თემის საბეჭდი ვერსია

პოსტის ავტორი: forumis virusi თარიღი: Jul 4 2007, 05:15 AM

5. რამეთუ ესერა უჰსჯულოებათა შინა მიუდგა და ცოდვათა შინა მშვა მე დედამან ჩემმან.

რას ნიშნავს ეს? თუ ჯვარდაწერილები არიან ჩემი მშობლები როგორაა უჰსჯულოება, თუ სექსია უჰსჯულოება?


ცოდვათა შინა მშვა მე დედამან ჩემმან

აქ იგულისხმება ცოდვებისკენ მიდრეკილი რომ იბადება ადამიანი?

პოსტის ავტორი: ეკუმენისტი თარიღი: Jul 5 2007, 05:18 PM

არავინ არ იცით ამ საკითხზე?

პოსტის ავტორი: sofi89 თარიღი: Jul 5 2007, 05:41 PM

ეკლესია გვასწავლის,რომ დედის მუცელში ჩანახვისთანავე ადამიანს გააჩნია უკვდავი სული,რომელიც ნათლობის მადლით განბანას საჭიროებს,რადგან ჩვენი საერთო წინაპრის _ ადამის ცოდვით დაცემის შემდეგ მასში (ადამში) პოტენციურად არსებული მთელი კაცობრიობის ბუნება ცოდვით გაიხრწნა,ასე რომ,ყოველი ადამიანი,რომელიც იშვება ამ ქვეყნად,პირველქმნილი ცოდვითაა აღბეჭდილი.სწორედ ამიტომ წერია ფსალმუნში:"რამეთუ უშჯულოებათა შინა მიუდგა და ცოდვათა შინა მშვა მე დედამან ჩემმან".

პოსტის ავტორი: ეკუმენისტი თარიღი: Jul 5 2007, 06:53 PM

პირველქმნილ ცოდვით როგორ, ადამის ცოდვა? აბა უფალმა რისგან გამოგვიხსნა?

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Jul 5 2007, 07:47 PM

პირველი: ეს არის ადამის ცოდვა, რომელშიც ყველა ადამიანი და მათ შორის მანდ ნახსენები დედაა
მეორე: ეროტიკული მომენტი, რასაც უწოდებ სექსს, ასევე განსახილველია: 1. სექსუალური კავშირი, როგორც დაწესებული ღვთისგან და რომელიც არის აუცილებელიც ოჯახისთვის და 2. ის რეალობა, რომელიც თავს იჩენს დაცემული ადამიანის პიროვნებაში, როდესაც სექსუალური მდგომარეობა გაზავებულია ვნებითაც

ამიტომაა, რომ ქრისტიანობაში ეროტიზმის ორი გაგება არსებობს: 1. სწორი - ასე ვთქვათ დაუზიანელებლი ადამის რეალობაში და 2. ვნება შეპარული, დაზიანებული ურთიერთობა - ვიმეორებ,დაზიანებული და არა სრულიად განადგურებული.




ნათლობა აბა რატომ არის საჭირო?

პოსტის ავტორი: basil kobaxidze თარიღი: Jul 5 2007, 10:02 PM

ნათლისღება არის „ახალი შობა“
ნათლისღების მადლმოსილების მნიშვნელობის ასახსნელად მოციქულები თავიანთ ეპისტოლეებში მიუთითებენ, რომ ჩვენ მისი საშუალებით „განვიწმიდებით“, „განვიბანებით“, „განვმართლდებით“, „წარგვეხოცება ცოდვანი“ და ა.შ. ნათლისღებით ჩვენ „ვკვდებით ცოდვისათვის, რათა განახლებული ცხოვრებით ვიცხოვროთ“, „თანა-დავეფლობით ქრისტესთან“ და აღვდგებით მასში.

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jul 6 2007, 11:53 AM

რამეთუ ესერა უშჯულოებათა შინა მიუდგა და ცოდვათა შინა მშვა მე დედამან ჩემმან.

"უფალს უფრო მეტად რომ მოუხმოს წყალობისა და თანაგრძნობისაკენ, დავითი თავის დაბადებას მიმართავს, რამეთუ, რომ არ შეეცოდა ადამს, მას არ ექნებოდა საჭიროება ევასთან ხორციელი თანაცხოვრებისა. ასე რომ, ცოდვამ შვა გარკვეული კანონზომიერება, ამ კანონზომიერებამ კი, თავის მხრივ, განგრძობა შობადობისა ადამ და ევადან, ამ შემთხვევაში, საკუთრივ, დავითამდე. და, თუმცა ქორწინება უფლისათვის შეწყნარებული გახდა შვილიერების გამო, არსებითად იგი მაინც ცოდვის ნაყოფია. ამგვარი გაგებით ამბობს სწორედ დავითი, რომ ის ცოდვით ჩაისახა და დაიბადა. ამგვარად, არც არის გასაკვირი, რომ დავითსაც ხვდა წილად უბედურება - შეეცოდა და ამით დაქვემდებარებოდა ბუნებით აუცილებლობას."

პოსტის ავტორი: ulvashi თარიღი: Jul 6 2007, 12:40 PM

ეს იგი რა, ცოლ-ქმრული კავშირი ცოდვაა?

პოსტის ავტორი: afxazi თარიღი: Jul 6 2007, 12:52 PM

ulvashi

ასეთი დასკვნა საიდან გამოიტანე?

პოსტის ავტორი: marine თარიღი: Jul 6 2007, 01:07 PM

ცოლ-ქმრული კავშირი არაა ცოდვა, უბრალოდ როცა ადამიანი იბადება მას თან სდევს ადამის ცოდვა..

პოსტის ავტორი: ulvashi თარიღი: Jul 6 2007, 02:09 PM

რა ვიცი, ასე მომეჩვენა

პოსტის ავტორი: მევიოლინე თარიღი: Jul 6 2007, 03:50 PM

კანუდოსელ, გამარკვიე ეს რას ნიშნავს, ადამის ცოდვა როგორ მოყვება, ადამის ცოდვისგან ხომ გამოგვიხსნა უფალმა?

პოსტის ავტორი: კანუდოსელი თარიღი: Jul 6 2007, 04:25 PM

ნათლობის გარეშე ცოდვა თან გდევს და როცა მოინათლები, უფალთან შთაეფლობი და ამ გზით მიიღებ მის გამომხსნელ მადლში მონაწილეობას

პოსტის ავტორი: მევიოლინე თარიღი: Jul 6 2007, 04:32 PM

და ცოდვაში ადამის ცოდვილი ბუნება იგულისხმება და არა პირადი ცოდვები ხო? ესეიგი ადამიანი იბადება ცოდვებისკენ მიდრეკილი, ანუ ცოდვილი ბუნებით, გასაგებია

პოსტის ავტორი: saria-giorgi თარიღი: Jul 11 2007, 05:13 PM

ადამიანის ბუება ერთია და ამიტომაც მოხდა ერთის მიე კაცობრიობის ცოდვაში შთანთქმა,ხოლო ანგელოზების დაცემას თუ ვიტყვით ერთის მიერ ყველაში რატომ არ შემოვიდა ცოდვა,აქ მოვიყვან ღმრთისმეტყველ ვლადიმერ ლოსკის პასუხს:"რადგანაც ბუჰებით ერთმანეთისგან განსხვავდებიან."გმერთმა ადამიანი იხსნა ჯოჯოხეთისგან,რომელიც ცოდვის შედეგია,ხოლო პირველ მშობელთა ცოდვა ადამიანმა ნათლობის მეშვეობით უნდა განიწმიდოს."ვინც არ იშვესო წყლისგან და სული წმიდის მიერ,ვერ ხელეწიფებისო ცათა სასუფევლის ხილვა."გამონაკლისის გარდა:1მოწამეობა ქრისტესთვის

პოსტის ავტორი: alex_b თარიღი: Jul 12 2007, 12:35 PM

forumis virusi

საერთოდ როცა საუბარი მიდის ფსალმუნის განმარტებაზე, აქ მიდგომა ცოტა სხვანაირია.
ფსალმუნში გამოთქმული სიტყვები არ გამოგვადგება ისეთი საკითხების გასარკვევად, როგორიცაა ცოდვა ანდა დოქტრინალური საკითხები.
ამ მუხლის გასაგებად მიმოვიხილავთ რა მის ისტორიულ ფონს, დავითჳ ინანიებს საკუთარ ცოდვას და გლოვობს ცოდვის გამო, ამიტომ მისი გამოთქმული სიტყვები, ხშირად გამოხატავს არა ღვთაებრივ ჭეშმარიტებას, არამედ ფსალმუნმომღერალის გულის განცდას.
მახსენდება ერთი სიტყვები ფსალმუნიდან: ”ნეტარ არს, რომელმაც შეიპყროს ჩვილნი შენნი და მიანარცხოს კლდესა” (თუ არ ვცდები 136 ფსალმუნია.

პოსტის ავტორი: seminaristi თარიღი: Jul 12 2007, 02:38 PM

ფსალმუნის სიტკვები:"უსჯულოებათა შინა მიუდგა და ცოდვათა შინა მშვა მე დედამან ჩემმან",უცილობელი ჭეშმარიტებაა და აქ ყველაფერი გარკვევითაა თქმული.პავლე მოციქული ამბობს,რომ უმჯობესია კაცისათვის "დედაკაცისა შევეარახებაი",ხოლო "უკეთუ ვერ დაითმენნ,იქორწინნედ",რადგანაც "უმჯობეს არს ქორწინებაი,ვიდრე განხურვებაი".მოციქულის ამ სიტყვებს სრულად ეხმიანება წმ. ეგნატე ბრიანჩანინოვის აზრიც ამ საკითხზე.როგორც მახსოვს,ის ამბობს,რომ ქორწინებითი ურთიერთობა არის ღმრთის დაშვება,მიშვება ადამიანისა ამ ქმედებაზე ჩვენი დაცემული ბუნების უძლურებისა და გამრავლებისათვის,რომელიც ღმრთის მადლით,ჯვრისწერის საიდუმლოთი განიწმიდება.ამიტომაცაა,რომ იგივე ქმედება ჯვრისწერამდე თუნდაც 5 წუთით ადრე იმდენად მძიმე ცოდვაა,რომ ამ ცოდვის ჩამდენი მღვდელი ვერასოდეს იქნება.ასევე,რაკი 'უსჯულოებათა შინა მიდგომილს"და"ცოდვათა შინა შობილს"(არც ერთ კაცთაგანს) არ შეეძლო კაცობრიობის გამოხსნა ცოდვის ტყვეობისაგან,ამიტომაც არ მიიღო მაცხოვარმა ასეთი უსჯულო მიდგომილება,არამედ ზებუნებრივად განკაცდა.

პოსტის ავტორი: afxazi თარიღი: Jul 12 2007, 04:24 PM

seminaristi
გასაგებია რასაც გულისხმობ მაგრამ აქ საუბარია მეფსალმუნის აღნიშნული სიტყვების განმარტებაზე. რას ნიშნავს :

რამეთუ ესერა უჰსჯულოებათა შინა მიუდგა და ცოდვათა შინა მშვა მე დედამან ჩემმან.

პოსტის ავტორი: seminaristi თარიღი: Jul 13 2007, 04:55 PM

მართალია, დავით მეფსალმუნე საკუთარ თავზე ამბობს, ჩვენ მიერ განხილულ სიტყვებს,რადგანაც მან დიდად შესცოდა (მრუშობით და მკვლელობით) და ეს ფსალმუნი სწორედ ამ ცოდვათა გამო სინანულის მიზეზით დაიწერა. მაგრამ წმიდა ეკლესიამ ამ ფსალმუნის,მინიმუმ,ყოველ დილით ლოცვა დაგვიდგინა. ასე რომ, მეფსალმუნის აღნიშნული სიტყვები მლოცველმა საკუთარ თავს უნდა განუკუთვნოს. ვინაიდან "უსჯულოებათა შინა მიდგომილება და ცოდვათა შინა შობა" საყოველთაოა ყველა ჩვენგანისათვის და თვით ანგელოზებზე აღმატებული ღმრთისმშობლისთვისაც.



შენდობის თხოვნითა და სიყვარულით

პოსტის ავტორი: seminaristi თარიღი: Jul 15 2007, 01:27 PM

ჩემს წინა პოსტში უმძიმესი შეცდომა გამეპარა,რისთვისაც შენდობას ვთხოვ ღმერთს,ღმრთისმშობელს,მთელ ეკლესიასა და ყოველ ფორუმელს! მე დავწერე:"უსჯულოებათა შინა მიდგომილება და ცოდვათა შინა შობა" საერთო კანონია ყოველი ჩვენგანისა და თვით ანგელოზებზე აღმატებული ღმრთისმშობლისთვისაც-მეთქი. ეს მე წმ. ეგნატე ბრიანჩანინოვისაგან ავიღე,რომელსაც ციტირებულად მოჰყავს 50-ე ფსალმუნის აღნიშნული სიტყვები და მეც,რუსულიდან ქართულად თარგმნისას,ფსალმუნის სიტყვები ციტირებულად(ქართულად) მოვიხმე.მაგრამ საქმე ისაა,რომ რუსულში ეს სიტყვები ასე ჟღერს:"ვ ბეზზაკონიიახ ზაჩატიი ესმ"(უსჯულოებათა შინა ჩავისახე და არა მიუდგა), ძველ ქართული "მიუდგა"კი დაორსულდას,დაფეხმძიმდას ნიშნავს და არა ჩასახვას.ამიტომაც,რუსულში "უსჯულოებათა შინა ჩავისახეში(ზაჩატიეში) საკუთარი თავი უნდა ვიგულისხმოთ,ხოლო ქართულ "უსჯულოებათა შინა მიუდგაში"-დედაჩვენი,ვისშიც ჩავისახეთ. ამიტომაც ჩემი სიტყვები:"უსჯულოებათა შინა მიდგომილება(დაორსულება) ღმრთისმშობელსაც ეკუთვნის-მეთქი,რომ დავწერე, უმძიმესი მკრეხელობაა,რადგანაც ღმრთისმშობელზე ,"მიდგომილებისას"(დაორსულებისას,მასში მაცხოვრის ჩასახვისას) "სული წმიდაი მოვიდა მას ზედა და ძალი მაღლისაი ჰფარვიდა მას" და არანაირი ბიწი მას,"მარადის ქალწულს",არასოდეს შეხებია. ჩემ მიერ ნაგულისხმევ აზრს კი ამჯერად ისევ წმ. ეგნატეზე დაყრდნობით ასე გადმოვცემ:უსჯულოებათა შინა ჩასახვა და ცოდვათა შინა შობა " საერთო კანონია ყოველი ჩვენგანისა და თვით ანგელოზებზე აღმატებული ღმრთისმსობლისთვისაც კი,რადგანაც დედამისი,ანა,ღმრთისმშობელზე მიდგომილებისას ჩვეულებრივი წესით დაორსულდა. მათ კი,ვინც აღიარებს,რომ ღმრთისმშობელი საერთო ადამიანური კანონზომიერებით დაორსულდა,დაე, ანათემა! თუ ვინმე დაგაბნიეთ ჩემი წინა ნაწერით,მთელი გულით შენდობას გთხოვთ!

პოსტის ავტორი: maZiebeli თარიღი: Jul 16 2007, 02:28 PM

alex_b

ბარემ აღვნიშნოთ, რომ აქ იგულისხმება ცოდვათა დაძლევა, ვნებების მოკვდინება მანამ, სანამ ჯერ კიდევ ჩვილია, სუსტია, ჩანასახშია.
"8. ასულო ბაბილოვნისაო, უბადრუკო, ნეტარ არს, რომელმან მიგაგოს შენ მისაგებელი შენი, რომელ შენ მომაგე ჩუენ!
9. ნეტარ არს, რომელმან შეიპყრნეს ჩჩვილნი შენნი და შეახეთქნეს კლესა!"
კლდე კი არის მყარი, უცვალებელი ჭეშმარიტება, უფლის მცნებები და ა. შ.

პოსტის ავტორი: seminaristi თარიღი: Jul 19 2007, 05:05 PM

ოთხთავში მაცხოვრის მიერ აღსრულებულ სასწაულთაგან სამად სამი შემთხვევაა აღწერილი ქრისტეს მიერ მკვდართა აღდგენისა:1.ნაინელი ქვრივის ვაჟის(ლკ.7.11-17); 2.იაიროსის ასულისა (მთ.9.18-26; მკ.5.21-41; ლკ.8.40-56) და 3.ლაზარეს აღდგენა (ინ.11.11-44).

ერთმა საკმაოდ ავტორიტეტულმა პიროვნებამ ამ სასწაულებთან დაკავშირებით დასვა ასეთი კითხვა: 1-ელ შემთხვევაში(ნაინელი ქვრივის აღდგენისას) მაცხოვარი მიცვალებულს აღადგენსო ყველას თანდასწრებით; მე-2 შემთხვევაში (იაიროსის ასულის აღდგენისას),ყველას გამოაძევებსო სახლიდან(გარდა სამი მოციქულისა და მიცვალებულის მშობლებისა); მე-3 შემთხვევაში(ლაზარეს აღდგენა) კი თვითონ ხალხს ხდისო თანამონაწილედ (ლოდს გადააგორებინებსო მათ საფლავიდან). რატომ ხდებაო ეს ყველაფერი ასე?

ამ კითხვაზე პასუხი წიგნებში ვერ ვნახე,იმ პიროვნებისგანაც ამის გარკვევას ვერ ვეღირსე. იქნებ ვინმემ იცით ამის თაობაზე ან თუ წიგნს მიმითითებთ,დიდად მადლობელი ვიქნები!

პოსტის ავტორი: alilo თარიღი: Jul 23 2007, 02:14 AM

50 მეათე ფსალმუნის განმარტება მოიპოვე www.orthodoxy.wanex.net და იქ არის ამის რულ ყოპილი განმარტება

პოსტის ავტორი: alex_b თარიღი: Jul 23 2007, 02:43 AM

seminaristi

ამაში ვერ დაგეთანხმები.
ჯერ არსებობდა ქორწინება, ხოლო შემდგომში ეკლესიამ შემოიღო ჯვრისწერის რიტუალი. თუ არა და ქრისტემდე არავინ არ იწერდა "ჯვარს" და საერთოდ ტერმინი ჯვარიც სხვა რამეს ნიშნავდა.
ეს ისე სხვათაშორის.
ხოლო რაც შეეხება ღმერთის დაშვებას, ჩვენი უძლურებისა და გამრავლების გამო, ვერ დაგეთანხმები. ღმერთმა ქორწინებაში აკურთხა მათი სქესობრივი ურთიერთობა და ეს არ ყოფილა უბრალოდ "დაშვებული" არამედ ღვთის განგება იყო. ხოლო რაც შეეხება დავითის გოდებას 50-ე ფსალმუნში, კიდევ ვიტყვი, რომ გამწარებული კაცის სიტყვები დოგმატის დასადგენად არ გამოგადგება! იობის სიტყვები მახსენდება (6:26) "ნუთუ ფიქრობთ, საყვედული გამოთქვათ ჩემს სიტყვებზე? და სასოწარკვეთილი კაცის იმ ნათქვამზე, ქარს რომ ეკუთვნის"?
ასევე უპასუხოდ რჩება ჩემი არგუმენტი 136 ფსალმუნის მე-9 მუხლი. არ მითხრა სიმბოლურიაო, დავითი აქ ბაბილონელებს გულისხმობს.



კი, მაგრამ თუ არ ეკუთვნის? იქნება და ჩემი მშობლები ჯვარდაწერილები იყვნენ?

maZiebeli
არა მაძიებელო
ასეთი მიდგომა არ წავა ფსალმუნზე.
მაშინ ბაბილონი ვიღაა? ჩვილი ვიღაა და ა.შ.
საშიშია ბიბლიაში იმის ამოკითხვა, რასაც ავტორი არ გულისხმობდა და საერთოდ აზრადაც არ მოუვიდოდა ეს. ეს ეგზეგეზის საპირისპიროა - იზოგეზაა.

seminaristi


შევეცდები მე გიპასუხო
ჯერ ასეთი კუთხით დასმული კითხვა ჩემი აზრით არ არის ზუსტი მიდგომა. იმიტომ, რომ ეს სამი აღდგინების სასწაული, შეიძლება არსით იგივეა, მაგრამ სიტუაციები აბსოლუტურად სხვადასხვა იყო. მე ვფიქრობ, რომ იესომ ეს გააკეთა სიტუაციიდან გამომდინარე.

რაც შეეხება ნაინელი ქვრივის ვაჟს, ამ ადამიანს უკვე დასასაფლავებლად მიასვენებდნენ, და ალბათ შესაძლოა სხვა გზაც არ იყო ამის გასაკეთებლად. ამ ისტორიის ბოლო მუხლი და მის შემდგომი, ვფიქრობ მიანიშნებს ამ ფორმის მიზეზს:
(17) ეს სიტყვა მოედო მთელ იუდეას და მთელ შემოგარენს. (18) აუწყეს იოანეს მისმა მოწაფეებმა ყოველივე.
ე.ი. იესოს სურდა რომ ეს სასწაული ცნობილი გამხდარიყო ყველა ხალხისათვის. საერთოდ ნაინი მდებარეობდა იერუსალიმისა და გალილეას შორის მიმავალ გზაზე. შესაბამისად ინფორმაციის გასავრცელებლად სტრატეგიული ადგილი იყო.

ხოლო რაც შეეხება იაიროსის ქალიშვილს, აქ განსხვავებული სიტუაცია იყო. როგორც მოგეხსენებად იაიროსს ჰყავდა "მომტირლები", რომლებსაც იესოს სიტყვებზე "ნუ ტირით მას მხოლოდ სძინავს" სიცილი აუტყდათ, რა თქმა უნდა მათი ურწმუნოების გამო. ვფიქრობ შეეძლო იესოს მათთან ერთადაც აღედგინა გოგონა, მაგრამ ურწმუნო ადამიანები, ღვითაგან სასწაულს კი არ იხილავდნენ ეცდებოდნენ მკვდრეთით აღდგინების "ჯადოსნური სიტყვები" მოესმინათ. და მკვდრეთით აღდგომის შემდეგ ალბათ ყველა ქელეხში ტალითა კუმის ძახილს დაიწყებდნენ. ანუ ამ შემთხვევაში მათი ოთახიდან გაძევების მიზეზი მათი ურწმუნოება და დამცინავი სახეები გახლდა.
ისე ნეტა რა რეაქცია ექნებოდათ მერე

ხოლო ახლა რაც შეეხება ლაზარეს აღდგინებას...
ლაზარეს სიკვდილის მიზეზი და ამ სასწაულის მიზანი არაფერი იყო, თუ არა ღმერთის განდიდება. შეგიძლია კიდევ ერთხელ წაიკითხო იოანეს 11 თავი და მიხვდები რომ მართალს ვამბობ. ღმერთმა განადიდა თავისი ძე ამ სასწაულით, ხოლო ძემ განადიდა თავისი მამა.
ხალხის ჩარევას რაც შეეხება ჩანს, რომ თავიდან არ სურდათ იესოს დამორჩილებოდნენ (39) მაგრამ მათმა მორჩილებამ გამოიწვია ის, რომ ღმერთმა სასწაული მოახდინა. ისე მგონი იოანეს სახარებაში კიდევ გვხვდება მსგავსი პრეცედენტი მაგ. წყალი ჩაასხით დოქებში (მე-2 თავი), ანდა "აიღე შენი საწოლი და გაიარე" (5:8), ანდა იოან.6:10 - დასხა ხალხი, ჯერ კიდევ მაშინ, როცა ხუთი პური ჰქონდათ. "წადი და მოიბანე შილოახის საბანებელში (თვალები)". ამ ყველა ისტორიაში რატომღაც ვამჩნევ, რომ თითქოსდა იესო ადამიანებს სასწაულის ნაწილად აქცევდა. ანუ სთხოვდა მათ ერთი შეხედვით გაუგებარ მოთხოვნებს, და ამის შესრულება კი უდიდეს სასწაულებს ახდენდა.

მოკლეთ არ ვიცი რამდენად გიპასუხე, მაგრამ თუ ჰო დიდება უფალს, თუ არა და რა ვქნა ეხლა მე

პოსტის ავტორი: seminaristi თარიღი: Jul 24 2007, 03:36 PM

ძმაო,ALEX_B! მოდი,შევთანხმდეთ! როცა ვეხებით წმიდა წერილს,დავეყრდნოთ არა ჩვენს მოსაზრებებსა და გრძნობებს,არამედ ჩვენი აზრები დავაფუძნოთ წმიდა მამათა სწავლებებს.ამის შესახებ,სრულიად სამართლიანად,
ფორუმის ადმინისტრაციაც მიგვითითებს (იხ.ამ(წმიდა წერილის) განყოფილების წესები).
"რამეთუ ესერა უსჯულოებათა შინა მიუდგა".
წმიდა იოანე დამასკელის "მართლმადიდებლური სარწმუნოების ზედმიწევნით გარდამოცემაში" წერია:"როდესაც ამ გარდასვლით(პირველქმნილი ცოდვით) სიკვდილი შემოვიდა ქვეყნად,მაშინ "იცნო ადამმა თავისი ცოლი და მუცლადიღო მან და შვა"(შესაქ.4.1). ამგვარად,ქორწინება იმიტომ დაწესდა,რომ არ მოსპობილიყო და არ წარხოცილიყო მოდგმა სიკვდილის მიერ,რათა შვილიერების შედეგად შენარჩუნებულიყო ადამიანთა ჯიში... ღმერთმა გამიჯნა ისინი(საუბარია ნოესა და მისი ვაჟების შესახებ) ცოლებისაგან,რომ უბიწოდ(ნახე! ცოლ-ქმრული ურთიერთობა,თუმცა,ღმრთის მადლით,განწმედილია,მაგრამ უბიწოება მაინც ვერაა) განევლოთ ზღვა...
ამრიგად,კარგია შვილიერება,რაც ქორწინებამ შეამყარა;კარგია აგრეთვე ქორწინება "სიძვისათვის"(1.კორ.7.2)". (იხ.წმ.იოანე დამასკელი."მართლმადიდებლური სარწმუნოების ზედმიწევნითი გარდამოცემა". თავი 97 .ქალწულობის შესახებ).
ამრიგად, მართლმადიდებელი ეკლესიის "ზედმიწევნით" სწავლებას ზუსტად ეხმიანება აზრი იმაზე,რომ ქორწინება დაწესებულია უძლურებისა("სიძვისათვის") და გამრავლებისათვის(შვილიერება").
ასევე,ქორწინებითი კავშირის შესახებ მოვუსმინოთ წმ. ეგნატე ბრიანჩანინოვს:"ღმრთისმშობლის წმიდა მშობლები,მხცოვანებას მიღწეულნი,თავიანთი ხორცის მრავალი და ხანგრძლივი ღვაწლით დამამდაბლებელნი,თავის მხრივ,ცოლ-ქმრულ ურთიერთობებში აღარ განიცდიდნენ ისეთ მძაფრ ვნებისმიერ განცდებს,როგორიც გარდაუვალია ახალგაზრდულ ასაკში"(იხ. წმ ეგნატე ბრიანჩანინოვი. "მართლმადიდებელი ეკლესიის სწავლება ყოვლადწმიდა ღმრთისმშობელზე")
როგორც ვხედავთ,მსოფლიო ეკლესიაში უდიდეს მამად აღიარებული წმ.ეგნატე ხაზს უსვამს ცოლ-ქმრულ ურთიერთობებში ვნებისმიერი განცდების გარდაუვალობას და სწორედაც რომ ეს განცდებია ის "უსჯულოება",რომელზეც მეფსალმუნე ამბობს:"უსჯულოებათა შინა მიუდგაო". ამიტომაცაა,რომ, თუმცა"პატიოსან არს ქორწილი ყოვლითავე და საწოლი შეუგინებელ"(ებრ.13.4),მაგრამ ის "უბიწოება" ვაინც ვერაა. და მართლაც! ეს ქმედება(ცოლ-ქმრული კავშირი) რომ უბიწოება იყოს,რატომ განერიდა მას მაცხოვარი? პასუხი ცხადია:"უსჯულოებათა შინა მიდგომილების" ნაყოფი წმიდა ვერ იქნებოდა.
"ცოდვათა შინა მშვა მე დედამან ჩემმან".
მღვდელი ნათლობის დაწყებისას ჩვილებსაც კი (მათ შორის ჯვარდაწერილთა შვილებსაც) უკითხავს შეფუცების ლოცვას:"გამოვედ ამისაგან ყოველივე ბოროტი და არაწმიდა სული დამალული და დამკვიდრებული გულსა ამისსა". საკითხავია,თუ საიდან "აიკრა" ამ, ყოველგვარი პირადი ცოდვებისაგან თავისუფალმა ჩვილმა"ბოროტი და არაწმიდა სული" ანუ ცოდვილი მდგომარეობა? პასუხი ერთია:მშობლების ცოლ-ქმრული ურთიერთობისაგან.ვინაიდან,ყოველივეს სიბრძნითა და სამართლიანი კანონზომიერებით განმგები ღმრთის განგებულებით,"უსჯულოებათა შინა ჩასახვის" ნაყოფი შეუძლებელია,რომ უმწიკვლო იყოს.სწორედ ამიტომაცაა,რომ მსოფლიო კრებებმა დაამტკიცეს კართაგენის კრების 124-ე კანონი,რომ ნებისმიერი ჩვილი საჭიროებს ნათლისღებას განსაწმედელად.

პოსტის ავტორი: seminaristi თარიღი: Jul 24 2007, 04:31 PM

აი,136-ე ფსალმუნის მე-8 და მე-9 მუხლების,არა ჩემი,არამედ, აბბა დოროთესეული განმარტება: "და წინასწარმეტყველიც გვასწავლის ამას ჩვენ,ამბობს რა ფსალმუნში:"ასულო ბაბილოვნისაო,უბადრუკო,ნეტარ არს რომელმან მიგაგოს შენ მისაგებელი შენი,რომელ შენ მომაგე ჩვენ.ნეტარ არს,რომელმან შეიპყრნეს ჩვილნი შენნი და შეახეთქნეს კლდესა"(ფს.136.8-9.) მივყვეთ ნათქვამს წესისამებრ. ბაბილონს ის უწოდებს აღრევას ან შერევას,რადგანაც ასე განმარტავენ მას(სიტყვას),რომელიც წარმოდგება სიტყვიდან ბაბელი; ამასვე ნიშნავს სიქემი. ბაბილონის ასულს უწოდებს ცოდვას,რადგანაც სული ჯერ შეერევა(ცოდვილ აზრებს),ხოლო შემდეგ შობს ცოდვას. უბადრუკს ის მას უწოდებს იმიტომ,რომ,როგორც უწინ გითხარით,ბოროტებას არანაირი არსი არ გააჩნია,მაგრამ მყოფობას ღებულობს ჩვენი უზრუნველობისაგან და ისევ უჩინარდება და ნადგურდება ჩვენი სწრაფვით(სათნოების მიმართ). შემდეგ წმიდა დავითი თითქოს ეუბნება მას:"ნეტარ არს,რომელმან მიგაგოს შენ მისაგებელი შენი, რომელ შენ მომაგე ჩვენ". აბა,ვნახოთ, რა მივეცით ჩვენ,რა მოვიღეთ და რა გვინდა მივაგოთ? ჩვენ მივეცით ჩვენი ნება და მოვიღეთ ცოდვა.ეს გამონათქვამი ნეტარს უწოდებს მიმგებლებს,ხოლო მიგება- აქ ნიშნავს:მეტად აღარ სცოდო.შემდეგ დასძენს:"ნეტარ არს,რომელმან შეიპოყრნეს ჩვილნი შენნი და შეახეთქნეს კლდესა"; ნეტარია,ვინც სათავეშივე უარყოფს შენგან შობილს ანუ ბოროტის ზრახვებს და არ მისცემს მათ შესაძლებლობას აღორძინდეს თავის თავში და ბოროტება მოქმედებაში გამოავლინოს. არამედ,უმალ,როცა ისინი ჯერ კიდევ მცირენი არიან,სანამ გამყარდებიან და აღდგებიან მის მიმართ,აიღებს და მიანარცხებს კლდეს, რომელიც არის ქრისტე(1.კორ.10.4) ... და გაანადგურებს მათ მიმართავს რა ქრისტეს(ლოცვით)".(იხ. აბბა დოროთეს სწავლანი. სწავლება მე-11).
აი,ჩვენი ეკლესიის ერთ-ერთი უდიდესი წმიდა მამის განმარტება. აღვნიშნავ, რომ ეს ის აბბა დოროთეა,რომელიც წერს:" მე ვუღიარებდი ყველა ჩემს აზრებს მოძღვარ აბბა იოანეს და არასოდეს, როგორც ვთქვი,არ ვიღებდი გადაწყვეტილებას,რამე გამეკეთებინა მისი რჩევის გარეშე. ხშირად კი მომივიდოდა აზრი:იმავეს აღარ გეტყვის მოძღვარი?რად გინდა მისი შეწუხება?. მე კი მივუგებდი:ანათემა შენ და შენს განსჯას,შენს გონიერებას,შენს სიბრძნესა და შენს ჭვრეტას;რადგანაც რაც შენ იცი,იცი დემონებისაგან. და მე მივდიოდი და ვეკითხებოდი მოძღვარს... და არასოდეს არ ვაძლევდი თავს ნებას,დავმორჩილებოდი საკუთარ აზრს, რჩევის გარეშე(მოძღვრისა).(იხ. აბბა დოროთეს სწავლანი. სწავლება მე-5.)
ცხადია,რომ ასეთი მამა ჩვენ მიერ მოყვანილი განმარტების დროსაც ხელმძღვანელობდა ეკლესიის მამათა მამათა მიერ და ამიტომაც,შეიძლება ითქვას,რომ ეს არის ეკლესიის მიერი განმარტება.
თუ ვცდები, მოგვიყვანე რომელიმე მამის განმარტება ფსალმუნის ამ სიტყუვებზე,რომელიც უარყოფს აბბა დოროთესეულ ზემოთმოყვანილ განმარტებას.