განხეთქილებიდან განხეთქილებამდე, კათოლიციზმიდან პროტესტანტიზმამდე პარამეტრები

[KAIROS]

კათოლიკეთა და მართლმადიდებელტა ოფიციალური გაყოფის შემდეგ მართლმადიდებელ ეკლესიას მაშინვე ხომ არ გაუწყვეტიათ კავშირი რომის ეკლსიასთან არამედ შეგონების პროცესი ისევ მიმდინარეობდა ხო?

მაგაზე წინა გვერდზე იყო საუბარი, ფაქტობრივად ოფიციალურად განხეთქილება 1054 წელს მოხდა, სადღაც 100-120 წელი დაჭირდა ამ განხეთქილებისათვის დე იურედან დე ფაქტოში გადასვლას.. ფერარა-ფლორენციის კრების უშედეგობა, კონსტანტინეპოლის და ათონის მთის დარბევა ჯვაროსანთა მიერ და კონსტანტინეპოლის დაცემა იყო საბოლოო განმაპირობებელი განხეთქილების საბოლოოდ დადგენისათვის, ამის შემდეგ უკვე კათოლიკური სამყარო სწრაფადვე დაშორდა მართლმადიდებელ სამყაროს, ახალი დოგმატებით და ნეო კანონიკით...

[juansheri]

ერთი შეკითხვა მაქვს შენთან ვინ არის ტალბერგი? ასეთი წმინდანი არ გამიგონია და რატომ უნდა დავეყრდნოთ მის აზრს,როცა გვყავს ჩვენს ეკლესიაში ბევრი წმიდა მამები და მათი განმარტებანი ამ საკითხზე.ცოტა ხანში დავდებ მათ სწავლებებს ამ თემაზე ამ პოსტში.

[KAIROS]

ისე მეგობარო, როგორც მახსოვს, მე მხოლოდ ტალბერგი არ გამომიყენებია, არამედ ბევრი წყარო მივუთითე, მეორეც ტალბერგი არის ისტორიკოსი, რომელიც ისწავლება სასულიერო სემინარიებში და აკადემიებში, და არაა აუცილებელი ყველა წმიდანი იყოს, აქაა საუბარი ფაქტებზე და ისტორიაზე, თუ რამე არ მოგეწონა და ან ვერ გაიგე, დაწერე, ოღონდ რეალურად და დადასტურებულად, გადამეტებული კამათის ადგილად ამ თემას ვერ ვაქცევთ...

[KAIROS]

იწყება ჯვაროსნული ხანა...

მაშ ასე ისევ აქედან გავაგრძელოთ...

როგორც ყოველი უცაბედი და მოუფიქრებელი ასევე ჯვაროსნული ლაშქრობა აგებული მთლიანად ენთუზიაზმზე, პირველი მწარე მარცხისათვის იყო განწირული... საეკლესიო კამათები ნელნელა მეორე ადგილზე გადადის, იწყება დიდი ბრძოლების ხანა, იწყება იგი
1096 წლით- როდესაც ათასობით ბრბო მიემართება იერუსალიმისაკენ, მათი უმრავლესობა არის ღატაკი, არიან ბავშვები და ქალები, წინამძღვრად ყავთ ვინმე ფანატიკოსი პეტრე დაყუდებული ბერი, ამ ბრბოს თან ახლდა კავალიერების ნაწილი, რომლებსაც აღმოსავლეთში უფრო მისი სიმდიდრეები აინტერესებდა ვიდრე წმიდა მიწა...

ეს ბრბო რომელსაც წინარეჯვაროსნული ლაშქრობა შეიძლება ვუწოდოთ, წამოვიდა გერმანიიდან და საფრანგეთიდან, გზადაგზა ახორციელებდნენ ებრაელების დევნას, და ბოლოს თვითონვე განადგურდნენ უნგრელ-ბულგარელ-თურქთაგან შემდგარი ჯარისაგან...

ასე მივედით ოფიციალურ I ჯვაროსნულ ლაშქრობამდის:

1096 წლის სახალხო ჯვაროსნულ ლაშქრობას მაშინვე მოყვა ნამდვილი ჯვაროსნული ლაშქრობა, როდესაც ფრონტზე გამოჩნდა უკვე ფეოდალური არისტოკრატია, ფრანგები - გოლფრედო ბულიონის, რობერტ ნორმანდიელის, რაიმონდო ტულუზელის მეთაურობით, გაივლიან რა საპაპო მიწებს, ბიზანტიაში ზემოთ უკვე ნახსენებ ალექსანდრე კომნენონთან გააფორმებენ ხელშეკრულებას რომ დაუბრუნებდნენ ბიზანტიას დაკარგულ მიწებს, და ეს ხდება 1096 წელს 50 წელია რაც ოფიციალურად არა აქვს კავშირი აღმოსავლეთ და დასავლეთ ეკლესიებს, მაგრამ პოლიტიკას და საერთო მოგების სურვილს ეგ ნაკლებად ადარდებს, მალე ბიზანტიურ-დასავლური ლაშქარი ათავისუფლებს 1097 წელს ნიკეას! პირველივე გამარჯვებისათანავე ბიზანტიელებთან ჯვაროსნებს უთანხმოება მოსდით და იყოფიან ცალკე...
თუმცა:
1098 წელს ტრიუმფალური სვლა გრძელდება და განთავისუფლებულებია ანტიოქია და ედესა, სადაც ჯვაროსნები მცირე სამთავროებს აყალიბებენ, და ბოლოს გოლფრედ ბელიონელი ანუ გოდრუა ბეიონელი
1099 წელს I ჯვაროსნულ ლაშქრობას უდიდესი ტრიუმფით ამთავრებს
აღებულია იერუსალიმიც!
ასე დაიბადა იერუსალიმის სამეფო, ხოლო მის მმართველს მიენიჭა "წმიდა საფლავის მცველის" ტიტული

ქართული ვიკიპედია სიტყვაძუნწია

იერუსალიმის სამეფო
ვიკიპედიიდან
გადასვლა: ნავიგაცია, ძიება
იერუსალიმის სამეფო, დასავლეთევროპული ყაიდის უმსხვილესი სამხედრო-ფეოდალური სახელმწიფო, რომელიც დაარსდა ჯვაროსანთა პირველი ლაშქრობის დროს, ჯვაროსნების მიერ 1099 იერუსალიმის აღების შემდეგ. იერუსალიმის სამეფოსთან ვასალურ დამოკიდებულებაში იყო 3 ფეოდალური სამთავრო - ანტიოქიის სამთავრო, ედესისა და ტრიპოლის საგრაფოები. იერუსალიმის სამეფოს პირველი მეფე იყო გოდრუა ბეიონელი.

რუსული უფრო ბევრს წერს:
http://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%98%D0%B5%...%82%D0%B2%D0%BE

თუმცა ჩვენ არ შევეხებით ახლა ისტორიის დეტალებს, დავუბრუნდეთ ეკლესიების მოღვაწეობას, ამ პერიოდსვე უკავშირდება ერთერთი სიახლე ან თუ გნებავთ სიუცხოვე დასავლეთის ეკლესიაში:

1113 წელს პაპმა ცნო წმიდა იოანეს კავალიერების ორდენი, იგივე ოსპიტალიერები, როგორც კათოლიკური ორდენი და ეს ერთერთი პირველი მებრძოლი ორდენია, თუ არა საერთოდ ორდენი, რომელსაც მოყვება ასობით ახალი ორდენები დროთა განმავლობაში...




ეს იყო იერუსალიმის სამეფო, რომელსაც ქრისტიანები უნდა გაეერთიანებინა, მაგრამ მაინც გაყო..



ეს კი იერუსალიმის სამეფოს სიმბოლო იყო, რომელმაც შემდეგ ქართულ ჰერაკლდიკაში პოვა ბინა

[KAIROS]

ახლა ოდნავ შევიცვალოთ გეზი, და ვნახოთ რა შიგა ბრძოლები მიდიოდა დასავლეთის ეკლესიაში, უცნაური დამთხვევაა და რიგით 154-ე ( ვიქტორიუს II ) და 172-ე (ლუციოს III ) პაპებს შორის, რომლებიც უშუალოდ განხეთქილების შემდეგ მოღვაწეობდნენ ( 1055-1185 წწ.) თხუთმეტი ანტიპაპი იყო!
ანუ ისინი ვინც პაპთა სიაში არ შეყავთ, 130 წელში 15 ანტიპაპის არსებობა მიანიშნებს კიდევ ერთხელ იმ საუკუნეების შიგა არეულობას, ესეც ერთერთი უმძიმესი ქვა იყო იმ აღმართში რომელსაც ქრისტიანთა დიალოგის დაბალი შესაძლებლობა ერქვა და რაც არც მოხდა... მითუმეტეს იმიტომ რომ უკვე IV ჯვაროსნულმა ლაშქრობამ ბიზანტია აიღო 1203 წელი და განხეთქილებამ უკვე პოლიტიკურ-ეროვნული მოტივებიც შეიძინა...

[KAIROS]

მაშ ასე, გამოვყავით სამი ძირითადი მახასიათებელი განხეთქილების დროინდელი დასავლეთის ქრისტიანული სამყაროსი
1) ჯვაროსნული ომები, წარმატებები და საბოლოო მარცხი
2) შიგა საეკლესიო ბრძოლები რომის პაპის კარზე, 15 ანტიპაპი 130 წელში
3) ახალი ქრისტიანული ორდენების ჩამოყალიბება

ამ მესამეთი გავაგრძელებ საუბარს მომავალში...

იხარეთ;

კაიროსი!

[KAIROS]

მაშ ასე, მაპატიეთ რომ ვწყვეტ და ცოტა არეულად მივყვები, მაგრამ მარტო ვარ და მეპატიება, თან სხვა ფრონტებზე ომებია და ...

....

ერთერთი უდიდესი ფიგურა ამ პერიოდისა უპირობოდ არის პაპი

ინოჩენცო III

მისი პოლიტიკური კურსი ძალიან საინტერესოა, მის დროს დაიწყო ფაქტობრივი პაპიზმის სახის მიცემა, და ნელნელა ჩამოყალიბდა მცნება PLENITUDO POTESTAS ეს კი ნიშნავს, აბსოლუტურ ( სავსე ) ძლიერებას-ხელისუფლებას, საეკლესიო ხელისუფლებისათვის ასეთი სახით შეცვლა განაპირობა ერთის მხრივ არსებულმა დაძაბულმა ვითარებამ და მეორეს მხრივ საერო ხელისუფალთა მძიმე ჩარევამ საეკლესიო საქმეებში, თავად უდიდეს წმინდა რომაული იმპერიის კარლოს დიდისეული წყობილების დროსაც, პაპი და პაპის მიწები განიხილებოდა, როგორც ერთერთ საოფეოდალო იმპერიაში, ხოლო ინოჩენცო III-ემ ეს წინ წამოსწია და საპაპო გახადა, როგორც თანაბარი სახელმწიფო სხვა სახელმწიფოებთან, მეტიც შემოიღო ტერმინი ( ანუ დაამკვიდრა უკვე
არსებული) PATRIMONIUM PETRI რაც გულისხმობს პეტრეს ძალაუფლებას რაც მას მისცა უფალმა ( შენ ხარ პეტრე და ამას კლდესა ზედა... სიტყვების კათოლიკური გაგება) , ფაქტობრივად ამით იწყება ამ PP.დან P.M.-ს დამკვიდრება ანუ პონტიფექს მაქსიმუმ, უმაღლესი მღვდელთმთავარი, ის რაც მოგვიანებით პაპის უცდომელობის დოგმატამდე მიიყვანს კათოლოციზმს...
საერო პირთა საეკლესიო საქმეებში ჩარევა ( და პირიქით ) მტკიცედ აკრძალა ლატერანის კრებამ ( IV-ემ ) რომელიც მსოფლიო კრებადაა მიჩნეული კათოლიციზმში ( სხვა ბევრ კრებასთან ერთად) , და ეს ყველაფერი
მაშინ როცა ევროპაში ხდება ტრაგედიები, კერძოდ ეს იქნებოდა გლახაკების და ქალების და ბავშვების სვლა "იერუსალიმის გასათავისუფლებლად" რაც რათქმაუნა არ მოხერხდა და ხშირად უფრო ტრაგედიით მთავრდებოდა, შემდეგ უკვე განხორციელებული ჯვაროსნული ლაშქრობის, კერძოდ მეოთხე ლაშქრობისას,
ენრიკო დონდოლოს მიერ კონსტანტინეპოლის აღება და ძარცვა...
არადა თავად ლატერანოს კრებაზე და სხვა კრებებზეც, როგორც მოგვიანებით ვნახავთ, იყო განხილული სამი ძირითადი პრობლემა

1) ეკლესიის გაერთიანება

2) დასავლეთის პოლიტიკური სტაბილურობა ( ანუ პაპის გავლენის გამტკიცება)

3) წმ.მიწის განთავისუფლება

აი ამაზე ფიქრობდა დასავლეთი განხეთქილებიდან 100-150 წლის შემდეგ, რა მოხერხდა, ამას მოგვიანებით დავუბრუნდები...

დროებით;

კაიროსი!

[KAIROS]

დავუბრუნდები თემას,

ვსაუბრობდი ინოჩენცო III შესახებ, მან დაიწყო ცნობილი რეფორმები

1) რეფორმები ეკლესიის შიგნით: კერძოდ Curia იცვლება, ანუ ხელისუფლება უფრო
ცენტრალიზირებული გახდა, შემდგომ კიდევ სამი დიდი რეფორმა განიცადა კურიამ, მათგან ორი XX ს.ში ახლა ავხსნათ რაა კურია:
Curia Romana
ესაა ურთულესი ორგანო, მთავარი ადმინისტრაციულო ორგანო და დაყოფილი სხვადასხვა განყოფილებებად და საბჭოებად, ღებულობს საჩივრებს ან თხოვნებს, აპელაციებს ან წინადადებს, განიხილავს და გამოაქვს გადაწყვეტილებები... დღეს იგი შედგება ვატიკანის კანცელარიისაგან, რომელიც იყოფა ორ ნაწილად საშინაო და საგარეო განყოფილებებად, ( ანუ ერთგვარი სამინისტროები), ასევე 9 კონგრეგაცია, მასში შედის 4 კომისია, , 3 სასამართლო, 9 საპაპო საბჭო, საეპისკოპოსო სინოდი და ა.შ.
აი მათი სია:

Конгрегации

Конгрегация Доктрины Веры;
Конгрегация по делам Восточных Церквей;
Конгрегация Богослужения и Дисциплины Таинств;
Конгрегация по Канонизации Святых;
Конгрегация Евангелизации Народов;
Конгрегация по делам Духовенства;
Конгрегация по делам Институтов Посвящённой Жизни и Обществ Апостольской Жизни;
Конгрегация Католического Образования ;
Конгрегация по делам Епископов.

Синод Епископов

Трибуналы

Апостолический Пенитенциарий;
Верховный Трибунал Апостолической Сигнатуры;
Трибунал Римской Роты.


Папские советы

Папский Совет по делам Мирян;
Папский Совет содействию Христианскому Единству;
Папский Совет по делам Семьи;
Папский Совет Справедливости и Мира;
Папский Совет Cor Unum;
Папский Совет Пасторской опеки для иммигрантов и путешествующих;
Папский Совет Пасторской заботы о работниках здравоохранения;
Папский Совет по Интерпретации Законодательных Текстов;
Папский Совет по Межрелигиозному Диалогу;
Папский Совет по Культуре;
Папский Совет по Массовым Коммуникациям.

Папские комиссии и комитеты

Комиссия по делам Латинской Америки;
Папская Комиссия по культурному наследию Церкви;
Папская Комиссия по священной археологии;
Папская Библейская Комиссия;
Папская Комиссия Ecclesia Dei;
Папская Комиссия по пересмотру Вульгаты;
Международная Теологическая Комиссия;
Папский Комитет по Международным Евхаристическим Конгрессам;
Папский Комитет по историческим наукам;
Папская Комиссия по делам государства-града Ватикан;
Дисциплинарная Комиссия Римской Курии;
Комиссия по Катехизису.

Папские Службы

Апостолическая Палата;
Администрация Имущества Святого Престола;
Префектура экономических дел Святого Престола;
Префектура Папского Дома;
Служба Папских Литургических Церемоний;
Пресс-служба Святого Престола;
Центральная Статистическая Служба.

Другие учреждения

Ватиканская Апостолическая Библиотека;
Швейцарская гвардия;
Кадровая служба;
Папские университеты.


2) რეფორმები გატარდა ასევე ორდენების დაწესების მხრივ

აი ეს ინფორმაციაა ორდენებზე:

Ордена вели различную деятельность — от военной до экономической. Ордена имели различные структуры и назначение, главным образом их объединяло собрание единомышленников и приверженность неким идеалам бытия. Наиболее известными орденами средневековья являются Орден Тамплиеров, Мальтийский орден, орден Ассаcсинов. Каждый орден имеют свою историю, наполненную всевозможными событиями, такими, как войны, террористическая деятельность, поиск святынь, Крестовые походы.

Структура орденов

Структура орденов индивидуальна, однако, можно выделить общие черты: как правило, во главе ордена стоит Великий магистр, его опора — старейшины ордена, старшие магистры, далее младшие магистры, после них идут послушники ордена.

Ордена бывают закрытого (с ограниченном количеством участников) и открытого типа (Относительно свободный вход в собрание), тайные (что пытаются скрыть свое существование от мира) и не скрывающиеся (не пытающиеся отвести взгляды посторонних).


პირველად საეკლესიო ისტორიაში საერო სამხედრო ორდენი ( სპეციალური წესით გაერთიანებული საძმო),
შევიდა ეკლესიის წიაღში, და მათ ოსპიტალიერები ეწოდათ, ესენი არიან სწორედ დღევანდელი მალტის ორდენი...


Мальти́йский О́рден («орден госпитальеров»), официальное полное название — Суверенный Военный Орден госпитальеров Святого Иоанна Иерусалимского, Родосский и Мальтийский, итал. Ordine di Malta, Sovrano Militare Ordine di San Giovanni di Gerusalemme, di Rodo e di Malta) — рыцарский орден. С точки зрения международного права Мальтийский орден является не государством, а государствоподобным образованием

Иногда рассматривается как карликовое государство-анклав, самое маленькое государство мира (на территории Рима, но независимое от Италии), иногда — как экстерриториальное государственное образование, иногда — просто как рыцарский орден. В международном праве суверенитет Ордена рассматривается на уровне дипломатических отношений (дипломатических миссий), но не как суверенитет государства.

მალე ამ სამხედრო ორდენს სხვებიც მოყვებიან, შემდეგ უკვე მოწყალების მთხოვნელთა დიდი ორდენები გამოჩნდებიან ასპარეზზე, ეს ყველაფერი კი ძალიან უცხო იყო აღმოსავლეთისათვის...

3) ანტისექტანტური რეფორმა

დასავლეთ ევროპაში გაჩნდნენ კათარები და ბულგარელი ბოგომილები, გავრცელდნენ იქამდის საპაპო მიწებზეც, ამიტომაც მიიღეს კანონი, რომ ერესი ითვლებოდა დანაშაულად თავად პაპის წინააღმდეგ, და ამიტომაც დაიწყო უსასტიკესი დევნა , რასაც მოყვა სისხლიანი ხოცვა.-ჟღლეტა, რაც მოგვიანებით "დაგვირგვინდა" უსაშინლესი
ინკვიზიციით.

სექტები: ცოტა რამ კათარებზე და ბოგომილებზე

Ката́ры — название данное противниками христианскому религиозному движению в Западной Европе в XI — XIV веках. По мнению современных исследователей, это слово было придумано в 1163 году в рейнских землях клириком Экбертом из Шонау. Особенное распространение катаризм получил на юге Франции (см. альбигойцы), в северной Италии, на северо-востоке Испании и в некоторых землях Германии.
http://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%9A%D0%B0%...%B0%D1%80%D1%8B

ეს კი ბოგომილები

Богоми́лы — название еретического движения в христианстве X—XV веков, которое появилось на Балканах (Болгария) и оказало влияние на французских катаров. Основателем движения был болгарский священник Василий Богомил.

Богомилы в своём учении опирались на элементы дуализма, как до них это делали павликиане, манихеи и евхиты. Терпя несправедливость в окружающем мире и в церкви у последователей учения возникло представление о том, что материальный мир не может быть творением Божиим, а является делом рук Сатаны.

Отрешаясь от погрязшего в грехах мира, они пытались обрести близость к Богу и таким образом обрести спасение.

Поэтому они отрицали, как атрибуты веры, кажущиеся им обременительными средства как например

Ветхий Завет,
церковную иерархию,
литургию
мощи
крест
иконы См. Иконоборчество
святость Богородицы, Культ Святых
строительство церквей (храмов у богомилов не было вообще)
святость воскресенья.


http://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%91%D0%BE%...%B8%D0%BB%D1%8B


შემდეგში გავაგრძელებ...

[marine]

"საეკლესიო ისტორიაში არსებობს მოსაზრება, რომ რომი დიდი განხეთქილების წინ აღმოსავლეთთან ურთიერთობას შეგნებულად ამწვავებდა, სურდა რა ამ ურთიერთობის გაწყვეტა. ამგვარ მისწრაფებას საფუძველი გააჩნდა, რადგან რომს აღმოსავლეთის დაუმორჩილებლობა ზღუდავდა, მის მონოპოლიას ძირს უთხრიდა".

/დეკანოზი ლევან მათეშვილი, "ეკლესიის ისტორია", ნაწილი 2, გვ.87/

[marine]

"კონსტანცის კრების დადგენილებებმა განვითარება 1431 წელს ბაზელის კრებაზე პოვა. პაპს კრების მუშაობის შეწყვეტა აეკრძალა, ჰუსიტებს ხორცითა და სისხლით ზიარების უფლება მიეცათ. პაპი ევგენი IV, რომელიც ამ დადგენილებებს შეეწინააღმდეგა, გადააყენეს. პარიზის უნივერსიტეტის ღვთისმეტყველები თავის წერილში კრების მამებს არწმუნებდნენ, რომ "შეეწინააღმდეგებოდნენ პაპს, როგორც ოდესღაც პავლე აღუდგა პეტრეს".

/დეკანოზი ლევან მათეშვილი, "ეკლესიის ისტორია", ნაწილი 2, გვ.148/

[marine]

"სამწუხაროდ, რეფორმების ნაცვლად რეფორმაცია მოხდა, რომელთან საბრძოლველადაც კათოლიკურმა ეკლესიამ მთელი თავისი ძალები გამოიყენა. რელიგიური ომებისა და განხეთქილებასთან ბრძოლის ეპოქაში კათოლიკურ ეკლესიაში პირველ ადგილზე ნახევრად სამხედრო ორგანიზაციის მქონე იეზუიტთა ორდენი გამოვიდა"

/დეკანოზი ლევან მათეშვილი, "ეკლესიის ისტორია", ნაწილი 2, გვ.149/

[marine]

"რეფორმაციამ ადამიანის სინდისი ამ წხნეხისგან გაათავისუფლა, საყოველთაო ცხონება კეთილ საქმეებს აუფასურებდა, კეთილი საქმეები მხოლოდ სინდისის დასამშვიდებლად იყო საჭირო. ამავდროულად, რეფორმაციამ ეს გამოთავისუფლებული ენერგია მიწიერი ცხოვრების კეთილმოწყობისკენ წარმართა, პროტესტანტული ქვეყნების სამრეწველო განვითარების საფუძვლად აქცია. მისმა წარმატებებმა, საბოლოოდ, კათოლიკური წინააღმდეგობა გატეხა და დასავლეთის თანამედროვე ინდუსტრიულ-ტექნოკრატიულ ცივილიზაციას დაუდო საფუძველი, რომელიც დასავლური ქრისტიანობის ნახევრად დაშლის ისტორიული პროდუქტი გახდა".

/დეკანოზი ლევან მათეშვილი, "ეკლესიის ისტორია", ნაწილი 2, გვ.163/