას, როცა ამისთვის სხვა საშუალებები არსებობს და არა ფორუმის რომელიმე თემა.

იმედია, შემოვლენ კომპეტენტური იუზერები და თუ ვინმეს რაიმე კითხვა აქვს, უპასუხებენ, გარდა ამისა, თვით თემის გამხსნელი პოსტია კითხვა და აზრის დაფიქსირებები ყველას შეუძლია.

პოსტის ავტორი: tustusa-gogo თარიღი: Jun 14 2008, 09:12 PM

როგორც ჩანს არ არსებობენ კომპეტენტური იუზერები თორემ აქამდე ...


რა არი მერე სიცილ-კისკის-კოკეტჩივობაში მიუღებელი ?

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Jun 14 2008, 09:29 PM

tustusa-gogo

არც არაფერი, ალბათ, რა ვიცი, ვისთვის როგორ,მაგრამ შესაბამის ადგილზე და შესაბამის თემაში, მაგალითად "გავუზიაროთში"...

კომპეტენტურ იუზერებს რაც შეეხებათ, ალბათ არასერიუზულად მიიღეს ეს ხორხოცად გადაქცეული თემა და არ აქტიურობენ.

პოსტის ავტორი: tustusa-gogo თარიღი: Jun 14 2008, 09:39 PM

ნუ რა ვიცი... კაცია და გუნება

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Jun 14 2008, 09:48 PM

პლაცებო ეფექტზე რას იტყოდით?

ფროიდის მიერ ჩამოყალიბებული ფორმულით, პლაცებო, ეს არის "რწმენითი მოლოდინი" როდესაც ავადმყოფის განწყობა და მიმართება შესაძლებელს ხდის განკურნებას..

ასე მაგალითად, თუ პაციენტი დაიჯერებს, რომ მისი დაავადება განიკურნება, პლაცებო ეფექტის საშუალებით დაავადების განკურნების უდიდესი შანსი არსებობს

პოსტის ავტორი: tustusa-gogo თარიღი: Jun 14 2008, 11:57 PM

მნათე


ჰო, ეგაა ...ავადმყოფებს კურნავდნენ პლაცებოთი.. ექსპერიმენტის დროს პაციენტს ისეთ პრეპარატს აძლევდნენ, რომელიც არაფერს ვნებდა, მაგრამ არც კურნავდა, მაგრამ ეუბნებიდნენ, რომ უებარი წამალი იყო და ისინიც იკურნებოდნენ

ბებიჩემიც წარამარა ყლაპავს ვალერიანის ტაბლეტებს, არადა მაგის ისე ამშვიდებს, როგორც რა ვიცი რაა... უბრალოდ პლაცებო აქვს ქალს


ზღაპრებიდან არ გახსოვთ კიდევ, უკვდავების წყალი? ესეც იგივეა
განწყობითა და თვითშთაგონებით ადამიანი შეიძLება მოკლა კიდეც...

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Jun 15 2008, 12:02 AM

ბუნებრივია, მაგრამ არამგონია თეოლოგია ძვირფას ფროიდს ახნსა-განმარტების გარეშე ტოვებდეს

პოსტის ავტორი: tustusa-gogo თარიღი: Jun 15 2008, 12:04 AM

მნათე
ფროიდს რაღას ერჩი, თუ კი განკურნავ კაცს? აქ შთაგონება თამაშობს გადამწყვეტ როლს (რწმენა) და რაღა გინდა ვააა. მაინცადამაინც მდოგვის მარცვლის ოდენა უნდა იყოს ეს რწმენა ?

ნუ სიკვდილი სხვაა, უბრალოდ შთაგონების ეფექტურობის დემონსტრირება მინოდა და იმიტომ ბოდიში არაეთიკურობისთვის

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Jun 15 2008, 12:37 AM

ფროიდს არაფერს კაცო, რას უნდა ვერჩოდე აბა, რა მოხდა ეხლა ხანდახან დედიკოსთან თუ გორაობდა საღამოობით http://www.radikal.ru რწმენა კი თამაშობს, მაგრამ აქ არა იმდენად რწმენაზეა საუბარი, რამდენადაც "ვის" რწმენაზე... თეოლოგიის პასუხი მინდა, შენ რამდენადაც მახსოვს ჯერ მხოლოდ ადამიანურ ჩარჩოებში განიხილები http://www.radikal.ru



მითარგმნე

პოსტის ავტორი: tustusa-gogo თარიღი: Jun 15 2008, 12:45 AM

მნათე
რას ეკითხება თეოლოგია ფროიდს?

p.s. არ გორაობდა... უბრალოდ ირწმუნებოდა, რომ ყველა ვაჟს დედისადმი აქვს ლტოლვა 5 წლის ასაკამდე და შემდეგ ეს ლტოლვა განიდევნება ცნობიერებიდან, რადგან ამორალურია..... ამაზე სხვა დროს

ფსიქოანალიზის აპოლოგეტი არ ვარ,მაგრამ ამ მეთოდს ასე ერთი ხელის მოსმით რომ მოისვრიან ხოლმე (ვინ ვინ და ისინი ვისაც ჟურნალ ,,სარკის" ტესტების შევსება ჰგონია ფსიქოლოგია ) ვღიზიანდები არაპროფესიონალურია


რაც შეეხება შტაგონებით ადამიანის მოკვლას, რა იყო პირველად გესმის ? თუ მე მაქვს შავი იუმორი?

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Jun 15 2008, 12:52 AM

უიმე დედა, არაფერს, არაფერს, უბრალოდ ფსიქოანალიზის თეოლოგიური ხედვა მაინტერესებს.



ადამიანის შინაგან "ბი: ორიენტაციაზე რას გვეტყვი მამაო? http://www.radikal.ru



აბსოლუტურად გეთანხმები, როცა ცოდნა არ გყოფნის ახსნა რაიმე მოვლენა - არსებობს ცოდნის გაკოტრებულობის სიმბოლო, ნაგავი, რომელშიც აუხსნელი თემატიკა აღმოჩნდება ხოლმე სწორედ მათი მეშვეობით, ვინც მხოლოდ ყვითელ ფურცლებზე სწერს და კითხულობს



გამოცდილი ჰიპნოზიორივით პოსტავ http://www.radikal.ru

პოსტის ავტორი: tustusa-gogo თარიღი: Jun 15 2008, 01:07 AM

ჰო,რა, ზიგმუნდა ამბობდა, რომ ადამიანი სინამდვილეში ბისექსუალია და საბოლოოდ რომელი ფსქიოლოგიური სქესის წარმომადგენლად ჩამოყალიბდება, დამოკიდებულია ოიდიპოსის კომპლექსის დაძლევაზე . 100%იანი ქალი ან მამაკაცი არ არსებობს... ამას ამბობს ლაო-ძიც, რომ არ არსებობს ქალი, რომელშიც არ არის რაიმე მამაკაცური და პირიქით... იუნგისაც აქვს მგსავსი მოსაზრება , არქეტიპები ანიმა და ანიმუსი...


ხოლო, ფსიქოანალიზი არის პიროვნების კვლევის მეთოდი, და თავისი არსიტ არაფერი აქვს რელიგიასთან საწინააღმდეგო ( ასე მგონია )

რაც შეეხება ფროიდის აზრს რელიგიასა და ღმერთზე შემდეგია: რელიგია და რმერთის ძიება სხვა არაფერია თუ არა მამის ხატის ძიება და მის წინაშე ჩადენილი ცოდვების მონანიება ( პირველყოფილ ორდაში შვილებმა მამა მოკლეს და შეჭამეს )

პოსტის ავტორი: tustusa-gogo თარიღი: Jun 15 2008, 01:26 AM

ALL წავედი მოვდუნდე და დავიძინო ... მნათეუს აქ აღარაფერი დაფოსტო ხვალამდე მაინც არ ვიქნები

პოსტის ავტორი: abo თარიღი: Jun 15 2008, 02:07 AM

წატუსტუსდა

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Jun 15 2008, 02:11 AM

tustusa-gogo

მე ლამაზი ქალები მომწონს და ვითომ ბისექსუალი ვარ? სილამაზე მომწონს საერთოდ და არ ვარ ქალებს რომ ჩვევიათ, შურიანი ლამაზი ქალების მიმართ

პოსტის ავტორი: nini_1 თარიღი: Jun 15 2008, 03:13 AM

ნუ გადამრიეთ ხალხო, მართლმადიდებელი და ათეისთი რა შუაშია.
ნებისმიერი რელიგიის ადამიანი შეიძლება იყოს საუკეთესო ფსიქოლოგი,
ისევე როგორც მართლმადიდებელი, პროტესტანტი, მუსულმანი, ბუდისტი და ასე შემდეგ.
მართლა საუკეთესო ფსიქოლოგიის ლექტორი მყავდა, ყოველთვის ამბობდა,
არ აქვს მნიშვნელობა რა ფერის კანი გაქვს, არ აქვს მნიშვნელობა როგორი
რწმენა გაქვს, მთავარია გტკიოდეს ადამიანის ტკივილი, იცნობდე ადამიანურ ბუნებას, გრძნობდე სადაა ადამიანის ბუნების კლიტე, რომ საჭირო გასაღები შეურჩიოო.
მით უმეტეს ჩემი ლექტორი მართლა სამაგალითო მართლმადიდებელი იყო.

პოსტის ავტორი: მართა თარიღი: Jun 15 2008, 09:23 PM

ნამდვილად ვთვლი რომ კარგი მოძღვარი პირველ რიგში კარგი ფსიქოლოგი უნდა იყოს,საერთოდ იმ პროფესიონალს რა პროფესიის ჭაპანსაც არ უნდა სწევდეს იგი, აუცილებლად უნდა ეხერხებოდეს ფსიქოლოგიური ანალიზის კეთება, ეს განსაკუთრებით ეხება იმ პროფესიებს, რომელთაც საზოგადოების დიდ ფენასთან უწევთ ურთიერთობა.
თანამედროვე ფსიქოლოგები ყოველშემთხვევაში უმრავლესობა მათთან მისულ პაციენტებს ნამდვილად მართლმადიდებლური იდეოლოგიით უდგებიან,ეს უფრო დიდ შედეგს აძლევთ მათ.ვინაიდან ის ადამიანი რომელსაც ჭირდება ფსიქოლოგიური დახმარება სწორედაც რომ სულიერების ნაკლებობას განიცდის ან უარეს შEმთხვევაში სასოწარკვეთილია...ამის წამალი კი ჩვენთვის ნამდვილად ნაცნობია...

პოსტის ავტორი: seminarieli lela თარიღი: Jun 16 2008, 12:58 PM

ზევით გადავხედე პოსტებს და ითქვა, რომ რა მნიშვნელობა აქვს რა სარწმუნოების იქნება ფსიქოლოგი ?შესაძლოა სწორი მიდგომაა,მაგრამ მიმაჩნია, რომ მორწმუნე ფსიქოლოგი (სპეციალისტებზე მაქ ლაპარაკი) მეტ სულიერ საზრდოს მისცემს თავის პაციენტს(შეიზლება ვცედი,ყოველ შემთხვევასი ასე მიმაჩნია)

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Jun 16 2008, 01:53 PM

გეთანხმები, თუმცა ფსიქოლოგს სულიერი საზრდოს მიცემა სულაც არ ევალება

პოსტის ავტორი: მართა თარიღი: Jun 16 2008, 10:33 PM

მნათე

პროფესიული თვალსაზრისით არა და სულიერი ადამიანური და მოკლედ რომ ვთქვა მორალური თვალსაზრისიდან გამომდინარე კი...როცა ადამიანი საუბრობს (პირადი გამოცდილებიდან გამომდინარე ვწერ) თავის პრობლემებზე და გასაჭირზე თითქმის ყოველთვის ეკლესიის კარისკენ და ლოცვისკენ მივუთითებ,თუ მოძღვარი არ ჰყავს მის აყვანას ვურჩევ და ასე შემდეგ,ასე არიან ის ფსიქოლოგებიც რომელთაც იციან ეკლესიის მადლის შესახებ,თანაც მართლაც ბევრი გადაურჩენია სასოწარკვეთილებისაგან მონასტერს ხო? ეს კარგად იციან ფსიქოლოგებმაც,აი საპატრიარქოს ფონდში მუშაობენ პროფესიონალი ფსიქოლოგები რომელთაც დიდი მონაწილეობა აქვთ მიღებული სარეაბილიტაციო საქმიანობაში ნარკომანების,სხვადასხვა სახის დამნაშავეების და ა.შ მოკლედ ფაქტია რომ ჩვენს რელიგიას დიდი ფსიქოლოგიური როლი ენიჭება ადამიანთა დახმარებისთვის.

პოსტის ავტორი: seminarieli lela თარიღი: Jul 5 2008, 03:12 PM

გეთანხმები,მაგას ხორნაბუჯელის მიერ დადებული სტატიაც ამტკიცებს >> http://church.ge/index.php?showtopic=4696&st=0

პოსტის ავტორი: neo თარიღი: Jul 5 2008, 06:01 PM

ფსიქოლოგიასთან ახლოს ყოფნა ერთ ერთი ის მომენტი იყო რამაც ტაძარში მომიყვანა

ჩვენი კადრების სამსახურის უფროსი მართმადიდებელი ფსიქიატრია და ძალიან მეხმარება ჩემი საქმის შესრულებაში... ამას წინად ტესტი გამაკეთებინა შემდეგ იმდენი უამრავი ნაკლი დამანახა ჩემ თავში რომ ერთი დრე გაბრუებული დავდიოდი... ეს ძალიან დამეხმარა რომ ჩემი ტავი სწორი მიმართულებით შემეცვალა

პოსტის ავტორი: abo თარიღი: Jul 5 2008, 07:30 PM

თათარაშვილი

მართალია ფროიდი არ იყო ცუდი ფსიქოლოგი, მაგრამ მისი ფსიქოანალიზი ნორმალური ადამიანის ფსიქიური ანალიზი არ არის. ვინც მის მოძღვრებას ახლოს იცნობს დამეთანხმება რომ მისი კვლევების შედეგები ნორმალურ საზღვრებში ვერ ჯდება. სანამ ვინმე შემედავებოდეს უფრო ნათლად რომ ავხსნა, ის მოვლენები რომელიც მას აქვს ახსნილი, ნორმალურმა ადამიანმაც შეიძლება განიცადოს, მაგრამ აი სწორედ ეს განცდებია არანორმალური. მისი მოძღვრება თითქმის ყოველთვის პათოლოგიამდე დადის.
აბო.


ექიმმა და ფსიქოლოგმაც ჭამის წინ პირჯვარი უნდა გადაიწეროს, მით უფრო პაციენტთან და ყველა კარგი საქმის დაწყების წინ. არსებობენ ათეისტი კარგი ფსიქოლოგები მაგრამ მათი წარმატებები ღმერთისმიერია? ისე წარმატების საწინდარს ეშმაკიც იძლევა, თუ სულს მიყიდი.

პოსტის ავტორი: tustusa-gogo თარიღი: Jul 5 2008, 08:05 PM

abo
ჰო, აკი მურმანმაც მიჰყიდა სული.... ისე ნეტა რამდენს გადაიხდის ეს უკანასკნელი ჩემ სიფრიფანა სულში? არაა, ეგრე არ ვიყიდები კაცო, ცოტა თავს დავიფასებ თU რამე შემომთავაზა

პოსტის ავტორი: abo თარიღი: Jul 5 2008, 08:32 PM

tustusa-gogo

მერე ცოტა ბევრი რომ შემოგთავაზოსიმ დასაწვავმა მაგ სიფრიფანა გულში, ცატუსტუსდები?

პოსტის ავტორი: kmunebi თარიღი: Jul 5 2008, 08:34 PM

აბო გეთანხმები, ხშირად მისეული ახსნები აბსტრაქტული და სხვა განზომილებაში გადადის.
მართლა კარგად გამოთქვი აზრი.

პოსტის ავტორი: tustusa-gogo თარიღი: Jul 5 2008, 08:40 PM

ფროიდის ყველაზე დიდი შეცდომა რაც იყო ესაა რომ მან ბევრი რამ უბრალოდ ,,დაუშვა" ყოველგვარი მეცნიერული კვლევის გარეშე... მეცნიერება კი მხოლოდ ემპირიულ მონაცემებს ეყრდნობა და ძია ზიგმუნდა ამიტომაც დაიცინა, მაგრამ დამერწმუნეთ მუშაობს რა არაცნობიერი და ფროიდისეული ინსტიქტების სისტემა

პოსტის ავტორი: kmunebi თარიღი: Jul 5 2008, 08:42 PM

მას უბრალოდ დაავიწყდა, რომ ადამიანია, ფიზიკური, წარმავალი არსება.

პოსტის ავტორი: tustusa-gogo თარიღი: Jul 5 2008, 08:46 PM

kmunebi
არაა, გულმავიწყი სულაც არ იყო პროსტა სკანდალები უყვარდა

და ისე სულ ფროიდზე რატომ საუბრობთ? გაეცანით იუნგს, ადლერს, ფრომს და მერე შევადაროთ თუმცა მეც ვთქვია რააა ფროიდით დაიწყო ყველაფერი კლასიკური ფსიქოანალიზი არის შედევრი და არავინ შემედავოს

პოსტის ავტორი: kmunebi თარიღი: Jul 5 2008, 08:46 PM

ეგ თვითდამკვიდერბის ყველაზე მარტივი გზაა.

პოსტის ავტორი: abo თარიღი: Jul 5 2008, 09:18 PM

tustusa-gogo

და ზუსტად მაგია ეშმაკისეული. და რომ ფროიდი უდიდესი მოაზროვნე იყო ამაზე არ ვდაობ. არსებობს განსაზღვრება - მახინჯი გენიოსი, ხოდა მაგი იყო ფროიდი.
აბო

პოსტის ავტორი: tustusa-gogo თარიღი: Jul 5 2008, 10:00 PM

abo
მაინც რა არ მოგწონს იმაში რომ არაცნობიერის არსებობა დაუშვა? არ გჯერა განდევნილი აზრების?

პოსტის ავტორი: ანა_ანა თარიღი: Jul 5 2008, 10:06 PM

ფსიქოლოგია არ ვიცი მაგრამ მედიცინა ძალიან დაშორდა რელიგიას

ჩემს არც ერთ ლექტორს არ სჯერა რომ ღმერთმა შექმნა ეს ყველაფერი სასაცილოდ არ ყოფნით

პოსტის ავტორი: tustusa-gogo თარიღი: Jul 5 2008, 10:09 PM

ანა_ანა
გულის სიღრმეში ყველას სჯერა ფროიდმაც იპოვა თავისი ღმერთი ადამიანში: ეს სუპერ-ეგოა ჩემი აზრით

პოსტის ავტორი: abo თარიღი: Jul 5 2008, 10:09 PM

tustusa-gogo
ქვეცნობიერი მისაღებია ჩემთვის, არაცნობიერი არა. არაცნობიერი ხშირად გადადის ქვეცნობიერში, ხოლო პირიქით არასდროს. ქვეცნობიერს მართავს და იყენებს ადამიანი. არაცნობიერს ვერა.
აბო

პოსტის ავტორი: seminarieli lela თარიღი: Jul 5 2008, 10:11 PM

მასეთი ადამიანების არა ერთი მაგალიტი არსებობს

ვფიქრობ, რომ ყოველი ქრისტიანისთვის საჯიროა გაეცნოს ფსიქოლოგიას ,რადგან ეს ერთერთი საუკეთესო საშუალებაა საკუთარი თავის შესაცნობად

პოსტის ავტორი: tustusa-gogo თარიღი: Jul 5 2008, 10:18 PM

abo


ქვეცნობიერს ისედაც მოგიწევს დაეთანხმო, რადგან ქვეცნობიერი და ხანმოკლე მეხსიერება თითქმის იდენტური ცნებებია: უცბად მოიგონო ტელეფონის ნომერი ...


უბრალოდ ფროიდს რაც ზედმეტი მოუვიდა და რაშიც ადანაშაულებენ ეს პანსექსუალიზმია.

პოსტის ავტორი: cinemamu თარიღი: Sep 21 2008, 11:56 AM

სუპერ ეგო ღმერთი არაა, უფრო სინდისის ხმაა, ან ზე სული, ან სული წმინდა , რაც გინდა დაარქვით. ოღონდ ფროიდი ვერ განმარტავდა კარგად მას.

პოსტის ავტორი: irakli23 თარიღი: Oct 14 2008, 12:23 PM

ვფიქრობ რომ ამ კითხვაზე პასუხს სიტყვის არსი გაგვცემს.ამ სიტყვის წარმომავლობას თუ გავითვალისწინებთ და თვით მის მნიშვნელობას ამ სფეროში, მაშინ ყველაფერი ცხადია."ფსიქე" ნიშნავს სულს.
"ახსარება ყველაზე დიდი "თერაპიაა".

პოსტის ავტორი: BOO თარიღი: Oct 17 2008, 12:34 PM

ფროიდმა რაც გააკეთა რა თქმა უნდა დასაფასებელია, მაგრამ ბევრ რამეში შეცდა. არშეიძლება ყველაფერი ''ოიდიპოსის კომპლესით'' ახსნა და საერთოდაც ბევრ რაღაცეებს გატაწვდა. ფროიდს ეგონა , რომ ბავშვობის შთაბეჭდილება მთელ სიცოცხლეს ადებს დაღს. ეს ასე არ არი, რაც გაირკვა.

და კიდევ..
5 წლის უკან ამერიკის ეროვნულმა ბიბლიოთეკამ მოაწყო ფროიდის იუბილე და უნდოდა ჩაეტარებინა რაღაც დისკუსიები და პრეზენტაციები, მაგრამ ინტერესი ძალიან ცოტა იყო. თითქმის არავინ მიუსლა

ნუ ეს ამ ციტატას უშუალოდ არ პასუხობდა, მაგრამ უბრალოდ მე დავწერე რაც არ მომწონს მის ''მოძღვრებაში''

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Oct 17 2008, 04:27 PM

თემის სათაურია "ფსიქოლოგია მართლმადიდებლურ ფორუმზე", თქვენ სხვა რამეზე საუბრობთ, კერძოდ, ფსიქოლოგიის, როგორც მეცნიერების მორგება მართლმადიდებლობასთან (ქრისტიანობასთან თუნდაც).

(.......)

პოსტის ავტორი: leda1 თარიღი: Oct 28 2008, 12:21 PM

ფსიქოლოგია, _ ეს ხომ მოძღვრებაა სულის შესახებ, და როგორ ვუმკურნალოთ მას, თუ არ გვჯერა მისი (სულის) არსებობა?

პოსტის ავტორი: Маиа თარიღი: Oct 28 2008, 08:27 PM

მე მიმაჩნია რომ ფსიქოლოგი ან ფსიქოთერაპევტი უნდა იყოს "ხიდი" ადამიანის და ეკლესიის (მოძღვრის) შორის, იმიტომ რომ სულის განკურნება (თუ გინდათ ნევების) მხოლოდ იქ შეიძლება

პოსტის ავტორი: veriko7 თარიღი: Oct 28 2008, 09:41 PM

რა თქმაუნდა ვერცერთი ფსიქოლოგი ვერ უშველის ადამიანს იმაზე უკეთ ვიდრე ეკლესია

პოსტის ავტორი: irakli23 თარიღი: Nov 7 2008, 04:37 PM

ვერავინ ვერ უშველის ადამიანს საკუტარი თავის გარდა.

პოსტის ავტორი: ბადრი თარიღი: Mar 21 2009, 01:55 AM

ძმანო და დანო ფორუმელებო!

გთხოვთ მიმასწავლოთ ბავშვთა და მოზარდების ფსიქოლოგიის შესახებ ქართულ და რუსულ ენებზე ლიტერატურა როგორც ციფრული ასევ ნაბეჭდი.

პმ-ზე თუ გამომიგზავნიტ ინფოს მთლად კარგი .

მადლობა.

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Mar 21 2009, 01:57 AM

ბადრი
მიწერე შემდეგ ფორუმელებს PM:

MaZiebeli და tutsusa_gogo

პოსტის ავტორი: ბადრი თარიღი: Mar 21 2009, 02:08 AM

გმადლობ

პოსტის ავტორი: Do Kamo თარიღი: Apr 20 2009, 01:33 AM

იუნგის ანალიტიკური ფსიქოლოგია გაცილებით კარგად ესადაგება რელიგიას, მათ შორის მართლმადიდებლობას, თუნდაც იმ კუთხით, რომ თავად იუნგი წინააღმდეგი იყო დასავლური სეკულარიზმის და ათეისტური რაციონალიზმის.

პოსტის ავტორი: tustusa-gogo თარიღი: Apr 23 2009, 12:24 AM

და ფროიდისეული პანსექსუალიზმის... რაც ეგზომ მიურებელია ქრისტიანული მორალისათვის

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Apr 23 2009, 12:59 AM

tustusa-gogo

სამხედრო ფსიქოლოგიაში ჯინაზე არ იხედები, ბრატან ? შედი რა შენებურად

პოსტის ავტორი: G_I_O_R_G_I_ თარიღი: Apr 23 2009, 02:34 AM

ჩემი აზრი ფსიქოლოგიაზე.ფსიქოლოგია ყველა ადამიანი ვინც საკუთარი სულის სიღრმეებს უკვირდება და ვერ იქნება ქრისტიანი წარმატებული თავის სულიერ ცხოვრებაში თუ არ არის კარგი ფსიქოლოგი ანუ თუ არ იკვლევს სულის სიღრმეებს.ცოდვითი თუ ვნებითი ან სათნოებითი მოძრაობებს სულში რომელიც განაპირობებს ამათუ იმ ქცევას ადამიანისა. როცა უპირისპირდება ქრისტიანი ამ ცოდვის თუ ვნების მიერ გამოვლინებებს და ცდილობს მათგან თავის დახწევას უფრო მეტ გამოცდილებასა და ცოდნას იძენს და ამ ბრძოლაში თავის ცოდვებთან თუ ვნებებთან რომელიც მთელი ცხოვრება გრძელდება რაც უფრო წარმატებულია ადამიანი უფრო კარგი ფსიქოლოგიცაა. როგორც მოციქული ამბობს რომ დაცემულ ანგელოსებს არც დღისით და არც ღამით არ სძინავთ და სულ იმის ცდაში არიან როგორ გვაცდუნონ გარკვეული უარყოფითი კუთხით ფსიქოლოგებიც შეიძლება ვუწოდოთ რომ ისინი სწავლობენ ადამიანის სულიერ მდგომარეობას და მის სუსტ წერტილებზე მიაქვთ იერიში.რაც ერთის მხრივ კარგია უფალი უშვებს რათა დაინახოს ადამიანმა თავისი სისუსტეები და აღმოფხვრას იგი.ადამიანი საკუთარი თავში დაგროვილი გამოცდილებით შეუძლია მიხვდეს ზოგ რამეს სხვა ადამიანის ქცევის საუბრის თუ მიმიკის გამოვლინებაში.
ზემოთთქმულიდან გამომდინარე ჩემი აზრით წმინდა დიდი მოსაგრე ბერები ასევე უდიდესი ფსიქოლოგები იყვნენ ატარებდნენ რა დროის უმეტეს ნაწილს საკუთარი სულის შესწავლის სიღრმეებში.განსაკუთრებით ამ კუთხით აღსანიშნავია იოანე სინელის "კიბე" მე ასეთი ღრმა ფსიქოლოგიური წიგნი სხვა არ მეგულვება.
ამიტომ აზრს რომ ფსიქოლოგია სხვა რამეა და შორსაა ქრისტიანობისგან არ ვეთანხმები.უბრალოდ სხვადასხხვა ადამიანი ეს იქნება ფროიდი თუ სხვა საკუთარი მსოფლმხედველობიდან გამომდინარე უძებნიდა ახსნას ადამიანის იმ გამოვლინებებს რაც ფსიქოლოგიურ კატეგორიაში შედის.

პოსტის ავტორი: likka თარიღი: Apr 23 2009, 03:39 PM

სულ მაინტერესებდა და ეხლა გავიგე, რომ სანგვინიკი ვყოფილვარ რამდენად სარწმუნოა, არ ვიცი ოღონდ

ტუსტუს, შენ გეცოდინება ისე, როგორ გავარკვიოთ ეგ ისე რომ სანდო იყოს?

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: Apr 23 2009, 06:40 PM

აეროტიკუს ტემპერამენტუს © "შერეკილებიდან"

პოსტის ავტორი: tustusa-gogo თარიღი: May 8 2009, 11:50 PM

შევალ, აქაც არ შემოვსულვარ კაი ხანია... სულ ზიარი გავხდი ანუ გამოვზიარდი


არსებობს კითხვარი მაგის დასადგენად აიზენკის პიროვნების კითხვარი და გაიგებთ ვინ რომელი ტემპერემენტოს ხართ

პ.ს. საკმაოდ ვრცელი ტესტია და შესაბამისად ვერ ჩაგიტარებთ

და საერთოდაც მორჩით ფსიქოლოგიასა და მართლმადიდებლობას შორის დათანხმება-განსხვავებებზე მსჯელობას

ვისაც რაიმე კონკრეტული ფსიქოლოგიური საკითხი ან ტემა აინტერესებს სთქვას, წამოჭრას ჰაზრი დაა ერთად ვიბაზროთ, თუ მეცოდინება რაიმე განსხვავებული და საინტერესო გაგიზიარებთ

პოსტის ავტორი: BOO თარიღი: May 9 2009, 09:04 PM

მოდი ერთი დენდენციის შესახებ ვისაუბროთ ფრიად საინტერესოა
რატო არის ხოლმე მიხვალ ფსიქოლოგთან და სეანსი დროს ან შემდეგ გეტყვის: ლოცვები წაიკითხე ან ეზიარე
უკაცრავად და მე ფსიქოლოგთან მოვედი თუ მღვდელთან
ფსიქოლოგმა ფსიქოლოგიური ხერხებით უნდა ''მიშველოს'' თუ ''წადი ლოცვები წაიკითხეთი'' ?

მომრავლდა ესეთი რელიგიური დოგმატები

პოსტის ავტორი: tustusa-gogo თარიღი: May 9 2009, 09:40 PM

BOO
უყურე შენ

ნუ ყველას თავისი მეთოდი და თავისებური ხედვა აქვს

ვფიქრობ არაფერია ამაში ცუდი, მაგრამ მხოლოდ მას შემდეგ რაც პრობლემას გაანალიზებს ფსიქოლოგი კლიენტთან ერთად, ეგრევე რჩევა აჯახო ნიშნავს რომ არაპროფესიონალია


და კიდევ ერთი, გადაწყვეტილებას იღებს თავად კლიენტი და არა-ფსიქოლოგი, ვოტ !

პ.ს. სანამ საზიერებლად ან ლოცვების წასაკითხად წავა, ჯერ განწყობა უნდა შეუქმნა, რომ ამის გაკეთების სურვილი გაუჩნდეს..

პოსტის ავტორი: BOO თარიღი: May 9 2009, 09:46 PM

იქნებ ათეისტი მივიდა მასთან მაშინ..

საქართველოში არის მცირედი მაგრამ მაინც არიან ფსიქოლოგები რომლებიც მასეთი მეთოდებით არ სარგებლობენ, ისინი იყენებენ ღრმა ფსქიოანალიზის ხერხებს. ეს უკვე პროფესიონალიზმია

პოსტის ავტორი: tustusa-gogo თარიღი: May 9 2009, 10:00 PM

BOO

თუ ათეისტი მივიდა მაშინ ბორშჩი უნდა აჭამოს

რავე,ბოდიში, სულელური სიტუაცია აგმიწერე, ეგეთი თუ ხდება, ისევ იმ ფსიქოლოგის რეპუტაციაზე იმოქმედებს ეგ და დარჩება მერე ულუკმაპუროდ,შეიცვლის პროFილს და გახდება დიეტოლოგი

პ.ს. მომიტევონ ამ პროფესიის ხახლმა, განქიქებით არ მომიხსენებია :ჰუსერ:

პოსტის ავტორი: BOO თარიღი: May 27 2009, 10:12 PM

სულელური რატოა

მე ვიგულისხმე რომ ფსიქოლოგმა სეანსის დროს თავისი კონფესია უნდა დატოვოს. მუსლიმანია, ბუდისტი თუ სხვა და კლიენტს არ უნდა შემოახვიოს თავს..რელიგია ეკლესიაში..გამიჯნული უნდა იყოს

პოსტის ავტორი: მაშიკო თარიღი: Jun 15 2009, 06:56 PM

ჩემთვის ჩემი მოძღვარი არის ჩემი ფსიქოლოგი და მე მას ვცდილობ რომ ყოველთვის დავუჯერო

პოსტის ავტორი: VisualBB თარიღი: Jun 15 2009, 07:22 PM

ზოგჯერ მართLაც ხალხი მოძღUართან ვერ იხსნება და მიდის ფსიქოლოგთან და ამ გზით უნდა დაიწყნაროს თავი, მაგრამ ცოდვას რას უშვები? აი აქ სტოპ

პოსტის ავტორი: ნონა თარიღი: Sep 9 2009, 01:40 PM

ფსიქოლოგთან ურთიერთობა ცხადია თავისთავად არამართლმადიდებლურ საქციელად არაფრით არ შეიძლება ჩაითვალოს, მაგრამ...

საკითხავი ისაა რატომ მივდივართ ფსიქოლოგთან? (!)
და ვინაა ფსიქოლოგი, როგორც გარკვეული იდეოლოგიის მატარებელი სუბიექტი?


თუ მიხვალ ფსიქოლოგთან რათა დაძლიო ბარიერი, რომელიც არსებობს ვთქვათ მამაოსთან ურთიერთობაში გახსნილობის ხარისხის თვალსაზრისით, ცხადია არ იქნება აქ არაფერი არამართლმადიდებლური.
თუმცა თუ ფსიქოლოგი მიმართავს კონსულტაციას არა დაძლევის არამედ როგორც პრობლემის უარყოფის მიზნით, ეს უკვე განსხვავებული (მართლმადიდებლობისაგან) იდეოლოგიის გავლენით ''მკურნალობაა".

ერთი ანეგდოტი მახსენდება ახლა ფსიქოლოგისა და პაციენტის ურთიერთობაზე

ორი მეგობარი ხვდება ერთმანეთს და ერთურთის მოკითხვის შემდეგ გაარკვევენ რომ ერთერთს ფიზიოლოგიური პროცესების შეუკავებლობა აწუხებს, რაზეც მეგობარი ურჩევს ფსიქოლოგს მიმართოს...
მომდევნო შეხვედრისას როცა მრჩეველი კვლავ დაინტერესდა მეგობრის მდგომარეობით და კითხა ახლა კიდევ გაწუხებსო, პასუხად მიიღო: კი ისევ ვერ ვახერხებ შეკავებას, მაგრამ ახლა უკვე ვვამაყობ ამითო...

სავალალოა, მაგრამ ასე ბევრი ფსიქოლოგი ''უმაღლებს თვითშეფასებას" პაციენტს.

და როცა ფსიქოლოგთან მივდივართ იმიტომ რომ ვესაუბროთ ისეთ საკითხებზე, თუ როგორ მოვიპოვოთ დომინანტის როლი მეგობრებში, ან კოლეგებს შორის...
როცა საუბარი ეხება საყვარლის ძროხა ცოლისათვის ადგილის მისაჩენად სტრატეგიების გამორკვევას (უკაცრავად გამოთქმებისთვის)...
როცა ''ვაგვარებთ'' საკუთარ ზედმეტად დამთმობ ხასიათს (რაც ერთერთი დიდი სათნოებაა)და ა. შ...
ეს უკვე იმთავითვე არაქრისტიანული მიზნებია და ფსიქოლოგის წმინდა სამედიცინო მიდგომა კიდევ უფრო მეტად აცდენს ადამიანს ჭეშმარიტებას...
ასეტ სიტუაციებში მხოლოდ ფსიქოლოგიური განათლება ვერ უშველის ადამიანს... სულიერების მაღალი რანგი ნამდვილად მოეთხოვება ფსიქოლოგს, ისევ და ისევ სრულფასოვანი კონსულტაციების საწარმოებლად

პოსტის ავტორი: ანნო თარიღი: Sep 9 2009, 09:12 PM

ყველა ადამიანშია შინაგანად ფსიქოლოგი...

მე არ მგონია რო ეს ეწინააღმდეგება მართლმადიდებლობას...

თუ რასაკვირველია ღირსეულად იყენებ ამ ყველაფერს...

თუმცა არსებობს მეორე მხარეც,ფსიქოლოგები თავიანთ შეხედულებებს პროფესიიდან გამომდინარე ხშირად უპრობლემოდ ახვევენ თავს ადამიანებს...

მე მომისმენია ფსიგოლოგიის ლექციაზე მართლმადიდებლობისთვის სრულიად მიუღებელი აზრები...ამ ყველაფერს კი ფსიქოლოგი გისაბუთებს და თავს გახვევს რაც ძაან ცუდია...


საერთოდ ცუდი საქციელის გამართლება ჩამი აზრით ძალიან ცუდი საქციელია თავის მხრივ...ასე რომ ადამიანის დასამშვიდებლად რაღაც სისულელეების მტკიცება არ მიმაჩნია კარგი ფსიქოლოგის საქციელად...თუ ცუდი ჩაიდინე ის უნდა დავიდეს შეგნებამდე და გამოსწორება შეძლო და არა ის რო თვლიდე არაფერი დაგიშავები და მერე რა...!

პოსტის ავტორი: მაშიკო თარიღი: Sep 10 2009, 12:13 AM

ფსიქოლოგი თეთრს შავად დაგანახებს თუ მას სურს ეს... შიშს დაგვაძლევინებს, პრობლემასთან შეგუებას გვასწავლის და ასე შემდეგ...
მოძღვარი კი რაც მართლმადიდებლურია იმას გვირჩევ(ჩვენც ვძლევთ იმ მომენტში პრობლემას, მაგრამ ეგ ხშირად ეკლესიის კარიბჭემდე მიგვყვება ხოლმე).
ყველა მოღვარი ფსიქოლოგია ქვეცნობიერად, მგონი ამ საგანს სწავლობენ კიდეც სასულიეროში..

პოსტის ავტორი: ნონა თარიღი: Sep 10 2009, 08:02 PM

შინაგანად ფსიქოლოგი რას ნიშნავს..?
ჰო ისე რჩევების მიცემა ყველას გვიყვარს და სხვის პრობლემებზე მსჯელობანი, მაგრამ... დამეთანხმები ალბათ ანნო, ფსიოლოგის როლი თუნდაც შინაგანი ასე ბალურად არ უნდა გავიგოთ


გეთანხმები, მაგრამ ვაი რომ ძალიან გვიჭირს

პოსტის ავტორი: ანნო თარიღი: Sep 10 2009, 08:46 PM

რავიცი მე ბევრი ისეთი ადამიანი შემხვედრია ვისაც ფსიქოლოგზე უკეთ შეუძლია სასარგებლო რჩევის მიცემა...


და საერთოდ ჩემ წინა პოსტს დავაკონკრეტებ...თუ ადამიანი ამ ყველაფერს სერიოზულად შეხედავს ყველას შეუძლია კონკრეტულ შემთხვევაში ძალიან სასარგებლო რჩევა მოგცეს...


ფსიქოლოგის როლს ბანალურად არ ვიგებ...პირიქით ჩემთვის ეს ყველაფერი ძაან საინტერესოა...თუმცა იმის თქმა მინდოდა რო ადამიანი შეიძლება პროფესიით არ იყოს ფსიქოლოგი და ფსიქოლოგიური დახმარება ძაან კარგად ეხერხებბოდეს...


რა ვქნა ესე ვფიქრობ რო ყველა ჩვენგანში ზის პატარა ფსიქოლოგი უბრალოდ როგორც ნებისმიერ თანდაყოლილ ნიჭს ამასაც განვითარება სჭირდება...

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Sep 10 2009, 08:52 PM

მე მეძახდით?

პოსტის ავტორი: ნონა თარიღი: Sep 10 2009, 09:05 PM

და განსაკუთრებით თუ ადამიანს გულწრფელად უყვარხარ მაშინ


იცი როცა ნამდვილად ესაჭიროებათ ჩემი რჩევა ისე მამძიმებს რჩევის მიცემის სისწორის პასუხისმგებლობა რომ ძალიან მიჭირს რაიმეს თქმა... ზოგჯერ ცივი გონებით გაკეთებული ანალიზის საფუძველზე გვჭირდება რომ იყოს დაყრდნობილი გამოსავალი.
თანაც ერთია სწორი რჩევა მისცე და მეორეა სწორად ურჩიო...
ეს უკვე პოფესიონალიზმია და ხშირად მეგობრის თბილ ცრემლებზე მეტად მოქმედი.


მე ნიჭის განვითარებისთვის მოგცემ სამუშაოს და დანარჩენი შენზე იყოს უამრავი დილემა მავს გადასაწყვეტი და ... გინდაა?

პოსტის ავტორი: ანნო თარიღი: Sep 10 2009, 09:17 PM

კეეეეეეე




და პროფესიით ფსიქოლოგი შენი აზრით არ დაუშვებს შედომას???

წრფელი გულით მიცემული რჩევა ყველაზე საუკეთესო წამალია...





სამსახურს მთავაზობ???

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Sep 10 2009, 09:20 PM

წრფელი გული პროფესიონალიზმთან ერთად მთლად უკეთესია

პოსტის ავტორი: ნონა თარიღი: Sep 10 2009, 09:37 PM

უბრალოდ ალბათობა ნაკლებია


ეს არ არის სავსებით საკმარისი სამწუხაროდ, მაგ წრფელ გულში მხოლოდ დახმარების უპირობო სურვილი იკითხება. სურვილების სწორად გადამისამართებას კი მხოლოდ გრძნობები ვერ შველიან...
ჩვენ კი არც საკმარისი სიწმინდე გვაქვს რომ ვისმინოთ ასეთ დროს უფლის ხმა და ამდენად სათანადო, კვალიფიციური ცოდნა აუცილებელია


სამსახურს არა, სტაჟირებას... უხელფასოდ

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Sep 10 2009, 09:38 PM

ანნო


არ გირჩევ, რთული შემთხვევაა ძალიან და მძიმე

პოსტის ავტორი: ნონა თარიღი: Sep 10 2009, 09:44 PM

დასტურ

და ამ წრფელი გულის არსებობაში ქრისტიანული მორალი არსებითად მნიშვნელოვან დათვირთვას იძენს.

პოსტის ავტორი: ანნო თარიღი: Sep 10 2009, 09:45 PM

ეს ძალიან იშვიათი შემთხვევაა ალბათ...

პოსტის ავტორი: ნონა თარიღი: Sep 10 2009, 09:47 PM

ანუ გაგიჭირდა?
მე შენ უფრო ამტანი მეგონე
რა გაეწყობა, ჭექა-ქუხილისა და წვიმის ყბადაღებული ართანხვედრის ლოგიკიდანაა

პოსტის ავტორი: ანნო თარიღი: Sep 10 2009, 09:52 PM

რავიიი ვერ დაგეთანხმებიი...

პოსტის ავტორი: ნონა თარიღი: Sep 10 2009, 10:05 PM

ბარემ ისიც გვითხარი, რატომ?

პოსტის ავტორი: ანნო თარიღი: Sep 10 2009, 10:27 PM

ბოლოს და ბოლოს შეიძლება ჟურნალისტი არ იყო და ეს საქმე პროფესიით ჟურნალისტზე უკეთ გესმოდეს,იურისტი არ იყო და მაინც ბევრ იურისტს ჯობდე და ა.შ...

ფსიქოლოგია კიდე ჩემი აზრით ისეთი რამეა მარტო ლექციიდან და წიგნებიდან ვერ ისწავლი...

მე ესე ვფიქრობ და შეიძლება არ დამეთნხმო,შემი საქმეა

პოსტის ავტორი: ნონა თარიღი: Sep 10 2009, 10:33 PM

ჰო ჯურნალისტებთან ხშირად ხდება მასე, მონატესავე პროფესიებიდან იჭრებიან ხშირად
იურისტების რა გითხრა აბა განეც რაცხა ვერ ვიგებ როგორ შეუძლიათ... თუმცა ალბათ იშვიათიიი გამონაკლისები კი იქნებიან

პოსტის ავტორი: ანნო თარიღი: Sep 10 2009, 10:49 PM

არიან ნამდვილად არიან...

პოსტის ავტორი: elusia თარიღი: Apr 26 2010, 08:26 AM

აქ თუ არის ფსიქოლოგი გვითხრას ადამიანებს ჩიპები ელანდება თუ მართლა არსებობს..ეს მოლანდებები შეიძლება მტერმა ცუდად გამოიყენოს..

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Apr 26 2010, 10:53 AM

elusia

რად უნდა ჩიპების არსებობას ფსიქოლოგის მიერ დადასტურება ან უარყოფა. ჩიპები არსებობს, შიში ბუნდოვანებიდან და ნოვაციიდან გამომიდნარე გაქვს. ვინ როგორ გამოიყენებს მას მომავალში, ამაზე მხოლოდ ვარაუდი შეიძლება გამოვტქვათ. დღეს დიდი საშიშროება არ უნდა იყოს, თუმცა არის მასში რაღაც, რაც არასასიამოვნოა.

ამ ფორუმზე არაერთხელ დადო აფხაზმა ისტორიული ცნობები, რომლებიც ადასტურებდა იმ ფაქტს, რომ არა მხოლოდ მე-20 საუკუნეში არამედ, მე-4 და შემდგომაც, ადამიანები ელოდებოდნენ მეორედ მოსვალს. ამასთან დაკავშირებით ყოოველვის იყო მღელვარება, წინასწარმეტყყველებები, რომლებიც არ შესულდა და აშ. ამიტომ, გასაოცარი და ახალი აქ არაფერია. არც სხვაზე ჭკვიანები და ძლიერები ვართ.

ფაქტია, რომ იქნება მეორედ მოსვლა და როგორც კაიროსმა თქვა ერტხელ, ყოველი დღე კიდევ უფრო გვაახლოებს იმ დღეს ქე რომ ყველა ელის ამაღლებიდან დღემდე.

ეხ ჩემო გუ... თუ ელუსია, მოვა, მოვაააა

პოსტის ავტორი: elusia თარიღი: Apr 26 2010, 11:21 AM

მხევალი ნინო
ხო მაგრამ კაიროსი ამბობს რომ ფობიები აქვს ამ ხალხსო, ზღაპრებს შეეშვითო..

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Apr 26 2010, 11:37 AM

elusia

ნუ, რადგან კაიროსი ამბობს

პოსტის ავტორი: elusia თარიღი: Apr 26 2010, 11:48 AM

მხევალი ნინო
ერთი ანეგდოტია..,, კაცი მიდის მილიციაში და ეუბნება ჩემს ბინაში ნიანგიაო.. მუშაკი ეუბნება შენ ფსიქოლოგი გჭირდება ,,ბინაში ნიანგს რა უნდაო..და გაუშვებს.
მეორე დღესაც მოვა ეს კაცი და ისევ ნიანგიაო.. ისევ ექიმთან გაუშვებენ..მესამე დღეს მოდის და ისევ ნიანგიო.. ჰოდა უყვირეს და გააგდეს.. მერე ეს კაცი არ მოვიდა, თავად მილიციელს დააინტერესა და ბინაზე მიაკითხა,, იქ რომ იკითხა ეს კაცი სად არისო.. ეგ კაცი ნიანგმა შეჭამაო..

პოსტის ავტორი: ნონა თარიღი: Apr 26 2010, 12:13 PM

elusia
ისე რა ტიპი ხარ
ჯერ ზუსტად არ ვიცი, მაგრამ მგონი მომწონხარ

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: Apr 26 2010, 01:23 PM

გოგო elusia, რამ შეგაშინა? მგლის შიშით ცხვარი ვის გაუწყვეტიაო, არ იცი ანდაზა?

პოსტის ავტორი: A.v.B თარიღი: Apr 26 2010, 07:41 PM

მართლმადიდებელს რომ საფსიქოლოგოთ გაუხდება საქმე....... ეეეჰ

პოსტის ავტორი: elusia თარიღი: Apr 27 2010, 05:11 PM

A.v.B
იცი რა ჩიპები და ეგ ყველაფერიო ზღაპრები და ჰალუცინაციებიაო..

არადა მეც კი ვიცი რომ ეგრე არ არის..

პოსტის ავტორი: ikanosi თარიღი: Jun 24 2010, 12:34 AM

ძლიერ მაინტერესებს ადამიანის ფსიქოლოგია და მსგავს თემაზე რამე მომაწოდეთ რომ გავეცნო, თუ მოგეპოვებათ

პოსტის ავტორი: ikanosi თარიღი: Jun 24 2010, 12:51 AM

უიღბლოს ფსიქოლოგია

ფაქტია – თუ იღბლიანობა ხშირად წარმოადგენს კვლევისა და განხილვის საგანს (ეს გასაგებიცაა – ყველას ეხალისება რჩევების დარიგება იმის შესახებ, თუ როგორ მიაღწიო წარმატებას ), უიღბლობას გაცილებით ნაკლები ყურადღება ეთმობა და, როგორც წესი, ბრალდება გარემოებას ან ბედს, ანუ იმ ობიექტურ ფაქტორებს, რომელსაც ვერ შეებრძოლები.

ხანდახან ადამიანი ერთგვარი გამბედაობითა და თავმოწონებითაც კი აღიარებს ხოლმე, რომ ის უიღბლოა, “looser“–ია, მაგრამ არასოდეს იტყვის, რომ ყველაფერში თვითონაა დამნაშავე ( როგორ აღიაროს თვითშემმეცნებელმა და თვითშემფასებელმა გონებამ თავი სუსტად? ის ხომ თვითონ არის საკუთარი თავის საზომი და მისით შეიმეცნებს სამყაროს).

1) წარუმატებელი ადამიანების პირველი, ყველაზე საინტერესო და „შხამიანი“ სახეობა – ეს არის ადამიანი, რომლის ინტელექტიც (ასევე, გაგებისა და ანალიზის უნარი) უფრო მაღალია, ვიდრე მისი რეალურად გამოყენების შესაძლებლობა, ბევრად მაღალი, ვიდრე ამავე ადამიანის შემოქმედებითი შესაძლებლობები.
როგორც ერთი ოდესღაც არც თუ ისე ცუდი პოეტი, დღეს კი არყისა და ბილიარდის მოყვარული, იტყოდა: „მას ისე არ გამოსდის, როგორც უნდა და ისე არ უნდა, როგორც გამოსდის“.

ასეთი ადამიანი დროთა განმავლობაში ხდება კრიტიკული და შურიანი. ის ბევრ სფეროშია გათვითცნობიერებული, მაგრამ შინაგანად ღრღნის ფაქტი, რომ ღირებულს ვერაფერს ქმნის. მას რაიმეს სერიოზულად გაკეთების სურვილი უქრება, რადგან იცის, რომ სხვებზე უკეთესად მაინც არ გამოუვა, ცუდად გაკეთება კი ეთაკილება. ასეთ ადამიანს ეზიზღება ყველა ის, ვინც ძალას არ ზოგავს მიზნის მისაღწევად, რაც თავისთავად , ამ ჩვენი უიღბლოსთვის, არასაკადრისია. მისი მოწოდებაა – იყოს სამზარეულოს, ან სალონის მოლაყბე: აი, აქ კი ბრწყინავს, ამსხვრევს ავტორიტეტებს, აზანზარებს სამყაროს და საჩვენებელი, „გამნიღბავი“ თითით მიანიშნებს კლასიკოსების ლაფსუსებსა და მზის ლაქებზე.

მართლაც, რომ „ვაი, ჭკუისაგან!“ – რომ ყოფილიყო სულელი და გონებაშეზღუდული, დაკმაყოფილდებოდა ბევრად უფრო ნაკლებით: იმუშავებდა, მწვერვალისკენ წავიდოდა, სიამოვნებას მიიღებდა მიღწეული პატარ–პატარა გამარჯვებებისაგან. ასე კი: „მეფე ვერ ვიქნები, ჰერცოგობა – არ მეკადრება – მე უიღბლო ვარ!… დავლიოთ ბატონებო!“.

ზოგჯერ, უბრალო კაცთმოყვარეობის გამო მოგინდება, ასეთ ადამიანებს მოაკლო ინტელექტი, რომ ნაკლებად იფიქრონ ამ ქვეყნის უბადრუკობაზე და რამის კეთება მაინც დაიწყონ. ასეთი უიღბლოების ავადმყოფური, საცოდავ–აგრესიული სახის გამომეტყველება აუტანელია, როგორც გადამდები ავადმყოფობით დაავადებული ძაღლის თვალები – ერთდროულად გინდება მათი გამოკვებაც და მათგან განზე გასვლაც.

2) მეორე სახეობა – ეს არის უიღბლოების ყველაზე საინტერესო და ტრაგიკული ტიპი და მასში შედიან ადამიანები, რომელთაც ბუნებისგან ყველაფერი ებოძათ: არიან ლამაზები, ჭკვიანები, მომხიბვლელები, ნიჭიერები. ყველაფერი იოლად ეძლევათ და ამიტომ განსაკუთრებულად არც არაფერი სურთ!!! მათ ბავშვობიდან უწინასწარმეტყველებენ წარმატებულ კარიერას სხვადასხვა სფეროში, ისინი იოლად ასრულებენ წამოწყებულ საქმეს და მიიწევენ ზემოთ; გზაზე არ ხვდებათ რთული წინააღმდეგობები და სწორედ ამიტომ, მიაღწევენ რა ზრდასრულ ასაკს (არა 50 წელს, არამედ სრულწლოვანებას), აღმოჩნდება, რომ არ აქვთ ისეთი მნიშვნელოვანი თვისება, როგორიცაა უნარი, დაიხარჯო ბოლომდე შენს საქმეში, მიიღო სიამოვნება მძიმე და ზოგჯერ მონოტონური შრომისგანაც კი. თავიანთი ნიჭიერების „წყალობით“ ასეთმა ადამიანებმა არ იციან, რას ნიშნავს დაძაბული მუდმივი მუშაობა და როდესაც ცხოვრებაში ნამდვილად რთულ წინააღმდეგობებს წააწყდებიან, შინაგანად ტყდებიან, ან იოლად იხევენ უკან შემდეგი მოტივით: „რატომ დავიდგა წელებზე ფეხი, როდესაც შეიძლება სხვა საქმის იოლად და წარმატებულად კეთება?!“

როდესაც ადამიანს არ აქვს მნიშვნელოვანი მოტივი ძალების მობილიზებისთვის, არ აქვს მიზანი, ის შინაგანად ინგრევა და სავალალო შედეგამდე მიდის – გადის ოცი წელი და დგება პიროვნების კრიზისი…კომპანიის საყვარელი თანამშრომელი, თაყვანისმცემლების კერპი – სულ იოლად ლოთდება და ნელ–ნელა ქვემოთ ეშვებია: „ყველამ რაღაცას მიაღწია, მე კი, ასეთი ჭკვიანი და ნიჭიერი, რას წარმოვადგენ ახლა?… ვინ ვარ?….ჰეი, თაყვანისმცემლებო, ვის გაქვთ დასალევი?!“

ეს არის ზღაპარი მწევარზე, რომელიც ფეხზე მიბმულ ბირთვს დაათრევს, რომ ძალიან სწრაფად არ ირბინოს. ის ისე სწრაფად დარბის, რომ შეუძლია, დაიძინოს, სანამ სხვები გარბიან და როცა დანარჩენები მიზანს მიუახლოვდებიან, მაშინ იხსნის ბირთვს და გარბის რაც ძალა და ღონე აქვს, მაგრამ აღმოჩნდება, რომ სხვებმა უკვე მიასწრეს და ჯილდოც აღებულია.

ბრძენმა და მომთმენმა ხალხმა იაპონელებმა ტყუილად არ აღიარეს მიზნის მიღწევის სიმბოლოებად ლოკოკინა და კუ: „ნელ–ნელა იცოცე, ლოკოკინავ, ფუძიამას ფერდობზე… მაღლა, მწვერვალისაკენ! “

3) უიღბლოების ყველაზე ღირსეული ნაირსახეობა – რომანტიკოსები. ისინი ხშირად არარეალურ, საფუძველსმოკლებულ საგნებზე ოცნებობენ. თვალები უციმციმებთ, მათი სული „მღერის“ და, სამწუხაროდ, სწორედ ამიტომ ასეთი ადამიანები ხშირად იქცევიან ნაძირლების სასურველი და იოლ ნადავლად. ისინი ცუდად ერკვევიან ცხოვრებაში, რადგან, როგორც წესი, სხვა ადამიანებზე მსჯელობენ საკუთარი თავიდან გამომდინარე. ისინი მუდამ სხვების გაბედნიერებაზე, რაიმე დიდებულის შექმნაზე ფიქრობენ, მაგრამ, როგორც წესი, მათი კეთილშობილებით ხშირად ცუდად სარგებლობენ. დიახ, ესენი არიან კეთილშობილი უიღბლოები.

რაც უფრო დიდ გეგმებს დაისახავს ადამიანი, მით მეტია შანსი, რომ წარუმატებლობა განიცადოს: დაბრკოლება ბევრია, მიზანი – რთული და ძნელად მისაღწევი, რაც უფრო ღრმად შედიხარ ტყეში, მით მეტი წინააღმდეგობა გხვდება; ბევრი შრომაა საჭირო, რისკიც მეტია და კონკურენციაც.

4) არსებობენ ნევროტული უიღბლოებიც – მათ ისეთი მძაფრი სურვილები აქვთ, ისინი ისე ცდილობენ, ფორიაქობენ, რომ სიჩქარეში მცდარ ნაბიჯებს დგამენ და საქმეს აფუჭებენ. მათ ისე სურთ მიზნის მიღწევა, ისე განიცდიან, რომ ვეღარ ხვდებიან, რეალურად რა და როგორ უნდა გააკეთონ.

მიუხედავად იმისა, რომ ამ ტიპის ადამიანები, როგორც წესი, საკმაოდ ჭკვიანები არიან, გადაჭარბებული მონდომების გამო უსაზღვროდ ნერვიულობენ, ერთგვარი აფექტის მდგომარეობაში ვარდებიან და სულელებს ემსგავსებიან.

ასეთ უიღბლოებს შორის გვხვდებიან „უვნებელი ხეპრეები“, რომლებიც სიცილს იწვევენ და ხშირად ბელეტრისტების საყვარელ პერსონაჟებად გვევლინებიან. ისინი ვერ განიხილავენ პრობლემას კომპლექსურად, ვერ ხედავენ მიზეზშედეგობრივ კავშირს საწყის ქმედებებსა და საბოლოო შედეგებს შორის.

5) უიღბლოთა ყველაზე „სავალალო სახეობა“ – ადამიანი, რომელიც „ყველაფერს სწორად აკეთებს“, მაგრამ ცუდი და გაუთვალისწინებელი მოვლენები ამსხვრევენ მის გეგმებს. ასეთი უიღბლოები ემსგავსებიან აზარტულ მოთამაშეს, რომელიც არა მარტო საკუთარ, არამედ ნათესავებისა და ახლობლების ქონებასაც ანიავებენ: ისინი ხომ წესების დაცვით თამაშობენ. უიღბლობა კი რისკის არსებობის ვერშეფასებაა. მათ აკლიათ ინტუიცია, როგორც თვისება, უნარი, შეაფასო, გაითვალისწინო ფაქტების ერთობლიობა და შეძლო რთული სიტუაციის მართვა. და საერთოდ, ეს არის არასწორი თვითშეფასების შედეგი.

უიღბლო ადამიანი ერთი–ორი წარუმატებლობის შემდეგ ყველას მწუხარებით უყვება საკუთარი უიღბლობის შესახებ. წარუმატებლობა ხომ ყველაფერს ხსნის: “ მე კი ლომივით ვიბრძოდი, მაგრამ ღმერთების წინააღმდეგ ვერ წახვალ“ – ვერაფერს იტყვი, სასიამოვნო და იოლი პოზიციაა.

6) უიღბლოების ყველაზე ტრაგიკული სახეობა. ადამიანის ამ ტიპის უიღბლოდ ჩამოყალიბება გარდატეხის ასაკში ხდება – როდესაც მოზარდს ყველაფერი ეძლევა, ყველაფერი აქვს დადებითი ემოციების მისაღებად, არ აწყდება გარემოს წინააღმდეგობას და სწორედ აქ ჩნდება საინტერესო ფსიქოლოგიური მომენტი – სურვილი ყველა ტიპის შეგრძნებების (როგორც დადებითის, ისე უარყოფითის) მიღებისა. ამ დროს მოზარდის ჯერ კიდევ ბავშვური ტვინი იწყებს ძებნას, თუ რას მიეკედლოს, სად არის „ცუდი და განსხვავებული“, რა არის ტრაგიკული? (გაიხსენეთ პატარა ბუდა.)

ამგვარად, ცნობიერშიც და არაცნობიერშიც იჭრება უარყოფითის ფაქტორი: ხშირად ეს არის ფიქრი ტრაგიკულ სიკვდილზე, სიძნელეებსა და სავალალო ბედზე, რასაც რეალურად არავითარი საფუძველი არ აქვს. ასეთი ადამიანი მომავალი წარუმატებლობების შესახებ მტანჯველი აზრებისგან თავს იცავს იმით, რომ წინასწარ ეგუება, ფსიქოლოგიურად ამზადებს თავს ამისთვის. ეს არის ადამიანი, რომელსაც სუსტი, არამყარი ფსიქიკა და ცვალებადი ხასიათი აქვთ.

ასეთ უიღბლობას შეგვიძლია, დავარქვათ იღბლიანობის შიში: ადამიანი ხვდება წარმატების შენარჩუნების სირთულეს და ირჩევს მითს უიღბლო მომავლის შესახებ.

თუ თქვენ წინასწარ განეწყობით წარუმატებლობისთვის, მაშინ დარწმუნებული იყავით, რომ ვერასოდეს მიაღწევთ წარმატებას.
საჭიროა, გვახსოვდეს, რომ უნარი „ბედი დაიჭირო კუდით“, ეს არის უნარი, ფეხზე წამოდგე ზუსტად იმდენჯერ, რამდენჯერაც დაეცემი.

პოსტის ავტორი: A.v.B თარიღი: Jun 24 2010, 12:54 AM

ესა ვინ მოიფიქრა ??

პოსტის ავტორი: ikanosi თარიღი: Jun 24 2010, 12:55 AM

A.v.B
წაიკითხე მეგობარო ჯერ

პოსტის ავტორი: starscream თარიღი: Jun 24 2010, 12:56 AM

ნეტა ამას ვინ კითხულობს

პოსტის ავტორი: A.v.B თარიღი: Jun 24 2010, 01:02 AM

ikanosi

ხო და რაშია ეხლა საქმე აბა ?

პოსტის ავტორი: ikanosi თარიღი: Jun 24 2010, 01:05 AM

A.v.B
საკუთარი თავი თუ ნახე?
რაშია და დაგეხმარება ადამიანები უფრო შეიცნო და დაუახლოვდე

პოსტის ავტორი: A.v.B თარიღი: Jun 24 2010, 01:17 AM

ikanosi

ვერა...

პოსტის ავტორი: ikanosi თარიღი: Jun 24 2010, 01:25 AM

პროფესიული ფსიქოფიზიკური გადაწვის პროფილაქტიკის ფსიქოთერაპიული პრინციპი(ამის კითხვის გამო ენას ნუ მოიტეხთ )

შესავალი ანუ შინაგანი ღიმილის თეორია


ჩვენ ვეჭიდებით მოთხოვნილებებს, ვნებებს, ლტოლვებს, მთელს ჩვენს
სიცოცხლეს ყველა ჩვენი ძლიერი თუ სუსტი წერტილებით, ვებრძვით პრობლემებს, ვმოძრაობთ, დავრბივართ, ვფიქრობთ და ვაზროვნებთ, ვეჭიდებით უმძიმეს სირთულეებს, შედეგად, ბოლოს და ბოლოს ვიგებთ ამ ბრძოლაში, იმიტომ კი არა რომ ისინი სუსტები არიან, არამედ იმიტომ რომ ჩვენ ვართ ძლიერნი და შეგვწევს ძალა მივიღოთ ახალი გამოცდილება, რეალიზება მოვახდინოთ ჩვენი შესაძლებლობების და მივიღოთ ღმერთის სიყვარული, მისი სიმშვიდე და ვიყოთ ბედნიერნი...

ფ. ნიცშე


სიცოცხლე სტრესის გარეშე წარმოუდგენელია ისევე, როგორც მეეზოვე ცოცხის გარეშე. ადამიანის დღევანდელი აქტიურობა გაჟღენთილია დაძაბული სიტუაციებით, რთული ცხოვრებისეული მომენტებით, რომლებსაც უდიდესი ზიანი მოაქვს ჩვენი ფსიქისა თუ სხეულისათვის. დღევანდელი ადამიანი შეიძლება ითქვას სტიგმატიზირებულია სტრესით და მისი მრავალფეროვნებითი შემადგენლობით თუ აგებულებით. ყოველ სიცოცხლის მშვენიერ წამს ადამიანს უწევს ჭიდილი და ბრძოლა გადარჩენისათვის, მაგრამ სამწუხაროდ ვერ აცნობიერებს იმ ფაქტს, რომ ბრძოლა სიცოცხლის მთავარი კანონია და ჭეშმარიტება. ყველაფრის მიზეზი კი დროა, რომელიც ისე სწრაფად გარბის, რომ ჩვენი აღქმის ელემენტები მის გაშინაგნებასა და გათავისებას ვერ ასწრებენ, რის შედეგადაც ძალიან ბევრი ტკბილი, ულამაზესი და სასიამოვნო ცხოვრიბესეული წამი ღრმად იტენება ქვეცნობიერის უდაბნოში. დღევანდელი ცხოვრების რიტმი ძლიერ არის აჩქარებული, ადამიანს უწევს გაეკიდოს იმას რისი დაჭერის შესაძლებლობა და უნარი არ გააჩნია. ადამიანი მისდევს 100 კილოგრამს, როდესაც მისი ფიზიკური შესაძლებლობები მხოლოდ ორი თუ სამი კილოგრამის დაძლევისთვის არის განკუთვნილი. ასეთ დამიკიდებულებას კი ძალზედ მძიმე უკუჩვენებები გააჩნია.
ადამიანი, როგორც ერთიანი ფსოქოფიზიკური სისტემა, შესაძლებელია მწყობრიდან გამოიყვანოს მისდამი არასწორმა დამიკიდებულებამ და ამის მაგალითები დღესდღეობით უამრავია. სტრესი ბევრი ადამიანისათვის ცხოვრების სტილია. ასეთ ადამიანებს ქვეცნობიერად აქვთ სტრესისადმი ბრმად ჩამოყალიბებული ლტოლვა და სტრესის გარეშე ცხოვრება ვერ წარმოუდგენიათ. ერთი მხრივ ასეთი ადამიანები შექებასაც კი იმსახურებენ, მაგრამ მეორე მხრივ არ დაგვავიწყდეს თუ რა მოვლენასთან და მდგომარეობასთან გვაქვს საქმე. სტრესისადმი ბრმა ლტოლვამ შესაძლებელია შიზოფრენიამდეც კი მიგვიყვანოს. მაგრამ ეს არ ნიშნავს იმას რომ, სტრესი მავნებელია. სტრესი შესაძლებელია მეტი მოტივაციისა და პიროვნული ზრდის მთავარ გამშვებ მექანიზმად მოგვევლინოს, თუ რა თქმა უნდა მისდამი სწორ დამოკიდებულებას ვისწავლით. დაიმახსოვრეთ, ცხოვრება ბრძოლაა, სადაც მილიარდი სტრესი მდგომარეობს და ბუდობს. ცხოვრება სტრესის რიტმია და ეს იმას არ ნიშნავს, რომ ადამიანი უნდა დანებდეს თუ მას არ შეუძლია ამა თუ იმ დროის მონაკვეთში დასძლიოს სტრესული სიტუაცია. ადამიანის შინაგანი სულიერი მდგომარეობის კანონი შეიცავს ბრძოლას გადარჩენისათვის. ბრძოლას, რომელიც მთელი საუკუნეების და ერთი დროის მანძილზე, არ მოშორებია არც ერთ სულიერ თუ უსულო სუბსტანციას. სიცოცხლის ევოლუციურ პროცესმა, ადამიანი ახალი გამოცდილებების და ახალი უნარჩვევების შეძენის წინაშე დააყენა. ადამიანს ახალი შესაძლებლობები გაუჩნდა სტრესის შედეგად. ყოველ წამს ჩვენი დამოკიდებულებები იცვლება და ახალ რიტმზე გადადის. ჩვენი ძველი ქცევის სტრატეგიები იცვლება ახალი სტრადეგიებით, არჩევანის ახალი მიმართულებებით. ყოველ წამს ჩვენ უპირისპირდებით ახალ პრობლემებს და ამოცანებს, რომლის გადასაჭრელად ჩვენ ქცევის, აზროვნების, გრძნობიების ახალი მექანიზმები გვჭირდება. ევოლუციის შედეგად ჩვენში და ჩვენს გარშემო ყველაფერი იცვლება. იცვლება ინტერესები, მოთხოვნილებები, მიზნები, რომლებსაც ჩვენი ფსიქოფიზიკური აქტივობა სხვა რიტმზე, სხვა სიჩქარეზე გადაჰყავს. ადამიანი იცვლება ყოველ წამსა და წუთს, საათს თუ დღეს, ეს ცხოვრების წესია და კანონი, რომელიც სიცოცხლის არსებობის მანძილზე უწყვეტია. ეს არის ცხოვრების რიტმი სადაც ადამიანი უდიდეს როლს ასრულებს, რა თქმა უნდა თუ ის ცნობიერად უპირისპირდება საკუთარ თავს და გარემოს.
ადამიანის სწორი ცხოვრებისეული რიტმი, სადაც მას არ ექმნება მძიმე ფსიქოფიზიკური პრობლემები, დამოკიდებულია საკუთარი პიროვნებისადმი ცნობიერი დამიკიდებულებით. როდესაც პიროვნებას გააჩნია სწორი ინფორმაცია საკუთარ შესაძლებლობებზე, თუ რისი უნარი გააჩნია მას, რისი გაკეთება შეუძლია და საერთოდ ვინ არის ის პიროვნულად, მხოლოდ ამ დროს აქვს მას შესაძლებლობა იმოძრაოს სწორი რიტმით, იმ გზით, სადაც უამრავი საბრძოლო სიტუაცია იჩენს თავს. იმისათვის რომ, ადამიანი გაუმკლავდეს პიროვნულ სტიგმებს, კომპლექსებს, შიშებს და სხვა შემაფერხებელ ნევროტულ ტიკებს, ადამიანს უნდა შეეძლოს სწორად შეაფასოს საკუთარი თავი, გარემო და მხოლოდ ამის შემდეგ დაიწყოს მოძრაობა და პიროვნული ფსიქოლოგიური, ფიზიკური თუ სოციალური ზრდა.

გაგრძელება იქნება

პოსტის ავტორი: peritoniti თარიღი: Nov 14 2010, 05:25 AM

ერთი ვიცი ფსიქოლოგიურ თემებზე საუბარი ოდნოში ან ფეისბუქზე არის პითაგორას თეორემა (ასეთი სახელი გვარით) ვიღაც და ის საუბრობს ხოლმე ასეთ თემებზე. შეიძლება მან მოგაწოდოს საინტერესო რამეები

პოსტის ავტორი: Adam თარიღი: Nov 14 2010, 10:22 AM

ვაიმე მნათე ეს რა ვნახე
დაგერხა

პოსტის ავტორი: peritoniti თარიღი: Nov 14 2010, 02:23 PM

მოძრვარი ფსიქოლოგიც უნდა იყოს. თუ ასე არ არის ვფიქრობ ის ვერ იქნება ღირსეული მოძღვარი და ვერც ეკლესიის მსახური. ჩემი ოჯახის მამაო არ არის კარგი ფსიქოლოგი და მე არ მიჩნდება სურვილი მასთან გულწრფელად გასაუბრებისა. ერთხელ, როცა ფსიქოლოგიურად გამიჭირდა მონასტერში წასვლა გადავწყვიტე და იქ მინდოდა მეცხოვრა. მივედი ეს და ვუთხარი მას (მოძღვარს) და დახმარება ვთხოვე. მან კი ნაცვლად იმისა ჩემს გადაწყვეტილებას მისალმებოდა და დამხმარებოდა ასე მიპასუხა. ოოო, ეგ ეგრე ადვილი კი არ არის სენ რომ გგონიაო და განაწყენებული სახლში დავბრუნდი. მერე ჩემით გავუმკლავდი ჩემს ფსიქოლოგიურ პრობლემებს, დეპრესიას. გამოვედი მდგომარეობიდან და აღარც მონასტერი გამხსენებია. ასე ააცდინა ერთი ადამიანი, ჩემი სახით, ჭეშმარიტ გზას მოძღვარმა.

პოსტის ავტორი: beso777 თარიღი: Oct 15 2011, 06:35 PM

რა კარგი თემა მიცემია დავიწყებას,დავიჯერო ისე განვითარდა აქ ხალხი სულიერათ რომ ამ თემამ ამოწურა მისი თავი?აი,სწორეთ აქედან უნდა იწყებოდეს ათვლის წერტილი ადამიანების მიმართ ერთმანეთთან ıრთიერთობის თუ სხვადასხვა საკითხებისადნი ძირეულათ წვდომისა,სიღრმისეულათ გაანალიზებისა და ამის შემდეგ მცდელობა რა შეგვიძლია,რაში შეგვწევს უნარი ამა თუ იმ საკითხებზე პასუხის გაცემისა,პრობლემის მოგვარებისა,ერთმანეთიşს თუ გარშემომყოფების მიმართ გვერდით დგომისა,ყველაზე უფრო კი იმისა,თუ რამდენათ ვართ ჩვენი რწმენის მიმდევრები,ჩვენი რწმენა ხომ ადამიანის სულის შემსწავლელი და ამა თუ იმ ქცევების გაანალიზების საუკეთესო და შეუცვლელი სწავლებაა,საკუთარი თუ ერთმანეთისადმი სიღრმისეულ წვდომაში არის ყველაზე უფრო შესაძლებელი გავცეთ აწორი და საჭირო პასუხები რამდენათ სწორ გზას მივყვებით.ერთია კიდევ რომ ეგოისტი ადამიანი ყველაზე ადვილათ ამოსაცნობია ასეთ საკითხში,ის არასოდეს ჩაუღრმავდება სხვის სულიერებას,რას გრძნობს ,რა აწუხებს,რას განიცდის,ის მარტო საკუთარ თავზე ფიქრობს და უცხოა მისთვის სულიერათ უღრმავდებოდეს ამ ყოველივეს,ამიტომააცაა რომ ბევრი ღრმათ მორწმუნეთ მიჩნეული შინაგანათ გაყინულია და მხოლოთ საკუთარი თავით შემოიფარგლენა,ჰგონია რომ საკუთარ სულზე ზრუნვა საკმარისია უფალთან სათნოების მოსაპოვებლათ.
სწორეთ ფსიქოლოგიის სიღრმისეულ ცოდნას შეუძლია ადამიანები უფრო მეტად დააკავშირონ ერთმანეთს,რამდენათ სჭირდებათ ერტმანეთის გვერდით დგომა,ღრმათ ჩასწვდნენ ერთმანეთის სულს და ამოიცნონ რა დროს რისი გაკეთება შეუძლიათ გვერდით მდგომთათვის,თუნდაც სულიერათ განვითარებისათვის,თუნდაც სწორი გზის მითითებაში როცა დაინახავენ რომ ესა თუ ის ადამიანი არასწორი გზით მიდის,როცა ხედავს რომ ეს ადამიანი შეიძლება სადგაც გადაიჩეხოს,მისი სულიერი წვდომა ეხმარება მას ასეთ დროს იმ ადამიანის შეგნებაში ღრმათ შევიდეს და დაეხმაროს ,დაანახოს ,თვალი აუხილოს.აი,ასეთაD განვითარებული ადამიანი უფრო მეთ სიკეთეს გააკეთებს და უფლისთვის სათნომყოფელი იქნება ,ვიდრე ოთახში ჩაკეტილი და მხოლოთ საკუთარ სულიერებაზე ზრუნვის გამო მუხლებზე გადატყაული იარებით მდგომი უფლის წინ,მოყვასის განცდების თუ ტკივილების მიმართ კი გულგრილი და ზურგშექცეული.

''მოძღვარიც'' კი არა მოძღვარი უნდა იყოს უპირველესი ფსიქოლოგი ადამიანის სულიერების ჭეშმარითი შეცნობისა,ის უნდა წვდებოდეს ყველაზე ღრმათ ადამიანის სულს და ამოიცნოს რაში უნდა დაეხმაროს რომ სწორ გზას დაუბრუნდეს ადამიანი,მასთან მისული ყველაზე საშინელი ადამიანიც კი არ უნდა იყოს მისიş ფსიქოლოგიის უცოდინარობის გამო ზურგშექცეული და გარიყული,ყველა შემთხვევასი შეუძლია მოძღვარს როგორც კარგ ფსიქოლოგს შემოაბრუნოს ყველაზე ხელიდან წასული ადამიანიც კი მასთან მისული,თუკი სწორათ ჩასწვდება მის სულიერებას და დაინახავს სათავეს რამაც გამოიწვია ამ ადამიანის გადაგვარება,დაანახებს რომ მასზე შესტკივა გული და ზრუნავს,ცდილობს ხელიდან გამოსტაცოს მისი სული ბოროტს,ამის დამნახავი ადამიანი უცილობლათ ეცდება გამოსწორდეს ,იმ სიკეთის გამო,რასაც მოძღვარი იღვაწებს მის მიმართ,თუნდაც საკუთარი თავი არათ მიაჩნდეს და სულერტი იყოს მისთვის ყველაფერი.სამწუხაროთ კი ხშირათ არ ხდება მსგავსი რამ და ეკლესიაში მოძღვართან მისული ადამიანები უფრო მეთად იმედგაცრუებულნი და და განაწყენებულნი რჩებიან ასეთ მოძღვრების გულგრილობით , ვიდრე უბრალო ადამიანებთან მისვლისას,რადგან ასეთები უფრო შეიგრძნობენ ადამიანის განცდებს ვიდრე კომფორტულ მანქანებში თბილათ მოკალათებული ზოგი მამაო,რომელთათვისაც მათთან მისული გაჭირვებული ადამიანის ფსიქოლოგიური მდგომარეობა ცალ ფეხზე ჰკიდიათ.

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Mar 2 2016, 10:55 AM

"ყველას თავისი საქმე აქვს, მღვდელსაც და ფსიქოლოგსაც. მღვდელი რასაც მოიმოქმედებს, იმას ვერავინ ჩაანაცვლებს".

/მღვდელ-მონაზონი ანდრია (სარია)/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Aug 22 2018, 04:17 PM

"ძალიან ბევრი ადამიანი, რომელიც გატანჯა პრობლემებმა, თავისი ცოდვებით საკუთარ თავს თვითონვე რომ შეუქმნა, ბოლოს იმით ამთავრებს, რომ "აღსარებას" ფსიქოლოგთან ამბობს. ისინი ფსიქოლოგებს საკუთარი ავადმყოფობის ისტორიას უამბობენ, პრობლემების გამო რჩევას სთხოვენ, ხოლო ფსიქოლოგები, თავიანთი რჩევებით, პირდაპირ იმ მდინარის შუაგულში ყრიან ამ ადამიანებს, რომლის გადალახვაც მათ სურდათ.

შედეგად ეს საწყლები ან იხრჩობიან, ანდა დინება წაიღებთ და მეორე ნაპირზე გასულები სასურველი ადგილიდან ძალიან შორს აღმოჩნდებიან ხოლმე. ხოლო თუკი ასეთი ადამიანები მოძღვართან მივლენ და აღსარებას იტყვიან, მდინარეზე სრულიად უსაფრთხოდ - ხიდით გადავლენ. აღსარების საიდუმლოში ღვთის მადლი მოქმედებს და ადამიანი ცოდვებისაგან თავისუფლდება".

/ფსიქოლოგი ლევან გურიელიძე/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: May 21 2020, 09:12 PM

"- საბჭოთა პერიოდში ჩვენს ქვეყანაში მარქსისტული (ათეისტური) მსოფლმხედველობა ინერგებოდა. იგი ცდილობდა, ადამიანის ცხოვრება და ფსიქიკური პროცესები მარტოოდენ მატერიალურ და ეკონომიკურ საქმიანობაზე დაეყვანა. ხომ არ განიცდიდა ფსიქოლოგია გარკვეულ ზეწოლას ამ თვალსაზრისით?

- საბჭოთა პერიოდში ფსიქოლოგიას მართლაც არ მიეგებოდა პატივი. ფსიქოლოგიის საკითხების გადასაწყვეტად საკმარისად იყო მიჩნეული ფიზიოლოგთა შეხედულებები. დიმიტრი უზნაძემ ჩამოაყალიბა განწყობის თეორია, რომელმაც სხვადასხვა ფსიქიკური პროცესი გააერთიანა. ეს იდეალისტური თეორია გახლდათ, ამიტომ, ბუნებრივია, მის წინააღმდეგ გაილაშქრეს. ფსიქოლოგია ხელისუფლების მხრივ ყოველთვის განიცდიდა ზეწოლას. მიუხედავად ამისა, ფსიქოლოგიის ინსტიტუტი გაფართოვდა, მეცნიერების ეს დარგი განვითარდა. დიმიტრი უზნაძის გარდაცვალების შემდეგ ჩამოყალიბდა პედაგოგიური და სოციალური ფსიქოლოგია. მე სოციალური ფსიქოლოგიის განყოფილების გამგე გახლდით. შევისწავლიდით ბავშვის გონებრივი განვითარების საკითხებს, ოჯახის, საზოგადოების როლს პიროვნების ჩამოყალიბებაში და ა.შ."


"ფსიქოლოგიას დღეს ერთობ ვრცელი ცოდნა აქვს პიროვნების აღზრდის, ჩამოყალიბების, ინტელექტუალური განვითარების, სოციალურ ურთიერთობაში ადგილის პოვნის შესახებ. იმედია, ამ ცოდნას მომავალში გამოიყენებს ჩვენი სასკოლო თუ უმაღლესი სასწავლებლების პრაქტიკა, რათა ემოციურად, ინტელექტუალურად ჯანსაღი საზოგადოება ჩამოყალიბდეს."

/მეცნიერი შოთა ნადირაშვილი/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: May 21 2020, 09:35 PM

"- ბატონო შოთა, როგორ გაიხსენებდით თქვენს მასწავლებელს - დიმიტრი უზნაძეს? როგორი იყო იგი ცხოვრებაში, სტუდენტებთან, თანამშრომლებთან ურთიერთობაში?

- ბატონი დიმიტრი გახლდათ არა მხოლოდ უდიდესი მეცნიერი და ორგანიზატორი, არამედ პიროვნება, რომელიც უზომოდ ზრუნავდა თანამშრომლებზე, თითოეული მათგანის ცხოვრებაზე. ასპირანტურაში რომ მიმიღეს, ბატონმა დიმიტრიმ სამ ექიმთან გამგზავნა შერყეული ჯანმრთელობის განსამტკიცებლად. ყველაზე ასე ზრუნავდა. ასპირანტურის I კურსი დავამთავრე, როდესაც ბატონი დიმიტრი გარდაიცვალა. აღმოჩნდა, რომ ჩემი მომდევნო კურსის საბუთებში თვითონ ჩაეწერა იმ თემის სათაური, რომელიც საკანდიდატო დისერტაციის სახით უნდა დამემუშავებინა. ყველას ინტერესები და შესაძლებლობები იცოდა, იყო ძალიან კარგი მეგობარი ადამიანებისა, რომლებიც იმხანად ქართულ მეცნიერებას ედგნენ სათავეში."

/მეცნიერი შოთა ნადირაშვილი/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Mar 29 2023, 06:43 PM

"ფსიქოლოგთა უმრავლესობას წარმოდგენაც კი არა აქვს, არ იცის ბოროტი ძალის მსახურთა მოქმედების შესახებ, არ ესმის, რა დიდ ზეგავლენას ახდენენ ისინი ჩვენს ფსიქიკაზე. აზროვნების პროცესის განხილვისას ამ დარგის სპეციალისტები არ ითვალისწინებენ რა არააქვეყნიურ ძალთა გავლენას, ხშირად რჩებიან მეტად პრიმიტიულ დონეზე ამ ურთულესი ფსიქიკური პროცესის გაშუქებისას"

/დეკ. დავით ციცქიშვილი/