თემის საბეჭდი ვერსია

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Aug 1 2007, 03:26 PM

აჰა, თემა, რომელიც მგონი სჭირდება ჩვენს ფორუმს, თორემ მართლა ძალიან დავიღალე.



დაიწყეთ ეხლა.

პოსტის ავტორი: გიორგი თარიღი: Aug 1 2007, 03:27 PM

საყვარელი ადამიანი ხარ. გაიხარე

პოსტის ავტორი: ninore თარიღი: Aug 1 2007, 03:42 PM

პრობლემები ყველაგანაა და არც ეკლესია გამონაკლისი, მაგრამ არ შეიძლება მხოლოდ ამ პრობლემებზე ვისაუბროთ და მითუმეტეს ასე გავამახვილოთ ყურადღება.

აქ შემოდის უამრავი ადამიანი და არ შეიძლება უბრალოდ ასე ვაკრიტიკოთ ეკლესია და სასულიერო პირები, იმის მაგივრად რომ მორწმუნე ადამიანებმა ეცადოთ დაანახოთ ეკლესიის კარგი მხარეები და პირიქით ცდილობთ ამ პრობლემებზე ლაპარაკით უფრო აშორებთ მათ ეკლესიას

პოსტის ავტორი: თამარი_ცქნაფო თარიღი: Aug 1 2007, 03:45 PM

ნინ, არ გეწყინოს, მაგრამ გუჯას ვსაყვედურობდით და მის თემებს ჰგავს, გარდა ამისა, გვაქვს დაახლოებით ასეთი თემა: ''მართლმადიდებლობა და ფსევდომართლმადიდებლობა'', დიდი განსხვავება არ უნდა იყოს, აგერ კანუდოსელი დამეთანხმება

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Aug 1 2007, 03:49 PM

თამარი_ცქნაფო

ეს თემა გაიხსნა მოხლოდ იმიტომ, რომ ყოველ დღე არ გაიხსნას თითო თითო თემა, როგორ ღირს პარაკლისი ეკლესიებსი 50 ლარი ან მეტი და აშ. გუჯას გახსნილ თემაში კიდევ ავღნიშნე, რომ ანალოგიური ტემები ბევრია და ეგებ იქ გვეთქვა ტქო, მაგრამ რა თქმა უნდა ყური არ მიგდეს. 50 ლარიან პარაკლისებზე გახსნილ თემებს ბოლო არ ექნება, მიტომ ხომ არ აჯობებდა ცალკე ტემა გაგვეხსა და გვესაუბრა იმაზე, რაც გულს გვტკენს. თუ არ მოგწონთ დახურეთ, არანაირი პრობლემა არა მაქვს, მაგრამ ზუსტად ვიი ხვალ და ზეგ გაიხსნება სხვა ტემები და ისევ იგივე საუბარი წავა. რა ვიცი გადაწყვიტეთ.

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Aug 1 2007, 03:49 PM

რას ამბობ? რაც კი პრობლემებია საქართველოში - 100 თუ არა 50 კანუდოსელის ბრალია, ნუ ცინიკოსია და ამით ხალხს აბრკოლებს

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Aug 1 2007, 03:52 PM

კანუდოსელი

რავა გეკადრება ზაზა, პირიქით ეკლესიის საყვირი ხარ

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Aug 1 2007, 03:55 PM

საყვირი არა, სტვირი, ანუ ჟარგონულად სვისტოკი

პოსტის ავტორი: მარიტა თარიღი: Aug 1 2007, 03:55 PM

მე საერთოდ ვერიდები ამ პრობლემებზე საუბარს,ვიცი რამდენიმე ძალიან სამწუხარო ფაქტი მაგრამ აქ რომ დავწერო დიდი გულისტკივილით რა მერე?! დავიმატებ კიდევ ერთ ცოდვას და ის ფაქტები არ გამოსწორდება ამით

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Aug 1 2007, 03:57 PM

აი სადამდე მივედით...არც კი გვჯერა რომ გამოსწორდება და ეს ნამვილად არაა მარიტას ბრალი დამერწმუნეთ

პოსტის ავტორი: თამარი_ცქნაფო თარიღი: Aug 1 2007, 03:58 PM

საზანდარი, შვილო, საზანდარი

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Aug 1 2007, 03:58 PM

ეუფ...წადი რაა...გადი..გამშორდი

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Aug 1 2007, 03:59 PM

კანუდოსელი

არა, ეგ ერის ბრალია. რამდენი რეფორმაც არ უნდა ცატარდეს და სადაც არ უნდა ცაარდეს, პირველი ემოციები სწრაფადვე გადის და ყველაფერი წინამორბედს ემსგავსება.


სასულიერო პირები ამ ერიდან გამოდიან, კიდევ კარგები არიან მე ტუ მკითხავ.

ცხადია ასეთი პრობლემები რაც გუჯამ აღნიშნა, ფასიანი პარაკლისები და აშ, არის ეკლესიაში, მაგრამ რა მასშტაბით არის, და არის თუ არა ეს მასშტაბი საგანგაშო ისიც ვთქვათ. ამას იმიტომ ვამბობ, რომ ამ პრობლემებზე გახსნილი თემები მუდამ ქმნის სურათს ეკლესიაზე, რომ იქ ზოგადად ასეთი ფონია, ასეთია საეკლესიო ცხოვრება. ასეა თუ არა?


ცუდი და კარგი ყველაგან შეგხვდება. ხოდა ვთქვათ რა ვიცი აბა...

პოსტის ავტორი: თამარი_ცქნაფო თარიღი: Aug 1 2007, 04:00 PM

მე კი წავალ, მარა ემანდ სახლში არ დაგხვდე დღეს....


კონკრეტულად რომელი პრობლემა განიხილება ამჯერად?

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Aug 1 2007, 04:02 PM

რავი, აკი ევროპელები ვართო





დედაკაცო დამინდე რა

პოსტის ავტორი: მარიამი თარიღი: Aug 1 2007, 04:06 PM

ვახ, ახალი "გავუზიაროთ ერთმანეთს აზრები" გაჩნდა მოგვაკლდა კატო-ბატოს ხელი

პოსტის ავტორი: ნათია თარიღი: Aug 1 2007, 04:29 PM

არ დაიღალეთ?

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Aug 1 2007, 04:30 PM

რას ამბობთ, ჩვენ რა დაგვღლის?

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Aug 1 2007, 04:37 PM

კანუდოსელი

ხო, გამოვიბრძმედეთ.

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Aug 1 2007, 06:15 PM

გუჯა მოვიწვიე, მაგრამ არ მოდის.

პოსტის ავტორი: ზებედე თარიღი: Aug 1 2007, 06:21 PM

მოვედი, მაგრამ მე გამოვასწორებ რამეს? მე როგორც ვხედავ პირიქით, მე უფრო პრობლემებს ვქმნი....რავი, თქვენ ასე გგონიათ

პოსტის ავტორი: ninore თარიღი: Aug 1 2007, 06:23 PM

აუ მეც მაგრად დამღალა ამ სისულელეებზე კამათმა

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Aug 1 2007, 06:27 PM

ზებედე

ჩვენ არაფერი გვგონია გუჯა, პრობლემებს დიდი ასოებით, რომ წერ ხოლმე, ხომ არ აჯობებდა წყნარად გვესაუბრა რამდენად გავრცელებულია ჩვენს ეკლესიაში ასეთი სახის პრობლემები სენ , რომ ახსენე და მაგის გარდა, მესმის, როგორი ნაღვლიანი გამომეტყველებიტ დააწყნარებდი სენს მეგობარს, დაწყნარების გარდა არ ურჩიე ლანძღვარს აჯობებს სხვა ეკლესიაში წახვიდე ტო? ანუ რისი ტქმა მინდა, ჩემი მეგობრებიც სხვადასხვა მიზეზების გაამო ბრკოლდებიან (ეს სიტყვა ეკლესიურებს მაგრად გვიყვარს) ზოგი ბრაზობს, რომ ეკლესია არ მუშაობს 24 საათიანი გრაფიკით, ზოგს თურმე 150 ?! სანთელის დანთება უნდოდა და ამ დროს გამოუშვეს გარეთ, ეკლესია იხურებაო, ზოგს მოძრავრმა უზხეშად უპასუხა და აშ. ამის მერე უმეტესობას გული უტყდება ეკლესიაზე და ეკლესიური ცხოვრების დაწყებას რბილად, რომ ვტქვათ არ ჩქარობს. ჩვნი რეაქცია ამ დროს როგორია ეს მაინტერესებს? მარტო ერთ მარეზე ვსაუბრობთ, რომ არის პრობლემა, თავად ხალხში არ არის პრობლემა? მხოლოდ იმიტომ ეკლესიაზე გაბრაზება, რომ 150 სანთელი ბოლომდე არ დანთებინეს სწორია?

პოსტის ავტორი: ზებედე თარიღი: Aug 1 2007, 06:32 PM

რა თქმა უნდა არის პრობლემა ერშიც, ძლივს დავაწყნარე ჩემი მეგობარი ლანძღვა-გინებისგან, მერე იმდენი დრო დამჭირდა რომ ამეხსნა წაგიყვან "იაფიან" მღვდელთანთქო.....

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Aug 1 2007, 06:33 PM

დააავიღალე...

ჩვენ არ ვფიქრობთ მთავარზე - საკუთარ სულზე... მხოლოდ იმის შემდეგ შევძლებთ ვიზრუნოთ ადამიანთა დაბრკოლება არ დაბრკოლებაზე, როცა თავად მოვიხვეჭთ მადლს... როცა ელემენტარულად ერთი საფეხურით წავიწევთ წინ სრულყოფის კიბეზე...

ეკლესიაში მყოფობა რა თქმა უნდა დიდი მადლია, მაგრამ ეს არ ნიშნავს სულიწმიდით აღვსებას

ხომ იცით რომ ჩვენ ჯერ კიდევ არ ვართ მზად სერიოზული, ან ელემენტარულად ადეკვატური მსჯელობისთვის?

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Aug 1 2007, 06:35 PM

მნათე

აბა რა ვქნათ? თემები იხსნება, მრავალ თემას ხომ არ აჯობებს ერთი იყოს, ხოდა ყველა საკიტხი აქ განვიხილოთ თუ წარმოიშვა.

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Aug 1 2007, 06:41 PM

რა გითხრა, ფორუმის გამოცდილებამ უკვე აჩვენა რომ "ყველა თავისას ეძებს და არა ღვთისას" ეკლესიის პრობლემები მხოლოდ ფორუმის გარეთ კი არ არსებობს, სწორედ აქ წარმოჩინდება ყველაზე უკეთ (ამას მისი მეუფების შენიშვნებიც ცხადყოფს)

ჩვენი მიზანი ფორუმზე თუ მის გარეთ, ყოველთვის უკავშირდება მეორეხარისხოვანს... ეს შეფასება დეკანოზმა ანდრიამ საგაზეთო ინტერვიუთი უკვე მოგვცა.

სულის ცხონებისთვის უმნიშვნელო თემატიკაზე ერთმანეთს თავისუფლად დავჭამთ და ამით ახალ პრობლემას უფრო გავაჩენთ - ვიდრე რაიმეს გადავჭრით

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Aug 1 2007, 06:55 PM

არ ვიცი, როგორც გინდათ ისე გადაწყვიტეთ, ფაქტია, რომ ასეთი სახის თემები იხსნება.

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Aug 1 2007, 06:58 PM

მართალი ხარ, და ზოგადად გამაერთიანებელი თემა მომეწონა - იმედია მოდერტორი უზრუნველყოფს, სხვა ვიწრო შინაარსის თემის შემდგომში არ გახსნას

პოსტის ავტორი: Sotiris თარიღი: Aug 1 2007, 07:01 PM

ინტერვიუ რომელ გაზეთში დაიბეჭდა და როდის?

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Aug 1 2007, 07:04 PM

'საპატრიარქოს უწყებანში' მიმოიხილეს ქართულენოვან-მართლმადიდებლური ინტერნეტ სივრცე და ჩვენ ფორუმსაც შეეხნენ - ხოდა მამა ანდრიას კომენტარიც აქ იყო

ზუსტად ნომერი არ მახსოვს, მერე მოვძებნი და მოგწერ..

პოსტის ავტორი: zviadauri თარიღი: Aug 1 2007, 11:29 PM

ჩემი აზრით ეკლესიის პრობლემა და ქართველი მართმადიდებლობის პრობლემა იცით რა არის? თანადგომა და თანაგრძნობის მეტი გამომჟღავნება..ეს დღეს ყველას გვჭირდება

პოსტის ავტორი: ზებედე თარიღი: Aug 1 2007, 11:32 PM

უკაცრავად....ეს ვერ გავიგე რას ნიშნავს....

პოსტის ავტორი: zviadauri თარიღი: Aug 1 2007, 11:44 PM

ანუ როცა ვამბობთ, რომ მართმადიდებელი ვარ და თან კარგად გესმის მეტი ამ სიტყვების აზრი,გაცილებით ჯიგრულად და სიკეთით უნდა იქცეოდეს ნებისმიერი,ვიდრე ეხლა

პოსტის ავტორი: tamri თარიღი: Aug 2 2007, 01:36 AM

chemi azrit kargi temaa,ravi me ese vpikrob,sheizleba bevr problemaze saubari,magalitad me jer kidev veraprit mivedi mozgvartan,da es mxolod da mxolod chemi sizarmacis tu raime amdagvaris bralia,da ara eklesiisa da misi msaxurebis...

პოსტის ავტორი: ზებედე თარიღი: Aug 2 2007, 01:43 AM

ღმერთმა გაგაძლიეროს მოგცეს იმის ძალა რომ გადადგა ეგ ნაბიჯი....


ეკლესიის გარეთაც არის ბევრი პრობლემა, ანუ გაუნათლებელ ხალხს ვგულისხმობ, ერთმა ოჯახმა რა კითხვა დასვა იცით? ბავშვის მონათვლა უნდოდათ და ნათლიებს უთხრეს სადმე პრესტიჟულ ეკლესიაში მოვნათლოთო....მერე ნათლიებმა ერთ-ერთ ეკლესიაზე მიუთითეს და მეორე კითხვა ასეთი იყო-მანდ კარგად მონათლავენო?.....მონათლეს ბავშვი და სუფრა ჩინურ რესტორანში გადაიხადეს

პოსტის ავტორი: tamri თარიღი: Aug 2 2007, 01:47 AM

gmadlobt dalocvisatvis,imedia gadavdgam am nabijs...
me upro is magijebs roca natliebs materialuri shesazleblobis mixedvit ircheven,chemi azrit didi simdablea...

პოსტის ავტორი: ზებედე თარიღი: Aug 2 2007, 01:53 AM

მაგაზე კარგი წერილი აქვს არქიმანდრიტ ზენონს (თეოდორს), რომელიც ეკლესიის პრობლემებზე, კერძოდ ნათლობასთან დაკავშირებულ პრობლემებს ეხება...საინტერესოა




ქრისტეს ეკლესია - როგორც ყველასათვის ცნობილია - დაფუძნებულია პეტრეს აღსაარებაზე, რომ ეკლესიის თავკიდე (ქვაკუთხედი) არის ქრისტე, რომ მთავარია ქრისტეს - როგორც მაცხოვრის, გამომსყიდველის, როგორც ხორცშესხმული ღმერთის რწმენა.
დოგმატები ღმრთივგამოცხადებული ჭეშმარიტებებია, ურომლისოდაც შეუძლებელია ეკლესიის სრულფასოვანი ცხოვრება. დრონი შეიძლება იცვალონ, მაგრამ დოგმატები შეუცვლელი რჩება - ესაა საფუძველი, ფუნდამენტი, რომელზედაც ეკლესიის შენობა დგას. ეს იგივეა, რაც პეტრეს აღსაარება, ყველა დოგმატი ხომ სწორედ ცხონების აღმშენებლობით საიდუმლოს, ქრისტეს განკაცების საიდუმლოს აცხადებს. დოგმატები უცვლელი დარჩება, წეს-ჩვეულებანი კი ყოველთვის იცვლებოდა.
რუსი ძველმოწესენი სრულიად გულწრფელად თვლიდნენ, რომ ჩვეულების შეცვლა რწმენის შეცვლაა. შეეჩვივნენ რა ღმრთისმსახურების საკუთარ ფორმებს, ისინი ყველა უცხო ჩვეულებას სხვა რწმენად თვლიდნენ, ამიტომ არა მხოლოდ კათოლიკეებს, ბერძნებსაც კი სხვა სარწმუნოების მიმდევრებსა და ერეტიკოსებს (მწვალებლებს) უწოდებდნენ.
XVII საუკუნეში, მოსკოვში თვლიდნენ, რომ ბერძნებმაც ავნეს მართლმადიდებლობას, იმიტომ, რომ იმ დროინდელ საღმრთისმსახურო პრაქტიკაში მნიშვნელოვანი განსხვავებანი იყო. ამიტომ, პატრიარქი ნიკონიც განდგომილებაში დაადანაშაულეს.
ეკლესია მყოფობს სოფლად, მაგრამ მას არ ეკუთვნის. მისთვის საშიში არ არის სოციალურ-ისტორიული კატაკლიზმები. ის მუდამ ცოცხალია. გავიხსენოთ სახარებისეული იგავი: ‘’მსგავს არს სასუფეველი ცათაი ცომსა, რომელი მოიღო დედაკაცმან და შეჰრთო იგი გქვილსა სამსა საწყაულსა, ვიდრემდე აღაფუვნა იგი ყოვლად’’ [მათე, 13, 33]. ეკლესია - ამა სოფლის ცომია, ცხოვნებისაკენ ყველა ადამიანია მოხმობილი, მაგრამ ყველას არ სურს მოწოდებაზე გამოხმაურება.
ეკლესია ძალით არავის იზიდავს. ადამიანი თავისუფლად უნდა მივიდეს ღმერთთან. ეკლესიაში მშვენიერების სისავსეა, ეკლესია ყოველივე ცოცხალს მოიცავს. ეს, თუ ვილაპარაკებთ ეკლესიის არსის, მისი შინაგანი ცხოვრების შესახებ. ხოლო, თუ გარეგანი გამოვლინებების შესახებ ვისაუბრებთ, უეჭველია რომ, საეკლესიო ცხოვრება გარემო ვითარებებზეა დამოკიდებული. ავიღოთ იგივე საეკლესიო ხელოვნება: XVII საუკუნემდე, ხატების გარდა, მაღალი ხელოვნების ვერანაირ სხვა სახეობას თქვენ ვერ იპოვით, რადგან ეკლესია, წარმოადგენდა რა სისავსეს, ადამიანის ყველა სულიერ მოთხოვნას აკმაყოფილებდა.
ეკლესია დიდ შემოქმედებით ძალას ფლობს, რომელიც სხვადასხვა მიზეზის გამო, ჯერ-ჯერობით სრულიად ვერ ვლინდება - მაგრამ ეს დროც მოვა. ჯერ კი, ჩვენ ყველაფერი უნდა გავაკეთოთ, რაც ჩვენზეა დამოკიდებული, რათა ეს დრო მოახლოვდეს.
დღეს ძალზე ბევრი პრობლემაა, ეკლესიაში ახალი წევრების მიღებასთან დაკავშირებით. მრავალი მათგანის გადაწყვეტა დიდ შრომას, მოთმინებას და დროს მოითხოვს. მაგრამ არის უბრალო საკითხები, რომელთა გადაჭრა ძნელი არაა, თუმცაღა უზრუნველობის, თუ სხვა მიზეზთა გამო, ისინი რჩება და ჩნდება უნუგეშო აზრი, რომ თუკი იოლად აღსასრულებელის გამოსწორება შეუძლებელი, დიდისა და ძნელის - მით უმეტეს.
მე მხედველობაში მაქვს ნათლობის საიდუმლოს შესრულება. ჩვენთან, თითქმის ყველგან, შთაფლვის ნაცვლად, გადასხმით ნათლავენ. არადა რამდენი კამათი იყო ამის გამო, რომაელ-კათოლიკებთან. ბერძნულ (BAPTIZMA) და საეკლესიო - სლავურ (‘’Крещение’’) ენებში სიტყვა ‘’ნათლობა’’ – ‘’შთაფლვა’’-ს ნიშნავს. ჩვენი წინპრები ამბობდნენ: ‘’მოინათლა ხომალდი’’, ე.ი. ჩაიძირა, ჩაიფლო. სახარებაში ქრისტე ამხელს ფარისევლებს, რომ ისინი სტამნებისა და ქვაბების გარეცხვის წესს იცავენ [იხ. მარკოზი; 7, 4], არ ზრუნავენ რა გულის გაწმენდაზე. ‘’რომელთა ესე ნათელვიღეთ ქრისტე იესუის მიერ, სიკვდილისა მისისა ნათელ ვიღეთ’’ (‘’ ყველანი, ვინც მოინათლეთ ქრისტე იესოში, მის სიკვდილში მოვინათლეთ’’) [რომაელთა 6, 3]. ნათლობა - დამარხვის სახეა და ცხადია, რომ თავით შთაფლვა უფრო შეესაბამება ამ უდიდესი საიდუმლოს არსს. წმიდა გრიგოლ ნოსელი ამბობს: ‘’ნათლობის ემბაზი ჩვენთვის კუბოცაა და დედაც’’. ადამიანი ქრისტესთან კვდება და ქრისტესთან აღდგება ახალი სიცოცხლისათვის.
მაგრამ, რათა ადამიანს ესმოდეს, თუ რას მიეახლება, მას სარწმუნოება ნასწავლი უნდა ჰქონდეს, ესე იგი, ნათლობისათვის თავის სულში უკვე ღმრთის სახეს ატარებდეს. გავიხსენოთ სახარების სიტყვები. ქრისტემ მიმართა რა მოციქულებს, თქვა: ‘’წარვედით და მოიმოწაფენით ყოველნი წარმართნი და ნათელს სცემდით მათ სახელითა მამისათა, და ძისათა და სულისა წმიდისათა“ [მათე 28, 19]. ესე იგი, ჯერ უნდა ასწავლო, მერე კი მონათლო. ეკლესიის არცერთი საიდუმლო რწმენის გარეშე არ მოქმედებს. საიდუმლო მაგიური ქმედება არ არის. დღეს ბევრ ზრდასრულ ადამიანს სურს მონათვლა. ამასთან დაკავშირებით, სრულიად აუცილებელია, მათთვის ქრისტიანობის სწავლება. ძველ ეკლესიაში, მასში შესვლის მსურველს უკითხავდნენ ლოცვას და კათაკმეველთა რიგში რიცხავდნენ, მისი სახელი შეჰქონდათ საგანგებო სიაში, ის შეჰყავდათ ეკლესიაში - როგორც ძმათა კრებულში, ამაში მონაწილეობას იღებდა მთელი თემი. კათაკმევლობის ვადა ერთი წლიდან სამ წლამდე გრძელდებოდა, ადგილობრივი პრაქტიკის მიხედვით - მხოლოდ ამის შემდეგ აღირსებდნენ კათაკმეველებს ნათლობას. ეს მთელი ადგილობრივი ეკლესიის ზეიმი იყო.
ჩვენს დროში, მოსანათლს უხსნიან, რომ ნათლობის საიდუმლო განწმედს პირველქმნილი (მემკვიდრეობითი) ცოდვისაგან, რომ მას ეძლევა მადლი, ურომლისოდაც ცხონება შეუძლებელია, მაგრამ მთელი თავისი სიდიადით, ეს საიდუმლო ვეღარ აღიქმება, რადგან იგი უკვე დიდი ხანია გამოყოფილია ლიტურგიიდან, რომლის შემადგენლობაშიც უნდა შედიოდეს. ახლადმოქცეული, უკეთეს შემთხვევაში ბუნდოვნად შეიმეცნებს, რომ ღმრთის ხალხის რიგებშია ჩარიცხული და ქრისტეს სხეულის ასო, ახალი ქმნილება ხდება. რადგან ნათლობა მოწყვეტილია ლიტურგიისაგან, ამიტომ მასში მთელი თემი, მთელი ადგილობრივი ეკლესია არ მონაწილეობს და არ არსებობს არანაირი ეკლესიად მიყვანება, როგორც ძმათა კრებულში შესვლა. ნათლობის შემდეგ ადამიანი ხშირ შემთხვევაში თავისთვის ცხოვრობს, როგორც გამოუვა და როგორც მოუხერხდება.
თუ თანამედროვე ადამიანის ცვალებადობას და ქარაფშუტობას გავითვალისწინებთ, სჯობს დრომ გამოსცადოს მისი განზრახვების გულწრფელობა. მან თვითონ უნდა შეამოწმოს თავისი გადაწყვეტილების სიმტკიცე. კათაკმევლობის ვადა კი არ უნდა შემცირდეს, უნდა გაიზარდოს. ჩვენს საერთო უბედურებად უნდა განვიხილოთ ის, რაც ჩვენს ტაძრებში ხდება - როცა ყოველგვარი სწავლების გარეშე ნათლავენ, შემდეგ კი ეს ადამიანები ტაძარში მაინც არ მოდიან და თუ მოდიან, სრულიადაც არა იმ განწყობით, როგორიც საჭიროა.
მე მესმის, რომ ყველაფრის უცებ გამოსწორება არ შეიძლება, მაგრამ სიჯანსაღისაკენ მიმართულება უნდა იყოს. ადამიანი ერთბაშად ვერ ‘’ჩაყლაპავს’’ მთელ ქრისტიანობას. ამისათვის წლებია საჭირო. ამიტომ, მონათვლამდე საჭიროა სარწმუნოების ელემენტარული საფუძვლების სწავლება, შემდეგ კი, როცა ადამიანი შეიგნებს, რომ ცხოვრების შეცვლის მისეული გადაწყვეტილება მტკიცეა, მაშინ იგი - ეკლესიის წიაღში ცხოვრებით - თანდათან უფრო მეტს გაიგებს ქრისტიანობაზე.
მაინცადამაინც არ უნდა გვიხაროდეს ის, რომ ახლა ჩვილთა მასიური ნათლობა ხდება. წარსულ ხანებში დაუშვებელი იყო ურწმუნო მშობლების შვილების მონათვლა და თანაც, მათგან ფარულად, როგორც ახლა ეს ზოგჯერ ხდება. ითვლებოდა, რომ როცა ბავშვი გაიზრდება, შემეცნების ასაკს მიაღწევს, ის თვითონ აირჩევს ცხოვრების გზას და მრწამსს.
IV საუკუნემდე მხოლოდ მოზრდილებს ნათლავდნენ, ხოლო თუ ბავშვებს მაინც ნათლავდნენ - მხოლოდ მორწმუნე მშობლების შვილებს. წმიდა გრიგოლ ღვთისმეტყველი 30 წლის ასაკში მოინათლა, მიუხედავად იმისა, რომ მამამისი ეპისკოპოსი იყო. ბასილი დიდიც ამ ასაკში მოინათლა. ადრეული ეკლესიის დროს ხშირად ხდებოდა, რომ ქმარი წარმართი იყო, ცოლი - ქრისტიანი და ცნობილი არ იყო, ვინ გახდებოდა ჩვილი. თუკი წარმართი მამა ბავშვის მონათვლის წინააღმდეგი იყო, ჩვილს არ ნათლავდნენ.
ნათლობის შესახებ ძალზე შინაარსიანად საუბრობს დეკანოზი ალექსანდრე შმემანი თავის წიგნში: ‘’წყლითა და სულით ნათლობის საიდუმლო’’; კერძოდ იმაზე, რომ ბავშვების მონათვლის პრაქტიკამ მხოლოდ კონსტანტინეს შემდგომ ეპოქაში მოიკიდა მტკიცედ ფეხი, როცა ქორწინება მთლიანად ეკლესიური გახდა და იყო რწმენა, რომ ნათლისღებით განწმენდილი ჩვილები სარწმუნოებით და კეთილმსახურებით გაიზრდებოდნენ. ახლა კი ხშირად ხდება, რომ ნათლიები თვითონ არ არიან მონათლულნი, ხოლო მშობლები საერთოდ ურწმუნონი არიან.
თავს უფლებას მივცემ მოვიყვანო ციტატა მღვდელმთავარ გრიგოლი ღმრთისმეტყველის წიგნიდან: ‘’ სიტყვა ნათლისღებაზე’’ – ‘’რას იტყვით მათზე, ვინც ჯერ ჩვილია და ვერ გრძნობს ვერც ვნებას და ვერც მადლს? მოვნათლოთ თუ არა ისინი? - აუცილებლად, თუკი საფრთხე დადგება. სხვა მცირეწლოვანებზე კი ასეთ აზრს მოგახსენებთ: დავიცადოთ სამ წლამდე, ან ცოტა ადრე, ან ცოტა გვიან, როცა ბავშვები შეძლებენ მოისმინონ რაიმე საიდუმლოებრივი და უპასუხონ, თუმცა მთლად ვერ გაიგებენ, მაგრამ გონებაში ჩაიბეჭდავენ - და მათი სული და სხეული ნათლობის დიდი საიდუმლოთი განვწმიდოთ’’.
ახლა გავრცელებულია აზრი, რომ უნათლავად გარდაცვლილი ჩვილები ტანჯვისათვის არიან განწირულნი. ხორციელის შაბათის სვინაქსარში - როცა ეკლესია ყოველთა წინა საუკუნეთა შესვენებულთა მოხსენიებას აღასრულებს - არის ადგილი, სადაც ასეთ ჩვილებზეა დაწერილი: ისინი არც ნეტარებას განიცდიან, არც იტანჯებიან, არამედ ღმრთის მიერ განსაკუთრებულ ადგილებში არიან დაცულნი. მღვდელმთავარი გრიგოლი ღმრთისმეტყველიც საუბრობს მათზე, ვინც ‘’არა იმდენად ავი ზნის, რამდენადაც უმეცრების გამო ვერ მოინათლნენ’’ და ასკვნის: ‘’უკანასკნელნი - მართალი მსაჯულის მიერ - არც განდიდდებიან, არც დაისჯებიან’’. სამწუხაროდ, საეკლესიო საიდუმლოთა შესახებ არასწორი შეხედულება არსებობს. სარწმუნოებაში განუსწავლელი ადამიანები, ხშირად ნათლისღებას, როგორც რაღაც მაგიურ ქმედებას უყურებენ, რომელსაც უბედურებისაგან, ავადმყოფობისაგან და სხვათაგან დაცვა ძალუძს. ეს შეურაცხმყოფელია ეკლესიის უდიდესი საიდუმლოსთვის. ვფიქრობ, რომ თუ რომელიმე წინამძღვარი, თავის მრევლში ნათლობის საიდუმლოს სისავსის აღდგენას შეეცდება, და ეს საქმე კერძო ხასიათის იქნება, ის წარუმატებლობისთვისაა განწირული.
აი, მაგალითად, ჩემთან მოდის ნათლობის მსურველი ადამიანი. მე მას ვეუბნები ’’შენი მონათვლა უცბად არ შეიძლება, ჯერ შენ სარწმუნოება უნდა ისწავლო, იარე ტაძარში, გაეცანი სარწმუნოების საწყისებს, გაეცანი ღმრთისმსახურებას, გამოსცადე შენი განზრახვის სიმტკიცე: შეგიძლია თუ არა ცხოვრების შეცვლა და სრულიად სხვა ადამიანად გადაქცევა’’. ის თითქოსდა მეთანხმება, შემდეგ კი, შეგნებულად, თუ შემთხვევით - იგივე კითხვით სხვა მღვდელს მიმართავს, ის კი პასუხობს: ‘’რას ამბობ, სასწრაფოდ უნდა მოინათლო, არ უსმინო მას, ის რაღაცას იგონებს’’. ადამიანები ასეთ რჩევებს უფრო ხშირად ემორჩილებიან. ამგვარად, ნათლობის საიდუმლო კარგავს ცხოვრების დიდი მოვლენის მნიშვნელობას, რომლისთვისაც სერიოზული მომზადებაა საჭირო. მხოლოდ სასიკვდილო საფრთხის შემთხვევაში შეიძლება მაშინვე მონათვლა, მაგრამ ასეთი შემთხვევები გამონაკლისია.

პოსტის ავტორი: tamri თარიღი: Aug 2 2007, 11:58 PM

tsavikitxe da dzan mometsona,gmadlobt gulisxmierebisatvis....
me piradad rom movinatle meshvide klashi vikavi da ratkmaunda mashin ar mkonda gatavisebuli natlobis saidumlos arsi,es ubralod aucilebeli pakti megona romlis sheusruleblobac ar sheizleboda...tumca mas shemdeg bevri ram sheicvala chems cnobierebashi,da albat kidev upro sheicvleba drota ganmavlobashi,amis imedi makvs....

პოსტის ავტორი: ზებედე თარიღი: Aug 3 2007, 05:02 AM

ძალიან სამწუხარო ინფორმაციები წავიკითხე....

გარკვეული მიზეზების გამო ამ ინფორმაციებს აქ არ გამოვაქვეყნებ, თუმცა ლინკებს დავდებ და ნახეთ....

http://religion.ge/news_one.php?cat=1&lan=1&news=93

http://religion.ge/news_one.php?cat=1&lan=1&news=199

თვალი რომ გადავავლოთ საქართველოს სამოციქულო ეკლესიის უახლოეს მოვლენებს, დავინახავთ საეკლესიო ცხოვრების გამოცოცხლებას, აღმშენებლობას, წარმატებებს საერთაშორისო დონეზე, ავტოკეფალიის საყოველთაო აღიარებას და სხვა პოზიტივს. ამის ფონზე სამწუხაროდ აღმოცენდა და დღესდღეობით ყვავის მთელი რიგი პათოლოგიური მოვლენები. კონკრეტულად: ქსნოფობია, ფანატიზმი, ფუნდამენტალიზმი, უკიდურესი კონსერვატიზმი, ავტორიტარიზმი და სხვა უამრავი ნეგატივი.


რა მაძლევს ამის საფუძველს ვილაპარაკო ასეთ სათუთ და მეტად მტკივნეულ საკითხებზე, 1993-1997წწ. ვცხოვრობდი გელათის, ვარძიის და დავით გარეჯის სავანეებში. 1997 წ. საყოველთაოდ ცნობილი მაისის მოვლენების შემდეგ დავტოვე სავანე და ჩავაბარე ქუთაისის წმ. გაბრიელ ქიქოძის სახელობის სასულიერო სემინარიაში. პირველი კურსის დახურვის შემდეგ სწავლა გავაგრძელე თბილისის სასულიერო სემინარიაში. დამთავრების შემდეგ აკადემიაში გავაგრძელე და სადაც დღესაც ვსწავლობ მეოთხე კურსზე. ამ ხნის განმავლობაში დაახლოებით 20-დე საეკლესიო მოძღვარი მყავდა. აღნიშნულთაგან ერთი ორი თუ დამამახსოვრდა როგორც ღირსეული, ერუდირებული და ნამდვილი საეკლესიო მასწავლებელი, რომელიც პასუხობდა ნებისმიერ თანამედროვე პრობლემატურ კითხვებს. დანარჩენებმა კი თავიანთი სიგონჯით, გაუნათლებლობით და ქურდული მენტალობით უფრო დამამახსოვრეს თავი ვიდრე ქრისტიანობას მაზიარეს.


ეკლესიაში არსებული პრობლემების შესახებ არა ერთმა მღვდელმა და მაღალმა იერარქმა აღიმაღლა ხმა და წერილობითაც მიმართა პატრიარქს და სინოდის წევრებს. პრობლემები საინფორმაციო საშუალებებითაც გააჟღერეს. პერმანენტულად მიმართავდნენ საეკლესიო ორგანოებს, მაგრამ უშედეგოდ. ”ხმა დარჩა მხოლოდ მღაღადებლად უდაბნოსა შინა”. საპატრიარქოს სტრუქტურებში მეტისმეტად ”იდეალური” გარემოებაა შექმნილი. ვინც ხმამაღლა საუბრობს ეკლესიაში არსებული პრობლემების შესახებ და აკრიტიკებს მათ, ასეთ ადამიანებს მიიჩნევენ ეკლესიის მტრებად და მოღალატეებად. არა ერთი სასულიერო პირი პირდაპირ შეეჩეხა საპატრიარქოს დამსჯელ მანქანას. ზოგიერთი მათგანი დაყენებულია ან პერიფერიებშია გადასროლილი, რომ მათ არ დაურღვიონ მყუდროება სავარძლებზე რბილად მოკალათებულ სადამსჯელო იერარქიული სტრუქტურის პატივდებულ წარმომადგენლებს. ვის არ აწყობს ეკლესიაში არსებული პრობლემებზე საუბარი და საჯაროობა? დასკვნა მარტივია – იმათ, ვინც შავ ბნელ საქმიანობას ეწევა ეკლესიის წიაღში. ”სიბნელე სინათლეს ვერ ეგუება”.


ახლა კი ჩამოვთვლი ჩემი თვალით დანახულ პრობლემებს, რომელიც აუცილებლად საჭიროებს რეაგირებას და გადაჭრის გზების ძიებას.

1. სასულიერო სასწავლებლებში აუცილებელია პროფესიონალი პროფესორ- მასწავლებლების შერჩევა.

2. საულიერო სასწავლებლებში აუცილებელია სასტიპენდიო სისტემაზე გადასვლა, რომ სტუდენტებმა სტუდენტებად იგრძნონ თავი და არ იყვნენ დაკავებული საპატრიარქოს სარდაფებში პურის ცხობითა და სხვა საქმიანობით.

3. გადაიჭრას პანსიონში მცხოვრებ სტუდენტთა დაპურების საკითხი, დღეს ისინი ამ წყალობას მოკლებულნი არიან გაურკვეველი მიზეზების გამო. ამ პრობლემას სულ რამდენიმე ათასი ლარი გადაჭრის.


4. სტუდენტი არ უნდა გახდეს დევნის და გარიცხვის ობიექტი განსხვავებული და თავისუფალი აზრის გამო, რომლის პრაქტიკა სასულიერო სასწავლებლებში ფართოდ გამოიყენება. არადა საკითხი მხოლოდ პროფესიონალურ პედაგოგიურ მიდგომას საჭიროებს და არა გარიცხვას.

5. დიდი ყურადღება უნდა მიექცეს საკადრო პოლიტიკას მთლიანად ეკლესიაში და პრიორიტეტულად უნდა იქცეს განათლება და ღირსება. ეკლესია საუკეთესოთა შორის საუკეთესოების მოზიდვას უნდა ცდილობდეს და არ უნდა იქცეს ქურდული მენტალობის ადამიანების თავშესაფარად.

6. ავტორიტარული სენის აღმოფხვრა სასულიერო პირთა შორის. მრევლთან ურთიერთობისა და ზოგადად ეკლესიის მართვის ეს ფორმა ზემოთ აღნიშნული პრობლემების შედეგიც არის (იგულისხმება გაუნათებლობა და ქრისტიანობის მცდარი გაგება). ამგვარი დამოკიდებულებები კი მრევლის დემორალიზაციას იწვევს და ადამიანების რელიგიით ზომბირებას უწყობს ხელს.

7. კორუფციის აღმოფხვრა და კანცელარიის ”ვირთხების” მხილება. ეკლესიის სახელით ბიზნესის წარმოება და გადასახადების თავიდან აცილება, აღურიცხავი შემოსავლების არსებობა, რომლის გაყოფა-განაწილება სასულიერო პირთა შორის დაპირისპირების მიზეზიც კი ხდება.

8. აუცილებელია ყურადღება მიექცეს სასულიერო პირთა ჰიგიენას.

9. სამისიონერო საქმიანობა ფაქტიურად ჩამკვდარია და აუცილებელია ამ საქმიანობისათვის სპეციალური ლექციების ჩატარება სასულიერო სასწავლებლებში.

10. ნაციონალიზმისა და ურაპატრიოტიზმის ქადაგება, რომელიც ქსენოფობიისა და ფაშიზმის დამკვიდრებას იწვევს. სასულიერო პირები ამ პრექტიკას ხშირად მიმართავენ, რაც, ვფიქრობ, უბრალოდ დამღუპველია.

11. ამბიონებიდან ხშირად ისმის ფსევდო ქრისტიანული, მითოლოგიური და ყურით მოთრეული ”ქრისტიანობის” პროპაგანდა, რომელსაც ქრისტეს სწავლებასთან ხშირად საერთო არაფერი აქვს.

12. აუცილებელია აღდგეს საერთაშორისო ორგანიზაციებთან დიალოგი და კავშირები. ღვთის სიტყვის დამოწმება აუცილებელია ყველგან და ყოველთვის.

13. უნდა აღდგეს ისტორიულად არსებული საეკლესიო სასამართლო. ამისათვის კი საჭიროა კადრების მოძიება, მაგრამ უმოქმედობაც გაუმართებულია.

14. აუცილებლობას წარმოადგენს წმ. სინოდის სამდივნოს შექმნა. ეს სამდივნო ორგანიზებას გაუწევს სინოდში მიმდინარე სხდომებს და მოამზადებს შესაბამის დოკუმენტებს.

15. დღემდე არ არსებობს საზოგადოებასთან ურთიერთობის განყოფილება.


ეს განყოფილება საზოგადოებას ნებისმიერ პრობლემურ საკითხთან დაკავშირებით მიაწვდის ეკლესიის თვალსაზრისს.

ეს არის მცირედი ჩამონათვალი არსებული პრობლემებისა, რომელიც აუცილებლად საჭიროებს გონივრულ მიდგომას და მართებული გადაწყვეტილებების გატარებას.


100 მილიონიანი ტაძრების მშენებლობა საქართველოს სამოციქულო ეკლესიას ვერ გააბრწყინებს. როცა მაცხოვარი ქადაგებდა ადამიანების სულში ღვთის საყდარს და საუფლოს აშენებდა და არა მარადიულად ამაყ პირამიდებს, რომელიც ეგვიპტელებში შიშსა და სიკვდილიანობასთან ასოცირდებოდა.


ხოლო თუ ასე გაგრძელდა და არაფერი შეიცვალა, ჩვენ უახლოეს ხანებში მომსწრე გავხდებით არა ქრისტიანობის აღორძინების, არამედ დექრისტიანიზაციის. მერე კი ქირურგიული ჩარევაც ვერ უშველის საქმეს...

გელა ჟვანია
თბილისის სასულიერო აკადემიის
მეოთხე კურსელი

19.11.06.წ.

პოსტის ავტორი: athos თარიღი: Aug 3 2007, 10:35 AM

გუჯა ჯერ შეხედე ხოლმე თარიღებს, როდინდელ ინფორმაციებს დებ.
მერე საერთოდ მიღებულია ასეთი ბრალდებების შემთხვევაში მეორე მხარის მიერ მოწოდებული ინფორმაციის დადებაც. ეს ელემენტარული ეთიკის ნორმაა, ამ მხრივ რელიგიონ.გე როგორც ყოველთვის ტენდენციურია. ამ სტატიებში გამოთქმული მრავალი მოსაზრება ელემენტარულ კრიტიკას ვერ უძლებს.
ცოტა თვალები გაახილე რა, ირგვლივ მიმოიხედე, იქნებ "არჩევანისა" და "ზღვარის" გარდა სხვა რამეებიც დაინახო.

პრობლემებს ტკივილით და სიყვარულით უნდა მიუდგე, თუ ნამდვილად გინდა გამოსწორება, მაგ გამოცემებში კი ეკლესიის სიყვარული არანაირად არ შეინიშნება.

პოსტის ავტორი: თამარი_ცქნაფო თარიღი: Aug 3 2007, 11:45 AM

აშკარად აღშფთებულია და სამართლიანადაც, რადგან პირველად აღიმაღლა ასე ხმა

პოსტის ავტორი: თემო თარიღი: Aug 3 2007, 12:17 PM

kvelas, kvelas , kvelas:) erti txovna maqvs kvela forumeltan rodesac romelime veb gverdidan werilobit tu sxva saxit informacias dadebT gtxovT miutitot im veb gverdis mismarti, tu saidan aris es tu is masala, radgan ashkaraa irgveva inteleqtualuri sakutrebis mteli rigi motxovnebi, rac forumze myof chem megobarta uflebebis shelaxvas icvevs, romlebic araerti saitis avtorebi arian

პოსტის ავტორი: athos თარიღი: Aug 3 2007, 12:21 PM

გუჯას რადიკალიზმისგან განკურნების იმედს არ ვკარგავ

პოსტის ავტორი: თამარი_ცქნაფო თარიღი: Aug 3 2007, 12:23 PM

იმედი ბოლოს კვდება

პოსტის ავტორი: tamri თარიღი: Aug 3 2007, 12:32 PM

raxc tsavikitxe sashinelebaa,ara mgonia rom es simartles sheeperebodes,
GMERTMA SHEUNDOS KVELAS....

პოსტის ავტორი: ubralod gio თარიღი: Aug 3 2007, 12:47 PM

ზოგ ზოგიერთების გასაგონად დავპოსტავ ეკლესიაში რა რა ღირს იმას ნუ დაეძებენ!ღმერთი ყველას მოკითხავს პასუხს...გუშინ თუ უყურეთ მზეზე პატრიარქზე ფილმი რო იყო?თუ კი მაშინ ისიც გახსოვთ იმედია უწმინდესმა რო მოიყვანა მაგალითი,რო ჰკითხეს ის ვერ გავიგე სამწუხაროდ მას ჰკითხეს თუ სხვა სულიერ მამას ხმაური იყო სახლშიკომუნიზმი უფლისგან არის მოვლენილი თუ სატანისგანო,იმან კი უპასუხა რათქმაუნდა უფლისგანო მაგრამ მოვა დრო და უფალი იტყვის საკმარისია!!!
ეს ისე მოვიყვანე მაგალითად იმის ნიშნად რო ზოგიერთებმა შეწყვიტონ განსჯა და განკითხვა თუ რა ხდება ტაძარში ყველას ჯობია რომ იქ რაღაც ნაკლოვნებების საძიებლად კიარ იარონ არამედ სულის საცხონებლად!!!

პოსტის ავტორი: ზებედე თარიღი: Aug 3 2007, 01:13 PM

რა მნიშვნელობა აქვს თარიღს, თუმცა არც ისე ძველია...
თუმცა, ამ ჩამონათვალიდან ბევრი რამ არ გამოსწორებულა ფაქტია....

პოსტის ავტორი: Eliko თარიღი: Aug 3 2007, 01:30 PM

[quote name='ზებედე' date='Aug 3 2007, 05:02 AM' post='144787']
ძალიან სამწუხარო ინფორმაციები წავიკითხე....

გარკვეული მიზეზების გამო ამ ინფორმაციებს აქ არ გამოვაქვეყნებ, თუმცა ლინკებს დავდებ და ნახეთ....




მაპატიეთ, მაგრამ ეს ლინკები და აქ გამოქვეყნებული წერილები შეიცავს ძალიან მტრულ განწყობას ეკლესიის მიმართ.
არა მგონია მათი ავტორები ეკლესიის მოკეთეები იყვნენ.
რამაც ძალიან გამანცვიფრა ის არის, წერილის ავტორი ჟვანია რომ წერს, რომ თურმე ხელოსანი ან მძღოლი რომ მღვდელი გახდეს, კარგი არ ყოფილა.
მეთევზეებზე რა აზრის ხართ? მოციქულები მეთევზეები იყვნენ და კალათების დაწვნით ირჩენდნენ თავს. მერე????

პოსტის ავტორი: ubralod gio თარიღი: Aug 3 2007, 01:34 PM

ზებედე
ეკლესიაში არსებულ პრობლემებს მე შენ და სხვები ვერ შევცვლით მასეთ დამოკიდებულებით!!!ყველა პრობლემას თვით ეკლესია გდაჭრის და თვით უფალი....

პოსტის ავტორი: athos თარიღი: Aug 3 2007, 02:11 PM

გუჯა, ზოგჯერ არასწორად უდგები ხოლმე საკითხებს. თემა ეკლესიაში არსებულ პრობლემებზეა და უნდა ვისაუბროთ პრობლემებზე ზოგადად. შენ მიერ დადებულ პირველ ლინკზე დასავლეთ ევროპის ეპარქიის შესახებ კი, პრობლემები კი არა ბრალდებებია, თან ყოვლად უაპელაციო ტონით, ცალმხრივად და ტენდენციურად გაშუქებული. მართალი რომ გითხრა მაგ სტატიის წაკითხვის მერე ყოველგვარი სურვილი გამიქრა ჩამოთვლილ პრობლემებზე (რომელთაგან ბევრი საკმაოდ უსაფუძვლოა) საუბრის

ისე შენ როგორ გესახება მათი გადაწყვეტა?

პოსტის ავტორი: di_onise თარიღი: Aug 3 2007, 02:32 PM

მგონი ეს თემა უადგილოა.
არც ჩემი, არც ზებედესი, არც ათოსის და არცერთი ჩვენგანის საქმე არაა ეკლესიის პრობლემები. პატრიარქი რასაც საჭიროა, ყველაფერს გააკეთებს და ჩვენ უაზროდ ცხვირს ნუ ვყოფთ. ვიღაც უცხომ რომ წაიკითხოს ეს თემა ისეთი შთაბეჭდილება გაუჩნდება, ვითომდა სამღვდელოება არაფერს აკეთებს და თუ არა რამდენიმე ფორუმელი, ქართული ეკლესია დაღუპულია. თუ ამდენი ცოდნა გაქვთ, წადით და დაიკავეთ პატრიარქის ადგილი

პოსტის ავტორი: ზებედე თარიღი: Aug 3 2007, 02:40 PM

არ უნდა იარონ გაბურძგნულებმა, უნდა მიხედონ წვერს და თმას. არ უნდა ასდიოდეს მღვდელს ხახვის და იღლიის სუნი, არ უნდა ეცვათ გამოხუნებული კაბები და უნდა გამოიყურებოდნენ ყოველთვის სუფთად. წინააღმდეგ შემთხვევაში სხვას ჩააგდებენ განკითხვის ცოდვაში



გავიმეორებ კანუდოსას სიტყვებს-როდის აიკრძალა ეკლესიის მრევლისთვის ეკლესიის პრობლემებზე საუბარი?




რა შედარებას აკეთებთ- მეთევზე მოციქულებზე და ხელოსან ჯემალიზე ან მძღოლ შალიკოზე, რომლებიც მღვდლები გახდნენ, რატომღაც....

პოსტის ავტორი: athos თარიღი: Aug 3 2007, 02:53 PM

ჩემო კარგო, სად დაინახე რომ პრობლემებზე ვმსჯელობ და ჩემს საქმედ ვთვლი მათ გადაწყვეტას?
უბრალოდ ვცდილობ გუჯა დავარწმუნო, რომ ცოტა შეარბილოს თავისი ტონი და უფრო გააზრებულად წეროს (მაინც არ მოიშლის თავისას და )

პოსტის ავტორი: სანდრო38 თარიღი: Aug 3 2007, 03:20 PM

რადიო საპატრიარქოს მაუწყებლობა ტექნიკურად ძალიან გაუმართავად მუშაობს, ვისაც ხმა მიგიწვდებათ საპატრიარქოსთან გთხოვთ გადასცეთ ამის შესახებ, არ ვიცი სხვა უბნებში როგორ, მაგრამ დიღმის მასივში ამ ბოლო დროს საერთოდ ვერ იჭერს ტალღას

პოსტის ავტორი: Eliko თარიღი: Aug 3 2007, 03:37 PM

ერთი გაბრიელ ბერის კვერთხი გინდა შენ, ცოტა რომ გამოგაფხიზლოს. შენი მოსაწონი სამოსით ალბათ არ დადიოდა, მაგრამ იასამნის სუნი ასდიოდა ბუნებრივად.

...თმა-წვერ გაბურძგნული, ხახვ-იღლია სუნადენილი, გახუნებულ-დაგვალულ კაბიანი ხელოსან-ყოფილი ჩვენი მღვდელი მირჩევნია ამ დაბანილ-გაპრიალებულ, თმა-წვერ-შეკრეჭილი ოდეკოლონმოსხურებულ "მღვდლებს" , ერეტიკოსებს, აქ რომ არიან ევროპაში. თქვენ, საერთოდ, იცით, რა ხდება აქ? ოღონდ მართლმადიდებელი იყოს და სულის გადარჩენაში დაგეხმაროს და რა მნიშვნელობა აქვს რამეს? რომ იცოდეთ რა ხდება საქართველოს გარეთ, მანდ მაგ უაზრო კინკლაობას და დაწუნებას შეეშვებოდით და სულ სხვა რამეებზე იფიქრებდით. ეეეჰ...

პოსტის ავტორი: ზებედე თარიღი: Aug 3 2007, 03:42 PM

მამა გაბრიელი სალოსი იყო, და ის სიმდაბლის გამო დადიოდა ისე!





ამ პოსტის ავტორის აზროვნება უკვე პრობლემაა ეკლესიაში!



სად აქ, ევროპაში, ვერ გავიგე




ვერ გავიგე ვიზე წერ და რას




საქართველოში რომ ვერაა კაი ამბები ეს ფაქტია

პოსტის ავტორი: Eliko თარიღი: Aug 3 2007, 03:45 PM

ზებედე
რა შედარებას აკეთებთ- მეთევზე მოციქულებზე და ხელოსან ჯემალიზე ან მძღოლ შალიკოზე, რომლებიც მღვდლები გახდნენ, რატომღაც...



იქნებ გამარკვიოთ რა განსხვავებაა მეთევზესა და ხელოსანს ან მძღოლს შორის?
ან შალიკო, გუშინ რომ შალიკო იყო, რატომ არ შეიძლება ხვალ მღვდელი გახდეს და საერთოდ, რა თქვენი კომპეტენციაა ვინ მღვდელი გახდება და ვინ ბერი?
სავლე პავლე გახდა და კვიპრიანე კართაგენელი ჯადოქარი იყო.
თუ დღეს აღარ ხდება სასწაულები , რაიმე შეიცვალა მადლში
"სი-ვი" უნდა მოთხოვოთ ადამიანს იმისათვის, რომ მონანიება მიიღოთ?

პოსტის ავტორი: ზებედე თარიღი: Aug 3 2007, 03:55 PM

შენ განსხვავებას ვერ ხედავ მეთევზე-მოციქულ პეტრესა, და ყოფილ "სტაიანჩიკ" კუკურის-ეხლა უკვე მამა ნიკოლოზს შორის? რომელსაც არ დაუმთავრებია სასულიერო სემინარია, არც აკადემია, იყო სტიქაროსანი სიბერეში და ეხლა აკურთხეს მღვდლად, რომ დავინახე სამღვდელო კაბაში გაოცებული ვიყავი უბრალოდ......ეხლა არ თქვა არც მოციქულ პეტრეს დაუმთავრებია აკადემია-სემინარიაო, გაიხსენე ვისი მოწაფე იყო, და ვის ქადაგებებს უსმენდა საკუთარი ყურით და გულით, და პირადად ვისგან მიიღო კურთხევა დამწყემსე ცხოვარნი ჩემნიო




სხვაა ბერობა, და სხვაა მღვდლობა-მოძღვრობა...




როგორ არ ხდება სასწაულები-მანქანის ხელოსნები მოძღვრები ხდებიან

პოსტის ავტორი: Eliko თარიღი: Aug 3 2007, 04:29 PM

[quote name='ზებედე' post='145039' date='Aug 3 2007, 03:42 PM']
მამა გაბრიელი სალოსი იყო, და ის სიმდაბლის გამო დადიოდა ისე!

ჰოდა, რამდენი იყო მაშინაც, რომ განიკითხავდა, -როგორ დადისო. სალოსი რომ იყო, ამას შემდეგ მიხვდნენ.

ამ პოსტის ავტორის აზროვნება უკვე პრობლემაა ეკლესიაში!

პრობლემა არის განკითხვა, თქვენ სულ გასუფთავებულ- მოწესრუგებული დადიხართ? ლაქები არსად არ გაქვთ?

სად აქ, ევროპაში, ვერ გავიგე

სად და ევროპაში, კერძოდ დასავლეთ ევროპაში, მწვალებლურ ეკლესიებში, სადაც სულ დაკარგულია სულიერება. წადი ცოტა ხანი და ნახავ, რა ხდება. ვინ იცის, სულ თავპირისმტრევით გამოიქცე უკან და იმ შენს დაწუნებულ თმამოუვლელ მღვდლებს სულ მუხლები უკოცნო :-)ვერ გავიგე ვიზე წერ და რას

რა ვერ გაიგე. ძალიან კარგადაც გაიგე. მთავარია მღვდლის ფუნქცია შეასრულოს და სულის გადარჩენაში დაგეხმაროს. რა ტანსაცმელი და პროფესიები აგიტყდა. თუ არ მოგწონს როგორც მოძღვარი, ვინც მოგწონს, ის აირჩიე. სხვას რატომ აბრკოლებ? შენი პროფესიის და წარსულის კმაყოფილი ხომ ხარ, რაც მთავარია.

საქართველოში რომ ვერაა კაი ამბები ეს ფაქტია

სხვაგან რაც ხდება, იმასთან შედარებით საქათველოში სამოთხეა. ასე რომ, მოვეშვათ მღვდლების განკითხვას, ჩაცმულობას და ნუ დავემსგავსებით იმ ფარისევლებს, ხელ-ფეხს რომ სამჯერ იბანდნენ დღეში და მოციქულები დაუბანელი ხელით რატომ ჭამენო, რომ ამბობდნენ.
მითუმეტეს, რომ დიდი ცოდვაა სასულიერო პირის განკითხვა.

პოსტის ავტორი: ზებედე თარიღი: Aug 3 2007, 04:45 PM

ვერ გავიგე იცი რა? ყოფილი სტაიანჩიკი და მოხელე მოძღვარი რომ ხდება...მღვდელმოქმედება აღასრულოს, ისწავლოს საიდუმლოებების აღსრულება და ასრულოს, ხოლო მოძღვრობა მრევლისა.....



ერთი მითხარი, რა ხდება სხვაგან ასეთი? თანაც წინა პოსტში ერეტიკოსები უწოდე, მაგრამ ყურადღება არ მივაქციე შეგნებულად, ეხლა დამაინტერესა....



ანუ მერე მივხვდებით რამდენი სალოსი გვყოლია გახუნებულ-გაბურძგნული მღვდლების სახით?



კი, ჩემი აზრებიც პრობლემაა ეკლესიაში რომ კითხო ფორუმელებს



ვერ გავიგე, დასავლეთის ეკლესიებში კათოლიკურს გულისხმობ თუ ევროპელ მართლმადიდებლებს?

პოსტის ავტორი: სანდრო38 თარიღი: Aug 3 2007, 04:48 PM

მრევლს არა აქვს უფლება გამოხატოს თავისი აზრი თუკი რაიმე არ მოსწონს?
თუკი ადამიანი სპეციალურად საუბრობს ისეთ თემებზე რომ ეკლესიას სახელი გაუფუჭოს ეგ სხვა საკითხია, მაგრამ თუკი ადამიანს გულით სწადია რომ აღმოიფხვრას რაიმე ცუდი ეკლესიაში ეგ არამგონია დასაგმობი იყოს.
რა თქმა უნდა საჭიროა სათანადო ცოდნაც და გამოცდილებაც რომ ადამიანმა შეაფასოს კარგი და ცუდი.
პატრიარქის სიბრძნეში და ობიექტურობაში ეჭვი არ მეპარება, მაგრამ თუკი მას არ ექნება ინფორმაცია თუ რეალურად რა ხდება მის საწმყოში მას ნამდვილად გაუჭირდება სათანადოდ მართოს ეკლესია, მრევლმაც უნდა იტვირთოს თავისი წილი ტვირთის და არ გადააბაროს ყველაფერი პატრიარქს და არ იყოს მხოლოდ პასიური მაყურებელი

თუმცა არიან ადამიანები რომლებიც მხოლოდ ნეგატიურს ხედავენ ეკლესიაში, თითქოს ტაძარში იმოტომ შედიან რომ რაღაც ნაკლი შეამჩნიონ

პოსტის ავტორი: ზებედე თარიღი: Aug 3 2007, 04:49 PM

გეთანხმები

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Aug 3 2007, 04:51 PM

არ მინდა ვინმეს შეურაყოფა მივაყენო, მაგრამ რაღაცეებში აშკარად ეჭვი მეპარება.

პოსტის ავტორი: Eliko თარიღი: Aug 3 2007, 05:04 PM

კათოლიკურსაც, პროტესტანტულსაც და ევროპელ მართლმადიდებლებსაც(ყველა არა რა თქმა უნდა)

პოსტის ავტორი: ketino თარიღი: Aug 3 2007, 05:04 PM

აბა მოვიდა, მოვიდა ზურაბააა

ზებედეს ურჩევნია დიდი არზა დაწეროს და ხიოს პირდაპირ საპატრიარქოში , იქნებ იქ მაინც მოუსმინონ

ხოდა, რაც შეეხება მღვდლების ჩაცმულობას... (რახან ამას მიასკდით )
ელემენტარული სისუფთავე რომ დაიცვან, არ იქნება ურიგო, მითუმეტეს რომ მრევლსაც ევალება...თუმცა მე არსად მინახავს მოუწესრიგებელი მოძღვარი ... თქვენ?

რაც შეეხება ამას:

მე მაპატიეთ და მხოლოდ ამ შემთხვევაში (მარტო ამაში!) გუჯას ვეთანხმები

დანარჩენი ჩვეულ სტილში გააგრძელეთ მე მეტს აღარ ჩავერევი.....

პოსტის ავტორი: ზებედე თარიღი: Aug 3 2007, 05:38 PM

თქვენ რა არ მოგწონთ ევროპელ მართლმადიდებლებში? ისინიც მწვალებლები არიან თქვენი აზრით?

პოსტის ავტორი: Eliko თარიღი: Aug 3 2007, 06:28 PM

მე რა არ მომწონს ამას რა მნიშვნელობა აქვს, მთავარია თქვენ რა მოგწონთ.
პ.ს. მაგალითად არ მომწონს ფინეთის მართლმადიდებლური ეკლესია აღდგომას რომ ახალი წესით აღნიშნავს პროტესტანტებთან ერთად. თქვენ მოგწონთ?

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Aug 3 2007, 06:33 PM

ზებედე

გუჯა, გეყოფა რა რაღაცის ძებნა სხვების სიტყვებში . დაანებე თავი ამ გამოკიდებას და მერე დემონსტრირებას შენ რა მაგარი ხარ და ყველა გიყვარს

პოსტის ავტორი: მარიამი თარიღი: Aug 3 2007, 06:38 PM

მღვდლები რამდენჯერ იბანენ კვირაში ვერ გეტყვით, მაგრამ აქ ზოგს ეტყობა ბანაობა მოენატრა და იშოვიან ბანებს უფასოდ

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Aug 3 2007, 06:56 PM

ზებედე

გუჯა, თუ ამჩნევ, რომ იქ ყოფ ცხირს სადაც შენი საქმე არაა. შენ ვიოლინოზე კარგად დაკვრა გევალება და მე, რაც ვიცი გამოგდის. ანუ ყველამ ტავის სააქმეს და პროფესიას მივხედოთ აჯობებს. ყველაფერი შენი გასარკვევი როგორაა სინოდის დადგენილებებიდან დაწყევბული მღვდლად კურთხევით დამთავრებული.

პოსტის ავტორი: Tatarashvili თარიღი: Aug 3 2007, 07:01 PM

ეს შენი განსასჯელი არ არის მღვდელი წარსულში რა იყო, სტაიანჩიკი თუ კრიმინალი. რატომ ამბობ ასეთ სიტყვებს? არ არის ლამაზი.

პოსტის ავტორი: სანდრო38 თარიღი: Aug 3 2007, 07:44 PM

ანუ არ უნდა წაიკითხოს დადგენილება, არ უნდა ქონდეს მასზე თავისი აზრი?
ვთქვათ და სინოდის დადგენილება ეწინააღმდეგება მართლმადიდებლურ სწავლებას, მორწმუნებმ არ უნდა აიმაღლოს ხმა?

პოსტის ავტორი: მარიამი თარიღი: Aug 3 2007, 08:12 PM

მაატიეთ, მაგრამ ამ წინადადებაზე სიცილი ვერ შევიკავე ლოოოოოოოოლები - ძალიან ბევრი თან.

პ.ს. ვინმე თუ ვერ ხვდება რაზე გამეცინა, შეუძლია დამიკავშირდეს. ფხუკ

არადა კარგად რომ დაფიქრდე, სატირალია

პოსტის ავტორი: alilo თარიღი: Aug 3 2007, 08:21 PM

ძმებო და დებო დიიდი სიყვარულითდა სითფოთი გთხოვთ ნუ ისაუბრებთ ეკლეესიიის პრობლემებზე რამეთუ ეს პატრიარქის და ეპისკოპოსების გადასაწყვეტია და რა ჩვენი. ძალიან დიდი ბოდიშით რო ამას გთხოვღ მაგრამ შეგვედრებთ რო არ განიხილოთ ეკლეესიის პრობლემები ეს მივანდოთ მღვდელთმთავრებს

პოსტის ავტორი: სანდრო38 თარიღი: Aug 3 2007, 08:25 PM

ეს შენი პოსტია ერთ თემაში


იუმორი და ღიმილი აუცილებელია ადამიანისთვის. ძალიან მეცოდებიან ადამიანები, რომლებსაც იუმორის გრძნობა არა აქვთ. მაგრამ სამწუხაროდ ხშირად ხდება იუმორის და ირონიის ერთმანეთში არევა.
ჯანსაღი იუმორის მაგალითებად ჩვენი მოძღვრები გამოდგებიან ისე კარგად გაიხუმრებენ ხოლმე, რომ შეიძლება სასოწარკვეთილი ადამიანი ცხოვრებისკენ მოაბრუნონ
ერთი კარგი პატერიკული მოთხრობა ვიცოდი იუმორზე, მაგრამ კარგად აღარ მახსოვს, თუ ვიპოვე დავწერ აუცილებლად

და რაც ჩემს მიმართ დაწერე ეს იუმორი იყო, ირონია თუ ცინიზმი?

პოსტის ავტორი: მარიამი თარიღი: Aug 3 2007, 08:31 PM

რას ამბობ, მღვდელმთავრებს რომ შეეშალოთ, ჩვენ ხომ უნდა შევუსწოროთ? აბა რისთვის ვართ აქ? ამდენ დაუბანელ სასულიერო პირს ერთი-ორი განათლებული, სულიერების მწვერვალზე მდგარი ფორუმელი ხომ სჭირდება, შეცდომებზე რომ მიუთითოს და ასწავლოს


წესით იუმორი შეგიძლია არ იწყინო

პოსტის ავტორი: alilo თარიღი: Aug 3 2007, 08:33 PM

მართალი ხარ მარიამ

პოსტის ავტორი: Eliko თარიღი: Aug 3 2007, 08:59 PM

პრობლემას გააჩნია. თუ სასულიერო პირი სჯულისკანონს არღვევს და არაქრისტიანულ, არამართლმადიდებლურად იქცევა, მე მგონი, რომ უფლებაც გვაქვს და უნდა ვუთხრათ კიდეც ამის შესახებ. თუ საჭიროა, სიყვარულით ვამხილოთ, ხან კი, - ვარცხვინოთ.
ამაშია ერთ-ერთი განსხვავება მართლმადიდებლობასა და კათოლიციზმის იმპერიულ და პროტესტანტიზმის სიჯიუტე-ფანატიზმს შორის.
მაგრამ ერმა ის არჩიოს, ვინ და რატომ აკურთხეს მღვდლად, ვის რა სუნი ასდის და ვინ ვინ იყო ეკლესიაში მოსვლამდე, ეს უბრალოდ, ჭორაობა და განკითხვაა.

პოსტის ავტორი: სანდრო38 თარიღი: Aug 3 2007, 09:17 PM

გასაგებია თქვენი პოზიცია ანუ სულიერი მოძღვარი და საერთოდ სასულიერო პირი არ შეიძლება ცდებოდეს

პოსტის ავტორი: მარიამი თარიღი: Aug 3 2007, 09:19 PM

ეგ დასკვნა თუ გამოიტანე ვერ გაგიგია

პოსტის ავტორი: ზებედე თარიღი: Aug 3 2007, 09:21 PM

ამ პოსტიდან, კარელინურ-სქიზმატური იდეები ჩანს, მერე რა, თუ რომელიმე მართლმადიდებლური ეკლესია ახალი სტილის კალენდრით აღნიშნავს მართლმადიდებლურ დღესასწაულებს?

ნახე რას ამბობს მსოფლიო პატრიარქი საქართველოში ვიზიტის დროს, კალენდრის საკითხთან დაკავშირებით:

მართლმადიდებელ ეკლესიაში მყოფი დღევანდელი ზილოტები კალენდრის საკითხს, დიაქრისტიანულ და რელიგიათშორის დიალოგებს, ე.წ. ეკუმენურ მოძრაობას ძირითად დოგმატურ საკითხთა რანგში განიხილავენ, ვინაიდან მცდარი დამოკიდებულება აქვთ როგორც ამ საკითხთა ზუსტი განზომილებების, ასევე შესაბამისი ქმედებების მიმართ. გამოაცალკევებენ ხოლმე მამათა ზოგიერთ გამონათქვამს და მათზე დაყრდნობით მცდარ მეცნიერულ საფუძვლებს აყალიბებენ.
ასე, მაგალითად, კალენდრის საკითხი ცხოვნების საკითხთა რანგში აჰყავთ, თითოეული ადამიანის ცხოვნების კრიტერიუმად წარმოაჩენენ მაშინ, როდესაც ის მხოლოდ წესრიგის საკითხს განეკუთვნება. ამავე დროს, უგულებელყოფენ წმიდა იოანე ოქროპირის სწავლებას, რომ "არ არსებობს დრო ღმერთისათვის" და ასევე: "არცა დღეთა და არცა დროთ, და არცა წელიწადთ ვითვლით, არამედ ეკლესიას მივყვებით სიზუსტის დაცვით, სიყვარულსა და მშვიდობას ვამჯობინებთ ყველაფერს. და თუკი ეკლესიამ მაინც დაუშვა შეცდომა, ის არ იყო გამოწვეული დროის სიზუსტით, არამედ განხეთქილებითა და სქიზმით ჩადენილი დანაშაულის გამო. ამიტომაც ნურავინ მეტყვის სიტყვას დროის შესახებ, რამეთუ არ იქნება იგი ღმრთის მიერი"

პოსტის ავტორი: ზებედე თარიღი: Aug 3 2007, 09:32 PM

საქართველოს ეკლესიის სინოდის დადგენილებები არ ეწინააღმდეგება მართლმადიდებლურ სწავლებას, თუმცა უნათლავი ჩვილების განჩინება გადახედვას საჭიროებს....რადგან მაგ საკითხის გამოც არის პრობლემები ეკლესიაში

პოსტის ავტორი: Eliko თარიღი: Aug 3 2007, 10:17 PM

[quote name='ზებედე' date='Aug 3 2007, 09:21 PM' post='145161']
ამ პოსტიდან, კარელინურ-სქიზმატური იდეები ჩანს, მერე რა, თუ რომელიმე მართლმადიდებლური ეკლესია ახალი სტილის კალენდრით აღნიშნავს მართლმადიდებლურ დღესასწაულებს?


შობას და აღდგომას ვერ არჩევ ერთმანეთისაგან? მე გეუბნები, რომ ისინი აღდგომას აღნიშნავენ მეთქი მწვალებლებთან ერთად, შობა არ მიხსენებია.
რა ყველგან სქიზმა გელანდება. ასე მგონია, წინასწარ ხარ დაპროგრამებული და მიზანმიმართულად იბრძვი.
ჰკითხე შენს მოძღვარს, რას ნიშნავს აღდგომის მწავლებლებთან ერთად ზეიმი.

...შენ რა მაგარი ყოფილხარ, რამდენი პრობლემები გცოდნია

აბა, ისიც თუ იცი, რა საერთოა უნათლავ ჩვილსა და ველურ პაპუასს შორის, რომელიც უკაცრიელ კუნძულზე ცხოვრობს, ქრისტიანობის შესახებ სიტყვაც არ გაუგია და საერთოდ, მისი კუნძული ცივილიზაციას ჯერაც არ აღმოუჩენია?

პოსტის ავტორი: ზებედე თარიღი: Aug 3 2007, 10:25 PM

იქნებ მიზეზი გეკითხა ფინელებისთვის რატომ აღნიშნავენ იმ დროს აღდგომას როცა აღნიშნავენ პროტესტანტები? და ამ მიზეზის გამო არ მოგწონს ევროპელი მართლმადიდებლები? ფინელები რომ აღდგომას სხვა დროს აღნიშნავენ ესაა მწვალებლობა შენის აზრით?

პოსტის ავტორი: Eliko თარიღი: Aug 3 2007, 10:39 PM

ჯერ ერთი, მე არ მითქვამს, რომ ფინელები მწვალებლები არიან, შენ გეტყობა შარზე ხარ, ვიღაცა ხარ. მე ვთქვი, რომ არ მომწონს. ეხლა უკვე ცილისწამებაზე გადახვედი. ისინი მწვალებლები არიან თუ არა, ეს ჩემი კომპეტენცია ნამდვილად არაა. ეს კონსტანტინოპოლის საპატრიარქოს პრიორიტეტია, ვის დაქვემდებარებაშიც ფინელები არიან. და სხვათა შორის, ბევრჯერ მიეცათ "ბოლო" გაფრთხილება. მეორეც, მიდი და შენ კითხე ფინელებს, თუ კაია.

და მაინც, რა საერთოა უნათლავ ჩვილსა და იმ ზემოთაღწერილ პაპუასს შორის? ის მაინც მითხარი, რა განსხვავებაა?

პოსტის ავტორი: ზებედე თარიღი: Aug 3 2007, 10:42 PM

ეს საკითხი მე გარკვეული მაქვს, არ ვაპირებ ამაზე კამათის დაწყებას

პოსტის ავტორი: თამარი_ცქნაფო თარიღი: Aug 3 2007, 10:46 PM

აბა, განათლებული ვარო?


მე მესმის, მარიმმა რაზე გაიცინა...




პ.ს. გუჯა, რა დღეში ხარ?! მოგაკლა მოდერების ხელი!

პოსტის ავტორი: Eliko თარიღი: Aug 3 2007, 10:46 PM

კაი, მაშინ, რადგან ასეთი გარკვეული გაქვს ყველაფერი, მწვალებელი რას ნიშნავს, ის თუ იცი?

პოსტის ავტორი: თამარი_ცქნაფო თარიღი: Aug 3 2007, 10:48 PM

გუჯა სვამს კითხვებს და პასუხებს არც უსმენს, თვითონვე პასუხობს, ეს მე არ შემიმჩნევია, ვაღიარებ, მაგრამ დავაკვირდი და ასეა
სულ არ გისმენს, რას ეუბნები

პოსტის ავტორი: di_onise თარიღი: Aug 3 2007, 10:50 PM

თამარი_ცქნაფო

ასეთ კითხვებს რიტორიკული შეკითხვა ეწოდება. ეს ხომ არ გესწავლება ჩემგან

პოსტის ავტორი: თამარი_ცქნაფო თარიღი: Aug 3 2007, 10:51 PM

საქმეც ისაა, რომ რიტორიკულად არ სვამს, სვამს და მერე უბერავს თავისთვის, არადა ხან ვის მიმართავს, ხან ვის

აბოტურიენტო!

პოსტის ავტორი: ზებედე თარიღი: Aug 3 2007, 10:53 PM

კი, ვიცი, და შენ თუ არ იცი http://church.ge/index.php?s=&showtopic=2284&view=findpost&p=138824

პოსტის ავტორი: თამარი_ცქნაფო თარიღი: Aug 3 2007, 10:57 PM

ზებედე
გაფიცებ, ერთხელ რატომ არ გებადე წმინდა საღვთისმეტყველო კითხვები, სულ ამ განხეთქილების თემებს რომ აბჟირდები? მეტი აქტუალური არაფერია შენთვის, თუნდაც როგორც რიგითი მორწმუნისთვის, რომელიც საკუთარ სულზე ზრუნავს და ცდილობს გაიზარდოს და ნაკლებად სცოდოს?

მე არ გაკრიტიკებ, მეც კითხვას გისვამ... მიცნობ კარგად, პირში გეტყვი ყოველთვის სათქმელს...

პოსტის ავტორი: Eliko თარიღი: Aug 3 2007, 11:15 PM

[quote name='ზებედე' date='Aug 3 2007, 05:02 AM' post='144787']
ძალიან სამწუხარო ინფორმაციები წავიკითხე.... გარკვეული მიზეზების გამო ამ ინფორმაციებს აქ არ გამოვაქვეყნებ, თუმცა ლინკებს დავდებ და ნახეთ....
url=http://religion.ge/news_one.php?cat=1&lan=1&news=93 სკანდალი დასავლეთ ევროპის ეპარქიაში[/url]
url=http://religion.ge/news_one.php?cat=1&lan=1&news=199] "განათლებულ და მოაზროვნე მღვდელმსახურებს საპატრიარქოში არ სწყალობენ"


ეს სტატიები დევს ძალიან "ცუდ" ვებ გვერდზე, “რელიგიური საკითხების შემსწავლელი ცენტრი”, რომლის როგორც ჩანს, აქტიური მომხმარებელი ხარ. წაგიკითხავს, რა წერია მათ მიზნებსა და ამოცანებში და საერთოდ ვინ არიან? იხილეთ:

“ცენტრი” აქტიურად თანამშრომლობს საქართველოს ევანგელურ-ბაპტისტურ, ევანგელისტურ, კათოლიკურ, სომხურ სამოციქულო, ორმოცდაათიანულ, ადვენტისტურ ეკლესიებთან და სხვა რელიგიურ ორგანიზაციებთან, აგრეთვე ქვეყანაში მოქმედ იმ არასამთავრობო ორგანიზაციებთან, რომლებიც იცავენ ადამიანის უფლებებსა და ლიბერალურ-დემოკრატიულ ღირებულებებს.

და ასევე: 2005 წელს ჩვენი საინიციატივო ჯგუფის მიერ ფონდ “ღია საზოგადოება-საქართველო”-ს დაფინანსებით განხორციელდა პროექტი “რელიგიური საკითხების შემსწავლელი ცენტრი” რომლის ფარგლებშიც მოხდა აღნიშნული ცენტრის ჩამოყალიბება და დაფუძნება.
ამჟამად ცენტრი ჰოლანდიური ფონდის “კორდეიდი”-ს დაფინანსებით გამოსცემს ჟურნალს “არჩევანი”, რომლის რედაქტორია აღმოსავლურ-ქრისტიანულ მეცნიერებათა დოქტორი, პროფესორი ნოდარ ლადარია.
ლინკი:http://religion.ge/acus.php?lan=1&info=1

თუ კარგად იცი მწავლებლები ვინც არიან, მაშინ რატომ ავრცელებ საეჭვო ინფორმაციას, საეჭვო წყაროდან - შენ მართლაც მოგზავნილი ხომ არა ხარ?
თუ წაიკითხე რაიმე სიცრუე, შენთვის შეინახე, და სხვას ნუ აბრკოლებ.
არა, არა ხალხნო, ეს ძალიან უცნაური ტიპია. და ვინაა მისი მოძღვარი, ხო არ იცით? თუ ჰყავს, საერთოდ?

პოსტის ავტორი: თამარი_ცქნაფო თარიღი: Aug 3 2007, 11:23 PM

Eliko
არა, არა ხალხნო, ეს ძალიან უცნაური ტიპია. და ვინაა მისი მოძღვარი, ხო არ იცით? თუ ჰყავს, საერთოდ?

ამას გუჯაზე ამბობ?
არაა ეგ მოგზავნილი, ხანდახან იმდნეი კიტხვა აწუხებს, რომ მათ შორის ყველაზე სკანდალურს გამორჩევს ხოლმე და სვამს ისე კაი ბიჭია ჩვენი გუჯიკო, ვიოლინოზე უკრავს, ნუ ხნადახან ჩვენს ნერვებზეც, მაგრამ ცქნაფოს მაინც უყვარს, მტრის ჯინაზე

პოსტის ავტორი: kisish თარიღი: Aug 3 2007, 11:29 PM

პოსტის ავტორი: ზებედე თარიღი: Aug 3 2007, 11:36 PM

მაგ საიტზე მართლმადიდებელი მღვდელიც მოღვაწეობდა პატრიარქის განცხადებებიც არის მანდ განთავსებული, და საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესიის პრობლემატური საკითხებიც, ასე რომ დამშვიდდი



ნუ დაბრკოლდებით




და შენ გკითხა ვინმემ შენს მოძღვარზე ან გყავს თუ არა?

პოსტის ავტორი: თამარი_ცქნაფო თარიღი: Aug 3 2007, 11:37 PM

ზებედე
მე პრინციპულად არ მპასუხობ ხო? ნუ მესმის, ასე იცის სიყვარულმა

პოსტის ავტორი: ზებედე თარიღი: Aug 4 2007, 12:52 AM

http://church.ge/index.php?showtopic=2353&pid=145410&st=0&#entry145410

პოსტის ავტორი: Eliko თარიღი: Aug 4 2007, 02:30 AM

არის მანდ განთავსებული, და საქართველოს მართლმადიდებელი ეკლესიის პრობლემატური საკითხებიც, ასე რომ დამშვიდდი



წავიკითხე, ძალიან აგრესიულად და არაკეთილმოსურნედ აშუქებენ ყველა პრობლემას, ნიშნისმოგებით უდგებიან. ნუთუ ვერ გრძნობ????
შენ რაღაც ჭია გხრავს და ვერ ხვდები, ჯობია გაარკვიო დროზე.

პოსტის ავტორი: ზებედე თარიღი: Aug 4 2007, 03:17 AM

კაი

პოსტის ავტორი: komisia თარიღი: Aug 4 2007, 03:23 AM

რომელ პრობლემებზეა საუბარი?

პოსტის ავტორი: ზებედე თარიღი: Aug 4 2007, 03:25 AM

ვისაც რა გაახსენდება საპრობლემო ვწერთ

პოსტის ავტორი: ლილიანა თარიღი: Aug 4 2007, 10:06 AM

მორჩა ოფტიკები !

პოსტის ავტორი: სანდრო38 თარიღი: Aug 4 2007, 12:26 PM

ანუ გამოვრიცხავთ რომ შეიძლება ეწინააღმდეგებოდეს? მე კონკრეტული მაგალითი არ მომიყვანია, მე ვიძახი რომ გამორიცხული არაფერი არ არის და საკითხი დგას შემდეგნაირად უნდა დავემორჩილოს თუ არა მოძღვრის ან უმაღლესი სასულიერო პირების პოზიციას მრევლი მაშინაც კი ტუკი ის ეწინააღმდეგება მართლმადიდებლობას.
ანუ რა უფრო მაღლად დგას სწავლება თუ მოძღვარი?
და რატომ გამორიცხავ რომ სინოდში შეიძლება იყვნენ ადამიანები რომლებიც არაკონმპეტენტურები არიან, როგორც ვიცი შენც ბევრ პრობლემას ხედავ ეკლესიის შიგნით

პოსტის ავტორი: ზებედე თარიღი: Aug 4 2007, 12:38 PM

ეკლესიის შიგნით ბევრ პრობლემას ვხედავ, სინოდსაც ყავს ზოგიერთი ისეთი წევრები, რომლებიც შესაძლოა არ გამოირჩევიან მაღალი საღვთისმეტყველო განათლებით, თუმცა მცდარი ან ეკლესიისთვის მიუღებელი დადგენილება საქართველოს ეკლესიის წმ. სინოდს მგონი არ გამოუტანია, მე არ მახსოვს ყოვეკლ შემთხვევაში....

პოსტის ავტორი: სანდრო38 თარიღი: Aug 4 2007, 01:16 PM

ეგ არც მე მითქვია მაგრამ პრინციპზეა ლაპარაკი, რომ გამოიტანოს ეკლესიისთვის მიუღებელი დადგენილება ასეთ შემთხვევაში როგორ უნდა მოიქცეს მართლომრწმუნე ქრისტიანი?

პოსტის ავტორი: ზებედე თარიღი: Aug 4 2007, 01:19 PM

ეკლესიისთვის მიუღებელ დადგენილებას მიიღებს ეკლესიის მტერი, ან სრულიად გაუნათლებელი სინოდი, და ჩვენ არ გვყავს ეგეთი სინოდი. ასე რომ ამაზე საუბარი აქ არ მიმაჩნია მართებულად, სხვა პრობლემებზე ვილაპარაკოთ

პოსტის ავტორი: მართა თარიღი: Aug 5 2007, 03:29 AM

მე ამ "პრობლემური" ეკლესიის მეშვეობითაც შემიძლია ვცხონდე და ამიტომ ეგ არაა ნამდვილად ჩემი გასარჩევი მოსაკითხს მოეკითხება! ღვთის წყალობით ეკლესიის მეთაური გვყავს ბრძენი და სინოდიც არ დააკლებს ხელს დრო და დრო ეგ ყველა პრობლემა აილაგმება! თუ არი!

პოსტის ავტორი: ketino თარიღი: Aug 5 2007, 12:12 PM

აუ, კიდევ ერთხელ დავპოსტავ, და მერე მორჩა...
ბარემ კარგიც ავღნიშნოთ....

მოძღვარი ჩვეულებრივი ადამიანია, ეს მესმის და ვიცი. ვიცი რომ ჩვეულებრივი ადამიანური მოთხოვნილებები გააჩნია და სულაც არ მგონია დიდი უცნაურობა ფული აიღოს, მაგრამ ვერცხლისმოყვარეობა საშიში ცდუნებაა, ამიტომ ეკრძალენითო, ეუბნება ჩვენი პარტიარქი მღვდლებს. (თუმცა, განა მარტო მღვდლებისთვის, ზოგადად ადამიანებისათვის). საერთოდ, მოძღვარი ისე უნდა ცხოვრობდეს როგორც მისი სულიერი შვილები, მისი მრევლი... მგონია, რომ სულიერი მამობა უფლის ნიჭია და ამას ყველა ვერ შეძლებს, თუ არ უფლის მადლი და კურთხევა ამ საქმეზე.

ხოდა, რაიც შეეხება კარგ ამბავს მოძღვრების ისტორიიდან
მე რომ ხერთვისში ვიყავი, იქ ერთ დღეს დაგვასწრეს ასპინძის რაიონის ერთ-ერთ ეკლესიაში წირვას. იქ მე მამაო ვნახეეეე.... ისეთი კარგი ქადაგება მოვისმინე, რომ ძალიან მომინდა მისი სულიერი შვილი ვყოფილიყავი, ვაი რომ შორია... მე თბილისში ვარ და მოძღვარი კიდევ - ასპინძაში,თან გასაოცარი რა არის იცით, სახელიც კი არ ვიცი ... მოკლედ, ისეთი უშუალო და გულისხმიერი მღვდელია, მის გამო ყველა მღვდელი მიყვარს და მჯერა, რომ ერთი სისულელე ფაქტის გამო, ვერ დავბრკოლდები (ყველაფერი ხომ ღვთის ხელშია).

მორჩა, მე დავამთავრე მგონი "ბნელად" არ მიწერია

პოსტის ავტორი: სანდრო38 თარიღი: Aug 5 2007, 08:13 PM

ვისთვისაა მისაღები როდესაც სასულიერო პირები ძვირადღირებული ავტომობილებით დადიან და ასევე ძვირდღირებულ მობილურებით სარგებლობენ.
ბუნებრივია რომ თეთრმა სამღვდელოებამ უნდა ისარგებლოს ავტომობილით ასევე მობილურით, მაგრამ ამ გაჭირვების დროს მათი ასეთი საქციელი მისაღებად არ მიმაჩნია

პოსტის ავტორი: ბექა.შუხოშვილი† თარიღი: Aug 5 2007, 08:14 PM

კერძოდ? გამოსავალს რაში ხედავ?

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Aug 6 2007, 09:03 AM

სანდრო38

ჩვენი პრობლემა იმაშია, რომ მუდამ სხვის გამოსწორებას ვცდილობთ. რაღაც საკუთარი ტავი გვავიწყდება. შეეშვით სხვებს, ჩემს ახლობელ მოძღვარს მანქანა აჩუქეს და შენ წარმოიდგინე უცხოური მარკის, შენისთანების და ჩემისთანების გამო გაყიდა. ხალხი დაბრკოლდებაო, შეიძლება მოგეწონოს და ტქვა კარგი მოძღვარი ყოფილაო, მე კიდევ მეწყინა, ძალიან მეწყინა, იმიტომ, რომ ამ საქციელში ჩვენი სახე დავინახე, ჩვენი დიდი თვალები, აბა ვინმეს რამე არ შეეშალოს! წმინდად იცხოვოს! მერე გვკითხავენ და ვუპასუხებთ, მეეე? მე სხვას არ განვიკითხავ ისეთი ცოდვილი ვარ უკანასკელ რიცხვში მომიხსენე ან სულაც ნუ მომიხსენებ ღირში არა ვარო. გავანებოთ სხვის საფულეში ფულის თვლას თავი, ჩვენი საქმე არაა, ვის რა აქვს და საიდან. გამოსწორება საკუთარი თავით დავიწყოთ. ნეტავ ერთი ჩვენ რას ვთმობთ და ვისი გულისთვის. უდიდესი პატივისცემის და სიყვარულის მიუხედავად ვიტყვი, ვინ თქვან, რომ ის მოძრავრი, რომელმაც მანქანა გაყიდა სხვაზე უკეთესია, ვინც არ გაყიდა, უფალი კაცის გულს ხედავს, ცენ გარეგნულ მხარეს, ხოდა შევეშვათ სხვისი სულების აწონვას. ყველა კარგია ცუდები ჩვენ ვართ.

პოსტის ავტორი: Eliko თარიღი: Aug 6 2007, 05:14 PM

ეკლესიაში შესაძლოა იყოს პრობლემები, მაგრამ გააჩნია, ზუსტი განსაზღვრება უნდა მიეცეს.

მაგალითად ეკლესიის პრობლემებს არ განეკუთვნება ის, რაშიც ეკლესია შეთანხმებულია და საკამათოდ არ მიიჩნევს. ანუ ის სწავლება, რაზეც დაფუძნებულია ეკლესია, არ განკუთვნება აქ განსჯის საგანს.
ზოგერთმა ფორუმის მონაწილემ ეკლესიის პრობლემებად ჩათვალა საკუთარი პრობლემები და მართლმადიდებლური დოგმატიკა ეჭვქვეშ დააყენა, ასევე წყალი შეუყენა წმინდა მამებისა და საეკლესიო კრებების დადგენილებებს.

ასევე მიმაჩნია, რომ სნობიზმია მღვდლის პროფესიის გამოძიება მის ეკლესიაში მოსვლამდე და მისი განკითხვა, თუ თმა წვერი როგორ აქვს დაივარცხნილი და რის სუნი ასდის. ვინაიდან უფალი საქონლის ბაგაში დაიბადა და იმ ბაგაში სულიც იდგებოდა ალბათ. მაგრამ სიმდაბლე რომ ესწავლებინა ჩვენთვის, იმიტომ მოიქცა ასე უფალი.
(რომის იმპერატორები რძეში ბანაობდნენ, მაგრამ დღეს მათი სახსენებელიც არსადაა. მოციქულები კი დახეული სამოსით დადიოდნენ და ალბათ თმა-წვერიც ვერ ჰქონდათ ისეთ წესრიგში, იმ სტრიქონების ავტორს რომ მოეწონებოდა, მაგრამ რა? )

ჩემი აზრით მაგალითად მღვდლების განკითხვას, სჯობს ვიფიქროთ, როგორ დავეხმაროთ მათ. როგორ შეინახოს მღვდელმა ოჯახი ისე, რომ არავის გამოართვას კუთვნილი გასამრჯელო, რისი მოთხოვნის უფლებასაც მას უფალი თავად აძლევს? დასავლეთისა და კათოლიციზმის მოყვარულებს შევახსენებ, რომ ეს უკანასკნელი ორიგანიზაციები პირდაპირ ხელფასიდან უქვითავენ 6%-ს თავის მრევლს. და თუ ესენი არ გადაიხდიან, მაშინ არ აძლევენ ეკლესიაში ნათლობის, ჯვრისწერის უფლებებს და მათი გარდაცვალებისას "მღვდელი" არ მიდის იქ.

პოსტის ავტორი: ზებედე თარიღი: Aug 6 2007, 05:20 PM

რა უაზრო და ულოგიკო შედარებებს აკეთებ? ესეიგი მღვდელს თუ სუნი აუვა ეს სიმდაბლეა? mamma mia

პოსტის ავტორი: მარიამი თარიღი: Aug 6 2007, 05:25 PM

მართალია, მღვდლებმა ვირებით და ჯორებით უნდა იარონ!!!! არ იცოდით?
ტელეფონი ხომ საერთოდ როგორ ბედავენ და ტელეფონით საუბრობენ, როცა შეუძლიათ, მივიდნენ თავისი ვირებით იმ ადამიანებთან, ვისთანაც უნდათ საუბარი და პირადად ესაუბრონ
ნუ, რა ვქნა, სხვა რეაქცია არ მაქვს და....
იმედია არ ეწყინება ავტორს

პოსტის ავტორი: თემო თარიღი: Aug 6 2007, 05:25 PM

ეგ საიდან მოიტანე?

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Aug 6 2007, 05:27 PM

ტაშიიიიიიიიიიიიიიიიიიიიიი

პოსტის ავტორი: ზებედე თარიღი: Aug 6 2007, 05:27 PM

თემო

შენ გკითხე ტკბილო? ის ვისაც ვკითხე იმან უნდა მიპასუხოს

პოსტის ავტორი: თემო თარიღი: Aug 6 2007, 05:29 PM

ესეიგი გაჭირვების დროს არ უნდა წარმოჩინდნენ როგორც "შეძლებულნი", ხოლო გაჭირვება რომ ჩაივლის და დავლხინდებით, მაშინ მისაღები იქნება არა?



ეგ ყველას ეხება ჩემო გუჯა, ერთის სატკივარი(თუ ის სატკივარია) ყველასი უნდა გახდეს ასე რომ...

პოსტის ავტორი: Eliko თარიღი: Aug 6 2007, 05:39 PM

იმიტომაც მოგწონს კათოლიკები, მაგათ "მღვდლებს" თმა რომ "ნანეტ"-ზე აქვთ აჭრილი და ადეკოლონის სუნი რომ ასდით?
ჩვენი თმაგაბურძგნული მღვდელი თუ არ მერჩივნოს შენს მილიონ გაკიწკიწებულ კათოლიკეს.

პოსტის ავტორი: Sotiris თარიღი: Aug 6 2007, 05:45 PM

მე ასე ვიცი, ვირი და ჯორი მხოლოდ ეპისკოპოსის ტრანსპორტი არის. რომელმა კრებამ მისცა მღვდელს უფლება ვირით ევლო? http://smiles2k.net/lol_smiles/2/index.html



ვირებით არა, ფეხით. ასე უფრო მადლიანი ლოცვა გამოდის ხოლმე http://smiles2k.net/lol_smiles/2/index.html

პოსტის ავტორი: ზებედე თარიღი: Aug 6 2007, 05:52 PM

ამიტომ არ მომწონს კათოლიკები რომ თმა-წვერ დავარცხნილები არიან. და საერთოდ რატომ ჩაეციკლე ამ კათოლიკებზე? სად სწერია რომ კათოლიკები არ უნდა გვიყვარდეს? ან უნდა გვეზიზღებოდეს?

მოიცა, ვერ გავიგე, ევროპელ მართლმადიდებლებს გაპარსული აქვთ წვერი და თმაც დაბალზე აქვთ, სუნამოს კიდე ქართველი სასულიერო პირებიც ხმარობენ, რა ეს მიუღებელია ან ესეც "ერესია"?

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Aug 6 2007, 06:02 PM

ზებედე

ელიკო ახალია, ამიტომ ჯერ ბოლომდე რაღაცეებში ვერ ერკვევა, არ გინდოდეს ეხლა ერესი და ძნელად გასაგები სიტყვები. ნახე არა საკამათო ადამიანი?

პოსტის ავტორი: ზებედე თარიღი: Aug 6 2007, 06:02 PM

შენს საუბრებში ყოველთვის შფოთი ურევია, სიყვარული აკლია, ასე ვერასოდეს იქნები მქადაგებელი, ვერასოდეს მოაქცევ კათოლიკეს ან სხვა რელიგიის აღმსარებელს.....

სარწმუნოებებში სხვა-და-სხვაობა ჩვენ არ გვაშინებს. ქართველმა, თავის სარწმუნოებისათვის ჯვარცმულმა, იცის პატივი სხვის სარწმუნოებისაც. ამიტომაც ჩვენს ისტორიაში არ არის მაგალითი, რომ ქართველს სურვებიყოს ოდესმე სხვისა სარწმუნოების დაჩაგვრა და დევნა . სომეხნი, ებრაელნი, თვით მაჰმადიანნიცა, ჩვენს შორის მცხოვრებნი, ამაში ჩვენ ვერაფერს ვერ წაგვაყვედრებენ. სხვა ქვეყანაში სარწმუნოებისათვის დევნილნი და ჩაგრულნი - აქ ჩვენში ჰპოულობდნენ მშვიდობის-მყოფელს სავანესა და სინდისის თავისუფლებასა.
წმიდა ილია მართალი (ჭავჭავაძე)

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Aug 6 2007, 06:03 PM

ზებედე

შენ ფორუმის სიყვარულის მოციქული ხარ, ელიკომ ეს ჯერ არ იცის, ამიტომ ასწავლე ოღონდ სიყვარულით ასწავლე.

პოსტის ავტორი: ზებედე თარიღი: Aug 6 2007, 06:06 PM

ვცდილობთ ვასწავლოთ http://church.ge/index.php?s=&showtopic=2162&view=findpost&p=146593

ნახეთ რას და რისთვის მიწოდებს ეს ადამიანი ერეტიკოსს!

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Aug 6 2007, 06:12 PM

ზებედე

რებიატა დავაიტე ჟიც დრუჟნა! მი ვიც პრავოსლავნიე ლუდი!

პოსტის ავტორი: Eliko თარიღი: Aug 6 2007, 07:23 PM

ძალიანაც მომწონს როგორც ევროპელი, ისე ქართველი მართლმადიდებელი რო თავს უვლის.
ვშფოთავ, როცა სასულიერო პირებს მათი წარსული პროფესიების ან ჩაცმა-დახურვისა და თავის მოვლის გამო განიკითხავენ.





ახალი შეიძლება აქ, ფორუმზე ვარ, მაგრამ 15 წელია ეკლესიაში ვარ და ძალიან კარგად ვერკვევი, ერესი რაცაა.

პოსტის ავტორი: ზებედე თარიღი: Aug 6 2007, 07:27 PM

მესმის, მაგრამ როდესაც ჩემი ახლობელი "სტაიანჩიკი" იყო, და აკურთხეს მღვდლად ისე რომ სასულიერო არც სემინარია დაუმთავრებია და არც აკადემია, ასეთს მღვდლობის უფლება აქვს, თუ ისწავლა მღვდელმოქმედების წესები, მაგრამ როგორც მოძღვარი ის ვერ გამოდგება რადგან მოძღვრობას გამოცდილება სჭირდება და განათლებაც

პოსტის ავტორი: di_onise თარიღი: Aug 6 2007, 07:29 PM

ზებედე
და ვინაა ის შენი ახლობელი მამაო და რომელ ტაძარში მსახურობს?

პოსტის ავტორი: Sotiris თარიღი: Aug 6 2007, 07:31 PM

ვინ დაასხა ხელი? მოიყვანეთ ის ეპისკოპოსი, გუჯა სასამართლო პროცესს მოაწყობს, ჩვენ კი სულიერ სარგებელს მივიღებთ ამის ყურებით http://smiles2k.net/lol_smiles/2/index.html

პოსტის ავტორი: ზებედე თარიღი: Aug 6 2007, 07:35 PM

di_onise

რა მნიშვნელობა აქვს?

Sotiris

შენი გახსნილი თემა მოძღვარი რატომ დაივიწყე?

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Aug 6 2007, 07:36 PM

ზებედე

გუჯა, შენ ერი რამე არ გესმის, შენი საქმე ვიოლინოზე დაკვრაა, მღვდლად კურთხევას შენ არ წყვტ, ამისთვის არიან კომპეტენური პირები და სენი რეკომენდაციები არ სჭირდებათ, იღა გვაკლია შEნი ხელდასხმული მღვდლები გყვავდეს. რა გარჩევებს აწარმოებ, ვინ ივარგებს და ვინ არა მღვდლად? რა იცი? განათლებული იყო ერთი შენი საყვარელი მოძღვარი, მაგრამ ... შენც იცი დღეს რა დღეშია, იმედია სამომავლოდ დაუბრუნდება ეკლესიას. ანუ არც მარტო განათლება ყოფილა საქმე.

პოსტის ავტორი: di_onise თარიღი: Aug 6 2007, 07:37 PM

ზებედე

ჰოდა თუ არ აქვს მნიშვნელობა, ნუ იძახი. თუ გაქვს საბუთი, თქვი, თუ არა და ცილს ნუ სწამებ

პოსტის ავტორი: Sotiris თარიღი: Aug 6 2007, 07:39 PM

არ დამივიწყებია და არც стоянщик-ებზე დამიწყია იქ საუბარი.

პ.ს. რომელმა ეპისკოპოსმა დაასხა ხელი ბოლო-ბოლო? ან საერთოდ დაასხა კი?

პოსტის ავტორი: di_onise თარიღი: Aug 6 2007, 07:41 PM

მეც ეგ კითხვა მაქვს

პოსტის ავტორი: ზებედე თარიღი: Aug 6 2007, 07:43 PM

თუ ამ ლოგიკით ვიმსჯელებთ არც შენი საქმეა ეს თემა-პრობლემები ეკლესიაში და დავტოვოთ ამ თემაში მნათე სასულიერო პირები და სტიქაროსნები, რადგან ისინი ეკლესიაში მსახურებენ, და ჩვენ ზოგი მუსიკოსები ვართ, ზოგი მათემატიკოსები, ზოგი უზენაესი სასამართლოს თანამშრომლები, ზოგიც კიდევ რა ვიცი

პოსტის ავტორი: Eliko თარიღი: Aug 6 2007, 08:12 PM

....სტაიანშჩიკები

პოსტის ავტორი: სანდრო38 თარიღი: Aug 9 2007, 12:51 AM

გაჭირვების დროს შენზე გაჭირვებულს უნდა დაეხმარო, თუ მამაოს მხოლოდ ელიტარული მრევლი ყავს რომელსაც არ უჭირს?
გარდა ამისა, ნივთების მონა ხდება ადამიანი, სასულიერო პირი როცა კომფორტზე ფიქრობს არა ელემენტარულ პირობებზე არამედ კომფორტზე, მის სულიერებაზე ლაპარაკი ზედმეტია.
მეორე მსოფლიო ომის დროს როცა ლონდონი იბობმებოდა დედოფლის სასახლე არ თბებოდა, საკვამურიდან კვამლი არ ამოდიოდა, ეს იყო სოლიდარობა საკუთარ ხალხთან და რაოდენ ბევრი მოეთხოვება სასულიერო პირს

პოსტის ავტორი: სანდრო38 თარიღი: Aug 9 2007, 01:04 AM

არ მეწყინება, უბრალოდ არაადეკვატური ხარ და რაც ვთქვი სულ სხვანაირად ახსენი, ნივთებისადმი გონიერი დამოკიდებულება სხვაა და ფუფუნებისადმი მიდრეკილება კიდევ სხვა, მობილური მოძღვარს ჭირდება დღეს, ეს მისთვის აუცილებელია, აქ კიდევ ადგილი აქვს იუმორის არასწორ გამოყენებას, იქნებ გეცადა საერთოდ არ იხუმრო მითუმეტეს იმ საკითხებზე რაც ეკლესიას ეხება

პოსტის ავტორი: მარიამი თარიღი: Aug 9 2007, 09:46 AM

რა ადვილის სხვის თვალში ბეწვის ძიება... საკუთარში მორის დანახვაზე გაცილებით ადვილი... სამწუხაროდ

პოსტის ავტორი: თემო თარიღი: Aug 9 2007, 10:41 AM

მოდი ჩვენი სჯულით დადაგენილი ჩვენი შემოსავლის მეათედი გავიღოთ და მერე ვისაუბროთ საგნებისადმი არასწორ მიდგომაზე, რომელიც თავის მხრივ არასწორი შეხედულებაა

პოსტის ავტორი: მარიამი თარიღი: Aug 9 2007, 10:51 AM

ნებისმიერ ქრისტიანს არ ეხება ეს, თუ მარტო სასულიერო პირებს? და რომელი ვართ ასეთი? საკუთარი თავიდან ხომ არ დაგვეწყო?

პოსტის ავტორი: სანდრო38 თარიღი: Aug 12 2007, 02:25 PM

ანუ სასულიერო პირსა და არასასულიერო პირს შორის განსხვავება არ არის?
ანუ პრინციპით არ განიკითხო სხვა და სხვის თვალში ბეწვს რომ ხედავ, ეს აძლევს საფუძველს ადამიანს იყოს ბრმა და არაფერი დაინახოს, არაფერი ტქვას, ყურადღება არ მიაქციოს იმას თუ როგორ ცხოვრობს მოძღვარი.
ერთ რამეს შეგახსენებ ეკლესიის გარეთ ხსნა არ არის შესაბამისად თუკი მოძღვარი არ დგას თავის სიმაღლეზე მორწმუნეს გაუჭირდება სულის გადარჩენა იმიტომ რომ უღირსი მოძღვარი ვერ იქნება კარგი მასწავლებელი, კარგი მკურნალი, როგორ უნდა მოსთხოვოს მოძღვარმა მოწყალება სხვას როცა თვითონ არ არის მოწყალე, როცა თვითონ სცოდავს სხვას მოუწოდოს რომ არ სცოდოს, სწორედ აი ასეთი კომპრომისული და კომფორმისტული აზროვნება ბადებს ადამიანების კატეგორიას, რომლებიც ეკელსიაში დადიან გართობისთვის, გარეგნული მოწრმუნეობა, მხოლოდ და მხოლოდ რიტუალების აღსრულება და არავითარი შინაგანი სულიერი ცხოვრება.
და როდესაც ადამიანი უმსგავსობას ამართლებს და თვალს ხუჭავს ამას იმიტომ აკეთებს რომ თვითონ არის უმსგავსო და ყველაფრის მკადრებელი, ეკლესია კი მისთვის თავშესაქცევი ადგილია

პოსტის ავტორი: ზებედე თარიღი: Aug 12 2007, 04:32 PM

მე რამდენი "ღირსეული" მოძღვარი ვიცი, რომლებმაც მრევლი გადარიეს, ჩააგდეს ფანატიზმში, აიყოლიეს სხვადასხვა საკითხებში ფსევდო-მოძღვრობით და დააპირისპირეს პატრიარქს....

ასევე გამიგია "ცოდვილი" მოძღვრის შესახებ, მაგრამ აქვს ძალიან დიდი სინანული, და მაგრად ნანობს....ბევრმა ადამიანმა მისგან სინანული ისწავლა, თუმცა იმასაც ხედავდნენ რომ ცოდავდა....

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Aug 13 2007, 05:12 PM

ზებედე

ნუ შენ, რომ არ იცი ისეთი რა არის? ყველანაირი ვარიანტები მზად გაქვს.

პოსტის ავტორი: მარიამი თარიღი: Aug 14 2007, 09:29 AM

რაც შეიძლება მეტი ყურადღებით უნდა მოვექცეთ მათ, ვისაც საღმრთო საიდუმლოებათა აღსრულება აქვთ მინდობილი. ჭეშმარიტად, მაღალი ღირსებით არიან შემკულნი! ითქვა: ”უკუეთუ ვიეთნიმე მიუტევნეთ ცოდვანი, მიეტევნენ მათ” (იოან. 20,23). ამიტომაც ამბობს პავლე: ”დაემორჩილენით წინამძღვართა თქუენთა და ერჩდით მათ” (ებრ. 13,17), და კიდევ: ”და უმეტესად შეჰრაცხენით იგინი სიყუარულით” (1 თეს. 5,13). მართლაც, შენ მხოლოდ საკუთარ საქმეებზე ზრუნვა გევალება, და თუკი მათ კეთილად წარმართავ, სხვების მაგვირად პასუხი არ მოგეკითხება. მღვდელს კი, თუნდაც თავისი ცხოვრება კარგად ჰქონდეს გამართული, მაგრამ სათანადო გულმოდგინებით არ ზრუნავდეს შენი და მის ხელმძღვანელობას მინდობილი სხვა ადამიანების ცხოვრებაზე, ცოდვილებთან ერთად ჯოჯოხეთში ჩასვლა მოუწევს. და ხშირად, თუმცა სრულიად უდანაშაულოა თავის საქმეთა მიხედვით, თქვენს უსჯულოებათა გამო წარწყმდება, თუკი ჯერისაებრ არ აღასრულებს ყველაფერს, რაც მას მოეთხოვება. ამგვარად, რაკიღა იცით, რა უდიდესი საფრთხე ემუქრებათ მღვდლებს, უდიდესივე სიყვარულით მოექეცით მათ.


მითხარი, რა გამართლებას მოვუძებნით თავს, როცა საკუთარ თვალში დირესაც ვერ ვხედავთ, სხვისაში კი, გაბოროტებით წაქეზებულნი, ბეწვსაც კარგად ვარჩევთ? ნუთუ არ იცით, რომ, როდესაც სხვებს ასე განიკითხავ, საკუთარ თავსაც უმძიმეს სასჯელს უმზადებ? ამას იმიტომ როდი ვამბობ, თითქოს ვიწონდებდე მათ, ვინც მღვდლობის მსახურებას უღირსად აღასრულებს - არა, ძლიერ მეცოდებიან ისინი და დავტირი, მაგრამ მაინც ვამტკიცებ, რომ ამ შემთხვევაშიც კი მათი მეურვეობის ქვეშ მყოფებს, მით უმეტეს, უბრალო ადამიანებს, მათი განკითხვის უფლება არა აქვთ. დაე, მღვდელი თუნდაც მეტისმეტად ბიწიერ ცხოვრებას ეწეოდეს, თუკი შენ ფხიზლად ადევნებ თვალს საკუთარ თავს, არავითარი ზიანი არ მოგადგება იმ საქმეში, რაც მას ღმერთისგან აქვს მინდობილი. თუკი ღმერთმა სახედარიც კი აალაპარაკა და მოგვის მეშვეობით კურთხევა მიანიჭა; თუკი, ამნაირად, სახედრის უტყვი ბაგეებისა და ბალაამის უწმინდური ენის მეშვეობით, იგი უმადურ იუდეველთათვის ირჯებოდა; მით უმეტეს თქვენთვის, თუკი მადლიერებას გამოიჩენთ, ყველაფერს გააკეთებს, რაც საჭიროა, და სული წმიდასაც მოგივლენთ, თუნდაც მღვდლები მეტისმეტად მანკიერნიც იყვნენ. სრულიად უბიწო მღვდელიც ხომ თავისი უბიწოებით კი არ იზიდავს სულიწმიდას, არამედ ყოველივეს საღმრთო მადლი აღასრულებს. თუმცა, მღვდლებზე რატომ ვლაპარაკობ? არც ანგელოზს და არც მთავარანგელოზს არ ძალუძს მოახდინოს რაიმე ზემოქმედება იმაზე, რაც ღმერთისგან არის მონიჭებული: აქ ყოველივეს განაგებს მამა, ძე და სულიწმიდა, მღვდელი კი მხოლოდ ენას აღაღებს და ხელებს აღაპყრობს. და უსამართლობაც იქნება, სხვისი მანკიერების გამო ისინი დაზარალდნენ, ვინც სარწმუნოებით მიეახლება ჩვენი ცხონების სიმბოლოებს. ამგვარად, ვიცით რა ყოველივე ეს, ღმერთისაც გვეშინოდეს და მის მღვდლებსაც პატივი ვცეთ, რათა ჩვენი კეთილი საქმეებისთვისაც და მღვდლების მიმართ პატივისცემის გამოჩენისთვისაც ღმერთისგან უდიდესი ჯილდო მივიღოთ.


იგივე ცოტა უფრო ვრცლად http://www.orthodoxy.ge/tserilebi/oqropiri/rcheuli-3.htm#9

პოსტის ავტორი: მარიამი თარიღი: Aug 24 2007, 09:58 AM

სწორი დამოკიდებულება ეკლესიის პრობლემებისადმი

უკიდურესობებს უნდა გავექცეთ. უკიდურესობის საშუალებით პრობლემები არ გადაიჭრება. ძველ დროში ბაყალი აქანდაზით იღებდა ცოტ-ცოტაობით შაქარს, ღერღილს და ამის მსგავს რაღაცეებს და სასწორზე ნაწილ-ნაწილ ყრიდა. ამგვარად აღწევდა იგი სიზუსტეს და სასწორი წონასწორობას ინარჩუნებდა. ანუ ის არ დაყრიდა სასწორზე უცებ და ბევრს. უკიდურესობებისაგან ყოველთვის იტანჯება დედა-ეკლესია. ისინიც, ვინც უკიდურესობის გზას ადგანან, ასევე იტანჯებიან, იმიტომ, რომ ნებისმიერი უკიდურესობა თავისი მახვილი კუთხეებით მტკივნეულად იჩხვლიტება. ეს იმას ჰგავს, რომ ერთი ბოლო ეშმაკეულ, სულიერად უტიფარ ადამიანს ეპყრას ხელში, ადამიანს, ვინც არავის არაფრად აგდებს, ხოლო მეორე მხარე ეჭიროს უკიდურესად ჭკუასუსტს, რომლის უგუნური მოშურნეობა ვირწოშუბლიანობასთან არის შერწყმული. ანუ სულიერად უტიფარი ადამიანი ვერასოდეს შეუთანხმდება უგუნური მოშურნეობით აღძრულ მოშურნეს. ეს ადამიანების გადაემტერებიან და გვემენ ერთმანეთს, იმიტომ, რომ საღვთო მადლს ორივე მოკლებული იქნება. და მაშინ - ღმერთო, მიშველე! - ორივე უკიდურესობა გამუდმებით ჩხვლეტს და გვემს ერთმანეთს დაუსრულებლად და ამას ბოლოს ვერ უპოვი. ხოლო ისინი, ვინც ამ ორი უკიდურესობის მოდრეკას, ერთმანეთთან შერიგებას და ერთ აზრზე დაყენებას შეძლებს, ქრისტეს მიერ ორი უჭკნობი გვირგვინით შეიმკობა.

ყურადღებით უნდა ვიყოთ, რომ ეკლესიას პრობლემები არ შევუქმნათ, არ გავბეროთ უმნიშვნელო ადამიანური სისუსტეები, რომ მათგან დიდი ბოროტება არ შევქმნათ და ეშმაკს სიხარულის მიზეზი არ მივცეთ. თუ ის, ვინც უმნიშვნელო უწესრიგობას ხედავს, მეტისმეტად აღელდება და მრისხანებით იწყებს მის გამოსწორებას, იმ უგუნურ მნათეს ჰგავს, რომელიც, იმის დანახვაზე, რომ სანთელი წვეთავს, მთელი ძალით გარბის მის გასასწორებლად, გადაუვლის მლოცველებს, წამოედება შანდლებს და ღვთისმსახურებისას უწესრიგობას ქმნის.

საუბედუროდ, ჩვენს დროში დედა ეკლესიას ბევრი რამ აწუხებს; ერთნი - განათლებულნი დოგმატებს გონებით ეკვეთნენ და არა - წმიდა მამათა სულიერებით. მეორენი, გაუნათლებლები დოგმატებს ჩააფრინდნენ კბილებით და აღრჭიალებენ მათ, როცა საეკლესიო საკითხები ირჩევა, ამიტომ ეკლესიას გაცილებით მეტად ვნებენ ისინი, ვიდრე - მართლმადიდებლობის მტრები. კარგია, როცა მდინარის დინება ძალიან ჩქარი არ არის, რადგან ჩქარი დინება იტაცებს ხეებს, ქვებს, ადამიანებს, მაგრამ არც განსაკუთრებით მდორეა კარგი, რადგან ის დამყაყებულ კოღოებიან ჭაობად იქცევა.

არსებობენ ადამიანები, რომლებიც საყოველთაო სიკეთით კი არა, არამედ - ერთმანეთის კრიტიკით არიან დაკავებულნი. ადამიანი ვიღაც სხვას მეტად აკვირდება, ვიდრე - საკუთარ თავს. ის ელოდება, რას იტყვის და დაწერს მისი ოპონენტი, რომ ამის შემდეგ უმოწყალო დარტყმა მიაყენოს მას. მაშინ როცა, თვითონ რომ გამოეთქვა იგივე აზრი, მაშინ იგი თავის მსჯელობას წმ. წერილიდან და წმ. მამათა ნაშრომებიდან არაერთი დამოწმებით განამტკიცებდა. ასეთი ადამიანის მიერ აღსრულებული ბოროტება დიდია იმიტომ, რომ, ერთის მხრივ, იგი უსამართლოდ ექცევა მოყვასს, მეორეს მხრივ კი, ამცირებს მორწმუნეთა თვალში. უფრო მეტიც: ასეთი ადამიანი ხშირად აცდუნებს სუსტი ადამიანების სულებს და მათში ურწმუნოებას თესავს. ზოგიერთი, იმისათვის, რომ თავისი ბოროტება გაამართლოს, სხვებს ამხელს და არა - საკუთარ თავს, სპეკულანტობს სახარების სიტყვებით - „უთხარ კრებულსა“ და შიდა საეკლესიო პრობლემების მთელი ქვეყნის განსახილველად სამარცხვინოდ გამოფენს. ყველა კუთხეში გაჰყვირის იმას, რაზედაც ლაპარაკი არ შეიძლება. დაე, ამ ადამიანებმა საკუთარი მცირე ეკლესიიდან - ოჯახიდან ან მონაზვნური საძმოდან დაიწყონ და თუ კიდევ მოესურვებათ ეს - უკვე შემდეგ განაქიქონ დედა ეკლესია. მე მგონია, რომ კეთილი შვილები არასოდეს არ დაუწყებენ დედას რაიმეში დადანაშაულებას.

ეკლესიას სხვადასხვანაირი ადამიანები სჭირდება - ყველა: ისიც, ვინც რბილი ხასიათით გამოირჩევა და ისიც, ვინც ბუნებით მკაცრია, თავისებურად ემსახურება მას. ადამიანის ხორცს სხვადასხვაგვარი საკვები სჭირდება - ტკბილიც და მჟავეც, თვით ბაბუაწვერას მწარე ფოთოლიც კი საჭიროა. თითოეულ საკვებში ხომ მისთვის დამახასიათებელი ნივთიერებები და ვიტამინებია. ამიტომაც ეკლესიას სხეულს სხვადასხვაგვარი ადამიანები ესაჭიროება. ერთი ადამიანი მეორეს ავსებს. თითოეული ჩვენგანი მოვალეა, არა მარტო მოითმინოს მოყვასის სულიერი თავისებურებანი, არამედ - ნაკლოვანებებიც, რომელიც მასში, როგორც ადამიანში, აუცილებლად იქნება. მაგრამ სამწუხაროდ, ზოგიერთი განუსჯელად პრეტენზიულია სხვათა მიმართ. ისინი მოითხოვენ, რომ ყველა მათი მსგავსი სულიერი წყობისა იყოს. და როდესაც სხვა ადამიანი მათგან განსხვავებული აღმოჩნდება, მაგალითად - მეტად შემწყნარებლური ან მეტად მკაცრი ბუნება აქვს, მაშინათვე დაასკვნიან, რომ ის არასულიერი ადამიანია.

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Aug 24 2007, 12:38 PM

პოსტის ავტორი: დავით ივერიელი თარიღი: Aug 24 2007, 12:53 PM

ჩემი აზრით ჩვენი ეკლესიის უპირველესი პრობლემა არის მრევლის გაუნათლებლობა...

მაშინ როდესაც ტაძარში პირჯვრის წერისას ვიღაც მარაოიან ქალს (რომელიც გვერდით მდგომს უყვება მთელი წირვის განმავლობაში რა გაუკეთა საკუთარმა მულმა) მოეჩვენება რომ მე არასწორად გადავიწერე პირჯვარი და ჩმარტყამს ან მიმაწყველის, მე ველი რომ გამოვა მღვდელმსახური ამბიონზე და იქადაებს ქრისტეს უმთავრეს მცნებაზე : ”იყუარებოდეთ ურთიერთას რათა ამით გიცნან თქვენ”..... თუმცა გამოდის მოძღვარი და ქადაგებს ან სამარხო მაკარონზე ან კიდევ რა გაუკეთა ამ მთავრობამ ხალხს ან კიდევ აშინებს მეორედ მოსვლის სიახლოვით და მოუწოდებს მთებში შეიზძიენონ სახლები

ვფიქრობ მთავარი პრობლემა არის ფანატიზმი... მრევლი იმას უფრო დიდ ყურადღებას აქცევს თუ საცეცხლურში რომელი საკმეველი იწვის, ვიდრე გვერდით მდგომს რომ გულს სტკენს

იმაზე უფრო მეტს ფიქრობს რომ წირვისას მღვდელმსახურმა შენიშნოს (უფრო ხშირად კი მღვდელმთავარმა) ვიდრე იმაზე რომ მის გვერდით მდგომი ცუდათაა და გული მისდის


აქვე დავსძენ და გაგახსენებთ მაცხოვრის სიტყვებს, რომ რჯული ორ დიდ მცნებაზე ჰკიდია ესენია ”გიყვარდეს უფალი ღმერთი შენი” და ”გიყუარდეს მოყვასი შენი ვითარცა თავი შენი”....

მიუხედავად მაცხოვრის ამ სიტყვებისას სამების საკათედრო ტაძარში პატრიარქის დანახვის სურვილით აღტკინებულნი (ტუმცა მათ მრავალჯერ უნახავთ უწმიდესი) ერთმანეთს ზედ უვლის ხალხი და წყევლისა და კრულვის ხმაც კარგად ისმის

მე ამ ყველაფერზე გული მტკვია... შეიძლება ვიღაცამ განკითხვად ჩამითვალოს ეს სიტყვები, მაგრამ შეგახსენებთ წმ. ილია მართლის სიტყვებს : ”მინამ სარკეში არ ჩაიხედავ, ხომ ვერ მიხვდები რომ სახეზე ურიგობა რამ გატყვია”

ეს ყველაფერი ვიღაცამ ხომ უნდა აღნიშნოს?

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Aug 24 2007, 12:56 PM

ეგ არაა პირველი პრობლემა, პირველია ლიტურგიკული ცნობიერების არქონა, რაშიც მრევლი არაფერ შუაშია

პოსტის ავტორი: ალექსანდრე თარიღი: Aug 24 2007, 12:58 PM

დავით ივერიელი
ოჰო, ეს რამხელა ''რეჩი'' მოგიმზადებია

კანუდოსელი

გაგვანათლეთ მერე ლიტურგიკაში, მე ყოველთვის დიდი სიამოვნებით ვისმენ ხოლმე და ძალიან მაინტერესებს

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Aug 24 2007, 01:00 PM

ეგეც არაფერ შუაშია, პრობლემაა, რომ ზიარებისთვის მზად ვხდებით (კონკრეტულ სამრევლოს წესებს გააჩნია) თვეში, დეკადაში, წელიწადში ერთხელ ან ორჯერ...

წინასწარ ვიცი მე მაგალითად, რომ ზიარებიდან ზუსტად 3 კვირის შემდეგ ვიქბები მზად

პოსტის ავტორი: დავით ივერიელი თარიღი: Aug 24 2007, 01:10 PM

კანუდოსელი
მერე ლიტურგიკაში ვინ უნდა გაანათლოს.. მაგრამ მე ვფიქრობ ლიტურგიკამდე მაინც ქრისტეს მიერი სიყვარულია

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Aug 24 2007, 01:19 PM

სიყვარული ევქარისტიიდან იკვებება, არ არის ევქარისტია, სიყვარულიც ნელდება და ქრება...

პოსტის ავტორი: ალექსანდრე თარიღი: Aug 24 2007, 01:21 PM

კანუდოსელი

მაგაში მართალი ხარ რამდენჯერაც დავგეგმე ასე ვიზამ ისე ვიზამ ამ მარხვაში ამდენჯერ ვეზიარები თქო მაშინვე კისერი მოვიტეხე, ხშირი ზიარება აუცილებელია. მახოვს ერთხელ შენც თქვი ჯობია ხშირად ეზიარო და თავი უღირსაც მიიჩნიო ვიდრე თვეში ერთხელ და თავი ღირსი გეგონოს. სრულიად ვეთანხმები ამ სიტყვებს

პოსტის ავტორი: დავით ივერიელი თარიღი: Aug 24 2007, 01:25 PM

კანუდოსელი
ევქარისტია რომელსაც ანხევარზე მეტი ღვინოსავის ყლურწავს

და ვის ახსოვს ქრისტე? აღარც არავის ისე მიისწრაფიან სეფისკვერისკენ

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Aug 24 2007, 02:35 PM

ამიტომაა საჭირო ყოველკვირეული ევქარისტიის პრაქტიკის აღდგენა....აუცილებელია, სწორად რწმენას ევქარისტია გასწავლის, უსიტყვოდ და საიდუმლოდ

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Aug 24 2007, 02:42 PM

კანუდოსელი

ერთს ვუპასუხე რაღაც კითხვაზე, რომ უზიარებლობა 6 თვითაა და წარმოგიდგენია რამხელაა-თქო.... ჩაიღიმა, მე 8 თვეა არ ვზიარებულვარო...

რატომ-მეთქი, ასეთი რა დააშავე-თქო და არაფერიო, მზად არ ვიყავიო....

დიდუ, მეთქი მზად რომ იქნები იმას ელოდები-თქო? და საეჭვოდ დადუმდა

პოსტის ავტორი: leluka თარიღი: Aug 24 2007, 03:02 PM

მოიცა მამაომ მისცეს კურთხევა და არ ეზიარება ?? რას ამბობ ზიარების უფლება მომცენ და ეგრევე არ გავიქცევი მასე ჩვენ როგორც ვიქცევით მზად ვერასოდეს ვიქნებით

პოსტის ავტორი: მარიამი თარიღი: Aug 24 2007, 03:29 PM

ცოტა ხმამაღალი ნათქვამი ხომ არ გამოგივიდა? ზუსტად იცი, ვინ რისთვის ეზიარება და მიისწრაფვის სეფისკვერისკენ? საიდან ეს სტატისტიკა?

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Aug 24 2007, 03:31 PM

მანდაა პრობლემა, რომ კურთხევას არ იძლევიან, დღეს ნორმაა არ ეზიარო ყოველ კვირას, ვიდრე პირიქით, ნორმა არ უნდა იყოს ეგ....გამონაკლისი არ უნდა განზოგადდეს




ცოტა არ იყოს მეც მეხამუშა....

პოსტის ავტორი: მარიამი თარიღი: Aug 24 2007, 03:31 PM

მეხამუშა კი არა, ყური გამიხეთქა

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Aug 24 2007, 03:34 PM

არაფერი, ეგეც იმ პრობლემის ნაწილია

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Aug 24 2007, 03:35 PM

კანუდოსელი
მარიამი
დავითი ბოლო ჟამის წინასწარმეტყველია და ამ სიტყვებით გაიმეორა სახარების სწავლება: "რომ მოვალ, ვიპოვი კი სარწმუნოებას?".....

პოსტის ავტორი: leluka თარიღი: Aug 24 2007, 03:42 PM

კანონისტი მეც ეგ მაინტერესებს იქნებ არსარება ჩააბარე და გამოდიხარ და რამე დაგემართოს არადა არ მოგცეს ზიარების უფლება მიტუმეტეს თუ გვიან ხდები აღმსარებელი, დიდი ხნის მორწმუნეს იმ დიდი ზიარებიდან ყველა როდი შეერგება ხომ ასეა? და თავიდან ასე მგონია ხშირი ზიარება კარგი იქნებოდა როგორც წამალი

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Aug 24 2007, 03:42 PM

მდა...

პოსტის ავტორი: leluka თარიღი: Aug 24 2007, 03:45 PM

კანუდოსელი რა მოხდა რამე ცუდი ვთქვი ? მე მაპატიეთ

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Aug 24 2007, 03:46 PM

leluka
შეიძლება თემას თავიდან ვუბრუნდები, მაგრამ უნებურად კითხვა გამიჩნდა:

რა არის ზიარების არსი? რატომ უნდა ვეზიაროთ? და აქედან, რატომ არ უნდა ვეზიაროთ?

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Aug 24 2007, 03:47 PM

რას ქვია ყველა როდი შეერგება?
ზიარება უპირველეს ყოვლისა არის ეკლესიის აღსრულება და არა ჩემი შენი და სხვისი პირადი ცოდვების აღსახოცელი, თუმცა არც ამის გარეშეა ცხადია....

ის რაც თქვი, სამწუხაროდ ზოგადი სტერეოტიპია, რომ ზიარებას მხოლოდ წამლად აღიქვამენ და არა ყველაზე დიდ საიდუმლოდ, სახელად "ევქარისტია"

პოსტის ავტორი: leluka თარიღი: Aug 24 2007, 03:49 PM

კანუდოსელი დამაბნიე

პოსტის ავტორი: დავით ივერიელი თარიღი: Aug 24 2007, 03:50 PM

მარიამი
კანუდოსელი

ხოოო სიმაღთლე ყურას ხეთქავს და ეხამუშებათ კიდეც ... არაფერია ხმამაღალად ნათქვამი... თავად ნახეთ როგორ ჩხუბობენ ზიარების რიგში არა მე ვარ პირველი არა მეო და მიხვდებიტ ვინ რისთვისაა მოსული



კანონისტი

შენ კიდევ რით ვეღა გაიგე რომ ეგ დავით წინასწარმეტყველი ჩიკვაიძეა გვარადა

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Aug 24 2007, 03:52 PM

რა ვიცი, მე ხშირად ვაბნევ ხალხს მარა დაბნევის სურვილი ნამდვილად არ მქონია....
მე იმას ვამბობ, რომ ზიარება არის მართალთათვის, ანუ იმათთვის, ვინც მართალთა ლიტურგიაზე რჩება, დღევანდელი პრაქტიკით, კი მართალთა ლიტურგია სავსეა ხალხით, ვინც კათაკმეველივით იქცევა, ან უნდა დარჩე და მაშინ სავალდებულოა ეზიარო, ან თუ არ ეზიარები, გამოდი კათაკმეველთა ლიტურგიის შემდეგ....

აუცილებელია სავალდებულო ზიარების აღდგენა მრევლისთვის, ვინც მართალთა ლიტურგიას ბოლომდე ესწრება

პოსტის ავტორი: მარიამი თარიღი: Aug 24 2007, 03:52 PM

შენ თვითონ რისთვის ხარ, რომ ისინი განიკითხო?

პოსტის ავტორი: leluka თარიღი: Aug 24 2007, 03:55 PM

მესმის რომ მართალთათვის არის მარა ყველას თავები მართლები გგონიათ ბოლოდე რომ რჩებით და ეზიარებით ?

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Aug 24 2007, 03:56 PM

კაი მარიამ ნუ ვეცემით ხოლმე რაა...ადამიანს არ მოსწონს ეგეთი ქცევა, დაწერა, რა შუაშია აქგანკითხვა?
ვმსჯელობთ ბოლო ბოლო მტკივნეულ საკითხებზე და ეს ხომ მართლაც მტკივნეული საკითხია...აგერ მე ერტი კათოლიკე მივიყვანე მართლმადიდებლურ ეკლესიაში და შენიშვნა მივიღე: რა არის, ასე რომ ბაასობენ ლიტურგიისას ხალხიო... - დაბრკოლდა და მესმის მისი....არ ვთქვათ, რომ ასეთი პრობლემაა? და თუ ვიტყვით - განკითხვა გამოვა?....ნუ რა დოზანაა ეს ტერმინი განკითხვა, რომ უცებ მოგაკერებენ როგორც კი პრობლემას ახსენებ....

პოსტის ავტორი: leluka თარიღი: Aug 24 2007, 03:57 PM

კანონისტი კანუდოსელმა გაგვცა პასუხი

პ.ს ისევ აბნეული ვარ

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Aug 24 2007, 03:57 PM

უფლის მადლით მართლები, პიროვნულად უღირსები - ესაა სწორი დამოკიდებულება

პოსტის ავტორი: leluka თარიღი: Aug 24 2007, 04:01 PM

აუ კიდევ ვერ გავიგე გეხვეწები გასაგებად დამიწერე მე უვიცს პიროვნულად თუ უღირსი ხარ უფლის მადლით როგორღა ხარ მართალი? ? ?

პოსტის ავტორი: ::სალომე:: თარიღი: Aug 24 2007, 04:04 PM

კანუდოსელი
გეთანხმები, ხშირი ზიარება აუცილებელია, ამას ჩამჩიჩინებს მოძრვარი სულ, რომ 3 კვირაში ერთხელ მაინც უნდა ეზიაროო,

რაც არ უნდა "წმინდა" ვიყოთ, ზიარების ღირსი, ვერასდროს გავხდებით , რაც მთავარია უნდა გაიაზრო რომ უკვე მაზიარებელი ხარ და დიდი პასუხისმგებლობა გმართებს

პოსტის ავტორი: დავით ივერიელი თარიღი: Aug 24 2007, 04:04 PM

მარიამი
აბა ვინ განვიკითხე მითხარი... მე არავინ განმიკითხავს მე ავღნიშნე ფაქტი... რომელიც აბრკოლებს სხვა ხალხს... მაშ რა გამოდის ილიამ ლუარსაბი და დარეჯანი განიკითხა? (თავს ილიას არ ვადარებ ღმერთმა დამიფაროს)

სხვათაშორის ერთ-ერთ რუს მეუფეს უწერია... უფალი მზადაა შემოვიდეს ჩვენში, მაგრამ ის არაა მზად მეორე ხარისხოვანი იყოს ჩვენს ცხოვრებაშიო.... აი ზემოტ აღნიშნული პრობლემებიდან გამოდინარე ხალხისთვის სამწუხაროდ უფალი, გალობის, საკმევლისა და სანთლლის სურნელების, მღვდლის შესამოსელის და სხვა მრავალის შემდეგ დგას

აი ეს არის პრობლემა..... და ეს თუ არ აღინიშნა არავინ ეცდება ამის გამოსწორებას

მე იმისთვის ვარ ხოლმე რომ გავაშველო

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Aug 24 2007, 04:07 PM

მე ვიტყოდი: კვირაში ერთხელ მაინც

პოსტის ავტორი: ::სალომე:: თარიღი: Aug 24 2007, 04:08 PM

+ 1
გეტანხმები.

მეც ხშირად გამიგონია "მამაო რას იტყვიის? "

პოსტის ავტორი: leluka თარიღი: Aug 24 2007, 04:09 PM

კანუდოსელი რა საჭიროა ასე ხშირად ზიარება ??? თუ მაინც პიროვნულად უღირსები ვართ ? არ ჯობია მაშინ მივიღოთ როცა მართლა ოდნავ მაინც ღირსები ვართ ? ამიხსენით რა მოხდება ??

პოსტის ავტორი: ::სალომე:: თარიღი: Aug 24 2007, 04:11 PM

კი მართალი ხარვ მე მინდოდა მეთქვა, რომ 3 კვირას არ უნდა გადააცილო თორემ კვირაში 1 , ამას რა სჯობია



არ გაწყენს ნამდვილად


ეხლა , თუ ცოდვებს უმატებ ზიარებასთან ერთად, ეს უკვე სულ სხვაა

პოსტის ავტორი: leluka თარიღი: Aug 24 2007, 04:19 PM

::სალომე::
აუ სალომე ვიცი რომ არ მაწყენს !!!
რა გაუგებარი ხალხი ხართ მაპატიეთ ამ ტერმინისთვის, მაგრამ არ შეგიძლიათ ადამიანს აუხსნათ წესივრად ???

საქმეც მაგაშია 1 კვირაში რომ ეზიარები არაფერს სცოდავ???

::სალომე:: შენ რა სიხშირით ეზიარები ?

პოსტის ავტორი: ::სალომე:: თარიღი: Aug 24 2007, 04:30 PM

ლელუ, როგორ შეიძლება, ადამიანმა კვირაში ერთხელ მაინც არ სცოდო? ( თუ წმინდანი არაა) კვირში,კიაა დღეში, იმდენ ნებსით თუ უნებლიე ცოდვებს ჩავდივართ...



ეგრე როგორ გითხრა აბა? ხან ყოველ კვირაში, ხან ორკვირაში ერთხელ, ხან 3 კვირაში ერთხელ, ხან კიდევ კვირაში 2 ჯელ .

პოსტის ავტორი: leluka თარიღი: Aug 24 2007, 04:34 PM

::სალომე:: ხოდა მაგიტომ ვკითხულობ როგორ უნდა ეზიარო თუ თავს არ თვლი რომ ღირსი ხარ ან რავიცი როგორ გაზიარებენ მამაოები , ანუ მე ის კითხვა დავსვი რომ თუ უნდა ეზიარო კვირაში ერთხელ ე.ი უნდა გრთავდნენ მოძღვრები უფლებას თუ მითუმეტეს რაც კანუდოსელმა აღნიშნა მას მერე, თუ ზიარება მათთვისაა ვინც მართალია მაშინ რატომ აზიარებენ 1 რაში ერთხელ ? ე.ი კვირაში უფრო მართალი იქნეი ვიდრე 1 წლის უზიარებელი . მოკლედ კი არავინ ამიხსნის

პოსტის ავტორი: ::სალომე:: თარიღი: Aug 24 2007, 04:40 PM

ლელუ, ღირსი ვერასდროს ვერ გავხდები, თუნდაც დღეიდან ცოდვები რომ არ ჩავიდინო, მე ვერ აგიხსნი ნორმალირად, კანუდოსელს დაველოდოთ, მას წინ ვერგავუსწრებ ნამდვილად, უკეთესად აგიხსნის ყველაფერს,

კვირაში ერთხელ ზიარება? მე რამოგახსენო მაგრა, აი ჩემი მოძღვარი, ყოველდღე ატარებს წირვა-ლოცვას, ე.ი ყოველდღე ეზიარება, მაგრამ ის ასულიერო პირია

პოსტის ავტორი: leluka თარიღი: Aug 24 2007, 04:45 PM

თუ ცოდვებს არ ჩაიდენ არც მაშინ თუ არ ხარ ღირსი ? მაშინ რატომ ვეზიარებით ნუ ეზიარებით ?ხოდა მეც ველოდები , მაგრამ შენ რატომ ვერ მპასუხობ ეზიარები და უნდა გესმოდეს

ზიარება ფორმალობა გამოდის ? როგორც დანარჩენი თუნდაც მსახურება.... არ ვიცი თუ ამიხსნიან კარგი იქნება

დაბნეული ვარ ისედაც და ვიხლართები ხოლმე ფორუმზე მამაოსთან ხშირი კონტაქტი არ მაქვს

პოსტის ავტორი: ::სალომე:: თარიღი: Aug 24 2007, 04:49 PM

leluka
ლელუ , ელეენტარული ვერ ვესწრები ყველა წირვა ლოცვას, და რგორ ვეზიარები? ანაც არცეს კითხვაგმჩენია, რომ მოძრვრისთვის მეკითხა, ყოველდღეთუ მაზიარებ მეთქი

პოსტის ავტორი: leluka თარიღი: Aug 24 2007, 04:55 PM

::სალომე:: აუ გამაგიჯებ კოველ კვირას ვეზიარებიო ჰა ჰა 3 კვირაშI ერთხელ მაინცო და წირვაზეც თU არ დადიხარ როგორ ეზიარები


::სალომე:: მე კი არ ვამბობ რომ გინდა თუ არა უნდავ ვეზიარო მხოლოდ ერთხელ ვარ ნაზიარები ისიც ამ აღდგომას, ხოდა მაინტერესებს პასუხი ხალხი კვირას არ "მაზავს " და არ გეგონოთ განგიკითხავდეთ ან რამე მაგდაგვარი :* ყველანი მიკვარხართ უბრალოდ ამიხსენით

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Aug 24 2007, 04:57 PM

კანუდოსელი

მთლად ასე ცალსახადაც ნუ იტყვი.

მოციქულთა მე-9 კანონი

ყველა ეკლესიაში შესული მორწმუნე, რომელიც მოუსმენს წიგნის კითხვას და არ ელოდება ლოცვასა და ზიარებას, როგორც ეკლესიაში უწესოების შემქმნელი, უზიარებელი უნდა იყოს.

საინტერესოა ამ კანონის განმარტებები....

ეპ. ნ. მილაში ბრძანებს, რომ ამ კანონით სავალდებულოდ დადგინდა, რომ მორწმუნენი ლიტურგიას ესწრებიან საიმისოდ, რომ ეზიარონ. თუმცა, იქვე დასძენს 2 გამონაკლისის შესახებ:
ა) როცა სახეზეა საეკლესიო სასჯელი (ე.წ. "მართალთა თანა დადგინება", ანუ მთელი წირვის მოსმენის უფლება ზიარების გარეშე)
ბ) როცა სახეზეა განსაკუთრებული, გამონაკლისი შემთხვევა

ბალსამონის კი ამბობს, რომ "ზიარებიდან უნდა განვაყენოთ ისინი, ვინც შედის ტაძარში, ბოლომდე არ ესწრება ღვთისმსახურებას და არ ეზიარება. ბალსამონის მოსაზრებით, დაუშვებელია, როგორც შუა მსახურებიდან გამოსვლა, ისე მსახურებაზე ბოლომდე დარჩენა - მაგრამ არზიარება. სწორედ ამ ორ განსხვავებულ მოსაზრებას ერთიანად აღიქვამს ნ. მილაში და ამბობს, რომ უზიარებლობა ეკუთვნის არა იმას, ვინც ბოლომდე დარჩება წირვაზე და არ ეზიარება (თუმცა აღნიშნავს, რომ ეს გამონაკლისი უნდა იყოს, როგორც ზემოთ ვთქვით), არამედ ვინც თვითნებურად მიატოვებს მსახურებას. ეპისკოპოსი განაგრძობს და ამბობს, რომ იგი არ ეთანხმება ზოგიერთი კანონისტის მოსაზრებას იმის თაობაზე, რომ ეს კანონი სავალდებულოდ აცხადებს ზიარებას ყოველ მსახურებაზე. მისი შეხედულებაა, რომ ამ კანონით მორწმუნე ვალდებულია მონაწილეობა მიიღოს ღვთისმსახურებაში (რადგან კანონში საუბარია ლოცვაზეც), ხოლო საიმისოდ, რომ დაცული იქნეს ეს კანონი, ეკლესიაში დადგენილია ანტიდორის, ანუ ძღვენის სანაცვლოს დარიგება მორწმუნეთათვის

პოსტის ავტორი: leluka თარიღი: Aug 24 2007, 05:00 PM

ანუ ზიარების არსს მაინც ვერ ჩავწვდი ...აქამდე მეგონა იმიტომ ეზიარებოდი რომ კურთხევა უნდა მოეცა მამაოს ცოდვათა მოსატევებლად თუ ნანობდი , აღსარებაც ხომ მაგის გამო ხდება რომ ინანიებ და ზიარება საკურნებელია , ზიარების გარეშეც მოგვიტევებს უფალი თუ ნამდვილი სინანულია ....ა მ ი ხ ს ე ნ ი თ !

კანონისტი vsკანუდოსელი

გეიგე ახლა რომელია მართალი

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Aug 24 2007, 05:01 PM

leluka

პოსტის ავტორი: ::სალომე:: თარიღი: Aug 24 2007, 05:01 PM

მე გითხარი, ყოველ დღე ვერ დავდივარ მეთქი ვაააჰ, თორემ შაბათ კვირას თუ კისერი არ მაქვს მოტეხილდავდივარ


აი გამოჩნდა კანონისტი

პოსტის ავტორი: leluka თარიღი: Aug 24 2007, 05:07 PM

მე კი მგონია რომ


::სალომე:: კაი კაი ნუ აბობოქრდი ნუ მიგებთ ხოლმე უკუღმააა

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Aug 24 2007, 05:16 PM

ზებედე,

შენს მიერ მოწოდებულ ლინკზე წავიკითხე ვიღაც სემინარიის სტუდენტის ინტერვიუ და იქიდან ვაკოპირებ: ", უკიდურესი თაყვანისცემაა გამოხატული რუსი წმინდანებისადმი, რომელთა შორის ბევრი იყო ქართული ეკლესიის მტერი."
ვერც კი ვბედავ იმის თქმას, რომ ხომ არ შეუძლია ვინმეს ახსნას ეს ანუ კონკრეტულად დაასახელოს ეს წმინდანები.. შეძრწუნებული ვარ, რაღა სასულიერო პირების განკინთხვა გვიკვირს,წმინდანებზე რომ ასე ამბობენ ბეზ პრედელია რა...ჩემი აზრით, არ შეიძლება წმინდანების ეროვნებების მიხედვით დახარისხება. ზებედე, ეგება მოახერხო და კონკრეტულად ნახო რაიმე ინფო ამასთან დაკავშირებით..ისე კი ამ ფორუმს ბევრი კითხულობს და რამდენად მიზანშეწონილია აქ გამოქვეყნება ეგ თქვენ განსაჯეთ,უკეთ იცით... არადა, წესით, იმდენი სათნოებაა ამ ქვეყნადაც, რომ უკეთესია იმაზე გავამახვილოთ ყურადგება, რა ვიცი, რა ვიცი...თუ რამე არასწორად გავიგე,ნუ გაგიკვირდებათ,ჯობია ამიხსნათ და მასწავლოთ.

პ.ს. ისე ბევრ მეორჭოფეს, ახლად სარწმუნეობაში შემსვლელს ეს ლინკები სამუდამოდ დააფრთხობს

ღმერთო,მართლა გვიშველე ყველა გაჭირვებულს,რომელთა შორის უცოდვილესი მე ვარ...

პოსტის ავტორი: solomony თარიღი: Aug 24 2007, 08:11 PM

ჩემის აზრით პირველ რიგში როგორც მოძღვარი ეტყვის იმდენჯერ უნდა ეზიაროს ადამიანი,მაგრამ როგორც უფრო ხშირად ხდება მოძღვრის კურთხევა არის მაგრამ ადამიანს არ უნდა ხშირად ზიარება რადგანაც ეს დაკავშირებულია უფრო მეტ ღვაწლთან (მარხვა,ლოცვა,სულიერი მობილიზაცია და სხვა)

ჩემი სიტყვებით რამე რომ არ დავამახინჯო ზიარების ლოცვები რომ არის დანომრილი 1დან 12მდე იქ ყველაფერი კარგად წერია თუ წმინდა მამებისთვის რა იყო ზიარება და რას ითხოვენ ისინი უფლისგან რომ მიანიჭოს ზიარებით.

პოსტის ავტორი: mariami-k თარიღი: Aug 26 2007, 01:01 PM

leluka

თუ ადამიანი თვლის თავს რომ ღირსია ძალიან ცუდია. ე.ი. ხიბლი ახლოსააა. ბერი იოსებ ათონელი ეღთხელ წირვას ატარებდა და უნდა ზიარებიდა. ის სინანულში იყო და თავს უღირსად მიიჩნევდა, ტიროდა და საკურთხეველი ცრემლებით სველდებოდა. მაინც ვერ ბედავდა ზიარებას და ამ დროს ანგელოზი გამოჩნდა და მან აზეიარა.
ჩვენ ყველა უღირსები ვართ, მაგრამ ღმერთYიო მოწყალეა.
ხშირი ზიარება აუცილებელია, მაგრამ არავინ ვიცით უფალი როდის გვაზიარებს და როდის არა.
ღმერთმა ყველას სულისა და ხორცის საკურნებლად მოგცეთ ზიარება.
::სალომე::

ყოველდღე ზიარების კურთხევას მონაზვნებსაც კი არ აძლევენ ყველას. კარგია ხშირი ზიარება, მაგრამ საშიშროება არსებობს იმისა რომ ეს ყველაფერი მექანიკურობაში გადაიიზარდოს და ის კრძალვა და შიში დაიკარგოს ზიარების მიმართ რაც საჭიროა. ხიბლში ვარდება ზოგი.

პოსტის ავტორი: მარიამი თარიღი: Aug 26 2007, 02:40 PM

წმ. იოანე ოქროპირის და მამა პაისი ათონელის ციტატები დავდე ერთ გვერდზე, მაგრამ ისე მალე გადავიდა ის გვერდი უკან, ვეჭვობ, რომ ბევრმა ვერც დაინახა. ამიტომ აქ გავიმეორებ. ვისაც არ წაგიკითხავთ, წაიკითხეთ. ძალიან საინტერესოა

რაც შეიძლება მეტი ყურადღებით უნდა მოვექცეთ მათ, ვისაც საღმრთო საიდუმლოებათა აღსრულება აქვთ მინდობილი. ჭეშმარიტად, მაღალი ღირსებით არიან შემკულნი! ითქვა: ”უკუეთუ ვიეთნიმე მიუტევნეთ ცოდვანი, მიეტევნენ მათ” (იოან. 20,23). ამიტომაც ამბობს პავლე: ”დაემორჩილენით წინამძღვართა თქუენთა და ერჩდით მათ” (ებრ. 13,17), და კიდევ: ”და უმეტესად შეჰრაცხენით იგინი სიყუარულით” (1 თეს. 5,13). მართლაც, შენ მხოლოდ საკუთარ საქმეებზე ზრუნვა გევალება, და თუკი მათ კეთილად წარმართავ, სხვების მაგვირად პასუხი არ მოგეკითხება. მღვდელს კი, თუნდაც თავისი ცხოვრება კარგად ჰქონდეს გამართული, მაგრამ სათანადო გულმოდგინებით არ ზრუნავდეს შენი და მის ხელმძღვანელობას მინდობილი სხვა ადამიანების ცხოვრებაზე, ცოდვილებთან ერთად ჯოჯოხეთში ჩასვლა მოუწევს. და ხშირად, თუმცა სრულიად უდანაშაულოა თავის საქმეთა მიხედვით, თქვენს უსჯულოებათა გამო წარწყმდება, თუკი ჯერისაებრ არ აღასრულებს ყველაფერს, რაც მას მოეთხოვება. ამგვარად, რაკიღა იცით, რა უდიდესი საფრთხე ემუქრებათ მღვდლებს, უდიდესივე სიყვარულით მოექეცით მათ.


მითხარი, რა გამართლებას მოვუძებნით თავს, როცა საკუთარ თვალში დირესაც ვერ ვხედავთ, სხვისაში კი, გაბოროტებით წაქეზებულნი, ბეწვსაც კარგად ვარჩევთ? ნუთუ არ იცით, რომ, როდესაც სხვებს ასე განიკითხავ, საკუთარ თავსაც უმძიმეს სასჯელს უმზადებ? ამას იმიტომ როდი ვამბობ, თითქოს ვიწონდებდე მათ, ვინც მღვდლობის მსახურებას უღირსად აღასრულებს - არა, ძლიერ მეცოდებიან ისინი და დავტირი, მაგრამ მაინც ვამტკიცებ, რომ ამ შემთხვევაშიც კი მათი მეურვეობის ქვეშ მყოფებს, მით უმეტეს, უბრალო ადამიანებს, მათი განკითხვის უფლება არა აქვთ. დაე, მღვდელი თუნდაც მეტისმეტად ბიწიერ ცხოვრებას ეწეოდეს, თუკი შენ ფხიზლად ადევნებ თვალს საკუთარ თავს, არავითარი ზიანი არ მოგადგება იმ საქმეში, რაც მას ღმერთისგან აქვს მინდობილი. თუკი ღმერთმა სახედარიც კი აალაპარაკა და მოგვის მეშვეობით კურთხევა მიანიჭა; თუკი, ამნაირად, სახედრის უტყვი ბაგეებისა და ბალაამის უწმინდური ენის მეშვეობით, იგი უმადურ იუდეველთათვის ირჯებოდა; მით უმეტეს თქვენთვის, თუკი მადლიერებას გამოიჩენთ, ყველაფერს გააკეთებს, რაც საჭიროა, და სული წმიდასაც მოგივლენთ, თუნდაც მღვდლები მეტისმეტად მანკიერნიც იყვნენ. სრულიად უბიწო მღვდელიც ხომ თავისი უბიწოებით კი არ იზიდავს სულიწმიდას, არამედ ყოველივეს საღმრთო მადლი აღასრულებს. თუმცა, მღვდლებზე რატომ ვლაპარაკობ? არც ანგელოზს და არც მთავარანგელოზს არ ძალუძს მოახდინოს რაიმე ზემოქმედება იმაზე, რაც ღმერთისგან არის მონიჭებული: აქ ყოველივეს განაგებს მამა, ძე და სულიწმიდა, მღვდელი კი მხოლოდ ენას აღაღებს და ხელებს აღაპყრობს. და უსამართლობაც იქნება, სხვისი მანკიერების გამო ისინი დაზარალდნენ, ვინც სარწმუნოებით მიეახლება ჩვენი ცხონების სიმბოლოებს. ამგვარად, ვიცით რა ყოველივე ეს, ღმერთისაც გვეშინოდეს და მის მღვდლებსაც პატივი ვცეთ, რათა ჩვენი კეთილი საქმეებისთვისაც და მღვდლების მიმართ პატივისცემის გამოჩენისთვისაც ღმერთისგან უდიდესი ჯილდო მივიღოთ.


იგივე ცოტა უფრო ვრცლად http://www.orthodoxy.ge/tserilebi/oqropiri/rcheuli-3.htm#9

სწორი დამოკიდებულება ეკლესიის პრობლემებისადმი

უკიდურესობებს უნდა გავექცეთ. უკიდურესობის საშუალებით პრობლემები არ გადაიჭრება. ძველ დროში ბაყალი აქანდაზით იღებდა ცოტ-ცოტაობით შაქარს, ღერღილს და ამის მსგავს რაღაცეებს და სასწორზე ნაწილ-ნაწილ ყრიდა. ამგვარად აღწევდა იგი სიზუსტეს და სასწორი წონასწორობას ინარჩუნებდა. ანუ ის არ დაყრიდა სასწორზე უცებ და ბევრს. უკიდურესობებისაგან ყოველთვის იტანჯება დედა-ეკლესია. ისინიც, ვინც უკიდურესობის გზას ადგანან, ასევე იტანჯებიან, იმიტომ, რომ ნებისმიერი უკიდურესობა თავისი მახვილი კუთხეებით მტკივნეულად იჩხვლიტება. ეს იმას ჰგავს, რომ ერთი ბოლო ეშმაკეულ, სულიერად უტიფარ ადამიანს ეპყრას ხელში, ადამიანს, ვინც არავის არაფრად აგდებს, ხოლო მეორე მხარე ეჭიროს უკიდურესად ჭკუასუსტს, რომლის უგუნური მოშურნეობა ვირწოშუბლიანობასთან არის შერწყმული. ანუ სულიერად უტიფარი ადამიანი ვერასოდეს შეუთანხმდება უგუნური მოშურნეობით აღძრულ მოშურნეს. ეს ადამიანების გადაემტერებიან და გვემენ ერთმანეთს, იმიტომ, რომ საღვთო მადლს ორივე მოკლებული იქნება. და მაშინ - ღმერთო, მიშველე! - ორივე უკიდურესობა გამუდმებით ჩხვლეტს და გვემს ერთმანეთს დაუსრულებლად და ამას ბოლოს ვერ უპოვი. ხოლო ისინი, ვინც ამ ორი უკიდურესობის მოდრეკას, ერთმანეთთან შერიგებას და ერთ აზრზე დაყენებას შეძლებს, ქრისტეს მიერ ორი უჭკნობი გვირგვინით შეიმკობა.

ყურადღებით უნდა ვიყოთ, რომ ეკლესიას პრობლემები არ შევუქმნათ, არ გავბეროთ უმნიშვნელო ადამიანური სისუსტეები, რომ მათგან დიდი ბოროტება არ შევქმნათ და ეშმაკს სიხარულის მიზეზი არ მივცეთ. თუ ის, ვინც უმნიშვნელო უწესრიგობას ხედავს, მეტისმეტად აღელდება და მრისხანებით იწყებს მის გამოსწორებას, იმ უგუნურ მნათეს ჰგავს, რომელიც, იმის დანახვაზე, რომ სანთელი წვეთავს, მთელი ძალით გარბის მის გასასწორებლად, გადაუვლის მლოცველებს, წამოედება შანდლებს და ღვთისმსახურებისას უწესრიგობას ქმნის.

საუბედუროდ, ჩვენს დროში დედა ეკლესიას ბევრი რამ აწუხებს; ერთნი - განათლებულნი დოგმატებს გონებით ეკვეთნენ და არა - წმიდა მამათა სულიერებით. მეორენი, გაუნათლებლები დოგმატებს ჩააფრინდნენ კბილებით და აღრჭიალებენ მათ, როცა საეკლესიო საკითხები ირჩევა, ამიტომ ეკლესიას გაცილებით მეტად ვნებენ ისინი, ვიდრე - მართლმადიდებლობის მტრები. კარგია, როცა მდინარის დინება ძალიან ჩქარი არ არის, რადგან ჩქარი დინება იტაცებს ხეებს, ქვებს, ადამიანებს, მაგრამ არც განსაკუთრებით მდორეა კარგი, რადგან ის დამყაყებულ კოღოებიან ჭაობად იქცევა.

არსებობენ ადამიანები, რომლებიც საყოველთაო სიკეთით კი არა, არამედ - ერთმანეთის კრიტიკით არიან დაკავებულნი. ადამიანი ვიღაც სხვას მეტად აკვირდება, ვიდრე - საკუთარ თავს. ის ელოდება, რას იტყვის და დაწერს მისი ოპონენტი, რომ ამის შემდეგ უმოწყალო დარტყმა მიაყენოს მას. მაშინ როცა, თვითონ რომ გამოეთქვა იგივე აზრი, მაშინ იგი თავის მსჯელობას წმ. წერილიდან და წმ. მამათა ნაშრომებიდან არაერთი დამოწმებით განამტკიცებდა. ასეთი ადამიანის მიერ აღსრულებული ბოროტება დიდია იმიტომ, რომ, ერთის მხრივ, იგი უსამართლოდ ექცევა მოყვასს, მეორეს მხრივ კი, ამცირებს მორწმუნეთა თვალში. უფრო მეტიც: ასეთი ადამიანი ხშირად აცდუნებს სუსტი ადამიანების სულებს და მათში ურწმუნოებას თესავს. ზოგიერთი, იმისათვის, რომ თავისი ბოროტება გაამართლოს, სხვებს ამხელს და არა - საკუთარ თავს, სპეკულანტობს სახარების სიტყვებით - „უთხარ კრებულსა“ და შიდა საეკლესიო პრობლემების მთელი ქვეყნის განსახილველად სამარცხვინოდ გამოფენს. ყველა კუთხეში გაჰყვირის იმას, რაზედაც ლაპარაკი არ შეიძლება. დაე, ამ ადამიანებმა საკუთარი მცირე ეკლესიიდან - ოჯახიდან ან მონაზვნური საძმოდან დაიწყონ და თუ კიდევ მოესურვებათ ეს - უკვე შემდეგ განაქიქონ დედა ეკლესია. მე მგონია, რომ კეთილი შვილები არასოდეს არ დაუწყებენ დედას რაიმეში დადანაშაულებას.

ეკლესიას სხვადასხვანაირი ადამიანები სჭირდება - ყველა: ისიც, ვინც რბილი ხასიათით გამოირჩევა და ისიც, ვინც ბუნებით მკაცრია, თავისებურად ემსახურება მას. ადამიანის ხორცს სხვადასხვაგვარი საკვები სჭირდება - ტკბილიც და მჟავეც, თვით ბაბუაწვერას მწარე ფოთოლიც კი საჭიროა. თითოეულ საკვებში ხომ მისთვის დამახასიათებელი ნივთიერებები და ვიტამინებია. ამიტომაც ეკლესიას სხეულს სხვადასხვაგვარი ადამიანები ესაჭიროება. ერთი ადამიანი მეორეს ავსებს. თითოეული ჩვენგანი მოვალეა, არა მარტო მოითმინოს მოყვასის სულიერი თავისებურებანი, არამედ - ნაკლოვანებებიც, რომელიც მასში, როგორც ადამიანში, აუცილებლად იქნება. მაგრამ სამწუხაროდ, ზოგიერთი განუსჯელად პრეტენზიულია სხვათა მიმართ. ისინი მოითხოვენ, რომ ყველა მათი მსგავსი სულიერი წყობისა იყოს. და როდესაც სხვა ადამიანი მათგან განსხვავებული აღმოჩნდება, მაგალითად - მეტად შემწყნარებლური ან მეტად მკაცრი ბუნება აქვს, მაშინათვე დაასკვნიან, რომ ის არასულიერი ადამიანია.

პოსტის ავტორი: kato_Bato თარიღი: Aug 26 2007, 05:25 PM

პატრიოტი
ლევან, რა არის ეს?

არ გრცხვენია?