თემის საბეჭდი ვერსია

პოსტის ავტორი: GIORGI LELUASHVILI თარიღი: Feb 17 2012, 12:05 AM

მინდა შეგახსენოთ დღეს წაკითხული სამოციქულო. პავლე მოციქული ფილიპელთა მიმართ ეპისტოლეში წერს: გიხაროდენ მარადის უფლისა მიერ, კუალად გეტყვი, გიხაროდეს (ფილიპ. 4,4). შესანიშნავი სიტყვებია, რომელიც უდიდეს საიდუმლოს იტევს: გიხაროდენ მარადის, ე.ი. მხოლოდ დღეს კი არა, არამედ მარადის, მხოლოდ აქ, დედამიწაზე კი არა, არამედ აქაც და იქაც, იმ ქვეყანაშიც. გიხაროდეს მარადის უფლისა მიერ, ანუ შენი სიხარული დაუსრულებელი და მარადიული მაშინ იქნება, თუ იგი უფლის მიერაა მონიჭებული, თუკი იგი უფლის რწმენასა და სიყვარულზეა დაყრდნობილი.

საერთოდ გიხაროდენ არა მიწიერი, არამედ ზეციური მისალმებაა. თქვენ გახსოვთ, როდესაც ყოვლადწმიდა ღვთისმშობელს უფლის ბრძანებით მთავარანგელოზი გაბრიელი გამოეცხადა, პირველი სიტყვა, რომლითაც მიმართა, იყო გიხაროდენ. გიხაროდენ, მიმადლებულო მარიამ, უფალი შენთანა. აი, როდის უხარია ჭეშმარიტად ადამიანს, როდესაც უფალი მასთანაა. მკითხველი ალბათ იკითხავს – მიწიერი სიხარულიც ხომ არსებობსო, რა თქმა უნდა არსებობს და მას არც უფალი უარყოფს, მაგრამ განსხვავება ისაა, რომ მიწიერი სიხარული წუთიერი და წარმავალია, უფლისმიერი კი - მარადიული. ამიტომაც ამბობს პავლე მოციქული: გიხაროდენ მარადის უფლისა მიერ.

შესაძლებელია მდიდრულმა სახლ-კარმა თუ ძვირფასმა ნივთმა ერთ დღეს, ორ დღეს, ერთ თვეს გაგახაროთ, მაგრამ შემდეგ სიხარული ნელ-ნელა განელდება და ბოლოს სულ გაქრება. ასეთივეა ის სიხარულიც, რომელსაც რომელიმე ამქვეყნიური დიდი ხნის ოცნების აღსრულება გვანიჭებს. ისმის კითხვა – როგორ მოვიპოვოთ მარადიული სიხარული, რომელზეც პავლე მოციქული ლაპარაკობს. მისი მოპოვების გზას თავად მოციქული გვასწავლის, როცა ამავე ეპისტოლეში მოგვიწოდებს: ამიერითგან, ძმანო, რაოდენი არს ჭეშმარიტ, რაოდენი პატიოსან, რაოდენი მართალ, რაოდენი წმიდა, რაოდენი საყუარელ, რაოდენი საქებელ, რაოდენი სათნო და რაოდენი ქებულ, აი, თუ ამ თვისებებით - პატიოსნებით, სიმართლით, სიწმინდით და სათნოებით შევიმოსებით, უფალი ჩვენთან იქნება, ხოლო უკეთუ უფალი ჩვენთან იქნება, მაშასადამე სიხარულიც ჩვენთან იქნება.

სიხარული ხომ სიყვარულიდან მომდინარეობს. ვისაც სიყვარული არ შეუძლია, მას არც სიხარულის განცდა ექნება. მაგალითი თუნდაც მიწიერი ცხოვრებიდან მოვიტანოთ. როდესაც თქვენ ვინმე გიყვართ, გინდათ განუშორებლად მასთან იყოთ და ამ დროს სხვა აღარავინ და აღარაფერი გახსოვთ. მით უმეტეს, რამდენად საყვარელი და სათნოა უფალი, რომელიც თვითონ არის უზენაესი სიყვარული. მაშასადამე, თუ ღმერთი ჩვენთან იქნება, ჩვენთან იქნება მარადიული სიხარულიც. თანამედროვე კაცობრიობას სწორედ ეს სიხარული აკლია, რადგან მან რწმენა და სიყვარული დაკარგა. თუ იგი კვლავ დაიბრუნებს რწმენას და სიყვარულს, სიხარულიც დაუბრუნდება.


ჩვენ ყველანი მაძიებლები ვართ და გვაქვს ერთი მიზანი: მივაღწიოთ შინაგან სიმშვიდეს, სინთლეს და სიხარულს, გავხდეთ განუყოფელი ჩვენი საწყისის და ვიცხოვროთ ისეთი ცხოვრებით, რომელიც ჭეშმარიტად დაგვაკმაყოფილებს.

ცხოვრება სიხარულში - ნიშნავს ცხოვრებას შინაგანი ცხოვრებით. ეს ის ცხოვრებაა, რომელსაც მივყავართ თვით შემეცნებამდე. საკუთარი თავის შეცნობა - ეს ღმერთის შეცნობაა, რადგან ღმერთი არის ჩვენში ღრმად მყოფი ღვთიურობა, რომელიც ელოდება მის აღმოჩენას და გახსნას. ჩვენ აგრეთვე შეგვიძლია ღვთისადმი მიმართვა, როგორც შინაგან მესაჭესადმი ან უზენაესისადმი.

გარეგან ცხოვრებას აქვს რეალური აზრი, მხოლოდ მაშინ როცა ჩვენ ვასაზრდოვებთ შინაგან ცხოვრებას. სამჯერ დღეში ჩვენ აუცილებლად ვიკვებებით. მაგრამ უფრო ღრმად ჩვენში იმყოფება ღვთიური ბავშვი, რომელსაც ცვენ ვუწოდებთ ჩვენს სულს; და ჩვენ ვერ ვპოულობთ დროს ვკვებოთ ის. სული შეგნებული წარმომადგენელია ღვთის ჩვენში. სანამ არ ასრულდება ბავშვი-სულის დანიშნულება, ჩვენ აროსოდეს ვპოვებთ დაკმაყოფილებას გარეგან ცხოვრებაში.

მაგრამ როგორ გავაერთიანოდ შინაგანი ცხოვრება გარეგანთან? თუკი ჩვენ ვფლობთ ლოცვის ღვთიურ ხელოვნებას, მაშინ ადვილად და შეგნებულად შეგვიძლია გავაერთიანოდ ეს ორი სამყარო. და თუ ჩვენ ვლოცულობთ, თითოეული წამი ხდება ოქროს შესაძლებლობა მოვისროლოთ დეპრესია, იმედგაცრუება, მრისხანება, შიში და სხვა ნეგატიური თვისებები და გამოვამჟღავნოთ შინაგანი სამყაროს თვისებები: სიყვარული, სიმშვიდე, სიხარული და სინათლე.

სულიერი ადამანი უნდა იყოს ნორმალური ადამიანი, ჯანსაღი ადამიანი. ღმერთის მისაღწევად, სულიერი ადამიანი ყოველდღიურ ცხოვრებაში უნდა იყოს ღვთიურად პრაქტიკული. თუ ჩვენ ღვთიურად პრაქტიკულები ვართ, ჩვენ ვუწილადებთ ჩვენ შინაგან სიმდიდრეს. ჩვენ ვგრძნობთ ღვთიურ მოტივს ყოველ მოქმედებაში და ვუზიარებთ შედეგს სხვებს. სულიერება არ უარყოფს გარეგან ცხოვრებას. გარეგანი ცხოვრება უნდა იქცეს შინაგანი ცხოვრრების გამოვლინებად.

http://www.radikal.ru

პ.ს. აი, ამის თქმა მინდოდა.
გპირდებით თუ დაწერილს მთლიანად გაეცნობით, მაშინაც სიხარულს იგძნობთ, რადგან სიხარულზე საუბარს კვლავ სიხარული მოაქვს.

იხარეთ!

პოსტის ავტორი: GIORGI LELUASHVILI თარიღი: Feb 17 2012, 12:33 AM

პოსტის ავტორი: A.V.M თარიღი: Feb 17 2012, 12:48 AM

მოკლედ რა ხარ რა ლელუაშვილი....
ჯიგარ!!!

პოსტის ავტორი: GIORGI LELUASHVILI თარიღი: Feb 17 2012, 01:03 AM

გაიხარე

შენც თქვი რამე შინაგან სულიერ სიხარულზე
ან პატერიკი გაიხსენე, ან სწავლება, უკეთეს შემთხვევაში შენი პირადი გამოცდილება გაგვიზიარე.

უბრალოდ ეს ისეთი თემაა, რაც ადამიანის ცხოვრების მიზანს შეეხება.
ყოველი ადამიანი ხომ სიხარულისკენ, ბედნიერებისკენ ისწრაფვის...

პოსტის ავტორი: A.V.M თარიღი: Feb 17 2012, 01:05 AM

ჯერ გავიგო რაზეა თემა...
მერე დავპოსტავსავით...

პოსტის ავტორი: აკაკი თარიღი: Feb 17 2012, 02:51 AM

საყურადღებოა თვითონ სიტყვა = "სიხარული"

"ხარა" ბერძნული სიტყვაა და ღთის მადლს ნიშნავს, "მადლმოსილებას"

შესაბამისად დალოცვა - "გიხაროდენ" და"იხარე", "გაიხარე" - ნიშნავს "ღვთის მადლით აღივსე"

პოსტის ავტორი: GIORGI LELUASHVILI თარიღი: Feb 17 2012, 02:21 PM

ანუ სიტყვა "სიხარული" ბერძნული წარმოშობისაა?

პოსტის ავტორი: აკაკი თარიღი: Feb 17 2012, 05:02 PM

GIORGI LELUASHVILI

დიდი ალბათობაა

===================
ხარიტონ (ბერძნული) " მადლიანი ", " გულუხვი ".

ხარლამპი (ბერძნული) " სიხარულით გაბრწყინებული ".

პოსტის ავტორი: GIORGI LELUASHVILI თარიღი: Feb 19 2012, 09:42 PM

კითხვა მაქვს - თქვენი აზრით, უპირველესად რისკენ მიისწრაფვის ადამიანი? (თეისტია თუ ათეისტი, არ აქვს მნიშვნელობა, ყველას აქეთკენ აქვს სწრაფვა)

პოსტის ავტორი: ikanosi თარიღი: Feb 19 2012, 09:44 PM

GIORGI LELUASHVILI
მისტიციზმისკენ

პოსტის ავტორი: GIORGI LELUASHVILI თარიღი: Feb 19 2012, 09:49 PM

ikanosi

ყველა ადამიანს აქეთკენ აქვს სწრაფვა?

პოსტის ავტორი: ikanosi თარიღი: Feb 19 2012, 09:50 PM

GIORGI LELUASHVILI
კი

პოსტის ავტორი: GIORGI LELUASHVILI თარიღი: Feb 19 2012, 09:57 PM

ikanosi

კაი რა ირაკლი, ამ მატერიალისტ ხალხს ოღონდ კაი საჭმელ-სასმელი, მანქანა, სახლი და ფული მიეცი და სულ კიდიათ შენი მისტიციზმიცა და ეზოთერიზმიც.

არა ძმაო, ძალიან ბევრს არ აინტერესებს მისტიციზმი, თუნდაც მართლმადიდებელ მორწმუნეებს.

ამას ისიც ადასტურებს, რომ თუ რაღაც მართლა მაგრად გაინტერესებს, შესაბამისად იმ სფეროში უნდა ცდილობდე განსწავლას და უფრო მეტის გაგებას, მაგრამ დამეთანხმები, რომ ადამიანების უმეტესობას ეს სულაც არ აინტერესებს.

აბა ვინ სწავლობს მისტიციზმს, ხელი აიწიოს

პოსტის ავტორი: ikanosi თარიღი: Feb 19 2012, 09:58 PM

GIORGI LELUASHVILI
სწავლას არ ვგულისხმობ

აბა ჩამოაირე და რამდენი წრუ რწმენა არის საზოგადოებაში ნახე, გარკვეული საკითხისადმი რწმენა, ეს გარკვეულ წილად მისტიციზმის გამოვლინებაა, ანუ ზებუნებრივის ძიება

პოსტის ავტორი: GIORGI LELUASHVILI თარიღი: Feb 19 2012, 10:52 PM

ikanosi

ჩამოვივლი და იმდენ ადამიანს ვნახავ, საერთოდ არაფრის რომ არ სწამს, რომ...

აი ამ ყოველივეს სწორედ იმ ერთი რაღაცისკენ სწრაფვა აერთიანებს, რასაც მე ვგულისხმობ.

პოსტის ავტორი: ikanosi თარიღი: Feb 19 2012, 11:19 PM

GIORGI LELUASHVILI

ეგეთი არავინ მგონია იყოს

პოსტის ავტორი: GIORGI LELUASHVILI თარიღი: Feb 19 2012, 11:48 PM

ikanosi

კაი რა, სახელებით და გვარებით დავიწყო?

თავს დავდებ, რომ ქუჩაში შემხვედრი ყოველი მესამე ასეთია.

რამდენი ჩემს სანათესაოსა თუ სამეგობროშია, ვინ მოთვლის.

პოსტის ავტორი: A.V.M თარიღი: Feb 20 2012, 12:19 AM

ორივე თუ ერთი?

პოსტის ავტორი: ikanosi თარიღი: Feb 20 2012, 12:22 AM

GIORGI LELUASHVILI

ადამიანს რწმენის გარეშე ცხოვრება არ შეუძლია, და ჰაერზე ნუ იტყვი

პოსტის ავტორი: GIORGI LELUASHVILI თარიღი: Feb 20 2012, 07:52 PM

ikanosi

გინდა თქვა, რომ ყოველი ადამიანი რწმენით ცხოვრობს?

აბა რას ნიშნავს ამდენი ცოდვები? ამდენი ღვთისმგმობი ქმედებანი და ღვთის მიერ დაშვებული განსაცდელები?

ადამიანს რომ რწმენის გარეშე ცხოვრება არ შეეძლოს, აშენებულა ქვეყანა და ეგაა!

საქმეც იმაშია, რომ ურწმუნოებას მოუცავს დღეს საზოგადოების გული და ისე რომ მოვიდეს იესო, როგორც პირველად, კვლავ ჯვარს ვაცვამდით.
სწორედ რომ შენ ლაპააკობ ჰაერზე; აბა დაუკვირდი.

პოსტის ავტორი: ikanosi თარიღი: Feb 20 2012, 08:19 PM

GIORGI LELUASHVILI

კი ყველა, ეს არ არის მხოლოდ ღმერთის რწმენა


რწმენიდან საქმემდე დიდია მანძილი

შენ მესაუბრები რწმენას კონრკეტული ღვთისადმი

გადახედე კაცობრიობის ისტორიას, მუდმივად ჰქონდა ადამიანს შექმნილი კერპი რომელსაც თაყვანს სცემდა

პოსტის ავტორი: GIORGI LELUASHVILI თარიღი: Feb 20 2012, 09:02 PM

ikanosi

აბა რას გულისხმობ?

რწმენა საქმეთა გარეშე მკვდარია და რწმენა სწორედ საქმეებში ვლინდება.
წარმართები კერპს ისე სცემენ თაყვანს, როგორც ღმერთს და შესაბამისად ესეც ღვთის რწმენას ნიშნავს.
მათ სჯერათ შემოქმედის არსებობის.

პოსტის ავტორი: ikanosi თარიღი: Feb 20 2012, 10:44 PM

GIORGI LELUASHVILI

როცა ადამიანები ბუნებრიც სტიქიებს სცემდნენ თაყვანს ?

პოსტის ავტორი: GIORGI LELUASHVILI თარიღი: Feb 20 2012, 11:29 PM

ikanosi

გგონია ზოროასტრიზმის მიდევრებს ცეცხლი გონიათ ღმერთი?

პოსტის ავტორი: ikanosi თარიღი: Feb 20 2012, 11:37 PM

GIORGI LELUASHVILI

ეგ სად ვთქვი

მაგრამ ადამიანს რაღაცის რწმენის გარეშე არსებობა რომ არ შეუძლია ფაქტია

პოსტის ავტორი: GIORGI LELUASHVILI თარიღი: Feb 21 2012, 12:48 AM

ikanosi

რა არი ბიჭო ფაქტი, არ გადამრიო ეხლა!

რისი სწამს ამ ხალხს? სად ნახე რწმენა?

რაში ჭირდებათ რწმენა ( არ აქვს მნიშვნელობა რისი), როცა ფული საკმარისად აქვთ?
სტიქიური მოვლენებიო - მე ვთქვი?

პოსტის ავტორი: Urchi თარიღი: Aug 4 2012, 04:21 AM

კი რატომაც არა,,სწამ<ტ,,

დღეს ფულის სწამთ..ძალაუფლების...სექსის..
მიწიერი ტკბობის,,,მაძღარი კუჭის.....

ყველაფრის გვწამს გარდა ღმერთისა....

პოსტის ავტორი: George Leluashvili თარიღი: Aug 7 2012, 06:12 PM

Urchi


გეთანხმები.


პ.ს. ეს თემა აღარც კი მახსოვდა, არადა მომწონს

პოსტის ავტორი: A.V.M თარიღი: Aug 7 2012, 07:43 PM

შენ Urchi ეძახე და კარგი რაღაცა კი დაუწერია...