თემის საბეჭდი ვერსია

პოსტის ავტორი: ქავთარაძე თარიღი: Oct 22 2008, 10:49 PM

კითხვა დამებადა და მაინტერესებს თქვენგან პასუხის მიღება, ოღონდ "მამაომ თქვა, მამაო ვსეგდა პრავ" ამბავი არ გვინდა, თქვენი აზრი მაინტერესებს
რა მინდა გკითხოთ, დასაშვებია თუ არა თქვენი აზრით ხელოვნებაში სიშიშვლე? ( არ ვღადაობ) შიშველი ნატურა ფოტოგრაფიის ერთი განხრაა ჩემი აზრით, ქანდაკებაში და მხატვრობაში ხო აღარ მაქვს საუბარი რამდენს ნიშნავს. და როგორ უყურებთ ამას თქვენ, მორწმუნეები?

პოსტის ავტორი: orthodox-georgia თარიღი: Oct 22 2008, 10:58 PM

ჩემთვის მაგალითად მიუღებელია, სხვებისა არ ვიცი

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Oct 22 2008, 11:12 PM

ცხადია დასაშვებია!
ყველა კულტურული ადამიანისთვის, ვინც აღიარებს რომ ღმერთი შემოქმედებით მწვერვალს ჩვენში ქმნის... ეს ნატურა კიდევ უფრო გვაფიქრებს ჩვენს შინაგან რაობასა და უფრო მეტად ვინაობაზე....

პოსტის ავტორი: ქავთარაძე თარიღი: Oct 22 2008, 11:14 PM

orthodox-georgia
ხო, გასაგებია მარა რატო, მაინტერესებს მიზეზი, რატომ არის დაუშვებელი?

პოსტის ავტორი: Tarzana თარიღი: Oct 22 2008, 11:17 PM

გიო ძამიკო მამაჩემი სანამ ტაძარს ააგებდა მთელი ცხოვრება ქანდაკებებს აკეთებდა ხეში და ეხლაც დრო რომ მისცე მაგის მეტს ალბათ არაფერს გააკეთებდა... ქანდაკებები კიდევ რა თქმა უნდა ძველი ბერძნულიდანაა წამოსული და სიშიშვლე აუცილებელი ელემენტია.. ნუ ხვდები ალბათ ჩემ აზრს

პოსტის ავტორი: ქავთარაძე თარიღი: Oct 22 2008, 11:19 PM

Tarzana
მარტო ქანდაკებას არ ვგულისხმობ ტარზან მხატვრობა?

პოსტის ავტორი: Tarzana თარიღი: Oct 22 2008, 11:21 PM

მხატვარია...


და დასაშვებია ჩემი აზრით...

პოსტის ავტორი: BOO თარიღი: Oct 22 2008, 11:29 PM

შენ როგორც მოყვარული ფოტოგრაფი შიშველ ნატურას გადაუღებდი სურათებს?
(ანუ შენი დამოკიდებულება მაინტერესებს)

ეკლესია არ ვიცი როგორ უყურებს
ჩემი აზრით კი ეს ხელოვნებააა უდავოდ

პოსტის ავტორი: თათარაშვილი თარიღი: Oct 22 2008, 11:33 PM

სიშიშვლე ხელოვნებაა. ხელოვნების ერთ ერთი დარგი. შემოქმედებითად შესრულებული ყველა შიშველი ქალი მომწონს

პ.ს შიშვლები დადიოდნენ ადამი და ევა მანამ დაეცემოდნენ...

პოსტის ავტორი: ქავთარაძე თარიღი: Oct 22 2008, 11:36 PM

BOO
გამხდელი ვერავინ ვნახე თორე დიდი სიამოვნებით

პოსტის ავტორი: BOO თარიღი: Oct 22 2008, 11:43 PM

ჰუუჰუუუ

პოსტის ავტორი: orthodox-georgia თარიღი: Oct 22 2008, 11:45 PM

დაუშვებელი არა, მიუღებელი პირადად ჩემთვის.
არ მომწონს უბრალოდ ეგეთი ხელოვნება. თუ მაინცდამაინც დახატვა გინდა, სიშიშვლის მეტი არაფერია დასახატი (გამოსაქანდაკებელი)?

პოსტის ავტორი: Tarzana თარიღი: Oct 22 2008, 11:52 PM

კი როგორ არა მაგრამ სიშიშვლე მხატვრულ ხელოვნებას მეტ ელფერს აძლევს, მნახველიც მეტი ყავს და ფასეულიცაა უფრო..

პოსტის ავტორი: orthodox-georgia თარიღი: Oct 23 2008, 12:00 AM

ბოდიში, რა აქ სათქმელია, მაგრამ მნახველი სტრიპტიზ-ბარებსაც ბევრი ყავს და ამიტომ მისაღებია?

პოსტის ავტორი: tamuna m თარიღი: Oct 23 2008, 12:49 AM

ხოოოოო...
ეს თემა ჩემთვის ძალიან გასაგებია, იმ მხრივ, რომ მთელი 6 წელი შიშვლებს (ზოგი მათ "ტიტლიკანებს" უწოდებს) ვხატავდი. თან დილიდან-საღამომდე.
ხელოვნებაში შიშველ ფიგურას შემოქმედების უმაღლეს მწვერვალს უწოდებენ.
მიზეზი რატომაც გვახატინებდნენ იყო, ფორმების სრულყოფილად აღქმა.
სამწუხაროდ გვიან მივხვდი, რომ თუნდაც ქვების ხატვით შეიძლება იგივე ცოდნის მიღება და ამისთვის სულაც არ არის საჭირო მიმართო გაშიშვლებულ ადამიანს.
თუ ესთეტიური თავლსაზრისით მივუდგებით ასეთ ფიგურას, რაც არ უნდა შაბლონურად ჟღერდეს, შემოდგომის პეიზაჟი მირჩევნია მას.
ნუ, იმას აღარ დავწერ მოძღვარს რა რეაქციები ჰქონდა, როდეს კურთხევა ვთხოვე ასეთ საქმეზე
ამიტომ ჩემს აზრს დავწერ.
ჩემთვის, მიუღებელი გახდა ჩემთვის, (რაც ცოტა ამეხილა თვალი და ასე ვთქვათ შევეცადე "ეკლესიურად" დამეწყო ცხოვრება) ხელოვნების ნებისმიერ დარგში შიშველი სეულის გამოხატვა.
ამის ბევრი მიზეზი არსებობს: ხელოვნების ნიმუში გათვლილია მასებზე. სწორედ ამ მასებში ბევრი ასეთ შემოქმედების ნაყოს, როგორც ვნების საშუალებას ისე შეხედავს (თუმცე ჩვენი პროფიესიის ხალხისთვის ეს იშვიათად ხდება, რადგან როგორც ნებისმიერი საგნის ფორმას ისე ვუდგებით) და ხდება ცოდვის მატარებელი. სარწმუნოება არის ყველგან და ყველაფერში (ჩემთვის). იგი ჩვენი ცხოვრების წესში გვიკრძალავს სიშიშვლეს.
ზაფხულში მცხელა და გავიხადო? უფრო დიდი მიზეზი არ მაქვს, რომ გავამართლო შიშიშვლე?
ამიხსენით რა საჭიროა ასეთი რამის გამოსახვა?
ფორმა? პასუხი - ნებისმიერი საგანი არის ფორმიანი და ის გამოხატე
ესთეტკა? პასუხი - ნებისმიერი ფსიქოლოგიური პორტრეტი ან თუნდაც პეისაჟი უფრო სუფთაა და ლამაზი.
ათლეტიზმი? 21-ე საუკუნეა


აქ სწორად აღინიშნა, ჩვენი ცოდვის დაცემის შემდეგ მოხდა - სიშიშვლე სირცხვილად.
სამწუხარო ის არის, რომ ჯერ კიდევ მომწონს მოდილიანის და რენუარის შიშველი ნატურები.
დღეს კიდევ ერთხელ დავფიქრდი, რომ ცოდვა ძალიან დიდზე ბუდობს ჩემში და მგონია რაღაცეებს ვაკეთებ?
ზღაში წვეთია...
ისე, "ხელოვანი", რომელიც თითქმის 25 წელი არამართლმადიდებლურად ცხოვრობდა არ მგონია სწორად აზროვნებდეს ამ საკითხში.
რამდენი ვწერე და რაღაც უაზრობები.


პ. ს. ეუფ...

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Oct 23 2008, 04:07 AM

შიშველი ნატურა ხელოვნება არ არის, ღვთაებრივი ხელოვნების გამეორებაა.... ეს ჩვენმა ვნებამ დააკნინა უმაღლესი სილამაზე...

პოსტის ავტორი: თათარაშვილი თარიღი: Oct 23 2008, 10:05 AM

და ეხლა მუხლებზე უნდა დავეცეთ და თაყვანი გცეთ?

ყოჩაღ კარგი პოსტია...

პოსტის ავტორი: Tarzana თარიღი: Oct 23 2008, 12:16 PM

orthodox-georgia

ნუ რავიცი ეხლა ეგ სულ სხვადასხვა რამეა... ზოგისთვის შეიძლება "სტრიპტიზიც" ხელოვნებაა, მაგრამ მხატვრობა მართლა ხელოვნებაა და არანაირად არ მიმაჩნია მე რომ ხელოვნებაში დანახულმა სიშიშვლემ შეიძლება ვნებები აღძრას... სალში რამოდენიმე შიშველი ქანდაკება მაქვს და არ მახხსოვს რატომღაც, რომ ვინმე ჩემს ოჯახში შემოსულს "ვნებიანი გამომეტყველებით შეეხედოს მათთვის ( ) მე მაინც მყარად ვდგევარ ჩემს მოსაზრებაზე და ალბათ აზრს ვერავინ შემაცვლევინებს

პოსტის ავტორი: BOO თარიღი: Oct 23 2008, 12:27 PM

ისე ადამიანი მთელი თავის ცხოვრება შიშველ ნატურას რომ ხატავდეს თქვენი აზრით რა დაემართება?

ეხა არ დაიწყოთ ადამიანს გააჩნიაო
მაი ყველას დაემართება

თუნდაც ფოტოგრაფი რომელიც შიშველ ნატურას უღებს სურათებს, ნუთუ მას თავში არაფერი გაუვლის?

პოსტის ავტორი: თემო თარიღი: Oct 23 2008, 04:57 PM

+ 1
მხ. ფილმი "მოდილიანი"-ც , ძალიან მომწონს... , განსაკუთრებით რენუართან პიკასოს და მისი შეხვედრის მომენტი, ხოლო ეკლესია როგორ აფასებს ასე კონკრეტულად არ ჩავძიებულვარ, მაგრამ ჩემი აზრით პოზიტივი ნაკლებად თუ იქნება მაგ შეფასებაში.

პოსტის ავტორი: kato_Bato თარიღი: Oct 23 2008, 05:04 PM

ხელოვნებასაც გააჩნია, ზოგს პორნოგრაფიაც ხელოვნება ჰგონია.

ამდენი წელია სპარსულ ლიტერატურას ვსწავლობ და "ათას ერთ ღამეზე" მაინც ტოქსიკოზი მეწყება ...

პოსტის ავტორი: ქავთარაძე თარიღი: Oct 24 2008, 01:32 PM

http://www.stamp.caucasus.net
რა დიდებული მხატვრები მოდიან

kato_Bato
მე აქ არ მიგულისხმია ხელოვნება ვიგულისხმე მე.



თათარაშვილი
თემო
http://www.stamp.caucasus.net

პოსტის ავტორი: თემო თარიღი: Oct 24 2008, 01:33 PM

ეგ როგორ გავიგოთ?

პოსტის ავტორი: ქავთარაძე თარიღი: Oct 24 2008, 01:38 PM

თემო
შემო სკაიპში და გაგაგებინებ http://www.stamp.caucasus.net/diamond.htm

პოსტის ავტორი: kato_Bato თარიღი: Oct 24 2008, 01:42 PM

შენ იგულისხმე, რომ ლიტერატურა არაა ხელოვნების დარგი?

თუ ვერ გადმოგვეცი რა იგულისხმე

პოსტის ავტორი: თემო თარიღი: Oct 24 2008, 01:49 PM

და სკაიპიც მოაყოლე როგორც მოგწერე PM-ში

პოსტის ავტორი: ქავთარაძე თარიღი: Oct 24 2008, 01:50 PM

kato_Bato
მე ვიგულისხმე რომ პორნოგრაფია არ უნდა აგვერიოს ხელოვნებაში.

პოსტის ავტორი: თემო თარიღი: Oct 24 2008, 01:51 PM

არაუშავს

პოსტის ავტორი: likka თარიღი: Oct 24 2008, 01:57 PM

რავიცი რავიიც, ერთი აზრი მქონდა თავში და თამუნას პოსტის მერე გადავიფიქრე

tamuna m

მარა რავიცი , თამო, ლამაზად შესრულებული ლამაზია მგონია მაინც

კიდე ერთი მარა გამიჩნდა ამასობაში

ისა, და ვთქვათ, აი ადამისა და ევას დახატვა მოინდომა ადამიანმა, შარვალ-კოსტუმი უნდა ჩააცვას??

მგონი საქმე იმაშია, რა დონის და როგორ სიშიშვლეზეა ლაპარაკი, თორე ფოტოგრაფიაში მაგალითად ერთია შიშველი ნატურა, და მეორე პრონოგრაფია, და გემოვნებით გაკეთებული პირველი, მართლა შედევრი მიანხავს ბევრი

თემო

ხო. აი მაგის თქმა მინდოდა მეც

პოსტის ავტორი: kato_Bato თარიღი: Oct 24 2008, 02:10 PM

გააჩნია კიდევ სად რა როგორ ითვლება.

ის მაგალითი ტყუილად არ მომიყვანია.
ისე "ლამაზადაა" აღწერილი სქესობრივი აქტები, სხეული და მისთანანი, რომ გაგიკვირდება
გაგიკვირდება ამდენი სიტყვა მარტო ამაზე როა დახარჯული.

არა აქვს მნიშვნელობა ადამიანის დონეს, მაინცდამაინც.

მე შეიძლება სურათზე შიშველი ნატურა მომეწონოს, მაგრამ ეს ზემოდხსენებული მაგალითი, ხალხს რომ დღემდე შთააგონებს, გულს მირევდეს.

საერთოდ არასწორია ყველაფერზე ეგრევე თვალების ჭყეტა.

უიმე, აბა ეგ როგორ შეიძლებაო..

პოსტის ავტორი: likka თარიღი: Oct 24 2008, 02:49 PM

kato_Bato

აბა ტოქსიკოზი რაღათ გეწყება??

პოსტის ავტორი: kato_Bato თარიღი: Oct 24 2008, 03:25 PM

likka

რას არ ნახავს შენი ლამაზი თვალები იქ, პედოფილიას, ჰომოსექსუალიზმს..
ყორიფელს



თან ენა კარგად რომ არ იცი, და კითხულობ ნახევარგვერდიან წინადადებას, რო რამეს დაამსგავსო და რა შეგრჩება ხელში, ნამუსახდილი ცხოველი, ან ორი კაცი, ან ორი ქალი, ან კაცი და ქალი

პოსტის ავტორი: გიორგი თარიღი: Oct 24 2008, 04:51 PM

kato_Bato

ეგეთ დროს განტვირთის მიზნით "ტატუს" უნდა უსმინო და ხელათ მოგეშვება გულზე...

პოსტის ავტორი: tamuna m თარიღი: Oct 24 2008, 05:33 PM

ლიკ, რელიგირუ სიუჟეტი სხვა რამ არის. ის მხოლოდ თხრობითი შინაარსის უნდა იყოს და სხვა მიზნებს არ უნდა ემსახურებოდეს. თუმცა მხატვრობაში არის სხვაგვარი ხერხები, რითიც შეიძლება სიშიშვლე დაიმალოს და ამისთვის სამოსი არც არის საჭირო.
ხელოვნებაში ლაპარაკია იმ შიშველ ფიგურაზე, რომელსაც საუკუნეების განმავლობაში ავტორებიც და მნახველებიც ხოტბას ასახამდნენ.
ისე, რა უცნაურია, ადრეულ პერიოდში მხატვარს უფელება არ ჰქონდა უბრალო, მოკვდავი ადამინი შიშველი გამოესახა. მხოლოდ რელიგიური ან მითოლოგირუ პერსონაჟი უნდა ყოფილიყო. პირველად ამას ველასკესი დაუპირისპირდა და დახატო უბრალო გლეხის გოგონა (მაყურებლისგან ზურგით წევს და მისი სახე სარკეში ჩანს, რომელიც პატარა ამურს უჭირავს). შემდეგ მოდილიანის ნატურამ მოახდინა რევოლუცია (მიზეზი მოსარიდებელია და ამ ფორუმზე ვერ დავწერ), მერე კი ხალხი სულ გადაირია ( ), მოდის კლიმტი და ა. შ.




პ. ს. ისე, მაინც მთავარი ის არ არის რას ქმნი, მთავარია როგორ ქმნი და როგორ გადმოსცემ.

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Oct 25 2009, 09:49 PM

ცოდვად ითვლება თუ არა შიშველი გამოსახულებების ცქერა ჭეშმარიტ ხელოვნებაში... მხატვრობასაც ვგულისხმობ და კინოსაც რა თქმა უნდა. და სად გადის ზღვარი ხელოვნებასა და გარყვნილებას შორის მართლმადიდებლური თვალთახედვით...

აბა აბა დავესიოთ ცხელ-ცხელი თემაა

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: Oct 25 2009, 09:55 PM

ნუუუუუ, ატმან ...

დღეს ვნახე ზუსტად შემოსილი მზეჭაბუკი სპორტის სასახლესთან და გული დამეწვა, მართალია ხელოვნება არაა, მაგრამ მოქანდაკე არაა ცუდი, ჯუნა ჰქვია, გვარი არ მახსოვს ხოდა, მოქანდაკეს რას ერჩიან, თუ უნდოდა ჩააცმევდა ხო

ხო,.. თემა...

ძალიან ძნელია ზღვარის გავლება დღეს ყველაფერს ხელოვნებას რომ არქმევენ მაგის ბრალია

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Oct 25 2009, 09:57 PM

წარმომიდგენია რამდენ მანდილოსანს უშლის ეგ ფოთოლი ნერვებს, არადა რამდენჯერ დადგა შემოდგომა

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: Oct 25 2009, 10:00 PM

Atman
ნერვებს კი არ მიშლის, ხელოვანი მეცოდება

ბოლო ბოლო, მიქელანჯელოს (და კიდევ ერთს, მაზაჩოს მგონი) მოექცნენ ეგრე, ადგნენ და "საშინელი სამსჯავროს" ფიგურებს თხელი სამოსი მიუხატეს
აქაოდა რა მკრეხელობააო

:არდამილევია:

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Oct 25 2009, 10:10 PM

ჰო, ეგ ასეა...
თუმცა...
ჩემგან გაგიკვირდებათ, მაგრამ სიზედმეტეც არ შეიძლება, ანუ გააჩნია ვინ და გააჩნია სად...
მიქელანჯელოს (გუშინ ვნახე ) ნამუშევარი არის ხშირად ტაძარში, ხსენებული მსოფლიო საოცრება ხელოვნებაში "საშინელი სამსჯავრო" არის სწორდ სიქსტის კაპელაში ანუ პაპ სიქსტის მიერ გაკეთებულ ეკლესიაში (სადაც პაპთა არჩევნები ხდება), და იქ მკერმოშიშვლებული ეკატერინე და სრულიად შიშველი ბართლომე მოციქული, ქრისტიანისათვის, რამდენადაც არ უნდა სცემდეს პატივს ხელოვნებას, არის მკრეხელობა, ამიტომ იყო რომ თვითონ კათოლიკებმაც კი ვერ აიტანეს ეს სიზედმეტე და ზოგიერთი "შემოსეს"...
ვიმეორებ გააჩნია სად, და გააჩნია ვინ...

პოსტის ავტორი: Amuza თარიღი: Oct 25 2009, 10:13 PM

ნეკერჩხლის ფოთოლი, რატომ შებილწეს? რა დაუშავა მოქანდაკეს კანადის დროშამ? რატომ არ აქვს მზე ჭაბუკს ლეღვის ფოთოლი აკრული დაშუშხავდა თუუ?

სიტიტვლეშია ხელოვნება, ტიტველა ქალი თუ არ დახატა მხატვარმა ისე მასტერკლასს ვერ შექმნის.

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Oct 25 2009, 10:16 PM

ამუზ, ძალიანაც ნუ გადავუვლით ხელოვნებას, სიშიშვლე მართლაც არის ხშირი თემა ხელოვნების ნიმუშებისა, უბრალოდ როგორც ქრისტიანი ვერ ვამართლებ წმიდანტა გაშიშვლებას, თუმცა მიქელანჯელოს დავითი ფანტასტიური ნამუშევარია, თუმცა... თუმცა... არ ვიცი

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Oct 25 2009, 10:16 PM

მხატვრობა გასაგებია... მისაღებია ასე თუუ ისე მხატვრული სიშიშვლე... კინოზე რას იტყვით? ნუ რა თქმა უნდა პორნოგრაფია არ იგულისხმება...

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: Oct 25 2009, 10:16 PM

KAIROS
თუ დააკვირდები, კაიროს, მიქელანჯელომ ყველა შიშველი დახატა, მარიამის გარდა თვით ქრისტეს ფიგურაც კი როგორი .. მე ვიტყოდი ჰერაკლისეულია

ეს ძალიან პატარუკაა, მაგრამ... რომ მიხვდეთ რაზეა საუბარი:
http://www.renaissance-spell.com/Images/Michelangelo-Paintings/MIchelangelo-Paintings-Last.jpg

და ეხლავე მოვნახავ მაზაჩოსაც, რომელმაც დახატა "სამოთხიდან განდევნა" და რადგან მისი ადამ და ევა შიშვლები იყვნენ, ფოთლის გარეშე ( ), ამიტომ თხელი ტოტები მიუხატეს თუ რაღაც ეგეთი...
დაიცათ, მოვნახავ : )


ხო, შეიძლება გააჩნია.. უფრო გააჩნია მიზანს და თემასაც: რისთვის ხატავს... მაგრამ ზოგს ეპატიება .. მე მაგალითად მიქელანჯელოს ვაპატიებდი

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Oct 25 2009, 10:19 PM

დიდი ხათრი მაქვს მეც

უბრალოდ წმიდანები... წმიდანები... თან ისინი ამით მათ შეურაცხყოფას კი არ აყენებენ, არამედ მათი ხელოვნებით გამოხატავენ მათ სიდიადეს...

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Oct 25 2009, 10:22 PM

KAIROS

შიშველი წმინდანი ღირსებას კარგავს თუ მადლი აღარ გადმოდის?

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Oct 25 2009, 10:22 PM

მაგას ვაკვირდები ბოლო 7 წელია

ნახეთ აქ დიდია, სადღაც ფორუმზე ოდესაღაც მედო ორივე ვერსია, სადაა ჩასწორებული და სად დარჩა

http://www.fulminiesaette.it/_uploads/foto/legame/Michelangelo-GiudizioUniversale.jpg

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: Oct 25 2009, 10:23 PM

ვაიმე, ვიპოვე ის სურათი.. ნუ ესაა "შებღალული" და თქვენ აბა "შეუბღალავი" წარმოიდგინეთ
http://exlibris.ng.ru/images/2007-04-26/15-4-1.jpg
(მაზაჩოს "სამოთხიდან განდევნა")

ხო, ისე წმინდანთა ასეთი გამოხატვა ყველას არ ეპატიება

ნიუს ჟანრი სხვაა

რაც შეეხება ფილმებს... ნუუ, აქაც ბეწვის ხიდია, ფაქტიურად

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Oct 25 2009, 10:26 PM

არაა ახლა ეს კარგი კითხვა ატმან, ხომ იცი შემწყნარებელთა შორის პირველი ყველაზე მეტად გახსნილთა შორის მე ვარ, მაგრამ არის ზღვარი, წმიდანი არის უწმიდესი რამ ქრისტიანისათვის, ის ვინც საკუთარი დედის, დის და ა.შ. სიშიშვლის საყოველთაოდ დანახვას მის შეურაცხყოფად მიიღებს, ასევეა წმიდანებისადმი, თუმცა არის გამონაკლისები, მაგალითად ღვთისმშობლის ხატი, რომელიც ძუძუს აწოვებს ყრმას, ან იგივე ქეთევანი როდესაც კვეთავენ მკერდს...
მადლი კი გადმოდის ყველგან, მაგრამ ხატი სხვაა და ნახატი სხვა, აქ ცოტა ზღვარი გავავლოთ...

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Oct 25 2009, 10:28 PM

KAIROS

ხატი არც მე მიგულისხმია კაიროს... მხოლოდ ხელოვნების შედევრები (ნახატები ) ვიგულისხმე სადაც შიშვლად არიან წმინდანები გამოსახული.

პოსტის ავტორი: Adam თარიღი: Oct 25 2009, 10:29 PM

სულ გადაგვარდა ხალხი!

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Oct 25 2009, 10:30 PM

ძნელია ატმან, ძნელი...

აღმოსავლელი მართლმადიდებელი ძნელად ღებულობს ასეთ თამამ ხელოვნებას...

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Oct 25 2009, 10:32 PM

KAIROS

ძნელია, მაგრამ მაინც არ მგონია ეს მკრეხელობა... მკრეხელი ისაა ვინც ამას მკრეხელურად აღიქვამს და არა ის ვინც დახატა

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Oct 25 2009, 10:33 PM

გონიერ რამეებს წერ
მაგრამ მაინც ჩემს შემდეგ დაგწვავენ

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Oct 25 2009, 10:36 PM

KAIROS

აუ შენგან რა კარგი კოცონი დადგებოდა შენს წიგნებთან ერთად

პოსტის ავტორი: თემო თარიღი: Oct 25 2009, 10:41 PM

Atman

შენ კიდევ ცეცხლში გაივლიდი არა ?

პოსტის ავტორი: Ligia თარიღი: Oct 25 2009, 10:43 PM

გრელანდიას გაალღობდა ამისი წიგნებისგან შემდგარი კოცონი და რაც ტვინში აქვს ის კიდე ანტარქტიდას
აშკარად არ გვაწყობს, გლობალურ დათბობას ექნება ადგილი და კატასტროფის წინაშე აღმოჩნდება მთელი მსოფლიო

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Oct 25 2009, 10:45 PM

ამას მნათეც რომ მიუმატო თავის ყოფილი და აწ წასაკითხი წიგნებით გადაბუგავენ მთელ პლანეტას

პოსტის ავტორი: Ligia თარიღი: Oct 25 2009, 10:47 PM

ხო იმ გადნობილ ყინულებს ააორთქლებენ

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: Oct 25 2009, 10:48 PM

არადა ბევრია ეგეთი კათოლიკურ ხელოვნებაში, რომ წმინდანს მოაშიშვლებენ.. მაგალითად წმინდა სებასტიანი


მახსოვს ერთ-ერთ ლექციაზე დანაეს თემას ვარჩევდით მხატვრებში... და ამ გარჩევა-გარჩევაში ისე კარგად გამოიკვეთა თითოეული მხატვრის მიზანი, მსოფლმხედველობა და ეპოქა... აუ, ერთხელ უნდა ვცადო და დავდო..


ქხმ, პატ საზოგადოებავ, დაუბრუნდით თემას

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Oct 25 2009, 10:54 PM

მე მაინც ვთვლი რომ ასეთ შემთხვევებში მაყურებელშია პრობლემა და არა მხატვარში... ჯერ ერთი თუ არ გინდა ნუ შეხედავ, მერე თუ შეხედავ სხვანაირად ნუ შეხედავ და მესამე თუ მაინც შეხედე შემთხვევით გაწითლდი, დახარე თავი და გაბრუნდი უკან

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: Oct 25 2009, 11:06 PM

Atman
ეგრე არ არის

პრობლემა მარტო ერთ მხარეს არ აქვს, მეორესაც შეიძლება ჰქონდეს


და თან.. მხატვარს სჭირდება მაყურებელი, სჭირდება საზოგადოება, რომელიც დააფასებს მის შემოქმედებას..

ვიღაცა კარგად აღიქვამს, ვიღაცა ცუდად... მაგრამ დღეს მთავარია უკვე: აღიქვას

პ.ს.

აუ ამაზე მახსოვს ლექტორი ამბობდა, ეხლა რომელიმე თქვენგანმა არ შემარცხვინოთ და მიქელანჯელოს დავითის დანახვაზე მერხებქვეშ არ შეყოთ თავიო, ან სახეზე ხელები არ აიფაროთო

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Oct 25 2009, 11:08 PM

ქევანა

ჭეშმარიტი მხატვრისთვის თავისი პერსონაჟები უფრო რეალურია ვიდრე მაყურებელი, ჰოდა ვინ აღიქვამს ამ ყველაფერს მე შენ გეკითხები?

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: Oct 25 2009, 11:09 PM

Atman
ვაახ,

დამიმტკიცე! : D

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Oct 25 2009, 11:11 PM

ქევანა

ვის, ჩემ თავს?

პოსტის ავტორი: ნანინა თარიღი: Oct 26 2009, 12:40 AM

პროვოკაციული თემაა მაგრამ მაინც დავწერ

არის მიქელანჯელოს დავითი ხელოვნება? თუ მკრეზელობაა _ არის და ამაზე მგონი არც უნდა ვიდავოთ ისევე როგორც მთელი რენესანსის ფერწერა და ასე შემდეგ...
ამ შემთხვევაში ეს არ შეიძლება განიხილო, როგორც ცოდვა, ეს ხელოვნებაა.
რაც შეეხება ფოტოხელოვნებას, აქ ცოტა სხვაგვარადაა საქმე როდესაც კონკრეტული ადამიანის შიშველ სხეულს გამოხატავ ფოტო თუ კინოობიექტივზე, ეს უკვე აღარაა ხელოვნება ჩემი აზრით
სიმართლე გითხრათ ამ საკითხზე არ მიფიქრია, ეხლა დავფიქრდი და ამგვარი დასკვნა გავაკეთე

პოსტის ავტორი: syd თარიღი: Oct 26 2009, 12:48 AM

იგივე შეიძლება ითქვას პოეზიაზეც . . .

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Oct 26 2009, 11:13 AM

ნანინა

აბსურდ!

პოსტის ავტორი: lingvo თარიღი: Oct 26 2009, 12:59 PM

სიშიშვლე მიუღებელია მართლმადიდებლური აზროვნებისთვის. ხელოვანებს არგუმენტად მოყავთ ადამისა და ევას მდგომარეობა სამოთხეში. მაგრამ ცოდვით დაცემის შემდეგ სიშიშვლე დაუფარა ღმერთმა ადამსა და ევას. ამიტომ სიშიშვლე ხელოვნებაში თუ სხვა ნებისმიერ ასპექტში ეს - უ ზ ნ ე ო ბ ა ა .

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Oct 26 2009, 01:15 PM

სამწუხაროდ ვერ დაგეთანხმები
ვერც შენ და ვერც ნანინას, არ შეიძლება ასე უკიდურესობა, დავითი ხელოვნება თუა, ნუდისტური შავთეთრი ფოტო /მაგალითად/ რატომა არაა? აბა რაღაა მაშინ ფოტოხელოვნება (ფოტომოყვარულიც ვარ )?
სიშიშვლე თუ უზნეობაა, რაც თავისთავად აბსურდია რათქმაუნდა, მაშინ იმაზე მეტი უზნეობა რაღა უნდა იყოს როცა თავად ყველაზე წმიდას ქალთა შორის, დედა ღვთისმშობელს ყველაზე მკაცრად განსაზღვრულ კანონიკაშიც კი მკერდმოშიშვლებულს ვხატავთ, როცა იგი ყრმას აწოვებს ( ამ ხატს ქვია Panaghia Galaktotrophousa)?
არ შეიძლება ასე საუბარი, როცა გვაწყობს უზნეობაა, როცა გვაწყობს ხატი, წმ. ქეთევანის წამება, როცა ძუძუებს გლეჯენ, მკრეხელობაა? არადა ხატია,
წმ. სებასტიანე სულ ოდნავაა შემოსილი ხატებზეც, თავად უფალიც ხომ ჯვარზე თითქმის შიშველია?
უნდა გავავლოთ სწორი ხაზი ხელოვნებასა და ხატს შორის, მკრეხელობა არის როცა ვინმეს დამცირების მიზნით აშიშვლებენ და არა ის რომ შიშველია.

ეს თეოლოგიურად აბსურდია, რადგან ღმერთმა სიშიშვლე იმიტომ კი არ დაუფარა, რომ სიშიშვლე იყო უზნეობა, არამედ იმიტომ რომ თავად ისინი იყვნენ უზნეონი, თორემ არც მანამდის ატარებდა შიშველთ, სწორედ ამ გახნრწნილობის გამოა, ახლაც რომ ასე ვბრკოლდებით იმაზე, რაც უფლისგანაა, სამოსი საჭიროა, მთლად ადამისტები ხომ არ გავხდებით სექტანტები რომლებიც შიშვლები დადიოდნენ, რადგან ჯერ სულიერად უნდა განიწმიდო და მერე გახდე მარიამ ეგვიპტელი და სხვა ბევრი წმიდა საკუთარი თმებით რომ იყო შემოსილი მხოლოდ, და არც ისე არ უნდა გამოგვივიდეს, რომ მეორე უკიდურესობაში გადავიდეთ და ხელოვნების ძალით სიშიშვლის სილამაზის (ან სხვა რაიმე აზრის) წარმოჩენა, მკრეხელობად მივიჩნიოთ...
შუა გზა, მეგობრებო, შუა გზა...
იხარეთ;
კაიროსი!

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Oct 26 2009, 01:21 PM

ერთ რამეს ვიტყვი, ბევრი არ დამეთანხმება მაგრამ სამწუხაროდ სიმართლეა:

პორნოგრაფიას ყველაზე მეტად სიშიშვლის გაუაზრებელი და გაუცნობიერებელი აკრძალვა (განსაკუთრებით რელიგიური) ქმნის და არა მორალის ან ზნეობის ნაკლებობა. იმიტომ რომ ყველაზე გარყვნილი ადამიანისთვისაც კი მოსაწყენი ხდება სიშიშვლე თუ მას აკრძალული ხილის ეფექტი არ ახლავს.

პოსტის ავტორი: orthodox-georgia თარიღი: Oct 26 2009, 01:42 PM

ძნელია მანდ ზუსტი ზღვარის გავლება

წმინდანებს რაც შეეხება, ჩემთვის მიუღებელია ასეთი ფორმით გამოხატვა

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Oct 26 2009, 01:59 PM

წმინდანებზე რატომ ვაკეთებთ აქცენტს? ეს თემა წმინდანების სიშიშვლეს არ ეხება. საერთოდ სიშიშვლეს ეხება ხელოვნებაში (და არა ხატწერაში).

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: Oct 26 2009, 03:45 PM

რას გვიშვება ეს აკრძალვა

გარყვნილ ადამიანს ისედაც მოყირჭებული აქვს და ვერანაირი აკრძალვა ვერ მოხიბლავს

კაიროს ვეთანხმები: შუა გზა

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Oct 26 2009, 03:51 PM

ეგ ჩემი გზაა კაიროსს იდრეკილება აქვს აკრძალვებისკენ

პოსტის ავტორი: lingvo თარიღი: Oct 26 2009, 03:55 PM

KAIROS
აბსურდი რატომაა? ცოდვით დაცემის შემდეგ გვაცვია სამოსი. ასე არაა? შეიძლება თეოლოგიურად აბსურდიც დავწერე, არ ვარ თეოლოგი მაგრამ ვფიქრობ მარიამ მეგვიპტელის სიწმიდემდე კიდევ ბევრი გვიკლია. შესადარებლად ვერ გამოდგება ჩემი აზრით. რავიცი, მეც ვერ დაგეთანხმები კაიროს. დავით მეფსალმუნის ქანდაკება და რენესანსის ეპოქაში შექმნილი წმიდანების ნახატები რაც შენ აღნიშნე როგორ გითხრა... ვერ იქნება ხელოვნების ნიმუში ჩემთვის. ანუ ვერ შევხედავ ამ ნახატებს როგორც ხელოვნების ნიმუშს და ესტეთიური სილამაზით ტკბობას ვერ დავიწყებ ბუნებრივია. აი ამიტომაცაა კიდევ მიუღებელი მართლმადიდებლისთვის.

მესმის, რომ ამბობ ხელოვნება ერთია და სიწმიდეები სხვა კატეგორიაო. მაგრამ როდესაც სიწმიდე გადმოცემულია ხელოვნების ასეთი ესტეტიური ფორმებით, მიუღებელია.

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Oct 26 2009, 05:30 PM

კია, მაგრამ ხომ დაგიწერე, ეგ სიშიშვლის კი არა ჩვენი ბრალიათქო, ხოლო ხელოვნება კი იმ სიწმიდეში გაბრუნებს, რომ სიშიშვლეს აღფრთოვანებით შეხედო და არა სიბილწით...
ხელოვნების ნიმუში კი ჩემო ლინგვო რელიგიური მიდგომებით არ განისაზღვრება, იგი იზომება სხვა პარამეტრებით, ეს იგივეა მჭადის გემოს შეფასება მიზიდულობის კანონით სცადო
დანარჩენზე წინ დაგიწერე
იხარე;
კაიროსი!



ნუ მიიტაცე

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Oct 26 2009, 05:31 PM

KAIROS

რა მივიტაცე, არ გაქვს აკრძალვებისკენ მიდრეკილება?

პოსტის ავტორი: orthodox-georgia თარიღი: Oct 26 2009, 05:33 PM

გასაგებია რომ არ ეხება, მაგრამ მსჯელობა იყო აქ ამ თემაზე და ჩემი აზრი გამოვხატე

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Oct 26 2009, 05:36 PM

არა ყოველთვის

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Oct 26 2009, 05:40 PM

orthodox-georgia

შენ არ მიგულისხმიხარ, უბრალოდ საუბრის მიმართულება შევცვალე

პოსტის ავტორი: lingvo თარიღი: Oct 26 2009, 05:44 PM

შენც იხარე კაიროს, კი დამიწერე მაგრამ... მაინც მაინც... დაცემული ბუნება გვაქვს რაც არ უდნა ესთეტიური თვალით შეხედო... სჯობს ჩემი აზრით სიშიშვლისგან თავის დაცვა ზოგადად.
რელიგიური მიდგომებით საზღვრავს რელიგიური ადამიანი ყველაფერს

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Oct 26 2009, 05:46 PM

lingvo

ღვთებრივი ბუნება გვაქვს პირველ რიგში და რომელზე გააკეთებ მთავარ აქცენტს ეგ უკვე შენი საქმეა

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: Oct 26 2009, 05:48 PM

საკუთარ დაცემულ ბუნებას სად გაექცევი ადამიანი, ეგ მითხარი ბარემ

პოსტის ავტორი: lingvo თარიღი: Oct 26 2009, 05:49 PM

ღვთაებრივი ბუნება არ გვაქვს. ბუნებით ღმერთი მხოლოდ ყოვლადწმიდა სამებაა.

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Oct 26 2009, 05:52 PM

ატმანს უნდოდა ეთქვა ( ან არ უნდოდა, მაგრამ ასეა ) რომ ჩვენ ყველანი განღმრთობისაკენ ვართ მოწოდებულნიო

პოსტის ავტორი: lingvo თარიღი: Oct 26 2009, 06:04 PM

ეგაა მთელი ცხოვრება საკუთარ დაცემულ ბუნებასთან ბრძოლა და შეურიგებლობა. ღვთის მადლის დახმარებით. თორემ ადამიანი უძლურია.

"მიუგო იესუ და ჰრქუა მათ: შეუძლებელი კაცთაგან შესაძლებელ არს ღმრთისა მიერ". (ლუკა XVIII, 27).

Atman
აი ავიღოთ თანამედროვე ფოტოხელოვნება, რომელის ერთი მიმართულებაა დედაკაცის შიშველი სხეულის წარმოჩინება ესთეტიური და მხატვრული თვალთახედვით. შეიძლება ფიქრობდეს ადამიანი, რომ რა მოხდა ხელოვნებაა... სილამაზე... მაგრამ დაუკვირდი, ძალიან ძნელია სულიერი ცხოვრების პრაქტიკის შეთავსება ასეთ ხელოვნებასთან. ჩემი აზრით შეუძლებელია. ხო და დანარჩენი ადამიანის არჩევანზეა დამოკიდებული აქედან გამომდინარე.

KAIROS
რომ დაათვალიერო ვთქვათ ბოტიჩელის მადონების რეპროდუქციები... შემდეგ გარკვეული დროის შემდეგ ხატების კუთხესტან დადგე და ილოცო ივერიის ღვთისმშობლის ხატთან... ძალიან ძნელია ასეთი გამიჯვნა სარწმუნოებრივი საკითხისა და ხელოვნების, რომელიც ერთი და იგივე არსს გამოხატავს.

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Oct 26 2009, 06:18 PM

lingvo

"იყავით სრულ, ვითარცა მამა თქვენი ზეციერი".



ზედმიწევნით სულიერ ცხოვრებას ვინც ეწევა ეგეთ ფოტოებს არც უნდა შეხედოს

პოსტის ავტორი: lingvo თარიღი: Oct 26 2009, 06:39 PM

ადამიანის სრულყოფილებისკენ სწრაფვა არის საკუთარ თავთან ბრძოლა სულიერი ცხოვრებით და არა ასეთი ხელოვნების საშუალებით. გეთანხმები არც უნდა შეხედოს. ძლივს დაგეთანხმე ამ ბოლო წინადადებაში

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Oct 26 2009, 06:42 PM

lingvo

იესოს ციტატა ხელოვნებასთან დაკავშირებით არ მომიყვანია



ორი თავი გაქვს? რომელია ნამდვილი გაარკვიე ჯერ და მერე ებრძოლე მეორეს

პოსტის ავტორი: lingvo თარიღი: Oct 26 2009, 06:44 PM

Atman
კარგი, კარგი

პოსტის ავტორი: მაშიკო თარიღი: Oct 26 2009, 07:28 PM

ეგ ალბათ ხელოვან ადამიანებს უნდა ვკითხოთ... მე შორს ვარ ხელოვნებისგან...
აქედან გამომდინარე სისიშვლის აღქმა ხელოვნის თვალით არ შემიძლია...

პოსტის ავტორი: subterranean თარიღი: Oct 28 2009, 08:40 PM

გააჩნია, "ხელოვნების" სიშიშვლესა და ვულგარულობას შორის ზღვარია

პოსტის ავტორი: ნანინა თარიღი: Nov 16 2009, 08:27 PM

KAIROS

ახლა ვნახე ეს პოსტები კაიროს და გამოგეხმაურები ხატებზე გეთანხმები, ფოტოხელოვნებაზე მოგწერ

ფოტოხელოვნების (განსაკუთრებით პრონოგრაფიის) მიზანია ადამიანის შიშველი სხეულის ჩვენება\წარმოჩენა, შესაბამისად იმ ადამიანის, როგორც ცოცხალი არსების და მისი ხორციელი სილამაზის, სხეულის ლამაზი ნაკვთების დანახვა, რაც თავის მხრივ საპირისპირო სქესში აღძრავს სხვა გრძნობებს
ახლა არა მგონია მამაკაცებმა ერთი და იგივე თვალით შეხედონ შიშველი ანჯელინა ჯოლის ფოტოს (რას გადავეკიდე, სიტყვაზე ) და რომელიმე გენიოსი მხატვრის ფერწერულ ტილოს, სადაც შიშველი ქალბატონი იქნება გამოსახული (ვთქვათ რუბენსის ტილოები). მგონი მიმიხვდით რასაც ვგულისხმობ
Atman


არა, ვერ დაგეთანხმები. მე რაც მინდა, გინდა აკრძალული იყოს და გინდა არა, მაინც გავაკეთებ საერთოდ რელიგია გაძლევს თავისუფალ ნებას (მით უმეტეს ქრისტიანობა ). არიქა მრუშობა ცოდვაა და ვიმრუშებ გინდა თუ არა რახან მიკრძალავენო ვინმე ასე იქცევა? მგონი არა. თუკი შენ გადადგი ეს ნაბიჯი, რომ იცხოვრო რელიგიურად, ეს თავისთავად სულაც არ ნიშნავს რაიმეს აკრძალვას და თავის დატანჯვას. მარტივი მაგალითი, თუნდაც მარხვა _ ეს არ უნდა იყოს ტანჯვა და მგონი არც არის, ეს არის ნებაყოფლობით თავის შეზღუდვა, მეტი არაფერი მოტივი _ რელიგიური დაძალება აქ არაფერ შუაშია

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Nov 16 2009, 08:37 PM

ნანინა

ჰოდა აკრძალული ხილი რომაა იმიტომაც გინდა



ეგეთ თავისუფლებას რა ვუთხარი, როცა გეუბნება თუ ამას გააკეთებ ჯოჯოხეთში მოხვდებიო... აი ბავშვს რომ უთხრა, ეზოდან თუ არ ამოხვალ დროზე კომპიუტერს აღარ გაგაკარებ და არ გათამაშებო, არჩევანის თავისუფლებაა ეგ ბავშვისთვის? მე პირადად მაინც არ ამოვიდოდი იმიტომ რომ ვიცი მშობელი მატყუებს მაგ დროს და მაინც მათამაშებს კომპიუტერს, მაგრამ ვისაც სჯერა ჯოჯოხეთის არსებობის (ანუ იმის რომ მშობელი არ ატყუებს) იმან რა ქნას? (არადა მშობელმაც რა ქნას, თვითონაც მოატყუეს მშობლებმა და ეგეთი გაზარდეს )



ფსიქოლოგია ჩემო კარგო... დიდი მნიშვნელობა აქვს არქეტიებს და დაშინებას...

პოსტის ავტორი: ნანინა თარიღი: Nov 16 2009, 08:44 PM

Atman

პირადად ჩემზე თუა ლაპარაკი ასეთ რამეს გეტყვი. მე ავირჩიე მართლმადიდბლობა, ავირჩიე რა, ნუ ბავშვობაში მომნათლეს, მაგრამ აი მნათესავით შემეძლო დამეტოვებინა და არ დავტოვე. შენ გგონია არ მიფიქრია ჩემ სარწმუნოებაზე? იმაზე თუ რატომ ვმარხულობ, რატომ არ უნდა ვიმრუშო და ა.შ? არა ჩემო კარგო, ეს არ არის ბრმა რწმენა, ეს არის სრულიად გააზრებული, ამას ჩემ თავზე ვამბობ ვთვლი, რომ საკმაოდ ძლიერი ადამიანი ვარ და ვინმეს ან რამეს იძულებით არაფერს არ გავაკეთებ. ეს ყველაფერი რელიგიიდან ჩემ პიროვნებამდე მოდის, მე ინდივიდი ადამიანი ვწყვეტ, რომ ეს ესე არ უნდა გავაკეთო და მერე მოდის უკვე ქმედება, და არა ბრმა მორჩილება

თუ გჯერა ჯოჯოხეთის, მაშინ უნდა დაიჯერო იმისაც, რომ იქ მოხვდები და რაღაცისგან თავი შეიკავო თუ არ გჯერა და არავინ გაძალებს
ჩემ შემთხვევაში ასეა და აგიხსენი კიდეც. ძალიან პრიმიტიული მაგალითია ბავშვის აღზრიდადნ რაც მოიყვანე, ქრისტიანობა სატყუარა არაა
და არც ბავშვი უნდა მოატყუო კიდე ესე მე რომ მკითხო
ის თავად უნდა მიხვდეს ყველაფერს და შეაჩვიო თანდათან დამოუკიდებლად გადაწყვეტილებების მიღებას, ვოტ

პოსტის ავტორი: lingvo თარიღი: Nov 16 2009, 10:25 PM

Atman
არც ეხლა დაყაბულდები? http://elar.ge/

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Nov 17 2009, 08:09 AM

შენ თვითონ სთქვი



ანუ მნათე კრეტინია და შენ გონიერი ხარ? (არ ამბობ მაგრამ გულის სიღრმეში ეგრე ფიქრობ და არ გინდა ახლა ახსნა განმარტებები )



მარხვა, არამრუშობა და მსგავსი აკრძალვები თითქმის ყველა რელიგიაშია.



შენ არაფერს არ წყვეტ, ყველა შენი ქმედება განპირობებულია რაღაც მიზეზით (შენი გონების ჯაჭვური რეაქციით, ან გარე ფაქტორით... საბოლოოდ კი რა თქმა უნდა ღმერთის ნებით)




მე პირადად არც მჯერა და არც არ მჯერა. მაგრამ ვისაც არ ჯერა და უარყოფს, იმიტომ უარყოფს რომ გონება ვერ გადაიტანს მრუშობასთან ერთად ჯოჯოხეთის იდეის არსებობას.



იდეაში არაა სატყუარა, მაგრამ ფაქტებით და ქმედებებით ეგრეა: სამოთხე ფოჩიანი კანფეტი, ჯოჯოხეთი წკეპლა და კუთხეში დგომა ბავშვსა და ზრდასრულს შორის კი განსხვავება ისაა რომ ზრდასრული უკვე ჩამოყალიბებულია ზომბირებულ დაპროგრამებულ ინდივიდად, ბავშვი კი ჯერ არა...



ყველანი ვატყუებთ ბავშვებს... მოტყუებაა, როცა ეუბნები და უყვები იმას, რაც თავად არ გინახავს . უყვები სხვის მონაყოლს რაც შენი რწმენაა და არა აბსოლუტური სიმართლე.



ეგ კი მართალია მაგრამ როგორ გამოგვდის ეს სხვა საკითხია. ერთ ბავშვს ძალიან სიამოვნებს ეკლესიაში ყოფნა, ხატებს კოცნის და უხარია გალობების მოსმენა, მეორე კი წუთით ვერ ჩერდება, გარეთ უნდა ყოფნა და თამაში, მშობელს კი ძალით მიყავს და აზიარებს.

მე არ ვამბობ რომ ეს ცუდია და ეს ასე არ უნდა იყოს, მე უბრალოდ ფაქტს ვმბობ და გახსენებ რომ თავისუფალი არჩევანის გაცნობიერებულად გაკეთება არც ისეთი ადვილია როგორც ბევრი ფიქრობს.

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Nov 17 2009, 10:03 AM

არ ჩარევი თქვენს კამათში ატმან, მაგრამ ეს რაც დაწერე ქრისტიანულად აბსურდია, ქრისტიანობაში მართალია ადამიანის გადაწყვეტილება რაღაცეებით არ გავლენადი, მაგრამ არა განპირობებული, შენ გახასიათებს არაქრისტიანული აზრები, მაგრამ ნუ იყენებ მათ როგორ შეუვალ ჭეშმარიტებას, მითუმეტეს ქრისტიანთან საუბრისას.
მშვიდობიან საუბარს გისურვებთ;
კაიროსი!

პოსტის ავტორი: lingvo თარიღი: Nov 17 2009, 01:30 PM

Atman
ამ საკითხზე დიალოგს საერთოდ აზრი აქ აქვს. შენ დარწმუნებული ხარ შენ სისწორეში. მორწმუნე მართლმადიდებელი კი დარწმუნებულია სახარებისეულ ჭეშმარიტებაში. აბა რა აზრი აქვს კამათს, როდესაც ყველა მოყვანილი არგუმენტი შენთვის მიუღებელია? არავითარი... წყლის ნაყვაა.

პოსტის ავტორი: Funkenstein თარიღი: Nov 17 2009, 02:23 PM

მართალ

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: Nov 17 2009, 02:32 PM

შენ დარწმუნებული ხარ რომ აზრი არ აქვს?

გააგრძელეთ საუბარი თემის გარშემო, ანუ თქვენ მოდილიანის ნიუს ჟანრის სურათები არ მოგწონთ, არც მითოლოგიური შინაარსის სურათები



შიშველი მახა ჯობია თუ ანჯელინა ჯოლი?

პოსტის ავტორი: lingvo თარიღი: Nov 17 2009, 03:42 PM

ქევანა
სიშიშვლე სიშიშვლეა, ხელოვნების ნიმუშად ჩათვლილი და წარმოჩინებულიც.

პოსტის ავტორი: k@the თარიღი: Nov 17 2009, 03:57 PM

ყველანაირი სიშიშვლეა ზოგადად ცოდვა თუ ისეთი, რომელიც ცოდვაში გაგდებს?

პოსტის ავტორი: lingvo თარიღი: Nov 17 2009, 03:59 PM

სიშიშვლე პროვოცირებს ცოდვას. შესაბამისად უნდა ერიდოს ადამიანი.

პოსტის ავტორი: k@the თარიღი: Nov 17 2009, 04:12 PM

lingvo

ყველანაირი სიშიშვლე პროვოცირებს ცოდვას?

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Nov 17 2009, 04:53 PM

lingvo

ჩემ სისწორეში რანაირად ვარ დარწმუნებული, იცი რას ვფიქრობ საერთოდ? კაკ გავარილ სოკრატ, მე ვიცი რომ არაფერი არ ვიცი, დარწმუნებული შენ ხარ რაღაც რაღაცეებში



ძალიან ცალმხრივი და არადამაჯერებელი განცხადება!

პოსტის ავტორი: ბადრი თარიღი: Nov 17 2009, 06:32 PM

k@the

ნუ ალბად თითქმის შიშველი , ტანსაცმელშემოხეული მიხრწნილი მოხუცი უფრო სიბრალულს აღძრავს, მაგრამ...

პოსტის ავტორი: lingvo თარიღი: Nov 17 2009, 06:51 PM

რათქმაუნდა.

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: Nov 17 2009, 07:28 PM

Atmanნანინა
მე თქვენ გიჩვენებთ სეირს, ვკითხულობ თემას და არ გაუტიეს სადღაც?! განსაკუთრებით ატმანმა, ეგ კითხვა სხვაგან დასვი....

ხოდა, მერე გამქრალ პოსტებზე არ იწუწუნოთ

lingvo
კი მაგრამ ჯვარცმაზე ქრისტე შემოსილია გაკრული?
დააკონკრეტე რას გულისხმობ სიშიშვლეში, ანუ ხელი ფეხი არ უჩანდეს, თავზე წაკრული და ა.შ?

აი ჩემს შემთხვევაში ეს სურათი: http://ka.wikipedia.org/wiki/%E1%83%A4%E1%83%90%E1%83%98%E1%83%9A%E1%83%98:God2-Sistine_Chapel.png (ატვირთვა მეზარება)
არ აღძრავს რაიმე ქვენა გრძნობებს, ან რა ქვენა გრძნობა უნდა აღძრას?

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Nov 17 2009, 07:59 PM

მე მგონი ამაზე ვწერე უკვე და არ განვმეორდები:

პოსტის ავტორი: lingvo თარიღი: Nov 17 2009, 09:29 PM

ქევანა
სიშიშვლე რომ არ იყოს ზიანის მომტანი, მაშინ წმიდანი უნდა იყო. ჩვენ ვართ? არ ვართ. კაიროსს უწერია ამის შესახებ. იკონოგრაფიულ კანონიკაში და ფრესკებში ასახული სხვა არის. სრულიდ სხვაგარი გავლენა აქვს მაგალითად იმპრესიონისტების მიერ გამოსახულ სიშიშვლეს.

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: Dec 22 2009, 07:05 PM

ვენერა მილოსელი ეძღვნება ატმანს... შორენა ბეგაშვილს ეს არ ჯობია? ა? ქალი ანტიკა

http://www.radikal.ru

პ.ს. შევწუხდი ამ ბეგაშვილით .. ვინმე ნორმალური მაინც მოგწონდეს, ხმას როგორ ამოვიღებდი :დ

პოსტის ავტორი: MARTLMADIDEBELI_QRISTIANI თარიღი: Jan 16 2010, 03:27 AM

სიშიშვლე რო უზნეობაა და მრუშობა ეგ უკვე ყველამ იცის

პოსტის ავტორი: ლურჯი ბუ თარიღი: Jan 16 2010, 03:44 PM

აბა ჩავიცვით ყველამ!!!

პოსტის ავტორი: ჩაკრულო თარიღი: Jan 16 2010, 04:19 PM

აბა ჩვენი ვენერა დეიდააა მოსაწონი, ხელები მაგას აღAრ დაუტოვეს და ძუძუ

პოსტის ავტორი: ketev@ni თარიღი: Jan 23 2010, 04:20 PM

ყოველთვის მაინტერესებდა ეს საკითხი. კითხვები კითხვებად დარჩება? ხელოვნება და სიშიშვლე უკუკავშირშია..... კველა გენიალური ნამუსევარი რაც მსოფლიომ აგიარა სიშიშვლესთან კავშირშია. აქედან დასკვნა.... რომ კავშირი მართლაც დიდია.

პოსტის ავტორი: ნანინა თარიღი: Jan 23 2010, 06:39 PM

აუ, ატმანი სად წავიდა? დააკლდა ამ განყოფილებას ძალიან

პოსტის ავტორი: abo თარიღი: Jan 23 2010, 08:47 PM

ხელოვნების ნიმუშების დათვალიერების დროს მე იქ სიშიშვლეს საერთოდ ვერ ვამჩნევ, ამდენად ვერც ცოდვაში ჩავარდები და არც ვილაშქრებ მის წინააღმდეგ. ბოტიჩელის "ვენერას დაბადების" ყურების დროს მე ვენერას როგორც სექს პარტნიორს ვერასოდეს წარმოვიდგენ.
აქ აქცენტი დახვეწილ ნაკვთებზე და ანატომიის უბადლო ცოდნაზეა გაკეთებული. ეს ცოდნა კი ხელოვნების ზენიტშია წარმოდგენილი. მათ არასოდეს არა აქვთ სექსუალური დატვირთვა, ხოლო ვინც მასში სექს უყურებს ეს მისი საქმეა.
აბო

პოსტის ავტორი: ketev@ni თარიღი: Jan 23 2010, 11:01 PM

mec geTabxmebi abo.

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: Jan 24 2010, 12:41 PM

abo
ნამდვილად

მიყვარს რემბრანდტი, მან იცის რა მოაშიშვლოს და სადამდე! და თან ისე რომ გაყვარებს სიგიჟემდე :წუბ:
http://www.radikal.ru

პოსტის ავტორი: ნონა თარიღი: Jan 24 2010, 04:50 PM

რამდენადაც მე ვიცი ატმანი ამ ფორუმიდან წასულია ...

პოსტის ავტორი: abo თარიღი: Jan 24 2010, 05:44 PM

ვინმემ შეუწყო ხელი? თავისით ხომ არ წავიდოდა.
აბო.

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: Jan 25 2010, 12:01 AM

ატმანზე საუბრობთ თუ ხელოვნებაზე?

რიბერა, 17 საუკუნის ესპანეთი
წმინდა აგნესა
http://www.abcgallery.com/R/ribera/ribera15.JPG

(ატვირთვა მეზარება)

ახლა ამაზე ვინმე კათოლიკე პადრეებიდან ცუდს თუ დაინახავს, გავგიჟდები..
თუმცა როგორც გვახსოვს, ვატიკანი ზოგ მხატვარს არ სწყალობდა.. თუნდაც კარავაჯოს : )

პოსტის ავტორი: ნანინა თარიღი: Jan 25 2010, 12:08 AM

ნონა

მე მოვითხოვ, რომ დაბრუნდეს და ატვირთოს რაღაცეები

პოსტის ავტორი: tamuna m თარიღი: Jan 25 2010, 11:16 PM

შეიძლება ერთი კითხვა?
რა საჭიროა სიშიშვლე თუნდაც ხელოვნებაში? (პროტესტის ინტონაციით არ ვსვამ!)
დაახლოებით ასეთი არგუმენტები იქნება:
1. ათლეტიზმის გამოსახულება (აქვე შეიძლება ითქვას - ანატომიური აგებულება)
2. უმაღლესი სილმაზის გმოახატვა
3. ესთეტიური სილამაზის გადმოცემა
4. უბრალოდ სიშიშვლი
5. თხრობითობა (ისტორიული მომენტის ასახვა)

რაღა დაგიმალოთ და დაახლოებით 5 წლის წინ სხვგავრად აღვიქვამდი ამ ამბავს, 1 წლი წინ კიდევ სხვაგვარად და ახლა კიდო სხვნაიარად.

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: Jan 26 2010, 03:22 PM

tamuna m

რამდენადაც მე ვიცი სილამაზის ესთეტიკის გასამოხატავად... აი წყაროი:

http://ka.wikipedia.org/wiki/%E1%83%9C%E1%83%98%E1%83%A3

ნუ ნიუს ჟანრს რენესანში ეყრება საფუძველიო, ეტა ნა პალავინე პრავდა... როგორც დამოუკიდებელი ჟანრი კი, მაგრამ პროპორციული შიშველი სხეული ანტიკურ ხანაშიც კი სილამაზის გამოხატულებად ითვლებოდა : )


პ.ს. ა, რუსულში უფრო კარგად წერია:
http://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%9D%D1%8E_(%D0%B6%D0%B0%D0%BD%D1%80)

პოსტის ავტორი: tamuna m თარიღი: Jan 26 2010, 05:37 PM

შიშველი ფიგურა სიმალაზე და ესთეტიურობაა?
აი ეგ მაინტერსებს, რატომ დამკვიდრდა ეს აზრი?
ყველა სხვაგვარად აღიქვამს სილამაზეს
ვიღაცისთვის უბრალო ფოთოლი იქნება ესთეტიკა, ვიღაცისთვის "შავი კვადრატი"
მაგრამ ეს ნიუ ხელოვნებაში "უმაღლეს მწვერვალად" ითვლება
ნამეტანი ზევით ხომ არ აგვყავს?
თითქოს მოდაში შემოვიტანეთ და დავამკვიდრედ, ყოველ დროს "პოპულარულია"
მახსოვს ქავთარაძემ გახსნა მსგავსი თემა და იქ დავწერე:
6 წელი დილიდან საღამომდე შიშვლებს მახატინებდნენ
ფორმის გადმოცემას კარგად ისწავლიო, მაგრამ ამის გაკეთება სხვა ბევრი საშუალებებითაც შეიძლებოდა
უბრალო კენჭი და ქვა რომ აიღო სრულიად განსხვავებული ფორმები აქვს და საკმაოდ რთულია მათი გამოხატვა.
მეჩვენება რომ რაღაც დააკანონებს ძველმა ბუმბერაზებმა და ჩვენც მათ ვბაძავთ.
ყველა ეპოქაში ნიუს სხვადასხვა დანიშნულება ჰქონდა.
თავიდან უფრო გაიდეალებას ცდილობდნენ (რენესანსი), შემდეგ კი რეალურთან მიახლოებულს "უბრალო" ქალის სახეს წარმოაჩენდნენ (ველასკესი), მოდილიანის გამოფენა იმიტომ დაიხურა, რომ მის ნატურას ინტიმურ ადგილებზე თმა ჰქონდა მიხატული და ეს ამაზრზენად ჩათვალეს, რენუარისთვის შეიძლება ფერის გადმოცემის საუკეთო საშუალებაც კი იყო, მატისისთვის ხაზის პლასიურობის და ლირიულობის და ა. შ.
ბევრი სასულიერო პირი ვიცი, რომელიც მხატვრობაზე "შეყვარებულია" და სახლში ბევრი ცნობილი მხატვრის ნახატიც აქვთ, მაგრამ შიშველი ფიგურა რომელიმეს კედელზე ეკიდებათ?
ჩემთვის უხეხული იქნებოდა მათთვის მსგავსი ტილოს ჩუქება.
თუ ეს მხოლოდ ხელოვნების ნიმუშია, რატომ უნდა მომერიდოს?
უეჭველი ჩემშია პრობელამა
მართალია, ხელოვანი ნაკლებად აღიქვამს, ამას როგორც სიშიშვლეს.
მეც მომწონს მახა (ჩაცმულიც და ისეც ), მაგრამ არა რომელიმე ფერწერულ პეიზაჟზე, ან თუნდაც ვან გოგის უბრალო სკამზე მეტად (შეიძლება არც ნაკლებად )
უბრალოდ თუ შეიძლება ამ ქვეყნიური სილამაზის სხვა სახით (პორტრეტით, ნატურმორტით, აბსტრაქციით, ჟანრულობით...) გადმოცემა, რა საჭიროა ტკბობა სიშიშვლით?
არა და მაინც მომწონს!
პ. ს. სადპლომო დავხატე, თეატრის კულისებში. ყველა ქალი ჩაცმულია, დამხარე ქალს თეთრი წინსაფარიც კი გავუკეთე, მაგრამ ყველას "ბორდელი" ეგონა. ანუ რაღაც იყო ალბათ ვულგარული და გამომწვევი. ვითომ ზოგ ჩაცმულს "ტიტლიკანა" ჯობია?

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: Jan 26 2010, 06:01 PM

გააჩნია


ეგ ჩემთვისაც უხერხული იქნებოდა (ვ სმისლე მე რომ მეჩუქებინა)... ყველას ჩუქნიან იმას, რაც შეეფერება : ) არა?


ეგ რთულია ასახსნელად. მართალია სილამაზე სუბიექტურია, ძალიან სუბიექტური, მაგრამ არის ზოგადად მიღებული ნორმები... როგორ აგიხსნა, დიდი ხანია ასეა დამკვიდრებული და ჩამოყალიბებული.
ეძებდნენ პროპორციისა და იდეალის გამოხატულებას, ჰარმონიას და მიაგნეს ადამიანის სხეულშიც : ) (ეს მიაგნეს ცოტა ისე რა ჟღერს, მაგრამ იყოს, ადამიანიც ბუნების ნაწილია, თუ სილამაზე არის ქვაში და უბრალო ფოთოლში, ადამიანშიც უნდა იყოს, გარეგნული იქნება ეს თუ შინაგანი.. )

პ.ს. რაღაც სჭირს ჩემს ინეტს

პოსტის ავტორი: tamuna m თარიღი: Jan 26 2010, 06:24 PM

ხომ შეიძლება კონკრეტულად ეს ჰარმონია რაღაც გარემოებებიდან გამომდინარე უხეხრული გადმოსაცემი იყოს?
თუ მხოლოდ სიშიშვლით ტკბობა არის მიზანი მისი გამოხატვის, ამ შემთხვევაში...
რია ვიცი...
ხელოვანებასთან კავშირი რომ არ მქონდეს ალბათ დავგმობდი, მაგრამ ახლა მიჭირს

თუ ვინმესთვის უხეხრულია ეს იმას ნიშნავს, რომ საზოგადოდაც მიუღებელი იყოს?
თუ მისთვის (თუნდაც უბრალო მორწმუნისთვის) არ შეიძლება, ჩემთვის შეიძლება?


"კაროჩე" ტვინს ვბურღავ!
ამ კითხვებს რა გამომილევს

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: Jan 26 2010, 06:48 PM

არა მაგას არ ნიშნავს : )


საკითხი ეგრე არ დგას

პოსტის ავტორი: ნონა თარიღი: Jan 26 2010, 07:03 PM

ალბათ ყოველშემთხვევაში მე არა



ქევანა

და როგორ დგას აბა საკითხი?
და როგორ გგონია რა ქმნის აქ აღწერილ კონკრეტულ სიტუაციაში უხერხულობას?

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Jan 27 2010, 12:24 AM

სერიოზული პოსტია და ხშირად წაკითხვა აჯობებს
თეოლოგირად კი ადრეც დავწერე და ახლაც ვიმეორებ, სიშიშვლე არასოდესაა ცოდვა, არამედ ჩვენში არსებული დამოკიდებულება მისდამი, ადამი და ევა დაცემმადისაც შიშვლები იყვნენ, მაგრამ შემოსვა დაცემას მოყვა, ხელოვნებას კი ლამის იმ დონეზე აყავხარ, რომ სიშიშვლეს სიბილწედ არ წარმოგიდგენს, თუმცა ეგ ხომ დავწერე უკვე

პოსტის ავტორი: death თარიღი: Jan 27 2010, 01:01 AM

თემის სათაური აბსტრაქტული მეჩვენება...

საერთოდ რა არის ხელოვნება? მე ამას მოკლედ ესე ჩამოვაყალიბებდი: ადამიანის მიერ სამყაროში აღქმული სილამაზის სხვადასხვა დეტალებზე გადმოტანა, თუ მისი სხვადასხვა საშულებებით გამოხატვა... აქედან რთულია და მემგონი წარმოუდგენელიც კი არის სიშიშვლე, ანუ ადამიანის სხეულის სილამაზის გადმოტანა ანტი ხელოვნებად აღვიქვათ. სხვა საკითხია რამდენად გამართლებულია მისი აჟიტირება, რომელიც სამყაროს სხვა ელემენტებისგან განსხვავებით ადამიანში სექსუალური ვნების აღძვრას ნაკლებად იწვევს... ანუ ერთგვარი შუალედის დაცვას ვემხრობი, მაგალითად ტიციანი და მიჯელანჯელოს ნიმუშები გადაჭარბებულად მიმაჩნია, განსაკუთრებით ეკლესიისთვის...

ოდნაც უკან რომ დავბრუნდე, საერთოდ მარტო სიშიშვლეზე გაჩერა მემგონი არ იქნება მიზაშეწონილი, რადგან მაგალითად ვნება შეიძლება აღძრას საკვები პროდუქტების სილამაზის გადმოტანამ და ა.შ...

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Jan 27 2010, 04:38 AM

ნუ ჩამოაქვეითებ ხოლმე რა
ეკლესიისათვის კი, მაგრამ აქ ხომ ეკლესიის მოხატულობაზე არაა საუბარი, არამედ ზოგადად მათ აღქმაზე.

პოსტის ავტორი: ნონა თარიღი: Jan 27 2010, 02:12 PM

მერე ჩვენ დაცემული ადამიანები არ ვართ?
და რამდენად შეუძლია დაცემულ ადამიანს ეს ნახატი აღიქვას არა როგორც უბრალოდ სიშიშვლე არამედ სამხატრვრო ხელოვნების ნიმუში?http://www.radikal.ru

ძალიან იშვიათი გამონაკლისის გარდა წინა ფონზე სწორედ სიშიშვლეა და ხელოვნება მერე
თანაც ხელოვნებას შეუძლია აგვამაღლოს, მაგრა არა სამოთხემდე!
სამოთხის გარეთ გემოვნებიანად თუ უგემოვნოდ შიშველი დანახვადია და აღქმადი

http://www.radikal.ru


პ.ს. ახლა მახსენდება ერთერთი ქართველი მოდელი ტელევიზიით აპროტესტებდა - საქართველოში პოდიუმზე რო გამოდიხარ ტანსაცმელს არავინ უყურებსო, არადა უცხოეთში სხეული არავის აინტერესებსო
რაღაც გავს აქა გამოკვეთილ დამოკიდებულაბას...

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: Jan 27 2010, 03:13 PM

taste differs

შენ მორწმუნე თვლი რომ ხელოვნება შენთვის დამღუპველია, ხოდა ნუ უყურებ

მე მეორე მორწმუნე ვთვლი რომ არ არის დამღუპველი

და საერთოდ, უფრო და უფრო ვრწმუნდები რომ ხელოვნება ყველასთვის არაა : D

შენ წარმოიდგინე მე შემიძლია აღვიქვა ეს როგორც ხელოვნების ნიმუშად, და მიკვირს რა გიშლის შენ ხელს აღიქვა იგი ხელოვნების ნიმუშად
ის რომ შიშველი ხორცია დახატული? ეგ? ეგ გიშლის ხელს? კი მაგრამ შიშველი არ იბადება ადამიანი? ჩვილს რომ გამოხატავენ, ეგ ესე იგი ცოდვაა შენთვის?

მგონი პრობლემა ხედვაშია...

საითკენ მიდის თემა, ვერ გამირკვევია
მეა კულპა, შოკში ვარ ...
პ.ს.

აქ დავამატებდი გუშინდელს, მღვდელი უბრალო მორწმუნე არაა, ის ღვთისმსახურია, მე კიდე მრევლის წევრი ვარ, და არა ღვთისმსახური : )
ასე რომ განსხვავება მღვდელსა და ჩემს შორის არის

პოსტის ავტორი: terra თარიღი: Jan 27 2010, 03:26 PM

ნონა

აბსოლუტურად გეთანხმები.
ხელოვნება მიყვარს, მუსიკა, მხატვრობა, პოეზია და ა.შ.
მაგრამ, მომიტევეთ და ასეთი ნამუშევრები მაინც მოქმედებს ჩემზე, როგორც კაცზე.
შეიძლება ჩემშია ბევრი ვნება ან მიდრეკილება ცოდვისკენ, მაგრამ მაინც არ მგონია, რომ
ვინმე მამრზე, თუნდაც ქვეცნობიერი პლასტების დონეზე, ამან გავლენა არ იქონიოს.
ფრთაშესხმული ანგელები კი არავინ ვართ მგონი

http://www.radikal.ru

http://www.radikal.ru

http://www.radikal.ru

http://www.radikal.ru

http://www.radikal.ru


გენიალური ნამუშევრებია, მაგრამ.. მაგრამ..

პოსტის ავტორი: ნანინა თარიღი: Jan 27 2010, 03:40 PM

terra

ნეტავ ამას მარტო ქართველი მამაკაცები ამბობენ თუ სხვებიც?
მე მაინც მგონია, რომ ადამიანზეა დამოკიდებული ეს ყველაფერი, აღიქვამს მას როგორც ხელოვნებას თუ აღიქვამს მას როგორც "საცდურს"
რა ვქნათ აბა რა ვუყოთ ამ გენიალურ ნამუშევრებს? თვალზე ხელი ავიფაროთ და არ შევხედოთ?
რია ვიცი, რია ვიცი

პოსტის ავტორი: ნონა თარიღი: Jan 27 2010, 03:47 PM

არა მე ასე არ ვთვლი, აქ კონკრეტულ მიმართულებაზეა საუბარი.
ისე ხელოვნების სახელით ახატვინებდნენ და კვლავაც ახატვინებენ ლამაზი ქალბატონები თავიანთ შიშველ ნატურას.
არა მგონია მათ არ იცოდნენ რომ ხელოვნებისათვის ზვარაკნი კი არა თვალის საცდურნი არიან

რაღაც არაგულწრფელი ან ჯერ კიდევ არდაკვირვებული მგონიხარ
მაპატიე თუ ვცდები
დავიჯერო ამ ტილოების ხსომას ლოცვის დროს თავი არასოდეს შეუხსენებია?
1 საათი დადექი ლოცვით რეჟიმზე და მერე დაგვიპოსტე ხელოვნების ნიმუშები როგორ გაახლოებენ უფალს
ყველაფერი ხელოვნება რასაც ქვია ის ყველასთვის ნამდვილად არაა.
უბრალოდ დაფიქრდი რამდენ მარაზმს ქვია ხელოვნება
და ზოგადად ტერმინი ხელოვნება სულაც არ მოიაზრებს იმას რომ მის ქვეშ მოქცეული შემოქმედება ქრისტიანულია! ან სულაც ქრისტიანობისაგან დასაგმობი რომ არაა უკიდურეს შემთხვევაში...
იმედია მიმიხვდით რასაც ვგულისხმობ

არა მისი როგორც ხელოვნების ნიმუშის აღქმა შემიძლია, მისით ტკობაც შეგვიძლია შენ წარმოიდგინე
მაგრამ ვამჩნევთ ხელოვნების სახელით მოტანილ სატანადო ინფორმაციასაც რომლითაც სავარაუდოდ შემოქმედი იყო შთაგონებული.

ვაიმე ჩამქოლეთ
მე როგორიც დაბადებისას ვიყავი ისეთი არც შინაგანად და არც ფიზიკურად არ ვარ
შესაბამისად შეცვლილია აღქმაც და გამოხატვაც.
შენ ისევ ისა ხარ?



გენიალური რომაა ამას არავინ უარყოფს
მთავრია რას ღაღადებს ეს გენია

პოსტის ავტორი: tamuna m თარიღი: Jan 27 2010, 03:47 PM

მამაკაცი არ ვარ და როგორც ქალი ნაკლებად მიზიდავს ( ), მაგრამ მაინც ვტკბები ამ ტილოებით.
და რა მომწონს მათში?
მხოლოდ სიშიშვლე?
არის რაღაც სინატიფე და ესთეტიკა, ნუ როგორ ვთქვა
ვიღაცა მზის ჩასვლით მშვიდდება, ზოგი აღელვებული ზღვის მზერით, "ჩვენ" ამით...
მაგრამ არის მეორე ხმარე:
ბიძგს ხომ არ ვაძლებს ამით სხვის ვნებას?
თუ ეს მათი პრობლემაა?

პოსტის ავტორი: ნანინა თარიღი: Jan 27 2010, 03:49 PM

ნონა

ქევან გეხვეწები აუხსენი პროფესიულ ენაზე რას ღაღადებს ეს გენია?
მე არასოდეს არ შემიხედავს მსგავსი ფერწერული ტილოებისთვის "სიბილწის" თვალით, მით უმეტეს როდესაც საქმე გენიოსების ნამუშევრებს ეხება და ახლა მაიძულებთ რატომღაც

პოსტის ავტორი: tamuna m თარიღი: Jan 27 2010, 03:54 PM

ნანინა
შენ შეიძლება არც რომელიმე ვულგარულად ჩაცმულს ქალბატონს შეხედო სიბილწის თვალით, მაგრამ ეს იმას ნიშნავს, რომ ის სათნოა?
ვხუმრობ

პოსტის ავტორი: ნონა თარიღი: Jan 27 2010, 04:06 PM

გადამრევთ მე თქვენ
არანაირ ფანტაზიებზე მე არ ვსაუბრობ

დიახ
ესთეტიური სიშიშვლეა
ლამაზია
სხეულიც ვგონებ ძალიან ეფექტურია
რაღც ულამაზო სხეულის მოშიშვლებას ხელოვნების სახელით არავინ ცდილობს ისე

მოუშვით ერთი ფსიქოლოგი ამ თემაში რაა
რაღაც თავს ვიტყუებთ და თვალს ველოლიავებით ხო...

პოსტის ავტორი: terra თარიღი: Jan 27 2010, 04:19 PM

მე თვალზე ხელს არ ვიფარებ ))

პოსტის ავტორი: tamuna m თარიღი: Jan 27 2010, 04:21 PM

ნონა
მეც გადაჭრით არაფერს ვამტკიცებ
უბრალოდ ვცდილობ გავერკვე, მართლმადიდებელი ადამიანი როგორ აღიქვამს ამ თემას.
ოთახში ერთად მიკიდა ხატები და ნამუშევრები.
ვეცადე შიშველი ნატურები არ ყოფილიყო, მაგრამ ერთი ნახატი დედაჩემს განსაკუთრებულდა უყვარს და მაინც ჩამომიკონწიალა.
მინდა ჩამოვხსნა ისიც და ფანატიკოსი ვარ?
ერთია როცა გვერდიდან უყურებ და მეორე, როცა მონაწილებოას იღება ამაში.
მე, როგორც ამის ავტორს სინდისი მართლა მაწუხებს, ოღონდ როგორც ქრისტეანს
ხოლო როგორ ხელოვანს მშვენივარდ აღვიქვამ.
მაგრამ ეს ორივე ხომ მე ერთი ვარ?
ხო და დამიმშვიდეთ ეს სინდისი, თორემ მგონია გავრეკე

პოსტის ავტორი: terra თარიღი: Jan 27 2010, 04:25 PM

ფსიქოლოგს (თუნდაც პროფესიონალს), გამოცდილი და შემწყნარებელი მოძღვარი სჯობს.
კარგი იქნებოდა მასაც რომ ემსჯელა ჩვენთან ერთად.


tamuna m

და მოძღვარს რომ დაეკითხო?
აბა სხვა რისთვის გვინდა მოძღვარი, თუ ასეთი საკითხების გადაწყვეტაში არ დაგვეხმარება..

პოსტის ავტორი: tamuna m თარიღი: Jan 27 2010, 04:26 PM

terra
უკვე ვისაუბრე და პასუხიც გამცა, მაგრამ აქ არ არის საჭირო ამაზე საუბარი.
მე "უბრალო მოქალაქეების" აზრი მაინტერსებს

პოსტის ავტორი: terra თარიღი: Jan 27 2010, 04:27 PM

tamuna m

კარგი ))

პოსტის ავტორი: ნონა თარიღი: Jan 27 2010, 04:33 PM

მე ფსიქოლოგი რჩევის მოსაცემად კი არა ფაქტის ანალიზისთვის ვითხოვე თუ რაც ქვია ამას...

აუ ახლა ვინმემ არ იცის წინასწარვე მოძღვარი რასაც იტყვის?
გული რო უგრძნობს ხალხს და იმასაც გრძნობენ რომ განსხვავებული პასუხის მოსასმენად მზად არ არიან, იმიტომაც არ უსვამს მავანი ამ კითხვას
მე ვიცი რასაც მეტყვის მამაო
მაგრამ არ მიკითხავს
იმიტომ რომ არ ვარ მზად რომ ვთქვა შიშველია და თვალს მოვარიდებ თქო


ყველა ნიუს ჟანრის ტრფიალს მინდა ვკითხო:

ხელოვნების მიზანი რაა?
ან ასე
არის თუ არა ხელოვნების მიზანი მოიტანოს კონკრეტული შემეცნება შემოქმედებითად დახვეწილი ფორმით?

რას ვუყურებთ ამ სურათზე თუ არანაირად არ ვიმჩნევთ სიშიშვლეს: მხოლოდ საშემსრულებლო ხელოვნებას?
იდეას?
იდეა ფორმისგან დამოუკიდებლად არსებობს?
მათ შორის პირდაპირი ურთიერთმიმართებაა!

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: Jan 27 2010, 04:44 PM

ნონა

ვაიმე, არასდროს მომსვლია და.. : (


ააა :D "უხ ტი კაკაკია" (Eს ფრაზა იუმორისტული ესკიზიდან არის : * ).. :D მიგიხვდი რაც გიშლის ხელს....


ამაში გეთანხმები, უბრალო რა არის იცი, ხელოვნების ერთიანი საყოველთაოდ მიღებული განმარტება არ არსებობს, არის ზოგადი კი, მაგრამ ის იმდენად ზოგადია, რომ არ გამოდგება ზოგჯერ...

თამუნ

არა, მხოლოდ სიშიშვლე არა :D
პროპორცია, ტანადობა, პარმონია, რითმულობა... რავიცი, რასაც გინდა იმას იპოვი :D


თუ არ მოგწონს ჩამოსხენი, ეგ გემოვნების ამბავია... ისე პმ-ში არ მანახებ რა დახატე? :D

ნანინა
მე კიდე რა ავუხსნა, კაიროსი ხსნის და ხსნის :D

აი, კაი ვიტყვი... მიქელანჯელოს დავითს რომ ვუყურებ, არ აღვიქვამ როგორც შიშველ მამაკაცს :D
მეტი რა ვუთხრა? :D კაიროსი ჩემზე უკეთ ხსნის, მე ებრაელმა ცუდი თვალით შემომხედა : D

terra
შენ თU მამაკაცი იყავი, რაფრა წარმოვიდგენდი :D


ყველას თავისებურად ესმის

პოსტის ავტორი: tamuna m თარიღი: Jan 27 2010, 04:52 PM

ხატების მოპირდაპირე მხარეს ნახევრადშიშველი ფიგურა... მძაბავს!

პოსტის ავტორი: ნანინა თარიღი: Jan 27 2010, 04:53 PM

ქევანა

და ფერები? რა ჯობია ახლა ვენერას დაბადებას ჰა

პოსტის ავტორი: ნონა თარიღი: Jan 27 2010, 04:54 PM

მერე არ მეტყვი?
ჰო ისე ეგ იუმორისტული ესკიზი მე ვერ ვიცანი...

მაგრამ სიშიშვლეცაა ხო ?! ჰოდა მოსთოვე ახლა ადამიანს არ დაინახოო
რა რაზე მეტია და რამდენად ამის მიხედვით ხელოვნება სინატიფიდან ვულგარულობამდე მერყეობს... (ნუ ეს უკანასკნელი უკვე ხელოვნებიდან გამოძევებულიცაა ვგონებ)


გასაგებია
ახლა მითხარი რას ხედავ იმის სანაცვლოდ სადაც რეალურად შიშველი ადამიანია გამოძერწილი..(?)
არავინ შეგედავება რომ ძალიან მაღალმხატვრულად და ა.შ.
მარტო იმას აკვირდები რა ლამაზად და დახვეწილად გამიჯნა ხელოვანმა კისერი მხრებისაგან?
გამოდის რომ ნიმუშს სრულად არ ხედავ...
მთლიანობაში მაქ რაა გამოძერწილი ასე გენიალურად?

პოსტის ავტორი: terra თარიღი: Jan 27 2010, 04:55 PM

მეც მაგ მიზნით
ვერანაირი ფსიქოლოგია ვერ შეედრება იმ ცოდნას და გამოცდილებას, ადამიანის სულიერი სტატუსის და
ტრანსფორმაციების შესახებ, რასაც ეკლესიის წიაღი გვინახავს და რომელიც, წმინდანებმა,
თავისი ოფლით და ცრემლით მოიპოვეს სულიწმინდისგან.
დაახლოებით მსგავსი, ემპირიულ-ფსიქოლოგიური მონახაზები, მოიპოვება მრავალი დიდი მოაზროვნის ნამუშევრებში,
მაგალითისთვის : პასკალი, ბრიუიერი, ლაროშფუკო, ქაუსი და ა.შ.
მაგრამ ჭეშმარიტებაზე დაფუძნებული გნოზისი, აშკარად აღემატება მათ თვალსაწიერს.

პოსტის ავტორი: ნანინა თარიღი: Jan 27 2010, 05:02 PM

terra
ახლა ჩვენ უღმერთოები გამოგყავარ თუ რა გინდა ? (ვხუმრობ )
ჯანსაღ სხეულში ჯანსაღი სულიაო არ გაგიგია შენ? სხეულიც ხომ ღვთისგანაა ნაბოძები და მასაც ისეთივე მოვლა და პატრონობა უნდა როგორც სულს ნუ ეს ცოტა რთული თემაა, მაგრამ არა მგონია ქრისტიანობა მაინც და მაინც თავზე ნაცრის დაყრას და მთელი ცხოვრება ძაძებში გატარებას ქადაგებდეს
თავისთავად სიშიშვლე კი არ არის ცოდვა, ადამიანია ცდვილი და დაცემული, რომელიც მას აღიქვამს სხვაგვარად
მე ვერ ვხვდები რატომ უნდა აღიქვა დავითი, ვენერას დაბადება და რა ვიცი კიდევ სხვა მსოფლიო ხელოვნების შედევრები როგორც საცდური, როგორც სიშიშვლე და როგორც ცოდვა?
მე არ მესმის უბრალოდ ეს ალბათ იმ ადამიანის პრობლემაა მაშინ... რა ვიცი, უხერხულიც კია მგონია ამაზე საუბარი

პოსტის ავტორი: ნონა თარიღი: Jan 27 2010, 05:10 PM

გეთანხმები (სახელს თუ მეტყვი კარგი იქნება)

პასკალი კარგია რომ გამახსენე ახლა...
თუ არ დამეზარა წიგნში დავძებნი მის შეხედულებას ხელოვნებაზე...
რაც შეეხება სასულიერო პირებს, მე არსად წამიკითხავს ქება მიქელანჯელოს დავითისა
ახლა რომელიმე წვეროსანი ბერი რომ მოვიდეს და დამიწყოს ახსნა როგორ გვაახლოებს უფალს მიქელანჯელო თავისი გენიალური ხელოვნებით...


მამაომ ვერ დაგიმშვიდა სინდისი?

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: Jan 27 2010, 05:14 PM

tamuna m
ხატებს სპეციალური კუთხე უნდა....

ნონა
ხაზანოვი თუ გაგიგია
რა და ყურში გეტყვი, ოღონდ როგორც კი ინეტი გამომისწორდება, თორე პოსტებს მიყლაპავს

სამაგიეროდ სხვა რამე ჩანს, მაგის თქმა გინდა ხო?


კურაევს ექნება

პოსტის ავტორი: ნონა თარიღი: Jan 27 2010, 05:24 PM

მერე რომელი ჩვენგანი არაა ცოდვით დაცემული?

ვენერამ როგორ უნდა მაცდუნოს ?
ქალისთვის საერთოდაც რას ქვია ეს სხეულით ცდუნება?
უბრალოდ უსიამოვნოა როცა შეიძლება არასასურველ დროს გაგახსენდეს ეგ ნახატი
მაგრამ ვერც კი წარმომიდგენია რიგითი მამაკაცი, თუნდაც რომელიმე ფორუმელი რომლის წარმოსახვასაც ვენერა ვერ ან არ გამოკვებავს რა...
ვაიმეე სოფოო
პრობლემა შესაფერისი ტერმინი გგონიათ ამ სიტუაციაში როგორც ვატყობ ძალიან ბევრს

უხერხული იმიტომ გეჩვენება რომ არასწორ ინტერპრეტირებას აძლევ საწინააღმდეგო აზრს



კაი PM დაგელოდები
სხვა რამე ჩანს კი არა, არის რეალურად
მხატვრული დახვეწილობა მხოლოდ დეტალია მთლიანობის
მთლიანობაში კი დავითი კარგად ასახული შიშველი ადამიანია
როგორც ირწმუნებიან იდეალური აღნაგობით თუ როგორც ამბობენ რა...


ექნება თუ აქვს?

პოსტის ავტორი: ნანინა თარიღი: Jan 27 2010, 05:24 PM

გავედი მე ამ თემიდან
ნამეტანი ცოდივილი ვარ და დავითს არ მოვკრა თვალი შემთხვევით

პოსტის ავტორი: lingvo თარიღი: Jan 27 2010, 05:31 PM

დასახურია ეს თემა დიდი ხანია.

პოსტის ავტორი: terra თარიღი: Jan 27 2010, 05:33 PM

ანუკამაც იგივე მითხრა
და რატომ, ავატარი მაქვს ძალიან ნაზი?


ჯანსაღ სხეულში ძალიან ხშირად არ მყოფობს ჯანსაღი სული
ეგ, ძველი წარმართული, უფრო ზუსტად კი - ელინური აფორიზმია ))
მართალი ხარ, სიშიშვლე არაა ცოდვა, არამედ ჩვენი დამოკიდებულება მასთან და ჩვენი გულისთქმები.
მაგრამ, რა ვქნათ, ეს ოხერი გულისთქმები რომ გვაქვს?
ზოგი ვამჩნევთ და ზოგი ვერ


გიო.

პოსტის ავტორი: ნონა თარიღი: Jan 27 2010, 05:34 PM

ისე იცით რა მაინტერესებს?
აი მე აქ დადებული ზოგიერთი ტილო, დავითიც, მადონაც და კიდევ ზოგიერთი სხვა მხოლოდ ერთხელ მაქვს ნანახი
ხელოვნების ტრფიალნი მათ ხშირად უყურებთ და სწავლობთ პროფესიონალურად (ნუ ვინც ხართ) თუ უბრალოდ გინახიათ და დავიწყება არ უწერიათ მათი მხატვრული ღირებულებიდან გამომდინარე?

პოსტის ავტორი: ნანინა თარიღი: Jan 27 2010, 05:42 PM

ნონა

მე პროფესიონალი ხელოვნებათმცოდნე არ ვარ, თუმცა ხელოვნებასთან ნამდვილად მაქვს კავშირი ასე რომ ჩამოყალიბებული მაქვს ასეთი ხედვა, რომ ხელოვნების ნიმუშს არ ვუყურებ მიწიერი თვალით
სხეულის რომელი ნაკვთი უჩანს ტილოზე აღბეჭდილ ადამიანს ამაზე მეტად ვცდილობ ნახატი მთლიანობაში აღვიქვა, დავინახო ის როგორც ხელოვნების ნიმუში და არა როგორც მხოლოდ შიშველი ქალი ან მამაკაცი
სიმართლე რომ გითხრა მხატვრობაში კარგად არ ვერკვევი და ამას ყოველთვის ჩემს დიდ მუნუსად ვთვლი ( ), იმედია მალე გამოვასწორებ
სხვა რა დაგიწერო არ ვიცი..


გასაგებია, მაგრამ სწორედ ელინთა ხელოვნებაში ჰპოვა ამან გამოხატულება და შემდეგში რენესანსის მხატვრობამ ააღორძინა ეს იდეალი და რა ვქნათ ამიტომ უარვყოთ ხელოვნება? უარვყოთ ის გენიალური ხელოვნების ნიმუშები რაც ამ იდეით შთაგონებულმა გენიოსებმა შექმნეს?
მგონი ძალიან პრიმიტიული მიდგომაა, ნუ მიწყენთ
უარყო ხელოვნება მხოლოდ იმიტომ რომ მასზე შიშველი ადამიანია გამოხატული და ეს შეიძლება რომელიმე ადამიანში რაღაც ვნებებს აღძრავდეს? ნამდვილად მიკვირს...

პოსტის ავტორი: ნონა თარიღი: Jan 27 2010, 05:45 PM

ნანინა
გასაგებია მაგრამ მე სხვა რამე ვიკითხე...
მიწიერი თვალი რომ აღარ გექნება მიწაზე აღარც იქნები
მაგრამ შენ ალბათ გინდოდა გეთქვა ხელოვანის თვალით ვუყურებო..
ხელოვანები იძახიან რომ ქალის სხეულს უყურებენ მხატვრის თვალით...

აუ რამდენს მაწერინებთ მეტკინა ხელი
ჯობია მათი ბიოგრაფიები წავიკითხოთ...

პ.ს. ახლა გამახსენდა ცოტა ხნის წინ ნიკოლოზ სერბის წიგნი წავიკითხე და იქ საუბარი იყო ნების მზაკვრობაზე...
თქვენც გირჩევთ.. რას კარგავთ...

პოსტის ავტორი: ნანინა თარიღი: Jan 27 2010, 05:47 PM

გავედი მე ამ თემიდან, საქმე მაქვს და თან მგონი უაზროდ ვკამათობთ
ნონა, თუ ფიქრობ რომ ეს სიშიშვლეა და სიშიშვლის მზერა კი შნი სულისათვის ზიანის მომტანია, მოიქეცი ისე როგორც გსურს, მაე კიდევ ერთხელ ვამბობ, რომ ჩემთვის ეს ხელოვნებაა და არა ეროტიკა

პოსტის ავტორი: terra თარიღი: Jan 27 2010, 06:15 PM

მე არ მითქვამს, რომ ხელოვნება უნდა უარვყოთ
ნამდვილად არ.
სხვა რამეზე მქონდა აქცენტი.\

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: Jan 27 2010, 06:17 PM

მოკლედ, ერთხელაც იქნება რომელიმე ნახატს საჯაროდ გავარჩევ

ან ჩემს რეფერატებს გამოვაქვეყნებ

პოსტის ავტორი: death თარიღი: Jan 27 2010, 08:33 PM

ზოგადს რაც შეეხება... მიქელანჯელოს ნიმუშები მართლაც შთამბეჭდავია, ტიციანს ვერ ვიტან (ვაფიქსირებ როგორც სუბიექტურ მოსაზრებას ). საერთოდ რენესანსში, რეინკარნირებული ბერძნული მითოსის თემა ყველაზე მდაბიო მოვლენად მეჩვენება.... თუ თემის სათაურიდან გამომდინარე ვიმსჯელებთ ჩემის აზრით ხელოვნებაა, მაგრამ რამდენდ მისაღებია ეს უკვე რთული საკითხია. მაგალითად ეხლა ეს ნიმუშები, რომ შეესრულებინათ ნეოლითის ხანაში ან პოლინეზიაში, მაშინ გასაკვირი არც იქნებოდა, მაგრამ შუა საუკუნეების სამხრეთ ევროპისთვის ცოტა შეუსაბამო იყო, რადგან ის ადამიანს წარმოჩენდა მაშინდელი საზოგადოებისათვის უცხო ვიზუალიზაციით. ანუ ერთგვარად დროს გაუსწრო, ოღონდ არა როგორც პოზიტიური ან ნეგატიური კუთხით. ანუ გამოხატვის ეს ფორმები ა-მორალური უნდა ყოფილიყო მაშინდელი ეპოქისთვის. მოკლედ ძნელია და მემგონი შეუსაბამოც კი არის თანამედროვე საერო სამყაროში, რაღაც თეოკრატიული კანონების მიხედვით საკითხის განსაზღვრა, რადგან თვითონ საზოგადოება არ არის ესეთი... თუმცა პრინციპულობა მინშვნელოვანია... ეკლესიისთვის მსგავსი მოპირკეთება კი როგორც წინა პოსტში ავღნიშნიშნე, გადაჭარბებულად მიმაჩნია.

პოსტის ავტორი: ნანინა თარიღი: Jan 27 2010, 09:03 PM

რას გვაშინებ მერე, გამოაქვეყნე

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Jan 27 2010, 11:39 PM

ნონა,
შენი მკაცრი გალაშქრება ხელოვნების წინააღმდეგ, შენი ნებაა, მაგრამ თეოლოგიურად შეცდომაა, სამწუხაროდ ვერ თანხმდებით პრინციპებში, აქედან გამომდინარე კამათი წინ ვერ წავა, უნდა დაუშვა, რომ ერთია ხელოვნება, და მეორეა თეოლოგია, ხელოვნებას არც აქვს მიზნად ცხონება, მას ადამიანის გემოვნების დახვეწა, მიწიერიდან ფშვნივიერში გადაყვანა, ფაქტობრივად ვისაც ხელოვნების არ ესმის, ის სულიერებასაც დამახინჯებულად გაიგებს, უბრალოდ შეიძლება ვინმე /ბერი, მონაზონი და ა.შ. / ისე ამაღლდეს, რომ მიწიერი არც ხელოვნება დასჭირდეს, არც სწავლა
არც განათლება არც კომპიუტერი და არც არაფერი, თუ ამ სიმაღლეზე აქვს
ვინმეს პრეტენზია მომიხსენეთ ცოდვილი
თუ არადა ხელოვნების დემონიზაცია არის მძიმე შეცდომა.


Весьма примечательные слова встречаем мы у апостола Павла: всё мне, - говорит он в первом послании к коринфянам, - позволительно (7, 12). И эту фразу повторяет дважды. С большим содержанием эти слова. Широкую свободу предоставляют они человеку. Все существующее, всю природу и, следовательно, всю культуру они принимают и предают ее человеку. Человек поставляется полным хозяином, неограниченным владельцем и обладателем всего. Апостол здесь в полной мере воспроизводит слова Господни, сказанные Им при введении человека в обладание, пользование землей после его сотворения. Все, что ведет человек к осуществлению им этих его прав, приемлется апостолом. И конечно, чем легче человеку будет подходить к этому осуществлению, т.е. чем более он будет изобретать усовершенствованные орудия и инструменты, чем более он будет владеть и повелевать стихиями природы, чем более красивой и радостно-приятной он будет делать свою жизнь, тем ближе он будет к цели своего земного бытия - нравственному совершенствованию, а чрез него и богоуподоблению.

პოსტის ავტორი: tamuna m თარიღი: Jan 28 2010, 12:08 AM

როგორ (ვ)ფიქრობთ, ნიუში არის ის რაღაც განსაკუთრებული, რომელიც არ შეიძლება სხვაგან გადმოიცეს და ამისთვის აუცილებელია მისი არსებობა?
ვგულისხმობ მხოლო შიშველი ნატურის გამოსახვას (და არა ისტორიულ-მითოლოგიური სიუჟეტის ჟანრულობის გადმოცემას)
თუ აიკრძალება, რას დაკარგავს ამით ხელოვანი და ხელოვნება?

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Jan 28 2010, 02:32 AM

რას ქვია აიკრძალება? ) ვინ ან რა უნდა აკრძალოს? ან როგორ შეიძლება აკრძალვები ხელოვნებაში? ხელოვნების უმთავრესი წესია თავისუფლება, იდეების თავისუფლად გადაცემა, აკრძალვები სასამართლოში
მსგავსი აკრძალვებით (ირან ) ხელოვნება აღარ იქნება, როგორც დაწერა შესანიშნავად ბატონმა აბომ, ის ვინც ხელოვნებაში სიშიშვლეს ხედავს მხოლოდ, მისი პრობლემაა და არა ხელოვნების.
სადაცაა თავისუფლება იქ იბადება კულტურა, სადაცაა კულტურა ყვავის ხელოვნება, ვისაც ესმის ხელოვნება იგი სწავლობს მისგან, ღებულობს იმას
რასაც აძლევს, და არ ითხოვს იმას რაც არაა ხელოვნების დანიშნულება.
თუმცა ვფიქრობ ტყუილად ვწერ, არის კატეგორია, რომელთათვის სპორტიც ცოდვაა, ხელოვნებაც, ლამის ყველაფრი საერო და ყველა ღირსი დედა
და მამა უნდა გახადონ, სინამდვილეში კი ზომბებს ქმნიან...
სამწუხაროა;
კაიროსი!

ანუ მე ვამბობ, რომ ჯერ ანტიარტიზმის მიმდევრებმა ჯერ რაა ხელოვნება ეგ უნდა გაიგონ კარგად, და ხელოვნება უნდა შეაფასონ და მერე ხელოვნების ერთერთი მცირე დეტალი, შიშველი ნატურა,
ხელოვნებაზე აი პატრიარქის სიტყვები და ამის შემდეგ აქ აღარაა საჭირო ადგილზე სიარული და ერთიდაიგივეს წერა:
რათქმაუნდა ჩვენი უწმიდესის ეს მხოლოდ ერთადერთი ხაზგასმა არაა ხელოვნების და მეცნიერების დიდ მნიშვნელობაზე, მოვიყვან სხვა ციტატებსაც და უფრო ნათელი გახდება, რისი თქმა მინდოდა (ზოგმა ცუდად გამიგო, სიმწვავის გამო)
ხელოვნება , როგორც ღმერთისაკენ ამაღლების გზა:
ციტატა
ხელოვნება კი, ღვთისაგან მონიჭებული ის სიკეთეა, რომელიც მთლიანად ეხება ადამიანთა არა ხორციელ ბუნებას, არამედ მის სულიერ სამყაროს. რამდენადაც მეტად მაღლდება ჩვენი სულიერი სამყარო, იმდენად მეტად ვუახლოვდებით ოცი საუკუნის წინანდელ ბეთლემს და ვმაღლდებით იმისაკენ, ვინც წარმოუდგენლად მაღლა დგას მეცნიერებასა და ხელოვნებაზე.
პატრიარქი ლოცავს და აქებს ხელოვანებს:
ციტატა
ჩვენ ვულოცავთ ჩვენს სიცოცხლის უნარიან ერს შობას უფლისას და ვუსურვებთ ბრწყინვალე გზით მიმავალ მეცნიერებს, მწერლებს, პოეტებსა და ხელოვნების სიყვარულით შთაგონებულ შემოქმედებს, რომ ქრისტეს ნათელი და ჭეშმარიტება გაძღოლოდეთ მათ თავიანთი დიდი მოღვაწეობის სახელოვან გზაზე, ჩვენი სამშობლოსა და მისი შვილების საკეთილდღეოდ.
ქრისტიანობის მადლით ძალმოსილი შვილები ჩვენი ერისა იღვწოდნენ ჩვენი ენის, ჩვენი მწერლობის, ჩვენი ფილოსოფიური აზროვნებისა და მეცნიერების წინსვლისა და აყვავებისათვის. ჩვენი ერის დიდი შვილები უპირველესად იღვწოდნენ თავიანთი სულიერი ამაღლებისა და განწმენდისათვის, რათა ამის შემდეგ ქრისტეს მადლით ძალმოსილნი უდიდეს მეცნიერულ, ფილოსოფიურ და ლიტერატურულ მოღვაწეობას შესდგომოდნენ.
ქრისტეს შობა
1980/81 წწ.
ქ. თბილისი

პოსტის ავტორი: Ligia თარიღი: Jan 28 2010, 02:51 AM

ხალხნო კაიროსას ხელოვნებაზე ნუ ეკამათებით. იცით რამდენს ილაპარაკებს და რა ენით და რა გულით? არ დაიღლება ენას ისე გადაიტყავებს :D მაგის სუსტი წერტილია

და მე თქვენ გეტყვით და აჯობებს მაგას ვინმე საუბარში თუ? :D

პოსტის ავტორი: tamuna m თარიღი: Jan 28 2010, 02:57 AM

აუ, ცუდად ვარ!
ძილის წინ შემოვიხედე და გავიფხრიწე სიცილით
სინდის დამშვიდებული შევხედავ ბოიახჩევის "ნატურას" (თავის მსუყე ტონებით ) და ჩავეშვები ძილში


ამ კითხვაზეც ისაუბრე(თ) რააა...
ოღონდ ხვალ ვნახავ.
ერთ დროს ისეთი აღმაფრენით შემეძლო ქალის სხეულზე ლაპარაკი (ხელოვნებაში), კაი კაცი გეგონებოდით

პოსტის ავტორი: Ligia თარიღი: Jan 28 2010, 03:07 AM

კაიროსას იმედზე ნუ დაიმშვიდებ სინდისს

პოსტის ავტორი: ნანინა თარიღი: Jan 28 2010, 03:26 AM

KAIROS
გაიხარე კაიროს, მომეშვა გულზე თორე კინაღამ გადავირიე

პოსტის ავტორი: Ligia თარიღი: Jan 28 2010, 03:28 AM

აჰა ესეც კიდე

კაიროს მოდი ნახე რა ხდება, მალე კურთხევას აიღებენ შენგან ამა თუ იმ ნიმუშის ნახვის წინ

პოსტის ავტორი: ნანინა თარიღი: Jan 28 2010, 03:32 AM

Ligia

რა იყო ადამიანო შენ კაიროსის კუდი ხარ? ისე კაიროსის ფანებში თუ აპირებ ჩემ ჩაწერას ტყუილად ირჯები, უბრალოდ მიყვარს კომპეტენტური და განათლებული ადამიანების აზრების მოსმენა, მით უმეტეს თუ ერთ აზრზე ვართ მიხარია ხოლმე

პოსტის ავტორი: Ligia თარიღი: Jan 28 2010, 03:34 AM

კუდი არა რქები კიდე )))
თქვენ არ იცით მაგის ამბავი

ხელოვნება არის მაგის სუსტი წერტილი
დაგაოსებს იმდენს დაგელაპარაკება და თითოეულ დეტალზე იმხელა ყურადღებას გაგიმახვილებს გადაირევი

ასე რომ ეგ კომპეტენტური ვერ იქნება ყველაფერზე თავს დაგიქნევს მთვრალი კაცივით

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: Jan 28 2010, 04:38 PM

death

ამას არ გაპატიებ


აი ეს გამიშიფრე, კიარა და განავრცე. რენესანსის მთელი "მადლი" ასე ვთქვათ, ის პრინციპია, რომ მათ მოახდინეს ანტიკური სულის რეინკარნაცია და რეინკარნაცია შეუძლებელია ანტიკური თემების გარეშე... აბა რა დაეხატათ?

პოსტის ავტორი: ნონა თარიღი: Jan 28 2010, 06:18 PM

ეს გალაშქრება სერიოზული სახით დაწერე კაიროს?
ჯერ ერთი მე არ უარვყოფ ნიუს ჟანრის მაღალმხატვრულ ღირსებას!
სულაც არ მითქვამს რომ არ მომწონს, მაგრამ თავის კატუნი მგონია იმის თქმა რომ შიშველ მადონას უყურებ და აღფრთოვანებული ხარ მხოლოდ ზოგადად ნახატით და არა მისი სხეულით!

მე მადონას როცა ვუცქერ ნამდვილად არცთუ იშვიათად მიოცნებია რომ მას ვგავდე, და შენ თურმე ტილოზე ვერც ამჩნევ რომ შიშველია
ხვდები ხომ რო არ მჯერა შენი

მე რომ თეოლოგიასთან დიდად მიახლებული არ ვარ, ეს შენ იცი
დემონიზაციაზე კი შენის ნებართვის არ შევყოვნდები საერთოდ
მაგრამ ის რაც შენ დაწერე ძალიან წინააღმდეგობრივია.
იდეურ მხატვრული სუბსტანცია რომელიც ცხონების გზაზე არ მიდის ცხონების გზით მავალს უკან თუ არ აბრუნებს ან გვედზე არ მიახვევინებს, აყოვნებს მაინც.
და როდესაც (ვციტირებ) და თუ ყველა ქრისტიანი თვლის რომ ცხოვრების მიზანი ცხონებაა, რაც შენც დაადასტურე სხვა თემაში, რომელი ლოგიკით გვამცნობ რომ (ისევ შენი ციტატა)

ხელოვნება სწორედაც დგას სულიერების (და არა მხოლოდ ფშვინიერის სამსახურში) მაგრამ არა ყველა!
ნიუს ჟანრიც ერთერთი ამათთაგანია
და ის რომ ძალიან ლამაზია, ის რომ ძალიან გენიალურადაა ზოგიერთი მათგანი შესრულებული არ ნიშნავს რომ იდეა ჩვენთვის ისეთ საკვებს იტევს მერე რომ არ გვაწყინოს!

მომწონს
მოგწონს
მოსწონდათ თაობებს
შედეგად კლასიკაა!
და ცოტა რამ გამოაცხო განა ადამიანურმა გენიამ სამშვინელისთვის დღემდე შეულეველი ფასეულობა რომაა და სული მაინც არაფერ შუაში არაა ?

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Jan 28 2010, 06:45 PM

ნონა, შენთან კამათს ვფიქრობ აზრი არა აქვს, უბრალოდ არ გესმის ხელოვნება და მადონასათვის ნამდვილად არ შემიხედავს როგორც შიშველი ქალისათვის, სიშიშვლე იქ სხვა რამეა და ამას ქევანა გიხსნიდა, ნუ უშედეგოდ რათქმაუნდა.
თეოლოგიურად აბსურდს ამბობ,
არტისტიკულად მკრეხელობას,
ლოგიკურად შეცდომას.
დანარჩენი შენ იცი, იქნება მერე დაფიქრდე, რომ ხელოვნების ფუნქცია ცხონება არაა, მაგრამ ეს არ ნიშნავს რომ სულიერად არ ზრდის, ასე ძნელია?
კიბეები ეკლესია არაა, მაგრამ არ ნიშნავს იმას რომ არც ეკლესიის კიბეებია... ხელოვნება და რელიგია ხშირად ერთად არიან ხატწერა-ფერწერის შვილია, გალობა-მუსიკის, ტაძარი-არქიტექტურის, ლოცვები-პოეზიის..
ცხონება ხდება ეკლესიაში, ღვთისგან მოცემული მადლით, ხელოვნება მართალია ადამიანის ქმნილებაა, მაგრამ იგი ეკლესიიდან არასოდეს ყოფილა
ცალმხრივად უკუგდებული, ხელოვნებაა ჯვარის ტაძარი, ყინწვისის ანგელოზი, ხელოვნებაა ქართული მრავალჟამიერი, ხელოვნებაა ეს ყველაფერი, ნაწილი შეერწყა ეკლესიის სფეროს, ნაწილი დამოუკიდებლად
განვითარდა მაგრამ ყველაფერი ეს არის ფერწერა, ქანდაკი, არქიტექტურა და ა.შ. რაც ხელოვნების სხვადასხვა სფეროებია და ღვთის ნიჭი ადამიანისადმი, როგორც დაწერა პატრიარქმა.
შენ თუ გწყენს ხელოვნება (ეჭვი მაქვს სულიერების მოტივებით, რაც სინამდვილეში ამავე სულიერების ნაკლებობაა ხშირად ან ზესულიერების უიშვიათესად ), მაშინ ჩვენ ცოდვილებს შეგვეშვი ხომ? ქრისტიანობის სახელით ხელოვნების განკითხვას ვერ დავუშვებთ და ვერც მისი შემადგენელი ნაწილების მიკვეთ-მოკვეთას; მაგ პრინციპით რომ მიუდგე მაშინ არათუ შიშველი მადონა, შესანიშნავი რამ, არამედმკერდშიშველი ღვთისმშობელიც არ უნდა დაუშვა ხატებზე, არადა არის, ამიტომ პრობლემა
სიშიშვლეში კი არა ჩვენშია, ქრისტიანობა კი ადამიანიდან კი არ ამოდის, არამედ ადამიანი აყავს ქრისტიანობამდე, ასევეა ხელოვნებაც იგი ადამიანის ბილწ თვალებს კი არ ერიდება, იმ თვალების გამოსწორებაზე ფიქრობს და ხელოვნების მიზანიც ესაა, სიშიშვლე გახრწნილობად არ აღიქვა, არამედ იმად თუ რა შექმნა უფალმა, მადონას
და სხვა შიშველ სხეულებს ხშირად ვხედავ, მაგრამ ბილწი აზრები, შენდა
გასაკვირად არასოდეს მომსვლია, იმიტომ რომ ხელოვნების გზაა ეგ, სიბილწისგან უკუგდება, არაფერსაც არ აყოვნებს ცხონების გზაზე მივალს ხელოვნება და მე თუ არა პატრიარქს მაინც მოუსმინე , რომელიც ხელოვნებასაც განუკუთვნებს თავის საოცარ ძალას და ამავდროულად სულიერებას აყენებს იქ სადაც არის, ისე რომ ეს ორი ერთმანეთში არათუ წინააღმდეგობაში არ მოდის, არამედ საოცარ ჰარმონიაში არიან:
ხელოვნება კი, ღვთისაგან მონიჭებული ის სიკეთეა, რომელიც მთლიანად ეხება ადამიანთა არა ხორციელ ბუნებას, არამედ მის სულიერ სამყაროს. რამდენადაც მეტად მაღლდება ჩვენი სულიერი სამყარო, იმდენად მეტად ვუახლოვდებით ოცი საუკუნის წინანდელ ბეთლემს და ვმაღლდებით იმისაკენ, ვინც წარმოუდგენლად მაღლა დგას მეცნიერებასა და ხელოვნებაზე .
ეჰ-ით;
კაიროსი!

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Jan 28 2010, 07:08 PM

მოკლედ იდეა ასეთია, ხელოვნება ღვთის ნიჭია, რომელსაც სულიერებამდე მიყავს ადამიანი, ხვეწს მის შინაგან სამყაროს, ამ ხელოვნებაში არის სხვადასხვა ეტაპები და სხვადასხვა გამოხატვის სტილი და პრინციპები, ყველა ერთნაირი არაა, ყველას სხვადასხვანაირად უნდა მიუდგე, ყველა სხვადასხვა მესიჯს ატარებს, მათდამი მიდგომაც სხვადასხვა უნდა იყოს, ყველა ერთანაერ კეთილ ნაყოფს არ იძლევა, არამედ სხვადასხვას, და მათი გარკვევისათვის, მათივე კარგად შესწავლაა საჭირო, რაც უფრო მაღალია ხელოვნება მით უფრო მაღალია ის იდეა რასაც ის ატარებს, ნაწილი ქრისტიანული მორალისათვის ადვილი მისაღებია და გასაგებია, მაგალითად მიქელანჯელოს ადამის შექმნა და თუნდაც პიკასო, რემბრანტი და ა.შ და ნაწილი რთული, იგივე მიქელანჯელოს წმიდა ეკატერინე საბოლოო განკითხვის სცენაში ან სხვა მადონათა სერია, ან ბოტიჩელის ვენერა ან სხვა მსგავსი, იმისათვის რთული გაიგო, ამისათვის უნდა ვნახოთ რა ამოძრავებდა ავტორს, შეექმნა რამ ეროტიული და აღმგზნებადი თუ პირიქით, ის რაც მიწიერში აღგზნებადია ხელოვნებაში სულიერში გადაეყვანა? ბოტიჩელის ვენერას დაბადება, იმდენად ფაქიზია, იმდენად ნაზი, მის სიშიშვლეს ფაქტიურად ვერც კი ამჩნევ როგორც სიშიშვლეს, არამედ როგორც შიშველ სილამაზეს, სადაც მთავარი არის სილამაზე და არა სიშიშვლე, მოკლედ ლიგიას არ იყოს ამ თემაზე ბევრი შემიძლია ვწერო და ხელოვნებას, როგორც თეოლოგი აუცილებად დავიცავ.
ასე რომ მომიწევს აქ გადმოტანა ზოგიერთი საინტერესო სტატიისა, რომელიც სხვა თემაში ეწერა:
http://church.ge/index.php?showtopic=6512&hl=

Отец Александр Мень отвечает на вопросы слушателей


ХРИСТИАНСТВО И ТВОРЧЕСТВО

Человечество связано между собой узами духовного единства и ответственности, потому что люди передают друг другу не только генетический код, но и духовное наследие. Оно развивается, и творчество человечества постоянно идет в двух направлениях, поляризуясь позитивно и негативно. Полярности возрастают и все время противостоят друг другу. Нет прямой эволюции, а есть накопление сил добра и накопление сил зла. И творчество в этом процессе имеет огромное значение, потому что человек — образ и подобие Божие. Богу люди предстоят все вместе, и в идеальном состоянии они должны быть имманентны друг другу, то есть взаимопроникающи, чего человек достигает в какие-то мгновения любви, дружбы, во время сопереживания каких-то процессов. В целом люди друг от друга еще отделены. Но вспомните, в “Философических письмах” Чаадаева есть его перевод слов Паскаля о том, что человечество — это один человек, живущий вечно.

Миллионы лет птеродактили летали (а мы даже представить себе не можем миллионы лет), и вдруг появляется вот это существо, и оно получает от Бога дар нравственного чувства, этической воли, которая в природе не существует. Получает, говорил Павлов, как “чрезвычайную надбавку”. Вторая сигнальная система получена как “чрезвычайная надбавка”, потому что человек узнает в другом аспекте Бога. Христос стоит в центре, поэтому через Него открывается этот аспект. Поэтому развитие культуры есть развитие в человеке ответственности за всех остальных людей.

Христос сказал, что каждый выносит из своего сокровища то, что у него есть. И вы, живописцы и мастера других жанров, вы выносите людям сокровища своего сердца, ваше восприятие мира. Вы делитесь с ними. Это ваш диалог с людьми. Вы творите новый мир, в который приглашаете войти других. И в этом мире все обнажено: ваша душа обнажена со всеми ее страданиями, со всеми ее недостатками и радостями. Это святое, ответственное дело. И художник должен подойти к творчеству не просто как к какой-то функции — вот мне хочется рисовать, и всё, — а как к служению человеческому роду, как к отдаче.

Вы скажете, что художник будет писать картину, даже если он живет на необитаемом острове. Да, конечно, творческое начало — врожденное. Но все-таки на самом деле наша цель — это духовное соединение людей, взаимопонимание людей, взаимная близость людей, когда общение создает радость и любовь между людьми... Это трудно, это даже мучительно — взять и выставить свое сердце напоказ. Но это одновременно приглашение к дружбе, приглашение к любви. И величайшая радость для художника — быть понятым. Значит, протянутая рука была встречена другой протянутой рукой и принята...

Творец должен творить!.. Пока мы дышим, мы должны творить, и это творчество может быть самым многообразным, и самое главное творчество — это созидание своего духа. Это вечное творчество. То, что написано на холсте, на бумаге, — это только знак того, что произошло у вас в сердце

::::::::::::::::::::

Живопись церковная и светская в наши дни

Артемьев А.В.
член Союза художников России

В первой половине VI века в христианском мире произошли два знаменательных события, напоминание о которых может явиться своеобразным эпиграфом к данной теме.
В 522 году в палестинской пустыне отошла ко Господу великая подвижница Христианской аскезы, преподобная Мария Египетская.
В 537 году в Константинополе был освящен один из величайших храмов христианского мира - храм св. Софии. Сооружение несказанной красоты и великолепия, благоукрашенное золотыми мозаиками, иконами и всяческими драгоценностями... А у Марии Египетской, 48 лет прожившей в пустыне, не было буквально ничего, может быть даже нательного креста, было лишь испепеленное зноем и холодом собственное тело, которое само стало живой иконой.
Какой разительный контраст!
Иногда возникает искушение противопоставить эти два начала и сурово напомнить, что, дескать, золотом иконостасов и церковных риз душа не спасается. Но вот какой удивительный разговор произошел в первые минуты встречи аввы Зосимы с преподобной Марией, заговорившей впервые после полувекового молчания: "Скажи мне прежде авва, - вопрошает преподобная, - как живут ныне христиане, как растут и благоденствуют святые Божии Церкви?" Вот чем озабочена великая подвижница! Авва Зосима отвечал ей: "Вашими святыми молитвами Бог даровал Церкви и нам всем совершенный мир. Но внемли и ты мольбе недостойного старца, мать моя, помолись, ради Бога, за весь мир..."
Мы видим, что жизнь Церкви соединяет в себе два неразделимых начала: личное и соборное, и без этого двуединства жизнь христианина не может быть полной. Личное духовное делание совершается сокровенно в душе каждого христианина - и за это он несет ответственность перед Богом. А вот соборная жизнь Церкви нуждается в строгих уставах и правилах, зафиксированных письменно, в текстах и чинопоследованиях. Эти правила тоже имеют двойственную природу: они рождаются из личного духовного опыта, но должны быть приняты соборно, ибо соборное согласие является залогом и свидетельством существования Церкви как единого Тела Христова. В эту всеобъемлющую систему входят и различные искусства: архитектура, пение, прикладные ремесла - и живопись.
То, что существует живопись светская и церковная, доказывать не надо. Более того, в наше время утвердилось представление об их внутреннем противостоянии и даже враждебности. Но всегда ли так было? Является ли это противостояние изначальным? Если мы окинем взглядом историю изобразительного творчества, то у истоков его такого противостояния не обнаружим - оно возникло в результате искажения природы изобразительного творчества. Поэтому церковная живопись должна сегодня видеть врага не в светской живописи, а в глубинной ущербности сознания, которая одинаково отрицательно влияет как на светскую, так и на церковную культуру в целом.
В чем же заключается эта ущербность? Творческий процесс в любом искусстве - это таинство сердца, и сколько бы мы о нем ни говорили, мы всегда будем высвечивать лишь какую-то часть, а целое останется тайной, ибо истоки его уходят за пределы человеческого сознания. Мы можем сказать только, что истинное произведение рождается как результат встречи Воли Божественной и воли человеческой, как результат их взаимной любви и согласия. Если же человеческая воля самочинствует, то возникают ущербные формы культуры, которые мы характеризуем в светском искусстве как заумные, холодные, уродливые, а в церковном как мертвые, внешне стилизованные. Так что самочинство человеческого сознания, которое на поверхности жизни проявляется как духовное извращение или как воинствующее невежество - вот основной враг любой культуры, как светской, так и церковной.
Противопоставляя живопись светскую и церковную, ревнители благочестиия иногда акцентируют внимание на том, что, дескать, иконописец должен, в отличие от светского художника, духовно готовить себя к работе, очищать душу, поститься, усиленно молиться и т.д. Все это правильно, не будем только забывать, что внутренняя рассеянность и легкомысленная растрата жизненных сил светскому художнику тоже пользы никогда не приносила. Кроме того, если даже церковный художник добросовестно ведет благочестивый образ жизни, то здесь его подстерегает опасность самообольщения - этакая заведомая уверенность в святости результатов собственного труда. Ведь с церковного художника не снимается условие, которое на первом месте стоит и перед светским живописцем: увидеть образ внутренним зрением прежде, чем воплотить его в живописном материале. И по этой шкале труд художника оценивается без всяких скидок и "привилегий" в отношении его церковности и даже не взирая на личное благочестие самого художника. Скорее наоборот, спрос с церковного художника более высокий - потому что настоящую икону написать гораздо труднее, чем картину, и духовное напряжение здесь требуется гораздо более высокое и чистое. Поэтому, когда в наши дни иконописание становится подчас сравнительно быстро и легко приобретаемой профессией, полем деятельности для начинающих художников или даже вообще не художников, то ожидать настоящего возрождения иконописной традиции довольно трудно.
Потребность человека в создании изображений -неотъемлемая часть его духа, сознания. Эта потребность сплетается из двух стремлений. Одно из них - стремление к подражанию видимой природе. Другое исходит из желания видимого запечатления "вещей невидимых". Это возможно с помощью создаваемых художником живописных объектов - знаков. Знаковость в изобразительном искусстве - область художественного мышления, некое "умное делание" в сфере зрительного познания мира. Православный иконописный канон - это таинственно сложившаяся знаковая система, знаковый язык, на котором осуществляется молчаливая, умозрительная проповедь Православной Церкви.
Знак - слово одного корня со словами "знать", "знаменить" - это то, что подлежит узнаванию, запоминанию и наполнению живым содержанием. Подражание природе и знаковость - отнюдь не взаимоисключающие стороны живописи, но два ее крыла, на которые она опирается. В светской живописи знаковая система иная, чем в иконописи - она чаще всего подчинена подражательности, мимезису. Но и светская живопись без знаковости превращается в хаос и унылый натурализм.
Живопись же церковная сегодня предстала перед нами как необозримый океан многовековых традиций. Но в сфере современной практики это пока смоковница, не дающая плода. Осмелюсь утверждать, что сегодня ни один учебный курс иконописи, даже в специальных учебных заведениях особых надежд не вызывает. Сегодня нужен самоотверженный, по сути, первопроходческий труд - и лучше не в одиночестве.
Поэтому уже давно назрела идея создания некоего "центра", где могло бы идти серьезное обучение иконописанию без штатных учителей, где бы накапливался иконографический и текстовый материал по иконописанию и где можно было бы собираться учащимся иконному делу профессионалам художникам. Сегодня нужно не учить, а учиться - учиться практическому профессиональному освоению иконописного канона. Это - самая главная задача церковной живописи на сегодняшний день. Плодотворный путь открыт - он, без сомнения, долгий и трудный, особенно в наше время, но всегда радостный внутренне. Уныние одолевает человека, идущего ложным, легким путем, а путь, ведущий к реальным плодам, - чем труднее, тем радостнее, потому что это путь возвращения к живым истокам изобразительного творчества.


ესეც იყოს...

ЗАКЛЮЧЕНИЕ

Повторим то, с чего начали: искусство и религия (в нашем случае – христианство) в частности выполняют одну и ту же функцию – гармонизация мироощущения человека. Искусство гармонично по своей природе, а христианство оказывает гармоническое воз-действие на человеческую душу, делая её сопричастной Абсолютной Гармонии, свойст-венной Творцу, благодаря Искуплению, совершённому Христом, через благодать Святого Духа. Искусство как часть мира может быть подвержено всем искажениям падшего творе-ния, его позитивное воздействие часто оказывается случайным и не зависящим от личных качеств автора произведения. Христианское, но не специфически церковное искусство возможно, и возможно на самом высоком художественном уровне. Художник-христианин не смешивает свою религиозную практику и профессиональную деятельность, не превращает произведение искусства в унылую дидактику, но по мере самосовершенствования способен приближать гармонию своих произведений той всеобъемлющей Абсолютной Гармонии, которая является одним из качеств Творца.

მამა ალექსანდრე მენის ინტერვიუდან... (სრული ვერსია ზემოთ მინიშნებულ თემაში)

ვივა არტე-თი;

კაიროსი!

პოსტის ავტორი: ნონა თარიღი: Jan 28 2010, 08:10 PM

ციტატას არ მოიყვან ჩემი რომელიმე პოსტიდან?


არტისტიკული მკრეხელობა როგორც ტერმინი არაა ჩემთვის ნაცნობი და შენს განმარტებას დაველოდები

იქნებ ცხადად დამისაბუთო ეგ მცდარი ლოგიკური მიმდევრობა...

მსგავსი რამე ვთქვი მე?

ცხონებას სად ხდება ან ეკლესია რომ ხელოვნებას არ დევნის ამას რატომ მიხსნი? მე ხომ არსად მითქვამს საწინააღმდეგო?
ამ ყველაფრის დაწერის საჭიროებას ვეჭვობ გაფიქრებინებს ის აზრი რომელიც ზემოთ ჩამომიყალიბე, რომლის თანახმადაც მე ხელოვნება არ მესმის
მიკვირს შენი ინტერპრეტაციები იმ ფონზე როცა შენზე სხვა სიბრტყის წარმოდგენა მქონდა
თუ გაუგებარი იქნება ეს აზრი შენთვის განვმარტავ..

შეგნებულად არ ვარქმევ სახელს შენს პოზიციას როცა ჩემს დამოკიდებულებას კონკრეტული სტილის ტილოების მიმართ ანზოგადებ როგორც აზრს ზოგადად ხელოვნებაზე...
ჩემივე წარმოდგენაც საკუთარ სულიერებაზე იცი უკვე
შესაბამისად შენი ტექსტის დიდი ნაწილი რიტორიკაა და ეს ძალიან საწყენია
შენი შეფარული აგრესია კი მოულოდნელი იყო, ამიტომაც გავამუქე შენი პოსტის რამდენიმე სიტყვა

და სადმე მაგის მოთხოვნა ამოიკითხე ჩემს პოსტინგში?
მეტიც, მე ქრისტიანობის სახელითაც არ ვლაპარაკობ

ამოვდიოდი რა საკუთარი სუბიექტური დამოკიდებულებიდან შეხედულება კონკრეტულ ტილოზე განვავრცე ჟანრზე მთლიანად და წესით უნდა შეგემჩნია რომ არსად ჩემი შეფასება მტკიცებითი ფორმით არ გადასცდომია სუბიექტური აზრის ჩარჩოს


ოღონდ ეჰ-ით არა კაიროს...

მოკრძალებით და პატივისცემით!

ნონა

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Jan 28 2010, 08:22 PM

შეფარული აგრესია არა ტოროლა
თუ რამე მექნება სათქმელი (აგრესია საერთოდ რა შუაშია) გეტყივ და გეუბნები, დანარჩენი კი დავწერე და მორჩა, მიიღებ, კარგი არ მიიღე შენი ნებაა
მაგრამ ხელოვნებას რომ ამცირებ, შეიძლება უნებურადაც ეს აქ რაც წერ იმის მერე ჩანს:

გავაგრძელო? ესენი თეოლოგიურად შეცდომებია, არტისტიკულად /ანუ ხელოვნების მეცნიერებისათვის/ მკრეხელობა და შედეგად ლოგიკურადაც
შეცდომა, მოდი წაიკითხე ხომ რაც სტატიები დაგიდე.

პოსტის ავტორი: lingvo თარიღი: Jan 28 2010, 08:32 PM

ეჰ... არც სიშიშვლე და არც ხელოვნება! თემის დახურვა და მოვრჩეთ!
ატმანმა გახსნა ეს თემა და მერე წავიდა ფორუმიდან... იმედია მოვა და მოუვლის

პოსტის ავტორი: ნონა თარიღი: Jan 28 2010, 08:45 PM

ნამდვილად არ წამიკითხავს არცერთი სასულიერო პირისგან ქება დავIითისა
და ეს ხაზს უსვამს იმას რომ მე ვაღიარებ მას როგორც ხელოვნების ნიმუშს მაგრამ არ ვთვლი მას სულიერად ამაღლებულად!
შემოქმედებითად ფასეული, მაგრამ არა სულიერად!
ბოლოსდაბოლოს შიშველი კაცია ხელოვნების ისტორიაში ალბათ ყველაზე შთამბეჭდავად ასახული და მაგის ცქერა როგორ ამამაღლებს არ მესმის! ყველაზე მაქსიმუმი დაატკბობს მცქერალს და ხელოვნების ნიმუშებს მხატვრული ოსტატობის კუთხით შეადრის და აღმოჩენილი განსხვავებით თვალსაწიერს გაიფორთოვებს ხელოვნებაში, ნუ ანატომიაშიც

მე სამოთხისკენ მიმავალი გზა დავითის მზერა არ მგონია, შენ?

და ის რაც დავწერე შენ რომ თეოლოგიურად მცდარი, არტისტიკულად მკრეხელური და ალოგიკური გგონია უკვე დაწერე მე კი განმარტება გთხოვე თუ რატომ?
არ ამიხსნი?
სადაა თეოლოგიური გადაცდომა და სად ნახე ალოგიკა?

პოსტის ავტორი: ნანინა თარიღი: Jan 28 2010, 09:23 PM

ნონა

ნონა შენს ავატარს რატომ აქვს მოშიშვლებული მხარი? ნუთუ არ გეცოდებიან მართლმადიდბლურ ფორუმზე მამაკაცები, რომლებიც მისი ცქერით შეიძლება ცდუნდნენ?

პ.ს.

პოსტის ავტორი: ნონა თარიღი: Jan 28 2010, 09:30 PM

ნანინა
მაგ რემარკაზე გეტყობა რამდენად ყურადღებით კითხულობ ჩემს პოსტებს

ეჭვი გაქვს რომ მაგ შიშველ მხარს შეამჩნევენ?

პოსტის ავტორი: ნანინა თარიღი: Jan 28 2010, 09:32 PM

ნონა

სიმართლე რომ გითხრა ბოლო პოსტები არ წამიკითხავს, ძალიან დიდია..
კიიი

პოსტის ავტორი: ლურჯი ბუ თარიღი: Jan 28 2010, 09:38 PM

აუჰ! კიდევ შიშვლები ვართ??? ჩავიცვათთქო დროზეეე!!!!

პოსტის ავტორი: ნონა თარიღი: Jan 28 2010, 09:39 PM

ნანინაა
სიმართლე გითხრა მე მეტს არც არაფერს ვამტკიცებდი ამდენი ხნის განმავლობაში
შენ ქალმა მიხვდი რომ მხარი შიშველია მაგ ავატარზე და სულ ტიტველ მადონას რით ვერ ხედავენ ეს მამაკაცები გამარკვიეთ რა
არადა ჩემს ავატარზე ჩარლი ჩაპლინის ძალიან ცნობილი ტილოა

ბევრგან წამიკითხავს რომ ბერებს ქალის დანახვაც კი აცდუნებთ ხანდახან
არადა ხელოვნების ფარქვეშ რომ იყვნენ თურმე მაშინ ხორცით გამოცხადებული შემოძარცვული მადონაც ვერაფერს დააკლებდა რა

პოსტის ავტორი: lingvo თარიღი: Jan 28 2010, 09:40 PM

„ხელოვნება სილამაზეა. ის მხოლოდ მაშინ ასრულებს თავის დანიშნულებას, როდესაც სათნოებას, მორალს და რელიგიას ეყრდნობა“
ი.ე. რეპინი.

„ხელოვნება და ლიტერატურა რელიგიამ შექმნა. ყოველივე, რაც დიდი იყო უძველეს დროთაგან, ამ რელიგიურ გრძნობებზეა დამოკიდებული, რომელიც ისევეა ადამიანისთვის დამახასიათებელი, როგორც სილამაზისა და სიკეთის იდეა“
ა.ს. პუშკინი.

პოსტის ავტორი: ნანინა თარიღი: Jan 28 2010, 09:56 PM

ნონა

ვაიმე ნონა
არ მინდა შენთან კამათი კარგი?

პოსტის ავტორი: afxazi თარიღი: Jan 28 2010, 10:10 PM

ნანინა

გადავხედე წინა პოსტებს და მომეწონა, რადგან მშვენიერი კამათი მიდიოდა, თუმცა საბოლოოდ ბრალდებებში გადაიზარდა, რაზეც ძალიან დამწყდა გული. შეიძლება ჩვენ მიგვაჩნდეს, რომ რაღაც სწორია, რომელსაც სხვა არასწორად მიიჩნევს, მაგრამ ეს არ უნდა გვაძლევდეს იმის უფლებას რომ რადიკალურები ვიყოთ. შეიძლება ვინმესთვის სიშიშვლე (ვგულისხმობ ნახატს) იყოს მისაღები, შეიძლება ვინმესთვის არა, მაგრამ ხომ არ შეიძლება ვაიძულეთ ერთმანეთი გაიზიაროს ჩვენი შეხედულება.

აქ ითქვა, რომ სიშიშვლე არაა ცოდვა, არამედ ჩვენი დამოკიდებულებაა მისდამი ცოდვა. ეს არაა სწორი ლოგიკა, რადგან რეალურად ბოროტება უარსებო ფენომენია და ის სიკეთის ნაკლებობაა, მაგრამ ჩვენ ვერ ვიტყვით რომ ბოროტება არ არსებობს, რადგან მას ვხედავ ამ სოფლად გამოვლენილს. ადამი და ევას სიშიშვლე არ იყო სიშიშვლე, პირველ ადამიანთა მდგომარეობა სხვა იყო და მასზე ვერ ვისაუბრებთ ამ მდგომარეობიდან.

ანუ კვლავ გავიმეორებ, რომ ზოგისთვის შეიძლება მოსაწონი იყოს რაღაც, ზოგისთვის არა. ხომ შეიძლება ადამიანს გულწრფელად სჯეროდეს რამის, ცხადია შეიძლება და სწორედ ამ ფაქტორის გათვალისწინებით უნდა წარვმართოთ ჩვენი საუბარი.

პოსტის ავტორი: ნანინა თარიღი: Jan 28 2010, 10:17 PM

afxazi

შენიშვნა მიღებულია დავით

უბრალოდ ორივე მხარე ალბათ რადიკალურია და ორივეს გააჩნია საკუთარი პოზიციის გამამართლებელი არგუმენტები

მგონი არც ჩემი და არც კაიროსის მიზანი ვინმესთვის საკუთარი შეხედულების თავზე მოხვევა არ ყოფილა, თუ ასე გამომივიდა შენდობას ვითხოვ
ამიტომაც არღარ ვაპირებ კამათის გაგრძელებას, სათქმელი მგონი უკვე ითქვა

პოსტის ავტორი: afxazi თარიღი: Jan 28 2010, 10:20 PM

ნანინა

არა ნუ მიიღებთ როგორც შენიშვნა. ყოველშემთხვევაში ჩემზე ბევრად კომპეტენტურები ხართ ამ საკითხში და შენიშვნის დაწერა ჩემი მხრიდან ცოტა უხერხულიც კია.

უბრალოდ მინდა რომ კამათი ჩხუბში არ გადაიზარდოს ხოლმე. ზოგჯერ სიმართლეს სხვადასხვა კუთხიდან ვაფიქსირებთ და ესაა პრობლემა კამათის ჩიხში შესვლისა.

ამიტომაც დამრჩა შთაბეჭდილება რომ ორივე სიმართლეს ამბობდით, მაგრამ სხვადასხვა კუთხით.

პოსტის ავტორი: ნანინა თარიღი: Jan 28 2010, 10:22 PM

afxazi

კარგი გასაგებია, გაიხარე

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Jan 28 2010, 11:38 PM

აი აქაა მთავარი შენი თეოლოგიურიც, არტისტიკულიც (ეს ტერმინი მგონი ჩემია ) და ლოგიკური შეცდომაც, თეოლოგიური იმიტომ რომ ქანდაკს თხოვ სამოთხისაკენ რატომ არ მიგყავარო, სინამდვილეში კი ღვთისმეტყველება ხელოვნებას (ადამიანის ხელის ქმნილებას) და ფილოსოფიას (ადამიანის გონების ქმნილებას) აღიქვამს როგორც დამხმარეებს, არის ასეთი სიმბოლური ნახატი, ღვთისმეტყველება როგორც მხედარი როგორ მიაჭენებს ორ ცხენს, ფილოსოფიას და ხელოვნებას და ა.შ. არტისტიკულიც იმიტომ რომ რაც მოქანდაკეს უნდა ენახა შენთვის იმას არ უყურებ, შენ ხელოვნებას უდგები იმ პრინციპებით რითაც ხატსაც ვერ შეხედავ (ცნობილი მაგალითი მეძუძური ღვთისმშობლისა), რაც შეცდომაა, ხელოვნებას უნდა მიუდგე როგორც ხელოვნებას, მისი კუთხით უნდა შეხედო, ლოგიკურიც გასაგებია, კვანტური ფიზიკით ცხვრების გაკრეჭვის და იმერული ყველის გაკეთება გინდა
არადა, რას ერჩი დავითს, იგი ხელოვნების უზადო ნიმუშია, სრულყოფილების ერთერთი საოცარი გამოხატულება, ადამიანი ალბათ რაც
შექმნა ღმერთმა ასე კარგად არავის გამოუხატია და რახან ქანდაკია ასე შესახად არავის გაუკეთებია, არტისტიზმი და პროფესიონალიზმი სწორედ ამას ადამიანის სხეულით მისი თავდაპირველი მშვენიერების სრულყოფილების, როგორც ღმერთის მიერ ყველაზე საუკეთესო ქმნილების
გამოხატვაა,ნონა, შენ რასაც კამათობ, ეგ შენ კი არა მთელ რომაულ პაპიზმს
არ ესმოდა მიქელანჯელოს დროს, და მიქელანჯელოს ზოგი ნახატი შემოსეს
კიდეც და ეს დღემდე ვერ აპატია თაობებმა და ცხრაჯერ მოიხადეს ბოდიში, მერე ზოგიერთი ისევ განმოსეს ოღონდ ნახევრად, მოკლედ შენ შეგიძლია
დარჩე შენს აზრზე, და არანაირი ბრალდებები აქ არაა, უბრალოდ ქრისტიანობის სახელით გალაშქრება ხელოვნებაზე, ეს უკვე იყო ევროპაში
ინკვიზიციის დროს და გვეყოფა,




ხომ...

გადავიდეთ ახლა აფხაზთან კამათზე

გამოდის, რომ სიშიშვლე ცოდვაა... ეს არასწორი ნათქვამია, რადგან მაშინ ნებისმიერი სიშიშვლე უნდა იყოს ცოდვა, როგორც მრუშობა ცოდვაა, ეს ნიშნავს რომ ნებისმიერი მრუშობა, მეტნაკლებად, მაგრამ მაინც ცოდვაა, სიშიშვლე ასე არაა, იგი არაა ცოდვა საკუთარი თავის წინაშე, არაა ცოდვა
ექიმთან, არაა ცოდვა მეუღლესთან, არაა ცოდვა სავარჯიშო დარბაზში, აუზზე, სტადიონზე, ზღვაზე ( ბევრისათვს
ეგეც ცოდვაა, მაგრამ მათთან ფსევდომართლმადიდებლობაში ვიკამათებ), გამოდის რომ ცოდვა არაა ამდენ ადგილას და მაინცდამაინც მიქელანჯელოს დავითია ცოდვა?
ცოდვა ან არის ან არ არის, სიშიშვლე ცალკე აღებული ცოდვა ნამდვილად არაა, არამედ მისი გამოჩენა სიძვის და სიბილწის მიზნით, აი ესაა ცოდვა,
ასე ხდება რომ ადამიანი შეიძლება შიშველი იყოს ან თითქმის შიშველი და არ იყოს ცოდვა, არ იყოს ცოდვისათვის მიმართული ქმედება, და შეიძლება
ცალი ფეხი ქონდეს შიშველი და ეს იყოს ცოდვა, ადამიანთა სიბილწიდან თუ
ამოვალთ ნიჯაბი (ბურქა) უნდა ჩააცვა ქალებს, თვალებზეც რაღაც ჩამოაფარო არიქა შიშველმა თვალებმაც არ აცდუნონ ვინმეო
ხოლო თუკი ნონას პრინციპით მივუყვებით ხელოვნების 80% უნდა დაამსხვრიო და დაწვა, ან უბრალოდ ახატო ტანსაცმელები ყველას, მაგალითად დავითს ჯინსები უნდა ჩააცვა და ისიც მოტმასნილი არა და
ტანზე კიდევ რაღაც ყელიანი პულოვერი, აი ვენერას თავზე თავსაფარი , ისე
რომ დალალები დაუმალო და ქვემოთ ერთიანი შავი (ესეც არ მოტმასნილი)
ზედა-ქვედა.. და ასე შემდეგ.
ნუ ვხუმრობ რათქმაუნდა, მაგრამ იდეაში აქამდე მივედით, რაა სიშიშვლე?
საიდან იწყება იგი? თუკი მხარის, ფეხის, ტანის გამოჩენა არაა, აბა სასქესო
ასოებს ძალიან იშვიათად შეხვდებით და ისიც ისე მოკრძალებულად აღგზნებულს გააღიმებს და არა პირიქით

დასკვნის სახით

იხელოვნეთ;

კაიროსი!

პოსტის ავტორი: ნანინა თარიღი: Jan 29 2010, 12:08 AM

ისე მეც ასე ვფიქრობდი, რომ თავისთავად სიშიშვლე, როგორც მოვლენა არ არის ცოდავ და კაიროსის არგუმენტებმა უფრო გამიღრმავა ეს შეხედულება
სიშიშვლე თავისთავად არსებობს ბუნებაში და ის ვერიქნება ცოდვა, ცოდვას ღმერთი არ შექმნიდა ცოდვა არის კონკრეტული ადამიანის ქმედება, თავისთავად სიშიშვლე კი, როგორც მოვლენა და როგორც ბუნებაში არსებული ალბათ ვერ იქნება ცოდვა სიშიშვლე შეიძლება გამოიყენო ცოდვისთვის, თუმცა ეს ხომ არ ნიშნავს რომ ის თავისთავად, თვისობრივად ცოდვაა?

პოსტის ავტორი: tamuna m თარიღი: Jan 29 2010, 12:33 AM

საერთოდაც, ხელოვანი ხომ არ ცდილობს ღვთის უმაღლესი ქმნილების განდიდებას და მეტად წარმოჩენას?

პოსტის ავტორი: terra თარიღი: Jan 29 2010, 01:10 AM

ეგ ჰუმანიზმის ლაიტმოტივია.
განადიდოს ადამიანი და დააყენოს ღმერთის ადგილზე.

და საერთოდ, შიშველი სხეული - შიშველი სხეულია.
გინდ ნატურალურად დანახული (ანუ ხორციელი) და გინდ ტილოზე ოსტატურად შესრულებული.
მგონი, აქ კამათს აზრიც აღარ აქვს.
ჩვენი პრობლემა იმაშია, რომ სიფხიზლეში მოვიკოჭლებთ, საკუთარი გულის სიღრმეებში ჩახედვასა
და საკუთარი საიდუმლო თუ მეტნაკლებად საიდუმლო მიდრეკილებების დანახვის უნარში.
სულ ეს.

და ძალიან ვთხოვ ყველას, ნუ ისმის უსაფუძვლო ბრალდებები, თითქოს აქ ვინმე, ზოგადად ხელოვნებას უარყოფს.

პოსტის ავტორი: ნანინა თარიღი: Jan 29 2010, 01:13 AM

terra

კეთილი, მაშინ კითხვას დაგისვამთ რა მოვუხერხოთ მაშინ მსოფლიო ხელოვნების იმ შედევრებს, რომლებზეც ადამიანის შეშველი სხეულია გამოხატული? არიან თუ არა ისინი ხელოვნების ნიმუშები თუ არა? უნდა შევხედოთ მათ თუ არა? მაგ ლოგიკით არ უნდა შევხედოთ, რადგან საცდური არ მივიღოთ მაშინ რა ვქნათ, მუზეუმებში თვალებზე ხელები ავიფაროთ და რეპროდუქციებს ხელები ვაფაროთ?
აბსურდია ჩემი აზრით!
თუ გამოსავალს მეტყვით, კარგს იზამთ

პოსტის ავტორი: terra თარიღი: Jan 29 2010, 01:31 AM

ჩემო კარგო
დავიწყოთ იქიდან, რომ ხელოვნება, მხოლოდ შიშველი ტორსების გამოსახულებებისგან არ შედგება.
არსებობს ასევე : ჰიმნოგრაფია, გალობა, ჭედურობა, რელიგიური პოეზია, ხატწერა და ა.შ.
შემდეგ, ნიუს გარდა გვხვდება ასევე გენიალური პეიზაჟები, ნატურმორტები, ნახატები რელიგიურ თემებზე და ა.შ.
კითხვაზე - ''არის თუ არა ნამუშევრები, სადაც შიშველი სხეულებია გამოსახული, ხელოვნების ნიმუშები'' -
გპასუხობ : უდაოდ!! მეტსაც გეტყვი : ისინი გენიალური შედევრებია, რომელთა შესრულების დონე
ნამდვილად იმსახურებს აღტაცებას და აღფრთოვანებას (რაც არა ერთხელ განმიცდია, და არა მხოლოდ მე).
ხოლო კითხვაზე : ''უნდა შევხედოთ თუ არა მათ'' - გიპასუხებ(თ) : როგორც გენებოთ
მე მხოლოდ ის ვიცი, მე როგორ მოვიქცე ანალოგიურ სიტუაციაში და ალბათ არ მაქვს უფლება, ვინმეს რამეზე მივუთითო.
მე პიროვნება ვარ და ჩემი, ინდივიდუალური დამოკიდებულება მაქვს ღმერთთანაც (ისევე, როგორც მას - ჩემთან) და საკუთარ თავთანაც.
ეს საკითხი, ყველამ თავისით უნდა გადაწყვიტოს.
კიდევ ვიმეორებ : კონსულტაციები მოძღვართან!!

ნანინა, მე, პრინციპში, თქვენთან (ანუ გოგონებთან) ნაკლებად მაქვს საკამათო.
უფრო ბიჭების (კაცების) გამოთქმულ აზრებს ვერჩი

კადნიერებით, პატივისცემით და კეთილი სურვილებით : გიო

პოსტის ავტორი: ნანინა თარიღი: Jan 29 2010, 02:16 AM

terra

ეს ყველაფერი ყველამ კარგად ვიცით, რა საჭირო იყო ამის ჩამოთვლა ვერ მივხვდი
აქ კონკრეტულად იყო საუბარი და არა ზოგადად ხელოვნების უარყოფაზე რა თქმა უნდა

გაიხარე, მოიქეცი ისე როგორც გსურს, ამაში არავინ შეგედავება
უბრალოდ ნონას მგონი შენგან განსხვავებული პოზიცია ქონდა, ამიტომ ეკამათებოდნენ მას
გაიხარე

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Jan 29 2010, 04:18 AM

აგე, მესამე ოპონენტიც

რაში მერჩი მეგობარო?
რაც თქვი აბსოლუტურად გეთანხმები

რას ვერჩი ამ აზრს, შენ რად გვერჩი?
ერთია რომ ხელოვნებას ვუყურო თუ არაო, ეს რომ მოძღვარს კითხო ცოტა
ზედმეტი მგონია, ნუ ახლა გულისთქმები თუ მოსდის ვინმეს ხელოვნების ნიმუშზე, მაშინ უნდა მოერიდოს რათქმაუნდა და ცოტა სხვა გზასაც უნდა მიხედოს
მეზე ამბობ ამას ხომ?
არაფერიც უსაფუძვლო არაა, განა თავად არ ჩამოთვალე რაა ხელოვნება?
განა არის სრულყოფილი მუსიკა, რომელსაც თუნდაც ერთი ტონი, ერთი საკმაოდ დიდი შემადგენელი ნაწილი აკლია? განა გამართლებული იქნება მისი ჩამოცილება საერთო მელოდიიდან, მხოლოდ იმიტომ რომ იგი სხვებიდან განსხვავებულად "გამომწვევად" ჟღერს ან უბრალოდ სხვებს ცუდად ეჟღერებათ? ვინც უარყოფს თეოლოგიაში თუნდაც ერთს, უარყოფს მთელ თეოლოგიას, მათემატიკაში თუ ერთ აქსიომას არღვევ-არღვევ მთელ სისტემას, ხელოვნებაშიც ასეა, ერთია მოგწონდეს რომელიმე და რომელიმე არა, მეორეა უარყოფდე მას და უკუაგდებდე.
ამაში თუ მეკამათები, აქა ვარ
იხარე;
კაიროსი!

პოსტის ავტორი: terra თარიღი: Jan 29 2010, 10:02 AM

ნანინა
KAIROS

შევთანხმდით, კარგებო ))

''ვერჩი'' კი - რა თქმა უნდა ხუმრობით და პატივისცემით ))
კარგები ხართ.

პოსტის ავტორი: ნონა თარიღი: Jan 29 2010, 11:22 AM

ძალიან იაფფასიანი არგუმენტაციაა უწოდო ერთ ფრაზას თეოლოგიური შეცდომა და ალოგიკა, (ჰო კიდევ არტისტიკული მკრეხელობა, რომლის აზრსაც უკაცრავად მაგრამ ვერ ჩავწვდი, მგონი აჯობებს უკეთ განმარტო ) როცა ფრაზა ხატოვანი სიტყვათწყობით გადმოსცემს აზრს რომ დავითის ქანდაკი არ არის შექმნილი სულის საზრდოდ!
ქანდაკს როგორც ასეთს, არათუ შიშველი დავითისას, თვით უფლისასაც კი არ მიყავხარ ცხონებამდე. თეოლოგი ხარ და გეცოდინება რომ მთავარი ქვა არაა.
და არც მე ვარ კერპთთაყვანისმცემელი ქანდაკისაგან მაცხოვნებელი სილბო რომ ვითხოვო ხელოვნების ნებისმიერ ღირებულებას აქვს იდეა, რომლის მოტანის ხარისხითაც ფასდება ესა თუ ის კონკრეტული ქმნილება
ასე ოსტატურად გამოძერწილი დავითის იდეა რა არის ?


ფილოსოფია ისევე როგორც ხელოვნება ყავს თავის სამსახურში ჩაყენებული რელიგიას, მაგრამ ეს სულაც არ ნიშნავს რომ რიგი ფილოსოფიური შედევრები რელიგიას არ ეწინააღმდეგებიან!!! და ისინი ჩემი აზრით, ქრისტიანმა იმიტომ კი არ უნდა იკითხოს რომ დატკბეს და გაიზიაროს, არამედ იმიტომ რომ გამოიყენოს მათთსავე სამხილებლად, საკუთარი ჭეშმარიტების მასთან შედარებისას მეტი სიცხადით სამზეურად.
იმედია არ მეტყვი რომ ვცდები და ფილოსოფიაში დასაგმობი გენიოსებს არაფერი უთქვამთ და რომ ავტორის გენიოსობის ხათრით მთივე იდეები უნდა ვისრუტოთ

პ.ს. დაგმობაში აკრძალვა-ინკვიზიციას არ ვგულისხმობ, უბრალოდ მათი არაქრისტიანულობის ცალსახად ხაზგასმა, გნებავთ დაფიქსირება და ა. შ.


ჰოდა შენ გეკითხები გარდა უზადოდ მაღალი საშემსრულებლო ოსტატობისა რა დაგანახა მიქელანჯელომ დავითში? ის რომ ასეთი სხეული გვიბოძა შემოქმედმა? ის რომ ადამიანურ სხეულთაგან თავისი ხედვით იდეალური შემოგვთავაზა ისე დაუფარავად როგორც მას არცერთი ნორმალური არ აჩენს?
მითხარი რა თქვა ამ ყველაფერზე მეტი შენთვის ამ ქანდაკმა?


ვეჭვობ კვანტურ ფიკაში რეალურად ჩახედულმა ადამიანმა რაც შენ დაწერე ახლა იმას ლოგიკა უწოდოს
ეს ლოგიკა არ იყო კაიროს, ეს სიტყვებით თამაშია, თანაც ის ჩემთვის არ დაგიწერია, მესამე მკითხველზე შთაბჭდილებისათვისაა განკუთვნილი, მაგრამ დარწმუნებული ვარ შენი კეთილშობილება არ მოგცემს ნებას ჩემთვის გაუგებარი დატოვო ლოგიკის წყვეტა ჩემს პოზიციაში და ვიმედოვნებ მომდევნო პოსტში ისევ ვიხილავ ჯანსაღ მიზეზ-შედეგობრივ კორელაციას ჩემი ალოგიკურობის შესახებ



ხომ არ გვატყუებ კაიროს როცა ირწმუნები რომ მე ქრისტიანობის სახელით ვსაუბრობ და თანაც ხელოვნების წინააღმდეგ? მე ნუდიზმზე მაქვს მხოლოდ აქცენტი თანაც სუბიექტივისტური მიდგომით და არა ინკვიზიციური დამოკიდებულებით!!! არსად მითქვამს რომ უნდა აიკრძალოს, აღარ ვიცი მერამდენედ ვიმეორებ რომ მე მხოლოდ იმას ვუსვამ ხაზს რომ ამ ქმნილებებს შიშვლად ვერ აღვიქვამთო რო მეუბნებით არის თქვენივე ნების მზაკვრობა 



სულ კერძო მოსაზრებებით რომ ირწმუნები სიშიშვლე ცოდვა არააო, იქნებ სახარება ან წმინდა მამათა ცხოვრებიდან თუ ნააზრევიდან მოგეტანა რამე მე იქ ბევრი საწინააღმდეგო მაქვს წაკითხული, სიშიშვლის ხოტბა არსად (!) არ არის, მეტიც ყველგან იგმობა

რას ამბობ აბა, ჩვენ ქანდაკებას სიძვაში მხილებას არ ვუპირებთ
მაგრამ ნამდვილად არ ვიცით უნიკალური საშემსრულებლო ოსტატობის მფლობებლი ამიქელანჯელოს სულიერი ზრახვანი როცა ამ კაცს ქვაში კვეთდა, ჩვენ მხოლოდ ქვაში თლილის გარეგნული დათვლიერებიტ შეგვიძლია ვიქონიოთ შთაბეჭდილებები


ნუდიზმი ხელოვნების 80%-ია?
ჰო კიდევ ჩემი ციტატა გამოძებნე გთხოვ როგორმე სადაც მე მათ განადგურებას ვითხოვ
ასე რთულად წერია რომ მე მხოლოდ მათში სიშიშვლის სწორედ რომ აღქმადობას ვუსვამ ხაზს და ამ აღქმის შემდეგ ვის ავნებს და ვის არა ეს მათი შინაგანი მდგომარეობის ადეკვატურია. მაგრამ არავითარ შემთხვევაში სულის ღაღადისი ნუდიზმი არაა!!!


ჩემი თხოვნა იქნება კაიროს მოეშვა უსაფუძვლო უტრირებას, შემოსვა სიმართლე გითხრა ხუმრობითაც არ მიაზრია, და შენი ამდენგზის დასმული აქცენტები მათ შეხვევაზე მაფიქრებინებს რომ მის მიღმა რეალურად უარგუმენტობაა და ისევ პოპულიზმს მიმართავ.

დასანანია ფრიად



ნანინა

როგორ გგონია სამოთხიდან განდევნილ ადამიანს უფალმა ტყავის სამოსი რატომ მისცა?

უფალმა ნეტა ჩვენზე უკეთ არ იცოდა სიშიშვლის თვისობრივი არსი?
თუ ჩვენ სამოთის მადლს ნაზიარები ადამისა და ევასგან განსხვავებით ხელოვნებამ აგვამაღლა და სიშიშვლეს როცა მას შემოქმედის მარჯვენა აჩენს ვეღარ ვხედავთ?



ისე სოფო რაღაც მინდა გაგახსენო

ეს შენი ძველი პოსტია ამ თემაში

პოსტის ავტორი: ნონა თარიღი: Jan 29 2010, 11:34 AM

რა უნდა მოუხერხო სოფო? არც არაფერი
ჩვენ ხომ კეთილისა და ბოროტის მეცნიერები ვართ
გენიალურია ეს ქმნილებები სწორედ საშემსრულებლო მანერით!
რაც შეეხება იდეურ ბაზისს: ვიღაცა თვლის რომ იდეას ჩვეულებრივი შიშველი ფოტოსესიიდან სწორედ ფუნჯის დახვეწილობა ამაღლებს და ქვენა საფუძველი კვალავაც პარალელურია
ვიღაც კი თვლის რომ ეს ზეაწეული სულის ნაყოფია, რომელმაც ცოდვაზე გამარჯვება იზეიმა, აადა სწორედ შემოქმედებიტად მუხტიან ადამიანებს აქვთ ყველაზე გამორჩეულად სიშიშვლით ტრფობის ”უნარი” და მოთხოვნილება ჩემთვის გაურკვეველი მიზეზით რატომღაც
ირჩევ იმის მიხედვით თუ სად ხარ შენ
ამ შემოქმედებითი უნარის წყალობითაა მხოლოდ რომ თუნდაც იგივე მადონამ შექმნა სილამაზის დღემდე შენარჩუნებული ეტალონი ქალისა, მაშინ როცა ძვირაღირებული შიშველნატურიანი ლამაზმანთა ფოტოსესიები სეზონის გასვლის შემდეგ სანაგვეზე იყრის თავს
დიახ, ფერმწერის და თანაც ასეთი გენიალურის თვალი სილამაზეს უკეთ ამჩნევს და აღიქვამს, უკეთ იცნობს ქალის სხეულს, უკეთ იცის იმის დახატვა რაც მოეწონა და შეუძლია განსაკუთრებული მარჯვენას წყალობით ჩვენც მისი დანახულით დაგვანახოს შიშველი სხეული
საინტერესოა მიქელანჯელო იმიტომ ხატავდა ასეთ სხეულებს რომ უფალი ედიდებინა ამ არაჩვეულებრივი ქმნილებების გამო თუ მოსწონდა იმდენად რომ შთაგონებული იყო და ჩვენც გვაზიარა?

პოსტის ავტორი: ნანინა თარიღი: Jan 29 2010, 12:53 PM

ნონა

ღმერთო ჩემო, ნუთუ ნახატი და ცოცხალი ადამიანი არ განსხვავდება თქვენთვის?

სიშიშვლის მეტი ვერაფერი დაინახეთ იმ გენიალურ დანუშევრებში?
დაგტოვეაბთ შენ და კაიროსს და იკამათეთ, კარგი?

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: Jan 29 2010, 12:56 PM

მოკლედ, აქ რა ამბავი დაგიტრიალებიათ

ნონა
კარგი ოპონენტი ხარ

ცხადია ხელოვნება ყველაფერს არ შეიძლება დაარქვა, სწორედ ამიტომაა რომ რემბრანდტი გენიალურია და ვიღაც კუკური არა.
ხელოვნება თავისთავად გულისხმობს იმას, რომ შიგნით ცარიელი არ უნდა იყო, იმიტომ რომ ისე ვერაფერს შექმნი, ვერაფერს ღირებულს. არარაობისგან არარაობა გამოდის, სიცარიელისგან სიცარიელე... თვალები მაგიტომ გვაქვს რომ შევხედავთ, გავიგოთ, მივხვდეთ, მაგრამ ისე ხელოვნებას თავისი ენა აქვს, ამას სწავლა უნდა

ნახატი ზედაპირულად არ უნდა აღიქვა, ზედაპირულად არ უნდა იმსჯელო მხატვარზე, უნდა ჩავეძიოთ, ღრმად შეიხედოთ და გავიგოთ: რა დახატა, რატომ დახატა, რისი თქმა უნდოდა, რა უნდა ეთქვა და როგორ გადმოსცა ეს სათქმელი.

ნუ ეხლა ცხადია 80% სიშიშვლე არაა ხელოვნებაში, და არც ყველა ნახატი გაცხონებს, იმიტომ რომ ცხონება ეს სხვა რაღაცაა და ამისთვის რომ ნახატის ყურება იყოს საჭირო, მაშინ.. მაშინ ... არ ვიცი რა D

შიშველ მადონას რაც შეეხება, მე ერთი ვიცი ეგეთი, მუნქის
http://s004.radikal.ru/i206/1001/d7/2f2559430cec.jpg

და აქაც, უნდა გაითვალისწინო მხატვრის ბიოგრაფია, მისი შეხედულებები (რა აწუხებდა, და ა.შ.), მისი მსოფლმხედველობა, გარემოება, რაშიც აღიზარდა, ეპოქა და ისე გამოუტანო ნახატს მსჯავრი

რაც შეეხება დავითს
დავითი მიქელანჯელომდე რამდენიმს გამოუქანდაკებია (დონატელო, ვეროკიო), მაგრამ მიქელანჯელომ სხვანაირად გამოსახა. მან დავითი წარომგვიდგინა გოლიათთან შებძოლებამდე, როცა სხვები მას უკვე გამარჯვებულს გამოსახავენ, გოლიათის თავით ფეხთან ან რამე სხვა ატრიბუტით.
მიქელანჯელოს დავითი ეხლა უნდა გავიდეს და შეებრძოლოს გოლიათს

ამიტომ მისი სხეული დაძაბულია, ყოველი ნაკვთი ნერვიული, მოძრავი, დინამიური.. სწორედ ამიტომ არის რომ გაღელვებს: შენზეც გადმოდის მისი ნერვიულობა.
ამ დავითმა არ იცის გაიმარჯვებს თუ არა

ცუდია ეს? ცუდია ამ ნერვიულობის გადმოცემა? დავითი ხომ ადამიანი იყო და არა ღმერთი, მასაც ჰქონდა ხორცი, გრძნობები, დარდის, სიხარულის განცდა... რობოტი ხომ არ იყო?

გარდა ამისა, გაითვალისწინე, რომ ეს რენესანსია, ადამიანური გრძნობების წინ წამოწევის ეპოქა, უხეშად რომ ვთქვად, და გაითვალისწინე რომ ეს მიქელანჯელოა, რომელიც თავის თავს არასდროს მიიჩნევდა მხატვრად, არამედ მოქანდაკედ, ძალიან უყვარდა ანატომიური ფორმების გამოსახვა, განსაკუთრებით მამაკაცის, იმიტო რომ მიიჩნევდა, რომ მამაკაცს უფრო დახვეწილი და ლამაზი ტორსი აქვს, ვიდრე ქალს

ეს ყველაფერი ქრისტიანისთვის არაფერია, მაგრამ ნუთუ ამის გამო ქრისტიანმა მიქელანჯელოს ხელი უნდა ჰკრას? ასე მაღლა დგას მიქელანჯელოზე?
რავიცი, ჩემთვის ეს ყველაფერი ადამიანური ძალიან გასაგებია და შესაწყნარებელი. და ვაღიარებ კიდეც: მე მათით აღფთოვანებული ვარ ცხადია ყველათი არა, აქ უკვე გემოვნება შემოდის...

ტიციანის ყველაფერი არც მე მომწონს, მაგრამ კარგია
კურბესი ყველაფერი არც მე მომწონს, მაგრამ კარგია

პ.ს. დანარჩენი მერე

პოსტის ავტორი: ნონა თარიღი: Jan 29 2010, 01:00 PM

ზემოთ შენი ძველი პოსტი მიგითითე სადაც კიდევ ერთხელ გადაიკითხე შენი აზრი რა
ახლა რაც დაწერე მაგაზე კომენტარს არც გვაკეთებ
სიმართლე გითხრა მე ცოცხალი ადამიაი შიშველი არ მინახავს და ნამდვილად არ ვიცი რით განსხვავდებიან
მეგონა სიშიშვლეზე წარმოდგენის შექმნა ნახატებიტ ჯობდა
ეტყობა იმიტომ ვერ ჩავწვდი ნუდიზმის გენიას

პოსტის ავტორი: ნანინა თარიღი: Jan 29 2010, 01:11 PM

ნონა

კი მერე რა, მე ისევ ამ აზრზე ვარ
ფოტოხელოვნებას მე ცოტა სხვაგვარად აღვიქვამ ფერწერისა და ქანდაკებისაგან განსხვავებით
შესაბამისად ფოტო ან კინოობიექტივზე გამოხატული რეალური ადამიანის შიშველ სხეულსაც

რაღაცის დაწერას ვაპირებდი და გადავიფიქრე
მარა მაინც, თუ ადამიანი მიქელანჯელოს დავითს მხოლოდ იმიტომ შეხედავს, რომ ამით სიშიშვლეზე წარმოდგენა შეიქმნას, მაშინ ამ ადამიანს სერიოზული ფსიქოლოგიური (და არა მარტო) პრობლემები ჰქონია ჩემი აზრით
იყოს ხელოვნება ხელოვნებისთვის და ვნება ცოდვისთვის
თუ ვინმე ამ ორს ერთმანეთისაგან ვერ ასხვავებს და მეტიც, მას სულიერ ცხოვრებაშI პრობლემებს უქმნის, მარტივი გამოსავალი არსებობს როგორც გიომაც დაწერა _ არ შეხედოს
ეს უკვე პიროვნების პრობლემაა და არა ხელოვნების ან კონკრეტულად რომელიმე შემოქმედის
ამის გამო ჩვენ ხელოვნებაზე უარს ვერ ვიტყვით

პოსტის ავტორი: terra თარიღი: Jan 29 2010, 01:16 PM

ზემოთ აღვნიშნე უკვე, რომ მიყვარს ხელოვნება, ზოგადად.
და თავგამოდებით ვამტკიცე, რომ ნამდვილად გენიალური კრეატივებია და აღტაცებული ვარ მათი შესრულების დონით.
ანუ, ''სიშიშვლის მეტი'', სწორედაც რომ დანახული მაქვს.
რამდენჯერ უნდა გავიმეორო ერთი და იგივე

ერთი ეგაა, რომ, კასრ თაფლს ერთი წვეთი შხამიც კი უვარგისს ხდის.

პოსტის ავტორი: tamuna m თარიღი: Jan 29 2010, 01:21 PM

ყველა ეპოქას თავისი იდეის აღორძინება ჰქონდა.
რენესანსის ერთ-ერთი მთავარი თემა ადამიანი იყო.
შეიძლება მე-20 საუკუნეში რომ შექმნილიყო ეს ქანდაკება ისეთი რევოლუცია არ მოეხდინა ხელოვნებაში, როგორც ეს იმ დროს მოხდა.
სწორედ იმ ეპოქის გადმოსახედიოდან უნდა შეაფასო.
ეს არის კლასიკური პროპორციების ფიგურა.

თუნდაც ეს არ არის საკმარისი?

თუ იგმობა, როგორ ახსნი ღვთისმშობლის ხატს?

ნეტავ აკადემიის ნატურები გენახა
ნონა, ერთი კითხვა შენთან: ადამიანისთვის (თუნდაც მორწმუნისთვის) ესთეტიკა საჭირო არის?

პოსტის ავტორი: ნონა თარიღი: Jan 29 2010, 01:36 PM

ქევანა
დასაწყისისთვის მინდა გითხრა რომ შენი მხატვრულ-შთაბეჭდილებითი ექსკურსი მაფიქრებინებს რომ მხოლოდ შენ გაიგონე რასაც სამი გვერდია ვწერ, რას ხედავთთქო
ნუ რამდენად მითხარი აქამდე უცნობი ეს სხვა საქმეა მაგრამ მაინც

არა ცუდია თუ კარგი ეს არაა მთავარი
შეფასება რომ უარყოფითი იყოს ის კლასიკად ვერ იქცეოდა
მაგრამ მაინც მინდა ვიკითხო იმ იდეურ ნასკვზე რომელმაც მიქელანჯელოს დავითის შიშვლად გამოსახვა გადააწყვეტინა, დავითი ვეჭვობ ტიტველი არ წასულა ბრძოლის ველზე ახლა მეტყვი რომ სხეულის სრულყოფილება სხვანაირად ვერ გამოჩნდებაო სრულად?!
არადა თურმე მიქელანჯელოს თავისი ტრფობანი ქონია მამაკაცის ტორსზე
ანუ თავისი მსოფლმხედველობის მსუყე ნაწილიც გვიანდერძა ამ ქანდაკში: შეხედეთ მამაკაცის სხეულის სრულყოფილებას!
ჰოდა დედიშობილა უნდა გვენახა ცხადია, თორემ აბა ისე სადაა სრულყოფილება



არც კი მესმის ასეთი აზრი საიდან მოგივიდა
ნუთუ რომელიმე მართლმადიდებელი ალტერნატიულ პასუხს გასცემს ამ რიტორიკულ შეკითხვას...?!
ცხადია ქრისტიანობა ყველა მიქელანჯელოზე მაღლა დგას!

მეც მომწონს ზოგიერთი
აკი გამოვტყდი მადონა ძალიან მომწონსთქო
და მაგიტომ ვიძახო მადონა ისეთი სრულყოფილებაა მისი ტანსაცმლიან-უტანსაცმლიანობა სულ ერთიათქო?




ამაზე მეტი რის დაწერას აპირებდი?
მე შიშველი ადამიანის სანახავად დავითს ცქერას არ დავუწყებ მარტივი მიზეზის გამო: მე არ ვეძიებ მსგავს ნატურებს
გულწრფელად გითხრა ძალიან უტაქტო პოსტი იყო, მაგრამ ვცდილობ შეძლებისდაგვარად უემოციოდ გადავატარო
სხვა დროს გირჩევ მეტი ტაქტი გამოიჩინო
მე მხოლოდ სიშიშვლეზე ვსაუბრობ და შენ რამდენ რამეზე მოგისწრია დაფიქრება დავითთან მიმართებაში...

პოსტის ავტორი: ნანინა თარიღი: Jan 29 2010, 01:42 PM

ნონა

ნონა, საყვარელო, აქ შენ არ მიგულისხმიხარ და რატომ მიიღე შენს თავზე არ ვიცი მე დავწერე ადამიანი, ეს კი ზოგადი ხასიათის ნათქვამია მგონი
ნუ უტაქტობაზე გავატარებ და რაც არაფერს ვიტყვი, რა უნდა ვთქვა პრინციპში
მე არ აღვიქვამ ამ მხელოვნების ნიმუშებს როგორც შიშველ ადამიანებს, შესაბამისად არც როგორც საცდურს
თუ ვინმე ასე თვლის, კიდევ ერთხელ ვამბობ, ეს მისი პრობლემაა და ნუღარ შეხედავს, მეტი რა ვთქვა?
კიდევ ერთხელ გიმეორებ, არ მინდა შენთან კამათი და რატომ მაიძულებ ან რატომ ამწვავებ მაინც ვერ ვხვდები

terra
შენ არ გეკამათები კაცო
ვაიმე დედა, კაიროს მიშველე

პოსტის ავტორი: ნონა თარიღი: Jan 29 2010, 01:48 PM

tamuna m

ადამიანისათვის ესთეტიურობა ძალიან მნიშვნელოვანია
ჩემთვის უცხო არაა ესთეტიური ტკბობა
მაგრამ არ ვიცი მორწმუნისათვის ეს რამდენად აუცილებელია და როგორია ესთეტიზმის ზუსტი პარამეტრაჟი ქრისტიანობაში

რაც შეეხება ღვთისმშობლის ხატს აქამდე ეგ ხატი არ მქონდა ნანახი, ახლა ვეცდები ვიკითხო მის შესახებ და გავერკვე

და მე რაც წამიკითხავს სიშიშვლეზე ნამდვილად არსად მასზე ქებად არ იღვრება არცერთი წყარო
რაც არ წამიკითხავს და საწინააღმდეგო შინაარსის გეგულებათ მომაწოდეთ და გავეცნობი
მეტი რა გითხრა აბა

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: Jan 29 2010, 01:50 PM

ნონა

არა, ეგეც მაქვს განმარტებული მგონი

აქ უკვე მიქელანჯელოს ხედვას უნდა დაუკვირდე, თავისი მხატვრული ჩანაფიქრი ამ ფორმით გამოხატა და მე ვფიქრობ სხვანაირად რომ გადმოეცა, მაშინ ისეთი არ იქნებოდა, ისეთი ვგულისხმობ ამაღელვებელი, როგორიც ეხლაა... ბუენაროტიმ ეს ფორმა არჩია, იმიტომ რომ მისთვის ეს ყველაზე საუკეთესო გამოსავალი იყო, თან გაითვალისწინე რომ რენესანსია (იდეალები და რამე) და ისიც, რომ მანამდე ეგ მარმარილო იყო სხვის ხელში და ფაქტიურად, მიქელანჯელომ დაზიანებული მასალისგან გამოძერწა..
როგორც ამბობენ შეხედა, დაინახა თავისი დავითი და გაანთავისუფლაო

(მიქელანჯელოს რომ მამაკაცის ტორსი მოსწონდა, ამაში ცუდი არაფერია მეც მომწონს როცა ქალს წელი ეტყობა და დაცემა ფიგურა აქვს)

ტიტველი არ წასულაო რომ ამბობ, საიდან იცი? ყოველ შემთხვევაში, თავით ფეხებამდე შემოსილი არ იქნებოდა, წვივები მაინც ექნებოდა შიშველი

საქმე იცი რაშია? როცა მხატვარი ან მოქანდაკე, ან ზოგადად ხელოვანი, გადაწყვეტს, ჩაიფიქრებს სათქმელს, რომელიც უნდა მოიტანოს საზოადოებამდე, ის ფიქრობს გადმოცემის ხერხებზეც, და სწორად მიგნებული გადმოცემის ხერხია სწორედ ის, რომ ადვილად ესმის საზოგადოების ნაწილს მაინც...


ზოგადად ვიძახი, მაგიტომაც დავწერე ქრისტიანი თქო, ზოგადად


ქრისტე ადამიანებისთვის მოვიდა,
ადამიანებისთვის და არა წესებისთვის, თუმცა ეგეც აუცილებელია

ყველაფერი ძალიან რთულია ასახსნელად

პოსტის ავტორი: ნანინა თარიღი: Jan 29 2010, 01:54 PM

რატომ უპირისპირებთ რელიგიას და ხელოვნებას მე არ მესმის..

ქევანა

კაი რა ქევან
მოკლედ სანამ ჩამქოლავთ გავალ მე ამ თემიდან

პოსტის ავტორი: ნონა თარიღი: Jan 29 2010, 01:59 PM

მე მომმართავ და მე არ მეხება?
შენ კი დაწერე ზოგადად ადამიანი კრებსითი მნიშვნელობით, მაგრამ ამ სახელით ჩემთან ოპონირებ როგორც იმ კატეგორიის მისამართით რომელსაც შენგან ჩამოთვლილი ქებანი მიეწერება

იმ ფრაზაში კი რომელიც მე გავამუქე რამდენიმე დასკვნა შეიძლება გავაკეთოთ:
1. არ აღიქვამ როგორც შიშველს, ანუ არ დაგინახავს რომ შიშველია
2. ან დაინახე მაგრამ დავითის თუ მადონას თმა ისეთი მომხიბვლელი გეჩვენა, ფერთა გამაისე გესიმპატიურა რომ სად დაგრჩა სხეულის სრულად დასათვალიერებელი ინტერესი თუ ემოციის წილი
3. სიშიშვლე ნამდვილად საცდურად მიგაჩნია
4.მიანიშნებ ღიად რომ თუ ვინმე მას როგორც შიშველ სხეულს ხედავს ცდუნდება

პ.ს. კამათში შენ კონკრეტულს არავინ გექაჩება სოფო, რომ არ გსურდეს, თემას გაეცლები, და რახან ისევ წერ უნდა გესმოდეს რომ მოდეს რომ აქ პოსტები სწორედ პასუხის მოლოდინში იწერებიან
თანაც კამათი თავისთავად არა პრობლემა, მისგან გადაცდომაზე მიგანიშნე მხოლოდ

პოსტის ავტორი: tamuna m თარიღი: Jan 29 2010, 02:00 PM

მოკლედ, თუ ვულგარული არ არის დაე იფრინოს ხელოვანმა!

ისე, კლიმტის ზოგიერთი ჩანახატი ჩემთვისაც მიუღებელია!
არა და ბევრი მისი ნამუშევრები მომწონს, მაგრამ ზოგი ამორალურად მიმაჩნია http://www.SmileS.Ge

პოსტის ავტორი: ნანინა თარიღი: Jan 29 2010, 02:10 PM

ნონა

ვაიმე დედა, დამინახავს, არ დავბრმავებულვარ თუმცა ეს სიშიშვლე არ არის სიბილწე, ეს არ არის სიშიშვლის ის გაგება როგორც თქვენ გესმით მე ვუყურებ ნახატს, აღვიქვამ მას მთლიანობაში, ვტკბები მისით და არა სიშიშვლით!!! ასე ძნელია ეს? სიშიშვლე, როგორც ასეთი ფაქტი ამ ნახატზე ფიქსირდება. თვისობრივად შიშიშვლე არ არის ცოდვა, ამაზე დავწერე უკვე და მით უმეტეს თუ ის ნახატზეა, ამიტომ ჩვენ არ უნდა ვთქვათ უარი სხვა ყველაფერზე ერთი მხოლოდ სიშიშვლის გამო, რომელიც თავისთავად არც არის ცოდვა, ესეც განვმარტე ზემოთ ხო?

კაი საყვარელო ახლა არ გინდა ასეთები მე არ ვამახვილებ სიშიშვლეზე ყურადღებას და არც რომელიმე დეტალზე, მე გეუბნები რომ ქმნილებას აღვიქვამ მთლიანობაში, ვისთვისაც ეს გასაგები არაა, მგონი ეს ჩემი პრობლემა არაა

ტყუილად ვწერე სამი გვერდი

თუ ვინმე ცდუნდება ეს მისი პრობლემაა მაგრამ გადავირევი ახლა.. ნუთუ მხატვრის შთაგონებით ტილოზე დახატული ქალი და ადამიანის შიშველი სხეული ორივე ერთი და იგივეა თქვენთვის? ნუ ალბათ ვინმესთვის ესეც საცდურია თუ ასეა მაშინ მოერიდოს-თქო, აი ამას ვამბობ
თუმცა ეს ხომ არ ნიშნავს იმას, რომ თავისთავად ხელოვნების ეს ნიმუშებია საცდური? ადამიანის დამოკიდებულება მათდამი შეიძლება იქცეს საცდურად და არა თავად ხელოვნების ნიმუშები

პოსტის ავტორი: ნონა თარიღი: Jan 29 2010, 02:16 PM

ანუ დავითის ასეთი ეფექტურობა მისი სიშიშვლის დამსახურებაა და არა მიქელანჯელოს როგორც შემოქმედის ბუენაროტიზე და სხვებზე გაცილებით მაღალი ნიჭი და ოსტატობა?


ჰო რა მიქელანჯელო შევიდა დავითის მდგომარეობაში რომელსაც საბრძოლო ტანსაცმლის ტარება ეუხერხულა და ერთიანად დედიშობილა ურჩია შერკინება



მახსოვს ერთ თემაში გვარიანად მსუყე პოსტებით ვისაუბრეთ მე და შენ ფორმისა და იდეის ურთიერთმიმართებებზე და კიდევ აქ მიხსნი იმას რასაც იქ შევწირე თითები?!

ჰო, ადამიანებისთვის, თანაც ცოდვილთატვის და არა მართალთათვის
მაგრამ იმიტომ არა რომ მათ დაემოწმოს, არამედ იმიტომ რომ შეაგონოს ღვთის მცნება და განწმინდოს

ნანინა

ისევ ძველს დაუბრუნდი,
არადა მე მხოლოდ შენს ფრაზაზე დაყრდნობით დავწერე ეგ პუნქტები
თანაც სწორედ იმის ნიშნად რომ წინააღმდეგობრივია
შენ კი სამი გვერდი რასაც წერ გავიგე, და არ გეთანხმები
ფრაზების ამოკრეფა კიდევ ერთხელ მეზარება რა უკვე

პოსტის ავტორი: ნანინა თარიღი: Jan 29 2010, 02:17 PM

ნონა

კაი სიტყვებზე თუ მეკიდები არ ვიცი, ბოდიში...
მთავარია, რომ აზრს მიხვდი

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: Jan 29 2010, 02:18 PM

ზოგი მართლაც. მაგრამ კლიმტის დანაე მაგარია, მეჩვენება რომ კლიმტი დასცინის ქალებს ამ ნახატში
შენ არა?

ნონა

მოდი, ამაზე მე გიპასუხებ. კი ვხედავ რომ შიშველია, მაგრამ ამაზე არ ვიციკლები,
მე ვიცი რომ ადამიანს აქვს ხელი, ფეხი, სახე, თეძო, მუცელი, გასაგიჟებელს რას ვნახავ?
მე ვიცი რომ მხატვარს დასჭირდა ასეთი კომპოზიციური გადაწყვეტა და უკვე ვფიქრობ იმაზე, თუ რატომ,.. ანუ უფრო ღრმად შეხედეთ რა, ზედაპირულად ნუ უყურებთ

და ისე, თუ სიშიშვლეს ხედავ და სხვას არაფერს, მაშინ გამოდის,
1) მხატვარი ვერ გადმოსცემს ხეირიანად
2) შენ ვერ კითხულობ
ერთიცა და მეორეც, კატასტროFა არაა : ) ხდება ხოლმე, ასეთი რამეც...

ნანინა
რა იყო,



მოკლედ, ასკეტიზმი კარგია, მაგრამ თვითგვემაში არასდროს არ უნდა გადავიდეს

პოსტის ავტორი: ნანინა თარიღი: Jan 29 2010, 02:19 PM

ქევანა

ყურში გეტყვი

პოსტის ავტორი: tamuna m თარიღი: Jan 29 2010, 02:26 PM

ქევანა

მასე შეიძლება კაცებსაც დავცინოთ, ვა!

ისე, არ დავგეგმოთ მუზეუმის დალაშქვრა?

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: Jan 29 2010, 02:27 PM

არა, ცუდად გესმის...
დაძაბული კუნთები
ნერვიული ნაკვთები
ამას ჩაცმული სხეულით ვერ გადმოსცემ : )
სიშიშვლე ეს ხერხია


გვერდით თემაში, კი. მაგრამ ზუსტად არ მახსოვს რაზე ვკამათობდით


ხო, მართალია, მაგრამ შენ თქვი ქრისტინობაო მაღლა დგასო მიქელანჯელოზეო, არადა მიქელანჯელოსნაირი ადამიანებისთვის მოვიდა ქრისტე და მაღლა როგორ დადგება, როცა ქრისტიანობას მიქელანჯელოსნაირებისთვის არის
ვისაც ბატონობა სურს, მსახურად დადგესო, თუ როგორც არის, ზეპირად არ მახსოვს

ზევიდან თუ დაუწყებს ყურებას, რანაირად შეაგონებს?

პოსტის ავტორი: ნონა თარიღი: Jan 29 2010, 02:31 PM

ქევანა

მასეთნაირად ნახატს შენ როგორც პროფესიონალი შეიძლება აკვირდებოდა თორემ რიგითი დამთვარიელებელი ძალიან იშვიათად რომ სვამდეს კითხვას თუ რაში დასჭირდა მხატვარს ასეთი კომპოზიციური გადაწყვეტა
ის ნახატს ამ კითხვების გარეშე თვალით გრძნობს და აღიქვამს

ჰოდა ამ თვალმა იცის რომ კი აქვს ამ ადამიანს რეალურადაც ყველა ეს დეტალი, მაგრამ რა მერე ამით?!

მე ვერ დავინახე შენს მსჯელობაში ვერსად პირდაპირი აუცლებლობა დავითის სიშიშვლისა
ამდენად ეს მხოლოდ მხატვრის სურვილია
ასე გადაწყვიტა და მორჩა
ჩვენ კი ან მოგვწონს მისი გადაწყვეტა ან არა
შევთანხმდით რომ შემოქმედება მოგვწონს
მაგრამ ზოგიერთებს გამოხატვის ფორმა არ მიგვაჩნია ხოლმე რიგ შემთხვევებში მისაღებად


რაც შეეხება ქრისტიანობას როგორც მსახურს
მიქელანჯელოსნაირებისთვის და უარესებისთვის კი მოვიდა მაგრამ მათ მცნება მისცა!
ეს მცნება უფალის სიტყვაა
და ეს სიტყვა რომ მისთვის ვისაც ქრისტეს წიაღში დამკვიდრება სურს ყველა სხვა სიტყვაზე უპირატესია კამათს იწვევს?
ჩემტან აქ საკამათო მართლა არაფერია, უბრალოდ აზრი გადახედვას არ ექვემდებარება
იმიტომ რომ ამ დაშვების გარეშე რწმენა ძირგამოთხრილია

პოსტის ავტორი: tamuna m თარიღი: Jan 29 2010, 02:40 PM

ხელოვნების აუცილებლობას ხედავ?

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: Jan 29 2010, 02:41 PM

ნონა

ასეთი ნახატის ადგილას ადამიანიც შეიძლება აღმოჩნდეს, როცა ხედავ ადამიანს და არ გაინტერესებს რაზე ფიქრობს, რა უყვარს... ასეთ ჩაკეტილობას მე ვეწინააღდეგები

ცხოვრება გაცილებით საინტერესოა, როცა აქეთ იქით მიმოვიხედავ და დავინახავ, დავუკვირდები ყველაფერს ...


ეგეც ხდება, როგორ არა
ეგ უკვე ხელოვანის პრობლემა არაა, მგონი

პოსტის ავტორი: ნონა თარიღი: Jan 29 2010, 02:51 PM

სიშიშვლის ასახვაში თუ ზოგადად?

ზოგადად ხელოვნება ჩემთვის ძალიან ფასეულია
მისით მიღებული სიამოვნება ძნელად დასათმობია აშკარად
თუმცა არ ვიცი შენ რისთვის აუცილებლობაზე იკითხე...
ესთეტიზმისათვის შეუცვლელი წყაროა
რაღაც ყოველდღიურობა, საზოგადოება, კულტურები... მაგის გარეშე უბრალოდ არ წარმომიდგენია
მაგრამ ცხონებისთვის მისი აუცილებლობა არ ვიცი რაში გამოიხატება
სიმართლე გიტხრა არ მიფიქრია საცხონებლად მის აუცილებლობაზე, ალბათ საიმედო ხიდად შეიძლება გაიდოს
შეიძლება ჩვეულებრივი სიტყვებით ნათქვამი ისე ვერ შეიგნო როგორც ხელოვნების ნაჟური
ამ კუთხით ჩანს მისი აუცილებლობა...


მისი მადლით შეგონებული სიმართლე რომ სხვანაირია რად უნდა ახლა ამას სჯა-ბაასი
.
.
.

დანარჩენი ამ კონკრეტულ კითხვაზე რომ დავფიქრდები მერე

პოსტის ავტორი: ნონა თარიღი: Jan 29 2010, 03:03 PM

მე არ მსურს მაგ ადგილას აღმოჩენა
ყველას ტყავში შეძრომა და მისი გადმოსახედიდან ცნობისწადილით ცქერა რბილად რომ ვთქვა სასარგებლოდ არ მიმაჩნია და ზედმეტი ცნობისმოყვარეობაა
ისე ნუ გამიგებ თითქოს არასოდეს ვცდილობდე სხვაში შეძრომას და მისი ემოციის გააზრებას, მეტიც ამას ხშირად ვცდილობ
მაგრამ არსებობს კატეგორიები რომელში ჩასახლებაც ცოცხალი თავით არ მნებვს
უბრალოდ ფორმის რომელთანაც ზოგადად ყველას აქვს თავისი წილი შენიშვნა ამ ფორუმზე მითუფრო, გამოყენების აუცილებლობა არ მიგრძვნია
თუმცა ავტორის გადასაწყვეტია და არა ჩემი, ამდენად მე შემიძლია მხოლოდ შემფასებლის როლით დავკმაყოფილდე
და ასეც ვიქცევი
ჩვენ ხომ უკვე დიდი ხანია იდეურ-გამომსახველობით ფორმებზე დავის გზას შევუყევით

ნუ ინტერსების წყაროსა და საგანს ყველა სხვადასხვა რამეში ვეძიებთ და ამას უფალი გაარკვევს ვინ მართალია და ვინ ყვინაობს სატალახიეს
ხელოვანმა უკვე თქვა და მორჩა, ღმერთმა ნათელში ამყოფოს, მაგას პრობლემები ალბათ აღარც აქვს
ჩვენ გვაქვს გასავლელი ჯერ

პოსტის ავტორი: k@the თარიღი: Jan 29 2010, 05:49 PM

რა არის ხალხო იცით, თვალის შეჩვევა უნდა ყველაფერს

მაგალითად, ზღვაზე ყველა რომ გახდილია, იქ საცურაო კოსტუმები, განსაკუთრებულ აღელვებას არ იწვევს. ისევე, როგორც პროფესიონალი ექიმისათვის, მაგალითისათვის მამოლოგისათვის )) სიშიშვლეზე მეტად, შეიძლება ყელამდე ჩაცმული ქალის ფორმებმა მოხიბლოს და ცოდვაში ჩააგდოს. ასევე არის ხელოვანი, მისთვის ხელოვნება, არის პროფესია, რომელსაც გამუდმებით იკვლევს და სწავლობს თითოეული კონტურის შესრულების სირთულეს. ადამიანისთვის, რომელიც შიშველს, ასე ვთქვად ხშირად არ უყურებს, ხელოვნების ნიმუში იქნება ეს თუ პროფესიიდან გამომდინარე. მისთვის ბუნებრივია, რომ ეს სიშიშვლე დამაბრკოლებელია ერთგვარად. მაგრამ ეს სულაც არ ნიშნავს, რომ განსაკუთრებული დაცემულობაა სიშიშვლე და მასში აღსაფრთოვანებელი, როგორც ხელოვნების ნიმუშში არაფერია. უბრალოდ, ალბათ თვალი უნდა შეაჩვიონ , ცხადია კარგი გაგებით, თუ აინტერესებთ ეგ საკითხი, იკითხონ ინფორმაცია, შეადარონ სხვადასხვა ნიმუშებს და დეტალებმა მოიყვანოს აღფრთოვანებაში და არა სიშიშვლემ ჩააგდოს ცოდვაში. ხოლო ვისაც არ აინტერესებს, მაშინ რას იზავენ, შეძლებისდაგვარად ყველგან ერიდონ ასეთი სიშიშვლის ხილვას, ცოდვისგან რომ თავი დაიცვან.

პოსტის ავტორი: tamuna m თარიღი: Jan 29 2010, 06:06 PM

მთლად შეჩვევას ნუ დავაბრალებთ ეხლა
მართალია, ჩვენ სწავლის პროცესში ნატურას როგორც მხოლოდ ფორმის გადმოცემის საშუალებას და ანატომიური წყობის აგებულობას ისე ვუდგებოდით, მაგრამ არ მგონია გოიაც მოხლოდ ამ ემოციით ხატავდა მახას.
ხელოვნება ხომ რეალური სამყაროს ხელოვანის თვალით დანახული მისივე სულის ამოძახილია.
ანუ დებს იმ ემოციას, იმ სიყვარულს, ან დაცინვას (ქევანასთან პლაგიატობა ) თუნდაც ვნებასაც და მოაქვს ჩვენამდე თავისი ხერხებით.
აი "პორნოგრაფიულად" არ უნდა შეხედო რა.
შეიძლება ვიღაცას შოკოლადი აღგზნებდეს, მაგრამ ვერ დავგმობთ მას.

პოსტის ავტორი: newbie თარიღი: Jan 29 2010, 11:12 PM

რა ამბავია ამ თემაში შემოვიხიოთ ტანსაცმელი მოწინააღმდეგე მხარეებმა ისე რა დროს სიშიშვლეა ამ ყინვაში? : D
თემას რაც შეეხება ცალმხრივი ობიექტური დასკვნის გამოტანა, ჭეშმარიტების დადგენა ცოტა რთულია, დამოკიდებულებას გააჩნია, თუ ადამიანში ხელოვნების ნიმუშის თვალიერება , იქნება ეს ნატურმორტი თუ სიშიშვლე, იწვევს აღფრთოვანებას გაგიჟებამდე, ლამაზ ემოციებს, რასაც თავისთვად შემსრულების ნიჭის სიდიადეზე ფიქრმადე მიჰყავს, ის კი ღვთისგანაა და საბოლოოდ ღმერთის განდიდებამდე მიდის, თუ ნაპერწკალი ნიჭებისა ასეთი მოუაზრებლად, უკიდეგანოდ მშვენიერია როგორი გამოუთქმელი უნდა იყოს თვითონ უფალი, ნუ თუ ეს გრძნობებია მაშინ ამ კონკრეტული ადამიანისთვის კარგია , მაგრამ არის შემთხვევა როცა ზოგიერთი ხედავს როგორც შიშველ სხეულს, და მოდის არასწორი გრძნობები, ამ შემთხვევისთვის ზიანის მომტანი..

ანუ ზოგისთვის სიშიშვლეა , ზოგისთვის ხელოვნება

ზოგადაად ხელოვნებაში სიშიშვლის გამოსახვის შესახებ დასკვნის გაკეთEბა, რავიცი,
ჩემი სუბიექტური აზრია რომ თუ ჩვენ მაქსიმალისტები ვართ და იდელაურ გარემოზე ვლაპარაკობთ სულიერი განვითარებისთვის მაშინ, რადგან არსებობს კატეგორია რომლისთვისაც მავნეა, გამოდის რომ , გამოდის რომ არაა სასურველი, თუმცა არვიცი
ჩემს დამოკიდებულებას რაც შეეხება, არანაირი გრძნობა არ მაქვს სიშიშვლის თვალიერებისას, მარტო ხელოვნებაში არა, ჩემი ყველაზე საყვარელი მსახიობის მიმართაც, შეიძლება მსახიობურ ნიჭზე , ან სხვა შესაძლებლობებზე დავკარგო ლაპრაკის უნარი, მაგრამ პირადი გრძნობები არანაირად, თუ შინაგანი არვიცი ადამიანის, პიროვნება, ჩემს მიმართ დამოკიდებულეA - неа

თუ არ ვცდები ინას უცხადებს სოლიდარობას, და ბარტყიც, ისე ხომ უნდა გადახედილიყო ამნისტიის საკითხი

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Jan 30 2010, 12:44 AM

მოკლედ, ნონა ჩემო, გარდა იმისა, რომ ცოტა უხეშად მიპასუხე პოპულიზმი და ა.შ. ამავდროულად აშკარად არ ან ვერ გაიგე არსი რასაც ვწერდი, თან კიდევ, რაღაც ზედმეტ პაექრობაში გადადის შენი წინააღმდეგობა, ალბათ ახლა პირდაპირ ნუდიზმის დაცვას აზრი არა აქვს, ამიტომ მე შენთან კამათს ნუდიზმზე ვწყვეტ, უბრალოდ ჯერ ეტყობა რძე უნდა მივიღოთ და მერე ხორცი...
თუმცა აქვე დავამატებ, იმ თეოლოგიურ ჭეშმარიტებებს, რომელთა წინააღმდეგ წასვლა ამ თემაში და ამის გარეთ იწვევს დარღვევებს.

1. სიშიშვლე, როგორც ასეთი, ცოდვა არაა.
2. შესაბამისად სიშიშვლის გამოსახვა, ზოგადად არაა ცოდვა, ის რომ შეიძლება ამ გამოსახვითი ხერხის გამოყენება ცოდვისმიერი, ბილწი მიზნებისათვის (პორნოგრაფია) , არ ნიშნავს, რომ ზოგადად ყოველგვარი სიშიშვლის გამოსახვა სიბილწეა და ცოდვაა (იხ. პოსტი 165)
3. თანადროულად , როგორც ნებისმიერ სხვა მიწიერთან (შესამოსი, საკვები, საგნები და ა.შ.) , ყველას ერთნაირად ვერ ურჩევ მათთან მიახლოებას ან პირიქით დაშორებას, ეს ინდივიდუალურია და მათთან დამოკიდებულების განზოგადობა შეცდომაა.

ამ სამ დებულებაზე დაუსრულებლად შემიძლია გეკამათო, დანარჩენზე კი არა მაქვს იმედი რომ შევთანხმდებით.
იხარე;
კაიროსი!
პ.ს.
ვეთანხმები გოგონების შესანიშნავად დაწერილ პოსტებს (ქევანა, ქეთი, თამუნა...)

პოსტის ავტორი: ნონა თარიღი: Jan 30 2010, 05:02 PM

არ გეჩვენებათ რომ უკიდურესობებზე აქცენტირებთ?!
უბრალოდ დავიღალე ამდენჯერ ერთიდაიგივეს გამეორებით
რა აღგზნებებზე საუბრობთ ?
სურათის ცქერით მსგავსი ემოციური პროვოცირება არც მეტი არც ნაკლები პათოლოგიაა
სიშიშვლის აღქმადობა არ ნიშნავს აღგზნებას
ძალიან არ მინდოდა ამ ტერმინებამდე მისულიყო საუბარი მაგრამ გაოცებული ვარ მსგავსი ინტერპრეტაციების წაკითხვით
ამ ტილოებიდან აღქმული სიშიშვლე აღგზნებამდე რომ მიაქანებდნენ ხორცს ის პორნოგრაფია იქნებოდა არა გენიალური ფერწერა!
ის გზას ხორცისკენ არ იკაფავს მნახველში, გონებისკენ მიიწევს.
კვებავს წარმოსახვას, ფანტაზიას, ოღონდ არა გარყვნილს (ასეთს ალბათ მხოლოდ გამონაკლსებში), მაგრამ სწორედ თავისი დახვეწილობით, ესთეტიური ტკბობის უნარით, იდეის ლამის იდეალურად შერჩეული ფორმებით მოწოდების გამო მნახველი არც მეტი არც ნაკლები ავტორის განწყობას ან ცნობიერად ან არაცნობიერად ისრუტავს.

და ამ იდეის ნაწილი სიშიშვლეცაა!
სიშიშვლე მხოლოდ გამოხატვის, იდეის რეალიზებისათვის მონახული ფორმა არაა.
და თანაც ფორმა და იდეა ცალკე აღებული არსებობს მხოლოდ მისთვის ვინც ქმნის, მნახველი შედეგს აღიქვამს მთლიანობაში და ავტორის მიზანიც ესაა
დანაწევრებას არ მიმართავს მაყურებელი, ეს არც ავტორს და არც მას არაფერში ჭირდება.
ხელოვნებათმცოდნეების, კრიტიკოსების გარდა არავისთვის ფორმისა და იდეის განცალკევებულად განხილვა თვალს სიამოვნების მისაღებად არაფერში არ ენაღვლება

და მე მეტს არაფერს ვამტკიცებ
უბრალოდ აქ გამოითქვა აზრი რომ ეს სიშიშვლე ვერ აღქმადია
და ეს იმ დროს როცა ეპოქებისათვის დაამკვიდრეს ამ ტილოებმა იდეალური ქალის პარამეტრაჟი, როცა საუკუნეების განმავლობაში მილიონობით ადამიანი სილამაზეს მათი თვალით დანახულს ადრის.

პოსტის ავტორი: ნონა თარიღი: Jan 30 2010, 06:38 PM

უხეშობა რა შუაშია, მე მხოლოდ ფაქტი დავაფიქსირე და თანაც დაგისაბუთე კიდეც სამაგიეროდ შენ ამ დრომდე საწინააღმდეგო არაფერი გითქვამს

აჰა კიდევ
რძე და ხორცი რისი სიმბოლოა შენთან კაიროს?
ჯერ კბილები უნდა ამომივიდეს და მერე შევექცე ხორცს?
ისე ნუდიზმის სიმბოლოდ ხორცი რომ გამოიყენე მომეწონა და უნებლიედ მარხვის ასოციაცია გამიჩნდა
ნუდიზმი --> ხორცი --> მარხვა
მთავარია ვინ სად ვართ
არა აშკარად ღვთის ნებით დაგიწერია ეგ ფრაზა


ამ თემაში სულ მაგას ირწმუნები და მე კიდევ უკვე მესამე გვერდია ვიმეორებ რომ შენგან როგორც თეოლოგისაგან ძალიან საინტერესო იქნებოდა ამ როგორც თავად აფიქსირებ თეოლოგიურ ჭეშმარიტების დასადასუტურებლად თუ ნაკვესებს წმ. წერილიდან ან წმინდა მამათა ნააზრევიდან მოიყვან მეტი დამაჯერებლობისთვის
მე ველი ასეთ მინიმუმ ამონარიდებს


მითუმეტეს როცა საამისოდ მზადაც ყოფილხარ

პოსტის ავტორი: tamuna m თარიღი: Jan 30 2010, 07:57 PM

ნონა
ამდენი გვერდი შენ ამტკიცებდი შენ აზრს, ან ეწინააღმდგებოდი სხვას (ჩემთვის საკმაოდ საინტერესოდაც)
მე დავაფიქრსირე ჩემი სუბიექტური მოსაზრება ამ თემასთან დაკავშირებით
და მგონი ამის უფლება მქონდა.

არა!
მე ვცდილობ დასკვნების გაკეთებას

რატომ იმეორებ და იტკეპნები?
გასაგებია შენი პოზიცია, მაგრამ ზოგისთვის იგი მისაღებია, ან ზოგისთვის მიუღებელი.
ისევე როგორც ჩემი.
ვფიქრობ, მსჯელობა ცოტა დაჟინებაში გადავიდა

პოსტის ავტორი: xokaido თარიღი: Jan 30 2010, 08:16 PM

სიშიშვლე... და არავითარი ხელოვნება ადამიანს შიშველ სხეულთან დაკავშირებული არ არსებობს... ხორციელი ტკბობის, ვნებების აღძვრის ცხოველური მისწრაფებებია და არანაირი კავშირი მას სულიერთან არ აქვს.. და კიდევ: ადამიანი ამჟამინდელი გარეგნობა მოკლებულია შინაგან გასხივოსნებას, რაც მის ჭეშმარიტ ღირებულებას აჩიავებს...
ადამიანის შიშვლად გამოსახვა ჩაღრმავებაა ცხოველურ ინსტიქტებში და არა სულში..
ესეთივე შეცდომა დაუშვა ფროიდმა, როცა ამბობდა, რომ ადამიანის რაობა ვიპოვე 'ტახტზე წამოწოლილმაო'... მან რეალურად ცხოველური მისწრაფებების ბარიერები გახსნა, რამაც უკუპროპორციული შედეგი გამოიღო პიროვნების (ადამიანის?) რეალური (სულიერი?) სამყაროს კვლევაში...

პოსტის ავტორი: ნონა თარიღი: Jan 30 2010, 08:22 PM

თამუნა შენი სიტყვები კი დავაციტირე მაგრამ იმხელა მონოლოგი შენ არ გეძღვნებდა ნამდვილად
უბრალოდ ის აზრი რაც დავაციტირე ძალიან ბევრჯერ გამეორდა და იმაზე გავაკეთე კომენტარი
კარგი იქნებოდა ეს რომ იქვე მიმეთითებინა როცა ვპოსტავდი
ცხადია უფლება ყველას გვქონდა აზრის გამოხატვის, უბრალოდ ისეთი შთაბეჭდილება დამრჩა რომ ყველა რთ აზრს იცავდით და როგორც ოპონენტმა ეგ დასკვნა ავტომატურად ჩემს თავზე მივიღე...
მაპატიე თუ არასწორად გავიგე

პ.ს. თამუნა ერთ ადგილას მიზანმიმართულად არ ვიტკეპნები შემოგევლე, უბრალოდ პასუხად სულ ისეთ პოსტს ვიღებ რომ მეთქი გასაგებად ვერ გამოვთქვი ეტყობა საკუთარი აზრი და სხვა სიტყვებით ვმეორდები

მაგრამ დაჟინებულის იარლიყი რატომ ვერ გავიგე...

პოსტის ავტორი: tamuna m თარიღი: Jan 30 2010, 08:37 PM

ნონა
კი გამიკვირდა, რას დამეტაკა-თქო http://www.SmileS.Ge
მეც ზოგადად დავწერე ხელოვნებასთან ჩემი დამოკიდებულება.
თუმცა არ/ვერ ვამტკიცებ რომ ის მცდარი არ არის.
მართლა ვცდილობ გავერკვე თუ სწორად ვაზროვნებ

დადებითი მხარე: ?
უარყოფითი მხარე: ?
აბა გელოდებით ორივე მხარეს
მართლა ინტერესით გისმენთ http://www.SmileS.ge

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Jan 30 2010, 08:39 PM

ჯერ ერთი ნონა, როცა უხეშობაზე მიგანიშნებენ (არც ჩემთვისაა ეს უცნობი ფენომენი), მაშინ კი არ უნდა გაამართლო, არამედ უკან მაინც უნდა დაიხიო, არაა ეს მოსაწონი, მაგრამ არ ღირს, არ გამოგეკიდები სიტყვაზე,
მეორე:

ჩემთან არა, პავლესთან მოციქული ამბობს, რომ ჯერ მარტივი უნდა გავიგოთ და მერე რთული. რაც შეეხება ნაკვესებს ანუ ამონარიდებს წმიდა მამებიდან, ეს დროს მოითხოვს, რადგან წმიდა მამების დიდი უმრავლესობა ბერი იყო და სიშიშლეზე ნაკლებად წერდნენ გასაგები მიზეზების გამო, თუმცა პოსტ 165 მე აფხაზისადმი დაწერილ პოსტში სწორედ რომ ბიბლიურ-თეოლოგიური არგუმენტებით დაგიწერე, რომ არ შეიძლება ცალმხრივად სიშიშვლე იყოს ცოდვა, მგონი აქ უკვე ზედმეტი მოგდის და ცოტა ზედმეტად ჯიუტობ; ამ სფეროში მაინც, როცა უბრალოდ არ იცნობ და მაინც კამათობ მერე გადმოგიტან იმ პოსტს, აქაც წაიკითხე და მერე დამშვიდებულმა (მგონია, რომ ცოტა ანერვიულებული, კამათის გამო კამათობ) გაანალიზე რასაც გიწერ...

"სიშიშვლე ცოდვაა"... ეს არასწორი ნათქვამია, რადგან მაშინ ნებისმიერი სიშიშვლე უნდა იყოს ცოდვა, როგორც მრუშობა ცოდვაა, ეს ნიშნავს რომ ნებისმიერი მრუშობა, მეტნაკლებად, მაგრამ მაინც ცოდვაა, სიშიშვლე ასე არაა, იგი არაა ცოდვა საკუთარი თავის წინაშე, არაა ცოდვა
ექიმთან, არაა ცოდვა მეუღლესთან, არაა ცოდვა სავარჯიშო დარბაზში, აუზზე, სტადიონზე, ზღვაზე ( ბევრისათვს
ეგეც ცოდვაა, მაგრამ მათთან ფსევდომართლმადიდებლობაში ვიკამათებ), გამოდის რომ ცოდვა არაა ამდენ ადგილას და მაინცდამაინც მიქელანჯელოს დავითია ცოდვა?
ცოდვა ან არის ან არ არის, სიშიშვლე ცალკე აღებული ცოდვა ნამდვილად არაა, არამედ მისი გამოჩენა სიძვის და სიბილწის მიზნით, აი ესაა ცოდვა,
ასე ხდება რომ ადამიანი შეიძლება შიშველი იყოს ან თითქმის შიშველი და არ იყოს ცოდვა, არ იყოს ცოდვისათვის მიმართული ქმედება, და შეიძლება
ცალი ფეხი ქონდეს შიშველი და ეს იყოს ცოდვა...



როცა ვსაუბრობთ ხელოვნებაზე, და სიშიშვლის დაშვებულობაზე, ალბათ უპრიანი იქნება ხელოვნებაში ყველაზე მკაცრ კანონიან, ყველაზე კონსერვატიულ და ყველაზე მომთხოვნ რელიგიურ განხრას - ხატწერას შევეხოთ, თუკი სიშიშვლე მართლაცდა მავნეა (ქვეცნობიერად თუნდაც), მაშინ ხატწერამ იგი სრულიად უნდა განაგდოს და ამით მისცეს მაგალითი ვინმეს რომ თქვას რომ სიშიშვლის გამოხატვა იდეალურ სიტუაციაში მაინც დაუშვებელიაო, სინამდვილეში ეს ასე არაა. ხატწერის განვითარების მრავალსაუკუნოვან ტრადიციას მუდამ ახლდა ის ინტიმურობა, ის ადამიანური, შეხებადი გრძნობა, რაც გადმოდის ყრმა უფლიდან, როცა ის მიწვენილია, ჯვარცმული უფლის ხატიდან, როცა თითქმის შიშველია, ასევე აღდგომის ხატიდან, ასევე საფლავში დასვენებულის, მსგავსი საოცარი სითბო იღვრება მარიამ ეგვპიტელის ხატიდან, სადაც ღირსი დედა თითქმის შიშველია, ასევე ღირს მამების ხატებიდან, სადც მათ მხოლოდ წვერი ფარავთ და ა.შ განსაკუთრებულია ძუძუსმაწოვებელი (სახელიც როგორია!) ღვთისმშობლის ხატი , სადაც დედა ღვთისას მკერდი აქვს მოშიშვლებული და ყრმას აჭმევს, ეს ნიშანია, იმისა, რომ თუნდაც ქალის სიშიშვლის გამოხატვა, ერთსახოვნად არასოდეს ყოფილა დაგმობილი ეკლესიაში, და არაა სიშიშვლე ცოდვა და არც მისი გამოსახვაა ცოდვა, როგორც დავწერე ზემოთ. აი ისტორიაა ამ ხატისა:

http://www.orthodoxy.ge/khatebi/dzudzusmatsovebeli.htm

ხატი იმყოფება ათონზე, კარაის კელიასთან მდებარე ეკლესიაში და ხილანდარის მონასტერს ეკუთვნის. თავდაპირველად ეს ხატი იყო საბა განწმენდილის ლავრაში, რომელიც იერუსალიმიდან 18 ვერსითაა დაშორებული. აღმოსავლეთში ამ ერთადერთი ლავრის წმინდა დამაარსებელმა თავის აღსასრულთან დაკავშირებით იწინასწარმეტყველა, რომ გარკვეული დროის შემდგომ ლავრას სერბეთიდან მეფური შთამომავლობის თანამოსახელე ვინმე საბა ესტუმრებოდა და რომ ლავრა მას, ლოცვა-კურთხევის ნიშნად, ძუძუსმაწოვებელი ღვთისმშობლის სასწაულმოქმედ ხატს მიუძღვნიდა. წმინდა საბა მშვიდობით წარსდგა ღვთის წინაშე VI საუკუნეში, ხოლო მისი წინასწარმეტყველება ექვს საუკუნეზე მეტი ხნის შემდეგ აღესრულა: XIII საუკუნეში პალესტინა მოინახულა წმინდა საბა სერბელმა. მას გადაეცა წმ. საბა განწმენდილის წინასწარმეტყველური ანდერძი და ძუძუსმაწოვებელი ღვთისმშობლის ხატი. სერბეთში დაბრუნების შემდგომ წმ. საბამ ხატი ხილანდარის მონასტერს გადასცა. აღსანიშნავია, რომ ჩვეულების წინააღმდეგ, ის წმ. საბამ კანკელზე აღსავლის კარის არა მარცხენა, არამედ მარჯვენა მხარეს მოათავსა, სადაც ჩვეულებრივ მაცხოვრის ხატია ხოლმე, ხოლო ყოვლისმპყრობელი უფლის ხატი მარცხენა მხარეს, ღვთისმშობლის ხატის ადგილასაა მოთავსებული.

The "Milk-Giver"

Icon 12/25 January

The icon of the Mother of God called the "Milk Giver" is found at the present time on Athos, in the church of the Karyes kellion belonging to the Serbian Monastery of Hilandar. Oral tradition, preserved till now in this monastery, states that initially this icon was found in the Lavra of Saint Sabbas the Sanctified, which is situated not far from Jerusalem. Before his blessed end, Saint Sabbas the Sanctified, the great founder of the only lavra in the East, turned to the brethren surrounding his deathbed and prophetically stated that in time a pilgrim of royal lineage from Serbia, having the same name as he, that is, named Sabbas, would visit the Monastery, and to him the Icon of the Mother of God, the "Milk Giver", should be given as a blessing from the Monastery. Saint Sabbas the Sanctified peacefully departed to the Lord in the year 532. After the death of the Venerable one, more than six centuries rushed by at the Palestinian monastery founded by him. The icon of the Theotokos called the "Milk Giver" stood immovably in its place, awaiting the fulfillment of the prophetic deathbed testament of Saint Sabbas, which was passed down in his monastery by oral tradition from century to century. The fulfillment of the predictions ensued only in the 13th century, when Saint Sabbas [or Savva], the Archbishop of Serbia, actually arrived in Palestine. The prophetic testament of Saint Sabbas the Sanctified was related to him and the icon of the divine "Milk Giver" was handed to him together with another icon of the Mother of God, the so called "Three handed" Icon. On the return trip from Palestine to Serbia, Saint Savva visited Mount Athos, where the Hilandar Monastery had been founded by him. And to this his Monastery, he left the icon of the Most Holy Theotokos, the "Milk Giver", as an inalienable legacy and finest adornment, having placed it in the church at the Karyes kellion belonging to Hilandar, which was subsequently called Typicarnitsa, since in it the Typicon (Rule) written by Saint Savva was preserved. The other icon, the "Three handed" one, he took with him to Serbia. This was on the first journey of Saint Savva of Serbia to Palestine. A circumstance which involuntarily draws attention to itself is the fact that the icon of the "Milk Giver", contrary to the general practice of our Eastern Church, was placed by Saint Savva of Serbia, and remains till now, on the iconostasis not at the left side of the Royal Gates, but at the right side, where an icon of either the Holy Trinity or the Saviour is usually placed. The image of the Lord Almighty occupies that place on the left side of the Royal Gates in this church were the icon of the Mother of God strictly ought to stand. The depiction of the face of the Mother of God and her Divine Son on the icon of the "Milk Giver" is expressive, beautiful and in a strict Church style. One may easily number this icon among the best images of the Byzantine school. There is one more icon of the Mother of God that bears the name of the "Milk Giver". It is found in the Russian Scete of Saint Elias on Athos, and belongs to the number of the locally venerated icons. In 1992, by order of the Ecumenical Patriarch, the monks of this scete were expelled, and many valuables of the monastery were looted. At the present time, the fate of the locally venerated icon of the "Milk Giver" in the Scete of Saint Elias is not known to us.

ვნახოთ ეს ხატები:



ღირსი მარიამ ეგვიპტელი:



ხატი კეთილგონიერი ავაზაკისა:


ჩასვენებული უფალი



ესეც სხვა ვარიანტი ძუძუსმაწოვებელისა




და კიდევ სხვა:


და ახლა, თუკი ხატებზეც კი, დაშვებულია სიშიშვლის გამოხატვა (თან საკმაოდ რეალურადაც), ხელოვნების მიმართ პრეტენზიები ზედმეტის იქით რომ ზედმეტია ის უნდა იყოს.

იხარე;

კაიროსი!

პ.ს.
ჟინიანობას მეც ვამჩნევ

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Jan 30 2010, 08:50 PM

პ.ს.ს.

ოხ, წავიდა აბა ხანჯლაობისათვის მოვემზადოთ?
ატმან, დაგვიდო ბომბი და თვითონ კი განისვენებს ფორუმს გარეთ

პოსტის ავტორი: ნონა თარიღი: Jan 30 2010, 11:13 PM

გეთანხმები, მაგრამ პოპულიზმია თქო ავღნიშნე და იქვე არგუმენტიც მივაყოლე, რაც არ უარგიყვია
და ფაქტის აღნიშვნა უხეშობაა?
ჰო მაგ მიმდევრობის აღსანიშნავად რომ გამოიყენე გავიგე, მაგრამ მადონა მონალიზაზე აღმატებული ეტაპი თუა არ ვიცოდი
მაოცებ იცი


რომელი მიზეზების?

და შენ ზომიერების გრძნობა გყოფნის ახლა?

მე არ ვკამათობ თეოლოგიურ მხარეზე კაიროს
არსად მე თეოლოგიაზე არ მიმსჯელია
სამწუხაროდ მომიწევს იმის თქმა რომ შენ რასაც წერ ცილისწამებაა!
თეოლოგიაში პრეტენზიები არ მაქვს და არგუმნტები შენ გთხოვე თეოლოგიური მაშინ როცა ჩემი პასუხი მათზე ან არ დამიწერია, ან მხოლოდ საპასუხო კითხვით გავაგრძელე საუბარი!
ნუთუ არ შეგიმჩნევია რომ არსად მიხსენებია შიშველი ტილოები ცოდვაათქო?!


შენი მოჩვენებითი სიმშვიდის მადლმა
შემდეგში უკეთ რომ მიცნობდე გეტყვი რომ ნერვიული ხასიათი არ მაქვს, უფრო აპათიასთან ვარ ვიდრე მაგასთან
ჩემი რეაქცია გარეშე გამღიზიანებელზე ტირილია და გარიდება
არ მიტირია ისე


არ კითხულობ ჩემს პოსტებს თუ რა ხდება კაიროს?!
უბრალოდ უკანა პოსტებში ძრომიალი და ციტირებები მეზარება თორემ ვინ იცის რამდენჯერ დავაკონკრეტე რომ მხოლოდ მტკიცებითი ფორმით სუბიექტური პოზიციიდან ვსაუბრობ და თანაც აღქმაზე და არა დაშვებულობაზე ხელოვნებაში ზოგადად!

ამაზე თუ არ ვცდები თამუნას უკვე ვუპასუხე რომ ამაზე არ მქონდა ინფორმაცია და ვეცდებოდი შემეკრიბა.
ინფორმაციისთვის დიდი მადლობა, მაგრამ უფრო ზოგადი კონტექსტის რამეს თუ მომაწოდებ ძალია გამიხარდება, მართლა მაინტერესებს.
ასე რომ გელი

საოცრად არაკეთილგანწყობილ დისპუტს მთავაზობ
მაგრამ არაუშავს
ხვალ დავამატებ ამასთან დაკავშირებით, იმიტომ რომ ვრცლად მინდა დაგიწერო და ახლა გასასვლელი ვარ

პ.ს. ჟინიანობაზე როცა მიმითითებ არ თვლი საჭიროდ ისე რომ თქვა ეს მეც რომ შევამჩნიო თუ მართლა არსებობს?
შენც ხომ მშვენივრად იცი რომ რასაც ვერ შევიმეცნებ ვერც გავასწორებ არა?!

მოკლედ ამ საკითხებზე პასუხს ისევ ველი, იმედია არა ისევ ამაოდ




ხანჯლაობის მომენტს ვერ მოგისწარით, სხვა საქმით გახლდით გართული და დამავიწყდა აქ რომ სახანჯლაო ასპარეზი გაიშალა
მარა კიდევ კარგი, აჩეხვას გადავრჩი
ისე ატმანი დანაკარგია ფორუმისთვის მართლაც

პოსტის ავტორი: Ligia თარიღი: Jan 30 2010, 11:29 PM

ნონა ერთი კითხვა მაქვს შენთან

ვკითხულობ ორივეს პოსტს და გასაგებია შენი პოზიცია,
მაგრამ აი რა დონემდე ეგ მაინტერესებს

შენ უარყოფ მთლიანად სიშიშვლეს (ანუ ხელოვნების ნიმუშები კოჭებამდე და კისრამდე შემოსილები უდნა იყვნენ) თუ წინააღმდეგობას უწევ მხოლოდ ე.წ. "არაგამოსაჩენის" გამოჩენას ორივე სქესში

რა შეხედულება გექნებოდა ვენერას დაბადებაზე მას თმებით სხეულის წინა ნაწილი სულ რომ ჰქონოდა დაფარებული და არა სანახევროდ, ან დავითს წელზე მოკლე ტილო რომ ჰქონოდა შემოფარებული?

მიმიხვდი ხომ რასაც გეკითხები?






პ.ს. ძალიან გთხოვთ ოპონენტები ნუ ჩამერთვებით, კითხვა დავუსვი ნონას და მანვე მიპასუხოს

პოსტის ავტორი: ნონა თარიღი: Jan 30 2010, 11:42 PM

მიგიხვდი
სხვათაშორის ვენერას სიამოვნებით ვუცქერ, ძალიან მომწონს მინდა გითხრა, მაგრამ თუ წაიკითხე ჩემი წინა პოსტები იქ მიწერია ერთი ასეთი კითხვა პასუხის შემცველობითვე
ნუთუ ვინმე ამ ნახატს უყურებს ისე რომ ვერ ამჩნევს მისი სხეულის სრულყოფილებას და ა.შ. (ზუსტად არ მახსოვს რა)

მე ვუყურებ და ვთქვი კიდეც უკვე რა ემოციითაც
მაგრამ არ ვერწმუნები იმ აზრს რომ მხოლოდ ხელოვნებად აღიქვამენ და სიშიშვლე თავითავად ვერ აღქმადია თურმე ხელოვნების დიადი ძალის გამოისობით

აი სასქესო ორგანოების გამოჩენა ჩემთვის ფართო ნაბიჯია ვულგარიზმისაკენ!
ესაა სუბიექტური დამოკიდებულება ამ კონკრეტულის გამოჩენაზე

თუმცა ვიცი რომ ყველასთვის ასე არაა

სიშიშვლეს ვერჩი თუ არა?
არ ვერჩი ეტყობა რახან ვენერას და მადონას მაინც ვუყურებ
მაგრამ სულიერ ამაღლებას ნამდვილად არ მძენს ესეც ვიცი
ახლა ამის წამკითხველის ტვინი ზედმეტ ხარჯს რომ გადავარჩინო აქვე დავწერ რომ არც დაცემას არ შევიგრძნობ
ესტეტიზმის თვალსაზრისით ეს ორი ტილო განსაკუთრებით ჩემთვის ძალიან მრავლისმომტანი წყაროა.

ტილოებით და მიფარებულ-მოფარებული ნამუშევრები გონებაში ჯერ არ გადამიტარებია, რაც არ მომწონს აღარც შევხედავ და მორჩა

შენ ალბათ გაინტერესებს კაიროსის და ჩემი აზრის წინააღმდეგობა რამ წარმოშვა

- მხოლოდ სიშიშვლის უცილობელ აღმაზე გვაქვს დავა
მე ვთვლი რომ აღქმადია, ის კი საწინააღმდეგოს ირწმუნებოდა
თუმცა პოლო პოსტებში როგორც გავარკვია თეოლოგიურ წინააღმდეგობას მაბრალებს

პოსტის ავტორი: Ligia თარიღი: Jan 31 2010, 12:20 AM

კაიროს ახლა მითხარი რაზე ეკამათები ნონას, ამ ბოლო პოსტში?

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Jan 31 2010, 06:16 AM

ხოოო.. იმ შეპასუხებებს გავატარებ, მისი იყოს ბოლო სიტყვა ...
კამათში ახლა რა ხდება:

ნონამ აქ დაწერა მოკლედ ჩვენი კამათის არსი:

ვითომ ასე მარტივადაა?
არა რათქმაუნდა,
დავიწყოთ იმით, რომ მე თავდაპირველად ძალიან მოვიწონე ბატონი აბოს შესანიშნავი პოსტი

და მიუხედავად იმისა ნონა გვაჯერებს

მისი სიტყვები სად ვწერე მე თეოლოგიაო, შეცდომაში შეყვანაა (ალბათ თავადაც ვერ მიხვდა რომ თეოლოგიით ამტკიცებდა ათეოლოგიას) აი თურმე ხელოვნების ეს დარგი და მისი ნიმუში "აყოვნებს სამოთხის გზაზე" (მსგავსი მოტივით სასწრაფოდ უნდა გავიდეთ ტყეში)

მერე ისევ სამოთხე

შემდეგ უკვე ეკლესიაზე გადადის და მის სასულიერო პირებზე

და ამდენი ცხონება სამოთხე, მღვდელი, ბერის არგუმენტებად მოყვანა თეოლოგიური არგუმენტებია და ძალიან მცდარად ინტერპრეტირებულიც...
ხედავ სად?
აქ, სადაც ნონა ცდილობდა, სასულიერო პირები, წვეროსანი ბერები და საერთოდ თეოლოგია დაეპირისპირებინა აქ მიქელანჯელოს დავითისადმი ანუ ზოგადად ხელოვნების ამ გამოვლენისადმი.
თან ეს არ იყო ერთჯერადი, ხშირია სამოთხისა და ნახატის შეპირისპირებები:

აქ აღქმადში რათქმაუნდა ცოდვილად აღქმადს გულისხმობს (თორემ კამათიც არ იქნებოდა), შემდეგ ლოცვაც დაუპირისპირა ხელოვნების ამ ნიმუშებს:

აი ამ ყველაფერმა, თეოლოგიის, ლოცვის, სამოთხის და ა.შ. დაპირისპირებამ ხელოვნების ამ მხარისადმი გამოიწვია ჩემი რეაქცია,
აქ და ამაში... მგონი ახლა უფრო ნათელია... ამიტომ კიდევ ერთხელ ვიმეორებ იმ სამ პოსტულატს:

ახლა თავად დაწეროს, რაში არ მეთანხმება და რატომ?
იხარეთ;
კაიროსი!

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: Jan 31 2010, 02:37 PM

აქა მშვიდობა

კაიროს, გთხოვ, რომ დროებით დაისვენო

მე ვეცდები ავხსნა

აი არის ქაშვეთის ეკლესია, სადაც ლადო გუდიაშვილმა მოხატა საკურთხეველი
http://www.radikal.ru
(ხარისხისა ბოდიშI, ინტერნეტში რაც ვიპოვე ეგაა)
რომელშიც ადამიანებმა (Gარკვეულმა ჯგუფმა) დაინახა ვნება და მხატვარს ბრალი დასდეს, წმინდა მარიამი ურცხვი მზერით გამოსახეო, "მიწიერი"სახით...

ანუ ხედავ? ჩაცმულია და მასში მაინც ვნებას ხედავენ

გამოდის, რომ გააჩნია ხელოვანი რას ჩადებს, რა შინაარს, რა აზრსა და განწყობას.
ასე რომ სრულიად შესაძლებელია ადამიანი შიშველი გამოსახო და უმანკო იყოს, ან ჩაცმული და ხორციელი და ვინმესთვის მიუღებელი ზნეობრივი პრინციპებიდან გამომდინარე...

მაგრამ ხელოვანის გარდა, ცხადია გააჩნია მაყურებლის განწყობასაც, (ვერ ვიშოვე რა უზნაძის "განწყობის თეორია", დღემდე სულ ნაგლეჯები ვიცი ამ თეორიის )

ხოდა, თუ ვინმე თვლის რომ ვენერა მილოსელი ან რემბრანდტის დანაე არ მიგვიყვანს ღმერთამდე და არ განადიდებს მას, ეს მისი აზრია, ამაში კატასტროფას ვერ ვხედავ. ხელოვნების გაგებას ცოდნა უნდა. ხელოვნება ხელოვნებისთვის და არა მასისთვის.

ხო კიდე, ესეც კარგი მაგალითია: აღდგომას არაბი ქრისტიანები ხმაურითა და ყვირილით განადიდებენ, და ესეთი ფორმა ზოგითვის მიუღებელია, მაგრამ ღმერთი შეიწირავს მას, რადგან მართალი გულითაა გაკეთებული

ხოდა, ყველას აქვს თავისი აზრი და არჩევანის უფლება, რისი წართმევაც აბსურდია, თუნდაც თქვას თეთრზე შავიაო, დამიჯერეთ, ამით ხომ შეურაცხყოფას არავის აყენებს?

ჩემთვის, მაგალითად, კატაკომბებში პირველი ქრისტიანების მიერ გამოსახული წმინდანებიც ხატია, რაც არ უნდა "გლეხური"და "უბრალო"", "მიწიერი" სახე ჰქონდეთ, და რაც არ უნდა არაკანონიკურად ჟღერდეს

აი "მწყემსი კეთილი"
http://en.wikipedia.org/wiki/File:Good_shepherd_02b_close.jpg


მორჩა გაუგებრობები?
გავაგრძელოთ მშვიდად

პოსტის ავტორი: athos თარიღი: Jan 31 2010, 03:13 PM

იყო ადრე მსგავსი თემა და ვფიქრობ იქაც საინტერესო პოსტები დაიწერა
http://church.ge/index.php?showtopic=5267

ქევანა

ძალიან ლამაზია, მიყვარს კატკომბური ხელოვნება

რაც შეეხება ზოგადად ხელოვნებას, ნიკოლოზს სერბის შესანიშნავი გამონათქვამი აღმოვაჩინე, რომელსაც სრულიად ვეთანხმები:

Облака
Люди, которые совсем близко к Богу, которые «ходят с Богом», как Енох, не чувствуют себя способными выразить Бога ни словами, ни знаками, ни формами.
Люди, которые несколько дальше от Бога, чем упомянутые, чувствуют, что способны выразить Бога в словах, в знаках и формах.
Люди, которые далеко от Бога, не могут верить в Бога, пока не узнают Его выраженным в словах, знаках и формах.
Бог милостив по отношению ко всем, изливая Свою любовь и последним так же, как первым. Он создал луну, чтобы светила тем созданиям, которые бы сгорели от непосредственного света солнца.
Путник на узкой стезе, ступай осторожно от более густого облака к более легкому; осторожно, придерживаясь постоянно левой рукой за облако, которое покидаешь, а правой – за облако, которое встречаешь. Смотри, чтобы тебя огонь у легкого облака не сжег! Держись одного, но не выпускай и другого.

СВЯТИТЕЛЬ НИКОЛАЙ СЕРБСКИЙ: МЫСЛИ О ДОБРЕ И ЗЛЕ.

რაც შეეხება თემას,


რა თქმა უნდა, მაგრამ ჩვენ ვართ ცოდვილები. ყველა ადამიანს ვერ მოსთხოვ ერთნაირად უვნებოდ უყურებდეს თუნდაც ტილოზე გამოსახულ სიშიშვლეს.
ერთი შეიძლება სულ ვერ ხედავდეს სიშიშვლეს, მხოლოდ ხელოვნების ნიმუში იყოს მისთვის საოცარი და აღმაფრთოვანებელი, მეორე კი ხედავდეს და იწვევდეს მასში გარკვეულ ვნებას.
ვფიქრობ არასწორია იმის მტკიცება, რომ ვინც მხოლოდ ხელოვნებას ხედავს და არა სიშიშვლეს ის რაღაცით უფრო მაღლა დგას სხვა ადამიანებზე. ზოგს ერთი მხრიდან ებრძვის ვნება ზოგს სხვა მხრიდან.
თან ხელოვნებაცაა და ხელოვნებაც

პოსტის ავტორი: tamuna m თარიღი: Jan 31 2010, 04:05 PM

athos
შენ გაიხარე, რომ ეს თემა იპოვე!
ადრეც ავღნიშნე, რომ ქავთარაძეს ჰქონდა მსგავსი თემა გახსნილი და ვერ ვნახე (ჩემი პსოტები მაინტერესებდა)

ენდე თურმე, როგორ ვაზროვნებდი მაგ დროს (და მაგის წინ კიდევ... )

გვაქვს ადამიანს, როცა მეტად ვიკეტებთ და რაღაც "უაზრო" გამძაფრებით ვუყურებთ ყველაფერს (ნონა)
თუმცა ვერ ვიტყვი, რომ ახლა ერთი კონკრეტული ჩამოყალიბებულ აზრზე ვარ
ძალიან საინტერესოა ეს თემა ჩემთვის და კიდევ ველოდები დისკუსიებს.
მეც მინდა რაღაც დასკვნების გაკეთება და გელით

პოსტის ავტორი: ნანინა თარიღი: Jan 31 2010, 04:35 PM

ნონა
KAIROS

ნონა და კაიროს, უშედეგოდ კამათობთ
ნონა, მოუსმინე ხანდახან კაიროსს, შეიძლება რაღაცეები არასწორად გესმით ერთმანეთის ცუდი ადამიანი ნამდვილად არაა
კაიროს, არც ნონა არაა ცუდი გოგო, უბრალოდ რაღაც-რაღაცეებში გარკვევა სჭირდება ხანდახან ამას კი თუ მეტი სიყვარულითა და ნაკლები სიჯიუტით გავაკეთებთ, დადებით შედეგებსაც მივიღებთ


პ.ს. სტილი დაცულია, კაიროსი მიხვდება

პოსტის ავტორი: lingvo თარიღი: Jan 31 2010, 05:45 PM

განზე გადით და იქ იჩხუბეთ

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: Jan 31 2010, 08:28 PM

მე ეგ სკოლის პერიოდში დავიწყე და მერე მოვისროლე მაგის გამო...

ახლა ელეთ-მელეთი არა მგონია მომივიდეს, მაგრამ ის ზიზღი კიდე მომყვება : )

ლიტერატურა უფრო სფეციურია, მაგრამ ამ მხრივ ხელოვნების დარგებს საერთო ის აქვთ, თუ როგორ გამოსახავ, რა დოზით... მარილივითაა, ბევრს უზამ და ამლაშდება, ცოტას და დააკლდება : )

პოსტის ავტორი: ნონა თარიღი: Jan 31 2010, 08:43 PM

Tamuna m
დიდი მადლობა ადრინდელ თემაში გაკეთებული არაჩვეულებრივი პოსტინგისთვის
არ ვიცი რატომ გეზედმეტა დღევანდელი გადასახედიდან ის დამოკიდებულება მაგრამ მაშინდელი არგუმენტაცია რომ ამ თემაში მოყვანილთან შედარებით ბევრად მშვიდი და თანმიმდევრულია აშკარაა
მიიღე გულწრფელი კომპლიმენტი

მინდა იცოდე რომ დაძაბულობა რომელიც შენ ახსენე ჩემთან არ არსებობს
როცა არ მომწონს მეტჯერ აღარ ვუყურებ, როცა მომწონს კიდევ ერთხელ ვეახლები, მაგრამ როცა შიგნიდან თუნდაც სუსტი წინააღმდეგობა იწყება ვცდილობ გავარკვიო რა და რატომ მომწონს
ამასთან დაკავშირებით ახლა მცირე ემოციურ ექსკურსს გაგიზიარებთ
პირველად დავითის ქანდაკება თუ არ ვცდები მე-7 კლასში ისტორიის სახელმძღვანელოში ვიხილე
წიგნი შავთეთრი ქსეროასლი იყო, ცუდი გარჩევადობით და მიუხედავად ხელოვნების ტრფიალი მასწავლებლის ხოტბისა ყველა ბავშვს სქესის მიუხედავად გვქონდა ერთი და იგივე რეაქცია: სულ შიშველია და რატომ არის კარგი?! გესმით ხომ დამოკიდებულება კლასში სიშიშვლის მიმართ როგორიც გამოიკვეთა- რომ ის კარგი ვერ იქნებოდა რადგან შიშველია
აქ ხელოვნება არაფერ შიაშია, მთავარია ფსიქიკური წყობა თანაც გარდატეხის ასაკისა
მასწავლებელი მხოლოდ მაშინ დადუმდა როცა კლასში ყველაზე უხმო ბიჭმა დაბნეული სახით კითხა: სასქესო ორგანო რატომ გამოუშინა, ნერვიულობა სხვანაირად ვერ აისახებოდაო? (ქევან მასწავლებელს პასუხი არ გაუცია ამ კითხვაზე)
წლების შემდეგ ფერადი რეპროდუქცია ვიხილე მრავალტირაჟიანი მადონებისა და ვენერების
თეოლოგი კაიროსის გასაგონად ვამბობ რომ მაშინ მართლმადიდებელი ჯერ კიდევ არ ვიყავი
16 წლის ვიყავი და პირველი რაც გავიფიქრე იყო- ყველაზე პოპულარულები სწორედ შიშველი ნატურები არიანთქო (ფსიქოლოგიით ვიყავი გატაცებული და ასეთი დასკვნებისათვის მომართული გახლდით)
მოგვიანებით მცირე მოკვლევა გავაკეთეთ: აღმოჩნდა რომ ცნობადობა და პოპულარობა სწორედ ასეთი ტილოების იყო ყველაზე მაღალი, თანაც მეტწილად საპირისპირო სქესში! თუმცა შიშველი ქალის ნატურა ქალებშიც საკმარისად პოპულარული იყო
არადა ჩაცმული შედევრები ხომ არანაკლებნი არიან არა?


ტილოს როცა შევხედე პირველი რაც გავიფიქრე იყო რა ლამაზია
მაგრამ რა იყო ლამაზი, საკუთრივ ტილო თუ სხეული?
მე ჩავთვალე რომ ტილო, მაშინ ასე მეგონა...

კაიროს

გაატარე?
უცნაურია, მე ხომ იქ კითხვით მოგმართე და ამით ბოლო სიტყვა გადმოგილოცე ?
კეთილი იყოს უარგუმენტოდ შენგან ჩემზე პიროვნული ბრალდებები

დიახ, კამათი სწორედ ამით დაიწყო
შენ თქვი არ აღვიქვამ ხელოვნებაში სიშიშვლესო და მე კიდევ აუცილებლად აღიქვამს ნებისმიერი თქო!
ჩემი არგუმნტაცია წმინდა ფსიქოლოგიური შინაარსისაა
ფროიდი არაფერ შუაშია (მის თეორიაზე მე ტრადიციულისგან განსხვავებული შეხედულება მაქვს)
როცა ხელოვანი ქმნის მუსიკას, ტილოს, ქანდაკებას, ლიტერატურულ შრომას და ა.შ. პირველ რიგში თავისი მსოფლმხედველობისა და ემოციის რეალიზებას ცდილობს იმ შემოქმედებითი ნიჭის საშუალებით რომელიც განგებამ უბოძა
ეს ნიჭი თავითავად არის ღვთაებრივი ორგანულად
ცალკე თემაა ის თუ როგორ ტრანსფორმაციას განიცდის ეს ღვთაებრივი ნიჭი როცა მას ღვთისავე ნებისამებრ არ პატრონობენ!
შორს რომ არ წავიდე აქვე ერთერთ ყველაზე პოპულარულ ადამიანურ გენიას მოვიყვან მაგალითად -ნიცშე
როცა ნიჭი იზრდება, მაგრამ მისი ზნეობრივი ორიენტირი არის აცდენილი ნაყოფი იქნება სწორედაც დიდი მიწისათვის, მაგრამ მაწყენარი
განა ვინმე იტყვის რომ ნიცშეს აზრის შემოქმედების გაცნობისას ხელოვნება და გენიალურობა არ იგრძნობა?
განა ყველა სიტყვა მცდარი თქვა?
არა ბევრი რამ თქვა ჭეშმარიტი მაგრამ აზრობრივი ვექტორი იყო მცდარი და ყველა ვინც ამ ნაყოფს ხელოვნების სახელით ხარბად ეწაფება იდეური მხარდამჭერი ხდება ქვეცნობიერად დასაწყისისათვის და შემდგომ უკვე პოტენციური თანამოაზრის გზით აგრძელებს...
გენიალურ შემოქმედებას მასთან მოზიარეზეც რიგით პაპსასთან შედარებით ბევრად დიდი გავლენის უნარი აქვს!
და ეს გავლნა ძლიერია იმისგან დამოუკიდებლად რომელი იდეოლოგიის გამტარია შემოქმედი
შედევრში არის ღვთისგან ბოძებული შემოქმედებითი ტალანტი და ავტორის იდეური მსოფლმხედველობა შენივთებული
არასოდეს ხდება კამათის საგანი ნიჭის გენიალურუბა
დავა სწორედ იმაზეა რაც მხოლოდ ავტორისეულია
რაც მისი სულიერი და ცნობიერი მონაგარითაა განპირობებული
ნებისმიერი ფსიქოლოგიაში ჩახედული ადამიანი დამერწმუნება რომ თუ ავტორი სულიერად მიდრეკილია ვთქვათ პედოფილიისაკენ, მის მიერ შექმნილი ვთქვათ მუსიკალური კომპოზიცია, რომელიც შესაძლოა იყოს გენიალური, მაგრამ აუცილებლად (!) ატარებს ქვეცნობიერად ინფორმაციას ავტორის მიდრეკილების შესახებ და ის სულ შეფარულადაც რომ იყოს ნაჩვენები ამ მუსიკაში მსმენელი ქარიზმატულად ილექავს უკვე პოზიტივის სახით ამ გადახრას!
პედოფილიას ხოტბას საღად მოაზროვნე ადამიანი არასოდეს შეასხამს
სამაგიეროდ გენიალურ ნაწარმოებს დააფასებს, მითუმეტეს მასში ცოდვა ზედაპირზე არ ყრია
ამ ნაწარმოებთან მისი ხშირი კონტაქტი კი ამცირებს წინააღმდეგობას ანომალიისადმი (რელიგიური ტერმინოლოგიით ცოდვისადმი) და სათანადო მიდრეკილების ქონის შემთხვევაში მისი სრული მხარდაჭერისათვის ნიადაგი სავსებით მოსწორებულია..

ახლა რამდენიმე სიტყვით პროფესიული ტერმინოლოგიით (ეკონომისტი ვარ) შევეცდები დავწერო ამ გავლენათა რეალური სახე დროსთან მიმართებაში:
აქ მართლმადიდებლები ვართ ძირითადად ამიტომაც ვგონებ არ იქნება საკამათო თუ აქსიომად მივიღებთ რომ ერთადერთი ჭეშმარიტება ქრისტეს გზაა
შესაბამისად ყველა მისგან განსხვავებული ჭეშმარიტებასთან ცთომილია
როცა ხელოვანი არის ცთომილი სულიერად მისი სვლა სულიერების გადარჩენისაკენ ადგას არასწორ სტრატეგიას
როცა სტრატეგია მცდარია შედეგი ყოველთვის დაღუპვაა (ეკონომიკაში გაკოტრება)
ამ სტრატეგიას ხელოვანი მიუყვება გარკვეული ტაქტიკით (მაპატიეთ თუ ხელოვნების კვალობაზე ტერმინოლოგია უხეშია, სამაგიეროდ თანამედროვე ყოფის უპოპულარულესი ლექსიკონიდანაა)
ეს ტაქტიკა ხელოვანისათვის არის ტალანტი, ღვთისგან ბოძებული
თუ ტალანტი საშუალო ან მცირეა საერთო დონესთან მიმართებაში მაშინ იგულისხმება რომ ტაქტიკა არ ვარგა და შედეგი ამ სტრატეგიისა არის სწრაფი განადგურება-სიკვდილი (ხელოვნებაში ეს იაფფასიანი ან მისი მომიჯნავე შლაგერია)
მაგრამ როცა ტალანტი გენიალურობამდე მაღალია იგულისხმება რომ ტაქტიკა სტრატეგიისაგან განსხვავებით სწორია და შედეგი არის დაღუპვა ნელა!
თავად განსაჯეთ ვინ როდის და როგორი დროითი ტენდენციით იღუპება

ესეც თანამედროვე საბაზრო ეკონომიკის მოდელით ასახული ხელოვნება
ამ გათვლით იქმნება და იყიდება დღეს ხელოვნების ნიმუშებიც სხვა საქონლის კვალად


ეს ყველაფერი კი დავწერე მხოლოდ იმის საილუსტრაციოდ თუ რა დევს გენიალურ შემოქმედებაში თუ მისივე შემოქმედის სულიერება ნიჭისგან განსხვავებით უფლისთვის სათნო არაა თუნდაც მხოლოდ ქმნადობის მომენტში

მაგრამ ამით ერთმნიშვნელოვნად სულაც არ ვუწოდებ არავის სულიერებას დაცემულს, არ ვიცი, მათ არ ვიცნობდი და იმიტომ ...

მაგრამ

კაიროს, თუ მიქელანჯელო დავითს აქანდაკებდა პირობითად ვთქვათ მისი სხეულისადმი ტრფობით ანთებული და არა იმ ლეგენდის შესაბამისად რომელსაც ხელოვნებათმცოდნეები ასარჩულებენ, მაშინ შენ ნამუშევრის საშუალოზე მაღალი პოზიტიურობით აღქმისას ამ ემოციის მემკვიდრე ხარ
თუ ბოტიჩელი ქმნიდა ვენერას მისი სხეულისადმი თაყვანისცემის დასტურად (მერე რა თუ იდეა განავითარა და გაამრავალფეროვნა) ასევე ითანაზიარებ მას და ა.შ.
ეს პროცესი კი იმისგან დამოუკიდებლად მიმდინარეობს შენ ამას აცნობიერებ თუ არა, აღიარებ თუ არა და ა.შ.
ერთხელ შეხედავ და როგორც ქრისტიანი აუცილებლად დასვამ შინაგან კითხვას მაქვს თუ არა უფლება, ანუ არის თუ არა ცოდვა, (თუ არც გაინტერესებს ცოდვასთან მიმართება ხომ სულ უარესი) იმ მომენტში შენი მზაობა მორჩილებისათვის და ამოებისაკენ სწრაფვა როგორ ბალანსშიც იქნება ტვინი იმის მიხედვით ამეტყველდება
თუ მოწონება მორჩილებას ვერ დათრგუნავს, მისით აღმაფრენა როგორც ნამუშევრით კნინდება რამდენადმე
თუ დათრგუნავს მერე სხვა იმპერატივი ირთვება ანალიზში
რწმენა ღვთისა
რომელიც თუ სუსტია უფრო მეტად სუსტდება რადგან აუცილებლად ამოგძახებს -განაგდე !
თუ საკმაოდ ძლიერია, მაგრამ არა ისე რომ ამაოების სიტკბოება მთლიანად მოაშთოს, (როგორც შემდგარ ქრისტიანთა უმრავლესობაში) მაშინ უკვე სადავეები გონების ხელში გადადის მოთხოვნით რათა დაასაბუთოს რომ ცოდვა არაა
ასე არც უფალს უარყოფს, არც სოციალურად დადგენილ ავტორიტეტულ გემოვნებას შეეწინააღმდეგება და ამით მორალური განდევნის საფრთხეს იცილებს და რაც უმთავრესი გახდა ამ გონებრივი პროექციისა - არც სიამოვნებას მოიკლებს რომელსაც ეს ქმნილება იწვევს.
გონება კი იმისდა მიხედვით თუ რამდენად ძლიერია იწყებს დასაბუთებას
გადაქექავს წიგნებს
მიმართავს ავტორიტეტებს
თვითონ კიდევ უფრო განმტკიცდება წინასწარ იმაში რაც ჯერ კიდევ არ დაუმტკიცებია და წავიდაა

გონება ძალიან უმტკივნეულოდ იჯერებს, ნასიამოვნები გული უმოწმებს, მშვინიერებამ იმითაც გვარიანად დატკბა რომ უფლის ტალანტის ქმნილებას ეზიარა და ინტელექტუალური გლამურის წიაღში წამოიპრინჭა, როგორც წესი ასეთ დროს დათრგუნულ სულს ხმის მოწვდენა აღარ ხელეწიფბა: ყური გვაქვს, მაგრამ არ გვესმის, თვალი გვაქვს და სხვა რამეს ვხედავთ, გონებას გვაქვს და მას თავისი საქმე აქვს - უნდა დაამტკიცოს რა მართალია როცა ამ შიშველ ნატურას უყურებდა და ნამდვილად არ სცოდავდა
ჰოდა უფლის კიდევ ერთი ტალანტი გონება გახდა სხვისი არასწორად გააზრებული მშვენიერებისა და ტალანტის ქმედობის მსახური
ეს გონება იმის მიხედვით თუ რამდენად ნაწრთობია, არგუმენტს იმდენად სწრაფად მოიძიებს, იმდენად მყარად დაიჯერებს... და იმდენად მყარადვე და მრავლად დააჯერებს სხვებს ვინც ანალოგიური პროცსით იყო დაკავებული მაგრამ გონის ტალანტი არ ყოფნიდა
გონებას აქვს ხელჩასაჭიდი, გული ხომ კმაყოფილია, მშვინიერება საზოგადოებაში პატივმიგებული და აღიარებული ხელოვნების მეხოტბის სახელით
ამ შემოქმედებითი წვის შედეგს კი კონკრეტული ცოდვით შეზავებული იდეოლოგია წარმოადგენს
სხვათაშორის ამ ცოდვას სახელიც აქვს კონკრეტული ნების მზაკვრობა

გაგახსენდება ალბათ რომ პირველივე პოსტში ეს ტერმინი ვახსენე, მაგრამ თეოლოგია რა შუაშია
ანალიზი ფსიქოლოგიურია

ასეა ყველა დარგში
რაც შეეხება შენგან დაციტირებულ ჩემივე პოსტის ნაგლეჯებს
სამოთხის გარეთ ადამიანი იმიტომაა რომ დაეცა
დაცემული ხარ შენც, მეც, მიქელანჯელოც, ბოტიჩელიც და სხვათაშორის უფრო მეტად და ღრმად ვიდრე თვით ადამი და ევა
და ხელოვნებაც სამოთხის გარეთაა
ანუ სიშიშვლე დახვეწილიც და ვულგარულიც ცოდვის ქვაბში იქმნება და "იჭმება"
სადმე დაამტკიცე რომ რომ ხელოვნების ნიმუში ან სამოტხეშია განთავსებული ან მისი მაყურებლის თვალი იმზირება იქიდან? -არა

სადმე დაამტკიცე რომ ხელოვნება სამოთხის ტოლფარდია? -არა
ეს ცოდვის გავლენა ავხსენი რომელიც პირდაპირ გამომდინარეობს იქიდან თუ დაადასტურებ რომ სიშიშვლე აღიქვი
ვინმეს მძინარე ეშმაკი უნახავს? თავის საქმეს აკეთებს
თან თეოლოგია კი არა ამას უბრალოდ ემოციების მიზეზ-შედეგობრივი ანალიზი ქვია


მე არ მინახავს არსად შენ? ჯერ არ მოგიყვანია ეგ ქება აქ, ეტყობა არც არსად წაგიკითხავს და იმიტომ, თორემ რატომ მოგერიდებოდა?
და იქვე ჩემი ემოციური განწყობა რომ ვერ წარმომიდგენია ბერი მსგავსი აზრით
ეს თეოლოგიაა? -არა
აქ საკუთარი ინფორმაციული დეფიციტის და ემოციური ტაბუს შესახებ გაგენდეთ


ამის საწინააღმდეგო არგუმენტი გაქვს რამე?
უმარტივესი აზრობრივი ლოგიკაა
უფალთან გზა ან მიდის ან არა
შენ კი პოსტში რომელზეც ეგ გიპასუხე თქვი რომ ხელოვნების მიზანი ცხონება არაა!
მეც გეთანხმები
მიზნად რაც არ დაუსახავს იქამდე რომ ყველა მისმა მდგენელმა მიგიყვანოს საამისო მოთხოვნა მისდამი ვერც გექნება
სამაგიეროდ არც იმის პრეტენზია უნდა იქონიო რომ უფალთან მიყვანას თუ არ შეგპირებია სხვაგან ჩამოგსვას
მე უფლის გარდა კიდევ ერთი ფინიში ვიცი, შენც გაიგებდი მასზე რამეს, მარტო მე არ დავდივარ მის კარდაკარ

მესამე კიდევ იცი თუ რამე?!

ეგ ტერმინები რომელსაც შენ თეოლოგიისგან გამიჯნულად არ მოიაზრებ სინამდვილეში ჩემი გონებასთან უწყვეტ კავშირში არიან, ჩემი ცნობიერება მაგ ტერმინებითაა გაჯერებული
გიკვირს?
გინდა მკითხო რატომ?
მკითხე

პოსტის ავტორი: ნონა თარიღი: Jan 31 2010, 08:49 PM

თავს ვერაფრით მოვერიე და ვერ შევძელი მისი დაკანონებული ღირებულების ხათრით მაინც თუნდაც ერთი ტომის ბოლომდე წაკითხვა

ისე არასოდეს წამიკითხავს ავტორიტეტული რეცენზიები რომელსაც კრიტიკოსები ამ სიძვის ქრონიკონზე დებენ
ვინმემ გამაცანით რა, მაინტერესებს კონკრეტულად რა ღირებულებითი ნიშნით ფასდება გარდა ეპოქისათვის ერთგვარი წინსწრებისა
არადა დღემდე ინარჩუნებს ჩემი აზრით აქტუალურობას

პ.ს აუ მე რაღაც შავი და თეთრი მატლები მახსოვს მაქედან საზარლად...
ახლა მივხვდი კატოს პოსტის წყალობით რომ ამ ემოციას ტოკსიკოზი ერქვა

პოსტის ავტორი: ნონა თარიღი: Jan 31 2010, 08:59 PM

ნანინა
გვისმენდი და შენ დაასკვენი რომ უნდა მოვუსმინო?
მე კაიროსს ხშირად ვუსმენ მაგრამ ამ სიტუაციაში სამაგისოდ საკმარისი საფუძველი არ მაქვს
თანაც საუბარს ისეთი პირი არ უჩანს რომ მე ვიმყოფები გაურკვევლობაში...
ნეტა ასე ცხადი იყოს ჩემში ყველაფერი

პ.ს. მაპატიე მაგრამ შენი მომრიგებლური ტონი მთლად გულწრფელი არ მეჩვენება (ბოდიშს გიხდი თუ ჩემი გაგება შენს გან დამისამართებულს აცდა)
თანაც აქ კარგი ადამიანობა აბსოლიტურად არააქცენტირებულია
მე კაიროსზე მაგ კუთხით გაგიკვირდება და არანაირი შთაბეჭდილება არ მაქვს ჩამოყალიბებული
იმიტომ რომ ის ფორუმზე რეალიზდება ძირითადად გონებრივი შესაძლებლობებით

შენთვის შესაძლოა აქ გამართული დისპუტი უშედეგოა, მაგრამ მე მასე არ ვფიქრობ

პოსტის ავტორი: ნანინა თარიღი: Jan 31 2010, 09:03 PM

ნონა

ნონა ჩემო კარგო, ეგ ტექსტი რატომაც დავწერე კაიროსი მიხვდება შენ კი მოიქეცი ისე როგორც გსურს კარგი? გაატარე როგორც ჩემი ხუმრობა კაიროსის მიმართ, მეტი არაფერი
ისე ჩემი რჩევაა რომ არ უნდა ვიყოთ კატეგორიულები და ზოგჯერ სხვისი თვალითაც უნდა შევხედოთ მოვლენებს, მეტი არაფერი მიგულისხმია მოუსმინეში
თუკი ჩემს გულწრფელობაში ეჭვი გეპარება, ეს შენთვის მომინდია

პოსტის ავტორი: ნონა თარიღი: Jan 31 2010, 09:12 PM

სოფო შესაძლოა მართალი ხარ
შესაძლოა იმის ბრალიცაა რომ მხოლოდ კაიროსის მისახვედრი ხუმრობა დაწერე
შესაძლოა ჩემი რუდიმენტული იუმორის გრძნობისაც
ნებისმიერ შემთხვევაში გულწრფელად გითხარი რაც გავიფიქრე და ბოდიშიც იმიტომ მოგიხადე რომ ეს მხოლოდ ემოციის ნაყოფი იყო
კატეგორიული არა, სუბიექტური ვიყავი
როგორც წესი მომართვებს სუბიექტურად ვიაზრებ
სუბიექტს მომმართავენ და მიტომ

თუმცა ლოგიკა ყავლშემდგარია
თუ რამე გამოვცვლი

პოსტის ავტორი: terra თარიღი: Jan 31 2010, 09:17 PM

შერიგდით ეხლა, თორემ ავიღე ურო და მივადექი მზეჭაბუკს სპორტის სასახლესთან

პოსტის ავტორი: ნონა თარიღი: Jan 31 2010, 09:39 PM

გიო ეს მე და ვის გვეხება?

მე ნებისმიერის მისამართით ვიღებ, მიუხედავად იმისა რომ გაბუტული არ ვარ

პოსტის ავტორი: terra თარიღი: Jan 31 2010, 11:44 PM

ნონა

ეს ხუმრობა იყო, ჩემო კარგო
მხოლოდ ხუმრობა ))

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Feb 1 2010, 12:49 PM

terra

მაგასთან რა გინდა ჩააცვეს. მართალი ზალიან უგემოვნოდ, მაგრამ აცვია რა

პოსტის ავტორი: terra თარიღი: Feb 1 2010, 01:00 PM

ეგეთ საშინელ ჩაცმულობას, მერჩივნა სულ შიშველი ყოფილიყო. დაჟე - უფოთლოდ

ყველაფერი როგორ უნდა მოსპონ და გადააგვარონ ამ პროფანატორებმა
არც ხელოვნება ესმით, არც არაფერი.

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: Feb 1 2010, 07:16 PM

გაერთიანდა ორი თემა

ატმანის "სიშიშვლე და ხელოვნება"
და ქავთარაძის "ხელოვნება და ეკლესია"

რომელიც უფრო ძველი იყო, ის გახდა ტოპიკ სტარტერი
ანუ ქავთარაძის.

ახლა გავაგრძელოთ

არ გეწყინოს და მასწავლებელიც სულელი გყავდათ და ეგ ბიჭიც სულელია

თან ეგ რა სიტუაცის მაგონებს იცი? "იმერულ ესკიზებში" რომაა კლასის ნაწყვეტი ლოლ

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Feb 1 2010, 07:48 PM

ო.კ.
მე მოვრჩი ამ თემაში
მშვიდობისათვის ასე სჯობს, ორივე მხარემ დააფიქსირა თავი აზრი და საკმარისია, ახლა სხვა თემებს უნდა მივუბრუნდე, მაგ: ქალები ბიბლიაში

გონიერ
კარგია, ათოს
ანუ აქ კამათი მე კი არა წმიდა ნიკოლოზ სერბმა დაასრულა

პოსტის ავტორი: ნონა თარიღი: Feb 2 2010, 04:52 PM

ქევან ის ბიჭი სულელი არ იყო
დღეს კარგად ჩამოყალიბებული და განათლებული პერსპექტიული ახალგაზრდაა
12 წლის ბავშვი იყო და რაცხა არ მინდა იმაზე კომენტირება რომ შენგან მისი მისამართით გამოთქმული შეფასება მხოლოდ იმერული ესკიზების გავლენას გავს მართლაც

მასწავლებელიც არ იყო სულელი, მეტიც მე ძალიან გამიმართლა და ძალიან კარგი მასწავლებლები მყავდა
ეს მასწავლებელი კი გამორჩეულად საინტერესო იყო, მაგრამ ერთი ნაკლი ქონდა - უფალი მისთვის გამოგონილი სუბსტანცია იყო....
სხვათაშორის ხელოვნების ტრფიალი იყო და მგონი კლასიკის ყველა ნიმუშზე ძალიან მაღალი აზრისაა დღემდე

პ.ს. ისე პერსონალურად შენ იმიტომ მოგმართე იმ პოსტში რომ შენგან ველოდი მიამიტური კითხვის პასუხს, რომელიც მასწავლებლის არსენალში არ აღმოჩნდა

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: Feb 2 2010, 07:25 PM

შენ თუ ფიქრობ მე სულელი არ ვარ ხოლმე ძალიან ცდები ადამიანი ცხოვრებაში ერთხელ მაინც ჩადის სულელურ საქციელს. ეს კანონზომიერია.

და არ გაგიკვირდეს ასე რომ მოვიხსენიე ისინი, რა ფაქტიც მომეცი იმის მიხედვით დავასკვენ

[მოკლედ, აქ იყო ახსნა, რომელიც წავშალე, რამე გაუგებრობა არ გამოიწვიოს ]

და ბოდიშს ვიხდი


ძალიან კარგი, მისასალმებელია

ხოდა, პასუხს რაც შეეხება, მე მაგის პასუხი დაწერილი მქონდა, გადახედე წინა პოსტებს : )

აქ კამათი აღარ შემიძლია, დროებით რომ წავიდე, ხომ გამიშვებთ?

პოსტის ავტორი: ნონა თარიღი: Feb 2 2010, 07:36 PM

არ გეკამათები, უბრალოდ აზრის მისაღებად მოგმართე და არა შესადავებლად
მაგ კითხვაზე პასუხის არანაირი ვერსიები არ მაქვს რომ დავა დავიწყო


პ.ს. რატო წაშალე, PM მოგეწერა

პოსტის ავტორი: terra თარიღი: Feb 4 2010, 03:31 AM

თვით მშვენიერებაა.

http://www.radikal.ru

იმედია არავინ დავაბრკოლე )

ეჰ..

პოსტის ავტორი: terra თარიღი: Feb 4 2010, 09:58 AM

ველი გამოხმაურებებს ))

პოსტის ავტორი: ნონა თარიღი: Feb 5 2010, 11:11 AM

აი ჩემი გამოხმაურებაც
მაცდური საფო
http://www.radikal.ru

და კიდევ
http://www.radikal.ru

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Feb 6 2010, 12:27 AM

შესანიშნავია ყველა
მგონი ამ თემამ ამოწურა სათქმელი...

პოსტის ავტორი: Adam თარიღი: Feb 6 2010, 10:22 AM

ეეჰ.. ისევ მომიწევს ამ ფორუმის დატოვება, თორემ როგორც იტყვიან ; პატარა უსერს , დიდ მოდერთან როდის გაჰქონდა სათქმელიო

მიზეზი, რის გამოც აქედან მივდივარ, ალბათ ნათელია , თუ არა და ეს კიდევ იმ მიზეზებს ემატება სამწუხაროდ
არა არ შემიძლია , მაინც უნდა ვთქვა რატომ წაშალეთ პოსტები? პირიქით მესიამოვნა, რადგან ჩემს სიმართლეს ვერ გაუძელით
აბა ჰე, შეიძლება კიდე ცოტა ხანში გესტუმროთ , იქნებ უკეთესი მოდერების ჟამი დადგეს
წავედი მე ისევ ჩემს მამაპაპურ ფორუმზე, ფორუმ.ჯი-ზე , ვენაცვალე მაგას

პოსტის ავტორი: ნონა თარიღი: Feb 6 2010, 10:58 AM

მაშინ დასასრული ასეთი ჯობია...
ბავშვის სიშიშვლეს არაუშავს
http://www.radikal.ru

პოსტის ავტორი: ნონა თარიღი: Feb 6 2010, 11:51 AM

არ ვიცი ამ თემის გარდა კიდევ სად შეიძლებოდა დამდო ამდენი ლამაზი ტილო...
ჰოდა აქ დავდებ

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Feb 7 2010, 06:03 AM

ასე არ სჯობია

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Feb 10 2010, 12:24 PM

ერთი ანეკდოტი გამახსენდა....

ექიმი უხატავს პაციენტს კვადრატს და ეკითხება:
– რა არის ეს?
– ტიტველი ქალი.
შემდეგ უხატავს სამკუთხედს:
– ეს რაა?
– ტიტველი ქალი.
ამის შემდეგ დაუხატა წრეწირი:
– ეს რაღაა?
– ქალია ისევ ტიტველი.
– შენ, ჩემო ძმაო, – ეუბნება ექიმი, სექსუალური გადახრები გაქვს სერიოზული!...
– კი მარა, შენ ხატავ ქალებს და მე მაქვს გადახრები???

პოსტის ავტორი: ნონა თარიღი: Feb 10 2010, 12:30 PM

საინტერესოა ფრიად
ჭეშმარიტად ვშიშველი მადონას სიმბოლოდ გეომეტრიული ფიგურები წავა დათო?

პოსტის ავტორი: ნონა თარიღი: Feb 20 2010, 05:28 PM

დამიდეთ წილი ქალბატონო თქვენს სიმშვიდეში
http://www.radikal.ru

მაკოცნინეთ რა ამ ბავშვებზე

http://www.radikal.ru

პოსტის ავტორი: tamuna m თარიღი: Feb 28 2010, 11:34 PM

დღეს გავიგე, რომ აკადემიის სტუდენტებმა განცახადება დაწერეს: შიშველ ნატურას არ დავხატავთ, ცოდვააო.
არაფერი ვიცით?

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: Feb 28 2010, 11:57 PM

tamuna m
:ცუღლუტ:

მიკვირს რომ ეგ განაცხადეს, აქამდე ფურთხით იცავდნენ დიპლომს, ახლა განცხადებას წერენ? თან რაზე?

პოსტის ავტორი: tamuna m თარიღი: Mar 1 2010, 12:00 AM

ქევანა
არა, ნამდვილად არ დავხატავთო და განცახდების საფუძველზე აიკრძალა ტიტლიკანა ხალხის ხატვაო.
ოღონდ მართლა, არ ვხუმრობ.
მაინტერესებს.
ჩვენმა თემამ ხომ არ იმოქმედა?

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: Mar 1 2010, 12:06 AM

tamuna m

მაშინ მაგრად შეშლიათ

მთელი დასავლეთ ევროპის მხატვრები საფლავებში იბრუნებენ ალბათ, თუმცა ეგეც რეავი... იდარდებდნენ ჩვენზე, რომ გაეგოთ?

ისე, სამხატვრო აკადემია ხატმწერებს უშვებს? ამდენი კიარ ვიცი

პოსტის ავტორი: tamuna m თარიღი: Mar 1 2010, 12:08 AM

თუ აკრძალვა მოხდება, ალბათ დროებით.
ჯერ იმდენ ნატურას დასაქმე ხომ უნდა

რას გულისხმობ?
მგონი რესტავრაციაზე ასწავლიდნენ და ცალკე ფაკულტეტი არ ყოფილა.

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Mar 1 2010, 12:18 AM

абсурд

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: Mar 1 2010, 12:20 AM

რესტავრაციის სწავლების მერე რესტავრატორები გამოდიან, არა ცალკე საგნად კი უნდა ისწავლონ, მაგრამ მე მაინტერესებდა: ცალკე ხატმწერი თუ აქვთ სპეციალობა.. ჩანს არა : )

უუ, ნატურები 100 კაცამდე ხომ იქნება? ხოდა სააკაშვილმა დაასაქმეთ 100 კაციო და რაღაც პრიზია მგონი ამაზე :ლოოლზ:

პოსტის ავტორი: tamuna m თარიღი: Mar 1 2010, 12:23 AM

KAIROS
მცდარი ინფორმაციააა? :?
ქევანა
ჩე3მ დროს ხატწერის სახელოსნო არ ყოფილა და ახლა თუ გაკეთდა არ ვიცი

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Mar 1 2010, 12:32 AM

ნეტავი
თორემ მართალი რომ იყოს კიდევ უფრო დიდი ტრაგედია იქნება,
ხელოვანები (ან ისინი ვისაც ხელოვანები უნდათ გახდნენ) ხელოვნებაზე
ფსევდორელიგიური მოტივებით რომ ამბობენ უარს...
იმედია მცდარია და სპეკულირებული ბნელ ჯგუფების მიერ.

პოსტის ავტორი: tamuna m თარიღი: Mar 1 2010, 12:44 AM

KAIROS
ჩვენთან ისეთები ხდებოდა, არაფერი მიკვირს!
მახსოვს ფერწერის სემესტრულ შეფასებაზე მოიტანეს დიდი სუფთა ტილო
ზედ დააწებეს ჟურნალიდან ამოჭრილი სექსუალური აქტის პატარა ფოტო და დაარქვეს "სექსი დიდ ტილოზე"
ერთმა მოიტანა ვიდეო ჩანაწერილი, როგორ ისვრის მიზანში ისრებს და ახსნა შემდეგით: მთვარი არ არის მიზანში ხვდება თუ არა, მაგრამ მთავარია ცხოვრებაში მიზანი გქონდესო.
მსგავსი უამრავი რამის მოყოლა შემიძლია.
აი, ფერწერასთან რა საერთო ჰქონდათ ვერ ვიგებდი.
პ. ს. ერთ დროს მეც მომდიოდა მასეთი აზრები, რომ შიშველი ნატურა მიუღებელი იყო

პოსტის ავტორი: terra თარიღი: Mar 1 2010, 12:50 AM

მიუღებელია

პოსტის ავტორი: tamuna m თარიღი: Mar 1 2010, 12:57 AM

დაიკარგე!

მეშინიდო, ვიღაცის ცოდვიანი აზრების ბიძგი არ ყოფილიყო ჩემი ნახატი.
შეიძლება, მე როგორც ხელოვანი არ აღვიქვამ, მას როგორც შიშველს, მაგრამ არ ვიცი, როგორ მივიღებდი, თუ უბრალო მაყურებელი ვიქნებოდი.
უბრალოდ ყველაფერს აქვს თავის ადგილი და მათ შორის ხელოვნებასაც.
ყველაფერი ერთი კრიტერიუმით არ უნდა შევაფასოთ
პ. ს. არ მინდა წრეზე წავიდეთ და იგივეს დავუბრუნდეთ

პოსტის ავტორი: terra თარიღი: Mar 1 2010, 01:04 AM

ნებისმიერ პატიოსან მღვდელს ჰკითხე და გეტყვის, რომ მიუღებელია შიშველი სხეულის ყურება, არ აქვს მნიშვნელობა - რა მიზნით.
ხელოვნება ერთია და სულის სიწმინდე - კიდევ სხვა.
ანგელი არ გახლავარ და თვალებიც ხშირად გამირბის საცთურისკენ, მაგრამ ის მაინც ვიცი, რომ მიუღებელია.
რატომ ვერ გესმის ეს ძალიან მარტივი საგანი, არ ვიცი.

დავიკარგე

პოსტის ავტორი: tamuna m თარიღი: Mar 1 2010, 01:23 AM

რომ არ გამეცინა არ შემეძლო

სხვ ველაფერს ხომ ვაბულბულებ

პოსტის ავტორი: terra თარიღი: Mar 1 2010, 01:30 AM

აშკარად სხვაგან მოვხვდი

კარგი.

პოსტის ავტორი: tamuna m თარიღი: Mar 1 2010, 01:34 AM

terra
კარგიკ, მაპატიე!
უბრალოდ "პატიოსანზე" გამეცინა.
არაპატიოსანი სხვა პასუხს გაგვცემს?
გვავიწყდება, რომ ის სასულიერო პირია და ჩვენ ერის კაცნი ვართ

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Mar 1 2010, 03:17 AM

რაო, ტერრას სიცოცხლე?

ეგ ხომ აბსურდია მეგობარო?
იცი შენ რამდენი გამონაკლისია აქ?
ასე ჰაერზე არ შეიძლება წერა, რასა ქვია "ხელოვნება სხვაა და სულის სიწმიდე სხვა"?
რაა ეს იზოლაციონიზმი? ხელოვნება სწორედაც რომ სულის დახვეწას ემსახურება და ამ 15 გვერდზე ამის მტკიცების მეტი არაფერი დამიწერია,
ჩემო ტერრა, ასე ხელაღებით საუბარი არ შეიძლება, მე ძალიან ბევრ პატიოსან (რა შუაშია მხოლოდ პატიოსნება ისე? აქ ხომ სათანადო მომზადება უფროა საჭირო პატიოსნებასთან ერთად) მღვდელს ვიცნობ, რომელიც მასე
ცალსახად არ აზროვნებს, და ასე შავთეთრად არ ხედავს სამყაროს.

კარგადაა ნათქვამი და თავიდან ნუ ააგორებთ კამათს, უბრალოდ უცხომ და მესამემ იცოდეს, რომ ქრისტიანობა არ ებრძვის ხელოვნებას!