თემის საბეჭდი ვერსია

პოსტის ავტორი: მამა ირაკლი თარიღი: Jan 14 2008, 09:53 PM

იყო პერიოდი სულ ახლო წარსულში,როდესაც ხშირად გაიგებდით(ვინც კომუნისტურ რეჟიმს ზრდასრული შეესწრო) "მღვდელმა მარხვაში ხორცი ჭამაო,მღვდელი ".... და სხვა მრავალი.მაინტერესებს ვინ რამდენად ბრკოლდება ამით!რამდენად მოქმედებს ეს ადამიანის შინაგან სულიერ მხარეზე! არი შეხედულებები რაც შეიძლება ვინმეს აბრკოლებდეს მაგრამ ზოგადად ეს არ იყოს პრობლემა!რას ფიქრობთ?

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Jan 14 2008, 10:00 PM

მამა ირაკლი

მე ვფიქრობ, რომ ადამიანი, რომელიც ოდნავ მაინც ერკვევა ქრისტიანული ეკლესიის ცხოვრებაში არ დაბრკოლდება და არც ბრკოლდება...

მაგრამ როგორც ქრისტე ბრძანებს, ჩვენი კეთილი საქმეების ნათელი ყველაზე უკეთესი მისიაა, მღვდელი კი გამომდინარე მისი მდგომარეობიდან ყველაზე მეტად ჩანს... ჩემი აზრით გარეგნული მხარის მოწესრიგება მრევლის გაზრდისა და არ დაბრკოლებისთვის კარგი დასაწყისია

ერთია დასაზუსტებელი:

მღვდელი არ არის ეკლესიის სახე, ის მხოლოდ მისი სისავსის ელემენტია... შესაბამისად ჩვენი დამოკიდებულება ეკლესიისადმი, მისი ზნეობისა და შინაგანი სემანტიკისადმი არ უნდა იზომებოდეს მღვდლის ამა თუ იმ ქმედებასთან დამოკიდებულებით....

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Jan 14 2008, 10:14 PM

მამა ირაკლი,

ამ საკითხზე ზოგადად ლაპარაკი ალბათ ძნელია, იმიტომ რომ ყველას თავისებური მსოფლმხედველობა გააჩნია ამ თემის ირგვლივ, რაც სხვას აბრკოლებს, იქნებ ჩვენ არა და პირიქით. მე ასეთით არ დავბრკოლდები,მაგრამ შევეცდები ვილოცო იმ სასულიერო პირზე მე ცოდვილმა, რომ ასე განსჯის საგანი არ გახდეს, რაც მეტად უსიამოვნოა.

პ.ს. მამაო, მე სერბეთის ეკლესიის მრევლი ვარ და იცით იქ როგორი წესია მოძღვარზე მისალმების? "Бог помогао, оче!" - ანუ : "უფალი შეგეწიოთ, მამაო". ამაზე ხშირად ვფიქრობ, ძალიან საინტერესოდ მიმაჩნია. ანუ, მისალმებისას ჩვენც გამოდის რომ ვლოცავთ მოძღვარს, მე ასე მგონია ,ამას ნიშნავს ეს მიმართვა. მერე კი ჩვეულებრივ, დამლოცეთ მამაო და ა.შ.

პოსტის ავტორი: ლილიანა თარიღი: Jan 14 2008, 10:19 PM

ეკელსიური ცხოვრების პირველ ნაბიჯებზე მყოფი ადამიანისთვის მსგავსი ფაქტები დამაბრკოლებელია

staywhite
არაერთი ქართველი მოძღვარი ვიცი რომელიც დიდი სიხარულით ეგებება მრევლისგან დალოცვას

პოსტის ავტორი: alter ego თარიღი: Jan 14 2008, 10:23 PM

ციტატა(მამა ირაკლი @ Jan 14 2008, 08:53 PM)

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Jan 14 2008, 10:27 PM

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Jan 14 2008, 10:31 PM

რათქმაუნდა ლილიანა, მაგრამ მე ის ავღნიშნე, რომ იქ სახელდობრ მისალმების წესია ეგ, და ძალიან საინტერესოდ მიმაჩნია.

ჩემი აზრით კი, წესით გარემო არ უნდა გვაბრკოლებდეს, დაახლოებით ისე, როგორც მნათემ აღნიშნა. ნეტავ შევძლებდე "ნამდვილ " და სრულყოფილ ეკლესიურ ცხოვრებას, და გარემოს არანაირად არ ექნება გავლენა, ყველაზე დიდი დაბრკოლება ხომ საკუთარი თავია.

პოსტის ავტორი: მამა ირაკლი თარიღი: Jan 14 2008, 10:34 PM

ადრე რომელი დროც დავწერე უშიშროების სამსახურსში იყო სპეციალური განყოფილება, მგონი რელიგის საკითხთა(ეს უფროსი სამღვდელოებისაფან ვიცი),რომლის მუშაობის ზოგადი მიზანიც იყო ხალში სასულიერო პირთა ავტორიტეტის დაცემა!საამისოდ ბევრ რამეს აკეთებდნენ! საერთოდ საბოლოო რეზოლუციას ისინი ადებდნე ვის მიიღებდნენ სასულიერო სემინარიაში,ვის აკურთხებდნენ და ა.შ
ხო ,ეს ყველაფერი იმიტომ დავწერე,რომ დღეს ზოგიერთი სასულიერო პირი თვითონ გვარცხვენს,თუ კი ამას ადრე უშიშროების მუშაკები დავალებით ასრულებდნენ! ეს შეიძლება გამოყენებულ იქნეს და ამით შეიძლება ხალხში სასულიერო პირთა მიმართ უნდობლობა დათესონ! რამდენად დამაბრკოლებელი აღმოჩნდება ეს ერისათვის?

პოსტის ავტორი: მაეასი თარიღი: Jan 14 2008, 10:35 PM

სამწუხაროდ,შვნიშნე ჩემს ირგვლივ მყოფი ადამიანები ძალიან ბრკოლდებიან

მაგალითად,ჩემა ახლო ნათესავმა ამას წინათ აღნიშნა:როგორ უნდა მჯეროდეს მოძღვრის როცა ვხედავ რომ ჩემს თვალწინს თვრება და დედას იგინებაო ....მერე კი იტყვის თრობა და გინება ცოდვააო...
კიდე ბევრი ასეთი არგუმენტი მომიყვანა,რატომაც არ სჯეროდა სასულიერო პირებისა..

ვერ შევძელი სიტყვით გამექარწყლებინა მისთვის ასეთი სავალალო წაროდგენა მოძღვრებზე...

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Jan 14 2008, 10:39 PM

საკმაოდ დამაბრკოლებელი იქნება , მე ასე ვფიქრობ. ყველაფერს რომ თავი დავანებოთ, მრევლი იყოფა : "ასეთთა დამცველებად" და "ასეთთა განმკითხველად", რაც თავისმხრივ უკვე უსიამოვნო ფაქტია.

ასეთი "ინციდენტები" ყველა ეკლესიაში იქნება, მითუმეტეს მართლმადიდებლურ მიწათა უმრავლესობა ძველკომუნისტური სახელმწიფოებია და იქაც იგივე პრობლემები იყო, როგორც საბჭოეთის დროს.

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Jan 14 2008, 10:41 PM

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Jan 14 2008, 10:46 PM

მაეასი,

მართალი ხარ შენ, მაგრამ ის შენი ახლობელი არც ისე, იმიტომ რომ მოძღვრამდე არის სხვა რაღაც, რაც უნდა გჯეროდეს და თუ მოძღვარი სცოდავს, მისთვის უნდა ილოცო და არა წიხლი კრა განკითხვით (მემთვრალეობა, გინება და ასეთებზე ვამბობ, და არა რაღაც დოგმატურ გადახვევებზე ცხადია,ეს სხვების კომპეტენციაა).

ჩემთვის მამა მარკოს ხშირად უთქმია მსგავსი პატერიკი, რაც მღვდელტა განკითხვას ეხება: წარმოიდგინეო, ხარ უდაბნოში, წყურვილი გკლავს, და უცებ მიადექი ჭას, სადაც დგას კაცი, და ჭურჭლით იღებს ჭიდან წყალს და მწყურვალ-დავდომილთ აწოდებს, განა შენო დაგაინტერესებს იმ მომენტში ეს კაცი ვინაა? ანუ ეგება ლოთია, მოჩხუბარია, მკვლელიც ეგება? არა, შენ მხოლოდ წყალს რომ დალევ ეგ არის შენთვის მთავარი.

განკითხვით კი შეიძლება უარეს დღეში აღმოჩნდეს , უსასოოდ იგრძნოს თავი და უფრო გადაეშვას ცოდვაში. სასულიერო პირებიც ხომ კაცნი არიან, ფლობენ ვნებებს, ისინიც იბრძვიან, არ ჯობია განკითხვის მაგივრად იქნებ შევეწიოთ, იქნებ ვკითხოთ რა აწუხებთ? მერე რა რომ მოძღვარია, სწორედაც ამიტომ უნდა ვკითხოთ, რომ ჩვენი მოძღვარია და გვიყვარს. ალბათ გაგაგებინეთ რისი თქმა მინდა.

პოსტის ავტორი: მაეასი თარიღი: Jan 14 2008, 11:01 PM

ციტატა(staywhite @ Jan 14 2008, 07:46 PM)

პოსტის ავტორი: დავით ივერიელი თარიღი: Jan 14 2008, 11:06 PM

აბსოლუტურად სწროი მიდგომაა სახარებისეული: "ესრედ ბრწყინავდეს ნათელი თქვენი წინაშე კაცთა, რათა იხილონ საქმენი თქვენი კეთილნი და ადიდებდნენ მამასა თქვენსა ზეცათასა"

თუმცა სამწუხაროდ დღეს დგას ერთი პრობლემა... დღეს ადამიანი მიდის ეკლესიაში და სულს აბარებს მღვდელს (ხემძღვანელს)..... ბევრი მიდის იმ განწყობით, რომ მღვდელი უკვე ნაცხოვნებია და ჩვენს გაგვიყვნას სამშვიდობოზე... აი, სწორედ აქ გვავიწყდება, რომ მღვდელიც უბრალო ადამიანია...

როდესაც ვხედავთ მის შეცდმოებსაკუთარ თავში ვუშვებთ აზრს: მე როგორ უნდ გადამარჩინოს თვითონ მარხვა ვერ დაუცვია.. ან მამაომ არხვას არ იცავს და ე.ი. არაა საჭირო... ასეთი აზრებით ბრკოლდება სწორედ გამოუცდელი ადამიანი...


თუ კარგად დავაკვირდებით ჩვენი ეკლესია გვასწავლის, რომ ჩვენ უნდა დავემსგავსოთ ქრისტეს და სწორედ ამისთვის დაიწერა სახარება... ჩვენ კი გულუბრყვილოდ გვგონია, რომ მოძღვარი უკვე ჰგავს ქრისტეს და სახარების მაგივრად ვიყენებთ მას... და თითქოს ვცდილობთ მოძღვრის საშუალებით დავემსგავსოთ ქრისტეს...

ჩვენ შეიძლება მივიღოთ მოძღვრისგან გამოცდილების გაზიარება, მაგრამ ნებისმიერ მოძღვარს (თუ ერის კაცს) ზნეობაზე საუბარი უფალმა დაასწრო*სახარეაბში)...

უიმე რაები ვიბოდიალე...

მოკლედ ჩემი აზრი ასეთია ჩვენ უნდა ვიფიქროთ ქრისტეზე და არა მოძღვარზე...

მოძღვარი იმისთვისაა, რომ განგვიმარტოს ის რაც არ გვესმის...

სახარეაბში ყვეალფერია

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Jan 14 2008, 11:16 PM

ჩემი აზრით, დიდი ხნის უკვე სულიერ შვილებს სულიერმა მამამ შეიძლება საკუთარზეც უთხრას რაიმე, მხოლოდ "გამოცდილებს" ცხადია. ჩემთვის რამდენჯერმე უთქვამს ჩემს მოძღვარს, როცა არასააღსარებო ვითარებაში მიყვედრია თავი, რომ მაგალითად ლოცვა მიჭირს, მას უთქვამს, რომ ასე შეიძლება მასაც დამართნია და ჯერ თავს უნდა დავაძალოთ, სანამ ეს "ნორმალური" და ნამდვილი ლოცვის სახეს მიიღებს. მე ამაში ცუდს ვერ , ვხედავ, პირიქით, უფრო მინდება ლოცვა, რომ ის მოვიხსენიო და მისი გაძლიერება ვთხოვო უფალს... სხვისი არ ვიცი...მე კი ის ისეთი მიყვარს, როგორიც არის და ცრემლები მადგება თვალებზე, როცა ვხედავ რომ ჭაღარა უფარავს თავს და დრო ეტყობა მე მან გადამატანინა ჩემი უთვისტომობა

პოსტის ავტორი: ნათია თარიღი: Jan 14 2008, 11:18 PM

staywhite

მე კი ის ისეთი მიყვარს, როგორიც არის და ცრემლები მადგება თვალებზე, როცა ვხედავ რომ ჭაღარა უფარავს თავს და დრო ეტყობა მე მან გადამატანინა ჩემი უთვისტომობა

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Jan 14 2008, 11:38 PM

პოსტის ავტორი: Lenus თარიღი: Jan 14 2008, 11:40 PM

დამლოცეთ მამაო.,

მე ვიცნობ ისეთ ხალხს ვინც ამ სამსახურში მუშაობდა კომუნისტების დროს და გამოგიტყდებით ზოგერთი მათი ხრიკებიც კი ცნობილია ჩვენთვის.

მთავარი იარაღი რასაკვირველია ჭორებია. პატრიარქიდან დაწყებული, უბრალოდ მღვდლით დამთავრებული. და გვინდა თუ არა, მღვდელი გვევლინება ე.წ. "ელჩად" ქრისტიანობისა ერში და მის ნებისმიერ საქციელს რექგირება მოჰყვება, ან დადებითი ან უარყოფითი.

დღესდღეობით, არ ვიცი ნებით თუ უნებლიეთ, მოძღვრების დისკრედიტაცია ხდება ცოტა არ იყოს "გამოცდილი" ქრისტიანების მიერაც, რომლებსაც მოძღვრებზე ჭორაობა ერთობ შესაქცევ საქმედ გადაუქცევიათ. ასეთი მრავლად შემხვედრია და გული მტკენია ყოველთვის. თითქოს ასეთი ადამიანი ქრსიტიანობას და ეკლესიის სიწმინდეს ემსახურება, მაგრამ სინამდვილეში ასეთი საქციელის უკან სხვა მიზნები უნდა იმალებოდეს, ან საკუთარი თავსი წარმოჩენა, ან ზოგადად მოძღვრობის დაკნინება-დისკრედიტაცია.

მე გავკადნიერდები და ჩემი გამოცდილებიდან ვიტყვი ზოგადად, რა აბრკოლებს ძირითადად არაეკლესიურ ხალხსაც. პირველ რიგში, სიგარეტის მოწევა მღვდლის მიერ, და მარხვის გატეხა. მგონი არ გვავიწყდება რომ ერისკაცნი, თუნდაც ურწმუნონი, დიდი ყურადღებით აკვირდებიან მოძღვრების საქციელს და მოძღვრის დიდი ამოცანაა რომ ამ "გამოცდას" გაუძლოს და რაც ადამიანური ჩვევა ან სიტყვით, ან საქმით, უნდა გამოემჟღავნებინა, ასეთ ხალხთან თავი შეიკავოს ზედმეტი "გახსნისგან".

მაგრამ, საბოლოოდ მინდა დავასკვნა რომ როდესაც ადამიანის გაცნობა მინდა ხოლმე თავიუსუფლად შესაძლეებლია მოძღვრებზე ჩამოაგდო თემა და ეკლესიაზე. ვინაიდან იმის მიხედვით თუ როგორ აფასებს ადამიანი მოძღვარს, სწორედ ამ ადამიანის შეფასება შეიძლება, და თითქმის შეუმცდარად. საბოლოოდ, ადამიანი რომელიც მოძღვარს პატივს სცემს, ღმერთსაც პატივს სცემს გულში, თუნდაც მაზიარებელი არ იყოს.

პოსტის ავტორი: დავით ივერიელი თარიღი: Jan 14 2008, 11:44 PM

პოსტის ავტორი: kato_Bato თარიღი: Jan 15 2008, 12:39 AM

დამლოცეთ მამაო.
მე ეს ფრაზები "იმ მოძღვარმა ეს ქნა.. და ეს მოძღვარი ასეთია.." ძალიან მაგონებს ბავშვობაში ხშირად ნათქვამს: "აბა, იმან რომ გააფუჭა? მე რატომ მიბრაზდებით?" და ასეთი ტიპის თავის გასამართლებელ ფრაზებს. რომელიც ძირითადად ან ჯიბრითაა გაპირობებული ან კიდევ დანაშაულის გრძნობის მიჩქმალვის სურვილით საკუთარ თავში.
ყოველ შემთხვევაში მე ასე ვიყავი.

მაგრამ, მგონია, რომ ადამიანთა დიდი ნაწილი (ღმერთო დამიფარე განკითხვისგან) არა მარტო სულიერად არ იზრდება ფიზიკურ ზრდასთან ერთად, არ იზრდება გონებრივად, აზროვნებაში, პასუხისმგებლობაში... და არც აქვს ამისი სურვილი, იმიტომ რომ ასეც კარგად გრძნობს თავს.
არ გაუგია მეტი ეკლესიაზე ვიღაცის მონაჭორის გარდა და სურვილიც არ აქვს. რატომ შეიწუხოს თავი?
არ ადარდებს უბრალოდ, მტყუანი რომ აღმოჩნდეს.
იმიტომ რომ ამისთვის ადამიანს სხვა რამეები სჭირდება.
ამისთვის ზრდასრულ ადამიანად ჩამოყალიბებაა საჭირო და ბევრს აქვს დღეს ეს ფუფუნება?

ასეთი ადამიანები ხშირად მისვამენ ამგვარ შეკითხვას :

"და შენ გინდა მითხრა რომ სამოთხეში თუ მოვხვდები არც ხორცი მექნება, არც ხელი არც ფეხი? და იქნებ მინდა მქონდეს ეს ყველაფერი? და ვიფრენ?" (და ყურადღებას ფიზიკურ "ღირსებებზე"ამახვილებს)
და სხვა მრავალი...
რას ვეუბნები ასეთი ფრაზების მერე, ნამდვილად არ მახსოვს... ძველ მანქანასავით კვამლი ამდის გონებაში.

პ.ს. ახლა, დასასრულს, ერთს ლიტერატურულად "გავუბერავ"

გალაკტიონი რომ წერს "მე შენში მიყვარს ოცნება ჩემიო", აქედან პირდაპირპროპორციულად "ადამიანს მოძღვარში აბრკოლებს საკუთარი თავი, საკუთარი დაბალი სულიერება" .

პოსტის ავტორი: მართა თარიღი: Jan 15 2008, 03:22 AM

მამა ირაკლი
დამლოცეთ მამაო!
დავიწყებ იქედან რომ სულიერი მოძღვრის არჩევაში უნდა ვიყოთ მტკიცენი ანუ ხშირად სხვათა რეკომენდაციებით(თუმცა არ მგონია ესეც დასაძრახი იყოს)"პოპულარულობის" მიხედვით,აჩქარებით,გაგეცინებ
ათ მაგრამ ბევრი შესახედაობითაც არჩევს და კიდევ უამრავი კრიტერიუმია რაც ახასიათებს ხშირ შემთხვევაში მრევლს მოძღვრის არჩევისას,ეს საბოლოოდ იძენს ხშირად გაწბილების შედეგს.ამიტომაც იწყება მერე ჩემმა მოძღვარმა მკაცრად მომექცა, ჩემი სულ ხუმრობს ,ზოგი განათლებული არ არის ზოგი მაგარ მანქანებზე ზის და ა.შ.ეს მრევლის გაუნათლებლობის ბრალიცაა და ნაჩქარევად არჩეული (დაკვირვების გარეშე) მოძღვრის!
მე პირადად სახლთან ახლომდებარე ეკლესიას შევეჩვიე,მამა იქვე მდებარე სხვა ტაძარს, მასთანაც ხშირად ვესწრებოდი წირვა-ლოცვას, თუმცა გულმა მაინც იმ ტაძრისკენ გამიწია,იქ ჩემი უახლოსი მეგობრის და დედის სულიერი მოძღვარი მსახურობდა, მათ დიდი სიყვარული და პატივისცემა ქონდათ მეც გარკვეული პერიოდის შემდეგ როცა ჩემმა გულმა მიიღო და დაიახლოვა,გავხდი მისი სულიერი შვილი და პირველი კითხვა მისი იყო ასეთი -დედამ ხომ არ დაგაძალა ჩემთან მოსვლა?
გავოცდი,ნუთუ ამ ნაბიჯს ეს რომ ასეც იყოს დედაჩემს უარყოფითათ ჩაუთვლისთქო გავიფიქრე ჯერ აბსოლიტურად უმეცარმა და პატარამ და მას შემდეგ ჩვენი ურთიერთობა მართლაც საოცარ თავისუფლებას და სიყვარულს შეიცავს.მე არ გავწბილებულვარ და ვფიქრობ, თუკი ადამიანები დაკვირვებულები და დინჯად გადადგამენ ამ მნიშვნელოვან ნაბიჯს არასოდეს გაწბილდებიან!
დავამატებ ერთს,ლენუსმა კარგად აღნიშნა ზოგს უმეცრებით მოსდის მოძღვრის კრიტიკა,მაგრამ მართლაც არიან განსწავლული ქრისტიანები რომლებიც ფაქტიურად "ჩასაფრებულები" არიან რომელ მოძღვარს რა შეეშლება რომ სწრაფად ამცნონ საზოგადოებას და დასცინონ,ეს ცხოვრების დევიზადაც აქვთ ქცეული.
მე პირადად თვით ყველაზე დამნაშავე მოძღვრის კრიტიკის სასტიკი წინააღმდეგი ვარ, ეს არც ჩემი საქმეა და ვფიქრობ კიდევ ძალიან "ბევრის"!
ერთხელ გთოვეთ კიდევაც, საჯაროდ დააფიქსირეთ, აქ ამ ფორუმზე ხშირად ხდება მსგავსი ფაქტები და მიუთითეთ ამ ქმედების უარყოფითი მხარეთქო!
პატივისცემით მართა

პოსტის ავტორი: DEMIURG თარიღი: Jan 15 2008, 11:12 PM

პოსტის ავტორი: ნათია თარიღი: Jan 15 2008, 11:17 PM

DEMIURG

პოსტის ავტორი: DEMIURG თარიღი: Jan 15 2008, 11:34 PM

ნათია

პოსტის ავტორი: ნათია თარიღი: Jan 15 2008, 11:47 PM

DEMIURG

პოსტის ავტორი: m16 თარიღი: Jan 15 2008, 11:52 PM

პოსტის ავტორი: ლილიანა თარიღი: Jan 15 2008, 11:57 PM

პოსტის ავტორი: ქავთარაძე თარიღი: Jan 16 2008, 12:36 AM

პოსტის ავტორი: ნათია თარიღი: Jan 16 2008, 12:38 AM

ქავთარაძე

პოსტის ავტორი: levan gelovani თარიღი: Jan 16 2008, 12:49 AM

ჩემთვის ბევრს უთქვამს, რომ იმიტომ არ დადის ეკლესიაში რომ დაინახა მღვდელი როგორ არღვევდა მარხვას, როგორ იქცეოდა ცუდად და ა.შ. რა თქმა უნდა მე ამას არ ვეთანხმები, მაგრამ როდესაც ადამიანი პირველად მიდის ეკლესიაში და დაინახავს მღვდლის ცუდ საქციელს გაუკვირდება, დაბრკოლდება და შეიძლება საერთოდ აღარ გამოიხედოს ეკლესიისკენ, ეს კი რა თქმა უნდა ძალიან ცუდია, ისინი ვერ ხვდებიან თუ რა შეცდომას უშვებენ, როცა ერთი მღვდლის გამო ეკლესიაში აღარ დადიან, ასეთი ხალხი კი ძალიან ბევრია, განსაკუთრებით მოხუცები, რადგან მათ დროს უფრო ხშირი იყო მღვდლის ცუდი საქციელი, თუმცა ახლაც გამოიძებნებიან ასეთი სასულიერო პირები (ძალიან ცოტა, მაგრამ მაინც). იმედი მაქვს, რომ ასეთები ნელ-ნელა შეცოტავდებიან და ძალინ მალე სულ აღარ დარჩებიან

პოსტის ავტორი: DEMIURG თარიღი: Jan 16 2008, 12:52 AM

ნათია

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Jan 16 2008, 12:58 AM

DEMIURG


იცით, თქვენი პოსტინგის ხელოვნების მთელს მარილს, ადამიანთათვის საკუთარ ენაზე საუბრით რსიმეს გათავისებაში ვხედავ....

"დემონი" ამ როლს ასრულებს არა?

პოსტის ავტორი: DEMIURG თარიღი: Jan 16 2008, 01:14 AM

levan gelovani

პოსტის ავტორი: მნათე თარიღი: Jan 16 2008, 01:35 AM

პოსტის ავტორი: DEMIURG თარიღი: Jan 16 2008, 01:41 AM

მნათე

პოსტის ავტორი: მართა თარიღი: Jan 16 2008, 02:03 AM

DEMIURG

პოსტის ავტორი: DEMIURG თარიღი: Jan 16 2008, 02:04 AM

მართა

არა

პოსტის ავტორი: მართა თარიღი: Jan 16 2008, 02:08 AM

DEMIURG
ძალიან კარგი,მეც ასე ვფიქრობ,რომ არ არის ცუდი,ჰოდა ამას თან დალოცვა და უფლის სისხლთან და ხორცთან ზიარება თუ დაემატება რატო უნდა იყოს მიუღებელი?

პოსტის ავტორი: DEMIURG თარიღი: Jan 16 2008, 02:12 AM

მართა

ზიარება არათუ მიუღებელი არამედ აუცილებელია

პოსტის ავტორი: მართა თარიღი: Jan 16 2008, 02:56 AM

DEMIURG
გაიხარე მერე მასე თუ ფიქრობ,ახლა რა მაინტერესებს და...

პოსტის ავტორი: ლილიანა თარიღი: Jan 16 2008, 11:39 AM

მართა ზემოთ მოყვანილ მაგალითში არ განიხილავს " აზროვების კონტროლის " შემცველ მაგალითს ეს დიალოგი ფორმაა ფსიქოლოგთან რომელიც თავისი პროფესიის გზით შენ პაციენტს გეხმარება აზრით მიგიყვანოს იმ გზამდე რაც არსებული მდგომარეობიდან გამოსვლაში დაგეხმარება . აზროვნების სრული კონტროლი კი ჩემი აზრით რაღაც გიპნოზის ნიშნებს უნდა შეიცავდეს . როცა შენ ადამიანს აწვდი აზროვნების იმ ფორმას რომელიც მას ჯერ აზრადაც კი არ მოსვლია მაგრამ შენ იმხელა ძალა გაქვს იმოქმედო მასზე რო უბრალოდ მაკეტივით შეგიძლია გადასცე აზრზთა მთელი წყება და ფაქტიურად ის გაიხადო შენ თანამოაზრედ ესეთი ურთიერთობების მაგალითს უფრო ხშირად ადამიანურ ურთიერთობებში ვაწყდებით(და სხვა მრავ) . მოძღვრის მიერი სულიერი შვილის დამონების მისი აზრის კონტროლის მაგალითის მოყვანა კი მიჭირს მოფიქრებაც კი ნუ დაახლოებით კი ვხვდები რას უნდა გულისხმობდეს ფოსტის ავტორი მაგრამ იმისთვის რო უფრო გასაგები რო იყოს შემთხვევა მოძღვარი აკონტროლებდეს მრევლის აზრებს მოიყვანეთ რამე მაგალითი ან უფრო კარგად გაშალეთ თემა

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Jan 16 2008, 11:44 AM

საინტერესო თემაა

ისე რა ვიცი ზუსტად მაგრამ საკუთარი მაგალითით მოვიყვან შემთხვევას:

მოძღვარს მივუტანე ერთხელ ღვინო, იყო ორშაბათი დღე, ხოლო ვინაიდან ეს დღე ანგელოზების დღედ ითვლება, ბერები ამ დღესაც მარხულობენ ხშირად, ხოდა ღვინის მირთმევაც არ შეიძლებოდა ჩემი მოძღვრისთვის (რომელიც ბერია), თუმცა მივუტანე, გავხსენი და დავუსხი მას, მან უჩუმრად აიღო და დალია

კომენტარი ყველამ თვითონ გააკეთოს

რაც შეეხება კონკრეტულად კითხვას, ძნელი სათქმელია, ზოგს რა აბრკოლებს და ზოგს რა - მე პირადად არ მომწონს ამბიონიდან ისეთი ქადაგებები, როდესაც მართლმადიდებლობის მაგივრად სუროგატებს გვთავაზობენ - საკმაოდ შემიმჩნევია ასეთი ქადაგებები. მართალია ამით ჩემი დაბრკოლება მთლად ვერ ხერხდება, მარა აი უამრავი არაეკლესიურის დაბრკოლება შესაძლებელია.

სამეცნიერო საზოგადოებაში ნამდვილად ბრკოლდებიან იმით, რომ ხშირად ამბიონიდან იქადაგება სამყაროს რამდენიმე 1000 წლოვანი ისტორია

პოსტის ავტორი: ნათია თარიღი: Jan 16 2008, 11:46 AM

კანუდოსელი

პოსტის ავტორი: afxazi თარიღი: Jan 16 2008, 12:07 PM

კანუდოსელი

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Jan 16 2008, 12:10 PM

ციტატა(afxazi @ Jan 16 2008, 01:07 PM)

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Jan 16 2008, 12:18 PM

კანუდოსელი


მეც ასე ვიცოდი, რომ ბერები ორშაბათსაც მარხულობდნენ. რას ნიშნავს მართლმადიდებლურიზე არ ვრცელდება?

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Jan 16 2008, 12:19 PM

მხევალი ნინო
ზოგ ადგილობრივ ეკლესიაში ეს წესი არ არის - რამდენადაც მე მახსოვს

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jan 16 2008, 03:21 PM

ციტატა(კანუდოსელი @ Jan 16 2008, 11:44 AM)

ციტატა(afxazi @ Jan 16 2008, 12:07 PM)

პოსტის ავტორი: გიორგი თარიღი: Jan 16 2008, 04:25 PM

პოსტის ავტორი: afxazi თარიღი: Jan 16 2008, 04:29 PM

გიორგი

პოსტის ავტორი: გიორგი თარიღი: Jan 16 2008, 04:45 PM

afxazi

პოსტის ავტორი: ნათია თარიღი: Jan 16 2008, 04:56 PM

გიორგი
გიო, ისიც დაგეწერა, დინოზავრები ადამიანებად რომ "გადაიქცნენ"

აღარ მახსოვს პოსტის ავტორი

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Jan 16 2008, 06:31 PM

ნუ დინოზავრებზე მოძღვრებთან არასოდეს გვისაუბრია მე და ჩემს მეგობრებს, მაგრამ ჩემი გამოცდილებით, უფრო სწორედ ჩემი მეგობრებიდან გამომდინარე გეტყვით, პირველ რიგში მორწმენეებზე ვიტყვი, ანუ უფრო სწორედ ეკლესიურ მეგობრებს რა აბრკოლებს

1) ხშირად მოძღვარს აიდეალებენ, ანუ ადამიანურ თვისებებს ადამინურ სისუსტეებს უკარგავენ. მერე, როცა მოძღვარში ისეთივე ადამიანს დაინახავენ, როგორც თვითონ არიან, ეს რაღაც წარმოადგენას უმსხვრევთ და ბრკოლდებიან.2) ზოგი იბუტება მოძღვრის შენიშვნაზე, გაბრაზებაზე, უყუადღებობაზე, თუმცა ეს დიდ დაბრკოლებას არ იწვევს, უფრო მგონი იმ წუთიერი წყენაა, 3)მოძღვარში რაიმე ცოდვის დანახვა.

არაეკლეისურები უფრო მეტს თხოვენ მოძრვარს, უფრო ღვთიურ-ზებუნებრივ არსებებად სახავენ, მათთან უფრო ძნელია საწინააღმდეგო მოსაზრების დაფქსირება, მოძღვრის დაცვა, მაშინ, როცა ის აბრაზდა, იუხეშა, უყურადღებობა გამოიჩინა ან რაიმე მსგავსი.

ჩემი ერთი მეგობარი დაბრკოლდა იმის გამო, რომ მოძღვარმა სანთლების ბოლომდე დანთება არ აცალა, ტაძარი უხურებაო, რაზეც ამან ტრაგედია შექმნა (საერთოდ არის ემოციური გოგო, და რომ არ შეექმნა ტრაგედია ეს გამიკვირდებოდა ) ზოგს ის წყინს, რომ შუაღმის სამ საათზე ლოცვა მოუნდა უიცებ და ეკლესია დახურული დახვდა, რზეც ბევრი განმარტების მიცემაა საჭირო. ერთხელ ჩემს გვერდით მდგომ ერთ კაცს (არ ვიცი იყო თუ არა ეკლესიური) ის გაუკვირდა , რომ სასულიერო პირები დიდ ჯიპში ისხდნენ და თქვა, ეხლა დაიჯერე ამათიო, თვითონ ჯიპი კი არ იყო ნახევარმილიონიანი მანქანა, უცხოური კი იყო, მაგრამ რაღაც ძაან მაგარი არა. ნუ არ ვიცი რაზე დაბრკოლდა, შეიძლება ჯიპზე, ან საერთოდ მანქანაში, რომ ისხდნენ )) უფრო ჯიპზე. საერთოდ უცხოურ მანქანებზე ბრკოლდება ხალხი, მრევლი ჩუმად გულში, არაეკლეიური ხმამაღლა და აშ .. და არა მხოლოდ ჯიპზე, ხალხი გამადიდებელი სათვალით უყურებს როგორ სახლში და რა პირობებში ცხოვრობს მოძღვარი, ეს ასეა.

ზოგი იმაზეც კი განიკითხავს მოძღვარმა შესაწირი თუ აიღო, განსაკუთრებით ტაძარში..

საერთოდ ყურადღება, რომ ძალიან უყვარს მრევლს ეს მგონი უდავოა, ზოგი იმას წუწუნებს აღსარების დროს მოძღვარს ეჩქარებოდა და გულით, რაც მინდოდა ვეღარ ვთქვიო, ეს არ ვიცი რამდენად გვაბრკოლეს, მაგრამ საწუწუნოდ გვაქვს ხოლმე...


ჩემი ერთი მეგობარი ხშირად წუწუნებდა, რომ რაღაც კონკრეტულ ეკლესიაში ვერ მიაღწიეს ერთი მღვდლის მივლენას, მაშინ როცა სიონში 40 მღვდელია. ხოდა დარჩა მრევლი წირვა-ლოცვის გარეშე. ეს გოგო ამას ძალიან განიცდიდა, თან ეს მდგომარეობა წლების განმავლობაში გრძელდებოდა.



ზოგი იმაზე ბრაზობს რატომ შენდება ახალი ეკლესიები, როცა ძველები ინგრევა და არავინ უყურებს... ნუ ეს კონკრეტული მოძღვრის მიმართ არ აბკოლებთ, მაგრამ სარწმუნოების მიმართ მგონი კი...


ერთი პერიოდი ჩემი ეკლესიის მრველი წუწუნებდა, რა მოხდა შაბათობით დიაკონმა შეხვედრები, რომ მოგვიწყოს და საინტერესო თემებე და პრობლემებზე ვისაუბროთ. ანუ თემები უნდოდათ შემეცნებითი, ახლის მომცემი და არა ისეთი გაზეთსი, რომ იბეჭდება ხოლმე, ცხვარი შეუთქვი და რა ვქნაო, ან ჯვარი გამიტყდა და ეს რისი ბრალიაო, საინტერესო თემების მოთხოვნა იყო. ოღონდ ერთმანეთსი ვბჭობდით ამაზე , ხმამაღლა არ მოგვითხოვია.

პოსტის ავტორი: ნათია თარიღი: Jan 16 2008, 06:55 PM

მხევალი ნინო
ეხლა შენს პოსტზე ჩემი თანამშრომელის ნათქვამი გამახსენდა...

ერთ დღეს, ზაფხულში, შემთხვევით შეიარა ეკლესიაში სანთლების დასანთებად. შარვალი ეცვა, თავზე (და არა თვალებზე) სათვალე ეკეთა. მამაო როცა გამოვიდა საკურთხევლიდან, ეს გოგო ეკითხება, ამ ბოლო დროს ძალიან ცუდ სიზმრებს ვხედავო... მამაოს რეაქცია, ხო შარვალი ჩაიცვით, თავზე ანტენები დაიყენეთ და მერე მოდით და მითხარით ცუდ სიზმრებს ვხედავო....



რამდენიმე თვე ეკლესიაში აღარც მისულა მე, პირადად არ ვბრკოლდები ასეთი რაღაცეებით და ავუხსენი კიდევაც, თუმცა აღიარა რომ ასეთი ჩაცმული არ უნდა შესულიყო ეკლესიაში

პოსტის ავტორი: Lenus თარიღი: Jan 16 2008, 08:01 PM

-----------

პოსტის ავტორი: DEMIURG თარიღი: Jan 16 2008, 08:23 PM

ნათია

ზიარება აქ რა შუაში იყო ვერ მივხვდი

პოსტის ავტორი: kato_Bato თარიღი: Jan 16 2008, 08:29 PM

DEMIURG

პოსტის ავტორი: ნათია თარიღი: Jan 16 2008, 09:17 PM

DEMIURG

პოსტის ავტორი: nuciko-22 თარიღი: Jan 16 2008, 10:18 PM

ციტატა(მამა ირაკლი @ Jan 14 2008, 10:34 PM)

პოსტის ავტორი: nuciko-22 თარიღი: Jan 16 2008, 10:38 PM

Lenus
დღესდღეობით, არ ვიცი ნებით თუ უნებლიეთ, მოძღვრების დისკრედიტაცია ხდება ცოტა არ იყოს "გამოცდილი" ქრისტიანების მიერაც, რომლებსაც მოძღვრებზე ჭორაობა ერთობ შესაქცევ საქმედ გადაუქცევიათ.
სამწუხაროდ ასეც ხდება-ხოლმე, რაც თავისთავად ძალიან არასასიამოვნო ფაქტია

მართა
მე პირადად თვით ყველაზე დამნაშავე მოძღვრის კრიტიკის სასტიკი წინააღმდეგი ვარ, ეს არც ჩემი საქმეა და ვფიქრობ კიდევ ძალიან "ბევრის"!
ერთხელ გთოვეთ კიდევაც, საჯაროდ დააფიქსირეთ, აქ ამ ფორუმზე ხშირად ხდება მსგავსი ფაქტები და მიუთითეთ ამ ქმედების უარყოფითი მხარეთქო!
პატივისცემით მართა
გაიხარე მართა გენაცვალე, აბსოლუტურად გეთანხმები.
გენაცვალოს ნინო დედიკო

პოსტის ავტორი: DEMIURG თარიღი: Jan 16 2008, 10:55 PM

kato_Bato

პოსტის ავტორი: neo თარიღი: Jan 17 2008, 01:38 AM

მღვდელის უღირსი საქციელი ,,თუნდაც გარეგნულად", ნამდვილად აბრკოლებს ადამიაენის გაეკლესიურების პროცესს... ანუ მათ ეკლესიაში შემოსვლას ვინც გარეტაა... ბუზი და ფუტკარის ამბავი ხომ ვიცით... ჰოდა ბუზები ბრკოლდებიან და ეს ცუდია...

რაც შეეხება ეკლესიურ ადამიანებს ალბათ ნაკლებად, თუმცა მოძრვრის პოლიტიკად დიდად განსაზღვრავს მრევლის სულიერი ზრდის სისწრაფეს... ჩემი ვარაუდით და დაკვირვებით რაც უფრო მკაცრია მოძღვარი მით უფრო დიდი და ხარისხიანი მრევლი ჰყავს...

ლმობიერი დამოიდებულება და ზოგჯერ ,,დაძმაკაცებაც" ძალიან ანელებს სულიერ ზრდას... ვიცნობ ადამიანებს რომლებიც წლობით დადიან ეკლესიაში და რეალურად არაეკლესიურები არიან... მე ვფიქრობ ეს მოძღვრის ბრალია... იმიტომ რომ ეს ადამიანები ვერ ხვდებიან რომ არიან ეკლესიის მხოლოდ ფორმალური წევრები...

პოსტის ავტორი: k@the თარიღი: Jan 17 2008, 02:05 AM

ციტატა(neo @ Jan 16 2008, 08:38 PM)

პოსტის ავტორი: მართა თარიღი: Jan 17 2008, 03:19 AM

DEMIURG

პოსტის ავტორი: lingvo თარიღი: Jan 17 2008, 03:37 AM

საბოლოო ჯამში, თუ მორწმუნეს სურს ეკლესიური ცხოვრების დაწყება მთელი სულით და გულით, ის ნებსმიერ დაბრკოლებას გადალახავს. მოძღვარი კი უნდა შეიყვარო მთელი გულით. ეს რწმენაშიც განამტკიცებს მართლმორწმუნეს და მისი ადამიანური ბუნებაც უკეთესობისკენ შეიცველბა.

პოსტის ავტორი: მართა თარიღი: Jan 17 2008, 03:54 AM

lingvo
გაიხარე100%იანია,არ უნდა გვექცეს ჩვევათ ჩვენი სისუსტის გადაბრალება სხვაზე და განსაკუთრებით მოძღვრებზე მათზე სათუთი განა ვინ გვყავს?თუ რამე მათი მსაჯული იყოს უფალი მე ვინ ვარ განვსაჯო ისინი?

პოსტის ავტორი: k@the თარიღი: Jan 17 2008, 04:14 AM

ციტატა(lingvo @ Jan 16 2008, 10:37 PM)

პოსტის ავტორი: მართა თარიღი: Jan 17 2008, 04:31 AM

k@the
ერთ მხრივ სწორია ქეთ რასაც ამბობ, მაგრამ ნელ-ნელა ვისწავლით,მასიური სვლა ტაძრისკენ და მოძღვრისკენ სულ რაღაც 20 წელია დაიწყო ერმა ალბად ვისწავლით და აღვმოფხვრით ჩვენში იმ თითქოს ფესვგამდგარ ურჯულოების გადმონაშთებს რამაც გათიშა ხალხი ეკლესიას.
მოძღვარი და მრევლი უნდა იყოს მაგალითი შEნს მიერ ხსენებული ხალხის თვალში,მაგრამ თუ ჩვენც არ დავიცავით დასაცავი და საჯარო განხილვის საკითხათ ვაქციეთ ამა თუ იმ მოძღვრის რაიმე საქციელი დამეთანხმები ალბად,რომ სულ არ იქნება ეს მათ თვალში აღქმული დადებით მუხტად...მიმიხვდები ალბად ჩემს მუდმივ სატკივარზე ვსაუბრობ,მოძღვრების საჯარო გაკიცხვის უარყოფითობა!

პოსტის ავტორი: k@the თარიღი: Jan 17 2008, 04:49 AM

ციტატა(მართა @ Jan 16 2008, 11:31 PM)

პოსტის ავტორი: მართა თარიღი: Jan 17 2008, 04:56 AM

k@the
იხარე ქეთ! სწავლება,სწავლებაა საჭირო.იმედია პატრიარქის თხოვნა-სურვილი იქნება გათვალისწინებული და სკოლაშივე იქნება ბავშვისთვის განმარტებული მრწამსი ჩვენი სარწმუნოებისა! უფალი შეგვეწიოს ჭეშმარიტების ძიებაში და შესწავლაში!

პოსტის ავტორი: k@the თარიღი: Jan 17 2008, 04:59 AM

მართა
ჰოდა მთელი ცხოვრება სწავლაა! ვისწავლოთ სიყვარული, თავმდაბლობა, ლოცვა!
ღმერთმა გისმინოს!


პ.ს. ეს ძახილის ნიშნები შენგან გადმომედო, თორე არ ვსაუბრობ მე ეგეთ ტონში

პოსტის ავტორი: lingvo თარიღი: Jan 17 2008, 02:20 PM

ციტატა(k@the @ Jan 17 2008, 04:49 AM)

პოსტის ავტორი: მართა თარიღი: Jan 17 2008, 02:55 PM

k@the

პოსტის ავტორი: zviadauri თარიღი: Jan 17 2008, 03:13 PM

მე პირადად შევესწარი ასეთ შემთხვევას..

ერთი ძალიან საწყალი სახის, ასაკოვანი ქალბატონი,თითქმი ნახევრ საათზე მეტი ელოდა მამაოს გამოსვლას სანათლავიდან..როცა ამ ქალბატონმა დაინახა მამაო,ძალიან წყნარი ტონით, მშვიდად და დარცხვენით კითხა: "მამაო,აღსარება მინდა გითხრათ"..რადგანაც მეორე დღეს კვირა იყო,უნდოდა, რომ ზიარება მიეღო..მამაომ შეხედა და მკაცრი ტონით მიუგო: "მოვლენ აქანე და უსმინე ახლა ამათ პრუტუნს"......

მე ის ქალბატონი მეგონა,კაი ხანი არ შემოვიდოდა ტაძარში, თუმცა დღე არ გაუცდენია...

უბრალოდ მე ასე მგონია, რომ მრევლს, რაც არ უნდა გადაღლილი იყოს მამაო, როცა რაიმე აინტერესებს და ეკითხება, პასუხის ფორმა უნდა იყოს მშვიდი და არა ისეთი, "არ მცალია!.არ მაქვს შენი დრო!"...

ვცდები?

პოსტის ავტორი: მეხელი თარიღი: Jan 17 2008, 03:14 PM

ციტატა(მამა ირაკლი @ Jan 14 2008, 10:34 PM)

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Jan 18 2008, 12:49 PM

მეხელი

კი ნამდვილად, ე.წ. მლადოსტარჩესტვო სერიოზული პრობლემაა

პოსტის ავტორი: მამა ირაკლი თარიღი: Jan 18 2008, 09:08 PM

იდეალური მოძღვარი არ არსებობს!
ასეთი მხოლოდ იესო ქრისტე იყო!
ძაან ზნელია იყო მოძღვარი!
მღვდლად აკურთხებენ ,მაგრამ მოძღვრობა მონაპოვარია!(დაუღალავი მოღვაწეობისა)
როგორც ამბობდნენ :პოეტებად იბადებიანო,ხოლო ორატორები ხდებიანო!
ვფიქრობ კიდევ ერთი თემაა გასახსნელი: მღვდელი იერრარქი,თუ პიროვნება!

პოსტის ავტორი: lingvo თარიღი: Jan 18 2008, 09:32 PM

ციტატა(მამა ირაკლი @ Jan 18 2008, 09:08 PM)

პოსტის ავტორი: Lenus თარიღი: Jan 18 2008, 11:05 PM

პოსტის ავტორი: tako@tako თარიღი: Jan 24 2008, 02:08 PM

QUOTE(zviadauri @ Jan 17 2008, 03:13 PM)

პოსტის ავტორი: neo თარიღი: Jan 24 2008, 08:31 PM

პოსტის ავტორი: izo თარიღი: Jan 25 2008, 02:32 AM

დამლოცეთ მამაო, მე ხშირად მიფიქრია (თუნდაც მაშინ, როცა ჩემ მოძღვარს ვუყურებ), რომ მღვდლობა მართლა ძალიან რთული მისია ამქვეყნიურ ცხოვრებაში და ჩემი აზრით მრევლისთვის მღვდელი არის მისაბაძი ადამიანი, რომელიც ჩვეულებრივი ადამიანისგან აშკარად განსხვავდება, უფრო მაღლა დგას. ამიტომ მისგან გადადგმულ ნებისმიერ პატარა მიუღებელ ნაბიჯსაც კი ჩვეულებრივი ადამიანი ძალიან კრიტიკულად აფასებს და ეს ზოგჯერ, სამწუხაროდ, რწმენის შერყევას იწვევს ისედაც მცირედ მორწმუნე ხალხში (არ ვგულისხმობ მრევლს, არამედ, ეკლესიიგან დაშორებულ ადამიანებს!). მართალია, განკითხვა საშინელი ცოდვაა, მაგრამ მოძღვარი, რომელიც თავის მრევლს მოუწოდებს მარხვისკენ და შემდეგ იგივე მრევლის წინაშე ხორცს მიირთმევს, ეს აშკარად უსიამოვნო შეგრძნებას იწვევს ყოველ ადამიანში და ეჭვს ბადებს: მამაო ჭამს, ე.ი. ნებადართულია მარხვის დარრვევა???
უკაცრავად, თუ ცოტა მკაცრად გამომივიდა ნათქვამი

პოსტის ავტორი: gogu თარიღი: Jan 25 2008, 08:07 PM

ციტატა(neo @ Jan 24 2008, 07:31 PM)

მოძრვრების გარეშე ადამიანები პრიორიტეტებს ვერ ხედავენ... წესების შესრულებაა სწორედ ფორმალობა, სიყვარული კიდევ ღვაწლით საბუთდება...

,,მკაცრი" - ნიშნავს მოძრვარს რომელიც ცოდვის სიმძიმეს აჩვენებს ადამიანს , ,,ლმობიერი" კიდევ ნიშნავს რომ ,,რავქნათ ყველანი ცოდვილები ვართ" პრინციპით მრევლს საშუალებას აძლევს ცოდვას შეურიგდეს და მილიარდჯერ გაიმეოროს ერთიდაიგივე...

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Jan 25 2008, 08:20 PM

ციტატა(gogu @ Jan 25 2008, 09:07 PM)

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Jan 25 2008, 08:25 PM

მერამდენეჯერ ვამბობ, აღარ ვიცი. ადრე თემა გვქონდა ორჩილებაზე. იქ გავარჩიეთ მორჩილებას და მონობას შორის ძღვარი. მოძრვრის და სულიერი შვილის დამოკიდებულება და აშ.

გეთანხმებით, რომ მოძღვრი ჩვენი გონება ვერ იქნება, გეთანხმებით, რომ ი გვირჩევს, გვარიგებს , როგორ მოვიქცეთ ვირჩევთ ჩვენ.


მოდი კიდევ ერთხელ გავიაროთ რაში ვემორჩილებით მოძღვარს. იმ თემას თუ ვიპოვნი ამოვწევ, თუ არადა აქ ორი სიტყვით მაინც, თორემ თუითქოს ასეთი შტაბეჭდილება მრჩება., რომ მორჩილება უქმი სიტყვაა.

არაფერი დამაბრალოთ ეხლა, მე მხოლოდ ვამბობ გავიაროთ ერთად თქო, არ მითქვია ტავზე იარე, რომ შემოგთავაზებენ უნდა გაიარო ტქო.

პოსტის ავტორი: gogu თარიღი: Jan 25 2008, 08:52 PM

ციტატა(მხევალი ნინო @ Jan 25 2008, 07:25 PM)

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Jan 25 2008, 08:56 PM

gogu

პოსტის ავტორი: მამა ირაკლი თარიღი: Jan 27 2008, 09:05 PM

თემას რაც შეეხება,რა უფრო დამაბრკოლებელია მრევლისათვის!
ფიზიოლოგიური მხარე ჭამა,სმა,ჩაცმა..
სულიერი მხარე...
გაუნათლებლობა...
მატერიალური,შესაწირი...
იდეალი არავინ არ არის.რომელი უფრო გაბრკოლებთ?

პოსტის ავტორი: solomony თარიღი: Jan 27 2008, 09:13 PM

თუ ვინმე ბრკოლდება მოძღვრებში აქედან ყველაზე ნაკლებად განათლებაზე.უფრო მეტად ამქვეყნიურ წვრილმანებზე.ხანდახან კი ეს დაბრკოლების მიზეზები ძაან სასაცილოა და გასაკვირი რომ ასეთ რამეზე შეუძლია ადამიანი დაბრკოლდეს

პოსტის ავტორი: დათიკო თარიღი: Jan 27 2008, 09:15 PM

მამა ირაკლი

პოსტის ავტორი: gogu თარიღი: Jan 27 2008, 10:54 PM

ციტატა(მამა ირაკლი @ Jan 27 2008, 08:05 PM)

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Jan 28 2008, 01:09 AM

პოსტის ავტორი: მართა თარიღი: Jan 28 2008, 03:34 AM

მამა ირაკლი

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Jan 28 2008, 01:46 PM

ერთი ბერის სიტყვებია ეს:

მე მამათმავალი მირჩევნია, ვისაც სიყვარული შეუძლია, ვიდრე ის ბერი, რომელსაც მონასტრის ღობის მიღმა ყველა ეზიზღება

ციტატა(მამა ირაკლი @ Jan 27 2008, 10:05 PM)

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Jan 28 2008, 07:05 PM

ჯერ არ ვიცი რა მაბრკოლებს, რომ გავარკვევ შეგეხმიანებით.

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Feb 15 2008, 08:55 AM

ციტატა(მამა ირაკლი @ Jan 27 2008, 06:05 PM)

პოსტის ავტორი: seminarieli lela თარიღი: Feb 15 2008, 05:30 PM

ციტატა(მამა ირაკლი @ Jan 27 2008, 09:05 PM)

პოსტის ავტორი: Маиа თარიღი: Feb 15 2008, 09:10 PM

ციტატა(მნათე @ Jan 14 2008, 09:27 PM)

ასეთ მომენტში მე შევექცევი ხოლმე არასამარხო საკვებს, სიყვარული და არ დაბრკოლება ყველაზე მაღლა დგას

პოსტის ავტორი: neo თარიღი: Feb 15 2008, 09:16 PM

პოსტის ავტორი: Маиа თარიღი: Feb 15 2008, 09:26 PM

დამლოცეთ მამაო.
ვერ ვიტყვი რა მაბრკოლებს... როდესაც სხვა ადამიანისგან მესმის "ცუდი" სასულიერო პირზე ძალიან განვიცდი ხოლმე იმ ადამიანზე, რომელიც ამ "ცუდს" ამტკიცებს. მღვდელიც ისეთივე ადამიანია როგორც ჩვენ და ისიც ებრძვის თავის ცოდვებს, ზოგი რამ შეიძლება არ იცოდეს. არცერთი არ ამართლებს ადამიანს მის შესახებ რამე "ცუდი" თქვას ან გაიფიქროს... და არამარტო სასულიერო პირზე... ყველა სხვადასხვა სულიერების საფეხურზე დგას და ერთმანეთს ასვლაში უნდა ვეხმარებოდეთ) მოძღვარი მრელს და პირიქით. მე ასე ვფიქრობ

ციტატა(neo @ Feb 15 2008, 08:16 PM)

პოსტის ავტორი: mari touchet თარიღი: Feb 15 2008, 09:27 PM

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Feb 16 2008, 02:40 AM

ციტატა(მამა ირაკლი @ Jan 27 2008, 06:05 PM)

პოსტის ავტორი: seminarieli lela თარიღი: Feb 22 2008, 02:03 PM

ციტატა(მამა ირაკლი @ Jan 14 2008, 09:53 PM)

პოსტის ავტორი: სოფი თარიღი: Feb 22 2008, 02:35 PM

პოსტის ავტორი: kavkasieli თარიღი: Feb 22 2008, 02:39 PM

ხალხი ყველაზე მეტად ბრკოლდება როდესაც მოძღვარი კონკრეტულ თანხას ითხოვს საიდუმლოს აღსრულებისათვის, ეს არის ყველაზე ამაზრზენი და დამაბრკოლებელი, ამ დროს ნდობა საერთოდ ქრება.

და

როდესაც მოძღვარი ქადაგებს იმას, რომ ესა თუ ის ქმედება არის ცოდვა და მიუღებელია ეკლესიისთვის და მერე თვითონ აკეთებს ამას.

გასაგებია რომ ყველა ადამიანები ვართ და ყველას გვაქვს ცოდვები და სისუსტეები, მაგრამ როდეცას გაქვს ამხელა პასუხისმგებლობა აღებული მაშინ ცოტა სხვანაირად დგას საკითხი.

პოსტის ავტორი: miranda.d თარიღი: Feb 22 2008, 02:48 PM

გეთანხმებით, რომ ამ ყველაფერმა შეიძლება დააბრკოლოს ადამიანი. თუმცა, ხშირად პიროვნება თავად ეძებს დაბრკოლებებს. რა თქმა უნდა, ასეთ ადამიანს ნებისმიერი რამ დააბრკოლებს.

პოსტის ავტორი: leluka თარიღი: Feb 22 2008, 02:50 PM

პოსტის ავტორი: kavkasieli თარიღი: Feb 22 2008, 03:02 PM

ციტატა(leluka @ Feb 22 2008, 02:50 PM)

ზუსტად !

პოსტის ავტორი: maia-maia თარიღი: Feb 22 2008, 03:03 PM

ჩემი აზრით მოძგვარმა უნდა აიგოს ფული(ისე ხალხი თვითონ უნდა ხვდებოდეს ამას)აბა რითი უნდა არჩინოს ოჯახი.რათქმაუნდა თუ ადამიანს საშველება არაა აქვს,ეს სხვა საქმეა.არა მგონია მაშინ მოძგვარმა უარი უთხრას.როგორც ექიმს უხდით თანხას(ის ხორციელი ექიმია),ისე ესაჭიროება მგვდელს(ის სულის ექიმია).მოძგვარი ვისაც ყავს იმას ეგეთ რაგაცეებზე არ ექმნება პრობლემა.ზოგიერთს მხოლოდ მაშინ ახსენდება ტაძარი როდესაც რაგაც დაჭირდებათ.ისე მოდაზე.გმერთო მაპატია,ალბათ მე ესე არ უნდა ვამბობდე(ყველა ცოდვილი ვართ)მაგამ ძალიან მაგიზიანებს ეგეთი რაგაცეები.

პოსტის ავტორი: kavkasieli თარიღი: Feb 22 2008, 03:21 PM

ციტატა(maia-maia @ Feb 22 2008, 03:03 PM)

პოსტის ავტორი: ana-bana თარიღი: Feb 22 2008, 09:34 PM

ციტატა(მაეასი @ Jan 14 2008, 10:35 PM)

სამწუხაროდ,შვნიშნე ჩემს ირგვლივ მყოფი ადამიანები ძალიან ბრკოლდებიან

მაგალითად,ჩემა ახლო ნათესავმა ამას წინათ აღნიშნა:როგორ უნდა მჯეროდეს მოძღვრის როცა ვხედავ რომ ჩემს თვალწინს თვრება და დედას იგინებაო ....მერე კი იტყვის თრობა და გინება ცოდვააო...
კიდე ბევრი ასეთი არგუმენტი მომიყვანა,რატომაც არ სჯეროდა სასულიერო პირებისა..

ვერ შევძელი სიტყვით გამექარწყლებინა მისთვის ასეთი სავალალო წაროდგენა მოძღვრებზე...

პოსტის ავტორი: Amuza თარიღი: Feb 22 2008, 11:21 PM

კავკასიელის მესმის, რაღაც საკითხში.

ძნელია მორალის მქადაგებლის, ამორალური საქციელი იხილო.

მაგრამ ეს ჩვენი გასაკითხი არ არის.

როგორც არსებობს, ცუდი და კარგი ექიმი ისე არსებობს ცუდი და კარგი სასულიერო პირები, მაგრამ ეს ყოველივე ჩვენზე კომპეტენტურმა პირებმა იციან და დაე, მათ გააკეთონ რეაგირება. მაგრამ კურთხევანი ყველა მოძღვრისგან აღესრულება(თუ ის განკვეთილი არ არის დედა ეკლესიისგან), ის თავის პირად ცოდვებზე გაცილებით მძიმედ აგებს ღვთის წინაშე პასუხს ვიდრე საერო პირი და ეს თითოეულ ჩვენგანზე კარგად იციან. ასევე მათ უფრო გაძლიერებით ებრძვის ბოროტი ვიდრე ჩვენ ყველას ერთად აღებულს. ამიტომ უნდა ვილოცოთ ჩვენი სამღვდელოებისათვის. მეც ბევრი რამე მინახავს, მაგრამ ამას მე არ დავუბრკოლებივარ,რადგან შეიძლება უარესებიც დაინახო. ეს ყოველივე უფლის დაშვებითაა, შენც ნუ გაყვები ისეთ მწყემს, რომელიც შეიძლება ხრამისკენ წაგიძღვეს. თავისუფალი არჩევანის უფლება ყველასა გვაქვს მოცემული.

ციტატა(ana-bana @ Feb 22 2008, 09:34 PM)

პოსტის ავტორი: ana-bana თარიღი: Feb 24 2008, 12:41 AM

Amuza
მეც გეთანხმები, ამიტომ ვიდრე მოძღვარს აირჩევ კარგად უნდა დაფიქრდე და მგონი არავინ მივა ისეთ მოძღვართან რომელიც არ მოსწონს..

პოსტის ავტორი: seminarieli lela თარიღი: Feb 24 2008, 05:00 PM

ციტატა(ana-bana @ Feb 24 2008, 12:41 AM)

პოსტის ავტორი: Floyd თარიღი: Feb 24 2008, 05:06 PM

seminarieli lela

პოსტის ავტორი: ugirsi თარიღი: May 11 2008, 08:09 PM

მე სტიქაროსანი ვარ და ხსირად მინახია როცა მღვდელს უკადრებელი გაუკეთებია,მაგრამ ამან არ უნდა დამაბრკოლოს პირიკით უნდა გამამტკიცოს.არავინ არავისზე არ უნდა დაბრკოლდეს.ყველამ მიხედოს საკუთარ თავს.როცა ვინმეს განიკითხავ სენ შეილება უარესი მოგივიდეს .ხორცი ჭამა?მერე რა ალბატ ასე იკო საჭირო ყველას აქვს ღვაცლი და ჩვენ ამას ვერ ვწვდებით

პოსტის ავტორი: nino_ni თარიღი: May 11 2008, 08:22 PM

მამა ირაკლი

პოსტის ავტორი: leluka თარიღი: May 11 2008, 08:24 PM

პოსტის ავტორი: veriko7 თარიღი: May 11 2008, 09:59 PM

ნუ განვსჯით და არ განვისჯებით..... მოძღვარიც ცოდვილია და ამან არ უნდა დაგვაბრკოლოს........

პოსტის ავტორი: nino_ni თარიღი: May 12 2008, 06:48 PM

veriko7
არ უნდა დაგვაბრკოლოს მარტივი ნათქვამია,ეგ ყველამ იცის,მაგრამ რთულია, ახალი დაწყებული რომ აქვს ადამიანს ეკლესიაში სიარული მისთვის მასეტი რაღაცების "ყურს იქით გატარება"

პოსტის ავტორი: nana_007 თარიღი: May 12 2008, 07:07 PM

ციტატა(veriko7 @ May 11 2008, 09:59 PM)

პოსტის ავტორი: sandro40 თარიღი: May 12 2008, 07:50 PM

ციტატა(მნათე @ Jan 14 2008, 10:27 PM)

ასეთ მომენტში მე შევექცევი ხოლმე არასამარხო საკვებს, სიყვარული და არ დაბრკოლება ყველაზე მაღლა დგას

პოსტის ავტორი: nino_ni თარიღი: May 12 2008, 08:14 PM

nana_007

პოსტის ავტორი: argani თარიღი: May 16 2008, 01:09 AM

მამა ირაკლი

პოსტის ავტორი: ზვარე თარიღი: May 21 2008, 01:16 AM

QUOTE(Floyd @ Feb 24 2008, 04:06 PM)

პოსტის ავტორი: leluka თარიღი: May 21 2008, 10:07 AM

პოსტის ავტორი: veriko7 თარიღი: May 21 2008, 10:49 AM

ციტატა(nino_ni @ May 12 2008, 07:48 PM)

პოსტის ავტორი: geoatak თარიღი: May 21 2008, 01:08 PM

მე მაგალითად მიკვირს როგორ შეიძლება მოუწოდებდე მრევლს მოწყალებისკენ, თვითონ კი ავტომობილისთვის ფულს აგროვებდე, ავტომობილსაც გააჩნია ხომ... მე ეს არ მაბრკოლებს, ლამაზ ქადაგებას ვუსმენ და არა მათ საქციელს, მაგრამ ბევრი მოუნათლავი ამით ბრკოლდება, ასე იყო ჩემი ძმაც, ერთი მღვდელი ძალიან მაგარი ავტომობილით დადიოდა წირვაზე (შეზღუდული სერიით რომ გამოდის ისეთით), ვფიქრობდი არ შეიძლება ცოტა ურო მოკრძალებული მანქნით დადიოდეს, ვთქვათ ვოლგით... ჩემი ძმა მაშინ მოქცეული არ იყო ქრისტეს რჯულზე და ერთხელაც ამ თემაზე საუბრისას ასეთი პრეტენზია მითხრა: როგორ უნდა დავიჯერო ამ მღვდელის, რა "ფორდ სკორპიო" რო ყავდეს არ შეიძლება, რა ამბავია ასეთი ძვირფასი მანქანაო. მდა, ვიფიქრე გულში, მე მამაოსთვის ვოლგა ძლივს გავიმეტე ჩემი ურწუნო ძმა კი "ფორდს" იმეტებს... ღვთის წყალობით იგი დღეს უკვე ქრისტიანია, ისე კი ჩერნიგოველის წინასწარმეტყველება ზუსტად ახდა მღვდლებზე... სამწუხაროა, ჩვენს დროში (საერთოდაც, მაგრამ ახლა უმეტესად) მღვდლობა ნამდვილი თავგანწირვაა, ეჰ რამდენი საცდურია...

პოსტის ავტორი: leluka თარიღი: May 21 2008, 01:16 PM

geoatak გეთანხმები

პოსტის ავტორი: tuchlik2 თარიღი: May 21 2008, 02:01 PM

დამლოცეთ მამაო

ჩემი აზრით მორწმუნეს მოძღვარში არაფერი არ დააბრკოლებს, ხოლო თუ ადამიანი ეს ესაა იწყებს ამ გზით სიარულს, მოძღვარს შეუძლია როგორც შეაყვაროს ისე შეაძულოს და შეაშინოს ეს ადამიანი, სწორედ კომუნისტების დროს, როცა ელემენტარულად ეკლესიაში სანთლის დასანთებად შესულ ახალგაზრდას საშინელი აგრესია და განკითხვა ელოდა თუ სკოლაში, თუ ინსტიტუტში, ძალიან ძნელი იყო ღიად და გაბედულად შესულიყავი ეკლესიაში, იმ დროს 20-22 წლის ახალგაზრდები ვიყავით როცა ჩემმა ძალიან ახლობელმა ადამიანმა რომელმაც მარხვა დაიცვა და უნდოდა ცხოვრებაში პირველად მოძღვარი მოეძებნა და აღსარება ჩაებარებინა, მთხოვა ეკლესიაში გავყოლოდი, რათა ერთად დაგვეძლია ის შიში რასაც განიცდიდა, ის ხომ პირველად უნდა დამდგარიყო მოძღვრის წინაშე და ეღიარებინა ყველაფერი რაც მის გულს და სულს ამძიმებდა... წავედით ქაშუეთში, მოწიწებით მივიდა ჩემი მეგობარი მოძღვართან და დიდი რიდით ეუბნება: "მამაო გთხოვთ ჩემგან აღსარება ჩაიბაროთ"- ო, მოძღვარმა (სახელს შეგნებულად არ ვასახელებ) ახედ-დახედა ჩემს მეგობარს (მინდა ვაღიარო რომ ჩემი მეგობარი ცოტა გადამეტებულად ხმარობდა კოსმეტიკას) და უთხრა: "წადი გოგო ეგ დათხუპნული პირი დაიბანე და მერე მომთხოვე აღსარების ჩაბარება" ჩემი მეგობარი ადგილზე დაქვავდა... შემდეგ ისევ დაუსვა კითხვა: გათხოვილი ხარ? "არა" - შეშინებულმა უპასუხა ჩემმა მეგობარმა და სწორედ აქ დაიწყო რაც დაიწყო, რომ "ალბათ გზას ხარ აცდენილი და ოჯახი იმიტომ არ გაქვს და შენს ასაკში უნაყოფო ქალს ებრაელები მდინარეში აგდებდნენ და სწორი გზით რომ დადიოდე აქამდე ოჯახი გექნებოდა" და ასე შემდეგ... ამ ყველაფერს მე შევესწარი და იმის მომსწრეც ვარ რომ ამ შემთხვევის შემდეგ ჩემი მეგობარი ეკლესიას აღარ გაკარებია 19-20 წელი, მადლობა ღმერთს შემდეგ დაძლია ეს დაბრკოლება და დღეს ერთ ერთი მორწმუნე ადამიანია

პოსტის ავტორი: nino_ni თარიღი: May 22 2008, 02:55 PM

პოსტის ავტორი: tinka თარიღი: May 22 2008, 05:17 PM

---------

პოსტის ავტორი: nino_ni თარიღი: May 22 2008, 07:21 PM

veriko7
მესმის შენი პოზიციაც
ეხლა მეც მასე ვფიქრობ,რომ ვერანაირი მოძღვრის საქციელი ვერ დამაბრკოლებს,მაგრამ როცა მცირე რწმენით მიდიხარ ეკლესიაში,რომ დაიწყო ეკლესიური ცხოვრება,მაგ დროს შესაძლოა იქონიოს გავლენა.ეს ჩემი პირადი მოსაზრებაა

პოსტის ავტორი: veriko7 თარიღი: May 23 2008, 10:53 AM

ციტატა(nino_ni @ May 22 2008, 08:21 PM)

veriko7
მესმის შენი პოზიციაც
ეხლა მეც მასე ვფიქრობ,რომ ვერანაირი მოძღვრის საქციელი ვერ დამაბრკოლებს,მაგრამ როცა მცირე რწმენით მიდიხარ ეკლესიაში,რომ დაიწყო ეკლესიური ცხოვრება,მაგ დროს შესაძლოა იქონიოს გავლენა.ეს ჩემი პირადი მოსაზრებაა

პოსტის ავტორი: nino_ni თარიღი: May 23 2008, 05:01 PM

პოსტის ავტორი: კავკასიელი თარიღი: May 23 2008, 06:39 PM

მღვდელს აქვს დიდი პასუხისმგებლობა აღებული იგი ერთ-ერთ მნიშვნელოვან ელემენტს წარმოადგენს ეკლესიაში.
მრევლს აბრკოლებს ის საქციელი როდესაც მღვდელი იმას თხოვს მრევლს რასაც თვითონ არ ასრულებს

პოსტის ავტორი: joriko86 თარიღი: May 24 2008, 11:35 PM

დამლოცე მამაო! პირადად მე , დღევანდელ დღეს აღარაფერი მიკვირს და არც მაბრკოლებს მღვდლის მოქმედება! დამაბრკოლებელი არც არაფერია, ადამიანი რომელიც მრევლია, განა სახელით, არამედ ქცევით და ცხოვრებით, მისთვის არარი პრობლემა ესა თუ ის გაგონილი-ნათქვამი-ნანახი... მარა ის ცალკე თემაა, მოძღვარი ცხოვრებით, მაგალითი უნდა იყოს და "ეტალონი".

პოსტის ავტორი: makiki თარიღი: Jun 9 2008, 10:20 PM

ადრე მოძღვარს ისე ვუყურებდი თითქოს ის ჩვეულებრივი მოკვდავი ადამიანი არ ყოფილიყო.მახსოვს ერთხელ მოძღვარი ვნახე რომელიც თავის შვილებს ციგით ასრიალებდა და ისე გამიკვირდა რომ პირდაღებული დავრჩი. არ ვიცი რატომ ვიყავი ასე ,მაგრამ ეხლა მივხვდი რომ მოძღვარიც ჩვეულებრივი ადამიანია და მასაც ყავს ოჯახი.

პოსტის ავტორი: დათიკო თარიღი: Jun 13 2008, 11:10 PM

პოსტის ავტორი: KAIROS თარიღი: Jun 13 2008, 11:12 PM

გარანტია რამდენ წლიანია?
ვიცი ერთმა ფოთში გემი აკურთხა, გადმოვიდა თუ არა გემი ჩაიძირა

პოსტის ავტორი: anna_anna თარიღი: Jun 13 2008, 11:27 PM

მე არ მესმის ღმერთთან ყოფნა თუ გინდა,როგორ უნდა დაგაბრკოლოს რამემ,თუნდაც მოძღვრებმა,ისინიც ხომ ადამიანები არაინ და სცოდავენ. რავი,ეს ჩემი აზრია

პოსტის ავტორი: makiki თარიღი: Jun 14 2008, 12:02 AM

ციტატა(anna_anna @ Jun 13 2008, 10:27 PM)

პოსტის ავტორი: syd თარიღი: Jun 14 2008, 12:05 AM

მარხვაზე რომ ხორცს თევზად აკურთხებს და შეჭამს ეგეთი მოძღვრის მე არ მჯერა... ან კიდევ ისეთის ეკლესიაში ქალებს რომ უყურებს საჯდომებზე. რა უნდა მასწავლოს ეგეთმა კაცმა, რომელმაც თავისთვის არ იცის არაფერი... ვისაც ანაფორა აცვია ყველას მოსმენა არ შეიძლება!

პოსტის ავტორი: anna_anna თარიღი: Jun 14 2008, 12:09 AM

makiki

პოსტის ავტორი: სარდიონ თარიღი: Jun 14 2008, 12:10 AM

ციტატა(დათიკო @ Jun 13 2008, 11:10 PM)

ეს ხომ არა?

პოსტის ავტორი: syd თარიღი: Jun 14 2008, 12:11 AM

anna_anna
არ მაბრკოლებს მაგრამ ასეთი ადამიანები რომ მოდიან და ჭკუას გარიგენებ ეს ასე არ ქნაო და ასე ნუ დგახარ და სანთელი ასე და ისე დაიკავეო უბრალოდ არაა სასიამოვნო...

პოსტის ავტორი: makiki თარიღი: Jun 14 2008, 12:12 AM

ციტატა(anna_anna @ Jun 13 2008, 11:07 PM)

makiki

ეს ალბათ იმის გამოა რომ რწმენა არ არის ღრმა,თავიდან შიეძლება რაღაც დაბრკოლებები გქონდეს,მაგრამ დროთა განმავლობაში უნდა გაქრეს,და თუ ეს ასე არ მოხდა,ესე იგი,არ არიან ღრმად მორწმუნეი. რავიცი,ეს ჩემი აზრია

პოსტის ავტორი: jiventino თარიღი: Aug 7 2008, 09:53 AM

მე ვიცი რომ მოძღვართან მისვლის მთავარი დაბრკოლება მათი აზრით ის არის რომ მათ არ ჯერათ მოძღვრისა რომელიც ჯიპებით და სხვადასხვა ამქვეყნიური სიამტკბილობით სარგებლობს. ეს რათქმაუნდა არასწორი მსჯელობაა რადგამ არ იციან რომ მოძღვარს ან საერთოდ სასულიერო პირებს 100-ჯერ უფრო მძიმედ განიკითხებიან.

პოსტის ავტორი: ხათუნა თარიღი: Dec 4 2008, 05:20 PM

ძალიან ბევრი რამ გვაბრკოლებს სამწუხაროდ. მაგრამ გონება სწორედ იმიტომ მოგვცა ღმერთმა რომ ვიაზროვნოთ და გავარჩიოთ კარგი ცუდისგან.

მე არასდროს მიფიქრია ჩემი მოძღვრის ''მენიუზე'' არც იმაზე თუ რა აცვია ანაფორის ქვეშ. ჩემთვის მთავარია როგორ მომისმენს და როგორ დამელაპარაკება, რას მირჩევს, როგორ დამლოცავს და ა.შ.
----------------------------------

პირადად მე ერთხელ კინაღამ გამიქრა სურვილი ეკლესიაში მისვლის
შევესწარი ფაქტს, როდესაც ერთი ბერი ტაძარში ერთ ერთ საეკლესიო პირს საშინელი სიტყვებით ლანძღავდა, ხმამაღლა, აგრესიულად, ცილისწამებით და შურაცხყოფით. ამას უყურებდა უამრავი მღვდელი და ხმას არ იღებდნენ.

მადლობა ღმერთს სწორი ანალიზი გავაკეთე და ეს ერთი პიროვნება მთელ ეკლესიასთან არ გავაიგივე

არა და
ასეთი ფაქტები ძალიან დამაბრკოლებელია ეკლესიაში ახალმისული ადამიანისთვის

პოსტის ავტორი: Маиа თარიღი: Dec 4 2008, 05:32 PM

ციტატა(ხათუნა @ Dec 4 2008, 04:20 PM)

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Dec 4 2008, 05:55 PM

Маиа

პოსტის ავტორი: ხათუნა თარიღი: Dec 4 2008, 06:05 PM

Маиа
არა რა სალოსი, ჩვეულებრივია (პირველად კი არ მინახავს)
როგორც ქუჩაში ჩხუბობენ ლანძღვით, ასე ილანძღებოდა, ის კი არა მრევლიც ჩართო ამ საქმეში. პირადად ჩემთან მოვიდა და ეხლა მე შენ მოგიყვებიო რაღაცეებსო. ვთხოვე რომ არ მაინტერესებდა და თუ შეიძლებოდა თავი დაენებებინა , მაგრამ ჯიუტად თავისას აგრძელებდა.
იმ დონემდე რომ კინაღამ მწყობრიდან გამომიყვანა და კინაღამ კამათში ჩამრთო.
ნუ , მე კარგი მოვახერხე როგორღაც და გადავრჩი ამაში გარევას, მაგრამ მაგალითად რამოდენიმეს უმტყუნა ნერვებმა და ...

მხევალი ნინო
არა ნინო, მე არც ვაფასებ და მითუმეტეს არც განვიკითხავ, (ღემრთმა დამიფაროს)
ამიტომაც არ დავაკონკრეტე სად მოხდა და ვინ იყო,
უბრალოდ მე შევესწარი ამ ფაქტს და როგორც ფაქტი ისე ვთქვი, მაგალითი მოვიყვანე რომ ასეთ რამეს რომ დაინახავს ეკლესიაში ახლადმისული იმას ხომ გაუქრება სურვილი?

ანუ დაბრკოლების ერთ ერთი სახეობა ავღწერე.

პოსტის ავტორი: ხათუნა თარიღი: Dec 4 2008, 07:43 PM

teo... tee
მართალი ხარ არც ერთი მწეველი მშობელი არ ურჩევს თავის შვილს შენც მოსწიე სიგარეტიო
პირიქით თვითონ რომ ამ შეცდომაშია გახლართული და იცის ეს რაც არის
უფრო მეტად დაუშლის და არ ურჩევს სხვას.


ჩვენ მოძღვრისგან მისი განათლება გვჭირდება და არა მისი პირადი ცხოვრების ქსეროასლი.

პოსტის ავტორი: მაშიკო თარიღი: Jul 23 2009, 10:20 AM

მე ვფიქრობ რომ ყველა სასულიერო პირი მისაბაძი უნდა იყოს მრევლისთვის... რაც შეეხება დაბრკოლებას მე მხოლოდ ჩემი მოძღვრის აზრს ვითვალისწინებ, ის არ არის ისეთი რომ მე რაიმეთი დავბრკოლდე...

პოსტის ავტორი: Irma თარიღი: Jul 25 2009, 03:56 PM

მე ბარკოლებს კი არადა ჭკუიდან გადავყევარ, როდესაც მივალ აღსარებაზე და პირველი შეკითხვაა ვისი მრევლი ხარ? - ვერაფრით ვერ ვხვდები ამას რა მნიშვნელობა აქვს. და კიდევ როდესაც აღსაებაზე მისულს მღვდელი მეუბნება ახლებისთვის აღსარების დღე ოთხშაბათი მაქვს - სადაა გარანტია რომ ოთხშაბათმადე ცოცხალი ვიქნები და შევძლებ აღსარებაზე მისვლას . მესმის რომ მღვდელიც ადამიანია, და შეიძლება იმცუთAს როდესაც მე გამახსენდა ღმერთი და ეკლესია მაშინათვე ვერ მომემსახუროს, მაგრამ საკმაოდ ხშირი შემთხვევა მქონია და მერე მათლა მძიმე განკითხვაში ვვარდები, ბოლოსდაბლოს აღსარების მოსმენაა მღვდლის "სამუშაო"და თუ ამისთვის ვერ იცლი აბა რისთვის იცლი,... მოკლედ არ ვიცი რა. შემინდოს უფალმა გმღვდლის განკითხვა, ვიცი რომ ცოდვაა.

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Jul 25 2009, 04:09 PM

Irma
120 %.

პ.ს. სერბებთან მიდი, ის არ გკითხავს ვისი მრევლი ხარ, მიგიღებს. ანუ გაეცანი, დაელაპარაკე და თავად გეტყვის დანარჩენს აქ იყო ჩემთან, მე მიგიყვანდი . მე ვნახე ჩვენებთან მრევლის დახარისხება, ერთადერთხელ ვიყავი და მეორედ აღარც წავალ. სადაც სითბოა იქეთ მიიწევს გული ხომ იცი

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Jul 25 2009, 09:21 PM

Irma

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Jul 25 2009, 09:24 PM

მხევალი ნინო
ყველა ჩვენგანი იმას წერს, რა გამოცდილებაც გვაქვს ამიტომ არ ნიშნავს, რომ შენ როგორც შეგემთხვა, ისეა სხვასთანაც. ანუ განზოგადება არ მოდის, კონკრეტულად ვსაუბრობთ აქ

პოსტის ავტორი: მაშიკო თარიღი: Jul 25 2009, 09:31 PM

ციტატა(Irma @ Jul 25 2009, 04:56 AM)

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Jul 25 2009, 09:33 PM

staywhite

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Jul 25 2009, 09:35 PM

მხევალი ნინო

პოსტის ავტორი: მხევალი ნინო თარიღი: Jul 25 2009, 09:35 PM

staywhite

პოსტის ავტორი: staywhite თარიღი: Jul 25 2009, 09:37 PM

პოსტის ავტორი: Irma თარიღი: Aug 12 2009, 10:02 PM

აუფ რა გაცხარებული დებატებია ჩემი პოსტის გამო, მე კიდევ ამასობაში შვებულებაში ვიყავი.
მხევალი ნინო
ნამდვილად ვიცი რომ მღვდელიც ადამიანია და აღსარებაზე პირველად მისულ ადამიან უფრო მეტი დრო რომ ჭირდება, მაგრამ ხომ შეიძლება რომ მითხრა ეგ ტექსტი, რომ შვილო საფუძვლიანად მინდა დაგელაპარაკო რომ გაგიცნოო და იქნებ კიდევ მოხვიდეო. და პრობლემაც გადაჭრილია.
არ ვარ მე ფანატიორი არანაირად, მკაცრი რეალისტი ვარ
ჩემი დასკვნაა რომ როდესაც მღვდელსა და მრევს შორის გაუგებრობაა ეგ ცუდი კომუნიკაციის ბრალია. კომუნიკაცია მარტო ის კი არ არის რომ რაღაც ბგერათა კრებული წარმოთქვა, ეგ განზრახვაა რომ მიაწოდო მეორეს - ანუ მსმენელს ინფორმაცია ისე რომ გაიგოს ეგ შენი განზრახვა.
რაც შეეხება დაბრკოლებას, აი ამ სიტყვის მნიშვნელობა ნამდვილად არ მესმის ხშირად. მე ჩემს შემთხვევაში დაბრკოლებას ვეძახი იმას რომ შევცოდე ღვთის წინაშე და განვიკითხე მღვდელი, მაგრამ თაძარი და აღმსარებლობა არ მიმიტოვებია, რა ვქნა ეხლა თუ არ შეუძლია ვინმეს ჩემი მოსმენა მადლობა ღმერთს არაა 70-იანი წლები და უამრავი მღვდელია
ნან დიდი მადლობა, გაგიკვირდება და ეგ პრობლემა საქართველოში შემემთხვა, გერმანიაში მამა თამაზის ანაფორას ვარ გამობმული, და ისე მანჰაიმში ბერძნულ ტაძარში დავდიოდი. მართალია არაფერი მესმოდა მაგრამ მაინც მიხაროდა

პოსტის ავტორი: soso5 თარიღი: Aug 15 2009, 10:44 AM

ციტატა(მამა ირაკლი @ Jan 14 2008, 09:53 PM)

პოსტის ავტორი: tamara თარიღი: Aug 16 2009, 09:26 AM

ეს რა უბედურობაა


ამას რომ წაიკითხვას კაცი -
მივა კი ეკლესიაში საერთოდ?

პოსტის ავტორი: dariala თარიღი: Aug 16 2009, 11:22 AM

ჩემი აზრითა და გამოცდილებით როცა მოძღვარსა და სულიერ შვილს შორის გაუგებრობა და უნდობლობაა ან უნდა გაარკვიო შენსავე მოძღვართან ყველაფერი, ან უნდა სთხოვო მოგცეს კურთხევა, რომ სხვა მოძღვართან გადახვიდე. კურთხევის გარეშე არ გირჩევთ ამის გაკეთებას

პოსტის ავტორი: მაშიკო თარიღი: Aug 30 2009, 09:30 PM

dariala
მე ვფიქრობ რომ მე თუ მოძღვარს დავშორდი ეგ ჩემი ბრალია და არა ჩემი მოძღვრის, ის ძალიან კარგი ადამიანია და ვერც ვეტყვი სხვაგან გადავალთქო, თუმცა იმას კი ხვდება თვითონაც რომ ვეღარ ველაპარაკები ძველებურად... არადა რაც არ უნდა დავაშავო უკვე აღარაფერს აღარ მეუბნება, დასჯაზე კი ზედმეტია საუბარი... ადრე ასე არ იყო თუ რამე არ მოეწონებოდა მსაყვედურობდა ან მიკრძალავდა და ის რაც მაშინ ამიკრძალა უკვე წესად ჩამომიყალიბდა და აღარ ვაკეთებ...

პოსტის ავტორი: damiane80 თარიღი: Sep 1 2009, 04:22 PM

ერთი პატერიკია ასეთი, თემას უკავშირდება, მაპატიეთ, რომ ზუსტად შინაარს ვერ გადმოვცემ, მაგრამ პატერიკის შინაარსი დაახლოებით ესეთია:

ერთ-ერთ წმინდა მამას კითხეს სწორედ ზოგიერთი მღვდლის უღირსობაზე და მათი მხრიდან დაბრკოლებაზე და ა.შ და მან ასეთი შედარება მოიყვანა:

წარმოიდგინეთ, რომ მოხვდით უდაბნოში, სადაც სიცხეა 50%-მდე, არ ჩრდილი, არც წყალი და უკვე მერამდენე დღეა მილასლასებთ ესე მშიერ მწყურვალი და ძალაგამოცლილი და უკვე სიკვდილის ზღვარზე ხართ და უცებ ხედავთ ჭას, რომლის წინ დგას ვიღაც საშინელი შესახედაობის, ბინძური და შავი მონა, რომელსაც ხელში უკავია ოქროს სუფთა ჭურჭელი და ჭიდან კამკამა წყალს იღებს.

ასეთ შემთხვევაში როგორ მოიქცევა ადამიანი, განა ვინმე იტყვის, ოხ ეს საშინელი ბინძური მონა მისგან მოწოდებულ წყალს როგორ დავლევო?? თუ პირიქით, მწურვალი დაეწაფება სიცოცხლის წყალს როგორც მის მხსნელს და ის მონა საერთოდ არც გაახსენდება.

ასეა ჩვენს შემთხვევაშიც, ნებისმიერი მღვდელი (თუ გინდა ყველაზე უარესი) მხოლოდ მსახურია ღვთის ხელში და რაც არ უნდა ცოდვილი იყოს, ჩვენი მიზანი ხომ კამკამა წყლის შესმაა ულევი ღვთიური მადლის წყაროდან, მით უფრო, რომ ეს ცხოვრება სულიერების თვალსაზრისით უფრო მეტ განსაცდელს უმზადებს მორწმუნეს, ვიდრე უდაბნო მწყურვალ ადამიანს.


გარდა ამისა, როგორც ჩემმა მამაო თქვა, ჩემს გამო თუ რამე შემეშალა შეეცადეთ არ დაბრკოლდეთ, ასევე გახსოვდეთ, რომ ეშმაკიც იმას ცდილობს, რომ როცა მე რამე არასწორს ვიმოქმედებ ეს არასწორი თქვენ დაგანახოთო. ამიტომ გვთხოვა კი არ დაბრკოლდეთ შეეცადეთ ილოცოთ ჩემთვისო.

ხოდა რადგან პირად გამოცდილებაზე იყო საუბარი, მე აქვე ვიტყვი, რომ რა თქმა უნდა ბევრი რამეა დამაბრკოლებელი, საერთოდაც გვეხერხება სხვის თვალში ბეწვის დანახვა ყველას, მაგრამ მე პირადად ყოველთვის მახსენდება ხოლმე ის ზემოთნახსენები პატერიკი და მამაოს სიტყვებიც და ასე რომ ვცდილობ არ დავბრკოლდე ღვთის გზაზე და არ გავახარო ბოროტი ამით.

და ბოლოს, ალბათ ყველას უნდა გვახსოვდეს, რომ დამაბრკოლებელი მხოლოდ მო9ძღვრის მოქმედება კი არა ჩვეულებრივი მრევლის საქციელიცაა, ამიტომ პირველ რიგში, საკუთარი თავით დავიწყოთ, რომ ვიყოთ ნაღდი ქრისტიანები, ვიცი ხმამაღლა ჟღერს მაგრამ მთავარი მაინც დაჟინებული მცდელობაა და დანარჩენი ყველაფერი ღვთის შემწეობით იქნება

პოსტის ავტორი: მაშიკო თარიღი: Sep 1 2009, 07:30 PM

damiane80
გეთანხმები მომწონა შენი პოსტი სიტყვასიტყვით ჩავიკითხე 2-ჯერ. გულში ჩამწვდომი სიტყვებია ნამდვილად

პოსტის ავტორი: Adam თარიღი: Sep 1 2009, 07:37 PM

ჩემზე ახდენს მაგალითად ძალიან დიდ გავლენას!

პოსტის ავტორი: მაშიკო თარიღი: Sep 1 2009, 07:43 PM

Adam
დადებითს თუ უარყოფითს?
ყველაზე ახდენს გავლენას...

პოსტის ავტორი: Adam თარიღი: Sep 1 2009, 07:54 PM

მაშიკო

ორივეს , მაგრამ ბოლო ხანებში ბევრი რამის დაშლამ მოძღვარის მიერ , ეკლესიის დატოვება გამოიწვია

პოსტის ავტორი: მაშიკო თარიღი: Sep 1 2009, 07:59 PM

Adam
იქნებ შენშია პრობლემა? გიფიქრია ამაზე? მოძღვარი შეიზლება დატოვო, მაგრამ ეკლესიაზე, ღვთის სახლზე უარს ვერ იტყვი....
იქნებ ეშმაკი გებრძვის...

პოსტის ავტორი: ართი ვარდი თარიღი: Sep 1 2009, 08:22 PM

ციტატა(მაეასი @ Jan 14 2008, 10:35 PM)

სამწუხაროდ,შვნიშნე ჩემს ირგვლივ მყოფი ადამიანები ძალიან ბრკოლდებიან

მაგალითად,ჩემა ახლო ნათესავმა ამას წინათ აღნიშნა:როგორ უნდა მჯეროდეს მოძღვრის როცა ვხედავ რომ ჩემს თვალწინს თვრება და დედას იგინებაო ....მერე კი იტყვის თრობა და გინება ცოდვააო...
კიდე ბევრი ასეთი არგუმენტი მომიყვანა,რატომაც არ სჯეროდა სასულიერო პირებისა..

ვერ შევძელი სიტყვით გამექარწყლებინა მისთვის ასეთი სავალალო წაროდგენა მოძღვრებზე...

პოსტის ავტორი: მაშიკო თარიღი: Sep 1 2009, 08:26 PM

ციტატა(ართი ვარდი @ Sep 1 2009, 09:22 AM)

ასეთ შემთხვევაში რატომ უნდა დავიჯეროს რომ ის კარგი მოძღვარია!

რატომ უნდა მივცეთ ცრუ შეფასება ,რომ კარგად მოიქცაა?! იმიტომ რომ მოძღვარია და მისი განკითხვის უფლება არ გვაქვს?

იქნებ ასეთი საქციელით თავის იმდაბლებს მოძღვარი......
მე ასეთ მოძღვარს არ ვიყოლიებდი ,მაგრამ უამრავი კარგი სასულიერო პირია და შეიძლება არჩევანის გაკეთებაც

პოსტის ავტორი: ართი ვარდი თარიღი: Sep 1 2009, 08:26 PM

ციტატა(damiane80 @ Sep 1 2009, 04:22 PM)

პოსტის ავტორი: Adam თარიღი: Sep 1 2009, 08:37 PM

მაშიკო

პოსტის ავტორი: მაშიკო თარიღი: Sep 2 2009, 10:26 AM

ციტატა(Adam @ Sep 1 2009, 09:37 AM)

ვიცოდი რო რაც დრო გადიოდა მარხვასაც ვეღარ შევინახავდი .. ამანაც იმოქმედა ჩემზე..
ისე ეკლესია არ დამიტოვებია , უბრალოდ მოძღვარს დავემშვიდობე

ეშმაკი მებრძვის ?..

პოსტის ავტორი: damiane80 თარიღი: Sep 2 2009, 06:48 PM

ციტატა(ართი ვარდი @ Sep 1 2009, 08:26 PM)

ვერაფერს ვერ იტყვი.....
მშვენიერი შედარებაა

პ.ს.
აქ საუბარია იმაზე რომ უდაბლოში მყოფ ადამიანს არჩევნის გაკეთების საშუალება არ აქვს, რეაურად დღეს უამრავი მოძღვარია, ასე რომ.....

პოსტის ავტორი: მაშიკო თარიღი: Sep 6 2009, 06:14 PM

წესით არ უნდა დავბრკოლდეთ, მაგრამ ხდება ხოლმე... მეც მქონია დაბრკოლების შემთხვევა, მაგრამ სხვა მღვდელთან...
ახალმისულები უფრო ბრკოლდებიან მე მგონი...

პოსტის ავტორი: მაშიკო თარიღი: Sep 8 2009, 06:36 PM

ჩემი მოძღვარი წუხელ გამახსენდა მომენატრა
2 კვირაში ერთხელ რომ ვერ ვნახავ ეგაა ცხოვრება?

პოსტის ავტორი: ნანინა თარიღი: Sep 8 2009, 07:12 PM

მადლობა ღმერთს ჩემი მოძღვარი მაბრკოლებს კი არა ძალიან მეხმარება ჩემს სულიერ ცხოვრებაში, დიდი მადლობა მას
ერთად ერთხელ "დავბრკოლდი" თუ შეიძლება ესე ითქვას, მერე მივხვდი რომ ჩემი ბრალი იყო და ვინანე

პოსტის ავტორი: მაშიკო თარიღი: Sep 12 2009, 09:22 AM

ციტატა(ნანინა @ Sep 8 2009, 08:12 AM)

მადლობა ღმერთს ჩემი მოძღვარი მაბრკოლებს კი არა ძალიან მეხმარება ჩემს სულიერ ცხოვრებაში, დიდი მადლობა მას
ერთად ერთხელ "დავბრკოლდი" თუ შეიძლება ესე ითქვას, მერე მივხვდი რომ ჩემი ბრალი იყო და ვინანე

პოსტის ავტორი: ა ნ უ კ ა თარიღი: Sep 12 2009, 01:28 PM

პოსტის ავტორი: Atman თარიღი: Sep 12 2009, 05:40 PM

ა ნ უ კ ა

მე სულ ორჯერ მაქვს ცხოვრებაში აღსარება ჩაბარებული

პოსტის ავტორი: ანნო თარიღი: Sep 13 2009, 01:06 AM

აღსარება კი არა ორი თვე გახდა ეკლესიაში მარტო შევირბენ ხოლმე და ლოცვებსაც ვერ ვესწრები

პოსტის ავტორი: მაშიკო თარიღი: Sep 14 2009, 04:58 PM

ა ნ უ კ ა
Atman
ანნო

ეშმაკი გვებრძვის, ჩვენც უნდა შევებრძოლოთ...
დღეს მოძღვარს რაღაც ვკითხე და მიპასუხა "აბა მე რა გირჩიოოო"
უნებლიეთ მეწყინა მისი ასეთი პასუხი და მერე მე ვკითხე გამოსავალი ეს თუ არისთქო და კიო მითხრა. მერე ჩემს თავზე რომ დავფიქრდი მივხვდი რომ შარზე ვიყავი და მეტი არაფერი, რა იყო ამ სიტყებში საწყენი ვერ ვხვდები...

პოსტის ავტორი: თამარ თარიღი: Sep 15 2009, 06:17 PM

veriko7