შიში და სიყვარული ღვთისა პარამეტრები

[marine]

"თუ ღვთისმოშიშება შიში ან მეცნიერულ ენაზე რომ ვთქვათ, ფობიაა, ასეთი შიში, მართლაც, ნუ მოგვიშალოს ღმერთმა. შეიძლება, ადამიანმა დაძლიოს სიმაღლის, კარჩაკეტილობის, ხალხმრავლობის, ძაღლის ან კატის შიში, მაგრამ ის შიში, რასაც ღვთისმოშიშება ეწოდება, საკილავი კი არა, შესაქებია.

რა სჯობს იმას, როდესაც გაქვს შიში ღვთისა, კრძალვა და რიდი - გეშინია, ცოდვამ არ გძლიოს; გეშინია, ღმერთი არ გაანაწყენო; გეშინია და სინდისი გქენჯნის, როდესაც აღსარებას ამბობ, რადგან არ იცი, რა სტატუსს მიანიჭებს უფალი შენ ცოდვას და რა ეპიტიმიას დაგადებს მოძღვარი, მაგრამ რაოდენ დიდია სიხარული, როდესაც ამ ტვირთს ზურგიდან ჩამოიხსნი.

ხომ გაიხარებთ, როდესაც მოერევით სიბნელის შიშს, ძაღლის შიშს, კარჩაკეტილობას, ფრენის, მანქანასთან პირველად დაჯდომის და სხვა შიშებს, და, რა სასიხარულოა, როდესაც სძლევ ცოდვის ჩადენის შიშს და ცდილობ, მხოლოდ სიკეთე აკეთო, ადიდო უფალი და გაახარო მოყვასი."

[marine]

"ღვთის შიშის გარეშე ადამიანი სიყვარულს ვერ შეიძენს, მაგრამ საღვთო სიყვარულის შეძენის შემდეგ ღვთის შიში ქრება"

[marine]

"თუ ვინმეს სურს მოიხვეჭოს ღვთის სიყვარული, მას უნდა ჰქონდეს ღვთის შიში. შიში გლოვას შობს, გლოვას კი მხნეობა მოაქვს. როცა ეს ყველაფერი სულში მომწიფდება, მაშინ ღმერთი მიიზიდავს მას თავისკენ"

/წმ. ანტონი დიდი/

[marine]

"8. რამდენადაც სიყვარული იკლებს, იმდენად მრავლდება შიში. ვისაც შიში არ აქვს, ის ან სიყვარულითაა სავსე, ან სულიერადაა მკვდარი.

რაც მეტად იმატებს ადამიანში სიყვარული, მით მეტად ქრება შიშ; სადაც სიყვარული ისადგურებს, იქ საღვთო შიშიც ქრება. ადამიანები, რომლებმაც შიში დაკარგეს, საღვთო სიყვარულით არიან აღძრულნი, მაგრამ ადამიანი მაშინაც კარგავს ღვთის შიშს, როდესაც ცოდვებში ღრმად არის ჩაფლული და, ფაქტობრივად, სულიერად მკვდარია; მას ღვთის შიში არა აქვს არა იმის გამო, რომ შიშზე აღმატებულია, არამედ რადგან ყველანაირი სულიერი შეგრძნება დაკარგული აქვს"

[marine]

"გქონდეთ ღმერთისა და სიკვდილის ხსოვნა. მათი მეშვეობით ღვთის შიშიც ძლიერი იქნება. შიშისაგან წარმოიშობა საკუთარი თავისა და ჩვენი საქმეების, აზრებისა და გრძნობებისადმი ყურადღება, აქედან კი - ფხიზელი კეთილკრძალული ცხოვრება. აქედან იშვება ვნებათა დათრგუნვა, ამ უკანასკნელიდან კი - სიწმინდე. სიწმინდისგან გამომდინარეობს ღმერთთან მყოფობა, არა მარტო აზრებით, არამედ გრძნობებითაც"

/წმ. თეოფანე დაყუდებული/

[marine]

"ყოველთვის უნდა გქონდეთ ღვთის შიში. როგორც უახლოესი ადამიანებიც კი არ არიან მეფის წინაშე მაინცდამაინც თამამად: მით უმეტეს, ასე გვმართებს ჩვენ ცოდვილებს, უფლის წინაშე. თუ ღმერთთან ძმაბიჭურად იქცევიან, ეს ცუდია და ხელიდან წასული არიან. უნდა ილოცოთ შიშის თაობაზე და ღმერთი მოგცემთ".

/წმ. თეოფანე დაყუდებული/

[marine]

"საღვთო ფიქრებისგან იშვება ღვთის შიში. რადგან ღვთის შიში თავისთავად ღვთის უსაზღვრო სრულყოფილებასა და ქმედებებში კეთილკრძალული აზრებით ჩაწვდომა და გრძნობით აღქმაა"

/წმ. თეოფანე დაყუდებული/

[marine]

" - შესაძლებელია ადამიანმა ლოცვის დროს ღმერთის დიდებულების წინაშე შიში განიცადოს?

- თუკი ვინმე ღმერთის დიდებულების წინაშე შიშს განიცდის, ადამიანისთვის ეს სწორედ ყველაზე საჭირო რამ არის. თუკი ვინმეს მცირე დროში ნამდვილი ცხოველი ლოცვის მოპოვება სურს, მან სწორედ ამგვარი შიშით უნდა ილოცოს, ისე, რომ "ტანში ჟრუანტელი უვლიდეს". ანუ ღმერთის წინაშე იდგეს, როგორც მსაჯულის წინაშე, რომლის საბოლოო, მარადიულ განაჩენს სადაცაა გავიგონებთ (ზოგჯერ კეთილკრძალული შიშის შეგრძნება ღმერთის დიდებულების წინაშე საკუთარი არარაობის შეცნობითაც იშვება)"

/მღვდელმონაზონი კონსტანტინე (კოვალჩუკი)/

[marine]

"დამწყები ადამიანი, რომელიც ჯერ კიდევ არ არის სულიერებაში წარმატებული, შიშის გამო იკავებს თავს ბოროტებისგან. და შიში აუცილებელია მანამ, სანამ მატერიალისტები და მიწას მიჯაჭვული ადამიანები ვართ. მაგრამ ეს არის პირველი ეტაპი, ღმერთთან ურთიერთობის დაბალი დონე. ეს ვაჭრულ გარიგებას ჰგავს, რომ სამოთხე მოვიპოვოთ, ან თავი დავაღწიოთ სატანჯველს. თუ ამას კარგად გამოვიკვლევთ, მასში ანგარებას, პირად ინტერესს დავინახავთ. პირადად მე, არ მომწონს ეს გზა. როდესაც ადამიანი წარემატება და ღვთის სიყვარულში შედის, რაში სჭირდება მას შიში? რასაც აკეთებს, აკეთებს სიყვარულით და ამას გაცილებით დიდი ფასი აქვს. როდესაც მავანი შიშის და არა სიყვარულის გამო ცდილობს, გახდეს უკეთესი ღვთის წინაშე, ეს არ არის იმდენად ფასეული"

/წმ. პორფირი კავსოკალიველი/

[marine]

"ღვთივსათნო ცხოვრების ფესვი უფლის შიშია. როგორც კი ის შემოვა შენს არსებაში, მთელი შემოქმედებითი ძალა ყოველივეს გარდაქმნის შენში და შექმნის მშვენიერ წესრიგს. - სულიერ კოსმოსს. როგორ მოვიხვეჭოთ ღვთის შიში? ის არსებობს შენში, ოღონდაც ჩახშობილია. აღადგინე იგი! ამისათვის საჭიროა, რომ ხმა მისცე შენს გონებას და განაღო შენი გული შენთვის ბოძებული ჭეშმარიტების შესაწყნარებლად"

/წმ. თეოფანე დაყუდებული/

[marine]

"როგორ მივიდეთ ღვთის შიშამდე, როგორ მივწვდეთ მას, როგორ მოვიპოვოთ ის? ეძიე და ჰპოვებ! აქ შეუძლებელია თქვა: ასე და ასე მოიქეცი! ღვთის შიში სულიერი გრძნობაა, რომელიც სანუკვარად არის დაცული გულში - ადამიანის ღვთისაკენ მოქცევის წუთებიდან"

/წმ. თეოფანე დაყუდებული/

[marine]

"თანამედროვე ადამიანები დაავადებულები ვართ უსაშინლესი ავადმყოფობით. ამ ავადმყოფობას "ღვთის შიშის დაკარგვა ჰქვია", ე.ი. ჩვენ დაავადებულები ვართ უგუნურებით.

მოგეხსენებათ, ბიბლიური ღვთიური სწავლების თანახმად, "ღვთის შიში სიბრძნის დასაწყისია" და, აქედან გამომდინარე, ვისაც ეს მხსნელი, ეს მაცხოვნებელი შიში არ გააჩნია, ის უგუნურია, სულელია.

სწორედ ამას აცხადებს უფალი წმ. დავით წინასწარმეტყველის პირით ერთ-ერთი ფსალმუნიდან:

- და თქვა უგუნურმა გულში, - არ არის ღმერთი!

მაშასადამე, უღმერთობა, ღვთის დავიწყება, ღვთის შიშის უქონლობა დაავადებაა, რომელიც იწვევს მეორე უმძიმეს და უსაშინლეს დაავადებას, ცოდვათა გამრავლებასა და სინანულის გრძნობის გაფერმკრთალებას. ცოდვების ე.ი. ბოროტების გამრავლება და მოუნანიელობა ამ ცოდვებისა კი ხრწნის ადამიანებს, საზოგადოებას, ხალხს და ამგვარი ხალხებით დასახლებულ ქვეყნიერებას"

/აკაკი მინდიაშვილი/

[marine]

"ცოდვის შიში არის სწორედ შიში ღვთისა"

/მამა კალისტრატე/

[marine]

"ყველა საქმეში ღვთის მოშიშებით იხელმძღვანელე და საკუთარი სინდისის კარნახით იმოქმედე"

/ღირსი ამბროსი ოპტინელი/

[marine]

"ღვთის მოშიშს არც დემონების შემოტევისა ეშინია, არც - მათი უძლური თავდასხმების, არც - ბოროტი ადამიანების მუქარის. როდესაც იგი, როგორც მოგიზგიზე ცეცხლი, ისეთ მიუვალ ადგილებში გაივლის, რომლებიც არც ღამით ნათდება და არც დღისით, დემონები მისგან ისე სწრაფად გარბიან, რომ მისი შეშინების მცდელობასაც ვერ ასწრებენ, რადგან ეშინიათ, არ დაიწვნენ მისგან გამომავალი საღვთო ცეცხლის ალმომდებელი სხივით"

/ღირსი სვიმეონ ახალი ღვთისმეტყველი/

[marine]

"ვინც ღვთის შიშით დადის, მას არ ეშინია ბოროტ ადამიანებთან ურთიერთობაც, რამეთუ ატარებს რა შინაგან ღვთის შიშს, ამით სარწმუნოების დაუმარცხებელი იარაღი უპყრია, რომლის წყალობითაც ყოველივე ძალუძს - ისიც კი, რაც ბევრს შეუძლებლად მიაჩნია; იგი დადის როგორც გოლიათი პატარა მაიმუნებს შორის, ან მბრდღვინავი ლომი - ძაღლებსა და მელიებს შორის: სასოებს უფალს და გონების სიმტკიცითა და სიბრძნის სიტყვით ამარცხებს მათ, ვითარცა "კუერთხითა რკინისაითა"

/ღირსი სვიმეონ ახალი ღვთისმეტყველი/

[marine]

"მოუკლებლად ითხოვე: "შიში შენი, უფალო, ჩამინერგე გულსა შინა". ო, რაოდენ ნეტარია, ვისაც მუდმივი ძრწოლვა აქვს ღვთის წინაშე!"

/ოპტინელი ბერ-მოძღვრები/

[marine]

"კითხვაზე: "როგორ მოვიხვეჭო ღვთის შიში?", ბერი პასუხობდა: "ყოველთვის ღმერთი უნდა გედგას თვალწინ. "წინაისწარ ვხედევ უფალსა წინაშე ჩემსა მარადის..."

[marine]

"სულელს მხოლოდ მაშინ ეშინია, როდესაც ელავს და ქუხს, ბრძენს კი ყოველდღე და ყოველწამს ღმერთის ეშინია. ელვისა და ჭექა-ქუხილის შემოქმედი ელვასა და ჭექა-ქუხილზე უფრო საშიშია, ის ელვასავით დროდადრო კი არ გეჩვენება, არამედ მუდამ შენ გვერდითაა, არასდროს გშორდება. ამიტომ დროდადრო ღვთის შიში არ არის საკმარისი. ღვთის შიშით უნდა ვსუნთქავდეთ. ღვთის შიში ოზონია ჩვენი სულის შეხუთულ ატმოსფეროში. ამ ოზონს მოაქვს სისუფთავე, სიმსუბუქე, კეთილსურნელება და ჯანმრთელობა"

/წმ. ნიკოლოზ სერბი/

[marine]

"სადაც ადამიანებს ღვთის შიში არ აქვთ, ცოდვა იმარჯვებს, ეშმაკი ზეიმობს"

/წმ. გრიგოლ ნოსელი/