თემის საბეჭდი ვერსია

პოსტის ავტორი: a-l-e-q-s-a-n-d-r-e თარიღი: Apr 17 2007, 12:15 AM

გამარჯობა!

მე მაინტერესებს ის თუ რატომ "ლანძღავს" ხალხი გიორგი სააკაძეს და რატომ მიიჩნევს მოღალატედ მომიტევეთ მაგრამ ეს ცილისწამებაა. ადამიანმა შვილი გაწირა მხოლოდ იმისთვის რომ მას დაეტოვებინა სახელი მოღალატე?
არამგონია მან ეს ყველაფერი საქართველოს გულისთვის გააკეთა მართალია ამას უამრავი ქართველი შეეწირა მაგრამ ომი უსისხლოდ ვის გაუგია გამარჯვება არც მოფრინდება და არც მიფრინდება. გამარჯვება შენ თვითონ უნდა მოიპოვო.
ეს სახელი გიორგი სააკაძისთვის არაბებს რომ შეერქვათ გასაგებია რადგან იმ მომენტში ფაქტიურად "ჯაშუში" იყო გიორგი სააკაძე და რავიცი აბა მე რაც თვალით არ მინახავს იმას ვერ დავიჯერებ მითუმეტეს ასეთი გმირის. (ეხლა როგორც თომა მოციქული აკეთებს ამას ისე ნუ მიიღებთ მაგრამ ეს ჩემი აზრია (კვირაცხოვლობაზე ვამბობ იმედია მიხვდით))

ეხლა კი თქვენი აზრი თუ შეიძლება

პოსტის ავტორი: შოთა თარიღი: Apr 17 2007, 12:28 AM

a-l-e-q-s-a-n-d-r-e
რა ნამუსით თქვეს გიორგი საკაძეზე მოღალათე, სანამ მაგას ვინმე იტყოდა თავის თავს შეკითხოს რა გაუკეთებია საქართველოსთვის!

პოსტის ავტორი: a-l-e-q-s-a-n-d-r-e თარიღი: Apr 17 2007, 12:41 AM

აი გენაცვალე კაცობაში რა მეც მაგას ვამბობ ჯერ გააკეთე იმდენი რამდენიც გიორგი სააკაძემ გააკეთა სამშობლოსთვის და მერე თქვი მოღალატეაო

და ვინც ამბობს რომ გიორგი სააკეძე მოღალატეა ის არის თვითონ მოღალატე ჩემ თვალში

პოსტის ავტორი: შოთა თარიღი: Apr 17 2007, 12:46 AM

a-l-e-q-s-a-n-d-r-e
მოღალატე არა უბრალოთ ნაკლებათ განათლებული საქართველოს ისტორიაში..
თორე არ შეიძლება მაგ კაცის ამაგი ვერ დაინახოს კაცმა.

პოსტის ავტორი: a-l-e-q-s-a-n-d-r-e თარიღი: Apr 17 2007, 12:59 AM

არა ეხლა მეც არვარ დიდად განათლებული საქართველოს ისტორიაში მაგრამ ყოველ შემთხვევაში რაც გავიგე და "წავიკითხე" ამ კაცს ნაღდად ვერ წარმოვიდგენ მოღალატედ

პოსტის ავტორი: marita26 თარიღი: Apr 17 2007, 01:02 AM

მართლა ვერ გავიგე რატომ უწოდებენ მოღალატეს?! მე რაც ვიცი და წამიკითხავს მაგ ადამიანზე კარგის მეტი არაფერი გაუკეთებია საქართველოსთვის

პოსტის ავტორი: a-l-e-q-s-a-n-d-r-e თარიღი: Apr 17 2007, 01:14 AM

ვისაც ეს კითხვა დავუსვი ყველა ეგრე მპასუხობს და მერე მაინც იძახიან მოღალატე მოღალატეო
ჩემი აზრით გიორგი სააკაძე რომ არ გადასულიყო არაბებისკენ ის დღეს წმინდანად იქნებოდა შერაცხულო

ეს ჩემი აზრია

პოსტის ავტორი: შოთა თარიღი: Apr 17 2007, 01:19 AM

a-l-e-q-s-a-n-d-r-e
შენი თქმისა არ იყოს არც მე ვარ დიდი მცოდნე საქართველოს ისტორის, მაგრამ რაც სკოლიდან ნასწავლი მაქვს შემორჩენილი გონებაში მე ვიცი რომ მეფეს უნდოდა მისი მოკვლა და იძულებეული იყო რომ გაქცეული საქართველოდან და როდესაც დადგა გამოცდის დროს მისთვის მან საკუთარი შვილი არ დაინანა სამშობლოსთვის, საკუთარ თავზე აღარაფერს არ ვამბობ და ეს ყველაფერი იმის მერე როდესაც მისი მოკვლა ცადეს .
ამის მერე რა ნამუსით უნდა ითქვას მაგ ადამიანზე ცუდი , ნეტა ეგრეთები ბევრი გყვავდეს ახლაც

პოსტის ავტორი: ნიანია თარიღი: Apr 17 2007, 12:08 PM

მართლა დავიბენი. რას ნიშნავს ლანძღავს, ვინ ლანძღავს? ვინმე ნუთუ მასზე მეტად გულმხურვალე ქართველია?

პოსტის ავტორი: salome_tur თარიღი: Apr 17 2007, 01:33 PM

ვგიჟდები გიორგი სააკაძეზე, ვინც მასზე ასე ლაპარაკობს წაიკითხოს "დიდი მოურავი", ჩემი უსაყვარლესი პიროვნებააა.

პოსტის ავტორი: mampali თარიღი: Apr 17 2007, 01:36 PM

მაგარი კაცი იყო. თავის თანამდეროვეებში ყველა დაჩრდილა

პოსტის ავტორი: a-l-e-q-s-a-n-d-r-e თარიღი: Apr 17 2007, 01:51 PM

ვინ ლანძღავს და უნამუსო ადამიანები მე ზევითაც დავწერე რომ ვისაც ეს კითხვა დავუსვი ყველამ მითხრა რომ სამშობლოს შვილიაო და საქმე საქმეზე რო მიდგა სულ არ ახსოვდათ რა მითხრეს და უარყვეს

პოსტის ავტორი: mampali თარიღი: Apr 17 2007, 02:05 PM

ამ კაცის გამო რამდენიმე ფორუმში იყო დავა და მოკლედ დავიღალე.

კიდე კაი აქ არ დავობთ.

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Apr 17 2007, 06:46 PM

მე იმედი მაქვს, რომ ნამდვილი მამულიშვილი იყო. თუმცა, განსხვავებული აზრებიც არსებობს.

პოსტის ავტორი: natia83 თარიღი: Apr 17 2007, 09:27 PM

სხვისი განკითხვა ადვილად შეგვიძლია, წარმოვიდგინოთ ჩვენი თავი სააკაძის ადგილას და იმის ნახევარს თუ მაინც გავაკეთებთ?

შეგვეწიოს უფალი და შეგვაძლებინოს

პოსტის ავტორი: ზესქვი_უჩა თარიღი: Apr 17 2007, 10:47 PM

ეეე სააკაძე მართლა მაგარი კაცი იყო. რას ერჩიან არ ვიცი რა.

პოსტის ავტორი: ilia_7 თარიღი: Apr 18 2007, 12:09 AM

კი მაგრამ მეფეს არ განუდგა?

პოსტის ავტორი: შოთა თარიღი: Apr 18 2007, 12:44 AM

ilia_7
აგერ ბმული და და წაიკითხე საკაძის ისტორია და ყველა იმ ხალხს ვურჩევ კიდე ვინც მას უარყოფით მოიხსენიებენ.

პოსტის ავტორი: ilia_7 თარიღი: Apr 18 2007, 12:54 AM

არა მე ცუდათ არ მომიხსენია უბრალოთ ვიკითხე ხო განუდგა მეფეს? და ბუმელი სადაა?

პოსტის ავტორი: შოთა თარიღი: Apr 18 2007, 01:01 AM

ilia_7
ბოდიში დამავიწყდა დადება..
ერთი სითყვით არ განდგომია პირიქით, უბრალოთ მისი პატრიოტული და პატიოსნური ქმედებები ბევრს არ აწყობდა მეფესაც ტყვილები მიუტანეს და გადაწყვიტა რომ მოეკლა და მაშინ გაიქცა საქართველოდან. ვრცლად ამ ბმულზე წაიკითხე :

http://www.nplg.gov.ge/ic/DGL/work/SIN/sin%204+/5/2.htm

პოსტის ავტორი: a-l-e-q-s-a-n-d-r-e თარიღი: Apr 19 2007, 12:03 AM

მეფეს არ განდგომია გიორგი. მეფემ აიძულა ფაქტიურად ის საქციელი რაც მან გააკეთა

პოსტის ავტორი: a-l-e-q-s-a-n-d-r-e თარიღი: Apr 19 2007, 12:29 PM

მან შვილიც კი არ დაიშურა საქართველოსთვის!!!

პოსტის ავტორი: შოთა თარიღი: Apr 19 2007, 12:36 PM

a-l-e-q-s-a-n-d-r-e
მეც მაგას არ ვიძახი საინტერესოა ადამიანმა კიდე რაღა უნდა გაიღოს რომ პატრიოტათ ცნონ

პოსტის ავტორი: ლექსო თარიღი: Apr 20 2007, 05:25 AM

სააკაძე? ჩემითვის პირადად ყოველთვის მისაბაძი ქართველი იყო და იქნება.პატრიოტობის შესანიშნავი მაგალითი, უდიდესი ქართველი და სამშობლოსთვის თავდადებული კაცი.

პოსტის ავტორი: likita თარიღი: May 17 2007, 04:33 PM

სააკაძე და მოღალატე? რა სისულელეა!..........

იცით რაზე მწყდება გული? ! ხშირად დაუფიქრებლად ისეთ სამარცხვინა იარლიყს მივაკრავთ კაცს ,რომ მტერს გაუხარდება...განა ცოტა გვყავდა მოღალატეები, რომ ეს საორჭოფო კაციც ერთი შეხედვით გამცემად მივიჩნიოთ?!?..............

ვინც კარგად ჩაუკვირდება მის მოღვაწეობას დაინახავს თავგანწირვას და დიდ სიყავარულს სამშობლოსას , რომელმაც შვილის სიყვარულს გადააჭარბა.

პოსტის ავტორი: a-l-e-q-s-a-n-d-r-e თარიღი: May 17 2007, 09:26 PM

likita

მერე მეც მაგას არ ვამბობ ძაან მიყვარს გიორგი სააკაძე !!!

პოსტის ავტორი: di_onise თარიღი: May 18 2007, 12:05 AM

გიორგი სააკაძე იყო საქართველოს ერთ-ერთი ნათელი წერტილი. მან თუმცა კი მოჩვენებით უღალატა სამშობლოს, მაგრამ გული ყოველთვის ქვეყნის სიყვარულით ჰქონდა სავსე.მან შვილიც კი გაწირა საქართველოსთვის!!!
დღეს რომ მის ღალატზე მსჯელობს ხალხი, უმეტესმა მათგანმა არამგონია რომ შვილი შეწიროს მამულს, ან თუ შეწირავს მთელი სიცოცხლე ამის ქადილს მოყვება!!! აბა დაუფიქრდით სააკაძე უფრო მოღალატეა, თუ ასეთი ხალხი???

პოსტის ავტორი: a-l-e-q-s-a-n-d-r-e თარიღი: May 18 2007, 12:14 AM

"ასეთი ხალხი" თანაც 100 % დარწმუნებული ვარ იმაშიც რომ ასეთი ხალხი შვილს კი არა "შვილის ნაცვამ ფეხსაცმელსაც კი არ გაიმეტებს საქართველოსთვის"

პოსტის ავტორი: ზესქვი_უჩა თარიღი: May 18 2007, 12:20 AM

ძაან მაგარი კაცი იყო სააკაძე.
და უბრალოდ მასზე ცუდს რომ ამბობენ ხოლმე მაგარი გული მწყდება, იმიტო რომ ეს ასე არაა.

ისე ეს თემა ისტორიის განყოფილებაში რომ გადაიტანოთ ჩემი აზრით კარგი იქნება რავი აბა მე ასე ვფიქრობ.

პოსტის ავტორი: solomony თარიღი: May 18 2007, 12:45 AM

გიორგი სააკაძე დიდი პატრიოტი იყო საქართველოსი და რაც მან გააკეთა საქართველოსთვის ნეტა სხვებსაც გაეკეთებინათ მაგდენი.
მარტო იმ საქმისთვისაა უკვე დიდად დასაფასებელი სააკაძე 60 000 მტრის ჯარი რომ გაანადგურა კარიერის დასაწყისში.მეტი საქმე რომც არ გაეკეთებინა.
ისე დაკვირვებული ვარ და ვისაც გიორგი სააკაძე არ მოსწონს იმათ არც თამარ მეფე და დავით აღმაშენებელი არ მოსწონთ.

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jul 31 2007, 01:13 PM

ტაშისკარის ბრძოლა

"1606 წელს გარდაიცვალა გიორგი X და გამეფდა მისი ძე ლუარასაბ II. 1609 წელს, ირან-ოსმალეთის ომის მიმდინარეობის დროს, ქართლში ოსმალთა ჯარი შემოიჭრა. ოსმალებს ქართლის აოხრება და ცხირეთის ციხეში მყოფი მეფე ლუარსაბის შეჰყრობა ჰქონდა განზრახული.

სოფელ კველთაში მათ მღვდელი თევდორე შეიპყრეს და ცხირეთის ციხისკენ მეგზურად გაყოლა უბრძანეს. თევდორე ვითომ დასთანხმდა, სინამდვილეში
კი მტერი სულ სხვა მიმართულებით წაიყვანა. როდესაც ოსმალები ყველაფერს მიხვდნენ, თევდორე ხმლით აჩეხეს. საქართველოს ეკლესიამ თევდორე წმინდანად შერაცხა. მისმა გმირობამ ქართველებს დროის მოგების საშუალება მისცა.

სასწრაფოდ შეიკრიბა ჯარი და გიორგი სააკაძის მეთაურობით ტაშისკართან ქართველებმა სასტიკად დაამარცხეს და უკუაქციეს მტერი.

გიორგი სააკაძის მამა სიაუში და ბიძა მაღალ თანამდებობებს ფლობდნენ სამეფო კარზე. გიორგი ჯერ კიდევ სვიმონ I-ის მეთაურობით იბრძოდა დამპყრობთა წინააღმდეგ.

ლუარსაბ II-მ იგი თბილისის, ცხინვალისა და დვალეთის მოურავად დანიშნა, ხოლო მოგვიანებით მისი და შეირთო ცოლად. თვითონ გიორგი არაგვის ერისთავთა სიძე იყო.

ქართლის სამეფო კარზე მეფის ცოლისძმის გავლენა გაიზარდა, მით უმეტეს, რომ ლუარსაბი ახალგაზრდა და გამოუცდელი იყო. ასეთმა აღზევებამ გიორგი სააკაძეს ბევრი მტერი შესძინა.

მათ ლუარსაბ II გიორგის ღალატში დაარწმუნეს და მისი დასჯის გადაწყვეტილება მიაღებინეს. გიორგი სააკაძე სანადიროდ მიიპატიჟეს, სადაც უნდა მოეკლათ. მან ეს შეიტყო, ირანში გაიქცა და შაჰის სამსახურში ჩადგა.

დიდი ავტორიტეტის მქონე გიორგი სააკაძემ შაჰის თვალში ნელ-ნელა წინ წამოსწია ირანში მყოფი ხოსრო-მირზა (როსტომი), რომელიც სვიმონ I-ის ძმის დაუთ-ხანის უკანონო შვილი იყო წავკისელი გლეხის ქალისაგან."

პოსტის ავტორი: ნათია თარიღი: Jul 31 2007, 01:18 PM

ამ ჩემ ძმას საიდან მოაქვს ხოლმე ეს ფრაზები ან სად ამოიკითხა?


მომენატრე !


P.S. პირადად, მე დიდ პატივს ვცემ გიორგი სააკაძეს... ადვილია სხვისი გადასახედიდან დასკვნების გამოტანა და ადამიანისთვის უარყოფითი (თუნდაც მოღალატის) იარლიყის მიმაგრება... აბა რომელიმე ჩვენთაგანი თუ შეძლებდა იმის გაკეთებას, რაც სააკაძემ გააკეთა.... ნუ შევეცილებით სააკაძეს საქართველოს სიყვარულში... იმიტომ რომ ისე ვერასდროს მოვიქცევით ჩვენი საქართველოსთვის, როგორც სააკაძე მოიქცა... (შვილს სამშობლო ანაცვალა)

პოსტის ავტორი: ketino თარიღი: Jul 31 2007, 11:28 PM

მიჭირს ამაზე პასუხის გაცემა
აი, ცოტა მეტი ისტორიული წყარო გვქონდეს, მაშინ.....

პოსტის ავტორი: southruislip თარიღი: Aug 1 2007, 03:06 PM

გიორგი სააკაძეზე, რომ ვსაუბრობთ გვავიწყდება ერთი რამ.როგორც ვიცით გიორგი სააკაძე ბოლოს ირანში გაიქცა
და იქაც წარმატებას მიაღწია ირანის სამეფო კარზე და მისი სარდლობით ირანმა საქართველოს წინააღმდეგ ჯარი გამოგზავნა, საქმე იმაშია რომ ირანის სამეფო კარზე გიორგი სააკაძე ვერ დაწინაურდებოდა, თუ ის არ მიიღებდა მუსულმანურ სარწმუნოებას, რაც გახდა მისი მოღალატედ გამოცხადების მიზეზი მართლმადიდებელი ქრისტიანობის სასულიერო პირების მხრიდან. თქვენ შეიძლება აღნიშნოთ ,რომ ეს მოსაჩვენებლად გააკეთაო, გულში კი ქრისტიანად დარჩა , მაგრამ ამას გაიგებდნენ კი მართლმადიდებელი ქრისტიანების სასულიერო პირები.
ასეთი რამე დღესაც, რომ გააკეთოს ადამიანმა არა მგონია უწმინდესმა და უნეტარესმა გაიგოს, და ალბათ შეაჩვენებს ასეთ ადამიანს, ალბათ მოღალატედაც გამოაცხადებს.

ვინ უფრო მოღალატეა საქართველოსი? მართლმადიდებელი შადიმან ბარათაშვილი, თუ მოსაჩვენებლად გამუსულმანებული გიორგი სააკაძე?


ეს როგორც ქრისტინების ფორუმი დავსვათ კითხვა: რა უნდა ქნას იმ ადამიანმა, რომელმაც თავისი ქრისტიანული ქვეყნის გულისთვის ძალიან ბევრი რამე გააკეთა და მიუხედავად ამისა ქვეყანაში არ გააჩერეს. მაშინ გასაქცევი გზა მხოლოდ თურქეთში ან ირანში იყო.დღეს რომ ეცხოვრა გიორგი სააკაძეს ნამდვილად ჰოლანდიაში ან ბელგიაში გაიქცეოდა.

პოსტის ავტორი: meleqse თარიღი: Aug 1 2007, 03:44 PM

და შენ გჯერა რომ მუსულმან გიორგი სააკაძეს შეეძლო უსაყვარლესი შვილის გაწირვა მართლმადიდებლური საქართველოს გულისთვის?

პოსტის ავტორი: southruislip თარიღი: Aug 1 2007, 07:02 PM

melegse-ს

მე არ მჯერა რომ მართლმადიდებელ ქრისტიანს მუსულმანთა ჯარს ჩააბარებდნენ და გამოგზავნიდნენ საქართველოს დასაპყრობად. ხოლო რაც შეეხება სამშობლოს. სამშობლო სხვაა, რელიგია სხვა. საქართველოში გიორგი სააკაძეს ყავდა უამრავი მეგობრები , ნათესავები, თანამოაზრეები და თავის შვილი რომ არ გაეწირა
სხვისი შვილები უნდა დაეხოცა. თქვენ არასწორად გაიგეთ მე არ მითქვია,რომ გიორგი საკააძე მუსულმანი გახდა, არამედ,იგი მოსაჩვენებლად გამუსულმანდა. მუსულმანურ ქვეყნებში არის ბევრი ადამიანი, რომლებიც ამბობენ რომ მუსულმანები არიან მაგრამ არ სწამთ ნუსულმანური რელიგიისა, ისევე როგორც ბევრი მართლმადიდებელი ამბობს რომ ქრისტიანია , მაგრამ არ სწამს ქრისტიანობისა.

პოსტის ავტორი: meleqse თარიღი: Aug 1 2007, 07:22 PM

გაიხარე! სულხან-საბას მაგალითიც ამაზე მეტყველებს. შეიცვალო რელიგია სამშობლოსათვის, - ნიშნავს იყო უდიდესი პატრიოტი.

ვისაც არ წაგიკითხავთ მოიძიეთ ლევან გოთუას უგზო ქარავანი. ჩემი ერთ-ერთი უსაყვარლესი მწერლის საუკეთესო მოთხრობაა.
მართალია მხატვრული ნაწარმოებია, მაგრამ საკმაოდ კარგად გამოხატავს სააკაძის პოზიციას. თან არამგონია რეალობიდან ძალიან შორს იყოს.

პოსტის ავტორი: მამფალი თარიღი: Aug 1 2007, 08:24 PM

ამ კაცის ცხოვრება მაგალითია იმისა თუ როგორ შეუძლია დაღუპოს საქმე ცუდმა უფროსმა.

პოსტის ავტორი: ალექსანდრო თარიღი: Aug 1 2007, 11:54 PM

ცუდას რად უდა მტერობა, კარგია მუდამ მტრიანიო...
ნათქვამია, ასეა გიორგი სააკაძის საქმეც ...

ადამიანმა შვილი შესწირა სამშობლოს...
ჯერ ყველამ ჩვენ თავს დავუსვათ კითხვა, ვიზამდი კი მე ამას?
და პასუხის მერე ვიმსჯელოთ გიორგი სააკაძეზე...

მე ვერ შევწირადი ჩემ შვილს ვერაფერს და ვერავის, ამას მინუსადაც კი ვუთვლი გიორგი სააკაძეს, მაგრამ ეტყობა სხვა დრო იყო და სხვა ხალხი, და შეეძლოთ ამის გაკეთება...

პოსტის ავტორი: meleqse თარიღი: Aug 1 2007, 11:58 PM

სწორედ ასეთმა "მინუსებმა" მოიყვანა ჩვენი ქვეყანა დღემდე.
აბა წარმოიდგინე დედა, რომელსაც ცხრა ვაჟკაცი (თან რა ვაჟკაცი!!!) თვალწინ ეღუპება და მაინც ქვეყნის დროშას წევს ზევით.

პოსტის ავტორი: ketino თარიღი: Aug 2 2007, 12:12 AM

აუუუუუუუუუუუუუ, ავოეეეეეეეე, კარგი რაააააა

ჯერ ერთი გენც, ბოლოს გიორგი სააკაზე თურქეთში გაიქცა.

მეორეც, გენც, რა იცი შადიმან ბარათაშვილზე?

და მესამე, ჩვენ სრულად არაფერი არ ვიცით და ისე ვსაუბრობთ

პოსტის ავტორი: southruislip თარიღი: Aug 2 2007, 12:43 AM

ქეთინოს

ვიცით რომ ბოლოს თურქეთში გაიქცა, მე საუბარი მქონდა რაღაც ეპიზოდზე მისი ისტორიისა და ლაპარაკია არა იმაზე თუ სად გაიქცა არამედ რატომ გაიქცა და რატომ გამოყავთ ზოგიერთებს გიორგი სააკაძე მოღალატედ.

პოსტის ავტორი: ketino თარიღი: Aug 2 2007, 12:53 AM

ძვირფასო თანაფორუმელო,
მე ვერ გავიგე და რა არის იცით, ხალხნო დააზუსტეთ, ხოლმე რამ ჩემსავით დაუმთავრებელ ფრაზებს ნუ წერთ, მე რა ვიცი თქვენ რას გულისხმობთ

და მოღალატედ არ გამომყსვს, იმიტომ რომ ისტორიული წყაროებით ამის დადგენა ძნელია. მე მაგის თქმა მინდა სწორედ. ისე კი იცოდე, რომ მე ამ შემთხვევაში სუბიექტურად ვფიქრობ, ოღონდ არ ვიტყვი...

პოსტის ავტორი: armani თარიღი: Aug 25 2007, 09:29 PM

სააკაძეების და მგონი სააკაშვილების გვარის წარმომავლობის შესახებ



თარხნიშვილი

ესენი ძველად იყვნენ დაღისტნის მხრის თავადნი, ჭანკაანად წოდებულნი, რომელნიცა აწცა არიან დაღისტანს და ბელაქანსა შინა ჭანკაანად წოდებულნი. ამათნი გვარნი ვინმე მოვიდნენ სისიანის კერძოდ. ნახჩევანის მხარეს და დაეშენნენ მუნ და მეფემან სომეხთამან მიიღო ხარისხითა პირველისა აზნაურობისათა და მიიღეს ამათ სარწმუნოება სომეხთა და უწოდეს სააკ (რომელი არს ისაკ) და მისცა ადგილი აგულელს შინა და გუხთანისა მოხელედ განაწესეს წელსა ქრისტეს აქეთ 767-სა, ხოლო უკანასკნელ რა სპარსთა იწყეს დამდაბლებად სომეხთა სამეფოისა, გადმოსახლდენ მუნითგან და მოვიდნენ ქართლს და მეფემან საქართველოსამან მიიღო იგი და უბოძა თეგმის ხეობასა შინა მამულნი და მოხელობა კლდე-კარისა. ხოლო შემდგომად ამისა დროსა გიორგი მეფისასა წელსა ქრისტეს აქეთ 1503 იწოდებოდენ მოურავებად და ხარისხით მესამე თავადად და უკანასკნელ ოდეს მოვიდა შააბაზ ყაენი სპითა დიდითა საქართველოსა ზედა წინამძღომელობითა სააკაძე გიორგი მოურავისა, ვითარცა მოუთხრობს ქართველ მატიანესა შინა; მიზეზითა ამით მეფეცა ლუარსაბ შეპყრობილ იქმნა შააბაზ ყაენისაგან, რომელიცა აიძულებდა მამადინობასა, ხოლო მეფე, არა მიმღები ბრძანებისა მისისა, იწამა ქრისტესთვის წელსა 1622-სა და შემდგომად ამისა შააბაზმან დაუმტკიცა თავადობა გიორგის და უბოძა გვარად თარხანობა (რომელ არს თათრულებ თავისუფლება) და მუნიდგან იწოდებიან თავადად თარხნის შვილებად, რომელნიცა აწ მოსახლეობენ გაღმა მხარს ახალქალაქსა ადგილსა შინა: 1) ბეციას შვილები, 2) ზაზაშვილები, 3) გლახას შვილები, 4) პატარა ბეციას შვილები და სხვანი სააკაძენი სახლობენ აზნაურად ტანის ხეობასა ზედა

http://www.geogen.ge/index.php?id_menu=12&id_menu_up=2&lang=&id_let=8&abc=1

პოსტის ავტორი: nini_1 თარიღი: Aug 26 2007, 03:51 AM

გიორგი სააკაძესა და მის ცხოვრებაზე ურთიერთ გამომრიცხავი მოსაზრებები არსებობს, ზოგი მას მოღალატეს უწოდებს, ზოგი კი საქართველოს ერთ-ერთ უდიდეს გმირად გვისახავს.

თუ წაკითხვა არ დაგეზარებათ დაგიბეჭდავთ შემოკლებულ ტექსტს:

გამოჩენილი ქართველი მხედართმთავარი და პოლიტიკური მოღვაწე. დაიბადა სოფელ ნოსტეში მეფის აზნაურ სიაუშ სააკაძის ოჯახში. 1608 წლიდან თბილისის მოურავია, მალე მან დიდი გავლენა მოიპოვა ქართლის მეფის ლუარსაბ II-ის კარზე, 1609 წელს მისი მთავარსარდლობით ქართველებმა ტაშისკარის ბრძოლაში სასტიკად დაამარცხეს ოსმალ დამპყრობელთა ჯარი. 1612 წელს გიორგი სააკაძე იძულებული გახდა ქართლიდან ირანში გაქცეულიყო შაჰ აბას I-თან, ამის მიზეზი იყო მის წინააღმდეგ მიმართული მოშურნე თავადთა შეთქმულება (შადიმან ბარათაშვილის მეთაურობით). გიორგი სააკაძე შაჰის კარზე მალე დაწინაურდა, იგი თან ახლდა შაჰ-აბასს ქართლ-კახეთში მისი ამაოხრებელი ლაშქრობებისას 1614-1616 წლებში, ამ პერიოდში იგი ცდილობდა ირანის შაჰის ხელით ანგარიში გაესწორებინა მტრებთან და მოეპოვებინა პირველობა ქართლში. არსებობს ვარაუდი, რომ ლუარსაბ II-ის მკვლელობაც სააკაძის ჩაგონებით მოხდა. 1616-1620 წლებში გიორგი სააკაძე ქართლის ფაქტობრივი მმართველია შაჰ-აბასის ეგიდის ქვეშ. 1621-1623 წლებში იგი ირანელთა ერთ-ერთი წამყვანი მთავარსარდალი იყო ოსმალეთის წინააღმდეგ ომში. მალე სიტუაცია შეიცვალა, სააკაძე მიხვდა საკუთარი პოლიტიკის დამღუპველობას საქართველოს მიმართ. 1625 წელს იგი შეეთქვა ზურაბ არაგვის ერისთავს და კახეთის მეფე თეიმურაზ I-ს. აპრილში დაიწყო ქართველთა დიდი აჯანყება, 7 აპრილს მარტყოფის ბრძოლაში სააკაძის და ზურაბ ერისთავის ლაშქარმა სასტიკად დაამარცხა შაჰის მიერ ქართლის ასაოხრებლად გამოგზავნილი ირანელთა ჯარი. ამ ფაქტით განრისხებულმა შაჰ-აბასმა ბრძანა სიკვდილით დაესაჯათ ისფაჰანში მძევლად დატოვებული გიორგის უმცროსი ძე პაატა სააკაძე. 1 ივლისს მარაბდის გმირულ ბრძოლაში ქართველები, მართალია, დამარცხდნენ, მაგრამ ეს დროებითი მარცხი იყო. 1625 წლის ბოლოს გიორგი სააკაძის ბრწყინვალე სარდლობით მთელი ქართლ-კახეთი (თბილისის გარდა) ყიზილბაშთაგან გაწმენდილი იყო. ერთიანი ქართლ-კახეთის მეფე თეიმურაზ I გახდა. ირანმაც თავისი მარცხი სცნო და საქართველოს ''გათათრებაზე'' ხელი აიღო. სამწუხაროდ, სწორედ ამ კრიტიკულ დროს გიორგი სააკაძეს კვლავ სძლია პატივმოყვარეობამ, იგი ვერ შეეგუა თეიმურაზ I-ის მბრძანებლობას და გადაუდგა მას. 1626 წლის ნოემბერში ბაზალეთთან მომხდარ ბრძოლაში თეიმურაზ I-მა და მისმა მომხრეებმა დაამარცხეს სააკაძის და მისი მომხრეების ჯარი. გიორგი სააკაძე ამჯერად ოსმალეთში გაიქცა და სულთნის სამსახურში ჩადგა. აქ მისი კარიერა წარუმატებლად განვითარდა - გიორგი სააკაძეს მისი მოშურნე ხუსრევ ფაშას დასმენით ღალატში დასდეს ბრალი და 1629 წლის 3 ოქტომბერს ქ.ალეპოში სიკვდილით დასაჯეს უფროს ვაჟთან ავთანდილთან და რამდენიმე მომხრესთან ერთად. გიორგი სააკაძე იყო დიდი სარდალი, მოხერხებული პოლიტიკოსი და ჭეშმარიტი გმირი, თუმცა მისი როლი საქართველოს ისტორიაში წინააღმდეგობრივია. სამწუხაროდ, მას ხშირად სძლევდა ამბიციები, რომელთა გამოც სამშობლოს საკეთილდღეო საქმეები ბოლომდე ვერ მიჰყავდა.

პოსტის ავტორი: Lenus თარიღი: Aug 28 2007, 11:36 AM

................

პოსტის ავტორი: ჯინო თარიღი: Aug 29 2007, 03:10 PM

არაა ეგრე იოლად საქმე. კარგად გადაიკითხეთ საქართველოს ისტორიის ეგ პერიოდი...

პოსტის ავტორი: t.d თარიღი: Sep 29 2007, 09:28 PM

გიორგი საკაძე დძალიან კაი ადამიანი იყო და ვინც მაგაზე ცუდს იტყვის ალბათ მან ისტორია საერტოდ არ იცის

პოსტის ავტორი: ბოლქვაძე თარიღი: Oct 27 2007, 04:42 PM

ანუ თვლი რომ მაინც მოღალატეა?

პოსტის ავტორი: Misha_kartveli თარიღი: Oct 28 2007, 01:41 PM

როგორც წავიკითხე, ფორუმელების უდიდესი ნაწილი პატივისცემით მოიხსენიებს გიორგი სააკაძეს, მე საგანგებოდ შევისწავლე გიორგი სააკაძის პიროვნება და მივედი იმ დასკვნამდე, რომ იგი საქართველოს ისტორიაში ერთ-ერთი გამორჩეულად დადებითი პიროვნება და პროგრესულად მოაზროვნე პოლიტიკური მოღვაწე იყო.

რაც შეეხება, ამ საკითხს სააკაძის შთამომავლებმა გვარი თარხნიშვილებად და თარხანმოურავებად გადაიკეთეს. (იხ. გივი ჯამბურია, გიორგი სააკაძე, თბ., 1964, გვ.264). ძალიან საეჭვოა, რომ ვინმეს შთამომავლობიდან გაებედა სააკ-ფუძის აღება, რადგან, როგორც გაირკვა იოსებ ტფილელი, რომელიც ავტორია ცნობილი პოემა "დიდმოურავიანის" სწორედ სააკაძის გვარისა იყო, მაგრამ იძულებული გახდა გვარი დაემალა. (იხ. დერმიშა გოგოლაძე, სააკაძეთა გვარის ერთი უცნობი წარმომადგენელი, ჟურნ. "მეცნიერება და ტექნიკა", 1959, #3, გვ.32-36). ისე გვარი სააკაშვილი ქართულ წყაროებში პირველად სწორედ ამ პერიოდში ფიქსირდება,საყოველთაოდ ცნობილია გმირობა სომეხი მღვდლისა სააკაშვილისა.

ზუსტად მაგ პერიოდს და იმ დროს შექმნილი ვითარებიდან უნდა დავასკვნათ, რომ გიორგი სააკაძე თავისი ეპოქის თვალსაჩინო წარმომადგენელი იყო, რომელიც იღწვოდა ქვეყნის საკეთილდღეოდ.

პოსტის ავტორი: t.d თარიღი: Oct 28 2007, 01:46 PM

რაის მორალატე ჩემი კუთხის შვილია ნოსტე მაგარი სოფელია, გიორგიც მაგარი ადამიანი იყო

პოსტის ავტორი: chibukha თარიღი: Oct 28 2007, 07:09 PM

დიდი სარდალი და პატარა პოლიტიკოსი. იცოდა ტაქტიკა და მოიკოჭლებდა სტრატეგიაში. გაწირა შვილი და საბოლოოდ სამშობლოც. კიდევ რისი თქმა შემიძლია? თუ გამახსენდა დავამატებ

პოსტის ავტორი: kato_Bato თარიღი: Oct 28 2007, 07:59 PM

chibukha

სამშობლოს გაწირვა სად გამოიხატა?

მდაა.

პოსტის ავტორი: chibukha თარიღი: Oct 28 2007, 08:18 PM

საბოლოოდ მეთქი. აბა სხვა რა დავარქვა ხან ირანში გაიქცა და შაჰს ემსახურა, ხან თურქეთში. თუმცა აი ეს უფრო კარგად აგიხსნის რისი თქმაც მინდოდა

პოსტის ავტორი: Misha_kartveli თარიღი: Oct 29 2007, 12:44 PM

საქმე ისაა, რომ ადამიანი ზოგჯერ, როცა ხედავს, რომ ქვეყნის შიგნით პოლიტიკური მდგომარეობა არ არის სათანადოდ მომზადებული იძულებული ხდება უცხოეთში ეძიოს ხსნა. გიორგი სააკაძეც მიხვდა, რომ საჭირო იყო დამპყრობი გამოეყენებინა ქვეყნის გადასარჩენად, თუ მისმა გეგმამ მარცხი განიცადა ეს სულ სხვა საქმეა, რადგან იმ დროს ქვეყანის შიდა პოლიტიკური აზროვნება არ აღმოჩნდა მზად გასაერთიანებლად.

პოსტის ავტორი: ბოლქვაძე თარიღი: Oct 29 2007, 04:09 PM

იქნებ დაასაბუთო რომ მან ნამდვილად გაეირა თავისი სამშობლო და თანაც სამუდამოდ!


შაჰ აბას თუ ახლდა საქართველოში გამოდის რომ მას გაუწირია საქართველო და მე როგორც მახსოვს ქართველებს "ჯაშუშობა" გაუწია სპარსელების მიმართ

1621-1623 წლებში იგი ირანელთა ერთ-ერთი წამყვანი მთავარსარდალი იყო ოსმალეთის წინააღმდეგ ომში. მალე სიტუაცია შეიცვალა, სააკაძე მიხვდა საკუთარი პოლიტიკის დამღუპველობას საქართველოს მიმართ. 1625 წელს იგი შეეთქვა ზურაბ არაგვის ერისთავს და კახეთის მეფე თეიმურაზ I-ს. აპრილში დაიწყო ქართველთა დიდი აჯანყება, 7 აპრილს მარტყოფის ბრძოლაში სააკაძის და ზურაბ ერისთავის ლაშქარმა სასტიკად დაამარცხა შაჰის მიერ ქართლის ასაოხრებლად გამოგზავნილი ირანელთა ჯარი. ამ ფაქტით განრისხებულმა შაჰ-აბასმა ბრძანა სიკვდილით დაესაჯათ ისფაჰანში მძევლად დატოვებული გიორგის უმცროსი ძე პაატა სააკაძე. 1 ივლისს მარაბდის გმირულ ბრძოლაში ქართველები, მართალია, დამარცხდნენ, მაგრამ ეს დროებითი მარცხი იყო. 1625 წლის ბოლოს გიორგი სააკაძის ბრწყინვალე სარდლობით მთელი ქართლ-კახეთი (თბილისის გარდა) ყიზილბაშთაგან გაწმენდილი იყო. ერთიანი ქართლ-კახეთის მეფე თეიმურაზ I გახდა. ირანმაც თავისი მარცხი სცნო და საქართველოს ''გათათრებაზე'' ხელი აიღო

მან ფაქტიურად მეორე შვილიც გასწირა!

1626 წლის ნოემბერში ბაზალეთთან მომხდარ ბრძოლაში თეიმურაზ I-მა და მისმა მომხრეებმა დაამარცხეს სააკაძის და მისი მომხრეების ჯარი. გიორგი სააკაძე ამჯერად ოსმალეთში გაიქცა და სულთნის სამსახურში ჩადგა. აქ მისი კარიერა წარუმატებლად განვითარდა - გიორგი სააკაძეს მისი მოშურნე ხუსრევ ფაშას დასმენით ღალატში დასდეს ბრალი და 1629 წლის 3 ოქტომბერს ქ.ალეპოში სიკვდილით დასაჯეს უფროს ვაჟთან ავთანდილთან და რამდენიმე მომხრესთან ერთად. გიორგი სააკაძე იყო დიდი სარდალი, მოხერხებული პოლიტიკოსი და ჭეშმარიტი გმირი, თუმცა მისი როლი საქართველოს ისტორიაში წინააღმდეგობრივია. სამწუხაროდ, მას ხშირად სძლევდა ამბიციები, რომელთა გამოც სამშობლოს საკეთილდღეო საქმეები ბოლომდე ვერ მიჰყავდა.

პოსტის ავტორი: t.d თარიღი: Oct 31 2007, 09:45 PM

რახან ირანში გაიქცა ეს იმას არ ნიშნავს რო მოღალატე იყო, შენ კარგათ გიწერია გაიქცაო რატო გაიქცა? გაქციეს არა? მარა მაინც არ უღალატია თავის ერისთვის

პოსტის ავტორი: bekas თარიღი: Oct 31 2007, 10:01 PM

"იგი თან ახლდა შაჰ-აბასს ქართლ-კახეთში მისი ამაოხრებელი ლაშქრობებისას 1614-1616 წლებში". თუ წაკითხვა შეგიძლია, აზრიც უნდა გამოიტანე. აფხაზეთის ომის დროს მე რომ უბრალოდ ვმდგარიყავი არძინბას, ბასაევის და სხვათა გვერდით ვინ ვიქნებოდი? თუ გასაქცევად გაუხადეს საქმე, ვერ გაიქცა მთაში? რა ხევსურები, ფშავლები, სვანები ანდა გურულები გასცემდნენ? არა ბატონო, უბრალოდ მთაში თავის ამბიციებს ვერ დააკმაყოფილებდა. სამშობლო ამბიციებს არ უნდა გადააყოლო

პოსტის ავტორი: ბოლქვაძე თარიღი: Nov 1 2007, 05:45 PM

bekas

აი ეს რომ არ გაეკეთებინა გიორგი სააკაძე ჩვენამდე შეიძლება არც მოსულიყო და თუ მოვიდოდა აი მაშინ ჩავთვლიდი მოღალატეთ



ცოდვა თუ ჩაიდინე, იმის მონანიება ხო შეიძლება ხოდა სააკაძემაც ამ ცოდვის მოსანანიებლად ერთი რომ დაეხმარა ყიზილბაშებისგან განწმედაში ქართველებს, მეორე ის რომ ამისთვის მას შვილის გაწირვა დასჭირდა და მესამე ისიც რომ თავის შვილთან ერთად მოკლეს

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Feb 21 2008, 03:28 PM

"დიდი მოურავი, სარდალი საქართველოს მხედრობისა, კაცი წარჩინებული. დიდად შემძლე და ყოველთა უმამაცესი, მრავალი სასახელო საქმე მოახდინა იბერიის სამეფოში სპარსთა მეფის წინააღმდეგ ბრძოლის დროს..."

პატრი კასტელი


"ამ ომსა შინა ფრიად მხნედ გამოჩნდნენ მეფე ლუარსაბ და უმეტეს მოურავი."

ვახუშტი ბაგრატიონი

პოსტის ავტორი: Ismail თარიღი: Feb 25 2008, 07:26 PM

ახლა გამოაცხადეს რომ თურმე დიდი მოურავის ახალი სურათი აღმოუჩენიათ. აქამდე მხოლოდ კასტელის ნახატი არსებობდა, რომელსაც თურმე ნანახიც არ ჰყოლია სააკაძე.

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Feb 26 2008, 12:59 PM

"მოურავი ჭეშმარიტად გულადი, ღონიერი, ტანით სპილოს მსგავსი, იშვიათი ვაჟკაცი და დევის ღონის მქონე..."

მუსტაფა ნაიმა
(თურქი მემატიანე)




გიორგი სააკაძის სურათზე

ვაჟა-ფშაველა


ცალკერძ შენა ხარ და შენს პირისპირ

მეორე სახე მე მეხატება

შენის ქვეყნისა საქართველოსი,

რამდენი ფიქრი მწვავს, მებადება:

თუ ვერ ვიგუებთ, ვერ შევიფერებთ,

კარგი შვილები რად გვებადება?

შვილის სიკეთე მშობელს შეჰშურდეს,

ნამდვილ მშობელსა ეს ეკადრება?

ცრემლები მახრჩობს, ვეღარას ვამბობ,

კარგის დაღუპვა რად გვენატრება,

ჩვენის შვილისა, ჩვენივე ძმისა?!

ვეღარას ვიტყვით, ვთრთი, მეხათრება,

ჩემო ქვეყანავ, ჩემო სიცოცხლევ,

არ გეკადრება, არ გეკადრება!...

ზურა, სად მოისმინე ეს ინფორმაცია და რამდენად მართალია? ძალიან დავინტერესდი.

პოსტის ავტორი: danela თარიღი: Mar 12 2008, 08:55 PM

გიორგი სააკაძე არ იყო მოღალატე. შადიმანები და სხვა თავადები იყვნენ მოღალატეები. გიორგის საქართველოს გაერთიანება უნდოდა რაც თავადების ინტერესებს ეწინააღმდეგებოდა. მათ არ უნდოდათ ერთიანი და ძლიერი საქართველო. წინდა ლუარსაბ მეფეც მოატყუეს, სააკადძეს მოღალატეობა დააბრალეს და მეფეც იძულებული იყო დაერბია გიორგის მამული. ყველაზე სამწუხარო ფაქტი ბაზალეთი იყო მაგრამ ეს ნაბიჯიც საქართველოს გაერთიანების მიზნით გადადგა ამ დიდმა მამულიშვილმა!!!

პოსტის ავტორი: ketino თარიღი: Mar 13 2008, 06:00 PM

danela

როგორ? თეიმურაზს შეებრძოლა, რადგან კახეთი უნდოდა შემოერთებინა ქართლისთვის? და ერთიან სამეფო ტახტზე ვინ დაჯდებოდა?

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Apr 14 2008, 02:22 PM

გიორგი სააკაძე


საქართველოსთვის გულმაშვრალო, ალალ-მართალო,

გკორტნიდნენ ძმანნი, სანუკვარი ქართული ცის ქვეშ.

მათი ქიშპობით გაქცეულო, დიდო სარდალო,

ნაცად ღალატით აღესრულე თურქეთის ცის ქვეშ.

დიდო სარდალო! ნიშნად შენი დიდი ღვაწლისა

შენს სალოცავად აღგავლინეს ფრესკების გვერდით,

თუ კასპს, მშობლიურს, შენი ნახვა ვეღარ ეღირსა,

ისიც ბედია, რომ სტამბოლში აღსდექი მკვდრეთით.

/ფრიდონ გელაშვილი/

პოსტის ავტორი: Belief თარიღი: Feb 18 2009, 08:12 PM

დაასაბუდეთ თქვენი აზრი სხვაგვარად არ მიიღება.

არა გმირი - თუნდაც იმიტომ რომ 2 ჯერ შეიცვალა რელიგიური ორიენტაცია .

პოსტის ავტორი: diletanti1 თარიღი: Feb 23 2009, 01:02 AM

მე გმირი ვთვლი იმტომ რომ თუნდაც მარბდის და მარტყოფის ბრძოლებზე შEიძლება მავანმა თქვას რომ სხვა გმოსავალი არ ჰქონდა მაგრამ მან თავადები რომ არ დასჯა და აპატია ამის გამო ჩემთვის გმირია და მისი ყოველი ნაბიჯი სამშობლოს სასიკეთოდ რომ იყო მიმართული დარწმული ვარ

პოსტის ავტორი: Belief თარიღი: Feb 25 2009, 04:24 PM

ბაზალეთი?? მარაბდა , მარტყოფი და ტაშისკარი ამ ბრძოლებში ვერავის შევედავები.

ვერც იმაში რომ გაბედა ყარჩიხა-ხანის მოკვლა და პაატა გაწირა რომ საქართველო ეხსნა მაგრამ არის ისეთი რაღაცეებით რაც არის სამარცხვინო ლაქა სააკაძის ცხოვრებაში . მთლად გმირიც არ არის გმირი რომ იყო საჭიროა დაიცვა სამშობლო და , რელიგია რაც მან არ დაიცვა ( სამწუხაროდ იგი არაა წმინდანად შერაცხული იმიტომ რომ არ დააკმაყოფილა წმინდანის მოთხოვნები თუმცა პაატა არის წმინდანად შერაცხული.

პოსტის ავტორი: egri3 თარიღი: Feb 25 2009, 04:35 PM

Belief

აბა მოჰყეი ბაზალეთზე.
შენეული ანალიზიც დაურთე. წინაპირობები და მტყუან-მართალი გაარჩიე.


გმირი არაქრისტიანები არ გვყავს დავიჯერო?
სამშობლო როდის არ დაიცვა სააკაძემ?

პოსტის ავტორი: bekas თარიღი: Feb 25 2009, 07:31 PM

როცა სამშობლოს მტრებს დაუდგა სამსახურში.
როგორც მხედართმთავარი მაგარი იყო, როგორც პოლიტიკოსი სუსტი. საერთო ჯამში უბედური ადამიანი გამოდის, მაინც წაგებული დარჩა. ამიტომ უფრო არა გმირი. იმიტომ რომ მომავალმა თაობებმა გმირებისგან უნდა აიღონ მაგალითი. გიორგი სააკაძის ცხოვრება კი მაგალითისათვის არ გამოადგება მომავალ თაობას. ამიტომ არა გმირი.

პოსტის ავტორი: diletanti1 თარიღი: Feb 25 2009, 11:59 PM

ისე გმირებზე რომ ვჯელობთ ნუ ............
გმირია საქრთველო! ნუ დავყენბთ მის მაგლა ნუ რავის!

პოსტის ავტორი: მატასი თარიღი: Feb 26 2009, 12:09 AM

მეჩვიდმეტე საუკუნიდან მაგაზეა დავა და ვნახოთ თუ გადაწყვტთ რამეს

პოსტის ავტორი: kato_Bato თარიღი: Feb 26 2009, 09:27 AM

Belief
შვილი გყავთ?

პოსტის ავტორი: Belief თარიღი: Feb 26 2009, 03:04 PM

kato_Bato
არა


egri3
შენი ტესტები არ მომწონს . კი ბატონო მოგიყვები მაგრამ თემა ოფდება


1626 წელს მოხდა ეს ბრძოლა . თეიმურაზ 1 სა და გიორგი სააკაძეს შორის. ეს დაპირისპირება გამოიწვია სააკაძის ქმედებამ მისმა ურთიერთობამ სპარსეთთან . ბრძოლის დროს თეიმურაზს გაჰვა ზურაბ ერისთავი ( არაგვის ) და იოთამ ამილახვარი , და სააკაძესთან დარჩა მისი ერთგული ქაიხოსრო მუხრან ბატონი და მისი სიძე იესე ქნის ერისთავი . ბრძოლა თეიმურაზმა მოიგო თუმცა ჩემი აზრით ამ ბრძოლას გამარჯვებული არ ჰყავდა . უფრო დეტალურად თუ გინდა მითხარი.

პოსტის ავტორი: თემო თარიღი: Feb 26 2009, 03:08 PM

ეგ რა შუაშია, მარა გამახსენდა, პირველი სასმართლო დუელი ქართულ სამართლის ისტორიაში დაფიქსირებულია ფარსადან გორგიჯანიძესა და გიორგი სააკაძეს შორის, მავანნი დამემოწმება
თუ ოფია წაშალეთ

პოსტის ავტორი: Belief თარიღი: Feb 26 2009, 03:10 PM

ბატონი ეგრი იფიქრებს რომ არ ვიცი ბაზალეთის ბრძოლ.

თემო
კი მართალი ხარ გიორგიზე უამრავი რამის თქმა შეიძლება , ბაზალეთის ბრზოლის დროს ოსმალეთის ჯარი რომ დაიხმარა? არა სულ არ არის მოღალატე და სულ ქვეყნისთვის იბრძოდა ...

პოსტის ავტორი: კანონისტი თარიღი: Feb 26 2009, 03:54 PM

გიორგი სააკაძის განდიდება, როგორც ფეოდალიზმში მდაბიური გვარიდან აღზევებული ადამიანისა და დიდგვაროვანთა მიერ ჩაგრულისა, პირდაპირ არის დაკავშირებული საბჭოთა ხელისუფლებასთან და მისი დაკვეთით 1943 წელს გადაღებულ ფილმთან.

მისი სახელი არც ისე პოპულარული იყო იქამდე, ამას მოწმობს თავად ისტორია.

პოსტის ავტორი: kato_Bato თარიღი: Feb 26 2009, 04:09 PM

კანონისტი

ვააავა, რაებს წერთ ხალხო!

პირდაპირ მეზარება კითხვა და პასუხის დაწერა...

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Feb 26 2009, 04:13 PM

გმირი - არა გმირი არ ვიცი, მაგრამ "რაღაც" იდეებს რომ კაცი შვილს შესწირავს, ნიშნავს რომ ეს იდეები მეტად ღირებულია მისთვის ...

პ.ს. საწყალი პაატა

პოსტის ავტორი: afxazi თარიღი: Feb 26 2009, 04:40 PM

staywhite

ამასაც ვიზიარებ და ამასაც:


მაგრამ იქიდან გამომდინარე რომ ჩვენ არ ვიცით რას გავაკეთებდით მის ადგილზე მე მგონი მისი განსჯა არ იქნება სწორი, ისევე როგორც ერეკლე II სთან დაკავშირებით. თუმცა ისტორიის აგდასახედიდან ობიექტურად რომ განვიხილოთ არც ისეთი დადებითი პიროვნება ჩანს გიორგი სააკაძე როგორც ის ბოლო პერიოდამდე იყო, მაგრამ კიდევ ერთXელ ვამბობ განსჯა არამართებულია, ნანას ვეთანხმები შვილი შვილია და არა მგონია ის მთლად პირადი ინტერესებისთვის გაეწირა, თუმცა რა ვიცი.

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Feb 26 2009, 05:06 PM

afxazi

მე კი -> "თუმცა რა ვიცი" ამაშიც გეთანხმები და რატომ:

დავუშვათ ბევრზე ბევრი რამ მანამდე გააკეთა პირადი ინტერესების, შურის ან შუღლის გამო. შვილის გაწირვა შეიძლება ყოფილიყო:

1. სინანულის გამო, საქციელის გამოსწორების მიზნით; (->აღარ "კიდია ფეხზე" საქართველო)
2. იმიჯის და მომავლის გარანტიის მიზნით. (->მაინც კიდია, მხოლოდ სახელი სურს)

ეს თუ მას საქართველო მანამდე "ფეხზე ეკიდა".

სხვა შემთხვევაში კი ნამდვილად დიდი მსხვერპლია და დასაფასებელი. ზედა შემთხვევები თუა, მაშინ მისი შვილის მკვლელობის ცოდვაც მას

პ.ს. გუშინ გადაცემას ვუყურე ინგლისის მეფე ჰენრი VIII-ს შესახებ, მაგნაირი ეგო-პიროვნება თუ იყო სააკაძე, შვილსაც იმსხვერპლებდა და ძირსაც, ჯიშსაც და გენსაც. ამიტომაც მეც ამას ვიტყვით -> "არ ვიცი".

პოსტის ავტორი: kato_Bato თარიღი: Feb 26 2009, 08:46 PM

რელიგიის შეცვლა, მაშინდელი მტრის სახელმწიფოსთვის იყო ერთადერAთი სარწმუნო ნაბიჯი, რომელიც შეიძლებოდა ადამიანს გადაედგა.
და მიიღებდნენ თუ არა მხედველობაში, ეგ მეორე სკითხი იყო.
ანუ იყო თუ არა ის ფიგურა მნიშვნელოვანი.

მესამე საკითხი, მოდით ასე ვიკითხავ, თქვენ შაჰ-აბასი დებილი გგონიათ?

რაც შეეხება შვილის გაწირვის ფენომენს, ნანამ აღნიშნა უკვე ჩემ მაგიერ და ამ თემაზე აღარ გავაგრძელებ ლაპარაკს, იმიტომ რომ ასეთი რამის წარმოდგენა მარტო, ტვინს და გულს არაბუნებრივ და აუტანელ მდგომარეობაში აყენებს, ღმერთმა ნუ აგმოგვაცდევინოს რეალში...

პოსტის ავტორი: ქავთარაძე თარიღი: Feb 26 2009, 09:17 PM

ნამდვილი ქართველი იყო. გონებაშეზღუდული მეფე თავად-აზნაურების ნაბლუყუნებს რომ არ აყოლოდა ეს მითქმა-მოთქმაც არ დარჩებოდა მის ცხოვრებაში

პოსტის ავტორი: egri3 თარიღი: Feb 27 2009, 03:25 PM

bekas

საქართველოს წინააღმდეგ?


გმირი არ ყოფილე, მარა მოღალატე იყო?


Belief

მინდა.

აი ეს განავრცე.
ომის მიზეზების შენეული ხედვა მაინტერესებს.

kato_Bato

თავის დროის უდიდესი პოლიტიკოსია.

პოსტის ავტორი: alilo თარიღი: Feb 27 2009, 03:33 PM

გიორგი სააკაძე ჯერ კიდევ გაუგებარია ისტორიისთვის.

პოსტის ავტორი: Belief თარიღი: Feb 27 2009, 06:02 PM

ომის მიზეზი ისაა რომ სააკაძე სპარსეთთან ურთიერთობდა , საქართველო სპარსეთის მტერია შესაბამისად თეიმურაზზე დიდებულების წაქეზებამაც იმოქმედა და ამიტომ დაიწყო ბრძოლა . ჩემეულ ხედვას რაც შეეხება არცერთი იყო მართალი და არც მეორე . თეიმურაზი იმიტომ რომ ამხელა მეფე კაცი დიდებულებს აყვა და გიორგი იმიტომ რომ სპარსეთთან აწარმოებდა ურთიერთობებს.



რო არა უნდილაძეები დებილი გვეგონებოდა




ხო ეგრი მოდი კიდევ მოვყვეთ რადგან ასე გინდა .


ფეოდალთა ერთი ჯგუფი ბრძოლაში არ იღებდა მონაწილეობას და სიმონ 2 – ის ღირსებას იცავდა. სააკაძემ გიორგი 3 – ემ ( იმერეთს მეფე ) –ს შესთავაზა მისი ვაჟის ალექსანდრეს ტახტზე ასვლა. და გიორგის გამარჯვების შემთხვევაში ალექსანდრე მართლაც ავიდოდა ტახტზე. ეს წინადადება გიორგი 3 – მ ( იმერეთის მეფე ) – მ მიიღო და შესაბამისად დაეხმარა ჯარით. ერთი რაც სამარცხვინოა სააკაძისთვის ისაა რომ ოსმალეთის სულთნისგან მიიღო დახმარება და სამცხე–საათაბაგოდან ჯარები დაიხმარა. ეს ბრძოლა გაიმართა ბაზალეთის ტბასთან , ცუდ ამინდში უწევდათ ბრძოლა . თვითონ სააკაძე პირადად არ იღებდა ბრძოლაში მონაწილეობას ცხენზე დავით გოგორიშვილი ( დაუთ–ბეგი ) შეჯდა და სააკაძის სახელი გამოიყენა. იგი ზურაბ ერისთავმა გამოასალმა სიცოცხლეს . აჟიოტაჟი ატყდა სააკაძე მოკლესო . გიორგი რათქმა უნდა ბრძოლაში ჩაება . ბრძოლაში დაიჭრა : თეიმურაზ 1 , გიორგი სააკაძე , და ზურაბ ერისთავიც .
ნუ ბრძოლა ვინ მოიგო ეგ მემგონი ვიცით

ნუ სააკაძე მართლაც ??? ასეა რა ისტორიაში . ვერ გაგვირკვევია ამ ისტორიკოსებს ვინ იყო ეს კაცი დავიღალეთ , მაგრამ მე პირადად სანამ ამ საქმეს არ დავამტკიცებ არ მოვისვენებ .


რაც შეეხება ბაზალეთის ბრძოლის გამარჯვებულს შარები რო არ მომდონ არ იცისო :


თეიმურაზ I და ზურაბ ერისთავი

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: Feb 27 2009, 06:41 PM

Belief
ყმაწვილო

ჯერ ფაქტები და წყაროები მოიძიეთ და მერე ააგეთ თეორია
და არა პირიქით
ჭეშმარიტი მეცნიერი არ აგებს თეორიას ჯერ და რომ მერე ფაქტებით შემოსოს..

მაგრამ ნება მომეცი გკითხო: რა უნდა დაამტკიცო? არის რამე ისტორიული წყარო გარდა იმისა რაც გვაქვს და ვიცით, და რასაც სკოლაში საქ. ისტორიის გაკვეთილზე ასწავლიან?

პოსტის ავტორი: bekas თარიღი: Feb 27 2009, 06:51 PM

რა მნიშველობა აქვს? მტერი გაძლიერდა მისი დახმარებით? ადრე გვიან ამ სიძლიერეს ხომ საქართველოს წინააღმდეგ გამოიყენებდა. ამის მიხვედრას რა დიდი ჭკუა უნდა?


გაჭირვების დროს ვინც თავისი ხალხის გვერდით არ დგას ყველა მოღალატეა. IMHO რაღა თქმა უნდა.

პოსტის ავტორი: Belief თარიღი: Feb 27 2009, 10:23 PM

ქევანა
მართალი ხარ . ამის დამტკიცების იმედი არ მაქვს არ მაქვს ჯერ ჯერობით წყაროები მასეთი რო ეგ დავამტკიცო უშუალოდ.

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: Feb 27 2009, 10:30 PM

Belief
მაგის გამოა რომ მე ვერ ვაფასებ სააკაძეს

პოსტის ავტორი: mariami seminaria თარიღი: Feb 27 2009, 11:04 PM

სააკაზე გმირია ტუნდაც იმიტო რომ მან გააზრებულად გაწირა პაატა და სწორი გადაწყვეტილებები მიიგო, არა გმირს იმიტომ უწოდებენ მხოლოდ რომ ის გაორებული მოგვაწე იყო, რომელიც გარემოების გამო გახდა ასეთი

პოსტის ავტორი: ბიძია თომა თარიღი: Feb 27 2009, 11:11 PM

შენ ითხოვ სხვებისგან პასუხს შენ როგორ დახასიეთებ? შეილება დაწერე კიდეც მარა არ გადამიხედია ამისთვის, რატო გგონ ია ის მოღალატე? და რა უფლებით საუბრობ ასე? შენ გაქვს რამე მაგაზე კაი გაკეთებული?100 წლის მერე რომ წახვალ ამ ქვეყნიდან დამახსოვრდები ვინმეს ისე როგორც გიორგი ახსოვთ?მან ბევრი კაი გაკეთა საქართველოს გამო და კარგათაც იცი რატომაც გაიქცა საქართველოდან იმ დროს კაი ბატონები რო იყვნენ და მეფეს ტვინი უბურღეს და დაჯერეს რომ საკაძეს შენი ტახტიდან ჩამოგდება უნდაო ეგ ზისტათ მაგის ბრალია თორე სააკაძე უფრო მეტს გაკეთებდა საქართველოს გამო.

პოსტის ავტორი: Темур თარიღი: Feb 27 2009, 11:16 PM

Belief

მერე თეიმურაზი არ გამოდის დამნაშავე?
სააკაძე სპარსეთთან ურთიერთობებს საქართველოს საზიანოდ აწარმოაებდა?
ან რა ურთიერთობებს აწარმოებდა? რითი დასტურდება ეგ ურთიერთობები? ეგებ მოშურნე თავადთა გამოგონილია?

bekas

ძალიან დიდი.

მე ვფიქრობ აჯობებს სააკაძეს ჭკუაში ნუ გავეჯიბრებით.


ეგეც საკამათოა, მაგრამ როდის არ იდგა თავის ხალხის გვერდით სააკაძე?

პოსტის ავტორი: ბიძია თომა თარიღი: Feb 27 2009, 11:39 PM

რატო ყვირის ბევრი საკაძეზე? მასზე მეტი გაკეთეს უკვე რაც Qვეყანას მოევლინნე? ისე წავლენ ამ ქვეყნიდან რომ არავის გახსენდება და რას ყვირიან?ნეტა იმდენი გაკეთებინოს რომ ახსოვდეთ მარა ეს რჩეულების ხვედრია მარა ის ხალხი ვინც გიორგი საკაძეს მოღალათეთ თვლის ის არ იქნება რჩეული, მას არ ქონდა სხვა შანსი გაქცია მეფის ხალხმა მეფის ბატონობამ და მეფის სისუსტემ, კი მან ბევრი ქართველის სისხლში ამოისვარა ხელი მარა ბევრი მასეტი ქართველი ახლაც კი მოსაკვლელია.

პოსტის ავტორი: mariami seminaria თარიღი: Feb 28 2009, 12:25 AM

ესე ერთი სიტყვიტ ადვილია მას უწოდო მოგალატე მიუხედავად იმისა რო დასაბუთებით ვერაფერს იტყვი . მე კი დასაბუთებით შემიძლია იმის თკმა თუ რატო იყო გმირი. მას იმდენი დამსახურება აქვს მოპოვებული რომ დგესაც საკმაოდ აქტუალურია მასზე საუბარი

პოსტის ავტორი: bekas თარიღი: Feb 28 2009, 01:37 AM

ცდები. გაგიგია მარშალ გელოვანის სახელი? ვინ იყო იცი? ანდა აკადემიკოსი ბერიშვილი, იგივე ბერიევი? განა მათ თავიანთი ტალანტი რუსეთის გაძლიერებას არ მოახმარეს? და ამიტომ დიდი მამულიშვილები არიან? ნუ სტალინზე, ორჯონიკიძეზე, ენუქიძეზე, ცხაკაიაზე და მაგათნაირ ხალხზე აღარაფერს ვიძახი.

არც მიფიქრია. უბრალოდ მე იმას ვცდილობ, რომ ასე დაახლოებით 200-300 წლის მერე ჩემზე ასეთი თემა არავინ გახსნას.


საქართველოს ისტორიის შესმსწავლელი კურსები გავხსნათ? კარგი აზრია ხო იცი.

ყვირილმა შეგაწუხა? სპიკერებს ჩაუწიე.

მეფე სააკაძის დასმული იყო ტახტზე, ასე რომ სხვას ნუ აბრალებ. თავისი დათესილი მოიმკო. და რას გვთავაზობ? გადავარჩიოთ ქართველები და ვხოცოთ სააკაძესავით?

პოსტის ავტორი: ბიძია თომა თარიღი: Feb 28 2009, 01:41 AM

კაი ერთი მართლა? ცოტა სხვანაირათ მომმართე რა და არა შენი სამქ მე რას ჩაუჭევ ფაკტია რომ საკაძეზე ბევრუი უაზროთ საუბრობს.

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Feb 28 2009, 05:00 AM

გიორგი სააკაძე - ტრაგიკული სახეა მისი პერიოდის საქართველოსი და მისი გმირობაც და არა გმირობაც მხოლოდ ამ კუთხით უნდა იქნეს დანახული და შესაბამისად შეფასებული, როგორც იმ დროინდელი რეალობა, თავისი გმირობებით და ტრაგიზმით...

პოსტის ავტორი: afxazi თარიღი: Feb 28 2009, 12:01 PM

მშვიდად საუბარი თუ არ შეგვიძლია მაშინ ამ თემის არსებობას აზრი არ აქვს.

თუ თემა ამ მიზნითაა გახსნილი იცოდეთ დავხურავ, ეს არაა ობიექტური განხილვა საკითხისა, არ დაგავიწყდეთ რომ ყველა ერთ აზრზე არაა და შენ თუ არ მოგწონს ესა თუ ის ისტორიული პიროვნება შესაძლოა სხვას მოსწონდეს და ის ამის გამო არ უნდა შეურახყო. საკითხის ობიექტური განხილვა კი ფაქტებით მიუკერძოებელი მსჯელობაა, რასაც სამწუხაროდ აქ ვერ ვხედავ.

კიდევე რთხელ ვამბობ საუბრისას ერთმ,ანეთის მიმართ იყავით კეთილგანწყობილნი და ერთმანეთის შეხედულებებსა პატივი ეცით, უწმინდესის მოწოდებას გავიმეორებ და ნუ იქნებით კატეგორიულები, კატეგორიულობა სპობს ობიექტურობას. ასე რომ მოგიწოდებთ ობიექტურად განიხილოთ საკითხი, ფაქტების მოშველიებით და არა მიკერძოებულად საკუთარ აზრებზე დაყრდნობით.

პოსტის ავტორი: Темур თარიღი: Feb 28 2009, 04:17 PM

bekas

ინჟინერი.

სსრკ-ს

არა.

ძალიან კარგი.
ცხაკაიამ რა დააშავა ისე?
და ვაფშემც რა კავშირშია ეს ხალხი სააკაძესთან?
სააკაძის ხელმძღვანელობით სპარსული არმია რომ სადმე იმარჯვებდა ამით სააკაძე საქართველოს ებრძოდა და ერის მოღალატეა?


ეს არ არის ჩემს შეკითხვაზე პასუხი.
ირონიაში და ცინიზმში კი ნუ გამომიწვევ და ნუ გამეჯიბრები.
რჩევად მიიღე.

პოსტის ავტორი: kato_Bato თარიღი: Feb 28 2009, 04:59 PM

მე მგონი ისტორია, რბილად რომ ვთქვათ, არ იცი, და საცოდაობაა ეს თემა შენ რომ მიგყავს.
თუ არადა დააცადე ხალხს იმსჯელონ და ნუ აუბრალოებ კამათს შენი ვარიაციებით და ემოციური "ვსპიშკებით"..
როცა თავზე საყრელადაა ამ საკითხის შესახებ ისტორიული წყაროები და შენ წეარმოიდგინე მხატვრული ლიტერატურაც(ნუ ეს არ გამოდგება საბუთად, მაგრამ მაინც).
რა ვქნათ< ამ თემაში "კი" "არა" ვიძახოთ?
და შაჰ-აბასი რომ დებილი იყო ამას ის ამტკიცებს, რომ უნდილაძეები იყვნენ ჭკვიანები?

რატო დავაკომენტარე ვერ ვხვდები, მაგრამ შემებრალა თემა.

პოსტის ავტორი: bekas თარიღი: Feb 28 2009, 05:55 PM

შენთვის სსრკ და რუსეთი სხვადასხვაა? ყოჩაღ.

სიგარეტს ეწეოდა საზოგადოებრივ თავშეყრის ადგილას მეტი არაფერი. ქართველი ბოლშევიკების ერთერთი ლიდერი იყო. რა არაა საკმარისი?

ალია და ოსმანა ორივე თათარიაო. ქართული ანდაზაა.

სააკაძეს რომ არ ეხელმძღვანელა სპარსეთის არმია გაიმარჯვებდა?
თუ სიტყვაზე უსააკაძეობის გამო სპარსეთი დამარცხდებოდა, შაჰაბასს საქართველოს დარდი ექნებოდა?
თუ უსააკაძეობის გამო დამარცხდებოდა და საქართველოს დარდი არ ექნებოდა, შაჰაბასი საქართველოზე თუ გამოილაშქრებდა?
ამას მოვლენების ლოგიკური ჯაჭვი ქვია.
ჭადრაკს თამაშობ? სვლების გათვლა თუ იცი რა არის? რამდენი სვლის გათვლა შეგიძლია წინდაწინ?
სააკაძემ მოვლენები ვერ გათვალა სწორად და წააგო. საქართველომ კი ძაან მწარედ წააგო, იმ ერთი მიზეზით რომ სააკაძემ სწორად ვერ გათვალა.
ერთ პატარა პოსტში (თუ პოსტის პასუხში) იმდენი შეცდომებია დაშვებული რომ მართლა აზრი არა აქვს კამათს.

რატომაც არა? ეგ კითხვები ჯერ კიდევ სკოლაში უნდა გაგჩენოდა და მასწავლებლისათვის გეკითხა. აგიხსნიდა და გაგარკვევდა. აქ მაგის ადგილი არ არის.



ირონია და ცინიზმი სასარგებლოა. ზოგჯერ კი აუცილებელი.

პოსტის ავტორი: Темур თარიღი: Feb 28 2009, 07:07 PM

bekas
[quote]შენთვის სსრკ და რუსეთი სხვადასხვაა? [/quote]
მე იმდენი ცოდნა და იმხელა ასაკი მაქვს რომ განვასხვავო.
შენ თუ ერთად მიგაჩნია მაშინ პრობლემა გაქვს.
ცოტა განავრცე რატომ მიგაჩნია ერთად და მაგ პრობლემის ფესვების პოვნაში და დაძლევაში დაგეხმარები.

[quote]ქართველი ბოლშევიკების ერთერთი ლიდერი იყო. რა არაა საკმარისი?[/quote]
საკმარისი რისთვის? დამნაშავედ რომ მივიჩნიოთ?
ჩემი აზრით არაა საკმარისი.

[quote]სიგარეტს ეწეოდა საზოგადოებრივ თავშეყრის ადგილას მეტი არაფერი.[/quote]
რამდენადაც ვიცი, ცხაკაიას ცხოვრებისა და მოღვაწეობის პერიოდში საზოგადოებრივი თავშეყრის ადგილებში პაპიროზის წევა არ იყო დანაშაული.

[quote]სააკაძეს რომ არ ეხელმძღვანელა სპარსეთის არმია გაიმარჯვებდა? [/quote]
სავარაუდოდ კი.
[quote]თუ სიტყვაზე უსააკაძეობის გამო სპარსეთი დამარცხდებოდა, შაჰაბასს საქართველოს დარდი ექნებოდა?[/quote]
სპარსეთი თავს არ იცავდა. დამპყრობლურ ომებს აწარმოებდა. შედეგების მიუდედავად საქართველოს თავი მაინც ექნებოდა.
[quote]ამას მოვლენების ლოგიკური ჯაჭვი ქვია.[/quote]

მაგას შენი ვარაუდების ჯაჭვი ჰქვია.
მაპატიე, მაგრამ მოვლენებთან და ლოღიკასთან ნამეტანი შორსაა.

[quote]სააკაძემ მოვლენები ვერ გათვალა სწორად და წააგო. საქართველომ კი ძაან მწარედ წააგო, იმ ერთი მიზეზით რომ სააკაძემ სწორად ვერ გათვალა.[/quote]
მგონი აჯობებს დააკონკრეტო რა მოვლენები ვერ გათვალა სააკაძემ და რა წააგო საქართველომ ამის გამო, თვარა ეგრე ჰაერზე სიტყვების ბრახაბრუხი მეც შემიძლია.
პროსტა ამას არ ვაკეთებ - არასწორად მიმაჩნია.

[quote]ერთ პატარა პოსტში (თუ პოსტის პასუხში) იმდენი შეცდომებია დაშვებული რომ მართლა აზრი არა აქვს კამათს. [/quote]
მერე ეცადე არ დაუშვა შეცდომები.

[quote]რატომაც არა?[/quote]
იმიტომ, რომ კითხვა სხვა რამეს ეხებოდა.

[quote]ეგ კითხვები ჯერ კიდევ სკოლაში უნდა გაგჩენოდა და მასწავლებლისათვის გეკითხა. აგიხსნიდა და გაგარკვევდა. აქ მაგის ადგილი არ არის.[/quote]

გარკვეული მაქვს.
შენგან განსხვავებული აზრი მოვისმინე და . . .
თუ არავის გსურს გაანდო, პრობლემა არაა.

[quote]ირონია და ცინიზმი სასარგებლოა. ზოგჯერ კი აუცილებელი.[/quote]
დასტურ.
მარა გამოყენებას ცოდნა უნდა. ნიჭიც.

პოსტის ავტორი: bekas თარიღი: Feb 28 2009, 07:33 PM

რომელს დავუჯერო?

სამშობლოს მოღალატის წოდებისათვის. ნუ შენ თვლი რომ საკმარისი არაა. მე პირიქით. ჩვენ ჩვენი შეხედულებები დავაფიქსირეთ. ესეც კარგია.

სამაგიეროთ იუმორზე აცრა იყო დაშვებული 1 წლის ბავშვებში.

მაგას უკვე შენი ვარაუდი ქვია. და შენი ვარაუდი სააკაძის როგორც მხედართმთავრის ტალანტს აკნინებს.

ვის წინააღმდეგ? თურქების თუ უზბეკების? თურქებმა მანამდე ირანს (შაჰ აბასამდე) ერაყი წაგლიჯეს, მერე მთელი ამიერკავკასია და მგონი თავრიზიც ხელში ეჭირათ მცირე ხნით. უზბეკებმა კი მთელი ხორასანი მოაოხრეს და ლამის ისპაჰანამდე თარეშობდნენ. ამას დამპყრობლური კი არა თავდაცვითი ომი უფრო ქვია (თუმცა თუ საქართველოსთან მიმართებაში განიხილავ მაშინ კი ბატონო). ასე რომ გინდა თურქებთან და გინდა უზბეკებთან დამარცხების შემთხვევაში ირანი საქართველოსთვის ვერ მოიცლიდა კაი ხანი, ისევე როგორც ვერ იცლიდა შაჰაბასამდე.

ის რომ გაძლიერებული ირანი მერე საქართველოს მიადგებოდა. ის რომ საქართველოს გაძლიერება და გამთლიანება (არადა ამ მიზნებს მიაწერენ სააკაძეს) ირანის ინტერესებში არ შედიოდა და შესაბამისად არც ხელს შეუწყობდა.

თუ შეატყვე მანდ შენს შეცდომებზეა ლაპარაკი.

ჩემი შენ გითხარი ცინიზმი და ირონია არაა. ეგ უფრო წვრილად დაჭრილი კაზუისტიკაა და დემაგოგია გემოვნების მიხედვით.
პ.ს. სულ უფრო და უფრო მომწონს ეს ფორუმი. აი რას ნიშნავს ლენუს რო აღარა ზის მთავრობაში

პოსტის ავტორი: Темур თარიღი: Feb 28 2009, 09:41 PM

bekas

ვერ გავიგე.

კარგია მაგრამ საკმარისი არაა.
რატომაა მიხა ცხაკაია სამშობლოს მოღალატე?

კი. ზოგი აცრილი ვერ იგებს, ზოგი მხოლოდ თავისას.

არა. ჩემი ვარაუდი მაშინდელი ირანის სიძლიერეს უსვამს ხაზს.

მანამდეზე არ ვსაუბრობთ ჩვენ.

სააკაძემ იხსნა ირანი უზბეკებისგან და თურქებისგან? ეს ნაღდად არ ვიცოდი.

შენ ირანის გაძლიერებას აბრალებ სააკაძეს.
მერე ამბობ, რომ საქართველოს გაძლიერება გაერთიანობაზე ზრუნავდა და ცდებოდაო.
ვერაფერი გავიგე.

მე შეცდომები არ დამიშვია და ვიფიქრე საკუთარ პოსტზე საუბრობდი.

ესეც მე დავწერე სადმე, თუ სხვის პოსტს აკომენტებ?

პოსტის ავტორი: Belief თარიღი: Feb 28 2009, 10:53 PM

სააკაძე რითი დავახასიათო , არ იცით ვინ იყო სააკაძე? ასე თუ გინდათ დაგიწერთ მაგრამ მგონი საკმაოდ ბევრი რამ ავღწერე და გირჩევ გადახედო .
ყველას თავისი აზრი აქ და მე სააკაძე არ მიმაჩნია გმირად და შენ რაც გინდა ის გიქნია....




მაგას არ ვამბობ რომ თეიმურაზიცაა მეთქი დამნაშავე?




შეურაწყოფას ნუ მაყენებ რა ძალიან გთხოვ შენი შესამოწმებელი არაა რა მე რამდენად ვიცი ისტორია გაიგე... და მე მაგას არ ვამბობ რომ უნდილაძეები იყვნენ ჭკვიანები და ეს ამტკიცებს რომ შაჰი დებილი იყო მეთქი . აშკარად ვერ იგებ ვერაფერს მე ამით ის ვიგულისხმე რომ უნდილაძემ დიდი როლი ითამაშა სპარსეთის აღორძინებაში და მინიმუმ ნახევარი სიძლიერის იქნებოდა სპარსეთი უნდილაძეების გარეშე სამივესი : იმამყილი-ხანის , ალავერდი ხანის და დაუთ ხანისაც.




მაგით დაამახსოვრა თავი ისტორიას რომ იყო უძლიერესი მებრძოლი , მაგრამ ადამიანურად ...

პოსტის ავტორი: ნაინა თარიღი: Feb 28 2009, 10:54 PM

Belief

ზრდილობის კურსის გავლა არ გაწყენდა ნამდვილად.
შეიძლება არ თვლი გმირად სააკაძეს, მაგრამ მათთვის ვინს შენს მსგავსად არ ფიქრობს დებილის წოდების უფლება არა გაქვს.
ყველამ თავის ცოდნა-განათლებას და ჭკუას მიხედოს უკეთესი იქნება.

პოსტის ავტორი: Belief თარიღი: Feb 28 2009, 10:56 PM

ამხელა სტატია რა შუაშია იმ ციტატასთან რაც მოიყვანე? მე ვთქვი რომ არ მოვისვენებ იქამდე სანამ არ დავამტკიცებ , რომ სააკაძე ვინ იყო? და არა ის რომ სააკაძე არ იყო გმირი მე ეს არ დამიკონკრეტებია და ძალიან გთხოვ ნუ შეგაქვს ჩემს ნათქვამებში დამატებითი სიტყვები და ნუ იწყებ მის განხილვას უსაფუძვლოდ.








ვერაფერი გამიგია ეს ხალხი გადამეკიდა რა ...

პოსტის ავტორი: ნაინა თარიღი: Feb 28 2009, 10:59 PM

Belief

არავინ არ გადაგეკიდა, უბრალოდ რამის დამტკიცება რომ გინდა დაწერე არგუმენტები და არა სალანძღავი სიტყვები, ამის თქმა მინდოდა და გითხარი კიდეც.

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Feb 28 2009, 11:16 PM

მგონი ამ აზრზე უნდა შეთანხმდეს ორივე მხარე...
სხვანაირად ზომებს ვეღარ ვინარჩუნებთ...
იხარეთ;
კაიროსი!

პოსტის ავტორი: kato_Bato თარიღი: Feb 28 2009, 11:17 PM

მე შაჰ აბასზე დავსვი შეკითხვა.
შენ რომ გგონია არც ისეთი აყოლა ვიცი ნერვებზე რასაც წერ, იმას ვაანალიზებ.

პოსტის ავტორი: Темур თარიღი: Mar 1 2009, 12:23 AM

Belief

თუ სწორად შევაფასე პოსტები, არც არავის მიაჩნია გმირად, მაგრამ ერის მოღალატედაც ნუ დავხატავთ.
წემბოლეე არ ვიცით რა ამოძრავებდა, რა წინააღმდეგობების გადალახვა უწევდა და ბევრი რამე არ ვიცით.
ჩვენ რომ უარყოფითად ვაფასებთ, სწორედ ის საქციელი შეიძლება ყოფილიყო ერთადერთი სწორი მე-17 საუკუნეში.


ნამდვილად ვერ მივხვდი თუ მაგას ამბობდი. მაპატიე.

პოსტის ავტორი: Belief თარიღი: Mar 1 2009, 08:47 PM

სიტყვა დებილი მე არ მითქვამს გეშლებათ.


არა მე რომ ვამბობ სააკაძე გმირი არაა მეთქი იმას კი არ ვამბობ თეიმურაზი არაფერ შუაში არ არის მეთქი.






მეც გითხარი ვიგულისხმე უნდილაძე რომ არა სპარსეთი ასეთი ძლიერი არ იქნებოდა მეთქი ვფიქრობ ასეთ რამეზე კონფლიქტი სისულელეა . ალბათ ეს ყველამ იცის , მაგრამ ალბათ არასწორად გაიგე )))


კაიროს უფალმა დაგლოცოს . მაგრამ ხომ იცი ასე აზრების შესიტყვება შეუძლებელია ავტომატურად ჩნდება სხვა მოსაზრებები ( თუმცა მე ვერ ჩავთვლი სააკაძეს გმირად... ამ ეტაპზე

პოსტის ავტორი: ქევანა თარიღი: Mar 1 2009, 09:23 PM

კააარგი, გასაგებია რა დღეშიც ვართ

ვატყობ საქ ისტორიის განყოფილება არც უნდა არსებობდეს აქ

ასე ყველა ისტორიულ პირზე თუ დავჭამეთ ერთმანეთი არ გამოვა

აშკარად რაღაც ისეთი გვაქვს სასწავლი ადამიანურ ურთიერთობებში, რაც დაგვეხმარება ანალიზის მხრივ

პოსტის ავტორი: bekas თარიღი: Mar 2 2009, 12:50 AM

მაგაში გეთანხმები. ადამიანს სწორად რომ გაუგო, მის ტყავში უნდა შეძვრე.

პოსტის ავტორი: ნაინა თარიღი: Mar 2 2009, 12:59 AM

Belief

აი შენი პოსტიდან ციტატა:

პოსტის ავტორი: Belief თარიღი: Mar 2 2009, 05:02 PM

არა რატომ ფორუმი აბა რისთვისაა? ერთმანეთს კი ვჭამთ , მაგრამ ამის დასაგმობად არსებობს ბევრი ხერხი თუმცა ამის ამ განყოფილებაში დაწერა ცოტა გაურკვეველია ეს ხო ყველგან ხდება?








აი ჩემი პოსტი , უკაცრავად , მაგრამ მართლაც გეშლებათ რაღაცა გადადით წინა გვერდზე და კიდევ ერთხელ გულდასმით წაიკითხეთ ჩემი პოსტი . მე ვერ ავიტან იმის დაბრალებას რაც არ გამიკეთებია.

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Mar 2 2009, 05:13 PM

Belief
როცა ვინმეს პოსტს დააციტატებ, გთხოვ მიაწერო ვისი პოსტია, თორემ ასე ვერაფერს ვხვდებით ვის სცემ პასუხს ხომ იცი როგორ ხდება სახელის ჩასმა პოსტში? მგონი სხვა თემებში გამოყენებული გაქვს ეს ფუნქცია . მადლობა .

პოსტის ავტორი: Belief თარიღი: Mar 13 2009, 04:24 PM

staywhite
კარგით .

პოსტის ავტორი: mari-mari15 თარიღი: Feb 5 2010, 05:50 PM

რო არ იჩხუბოთ და ა. შ. ვისაც აინტერესებს გიორგი სააკაძე გირჩევთ წაიკითხოთ ჯანსულ ღვინჯილიას ,,გიორგი სააკაძის პიროვნება,, და ბევრ თქვენ კითხვას პასუხს გასცემთ თან გაარკვევთ გმირი იყო თუ მოღალატე, მე დამეხმარა პასუხის გაგებაში და იმედია თქვენც დაგეხმარებათ

პოსტის ავტორი: ივერიელი თარიღი: Feb 11 2010, 02:14 AM

რა თქმა უნდა გმირი.

პოსტის ავტორი: damiane80 თარიღი: Feb 11 2010, 06:47 PM

შეგიზლიათ მაგ წიგნის ელ ვერსია ან პდფ-ი დადოთ საიტზე??? (ან ბიბლიოტეკაში სულაც)



+1 შეიძლება სხვა გამოსავალი აღარ ჰქონდა.

არსებობს ვერსია, რომ გიორგი სააკაძეს ხელში ჩაუვარდა შახის წერილი ყორჩიხა-ხანის მიმართ, რომლითაც ყორჩიხა-ხანს სააკაძე უნდა მოეკლა მას შემდეგ, რაც საქართველოში შემოვიდოდა.

არის ვერსია, რომ სწორედ ამის შემდეგ მიიღო გადაწყვეტილება სააკაძემ ქართველების მხარეს მიმხრობოდა და ყორჩიხა ხანის ლაშქარი გაენადგურებინა. ასე რომ პაატა, ამ ვერსიით, გამოდის იძულებითი მსხვერპლი, რომელიც ფაქტიურად გარდაუვალი იყო.

ისე ამ ვერსიაზე, თუ სხვებსაც გაქვთ უფრო კონკრეტული წყაროები, გთხოვთ დაწეროთ

პოსტის ავტორი: mari-mari15 თარიღი: Feb 13 2010, 03:37 PM

ამაზე არგუმენტს მოგიყვან იმასთან დაკავშირებით რომ ცდები, წერილი სააკაძემ ნახა საქართველოში როდესაც ბრძოლა საცაა უნდა დაწყებულიყო ანუ რამდენიმე დღით ადრე, ასეთ მცირე დროში ის ლაშქარს ვერ შეკრებდა რაც არ უნდა გაეკეთებინა მითუმეტეს თავის მოწინააღმდეგებს ვერ შეირიგებდა და ვერ გაერთიანდებოდნენ, ამას დიდი დრო სჭირდებოდა, შესაბამისად სააკაძემ შაჰის წინააღმდეგ ბრძოლა დიდი ხნით ადრე გადაწყვიტა და პაატაც გაცნობიერებულად მსხვერპლად შეწირა სამშობლოს

პოსტის ავტორი: odishari თარიღი: Feb 21 2010, 05:17 PM

damiane80

მეც ამ ვერსიას ვიზიარებ. სააკაძეს სხვა გზა არ ქონდა - უღალატებდა თუ არა შაჰს, მას მაინც მოკლავდნენ, ამიტომაც როცა ამის შესახებ გაიგო, ქართველებს დაუკავშირდა, რომლებსაც უკვე გამზადებული ჰყავდათ ლაშქარი მტრისათვის წინააღმდეგობის გასაწევად და დახმარება აღუთქვა. ეს იყო და ეს... ჩემი აზრით მას მხოლოდ პიროვნული ამბიციები ამოძრევებდა...

ზემოთ ერთ ერთი ფორუმელის მიერ სწორად დაიწერა ბაზალეთის ბრძოლაზე მომხდარი ამბავი - სააკაძე თავიდან არ იბრძოდა - ქართველებზე ხელს ვერ აღვმართავო - ამაზე დიდი იდიოტობა გაგიგიათ? ხალხი მეფის წინააღმდეგ გამოიყვანე, ერთმანეთს დაუპირისპირე და ახლა ამბობ ჩემს ძმებზე ხელს ვერ აღვმართავო? იმის გამბედაობა არ ეყო, რომ საქმე ბოლომდე მიეყვანა - მან ვერ გაბედა პასუხისმგებლობა საკუთარ თავზე აეღო, რაც ლაჩრული საქციელია... ხმლის კარგად ქნევა სიმამაცეს არ ნიშნავს...

სააკაძემ სარწმუნოება უარყო...

და ბოლოს, მოკვდა ისე, როგორც მოღალატეები კვდებოდნენ - ღორივით მოაჭრეს თავი...

პოსტის ავტორი: damiane80 თარიღი: Feb 22 2010, 10:30 AM

ანუ წერილის ამბავი ნამდვილია?

რაიმე ისტორიულ წყაროს ან ამ წერილის შინაარს ხომ ვერ მიგვითითებ, ძალიან მაინტერესებს.



ბრძოლა საცაა უნდა დაწყებულიყო ცოტა არაისტორიულად ჟღერს;
მეორეც, ლაშქრის შეკრება არც სჭირდებოდა, ქართველები ისედაც მზად იქნებოდნენს საომრად, გიორგიმ კი მთავარი რაც გააკეთა ყორჩიხა ხანი მოკლა და აირია მონასტერი.

მოკლედ ცოტა მეტი ფაქტები დადევით ისტორიკოსებმა და წყაროები, საინტერესოა ბგარკად გარკვევა, რომ გმირს მოღალატეობა არ დავწამოთ და პირიქით.

პოსტის ავტორი: mari-mari15 თარიღი: Feb 25 2010, 09:49 PM

შეგახსენებ იმას, რომ სააკაძეს მოწინააღმდეგეები ჰყავდა ჯარში და თავის მხარეს ვერ გადმოიბირებდა რამდენიმე დღეში, ამიტო ტყუილად რომ არ მეკამათო ეგ წიგნი წაიკითხე და პასუხებსაც გაიგებ,

პოსტის ავტორი: damiane80 თარიღი: Feb 26 2010, 11:30 AM

სანამ წავიკითხავდეთ, გვითხარი რას ამბობს ჯანსულ ღვინჯილია მაინც... როგორ იყოო ყველაფერი?

პოსტის ავტორი: mari-mari15 თარიღი: Feb 27 2010, 12:23 AM

მთელი დღე მომიწევს წერა მაგ შემთხვევაში, ერთს გეტყვი თუ ფიქრობ რომ სააკაძე მოღალატე იყო, ამ წიგნის წაკითხვის შემდეგ რადიკალურად შეგეცვლება წარმოდგენა და იტყვი რომ ნეტა ყველა მისნაირი თავდადებული და გმირი ვიყოთ, სამშობლოს რომ გამოვადგეთო

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Feb 27 2010, 10:17 AM

ასე ვართ ქართველები, რადიკალები.
ან გმირი ან მოღალატე...
არადა ტრაგიკული პიროვნება იყო, გმირულად ტრაგიკული, თუმცა გმირი არა.

პოსტის ავტორი: mari-mari15 თარიღი: Feb 27 2010, 05:20 PM

რავიცი ყველა თავისას ფიქრობს, მე ასე ვთვლი და დიდ პატივსაც ვცემ, მაგის ნახევარს რომელიმე ქართველი რომ აკეთებდეს რაღა მოგვკლავს

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Feb 28 2010, 04:40 AM

ჰო, ბევრიც გააკეთა და ბევრიც დააშავა, უფრო მეტად საკუთარ თავს.
მოკლედ ძალიან გაბუქებაც არ ვარგა და არც ძალიან ზედ გადავლა...

მგონი ასეა უფრო...

პოსტის ავტორი: mari-mari15 თარიღი: Feb 28 2010, 03:52 PM

საკუთარ თავს უფრო მეტი დაუშავა გეთახმები, ასეთი რადიკალები ვართ ქართველები შენი თქმისა არ იყოს, ამიტო თავს დავანებებ არგუმენტებს და მტკიცებებს

პოსტის ავტორი: damiane80 თარიღი: Mar 1 2010, 10:25 PM

ვფიქრომ ამ შემთხვევაში რადიკალიზმი არ არის.

გიორგი სააკაძე ისეთი პიროვნება იყო და ისეთ ეპოქაში, რომ სადღაც შუაში მისი ყოფნა არის შეუძლებელი. აქ საკითხი ესე დგას, ადამიანი თავის თავს ემსახურებოდა თუ სამშობლოს, შეფასებაც შესაფერისია მოღალატე ან გმირი.

ზოგადად საკუთარი თავის სამსახური ყოველთვის სამშობლოს ღალატს არ უდრის, მაგრამ სააკაძის შემთხვევაში ესეთი ტოლობის ნიშანი დრომ და გარემოებებმა მოიტანეს.

ასე რომ კითხვა კითხვადვე რჩება. გმირი თუ მოღალატე.

პ.ს ისე სხვათაშორის თემის ავტორს სათაურში კარგად უწერია გმირი თუ არა გმირი. მე მგონი ეს ფორმულირება უფრო ზომიერია

პოსტის ავტორი: gvasalia თარიღი: Mar 4 2010, 01:54 AM

ჩემი აზრით მოღAლატე არ იყო და გულანთებულიც იყო საქართველოსთვის მარა თავისი შეხედულება ქონდა ქვეყანაზე რომელიც შეიძლება არც იყო უშეცდომო და სხვების აზრთანაც წინააღმდეგობაში იყო და მოწინააღმდეგეების არსებობის პირობებში ეგეთი გზა მოუწია რომ დამდგარიყო მეორე მხარეს რიავიცი

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 7 2012, 01:29 PM

სააკაძის ძახილი

ქართლის მიწა ჩოხის კალთით დამქონდა,
მისთვის ღამე მითევია თეთრადა.
სხვა მიწაზე შავი მერნით დავქროდი
და ჩემს მკერდში საქართველო ფეთქავდა.

მარჯვენა და ხმალი ერთად მიჭრიდა,
წინ მიძღოდა ჩემი მიწის ხატება,
განსაცდელში ჩავარდნილს თუ მიჭირდა,
მასზე ფიქრი ძალას მომიმატებდა.

მაგრამ როცა დამილეწეს ბექთარი,
ჩემი ხელით გადავტეხე მახვილი.
ო, გული კი მანდ დავტოვე მფეთქავი,
დაჭრილი ვარ, გესმის ჩემი ძახილი?

ნოსტეს ციხევ! ნისლი მოგიხვევია,
სამშობლოში გშვენის მხარგაშლილობა.
ღრუბელი რომ ციდან მოგიხვევია,
მაგ ღრუბელით დამიფარე ჭრილობა.

დაისრული ორჯერ ცრემლით გაგშორდი,
გამწირეს და მოღალატეს მადარეს.
ჩემი ხმალი, სისხლიანი, ნაბრძოლი,
სამშობლოში არწივს გამოვატანე.

მხოლოდ ქარი არის სევდით მდაფნავი,
გვერდით ძმები სისხლით შენაფიცარი,
სხვა მიწაში მტანჯავს ჩემი საფლავი
და ღალატით ჩანგრეული ფიცარი.

ამომიღეთ, მთები გადამატარეთ,
მკერდზე მწველი ამაცალეთ ისარი,
ქართლის მიწა გულზე გადამაყარეთ,
იქ წაიღეთ ჩემი კუბოს ფიცარი.

/ოთარ მამფორია/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jul 29 2015, 08:42 PM

"...1610 წლიდან ერთაწმინდა გიორგი სააკაძის და მის შთამომავალთა - თარხან-მოურავთა საგვარეულო აკლდამაა. ტაძარში ასვენია გიორგი სააკაძის ვაჟი - პაატა. გიორგი სააკაძემ ტაძარში ჯერ შვილის თავი დაკრძალა, შემდეგ, მოგვიანებით, თბილისელი ვაჭრების დახმარებით ტანი ფარულად ჩამოასვენა და ისიც აქ მიაბარა მიწას. ტაძარშივეა დაკრძალული მწერალი - სეზმან ერთაწმინდელი..."

/"საქართველოს იმედი II" წიგნი 19. გვ. 119/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Aug 4 2015, 05:00 PM

"განსაკუთრებით ღირებულია ვრცელი გამოკვლევა "ვეფხისტყაოსნის" ავტორის მსოფლმხედველობის შესახებ. მას ხელს აწერს ე. ეკაშვილი. ფესვდონიმი [კალისტრატე ცინცაძის] დედის სახელიდან მოდის. ეკატერინე გოგორიშვილი გამორჩეული პიროვნება ყოფილა. მასზე ახლაც მოკრძალებითა და უღრმესი პატივისცემით საუბრობენ მეხუთე თაობის წარმომადგენლები.

ეკატერინე ამაყობდა თურმე თავისი გვარიშვილობით - ჩემს ძარღვებში დიდი სამცხელი ფეოდალის დაუთბეგ გოგორიშვილის სისხლი ჩქეფსო. ეს ის გოგორიშვილია, რომელმაც ბაზალეთის ომში გიორგი სააკაძის აბჯარი ჩაიცვა, მის ცხენზე შეჯდა და მისი სახელით იბრძოდა"

/"კარიბჭე" N16, 2015, გვ. 22/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Aug 7 2015, 09:59 PM

"ჩვენ ბევრი, სააკაძესავით კაცი გვყავს ისტორიაში წარმოჩინებული და დღემდე გარკვეული არა გვაქვს, მათი მოღვაწეობა და საქმენი დადებითს უნდა მივაწეროთ თუ უარყოფითს. ილიას სიტყვისა არ იყოს: "მისნი ავად და კარგადაც აღსახსნელი დიდნი საქმენი ჯერ შიგნეულად გამოძიებულნი არ არიან და ელიან პირუთვნელს განკითხველსა"

/ელგუჯა მაღრაძე, "გოდება. წერილები" ტ. II, გვ. 468/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Aug 16 2015, 07:00 PM

ჩემი თვალით დანახული გიორგი სააკაძე

გიორგი სააკაძე ჩემთვის მამულიშვილობასთან ასოცირდება... ბევრი ფიქრობს რომ დიდი მოურავი ამოუხსნელი ფენომენია, არასდროს იმდენი არ დაწერილა, რამდენიც სააკაძის ცხოვრებასა და მოღვაწეობაზე.

იოსებ ჯუღაშვილის არ იყოს, გიორგი სააკაძე ჩემთვისაც ღირებული პიროვნებაა, როგორც ერთი რიგითი ქართველისთვის. არასოდეს დამცდენია მასზე აუგი, არასოდეს მიმაჩნდა მოღალატედ, მიუხედავად იმისა, რომ რამდენჯერმე შეიცვალა სარწმუნოება.
ხანდახან ვფიქრობ, რომ უმადური ერი ვართ, სიკეთეს ვერ ან შეგნებულად არ ვაფასებთ. შადიმან ბარათაშვილმა და მისნაირებმა ყოველი ღონე იხმარეს იმისათვის, რომ დიდი მოურავი სამუდამოდ მოეშორებინათ თავიდან, მაგრამ ვერ მოახერხეს.
შადიმანმა და მისნაირმა შურიანმა ადამიანებმა აიძულეს საქართველოსთვის მფეთქავი გული მტრის სამსახურში ჩაეყენებინა, დროებით, მაგრამ მაინც.

გიორგი ისე გარდაიცვალა, გარდაცვლილსაც არ ეღირსა მშობელ მიწაზე დაბრუნება, ქართულ მიწაში ჩასვენება.

გიორგი სიაუშის ძე სააკაძე ჯერ მარტო იმიტომ არის დასაფასებელი, რომ საკუთარ სამშობლოს ყველაზე ძვირფასი – შვილის სიცოცხლე შესწირა პაატას სახით. მის შემდეგ ასეთი რამ იოსებ ჯუღაშვილმა (სტალინმა) გააკეთა, როცა ტყვეობაში მყოფი თავისი ვაჟი გერმანელ ჯარისკაცში არ გასცვალა. თეირანში ვიზიტისას სტალინი ირანის შაჰმა დიდი პატივით მიიღო თავის რეზიდენციაში, სწორედ მაშინ წარმოსთქვა იოსებ ჯუღაშვილმა თავისი ცნობილი სიტყვები: ''ნეტავ ახლა გიორგი სააკაძეს აჩვენა როგორი პატივით ღებულობენ ქართველს ირანში'' – ო.

პატივისცემით – ოთარ რურუა
/FB/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Sep 16 2015, 07:24 PM

http://radikal.ru/big/a1b69132028e424f9a1179580350d885


/FB/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Nov 17 2015, 12:01 PM

"ქვეყნის ერთგულ ამილახვართა შორის შეიძლება დავასახელოთ აღმოსავლეთ საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქები ქრისტეფორე ურდუბეგისძე-ამილახვარი (1678-1688, 1692-1695 წწ.), გიორგი სააკაძის ძმადნაფიცი და მასთან სხერტის ჭალასთან (კასპის რ-ნი) და ტაშისკრის ბრძოლებში მამაცურად მებრძოლი პაპუნა ამილახვარი, რომელიც 1605 წლიდან ჩანს ამილახორად და რომელიც შემდგომ მარტყოფის ომისას 1625 წელს ვერაგულად მოკლეს".

/ვაჟა ოთარაშვილი
"ქვაკუთხედი" N11, 2015, გვ.31/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 8 2015, 10:21 PM

http://radikal.ru/big/fee5594b5344439881181b7e0814829a

წარწერა გიორგი სააკაძის ფარზე: "ბედნიერია ის, ვისაც სამშობლოსთვის უძგერს გული."

/FB/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jan 24 2016, 02:41 PM

http://radikal.ru/big/e79276ec3e8e4a24a361105e55bbfb1c

"მასავით ტრაგიკული პიროვნება ჯერ არ დაბადებულა, სული სამშობლოს შეალია".


/FB/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Apr 19 2016, 06:57 PM

ნოსტეს ტკივილი

ვერ დაგაფასეს შენი კუთხიდან,
გაქვავებულხარ, სულო მაღალო...
გულსაც დაგითმობ ახლა თუ გინდა,
ოღონდ ალამი ძირს არ დახარო...

ნოსტეს ღრუბელი მადგას ზემოდან,
ფერეიდნიდან ნიავს გამოყვა,
შენი გაწირვის მუდამ მჯეროდა,
და ფილტვებიდან დარდად ამოხვალ...

ოსმალეთიდან ითხოვ შენდობას,
შადიმანობა კვლავ მოგერია...
გაგყვა ფუძიდან უიმედობა,
წუთისოფელი ბინდისფერია...

ჩამონგრეულა ციხის ქონგური,
განდეგილივით დგანან ჩრდილები,
თვით ჟამი იყო ფლიდი, ორგული,
ამოუხსნელად მეტკივილები...

თავმოკვეთილი შვილი ქვითინებს,
და ტაშისკარი ყრია ლოდებად,
ნოსტეს ღრუბელო, მუდამ იდინე,
თუ ბაზალეთი განმეორდება...

/მამა პეტრე/
/FB/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jun 22 2016, 11:31 AM

ეს ოლღას მონასტერია, XI საუკუნეში აუგიათ მთის კლდოვან ფერდზე. ლუარსაბ II-საგან დევნილმა გიორგი სააკაძემ თავის ახლობლებთან ერთად სწორედ ამ მონასტერს შეაფარა თავი. შემდგომში თურმე ტაძარი მიწით დაიფარა. ტაძრის უკან კედელი რომ ჩანს, იმ სიმაღლემდე სულ მიწით ყოფილა ამოვსებული. 1891 წელს ოლღა გორნიჩმა გააწმენდინა მიწით დაფარული ეკლესია, შეაკეთებინა და დააარსა იქ დედათა მონასტერი.ანალოღიაზე ეს 2 ხატი დახვედრიათ - ერთი უთავსაფრო ღთისმშობელია, რომელიც სასწაულმოქმედ ხატებს შორის იხსენიება, მეორე კი, სავარაუდოდ, ენკაუსტიკით შესრულებული უძველესი ხატია ღვთისმშობლისა.
აუცილებლად უნდა მოინახულოთ ეს ულამაზე მადლიანი ადგილი მცხეთაში. მონასტერი ღთისმშობლის მიძინების სახლზე აკურთხა პატრაირქმა. დედა ღვთისმშობელი გვეწეოდეს!

http://radikal.ru/big/f0058e00fca84da28ef495b80b541aeb

/FB/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jul 4 2016, 10:40 AM

"წინამძღვარ იოანეს (ავალიშვილი) მთავარეპისკოპოსად კურთხევის შემდეგ წინამძღვრად იოანე ნასიძე იქნა დადგენილი, რომლის დროსაც ქართლის მეფემ, ლუარსაბ მეორემ, ქვათახევის ტაძარში ჯვარი დაიწერა დიდი ქართველი მხედართმთავრის, გიორგი სააკაძის დაზე".

/"კარიბჭე" N13, 2016, გვ.34/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Aug 8 2016, 03:55 PM

"1626 წელს ბაზალეთის ტბასთან ბრძოლაში დაიღუპა დიდი მოურავის საშველად მესხეთიდან ჩამოსული დავით-ბეგ გოგორიშვილი. "არჩილიანის" მიხედვით, ეს გოგორიშვილი, სააკაძის სურვილით, ბრძოლის ველზე გასულა როგორც გიორგი სააკაძე, სააკაძის ჯაჭვ-მუზარადით და სააკაძის ცხენზე ამხედრებული".

/"კარიბჭე" N2, 2008, გვ. 45/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Sep 1 2016, 11:55 AM

"ისტორიულად ეს სოფელი [ლისი] სააკაძეთა გვარის განშტოების - თარხან-მოურავების მამული იყო. სააკაძეთა სალოცავი არის სოფელ ერთაწმინდაში წმინდა ევსტატი პლაკიდას სახელობის ტაძარი. მათ საგვარეულო გერბზე გამოსახულია წმინდა ევსტატი პლაკიდას ხატი, საგვარეულო წმინდანი ევსტატი პლაკიდაა".

/"კარიბჭე" N18, 2011, გვ.39/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Oct 30 2016, 01:41 PM

"ტაშისკარში (ბორჯომი), წაბლის ხეებით დაბურული მოედნის შუაში დგას დიდი წაბლის ხე, რომლის ქვეშ ყირიმელ თათრებზე გამარჯვების შემდეგ გიორგი სააკაძეს დაუსვენია და ნადიმიც გადაუხდია".

/"კარიბჭე" N12, 2008, გვ.41/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Feb 6 2017, 06:42 PM

"გიორგი სააკაძეს უშიშარი მეომრის სახელით იცნობდნენ. ირანის შაჰს ბევრი რამ გაეგონა სააკაძის გულოვნობაზე და მისი გამოცდა განიზრახა. ერთ საღამოს დიდი მოურავი შაჰის სასახლის ბაღში მარტოკა დასეირნობდა. თითქმის უიარაღოდ იყო, წელზე მცირე ხანჯალი ეკიდა. მოულოდნელად ხეივნის სიღრმიდან ორი პირდაღრენილი ლომი გამოვარდა. ფიქრში წასული სააკაძე უცებ გამოერკვა, მაღალი ბეწვის ქუდი მოიხადა და მარცხენა ხელზე დაიხვია, მარჯვენით ხანჯალი იძრო. ლომები თითქმის ერთდროულად მივარდნენ. გიორგიმ ერთს ხახაში ქუდი ჩასჩარა, მეორეს კი ხანჯლით თავი გაუპო. მერე ხანჯალი მეორე ლომს ხახაში ჩასცა. ყოველივე თვალის დახამხამებაში მოხდა. გიორგიმ ლომის ფაფარზე გაწმინდა სისხლიანი ხანჯალი, ჩააგო ქარქაშში და კვლავ მშვიდად განაგრძო სეირნობა.

ამ სურათს მაღალი კოშკიდან ფარულად უმზერდნენ შაჰ-აბასი და მისი კარისკაცნი, რომელთა გაოცებასაც საზღვარი არ ჰქონდა".

/"ჩემო კარგო ქვეყანავ" (ნორჩი მართლმადიდებლის ბიბლიოთეკა) გვ.38/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Apr 4 2017, 11:28 AM

"მტრის შემოსევის დროს თემი არშის ციხეში იხიზნებოდა და თავდაცვისთვის იბრძოდა. აქ დაამწყვდია გიორგი სააკაძემ მოსისხლე მტერი ანდუყაფარ ამილახვარი და მისი ცოლი".

/"კარიბჭე" N23, 2008, გვ.37/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Apr 26 2017, 07:20 PM

ნოსტეს ციხე

შიდა ქართლში, კასპის რაიონში მდებარეობს სოფელი ნოსტე. მთის ფერდობზე ძველი ნოსტეს ნასახლარია, რომლის ცენტრში აღმართულია მაღალი კოშკი.

ნოსტე დიდი მოურავის, გიორგი სააკაძის რეზიდენცია იყო. სააკაძეები წარმოშობით შიდა ქართლიდან, ტანას ხეობიდან იყვნენ. ეს აზნაურები მნიშვნელოვან როლს ასრულებდნენ სამეფო კარზე. სააკაძეთა ერთი შტო, ალგეთის ხეობისა, დიდ თავადებს - ბარათაშვილებს ეკუთვნოდათ, ხოლო მთავარი, ატენის ხეობის შტო სამეფო აზნაურებად ითვლებოდა და სოფელ ფელში ცხოვრობდა. მათ ციხე ამ სოფელშიც ჰქონდათ და კიკანთბერშიც. სააკაძეთა წინაპარი მატიანეებში იხსენიება თამარ მეფის ეპოქაში - განსაკუთრებული დამსახურებისთვის მამულები მიუღიათ. შემდეგ თანდათანობით იზრდება მათი გავლენა და მამულები. გიორგი სააკაძის მიერ ნოსტეს მშენებლობაზე არაფერია ცნობილი. არქეოლოგიურმა კვლევამ გამოავლინა რეზიდენციის შემადგენელი არაერთი ელემენტი. აქ მდგარა დიდი, ორსართულიანი სასახლე, აბანო, საჯინიბო, მრავალი საცხოვრებელი და დამხმარე ნაგებობა გალავანში ყოფილა მოქცეული. გალავნის შიგნით სასმელი წყალი არ ჰქონდათ, ამიტომ კერამიკული წყალსადენებით ორივე მხრის ხეობებიდან მოჰყავდათ წყაროს წყალი. ნოსტეს ციხის მთავარი კოშკი აგებული უნდა იყოს XVI საუკუნის ბოლოს ან XVII საუკუნის დასაწყისში. მას კარი მეორე სართულზე აქვს. ზედა სართულების ყველა კედელს ცენტრში თითო სარკმელ-სამზერი აქვს დატანებული.

/"კარიბჭე" N4, 2008, გვ.55/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: May 18 2017, 10:48 AM

"ციხისუბანი კავთისხევის ძველი უბანია. აქ შემორჩენილია თარხნიშვილების ძველი ციხე-გალავნის საძირკველი. როგორც ცნობილია, თარხნიშვილები გიორგი სააკაძის შთამომავლები არიან. სააკაძეთა წინაპრები კავთისხევის მოურავები ყოფილან, რასაც მოწმობს გულშარა დედოფლის სიგელი, მიცემული კავთისხევის მოურავის ივანე სააკაძისთვის. ამ სიგელში ნათქვამია, რომ "ესე სიგელი და წიგნი გიბოძე ჩუენ, დედოფალმან გულშარა თქუენა, სააკაძეთა, კავთისხევისა მოურავსა ივანეს, თქუენსა ძმასა გიორგისა, შვილთა და მომავალთა ყოველთავე სიაოშსა, როსტევანსა, შალვასა, ავთანდილსა, გაგიცვალეთ ნოსტესა გულიასეული სასახლე მისითა მიდამოთა... ესე ასრე გაგიცვალე. ჩემსა მეზვერესა კავთისხევსა სანაცვლო სახლ-კარი მოეცა"...

/"კარიბჭე" N7, 2008, გვ.35/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jun 1 2017, 09:30 PM

ვაჟა-ფშაველას ჩუმი საყვედურიც გვახსენდება სამშობლოს მიმართ, როცა გიორგი სააკაძის მწარე ხვედრით შეწუხებული მიმართავდა საქართველოს:

"თუ ვერ ვიგუებთ, ვერ შევიფერებთ,
კარგი შვილები რად გვებადება?
შვილის სიკეთე მშობელს შეშურდეს,
ნამდვილს მშობელსა ეს ეკადრება?
ცრემლები მაღრჩობს, ვეღარას ვამბობ;
კარგის დაღუპვა რად გვენატრება,
ჩვენის შვილისა, ჩვენივე ძმისა?
ვეღარას ვიტყვი, ვთრთი, მეხათრება.
ჩემო ქვეყანავ, ჩემო სიცოცხლევ,
არ გეკადრება, არ გეკადრება!.."

/"კარიბჭე" N23, 2009, გვ. 8/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jun 14 2017, 06:04 PM

http://radikal.ru

ჩვენი ოჯახის სასიხარულოდ ამ წიგნში შევიდა მამას ლექსი "გიორგი სააკაძე".

http://radikal.ru

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jun 23 2017, 12:19 PM

"ჟამთა ტრიალში, ნეტარია ნოსტეს მიწა, პაატას ბავშვობის ნაფეხურებზე ყაყაჩოები რომ ამოფრქვეულა.


ქართველი ხალხის სულში სააკაძის საქციელი მტკიცე ფუძე-საყრდენად, მისაბაძ მაგალითად იქცა. რომ არა გიორგი სააკაძის უსაზღვრო სიყვარული სამშობლოსადმი, თავისი შვილი პაატაც ცოცხალი შერჩებოდა და მისი წამებული სიკვდილისგან გამოწვეული გოდებაც ასცდებოდა".

/ნოკო ხერკელაძე
"ლამპარი" N9, 2017, გვ.14/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Aug 15 2017, 11:40 AM

"მდიდარი ისტორიული წარსულით გამოირჩევა არშის ციხე. მის შუაგულში, გორაკზე, ძველი ეკლესიის ნანგრევია. იქვეა ხატის ნიში, რომელსაც არშის წმინდა გიორგის უწოდებენ. აქ არშელები ახალ წელიწადსა და აღდგომის ხატობას ზეიმობენ. არშის ციხის მახლობლად, ჩხატის წყლის გაღმა, ანდეზიტის კლდეში, დევთქობად წოდებული დიდი გვირაბია.

ლეგენდის თანახმად, გიორგი სააკაძეს თავისი მოსისხლე მტერი ანდუყაფარ ამილახვარი ცოლითურთ სწორედ არშის ციხეში დაუმწყვდევია.

არშის ციხის პირდაპირ, მდინარე სნოს ნაპირას, ერთ მაღალ კლდეზე დგას სნოს ციხე, რომელიც შიოლა ღუდუშაურს - სნოს უძლიერესი გვარის მეთაურს ეკუთვნოდა."

/"კარიბჭე" N18, 2006, გვ.24/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Aug 30 2017, 10:28 AM

"XVII საუკუნის I მეოთხედში, სპარსეთთან ომისას, გიორგი სააკაძემ ქართლის სხვა ციხეებთან ერთად სურამის ციხეც გაამაგრა."

/"კარიბჭე" N2, 2007, გვ.28/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: May 21 2020, 09:21 PM

"ლეგენდა მოგვითხრობს, გიორგი სააკაძემ კოჯრის ციხიდან ხმა მარაბდაში დაბანაკებულ ქართველთა ლაშქარს მიაწვდინაო. ოდესღაც ამ ციხეს აფარებდა თავს თინა წავკისელი."

/"კარიბჭე" N4, 2007, გვ.40/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Apr 1 2022, 02:54 PM

"XVII საუკუნის დასაწყისში დვალეთის მოურავი იყო გიორგი სააკაძე, რომელიც ამ თანამდებობას თბილისისა და ცხინვალის მოურავობასთან ათავსებდა"

/საქართველოს ისტორიის პალიტრა, "ქართველი ხალხის ეთნიკური ისტორია", გვ. 205/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: May 1 2022, 04:53 PM

"არჩილს მითითებული აქვე აგრეთვე, რომ არ შეიძლებოდა საზოგადოებაში ფეხის ფეხზე გადადება, რაც სხვა წყაროებითაც დასტურდება. როგორც ცნობილია, ვახუშტის აღწერილი აქვს მეფე ლუარსაბისა და გიორგი სააკაძის კონფლიქტი, რისი მიზეზიც გიორგის მიერ ლუარსაბის თანდასწრებით ფეხის ფეხზე გადადება გამხდარა. ივანე ჯავახიშვილს ამ ცნობაზე ასეთი კომენტარი გაუკეთებია: "ცხადი ხდება, ფეხის ფეხზე გადადება სხვასთან ჯდომელა საუბრის დროს დიდ უზრდელობად ყოფილა მიჩნეული. ხოლო თუ ამასთანავე მოსაუბრე უფროსი იყო, ფეხის ფეხზე შემომდები კი უმცროსი, მაშინ ასეთი საქციელი უკადრისობად და უპატიობად ითვლებოდა".

/საქართველოს ისტორიის პალიტრა, "შუა საუკუნეების ქართული ხალხური კულტურა", გვ. 332/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jun 21 2022, 06:47 PM

"ბაგრატ მეფე ართმევს დადიანს ცოლს და თვითონ ირთავს. ლევან დადიანის ძემ გიორგიმ გაუშვა თავისი კანონიერი ცოლი - როსტომ გურიელის ასული და თავისი ბიძის - ბათულიასგან მოტაცებული ცოლი შეირთო. ამ პრობლემით დაინტერესებულა შაჰ აბასიც: გიორგი სააკაძესთან საუბარში მას გიორგისათვის უკითხავს, თუ რა ღონეს მიმართავს ცოლმოტაცებული კაცი, რაზედაც ასეთი პასუხი მიუღია: "ეგე ვითარი კაცი წარმგურელსა ცოლისასა აღუოხრებს მამულსა თუ სადამე ძალ-უძს მორევაი და წარმოსტყუენავს ყოველსავე მისსა და მოჰკლავსცა"

/საქართველოს ისტორიის პალიტრა, "ქალები შუა საუკუნეების საქართველოში", გვ. 286/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jun 22 2022, 12:13 PM

"ექ. თაყაიშვილს და ი. დოლიძეს გამოცემული აქვთ 1620 წლით დათარიღებული დიდი მოურავის გიორგი სააკაძის და ქაიხოსრო ჯავახიშვილის მიერ აღძრული სარჩელი: სააკაძე ჩიოდა, რომ ქაიხოსრო ჯავახიშვილს თავისი შვილისათვის გიორგის ქალიშვილი უთხოვია და დაენიშნა კიდეც. ცოტა ხნის შემდეგ კი ამ ნიშნობაზე უარი უთქვამს. სასამართლომ იმსჯელა და ასეთი გადაწყეტილება მიიღო: იმის გამო რომ არცერთი მოწმე არ გამოჩნდა ამ ფაქტის დამადასტურებლად, ან უარსაყოფად, ქაიხოსრომ უნდა დაიფიცოს, რომ ქალი არ დაუნიშნია. თუ ვერ დაიფიცა "რაც მოურავის სახლის ქალის სისხლი ყოფილიყოს, ს ქაიხოსრო გარდაიხადოს".

/საქართველოს ისტორიის პალიტრა, "ქალები შუა საუკუნეების საქართველოში", გვ. 314/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jun 30 2022, 11:46 AM

"სოციალური მდგომარეობით შესაფერისი მეუღლის პოვნა აუცილებელი იყო არა მხოლოდ პირადი, არამედ საზოგადოებრივი ამბიციების დასაკმაყოფილებლადაც. ეს, რა თქმა უნდა, ეხებოდა მმართველ წრეს. წინააღმდეგ შემთხვევაში, შეიძლება "უგვარო" მეუღლისადმი საზოგადოებას ბოიკოტი გამოეცხადებინა, მსგავსად ლუარსაბ II-ის მიერ გიორგი სააკაძის დის ცოლად მოყვანის შემთხვევისა: "მოურავი კაცი დიდად კარგი არისო, მაგრამ ჩუენზედ დიდად უმცირო არისო და უმრწემესი გუარითაო. ჩუენ იმათ ცოლნი და შვილნი და თავნი ყმად რად მივცეთო"

/საქართველოს ისტორიის პალიტრა, „ქალები შუა საუკუნეების საქართველოში“, გვ.279/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Nov 22 2022, 02:44 PM

"აკადემიკოსი შალვა ამირანაშვილი ბიზანტიურ წყაროებში მოხსენიებულ ამ გრძელ თავსარქმელს იმ მაღალ ქართულ ქუდს ადარებს, რომელიც იერუსალიმის ჯვრის ეკლესიაში გამოსახულ შოთა რუსთაველს ახურავს. ისტორიკოსი ალექსანდრე თვარაძეც ამ შემთხვევაში პარალელს აშკარად ხედავს. მეტიც, ამ საკითხთან დაკავშირებით მეცნიერი ქრისტოფორო დე კასტელის ნახატზე წარმოდგენილ გიორგი სააკაძის ქუდს იხსენებს და აღნიშნავს, რომ სააკაძის ქუდი ზედმიწევნით "თანხვდება ქობაზე მრავალნაკეციან, შენაოჭებულ და სახეზე ოდნავ ჩამოშვებულ თავსაბურავს. ფაქტობრივად, რუსთაველის ფრესკითა და ქრისტოფორო დე კასტელის ნახატით ქართული ქუდის ორი ვარიანტი გვაქვს. ორივე პირამიდებულია, ანუ მოყვანილობა ერთია. მაგრამ რუსთაველის ქუდი ბევრად უფრო სადა ფორმისაა, ხოლო სააკაძის ერთგვარად რუსთაველთან გამოსახული "კლასიკური" ქუდის ვარირება ჩანს, გაფართოებული და გვერდებზე ჩამოშვებული".

"სააკაძის ქუდი XVII საუკუნის მოდას ასახავს".

/ისტორიულ-შემეცნებითი ჟურნალი "ისტორიანი" N9, 2019, გვ.25-26/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Dec 7 2022, 07:11 PM

"აღსანიშნავია, რომ "კავკასიის საგერბეში" თარხან-მოურავებსა და თარხნიშვილებს მიკუთვნებული გერბის იმ ვარიანტში, რომელიც ქვათახევის მონასტერში მდებარე საფლავის ქვაზეც გვხვდება, მოთავსებული მამაკაცის თავი აშკარად წააგავს ამ სამი მონათესავე გვარიდან ერთ-ერთის - სააკაძეების სახელგანთქმული წინაპრის "დიდი მოურავია", გიორგი სააკაძის სახეს"

/საქართველოს ისტორიის პალიტრა, "ქართული გერბები, დროშები და ჯილდოები", გვ. 139/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jan 12 2023, 10:33 PM

"შარდენი ახსენებს თითქმის ნახევარი საუკუნის წინანდელ ამბავს, როდესაც სამეფო კარზე გადაწყვიტეს გიორგი სააკაძის მოკვლა. როგორც ცნობილია, სააკაძემ ლხინიდან გასვლა მოიმიზეზა და გაქცევა შეძლო. ამ მოვლენის აღწერისას შარდენი დასძენს: "ამ ქვეყანაში ეს როდი ითვლება სათაკილოდ (სუფრიდან დროებით გასვლა -ჯ.ს.) რადგანაც ლხინი ნახევარი დღე გრძელდებოდა ხოლმე"

/საქართველოს ისტორიის პალიტრა, "ქართული გასტრონომიის ისტორია", გვ.205/

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jun 17 2023, 01:53 PM

"ბატონ ვაჟას [ოთარაშვილი] მედიაკავშირ "ობიექტივში" მიჰყავს გადაცემა "ლიტერატურა, ხელოვნება, სულიერება". მის გადაცემებში, ისევე, როგორც მის წიგნებში, მკითხველი თუ მაყურებელი მრავალ საინტერნერესო ინფორმაციას ღებულობს... ამ შემთხვევაში, შევჩერდები ბოლო ორ წელიწადში გამოსულ ორ წიგნზე: "გიორგი სააკაძის ფენომენი და თარხან-მოურავები" და "მიტროპოლიტ იოსებ ტფილელის (სააკაძის) ცხოვრება და მოღვაწეობა". აქვე აღვნიშნავთ, რომ ბატონი ვაჟა გახლავთ გიორგი სააკაძის ფენომენის კვლევის ცენტრის დირექტორი. მისმა საფუძვლიანმა გამოკვლევებმა ნათელი მოჰფინა ქართველი ხალხის საყვარელი გმირის სახელს, რომლის შესახებ დიდი ივანე ჯავარხიშვილი წერს: "გიორგი სააკაძეს რომ არ დაემარცხებინა სპარსელები მარტყოფის ველზე, შეიძლება, საქართველო სამუდამოდ აღგვილიყო პირისაგან მიწისა". ამ თავდადებული გმირის შესახებ უწმინდესი და უნეტარესი სრულიად საქართველოს კათოლიკოს-პატრიარქი, ილია II ბრძანებს: "არიან ადამიანები, რომელთა ღვაწლს აღნიშნავს ერი. გიორგი სააკაძე სწორედ ამ ადამიანთა რიცხვს განეკუთვნება".

"სადღაა, ვამბობ, სააკაძე - ქართლის ცეზარი?"

- ასე წერდა კონსტანტინე გამსახურდია თავის შესანიშნავ ლექსში სამშობლოსა და მეფისთვის თავგანწირულ გმირზე, რომელსაც გარეული (შაჰ-აბასი) და შინაური მტრების აღზევებულმა შურმა ისე გაურთულა ურთიერთობა მეფესთან, ლუარსაბ II-მ მისი ცოლშვილიანად ამოწყვეტისა და სახლ-კარის დარბევის გადაწყვეტილება მიიღო"

/"ქაროზი" N80, 2020, გვ.16/